Protocol 3: Animal Bites/Attacks - National Academies of Emergency

Transcrição

Protocol 3: Animal Bites/Attacks - National Academies of Emergency
The International Academies of Emergency Dispatch
2014 Issue 4
www.emergencydispatch.org
JOURNAL
THE
OF EMERGENCY DISPATCH – INTERNATIONAL
Protocol 3: Animal
Bites/Attacks
When canines bite
Die führende Konferenz für Notrufbearbeitung.
La Conferenza principale per la sicurezza pubblica e le risposte alle emergenze.
16.-18. SEPTEMBER 2015
16.-18. SEPTE
16.-18. SEPTEMBER 2015
SAVE THE DATE
Ausbildung, Inspiration, Networking und Erneuerung
warten auf Sie beim diesjährigen NAVIGATOR.
16-18 SETTEMBRE 2015
SAVE THE DATE
Istruzione, ispirazione, networking e rinnovamento vi
attendono all’Euro NAVIGATOR dell’anno prossimo.
Folgen Sie uns für
aktuelle Informationen!
www.emergencydispatch.org
Bitte besuchen Sie unsere Webseite für aktuelle Konferenzinformationen
Seguiteci per gli
ultimi aggiornamenti!
www.emergencydispatch.org
Visitate il nostro sito web per le ultime informazioni sulla conferenza
THE
JOURNAL
OF EMERGENCY DISPATCH—INTERNATIONAL
INTERNATIONAL
ACADEMIES OF
EMERGENCY DISPATCH
110 South Regent Street, Suite 800
Salt Lake City, UT 84111 USA
USA/Canada toll-free: 800-960-6236
Int’l/Local: 801-359-6916
Fax: 801-359-0996
www.emergencydispatch.org
[email protected]
INTERNATIONAL
OFFICES
AUSTRALASIAN OFFICE
011-61-3-9806-1772
CANADIAN OFFICE
INSIDE the
JOURNAL
2014 | Issue 4
1-514-910-1301
EUROPEAN OFFICE
011-43-5337-66248
ITALIAN OFFICE
011-39-011-1988-7151
MALAYSIAN OFFICE
011-603-2168-4798
INQUESTONUMERO
4 | Protocollo 3: Morso/Attacco di Animale
U.K. OFFICE
011-44-0-117-934-9732
IAED JOURNAL STAFF
COMMUNICATIONS | CREATIVE DIRECTOR
GRAPHIC DESIGNER
MANAGING EDITOR
PRODUCTION MANAGER
TECHNICAL EDITOR
WEB | MULTIMEDIA MANAGER
SENIOR EDITOR
WEB DESIGNER
Michael Rigert
Jason Faga
COPY EDITOR
INTERNATIONAL TRANSLATORS
Kris Christensen Berg
Audrey Fraizer
Brett A. Patterson
Heather Darata
ASSISTANT EDITOR
Cynthia Murray
SENIOR DESIGNERS
Chris Carr
Lee Workman
Erwin Bernales
Abbas Hamed
Marco Mora
Giuditta Easthope
Corike Nuibe
Victoria Cheema
Sara Scott
Carolyn Turcotte
Brian Dale
Jaci Fox (Police/EPD Board)
Susi Marsan (ETC)
ALLIANCE BOARD CHAIR
RESEARCH COUNCIL CHAIR
CERTIFICATION BOARD CHAIR
STANDARDS COUNCIL CHAIRS
CURRICULUM COUNCIL CHAIRS
Victoria Maguire (Medical/EMD Board)
Mike Thompson (Fire/EFD Board)
13 |
Brett A. Patterson (Medical/EMD)
Gary Galasso (Fire/EFD)
Tamra Wiggins (Police/EPD)
COMMUNICATIONS DIRECTOR
ASSOCIATE DIRECTOR | USA
DIRECTOR OF EUROPEAN RELATIONS
ASSOCIATE DIRECTOR | U.K.
INTERNATIONAL LIAISON
ASSOCIATE DIRECTOR | AUSTRALASIA
MEMBERSHIP SERVICES MANAGER
Beverley Logan
Peter Hamilton
Kris Christensen Berg
Tudy Benson
18 |
ACADEMICS & STANDARDS ASSOCIATE
Brett A. Patterson
COLLEGE OF FELLOWS
CHAIR
Marc Gay (Emeritus)
AUSTRALASIA | SOUTH AMERICA
Frank Archer, MD (Australia)
Andrew K. Bacon, MD (Australia)
Peter Lockie (New Zealand)
Peter Pilon (Australia)
CANADA
Drew Burgwin (Br. Columbia)
Claude Desrosiers (Québec)
Douglas Eyolfson, MD (Manitoba)
Martin Friedberg, MD (Ontario)
Marie Leroux, RN (Québec) (Emeritus)
Mark Gay, (Québec) (Emeritus)
Paul Morck (Alberta)
Wayne Smith, MD (Québec)
EUROPE
Andre Baumann (Germany)
Gianluca Ghiselli, MD (Italy)
Jean-marc Labourey, MD (France)
Jan de Nooij, MD (Netherlands)
Gwyn Pritchard (Cyprus) (Emeritus)
Bernhard Segall, MD (Austria)
Gernot Vergeiner (Austria)
Christine Wägli (Switzerland)
UNITED KINGDOM | IRELAND
Trevor Baldwin (England)
Michael Delaney (Ireland)
Louise Ganley (England)
James Gummett (England)
Chris Hartley-Sharpe (England)
Andy Heward (England)
Stuart Ide (England)
Peter Keating (Ireland)
Ray Lunt (England)
Andy Newton (England) (Emeritus)
John D. Scott, MD (England)
Janette K. Turner (England)
UNITED STATES
Bill Auchterlonie (KS)
Robert Bass, MD (MD)
Christopher W. Bradford (FL)
Thera Bradshaw (CA) (Emeritus)
Geoff Cady (CA)
Steven M. Carlo (NY)
Jeff Clawson, MD (UT)
Phil Coco (CT)
Brian Dale (UT)
Chip Darius, MA (CT)
Kate Dernocoeur (MI)
Norm Dinerman, MD (ME)
Patricia J. Dukes, MICT (HI)
James V. Dunford, MD (CA)
Marc Eckstein, MD (CA)
Conrad Fivaz, MD (UT)
John Flores (CA)
Scott Freitag (UT)
Gary Galasso (CA)
Keith Griffiths (CA)
Jeffrey R. Grunow, MSN (UT)
Fred Hurtado (AZ)
Darren Judd (UT)
Alexander Kuehl, MD, MPH (NY) (Emeritus)
James Lake (SC)
James Lanier (FL)
Bill Leonard (AZ)
Stephen L’Heureux (NH)
Victoria A. Maguire (MI)
Sheila Malone (IN)
Susi Marsan (GA)
Robert L. Martin (DC)
Dave Massengale (CA)
Jim Meeks, PA-C (UT)
Shawna Mistretta (CO)
Gene Moffitt (UT)
Jerry L. Overton (UT)
Eric Parry, ENP (UT)
Rick W. Patrick (PA)
Brett A. Patterson (FL)
Paul E. Pepe, MD, MPH (TX)
Ross Rutschman (OR) (Emeritus)
Joe Ryan, MD (NV)
Doug Smith-Lee (WA)
Tom Somers (CA)
Paul Stiegler, MD (WI)
Michael Thompson (UT)
Carl C. Van Cott (NC)
Sheila Q. Wheeler, MSN (CA)
Craig Whittington (NC)
Arthur H. Yancey, II, MD, MPH (GA)
Tina Young (CO)
The Journal of Emergency Dispatch-International is the official quarterly publication of the International Academies of
Emergency Dispatch (IAED), a non-profit, standard-setting organization promoting safe and effective emergency dispatch
services worldwide. Comprised of three allied academies for medical, fire, and police dispatching, the IAED supports
first-responder-related research, unified protocol application, legislation for emergency call-center regulation, and
strengthening the emergency dispatch community through education, certification, and accreditation.
By meeting certain requirements, certified membership is provided for qualified individual applicants. Accredited
Center of Excellence status is also available to dispatch agencies that comply with Academy standards. © 2014 IAED.
All rights reserved.
Euro NAVIGATOR 2014
Besucher können nicht genug vom
Euro NAVIGATOR ’14 bekommen
Morsures canines
Dites-moi exactement
Les RMU obtiennent les réponses
aux “top 10” des questions
ENESTENÚMERO
20 | Protocolo 3: Mordeduras/Ataques de Animal
Cuando los perros muerden
Amelia Clawson
Arabella VanBeuge
Wenn Hunde beißen
DANSCENUMÉRO
14 | Protocole 3 : Morsure/Attaque d’Animaux
ACADEMY STAFF
Carlynn Page
Euro NAVIGATOR 2014
Tanto entusiasmo tra i partecipanti dell’Euro NAVIGATOR ’14
INDIESERAUSGABE
9 | Protokoll 3: Tierbiss/Tierangriff
Tracey Barron
PRESIDENT
Scott Freitag
Quando i cani mordono
Jess Cook
BOARDS & COUNCILS
Pamela Stewart
|
Reeding Roberts
ACCREDITATION BOARD CHAIR
Keith Griffiths
8
NESTAEDIÇÃO
24 | Protocolo 3: Mordidas/Ataques de Animais
28 |
Quando cães mordem
Protocolo protege milhares de mineiros
INDEZEUITGAVE
31 | Protocol 3: Dierenbeten/aanvallen
35 |
Wanneer honden bijten
Euro NAVIGATOR 2014
Deelnemers kunnen geen genoeg krijgen
van Euro NAVIGATOR ‘14
‫في هذا العدد‬
‫عضة حيوان‬/‫ هجوم‬:٣ ‫بروتوكول‬
‫عندما تعض الكالب‬
|
١
OnTrack
g SANITÀ FC g EURO NAVIGATOR
Protocollo 3: Morso/Attacco di Animale
Quando i cani mordono
Michael Rigert
Lo scorso febbraio, nella cittadina di High
Point, Carolina del Nord, una bambina di tre
anni, Braelynn Coulter, è stata aggredita dal
cane di casa, un pitbull. Nonostante sia stata
immediatamente portata al più vicino ospedale dai genitori che dall’auto hanno anche
chiamato la Centrale Operativa, Braelynn è
deceduta per le ferite sostenute.
Alcuni vicini hanno affermato che i due
pitbull terrier avevano già mostrato un comportamento aggressivo alcuni mesi prima
quando avevano sfondato un recinto ed
attaccato un altro cane.
“Una donna stava portando il cane a passeggio”, ha affermato Katherine Dixon, una
vicina di casa, “fortunatamente, un altro
vicino venne in aiuto. Da quel momento
siamo diventati timorosi di quei due cani.
Quando porto i bambini fuori a giocare, se
4
|
i cani sono lì, rientriamo in casa”.
Durante la chiamata alla Centrale Operativa, un uomo dice all’operatore che un cane
ha morso la bambina.
“Stiamo cercando di farla continuare
a respirare, ma sta morendo, il chiamante
afferma. “Lo ucciderò quel cane”.
In seguito, il cane è stato sottoposto ad
eutanasia.1
Secondo i dati del Centers for Disease
Control and Prevention (CDC), ogni anno
negli Stati Uniti vengono segnalati circa 4,5
milioni di morsi di cane. Inoltre, per quasi
una su cinque vittime che sono state morse
da cani sono necessarie cure mediche per
le ferite sostenute, il che equivale a circa
885.000 persone all’anno; di queste vittime,
la metà sono bambini.2
I morsi di cani e i bambini
L’American Humane Association
afferma che il 50 per cento degli attacchi
THE INTERNATIONAL JOURNAL emergencydispatch.org
di cani sono nei confronti di bambini sotto
i 12 anni. Infatti, i tassi relativi ai morsi di
cani a bambini di età compresa tra i 5 e i 9
anni sono notevolmente superiori a quelli di
qualsiasi altro gruppo.3
Ricercatori hanno ipotizzato che il
legame tra bambini e morsi/attacchi di
cani può essere attribuito ad alcuni fattori
comuni tra cui il comportamento territoriale,
l’ansia, la protezione dei cuccioli o il modo di
affrontare malattia e dolore da parte dei cani.
In alcuni casi, l’animale potrebbe essere stato
provocato dalla minaccia di portargli via cibo
o giocattoli, dall’invasione del suo territorio,
da rumori improvvisi come fuochi d’artificio
o temporali, da angoscia per la separazione o
per essere isolato/incatenato o dal rumore e
dall’energia dei bambini che giocano. Altre
volte, un attacco può essere del tutto ingiustificato e imprevedibile.4
In ogni caso, queste tendenze statistiche
sono preoccupanti in quanto, se ad essere
ALMENO 25 DIVERSE
RAZZE DI CANI SONO
STATE COINVOLTE NEI
238 DECESSI DOVUTI
A MORSI DI CANI
NEGLI STATI UNITI
(1978–1998).
morsi sono bambini, c’è una maggiore probabilità che necessitino cure mediche.5 Ovviamente, le lesioni variano notevolmente a
seconda della taglia del cane e della vittima,
della parte del corpo ferita e dell’immediatezza dei soccorsi, se necessari.
Tra i casi di morsi di cane che sono gestiti al
Pronto Soccorso, l’82 per cento coinvolge bambini sotto i 15 anni e il 70 per cento dei decessi
dovuti a morsi di cane si verifica tra bambini
sotto i 10 anni.6 Queste statistiche possono
essere in parte dovute all’altezza/dimensioni
dei bambini e all’accessibilità del cane a parti
del corpo più vitali. Sebbene il 71 per cento di
tutti i morsi di cane, comprese vittime adulte,
si verifichi alle estremità, (braccia, gambe, mani,
piedi), circa il 65 per cento dei morsi di cane in
bambini avviene alla testa e al collo7, che in
genere provocano lesioni più gravi.
Sebbene la maggior parte delle persone
che sono curate al Pronto Soccorso sono
mandate a casa dopo breve tempo, una piccola percentuale—la cui maggioranza sono
bambini—richiede degenza ospedaliera e
chirurgia ricostruttiva.8
Morsi e razze
Anche se qualsiasi razza di cane può mordere, circa il 92 per cento di attacchi mortali
hanno come protagonisti cani maschi, dei
quali il 94 per cento non sono stati castrati.
Circa il 25 per cento di attacchi dei cani che
aggrediscono sono cani incatenati.9
Sebbene la razza del pit bull terrier tende
a dominare la maggior parte delle notizie sugli
attacchi di cani, soprattutto negli ultimi anni,
rappresenta solo una parte delle razze canine
individuate come essere più inclini a mordere. Secondo uno studio condotto lungo un
periodo di 20 anni (1978–1998), almeno 25
diverse razze di cani sono state coinvolte in
decessi dovuti a morsi di cani negli Stati Uniti.10
Più di recente, nel tentativo di individuare le razze maggiormente responsabili
di gravi lesioni e morte, Merritt Clifton,
direttore della rivista “Animal People”, ha
curato una raccolta di articoli riguardanti
attacchi di cani avvenuti negli Stati Uniti
ed in Canada dal 1982 al 2013. I dati indicano che la maggior parte dei casi può
essere attribuita ai molossoidi (cani robusti e forti, che discendono dallo stesso antenato) come pit bull, perro da presa canario,
cane corso, mastiff, dogo argentino, Fila
Brasileiro, Shar-Peis, Boxer e combinazioni
di queste razze.11
Lo studio afferma che i molossoidi rappresentano solo circa il 9,2 per cento della
popolazione canina, ma infliggono l’81 per
cento di attacchi che causano danni fisici, il
76 per cento di attacchi contro bambini, l’87
per cento di attacchi contro adulti ed il 72
per cento di attacchi fatali.12
In risposta a studi e statistiche simili,
divieti legislativi per particolari razze sono
diventati popolari negli Stati Uniti negli
ultimi tre decenni; tuttavia, stanno anche
diventando sempre più controversi. Gruppi
di difesa del cane si sono operati per ridurre
tali restrizioni su razze come pit bull e
rottweilers, sostenendo che questi cani non
sono intrinsecamente aggressivi o pericolosi
a meno che siano addestrati in questo modo
da proprietari irresponsabili.13
Prevenzione
Sebbene possa non essere possibile (o
auspicabile) evitare ogni incontro con cani
sconosciuti, il CDC suggerisce diverse
misure che è possibile adottare prima di portare un cane a casa, insieme ad alcuni punti
per meglio proteggersi nel caso ci si trovi “faccia a muso” con un cane aggressivo14:
• Rivolgersi ad un rifugio per animali, ad
un’organizzazione per il soccorso di animali o ad un allevatore rispettabile. Spesso
questi saranno in grado di aiutare a scegliere la razza ed il cane in quella razza che
sia più adatto a ciascuna famiglia.
• Rivolgersi ad un veterinario che possa raccomandare un addestratore per il nuovo
membro della famiglia.
• Prestare attenzione a segni che indicano
che un bambino ha paura di un cane. Se
un bambino sembra essere intimorito dai
cani, aspettare prima di portare un cane
a casa. Cani che hanno mostrato aggressività in precedenza, non sono adatti a
famiglie con bambini.
Una volta che si decide di portare un cane
a casa:
• Fare sterilizzare/castrare il cane (spesso
ciò ne riduce le tendenze aggressive).
• Non lasciare mai neonati o bambini piccoli soli con un cane.
• Non giocare in modo aggressivo con il
vostro cane (es.: wrestling).
• Addestrare il cane e farlo abituare ad essere
intorno a persone. Insegnargli comportamenti sottomessi (es.: girarsi per mostrare
la pancia e lasciare il cibo senza ringhiare).
• Rivolgersi immediatamente ad un professionista (veterinario, addestratore) se il
cane manifesta comportamenti aggressivi
o indesiderabili.
Insegnare ai bambini alcuni punti base di
sicurezza e ripeterli regolarmente:
• Non avvicinarsi ad un cane sconosciuto.
• Non correre via da un cane e non gridare.
• Rimanere immobile (“stai fermo come un
albero”) quando si viene avvicinati da un
cane sconosciuto.
• Se spinti a terra da un cane, rotolare in
una palla e rimanere fermi.
• Non giocare con un cane a meno che non
vi sia un adulto presente.
• Dire immediatamente ad un adulto se si
vede un cane randagio o uno che mostra
un comportamento insolito.
• Evitare diretto contatto visivo con il cane.
• Non disturbare un cane che sta dormendo, mangiando o prendendosi cura
dei cuccioli.
• Non accarezzare un cane prima che possa
vedervi ed annusarvi.
• Se un cane vi morde, ditelo immediatamente ad un adulto.
Protocollo
Il Protocollo 3 del Medical Priority
Dispatch System ™ (MPDS®), “Morso/
Attacco di Animale”, si occupa di varie
lesioni provocate da diversi tipi di animali,
dai grandi animali (come coccodrilli, squali e
cavalli) agli animali ESOTICI (qualsiasi animale che possa essere velenoso, pericoloso o
il cui rischio sia sconosciuto).
Al fine di restringere il campo, la prima
Domanda Chiave è “Di che tipo di animale
si tratta?” Spesso, ciò è già chiaro dalla descrizione fatta dal chiamante durante il Protocollo
d’Ingresso. Tuttavia, questa domanda sollecita
una risposta più specifica e funge da rete di
sicurezza per lo shunt al Protocollo 2 “Allergie
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Numero 45
Negli Stati
Uniti si
verificano
circa 4,5
milioni di
morsi di
cane ogni
anno.
Quasi una
su cinque
vittime che
sono state
morse da cani
richiede cure
mediche
(885.000/anno).
Il 50 per
cento degli
attacchi
di cani
coinvolgono
bambini
sotto i 12
anni.
Circa il 92
per cento
di attacchi
mortali sono
fatti da cani
maschi.
Circa il 25
per cento
di attacchi
mortali di
cani vede
come
protagonisti
cani
incatenati.
6
|
(Reazioni)/Avvelenamento (Punture, Morsi)”
se il chiamante riferisce che si tratta di un
morso di insetto, di ragno o di serpente, come
sottolineato nella Regola 1. In caso contrario,
l’EMD continua le Domande Chiave, raccogliendo informazioni sulla sicurezza della
scena—come il luogo dove si trova l’animale
in quel momento—e determinando le condizioni del paziente—emorragia GRAVE, stato
di vigilanza, sede delle lesioni, tipo di lesione,
tempo trascorso dall’evento, ecc.
Congiuntamente alla grande varietà di
casi che questo Protocollo Sintomo Principale gestisce (leoni, tigri, orsi), il Protocollo 3
copre uno spettro cha va dal morso SUPERFICIALE (ferite minori, di solito superficiali
[non penetranti] senza sintomi prioritari)
all’ATTACCO (attacco di uno sciame, un
gruppo di animali o un solo animale che produce molteplici ferite o lesioni gravi).
È molto importante individuare la sede
della ferita: un morso grave all’ascella o all’inguine è considerato un’area del corpo PERICOLOSA, mentre una lesione all’addome
è considerata POSSIBILMENTE PERICOLOSA e un morso superficiale alla caviglia o
al piede è considerato NON PERICOLOSO.
Un elenco più completo di queste categorie
delle aree del corpo si trova nella sezione
“Informazioni Addizionali” del Protocollo 3.
In relazione ai morsi/attacchi di cani,
l’Assioma 1 spiega: “La maggior parte dei
morsi di mammiferi non sono emergenze
preospedaliere. Tuttavia . . . alcuni cani (pit
bulls, rottweilers) possono infliggere gravi
ferite. In questi rari casi, una risposta massimale può essere necessaria”.
Nel tentativo di dare priorità alla risposta, se nel corso del Protocollo d’Ingresso si
apprende che il paziente è incosciente o soffre un arresto, è necessario attivare immediatamente una risposta massima 3-D-1 prima di
cominciare le Domande Chiave.
Dopo aver attivato la risposta opportuna
per un paziente incosciente o in arresto, l’EMD
dovrebbe porre le Domande Chiave 1–3 per
ottenere una descrizione base del caso, quindi
lasciare interrompere l’intervista per fornire
le Istruzioni Post-Dispaccio (IPD) ed andare
ai Collegamenti DLS appropriati per fornire
ulteriori istruzioni (Pericolo, Arresto, Controllo
Emorragia, ecc.) prima dell’arrivo dei soccorsi.
Quando un paziente in arresto ha anche
un’emorragia GRAVE—sanguinamento senza
controllo (sangue che schizza o esce a fiotti) in
qualsiasi area—l’Assioma 2 fornisce uno sfondo
su cui le istruzioni prendono priorità per
meglio rispondere alle esigenze del paziente: “In
alcuni Protocolli (3, 4, 7, 17, 27, ecc.), un arresto
THE INTERNATIONAL JOURNAL emergencydispatch.org
cardiaco potrebbe essere stato causato da una
emorragia estremamente GRAVE. In questi
casi, controllare l’emorragia prima di cominciare la rianimazione può aumentare la possibilità di sopravvivenza del paziente.”
Ovviamente, prima che i chiamanti ed
eventuali soccorritori possano fornire qualsiasi tipo di aiuto al paziente, devono assicurarsi che l’animale non costituisca più una
minaccia. Per tale motivo, l’IPD-b e L’IPD-c
danno queste istruzioni al chiamante “Eviti
ulteriori contatti con l’animale” e “Se non è
pericoloso, rinchiuda o isoli l’animale”. Se
l’animale continua ad essere un pericolo, le
istruzioni contenute nel Pannello X-9 del
Protocollo di Uscita forniscono una guida
su cos’altro fare: “Non faccia rumore e non
si faccia vedere. Mi dica immediatamente se
l’aggressore/animale si allontana dalla scena.”
Come ulteriore servizio, l’EMD dovrebbe
prendere in considerazione le proprie risorse
e notificare il Servizio Animali, come indicato nella sezione ICE. Ciò garantisce la
sicurezza di altri che potrebbero incontrare
l’animale aggressivo. g
Fonti
1
Williamson, SN. “Toddler killed by family dog was ‘smart
and vivacious.’” News & Record. 2014 April 3. http://www.
news-record.com/news/local_news/article_5e9c686a-9dd211e3-8efe-0017a43b2370.html (consultato il 17 maggio 2014).
2
“Dog Bites.” 2013 October 25. Centers for Disease Control
and Prevention. http://www.cdc.gov/homeandrecreationalsafety/dog-bites/index.html (consultato il 17 maggio 2014).
3
“Dog Bites.” American Humane Association. http://www.
americanhumane.org/animals/stop-animal-abuse/factsheets/dog-bites.html (consultato il 17 maggio 2014).
4
“Why Dogs Bite Kids.” 2013. Veterinary Pet Insurance.
http://www.petinsurance.com/healthzone/pet-articles/
pet-behavior/Why-Dogs-Bite-Kids.aspx (consultato il 17
maggio 2014).
5
Vedi nota 2.
6
Vedi nota 3.
7
Vedi nota 3.
8
Buchanan, EP, MD. “Dogs, Children, and Safety.” Cesar’s Way.
http://www.cesarsway.com/dogbehavior/biting/DogsChildren-and-Safety (consultato il 17 maggio 2014).
9
Vedi nota 3.
10
Vedi nota 3.
11
Dog bite statistics. DogsBite.org. http://www.dogsbite.org/
dog-bite-statistics.php (consultato il 17 maggio 2014).
12
Vedi nota 11.
13
Draper, B. “Attitudes and laws against pit bulls soften across
the US, including in Utah.” Associated Press. 2014: March 11.
Accessed March 14, 2014. http://www.deseretnews.com/
article/765649478/Attitudes-and-laws-against-pit-bullssoften.html (consultato il 17 maggio 2014).
14
Vedi nota 2.
