Den Dagschotel » - 2005-2006 - nr.1 p. 0/35

Transcrição

« Den Dagschotel » - 2005-2006 - nr.1
p. 0/35
INHOUD
VoorWoord
2
Wat is BierKultuur
3
Evolutie en Plannen
4
Voorstelling Bestuur
5
BierPuzzel
6
Hoe Schenk of Tap ik een Pint
7
BierNieuws
9
KroegenTocht
11
… is nooit Grappig
13
KerstMarkt
14
Dorp zonder Bier
15
Wat is een BierBuik
22
Gisteren…
23
LiedjesAvond
24
BesturingsSystemen in Blikjes
25
Is Bier Beter dan Vrouwen?
27
BrouwerijBezoek
28
WoordPuzzel
29
Koken met Bier
32
Activiteiten
34
Met Dank Aan…
35
p. 1/35
VOORWOORD
Nog niet zo lang geleden organiseerden we met BierKultuur onze
eerste activiteit. Nu zijn we toe aan ons eerste boekje, “Den
Dagschotel”. Net zoals BK tracht te zorgen voor een bier naar ieders
smaak, zal ook “Den Dagschotel” een verscheidenheid aan artikels
bieden, gaande van serieuzere artikels over spelletjes tot compleet
absurde verhalen.
“Den Dagschotel”, als verlengstuk van BierKultuur, heeft als doel te
informeren over bier en het bier in al zijn facetten te promoten.
Uiteraard zal u ook op de hoogte worden gehouden van het reilen en
zeilen binnen BK en natuurlijk willen we niemand weerhouden van
de nodige roddels.
Verder willen we met deze eerste editie duidelijk maken wie we zijn,
wat we doen en wat onze verdere plannen zijn. Voor de culinaire
waaghalzen onder ons zal elke editie ook een recept bevatten, zo
kan het bier niet alleen gedronken, maar ook gegeten worden.
“Den Dagschotel” zal niet enkel in gedrukte versie verschijnen, maar
is tevens te vinden op onze site (http://www.BierKultuur.be).
Veel leesgenot, en vergeet niet dat “Den Dagschotel” op zijn
best is in combinatie met het juiste biertje,
Igor Michiels
senior BierKultuur 2005-2006
p. 2/35
WAT IS BIERKULTUUR
BierKultuur is een nieuwe studentenkring aan de VUB, die als doel heeft
het bier in al zijn smaken, geuren en kleuren te promoten.
Samen met ‘de frit’ is ‘het bier’ het handelskenmerk van België, ons land
heeft een ware biergeschiedenis en –tradities. Toch blijkt dat vele
studenten niet veel meer dan het pilsbier kennen, laat staan geproefd
hebben. Dat dit een spijtige zaak is, hoeven we u niet uit te leggen. Het
woord ‘bier’ wordt nog te sterk met pils geassocieerd. Ook wordt enkel het
drinken, zuipen, crashen,… in het licht gezet. Uiteraard niemand van BK die
beweert dat ook dat niet bij het bier en het studentenleven hoort. Maar bier
is meer: Er kan ook van genoten worden.
Er zijn genoeg studenten die de 'klassieke' pils niet als favoriete drank
hebben, sommige die het zelfs totaal niet lusten. Velen zeggen daarom dat
“bier” niets voor hen is. Maar denken we aan onder andere fruitbieren,
trippels, lambik en aanverwanten,… dan gaat die veralgemening zeker niet
op, het zijn totaal andere smaken. Hier zit ook het verschil tussen
BierKultuur en alle andere studentenkringen. Uiteraard wordt er in andere
studentenkringen ook veel gebruik gemaakt van het bier, maar niet met als
doel het te promoten. Men durft al wel eens één avondje per jaar te
organiseren waar een ander bier te verkrijgen is, en dit is zeker een stap in
de goede richting, maar volgens ons zeker niet voldoende.
BK heeft als prioriteit de Belgische biertraditie en verscheidenheid aan
bieren in het studentenleven te introduceren. Samen met andere tradities
die hier aan de VUB generatie op generatie overgedragen worden, mag het
bier in al zijn smaken hier niet ontbreken.
BierKultuur heeft dan ook als motto: BK… promoot de goede smaak.
p. 3/35
EVOLUTIE EN PLANNEN
Het idee van een kring die het bier promoot is ontstaan uit een groep
vrienden die bier als gemeenschappelijke liefde hadden en die het nodig en
nuttig achtte om een dergelijk idee uit te werken op de VUB.
Ondanks de zeer jonge leeftijd van BierKultuur is BK toch al veel
geëvolueerd. Eén van de belangrijkste veranderingen is de naam. Vanaf
het begin werd de naam ‘Bierkring’ gehanteerd, maar later werd er
nagedacht over een betere naam, die beter zou weergeven wat we zijn, dat
het om de smaak en de gebruiken draait. Zo werden enkele namen
voorgesteld: ‘Liquor Hordei’, ‘Kring der Bierliefhebbers’, ‘Primo Qualitas
Deinde Quantitas’, ‘Kring der Betere Bieren’. Uiteindelijk werd besloten het
bij ‘Bierkring’ te houden, ware het niet dat op de vergadering de naam
‘BierKultuur’ uit het niets werd voorgesteld en zelf met unanimiteit verkozen
werd.
Tot zover de vorm en de ideeën, maar uiteraard moest alles nog uitgewerkt
worden. Hoe gaan we nu effectief het bier promoten?
Eén van de grootste uitwerkingen is het ‘Bier van de Maand’. Er werd
gezocht naar een café die wou samenwerken om een ‘Bier van de maand’
te promoten. Het idee is om in dat café gedurende een maand een
specialer bier te serveren, na de maand is het bier niet meer verkrijgbaar.
Na een paar onderhandelingen zal het ‘Bier van de Maand’ te vinden zijn in
Luigi’s. Zoals wel meer is er een ‘maar’ aan verbonden: na de eerste
maand wordt er een evaluatie opgemaakt en besloten of het idee effectief
haalbaar is op langere termijn. Uiteraard zullen wij er alles aan doen om
deze actie te laten slagen, maar wij beslissen hier spijtig genoeg niet alleen
over. (De eerste BK-avond, met lencering van ‘Bier van de Maand’ gaat
trouwens door op donderdag 9 maart 2006 vanaf 22 uur in Luigi’s.)
Verder worden er talrijke kroegentochten georganiseerd, er is reeds een
liedjesavond met speciale bieren geweest die zeker voor herhaling vatbaar
was, een heuse quiz komt eraan en zeker niet te vergeten het BK-weekend.
p. 4/35
VOORSTELLING BESTUUR
Praeses:
Igor Michiels
Vice-Praeses:
Tom Lerminiaux
Favoriet bier:
Duvel, Guinness en
de oplossing op
vraag 54 van de
WoordPuzzel
Favoriet bier:
Geuze (liefst Oude)
Penning:
Debbie Timmermans
Secretaris:
Kim Van
Audenhoven
Favoriet bier:
Pecheresse, Floris
Fraise en
Timmermans-bieren
Favoriet bier:
Kriek, Bananenbier,
fruitbieren in het
algemeen
Biermeester:
Pieter-Jan Willems
Cantor/Folklore:
Robin Paulus
Favoriet bier:
Duvel, Westmalle,
Grimbergen bruin
Favoriet bier:
Abdijbieren,
Trappisten, etc
Public Relations:
Gaëlle Denies
“Den Dagschotel”:
Carla Ramault
Favoriet bier:
Kriek, Pecheresse,
Floris Fraise
Favoriet bier:
Geuze, Bourgogne
de Flandre
p. 5/35
BIERPUZZEL
Zoek de volgende woorden, in alle richtingen verborgen in
woordvierkant. De overblijvende letters vormen een betekenisvolle zin!
K
R
O
E
G
P
B
J
R
A
O
B
N
I
S
A
N
T
E
M
P
L
G
I
O
I
M
O
L
I
L
T
M
O
N
E
D
E
B
O
G
A
L
R
A
C
I
R
T
H
C
O
T
N
E
G
E
O
R
K
E
G
R
A
R
I
V
O
S
E
K
U
L
L
R
E
B
D
U
I
G
I
U
L
L
K
U
R
K
O
E
L
D
B
E
T
E
S
A
I
D
R
A
N
K
B
M
U
A
F
O
N
D
S
A
N
T
E
A
U
G
A
L
L
E
T
S
A
A
D
K
R
AFOND
BAR
BELLEVUE
BIER
BIERKULTUUR
CARLA
COL
COLA
DEBBIE
DORST
DRANK
GAELLE
GLAS
IGOR
KAN
KIM
KOEL
KRAT
KRING
KROEG
KROEGENTOCHT
KRUK
LUID
LUIGI
MAES
PJ
ROBIN
SANTE (X2)
STELLA
TOM
p. 6/35
dit
HOE SCHENK OF TAP IK EEN PINT
De smaak van een pintje hangt gedeeltelijk af van de manier waarop je pint
getapt of ingeschonken is. Daarom geven we je graag enkele tips.
Tappen
Je glas moet kristalhelder zijn. Spoel daarom je glas met schoon, koud
water. Indien er onregelmatigheden in het glas zitten zal de kans groot zijn
dat de schuimkraag bij de eerste slok inzakt. Laat dan het glas even
uitlekken zodat er niet te veel water in zit.
Hou daarna het glas schuin en net onder de uiteinde van
de tapkraan. De juiste afstand en de hoek zijn
afhankelijk van de druk op het bier, maar wat in ieder
geval moet worden bereikt is dat het bier met een
draaiende beweging in het glas terechtkomt en zo, onder
het vullen, schuim vormt - maar niet te veel.
Open de tapkraan met een snelle beweging en zorg
ervoor dat het bier op de eerder beschreven manier in
het glas komt. Let erop dat de eerste schuimstoot, bij
het openen van de kraan, naast het glas valt. Wanneer
het bier uit de tapkraan stroomt, moet het rustig
schuimen, niet sputteren. Zorg ervoor dat de kraan
noch het glas noch het bier noch het schuim raakt.
Draai, op het moment dat het glas net niet overschuimt, de tap snel dicht.
Zorg ervoor Draai het glas recht en haal het weg onder de nadruppelende
tapkraan. Laat het gevulde glas even op de lekbak staan totdat het schuim
niet meer over de rand van het glas loopt.
