HET TROTTOIR

Het Trottoir
PERIÓDICO PARA FLAMENCOS FRANCÓFONOS QUE PRECISAM
EDITORIAAL
Assimil
In vervlogen tijden, toen onze
hoofdredacteur nog een onschuldig reportertje was, leerde hij in
vervaarlijke Verre Oorden over de
geneugten van El Assimil Horizontal. Het was een taalcur-sus
voor gevorderen, ingebed in een
serie fysiek vermoeiende praktische proeven die altijd weer eindigden in doorgedreven articulatie
-oefeningen in de moei-lijkste der
omstandigheden.
We hebben de voorbij maanden
vaak aan Bruno gedacht. Hoe hij,
een ingenieur zonder ook maar
een spoor van aggregaatsdiploma,
de Franse taallessen van een
wulpse Braziliaanse moest verzorgen. Stilletjes beeldden wij ons in
hoe hij verdronk in haar bruine
kijkers, wegdroomde bij haar
zwarte lokken, zich verloor in
haar stralende glimlach—om dat,
plichtsbewust zoals we hem kennen, altijd weer terug te grijpen
naar de lessenreeks zoals het
handboek het had voorgeschreven.
Begrijp ons niet verkeerd: wij
hebben geen enkele twijfel over
Bruno‘s talenkennis. Hij is tenslotte een Waal, maar spreekt
toch min of meer correct Nederlands. Uit zijn mond rolt ook
vloeiend Arabisch (‘‘‫)أصلع الرأ‬,
Russisch (‗лысая голова'), Chinees
(‟光頭’), Swahili (‘bald kichwa‘),
Spaans (‗cabeza calva‘. Ita- liaans
(„calvizie‟) en zelfs een aardig
mondje West-Vlaams (‘kletskop‘
met een kuifke‘). En hij praat
met iedereen—mijnheer de minister, mijnheer de burgemeester,
mijnheer doktoor, de poetsvrouw,
de toiletjuffrouw. Maar of dat
alles hem een goede leraar
maakt? Misschien straks toch
eens aan Joice vragen.
Gelukkig kwam ons intussen ter
ore dat Bruno een verhuis naar
het verre Brazilië overweegt. Dat
hij daarvoor zelfs Portugees wil
leren, als het moet. Het schijnt
dat hij er zelfs al een docent voor
op het oog heeft, die ook hem wil
onderdompelen in de Portugese
versie van de Assimil Horizontal.
Muito bem.
APRENDER O
PORTUGUÊS E DE BRASILEIROS FRANCÓFONOS QUE ESTÃO ESTUDANDO
O
HOLANDÊS.
‗We zijn tenslotte Flandriens‘
De familie plengde nog tranen van emotie toen onze
jongste reporter nonkel Bruno en tante Joice al op de
massagetafel betrapte. Een verslag.
HT: Ha, nonkel Bruno. En
tante Joice. Schone naam,
trouwens, Joice. Bijna net
zo mooi als die van mij.
Maar weet je: ik ben nog te
klein om Portugees te spreken. Zal ik mijn vragen
maar in het Nederlands
stellen? Eh, nonkel Bruno?
Laten we er maar meteen
invliegen. Hoe was die eerste koers bij kunstlicht?
Joice: Lastig, man. Keihard.
Ik dacht echt dat er geen
einde aan zou komen.
Is het een traumatische
ervaring geworden?
Bruno: Dat is het lot van Bruno en Joice: zelden zo naar dat rode vod verlangd.
een topatleet. Het huwelijk
consumeren is een duur- Zat het slechte weer er voor laatste meters. Daar voelde
sport, hè. Maar verrast was iets tussen?
ik me beresterk.
ik wel. Ik kan niet zeggen Bruno: Droog of niet, daar Bruno: Ik trapte gewoon in
dat ik het zien aankomen denk ik tenslotte niet over de boter. Het parcours was
had. Niemand vond het no- na. We zijn Flandriens, niet- nochtans nauw, met enkele
dig om me een wegwijzer te waar? En wat kan je doen verraderlijke bochten ook,
laten zien, moet je weten. met al dat stof, behalve je maar Joice heeft me daar
Laat staan dat ik voor de mond dicht houden?
letterlijk doorheen gesleurd.
start het roadbook had kun- Het zag er lang naar uit dat Toen de streep in zicht
nen inkijken. Ik tastte de met die eerste ontsnapping kwam, heb ik hem op mijn
hele tijd in het duister. Maar het pleit beslecht was. Maar 11 gesmeten en ik wist dat
ach, het is inmiddels al ver- dan viel het plots stil. Hoe het bingo was.
geven en vergeten. Onder de verklaar je die plotse terug- De eindsprint was zo indrukdouche spoel je al die frus- slag?