DOVETE ESSERE EMD CERTIFICATI PER RISPONDERE AL QUIZ.
Le risposte al questionario si trovano nell’articolo “Protocollo 3: Morso/Attacco di Animale” pubblicato a
pag. 4.
Completate il quiz e riceverete 1,0 ora di credito.
1. Secondo il Centers for Desease Control, quanti morsi di cane si verificano negli Stati Uniti ogni anno?
a45.000
b550.000
b 4,5 milioni
d. 5,5 milioni
2. I tassi relativi ai morsi di cani a bambini di età compresa tra _________ anni sono notevolmente superiori a
quelli di qualsiasi altro gruppo.
a.
b.
c.
d.
2 e 7 anni
3 e 9 anni
4 e 10 anni
5 e 9 anni
3. Circa il 92 per cento di attacchi mortali sono fatti da cani maschi, dei quali il 94 per cento non sono stati
castrati.
a.vero
b.falso
4. Secondo uno studio condotto su un periodo di 20 anni (1978–1998), almeno 25 diverse razze di cani sono
state coinvolte in decessi dovuti a morsi di cani negli Stati Uniti.
a.vero
b.falso
5. I molossoidi rappresentano solo circa il ________ per cento della popolazione canina, ma infliggono l’81 per
cento di attacchi che causano danni fisici, il 76 per cento di attacchi a bambini, l’87 per cento di attacchi ad
adulti ed il 72 per cento di attacchi fatali.
a.3,4
b.5,6
c.9,2
d.14,3
6. Se il vostro cane manifesta comportamenti aggressivi e indesiderabili, dovreste giocare con lui in modo
aggressivo (wrestle, ecc.).
a.vero
b.falso
7. Quale dei seguenti è un punto di sicurezza base per insegnare ai bambini come rispondere ad un cane non
familiare?
a.
b.
c.
d.
Avvicinatevi al cane e accarezzatelo per mostrare che non siete una minaccia.
Cercate di correre e di buttargli appresso delle cose fino a che non sarete lontani.
Gridate per mostrare che siete più grandi.
Rimanete immobili (“stai fermo come un albero”).
$
Quiz-FC G Sanità
Foglio delle risposte
Usate questo modulo per rispondere alle domande del quiz, ritagliate e consegnate il foglio al responsabile del Controllo Qualità
della Centrale che provvederà alla correzione del quiz. Il quiz vale
1,0 ora di credito per la ricertificazione. Dovete rispondere correttamente ad almeno otto delle dieci domande per ricevere credito.
Nel completare la domanda per il rinnovo della certificazione,
documentare i quiz di FC indicando la data di quando ciascun
quiz è stato completato, il titolo dell’articolo e il numero e l’anno
del Journal. Conservare i fogli delle risposte per i successivi due
anni o fino alla data del prossimo rinnovo della certificazione.
L’Academy riserva il diritto di richiederli, se necessario.
Nome______________________________________
Organizzazione________________________________
Indirizzo_____________________________________
Città______________ Provincia__________________
Paese_________________ CAP__________________ N. della certificazione #__________________________
Telefono (lavoro) (
)__________________________
E-mail:______________________________________
FOGLIO DELLE RISPOSTE G SANITÀ
2014 Numero 4 (Protocollo 3: Morso/Attacco di Animale)
Indichi le risposte contrassegnando le apposite caselle.
1. o A o B o C o D
2. o A o B o C o D
3. oA o B
4. o A o B
5. o A o B o C o D
6. o A o B
7. o A o B o C o D
8. o A o B
9. o A o B o C o D
10. o A o B
8. Il Protocollo 3 del Medical Priority Dispatch System (MPDS): Morso/Attacco di Animale si occupa di varie
lesioni provocate da diversi tipi di animali, dai grandi animali agli animali ESOTICI.
a.vero
b.falso
9. Un morso superficiale alla caviglia o al piede è considerato:
a.PERICOLOSO.
b. POSSIBILMENTE PERICOLOSO.
c. NON PERICOLOSO.
d. nessuna delle precedenti
10. In alcuni Protocolli (3, 4, 7, 17, 27, ecc.), un arresto cardiaco potrebbe essere stato causato da una emorragia estremamente GRAVE. In questi casi, controllare l’emorragia prima di cominciare la rianimazione può
aumentare la possibilità di sopravvivenza del paziente.
a.vero
b.falso
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Numero 47
Euro NAVIGATOR 2014
Tanto entusiasmo tra i partecipanti dell’Euro NAVIGATOR ’14
g
EURONAVIGATOR
Michael Rigert
Il focus principale della settima conferenza annuale Euro NAVIGATOR, svoltasi
dal 10 al 12 settembre a Wiesbaden, Germania, presso il Pentahotel Wiesbaden, era
quello di “mettersi al lavoro”, cominciando
già dal ricevimento di benvenuto per finire
alla cena di chiusura,
Nonostante siano stati innalzati molti
boccali di birra per brindare e il divertimento
non sia mancato durante le opportunità di
network tra le varie sessioni, Alan Fletcher,
presidente della Priority Dispatch Corp.™
(PDC™), ha affermato che i partecipanti avevano un’incredibile capacità di concentrazione cercando di essere presenti a quante
più relazioni possibili ed imparare quanto
più possibile sul protocollo. Non importava
se le sessioni fossero in inglese e a parlare
fosse l’americano Scott Freitag, presidente
delle International Academies of Emergency Dispatch® (IAED™) o Brian Dale, chair
dell’ED-Q™ Council of Standards delle IAED
o se la sessione fosse in tedesco, presentata da
oratori provenienti dalla Germania o dall’Au8
|
stria, i partecipanti erano ugualmente assorti.
“I partecipanti hanno senz’altro socializzato ed interagito, ma se una sessione
cominciava, erano tutti presenti”, ha affermato Fletcher. “Era una faccenda da prendere sul serio”.
Secondo Claire Ulibarri, coordinatore
dell’evento, ufficialmente, alla conferenza
hanno partecipato 133 professionisti della
sicurezza pubblica a rappresentanza di 40
aziende della Germania, Austria, Paesi Bassi
e Svizzera. Il primo giorno della conferenza,
i partecipanti hanno anche avuto l’opportunità di visitare il dipartimento dei Vigili del
Fuoco di Wiesbaden (utenti del FPDS).
Jerry Overton, presidente di recente
nomina del Board of Accreditation
dell’IAED, è rimasto favorevolmente colpito
dai partecipanti.
“Si può notare una tendenza nei dati
scientifici e l’Academy lo vede come qualcosa di importante”, ha affermato Overton. “È
anche incoraggiante vedere l’interesse degli
utenti nei protocolli Polizia e Vigili del Fuoco
e vedere come i protocolli possono attraversare tutto lo spettro della sicurezza pubblica”.
Overton alludeva alla notizia che la
THE INTERNATIONAL JOURNAL emergencydispatch.org
prima implementazione del Police Dispatch
System™ (PPDS®) in Europa continentale è
attualmente in corso presso il Dipartimento
di Polizia di Oldenburg, nello stato nord-occidentale tedesco della Bassa Sassonia.
Heiko von Deetzen, Direttore della
Centrale Operativa di Polizia di Oldenburg,
Alexander Militello, Responsabile della formazione continua e del Controllo Qualità
e Chris Knight, Director of International
Police Systems and Standards dell’IAED,
hanno presentato il corso EPD leadership
all’Euro NAVIGATOR. Pam Stewart, executive manager e Chair of the Board of Certification dell’Academy, ha affermato:
“È stato bello vedere così tante persone
presenti al corso. Attendiamo già con ansia
che il Dipartimento di Polizia di Oldenburg
diventi il primo centro di Polizia ad essere
riconosciuto come Centro Accreditato di
Eccellenza nell’Europa continentale.
Forse, la notizia più attesa della conferenza è stato l’annuncio durante la cerimonia di premiazione che Manfred Müllner, un
EMD presso 144 Notruf Niederösterreich
in Austria, era stato scelto come recipiente
del premio “Operatore dell’Anno” per l’Euro
NAVIGATOR 2014. Müllner ha impiegato
il nuovo strumento Fast Track “RCP con
solo mani” nel corso di una chiamata in cui
il paziente aveva avuto un arresto cardiaco.
“Manfred sa come usare perfettamente
ed efficacemente gli strumenti a disposizione
degli operatori”, ha affermato Heinz Novosad,
direttore della formazione e della gestione della
qualità presso 144 Notruf Niederösterreich.
Nel 2015, l’Euro NAVIGATOR si svolgerà dal 16 al 18 settembre a Leida con sessioni offerte in olandese, tedesco e italiano.
È la prima volta che l’Olanda è stata scelta
come sede della conferenza. Leida, che conta
circa 120.000 abitanti, è un centro regionale
commerciale e di scambio ed è la sede dell’università più antica dei Paesi Bassi.
“L’Euro NAVIGATOR sta diventando
sempre più un modo per aiutare le aziende
a divenire Centri Accreditati di Eccellenza e
a continuare a crescere dopo aver raggiunto
quell’obiettivo”, ha affermato Overton. “Speriamo che l’anno prossimo in Olanda festeggeremo altri accreditamenti”. g
OnTrack
g MEDIZIN CDE g EURO NAVIGATOR
Protokoll 3: Tierbiss/Tierangriff
Wenn Hunde beißen
Michael Rigert
Die 3-jährige Braelynn Coulter wurde
im Februar in High Point, North Carolina
vom Pitbull der Familie regelrecht zerfleischt
und starb an den Folgen ihrer Verletzungen,
obwohl sie von ihren Eltern sofort ins örtliche
Krankenhaus gebracht wurde, die auf dem
Weg den Notruf anriefen.
Nachbarn berichteten, dass die zwei Pitbull Terrier der Familie schon vorher aggressives Verhalten gezeigt haben, als sie nur ein
paar Monate zuvor, nachdem die Familie in
die Nachbarschaft gezogen war, versucht
hatten durch den Zaun zu brechen und den
Hund eines anderen Anwohners anzugreifen.
„Die Nachbarin ging mit ihrem Hund
spazieren“, berichtete Katherine Dixon, eine
Anwohnerin der Gegend. „Ein weiterer Nachbar kam ihr zur Hilfe. Dadurch wurden wir
bezüglich dieser Hunde in höchste Alarmbereitschaft versetzt. Wenn ich mit meinen Jungs
raus zum Spielen gehe und die Hunde draußen
sehe, gehen wir sofort wieder ins Haus.“
Während des Notrufs erzählt ein Mann
dem Disponenten, dass ein Hund das Kind
gebissen hat.
„Wir versuchen sie weiter zu beatmen,
aber sie stirbt“, sagte der Anrufer dem Disponenten. „Ich werde den Hund umbringen.
Oder er wird erschossen. Eingeschläfert.“
Der Hund wurde später tatsächlich eingeschläfert.1
Laut den Centers for Disease Control and
Prevention (CDC), ereignen sich in den USA
um die 4,5 Millionen Hundebisse jedes Jahr.
Des Weiteren benötigt fast jedes fünfte Hundebissopfer medizinische Versorgung wegen
Hundebissverletzungen, welche auf eine
Gesamtzahl von 885.000 im Jahr kommen,
wobei die Hälfte dieser Opfer Kinder sind.2
Hundebisse und Kinder
Die American Humane Association
(Organisation zum Schutz von Kindern
und Tieren) berichtet, dass bei 50 Prozent aller Hundeangriffe Kinder unter
12 Jahren betroffen sind. Vielmehr ist die
Anzahl von Hundebissen bei Kindern zwischen 5 und 9 Jahren drastisch höher als
bei jeder anderen Personengruppe.3
Forscher haben herausgefunden, dass
die Verbindung zwischen Kindern und
Hundebissen/-angriffen auf ein paar gemeinsame Faktoren zurückgeführt werden kann,
einschließlich Territorialverhalten von Hunden, Angst, Schutz der Jungtiere oder Bewältigung von Krankheit oder Schmerzen. In
manchen Fällen wird ein Hund durch die
drohende Wegnahme von Essen oder Spielzeug, das Eindringen in sein Territorium,
laute Geräusche wie Feuerwerk oder Gewitter, Leid wegen Trennung oder Isolation/
angebunden sein oder energischem Verhalten spielender Kinder, provoziert. In anderen
Fällen kann ein Angriff völlig unprovoziert
und unvorhersehbar sein.4
In jedem Fall sind diese statistischen
Tendenzen besorgniserregend, da Kinder
die gebissen wurden, eher medizinische
Versorgung benötigen.5 Selbstverständlich
variieren die Verletzungen stark, abhängig
von der Größe des Hundes und des Opfers,
der verletzten Körperregion und danach, ob
unmittelbar medizinische Hilfe aufgesucht
wurde, wenn dies nötig war.
Von allen Hundebissen, die in der Notaufnahme behandelt werden, sind bei 82
Prozent Kinder unter 15 Jahren betroffen
und 70 Prozent aller Todesfälle durch
Hundebisse betreffen Kinder unter 10 Jahren. 6 Diese Statistiken liegen zum Teil an
der Höhe/Größe von Kindern und demzufolge der Zugänglichkeit für den Hund
an lebenswichtige Stellen des Körpers.
Obwohl 71 Prozent aller Hundebisse—
auch bei erwachsenen Opfern—Gliedmaßen (Arme, Beine, Hände, Füße) betreffen,
passieren um die 65 Prozent aller Hundebisse bei Kindern am Hals oder Nacken 7,
was normalerweise zu schlimmeren Verletzungen führt.
Obwohl die meisten Menschen, die in der
Notaufnahme behandelt werden, kurze Zeit
später wieder nach Hause geschickt werden,
benötigt ein geringer Anteil—überwiegend
Kinder—stationäre Krankenhausaufenthalte
und rekonstruktive Chirurgie.8
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 4. Ausgabe 20149
MINDESTENS 25
VERSCHIEDENE
HUNDERASSEN
WAREN BEI DEN 238
TODESFÄLLEN DURCH
HUNDEBISSE IN DEN
USA (1978–1998)
BETEILIGT.
Hundebisse und Hunderassen
Auch wenn ein Hund jeder Hunderasse
beißen kann, sind bei ungefähr 92 Prozent
aller tödlichen Hundeangriffe männliche
Hunde beteiligt, wovon 94 Prozent nicht
kastriert sind. Bei ungefähr 25 Prozent aller
tödlichen Hundeangriffe sind angekettete
Hunde involviert.9
Obwohl Pitbull Terrier die Schlagzeilen
zu Hundeangriffen in den letzten Jahren
dominieren, stellen diese nur einen kleinen
Anteil der Hunderassen dar, bei denen festgestellt wurde, dass sie anfälliger sind zu
beißen. Laut einer 20-jährigen Studie (1978–
1998) waren bei den 238 Todesfällen durch
Hundebisse in den USA, mindestens 25 verschiedene Hunderassen beteiligt.10
In den letzten Jahren hat Merrit Clifton,
Redakteurin für Animal People, versucht, die
Hunderassen zu identifizieren, die am häufigsten für schwere oder tödliche Verletzungen
verantwortlich sind, indem sie amerikanische
und kanadische Presseberichte von 1982–2013
verglichen hat. Die Ergebnisse zeigten, dass die
Mehrheit der Vorfälle Molosserhunden (muskulöse, große Hunderassen, die vom selben
Vorfahren abstammen) zuzuschreiben sind,
wie Pitbulls, Curs, Rottweiler, spanische Doggen, italienische Doggen, Mastiffs, argentinische Doggen, Fila Brasileiros, Shar-Peis, Boxer
und Mischungen dieser Arten.11
Die Studie behauptet, dass Molosserhunde
nur 9,2 Prozent der gesamten Hundepopulation darstellen und trotzdem für 81 Prozent
aller Angriffe mit Körperverletzungen, 76
Prozent aller Angriffe auf Kinder, 87 Prozent
aller Angriffe auf Erwachsene und 72 Prozent
aller tödlichen Angriffe verantwortlich sind.12
Als Antwort auf ähnliche Studien und
Statistiken sind Gesetze zum Verbot von
bestimmten Hunderassen in den letzten 30
Jahren immer beliebter geworden; dennoch
werden diese zunehmend kontrovers. Hundeinteressengruppen haben sich dafür eingesetzt, rassenspezifische Einschränkungen
gegenüber Hunderassen wie Pitbulls und
Rottweilern zu reduzieren, wobei sie argumentieren, dass diese Hunde von Natur aus
nicht aggressiv oder gefährlich sind, außer
wenn sie von verantwortungslosen Haltern
dazu erzogen werden.13
Vorbeugung
Obwohl es nicht möglich (oder wünschenswert) ist, alle Begegnungen mit
fremden Hunden zu vermeiden, empfiehlt
das CDC einige Maßnahmen, die ergriffen
werden können, bevor man sich einen Hund
anschafft, zusammen mit einigen Schritten
zum Selbstschutz, falls man einem aggressiven Hund von „Angesicht zu Schnauze“
gegenüberstehen sollte14:
• Kontaktieren Sie ein örtliches Tierheim,
eine Rettungsorganisation oder einen
seriösen Züchter. Diese können Ihnen
oft dabei helfen, geeignete Rassen und
Hunde dieser Rassen zu finden, die für
Ihren Haushalt geeignet sind.
• Wählen Sie einen Tierarzt, der bei der
Suche nach einem seriösen Trainer für
Ihr neues Familienmitglied behilflich
sein kann.
• Achten Sie besonders auf Anzeichen, ob
ein Kind gegenüber Hunden ängstlich
oder zögerlich ist. Wenn ein Kind vor
Hunden Angst hat, warten Sie, bevor
Sie sich einen Hund zulegen. Hunde mit
einer aggressiven Vorgeschichte sind für
Haushalte mit Kindern ungeeignet.
Sobald Sie sich einen Hund ins Haus
geholt haben, sollten Sie:
• Ihren Hund kastrieren (dies verringert
häufig aggressive Tendenzen).
• niemals Säuglinge oder Kleinkinder mit
einem Hund allein lassen.
• keine aggressiven Spiele mit Ihrem Hund
spielen (z.B. Ringen).
• jeden Hund, den Sie sich zulegen, sozialisieren und trainieren. Bringen Sie dem
Hund unterwürfiges Verhalten bei (auf
den Rücken rollen und Futter abgeben,
ohne zu knurren).
• sofort professionelle Hilfe aufsuchen
(z.B. von Tierärzten, Verhaltensexperten
oder verantwortlichen Trainern), falls
der Hund aggressive oder ungewünschte
Verhaltensweisen entwickelt.
10 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
Sie sollten Kindern grundlegende Sicherheitshinweise geben und diese regelmäßig
wiederholen:
• Nähere dich keinem fremden Hund.
• Renne vor keinem Hund davon oder
schreie.
• Bleibe bewegungslos (z.B. „Stehe still wie
ein Baum“) wenn sich ein fremder Hund
nähert.
• Wenn du von einem Hund umgestoßen
wirst, rolle dich in eine Kugel zusammen
und sei still.
• Spiele mit keinem Hund, wenn kein
Erwachsener dabei ist.
• Melde streunende Hunde oder Hunde
mit merkwürdigem Verhalten sofort
einem Erwachsenen.
• Vermeide direkten Augenkontakt mit
einem Hund.
• Störe keinen Hund beim Schlafen, Fressen oder wenn er sich um seinen Nachwuchs kümmert.
• Streichele keinen Hund ohne dich vorher zu zeigen und ihn an dir schnüffeln
zu lassen.
• Wenn du gebissen wirst, melde es einem
Erwachsenen.
Protokoll
Protokoll 3 „Tierbiss/Tierangriff“ des
Medical Priority Dispatch Systems™ (MPDS®)
behandelt eine Vielzahl von Verletzungen
durch Tiere; von großen Tieren (wie Krokodile, Haie und Pferde) zu EXOTISCHEN
Tieren (jedes Tier, das giftig oder gefährlich
ist, oder dessen Risiko unbekannt ist).
Um die Art des Vorfalls festzustellen, fragt
die erste Schlüsselfrage „Was für ein Tier ist
es?“ Oft wird dies bereits durch die Beschreibung des Anrufers im Einstiegsprotokoll
deutlich. Dennoch entlockt diese Frage eine
genauere Antwort und dient somit als Sicherheitsnetz, um zu Protokoll 2 „Allergie (Überreaktion)/Kontakt mit giftigen Tieren (Stiche,
Bisse)“ zu wechseln, falls der Anrufer, wie in
Regel 1 verdeutlicht, als Ursache des Bisses ein
Insekt, eine Spinne oder eine Schlange angibt.
Ansonsten fährt der EMD mit der Abfrage der
Schlüsselfragen fort, wobei er Informationen
zur Sicherheit am Einsatzort einholt—z.B. darüber, wo sich das Tier jetzt befindet—und den
Zustand des Patienten ermittelt—STARKE
Blutungen, Bewusstseinslage, verletzte Körperregion, Art der Verletzungen, wann der
Vorfall passiert ist, usw.
Geschätzte
4,5 Millionen
Hundebisse
passieren
in den USA
jedes Jahr.
Jedes fünfte
Hundebissopfer
benötigt
medizinische
Versorgung
(885.000/Jahr).
Bei 50
Prozent aller
Hundeangriffe
sind Kinder
unter 12
Jahren
betroffen.
Bei ungefähr
92 Prozent
aller tödlichen
Hundeangriffe
sind männliche
Hunde
beteiligt.
Bei ungefähr
25 Prozent
aller tödlichen
Hundeangriffe
sind
angekettete
Hunde
beteiligt.
Neben der Vielzahl an Vorfällen mit Tieren, die dieses Hauptbeschwerdeprotokoll
behandelt (Löwen, Tiger und Bären), deckt Protokoll 3 ein weites Spektrum von Verletzungsgraden, von einer OBERFLÄCHLICHEN
Verletzung (kleine, nur die Hautschichten
betreffende Wunden ohne Notfallleitsymptome) bis zu einer HUNDEATTACKE (ein
Angriff, der zu mehreren schweren Wunden
oder Verletzungen führt), ab.
Die Körperregion der Wunde ist zudem
auch sehr wichtig, da ein ernster Biss in
die Achselhöhle oder Leistengegend als
GEFÄHRLICHE Körperregion eingestuft
wird, wobei eine Verletzung des Unterleibs
als MÖGLICHERWEISE GEFÄHRLICHE
Körperregion und ein oberflächlicher Biss
in den Knöchel oder Fuß als UNGEFÄHRLICH eingestuft werden. Eine ausführlichere Darstellung dieser kategorisierten
Körperregionen befindet sich im Abschnitt
der Zusatzinformationen von Protokoll 3.
Im direkten Zusammenhang mit
Hundebissen/-angriffen erklärt Axiom 1:
„Die meisten Säugetierbisse sind keine präklinischen Notfälle. Trotzdem können ... auch
Hunde (Pitbull, Rottweiler) ernsthafte Verletzungen verursachen. In diesen seltenen
Fällen ist maximale Hilfe zu entsenden.“
Um den Einsatz zu priorisieren, benötigen Patienten, die während der Einstiegsabfrage als bewusstlos oder mit
Kreislaufstillstand gemeldet werden, einen
sofortigen maximalen 3-D-1 Einsatz bevor
der EMD überhaupt mit der Abfrage der
Schlüsselfragen beginnt.
Nach dem Alarmieren eines geeigneten
Einsatzes für einen bewusstlosen oder an
Kreislaufstillstand leidenden Patienten, sollte
der EMD die Schlüsselfragen 1–3 abfragen, um
eine grundlegende Beschreibung des Vorfalls
zu erhalten, dann die Abfrage unterbrechen,
um Erste Hinweise (EHW) zu geben und zur
passenden DLS-Verknüpfung übergehen, um
vor dem Eintreffen der Einsatzkräfte weitere
Anweisungen (Gefahr, Kreislaufstillstand, Blutung stillen, usw.) zu geben.
Wenn ein Kreislaufstillstand-Patient auch
STARKE Blutungen aufweist—unkontrollierte
Blutungen (spritzend oder rinnend) jeglicher
Körperregion—bietet Axiom 2 einen informativen Hintergrund dazu, welche Anweisungen
vorrangig sind, um den Patienten bestmöglich
zu versorgen: „Bei bestimmten Notfällen (3,
4, 7, 17, 27 usw.) kann ein Kreislaufstillstand
durch extrem STARKE Blutung verursacht
worden sein. In diesen Fällen kann das Stillen
der Blutung vor dem Beginn der CPR die Überlebenschance erhöhen.“
Selbstverständlich müssen Anrufer und
potenzielle Helfer, bevor sie dem Patienten
irgendeine Art von Hilfe zukommen lassen
können, zuerst sicherstellen, dass das Tier
keine Gefahr mehr darstellt. Aus diesem
Grund weisen EHW b und c den Anrufer
dazu an: „Vermeiden Sie weiteren Kontakt
mit dem Tier“ und „Wenn gefahrlos möglich,
sperren Sie das Tier ein oder entfernen Sie
es.“ Wenn das Tier weiterhin eine Gefahr darstellt, bieten Anweisungen im Abschnitt X-9
des Ausstiegsprotokolls eine weitere Anleitung dazu, was als Nächstes zu tun ist: „Verhalten Sie sich ruhig und bleiben Sie außer
Sichtweite. Sagen Sie mir sofort, wenn das
Tier den Ort verlässt.“
Als zusätzliche Dienstleistung sollte
der EMD an seine Ressourcen denken und
den Tierfang benachrichtigen, wie im WIEAbschnitt erwähnt. Durch diesen Schritt
wird die Sicherheit weiterer Personen
gewährleistet, die möglicherweise auf das
aggressive Tier treffen. g
Quellenangabe
1
Williamson, SN. “Toddler killed by family dog was ‘smart
and vivacious.’” News & Record. 3. April 2014. http://www.
news-record.com/news/local_news/article_5e9c686a-9dd211e3-8efe-0017a43b2370.html (Zugriff am 17. Mai 2014).