Tot slot moet het glas nog afgeschuimd worden. Hou een
schuimspaan iets schuin en schuim met een snelle,
vegende beweging af zodat de bovenkant van de
schuimkraag gelijk is aan de rand van het glas. Je kunt ook
met de schuimspaan nog even een triomfantelijk tikje
tegen het glas geven, maar dit heeft geen invloed op de
kwaliteit van het bier. Voor het serveren spoel je best de
buitenkant van het glas af om het schuim weg te werken.
p. 7/35
Inschenken
Het goed serveren van een flesje bier begint reeds bij de bewaring.
Het bier moet best in een donkere, droge ruimte staan. 24 Uur voor het
serveren plaats is het flesje in de kloekast, zodat het op een ideale
temperatuur kan worden uitgeschonken. De optimale schenktemperatuur
van een pilsje ligt rond de 6 graden. Bier van hoge gisting moet je op een
iets hogere temperatuur degusteren, waarbij de bieren met een hoge
dichtheid en een hoog alcoholgehalte het best tot hun recht komen op
drinktemperaturen vanaf 10 graden tot kamertemperatuur.
Zoals bij het tappen moet je je glas eerst met water spoelen. Hou je
glas schuin en giet het flesje leeg, zonder de fleshals in het schuim of tegen
het glas te houden. Neem de tijd om het flesje leeg te gieten zodat het bier
niet in het glas kolkt. Breng tijdens het schenken, naar het einde toe, het
glas wat schuiner zodat de gewenste schuimkraag bokomen wordt. Bij een
dorstlessend bier moet het glas net overschuimen wanneer het flesje leeg
is. De overtollige schuimbellen verwijder je daarna met een proper mes. Bij
het schenken van een degustatiebier wordt het flesje in het glas gegoten tot
het schuim aan de rand komt en een ‘hoedje’ vormt. Hier dient het bier niet
afgeschuimd te worden. Ook moet het flesje niet helemaal leeg zijn en laat
men best de ‘fond’ in het flesje.
Glazen
Veel brouwerijen hebben voor hun speciale bieren een eigen type
glas. Dit is niet zomaar een glas met een beeldmerk van het betreffende
bier erop om onderscheid te kunnen maken tussen de bieren. Het heeft wel
degelijk zin dit glas te gebruiken en geen ander. Het is een 'zonde' om een
mooie Trappist uit te schenken in een fluitje in plaats van een bokaal. In
een afwijkend glas kunnen smaak, aroma, afdronk en zelfs de kleur nooit
goed tot hun recht komen. Ook de dikte van het glas is naast de vorm een
bepalende factor.
Een kelkvormig glas draagt er toe bij dat een schuimkraag niet
dikker wordt dan ongeveer twee centimeter. Dit komt de fruitige smaak van
het bier ten goede. Buikvormige glazen veroorzaken op hun beurt een
substantiële schuimkraag van drie tot vier centimeter. Het is altijd aan te
bevelen het speciale glas dat de brouwer voor zijn bier heeft laten maken te
gebruiken. Heeft u dit niet dan kiest u een glas dat in vorm en dikte
overeenkomt.
p. 8/35
BIERNIEUWS
Bier van de koe: Marcel Bernard uit Rennes heeft het doldwaze idee in zijn
hoofd gekregen om bier van melk te brouwen. Het drankje noemt Lactiwel.
Een Duitser daarentegen beweert dan weer dat hij het strafste bier ter
wereld heeft gebrouwen.
Maak eens zelf u bier : www.beermachine.com biedt een machine aan
waar je, jawel, je eigen bier mee kan brouwen. Het machientje heeft de
vorm van een vatje en men beweert
dat hoewel je misschien betere
bieren kan vinden, niets je in de weg
staat van de beste ingrediënten te
vinden en toch een worp te doen
naar eeuwige roem met een eigen
bier. Wel biermeesters allerkringen u hebt een nieuwe hobby.
De biersite RateBeer heeft de trappist "Westvleteren Twaalf"
uitgeroepen tot 's werelds beste bier. Maar of de stokerij
daarmee blij is, is een andere vraag. De producent, de SintSixtusabdij van Westvleter en , is daar eigenlijk niet blij mee.
Meer bekendheid betekent immers meer vraag en meer werk
en dat wil de brouwerij niet.
Eén op drie pilsen is kattenpis volgens Test Aankoop. Uit onderzoek door
de verbruikersorganisatie Test-Aankoop blijkt dat 16 van 50 gewone
pilsbieren die in ons land verkocht worden te weinig "droge grondstof"
bevatten. De verbruikersorganisatie pleit voor een wettelijke regeling
waarbij pils verplicht een densiteit moet bezitten tussen 11 en 13,5°P "zodat
p. 9/35
er niet langer 'kattenpis' voor pils verkocht wordt". Een en ander staat te
lezen in het jongste nummer van het Test-Aankoop magazine.
Nieuw in de Vernegerde Staten van Americain : Bootie Beer
ofte Kontjesbier. Bier moet sexy en gedurfd zijn! De ideale
combinatie is bier & babes, en dat zullen ze in "de Steets"
geweten hebben! Feit is dat conservatieve cafébazen zich
kunnen verzetten tegen de benaming Bootie Beer. De
seuten.
Een Japanse artieste krijgt 5000 Britse pond (7300 euro) belastingsgeld
omdat ze 48 flesjes bier achterover geslagen heeft en nadien van een
houten balk gevallen is. Tsja, na 48 fleskes hebben wij ook al gemerkt dat
ons evenwicht wat faalt. Dat of 2 liter cocktail (ja er zijn mensen bij BK die
iets anders dan bier drinken) Ach Ik ken ergere manieren om aan geld te
komen...
In Nieuw Zeeland is een circus op toer, waar ze niet zo gelukkig zijn met
hun bezoekers. Deze gaven oa. een flesje bier aan de leeuwen. Wij willen
een actie “BKzoo” starten want dieren hebben ook het recht bier te
proeven, te zuipen en/of kappen!
Inbev lanceert Stella Artois ook in Brazilië : De
Leuvense biergroep InBev gaat Stella Artois in
Brazilië lanceren. Het topmerk wordt vanaf nu ook in
de AmBev-brouwerij in Sao Paulo gebrouwen. Stella
is een van de drie wereldwijde merken van InBev.
Stella zal eerst als vatenbier verkrijgbaar zijn op
selecte plaatsen in de stad Sao Paulo. Later zal het
in zijn "long neck" fles worden verkocht. In
november 2004 werd Stella al in Argentinië
gelanceerd. Stella Artois wordt nu in meer dan 80
landen verkocht.
p. 10/35
KROEGENTOCHT
Kroegentocht… Het is geen cantus, noch een TD. Toch zul je het bij menig
kring in de top5 van studentikoze activiteiten terugvinden. Wanneer een
kring met bier in zijn naam zo'n lijstje opmaakt, kan je er van op aan dat
zoiets hoog in ons vaandel staat (zie pintje in ons schild). Niet eens zo ver
gevorderd in onze kringopzetting was die kroegentocht een onvermijdelijk
iets. En, guess what, het bleek in onze natuur te liggen.
We startten in de Parenthèse met een heerlijk versgetapt kriekske, in
opwachting van volk dat zowel ouwe rot was in studentikoos VUB-land als
"ja-jong-tleken-mij-allemaal-maar-vetzakken-en-nu-beklaag-ik-het-mij-dakis-ni-voorbij-die-paar-gore-mensen-zag" schachten. Toch bleken een paar
grijze muizen een zeker kap-talent te hebben, onverwacht maar zeker met
veel enthousiasme onthaalt. En zo vertrokken wij met een gezellig groepke
op café.
Wie “kroegentocht” zegt, laat het woord
“centrum” wel eens vallen. En wie “centrum”
laat vallen, weet dat daar cafeekes zijn waar ne
mens op z'n gemak kan zitten. En waar een
pint nog betaalbaar is door een student. En een
speciaalbier nog betaalbaar door een ... errh
laten we toch maar toerist zeggen. Het spijt ons het u te moeten melden
maar de prijs van een speciaalbier is niet altijd democratisch. Maar daar het
speciaal is zullen wij er vrede mee moeten nemen dat met de kennis die
komt wij respect zullen hebben voor de prijs. Gene paniek, wij zochten en
vonden een formule waar een pot geen "zeunt" of "straffen brol" uitsluit en
waar een democraat zijn pintje en een ander zijn patersnat niet betaalt.
Wanneer men op de Zavel drinkt ontstaat zo'n frustratie wel eens, maar
een mooiere setting bij het kerstgebeuren was er niet en dat we dan die
stijve franskiljon maar eens negeren en ons troostten met de gedachte dat
onze kiel wat afgeeft op de leren zetelkes van het Leffe-café op de Zavel.
Ga er met uw ma, uw pa, de hele familie. Ga er omdat ge moe zijt, toevallig
op de Zavel zijt. Maar ga er vooral niet om meer dan 1 pint te drinken.
Doch, ondertussen hadden we al de gezelligheid van de groep
ondervonden en kon een neerkijkende ober ons nog weinig schelen. Troost
werd rap gevonden in het feit dat naar manneke pis stappen een afdaling is
. Zo vlot de sfeer op gang kwam, zo vlot bereikten we ook onze volgende
bestemming.
Waar houdt een speciaalbierenkroegentocht beter halt dan in de “Porte
Noire” ? Een duister Keltisch cafeetje dat onderdak biedt aan een
p. 11/35
honderdtal bieren zonder te opportunistisch naar toeristen toe te zijn. Daar
waar we ondertussen ook ons onderdak vonden voor een cantusje en die
we nu al een vaste waarde durven noemen in onze tochten door de
vijfhoek. Snel krijgen ze ons daar nooit buiten, maar het zou een
doodzonde zijn een tocht door Brussel tot twee cafeetjes te beperken.
De aanrader voor de romantische zielen: het “Poecinellekelderke”, een
uiterst gezellig café waar ook een hapje gegeten kan worden. Spijtig
genoeg is het ook bekend om die gezelligheid en daarom bevonden wij ons
sneller dan onze schaduw weer buiten wegens plaatsgebrek. Gelukkig
stelde de aanwezigheid van een café aan de overkant, de “Franco Belge”,
ons gerust. Brussels, en meer woorden moeten we daar niet aan kwijt.
