Jerzy Mazurek - Biblioteka Iberyjska

Jerzy Mazurek
ŚLADY POLSKIE
W BRAZYLII
MARCAS DA PRESENÇA
POLONESA NO BRASIL
pod redakcją Jerzego Mazurka
W formacie A5 ukazały się:
Fernando Pessoa
MENSAGEM / PRZESŁANIE
Tomasz Łychowski
ENCONTROS / SPOTKANIA
Andrzej Grabia Jałbrzykowski
GAWĘDY O KRAJACH I LUDZIACH
INTYMNOŚĆ I INNE SFERY
– antologia opowiadań brazylijskich
SZTUKA AZULEJOS W PORTUGALII
opracowanie zbiorowe
REESCRITURA E INTERTEXTUALIDAD
LITERATURACULTURAHISTORIA
Estudios coordinados por Urszula Aszyk
Edyta Waluch-de la Torre
PREPOSICIONES ESPACIALES
EN ESPAÑOL, PORTUGUÉS Y POLACO:
TEORÍA Y EVOLUCIÓN
Mia Couto
NASZYJNIK Z OPOWIADAŃ
Tomasz Łychowski
SKRZYDŁA / ASAS
Fernando Henrique Cardoso, Enzo Faletto
ZALEŻNOŚĆ A ROZWÓJ W AMERYCE ŁACIŃSKIEJ
próba interpretacji socjologicznej
W formacie B5 ukazała się:
Jerzy Mazurek
KRAJ A EMIGRACJA
Ruch ludowy wobec wychodźstwa chłopskiego do krajów
Ameryki Łacińskiej (do 1939 roku)
Zdzisław Malczewski SChr
ŚLADY POLSKIE W BRAZYLII
MARCAS DA PRESENÇA
POLONESA NO BRASIL
Warszawa 2008
© Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie
© Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich UW
© Copyright by Zdzisław Malczewski. All rights reserved.
© Zdjęcia / Fotos – Zdzisław Malczewski
Recenzenci / Consultores
Prof. dr hab. Tadeusz Paleczny – Uniwersytet Jagielloński
Prof. dr Henryk Siewierski – Universidade de Brasília
Redakcja / Redação
Małgorzata Siewierska
Tłumaczenie / Tradução
Mariano Kawka
Projekt okładki / Projeto da capa
Paweł Wolski
Skład i łamanie / Composição gráfica
Paweł Wolski
e-mail: [email protected]
Druk i oprawa / Impressão e encadernação
First Group
e-mail: [email protected]
Wydawcy / Editores
Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
Uniwersytetu Warszawskiego
ul. Oboźna 8, 00-927 Warszawa
tel. (0 22) 552 04 29; (0 22) 552 06 83; tel./fax (0 22) 828 29 62
www.iberystyka-uw.home.pl; e-mail: [email protected]
ISBN 978-83-60875-36-0
Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego
Al. Wilanowska 204, 02-730 Warszawa
tel./fax: (0 22) 843 38 76, 843 78 73
www.mhprl.pl; e-mail: [email protected]
ISBN 978-83-60093-61-0
Słowo od autora
Pomimo upływu czasu i ukazaniu się kilkudziesięciu opracowań książkowych
zainteresowanie tematyką związaną z rzeczywistością brazylijskiej społeczności polonijnej nie słabnie. Wręcz przeciwnie. W ostatnich latach przeprowadzono wiele badań terenowych i kwerend w różnych archiwach kraju osiedlenia naszych rodaków. Dzięki zaangażowaniu, wielkiej pracy badawczej i pasji
wielu osób w kraju, a także tutaj, w Brazylii: ludzi polskiego pochodzenia, jak
też i samych Brazylijczyków, została wydana pokaźna liczba prac poświęconych zagadnieniu imigracji polskiej w Brazylii. Nie miejsce tutaj na to, aby
wymieniać publikacje książkowe, jakie zostały wydane po polsku i portugalsku, a poruszające różne aspekty związane z historią polskiej społeczności
polonijnej w Brazylii.