2
“Dog Bites.” 25. Oktober 2013. Centers for Disease Control
and Prevention. http://www.cdc.gov/homeandrecreationalsafety/dog-bites/index.html (Zugriff am 17. Mai 2014).
3
“Dog Bites.” American Humane Association. http://www.
americanhumane.org/animals/stop-animal-abuse/factsheets/dog-bites.html (Zugriff am 17. Mai 2014).
4
“Why Dogs Bite Kids.” 2013. Veterinary Pet Insurance.
http://www.petinsurance.com/healthzone/pet-articles/
pet-behavior/Why-Dogs-Bite-Kids.aspx (Zugriff am 17. Mai
2014).
5
Siehe Quellenangabe 2.
6
Siehe Quellenangabe 3.
7
Siehe Quellenangabe 3.
8
Buchanan, EP, MD. “Dogs, Children, and Safety.” Cesar’s Way.
http://www.cesarsway.com/dogbehavior/biting/DogsChildren-and-Safety (Zugriff am 17. Mai 2014).
9
Siehe Quellenangabe 3.
10
Siehe Quellenangabe 3.
11
Dog bite statistics. DogsBite.org. http://www.dogsbite.org/
dog-bite-statistics.php (Zugriff am 17. Mai 2014).
12
Siehe Quellenangabe 11.
13
Draper, B. “Attitudes and laws against pit bulls soften across
the US, including in Utah.” Associated Press. 2014: March 11.
Zugriff am 14 März 2014. http://www.deseretnews.com/
article/765649478/Attitudes-and-laws-against-pit-bullssoften.html (Zugriff am 17. Mai, 2014).
14
Siehe Quellenangabe 2.
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 4. Ausgabe 201411
SIE DÜRFEN DIESEN TEST NUR ABLEGEN, WENN SIE ALS EMD ZERTIFIZIERT SIND.
Die Antworten zu diesem CDE-Test finden Sie im Artikel „Protokoll 3: Tierbiss/Tierangriff“, der auf Seite 9
beginnt.
Sie erhalten eine (1.0) CDE-Einheit für diesen Test.
1. Wie viele Hundebisse passieren jedes Jahr in den USA, laut den Centers for Disease Control and Prevention?
a.45.000
b.550.000
c. 4,5 Millionen
d. 5,5 Millionen
2. Die Anzahl von Hundebissen bei Kindern zwischen _________ ist drastisch höher als bei jeder anderen
Personengruppe.
a.
b.
c.
d.
2 und 7 Jahren
3 und 9 Jahren
4 und 10 Jahren
5 und 9 Jahren
3. Bei ungefähr 92 Prozent aller tödlichen Hundeangriffe sind männliche Hunde beteiligt, wovon 94 Prozent
nicht kastriert sind.
a.Richtig
b.Falsch
4. Laut einer 20-jährigen Studie (1978–1998) waren bei den 238 Todesfällen durch Hundebisse in den USA, mindestens 25 verschiedene Hunderassen beteiligt.
a.Richtig
b.Falsch
5. Molosserhunde stellen nur ____ Prozent der gesamten Hundepopulation dar und sind trotzdem für 81 Prozent aller Angriffe mit Körperverletzungen, 76 Prozent aller Angriffe auf Kinder, 87 Prozent aller Angriffe auf
Erwachsene und 72 Prozent aller tödlichen Angriffe verantwortlich.
a.3,4
b.5,6
c.9,2
d.14,3
6. Falls Ihr Hund aggressive oder ungewünschte Verhaltensweisen entwickelt, sollten Sie aggressive Spiele
(Ringen, usw.) mit ihm spielen.
a.Richtig
b.Falsch
7. Was ist ein grundlegender Sicherheitshinweis, der Kindern beibringt, wie sie mit einem fremden Hund umgehen sollten?
a.
b.
c.
d.
Nähere dich dem Hund und streichele ihn, damit er sieht, dass du keine Bedrohung bist.
Versuche wegzurennen und Dinge nach dem Hund zu werfen, bis du weit genug entfernt bist.
Schreie und brülle um ihm zu zeigen, dass du größer bist.
Bleibe bewegungslos (z.B. „Stehe still wie ein Baum“).
8. Protokoll 3 „Tierbiss/Tierangriff“ des Medical Priority Dispatch Systems (MPDS) behandelt eine Vielzahl von
Verletzungen durch Tiere; von großen Tieren zu EXOTISCHEN Tieren.
a.Richtig
b.Falsch
9. Ein oberflächlicher Biss in den Knöchel oder Fuß wird als _________ angesehen.
a.GEFÄHRLICH
b. MÖGLICHERWEISE GEFÄHRLICH
c.UNGEFÄHRLICH
d. keine der obigen Antworten
10. Bei bestimmten Notfällen (3, 4, 7, 17, 27 usw.) kann ein Kreislaufstillstand durch extrem STARKE Blutung
verursacht worden sein. In diesen Fällen kann das Stillen der Blutung vor dem Beginn der CPR die Überlebenschance erhöhen.
a.Richtig
b.Falsch
12 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
$
CDE-Test G Medizin
CDE-Test Antwortenschlüssel
Bitte markieren Sie Ihre Antworten zu den Testfragen auf diesem
Formular, schneiden Sie es aus und reichen Sie es bitte an Ihren
Qualitätsmanager. Für diesen Test erhalten Sie eine (1.0) CDEGutschrift. Sie müssen mindestens acht von zehn Fragen richtig
beantworten, um die Gutschrift zu erhalten.
Bei der Vervollständigung eines Rezertifizierungsantrags, dokumentieren Sie die CDE-Tests, indem Sie jeden Test mit dem
Datum der Testablegung versehen, den Titel des Artikels auflisten sowie die Ausgabe und das Jahr der Journal-Ausgabe. Die
Antwortenschlüssel der CDE-Tests müssen für zwei Jahre oder
bis zur nächsten fälligen Rezertifizierung aufbewahrt werden. Die
Akademie behält sich aber das Recht vor, (falls notwendig) die
Tests anzufordern.
Name______________________________________
Organisation/Arbeitgeber________________________
Adresse_____________________________________
Stadt/Ort__________Bundesland__________________
Land_____________Postleitzahl__________________
Zertifizierungsnr. der Akademie #___________________
Telefon_____________________________________
E-Mail______________________________________
ANTWORTENSCHLÜSSEL G MEDIZIN
4. Ausgabe 2014 „Protokoll 3: Tierbiss/Tierangriff“
Bitte kreuzen Sie die richtigen Antworten in den unten aufgeführten Kästchen an.
1. o A o B o C o D
2. o A o B o C o D
3. o A o B
4. o A o B
5. o A o B o C o D
6. o A o B
7. o A o B o C o D
8. o A o B
9. o A o B o C o D
10. o A o B
Euro NAVIGATOR 2014
Besucher können nicht genug vom
Euro NAVIGATOR ’14 bekommen
g
EURONAVIGATOR
Von Michael Rigert
Angefangen beim Begrüßungsempfang
bis zum abschließenden Abendessen stand
bei der siebten jährlichen Euro NAVIGATOR Konferenz, die vom 10.–12. September
im Pentahotel Wiesbaden stattfand, zu 99,9
Prozent die Arbeit im Vordergrund.
Alan Fletcher, Präsident von Priority
Dispatch Corp. ™ (PDC™) berichtete, dass,
obwohl viel mit Bier angestoßen und beim
Networking in den Seminarpausen gelacht
wurde, sich alle Teilnehmer sofort wieder
konzentrierten, wenn es darum ging, so
viele Präsentationen und Protokollwissen
wie möglich aufzunehmen. Die Aufmerksamkeit der Konferenzteilnehmer war
gleichermaßen hoch, egal ob Scott Freitag,
Präsident der International Academies of
Emergency Dispatch® (IAED™), oder Brian
Dale, Vorsitzender des von der IAED neulich geformten ED-Q™ Standardisierungsausschusses, Präsentationen in englischer
Sprache, oder Vortragende und Experten
aus Österreich und Deutschland Seminare
in deutscher Sprache abhielten.
„Die Teilnehmer liebten es Kontakte zu
knüpfen und ihr Netzwerk auszubauen,
aber wenn es Zeit für den Seminarbeginn
war, waren alle anwesend“, sagte Fletcher.
„Sie nahmen diese Angelegenheit sehr ernst.“
Laut Claire Ulibarri, Konferenzkoordinatorin der IAED, nahmen offiziell
133 Experten für öffentliche Sicherheit an
der Konferenz teil, die 40 individuelle Leitstellen aus Deutschland, Österreich, den
Niederlanden und der Schweiz vertraten.
Konferenzteilnehmer nahmen zudem am
ersten Tag des Euro NAVIGATORS an einer
Tour durch die Wiesbadener Feuerwehrleitstelle (Anwender des Feuer-Protokolls) teil.
Jerry Overton, der neu ernannte Vorsitzende des Akkreditierungsausschusses der
IAED, war von den Teilnehmern doppelt
beeindruckt.
„Wir sehen eine starke Entwicklung
im Bereich der wissenschaftlichen Präsentationen und Daten und die Akademie empfindet dies als sehr wertvoll“,
sagte Overton. „Es ist sehr motivierend,
ein Interesse im Bereich Polizei und auch
Feuerwehr zu erkennen und zu sehen, dass
die Protokolle im gesamten Spektrum der
öffentlichen Sicherheit vertreten sind.“
Er spielte hierbei auf die Neuigkeiten an,
dass die allererste Implementierung des Police
Priority Dispatch Systems™ (PPDS®) in Kontinentaleuropa bereits mit der Polizeidirektion
Oldenburg in Niedersachsen in Bearbeitung ist.
Demzufolge hielten Heiko von Deetzen,
Leiter der polizeilichen Leitstelle Oldenburg,
Alexander Militello, Verantwortlicher für
polizeiliche Aus- und Fortbildung/Quali-
tätsmanagement und Chris Knight, Leiter
für internationale Polizeisysteme und Standards der IAED ein Seminar für Führungskräfte polizeilicher Leitstellen bei der Euro
NAVIGATOR Konferenz.
„Es hat mich gefreut zu sehen, dass das
Seminar für Verantwortungsträger von Polizeileitstellen so gut besucht war“, berichtete
Pam Stewart, Geschäftsführerin der IAED und
Vorsitzende des Zertifizierungsausschusses der
Akademie. „Wir freuen uns schon sehr darauf,
wenn die Polizeileitstelle Oldenburg unser
erstes akkreditiertes ,Center of Excellence‘ für
EPD in Kontinentaleuropa wird.“
Die vielleicht am meisten erwartete Neuigkeit der Konferenz war die Verkündung
während der Preisverleihung, dass die Akademie Manfred Müllner, EMD beim 144 Notruf Niederösterreich, als Euro NAVIGATOR
2014 Disponent des Jahres ausgezeichnet hat.
Müllner verwendete die neue Methode des
schnellen Übergangs zu „Nur Herzdruckmassage“ während eines Anrufs mit einem
Patienten, der einen Kreislaufstillstand hatte.
„Es sind die vielen kleinen beeinflussenden Maßnahmen, gepaart mit einigen
bedeutsamen Handgriffen, die dem Notrufexperten als Werkzeuge zur Verfügung
stehen,“ sagte Heinz Novosad, Ausbildungsleiter und Qualitätsmanager beim 144 Notruf Niederösterreich, „und Manfred weiß
diese perfekt und effizient einzusetzen.“
Im Jahr 2015 wird die Euro NAVIGATOR Konferenz vom 16.–18. September in
Leiden in den Niederlanden stattfinden, mit
Kursen, die in Holländisch, Deutsch und
Italienisch angeboten werden. Es ist das erste
Mal, dass eine Stadt in den Niederlanden als
Veranstaltungsort der Konferenz ausgewählt
wurde. Leiden, eine Stadt mit ungefähr
120.000 Einwohnern, ist ein regionales Einkaufs- und Handelszentrum und Heimat der
berühmten Universität Leiden.
„Die Euro NAVIGATOR Konferenz richtet sich immer mehr darauf aus, Leitstellen
zu helfen, eine Akkreditierung zu erreichen
und darauf aufzubauen“, sagte Overton.
„Hoffentlich können wir nächstes Jahr in
den Niederlanden einige für ihre Akkreditierungen auszeichnen.“ g
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 4. Ausgabe 201413
OnTrack
g FC MÉDICALE g FAQ
g
FCMÉDICALE
Protocole 3 : Morsure/Attaque d’Animaux
Morsures canines
Michael Rigert
Au mois de février, dans la ville de High
Point de l’état américain de la Caroline du
Nord, Braelynn Coulter, âgée de 3 ans, s’est
fait attaquer par le pit bull de la famille et est
décédée suite à ses blessures malgré avoir été
précipitée à l’hôpital local par ses parents, qui
ont composé le 9-1-1 en route.
Les voisins ont mentionné que les deux pit
bulls terriers de la famille avaient déjà démontré un comportement agressif quelques mois
auparavant après que la famille ait emménagé
dans le voisinage, fracassant une clôture et
attaquant le chien d’une autre résidente.
“La dame prenait une marche avec son
chien”, a dit Katherine Dixon, une résidente du quartier. “Un autre voisin est
venu l’aider. C’est ce qui nous a mis sur
le pied d’alerte par rapport à ces chiens.
Lorsque que je vais jouer dehors avec mes
garçons, si les chiens sont dehors, nous
retournons à l’intérieur”.
Pendant l’appel fait au 9-1-1, un homme dit
au répartiteur qu’un chien a mordu un enfant.
“Nous essayons de la faire respirer et elle
est en train de mourir”, a mentionné l’appelant
au répartiteur. “Je vais tuer le chien. Ou il va se
faire tirer dessus. Euthanasier”.
Le chien s’est fait plus tard euthanasier.1
Un nombre approximatif de 4.5 millions de
morsures de chien se produisent aux États-Unis
à chaque année, selon les Centers for Disease
Control and Prevention (CDC). De plus,
presqu’une victime sur cinq qui sont mordues
par un chien nécessite une intervention médicale pour des blessures reliées aux morsures de
chien, avec un total de 885 000 à chaque année ;
parmi ces victimes, la moitié sont des enfants.2
Les morsures de chien et les enfants
L’American Humane Association
indique que 50 pour cent des attaques de
chien impliquent des enfants sous l’âge de
12 ans. En fait, les taux de morsures de chien
chez les enfants âgés entre 5 et 9 ans sont
significativement plus élevés que n’importe
quel autre groupe de personnes.3
Les chercheurs ont déterminé que le lien
entre les enfants et les morsures/attaques de
chien peut être attribué à quelques facteurs
14 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
communs comprenant le comportement territorial des chiens, l’anxiété, la protection des
jeunes chiots ou le fait de souffrir de maladies
ou de douleurs. Lors de certains incidents, le
chien pourrait être provoqué suite à la menace
de lui enlever de la nourriture ou des jouets,
quand il sent qu’on envahit son territoire, lors
de bruits soudains tels que des feux d’artifice
ou des orages, lors de la détresse suite à une séparation ou s’il est isolé/enchaîné ou suite à des
comportements bruyants et énergiques d’enfants qui jouent. Lors de d’autres incidents, une
attaque pourrait ne pas avoir été provoquée du
tout et pourrait être imprévisible.4
Dans tous les cas, ces tendances statistiques
sont préoccupantes car les enfants qui sont
mordus ont plus de chances de recevoir des
soins médicaux.5 Bien entendu, les blessures
varient grandement tout dépendant de la grosseur du chien, de la partie du corps blessée et
de la rapidité avec laquelle les soins médicaux
ont été apportés, si nécessaire.
Parmi les morsures de chien traitées aux
urgences, 83 pour cent impliquent des enfants
âgés de moins de 15 ans et 70 pour cent des
décès suite à des morsures de chien se produisent chez les enfants âgés de moins de 10
ans.6 Ces statistiques pourraient être dues en
partie à la grandeur/grosseur des enfants et
l’accessibilité des chiens à des parties plus vitales
du corps. Quoique 71 pour cent de toutes les
morsures de chien—comprenant les victimes
adultes—se produisent aux extrémités (bras,
jambes, mains, pieds), environ 65 pour cent
des morsures de chien chez les enfants se produisent à la tête et au cou7, résultant habituellement en blessures plus critiques.
Quoique la plupart des personnes qui sont
traitées aux urgences reçoivent leur congé
d’hôpital peu de temps après, un petit pourcentage—une majorité d’enfants—nécessite un
séjour plus prolongé à l’hôpital ainsi que de la
chirurgie réparatrice.8
AU MOINS 25
RACES DE CHIEN
DIFFÉRENTES ONT
ÉTÉ IMPLIQUÉES
DANS 238 DÉCÈS
RELIÉS À DES
MORSURES DE CHIEN
AUX ÉTATS-UNIS
(1978–1998).
Les morsures et les races
Quoique n’importe quelle race de chien
puisse mordre, environ 92 pour cent des
attaques de chien meurtrières impliquent
des chiens mâles et 94 pour cent d’entre eux
ne sont pas castrés. Environ 25 pour cent des
attaques de chien meurtrières impliquent
des chiens enchaînés.9
Quoique la race de pit bull terrier tende à
dominer la majorité des manchettes relatives
aux attaques de chien, plus particulièrement
ces dernières années, elle représente seulement
une portion des races identifiées comme ayant
davantage tendance à mordre. Au moins 25
races de chien différentes ont été impliquées
dans 238 décès reliés à des morsures de chien
aux États-Unis, selon une étude menée pendant une période de 20 ans (1978–1998).10
Plus récemment, dans une tentative
d’identifier les races les plus responsables
de blessures graves et de décès, Merrit
Clifton, rédacteur en chef du site Animal
People, a compilé des articles de journaux
relatifs à des attaques de chien entre 1982
et 2013. Les découvertes ont indiqué que la
majorité des incidents pourrait être attribuée à des races molosses (gros chiens à
carrure solide ayant un ancêtre commun)
tels que les pit bulls, les Rottweilers, les
Dogues des Canaries, les Chiens de cour
italiens, les Mastiffs, les Dogues argentins,
les Filas brasileiros, les Shar Pei, les Boxers
et les croisements de ces races.11
L’étude indique que les races molosses
représentent environ 9.2 pour cent de la
population canine totale, mais infligent 81
pour cent des attaques qui causent des blessures corporelles, 76 pour cent des attaques
chez les enfants, 87 pour cent des attaques
chez les adultes et 72 pour cent des attaques
s’avérant mortelles.12
En réponse à des études et des statistiques
similaires, des interdictions législatives spécifiques aux races aux États-Unis sont devenues de plus en plus populaires au cours des
trois dernières décennies ; cependant, elles
deviennent également de plus en plus controversées. Des groupes pour la défense des animaux ont travaillé dur pour faire réduire ces
restrictions spécifiques aux races pour des
races comme les pit bulls et les Rottweilers,
insistant sur le fait que ces chiens ne sont pas
automatiquement agressifs ou dangereux
à moins d’avoir été élevés pour l’être par des
propriétaires irresponsables.13
Prévention
Quoiqu’il ne soit pas possible (ou désiré)
d’éviter toutes les confrontations avec des
chiens non familiers, le CDC suggère différentes mesures que vous pouvez prendre
avant d’introduire un chien au sein de
votre foyer, ainsi que quelques précautions
à prendre avant de vous retrouver “nez à
museau” avec un chien agressif14 :
l’abdomen et pouvoir se faire enlever leur
nourriture sans grogner).
• Obtenez immédiatement des conseils d’un
professionnel (ex : vétérinaires, spécialistes
du comportement animal ou dresseurs
responsables) si le chien développe des
comportements agressifs ou non désirables.
Donnez des conseils de sécurité de base
aux enfants et révisez-les régulièrement :
• N’approchez pas un chien non familier.
• Ne vous sauvez pas d’un chien ou ne
criez pas.
• Ne bougez pas (ex : “soyez immobiles
comme un arbre”) lorsque vous êtes
approchés par un chien non familier.
• Si un chien vous fauche et vous renverse,
roulez-vous en boule et soyez immobiles.
• Ne jouez pas avec un chien à moins d’être
supervisés par un adulte.
• Signalez immédiatement la présence de
chiens errants ou de chiens démontrant un
comportement inhabituel envers un adulte.
• Travaillez en collaboration avec un refuge
pour animaux, une société protectrice des
animaux ou un éleveur réputé. Ils peuvent
vous aider à trouver des races et des chiens
au sein de ces races qui sauront correspondre au besoin de la famille.
• Évitez tout contact visuel avec un chien.
• Choisissez un vétérinaire qui puisse vous
aider à identifier un dresseur pour votre
nouveau membre de la famille.
• Si vous êtes mordus, rapportez immédiatement la morsure à un adulte.
• Soyez vigilant par rapport aux indices montrant que votre enfant puisse avoir peur
ou puisse être nerveux en présence d’un
chien. Si un enfant semble être effrayé par
les chiens, attendez avant d’introduire un
chien à la maison. Les chiens ayant des antécédents d’agression ne sont pas appropriés
pour les foyers avec des enfants.
Protocole
Une fois que vous décidez d’introduire
un chien chez-vous :
• Faites stériliser/castrer votre chien (ceci
aide souvent à réduire les tendances agressives).
• Ne laissez jamais des bébés ou de jeunes
enfants seuls avec un chien.
• Ne jouez pas à des jeux agressifs avec
votre chien (ex : lutte).
• Socialisez et dressez n’importe quel chien
de façon appropriée avant qu’il n’entre au
sein de votre foyer. Enseignez des comportements de soumission à votre chien
(ex : se rouler sur le dos pour exposer
• Ne dérangez pas un chien qui dort, qui
mange ou qui s’occupe de ses chiots.
• Ne flattez pas un chien sans lui permettre
de vous voir ou vous sentir en premier.
Le Protocole 3 du Medical Priority Dispatch SystemMC (MPDS®) : Morsure/Attaque
d’Animaux couvre une grande variété de
blessures causées par des animaux, passant
de gros animaux (tels que des crocodiles, des
requins et des chevaux) aux animaux EXOTIQUES (tout animal pouvant être venimeux, dangereux ou dont on n’en connaît
pas les risques).
Afin de spécifier davantage le type d’incident, la première Question Clé est “De quelle
sorte d’animal s’agit-il ?” Ceci est souvent
évident lors de la description de l’appelant faite
au Protocole d’Entrée. Cependant, la question
occasionne une réponse plus spécifique et sert
en tant que filet de sécurité afin de faire la
liaison au Protcole 2 : Allergies (Réactions)/
Empoisonnements (Piqûres, Morsures) si l’appelant identifie la source de la morsure comme
provenant d’un insecte, une araignée ou un
serpent, tel qu’indiqué à la Règle 1. Autrement,
le RMU poursuit l’interrogation des Questions
Clé, recueillant des informations relatives à la
sécurité des lieux—telles qu’où se trouve l’ani-
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Numéro 415
Un nombre
approximatif
de 4.5 millions
de morsures
de chien se
produisent
aux ÉtatsUnis à chaque
année.
Près d’une
victime de
morsure de
chien sur cinq
nécessite une
intervention
médicale
(885 000/année).
50 pour
cent des
attaques
de chien
impliquent
des enfants
sous l’âge
de 12 ans.
Environ 92
pour cent
des attaques
de chien
meurtrières
impliquent des
chiens mâles.
Environ 25
pour cent
des attaques
de chien
meurtrières
impliquent
des chiens
enchaînés.
mal maintenant—et déterminant la condition
du patient—saignement GRAVE, état d’éveil,
partie du corps blessée, types de blessures, le
moment où la blessure a eu lieu, etc.
Conjointement avec la grande variété
d’incidents reliés aux animaux que ce Protocole de Problème Principal couvre (lions,
tigres et ours), le Protocole 3 couvre plusieurs
niveaux de blessures, passant d’une morsure
SUPERFICIELLE (mineures, blessures habituellement en surface [non pénétrantes] sans
symptôme prioritaire) à une ATTAQUE
(attaque brutale ou sauvage qui produit de
multiples plaies ou des blessures sérieuses).
Le lieu de la plaie est également important
à prendre en considération car une blessure
grave à l’aisselle ou à l’aine se retrouverait à
une région du corps DANGEREUSE, pendant
qu’une blessure à l’abdomen se retrouverait à
une région du corps POSSIBLEMENT DANGEREUSE et qu’un morsure superficielle à la
cheville ou au pied serait considérée comme
étant NON DANGEREUSE. Une liste plus
complète de ces catégories de régions du corps
apparaît à la section d’Information Additionnelle du Protocole 3.
En relation directe avec les morsures/
attaques de chien, l’Axiome 1 explique que
“La plupart des morsures de mammifères ne
sont pas des urgences préhospitalières. Toutefois . . . certains chiens (pit bulls, rottweilers)
sont capables d’infliger de graves blessures.
Dans ces cas rares, une intervention maximale est indiquée”.
Dans un effort de prioriser l’intervention, les patients qu’on indique comme étant
inconscients ou souffrant d’un arrêt pendant
le Protocole d’Entrée nécessitent une intervention maximale immédiate 3-D-1 avant
même que le RMU ne commence l’interrogation des Questions Clé.
Après avoir initié l’intervention appropriée
pour un patient inconscient ou en arrêt, le
RMU devrait poser les Questions Clé 1–3 afin
d’obtenir une description de base de l’incident,
puis ensuite laisser l’interrogation afin de fournir les Directives Post-Envoi (DPE) et d’aller au
Lien de SIT approprié afin de donner davantage
de directives (Danger, Arrêt, Contrôle de saignement, etc.) avant l’arrivée des intervenants.