Want wie Brussel wat kent weet wat het café biedt en wat je er niet moet
gaan zoeken :).
Onvermoeibaar maar al een beetje
trager stappend gidste Tom (vice BK)
ons naar het volgend café, via de
koninginnegalerij door de kerstpracht
naar de “Delirium Tremens”. “Een café
met veel bier”, zoals men wel eens
zegt, en waar we onze tijd namen om
door het telefoonboek met bieren te bladeren. Igor (Praeses BK) vond er
zijn Geels bier, de meisjes vervoegden er ons, iedereen werd het er eens
dat dit soort activiteiten meer moest gebeuren. Want een kring, da's
vriendschap, da's lullen, da's dom doen, maar soms is dat ook andere
dingen, nieuwe dingen. Nieuwe dingen als in nieuwe mensen, nieuwe
mensen samenbrengen en naast elkaar met een pintje leren kennen,
ontdekken dat we misschien wel iets te vertellen hebben. Nieuwe dingen
als in nieuwe bieren, want een pilsje is maar een van honderden bieren. En
laat dit dan niet het artikel over de gezelligheid en de grote avonturen van
een groep vrienden zijn, zo'n sfeer da's niet iets dat ge moet beschrijven,
dat is iets dat ge moet meemaken.
Ga gerust de cafeetjes eens bezoeken die wij bezocht hebben. Maar op
een avond trekken we er weer op uit en ontdek dan mee dat mensen
tussen pot en pint toch nog eens iets anders is dan wat ge op tv ziet. En dat
smaken verschillen, maar er altijd wel een bier is naar uw smaak.
p. 12/35
... IS NOOIT GRAPPIG
Je door een analfabeet de les laten lezen is nooit grappig.
Een fotorolletje naar een ontwikkelingsland sturen is nooit grappig.
Een kind uit Tsjernobyl met een stralende glimlach is nooit grappig.
Een brandweerman met een nieuwe vlam is nooit grappig.
Een impotente man met een slaapzak is nooit grappig.
Een heroinehoertje die voor een prikje sex aanbiedt is nooit grappig.
Een Antrax-brief dichtlikken is nooit grappig.
Een taxichauffeur een afzetter noemen is nooit grappig.
Met alle geweld een vredemissie op willen starten is nooit grappig.
Een spook dat geestig probeert te zijn is nooit grappig.
Een suïcidale boom die er mee wil kappen is nooit grappig.
Een huilende neger een snicker noemen is nooit grappig.
Tegen een hartpatiënt roepen dat er iets niet klopt, is nooit grappig.
Een chirurg die aan zijn patiënt gehecht is, is nooit grappig.
Een sinaasappel op een persconferentie is nooit grappig.
Een lijkwagen die een doodlopende straat inrijd is nooit grappig.
Met je rolstoel een antilope aanrijden is nooit grappig.
Een anorexia patiënt met mee-eters is nooit grappig.
Je cd-tjes laten branden door een pyromaan, is nooit grappig.
Een tolk die zijn vak niet verstaat, is nooit grappig.
In een dierentuin vragen waar de masturberen zitten is nooit grappig.
Michael Jackson zwart maken is nooit grappig.
Een boot bouwen van zink is nooit grappig.
Een madam in een peepshow een kijkdoos noemen is nooit grappig.
Aan een asielzoeker vragen of ie al spaart voor zijn uitzet is nooit
grappig.
Tijdens de sex niets in te brengen te hebben is nooit grappig.
Een blondje in een SMART is nooit grappig.
p. 13/35
KERSTMARKT
Naar jaarlijkse gewoonte kon je in Brussel de kerstsfeer komen opsnuiven
van de beurs tot en met het sint-katelijne plein.Om dit niet te missen
besloten de stoere BK’ertjes om er zeker is te gaan piepen.
Voor sommigen begon de reis aan de
bushalte aan de kroonlaan, anderen
trotseerden het metro- en buslabyrint
van de MIVB en het treinverkeer om dit
avontuur
niet
te
missen.
De
ontmoetingsplaats was aan de trappen
van de beurs , waar ik Carla, Igor en Tom
met vrolijke snoetjes en kerstmutsen
naar mij toe zag huppelen! De sfeer zat er al direct in dus de avond kon niet
meer misgaan.
Na Carla te hebben verlost van de stoute truffelman besloten we eerst naar
het Sint-Katelijne plein te gaan, maar eer we daar geraakten werden de
meeste BK’ertjes overvallen door zin naar frietjes! Eens de frietjes in de
maagjes verdwenen waren werd de tocht verder gezet en was het tijd voor
glühwein of warme choco. Geef toe het is eens iets anders als bier ;)!!!
Onze aandacht viel op het grote rad en dat wouden we toch van dichtbij
bekijken , maar ipv het rad bleven we plakken aan … het jeneverkraam
(wat had u anders gedacht !).
We hebben onze kwaliteiten als fijnproevers bewezen en leverden menig
commentaar over onze jeneverkes! Terwijl wij zo druk bezig waren met het
proeven waren Carla en Igor er stiekem vandoor gegaan om terug te
komen met reuze suikerspinnen!
Het ging hun wel af die roze wolkjes ☺
Nu onze buikjes vol waren en het hoofd een beetje licht
begon te worden ging onze “fellowship of the BK” op
vreedzame wijze uiteen aan de beurs! Terwijl Debbie en
co ons verlieten hebben Stijn, Tom en ik onze zakdoeken
bovengehaald en onze idolen gedag gezegd. Menig man
pinkte hierbij een traantje weg, al die emoties werden ons
teveel!
Maar dit is het begin van nog vele mooie avonturen!!!
p. 14/35
DORP ZONDER BIER
In Hoegaarden brouwen ze al vijf eeuwen bier. Maar nu de plaatselijke
brouwerij de deuren moet sluiten, dreigt het dorp verweesd achter te
blijven. Onze verslaggever ging de stemming peilen. "De afbouw is al
begonnen in 1999." Kroniek van een aangekondigde dorst.
Het hart van Hoegaarden klopt in Den
Venetiaen, het enige café op de markt.
Hier komen ze allemaal wel eens een pint
drinken, de burgemeester, de pastoor, de
arbeiders van de brouwerij, de trieste
weduwe, de oudere playboy. Ze spreken
dialect, voor mij nagenoeg
onverstaanbaar, maar ik kan het
gespreksonderwerp wel raden. Het is ook
de reden van mijn bezoek aan
Hoegaarden. Voor het eerst in jaren zet ik
mijn lippen nog eens aan een Hoegaarden
van het vat, uitgeschonken in zo'n typisch
Duits bekerglas met een oor. Lekker, maar
of het nog altijd de smaak van weleer is?
Er was een tijd dat ik zowat alle dagen
Hoegaarden dronk. Met de collega's van
het reclamebureau waar ik toen werkte,
ging ik lunchen (ik mijn meegebrachte
boterhammen, zij een overdadige
spaghetti van het huis) in net café van
Wilfried Van Britsom, een ondernemende
jongen die later carrière zou maken in de
reclame- en entertainment-business. Hij
moet midden jaren '80 een van de allereerste Brusselse cafebazen geweest zijn
die Hoegaarden serveerde, en ik was er
dol op. Gewone pils lust ik niet en om nu
iedere middag een Duvel of een zwaar
abdijbier te drinken, daarvoor nam ik mijn
werk als copywriter toch te ernstig. 'Nu
uitzonderlijke voorwaarden op het hele
Opel-gamma' Daar kom je niet op als je
geen helder hoofd hebt.
Niemand kende Hoegaarden in die dagen.
We bestelden een blanchke, Brussels voor
witbiertje, maar ook dat wist ik nog niet. Wij
hadden zelfs, geloof net of niet, nog nooit
gehoord van net dorp Hoegaarden, laat
staan van het merk of van het speciale
brouwproces. Het kan niet anders of de
marketingafdeling van Brouwerij
Hoegaarden heeft de afgelopen twintig jaar
goed werk geleverd, want vandaag is
zowel het dorp als het bier een begrip in
België en ver daarbuiten. Hoegaarden is
een sterk merk geworden, van het soort
waar de meeste ondernemers alleen maar
van kunnen dromen. Hoegaarden
verhuisd zal worden naar het Waalse
Jupille, het dorp dat zijn naam gaf aan
Jupiler, ook van Inbev. Economen en
beleggers halen voor zo'n kleinschalige
operatie de neus op en er worden ook
'maar' een paar tientallen werknemers
getroffen, maar het nieuws raakte wel een
gevoelige snaar, en niet alleen in
Hoegaarden. Los van de cijfers heeft de
naam Hoegaarden in Vlaanderen een
hoge symbool-waarde gekregen. Daar
wordt nog ambachtelijk gebrouwen. Daar
is het nog goed om te wonen. Daar leven
de mensen nog in peis en vree. Er heeft
zich rand de brouwerij ook een hele toeristische infrastructuur ontwikkeld. De
holle wegen, het golvende Hageland, de
landelijke dorpjes: het is een decor dat
ook mij kan bekoren. Typisch Vlaams,
inderdaad, en zo voel ik mij ook als ik dan
's avonds in taverne Hoegaards Kouterhof
een lekkere soep naar binnen speel,
tussen de andere bezoekers van de
aanpalende brouwerij De Kluis.
Hoegaarden is een gevoel, een vibe waar
je als geboren en getogen Vlaming maar
moeilijk aan kan weer-staan. Of waar je
een absolute afkeer van hebt natuurlijk,
precies omdat het allemaal zo herkenbaar Vlaams is.
p. 15/35
Haat en verraad
Hoegaarden kent trouwens ook zijn
donkere, zeg maar gitzwarte verhalen.
Ooit was ik er voor de krant op zoek naar
Lode Hardiquest, van wie ik dacht dat hij
de oudste nog levende winnaar van de
Ronde van Vlaanderen (in 1936) was.
