acta apostolicae sedis

Transcrição

acta apostolicae sedis
ACTA
APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
AN. ET VOL. XC
TYPIS
VATICANIS
M.DCCCC.LXXXXVIII
!
An. et vol. XC
7 Ianuarii 1998
N. 1
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
Directio.: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA IOANNIS PAULI PP. II
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
PARAKUENSIS
Nova constituitur provincia ecclesiastica in Benino, Parakuensis nuncupata.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Successoris Petri in Ecclesia munere fungentes ad provehendum christi­
fidelium spiritale bonum, nunc etiam populum Dei in Benino respicimus
omnia disponere contendentes ad animarum curam efficaciorem inibi red­
dendam. Quapropter audito consilio quorum interest summa apostolica No­
stra potestate novam Provinciam ecclesiasticam Parakuensem constituimus
ex dioecesibus Parakuensi, Kandina, Natitinguensi et Diuguensi, cuius se­
des princeps Parakuensis erit deinceps, quae hisce quoque litteris archidioe­
cesis metropolitana efficitur cui reliquae dioeceses Kandina Natitinguensis
et Diuguensis ut suffraganeae sedes subiciuntur. Praeterea Venerabilem
Fratrem Nestorem Assogba, hactenus Episcopum Parakuensem, ad gradum
Archiepiscopi et Metropolitae promovemus. Haec quae praescripsimus perfi­
cienda committimus Venerabili Fratri Andreae Dupuy, Archiepiscopo titulo
Saelesiensi atque Apostolico in Benino Nuntio, onere imposito ad Congrega­
tionem pro Gentium Evangelizatione exemplum horum consiliorum exsecu-
6
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tionis remittendi. Hae denique Litterae Nostrae firmae sint volumus tam in
praesens quam in posterum omne tempus, quibusvis rebus haudquaquam
obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo sexto mensis Octo­
bris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Pontifica­
tus Nostri vicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
IOSEPHUS card. TOMKO
Secretarius Status
Congr. pro Gentium Evang. Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 420.258
II
ABEOKUTANA
In Nigeria nova conditur dioecesis Abeokutana.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum ad aeternam provehendam salutem Dominici gregis in Nigeria eius­
que regimini facilius et efficacius consulendum petitum esset nuper ut in
eadem Natione nova conderetur dioecesis, Venerabiles Fratres Nostri S.R.E.
Cardinales atque Praesules, qui Congregationi pro Gentium Evangelizatione
sunt praepositi, re mature perpensa auditisque pariter eorum quorum inter­
est votis, admotam postulationem censuerunt esse accipiendam. Nos igitur,
Qui gravissimo fungimur munere supremi Pastoris universae catholicae Ec­
clesiae, talem sententiam ratam habentes, summa Apostolica potestate haec
decernimus. A Lagosensi archidioecesi separamus territorium districtuum ci­
vilium nuncupatorum Abeokuta South, Abeokuta North, AdoOdo/Otas, Egbado North, Egbado South, Ifo, Obafemi/Owose et Odeda; ex eoque novam
constituimus dioecesim Abeokutanam, quam ipsi metropolitanae Ecclesiae
Lagosensi suffraganeam facimus atque iurisdictioni Congregationis pro Gen­
tium Evangelizatione subicimus, cuius limites iidem erunt ac illi memorati
territorii. Praeterea iubemus Episcopi sedem poni in urbe Abeokuta atque
Acta Ioannis Pauli Pp. II
7
templum ibidem exstans, Deo in honorem sanctorum Apostolorum Petri et
Pauli dicatum, ad dignitatem cathedralis ecclesiae evehimus; cetera vero se­
cundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exi­
tum Venerabilis Frater Carolus Maria Vigano, Archiepiscopus titulo Ulpianensis et in Nigeria Pronuntius Apostolicus, qui, re acta, curabit documen­
ta exaranda sincerisque exemplis ad Congregationem pro Gentium Evange­
lizatione cito mittenda. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in
posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto et vicesimo mensis
Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Ponti­
ficatus Nostri vicesimo.
ffi ANGELUS card. SODANO
IOSEPHUS card. TOMKO
Secretarius Status
Congr. pro Gentium Evang. Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco £8 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 420.699
III
MERCEDENSIS - LUIANENSIS
Dioecesis Mercedensis-Luianensis ad gradum archidioecesis evehitur.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Omnibus satis constat dioecesim Mercedensem-Luianensem magis in dies
conspicuos facere spiritales progressus praesertim quoniam sub illius dicione
celeberrimum est Sanctuarium Deo in honorem Beatae Mariae Virginis di­
catum in urbe vulgo Lujan, quod singularis evangelizationis locus habetur
et quodammodo spiritale ducitur centrum totius Reipublicae Argentinae.