Lorsqu’un patient en arrêt souffre également d’un saignement GRAVE—saignement
non contrôlé (en jet ou qui coule à flot) de
n’importe quelle région—l’Axiome 2 fournit
des informations de contexte par rapport à
quelles directives deviennent prioritaires
quand il en vient à correspondre le mieux
aux besoins du patient : “Dans certains Protocoles (3, 4, 7, 17, 27, etc.), un arrêt peut avoir
16 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
été causé par une hémorragie extrêmement
GRAVE. Dans ces cas, contrôler le saignement avant de débuter la réanimation pourrait augmenter la survie du patient”.
Bien entendu, avant que les appelants et
les secouristes potentiels puissent administrer n’importe quel genre d’aide au patient,
ils doivent d’abord s’assurer que l’animal ne
soit plus une menace. Pour cette raison, les
DPE b et c indiquent à l’appelant de “Éviter
tout autre contact avec l’animal” et “Si c’est
sans danger, enfermer ou isoler l’animal”. Si
l’animal représente toujours un danger, les
directives de la Boîte X-9 du Protocole de
Sortie fournissent des conseils relatifs à ce
qu’il faut faire ensuite : “Ne faites aucun
mouvement et restez caché. Dites-moi
immédiatement si l’animal quitte les lieux”.
En tant que service supplémentaire, le
RMU devrait prendre ses ressources en considération et aviser le contrôle animalier, tel
qu’indiqué dans la section d’ICR. Cette étape
assure la sécurité des autres qui pourraient
être confrontés à l’animal agressif. g
Références
1
Williamson, SN. “Toddler killed by family dog was ‘smart
and vivacious.’” News & Record. 2014 3 avril. http://www.
news-record.com/news/local_news/article_5e9c686a-9dd211e3-8efe-0017a43b2370.html (accédé le 17 mai 2014).
2
“Dog Bites.” 2013 25 octobre. Centers for Disease Control
and Prevention. http://www.cdc.gov/homeandrecreationalsafety/dog-bites/index.html (accédé le 17 mai 2014).
3
“Dog Bites.” American Humane Association. http://www.
americanhumane.org/animals/stop-animal-abuse/factsheets/dog-bites.html (accédé le 17 mai 2014).
4
“Why Dogs Bite Kids.” 2013. Veterinary Pet Insurance.
http://www.petinsurance.com/healthzone/pet-articles/
pet-behavior/Why-Dogs-Bite-Kids.aspx (accédé le 17 mai
2014).
5
Voir note 2.
6
Voir note 3.
7
Voir note 3.
8
Buchanan, EP, MD. “Dogs, Children, and Safety.” Cesar’s Way.
http://www.cesarsway.com/dogbehavior/biting/DogsChildren-and-Safety (accédé le 17 mai 2014).
9
Voir note 3.
10
Voir note 3.
11
Dog bite statistics. DogsBite.org. http://www.dogsbite.org/
dog-bite-statistics.php (accédé le 17 mai 2014).
12
Voir note 11.
13
Draper, B. “Attitudes and laws against pit bulls soften across
the US, including in Utah.” Associated Press. 2014 : 11 mars.
Accédé le 14 mars 2014. http://www.deseretnews.com/article/765649478/Attitudes-and-laws-against-pit-bulls-soften.
html (accédé le 17 mai 2014).
14
Voir note 2.
Quiz de FC G Médical
Les réponses au quiz de FC se trouvent dans l’article “Protocole 3 : Morsure/Attaque d’Animaux”, qui
commence à la page 14.
Faites ce quiz valant 1.0 unité de FC.
1. Combien de morsures de chien se produisent aux États-Unis à chaque année selon les Centers for Disease
Control and Prevention ?
a.
b.
c.
d.
45 000
550 000
4.5 millions
5.5 millions
2. Les taux de morsures de chien chez les enfants âgés entre _________ est significativemet plus élevé que n’importe quel autre groupe d’âge.
a.
b.
c.
d.
2 et 7 ans
3 et 9 ans
4 et 10 ans
5 et 9 ans
3. Environ 92 pour cent des attaques de chien meurtrières impliquent des chiens mâles et 94 pour cent d’entre
eux ne sont pas castrés.
a.vrai
b.faux
4. Au moins 25 races de chien différentes ont été impliquées dans 238 décès reliés à des morsures de chien aux
États-Unis, selon une étude menée pendant une période de 20 ans (1978–1998).
a.vrai
b.faux
5. Les races molosses représentent environ ________ pour cent de la population canine totale, mais infligent 81
pour cent des attaques qui causent des blessures corporelles, 76 pour cent des attaques chez les enfants, 87
pour cent des attaques chez les adultes et 72 pour cent des attaques s’avérant mortelles.
a.3.4
b.5.6
c.9.2
d.14.3
6. Si votre chien développe des comportements agressifs ou indésirables, vous devriez jouer à des jeux agressifs (lutte, etc.) avec lui.
a.vrai
b.faux
7. Lequel des éléments suivants s’avère être un conseil de sécurité de base à enseigner aux enfants relatif à
comment réagir face à un chien non familier ?
a.
b.
c.
d.
Approcher le chien et le flatter pour lui montrer que vous n’êtes pas une menace.
Essayer de courir et de lui lancer des objets jusqu’à ce que vous soyez assez éloignés.
Crier et hurler pour montrer que vous êtes plus gros.
Ne bougez pas (ex : “soyez immobiles comme un arbre”).
$
VOUS DEVEZ ÊTRE MÉDICALEMENT CERTIFIÉ POUR PASSER CE QUIZ.
Feuille-réponse du Quiz de FC
Veuillez inscrire vos réponses aux questions de ce quiz sur ce
formulaire, le découper et le donner à votre superviseur de
l’assurance de la qualité, qui corrigera le quiz sur place. Ce
quiz vaut 1.0 heure de crédit de FC pour la recertification. Vous
devez au moins répondre correctement à huit des dix questions
pour obtenir l’accréditation.
En complétant une application pour la recertification, documenter les quiz de FC en inscrivant la date à laquelle chaque quiz a
été complété, le titre de l’article de FC ainsi que le numéro et
l’année de la publication du Journal. Conserver les feuilles-réponses des quiz de FC pendant une période de deux ans ou
jusqu’à la date de recertification prévue. L’Académie se réserve
le droit de les exiger, si nécessaire.
Nom_______________________________________
Organisation_________________________________
Adresse_____________________________________
Ville__________________Prov.__________________
Pays__________________ C.P.__________________
# de cert. d’Académie_Tél. jour (
)________________
Courriel :____________________________________
FEUILLE-RÉPONSE G MÉDICAL
2014 Numéro 4 “Protocole 3 : Morsure/Attaque d’Animaux”
Veuillez inscrire vos réponses dans les boîtes appropriées
ci-dessous.
1. o A o B o C o D
2. o A o B o C o D
3. o A o B
4. o A o B
5. o A o B o C o D
6. o A o B
7. o A o B o C o D
8. o A o B
9. o A o B o C o D
10. o A o B
8. Le Protocole 3 du Medical Priority Dispatch System (MPDS) : Morsure/Attaque d’Animaux couvre une grande
variété de blessures causées par des animaux, passant de gros animaux aux animaux EXOTIQUES.
a.vrai
b.faux
9. Une morsure superficielle à la cheville ou au pied serait considérée comme étant :
a.DANGEREUSE.
b. POSSIBLEMENT DANGEREUSE.
c. NON DANGEREUSE.
d. aucune de ces réponses
10. Dans certains Protocoles (3, 4, 7, 17, 27, etc.), un arrêt peut avoir été causé par une hémorragie extrêmement
GRAVE. Dans ces cas, contrôler le saignement avant de débuter la réanimation pourrait augmenter la survie
du patient.
a.vrai
b.faux
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Numéro 417
g
FAQ
Dites-moi exactement
Les RMU obtiennent les réponses aux “top 10” des questions
problème de “toxoplasmose” en ce sens que
les RMU sont davantage familiers avec le
diagnostic et peuvent deviner quel protocole
pourrait être approprié. De la même façon
que des problèmes tels que “en état d’ébriété”
ou “crise cardiaque”, le RMU ne devrait pas
deviner à un symptôme ou un protocole
mais devrait plutôt répéter “Dites-moi exactement ce qui s’est passé ?” dans un effort d’obtenir une description de Problème Principal
qui puisse être priorisée de façon appropriée.
2.
Brett Patterson
Bonjour Brett :
Voici plusieurs questions qui nous ont
été posées à plusieurs reprises par les RMU.
Pouvez-vous, s’il vous plaît, répondre à ces
questions afin qu’ils puissent connaître la
réponse de l’Académie ? Ça serait grandement apprécié.
Nous vous remercions pour votre temps,
Liz Garcia
Sergent-chef, amélioration de la performance et formation
Services médicaux d’urgence de Cleveland
Cleveland, Ohio, États-Unis
1.
Est-ce que l’anxiété et les attaques de panique
(crises d’angoisse) sont traitées avec le Protocole 25 : Problème Psychiatrique/de Comportement/Tentative de Suicide ? Si oui,
est-ce qu’on envoit une ambulance si l’appelant fait mention des symptômes pendant
l’appel mais pas nécessairement au Protocole
d’Entrée (essoufflé, hyperventilation, rythme
cardiaque rapide, etc.) ou est-ce qu’on envoit
seulement une intervention policière ?
Le problème d’une “attaque de panique” ou
“crise d’angoisse” constitue essentiellement le
diagnostic de l’appelant du problème, pas un
signe ou un symptôme qui puisse être traité
en utilisant le Medical Priority Dispatch SystemMC (MPDS®). Ça diffère seulement d’un
L’appelant se plaint de douleur thoracique
(pas de traumatisme impliqué) pendant les
Questions Clé (après le Protocole d’Entrée).
Est-ce qu’on se dirige au Protocole 10 : Douleur Thoracique (Non Traumatique) si ce
n’est pas le protocole sélectionné ou est-ce
qu’on demeure avec le protocole sélectionné
s’il n’y a pas de liaison de protocole ? Et sinon,
est-ce qu’on administre l’aspirine ?
Ceci dépend du Problème Principal.
D’autres symptômes prioritaires, tels que
les problèmes respiratoires ou les problèmes
cardiaques peuvent être traités avec leur
protocole spécifique et l’Outil diagnostic et
directives d’aspirine peut être utilisé à partir de là, tel qu’approprié. Remarquez que
l’Information Critique pour le RMU au
diagnostic d’aspirine indique que : Utilisez
l’Outil diagnostic et directives d’aspirine – si
autorisé par la Direction Médicale locale et
que le patient souffrant de douleur/malaise
thoracique (symptômes de crise cardiaque)
est alerte et est âgé de ≥ 16 ans.
Il y a également une nouvelle Règle qui
s’adresse au problème double le plus commun,
la douleur thoracique avec de la difficulté à
respirer. Elle dit que : Lorsque la description
du problème implique à la fois des symptômes
de douleur thoracique/crise cardiaque NON
TRAUMATIQUE et des problèmes respiratoires, choisissez le Protocole de Problème
Principal qui correspond le mieux au symptôme principal du patient, avec les conditions
de niveau ECHO ayant préséance. Utilisez
l’Outil diagnostic et directives d’aspirine à
l’un ou l’autre des protocoles, tel qu’approprié. Cependant, si le problème ne s’avère
pas être un symptôme prioritaire évident et
18 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
que la douleur thoracique est “découverte”, le
RMU devrait se diriger au Protocole Douleur
Thoracique. Ceci est relativement rare car la
plupart des gens comprennent la signification
de la douleur thoracique. Ça sera probablement découvert lorsqu’un autre symptôme
prioritaire comme la difficulté à respirer est la
problématique “principale”.
3.
L’appelant indique qu’il a été impliqué dans
un accident de voiture ou une chute (événement traumatique) il y a quelques jours ou
même la journée d’avant et se plaint maintenant de douleur (douleur au bras/à la
jambe). Est-ce qu’on se dirige au Protocole
30 : Blessures Traumatiques (Spécifiques)
ou est-ce qu’on se dirige au Protocole 26 : Personne Malade (Diagnostic Spécifique) pour
traiter la douleur ? Est-ce qu’on doit toujours
aller au Protocole 30 lorsqu’il y a un trauma
d’impliqué, sans égard au moment où l’incident s’est produit ?
Lorsqu’il est évident que le problème est relié
à un trauma NON RÉCENT, le RMU devrait
utiliser le protocole qui est spécifique au mécanisme de blessure. Si le mécanisme de blessure
n’est pas spécifiquement couvert par le protocole, le Protocole 30 est approprié. L’exception
à ceci sont les Incidents de la Route/Transport
(Protocole 29) car ce protocole est conçu pour
couvrir la scène au lieu des blessures spécifiques. Lorsqu’un patient appelle suite à un
accident de véhicule moteur et qu’il n’est pas
sur les lieux de l’incident, le Problème Principal s’avère presque toujours être une blessure,
non l’accident en soi. Le Protocole 30 traitera
de ce genre de problème.
4.
Un patient appelle avec une douleur à la
jambe ou au dos suite à une chute s’étant produite il y a quelques jours ou s’étant produite
la veille. Est-ce qu’on doit toujours aller au
Protocole 17 : Chutes lorsqu’on indique que le
mécanisme de blessure est la chute ? Ou est-ce
qu’on se dirige au protocole spécifique qui
couvre le signe ou le symptôme mentionné ?
Si l’appelant relie le problème à un trauma
NON RÉCENT, le RMU devrait utiliser le
protocole qui est spécifique au mécanisme
de blessure. Si le mécanisme de blessure n’est
pas spécifiquement couvert par le protocole,
le Protocole 30 est approprié. Cependant, tel
que mentionné plus haut, les Incidents de la
Route/Transport (Protocole 29) sont une
exception lorsque le patient n’est pas présent
sur la scène car la fonction de ce protocole
est basée sur la scène et non sur les blessures.
5.
Est-ce qu’on couvre la “douleur au côté” au
Protocole 1 : Douleur Abdominale/Problèmes Abdominaux ou au Protocole 26 :
Personne Malade (Diagnostic Spécifique) ?
Une douleur “au côté” non traumatique
devrait être traitée au Protocole 1 ou au Protocole 5 : Douleur au Dos (Non Traumatique
ou Trauma Non Récent), tout dépendant de
l’endroit spécifique de la douleur.
6.
Une personne a été impliquée dans un accident de voiture, mais s’est rendue à la maison
sans avoir été vue par des paramédics ou des
médecins. La personne appelle le 9-1-1 pour
une ambulance. Est-ce qu’on doit aller au
Protocole 30 : Blessures Traumatiques (Spécifiques) ou au Protocole 29 : Incidents de
la Route/Transport vu que le patient ne se
trouve plus sur les lieux de l’accident ?
Lorsqu’un patient appelle suite à un accident
de véhicule moteur et qu’il n’est pas sur les
lieux de l’incident, le Problème Principal
s’avère presque toujours être une blessure,
non l’accident en soi. Le Protocole 30 traitera
de ce genre de problème. Le Protocole 29 est
conçu pour traiter la scène où s’est produit
l’incident, au lieu des blessures spécifiques.
7.
Au Protocole 26 : Personne Malade (Diagnostic Spécifique), on peut seulement
faire la liaison au Protocole 10 : Douleur
Thoracique (Non Traumatique) ou au Protocole 21 : Hémorragie/Lacérations. Est-ce
qu’on peut faire la liaison vers le Protocole
12 : Convulsions ou au Protocole 28 : Accident Vasculaire Cérébral (AVC)/Paralysie/
Ischémie Cérébrale Transitoire (ICT) si les
symptômes laissent entendre la présence de
ces conditions pendant l’appel, pas au Protocole d’Entrée ?
Oui, mais faites attention à la “navigation à
travers les cartes !” Les problèmes prioritaires
font habituellement partie du problème
initial. Nous avons découvert que les signes
et les symptômes “découverts” lorsqu’on se
trouve sur un autre Protocole de Problème
Principal n’ont pas la même acuité (n’auront
pas des résultats aussi graves) que lorsque ce
signe ou ce symptôme fait initialement partie
du Problème Principal. C’est donc pourquoi
nous avons limité la liaison à partir du Protocole 26 vers la douleur thoracique. Cependant, lorsqu’il est évident que vous devriez
vous trouver à un autre endroit, par exemple,
le patient fournit des symptômes clairement
définis à un autre protocole (symptômes de
CRISE CARDIAQUE, symptômes d’AVC,
convulsions), vous devriez vous diriger vers
ce protocole plus approprié. Ceci se produit
généralement lorsqu’un appelant mieux
informé prend le téléphone et donne une description plus définie du Problème Principal.
de façon objective les symptômes présentés
et en y intervenant en conséquence. Ce qui
est fondamental à nos évaluations est une
compréhension des dangers du diagnostic
de répartition et la formulation de stratégies
pour les éviter. Tout d’abord, vous ne devez
jamais accepter le diagnostic d’intoxication
fait par l’appelant. Il faut découvrir ce qui
se passe. Est-ce que le patient est inconscient
ou est-ce un problème de comportement
anormal ? Si le patient se comporte de façon
agressive, il faut absolument rapporter cette
information aux intervenants. Cependant,
rappelez-vous que vos suppositions peuvent
influencer les intervenants tout aussi facilement que les suppositions de l’appelant
peuvent vous influencer. Cette énigme commune ne doit pas constituer une énigme du
tout lorsqu’on évalue nos patients avec notre
raison, au lieu qu’avec nos émotions.
8.
Est-ce qu’on doit se diriger au Protocole 23 :
Overdose/Empoisonnement (Ingestion)
lorsque l’appelant indique que le patient a bu
de l’alcool et qu’il est maintenant inconscient
ou non alerte ?
Non. Le fait d’être “ivre” est un diagnostic
de l’appelant. Il appelle car il est incapable
de réveiller le patient. Utilisez le Protocole
31 : Inconscience/Évanouissement (Quasi)
pour ce problème. Un article expliquant la
prise de position de l’Académie impliquant
une personne “intoxiquée” indique en partie
que : Pourquoi nous ne pouvons pas traiter
les personnes ivres comme des personnes
ivres ? Pourquoi ne pouvons-nous pas créer
et utiliser un protocole “personne intoxiquée”
pour ces patients et arrêter de gaspiller des
ressources précieuses en y intervenant et en
les transportant ? La réponse est assez simple ;
il est possible d’être à la fois malade et ivre.
En réalité, le problème de “personne ivre”
est essentiellement un diagnostic fait par
le Problème Principal à lui seul. La pratique
d’émettre un diagnostic en ayant seulement
le problème, particulièrement dans l’environnement non visuel de la répartition, est fondamentalement dangereuse lors de toutes, sauf
quelques circonstances très exceptionnelles
et fiables. Lorsque ceci se produit, nous nous
fions exclusivement sur l’opinion d’un appelant non formé qui, dans le cas d’une personne
intoxiquée, est assez souvent biaisée.
(. . .) Bien que le sur-triage associé avec des
patients intoxiqués se produira certainement
encore en tant que mal nécessaire en SMU,
le RMU peut jouer un rôle important dans
les soins apportés à ces patients en évaluant
9.
Pour un arrêt complet suite à une overdose,
est-ce qu’on se dirige d’abord au Protocole 23 :
Overdose/Empoisonnement (Ingestion) ou
est-ce qu’on envoie une intervention 9-E-1
(Protocole 9 : Arrêt Cardiaque ou Respiratoire/Décès-ECHO-1) pour ensuite aller
aux directives pour arrêt médical à partir du
Protocole d’Entrée ?
Attribuez un code 9-E-1 puis traitez le cas
comme un arrêt médical. Le Conseil des
Normes songe à ajouter “Arrêt” au Protocole
23, mais ceci n’a pas encore été fait.
10.
Doit-on rester en ligne avec l’appelant ou
raccrocher lorsqu’il y a un appelant interposé
sur la ligne qui peut rappeler si quoi que ce
soit change ou se détériore même si le protocole (Information Critique pour le RMU
ou Protocole de Sortie) conseille au RMU de
rester en ligne avec des patients instables ?
Il existe plusieurs variables à considérer
lorsqu’on décide de rester en ligne ou non. La
condition du patient devrait être la première
chose à considérer. Les aptitudes de l’appelant,
le degré d’émotivité de l’appelant, le degré
d’activités au centre de communications et le
temps d’intervention sont également importants. Parce qu’il existe tellement de variables,
il nous a été impossible de fournir une “liste”
définitive aux RMU énumérant les situations
pour rester en ligne. Je crois que ceci demeurera toujours un jugement personnel. Le RMU
devrait toujours avoir les intérêts du patient en
tête lorsqu’il prend cette décision. g
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Numéro 419
OnTrack
g FCA MÉDICO
Protocolo 3: Mordeduras/Ataques de Animal
Cuando los perros muerden
Las mordeduras de perro y los niños
Michael Rigert
En febrero, en la ciudad de High Point
en Carolina del Norte, Braelynn Coulter,
una niña de tres años, fue atacada ferozmente por el pit bull de la familia y murió
por las heridas a pesar de que sus padres la
llevaron al hospital rápidamente y llamaron
al número de emergencias en camino.
Los vecinos dicen que los dos pit bull
terriers de la familia ya habían mostrado
comportamientos agresivos meses antes
cuando la familia se mudó a la vecindad y
los perros quebraron la cerca para salir y atacar al perro de otra vecina.
“La vecina estaba caminando con su perro,”
dice Katherine Dixon, una residente de la
vecindad. “Otro vecino salió para ayudar. Eso
es lo que nos puso en alerta. Cuando saco a mis
niños a caminar, si los perros están afuera, nos
regresamos a la casa.”
En la llamada de emergencia, un hombre le dice al asesor que un perro había
mordido a la niña.
“Estamos tratando de mantenerla respirando, y se está muriendo,” le dijo el llamante al asesor. “Voy a matar a ese perro. O
le voy a disparar.”
El perro fue sometido a la eutanasia más
tarde.1
Se estima que 4.5 millones de mordeduras
de perro ocurren en los Estados Unidos cada
año, según el Centro para el Control y Prevención de Enfermedades (CDC). A demás,
casi una de cada cinco víctimas que son mordidas por un perro necesitan atención médica
por lastimaduras causadas por mordeduras,
que se acumulan a 885 000 cada año; de estas
víctimas, la mitad son niños.2
20 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
La American Humane Association dice que
el 50 por ciento de los ataques de perro involucran niños de menos de 12 años edad. De hecho,
la taza de mordeduras de perros es dramáticamente más alta entre los niños de 5 a 9 años de
edad que cualquier otro grupo de personas.3
Los investigadores han encontrado que
el vínculo entre los niños y las mordeduras/
ataques de perro se puede atribuir a algunos
factores comunes incluyendo el comportamiento territorial de los perros, la ansiedad, la
protección de cachorros pequeños o la reacción a la enfermedad y el dolor. En ciertos
incidentes, el perro puede ser provocado por
amenazas de quitarle la comida o los juguetes, invadir su territorio, ruido repentino tal
como los fuegos artificiales o los truenos en
una tormenta, la ansiedad por la separación o
por estar aislado/encadenado, o el comportamiento ruidoso y energético de los niños. En
otras ocasiones, un ataque puede ser completamente no provocado e impredecible.4
En cualquier caso, estos patrones estadísticos son desconcertantes ya que los niños que
reciben mordeduras tienen más probabilidad
de recibir atención médica.5 Claro que las lastimaduras varían grandemente dependiendo
del tamaño del perro y de la víctima, el área
corporal que fue lastimada, y qué tan rápido
se busca atención médica cuando es necesaria.
De las mordeduras de perro que se tratan
en la sala de urgencias, el 82 por ciento involucran niños de menos de 15 años de edad, y
el 70 por ciento de las muertes por mordeduras de perro ocurren entre niños menores
de 10 años de edad.6 Estas estadísticas pueden
ser en parte causadas por la altura/tamaño
de los niños y la accesibilidad de los perros a
más áreas vitales del cuerpo. Aunque 71 por
ciento de todas las mordeduras—incluso en
AL MENOS 25
RAZAS DE PERRO
HAN ESTADO
INVOLUCRADAS EN
238 FATALIDADES
RELACIONADAS A
MORDEDURAS DE
PERRO EN LOS EE.UU.
(1978-1998).
adultos—ocurren en extremidades (brazos,
piernas, manos, pies), como 65 por ciento de
las mordeduras de perros a niños ocurren en
la cabeza y cuello7, lo que resulta en lastimaduras más graves.