Maar Hardiquest had twee jaar daarvoor
zelf-moord gepleegd. De man was na de
Tweede Wereldoorlog tot acht jaar eel
veroordeeld wegens collaboratie, een
trauma waar hij zich nooit overheen heeft
kunnen zetten. Zijn broer Viktor zou
destijds als Gestapoagent betrokken
geweest zijn bij de executie van enkele
tientallen verzetsstrijders in het
nabijgelegen Meensel-Kiezegem, het
geboortedorp van Eddy Merckx (die daar
trouwens zijn verbetenheid aan te danken
zou hebben). Het waren verhalen van haat
en verraad die ik in Hoegaarden te horen
kreeg, over meeheulen met de bezetter en
persoonlijke afrekeningen. Hoewel de
voormalige oorlogsburgemeester en
verzorger van Hardiquest, Jules Celis,
uiteraard net daar niks over kwijt wilde, hij
die de hele historie van nabij had
meegemaakt. Jules Celis: zou dat familie
geweest zijn van Pierre Celis, het brein
ach-ter het bier Hoegaarden? De man die
onlangs is uitgeroepen tot ereburger van
Hoegaarden? Ik durf het hem bijna niet te
vragen, uit vrees om oude wonden open te
rijten. "Jules Celis was mijn oom. Hij is
vorig jaar overleden." Als daar geen
prachtige Vlaamse heimatroman in zit.
Na WO II was er in het dorp nog maar een
brouwerij, een eenmanszaak waar Celis de
stiel heeft geleerd. Om in 1966 zelf bier te
beginnen brouwen - volgens het oude
recept van dorpsbrouwer Louis Tomlin. De
mout kookte hij in de koperen wasketel van
zijn vrouw, het bier werd afgegoten in
melkkruiken. Ambachtelijker kon bijna niet,
hoewel voor de productie van het bier al
gauw een peperdure installatie nodig was
om de continuïteit van de smaak te
verzekeren. Hoegaarden smaakte in die
dagen veel zuurder dan nu, en ook iedere
dag een beetje anders. De brouwsels
ontwikkelden telkens een lichtjes andere
infectie en die had haar invloed op de
smaak. Tot een ingenieur van Pierre Celis
een methode ontwikkelde om die infecties
te verhinderen en weer zelf op te wekken.
Een smaakpanel moest uitmaken welke
infectie gecultiveerd zou worden om de
beste smaak te verkrijgen. Het patent op
die methode is later voor een half miljoen
euro verkocht aan een Spaanse en ook
aan een Amerikaanse brouwerij. Net toen
'de witte van Hoegaarden' midden jaren
'80 begon door te breken op de Belgische
markt, werd de brouwerij geteisterd door
een brand. Celis zag zich verplicht om in
zee te gaan met Stella Artois, de grootste
bierproducent van het land, ook al was hij
eerst gaan aankloppen bij het
concurrerende Cristal. "Ik kon niet anders",
zegt Pierre Celis vandaag. "Maar ik zou
het geen enkele kleine, onafhankelijke
brouwerij aanraden. Met Stella heb ik
nooit problemen gekend, ik mocht gewoon
voortdoen zoals ik altijd had gewerkt.
Maar toen Stella in 1988 fusioneerde met
Jupiler, met de Walen dus, om Interbrew
te vormen, is de miserie begonnen. Die
mannen zijn hier komen zeggen hoe het
moest, dingen veranderen en aanpassen,
terwijl ze er eigenlijk niets van afwisten.
Jupiler is een brouwerij van lage gisting,
wij van hoge gisting, en heeft nooit een
ander bier op de markt kunnen zetten.
Maar het bierverbruik in België daalt, de
brouwerij in Jupille draait nog maar op
halve kracht, dus nu moet Hoegaarden
naar daar verhuizen. Het is een zuiver
economische kwestie. Het merk
Hoegaarden zal blijven bestaan, maar de
oorsprong en de traditie van het bier zijn
op directieniveau al jaren bijkomstig. Een
grote brouwerij denkt nu eenmaal niet als
een kleine brouwerij. Als Duvel of Palm
zou opgekocht worden door Inbev, zou de
toekomst ervan ook hoogst onzeker
worden."
U bent in 1990 met pensioen gegaan en
twee jaar later hebt u zelf een witbier
gelanceerd in Texas. Welk recept
gebruikt u voor de productie?
PIERRE CELIS: "De Celis White lijkt
volgens mij het meest op de witte van
Hoegaarden zoals ik die vroeger maakte,
voordat Interbrew de productie in handen
heeft genomen. Ik gebruik hetzelfde
procede als toen."
Bent u van plan om Celis White wat
meer te promoten nu Hoegaarden zelf
geen bier meer heeft?
CELIS: "Ach, je mag het beste bier van de
wereld in huis hebben, je kan het gewoon
niet meer op de markt brengen. De grote
bierhan-delaars zijn allemaal opgekocht
door de grote brouwers, Interbrew voorop,
en die willen uiteraard alleen hun eigen
producten laten ver-delen. Je kan Celis
White kopen in brouwerij Van Steenberge
in Ertvelde en bij kleinere, onafhankelijke
handelaars. Meer kunnen wij niet doen."
U bent benoemd tot ereburger van
Hoegaarden. Toch nog een kleine
troost?
CELIS: (lacht) "Ja, ereburger zonder bier.
Het is een mooie erkenning, maar bij mij
p. 16/35
overheerst toch de spijt om de sluiting van
de allerlaatste brouwerij in Hoegaarden.
Voor het eerst sinds de 15de eeuw zullen
wij hier zonder eigen bier zitten. Is dat
geen bedroevende gedachte?"
Minder toeristen
Pierre Celis heeft Hoegaarden
'uitgevonden', maar de belangrijkste
ambassadeur van het bier is jarenlang Miel
Mattheus geweest, tot 2000 pr-manager
van de brouwerij, nu centrummanager van
de nabijgelegen stad Tienen. Ook in die
hoedanigheid wordt hij geconfronteerd met
de gevolgen van de aangekondigde
sluiting van de brouwerij. "Als die sluit,
zullen er niet alleen minder toeristen naar
Hoegaarden komen", zegt Mattheus. "Ook
hier, in het Suikermuseum van Tienen, zal
dat op jaarbasis gemakkelijk tienduizend
mensen schelen." Die neergang lijkt
trouwens al ingezet. Kwamen hier in 2004
nog rond de 25.000 bezoekers over de
vloer, vorig jaar haalde de teller amper
18.000. "De brouwerijbezoeken zijn de
laatste jaren drastisch teruggeschroefd",
weet Mattheus. "De meeste toeristen
combineerden Hoegaarden met Tienen,
dus die mensen zijn we kwijt. En ik vrees
dat Tienen een beetje dezelfde weg
opgaat. Wij worden niet langer gepromoot
als de Suikerstad, maar als 'Tintelende
Stad'. Ik weet niet of dat de juiste
benadering is, die verloochening van de
traditie. In Hoegaarden zien we nu net wat
er gebeurt als we die tradities niet
cultiveren. Enfin, straks hoeft het
misschien al niet meer. De Tiense
suikerfabrieken zullen over een paar jaar
ook wel gesloten worden. Hoe lang zal het
dan nog duren voor de suikertraditie
helemaal uit ons geheugen verdwijnt?"
Miel Mattheus was in de jaren '80 en '90
het brein van de succesvolle
promotiemachine achter Hoegaarden en
dus ook van de uitbouw van de
toeristische infrastructuur in en rond het
dorp. Als gastheer van de brouwerij
verwelkomde hij ieder jaar tussen de
40.000 en de 60.000 bezoekers en hij
heeft persoonlijk tientallen kilometers
fiets- en mountainbikeroutes uitgetekend.
MIEL MATTHEUS: "Er zat nochtans geen
enkel concept achter de opgang van
Hoegaarden. In 1986 hebben wij de
eerste bierviltjes gemaakt met grappige
opschriften, in het begin letterlijk met de
hand geschreven. Die campagne is
aangeslagen en heeft het jarenlang
uitgehouden. Belangrijk is wel dat ik de
Hoegaardiers altijd nauw bij de activiteiten
van de brouwerij betrokken heb. In het
begin waren de inwoners van het dorp
heel kritisch, maar geleidelijk hebben ze
een band ontwikkeld met dat product. Of
beter: ze hebben de band met nun eigen
verleden als bierdorp hersteld."
U bent bij Hoegaarden in dienst
getreden na de grote brand in '85 en de
daaropvol-gende overname door Stella
Artois. Over die brand doen in het dorp
nogal wat ver-halen de ronde.
MATTHEUS: "Ik ga daar geen woorden
aan vuil maken, maar we weten allemaal
dat een brand niet spontaan ontstaat en
dat bepaalde mensen er voordeel bij
hadden."
U zinspeelt op de concurrentie met het
Dentergemse witbier (eigendom van
Jupiler, toen nog de grote Waalse
concurrent van Stella; red.)?
MATTHEUS: "Ik kan alleen spreken uit
eigen ervaring. In Jupille werd ik
beschouwd als de vijand omdat ik
Dentergems witbier consequent een
namaakproduct noemde. 'Le petit paysan
de Hoegaarden est la', zeiden ze als ik
een Waals café binnenstapte. Maar die
'boer' heeft wel in heel Wallonië
Hoegaarden-cafes geopend, in vol ornaat,
als ridder in de Orde van de Moutstok. Ik
heb echt op de barricaden gestaan voor
Hoegaarden. Ook in de brouwerij zelf
trouwens. Ik heb bij de directie ooit geëist
dat de werknemers alleen nog maar
p. 17/35
Hoegaarden zouden drinken. Ik had twee
mannen Stella zien drinken op de
werkvloer en dat kon en wilde ik niet
aanvaarden. Ja, ik heb vaak mijn tanden
laten zien. Ik vind dat je de verbondenheid
met het product op ieder moment moet
uitstralen en uitdragen.
»Maar ik moet ook toegeven dat Johnny
Thijs (van 1991 tot 2000 achtereenvolgens
executive vicepresident en CEO voor
Europa, Afrika en Azie bij Interbrew, nu
afgevaardigd bestuurder van De Post;
red.) achter mij stond. Onder zijn bewind
mocht ik echt doen wat ik wilde. Maar
nadat Thijs, zelf een Hoegaardier, van het
toneel was verdwenen, was het uit met de
vrijheid. Men heeft mij in 2000, toen ik met
brugpensioen ging, zelfs twee jaar
zwijgplicht opgelegd. Ik wist dat ze aan het
chipoteren waren met het product: er werd
meer water toegevoegd, er moesten plots
appelextracten bij, ze kozen voor
goedkopere hop, dezelfde die ze
gebruiken voor de productie van Jupiler...
De smaak van Hoegaarden lijkt nergens
meer op. Volledig vervlakt. Als er van-daag
35% minder Hoegaarden wordt gedronken
in België, is dat de belangrijkste reden.