Jednak spośród licznych – w obu naszych krajach – badaczy dziejów polskiej grupy etnicznej w Brazylii nikt nie podjął się pracy mającej na celu
zebranie, usystematyzowanie i opracowanie różnorodnych trwałych polskich
śladów. Wśród innych społeczności imigracyjnych w Brazylii nie spotkałem
opracowania prezentującego namacalne ślady konkretnej grupy etnicznej
w tym kraju. Przyświeca mi zatem świadomość, że niniejsze dzieło, które
oddaję polskiemu i brazylijskiemu Czytelnikowi jest pionierskim pod tym
względem. Jest to przedsięwzięcie amatorskie, ale także i nowatorskie. W niniejszym opracowaniu wymieniam wiele polskich śladów, które weszły na
stałe w historię i rzeczywistość społeczeństwa brazylijskiego, podobnie jak
i sami potomkowie polskich imigrantów, niezatracający swoich cech etnicznych, niewypierający się swoich polskich korzeni (wręcz przeciwnie: często
podkreślający z dumą swoje pochodzenie), a stanowiący już wśród obywateli
Brazylii stały, nierozłączny element społeczny. Zatem polonika, jakie spotykamy w różnych regionach tego wielkiego kraju stają się, oprócz polskiego
elementu ludzkiego, widocznym, stałym znakiem wkładu w wieloraki rozwój
brazylijskiej ojczyzny.
6
Ślady polskie w Brazylii
Blisko trzydzieści lat temu stawiałem moje pierwsze kroki na gościnnej ziemi brazylijskiej. Rozpoczynałem moją przygodę misyjną i polonijną poprzez
posługę duszpasterską w parafii Carlos Gomes, położonej w malowniczym zakątku górskim, w regionie Alto Uruguai, w stanie Rio Grande do Sul. Parafia
należy do diecezji Erechim. W kościele parafialnym spotkałem kilka trwałych,
artystycznych śladów świadczących o polskości lokalnej wspólnoty wiernych.
W tamtych latach miasto Erechim szczyciło się nowowybudowaną katedrą
pod wezwaniem św. Józefa. Artystyczny wystrój świątyni jest dziełem Arystarcha Kaszkurewicza, polskiego imigranta. Właśnie we wspomnianej katedrze
zetknąłem się po raz kolejny – w tamtym regionie – z polonikami. Otóż w prezbiterium katedry, nad tabernakulum, artysta wkomponował w symbol IHS
polskiego orła w koronie. Pod jednym z dzieł Koszukiewicz pozostawił swój
autograf. Tak więc, w tamtych latach rozpoczęła się moja misyjna przygoda
i pasja zbierania różnorodnych polskich materialnych śladów w Brazylii.
Praktycznie przez całe moje brazylijskie życie dokonywałem ewidencji nazw
związanych z Polską czy nazwiskami polsko brzmiącymi. Podczas różnych
moich podróży fotografowałem w sposób amatorski polskie ślady: pomniki,
tablice, świątynie itp. Któregoś dnia, przeglądając te wszystkie moje amatorskie „zbiory”, postanowiłem je odpowiednio uporządkować. Uczyniłem to
według przyjętego przeze mnie schematu. Poszczególne hasła ułożyłem według kolejności alfabetycznej w takim języku, w jakim są znane w Brazylii.
Obok zamieściłem tłumaczenie hasła w odpowiednim języku. Najpierw wyjaśnienie poszczególnych haseł i opis zamieszczonych zdjęć podaję w języku
polskim. Następnie umieszczone jest tłumaczenie tekstu w języku portugalskim. W ten sposób album stał się dwujęzyczny. Dzięki temu mogą korzystać
z niego Czytelnicy polscy, jak też i brazylijscy, zainteresowani tą tematyką.
Przyświeca mi przekonanie, że mogę się uważać za członka brazylijskiej społeczności polonijnej, pełniąc tutaj od prawie 30 lat posługę duszpasterską. Jestem więc „in”, a z drugiej strony jestem przybyszem z Polski, co pozwala mi
na spojrzenie z pewnego dystansu tak istotnego dla badacza. Moja obecność
w brazylijskim środowisku polonijnym nie jest obserwacją z zewnątrz, a aktywnym uczestnictwem w życiu tej społeczności, jako duszpasterza, publicysty,
redaktora i wydawcy. Ta podwójna rola sprawiła, że znalazłem się w sytuacji
uprzywilejowanej. Jako członkowi wspólnoty polonijnej było mi dużo łatwie
dotrzeć do różnych kolonii, miejscowości, miasteczek i miast, gdzie żyją Brazylijczycy polskiego pochodzenia i gdzie mogłem rejestrować namacalne polskie
ślady w tym kraju (nazwy dróg, ulic, szkół z polskimi nazwiskami, nekropolie,
pomniki, popiersia, obeliski, skanseny, tablice pamiątkowe, płaskorzeźby, itp.).
