Grafika w LaTeXu

Grafika w LaTeXu
Łukasz Daros & Jakub Jakubiec
Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
Informatyka Stosowana
rok 3
GRAFIKA
Dzięki grafice, nasze dokumenty mają atrakcyjniejszą
formę.
Wykresy, ilustracje czy grafy pomagają w zrozumieniu
prezentowanej treści dokumentu.
GRAFIKA W LaTeXu
LaTeX został zaprojektowany jako system, w którym nie
tworzy się grafiki. W momencie, gdy powstawał, nie były
jeszcze znane tak powszechne dziś formaty jak: gif, png,
jpeg.
Powstał jedynie prosty zbiór poleceń do otoczenia picture
do rysowania paru najprostszych elementów.
Wszystkie bardziej skomplikowane elementy graficzne
powinny więc być tworzone zewnętrznymi programammi
graficznymi, a następnie dołączane do dokumentu
LaTeXa.
FORMATY GRAFICZNE
Dzielimy na dwie podstawowe kategorie:
● Wektorowe – przeznaczone do przetwarzania programem
latex, nadają sie do obracania i skalowania. Mają stosunkowo duży rozmiar, jednak istnieje możliwość ich kompresji. Podstawowe formaty to: svg, eps, fig.
● Bitmapowe – przeznaczone do przetwarzania za pomocą
programu pdflatex. Nadają się do przechowywania
obrazów i zdjęć. Najpopularniejsze formaty to: jpeg, png,
jpeg.
ZALETY i WADY FORMATU “EPS”
(Encapsulated PostScript)
Zalety:
-wiele programów pozwala tworzyć grafiki wektorowe i
zapisywać je w formacie “eps”
-obiekty można łatwo skalować i obracać, uzyskany
efekt będzie zależał od sposobu przygotowania obiektu
graficznego (obiekty rastrowe źle się skalują, natomiast
wektorowe bardzo dobrze)
-każdy bitowy plik graficzny może być do tego formatu
przekształcony
Wady:
-duża obiętość plików
-konieczność wyduku na drukarce PostScriptowej
PAKIET GRAPHICX
Jest to podstawowy pakiet służący włączaniu grafiki do
dokumentów LaTeX'owych. .
Dołączenie pakietu do preambuły:
\usepackage[opcja]{graphicx}
gdzie opcja to:
-pdftex (dla PDFów)
-dvips (dla PostScript-ów)
Zamiast {graphicx} można użyć również pakietu
{graphics} o bardzo zbliżonych możliwościach.
Inne opcje dla PostScript-ów
Otoczenie figure
Do wstawiania pola plików graficznych służy otoczenie
figure.
Przenosi to obowiązek rozmieszczania ich w dokumencie
na LaTeXa. Może to spowodować, że zostaną one
umieszczone w nieco innym miejscu niżbyśmy chcieli.
Możemy jednak dać LaTeXowi pewne wskazówki poprzez
użycie parametrów:
\begin{figure}[parametr]
...
\end{figure}
Opcjonalny parametr wskazuje, w którym miejscu
powinien zostać umieszczony plik graficzny.
Parametry środowiska figure
Możliwe wartości:
t (top) – na górze strony
b (bottom) – u dołu strony
h (here) – w tym właśnie miejscu
p (page) – na osobnej stronie z ilustracjami
Jeśli podanych zostanie kilka parametrów, kolejność nie
jest znacząca.
Instrukcja \includegraphics
Instrukcja \includegraphics włącza plik do dokumentu.