»Hetzelfde is gebeurd met Das, een
donkere variant van de witte Hoegaarden.
Terwijl ik, piekfijn uitgedost in mijn kostuum
van bierproever, de Das in Het Land van
Ooit (Nederlands familiepark; red.) stond te
promoten voor 250 Nederlandse
vertegenwoordigers - de start van een
campagne van twee miljoen euro! - waren
ze in Leuven met het recept aan het
rommelen. Het hart van het bier werd eruit
gerukt. De ene ingenieur dacht dat hij het
beter wist dan de andere. En waar is Das
nu? Van de markt verdwenen. Verkoopt
meer in Nederland dan bij ons."
Klasse C
We weten uit betrouwbare bron dat er
wel vaker gesjoemeld wordt met de
samenstelling van populaire bieren. Zo
zou het brouwsel van Hoegaarden
Grand Cru ook gebruikt worden om
Leffe Tripel van te maken.
MATTHEUS: "Ik heb dat al vaker gehoord
en bierkenners kunnen beide soorten ook
amper van elkaar onderscheiden. Mij valt
in elk geval op dat het beste bier van
België, de Hoegaarden Grand Cru, niet
gepromoot wordt en de Waalse Leffe wel.
Hoewel Leffe dan weer in Leuven wordt
gebrouwen, en Brugsch Tarwebier in
Waarloos. Ik begrijp dat die lokale
herkomst niet eeuwig gegarandeerd kan
blijven, maar laten we op z'n minst de
productie van Hoegaarden in Vlaanderen
houden. Verhuizen naar Jupille, dat vind
ik wel erg laag bij de grand." Is dit nu een
recente beslissing of een strategie die
achter de schermen al jaren wordt
voorbereid?
MATTHEUS: "In 1999 heeft de
commerciële directeur van - destijds nog Interbrew mij verteld dat mijn functie 'niet
meer ingevuld' zou worden. De grote
reorganisatie is dus dan al begonnen. Het
jaar daarop ben ik met brugpensioen
gegaan, drie jaar later is die directeur zelf
ook overgeplaatst. De
marketingbudgetten voor Hoegaarden zijn
sindsdien ook drastisch afgebouwd. De
laatste twee jaar wordt er in België geen
campagne meer gevoerd en er kan zelfs
geen vaatje bier meer af voor onze
biergilde. Ook de bezoekuren van de
brouwerij zijn sterk ingekrompen. Wij
ontvingen de mensen soms nog om
negen uur 's avonds, nu kan het alleen
nog op zondag. Vroeger konden de
bezoekers van al onze producten
proeven, daarna kregen ze twee
bonnetjes, nu gaan ze niet eens meer iets
drinken in het Kouterhof en stappen ze
meteen de bus op.
»Volgens de nieuwe commerciële
strategie van Inbev zit Hoegaarden nu in
de klasse C. In klasse A zitten Stella en
het Braziliaanse Brahma, de merken die
wereldwijd ondersteund worden, in klasse
B Jupiler en Leffe, die Europese
ondersteuning krijgen. Voor Hoegaarden
zal voortaan alleen nog maar 'regionaal'
reclame gemaakt worden, op de lokale
markt dus. Waarom ben ik in de jaren '90
dan met de ballonnen van Hoegaarden in
Canada geweest, in Zwitserland, in
Cyprus, overal waar net merk met veel
trompetgeschal gelanceerd is? Ik vraag
me ook af waar de Belgische
investeerders zitten. Waarom verheffen
die hun stem niet tegen de Brazilianen?
Omdat het aandeel van Inbev sinds de
fusie met 13% gestegen is. Die mannen
wrijven in hun handen. En de Brazilianen
p. 18/35
zelf hebben natuurlijk geen enkele voeling
met Hoegaarden. De Belgische topmensen
zijn trouwens grotendeels vervangen door
Portugezen en Brazilianen, maar bij mijn
weten is er ooit nog maar een van hen op
bezoek geweest in de brouwerij."
Hoe zou u het vinden als er in
Hoegaarden een nieuw bier zou
geïntroduceerd worden, ambachtelijk
gebrouwen, kleinschalig verkocht? Zou
u nog te vinden zijn voor een eventuele
samenwerking?
MATTHEUS: "Ik vrees dat dat een utopie
is. De plaatselijke wijngilde heeft een
brouwsel gefabriceerd naar aanleiding van
het ereburgerschap van Pierre Celis, maar
dat was eerder een emotionele reactie. De
naam en het logo van Hoegaarden kunnen
we in elk geval niet gebruiken, en wie zou
het geld op tafel leggen om te investeren?"
Pierre Celis heeft toch zelf ook zijn
Celis White op de markt gebracht?
MATTHEUS: "Ik heb de Celis White een
paar jaar geleden geproefd en vond het
een flutbier. Had de smaak van karton.
Misschien zou ik het nu nog eens moeten
proeven, maar ik denk niet dat er hier in de
buurt ooit nog zo'n goed bier zal
gebrouwen worden als de authentieke
Hoegaarden."
De wortels van het bier
Elke Devijver drinkt nooit Hoegaarden en
ze woont ook niet in het dorp. Elke werkt in
de Toontuinen van Hoegaarden, ingang op
het marktplein, minder bekend dan de
brouwerij, maar na dertien jaar toch een
begrip geworden in de regio en een
belangrijk verkooppunt van
streekproducten. Er wordt in Hoegaarden
niet alleen bier gemaakt, maar ook
confituur, honing, vlierbessensiroop,
jenever, witlofkonfijt, appelsap en andere
traditionele producten. Voor de bezoekers
van de brouwerij werd hier ook een heuse
Biertuin aangelegd, kwestie van de sfeer
erin te houden.
ELKE DEVIJVER: "Je kan hier ideeën
opdoen voor tuinarchitectuur, komen kijken
naar onze uitgebreide plantencollectie of
gewoon genieten in het park, want dit is
eigenlijk een gemeentelijk park. De
inwoners van Hoegaarden mogen gratis
binnen."
Wat dacht je toen je het nieuws hoorde
over de sluiting van de brouwerij?
DEVIJVER: "Wij zijn net begonnen met de
uitbouw van een toeristisch infopunt, dus
het nieuws kwam hier ook redelijk hard
aan. Intussen is ons verteld dat de
bezoeken aan de brouwerij in de toekomst
gewoon doorgaan, dus we hoeven onze
dagarrangementen niet meteen op te
doeken. Rondleiding in de Toontuinen,
lunch, en dan een bezoek aan de
brouwerij: het is een formule die best
succes kent. Jammer dat de brouwerij niet
meer actief zal zijn, maar we hopen toch
dat de mensen blijven komen. Er zijn
ondertussen ook twee bed & breakfasts
geopend in de buurt. Ik veronderstel dat
ze dat allemaal niet zomaar gaan
opdoeken. Indirect zullen we er misschien
wel onder lijden door het verminderde
aantal dagarrangementen, maar
uiteindelijk trekken de Toontuinen toch
ook een ander publiek. Eerder groenen
dan bierdrinkers, zal ik maar zeggen. Nee,
ik denk niet dat het voortbestaan van deze
tuinen in gevaar komt."
We steken het marktplein over, voorbij de
kerk naar het gemeentehuis, waar Frans
Huon ons opwacht. De burgemeester van
Hoegaarden, tevens succesvol
ondernemer (zijn visvoer is in de
Verenigde Staten een absolute topper),
weet alles over de geschiedenis van zijn
gemeente, en in het bijzonder over de
eeuwenlange traditie van bierbrouwers in
het dorp.
FRANS HUON: "Tot aan de Franse
Revolutie in 1789 zijn wij Luikenaars
geweest. Hoegaarden was een
onafhankelijke Luikse enclave in Brabant,
ontstaan nadat bij een veldslag in 1013
tussen Luik en Brabant driehonderd
Luikse ridders gesneuveld waren. Onze
baas was de bisschop van Luik, ook al
hebben we hem nooit belastingen betaald,
en we waren ook vrijgesteld van
uitvoertaksen. Mensen die van de sluiting
een communautaire kwestie willen maken,
zijn bij mij dus aan het verkeerde adres.
p. 19/35
Er zijn hier zelfs Waalse burgemeesters
mee opgestapt in de betoging die wij begin
december georganiseerd hebben."
Wanneer zijn de Hoegaardiers bier
beginnen brouwen?
HUON: "De paters Beggaarden maakten
al bier rond 1500, onder meer voor keizer
Karel. In de 14de en 15de eeuw zijn hier
grote delen van het Kolenwoud gekapt en
was er hout in overvloed om de grote
brouwketels op te warmen, en graan in
overvloed om bier te brouwen. Tot
vandaag liggen er kilometers graanvelden
rond het dorp. Als er in Tienen, Diest of
Leuven hongersnood heerste, stuurden de
Hoegaardiers bier naar ginder. Ook de
grote Limburgse brouwerfamilies hadden
hier hun brouwerij en inde 18de eeuw was
tweederde van het door het hertogdom
Brabant uitgevoerd bier afkomstig van
Hoegaarden. Dit was dus wel degelijk een
echt bierdorp. In het begin van de 20ste
eeuw waren hier nog 32 brouwerijen en
maakten ook zowat alle boeren nog hun
eigen brouwsels."
Er zou in het water van de Getevallei
een bijzondere melkzuurbacterie zitten
die de kwaliteit van het bier bevordert.
HUON: "Het water in de Getevallei bevat
ook de ideale hoeveelheid calcium en ijzer
voor de productie van bier. Maar de
eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat
iedereen vandaag zulk uitgebalanceerd
water kan maken. De melkzuurbacterie is
een onderdeel van het ambachtelijke
verhaal rond Hoegaarden, net zoals de
claim dat echte Hoegaarden alleen maar
gemaakt kan worden met echt Hoegaards
water."
Herinnert u zich nog de lancering van
het Hoegaardse witbier zoals we dat
vandaag kennen?
HUON: "Wij, de jonge gasten van het dorp,
waren natuurlijk de eersten die ervan
mochten proeven. Met die oude
melkkruiken van Pierre hebben we op de
universiteit nog de presidiumverkiezingen
gewonnen. Hoegaarden was echt iets van
ons, iets dat ze nergens anders hadden."