Quapropter hanc dioecesim dignam esse censuimus ut maiore decoraretur
honore. Re igitur accurate perpensa, audito favorabili voto Venerabilis Fra­
tris Ubaldi Calabresi, Archiepiscopi titulo Fundani et in Republica Argenti­
na Apostolici Nuntii, atque apte habitis rationibus quod ad civiles attinent
effectus cum eiusdem Reipublicae gubernio, potestate Nostra Apostolica ha-
8
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
rumque Litterarum virtute, memoratam dioecesim Mercedensem-Luianensem
ad gradum et dignitatem archidioecesis evehimus, quin suffraganeis polleat
dioecesibus, statuentes ut ea dehinc huic Sedi Apostolicae immediate substet; eiusdem pariter pro tempore sacrorum Antistitem, qui Episcopus ei­
dem in praesenti praeest Ecclesiae, titulo et honore Archiepiscopi exornamus, iuribus additis et privilegiis eiusmodi dignitatis propriis. Canonicorum
etiam Capitulum huius Ecclesiae eiusdem honoris particeps reddimus, quod
congruis iuribus ac privilegiis novae inserviet archidioecesi. Ut haec quae
statuimus ad effectum adducantur, legamus Venerabilem Fratrem Ubaldum
Calabresi, quem supra diximus, eidemque facultatem facimus ad hoc offi­
cium alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum delegandi, onere
utcumque addito curandi ut certum verumque actae exsecutionis littera­
rum exemplum ad Congregationem pro Episcopis cito transmittatur. Has
denique Litteras Apostolicas nunc et in posterum ratas esse volumus, con­
trariis quibuslibet rebus haud obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die primo et vicesimo mensis
Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo,
Pontificatus Nostri vicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
83 BERNARDINUS card. GANTIN
Secretarius Status
Congr. pro Episcopis Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 420.834
IV
VADUTIENSIS
In Lichtensteno archidioecesis Vadutiensis appellanda erigitur.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ad satius consulendum spiritali bono fidelium opportunum visum est
Nobis territorium decanatus Lichtensteni a dioecesi Curiensi distrahere at­
que novam ibidem archidioecesim erigere, quam Vadutiensem appellandam
Acta Ioannis Pauli Pp. II
9
decrevimus, finibus praefati decanatus circumscriptam et Nobis immediate
subiectam. Sedem novae archidioecesis in urbe Vadutiensi ponimus templumque ibi exstans Deo in honorem sancti Florini dicatum ad gradum ec­
clesiae Cathedralis evehimus, iuribus ac privilegiis concessis quae ad eius­
modi templa spectant. Vadutiensi pro tempore Archiepiscopo insignia, pri­
vilegia iuraque concedimus eumque oneribus et officiis adstringimus quibus
ceteri Praesules Ordinarii locorum gaudent et adstringuntur. Ut constitutae
archidioecesis Pastor in eius regimine valido fruatur adiutorio, Collegium
Consultorum ad normam iuris communis oportet instituatur. Congruae ac
dignae sustentationi Praesulis novae archidioecesis provideatur Curiae emo­
lumentis, fidelium oblationibus et portione ei ob veniente ex divisione, ad
normam can. 122 C.I.C. facienda, bonorum quae hucusque ad mensam epi­
scopalem Curiensem pertinuerunt. Ad Seminarii alumnorum institutionem
quod attinet, iuris communis serventur praescripta, prae oculis habitis Con­
gregationis pro Institutione Catholica praeceptis. Cum fas erit, selecti Semi­
narii alumni, philosophicis et theologicis disciplinis imbuendi, nec non sa­
cerdotes ad studia complenda Romam mittantur. Simul ac archidioecesis
Vadutiensis erectio ad effectum deducta fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae
illi adscripti censeantur in cuius territorio ecclesiasticum officium detinent;
ceteri vero clerici Seminariique tirones Ecclesiae illi incardinati maneant vel
incardinentur in cuius territorio legitimum habent domicilium. Documenta
autem et acta quae conditam archidioecesim eiusque clericos, fideles et for­
te bona temporalia respiciunt, a curia Curiensi ad curiam Vadutiensem rite
transmittantur ibique in tabulario serventur. Ad haec omnia perficienda
delegamus Venerabilem Fratrem Orianum Quilici, Archiepiscopum titularem
Tablensem et Nuntium Apostolicum in Principatu Lichtensteni necessarias
et opportunas eidem tribuendo facultates, etiam subdelegandi, ad effectum
de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito ad Congregationem pro Episcopis, cum primum fas erit, authenti­
cum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Has denique Litteras Nostras firmas esse nunc et in posterum volumus,
quibuslibet rebus nihil obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die altero mensis Decembris,
anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Pontificatus
Nostri vicesimo.