Słowo od autora
7
Natomiast będąc przybyszem z Polski posiadałem o wiele większą wrażliwość
na polskie ślady w tym kraju, aniżeli osoby polskiego pochodzenia już obyte
i przyzwyczajone do tych trwałych znaków.
Moim skromnym zdaniem niniejsza praca poszerzy nieco wiedzę na temat
aktywności tutejszej Polonii. Pozwoli spojrzeć na inne jej oblicze, wyzwalając
z utartych stereotypów. Ponadto wiele poloników prezentowanych w tym albumie dobitnie świadczy o przyjaźni brazylijsko-polskiej. Ufam, że praca ta, którą oddaję Czytelnikowi, stanowić będzie nieocenione źródło wiedzy o licznych
polonikach w tym kraju.
Powszechnie wiadomo, że emigracja polska do Brazylii w 95% składała się
z chłopów1 szukających tutaj: ziemi, chleba i wolności. Jerzy Mazurek w swojej
obszernej pracy pisze: „chłopi polscy potrafili w większości zaaklimatyzować
się w jakże niełatwych warunkach, dając świadectwo sił witalnych i niezwykłej pracowitości”2. To właśnie pracowitość pierwszej polskiej generacji imigracyjnej i kolejnych pokoleń pozostawiła trwałe ślady w tym gościnnym kraju.
Niniejszym opracowaniem chciałbym skromnie przyczynić się do tego, aby
bardziej obiektywnie spojrzano na społeczność polonijną w Brazylii. Aktualnie brazylijska Polonia zamieszkuje nie tylko w trzech południowych stanach
(Paraná, Santa Catarina i Rio Grande do Sul), jak to niekiedy powtarza się
– tu i tam – w wypowiedziach czy różnorodnych opracowaniach. Ponadto tutejsza aktualna wspólnota polonijna, już nie jest w przeważającej części społecznością rolniczą, jak to było w początkach życia imigracyjnego. W wyniku
przeobrażeń pokoleniowych następowało także przeobrażenie społeczne i zawodowe społeczności polonijnej. Niestety jeszcze często powtarza się archaiczne i utarte od lat stereotypy o zacofaniu tutejszej Polonii i nieobecności jej
przedstawicieli w wielorakim wymiarze życia Narodu brazylijskiego. Przeprowadzana powolna, wieloletnia, amatorska, ale dokładna kwerenda pozwala mi
na wyciągnięcie wręcz odwrotnego wniosku od tego, o jakim wspomniałem
powyżej. Jednym z przejawów przemieszczania się i różnorodnej obecności
imigrantów polskich, ich potomków oraz wkładu w wieloraki rozwój Brazylii
są odszukane i skatalogowane przeze mnie namacalne polskie ślady. Wymieniam je w niniejszym opracowaniu, które ukazuje się w formie dwujęzycznego
albumu. Jestem przekonany, że w niniejszym opracowaniu występuje wiele
jeszcze luk i braków. Mam głęboką nadzieję, że kolejni badacze, zafascynowani dziejami polskiej imigracji w Brazylii, odkrywać będą inne jeszcze polskie
1
R. C. Wachowicz, „Aspectos da imigração polonesa no Brasil”, w: „Projeções”, Ano 1, 1/1999, s. 15.
J. Mazurek, Kraj a emigracja. Ruch ludowy wobec wychodźstwa chłopskiego do krajów Ameryki Łacińskiej (do 1939
roku), Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego & Muzeum Historii Polskiego
Ruchu Ludowego w Warszawie, Warszawa 2006, s. 424.