wekkend dat er al geruchten
traties weg, zeker als je je Bruno: Ik had gewoon te over doping circuleren. Hebdoel hebt bereikt. Alleen de weinig jus in de benen. De ben jullie aan het spul gezestreep telt: wie daar met de spaghetti van ‗s ochtends lag ten?
armen in de lucht voorbij- wat zwaar op de maag, vrees Joice: Ik niet, neen. In een
rijdt, is gewonnen.
ik. Maar ik heb doorgebeten wedstrijd voel ik me altijd
Was die vroege ontsnapping en in de finale ben ik hele- fris en jong, maar ik steek
op voorhand gepland?
maal a bloc gegaan.
mijn hand niet in het vuur
Joice: Ik had er niet met de Wanneer voelden jullie dat voor mijn entourage.
ploegleiding over gesproken, de winst binnen was?
neen. Je kunt een wedstrijd Joice: Eigenlijk pas in de
niet op voorhand plannen.
Bruno: Het was een rare
Verder in Het Trottoir
koers: in de eerste kilome———
ters gingen we allebei al
helemaal in de beugel, maar
Wat Joice over Bruno moet weten,
en Bruno over Joice
daarna viel het een beetje
stil. Ik probeerde nog op de
Kruiswoordraadsel
kasseien te wippen, maar ik
bleef haperen. Pech zit alHuwelijksmenu
tijd in een klein hoekje,
Joice en de Veekaa
weet je?
WAT JOICE OVER BRUNO MOET WETEN
Wikipedia in het diepst van zijn gedachten
Hoe een rekje in de Colruyt de geest van een Bossaert tot in de diepste
krochten van de Kalahari kon doen dwalen. Joices handleiding voor een
namiddagje boodschappen doen met haar kersverse echtgenoot. Luchthaventaksen inbegrepen.
Een praatvaar in de dop: de man die van veelzeggende stiltes slechts een verre herinnering maakt.
Een gouden tip, Joice: ga nooit onvoorbereid de supermarkt binnen met je kersverse vent. Je weet namelijk nooit wanneer je weer zult buitenkomen. Bruno
heeft namelijk de onhebbelijke gewoonte
bij elk artikel honderduit te beginnen
vertellen waar het vandaan komt. En
dan krijg je er de hele geschiedenis en de
belangrijkste bezienswaardigheden van
het land gratis bovenop.
Hij ziet een banaan en begint honderduit
over Buju, bananenbier, Gorilla‘s in the
Mist, BBQ‘en aan het Victoriameer, de
Kilimanjaro en safari‘s in Tanzania. Een
pak spaghetti doet hem uitweiden over
Pisa en zijn scheve toren, de Apennijnen,
het marmer van Carrara, het werelduurrecord van Francesco Moser, de invloed
van Maradona op de landstitel van Napoli in 1987, Sicilië, de Etna, de Camorra
en de geheimen van het catenaccio. Een
litchi noopt hem tot een exposé over de
Chinese Muur, slangen als hoofdgerecht,
honden en poesjes verorberen bij het
ontbijt, het eten met stokjes en tai chi in
het park. Een ‗cavaillon‘ ontketent een
spraakwaterval over de wilde paarden en
de flamingo‘s in de Camargue, de Mont
Ventoux, de arena in Arles en Vincent
van Gogh in Saint-Rémy-de-Provence.
Een paëlla in het diepvriesvak lokt een
speech uit over de Ramblas, Miro, Picasso, Gaudi, Hemingway op las fiestas de
San Firmin in Pamplona, de supportersclub van Indurain, de Spaanse Pyreneëen, Torla, Val d‘Ordesa en de Monte Perdido (à propos, ik heb nog een mooie
anekdote over een wolf en de Monte Per-
dido, mais j‘ai un trou de mémoire, moet
je bij gelegenheid misschien eens aan
Thomas vragen). En bij een fles mojito
begint hij dan weer over Cubaanse sigaren, Fidel, de Varkensbaai, Buena Vista
Social Club, Ché Guevara, zandvlooien
en de Malecon van Havana.
Maar hetzelfde gebeurt dichter bij huis.
Als u en ik een emmertje en een schepje
zien, denken we aan strandpret in De
Panne, desgevallend aan de kinderen in
de zandbak in de tuin. Bruno niet. Die
begint over de woestijnen in Namibië, de
schitterende, roodkleurige zandheuvels,
heroïsche verhalen over lekke banden in
de woestijn, jerrycans vol benzine en
drinkwater voor de volgende duizend
kilometer. En bij een fles Caipirinha is
hij niet meer te stoppen. Dan rollen de
anekdotes over samba en Rio over zijn
lippen, dan vertelt hij
honderduit over Copacabana, Belo Horizonte,
futbol, Pelé, piranha‘s
en slapen in een hangmat in het onherbergzame
Amazonewoud.