IOANNES PAULUS PP. II
Eugenius Sevi,
Marcellus
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 424.104
Protonot.
Rossetti,
Apost.
Protonot.
Apost.
10
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Venerabili Servae Dei Mariae a Cruce MacKillop Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Hoc sentite in vobis, quod et in Chri­
sto Iesu» (Philp 2, 5). Maria a Cruce MacKillop, per caritatem ad Christi
voluntatem conformata, eadem in corde quae Divinus Magister sensit eius­
que exemplum doctrinamque secuta, totam vitam insumpsit ad Deum laudandum eiusque Regnum aedificandum, humiliter ac sollicite se devovens
humanae christianaeque promotioni puerorum et famulatui pauperum, in­
firmorum, aetate provectorum eorumque omnium spiritali humanoque au­
xilio indigentium. Haec fortis et affabilis mulier, quae in Australia vitae
operumque sanctimonia refulsit, prope Melburnum die xv mensis Ianuarii
anno MDCCCXLII nata est a parentibus Alexandro MacKillop et Flora MacDonald, ex Scotia migratis. Haec Serva Dei, aetate et gratia firmata, consi­
lium cepit se Domino vovendi. Dum Penolae versaretur munere fungens institutricis apud divitem familiam, a Providentia ducta est ut famulatum
potius praestaret Deo, Ecclesiae populoque. Pro pueris religiosa civilique in­
stitutione orbatis gratuitam in primis condidit scholam. Quod Opus, socia­
tam praestante operam presbytero Iuliano Tenison Woods, conversum est
in Congregationem Sororum Sancti Ioseph a Sacro Corde Iesu, quam Epi­
scopus Adelaidensis anno MDCCCLXVIII approbavit. Novum Institutum cele­
rem obtinuit progressionem et in diversas Australiae et Novae Zelandiae re­
giones suum diffudit apostolatum. Ut saepe Dei amicis accidere solet, Soror
Maria a Cruce Calvariae montem scandere debuit nec non innumera subire
incommoda, ignominias, calumnias et angustias eo ut ipsa Operis funda­
menta periclitarentur. Divinitus suffulta, omnia haec animi fortitudine et
serenitate pertulit, inimicis suis ex animo pepercit et missionem a Domino
sibi concreditam libenter perrexit. Anno autem MDCCCLXXXVIII Decessor No­
ster Leo XIII eius Institutum approbavit sedemque primariam Sydneii po­
suit. Serva Dei, resumens supremum Congregationis regimen, quod aliquot
per annos alia soror tenuerat, officium Moderatricis Generalis ad obitum
usque praeclare sustinuit. Robur vero, quo ipsa tam in laboribus apostolicis
quam in tribulationibus sustentabatur, constans exstitit fidelitas erga Dei
Acta Ioannis Pauli Pp. II
11
voluntatem, itemque altissima vita spiritalis, quam per actuosam Liturgiae
participationem nutrivit nec non per orationem, per cultum Eucharistiae,
Sacro Cordi Iesu, Beatae Virgini Mariae et Sancto Ioseph tributum. Christi
patientis discipula, indomita ac perseveranti animi indole, humilitatem, ca­
stitatem, paupertatem, oboedientiam et poenitentiam coluit; novissimis im­
mo vitae annis, diuturnum morbum serene pertulit. Meritis igitur plena
sanctitatisque fama circumdata, die VIII mensis Augusti anno MCMIX ad
aeternum transiit Regnum, cuius desiderio semper flagraverat.
Causa beatificationis et canonizationis ab Archiepiscopo Sydneyensi an­
no MCMXXV est incohata. Rite ergo servatis de iure servandis, die xin mensis
Iunii anno MCMXCII declaravimus Venerabilem Dei Servam Mariam a Cruce
virtutes théologales, cardinales eisque adnexas heroum in gradum exercuis­
se. Praeterea Nobis coram die vi mensis Iulii anno MCMXCIII decretum pro­
diit super miraculo anno MCMLXII Sydneii patrato eiusdemque Servae Dei
intercessioni adscripto. Quapropter statuimus ut ritus beatificationis Syd­
neii die xix mensis Ianuarii anno MCMXCV haberetur, occasione Nostri pasto­
ralis itineris in illam ecclesialem communitatem.