2
8
Ślady polskie w Brazylii
ślady, które nieświadomie przeoczyłem, albo te, do których nie udało mi się
dotrzeć z racji odległości.
W mojej pracy poszukiwacza polskich śladów znalazłem zrozumienie u wielu
osób w środowisku polonijnym. Tym, którzy okazali mi cenną pomoc wyrażam
serdeczne podziękowanie. Bez niej niniejszy album z pewnością byłby uboższy
i mniej kompletny. Szczególne podziękowanie wyrażam tym osobom, które udostępniły mi zdjęcia z różnych stron Brazylii. Serdecznie dziękuję: ks. Mariuszowi
Lisowi TChr (cmentarz Patio Velho koło Santany, PR), ks. Mirosławowi Stępniowi TChr (Pomnik Tysiąclecia Chrztu w São Paulo, popiersie Jana Pawła II),
ks. Andrzejowi Sobczykowi TChr (zdjęcia z Dom Feliciano, RS), Krzysztofowi
Głuchowskiemu z Rio de Janeiro (pomnik „Macierzyństwo” Jana Żaka, grób Jerzego Chmielewskiego „Rafała”), Wilsonowi Rodyczowi z Porto Alegre (pomnik
Fryderyka Chopina, Mikołaja Kopernika, popiersie papieża Jana Pawła II, pomnik upamiętniający miejsce sprawowanej Mszy św. przez Jana Pawła II w stolicy Rio Grande do Sul), Luizowi C. Fedeszen z Águia Branca (zdjęcie krzyża
imigrantów z Santo Antônio de Canaã, ES), Lucianowi Weberowi, redaktorowi
gazety „Polska w Brazylii” (nazwy ulic w São Bento do Sul, SC; okolicznych
miasteczek oraz zdjęcia z São Mateus do Sul, PR: kościół parafialny, dom polski,
wnętrze kościoła w Água Branca), Almirowi de Oliveira (portal w Canoinhas i tablica w Itaiópolis). Dziękuję także za współpracę ks. Kazimierzowi Dugoszowi
TChr (nazwy ulic w Mallet, PR) oraz s. Ewie Szpargale MChr (nazwy ulic i teksty tablic w Dom Feliciano, RS).
Szczególne podziękowanie składam Polonusom należącym do internetowej
grupy „Poloneses no Brasil” w yahoo.com.br za współpracę i nadesłane zdjęcia: Elizete Craciaki z São Bernardo do Campo, SP (sanktuarium M. Bożej
i św. Maksymiliana M. Kolbe), Marcielowi Jasniewiczowi z Rio Grande (tablica
pamiątkowa SPK, siedziba Towarzystwa Kulturalnego Orzeł Biały), Gilbertowi Magroskiemu z João Pessoa ze stanu Paraíba (tablica pamiątkowa w parku
wodnym), Fernando Tocarskiemu (portal polski w Canoinhas, SC), oraz Ângeli
G. Kawce (tablice pamiątkowe z Gleba Orle, PR). Wyrażam wdzięczność dla
Gilberta Filinkowskiego, Anencira J. Rogowskiego i Ceresa Avila za udostępnienie mi wielu nazw ulic ze słowiańskimi nazwiskami.
Niech mi będzie wolno złożyć serdeczne podziękowanie prof. Marianowi
Kawce, wykładowcy w Uniandrade w Kurytybie, za wieloletnią już i owocną
współpracę dla dobra naszej wspólnoty polonijnej w Brazylii. Dzięki podjętej przez Niego pracy tłumacza, Czytelnik nieznający języka polskiego, będzie
mógł poznać wielorakie bogactwo polskich śladów w tym pięknym, gościnnym
i przyjaznym nam kraju, jakim jest Brazylia.
Słowo od autora
9
Długoletnia moja praca i zamierzenie, aby „Ślady polskie w Brazylii” ujrzały
światło dzienne, staje się rzeczywistością. Fakt ten jest owocem zrozumienia
i zainteresowania się tą publikacją ze strony Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie. Wyrazy szczególnej wdzięczności wyrażam wobec
Dyrekcji tej zasłużonej Instytucji, a szczególnie wobec: dra Janusza Gmitruka
(Dyrektora) i dra Jerzego Mazurka (Wicedyrektora) za zaufanie autorowi i wydanie tego opracowania.