Wat was volgens u het geheim achter
het verkoopsucces van Hoegaarden in
de jaren '90?
HUON: "Je drinkt een bier niet alleen
omwille van de smaakervaring. Ik heb in
mijn jeugd altijd Rodenbach gedronken,
gewoon omdat het Rodenbach heette. Of
Dortmund bier, omdat het uit de bierkelder
in Leuven kwam. Dat is een
gevoelskwestie. De sympathie die je
koestert voor een bepaald biermerk,
bepaalt mee de smaak. Hoegaarden is
erin geslaagd om die sympathie uit te
spelen als belangrijkste troef. Met de hulp
van Interbrew natuurlijk. Tot twee-,
driehonderdduizend hectoliter gaat het
zuiver om romantiek en traditie. Daarna
wordt de marketing doorslaggevend."
Inbev is eigenaar van het merk Hoegaarden. Bent u van plan het bedrijf
daar op aan te spreken als de band
tussen het bier en het dorp straks
definitief wordt doorgeknipt?
HUON: "In het begin heette ons bier
gewoon Witbier, met daaronder in kleine
letters Hoegaarden. Toen begon iedereen
witbier te maken en hebben we de rollen
omgedraaid. Iedereen weet dat het merk
nu eigendom is van Inbev, wij zullen en
kunnen ons niet verzetten te-gen hel
gebruik van de naam Hoegaarden. Op die
manier zal het dorp toch ook wereldwijd
bekendheid blijven genieten."
Maar zal het bier nog zo lekker zijn?
HUON: "Ik geloof persoonlijk niet dat
kleine brouwerijen per definitie het beste
bier maken. De grote brouwerijen
beschikken over de middelen en het
personeel om kwaliteit te garanderen. Dat
infectieopwekkend systeem is op zich
bijvoorbeeld al onbetaalbaar voor een
kleine brouwer. Ik kan de kleine
brouwerijen in Vlaanderen alleen maar
aanraden om goed na te denken voor ze
ingaan op een overnamebod. Vraag maar
aan Pierre Celis. Die heeft zijn
Amerikaanse brouwerij Celis White ook
verkocht aan een grote producent. Een
paar jaar later was ze opgedoekt."
Heeft Inbev u persoonlijk op de hoogte
gebracht van het nieuws van de
sluiting?
HUON: "Nee, en dat was maar goed ook.
Dan zou de verantwoordelijkheid nog
zwaarder op mijn schouders wegen. Een
directielid van de brouwerij heeft me
gebeld, maar toen wist ik het al, van de
website van De Tijd."
En nu?
HUON: "Momenteel moeten wij de
syndicaten steunen die ijveren voor het
p. 20/35
behoud van de brouwerij. Maar wij hebben
onze eieren als gemeente niet allemaal in
een mand gelegd. In de Toontuinen zijn dit
jaar dubbel zoveel bezoekers gekomen als
vorig jaar, we hebben ons Geopark met
versteende boomresten, de holle wegen,
de prachtige natuur... Hoegaarden zal zijn
imago als bierdorp volgens mij ook
behouden. Die naam zal altijd mensen
blijven aantrekken, zolang het merk blijft
bestaan. Ik heb de laatste weken
steunbetuigingen ontvangen uit heel de
wereld: Fiji, Australie, Indonesie,
Amerika... Ik heb er alle vertrouwen in dat
de toeristen ook in de toekomst naar
Hoegaarden zullen blijven komen."
Smaken veranderen
'Champagne maken ze toch ook alleen in
de Champagne?" In Den Venetiaen spitst
de discussie zich toe op het fenomeen van
de streekproducten, traditioneel bereide
dranken en voedingswaren met wettelijk
beschermde productnamen. Parmezaanse
kaas moet uit Parma komen, feta uit
Griekenland, Beaujolais uit de Beaujolais.
Er staan intussen al een paar honderd
streekproducten op de wachtlijst van de
Europese Unie, maar minister-president
Yves Leterme (CD&V) wist in het Vlaamse
parlement te vertellen dat bij ons tot dusver
geen enkel dossier is ingediend. Het zijn
de producenten zelf die zo'n aanvraag
moeten doen en Inbev lijkt niet geneigd om
voor Hoegaarden een procedure op te
starten, zeker niet nu de plaats van
herkomst wordt losgekoppeld van het
product. André Schoensetters, sinds
negen jaar cafébaas van Den Venetiaen,
herinnert zich net als burgemeester Huon
nog heel goed hoe het destijds allemaal
begonnen is. "Ik was 16 jaar toen Pierre
Celis zijn nieuwe bier presenteerde, in café
Het Museum was dat, nu restaurant Het
Nieuwhuys. Wij hadden daar allemaal een
stenen beker met onze naam erin
gegraveerd en net was echt alsof Celis dat
bier speciaal voor ons brouwde. We
hadden in ieder geval nooit kunnen
vermoeden dat Hoegaarden zo'n groot
merk zou worden.
»Hoegaarden was voor de jonge
generatie een heel nieuw bier. Troebel,
veel troebeler dan nu, iets zuurder ook, en
vooral in de zomer heel fris om te drinken.
Die smaak is intussen grondig veranderd
door de toevoeging van ingrediënten als
curaçao. Vroeger was het een zuiver bier:
hop, mout en tarwe, gebrouwen in
kuipen."
Dus Hoegaarden is niet meer zo lekker
als toen?
ANDRE SCHOENSETTERS: "De smaak
is afgezwakt, verzoet. Maar dat lijkt de
meeste mensen niet te deren. De vele
toeristen die hier over de vloer komen,
vinden Hoegaarden nog altijd veruit het
beste witbier op de markt. Zeker die van
het vat, zoals wij hem tappen. Ik vraag me
zelfs af of die mensen de Hoegaarden van
1966 nog wel lekker zouden vinden, met
zijn uitgesproken scherpe smaak. Wij
waren dat gewend."
Kwam het nieuws van de sluiting van
de brouwerij voor u als een
verrassing? SCHOENSETTERS: "Na de
zomer heb ik bij de werknemers van
Hoegaarden hier in het café de eerste
geruchten opgevangen, en ik wist
natuurlijk al veel langer dat de bazen van
de brouwerij de laatste jaren geen enkele
voeling meer hadden met Hoegaarden.
Wij kunnen ons momenteel maar moeilijk
voorstellen dat de brouwerij uit het dorp
zou verdwijnen, maar ik vrees dat de
wetten van de markt onverbiddelijk zijn.
Onze enige troost is dat er nu misschien
meer aandacht zal komen voor de
Vlaamse streekproducten. En we kunnen
alleen maar hopen dat de overheid het
toerisme hier actief blijft ondersteunen.
Motards, fietsers, wandelaars: ze hebben
allemaal de weg naar Hoegaarden
gevonden, ook al omdat dit het
middelpunt van België is. Het dorp is door
de naambekendheid een vast
afspreekpunt geworden. Ik vrees dat het
aantal bezoekers nu minstens zal
halveren."
(Met dank aan P-Magazine)
p. 21/35
WAT IS EEN BIERBUIK
Alcohol bevat 7 kilocalorieën per gram. Veertig gram alcohol (wat
overeenkomt met vier glazen pilsbier) bevat evenveel calorieën als 70 g
suiker. Ter vergelijking, vier glazen frisdrank (vb. cola) bevat evenveel
calorieën als 132 g suiker, dat is dubbel zoveel als vier glazen pilsbier.
Bieren met een hoger alcoholgehalte bevatten meer calorieën. Wijnen en
sterke drank bevatten meer calorieën dan bier.
Door het drinken van bier - in matige
hoeveelheden - gaat men dus niet
noodzakelijk verzwaren, hetgeen wordt
bevestigd in recent onderzoek omtrent
biergebruik en obesitas. In de groep
mensen die het laatste jaar bier
gedronken hebben, zijn er minder
obese personen (> 30 kg/m_) dan in de
groep die geen bier gedronken heeft.
Na correctie voor alle co-factoren (zoals
roken, leeftijd, geslacht, e.d.) ziet men
dat bierconsumptie geen verhoging
geeft van het aantal obesen. Een isocalorisch eetpatroon maakt dat de
overmatige drinker andere (dikwijls essentiële) voedingsbestanddelen laat
vallen en in die keuze meer voor "consistente" voeding opteert.
De idee dat bier dik maakt, vindt waarschijnlijk zijn oorsprong in de leef- en
eetgewoonten die met veel bier drinken gepaard gaan. Bier drinken scherpt
namelijk de honger aan en tegelijkertijd versoepelt alcohol de controle op
eigen eetgedrag. Zware bierdrinkers gaan zich meestal ook te buiten aan
vettige, calorierijke spijzen (snacks, frieten, bierworstjes, nootjes, enz.) en
nemen doorgaans weinig lichaamsbeweging. Uit onderzoek blijkt bovendien
dat het lichaam van mensen die veel bier drinken minder vet verbrandt.
Waarschijnlijk heeft het lichaam de neiging om eerst de alcohol te
verbranden. Het overtollige vet moet ergens heen en wordt opgestapeld
bovenop de buikspieren. Het resultaat is bekend.
De zogenaamde bierbuik is dus geen direct gevolg van de hoge
bierconsumptie, maar van de daarmee gepaard gaande ongezonde eet- en
leefgewoonten in combinatie met de verminderde vetverbranding door het
lichaam. Bier zou daarom best een component zijn van de voeding eerder
dan een genotmiddel waarvan de consumptie los staat van de maaltijd.
p. 22/35
GISTEREN…
Gisteren zat ik op mijn kamer aan mijn bureau, eindelijk nog eens een
poging aan het doen om die domme taak af te werken. Neerslachtig keek ik
naar de paar woorden die reeds op papier stonden. Een gevoel dat ik niet
kan beschrijven deed me plotseling beseffen dat ik niet alleen op mijn
kamer was. Ik keek op en zag haar staan: naakt!! Ze stond kaarsrecht,
onbeweeglijk en met een houding die enerzijds bedeesd en verlegen
aandeed, maar anderzijds brutaal en uitdagend was. Het was alsof ze met
haar houding wilde zeggen: "Nou, komt er nog wat van of durf je niet? Ik
weet best wat je wilt en je kunt de verleiding toch niet weerstaan." En ze
had gelijk: ik wilde wel en waarom ook niet? Met haar was het elke keer
weer een genot. Maar ja, mijn werk... Dus ik probeerde haar te negeren.