Hodie igitur, Apostolica Nostra visitatione in Australia perdurante, inter
Missarum sollemnia, quae Sydneii celebravimus, multis adstantibus fratri­
bus Nostris Episcopis, presbyteris nec non plurimis christifidelibus, Spiritus
Sancti invocato lumine, hanc ediximus formulam:
Acceding to the request of Our Brother, cardinal Edward Clancy, Archbishop of Sydney and President of the Australian Catholic Bishops' Con­
ference, and of many other Brothers in the episcopate, of the entire religious families of the Sisters of Saint Joseph, and of many of the faithful,
and after consultation with the Congrégation for the Causes of Saints, by
our Apostolic Authority we declare that the Venerable Servant of God, Ma­
ry of the Cross MacKillop, shall hereafter be invoked as Blessed, and that
her feast shall be celebrated every year on the eighth day of August, the
date of her birth to eternai life, in the places and according to the norms
established by Church Law. In the name of the Father and of the Son and
of the Holy Spirit.
Quibus prolatis verbis, orationem pio quidem habuimus studio qua tum
eximiam huius Beatae vivendi viam laudibus extulimus, tum singulas si­
mul christianas virtutes. Nos deinde cum adstantibus cunctis illam sumus
venerati atque consentanea nimirum prece Ipsi primi eam in adiutorium
omnium nostrum in terra adhuc peregrinantium invocavimus.
12
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Quae autem decrevimus et fecimus, volumus nunc et in posterum vim
habere, contrariis rebus minime efficientibus quibuslibet.
Datum Sydneii, sub anulo Piscatoris, die xix mensis Ianuarii, anno
MCMXCV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffl Sigilli
In Secret. Status tab., n. 398.137
II
Venerabili Servo Dei Philippo Smaldone Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Bene omnia fecit, et surdos facit au­
dire et mutos loqui! » (Me 7, 37). Verba haec, quae summam constituunt
actionis salvificae Domini Iesu pro omnibus dolentibus quaeque peculiari
modo respiciunt auditu vel loquela carentes, recte applicantur ad illos quot­
quot, sicut Servus Dei Philippus Smaldone, in Ecclesia evangelizationi nec
non humanae socialique eorundem redemptioni operam navant. Philippus
Smaldone Neapoli natus est die xxvn mensis Iulii anno MDCCCXLVIII. Inde a
tempore quo ad sacerdotium se parabat propensum ad misericordiam erga
surdos mutosque animum exhibuit, quibus totis viribus curam et institutio­
nem suppeditare studuit; quod opus post sacerdotalem ordinationem maiore
adhuc deditione perrexit. Sincero fervore et apostolico studio praeditus,
strenuum se praebuit in infirmis visitandis et in catechesi pueris tradenda
eodem in Sacello Serotino quod infans frequentaverat. Pestilentia cholerae
Neapolim invadente aestivis mensibus anni MDCCCLXXXIV, Philippus, quin
viribus parceret, in curandos morbo cholerae affectus adeo audacter incu­
buit, ut ipsemet in eundem delaberetur morbum, a quo tamen, per inter­
cessionem Beatae Mariae Virginis a Pompeiis cui totum se commiserat, di­
vinitus est sanatus. Ex consuetudine inter surdos mutosque didicit quan­
tum urgeret institutum quoddam permanens et proprium ad efficientem il­
lorum institutionem. Aliquot per annos Deum diuturne oravit atque ratio­
nem excogitavit ut propositum ad rem deduceret. Verno tempore anni
MDCCCLXXXV Lyciam se contulit ad ephebeum surdis mutisque excipiendis
condendum. Ibi quasdam pias arcessivit mulieres, quarum ipse spiritalis
Acta Ioannis Pauli Pp. II
13
erat moderator quibusque suasit ut primariae constituerentur sodales reli­