Aunque la mayoría de las personas que
son tratadas en la sala de urgencias regresan a casa un corto tiempo después, un
pequeño porcentaje—la mayoría de la cual
son niños—necesitan ser hospitalizados y
recibir cirugía reconstructiva.8
Mordidas y razas de perro
Aunque cualquier raza de perro puede
morder, aproximadamente 92 por ciento
de los ataques fatales de perro involucran
perros machos, y el 94 por ciento de éstos no
están castrados. Más o menos 25 por ciento
de los ataques fatales de perro involucran
perros encadenados.9
Aunque la raza de pit bull terrier tiende
a dominar la mayoría de los titulares en las
noticias acerca de los ataques de perro, particularmente en los últimos años, esta raza
forma sólo una parte de las razas identificadas que son propensas a morder. Al menos
25 razas de perro han estado involucradas en
238 fatalidades relacionadas a mordeduras de
perro en los Estados Unidos, según un estudio a lo largo de 20 años (1978-1998).10
Más recientemente, en un intento de
identificar las razas que más ocasionan lastimaduras y muertes, Merrit Clifton, editor de
Animal People, compiló recuentos de ataques
de perro en la prensa desde 1982 a 2013. Los
encuentros indicaron que la mayoría de los
incidentes podían ser atribuídos a las razas
molosoides (razas de perros grandes y corpulentos que descienden de un ancestro común)
tal como los pit bulls, curs, rottweilers, perros
de presa canarios, mastines italianos, otros mas
tines, dogos argentinos, filas brasileiros, shar
peis, bóxers y mezclas de estas razas.11
El estudio afirma que las razas molosoides a penas constan 9.2 por ciento del total
de la población de perros, sin embargo causan
el 81 por ciento de los ataques que inducen
daños corporales, 76 por ciento de los ataques
a niños, 87 por ciento de los ataques a adultos,
y 72 por ciento de los ataques fatales.12
En respuesta a estudios y estadísticas
similares, prohibiciones legislativas de
razas específicas en los Estados Unidos se
han vuelto populares en las últimas tres
décadas; sin embargo, también se están
haciendo más y más polémicas. Los grupos
de abogacía de perros han trabajado para
reducir las restricciones a razas específicas
de perros como los pit bulls y rottweilers,
argumentando que estos perros no son
inherentemente agresivos al menos que los
dueños irresponsables los hagan así.13
Prevención
Aunque no sea posible (ni deseable) evitar todo contacto con caninos desconocidos,
el CDC sugiere varias medidas que usted
puede tomar antes de traer un perro a casa y
ciertos pasos que usted puede tomar si se ve
cara a cara con un perro agresivo14:
• Colabore con un albergue de animales
local, una organización de rescate, o un
criador con buena reputación. A menudo
pueden ayudarle a encontrar razas y
perros dentro de las razas que encajen
bien con su familia.
• Escoja un veterinario que le ayude a encontrar un entrenador de buena reputación
para el nuevo miembro de su familia.
• Sea sensible a cualquier señal de que
un niño le tenga miedo o esté nervioso
con un perro. Si el niño parece tenerle
miedo a los perros, espere antes de traer
un perro a casa. Los perros con antecedentes de agresión no son adecuados
para hogares con niños.
Una vez que haya decidido traer un perro
a casa:
• Castre/esterilice su perro (a menudo esto
reduce las tendencias agresivas).
• Nunca deje bebés o niños pequeños solos
con un perro.
• No juegue juegos agresivos con su perro
(p. ej. luchas).
• Enséñele y entrene a su perro a comportarse bien con los integrantes de su fami-
lia. Enséñele comportamientos sumisos
(p. ej. acostarse de espalda para exponer
su abdomen y no gruñir si le quitan la
comida).
• Busque ayuda profesional (p. ej. de un
veterinario, conductista de animales, o
entrenadores responsables) si el perro
desarrolla comportamientos agresivos o
no deseados.
Enséñele a sus hijos consejos básicos de
seguridad y repáselos con ellos a menudo:
• No te acerques a los perros desconocidos.
• No te alejes de un perro corriendo ni grites.
• Permanece quieto (p. ej. “tan quieto como
un árbol”) cuando un perro desconocido
se acerque.
• Si un perro te tumba, agáchate y hazte
una bolita y quédate quieto.
• No juegues con un perro al menos que
esté un adulto vigilando.
• Dile a un adulto cuando veas perros callejeros o perros que demuestren comportamientos poco comunes.
• Evita verle a los ojos a un perro.
• No interrumpas a un perro que esté durmiendo, comiendo o esté cuidando de sus
cachorros.
• No acaricies a un perro sin dejarle que te
vea y te huela primero.
• Si te muerde, dile inmediatamente a un
adulto.
Protocolo
El Medical Priority Dispatch System ™
(MPDS®) Protocolo 3: Mordeduras / Ataques de Animal trata una variedad de lastimaduras relacionadas con animales desde
animales grandes (como cocodrilos, tiburones y caballos) hasta animales EXÓTICOS
(cualquier animal que pueda ser venenoso,
peligroso o cuyo peligro es desconocido).
Para poder especificar el tipo de incidente,
la primera Pregunta Clave es “¿Qué tipo de
animal es?”. A menudo, esto ya es obvio por
la descripción del llamante en el Protocolo
de Entrada. Sin embargo, esta pregunta solicita una respuesta más precisa y sirve como
una red de seguridad para desviar la llamada
al Protocolo 2: Alergias (Reacciones)/Envenenamiento (Picaduras, Mordeduras) si el
llamante se da cuenta que la fuente de la
mordedura fue un insecto, una araña o una
culebra, tal como se enfatiza en el la Regla 1.
De otra manera el AEM continua con la interrogación de Preguntas Clave, recopilando
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Edición 421
Se estima
que 4.5
millones de
mordeduras
de perro
ocurren en
los Estados
Unidos cada
año.
Casi una de
cada cinco
víctimas de
mordeduras
de perro
requieren
atención
médica
(885,000/año).
50 por
ciento de los
ataques de
perro involucran niños
menores de
12 años de
edad.
Aproximadamente 92 por
ciento de los
ataques de
perro fatales
involucran
perros
machos.
Más o menos
25 por
ciento de los
ataques de
perro fatales
involucran
perros
encadenados.
información de seguridad en la escena—tal
como el paradero del animal—y determinando la condición del paciente—hemorragia
GRAVE, estado de alerta, el lugar del cuerpo
que fue lastimada, tipo de lastimadura, qué
tan reciente ocurrió el incidente, etc..
En conjunto con la gran variedad de
incidentes de animales que se tratan en este
Protocolo de Problema Principal (leones,
tigres y osos), el Protocolo 3 también cubre
un espectro de niveles de lastimaduras desde
una mordida SUPERFICIAL (heridas leves,
normalmente poco profundas [no penetrantes] sin síntomas de prioridad) hasta un ATAQUE VIOLENTO (un ataque salvaje que
produce heridas o lesiones múltiples y serias).
El área de la herida también es una gran
consideración porque una mordedura seria en
la axila o en la ingle sería considerada un área
del cuerpo PELIGROSA, mientras que una
lesión en el abdomen sería POSIBLEMENTE
PELIGROSA, y una mordedura en el tobillo
o pie sería considerada NO PELIGROSA. Una
lista más completa de estas categorías de áreas
del cuerpo aparecen en la sección de Información Adicional del Protocolo 3.
En cuanto a las mordeduras/ataques de
perros en específico, el Axioma 1 explica que
“La mayoría de las mordeduras de animales
mamíferos no son emergencias pre-hospitalarias. No obstante . . . algunos perros (pit-bulls,
rottweilers) tienen la capacidad de infligir
heridas serias. Para estos inusuales casos, se
indica una respuesta máxima.”.
En un esfuerzo por priorizar la respuesta, los pacientes que se reportan
durante el Protocolo de Ingreso con un
estado de inconsciencia o sufriendo un paro
requieren una respuesta máxima inmediata
de 3-D-1 antes de que el AEM empiece la
interrogación de Preguntas Clave.
Tras iniciar la repuesta correcta para un
paciente inconsciente o que sufre un paro
cardiaco, el AEM debe hacer las Preguntas
Clave 1-3 para obtener una descripción básica
del incidente, luego dejar la interrogación
para proveer Instrucciones Post-Envío (IPE)
e ir a la los Enlaces de DLS apropiados para
proveer instrucciones adicionales (Peligro,
Paro, Control de Hemorragia, etc.) antes de
que lleguen los socorristas.
Cuando un paciente que sufre un paro
cardiaco también tiene una hemorragia
GRAVE—hemorragia incontrolada (sangre
sale a chorro) en cualquier área—el Axioma
2 provee un trasfondo sobre cual las instrucciones toman prioridad para cubrir de mejor
manera las necesidades del paciente: “En
ciertos protocolos (3, 4, 7, 27, etc.), un paro
22 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
cardiaco puede haber sido causado por una
hemorragia extremadamente GRAVE. En
estos casos el control de la hemorragia antes
del comienzo del RCP aumentará las posibilidades de supervivencia del paciente.”.
Claro, antes de que los llamantes y los rescatistas puedan administrar cualquier tipo de
auxilio al paciente, primero tienen que asegurarse de que el animal ya no sea un peligro. Por esta razón, los IPE b y c instruyen al
llamante “Evite cualquier contacto adicional
con el animal.” y “Si no hay peligro, encierre o
aísle al animal.”. Si el animal continua siendo
un peligro, las instrucciones en el Panel X-9
del Protocolo de Salida proveen una guía
sobre qué hacer: “Manténgase en silencio y
fuera de vista. Si el animal deja el lugar de los
hechos, dígamelo inmediatamente.”.
Como servicio adicional, el AEM debe
considerar sus recursos y avisar al servicio de
control de animales, como se menciona en la
sección de ICA. Este paso asegura la seguridad de otros que se pueden encontrar con el
animal agresivo. g
Fuentes
1
Williamson, SN. “Toddler killed by family dog was ‘smart
and vivacious.’” News & Record. 2014 April 3. http://www.
news-record.com/news/local_news/article_5e9c686a-9dd211e3-8efe-0017a43b2370.html (accessed May 17, 2014).
2
“Dog Bites.” 2013 October 25. Centers for Disease Control
and Prevention. http://www.cdc.gov/homeandrecreationalsafety/dog-bites/index.html (accessed May 17, 2014).
3
“Dog Bites.” American Humane Association. http://www.
americanhumane.org/animals/stop-animal-abuse/factsheets/dog-bites.html (accessed May 17, 2014).
4
“Why Dogs Bite Kids.” 2013. Veterinary Pet Insurance.
http://www.petinsurance.com/healthzone/pet-articles/
pet-behavior/Why-Dogs-Bite-Kids.aspx (accessed May 17,
2014).
5
Véase nota 2.
6
Véase nota 3.
7
Véase nota 3.
8
Buchanan, EP, MD. “Dogs, Children, and Safety.” Cesar’s Way.
http://www.cesarsway.com/dogbehavior/biting/DogsChildren-and-Safety (accessed May 17, 2014).
9
Véase nota 3.
10
Véase nota 3.
11
Dog bite statistics. DogsBite.org. http://www.dogsbite.org/
dog-bite-statistics.php (accessed May 17, 2014).
12
Véase nota 11.
13
Draper, B. “Attitudes and laws against pit bulls soften across
the US, including in Utah.” Associated Press. 2014: March 11.
Accessed March 14, 2014. http://www.deseretnews.com/
article/765649478/Attitudes-and-laws-against-pit-bullssoften.html (accessed May 17, 2014).
14
Véase nota 2.
Examen de FCA G Médico
Las respuestas para el examen de FCA se encuentran en el artículo “Protocolo 3: Mordeduras/Ataques de
Animal” que comienza en la página 20.
Conteste este examen para obtener 1.0 crédito de FCA.
1. ¿Cuántas mordeduras de perro ocurren en los Estados Unidos cada año según los Centros para el Control y
Prevención de Enfermedades?
a.45,000
b.550,000
c. 4.5 millones
d. 5.5 millones
2. La taza de mordeduras a niños entre las edades de _________ son dramáticamente más altas que para cualquier otro grupo de personas.
a.
b.
c.
d.
2 y 7 años
3 y 9 años
4 y 10 años
5 y 9 años
$
USTED DEBE ESTAR CERTIFICADO PARA CONTESTAR ESTE EXAMEN.
Hoja de respuestas para examen
de FCA
Por favor marque las respuestas de su examen en este formulario, recórtelo y déselo a su supervisor para que evalúe
su examen in situ. Este examen vale 1.0 hora crédito de FCA
para la recertificación. Usted debe responder correctamente al
menos 8 de las 10 preguntas a fin de recibir crédito.
Cuando complete una solicitud para la recertificación, documente los exámenes de FCA registrando la fecha en que cada
examen fue completado, el título del artículo de FCA, la estación y el año de edición de la revista. Guarde los formularios
de respuesta del examen de FCA por 2 años o hasta la próxima
recertificación. La Academia se reserva el derecho de solicitar
estos formularios si lo considera necesario.
Nombre_____________________________________
Organización_________________________________
Dirección____________________________________
Ciudad________ Estado/Provincia __________________
3. Aproximadamente 92 por ciento de los ataques de perro fatales involucran perros macho y 94 por ciento de
éstos no están castrados.
a.verdadero
b.falso
País __________________ C.P.__________________
# de Certificación de la Academia __________________
Teléfono durante el día (
)_____________________
Correo electrónico_____________________________
4. Al menos 25 razas de perro han estado involucradas en 238 fatalidades relacionadas a mordeduras de perro
en los Estados Unidos, según un estudio en el plazo de 20 años (1978-1998).
a.verdadero
b.falso
5. Las razas molosoides sólo abarcan más o menos ________ por ciento del total de la población de perros, sin
embargo este grupo de razas inflige el 81 por ciento de los ataques que conducen a lastimaduras, 76 por ciento de los ataques a los niños, 87 por ciento de los ataques a los adultos, y 72 por ciento de los ataques fatales.
a.3.4
b.5.6
c.9.2
d.14.3
6. Si su perro desarrolla comportamientos agresivos o no deseados, usted debería jugar juegos agresivos
(luchas, etc.) con él.
a.verdadero
b.falso
7. ¿Cuál de los siguientes es un consejo básico de seguridad para enseñarle a los niños a comportarse con
perros desconocidos?
a.
b.
c.
d.
Acércate al perro y acarícialo para que se dé cuanta de que no eres una amenaza.
Trata de alejarte corriendo y tírale cosas hasta que te hayas alejado lo suficiente.
Grita y chilla para que vea que eres más grande.
Permanece quieto (p. ej. “tan quieto como un árbol”).
8. Medical Priority Dispatch System (MPDS) Protocolo 3: Mordeduras/Ataques de Animal trata una variedad de
lastimaduras relacionadas con animales desde animales grandes hasta animales EXÓTICOS.
HOJA DE RESPUESTAS
G
2014 Edición 4 “Protocolo 3: Mordeduras/Ataques de
Animal”
Por favor marque sus respuestas en la casilla corres-pondiente a continuación.
1. o A o B o C o D
2. o A o B o C o D
3. o A o B
4. o A o B
5. o A o B o C o D
6. o A o B
7. o A o B o C o D
8. o A o B
9. o A o B o C o D
10. o A o B
a.verdadero
b.falso
9. Una mordedura superficial en el tobillo o pie sería considerado:
a.PELIGROSA
b. POSIBLEMENTE PELIGROSA
c. NO PELIGROSA
d. ninguna de las anteriores
10. En ciertos protocolos (3, 4, 7, 17, 27, etc.), un paro puede haber sido causado por una hemorragia extremadamente GRAVE. En estos casos, el control de la hemorragia antes del comienzo de RCP aumentará las
posibilidades de supervivencia del paciente.
a.verdadero
b.falso
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Edición 423
OnTrack
g FCD MÉDICO
g
g DESPACHO EM AÇÃO
FCDMÉDICO
Protocolo 3: Mordidas/Ataques de Animais
Quando cães mordem
e Prevenção de Doenças do país. Além disso,
quase uma em cada cinco vítimas requer
assistência médica devido às lesões sofridas,
que somam um total de 885.000 por ano; e
metade dessas vítimas são crianças.2
Mordidas de cães e crianças
Michael Rigert
Em Fevereiro de 2014, na cidade de High
Point, NC, EUA, uma menina de três anos,
Braelynn Coulter foi atacada por um cachorro
pit bull da própria família. Apesar da criança
ter sida levada às pressas para um hospital local
pelos pais, e o serviço de emergência (911) ter
sido acionado pelo telefone durante o trajeto
ao hospital, Braelynn não resistiu as lesões
sofridas pelo ataque e morreu.
Vizinhos disseram que perceberam
que os dois cachorros pit bulls da família já
tinham mostrado anteriormente um comportamento agressivo logo após a família ter
se mudado para aquele bairro. Segundo eles,
os cachorros quebraram a cerca e atacaram o
cachorro de uma outra moradora.
“A vizinha estava levando o cachorro
dela para passear quando esses cachorros
pit bulls apareceram e atacaram o cachorro
dela”, disse Katherine Dixon, uma vizinha do
mesmo bairro. “Um outro vizinho apareceu
para ajudar a separar os cachorros. Isso nos
deixou preocupados com esses cachorros.
Quando eu levo meus meninos para brincar na frente da minha casa, e eu vejo que
esses cachorros estão soltos, nós voltamos
imediatamente pra dentro de casa.”
Durante a chamada que o pai da criança
fez ao serviço de emergência médica (911) a
caminho do hospital, ele disse ao despachante
que o cachorro tinha mordido a criança.
“Nós estamos tentando fazer com que ela
continue respirando, mas ela está morrendo”,
o solicitante disse ao despachante. “Eu vou
matar esse cachorro. Vai levar um tiro.”
O cachorro foi mais tarde sacrificado.1
Estima-se que 4.5 milhões de casos de
mordida de cães ocorrem nos EUA todos os
anos, de acordo com os Centros de Controle
24 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
A associação humanitária americana
afirma que 50 por cento dos ataques de cães
envolve crianças com menos de 12 anos de
idade. De fato, o número de casos de mordida
de cães em crianças entre as idades de 5 e 9
anos é significativamente maior do que em
qualquer outra faixa etária.3
Pesquisadores descobriram que a ligação
entre crianças e mordidas/ataques de cães
pode ser atribuída a alguns fatores comuns,
incluindo o comportamento territorial dos
cães, ansiedade, proteção dos filhotes ou
sofrimento e dor devido a uma doença. Em
alguns casos, o cachorro é provocado por ter
sua comida ou brinquedos tirados, por ter seu
espaço invadido, por barulho súbito como
fogos de artifício ou trovão, pela angústia da
separação do dono ou isolamento, por estar
acorrentado ou até mesmo devido ao comportamento energético e barulhento de crianças
brincando. Há ocasiões que um ataque pode
não ser provocado e totalmente inesperado.4
Entre as vítimas de mordida de cães, crianças são mais propensas a precisar de assistência
médica.5 Claro, as lesões variam muito, dependendo do tamanho do cachorro e da vítima,
a área do corpo que foi ferida, e a rapidez em
procurar atendimento médico, se necessário.
Entre os casos de mordida de cães atendidos em prontos-socorros, 82 por cento envolve
crianças com menos de 15 anos de idade, e
70 por cento das mortes ocorre em crianças
menores de 10 anos.6 Essas estatísticas podem
ser, em parte, devido à estatura/tamanho das
crianças e a acessibilidade do cachorro às áreas
mais vitais do corpo. Apesar de 71 por cento
PELO MENOS 25
RAÇAS DE CÃES
ESTÃO ENVOLVIDAS
EM 238 MORTES
RELACIONADAS
COM MORDIDAS
DE CÃES NOS EUA
(1978–1998).
das lesões—incluindo adultos—ocorrer em
extremidades (braços, pernas, mãos, pés), cerca
de 65 por cento das lesões em crianças ocorre
na cabeça e pescoço7, normalmente resultando
em lesões mais graves.
Embora a maioria das pessoas que é tratada em prontos-socorros possa ir para casa
logo após o atendimento, uma porcentagem
pequena—a maioria crianças—requer internação e cirurgia reconstrutiva.8
Ataques e raças
Apesar que qualquer raça de cachorro
pode atacar e morder, cerca de 92 por cento
dos ataques fatais de cães envolve machos, 94
por cento destes animais não são castrados.
Cerca de 25 por cento dos ataques fatais de
cães envolve animais acorrentados.9
Embora nos últimos anos a raça pit bull
tende a dominar a maior parte dos ataques mostrados pela imprensa, essa raça é responsável
por apenas uma parte das raças de cães que são
mais propensos a atacar e morder. Pelo menos
25 raças diferentes de cães estão envolvidas em
238 mortes relacionadas a ataques de cães nos
EUA, de acordo com um estudo feito durante
um período de 20 anos (1978–1998).10
Numa tentativa de identificar as raças
de cães que mais atacam e deixam lesões
graves ou morte, Merrit Clifton, editor da
publicação “Animal People”, coletou dados
da imprensa canadense e americana sobre
casos de ataques de cães de 1982 até 2013. Os
resultados indicaram que a maioria dos incidentes pode ser atribuído às raças molosser
(raças grandes de cachorros que descendem
de um mesmo ancestral comum), como Pit
Bulls, Rottweilers, Presa Canários, Cane Corsos, Mastiffs, Dogo argentinos, Fila Brasileiros, Shar-Peis, Boxers e a mistura destas raças.11
O estudo afirma que as raças molosser
incorporam cerca de 9.2 por cento do total
da população canina, responsáveis por 81 por
cento dos ataques que induzem lesões corporais, 76 por cento dos ataques em crianças, 87
por cento dos ataques em adultos e 72 por
cento dos ataques fatais.12
Em resposta a estudos e estatísticas
semelhantes, proibições legislativas à raças
específicas de cães nos EUA se tornaram
populares ao longo das últimas três décadas;
no entanto, tais proibições também estão se
tornando cada vez mais controversas. Grupos de defesa de cães têm se esforçado para
reduzir restrições específicas à certas raças
como pit bulls e rottweilers, argumentando
que estes cachorros não são inerentemente
agressivos ou perigosos, a menos que tais
animais sejam induzidos a serem assim por
donos irresponsáveis.13
Prevenção
Embora possa não ser possível (ou desejável) evitar encontros com cachorros desconhecidos, o Centro de Controle de Doenças
sugere várias medidas que você pode tomar
antes de trazer um cachorro para casa, juntamente com alguns passos para melhor se
proteger, caso você se encontre cara-a-cara
com um cachorro agressivo14:
• Procure um abrigo local de animais, organização de resgate ou reprodutores confiáveis. Isso pode muitas vezes ajudar você a
encontrar uma raça de cachorro que será
ideal para o seu tipo de família.
experientes) se o cachorro desenvolver
comportamento agressivo ou indesejável.
Dê dicas básicas de segurança para crianças e as reveja regularmente:
• Não se aproxime de cachorros desconhecidos.
• Não corra de um cachorro ou grite.
• Permaneça parado (p. ex., “Fique imóvel
como uma estátua”) ao ser abordado por
um cachorro desconhecido.
• Se derrubado no chão por um cachorro,
fique o mais enrolado possível, como uma
bola, a cabeça voltada pro chão, encostando o joelho na barriga e colocando
as mãos sobre a nuca e o rosto entre os
cotovelos.
• Não brinque com um cachorro a menos
que supervisionado por um adulto.
• Comunique imediatamente se um
cachorro apresentar qualquer comportamento estranho.
• Evite o contato visual direto com um
cachorro.
• Não perturbe um cachorro que está dormindo, comendo ou cuidando dos filhotes.
• Não passe a mão em um cachorro sem
antes deixar que ele veja e cheire você
primeiro.
• Encontre um veterinário que possa ajudálo a encontrar um treinador experiente
para o seu cachorro.
• Se mordido, comunique imediatamente
o fato a um adulto.
• Esteja atento aos sinais de crianças mostrando medo de cachorro. Se uma criança
mostrar medo de cachorro, espere antes
de trazer um cachorro para sua casa.
Cachorros com histórico de agressão não
são adequados para famílias com crianças.
Protocolo
Ao trazer um cachorro para casa:
• Castre seu cachorro (isto muitas vezes
reduz as tendências agressivas).
• Nunca deixe bebês ou crianças pequenas
sozinhas com um cachorro.
• Não brinque agressivamente com seu
cachorro (p. ex., lutar).
• Socialize e treine devidamente qualquer
cachorro que você trouxer para sua casa.
Ensine comportamentos submissos (p.
ex., rolar para expor o abdômen e não rosnar ao ter o alimento tirado).
• Procure imediatamente conselho profissional (p. ex., veterinários ou treinadores
O Protocolo 3 do Medical Priority Dispatch System™ (MPDS®), Mordidas/Ataques
de Animal, aborda uma variedade de lesões
causadas por animais, incluindo animais de
grande porte (como crocodilos, tubarões e
cavalos) e animais EXÓTICOS (qualquer
animal que possa ser venenoso, perigoso, ou
cujo risco é desconhecido).
A fim de classificar o tipo de incidente, a
primeira Pergunta-Chave é “Que tipo de animal é?” Muitas vezes, isso já é evidente pela
descrição do incidente fornecida pelo solicitante no Protocolo de Entrada. No entanto,
esta pergunta provoca uma resposta mais
específica e irá determinar se o despachante
será enviado para o Protocolo 2, Alergias
(Reações)/Envenenamentos (Picadas, Mordidas), se o solicitante identificar a fonte da
mordida como vinda de um inseto, aranha ou
cobra, conforme explica a Regra 1. Caso contrário, o despachante deverá continuar com
as Perguntas-Chave, coletando informações
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Edição 425
Estima-se
que 4.5
milhões de
casos de
mordida
de cães
ocorrem nos
EUA todos
os anos.
Quase um em
cada cinco
vítimas de
mordida de
cães necessita
de assistência
médica
(885.000 mil/ano).
50 por
cento dos
ataques de
cães envolve
crianças
menores de
12 anos de
idade.
Aproximadamente 92
por cento
dos ataques
fatais de cães
envolve cães
machos.
Cerca de 25
por cento
dos ataques
fatais de
cães envolve
animais
acorrentados.
sobre a segurança da cena—localização do
animal naquele momento—e determinar o
estado do paciente—sangramento GRAVE,
estado de alerta, área do corpo onde o
paciente sofreu a lesão, tipo de lesão, quando
o incidente ocorreu, etc.
Em conjunto com a grande variedade
de incidentes envolvendo animais que esse
Protocolo de Queixa Principal aborda (leões,
tigres e ursos), o Protocolo 3 abrange vários
níveis de lesões, desde uma mordida SUPERFICIAL (ferimentos leves, geralmente rasos
[não penetrantes] e que não apresentam
sintomas prioritários) até um ATAQUE (ou
agressão selvagem que produz múltiplos ferimentos ou lesões graves).