En sinds een jaar of
twee ook over Joice,
zijn licht en zijn leven.
Zou ze echt een huismus gemaakt hebben
van onze globetrotter
Horizontaal
uit Herseaux?
Peuter vast in toilet
RIO - Een kleine uk ontsnapte aan de
aandacht van zijn moeder en sloot zich
op in het toilet. Hij kreeg de deur met
geen middelen meer open. Ook de moeder slaagde er niet in het slot te ontgrendelen. De radeloze moeder liep in paniek
de straat op, tot de politie er uren later
met de hulp van de lokale brandweer en
de mobiele brigades van de Civiele bescherming in slaagde om de deur in te
beuken en de gedehydrateerde peuter uit
zijn hachelijke positie te bevrijden. De
uk, die luistert naar de naam Bruno
Bossaert junior, maakt het uitstekend.
De ongeruste ouders hebben wel alle
sleutels uit de woning verwijderd.
Kruiswoordraadsel
1
1. Op– en neergaand speelgoed
2. Firenze, gestortterd in het Frans
3. Niet droog
4. Gastvij stadje op de A4 bij Harare
5. Italiaanse zondag
6. Spaanse zuilen
2
3
4
5
6
7
Verticaal
1.Trage dagen, lange nachten (afk. anagram)
2. Egyptische vorst (anagram)
3. Lang geleden dat ik Rosie tegenkwam
(Eng. Afk.)
4. Brazilliaanse schone die kwam logeren
5. Voegwoorden (jaja: twee!)
6. Jarenlang of jongstleden
7. Verlengde uitroep
O QUE O BRUNO PRECISA SABER SOBRE A JOICE
A corrida para o Capitólio termina em Bruxelas
Joice quando neném.
Quando ela ainda morava no Brasil, ela pelo visto já gostava
dos com o estilo do Bruno.
Quando ela ainda morava no Brasil, ela pelo visto já gostava dos com o estilo do Bruno..
te e deixou a prima pra trás. A prima não ajudar, chorava de rir.
conseguia mais descer e ficou pendurada
Joice, com aproximadamente 8,5
nha, Joice convencia a mãe a dar colo e no galho. Joice chamou a mãe e essa colo- anos, sempre olhava o Jaider (irmão mais
sempre dizia: ―mamãe, a Sra. me carre- cou um colchão debaixo da arvore e pediu novo) quando a mãe estava trabalhando.
gue no colo só um pouquinho agora, mas para Joseana pular. Joice, em vez de
Jaider era muito gordo e a Joice
quando eu crescer vou cuidar de
muito magra. Um dia, de repentodas as casas de Escarpas e a
te, ela caiu no jardim (íngreme) e
Sra. não precisará trabalhar como
rolou junto com o Jaider. Ela se
hoje e nem me carregar no colo‖.
machucou toda, mas ela não chorava por causa da dor e sim pelo
Joice adorava brincar com os
fato que o Jaider tinha caído.
carrinhos do Joison (o irmão mais
Aos três anos, naquela época gordi-
velho), mas ele detestava que
pegassem seus carrinhos. Ele
escondia os carrinhos, mas a Joice
sempre os achava. Um dia, de
brincadeira, só para amolar, colocou os carrinhos mais bonitos
dentro do forno do fogão a lenha.
A mãe, que não sabia do esconderijo, acendeu o forno e todos os
carrinhos (logo os mais bonitos)
derreteram. A Joice morria de rir
e o Joison morria de tristeza, chorando muito.
Joice adorava cavalos. Um
dia, andando de cavalo na roça,
ela queria que o pai, que estava
com ela, a deixasse sozinha, mas
ela soltou a redia e o cavalo disparou e a ela só restava gritar para
que o pai a socorresse.
Joice brincava muito com
a prima (Joseane) na casa da madrinha do Jaider. Um dia, com +/8 anos, a Joice ensinou a prima a
subir numa mangueira, para chupar mangas, mas desceu de repen-
10 mandamentos
Aos seus seguidores, a Deusa de Capitólio ensinou, num bar
meio duvidoso na periferia de Paris, os seus 10 mandamentos:
1. Eu Sou a senhora, a sua Deusa.
2. Não terás outras deusas além de mim.
3. Só eu terei ídolos.
4. Honra a mim e só a mim.
5. Existe para você somente uma verdade, a minha.
6. Somente eu penso. Você executa o que eu pensar.
7. Somente eu tenho humor. Nunca se ache engraçado.
8. Nunca me dirija sua palavra sem eu solicitar. A
princípio somente eu falo coisas sensatas.