Zdzisław Malczewski TChr
Kurytyba, u progu 140 rocznicy przybycia pierwszej grupy polskich chłopów
do Santa Catarina, w południowej Brazylii.
Palavra do autor
Apesar da passagem do tempo e de tantos trabalhos escritos já publicados, o interesse pela temática relacionada com a realidade da colônia polonesa do Brasil
não diminui. Nos últimos anos foram muitas as enquetes promovidas e as pesquisas realizadas em diversos arquivos a respeito dos poloneses que se estabeleceram no Brasil. Graças ao empenho e ao profundo trabalho investigativo de
muitas pessoas apaixonadas pelo tema, tanto na Polônia como no Brasil – pessoas de descendência polonesa bem como brasileiros natos – foi publicado um
número significativo de trabalhos dedicados à questão da imigração polonesa
no Brasil. Não cabe aqui mencionar as obras que foram publicadas em polonês
e em português e que abordam diversos aspectos relacionados com a história da
coletividade polonesa e polônica no país.
No entanto, dentre os muitos pesquisadores da história do grupo étnico polonês no Brasil – em ambos os países – ninguém assumiu a tarefa de coletar e sistematizar os variados traços permanentes da presença polonesa no Brasil. Entre as
outras coletividades imigratórias no Brasil, não encontrei um trabalho que apresente os vestígios tangíveis de um grupo étnico específico nesse país. Ilumina-me,
portanto a consciência, de que a presente obra, que apresento ao leitor polonês e
brasileiro, é pioneira nesse sentido. Trata-se de um empreendimento amador, mas
ao mesmo tempo inovador. Neste trabalho relaciono muitas marcas da presença
polonesa que entraram definitivamente na história e na realidade da sociedade
brasileira, da mesma forma que os próprios descendentes dos imigrantes poloneses, que não perdem as suas características étnicas e não renegam as suas raízes
polonesas (mas que, pelo contrário, muitas vezes enfatizam com orgulho a sua
origem) e que já constituem, entre os cidadãos do Brasil, um elemento social
permanente e indissolúvel. Por isso as lembranças polonesas que encontramos
em diversas regiões desse grande país tornam-se – além de um elemento humano
polonês – um sinal visível e permanente da diversificada contribuição desse grupo
étnico para o desenvolvimento da pátria brasileira.
12
Marcas da presença polonesa no Brasil
Há cerca de trinta anos eu dava os primeiros passos na hospitaleira terra brasileira. Iniciei a minha aventura misionária e polônica com o ministério pastoral
na paróquia de Carlos Gomes, situada numa pitoresca região montanhosa, na
região do Alto Uruguai, no estado do Rio Grande do Sul. Essa paróquia pertence
à diocese de Erechim. Na igreja paroquial encontrei algumas marcas artísticos
permanentes que testemunham a polonidade da comunidade local de fiéis. Naqueles anos a cidade de Erechim orgulhava-se da recém-construída catedral sob
o patronato de S. José. A decoração artística do santuário é obra do artista Aristarco Kaszkurewicz, um imigrante polonês. Foi justamente na mencionada catedral que me deparei novamente – naquela região – com lembranças polonesas.
Eis que no presbitério da catedral, sobre o sacrário, o artista inseriu no símbolo
IHS a águia polonesa coroada. Numa das obras o artista deixou o seu autógrafo.
Dessa forma, naqueles anos teve início a minha aventura missionária e o hobby de
colecionar diversos vestígios materiais da presença polonesa no Brasil.
Praticamente durante toda a minha vida no Brasil tenho realizado o registro
de nomes relacionados com a Polônia ou com nomes polono-brasileiros. Durante as minhas diversas viagens tenho fotografado de forma amadora as marcas
polonesas: monumentos, placas, santuários, etc. Certo dia, ao examinar todas
essas minhas “coleções” amadorísticas, decidi organizá-las adequadamente. Fiz
isso de acordo com um esquema por mim adotado, na língua em que são conhecidos no Brasil. Ao lado acrescentei a tradução do verbete na língua adequada.