A área da lesão também deve ser considerada, pois uma mordida grave na axila ou
virilha é considerada uma área PERIGOSA
do corpo, enquanto que uma lesão no abdômen é POSSIVELMENTE PERIGOSA, e
uma mordida superficial no tornozelo ou
no pé é considerada NÃO PERIGOSA. Uma
lista mais completa das categorias da área
corporal aparece na seção de Informações
Adicionais do Protocolo 3.
Em relação direta a ataques/mordidas
de cães, o Axioma 1 explica: “Quase todas as
mordidas de mamíferos não são emergências
pré-hospitalares. Entretanto. . . alguns cães
(pit bulls, rottweilers) são capazes de gerar
ferimentos graves. Nestes casos raros, uma
resposta máxima é indicada”.
Na tentativa de priorizar a resposta,
pacientes que encontram-se inconscientes
ou que estejam sofrendo uma parada cardíaca durante o questionamento do Protocolo
de Entrada necessitam de uma resposta imediata máxima 3-D-1, antes que o despachante
comece a fazer as Perguntas-Chave.
Depois de iniciar a resposta adequada
para um paciente inconsciente ou que esteja
sofrendo uma parada cardíaca, o despachante
deverá fazer as Perguntas-Chave 1–3 para obter
uma descrição básica do incidente, em seguida,
deverá interromper o questionamento para fornecer Instruções Pós-Despacho (IPDs), e ir para
o Link de DLS adequado para fornecer mais
instruções (Perigo, Parada, Controle de Sangramento, etc.) antes dos socorristas chegarem.
Quando um paciente sofrer uma
parada e também apresentar sangramento
GRAVE—sangramento descontrolado (jorrando ou esguichando) de qualquer área—o
Axioma 2 fornece uma base sobre quais
instruções têm prioridade para melhor
atender às necessidades do paciente: “Em
certos Protocolos (3, 4, 7, 17, 27, etc.), um
ataque cardíaco pode ter sido causado por
26 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
uma hemorragia extremamente GRAVE.
Nestes casos, controlar o sangramento antes
de iniciar RCP pode aumentar as chances de
sobrevivência do paciente.”
É claro que, antes dos solicitantes e
potenciais socorristas poderem prestar
qualquer tipo de assistência ao paciente, eles
devem primeiro ter certeza que o animal
não representa mais uma ameaça. Por esta
razão, a IPD-b e IPD-c instruem o solicitante
a “evitar qualquer contato adicional com o
animal”, e “se for seguro, prender ou isolar o
animal”. Se o animal continuar apresentando
perigo, o painel X-9 do Protocolo de Saída
fornece instruções sobre o que fazer: “Mantenha a calma e fique fora de vista. Diga imediatamente se o animal deixar a cena.”
Como assistência adicional, o despachante deverá considerar os recursos disponíveis e notificar o Grupo de Controle de
Animais, conforme mencionado na seção
de Informações Críticas de Despachante
do Protocolo 3. g
Referências Bibliográficas
1
Williamson, SN. “Toddler killed by family dog was ‘smart
and vivacious.’” News & Record. 2014 April 3. http://www.
news-record.com/news/local_news/article_5e9c686a-9dd211e3-8efe-0017a43b2370.html (acessado em 17 de Maio de
2014).
2
“Dog Bites.” 2013 October 25. Centers for Disease Control
and Prevention. http://www.cdc.gov/homeandrecreationalsafety/dog-bites/index.html (acessado em 17 de Maio de
2014).
3
“Dog Bites.” American Humane Association. http://www.
americanhumane.org/animals/stop-animal-abuse/fact-sheets/dog-bites.html (acessado em 17 de Maio de 2014).
4
“Why Dogs Bite Kids.” 2013. Veterinary Pet Insurance.
http://www.petinsurance.com/healthzone/pet-articles/
pet-behavior/Why-Dogs-Bite-Kids.aspx (acessado em 17 de
Maio de 2014).
5
Ver nota 2.
6
Ver nota 3.
7
Ver nota 3.
8
Buchanan, EP, MD. “Dogs, Children, and Safety.” Cesar’s Way.
http://www.cesarsway.com/dogbehavior/biting/Dogs-Children-and-Safety (acessado em 17 de Maio de 2014).
9
Ver nota 3.
10
Ver nota 3.
11
Dog bite statistics. DogsBite.org. http://www.dogsbite.org/
dog-bite-statistics.php (acessado em 17 de Maio de 2014).
12
Ver nota 11.
13
Draper, B. “Attitudes and laws against pit bulls soften across
the US, including in Utah.” Associated Press. 2014: 11 de
Março. Acessado em 14 de Maio de 2014. http://www.
deseretnews.com/article/765649478/Attitudes-and-laws-against-pit-bulls-soften.html (acessado em 17 de Maio de
2014).
14
Ver nota 2.
Teste de FCD G Médico
As respostas do teste FCD encontram-se no artigo “Protocolo 3: Mordidas/Ataques de Animais” que
começa na página 24.
Faça esse teste para adquirir 1.0 unidade de FCD.
1. Quantos casos de mordida de cães ocorrem todos os anos nos EUA de acordo com os Centros de Controle e
Prevenção de Doenças do país?
a.45.000
b550.000
c. 4.5 milhões
d. 5.5 milhões
$
VOCÊ DEVE SER UM DESPACHANTE CERTIFICADO PARA FAZER ESTE TESTE.
Folha de respostas para teste FCD
Por favor, marque suas respostas para as perguntas do teste
neste formulário. Recorte somente o formulário e entregue ao
representante do setor de Garantia da Qualidade da sua central.
Este teste vale 1.0 hora de crédito FCD para recertificação. Você
deve responder corretamente pelo menos oito das dez perguntas
para receber crédito.
Ao preencher o pedido de recertificação, relacione a data que
cada teste foi concluído, o título do artigo FCD e a edição da
revista. Guarde os formulários de respostas por 2 anos ou até a
sua próxima recertificação. A Academia se reserva o direito de
solicitá-los, se necessário.
Nome______________________________________
2. O número de casos de mordida de cães em crianças entre as idades de_________ é significativamente maior
do que em qualquer outra faixa etária.
a.
b.
c.
d.
2 e 7 anos
3 e 9 anos
4 e 10 anos
5 e 9 anos
3. Cerca de 92 por cento dos ataques fatais de cães envolve machos, 94 por cento destes animais não são
castrados.
a.verdadeiro
b.falso
4. Pelo menos 25 raças diferentes de cães estão envolvidas em 238 mortes relacionadas a ataques de cães nos
EUA, de acordo com um estudo feito durante um período de 20 anos (1978–1998).
a.verdadeiro
b.falso
5. As raças molosser incorporam cerca de ________ por cento do total da população canina, responsáveis por 81
por cento dos ataques que induzem lesões corporais, 76 por cento dos ataques em crianças, 87 por cento dos
ataques em adultos e 72 por cento dos ataques fatais.
a.3.4
b.5.6
c.9.2
d.14.3
6. Se o seu cachorro desenvolver um comportamento agressivo ou indesejável, você deverá brincar agressivamente com ele (lutar, etc.).
a.verdadeiro
b.falso
7. Qual dos seguintes é uma dica básica de segurança para ensinar crianças sobre como se comportar diante
de um cachorro desconhecido?
a.
b.
c.
d.
Organização__________________________________
Endereço____________________________________
Cidade_______________ Estado__________________
País___________________ CEP__________________
Cert. da Academia n°_Telefone (
)_________________
E-mail:______________________________________
FOLHA DE RESPOSTA G MÉDICO
2014 Edição 4 “Protocolo 3: Mordidas/Ataques de Animais”
Por favor, marque suas respostas nas caixas abaixo.
1. o A o B o C o D
2. o A o B o C o D
3. o A o B
4. o A o B
5. o A o B o C o D
6. o A o B
7. o A o B o C o D
8. o A o B
9. o A o B o C o D
10. o A o B
Aproximar-se do cachorro e fazer carinho nele para mostrar ao animal que você não irá
machucá-lo.
Tentar correr e atirar coisas no cachorro até que você esteja a uma distância segura do animal.
Gritar para mostrar ao cachorro que você é maior.
Permanecer imóvel (p. ex., “Fique imóvel como uma estátua”).
8. O Protocolo 3 do Medical Priority Dispatch System™ (MPDS®), Mordidas/Ataques de Animal, aborda uma
variedade de lesões causas por animais, incluindo animais de grande porte e animais EXÓTICOS.
a.verdadeiro
b.falso
9. Uma mordida superficial no tornozelo ou no pé é considerada:
a.PERIGOSA.
b. POSSIVELMENTE PERIGOSA.
c. NÃO PERIGOSA.
d. nenhuma das opções acima
10. Em certos Protocolos (3, 4, 7, 17, 27, etc.), um ataque cardíaco pode ter sido causado por uma hemorragia
extremamente GRAVE. Neste caso, controlar o sangramento antes de iniciar RCP pode aumentar as chances
de sobrevivência do paciente.
a.verdadeiro
b.falso
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Edição 427
Protocolo protege milhares de mineiros
g
DESPACHOEMAÇÃO
Agentes de Emergência processando chamadas no CECOM
Audrey Fraizer
6.000 chamadas de emergência (serviços
médicos e de bombeiros) por ano
10.000 funcionários
Central de operações de emergência operando com dois Agentes de Emergência/
Despachantes por turno, trabalhando sete
dias por semanas, vinte quatro horas por dia
(turnos rotativos).
Agora pense nesta central cobrindo mais
de 586.530 quilômetros quadrados, 10 localizações, condições perigosas e uma operação
de 24 horas por dia, sete dias por semana.
O que tudo isso realmente significa?
“Um desafio", disse Ross Rutschman, consultor de serviços médicos e de bombeiros da
Priority Dispatch Corp.™. “A Vale (operações
de mineração) é uma das nossas maiores
implementações até hoje. ”
Também é uma organização determinada a colocar o serviço de emergência
oferecido a seus funcionários ao mesmo
nível que sua produção de minério: entre os
melhores do mundo.
O Centro de Controle de Emergência
e Comunicação (CECOM) da Vale S.A.
atende a todos os Complexos da Diretoria
de Ferrosos Sudeste. Um dos principais
objetivos do CECOM é padronizar o atendimento em conformidade com procedimentos e protocolos, agindo de acordo com o seu
principal valor: “A vida em primeiro lugar”.
No Brasil, o CECOM é o primeiro usuário do Sistema de Despacho de Emergência
de Bombeiros, e o segundo usuário do Sistema de Despacho de Emergência Médica,
implementando o Medical Priority Dispatch
System™ (MPDS®) e o Fire Priority Dispatch
System™ (FPDS®) em agosto de 2013.
Como se isso não fosse o suficiente para
nosso grande entusiasmo com as inúmeras
realizações da Vale, o próximo objetivo a
ser alcançado por essa agência é conseguir o
título de Centro Credenciado de Excelên-
28 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
cia (ACE) tanto para os serviços médicos
como para os serviços de bombeiros até
dezembro de 2014.
Apesar do CECOM estar usando os sistemas de emergência da Priority Dispatch há
pouco mais de um ano, os resultados já são
surpreendentes. Segundo a Gerente de Saúde
Ocupacional, Dra. Tula Moreira, os sistemas
MPDS e FPDS tem ajudado a Vale a prestar
serviços de emergência de qualidade para
seus funcionários. A implementação desses
sistemas de emergência também tem dado
à Vale a capacidade de usar de forma mais
adequada os recursos existentes para o envio
de respostas de emergência.
A Vale é uma companhia de mineração
multinacional que controla mais de 85 por
cento dos 300 milhões de toneladas de produção anual de minério de ferro do Brasil,
principalmente na área geológica montanhosa
conhecida como “Quadrilátero Ferrífero”.
É uma empresa privada, que oferece serviços de emergência aos seus 10.000 funcio-
nários. As chamadas feitas para o número
de emergência 193, partindo das fronteiras
de qualquer umas das minas, são atendidas
e processadas por Agentes de Emergência
Médica e de Bombeiros certificados pela
Academia. A central de operações de emergência da Vale está centralizada na cidade de
Itabira, Minas Gerais, Brasil.
Quando um acidente ocorre, um agente
da Vale chega até o local da ocorrência, ava
lia a segurança da cena, fornece os primeiros socorros e transmite informações sobre
o paciente e sobre a segurança da cena para
o CECOM. Os Agentes de Emergência
Médica e de Bombeiros seguem o processo
do protocolo e, se necessário, fornecem
Instruções Pós-Despacho e Instruções de
Pré-Chegada, enquanto o paciente espera a
resposta adequada de emergência chegar no
local da ocorrência.
A implementação dos sistemas MPDS e
FPDS, no entanto, passou por alguns desafios,
disse Dra. Tula Moreira.
“Nós somos como qualquer outra agência
usando o protocolo pela primeira vez”, disse
ela. “Levou algum tempo para educarmos
todos os nossos funcionários sobre os procedimentos seguidos para o processamento de
uma chamada de emergência dentro da nossa
central de atendimento. Não foi apenas nossos
Agentes de Emergência que tiveram que passar por um período de aprendizagem. Esse processo de aprendizagem envolveu todos nós.”
Para facilitar a compreensão de todos na
Vale sobre o uso do protocolo e do processamento de chamadas de emergência recebidas
pelo CECOM, a Vale elaborou um programa
educacional para todos os seus funcionários.
Parte desse programa envolve apresentações
sobre como as chamadas de emergência são
processadas na central de atendimento, a
importância dos solicitantes responderem às
perguntas feitas pelos Agentes de Emergência durante a chamada para que a resposta de
emergência apropriada seja enviada. Durante
essas apresentações, é explicado aos funcionários como o software ProQA® é usado para
identificar a Queixa Principal, passando por
todo o processo da chamada até determinar
a resposta de emergência correta.
“Todos os esforços colocados durante esse
período de transição valeram a pena”, disse
a Enfermeira e Coordenadora Técnica do
CECOM, Lourdes Rodrigues.
“Os solicitantes (funcionários) que acessam o nosso sistema de emergência agora
sabem exatamente o que esperar quando
discam 193. O feedback que a gente recebe
deles é muito positivo, e isso nos motiva a
melhorar ainda mais a qualidade do nosso
trabalho”, disse ela.
O sistema de emergência médica da Vale
também fornece profissionais—médicos e
enfermeiras—em cada um dos 10 complexos
para auxiliar funcionários e visitantes em casos
de acidentes. Além disso, os funcionários têm
acesso 24 horas a um número gratuito para
receber assistência de emergência a qualquer
momento fora do trabalho; os funcionários
recebem as mesmas instruções que receberiam
se tivessem ligado para o número 193.
Definitivamente todos os membros do time
do CECOM da Vale têm trabalhado arduamente para cumprir sua missão que é “proteger
a vida dos empregados, visitantes e contratados
da Vale”, e os sistemas MPDS e FPDS têm os ajudado muito nesta tarefa nobre. g
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Edição 429
Dé conferentie over openbare veiligheid en noodhulp
16.-18. SEPTEMBER 2015
16.-18. SEPTE
HOUD DE DATA VRIJ
16-18 SEPTEMBER 2015
Informatie, inspiratie, netwerken en hernieuwing wachten op
Euro NAVIGATOR in 2015.
Volg ons voor het laatste nieuws!
www.emergencydispatch.org
Klik op de link voor de meest actuele informatie over de conferentie
30 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
OnTrack
g AMBULANCEZORG VVT g EURO NAVIGATOR
Protocol 3: Dierenbeten/aanvallen
Wanneer honden bijten
Door Michael Rigert
Afgelopen februari werd 3-jaar oude
Braelynn Coulter uit High Point, North
Carolina, VS aangevallen door de pitbull
van de familie. Ondanks dat ze snel naar het
plaatselijke ziekenhuis werd gebracht door
haar ouders die onderweg 9-1-1 belden, overleed ze als gevolg van haar verwondingen.
Buurtbewoners zeiden dat de twee pitbulls van de familie eerder agressief gedrag
hadden vertoond toen de familie een paar
maanden geleden in de buurt kwam wonen:
ze braken door een omheining en vielen een
andere hond aan.
“De buurvrouw was met haar hond aan
het wandelen”, zei Katherine Dixon, een
buurtbewoner. “Een andere buurtbewoner
schoot te hulp. Dit was een waarschuwing
voor ons. Als ik wil buitenspelen met mijn
zoontjes en ik zie dat die honden buiten zijn,
gaan we meteen weer naar binnen.”
Tijdens de (nood)melding vertelt een
man aan de centralist dat het meisje door een
hond is gebeten.
De melder zegt: “We proberen ervoor
te zorgen dat ze blijft ademen maar ze is
aan het sterven. Ik ga die hond afmaken of
laten afmaken.”
De hond werd later door een dierenarts
geëuthanaseerd.1
Volgens de Centers for Disease Control
(CDC) in de Verenigde Staten worden er
ieder jaar ongeveer 4,5 miljoen mensen door
honden gebeten. Bijna één op de vijf personen
gebeten door een hond, heeft medische hulp
nodig. Dit komt neer op ongeveer 885.000
gevallen per jaar, waarvan de helft kinderen.2
Hondenbeten en kinderen
De Amerikaanse dierenbescherming
zegt dat kinderen jonger dan 12 jaar betrokken zijn bij 50% van alle hondenaanvallen.
Sterker nog, kinderen in de leeftijdsgroep
5 tot en met 9 jaar worden duidelijk vaker
gebeten door honden dan kinderen in
iedere andere leeftijdsgroep.3
Onderzoekers hebben een aantal factoren gevonden die regelmatig voorkomen
wanneer kinderen worden aangevallen door
honden, inclusief territoriaal gedrag, agitatie,
beschermen van puppy’s of lijden aan pijn of
ziekte. In sommige gevallen wordt een hond
geprovoceerd door het afpakken van eten
of speeltjes, betreden van het terrein van de
hond, plotselinge geluiden zoals vuurwerk of
onweer, angst als gevolg van verlating of isolatie/vastzitten, of lawaai en/of druk gedrag
van spelende kinderen. Soms ook is er geen
duidelijke aanleiding voor een aanval.4
De statistische trends zijn zorgwekkend omdat kinderen die gebeten zijn
vaker medische zorg nodig hebben. 5
Natuurlijk hangt de ernst van de verwonding(en) af van de grootte van de hond en
het slachtoffer, van waar de verwonding
is en van hoe snel medische zorg, indien
nodig, wordt gezocht.
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Nummer 431
VOLGENS GEGEVENS
VERZAMELD OVER
EEN PERIODE VAN
20 JAAR (1978–
1998) WAREN IN
DE VS TENMINSTE
25 VERSCHILLENDE
HONDENRASSEN
BETROKKEN
BIJ 238 FATALE
HONDENAANVALLEN.
Van alle hondenbeten die in de VS
behandeld worden in de CSO, bestaat 82%
van de gevallen uit kinderen die jonger zijn
dan 15 jaar en 70% van sterfgevallen veroorzaakt door een hondenbeet, zijn kinderen jonger dan 10 jaar.6 Dit kan gedeeltelijk
het gevolg zijn van het feit dat kinderen
kleiner zijn en de hond dus beter toegang
heeft tot vitale lichaamsdelen. Hoewel 71%
van alle hondenbeten plaats vindt in extremiteiten (arm, been, hand, voet)—inclusief
bij volwassenen—vinden bij kinderen ongeveer 65% van de beten plaats in het hoofd
of de nek7, hetgeen resulteert in gevaarlijkere verwondingen.
De meeste mensen worden na behandeling in de CSO snel weer naar huis gestuurd,
maar een klein percentage—waarvan de meerderheid kinderen—moet in het ziekenhuis
blijven en vereist reconstructieve chirurgie.8
Bijten en hondenrassen
Ieder soort hond kan bijten, maar reuen
zijn verantwoordelijk voor ongeveer 92%
van de fatale hondenaanvallen, waarvan
94% niet-gecastreerde reuen zijn. Ongeveer
25% van de fatale aanvallen in de VS vindt
plaats door vastgeketende honden.9
Hoewel vooral de laatste paar jaar in de
VS aanvallen door pitbulls voornamelijk het
nieuws halen, is de pitbull slechts één van de
rassen geïdentificeerd als meer geneigd om te
bijten. Volgens gegevens verzameld over een
periode van 20 jaar (1978–1998), waren in de
VS tenminste 25 hondenrassen betrokken bij
238 fatale hondenaanvallen.10
Onlangs, in een poging om te identificeren welke hondenrassen voornamelijk
verantwoordelijk zijn voor serieuze verwondingen en sterfgevallen, heeft Merrit Clifton,
redacteur van Animal People, persberichten
uit Canada en de VS over hondenaanvallen
van 1982 tot en met 2013 gecompileerd. De
bevindingen geven aan dat de meerderheid
van dit soort voorvallen toegeschreven kunnen worden aan de Molosser groep (fors
gebouwde, grote hondenrassen afkomstig
van dezelfde voorouder) zoals de pitbull,
Rottweiler, Cane corso, Mastiff, Dogo Argentino, Fila Brasileiro, Shar-Pei, Boxer en kruisingen tussen deze rassen.11
De studie stelt dat honden uit de Molosser groep ongeveer 9,2% van alle honden uitmaken, maar verantwoordelijk zijn voor 81%
van aanvallen waarbij verwondingen vallen,
voor 76% van aanvallen op kinderen, voor
87% van aanvallen op volwassenen en voor
72% van fatale aanvallen.12
Als reactie op vergelijkbare studies en
gegevens zijn over de afgelopen 30 jaar verboden op het fokken van bepaalde rassen in
de VS populair geworden; echter, deze verboden worden steeds meer controversieel.
Groepen die hondenrechten verdedigen,
hebben hard gewerkt om de ras-specifieke
verboden op het fokken van bijvoorbeeld pitbulls of Rottweilers af te zwakken, stellend
dat deze honden van nature niet agressief of
gevaarlijk zijn en alleen wanneer zo getraind
door onverantwoordelijke eigenaars.13
Preventie
Hoewel het misschien niet mogelijk (of
wenselijk) is om vreemde honden volledig te
vermijden, heeft het Amerikaanse CDC een
aantal suggesties die u kunt volgen voordat u
een hond in huis haalt en ook een aantal dingen
die u kunt doen om uzelf te beschermen als u
ooit oog in oog komt met een agressieve hond14:
• Ga naar een dierenasiel of een hondenfokker met een goede reputatie. Deze kan
u meestal helpen met het vinden van rassen en honden die goed in uw huishouden passen.
• Kies een dierenarts die kan helpen met
het vinden van een goede trainer voor
uw nieuwe familielid.
• Let op tekenen dat een kind bang of angstig is in de buurt van een hond. Als het
erop lijkt dat een kind bang is voor honden, wacht dan voordat u een hond in uw
huishouden brengt. Honden met agressief
gedrag in hun verleden zijn nooit geschikt
voor een huishouden met kinderen.
32 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
Als u eenmaal heeft besloten om een
hond te nemen:
• Castreer/steriliseer uw hond (dit leidt
vaak tot een afname in agressief gedrag).
• Laat nooit baby’s of jonge kinderen alleen
met een hond.
• Speel geen agressieve spelletjes met uw
hond (worstelen bijv.).
• Socialiseer en train iedere hond die in
uw huishouden wordt gebracht. Leer de
hond onderdanig gedrag aan (bijv., omrollen en de buik tonen, opgeven van eten
zonder grommen).
• Zoek meteen professioneel advies als
de hond agressief of ongewenst gedrag
begint te vertonen (bijv. van een dierenarts, gedragstherapeut voor dieren of een
goede trainer).
Leer kinderen een aantal basale veiligheidsregels en neem deze regelmatig door:
• Benader geen vreemde honden.
• Ren niet weg van een hond en schreeuw
niet.
• Blijf stilstaan (‘als een boom’) wanneer
benaderd door een vreemde hond.
• Wanneer omvergelopen door een hond,
rol op in een bal en beweeg niet.
• Speel alleen met een hond onder toezicht
van een volwassene.
• Vertel een volwassene meteen over een
zwerfhond of over een hond die zich
ongewoon gedraagt.
• Vermijd direct oogcontact met een hond.
• Val nooit een hond lastig die slaapt, eet of
voor puppy’s zorgt.
• Aai nooit een hond zonder dat de hond je
eerst kan zien en besnuffelen.
• Vertel een volwassene meteen als je gebeten wordt.
Protocol
Medical Priority Dispatch System ™
(MPDS®) Protocol 3: Dierenbeten/aanvallen behandelt een verscheidenheid aan
verwondingen veroorzaakt door dieren,
variërend van grote dieren (zoals krokodillen, haaien en paarden) tot EXOTISCHE
dieren (elk dier dat giftig of gevaarlijk is, of
een onbekend risico vormt).
Allereerst moet het soort incident worden bepaald en om deze reden is de eerste
Sleutelvraag: "Wat voor een dier is het?"
In de
Verenigde
Staten vinden
ieder jaar
ongeveer
4,5 miljoen
incidenten met
hondenbeten
plaats.
Bijna één
op de vijf
slachtoffers
gebeten
door een
hond heeft
medische
zorg nodig
(885.000/jaar).
In 50% van
de gevallen
met hondenbeten
gaat het om
kinderen
jonger dan
12 jaar
Ongeveer
92% van
fatale
hondenaanvallen
is door
reuen.
Ongeveer
25% van de
fatale hondenaanvallen
in de VS is
door vastgeketende
honden.