9. Nunca olhe para outras mulheres. Somente eu sou
bonita e atraente.
10. Sempre me sirva, mesmo quando isto não fizer
nenhum tipo de sentido para você.
A Joice sempre gostou de
tirar fotos de tudo. Sendo ou não
importante, ela parava tudo (e
todos) para tirar a foto. Pior ficava quando havia coqueiros. Neste
caso não somente parava, como
também abraçava o coqueiro e
pedia para tirar fotos de todos os
ângulos.
Entre os 18 e 24 anos, a
Joice pensou: vou fingir que irei
estudar em Uberlândia, mas na
verdade vou conquistar o mundo.
Vou fingir que irei participar de
congressos em Roma e Paris, mas
na verdade quero fazer um curso
de francês em Bruxelas. Vou
fingir que preciso fazer um curso
de francês em Bruxelas, mas na
verdade quero encontrar meu
futuro marido. Vou fingir que
quero fazer um doutorado em
Paris, mas na verdade quero
fazer de Bruxelas a minha casa.
Berichten uit de slaapkamer
‗Vrouwenbillen zijn als televisietoestellen.‘ Sterke verhalen over de man
die het geluk altijd ver ging zoeken, tot het plots spontaan aan zijn deur
kwam bellen. En over de studente die hem temde.
Het moet een jaar of drie
geleden zijn dat de Brusselse
goegemeente er lucht van
kreeg. Terloops, zomaar
langs zijn neus weg, begon
Bruno over de dochter van
een van de eerste kennissen
van zijn broer in Brazilië —
een plaatselijke studente uit
Capitolio in de deelstaat Minas Gerais, die voor een paar
maanden een onderkomen in
Brussel zocht. Ze mocht er
van haar univer-siteit een
paar congressen volgen in
verschillende steden, en had
meteen besloten dat ze langer
wilde blijven om Frans te
leren, en vervolgens te doctoreren in Parijs.
Bruno, een altruïst tot in de
kist, wou die verantwoordelijk-heid wel op zich nemen: Nog maar pas getrouwd en de kinderwens is al
het meisje een onderkomen
geven, misschien zelfs helpen om haar van de landing door te geven. En toch:
studies te betalen. Zelfs al wist hij amper toen ze elkaar uiteindelijk toch ontmoetwat er komen zou, en hoe dat meisje van ten, leek het wel alsof het lot het zo had
voorin de twintig het zou redden met gewild.
alleen maar een mondje Portugees, een Vrienden die het duo in die eerste dagen
beetje Spaans en een paar verdwaalde zagen passeren, merkten op hoe charwoordjes Frans als communicatiemiddel. mant, goedlachs en intelligent Joice was.
Het vertrouwen werd er niet beter op Hoe ze nooit opdringerig was, maar eitoen ze zelfs geen klok bleek te kunnen genlijk ook niet verlegen. Tijdens een
lezen: na enig over– en weer-gebeld be- fietstocht met een nieuwshongerige Trotsloot ze naar België te vliegen en een toir-redacteur begon Joice honderduit
tijdje in de De Smet De Naeyerlaan te over haar interesse voor musea en gelogeren, maar ze vergat stomweg het uur schiedenis te vertellen. Niet direct de
ADVERTENTIE
Van grote accidenten tot kleine ongevalletjes:
bij Bossaert bent u altijd goed verzekerd.
Voor inlichtingen: bel 0496 / 26.85.23
BOSSAERT VERZEKERINGEN.
OMDAT EEN ONGEVAL NOOIT ALLEEN KOMT.
duidelijk aanwezig.
dingen waar Bruno in het verleden wakker van had gelegen, maar hij bleek toch
maar mooi gecharmeerd. Toen onze reporter hem later die dag nog belde, ging
de telefoon vergeefs over. Pas uren later
belde hij terug, zich verontschuldigend
dat hij het gerinkel niet gehoord had
omdat hij zich in de slaapkamer bevond.
Bruno in de slaapkamer van onschuldige
studentes: we hadden toen al moeten
weten waar het op zou uitdraaien...
Ménu de noces
O espaço de Cupido
Querido Cupido,
Cuisine trop recherchée mais sans soucis
(Menu mi-exotique)
Gratin de cœurs d’amants au fruit de leur passion
Câlins aux quatre pattes
Deux moyens melons à la crème de pruneau
Préparation :
quelques décennies, selon culture et mûreté individuelles
Cuisson : le reste de vos vies (sans réfrigération)
Ingrédients : 2 cœurs d’amants frais (pas en boîte), passion et ses
fruits, câlins à volonté, 2 moyens melons, crème à fouetter (très fortement, vous allez voir…), pruneau.