Składnia:
\includegraphics[parametry dodatkowe]{nazwa pliku}
Jeśli po parametrze ma być podana jakaś wartość,
wówczas między parametrem, a wartością należy użyć
znaku = (równości)
\begin{figure}
\includegraphics{rysunek.eps}
\end{figure}
Parametry dodatkowe
-width – określa szerokość obiektu
- height – określa wysokość obiektu
Obiekty graficzne są skalowane tak, aby zachować proporcje oryginału pomiędzy wysokością i szerokością, dlatego
wystarczy podać tylko jeden z tych parametrów
-totalheight – określa wysokość pudełka w którym będzie
umieszczony obrazek (istotne przy dokonywaniu
obrotów)
- keepaspectratio – gdy podane jest wysokość i szerokość,
powoduje, że wstawiany obiekt będzie przeskalowany
tak, aby nie przekroczyćżadnego z tych wymiarów
-scale – parametró wskazuje w jakich proporcjach
ma być przeskalowany cały obiekt
Parametry dodatkowe
-angle - określa kąt (w stopniach) obrotu obiektu, liczby
dodatnie oznaczają obrót w kierunku przeciwnym do
ruchu wskazówek zegara
-origin – parametr określa współrzędne punktu, wokół
którego obracany jest obiekt (przeważnie jest to punkt
wstawiania obiektu czyli lewy dolny róg)
-clip -parametr żąda, aby wszystko co wykracza poza
wymiary obiektu było obcinane
-bb – określa wymiary rysunku (Bounding Box), należy
podać cztery liczby oddzielone odstępami, będące
współrzędnymi lewego dolnego i prawgo górnego rogu
(niezbędne gdy plik pozbawiony tych informacji)
Parametry dodatkowe
-viewport – pozwala na wybranie z większego rysunku
tylko jego fragmentu, wymiary podaje się jako cztery
liczby (współrzędne lewego dolnego i prawego górnego
rogu)
-trim - alternatywna metoda określania, który fragment
obiektu ma być drukowany. Parametry to cztery liczby,
które wskazują ile z rysunku należy odciąć z lewej strony,
z dołu, z góry i z prawej strony
-draft – powoduje wstawienie zamiast obiektu graficznego
tylko nazwy pliku i ramki określającej miejsce zajmowane przez obiekt
Dodatkowo parametr[width=\textwidth] spowoduje, że
grafika zajmie całą szerokość strony
Jednostki miary w LaTeX
Przykłady – kolejność parametrów
\documentclass[a4paper,10pt]{book}
\usepackage[MeX]{polski}
\usepackage[utf8]{inputenc}
\usepackage[dvips]{graphicx}
\begin{document}
\begin{figure}
\centering
\includegraphics[width=1cm,angle=0]{adidas}
\includegraphics[angle=90,width=1cm]{adidas}
\includegraphics[width=1cm,
angle=-90]{adidas}
\end{figure}
\end{document}
Przykład -origin
\fbox{\includegraphics[width=1cm,origin=c,angle=0 ]
{adidas}}
\fbox{\includegraphics[width=1cm,origin=c,angle=30 ]
{adidas}}
\fbox{\includegraphics[width=1cm,origin=c,angle=60 ]
{adidas}}
\fbox{\includegraphics[width=1cm,origin=c,angle=90 ]
{adidas}}
\includegraphics[width=1cm,origin=c,angle=0]{adidas}
\includegraphics[width=1cm,origin=c,angle=30]{adidas}
\includegraphics[width=1cm,origin=c,angle=60]{adidas}
\includegraphics[width=1cm,origin=c,angle=90]{adidas}
Przykłady - draft
\fbox{\includegraphics[draft,width=3cm,
angle=30]{adidas}}
\fbox{\includegraphics[width=3cm,
angle=30]{adidas}}
Pakiet overpic
Pakiet użyteczny jest gdy zachodzi potrzeba “nakładania”
jednego obrazka na drugi. Tworzy on układ
współrzędnych, dzięki któremu łatwo możemy
pozycjonować nakładaną ilustrację poleceniem put.
Deklaracja pakietu:
\usepackage[opcja]{overpic}
Jako opcję podajemy jednostki:
abs – jednostki rzeczywiste
percent – jednostki względne
Pakiet overpic - przykład
\begin{overpic}[scale=.25,grid,tics=10]{widoczek}
\put(55,10){\includegraphics[scale=0.8]
{adidas}}
\end{overpic}
Parametry są opcjonalne:
scale – skaluje rysunek
grid – deklaruje czy ma być rysowana siatka pomocnicza
ticks – jak gęsto siatka ma być rysowana [mm]
Pakiet overpic - przykład
Otoczenie picture
Otoczenie to pozwala jedynie na rysowanie linii prostych o
ograniczonych nachyleniach, wektorów, okręgów, kół,
prostokątów i prostokątów o zaokrąglonych rogach.
Otoczenie picture
\begin{picture}(x,y)(x0,y0)
...
\end{picture}
(x,y)-określają wymiary rezerwowanego wewnątrz
dokumentu prostokątnego obszaru przeznaczonego na
rysunek.
(x0,y0) – są opcjonalne i określają współrzędne lewego
dolnego narożnika zarezerwowanego na prostokąt
Postać poleceń:
\put(x,y){object}
lub
\multiput(x,y)(dx,dy){n}{object}
Odcinki i Wektory
Odcinek:
\put(x,y){\line(x1,y1){length}} ma dwa argumenty:
-wektor kierunku (liczby z zakresu -6 do 6, całkowite, ich
wspólny dzielnik to tylko 1)
-długość (oznacza współrzędną pionową dla odcinka
pionowego lub współrzędną poziomą w pozostałych
przypadkach)
Wektor:
\put(x,y){\vector(x1,y1){length}} argumenty analogicznie jak dla odcinka, jedynie zakres wektora kierunku
ograniczony od -4 do 4
Odcinki i Wektory - przykład
\begin{picture}(60,40)
\put(30,20){\line(1,0){30}}
\put(30,20){\line(4,1){20}}
\put(30,20){\line(3,1){25}}
\put(30,20){\line(2,1){30}}
\put(30,20){\line(1,2){10}}
\put(30,20){\line(-4,1){30}}
\put(30,20){\line(-1,4){5}}
\put(30,20){\line(-1,-1){5}}
\put(30,20){\line(-1,-4){5}}
\end{picture}
Okrąg
\put(x,y){\circle{diam}}
(x,y) – współrzędne środka
diam – średnica (NIE promień), maksymalnie 14mm
Polecenie
\circle* pozwala na generowanie kół
Przykład:
\put(40,30)
{\circle{13}}
\put(40,30)
{\circle{14}}
\put(15,10)
{\circle*{1}}
\put(20,10)
{\circle*{2}}
Kolor w tekście
LaTeX umożliwia zmianę koloru liter oraz tła dokumentu.