Vaak is dit reeds duidelijk geworden na de
beschrijving van wat er gebeurd is tijdens het
uitvragen bij het Ingangsprotocol. De Sleutelvraag krijgt meestal een meer specifiek antwoord en fungeert als een vangnet om naar
Protocol 2 (Allergieën/Contact met Giftige
Dieren (Steken, Beten)) over te gaan, in het
geval dat de melder zegt dat de beet van een
insect, spin of slang was, dit wordt benadrukt
in Regel 1. Als dit niet het geval is, dan gaat
de EMD door met het stellen van Sleutelvragen, het verzamelen van informatie over
de veiligheid ter plaatse—zoals waar het dier
zich bevindt—en het bepalen van de toestand
waarin de patiënt zich bevindt—LEVENSBEDREIGENDE Bloeding, bewustzijnsniveau,
waar de verwonding is, het soort verwondingen, wanneer het incident plaatsvond, enz.
Naast een grote verscheidenheid aan
dieren (leeuwen, tijgers en beren), handelt
Protocol 3 ook een verscheidenheid aan verwondingen af, van een OPPERVLAKKIGE
beet (gering, meestal oppervlakkig [niet penetrerend] letsel zonder levensbedreigende symptomen) tot een AANVAL (een aanval die
zware of meervoudige letsels tot gevolg heeft).
De plaats van de verwonding is ook van
groot belang omdat een flinke beet in de oksel
of lies als GEVAARLIJK, een beet in de buik
als MOGELIJK gevaarlijk en een oppervlakkige beet in een enkel of voet als NIET-GEVAARLIJK wordt beschouwd. Er is een meer
complete lijst van deze categorieën in de sectie
met Aanvullende Informatie in Protocol 3.
Wanneer het gaat om hondenbeten/
aanvallen, legt Axioma 1 uit dat ‘De meeste
beten door zoogdieren zijn geen prehospitale
noodgevallen. Desondanks . . . en ook honden
(pitbulls, rottweilers) ernstige letsels veroorzaken. In deze zeldzame gevallen wordt
maximale hulp ingezet.’
In een poging om inzetten te prioriteren, wordt voor een patiënt die als bewusteloos of met een hart-/ademstilstand
wordt gemeld tijdens het Ingangsprotocol,
een 3-D-1 inzet gebruikt, voordat de EMD
begint met de Sleutelvragen.
Na het initiëren van de juiste inzet voor een
patiënt die bewusteloos is of een adem-/hartstilstand heeft, moet de EMD Sleutelvragen
1–3 stellen om een beschrijving van het incident te verkrijgen. Vervolgens moet de EMD
het uitvragen onderbreken om Instructies Na
Inzet (INI’s) te verstrekken en de gepaste ILH
link te volgen (Gevaar, Hart-/ademstilstand,
Bloeding Stelpen, enz.) voor verdere instructies
totdat de hulpverleners arriveren.
Heeft een patiënt een LEVENSBEDREIGENDE bloeding—Niet te stelpen bloeding
(spuitend of stromend) waar dan ook—dan
geeft Axioma 2 informatie over welke instructies voorrang hebben om zo de patiënt het
beste te helpen. ‘Bij een aantal noodsituaties
(Protocollen 3, 4, 7, 17, 27 enz.) kan ciculatiestilstand door een verbloeding veroorzaakt zijn.
In deze gevallen kan het stelpen van de bloeding voordat met reanimatie wordt begonnen
de overlevingskans vergroten.’
Voordat hulp aan de patiënt verstrekt kan
worden, moet wel eerst verzekerd worden dat
het dier niet meer een gevaar vormt. Om deze
reden luiden INI’s b en c ‘Vermijd verder contact met het dier’, en ‘Als het zonder gevaar
kan, sluit het dier op of isoleer het.’ Als het
dier een gevaar blijft vormen, geven instructies in Blok X-9 van het Afsluitprotocol verder
advies: ‘Houd u zeer stil en blijf uit het zicht.
Zeg mij direct als het dier daar weggaat.’
Ook moet de EMD mogelijke hulpmiddelen overwegen en de dierenambulance
inschakelen, zoals genoemd in de sectie met
Belangrijke Informatie voor de EMD. Dit
helpt te voorkomen dat anderen het agressieve dier kunnen tegenkomen. g
Bronnen
1
Williamson, SN. “Toddler killed by family dog was ‘smart
and vivacious.’” News & Record. 2014 April 3. http://www.
news-record.com/news/local_news/article_5e9c686a-9dd211e3-8efe-0017a43b2370.html (accessed May 17, 2014).
2
“Dog Bites.” 2013 October 25. Centers for Disease Control
and Prevention. http://www.cdc.gov/homeandrecreationalsafety/dog-bites/index.html (accessed May 17, 2014).
3
“Dog Bites.” American Humane Association. http://www.
americanhumane.org/animals/stop-animal-abuse/factsheets/dog-bites.html (accessed May 17, 2014).
4
“Why Dogs Bite Kids.” 2013. Veterinary Pet Insurance.
http://www.petinsurance.com/healthzone/pet-articles/
pet-behavior/Why-Dogs-Bite-Kids.aspx (accessed May 17,
2014).
5
Zie bron 2.
6
Zie bron 3.
7
Zie bron 3.
8
Buchanan, EP, MD. “Dogs, Children, and Safety.” Cesar’s Way.
http://www.cesarsway.com/dogbehavior/biting/DogsChildren-and-Safety (accessed May 17, 2014).
9
Zie bron 3.
10
Zie bron 3.
11
Dog bite statistics. DogsBite.org. http://www.dogsbite.org/
dog-bite-statistics.php (accessed May 17, 2014).
12
Zie bron 11.
13
Draper, B. “Attitudes and laws against pit bulls soften across
the US, including in Utah.” Associated Press. 2014: March 11.
Accessed March 14, 2014. http://www.deseretnews.com/
article/765649478/Attitudes-and-laws-against-pit-bulls-soften.html (accessed May 17, 2014).
14
Zie bron 2.
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Nummer 433
OM DIT EXAMEN AF TE LEGGEN MOET U GECERTIFICEERD ZIJN IN GEBRUIK VAN HET MPDS.
De antwoorden op het VVT-examen kunnen worden gevonden in het artikel ‘Protocol 3: Dierenbeten/
aanvallen’ op pagina 31.
Leg dit examen af voor 1,0 vervolgtrainingsuur.
1. Hoeveel mensen worden ieder jaar volgens de Centers for Disease Control and Prevention door honden
gebeten in de VS?
a.45.000
b.550.000
c. 4,5 miljoen
d. 5,5 miljoen
2. Kinderen in de leeftijdsgroep _________ worden beduidend vaker gebeten door honden dan kinderen in iedere andere leeftijdsgroep.
a.
b.
c.
d.
2 tot en met 7 jaar
3 tot en met 9 jaar
4 tot en met 10 jaar
5 tot en met 9 jaar
3. Ongeveer 92% van fatale hondenaanvallen is door reuen, waarvan 94% niet gecastreerd is.
a.goed
b.fout
$
VVT-examen G Ambulancezorg
Antwoordblad VVT-examen
Noteer uw antwoorden a.u.b. op dit formulier, knip het uit en
geef het aan uw kwaliteitsborgingmanager die uw examen zal
nakijken. Het succesvol afleggen van dit examen geldt als één
vervolgtrainingsuur dat meetelt voor het totaal aantal uren dat
u nodig heeft om te kunnen worden gehercertificeerd. U dient
ten minste acht van de tien vragen juist te beantwoorden om dit
vervolgtrainingsuur te verdienen.
Bij het invullen van een aanvraagformulier voor hercertificering
dient u de afgelegde VVT-examens met de bijbehorende data,
namen van de artikelen en nummers van de uitgaven van de
Journal te noteren. VVT-examens dienen twee jaar, of totdat de
centralist opnieuw is gehercertificeerd, te worden bewaard. De
Academie reserveert het recht om deze indien nodig op te vragen.
Naam ______________________________________
Organisatie __________________________________
Adres ______________________________________
Plaats ________________ Prov.__________________
Land ______________ Postcode __________________
Academy Cert.#_______________________________
Telefoonnummer (
) _________________________
E-mail:______________________________________
4. Tenminste 25 hondenrassen waren betrokken bij 238 fatale hondenaanvallen in de VS, volgens gegevens
verzameld over een periode van 20 jaar (1978–1998).
a.goed
b.fout
ANTWOORDBLAD G AMBULANCEZORG
2014 Nummer 4 “Protocol 3: Dierenbeten/aanvallen”
Kleur hieronder het vakje naast het juiste antwoord in.
5. Honden uit de Molosser groep vormen ongeveer ________ procent van alle honden, maar zijn verantwoordelijk voor 81% van aanvallen waarbij verwondingen vallen, voor 76% van aanvallen op kinderen, voor 87%
procent van aanvallen op volwassenen en voor 72% van fatale aanvallen.
A3,4
b.5,6
c.9,2
d.14,3
6. Als uw hond agressief of ongewenst gedrag begint te vertonen, moet u agressieve spelletjes met hem/haar
gaan spelen (bijv. worstelen).
a.goed
b.fout
7. Welke van de hieronderstaande tips adviseert kinderen hoe te reageren op een vreemde hond?
a.
b.
c
d.
Benader de hond en aai deze om te laten zien dat je geen bedreiging vormt.
Probeer weg te rennen en gooi voorwerpen naar de hond totdat je ver weg bent.
Schreeuw en maak lawaai om te laten zien dat je groter bent.
Blijf stilstaan (bijv. ‘als een boom’).
8. Medical Priority Dispatch System (MPDS) Protocol 3: Dierenbeten/aanvallen behandelt een verscheidenheid
aan verwondingen veroorzaakt door dieren, variërend van grote dieren tot EXOTISCHE dieren.
a.goed
b.fout
9. Een oppervlakkige beet in een enkel of voet wordt beschouwd als:
a.GEVAARLIJK.
b. MOGELIJK GEVAARLIJK.
c. NIET GEVAARLIJK.
d. geen van de bovenstaande.
10. In een aantal noodsituaties (Protocollen 3, 4, 7, 17, 27 enz.) kan circulatiestilstand door een zeer ERNSTIGE
bloeding veroorzaakt zijn. In deze gevallen kan het stelpen van de bloeding, voordat met reanimatie wordt
begonnen, de overlevingskans vergroten.
a.goed
b.fout
34 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
1. o A o B o C o D
2. o A o B o C o D
3. o A o B
4. o A o B
5. o A o B o C o D
6. o A o B
7. o A o B o C o D
8. o A o B
9. o A o B o C o D
10. o A o B
Euro NAVIGATOR 2014
Deelnemers kunnen geen genoeg krijgen
van Euro NAVIGATOR ‘14
g
EURONAVIGATOR
By Michael Rigert
Vanaf de openingsreceptie tot en met het
afscheidsdinner werden er zaken gedaan op
de zevende Euro NAVIGATOR, gehouden
van 10 tot en met 12 september in het Pentahotel, Wiesbaden, Duitsland.
Ondanks het vele proosten en lachen
tussen de sessies door, waren de deelnemers
gericht op het zoveel mogelijk leren van de
presentaties en protocol-voorlichtingsessies
volgens Alan Fletcher, directeur van Priority
Dispatch Corporation™ (PDC™). De aandacht
was gelijk verdeeld, of het nu Scott Freitag
(voorzitter van de International Academies
of Emergency Dispatch® (IAED™)), of Brian
Dale (voorzitter van de nieuwe door de IAED’s gecreëerde ED-Q™ Council of Standards)
was, die aan het woord was, of dat experts
instructies in het Duits aan het geven waren.
“De deelnemers waren veel aan het netwerken maar zodra een sessie begon, waren ze
daar allemaal aanwezig”, volgens Alan Fletcher.
“Ze namen de bijeenkomst zeker serieus.”
Volgens Claire Ulibarri, de coördinator
van de conferentie, namen er officieel 133
openbare veiligheid professionals deel aan de
conferentie. Deze kwamen van 40 verschillende organisaties uit Duitsland, Oostenrijk,
Nederland en Zwitserland. Op de eerste dag
van Euro NAVIGATOR kregen deelnemers
ook een rondleiding van het communicatiecentrum van de Wiesbaden brandweer (een
gebruiker van het FPDS).
Jerry Overton, de nieuwe voorzitter van
de IAED’s Board of Accreditation, was onder
de indruk van de deelnemers.
“We zien een trend van meer wetenschappelijke presentaties en de Academy vindt dat
zeer waardevol”, volgens Jerry Overton. “Ook
is het goed om te zien dat er belangstelling
is voor het politie en brandweer protocol en
dat deze protocollen het totale spectrum van
de publieke veiligheid kunnen bestrijken.”
Hierbij doelde hij op het nieuws dat de
eerste implementatie van het Police Priority
Dispatch System™ (PPDS®) in continentaal
Europa momenteel onderweg is bij de politie
van Oldenburg in Nedersaksen, Duitsland.
De leiderschapscursus voor de politie-meldkamer op Euro NAVIGATOR
werd gepresenteerd door Heiko von Deetzen (hoofd van de politie-meldkamer in
Oldenburg), Alexander Militello (opleiding, vervolgtraining en kwaliteitsverbetering politie) en Chris Knight, hoofd van
de IAED´s International Police Systems
and Standards.
“Het was geweldig om de grote deelname
aan de politieleiderschapscursus te zien”, zei
Pam Stewart, manager en hoofd van de IAED’s
Board of Certification. “Wij verheugen ons
erop dat de Oldenburg politie het PPDS als
eerste in continentaal Europa zal gaan gebruiken en kijken ernaar uit dat ze onze eerste EPD
Accredited Center of Excellence daar worden.”
Mischien wel het meest geanticipeerde
nieuws op Euro NAVIGATOR 2014 was
de aankondiging tijdens de prijsuitreikingen dat Manfred Mullner, een EMD bij
144 Notruf Niederösterreich in Oostenrijk,
was geselecteerd als centralist van het jaar
door de Academy. Mullner gebruikte het
nieuwe fast-track hulpmiddel ‘handen-op-
borst’ reanimatie bij een melding van een
patiënt met een hartstilstand.
“De centralist heeft vele kleine acties
in combinatie met een paar grote stappen
tot zijn/haar beschikking bij het afhandelen van een melding”, zei Heinz Novosad,
directeur opleiding en kwaliteitsmanagement bij 144 Notruf Niederösterreich, “en
Manfred weet precies hoe deze instructies
efficiënt te gebruiken” .
In 2015 zal Euro NAVIGATOR plaatsvinden van 16-18 september in Leiden, Nederland
met sessies in Nederlands, Duits en Italiaans.
Dit is de eerste keer dat de conferentie in
Nederland zal plaatsvinden. Leiden heeft
ongeveer 120.000 inwoners en is bekend vanwege een rijke geschiedenis, leuk winkelen en
de vermaarde Universiteit Leiden.
Volgens Jerry Overton is Euro NAVIGATOR steeds meer gericht op het helpen van
meldkamers om accreditatie te behalen en
hierop verder te bouwen: “Hopelijk zullen
we volgend jaar tijdens Euro NAVIGATOR
in Nederland een aantal meldkamers met
accreditatie belonen.” g
THE INTERNATIONAL JOURNAL
| 2014 Nummer 435
‫أختبار التعليم المستمر لإلرسال‬
‫الطبي (‬
‫توجد االجوبة إلختبار التعليم المستمر لإلرسال في مقالة "بروتوكول ‪ :٣‬هجوم\عضة حيوان‪ "،‬التي تبدء من صفحة ‪.1‬‬
‫َأ ْخذ هذا االختبار يمنحك وحدة واحدة في برنامج التعليم المستمر لإلرسال‪.‬‬
‫‪.١‬‬
‫كم عدد عضات الكالب التي تحدث كل عام في الواليات المتحدة حسب إحصائيات مراكز مكافحة األمراض والوقاية؟‬
‫أ‬
‫ب‪.‬‬
‫ج‪.‬‬
‫د‪.‬‬
‫‪.٢‬‬
‫نسب عضات الكالب لألطفال بين سن _________ تكون أعلى وبشكل كبير من اي فئة اخرى من الناس‪.‬‬
‫أ ‪.‬‬
‫ب‪.‬‬
‫ج‪.‬‬
‫د‪.‬‬
‫‪.٣‬‬
‫االسم ���������������������___________ _‬
‫المنظمة ��������������������___________ _‬
‫العنوان ���������������������___________ _‬
‫المدينة _________ _المحافظة‪/‬المقاطعة__________ _‬
‫البلد_________________الرمز البريدي__________ _‬
‫رقم ترخيص شهادة األكاديمية ‪_ ___________����������#‬‬
‫رقم الهاتف ( ) �������������������___________ _‬
‫البريد اإللكتروني‪_ ___________�������������������:‬‬
‫نموذج اإلجابة الطبي (‬
‫‪ ٢٠١٤‬العدد ‪“٤‬بروتوكول ‪ :٣‬هجوم\عضة حيوان‪”،‬‬
‫الرجاء وضع عالمة عند رمز اإلجابة الصحيحة أدناه‪.‬‬
‫‪.١‬‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‪o‬ج‪o‬د‬
‫‪.٣‬‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‬
‫‪.٢‬‬
‫‪.٤‬‬
‫‪.٥‬‬
‫أي من من النصائح التالية تمثل النصائح االساسية للسالمة التي تعطى لألطفال حول كيفية التعامل مع كلب غير مألوف؟‬
‫‪.٨‬‬
‫صحيح‬
‫خطأ‬
‫أقترب من الكلب وألمسه من اجل اظهار انك ال تشكل تهديد له‪.‬‬
‫حاول الهروب وقذف أشياء على الكلب حتى تصبح بعيد ًا عنه‪.‬‬
‫اصرخ على الكلب من اجل إظهار أنك اكبر من الكلب‪.‬‬
‫البقاء بال حراك (مثال على ذلك البقاء ساكن ًا مثل الشجرة)‪.‬‬
‫‪.٧‬‬
‫‪.٩‬‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‪o‬ج‪o‬د‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‪o‬ج‪o‬د‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‪o‬ج‪o‬د‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‬
‫‪o‬أ‪o‬ب‪o‬ج‪o‬د‬
‫‪ o .١٠‬أ ‪ o‬ب‬
‫يعالج بروتوكول ‪ ٣‬في نظام إرسال اولوية الطوارئ الطبية (هجوم\عضة حيوان) اصابات متنوعة متعلقة بالحيوانات ابتداء ًا بالحيوانات‬
‫الكبيرة الى الحيوانات الغريبة‪.‬‬
‫أ‪.‬‬
‫ب‪.‬‬
‫‪.٩‬‬
‫عند تعبئتك لطلب إعادة الترخيص‪ ،‬قم بتوثيق اختبارات التعليم المستمر‬
‫لإلرسال عن طريق تسجيل تاريخ اإلنتهاء من كل اختبار‪ ،‬عنوان مقال‬
‫التعليم المستمر‪ ،‬و موسم و سنة إصدار عدد المجلة‪ .‬احتفظ بنماذج‬
‫إجاباتك الختبارات التعليم المستمر لإلرسال لمدة سنتين أو حتى‬
‫استحقاق إعادة الترخيص المقبل‪ .‬األكاديمية تحتفظ بحق المطالبة بهذه‬
‫النماذج عند اللزوم‪.‬‬
‫في حال إظهار الكلب لسلوكيات عدوانية او غير مرغوب فيها‪ ،‬يجب عليك ان تلعب ألعاب عدوانية مع الكلب (مثل المصارعة‪ ،‬الخ)‬
‫أ ‪.‬‬
‫ب‪.‬‬
‫ج‪.‬‬
‫د‪.‬‬
‫‪.٨‬‬
‫‪٣,٤‬‬
‫‪٥,٦‬‬
‫‪٩,٢‬‬
‫‪١٤,٣‬‬
‫الرجاء تحديد إجاباتك ألسئلة االختبار بوضع عالمة عند الرمز المناسب على‬
‫هذا النموذج‪ ،‬ثم قم بقص هذا النموذج و إعطائه إلى مدير الجودة و الذي‬
‫سيقوم بتصحيح االختبار على الفور‪ .‬قيمة هذا االختبار هو ساعة واحدة من‬
‫رصيد ساعات برنامج التعليم المستمر المطلوبة إلعادة الترخيص‪ .‬يجب‬
‫عليك أن تجيب على ‪ ٨‬أسئلة على األقل من أصل ‪ ١٠‬بشكل صحيح حتى‬