Ontem, em um momento de descuido,
veio na minha direção um pequeno
menino. Os cabelos louros voavam no
vento e olhinhos brilhavam te tanto
rir. Ele disse que parecia o Tio Bruno.
Senti meu orgulho crescer. Eu, parecer
o Tio Bruno? Que elogio. Mas quando
ele me explicou a razão, caro Cupido, o
chão debaixo dos meus pés sumiu. "Você não tem cabelo na parte
superior", ele disse, "e só um bocadinho
nos lados". Ao meu lado estava a minha
esposa que se curvava de rir. Mas logo
vi que seus pensamentos estavam
vagando para os inúmeros outros atos
que teria feito com um nome diferente. "Mas, o tio Bruno tem uma crista
(pequena parte de cabelo???) na frente",
eu ainda argumentava. "Não tenho
absolutamente nada a ver com este
sujeito perniciosa e à deriva". Não
havia volta, quando cheguei ao quarto
do hotel, ela estava de malas prontas. Ela não queria nada com um cara
que, como o tio Bruno, se fazia passar
como o tiozinho. Como faço, querido
Cupido, para convencê-la que não sou o
famoso tio Bruno.
Um ―alias‖ sem esperança
Rincez les cœurs d’amants à l’eau chaude, voire hot. Egouttez-les en
les pressant légèrement entre les lèvres (les doigts si vous êtes enrhumé). Ne poignardez point ! Ecrasez les fruits de votre passion, à la
fourchette. Mélangez-y les cœurs revenus et poivrez très beaucoup au
moulin rouge. Répartissez dans un j’faitout bourré. Faites gratiner et
servez aussitôt, accompagné de sourire austral et ravissant (soit boréal et complaisant).
Puis lancez-vous dans la bataille des câlins. Faites assumer la position à propos. Dérobez sans affaire ; arrosez avec tendresse. Laissez
frémir encore 2 min. Nappez de jus d’affection.
Finissez par les melons. Réservez-les au frais. Fouettez votre crème au
batteur électrique en versant progressivement du pruneau. La préparation doit au moins doubler de volume. Incorporez les vœux de postérité et continuez à fouetter jusqu’à complète exaltation. Répartissez
ce discours amoureux sur les melons bien étalés. Garnissez de clins
d’œil au choix.
Vins conseillés : Saint-Amour, 1969 et 1983
Querida ―Alias‖,
Sua situação parece grave, talvez até
desesperadora. A menos que ... A
menos que você combine com ela no dia
29 de maio na “Grand Place” em Bruxelas, pois neste dia o Bruno irá se casar
com a Joice e colocará finalmente um
ponto final atrás de sua vida de vagabundo. A chance de que sua esposa
realmente acredita que se trata de um
erro lamentável, uma troca de identidades, será neste dia um pouco maior do
que a probabilidade que ela se apaixone
de repente para um vulto elegante que
alguns se atrevam de chamar de Tio
Bruno. E se isso acabar mal, eu só
posso aconselhar que você se enclausure num mosteiro. O mosteiro de Santo
Bruno, perto de Nice, é uma ótima
alternativa e ao final, o penteado, você
já tem.
Cupido
Paus Bruno de Eerste
Bruno, de Parelvisser
Bruno, de wijnkenner
Paus, wilde hij worden. Of anders: boer.
Tenminste, dat zei Bruno aan al wie het
horen wilde, op school als jonge snaak.
Waarom het niet zo ver gekomen is, weet
geen mens. We durven betwijfelen of er
bij de kerk iemand aan het treuren is.
En intussen is Bruno toch maar mooi
aan het celibaat ontsnapt.
De kleine Bruno vond er als peuter niets
beters op dan parels in zijn neus te stoppen. Mét overtuiging, bovendien: op een
dag, toen hij zich weer had laten gaan,
moest moeder Trees de hulp van de kinderverzorgster inroepen om het ding weer uit
zijn neus te peuteren. Met een haaknaald.
Hij is de zoon van een wijnhandelaar,
maar drinkt uitsluitend bier. Of, heel
soms, een plat water. En wie hem om
wijnadvies vraagt, komt ook van een
kale kermis thuis. Welke wijn best bij
een Canard à l‘orange past? ‗Wijn is om
te drinken, hé, niet om over te lullen.‘
Joice, de elegante amazone
Dit is het verhaal van hoe Joiciane Pio de Souza Filhos Kortrijks hardste hooligans
inpakte tijdens haar allereerste bezoek aan het Guldensporenstadion.