Toch dwaalden mijn ogen telkens af naar haar gebruinde lichaam. Mijn
bureaulamp deed haar vochtige huid glanzen en liet haar rondingen nog
beter uitkomen. “Wat is ze toch mooi”, dacht ik bij mezelf. Wat me ervan
weerhield haar lichaam perfect te noemen is het feit dat ze een beugel
draagt. En toch was het juist die beugel die haar zo bijzonder maakte. Ik
voelde mijn slapen in mijn hoofd bonken. Nogmaals keek ik naar haar
goddelijke gestalte. Zoals ze daar stond..... Ik slikte en liep op haar toe. Het
gegons verdween, mijn gevoel had het wederom van mijn verstand
gewonnen. Ik kwam rustig naderbij en keek in haar glasharde bruine ogen.
Ik legde mijn hand op haar taille en trok haar langzaam naar me toe. Haar
huid voelde enigszins koud en vochtig aan. De vingertoppen van mijn
rechter hand streelden teder haar huid. Mijn ademhaling werd sneller. M'n
linker hand die ik tot nu toe om haar middel had geslagen, gleed nu
langzaam om haar smalle hals, onderweg iedere oneffenheid voorzichtig
aftastend. Uit ervaring wist ik dat ik voorzichtig moest zijn, heel voorzichtig.
Een krachtige beweging kon haar ineens zo in vervoering brengen dat ze in
een keer tot haar climax kwam. Mijn beide handen gleden naar haar mond
toe, met beide handen duwde ik haar beugelstangen naar achteren en
verwijderde de beugel. Met een zucht van verlichting opende ze haar mond,
waar ik met kleine cirkeltjes omheen draaide. Ik bewoog mijn mond
dichterbij, op zoek naar de hare. Een schok ging door me heen toen ik haar
mond omsloot. Mijn tong gleed over haar lippen, drong bij haar even
binnen, om evensnel weer terug te trekken. Ik verplaatste mijn hand weer
naar haar taille en terwijl mijn mond de hare bleef omsluiten, tilde ik haar
hoger op. Hoger en hoger tot het koele nat uit haar mond stroomde. En
weer besefte ik dat Geuze het allerbeste bier is en dat slechts haar beugel
dit bier kan bevatten.
p. 23/35
LIEDJESAVOND
Het zat er al een tijdje aan te komen. Na lang gezeur van de BK- en
cantusliefhebbers (basically iedereen dus behalve ikke) werd er op ons
forum – na enige discussie – aangekondigd: de allereerste BKliedjesavond, doorgaande op woensdag 8 februari 2006. Logischerwijs
vond deze plaats in een zeer rijkelijk van verschillende bieren voorzien
café: la ‘Porte Noire’ in het hartje van Brussel. Aldus begaven we ons die
dag in die richting…
Iedereen was reeds opgewonden en zenuwachtig, want het was toch ons
eerste liedjesavondje, maar zenuwachtigste van al was toch Igor: het zou
immers zijn eerste cantus zijn die hij zou leiden! Gelukkig viel alles goed
mee: we zaten in een gezellig klein lokaaltje, net ver genoeg verwijderd van
de andere klanten om niemand te storen met het kattegejank van
welbepaalde personen (lees ‘mij’), maar toch nog ondergedompeld in de
kelder-herberg sfeer van de Porte Noire. Nadat iedereen een ander biertje
had gekozen –we zijn tenslotte BK-ers in hart en nieren- en het aansteken
van enkele kaarsjes, begonnen we eraan.
Om alles een beetje luchtig te houden,
was er door de cantor een grote variatie
aan liedjes voorzien van uit de codex en
daarbuiten: het duurde dan ook niet lang
voor iedereen met ‘Zeil je voor het eerst’ ,
‘The Lion sleeps tonight’ en ‘Le duc de
Bordaux’ zat mee te brullen. Zelfs Igor
begon zich meer en meer op zijn gemak te
voelen, zeker als je telkens toegedronken
wordt met ‘prosit senigor’. Ook de
verschillende biertjes werden met veel
smaak gedegusteerd. Voor het laatste liedje voor de tempus werd er
uiteindelijk gekozen voor Pieter-Jans favoriet: “Het zwartbruine bier”, en
aan inspiratie was er duidelijk geen gebrek die avond…
Het tweede deel verliep iets rustiger met wat tragere liedjes. Wel gingen er
nog enkele stemmen op om ‘Mexico’ aan te heffen, maar omwille van de
veiligheid van de andere stamgasten werd er uiteindelijk van afgezien.
Uiteindelijk bleek dit een heel leuke, amusante en gevarieerde avond vol
plezier en zeker voor herhaling vatbaar…
p. 24/35
BESTURINGSSYSTEMEN IN BLIKJES
DOS Bier
Dit blikje kan alleen opengemaakt worden met een blikopener en dat moet
dan nog gebeuren volgens welbepaalde instructies ; indien u deze niet
volgt, hebt u veel kans dat de inhoud om zeep is. De oorspronkelijke blikjes
hadden slechts een inhoud van 8 cl, maar werden na enige tijd vervangen
door blikjes van 16 cl. Wie echter nader toekijkt, ziet dat zo’n blik
onderverdeeld is in compartimenten van 2 cl, die bovendien alleen
afzonderlijk toegankelijk zijn. Inmiddels heeft men de productie van dit bier
stopgezet, maar nog vele mensen blijven er –ondanks de wat zurige
smaak- van drinken.
Mac Bier
Aanvankelijk werd dit bier alleen op de markt
gebracht in blikjes van 16 cl, maar inmiddels
wordt ook een 32 cl versie aangeboden.
Hoewel velen pochen over de kracht van dit
bier, weet niemand wat er precies inzit. Op de
verpakking, die steeds identiek is gebleven,
staat nergens een verwijzing naar de
ingrediënten. Wanneer men aan de producent
vraagt wat er eigenlijk in zit, krijgt men als
enige antwoord "dat hoeft u niet te weten". Vooruitstrevend is wel het feit
dat het blikje vanzelf opengaat als men het uit de frigo neemt. Een symbool
op de verpakking herinnert u eraan dat u het na consumptie naar het
recyclagepark moet brengen.
Windows 3.1-bier
Tot voor kort het populairste biermerk ter wereld, en dat was ook de
bedoeling van de fabrikant. Hij lanceerde dit blikje, dat sterk lijkt op dat van
het Mac-bier, onder de slogan : "een blikje in elke huiskamer". Bij de
aanschaf ervan wordt u verplicht ook een DOS-biertje te kopen en op de
verpakking staat in grote letters dat u zonder problemen een Windowspintje kunt combineren met meerdere DOS-biertjes. Wat er evenwel niet
bijstaat is dat in dat geval uw bewegingsvrijheid en reactiesnelheid
zienderogen afnemen. Door het feit dat vele mensen kloegen over het
plotse ontploffen van de blikjes, zijn ze inmiddels uit de handel gehaald.
OS/2-bier
p. 25/35
De brouwer van dit bier, International Beer Manufacturing, beweert dat er al
negen miljoen stuks van verkocht zijn, al hebt u waarschijnlijk nog nooit
iemand gezien die dit drinkt. Het bier wordt alleen in verpakkingen van 32 cl
op de markt gebracht en de maker gaat er prat op dat deze nooit ontploffen,
zelfs niet na hevig schudden.
Windows 95-bier
De marketingmensen achter dit brouwsel hebben zich wat de verpakking
betreft duidelijk laten inspireren door het Mac-bier, al doet de smaak toch
eerder denken aan het oude Windows-bier. Vreemd is wel dat heel wat
gelegenheidsdrinkers en Windows 3.1-alcoholiekers zich hebben laten
verleiden tot het consumeren van dit goedje. Want hier is toch wel sprake
van bedrieglijke verkoopspraktijken. Zo hebben de blikjes wel een inhoud
van 32 cl, maar in werkelijkheid zit er nooit meer in dan 16 cl. Daarnaast
beweert de fabrikant dat het om een volledig nieuwe samenstelling gaat,
terwijl er toch diverse ingrediënten van het oude DOS-bier in terug te
vinden zijn. Ook de slogan "where do you want to go today" lijkt ons slecht
gekozen : na het nuttigen van dit bier, geraakt u namelijk nergens meer.
UNIX-bier
Dit merk komt naar buiten met een hele reeks varianten, in verpakkingen
van 8 tot 64 cl. Drinkers van dit bier zijn vaak zeer trouw aan een bepaalde
variant, al smaken ze nagenoeg hetzelfde. Overschakelen op een ander
merk, zullen ze zeker nooit doen. Meestal is het nuttigen van de inhoud van
dit blikje zeer aangenaam, maar als het "lepke" afbreekt, moet u vaak
heksentoeren uithalen om het blik alsnog open te krijgen. In vele gevallen
zal u dan moeten terugvallen op de ellenlange instructies van een vriend
die al jaren dit soort pintjes achter over slaat.
Windows NT-bier
De fabrikant van dit bier beweert dat zijn product minstens even goed
smaakt als het UNIX-bier, maar dat wordt hardnekkig ontkend door de
gebruikers van dit laatste merk. Het smaakt nogal sterk naar Windows 95
bier, al lijkt het ons toch wat straffer te zijn. U kan dit bier slechts met tien
personen tegelijkertijd drinken, tenzij u NT Server bier hebt aangeschaft. Dit
is identiek aan het gewone NT bier, maar kost wel stukken meer.
p. 26/35
IS BIER BETER DAN VROUWEN?
Wanneer je van een
pintje houdt, wordt je
nooit gevraagd of je er
al eerder gehad hebt
p. 27/35
BROUWERIJBEZOEK
Wat? Brouwerijbezoek Palm
Wanneer? Ma 20/03/06, het bezoek start om 18h en duurt tot + 21h
Waar? Afspraak om 16h45 aan station Brussel-Noord (de Quick) waar we
om 17h bus nr 251 tot in Steenhuffel –waar de brouwerij ligt- nemen
Prijs? 4€ voor het brouwerijbezoek en 2.60€ voor de bus
Inschrijven? Stuur gewoon een mailtje naar [email protected] of surf
naar het http://igweb.vub.ac.be/bk/forum
Meer weten? Surf naar www.palm.be of lees het volgende…
De brouwerijsite Palm is gelegen in het noordwesten van de provincie
Brabant. In het centrum van het rustige dorp Steenhuffel, in de schaduw
van de kerk, bevindt zich de brouwerij.