W preambule musimy umieścić pakiet:
\usepackage{color}
Kolory, których będziemy używać mogą być zdefiniowane
w jednym z czterech dopuszczalnych trybów:
rgb – trzy składowe (czerwony, zielony, niebieski)
cmyk – 4 składowe (jasnoniebieski, karmazynowy, żółty,
czarny)
gray – tak naprawdę jest to odcień szarości
named – gdy wcześniej zdefiniujemy sobie kolor (nie zaw2ze dostępna jest ta opcja)
Składowe przyjmują wartości z przedziału 0-1
Kolor w tekście
Generalnie każdy kolor (z wyjątkiem:white, red, green,
blue, cyan, magenta, yellow, black) powinien być
zdefiniowany. Służy do tego polecenie:
\definecolor{name}{model}{color specyfication} gdzie:
name – to nazwa koloru
model – wybrany tryb
color specyfication – 1,3,4 liczby z zakresu 0-1 lub nazwa
koloru
Kolor w tekście
Poleceniem służącym do zdefiniowania obowiązującego
koloru jest:
\color{name}
Dodatkowe plecenia:
\textcolor{name}{text} – zmienia kolor wybranego
fragmentu
\colorbox{name}{text} -tworzy pudełko o wybranym tle
\fcolorbox{name1}{name2}{text} – pierwszy parametr
określa kolor ramki, a drugi kolor tła
\pagecolor{name} – zmienia kolor całej strony
Kolor w tekście - przykład
\definecolor{Naszkolor}{cmyk}{0.70,0.20,0.78,0}
%jasnoniebieski, karmazynowy, żółty, czarny
\textcolor{Naszkolor}{To jest Nasz kolorek}\\
\definecolor{szary}{gray}{0.7} %odcien szarosci
{\color{szary} To jest kolor szary.}\\
\definecolor{zielony}{rgb}{0,.5,0} %czerwony,
%niebieski, zielony
\colorbox{zielony}{To jest czarny tekst na
zielonym tle.}\\
\fcolorbox{zielony}{szary}{\textcolor{zielony}
{Zielony tekst na szarym tle w~pude{\l}ku
o~zielonym brzegu}}
Kolor w tekście - przykład
Nazwa załączanego pliku
Zaleca się, aby nazwę dołączanego pliku graficznego
podawać bez rozszerzenia:
\includegraphics[width=2cm]{rysunek}
W takim wypadku LaTeX będzie szukał pliku rysunek o
rozszerzeniu pasującym do zastosowanego w preambule
sterownika. Dla dvips będzie to eps, a dla pdftex jpg lub
png.
Najwygodniej jest umieszczać rysunki w osobnym
katalogu (podkatalog katalogu z dokumentem LaTeXa).
Niezależnie od systemu operacyjnego, katalogi w ścieżce
należy oddzielać znakiem /
\includegraphics[height=5cm]{obrazki/rysunek}
Reguły stosowane przez LaTeXa
1.Ilustracje będą umieszczane zgodnie z parametrami
podanymi przez użytkownika
2.Ilustracje nie mogą spowodować przepełnienia strony
3.Ilustracja musi zostać umieszczona na stronie na której
występuje w tekście lub na stronie dalszej
4.Ilustracje muszą występować w takim porządku, w
jakim zostały zamieszczone w tekście
- nie można użyć parametru here, jeżeli jest jeszcze jakaś
nie rozmieszczona ilustracja
- jeżeli LaTeX nie może poradzić sobie ze wstawianą
ilustracją, wstrzymane zostanie wstawianie kolejnych
ilustracji
Reguły stosowane przez LaTeXa
5.Spełnione muszą być kryteria natury estetycznej, określane przez parametry:
\topnumber – określa liczbę ilustracji umieszczanych na
górze strony (standardowo 2)
\bottomnumber – liczba ilustracji umieszczanych na dole
strony (standardowo 1)
\totalnumber – określa maksymalną liczbę ilustracji na
stronie (standardowo 3)
Wartości te możemy zmieniać poleceniem:
\setcounter{toyalnumber}{2}
DZIĘKUJEMY ZA
UWAGĘ