Het is zaterdagavond. Kortrijk wuift
de luie lentezon uit, maar in de omgeving van het Gulden-sporenstadion
duiden versnelde passen op een stijgende nervositeit. Dichte drommen
supporters troepen er samen aan de
stadionpoort. ―Allez Veeka‖, weerklinkt het uit de menigte. Het is de
stem van Joiciane Pio de Souza Filho, de nieuwste aanwinst van de Red
-Side. Ik begeef mij in haar richting
voor een interview.
Voor mij staat een nijlpaard.
-‗Est-ce qu‘on connaît du football au
Brésil ?‘, vraag ik bedeesd. -‗Le football oui, mais pas le vrai foot comme
ici‘, riposteert de ranke hinde links
van het nijlpaard, terwijl ze schaamteloos de interviewer charmeert. Het
nijlpaard knikt in-stemmend; ik kan
alleen kijken met open mond. Het
antwoord was me helemaal ontgaan—zo onder de indruk ben ik van
haar flair en charme, van haar ogen als
karbonkels, van haar mooie ingetogen
glimlach, van haar coulis van aangename
normaalheid op een bedje van Passoa,
afgewerkt met een espuma van samba.
We stappen naar de tribune achter het
doel, waar Joice meteen het onvolprezen
‗come on Veeka‘ aanheft B.B., Philippe
Remy en ik kijken elkaar verschrikt aan.
Groot is onze consternatie als de RedSide haar gewillig bijvalt in de gezangen.
-‘Mais Joyce, tu connais K.V. Kortrijk?‘,
stotter ik. Haar ogen schieten vuur.
-‗Bien-sur, je connais Veeka.‘
-‘Pourquoi bien-sur ?‘
-‘La Veeka est très connu, même en Capitolio.‘
-‘Sans blagues ?‘
-‘Sans blagues.‘
**
De wedstrijd is intussen op gang gefloten,
maar we blijven aan de praat..
-‘Qu‘est-ce que tu trouves de la Veeka ?‘
-‘La Veeka, c‘est la fine fleur sélecte des
Joice tussen de harde kern van de Red-Side.
purs sangs arabes.‘
-‘Et Bruno, Joice? Quelles sont les qualités principales de Bruno ?‘
-‘Oh, tu sais, il est si mignon, mon petit
chouchou. Tout le temps quand je le vois,
j‘ai envie de lui caresser la tête. Quand
je le vois dormir ou manger sa tartine, je
ne sais plus contrôler mon instinct maternelle.‘
-A-t-il d‘autres qualités ?‘
-‘Des fois, il est si comique. Surtout
quand il fait le babuin et la babuine. Et
aussi, il est très intélligent.‘
noir‘, fulmineert ze, als de scheidsrechter
een aanslag op haar lieveling William –
Willy Brasil – Barbosa onbestraft laat.
Plots draait ze zich in mijn richting.
-‘Tu sais qui manque la Veeka ?, zegt ze.
‗Albert De Lamper.‘ Wij schuimbekken
van verbijstering.
-‘Tu connais Albert De Lamper ?‘
-‘Bien-sûr, le fameux left-wing du début
des années quatre-vingts. Ca c‘était un
joueur.‘ Ze fluit lichtjes tussen haar tanden, terwijl B.B. met een meute RedSiders ‗Boeren, Boeren‘ staat te roepen.
-‘Qu‘est-ce que tu dis?‘, vraagt ze.
-‘Agriculteurs‘, vertaalt onze kalende
De Lamper
held. Hij oogst een warme CopacabanaIntussen slaan B.B. en P.R. hun haak te lach.
Het wervelend combinatievoetbal van
slaan in ons intellectuelz gesprek.
Kortrijks Glorie resulteert al gauw in een
-B.B. : Hoe loat est ?
roos van Willy Brasil. Joice springt me
-P.R. : Kè der geen hedaht van.
uitzinnig om de hals.
-B.B. : Zoetal achter te vieren zin ?
- ‗Oh mon dieu, la Veeka est fantastique‘
-P.R. : Ke hin orloge an.‘
Joice negeert meesterlijk de hints. ‗Sale
Tip voor getrouwde vrouwen
Voor een paar uur rust: neem je vent mee naar het cabaret.
De locomotief van Laken
Analisten vergelijken Bruno Bossaert soms met Emile Zatopek. Maar de
allround-atleet lijkt sinds vandaag wat twijfelachtig voor de Spelen van
Londen, in 2012. Omdat hij vandaag aan een veel duurzamer inspanning
begonnen is: het huwelijk.
‗Een Brunoke doen‘
Zijn voornaamste kenmerk is een alles
verslindende honger naar medailles.
Allicht omdat Bruno opgegroeid is in
een zeer competitieve omgeving: alle
onderscheidingen die zijn ouders in
hun beroepsleven wegkaapten, hebben
de jonge Kortrijkzaan ongetwijfeld erg
sterk beïnvloed.