giosae communitatis quam ille appellavit « Congregationem Sororum Salesianarum a Sacris Cordibus », quae quidem ab Ordinario loci Servo Dei Sal­
vatore Aloisio Zola mense Ianuario anno MDCCCXCV canonice est comproba­
ta. Per quadraginta annorum spatium Servus Dei, dum paterno animo curationi et institutioni ingentis surdorum mutorumque agminis totum se da­
bat, quin caecos neglegeret, novas domus religiosas et ephebea in diversis
urbibus Italiae Australis a fundamentis erexit. Diuturne Lyciae commorans
ferventi studio eucharisticum propagavit cultum. Ad rem quod attinet, sive
Sacerdotum Adoratorum sive Dominarum Eucharisticarum Associationes
condidit. Inter sacrorum alumnos, sacerdotes diversasque communitates re­
ligiosas peraestimatus exstitit confessarius. Praeses constitutus Consociatio­
nis Missionariorum Sancti Francisci Xaverii pro missionibus ad populum,
dioecesanam evangelizationem promovit. Exemplaris canonicus fuit cathe­
drali in ecclesia Lyciensi. Varia salutis incommoda per menses passus, die
iv mensis Iunii anno MCMXXIII, diffusa sanctitatis fama circumdatus, pretio­
sam animam suam Domino reddidit. Postquam anno MCMXLIX verus et
unus conditor habitus est Sororum Salesianarum a Sacris Cordibus, Archie­
piscopus Lyciensis per instructionem processus ordinarii informativi anno
MCMLXIV Causam incohavit beatificationis et canonizationis. Nosmet Ipsi die
xi mensis Iulii anno MCMXCV declaravimus presbyterum Philippum Smaldo­
ne virtutes théologales, cardinales iisdemque coniunctas heroum in modum
exercuisse. Deinde Congregatio de Causis Sanctorum miram feliciter pervestigavit sanationem Barii anno MCMXXXVII patratam eiusdemque Servi Dei
intercessioni adscriptam de qua legitimus processus canonicus instructus
fuerat apud archiepiscopalem eiusdem urbis Curiam. Nobis coram, die xn
mensis Ianuarii hoc anno MCMXCVI, decretum super miro promulgatum est.
Statuimus ideo ut beatificationis ritus die xn proximi mensis Maii Romae
celebraretur.
Hodie igitur in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri spectante, in­
ter Missarum sollemnia hanc protulimus formulam:
Nos vota Fratrum Nostrorum Caroli Mariae Cardinalis Martini, Archie­
piscopi Mediolanensis, Cosmi Francisci Ruppi, Archiepiscopi Lyciensis, Mi­
chaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Braulii Rodríguez
Plaza, Episcopi Salmantini, et Aloisii Belloli, Episcopi Anagnini-Alatrini,
necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifi­
delium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctori-
14
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Alfre­
dus Hildefonsus Schuster, Philippus Smaldone, Ianuarius Maria Sarnelli,
Candida Maria a Iesu Cipitria y Barrióla, Maria Raphaela Cimatti et Maria
Antonia Bandrés y Elósegui Beatorum nomine in posterum appellentur eo­
rumque festum die ipsorum natali: Alfredi Hildefonsi Schuster die trigesima
Augusti; Philippi Smaldone die quarta Iunii; Ianuarii Mariae Sarnelli die
trigesima Iunii; Candidae Mariae a Iesu Cipitria y Barrióla die nona Augu­
sti; Mariae Raphaelae Cimatti die vicesima tertia Iunii et Mariae Antoniae
Bandrés y Elósegui die vicesima septima Aprilis in locis et modis iure sta­
tutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et posthac rata et firma volumus
esse, contrariis rebus minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn
mensis Maii, anno MCMXCVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffl Sigilli
In Secret. Status tab., n. 394.143
III
Dei Servae Marcellinae Darowska caelestium conceduntur honores Beatarum.