Primeiramente forneço o esclarecimento dos diversos verbetes e a descrição
das fotos apresentadas em língua polonesa. A seguir encontra-se a tradução
do texto para o português. Dessa forma, este álbum é bilíngüe. Graças a isso
podem utilizar-se dele os leitores poloneses, da mesma forma que os brasileiros
interessados por essa temática.
Por estar cumprindo aqui o ministério pastoral há quase trinta anos, iluminame a convicção de que posso considerar-me um membro da comunidade polônica brasileira. Por isso, estou “in”, mas por outro lado sou alguém que veio da
Polônia, o que me permite ver as coisas com certo distanciamento, tão importante para um pesquisador. A minha presença no ambiente polônico brasileiro
não é a de um observador passivo, mas de alguém que participa ativamente
da vida dessa coletividade, como sacerdote, articulista, redador e editor. Essa
minha dúplice situação coloca-me num papel privilegiado. Por ser um membro
da comunidade polônica tenho muito facilitado o acesso a diversas colônias,
localidades, vilas e cidades onde vivem brasileiros de descendência polonesa,
para poder registrar os tangíveis vestígios poloneses no país (nomes de estradas,
ruas e escolas com denominções polonesas, necrópoles, monumentos, bustos,
Palavra do autor
13
obeliscos, museus etnográficos, placas comemorativas, baixos-relevos, etc). Por
outro lado, por ter vindo da Polônia, possuo uma sensibilidade muito maior
a esses vestígios do que a das pessoas de descendência polonesa já familiarizadas e acostumadas com esses sinais permanentes.
Na minha modesta opinião, o presente trabalho poderá servir para ampliar
um pouco o conhecimento a respeito da atividade da colônia polonesa local.
Pemitirá também perceber uma outra faceta sua, apagando velhos estereótipos.
Além disso, muitas das lembranças polonesas apresentadas neste álbum testemunham a amizade polono-brasileira. Confio que este trabalho, que agora
entrego aos leitores, vai constituir uma preciosa fonte de conhecimento sobre
os numerosos vestígios da presença polonesa no Brasil.
É sabido que 95% da imigração polonesa ao Brasil era constituída de camponeses (WACHOWICZ, 1999, p. 15). Jerzy Mazurek, em seu extenso trabalho,
escreve: “Na sua maioria os camponeses vindos da Polônia foram capazes de
adaptar-se às difíceis condições, dando um testemunho de forças vitais e de
extrema laboriosidade” (MAZUREK, 2006, p. 424). Foi justamente a laboriosidade da primeira geração polonesa de imigrantes e das gerações subseqüentes
que deixou vestígios permanentes no Brasil. Com o presente trabalho, gostaria
de modestamente contribuir para que a coletividade polônica brasileira seja
vista com mais objetividade. Atualmente os polônicos brasileiros não habitam
apenas os três estados meridionais (Paraná, Santa Catarina e Rio Grande do
Sul), como algumas vezes se repete – aqui e acolá – em pronunciamentos ou em
trabalhos escritos de diversos tipos. Além disso, a atual comunidade polônica
brasileira já não é de forma preponderante uma coletividade agrícola, como
ocorria nos primórdios desta imigração. Em razão de transformações ocorridas nas sucessivas gerações, ocorreu igualmente a mutação social e profissional dessa coletividade. Infelizmente, muitas vezes ainda se repetem os arcaicos
e velhos estereótipos a respeito do atraso da colônia polonesa e da ausência dos
seus representantes nas múltiplas dimensões da vida social da Nação brasileira.
A lenta, prolongada, amadorística mas detalhada pesquisa por mim realizada permite tirar uma conclusão diametralmente oposta àquela que mencionei
acima. Uma das manifestações do deslocamento social e da variada presença
dos imigrantes poloneses e dos seus descendentes e da sua contribuição para
o desenvolvimento do Brasil são os tangíveis vestígios poloneses por mim encontrados e catalogados. Eles são mencionados no presente trabalho, publicado
na forma de um álbum bilíngüe. Estou convencido de que a obra apresenta
ainda muitas lacunas e falhas. Tenho a profunda convicção de que futuros pesquisadores, fascinados pela história da imigração polonesa no Brasil, poderão
14
Marcas da presença polonesa no Brasil
descobrir outros vestígios poloneses que por mim inconscientemente tenham
sido omitidos ou aqueles a que não pude ter acesso em razão da distância.