Als student wist hij aan de KULeuven
al zijn proffen te overtroeven in originaliteit. Hij verwierf er algemene erkenning en boezemde ontzag in. Op
examens met zo min mogelijk inspanning het hoogst mogelijke resultaat
behalen, heeft hij er tot een kunst verheven. Datzelfde renta-biliteitsprincipe
heeft hij nu toegepast op de sport. Zijn
afgetrainde benen lopen hellingen omhoog zoals weinig anderen dat kunnen.
Zo weet hij keer op keer de leden van
zijn loopclub De Bospoepers af te troeven.
In sportkringen rond Laken is ‗een
Brunoke doen‘ intussen een begrip. Het
verwijst naar atleten die hun kameraden voorbijlopen in een flits, zonder
zichtbare inspanning, in de wetenschap
dat klasse voor sommigen onder ons
gewoon aangeboren is.
Hulp gevraagd
Het hoeft dan ook geen betoog dat zelfs
het interieur van de echtelijke woonst
van zoveel atletieke klasse doordrongen
zwakte waarvan hij gebruik maakt om
is. De collectie glimmende medailles
een verschroeiend eindsprintje in te zettegen de muren groeit jaar na jaar aan:
ten. Zelden wordt hij dan nog ingehaald.
gouden plakken van de 20 kilometer
In zijn uiterlijk en loopstijl heeft hij iets
van Parijs, medailles van de halve maweg van Emil Zátopek (1922–2000), de
rathons van Brussel uit de jaren 2001,
legendarische Tsjechische afstandsloper.
2002, 2003,2004,2005,2006,2007, 2008
Luisterend naar de bijnaam ‗De Locen 2009. Al deze evenementen zijn
omotief‘ werd hij een absolute vedette die
uitgegroeid tot mijlpalen in Bruno‘s
in 1952 in Helsinki drie gouden medailles
leven. Ze worden daarom uiterst zorgbehaalde: de 5000 meter, de 10.000 meter
vuldig voorbereid. We zien Bruno voorten de marathon. Bruno, je hebt nog twee
durend met de hartslagmeter in de
jaar voor London 2012. Het kan nog.
aanslag, met loopschoenen die variëMaar net zoals Zátopek combineert Bruno
ren naargelang het weertype, en in
vooral uithouding en explosiviteit, twee
flinterdunne kleren die de vrouwen
capaciteiten die hij nodig zal hebben voor
langs de straat doen verstijven. En het
de wedstrijd van zijn leven, die vandaag
moet gezegd: met het verstand op nul
begonnen is: het huwelijk. Want dat, het
en de blik op oneindig behaalt hij elk
is geweten, is een ultraloop.‗
jaar weer straffere resultaten.
Het zal u niet verbazen dat de lokale
media met belangstelling uitkijken
naar zijn deelname aan de volgende 20
kilometer van Brussel. Die wordt op 30
Bruno’s kooktip
mei gelopen. Morgen dus. De pers
vraagt zich nu al af of hij straks een
nieuwe stunt uithaalt – wij gokken
erop dat hij de 20 kilometer in zijn
*Em uma panela de pressão, leve ao fogo médio o
driedelig huwelijkskostuum aflegt, met
azeite, a cebola, o alho e frite por 5 minutos ou até
Joice stevig in zijn armen. Maar dan
dourar
moet hij wel nog even zijn dieet in acht
*Acrescente o fígado, sal, pimenta, a salsa e misture
kunnen nemen. Mogen we erop rekebem
*Junte a água, tampe a panela e cozinhe em fogo baixo nen dat u er samen met ons over waakt
por 10 minutos
dat Bruno vanavond niet teveel eet,
*Depois de pegar pressão, retirar a pressão da panela,
zich onthoudt van alcoholische dranken
transfira para um prato e sirva acompanhado de legumes
en tijdig de bedstee opzoekt, bij voor*Segredinho Tudo gostoso:
keur alléén?
O fígado fica mais gostoso e fácil de ser digerido se
Supersportman Bruno Bossaert: werkelijk van alle, ook illegale markten thuis.
Drie minuten 58 seconden. Met deze tijd
klokte Bruno afgelopen woensdag op de
training van de Brusselse Atletiekvereniging (BAV) zijn 1000 meter af. Een puike
prestatie.
De eerste keer dat hij kwam trainen ontwaarden we achter zijn shirt een beginnend buikje dat een bourgondische levensstijl verraadde. Gesprekken waren moeilijk, want hijgend probeerde hij telkens
het treintje afstandslopers bij te benen.