‫تحصل على رصيد الساعات المذكور‪.‬‬
‫‪.٦‬‬
‫أ ‪.‬‬
‫ب‪.‬‬
‫‪.٧‬‬
‫صحيح‬
‫خطأ‬
‫تجسد سالالت مولوسر تقريب ًا ________ في المئة من أجمالي عدد الكالب‪ ،‬مع ذلك توقع نسبة ‪ ٨١‬في المئة من الهجمات التي تنتج‬
‫األذى الجسدي‪ ،‬تشكل نسبة الهجوم على األطفال ‪ ٧٦‬في المئة ونسبة الهجوم على البالغين ‪ ٨٧‬في المئة ونسبة الهجمات القاتلة ‪٧٢‬‬
‫في المئة‪.‬‬
‫أ‬
‫ب‪.‬‬
‫ج‪.‬‬
‫د‪.‬‬
‫‪.٦‬‬
‫صحيح‬
‫خطأ‬
‫على االقل يوجد ‪ ٢٥‬ساللة متنوعة من الكالب والتي شاركت في ‪ ٢٣٨‬عضة كلب قاتلة في الواليات المتحدة‪ ,‬وذلك وفق ًا لدراسة واحدة‬
‫أجريت على مدى ‪ ٢٠‬عام (‪.)١٩٩٨-١٩٧٨‬‬
‫أ‪.‬‬
‫ب‪.‬‬
‫‪.٥‬‬
‫‪ ٢‬الى ‪ ٧‬اعوام‬
‫‪ ٣‬الى ‪ ٩‬اعوام‬
‫‪ ٤‬الى ‪ ١٠‬اعوام‬
‫‪ ٥‬الى ‪ ٩‬اعوام‬
‫تقريب ًا تشتمل نسبة ‪ ٩٢‬في المئة من هجمات الكالب القاتلة على الكالب الذكور‪ ،‬وتكون نسبة ‪ ٩٤‬في المئة من هذه الكالب الذكور التي‬
‫لم يتم عمل إجراء طبي لها لجعلها عقيمة‪.‬‬
‫أ‪.‬‬
‫ب‪.‬‬
‫‪.٤‬‬
‫‪٤٥٠٠٠‬‬
‫‪٥٥٠٠٠٠‬‬
‫‪ ٤،٥‬مليون‬
‫‪ ٥,٥‬مليون‬
‫‪$‬‬
‫يجب ان تكون مرسل طوارئ طبية ُم رخّ ص ألخذ هذا االختبار‪.‬‬
‫الورقة البريدية ألجابات أختبار التعليم المستمر لإلرسال‬
‫صحيح‬
‫خطأ‬
‫تعتبر العضة السطحية لمنطقة الكاحل او القدم‪:‬‬
‫أ ‪.‬‬
‫ب‪.‬‬
‫ج‪.‬‬
‫د‪.‬‬
‫خطيرة‬
‫من المحتمل أن تكون خطيرة‪.‬‬
‫غير خطيرة‪.‬‬
‫ال شيء مما سبق‬
‫‪ .10‬في بروتوكوالت معينة (‪ ،٢٧ ،١٧ ،٧ ،٤ ،٣‬الخ) التوقف في القلب أو التنفس قد يحدث بسبب نزيف حاد‪ .‬في هذه الحاالت السيطرة على‬
‫النزيف قبل بدء عملية إنعاش القلب (‪ )CPR‬محتمل إن يزيد فرص إنقاذ المريض‪.‬‬
‫أ‪.‬‬
‫ب‪.‬‬
‫‬
‫صحيح‬
‫خطأ‬
‫المجلة الدولية |‬
‫‪ ٢٠١٤‬العدد ‪٤‬‬
‫‪٤‬‬
‫ •أبلغ الكبار فور ًا حول الكالب السائبة او الكالب التي‬
‫تظهر سلوكال غير طبيعيا‪.‬‬
‫ •تجنب النظر المباشر في عين الكلب‪.‬‬
‫ما يقارب عن ‪٤,٥‬‬
‫مليون عضة كلب‬
‫تحدث كل سنة‬
‫في الواليات‬
‫المتحدة‪.‬‬
‫ •ال تزعج الكلب اذا كان نائم ًا او يأكل او يرعى الجراء‪.‬‬
‫اوال برؤيتك‬
‫ •ال تلمس الكلب من دون السماح له ً‬
‫و شمك‪.‬‬
‫ •اذا عضك الكلب ابلغ الكبار بالعضة فوراً‪.‬‬
‫بروتوكول‬
‫تقريب ًا حالة واحد‬
‫من كل خمسة‬
‫ضحايا الذين‬
‫تعضهم الكالب‬
‫تتطلب عناية طبية‬
‫(‪\٨٨٥٠٠٠‬عام)‪.‬‬
‫تحدث ‪ ٥٠‬في‬
‫المئة من حاالت‬
‫هجوم الكالب‬
‫لألطفال دون‬
‫سن ‪ ١٢‬عام‪.‬‬
‫تقريب ًا تحدث ‪٩٢‬‬
‫في المئة من‬
‫هجمات الكالب‬
‫القاتلة بواسطة‬
‫الكالب الذكور‪.‬‬
‫ما يقارب عن ‪٢٥‬‬
‫في المئة من‬
‫هجمات الكالب‬
‫القاتلة تحدث‬
‫بواسطة كالب‬
‫مقيدة بالسالسل‪.‬‬
‫‪٣‬‬
‫المجلة الدولية |‬
‫يعالج بروتوكول ‪ ٣‬في نظام إرسال اولوية الطوارئ‬
‫الطبية (هجوم\عضة حيوان) اصابات متنوعة متعلقة‬
‫بالحيوانات ابتداء ًا بالحيوانات الكبيرة (مثل التمساح و قرش‬
‫البحر و الحصان) الى الحيوانات الغريبة (اي حيوان الذي من‬
‫الممكن ان يكون سام او خطر او خطورتة غير معروفة)‪.‬‬
‫يستخدم السؤال الرئيسي االول من اجل تحديد نوع‬
‫الحادث‪" ،‬ماهو نوع الحيوان؟"‪ .‬عادة‪ ،‬يكون الجواب على‬
‫هذا السؤال واضح ًا من خالل وصف المتصل في مدخل‬
‫الحالة‪ .‬مع ذلك‪ ،‬يستخرج هذا السؤال جواب ًا اكثر تحديدا‬
‫ويعمل كشبكة حماية للذهاب مباشرة الى بروتوكول ‪٢‬‬
‫حساسية\تسمم (لدغة‪ ،‬عضة) اذا عرف المتصل مصدر‬
‫العضة حشرة او عنكبوت او ثعبان كما هو مشدد علية‬
‫في القاعدة رقم ‪ .١‬خالف ذلك يستمر مرسل الطوارئ‬
‫الطبية بإستجواب االسئلة الرئيسية وجمع معلومات‬
‫سالمة مكان الحادث مثل اين الحيوان االن وتحديد حالة‬
‫المريض مثل مستوى الوعي والنزيف الحاد والمنطقة‬
‫المصابة ونوع االصابة ومتى وقع الحادث مؤخرا‪ ،‬الخ‪.‬‬
‫يقوم بروتوكول الشكوى الرئيسية هذا وباالقتران‬
‫مع مجموعة كبيرة ومتنوعة من الحوادث المتعلقة‬
‫با لحيو ا نا ت بمعا لجة ا لحو ا د ث ا لنا تجة عن مها جمة‬
‫الحيوانات (مثل االسود والنمور والدببة)‪ ،‬وكذلك يغطي‬
‫بروتوكول ‪ ٣‬نطاقا من مستويات االصابة ابتداءا من‬
‫االصابات السطحية (البسيطة وعادة تكون سطحية‬
‫والجروح الغير نافذة بدون اعراض ذات اولوية) الى الهجوم‬
‫(الهجوم الوحشي الذي ينتج عنه عدة جروح خطيرة)‪.‬‬
‫تأخذ منطقة الجرح االعتبار االكبر ألن العضة في‬
‫منطقة اإلبط او المغبن تعتبر عضة في منطقة خطيرة‬
‫بالجسم‪ ،‬بينما تعتبر االصابة في منطقة البطن من‬
‫الممكن ان تكون اصابة في منطقة خطيرة والعضة‬
‫السطحية في الكاحل او القدم تعتبر عضة في منطقة‬
‫غير خطيرة‪ .‬تظهر القائمة الكاملة لتنصنيفات هذه‬
‫المناطق في الجسم في قسم المعلومات اإلضافية‬
‫التابع لبروتوكول ‪.٣‬‬
‫فيما يتعلق مباشرة بهجوم\عضة الكلب‪ ،‬تشرح‬
‫البديهية رقم ‪" ١‬معظم عضات الثدييات تعتبر حاالت‬
‫طوارئ ال تحتاج الى عالج ما قبل المستشفى‪ .‬مع ذلك‬
‫بعض الكالب (البيتبول وروتوليرس) قادرة على إلحاق‬
‫اصابات خطيرة‪ ،‬لذلك يجب االشارة الى االستجابة‬
‫القصوى في هذه الحاالت النادرة‪".‬‬
‫وفي محاولة إلعطاء األولوية في االستجابة‪،‬‬
‫المرضى الذين يتم االبالغ بأنهم غير واعيين خالل مدخل‬
‫الحالة او يعانون من توفق في القلب او التنفس تتطلب‬
‫حالتهم الرمز ‪ ٣-D-١‬لإلستجابة وذلك حتى قبل ان يبدء‬
‫المرسل استجواب االسئلة الرئيسية‪.‬‬
‫بعد البدء باالستجابة المناسبة للمرضى الغير‬
‫واعين او المصابين بتوقف في القلب او التنفس‪ ،‬يجب‬
‫على مرسل الطوارئ الطبية ان يسأل االسئلة الرئيسية‬
‫‪ ٣-١‬من اجل الحصول على وصف اولي للحادث‪ ،‬ثم ترك‬
‫االستجواب من اجل تقديم تعليمات ما بعد االرسال‬
‫‪emergencydispatch.org‬‬
‫والذهاب الى رابط إرسال دعم الحياة المناسب من اجل‬
‫تقديم المزيد من التعليمات (خطر او توقف في القلب‬
‫او التنفس‪ ،‬الخ) قبل وصول المسعفين‪.‬‬
‫عندما يعاني المريض من توقف في القلب او‬
‫التنفس ولدية ايض ًا نزيف غير مسيطر عليه (ينضح او‬
‫يسيل) من اي منطقة فأن البديهية رقم ‪ ٢‬تقدم خلفية‬
‫على التعليمات التي تأخذ اسبقية من اجل تلبية احتياجات‬
‫المريض بطريقة افضل‪" :‬في بروتوكالت معينة (‪،٣‬‬
‫‪ ،٢٧ ،١٧ ،٧ ،٤‬الخ) التوقف في القلب او التنفس قد‬
‫يحدث بسبب نزيف حاد‪ .‬في هذه الحاالت‪ ،‬السيطرة على‬
‫النزيف قبل البدء بعمل إنعاش القلب (‪ )CPR‬محتمل ان‬
‫يزيد من فرص انقاذ المريض‪".‬‬
‫بالطبع‪ ،‬قبل ان يقدم المتصلون او المسعفون‬
‫اي نوع من المساعدة الى المريض‪ ،‬يجب عليهم التأكد‬
‫من ان الحيوان لم يعد يشكل اي تهديد‪ .‬لهذا السبب‪،‬‬
‫تعليمات ما بعد االرسال ب وكذلك ج ترشد المتصل‬
‫"تجنب اي احتكاك مع الحيوان‪ ".‬و "اعزل او احبس‬
‫الحيوان لو لم يمثل ذلك خطر ًا "‪ .‬اذا استمر الحيوان‬
‫بتشكيل تهديد‪ ،‬تعليمات رقم ‪ ٩‬في بروتوكول مخرج‬
‫الحالة تقدم توجيهات بشأن ما يمكن القيام به‪" :‬حافظ‬
‫على هدوئك وابقى بعيد عن األنظار‪ .‬اخبرني فور ًا عندما‬
‫يغادر الحيوان مكان الحادث‪".‬‬
‫كخدمة إضافية‪ ،‬ينبغي على مرسل الطوارئ‬
‫الطبية االخذ بعين االعتبار مصادره وإبالغ مركز مكافحة‬
‫الحيوانات‪ ،‬كما هو مذكور في قسم معلومات مرسل‬
‫الطوارئ المهمة‪ .‬تضمن هذه الخطوة سالمة االخرين‬
‫الذين من المحتمل ان يواجهون الحيوان العدواني‪g .‬‬
‫المصادر‬
‫‪Williamson, SN. “Toddler killed by family dog was ‘smart and ١‬‬
‫‪http://www.news- .3 April 2014 .vivacious.’” News & Record‬‬
‫‪-11e3-9dd2-5e9c686a_record.com/news/local_news/article‬‬
‫‪.)2014 ,17 html (accessed May.0017a43b2370-8efe‬‬
‫‪Centers for Disease Control and .25 October 2013 ”.Dog Bites“ ٢‬‬
‫‪Prevention. http://www.cdc.gov/homeandrecreationalsafety/‬‬
‫‪.)2014 ,17 dog-bites/index.html (accessed May‬‬
‫‪Dog Bites.” American Humane Association. http://www.“ ٣‬‬
‫‪americanhumane.org/animals/stop-animal-abuse/fact-sheets/‬‬
‫‪.)2014 ,17 dog-bites.html (accessed May‬‬
‫‪Veterinary Pet Insurance. http:// .2013 ”.Why Dogs Bite Kids“ ٤‬‬
‫‪www.petinsurance.com/healthzone/pet-articles/pet-behavior/‬‬
‫‪.)2014 ,17 Why-Dogs-Bite-Kids.aspx (accessed May‬‬
‫‪ ٥‬راجع المالحظة رقم ‪.٢‬‬
‫‪ ٦‬راجع المالحظة رقم ‪.٣‬‬
‫‪ ٧‬راجع المالحظة رقم ‪.٣‬‬
‫‪Buchanan, EP, MD. “Dogs, Children, and Safety.” Cesar’s Way. ٨‬‬
‫‪http://www.cesarsway.com/dogbehavior/biting/Dogs-Children‬‬‫‪.)2014 ,17 and-Safety (accessed May‬‬
‫‪ ٩‬راجع المالحظة رقم ‪.٣‬‬
‫‪ ١٠‬‬
‫راجع المالحظة رقم ‪.٣‬‬
‫‪Dog bite statistics. DogsBite.org. http://www.dogsbite.org/dog- ١١‬‬
‫‪.)2014 ,17 bite-statistics.php (accessed May‬‬
‫‪ ١٢‬راجع المالحظة رقم ‪.١١‬‬
‫‪Draper, B. “Attitudes and laws against pit bulls soften across ١٣‬‬
‫‪.11 March :2014 .the US, including in Utah.” Associated Press‬‬
‫‪http://www.deseretnews.com/ .2014 ,14 Accessed March‬‬
‫‪Attitudes-and-laws-against-pit-bulls-soften./765649478/article‬‬
‫‪.)2014 ,17 html (accessed May‬‬
‫‪ ١٤‬راجع المالحظة رقم ‪.٢‬‬
‫مايكل ريجيرت‬
‫في شهر شباط وفي مدينة هاي بوينت التابعة لوالية‬
‫كاروالينا الشمالية‪ ،‬قام كلب العائلة من نوع بيتبول‬
‫بمهاجمة الطفلة بريلين كولتر البالغة من العمر ‪ ٣‬سنوات‪.‬‬
‫توفيت الطفلة متأثرة بجراحها وذلك بالرغم من األسراع‬
‫بالطفلة الى مستشفى محلي من قبل والديها الذين ايض ًا‬
‫اتصلو برقم الطورائ في طريقهم الى هناك‪.‬‬
‫أخبرنا الجيران ان كلبين العائلة من نوع بيتبول قد‬
‫اضهروا في وقت سابق سلوك ًا عدواني ًا بعد عدة اشهر‬
‫من انتقال العائلة الى الحي وذلك من خالل اختراق سياج‬
‫بيت جيران أخر ومهاجمة كلبهم‪.‬‬
‫"كانت جارتنا على وشك ان تأخذ كلبها في نزهة‬
‫سير ًا على االقدام‪ "،‬هذا ما قالته كاثرين ديكسون‬
‫التي تسكن بالجوار على حادث مهاجمة الكلبين لكلب‬
‫الجيران‪ .‬وقالت ايض ًا "خرج جار آخر للمساعدة‪ .‬هذا ما‬
‫يجعلنا في حالة تأهب قصوى بشأن هذه الكالب‪ .‬عندما‬
‫اصطحب أبنائي من اجل اللعب خارج المنزل‪ ،‬اذا كانت‬
‫الكالب في الخارج نذهب نحن الى الداخل‪".‬‬
‫من خالل مكالمة االتصال برقم الطوارئ‪ ،‬يخبر الرجل‬
‫مرسل الطوارئ أن الكلب قد عض الطفلة‪.‬‬
‫"نحن نحاول الحفاض على تنفسها‪ ،‬ولكنها تحتضر‪"،‬‬
‫هذا ما قالة المتصل لمرسل الطوارئ‪" .‬سوف اقتل‬
‫الكلب‪ .‬او ليتم إطالق النار علية‪ .‬ليموت‪".‬‬
‫فيما بعد تم قتل الكلب بإستخدام طريقة الموت‬
‫‪١‬‬
‫الرحيم‪.‬‬
‫ما يقارب عن ‪ ٤,٥‬مليون عضة كلب تحدث كل‬
‫سنة في الواليات المتحدة‪ ،‬وذلك حسب إحصائيات‬
‫مراكز مكافحة االمراض والوقاية‪ .‬باالضافة الى ذلك‪،‬‬
‫تقريب ًا واحد من كل خمسة ضحايا الذين تعضهم الكالب‬
‫تتطلب عناية طبية لإلصابات الناتجة عن عضة الكلب‪،‬‬
‫وبهذا يبلغ العدد االجمالي لهذة الحاالت ‪ ٨٨٥٠٠٠‬كل‬
‫‪٢‬‬
‫عام‪ ،‬نصفها يكون من االطفال‪.‬‬
‫عضات الكالب و االطفال‬
‫صرحت جمعية الرفق بالحيوان االمريكية بأن ‪٥٠‬‬
‫في المئة من حاالت هجوم الكالب تحدث لألطفال‬
‫دون سن ‪ ١٢‬عام‪ .‬في الحقيقة‪ ،‬نسبة عضات الكالب‬
‫لألطفال بين سن ‪ ٥‬الى ‪ ٩‬اعوام تكون أعلى وبشكل‬
‫‪٣‬‬
‫كبير من اي فئة اخرى من الناس‪.‬‬
‫لقد اكتشف الباحثون في هذا المجال انه من‬
‫الممكن ان ينسب الرابط بين االطفال وعضات\هجوم‬
‫الكالب الى عوامل مشتركة تشتمل على سلوك‬
‫الكالب المتعلق بالمحافظة على المكان او القلق او‬
‫حماية الجراء الصغيرة او مواجهة ألم او مرض ما‪ .‬في‬
‫بعض الحوادث‪ ،‬من المحتمل ان تكون الكالب قد تم‬
‫استفزازها من خالل تهديدها بأخذ طعامها او ألعابها او‬
‫االستيالء على مكانها او صوت مفاجئ مثل االلعاب‬
‫النارية او العواصف الرعدية او الضيق بسبب االنفصال‬
‫او كونها معزولة\مقيدة‪ ،‬او صخب وسلوك حيوي ناتج‬
‫من لعب االطفال‪ .‬في اوقات اخرى‪ ،‬من المحتمل ان‬
‫‪٤‬‬
‫يكون الهجوم غير مبرر وغير متوقع تماماً‪.‬‬
‫على كل حال‪ ،‬تشكل هذه االتجاهات االحصائية‬
‫مصدر قلق ألن االطفال الذين تعضهم الكالب أكثر‬
‫عرضة للحصول على عناية طبية‪ ٥ .‬بالطبع‪ ،‬تختلف‬
‫االصابات بشكل كبير إعتماد ًا على حجم الكلب وحجم‬
‫الضحية والمنطقة المصابة وسرعة طلب العناية‬
‫الطبية اذا كان ذلك ضروري ًا‪.‬‬
‫‬
‫من بين عضات الكالب التي تتم معالجتها في قسم‬
‫الطوارئ‪ ،‬تشكل عضات الكالب لألطفال دون سن ‪١٥‬‬
‫عام نسبة ‪ ٨٢‬في المئة‪،‬وتحدث نسبة ‪ ٧٠‬في المئة من‬
‫‪٦‬‬
‫عضات الكالب القاتلة لألطفال دون سن ‪ ١٠‬اعوام‪.‬‬
‫قد تتفاوت هذه االحصائيات بسبب طول\حجم الطفل‬
‫وإمكانية الكلب لمهاجمة مناطق حيوية من الجسم‪ .‬على‬
‫الرغم من ان ‪ ٧١‬في المئة من عضات الكالب لألشخاص‬
‫البالغين تشتمل على عضات في مناطق االطراف (الذراع‬
‫والساق واليد والقدم)‪ ،‬مع ذلك تشكل عضات الكالب‬
‫لألطفال في منطقة الرأس والرقبة نسبة ‪ ٦٥‬في المئة‪،٧‬‬
‫مما يؤدي عادة الى اصابات اكثر خطورة‪.‬‬
‫بالرغم من ان معظم الناس الذين تقدم لهم‬
‫المعالجة في قسم الطوارئ يتم إرسالهم الى بيوتهم‬
‫بعد وقت قصير من المعالجة‪ ،‬لكن يوجد نسبة صغيرة‬
‫ويشكل االطفال أغلبيتها تتطلب إبقاء المرضى في‬
‫‪٨‬‬
‫المستشفى وكذلك تتطلب عمليات جراحية ترميمية‪.‬‬
‫العضات وسالالت الكالب‬
‫على الرغم من ان اي نوع من الكالب قادر على‬
‫العض‪ ،‬لكن تشتمل نسبة ‪ ٩٢‬في المئة من هجمات‬
‫الكالب القاتلة على الكالب الذكور‪ ،‬وتكون نسبة ‪٩٤‬‬
‫في المئة من هذه الكالب الذكور التي لم يتم عمل‬
‫إجراء طبي لها لجعلها عقيمة‪ .‬كذلك نحو ‪ ٢٥‬في المئة‬
‫من هجمات الكالب القاتلة تشتمل على كالب مقيدة‬
‫‪٩‬‬
‫بالسالسل‪.‬‬
‫بالرغم من ان الكالب من ساللة البيتبول تميل الى‬
‫الهيمنة على الجزء االكبر من عناوين حوادث هجوم الكالب‪،‬‬
‫لكن في السنوات االخيرة‪ ،‬شكلت هذه الكالب فقط جزء ًا‬
‫واحد ًا من سالالت الكالب التي تم تحديدها على أن لديها‬
‫قابلية كبيرة على العض‪ .‬على االقل يوجد ‪ ٢٥‬ساللة‬
‫متنوعة من الكالب والتي شاركت في ‪ ٢٣٨‬عضة كلب‬
‫قاتلة في الواليات المتحدة‪ ،‬وذلك وفق ًا لدراسة واحدة أجريت‬
‫‪١٠‬‬
‫على مدى ‪ ٢٠‬عام (‪.)١٩٩٨-١٩٧٨‬‬
‫أجريت في اآلونة االخيرة محاولة لتحديد سالالت‬
‫الكالب المسؤولة على معظم االصابات الخطيرة‬
‫والموت‪ ،‬حيث قام ميريت كليفتون رئيس تحرير مجلة‬
‫أنيمال بيبول بتجميع التقارير الصحفية التي تم اجراءها‬
‫في الواليات المتحدة وكندا بخصوص هجوم الكالب‬
‫من عام ‪ ١٩٨٢‬الى ‪ .٢٠١٣‬تشير النتائج الى ان معظم‬
‫الحوادث يمكن ان يعزى الى سالالت مولوسر (سالالت‬
‫كالب متينة البنية وكبيرة تنحدر من سلف مشترك)‬
‫مثل البيتبول وكورس وروتوليرس وبيرو ديبريسا‬
‫كاناريوس وكاين كورسوس وماستيفس ودوجو‬
‫ارجنتينوس وفيال براسيليروس وشاربيس وبوكسرز‬
‫‪١١‬‬
‫وكذلك مزيج من هذه السالالت‪.‬‬
‫تؤكد الدراسة على ان سالالت مولوسر فقط تجسد‬
‫تقريب ًا ‪ ٩,٢‬في المئة من أجمالي عدد الكالب‪ ،‬مع ذلك‬
‫توقع نسبة ‪ ٨١‬في المئة من الهجمات التي تنتج األذى‬
‫الجسدي‪ ،‬تشكل نسبة الهجوم على األطفال ‪ ٧٦‬في‬
‫المئة ونسبة الهجوم على البالغين ‪ ٨٧‬في المئة ونسبة‬
‫‪١٢‬‬
‫الهجمات القاتلة ‪ ٧٢‬في المئة‪.‬‬
‫في محاولة للرد على دراسات وإحصائيات مماثلة‪،‬‬
‫اصبح الحظر التشريعي لتحديد الساللة منتشر ًا على مدى‬
‫العقود الثالثة المنصرمة‪ ،‬مع ذلك أصبح هذا الحظر مثير‬
‫للخالف والجدل بشكل متزايد‪ .‬وقد عملت جماعات الدفاع‬
‫عن الكالب لتخفيض القيود لتحديد الساللة على سالالت‬
‫الكالب مثل البيتبول وروتوليرس بحجة ان هذه الكالب‬
‫ليست عدوانية او خطرة بطبيعتها مالم تجبر لتكون على‬
‫‪١٣‬‬
‫هذا النحو من قبل بعض المالكين الغير مسؤولين‪.‬‬
‫على االقل ‪ ٢٥‬ساللة متنوعة‬
‫من الكالب شاركت في ‪٢٣٨‬‬
‫عضة كلب قاتلة في الواليات‬
‫المتحدة (‪.)١٩٩٨-١٩٧٨‬‬
‫الوقاية‬
‫بالرغم من أنه قد ال يكون ممكن ًا (او مرغوبا فيه)‬
‫تجنب جميع المواجهات الغير متوقعة مع الكالب الغير‬
‫مألوفة‪ ،‬ولكن مراكز مكافحة االمراض والوقاية تقترح‬
‫عدة تدابير التي من الممكن ان تؤخد قبل إحضار الكلب‬
‫الى المنزل وكذلك بضع الخطوات لحمايتك وبأحسن وجه‬
‫اذا اصبحت في مواجهة مع كلب عدواني‪:١٤‬‬
‫ •العمل مع مأوى الحيوانات المحلي او منظمة االغاثة‬
‫او المربين ذو السمعة الحسنة‪ .‬هؤالء بإستطاعتهم‬
‫مساعدتك في إيجاد ساللة الكلب المناسبة‬
‫لمنزلك من بين عدة سالالت‪.‬‬
‫ • أختر الطبيب البيطري القادر على مساعدتك في تحديد‬
‫مدرب ذو سمعة حسنة لتربية كلبك المنزلي الجديد‪.‬‬
‫ •األخذ بنظر االعتبار ان الطفل يكون خائف او قلق‬
‫في المكان القريب من الكلب‪ .‬فكر ملي ًا قبل جلب‬
‫الكلب الى داخل المنزل اذا كان الطفل يخاف من‬
‫الكالب‪ .‬كذلك الكالب التي لديها سوابق عدوانية‬
‫ليست مناسبة لألسر التي لديها أطفال‪.‬‬
‫حالما تقرر ان تجلب كلبا الى منزلك‪:‬‬
‫ •خصي الكلب او جعله عقيم ًا (هذا غالب ًا يقلل من‬
‫النزعات العدوانية)‪.‬‬
‫ •ال تترك االطفال الرضع او االطفال الصغار ابد ًا‬
‫وحدهم مع الكلب‪.‬‬
‫ •ال تلعب ا أل لعا ب ا لعد و ا نية مع كلبك ( مثل‬
‫المصارعة)‪.‬‬
‫ •درب كلبك على االختالط مع البشر قبل ان تجلبه‬
‫الى المنزل‪ .‬علم الكلب على سلوك الطاعة مثل‬
‫(التدحرج لكشف منطقة البطن وكذلك التنازل عن‬
‫الطعام من دون التذمر)‪.‬‬
‫ •أبحث فور ًا على المشورة المهنية (مثال على ذلك‬
‫الطبيب البيطري او أخصائي السلوك الحيواني او‬
‫المدرب الموثوق به) وذلك في حال إظهار الكلب‬
‫لسلوكيات عدوانية او غير مرغوب فيها‪.‬‬
‫تعليم ا ال طفا ل ا لنصا ئح ا أل سا سية للسال مة‬
‫ومراجعتها بصورة منتظمة‪:‬‬
‫ •ال تقترب من كلب غير مألوف‪.‬‬
‫ •ال تصرخ او تهرب من الكلب‪.‬‬
‫ •البقاء بال حراك (مثال على ذلك البقاء ساكن ًا مثل‬
‫الشجرة) عندما يقترب منك كلب غير مألوف‪.‬‬
‫ •اذا طرحك الكلب ارض ًا‪ ،‬لف نفسك مثل الكرة وال‬
‫تتحرك‪.‬‬
‫ •ال تلعب مع الكلب مالم يتم مراقبتك من قبل‬
‫شخص بالغ‪.‬‬
‫المجلة الدولية |‬
‫‪٢٠١٤‬‬
‫العدد ‪٤‬‬
‫‪٢‬‬
‫على الطريق الصحيح‬
‫‪g‬‬
‫التعليم المســتمر لإلرســال الطبي‬
‫بروتوكول ‪ :٣‬هجوم‪/‬عضة حيوان‬
‫عندما تعض الكالب‬
‫‪١‬‬
‫المجلة الدولية |‬
‫‪emergencydispatch.org‬‬
The International Academies of Emergency Dispatch
2014 Issue 4
www.emergencydispatch.org
JOURNAL
THE
OF EMERGENCY DISPATCH – INTERNATIONAL
Request for Inventory Bar Code
Full Item Description:
Multi-Language Journal 2014 Issue 4
Publication
Category:
PDC (D) / IAED (I) / PSI (S) / REGENT (R) / BOTH (B) / FIRE (F) / POLICE (P) / MEDICAL (M) /AQ
Discipline:
/ New Discipline _____________________
I
‫عضة حيوان‬/‫ هجوم‬:٣ ‫بروتوكول‬
Language:
M
Simplified Item Description:
MJNL
Reverse Date (assigned by Erin):
Inflow Code:
‫عندما تعض الكالب‬
BARCODE IMAGE:
*Reminder*
40 THE INTERNATIONAL JOURNAL | emergencydispatch.org
2014MJ4
I-M-MJNL-2014MJ4
*I-M-MJNL-2014MJ4*
I-M-MJNL-2014MJ4