Het ontvangstteam van PALM Breweries verwacht
je
in het bezoekerscentrum “De Oude Bottelarij”. Zij
nemen je graag mee op de ontdekkingstocht door
de
brouwerij die reeds meer dan 255 jaar het
onovertroffen hoge gistingsbier Palm brouwt.
Na het brouwerijbezoek brengt het Palmtreintje je naar het geklasseerde
monument Kasteel Diepensteyn. Je krijgt er een rondleiding in de stoeterij
die onderdak biedt aan een 20-tal rasechte Belgische trekpaarden. Het
trekpaard in het logo van de brouwerij benadrukt de “roots” en de
authenticiteit van Palm. Door de industrialisatie verloor
dit stoere paard zijn economische betekenis, het werd
zelfs met uitsterven bedreigd! Daarom steunt Palm dit
uniek levend beschermd cultuurpatrimonium en tracht
zij met haar initiatieven het trekpaard een nieuwe
recreatieve rol toe te bedelen.
Na het bezoek aan Stoeterij Diepensteyn is de tijd
gekomen voor een frisse Palm. In het bezoekerscentrum “De Oude
Bottelarij” kan je naast Palm ook de andere bieren van Palm Breweries
degusteren. Deze locatie biedt ook ruimte aan het museum, je kan er zich
naar hartelust verder informeren over de ontstaansgeschiedenis van de
brouwerij, de roemrijke brouwersfamilie én de unieke Belgische biercultuur
met haar 4 gistingswijzen. De liefhebbers kunnen er inloggen op de website
van Palm Breweries. Bovendien biedt de Palmshop je een waaier aan leuke
souvenirs. En…we gaan nog niet alles verklappen maar niemand gaat met
lege handen naar huis!
p. 28/35
WOORDPUZZEL
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
-
-
-
p. 29/35
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
Mannelijk lichaamsdeel dat bij enkele bierglazen aangeeft tot waar het
schuim mag komen
De geuze-lambiek en fruitbieren worden allen gebrouwen volgens …
gisting
Het land dat de absolute nummer 1 is in bierverbruik
Dit kruid wordt in sommige bieren toegevoegd en heeft dezelfde
werking als viagra
Groep van bieren die jammerlijk genoeg vaak voor trappistenbieren
worden aanzien
Maand waarin de Brusselse Bierfeesten plaatsvinden
Fruitbier wiens naam in het Swahilli 'gezondheid' betekent
Ander woord voor het vergistingsproces van bier
Nederlands woord voor 'delirium tremens'
Bekende bierfeesten in Munchen
Onze 'maat' uit Finland
Brouwerij die oa abdijbieren Maredsous, Passendale en Steendonk
brouwt
Gen dat de alcoholgewenning regelt
Een van de officiële straffen op een cantus
Ras van het roodbruine trekpaard met witte manen of te wel het Palmpaardje
Minimum lengte van de schuimkraag van een goed getapte pint
Bedrijf dat tesamen met brouwerij InBev de 'PerfectDraft' produceert
Bier met een roze olifantje in het logo
"Probably the best beer in the world"
Een bier dat volgens zijn slogan geen haast kent
Dit ben je als je moet rijden op een avondje uit (of zou je moeten zijn)
Waals bier dat in Amerika onder een andere naam verkocht wordt
Abdijbier dat tot 2000 het enige was dat je van het vat kon krijgen
Belangrijk bestanddeel van het "paardenbier" dat de nationale drank in
Mongolië is
Groep die bekend is omwille van oa 'Zuipe', 'In de Caraïben' en
'Spouwen is gevaarlijk'
Groep van bieren die geproefd en gesmaakt moeten worden
Land waar een bierverbod voor de voetbalstadions geldt
"Bedreigd" dorpje, gelijknamig met een bekend witbier, door de
sluiting van de lokale brouwerij
Bezinksel van gist onder in het flesje
Gegraveerde letter onderaan in het Duvelglas die mee zorgt
voor de enorme schuimkraag
p. 30/35
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
Populaire biersoort (vnl bij de vrouwen) die wel eens smalend
'limonade' wordt genoemd
Het verhitten en drogen van de gemoute granen
Bier wordt in donkere flesjes bewaard daar het kapot gaat als
het hieraan wordt blootgesteld
Bekend Iers bier
De kleuren van BierKultuur
Eén van de bekendste pilsbrouwerijen
Café in Etterbeek waar ook Lindemans van het vat getapt wordt
Enige echte trappistenbrouwerij in Nederland
Troetelnaam voor 'De Coninck'
Populaire combinatie van Cola en pils
Weet je wat ik zie als ik gedronken heb?
Een Spaans biertje
Latijnse naam voor 'hop'
Brouwerij die dezelfde naam draagt als één van de BKbestuursleden
Graankorrels die in een vochtige omgeving gaan ontkiemen en
dan gedroogd worden
Heeft als taak om de suikers in alcohol om te zetten
Mannelijk huisdier dat wel eens aan hoofdpijn, misselijkheid, …
gelinkt wordt
Verschrikkelijk omhulsel van bier, wordt vaak op festivals
aangetroffen
Gevaarlijke variant op de Russische Roulette met Heineken
Codexliedje, oorspr. Duits, wordt aangevuld naargelang de
inspiratie van de corona
Brouwerij bekend om zijn 'Gouden Carolus' en 'Cuvée van de
Keizer'
Glas bekend om zijn laatste slok
Een van de belangrijkste taken van de hop in het bier
Lokaal bier uit de stad van de praeses van BierKultuur
Bezorg ons voor 13/04/2006 de opgeloste puzzel samen met de oplossing
op de vraag die men door de zwarte vakjes. Wie de hoofdvraag correct
oplost en de meeste correcte oplossingen heeft op de kleinere vragen, wint
een mooie bierprijs!!
De WoordPuzzel is tevens op onze site te vinden.
Meer info: http://www.BierKultuur.be
Oplossing sturen naar: [email protected]
p. 31/35
KOKEN MET BIER
Voor de culinaire waaghalzen: een recept met als bier het ‘Bier van de
Maand’
Eskader van wilde bosduif en patrijs met zwezerik en pepersaus
Biermerk:
Urthel Bock
Ingrediënten:
2 hele duivenfilets
2 hele patrijsfilets
100 g kalfszwezerik (dat is
ongeveer 1 zwezerik)
1 dl wildfond
1 dl demi-glace
1 dl Urthel Bock
1 dl room
olijfolie
boter
2 tomaten
4 stronkjes witloof
250 g spinazie
2 tenen look
groene peperbolletjes
bloem
geraspte kaas
peterselie
gratin:
1 kg aardappelen
50g geraspte kaas
2,5 dl room
pezo
2 tenen look
Bereiding:
Het is nogal bewerkelijk en zeker niet goedkoop of je moet een bevriende
jager kennen (altijd beter dan een vijandige) of in een of andere winkel in
superaanbieding
kunnen
kopen.
Als je dit gerecht tot een goed einde brengt, ben je een hele keukenpiet,
ofwel heb je veel piet.
voor 4 personen
Groenten
Zet de spinazie op met voldoende water tot hij gaar is en kruid. Halveer de
tomaten en haal ze uit. Vul de helften met spinazie en strooi er geraspte
kaas over.
p. 32/35
De stronkjes witloof aanbakken in boter en vijftien minuten zachtjes laten
stoven. Kijk af en toe na of er nog voldoende vocht bij is. Indien niet, voeg
dan wat boter toe.
Vlees
De filets van duiven en patrijzen halveren, kruiden en laten bruinen in
olijfolie samen met gesnipperde ui en look.
Daarna ca 12 minuten in de oven op 180°. Regelmatig bevochtigen met
bier en wildfond. De filets mogen nog rozé zijn.
De zwezerik een dag op voorhand in koud gezouten water leggen. ’s
Anderendaags aan de kook brengen en enkele minuten laten koken.
Afgieten en lang onder koud stromend water afspoelen. Tussen 2 planken
leggen, gewicht erop en laten rusten. Na enkele uren de zwezerik kuisen,
dwz de bloedrestanten en vliezen verwijderen. Snij de zwezerik in 4 plakjes
en rol deze door de bloem. Bak ze aan weerszijden goudbruin en krokant.
Zet ondertussen de tomaten in de oven en laat ze een vijftal minuten
gratineren op 270°.
De pan van het wild blussen met demi-glace en peperbolletjes. Een beetje
laten koken en afwerken met bier en wildfond en het zwezerikbaksel. De
saus afwerken met room. Kruiden naar smaak.
Hierbij geven we een aardappelgratin: wrijf een ovenschotel in met boter en
een doorgesneden teen knoflook. Snij de geschilde aardappels in schijfjes
van ca. 3 mm. Schik ze dakpansgewijs in de ovenschotel en doe er
gesnipperde look en room op. Kruiden naar wens.
Voeg room toe tot de aardappelen volledig onderstaan en bestrooi met
gemalen kaas.
Laat de gratin gedurende een uur bakken in de oven op 140°.
Afwerking
Leg op elk bord een witloofstronkje, een halve tomaat, een halve duiffilet,
een
schijfje
zwezerik
en
een
halve
patrijsfilet.
Giet over het vlees een beetje pepersaus en doe er een royale schep
aardappelgratin bij.
Strooi er een beetje peterselie over.
Smakelijk.
Proficiat!
p. 33/35
ACTIVITEITEN
Data van de volgende activiteiten
07/03/2006
Kroegentocht: Jette
18h30 – Luigi’s
09/03/2006
Bieravond – Bier van de Maand
22h00 – Luigi’s
20/03/2006
Brouwerijbezoek: Palm (zie p.28)
17h00 – Bxl-N
30/03/2006
Kroegentocht
18h30 – Luigi’s
14-16/04/2006
BK-weekend
18h – station Mol
Activiteiten die nog op til zijn
BK-quiz
Meer info: http://www.bierkultuur.be
p. 34/35
MET DANK AAN…
p. 35/35

Den Dagschotel » - 2005-2006 - nr.1 p. 0/35

Transcrição

Documentos relacionados

in PDF - bij` De Vieze Gasten

De eerste echte grote Mezen-familiedag zondag 30 mei 1999!