Gaandeweg verbeterde zijn conditie en
leerden we hem kennen als een joviale,
sociale, atleet die zich vol overgave geeft
om de meet zo snel mogelijk te bereiken.
Als de overmacht te groot is haalt hij zijn
geheim wapen boven: humor. Tijdens 800
meter-intervallen begint hij grappen te
vertellen, een tactiek waarmee de buikspieren van de tegenstanders ver-slappen
door de lachspieren, een moment van
Colofon
Het Trottoir (a calçada)
Jaargang 13, nº. 2
Medewerkers: Yves Bekaert, Francis Bossaert,
Giovana TJ Bossaert, Katrien Bossaert, Marjan
Bossaert, Frank Brisard, Trees Cornette, Joana
Dárcia, Ann Decapmaker, Isabelle Delabie,
Frank Demets, Ben Demets, Hilde Dendooven,
Dirk De Waele, Ana Sheila Fernandes Costa, Jan
Festjens, Maarten Rabaey, Philippe Rémy, Thomas Van Steenberghe, Vanusa.
Prijs: overeen te komen
você deixá-lo de molho em leite frio por 40 minutos
antes de começar o preparo.
De trauma‘s van Mega-Bruno
Over grenzeloos vertrouwen, onvermoed theatertalent
en schunnige schetsen van geslachtsdelen: de onvermoede kantjes van Bruno B. uit B.
Met de onafscheidelijke pruik en dito Hawaïhemd: zou Mega-Bruno
dan misschien toch de Oostenrijkse Brüno kunnen zijn?
Het was een avond in 2001. De
technologie stond voor niets en megaBruno slaagde er na lang proberen in een
rechtstreekse webcam-verbinding vanuit
Canada te maken met onze computer in
België. Of hij onze PC eens mocht overnemen? Vanzelfsprekend! Voor geen geld
ter wereld zouden wij durven in te gaan
tegen de verrassende nieuwe verwezenlijkingen van het internet. Bedenk het
heilzame nut van dergelijke bliksemsnelle verbindingen voor het welzijn van de
wereldbevolking! Tot we het resultaat op
ons computerscherm begonnen te ontwaren : de getekende voorwerpen op de PC
leken verdacht veel op de schunnige
schetsen van geslachtsdelen… Getekend
een schaterlachende mega-Bruno.
Nu pleit voor onze gewezen Kortrijkse held dat hij altijd opnieuw zoveel
vertrouwen stelt in zijn medemens. Zo
mocht Sophie ooit eens met zijn bankkaart (en code !) naar de automaat om
zijn rekening wat lichter te maken. Hij
wilde trakteren. Hij was ook niet te beroerd om mij eens met zijn wagen de
volledige rit naar Trucy te laten uitrijden, goed wetende dat ik al 10 jaar niet
meer met vitessen overweg kon. ―Zet hem
maar in vijfde vitesse en vooral blijven
sturen‖…
Waling
Velen onder jullie zijn wellicht
ook niet op de hoogte van het feit dat
mega-Bruno vroeger een gewaardeerd lid
was van een amateurgezelschap dat eenvoudige toneelstukken instudeerde.
Vraag hem maar eens om zijn hoofdrol
over te doen uit het 19e eeuwse stuk “Le
Babouin et la Babouine‖. Groot is de kans
dat verbazing eenieders deel is.
En dan nu: is mega-Bruno nu een
Vlaamse Waal of een Waalse Vlaming ?
Volgens de meeste deskundigen is hij een
Waal. Noemt zichzelf een Waal, woonde
in de Walen, stemde voor de Walen en
leeft als de Walen. Zit op zijn paard als je
BHV vernoemt en droomt als een Waal
van eeuwigdurende discus-sies. Maar is
anderzijds niet vies een nieuwe taal aan
te leren. En zijn botten af te draaien op
het werk. En hij dweept niet met koningin Fabiola. Dus toch een Vlaming ? We
houden het maar bij een Waling.
En nu is er dus Joice. Zij zorgt
ervoor dat hij vandaag rondloopt zoals
een mens van zijn kaliber zou moeten
rondlopen : op grootse wijze. Niet de kleren, maar Joicy maakt de man.
Mega-Bruno. Een Groote Mijnheer
PROCURA-SE
No sábado, 29 deaio de 2010, entre às 2h
e 5h da manhã foi visto um sujeito suspeito na altura do parque de Laeken. Trata-se
de um jovem com bigode, vestido no estilo
Oriental. Ele aparentava ter 1,75 metros
de altura e com o corpo de atleta. Ele fala
com uma voz suave e troca facilmente do
Francês para o Holandês ou Inglês. Ele
não usava aliança de casamento. A polícia
espera que ele apareça nas próximas
horas nos arredores da Grand Place de
Bruxelas.