A voltas coa lingua

Transcrição

A voltas coa lingua
A VOLTAS COA LINGUA
A HISTÓRIA DE MARGINAÇOM
DO NOSSO POVO
No século XV a nobreza Galega apoiou a Joana a Beltraneja, a
herdeira legítima do reino da Galiza, frente às pretensons imperiais de Castela representadas na figura de Isabel a Católica; a
vitória definitiva da Católica consumará-se finalmente na
Frouxeira, com a captura e a posterior decapitaçom do Marechal
Pero Pardo de Cela. Esta data marcará o começo dos Séculos
Obscuros e a decadência do galego como idioma e dos galegos
como povo. Parte de aí também o desprezo dos vencedores, que
a partir de entom se dirigirám a nós como povo de brutos, incultos e parvos. Mesmo os poetas e escritores da Espanha dos
Séculos de Ouro (Góngora, López de Vega, etc...) utilizarám o
nosso nome e o da nossa naçom para prostituí-la e ensanhar-se
com ela.
Esta é a história do nosso povo, como também o é a de outros,
porque as naçons e comunidades étnicas mais desfavorecidas
som contínuo branco de ataques, ataques que, por exemplo, se
vem mui bem reflexos em múltiplas brincadeiras racistas e xenófobas. E nom há que remontar-se muito no tempo para poder vêlo: em 1994, sem ir mais longe, publicou-se na República
Argentina um “Libro de chistes de gallegos” a cargo dumha editorial espanhola, a editorial Planeta, que se converteu rapidamente num autêntico éxito de vendas. A mesma editorial, visto
o êxito no continente americano, pretendeu introduzir o mesmo
livro no Estado Espanhol. Perante o silencio institucional só o
nacionalismo galego resposta a esta agressom...
Ainda hoje se podem mercar livros que contenham brincadeiras
de tam “bom gosto” como o que segue: “En qué se diferencia un
gallego de un mono? —En la mirada astuta del mono”.
Nom mudou nada na Espanha da democracia. Um dia de curiosidade interessei-me polo nosso gentilício, por ver o que punha a
Enciclopedia Encarta do que é ser galego/a e, ademais de dizer
que galego é o habitante da Galiza, no meio das acepçons apareciam coisas como esta: “Gallego: tonto, falto de entendimiento o razón”. E naturalmente, quando vim isto caiu-me a moral
polo chao, onde a pisan todos os espanhóis, como galego que
som.
O que quero dizer com isto é que estou farto de que se nos pise
como se nom existíramos e nom passe nada. Também me quero
dirigir aos professores de espanhol, aos que dam aulas na Galiza,
para que na nossa terra evitem aos reconhecidos autores espanhóis que ferem o nosso orgulho de povo.
Em definitiva, con isto quero que os unamos os e as galegas para
intentar cambiar esta indignaçom, esta profanaçom, esta desesperaçom, esta descalificaçom e esta difamaçom. Para levantar o
nosso nome e a nossa magestosa língua, que para o meu critério é o tesouro mais grande que alguém coma mim, ou coma ti
leitor, pode ter ou adquirir.
Por: Martinho Outeiral Seco
1
NORMAS ORTOGRÁFICAS E MORFOLÓXICAS DO IDIOMA GALEGO
PRINCIPAIS NOVIDADES APROBADAS POA R.A.G. NO 2003
2
LÉXICO
Os substantivos vocal e estudio pasan a vogal e estudo, e o
verbo estudiar pasa a estudar.
O ALFABETO
Cambian o nome dalgunhas letras: <qu>que u; <ch>,
ce hache; <ll> ele dobre;
OS SIGNOS DE INTERROGACIÓN E ADMIRACIÓN
O seu emprego é obrigatorio ao final do enunciado e
recomendado ao seu inicio. Chegaches ben? Vaiche boa!
GRUPOS –ct - e –cc-
Suprímese a primeira consoante cando precede as vogais i e
u:, condución, conflito, delito, ditado destrución, dicionario,
tradutor, vitima, etc.
GRUPO [Ks] (grafía x)
Se na mesma palabra, aparece dúas veces x, pódese
substituír o primeiro por s (esaxero, esixir) ou manter os
dous x (exaxerar, exixir,...).
TERMINACIÓNS: -za, -zo...
Mantense Galicia e admítese tamén a forma Galiza.
Engádense palabras como: diferenza, espazo, graza, licenza,
presenza, servizo, etc...
-BLE/- BEL
Admítense as dúas: amábel, posíbel.
-ARÍA / -ERÍA
Admítense as dúas: cervexaría, zapataría, etc.
A FORMACIÓN DO FEMININO
A terminación -an /.-ana e -ón / -ona empréganse
exclusivamente con valor pexorativo: larpán, larpana;
abusón, abusona...).
A SEGUNDA FORMA DO ARTIGO -LO(S), -LA(S)
Pasa a ser de uso obrigatorio só despois da preposición
por e do adverbio u.
CONTRACCIÓNS DO ARTIGO COA CONXUNCIÓN CA
Permítese facer a contracción ou non: O meu coche é mellor
ca o /có teu.
RELATIVOS
Admítese o relativo posesivo cuxo/a.
NUMERAIS CARDINAIS
Tamén se escriben separados os numerais entre vinte e
trinta: vinte e un, vinte e dúas...
NUMERAIS MULTIPLICATIVOS
Só se admiten triplo e tripla; elimínase triple.
VERBO
As persoas P4 e P5 dos pretéritos de subxuntivo pasa a ser
esdrúxulas (andásemos, andásedes...).
ADVERBIOS E LOCUCIÓNS ADVERBIAIS
Engádense alén e aquén. Aglutínanse acotío, amodo, apenas
devagar decontado, deseguida, enseguida e talvez. Elimínase
entonces.
PREPOSICIÓNS E LOCUCIÓNS PREPOSITIVAS
Engádense a respecto de, alén de, após, aquén de,
até, canto a.
CONXUNCIÓNS E LOCUCIÓNS CONXUNTIVAS
Elimínanse anque, nembargantes, sen embargo, anque e
entonces. Engádense no entanto, porén. até que.

Documentos relacionados

A REVISTA 1:A REVISTA 1.qxd.qxd - Sei o que nos figestes... nos

A REVISTA 1:A REVISTA 1.qxd.qxd - Sei o que nos figestes... nos Jerónimo Zurita, denominou a «doma e castraçom do Reino de Galiza». Um processo de centralizaçom política que podemos acoutar simbolicamente entre duas datas: o mês de Dezembro de 1483, em que o re...

Leia mais