No meu trabalho de pesquisador das marcas polonesas tenho contado com
a compreensão de muitas pessoas no ambiente polônico. Àqueles que demonstraram a sua preciosa colaboração, expresso o meu cordial agradecimento. Sem
ela, o presente álbum seria com certeza mais pobre e menos completo. Expresso o meu especial agradecimento àquelas pessoas que me forneceram fotos
de diversas regiões do Brasil. Cordialmente agradeço: ao pe. Mário Lis SChr
(cemitério Pátio Velho perto de Santana, PR), ao pe. Miroslau Stepien SChr
(monumento do milênio do batismo da Polônia em São Paulo, busto de João
Paulo II), ao pe. André Sobczyk SChr (fotos de Dom Feliciano, RS), a Cristóvão Gluchowski do Rio de Janeiro (escultura “Maternidade” de João Zaco
Paraná, túmulo de Jorge Chmielewski “Rafael”), a Wilson Rodycz de Porto
Alegre (monumentos de Frederico Chopin e Nicolau Copérnico, busto do papa
João Paulo II, monumento comemorativo do lugar onde João Paulo II celebrou
a missa na capital do Rio Grande do Sul), a Luiz C. Fedeszen de Águia Branca
(foto do cruzeiro dos imigrantes de Santo Antônio de Canaã, ES), a Luciano
Weber, redator do jornal Polska w Brazylii (nomes de ruas em São Bento do Sul,
SC; nas cidades vizinhas e algumas fotos de São Mateus do Sul, PR: igreja, casa
polonesa, interior da igreja de Água Branca), a Almir de Oliveira (portal em
Canoinhas e placa em Itaiópolis). Agradeço também ao pe. Casemiro Długosz
SChr (nomes de ruas em Mallet, PR) e à irmã Ewa Szpargała MChr (nomes de
ruas e letreiros em Dom Feliciano, RS).
Expresso o meu especial agradecimento aos polônicos que na internet fazem
parte do grupo virtual “Poloneses no Brasil”, em yahoo.com.br, pela cooperação e pelas fotos enviadas: Elizete Craciaki de São Bernardo do Campo, SP
(santuário de Nossa Senhora e de S. Maximiliano M. Kolbe), Marcelo Jasniewicz de Rio Grande, RS (placa comemorativa da Associação dos Combatentes
Poloneses, sede da Sociedade Cultrural Águia Branca), Gilberto Magroski de
João Pessoa, PB (placa comemorativa no parque aquático), Fernando Tocarski
(portal polonês em Canoinhas, SC) e Ângela C. Kawka (placas comemorativas
de Gleba Orle, PR). Expresso a minha gratidão a Gilberto Filinkowski, Anencir
J. Rogowski e Ceres Avila por me terem fornecido muitos nomes de ruas com
nomes eslavos.
Seja-me permitido expressar o meu cordial agradecimento ao prof. Mariano Kawka, professor do Centro Universitário Campos de Andrade – UNIANDRADE
em Curitiba, pela sua já longa e proveitosa colaboração pelo bem da nossa comunidade polônica no Brasil. Graças ao seu trabalho de tradutor, o leitor que
Palavra do autor
15
desconhece a língua polonesa poderá conhecer a múltipla riqueza dos vestígios
poloneses neste belo, hospitaleiro e amigo país, que é o Brasil.
Os meus longos anos de trabalho e o propósito de que as “Marcas da presença polonesa no Brasil” vissem a luz do dia tornam-se uma realidade. Esse fato
é o resultado da compreensão e do interesse por essa publicação, demonstrados
pelo Museu da História do Movimento Popular Polonês em Varsóvia. Apresento expressões de especial gratidão à Direção dessa meritória Instituição, e de
maneira especial ao dr. Janusz Gmitruk (Diretor) e ao dr. Jerzy Mazurek (ViceDiretor), por terem confiado no autor e publicado o seu trabalho.
Zdzislaw Malczewski SChr
Curitiba, no limiar do 140º aniversário da vinda do primeiro grupo de imigrantes poloneses a Santa Catarina, no Sul do Brasil.