Ad perpetuam rei memoriam. — «Mores hominis educatione forman­
tur... Ratio educandi puellas in Congregatione nostra adhibita hoc sibi pro­
ponit ut alumnae ita instituantur ut Regni Dei cives se esse sciant, uti sci­
licet feminae non modo artibus ingenuis eruditae et humanitate perpolitae
fiant, sed ut praesertim moribus honestis probisque perficiantur, ut coniu­
ges vere christianae matresque familiae fieri possint domibusque suis prae­
esse et patriae adesse addiscant». Haec verba ex testamento Venerabilis
Servae Dei Mariae Marcellinae Darowska hausta iure quidem summa seu
compendium eius charismatis apostolici putantur; quapropter a Congrega­
tione Filiarum Beatissimae Mariae Virginis Immaculatae fideliter etiamnunc
adimplentur et observantur. Serva haec Dei, Ioannis Kotovicz ac Maximilianae Jastrzebska filia, de Polona est gente nata, familia admodum nobili
pluribus liberis aucta, die xvi mensis ianuarii anno MDCCCXXVII in villa Szulaki intra provinciam olim Rei Publicae Poloniae orientalem sita. Puella
Acta Ioannis Pauli Pp. II
15
praestamus ingenii mentisque acutae; bene deinceps erudita, ab ipsa infan­
tia dono est contemplationis cumulata, verum ad munus sese praecipuum
ac singulare in sua Ecclesia exsequendum destinatam a Deo esse nesciebat,
quod postmodum communia officia uxoris ac matris experta indictum sibi
cognovit. Illa enim dilecta parentum suorum filia germanorumque simul ca­
rissima soror, cum suo adolevit tempore, a patre in matrimonium locata
Carolo Darowski est, qui vicissim obiit anno MDCCCXLIX, et brevi felix duo­
rum liberorum mater facta, marito in bonis administrandis opem tulit optimaque rusticorum patrona exstitit. Tribus modo annis elapsis coniuge ino­
pinate exstincto vidua est facta filiumque parvulum anno postero amisit,
ad cuius tumulum Maria Marcellum se totam Deo devovit. Tum Dominus
ei, quae filiolam unicam superstitem educare debebat, opus pium a Iosepha
Karska et Hieronymo Kajsiewicz Congregationis Domini Nostri Iesu Christi
sacerdote Romae incohatum commisit adimplendum et deinceps curandum.
Quandoquidem hoc contigit anno MDCCCLIV, quo est Immaculatae Concep­
tionis dogma promulgatum, ita Congregatio Filiarum Beatae Mariae Virgi­
nis Immaculatae excitata est, cuius munus praecipuum esset puellas chri­
stianas ea ratione instituere et educare ut familiae sanctiores fierent animo­
que christiano imbuerentur. Mortua vero anno MDCCCLX Iosepha Karska,
haec Dei Serva nascentis Congregationis gubernationem suscepit atque, lau­
datorio decreto impetrato, moniales de Urbe in oppidum Jaziowiec archi­
dioecesis Leopolitanae traduxit. Quinquaginta exinde annos Congregationi
praefuit; sex maiores eius domos in variis patriae condidit partibus, ubi
alumnae instituebantur pauperioresque nutriebantur et vestiebantur. Cum
sororibus atque alumnis coniuncte vixit earum unamquamque veluti mater
optima diligenter fovit, disceptationes ascéticas conscripsit, pias similiter
meditationes atque hortationes ad sorores. Signa temporis sui observans
commutationes patriae sociales perspexit et egestati plebis subvenire stu­
duit, omnes ordines populi per suam- educandi curam et disciplinam amplectens. Rerum postmodum opumque exiguitate ipsa vexata a civilibusque
saepius impedita potestatibus, fortiter superavit quaslibet vitae asperitates.
Mystico sensu imbuta et inter suos sanctimoniae aestimatione circumdata,
tenebras tamen interiores passa est, cum maxime operibus suis apostolicis
perficiendis administrandisque navaret operam. Quoniam Beatissimae virgi­
nis Mariae sanctuarium Czestochoviense colebat, ut in Claro Monte patra­
tum scelus sacrilegum quodammodo repararet, vitae suae reliquum etiam
impendit, donec ea in coenobio Jazlovicensi die v mensis Ianuarii vita de-
16
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
cessit anno MCMXI. Nos itaque anno MCMXCIV die xv mensis Decembris pa­
lam Mariam Marcellinam declaravimus heroum in modum virtutes excoluisse omnes christianas. Paulo autem post, die xxv mensis Iunii anno MCMXCVI
protulimus decretum super miraculo quod eiusdem Servae Dei intercessioni
adscribebatur statuimusque simul ut Romae beatificationis ritus die vi oc­
tobris eiusdem anni perageretur.
Hodie igitur apud beatissimi Petri templum adstante ingenti omnibus e
terris christifidelium turma, sollemnia intra eucharistica, summa animi pa­
storalis Nostri cum alacritate ac religiosae pietatis adiectione, hanc pronuntiavimus formulam qua una cum aliis in Beatarum caelitum fastos Mariam
Marcellinam Darowska etiam inscripsimus: « Nos, vota fratrum nostrorum
Ioannis Nowak, Episcopi Siedlecensis, Desmondi Connell, Archiepiscopi Du­
blinensis, Antonii Mariae Rouco Várela, Archiepiscopi Matritensis, et Maria­
ni Jaworski, Archiepiscopi Leopolitani Latinorum, necnon plurimorum alio­
rum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Con­
gregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica fa­
cultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Vincentius Lewoniuk et duode­
cim Socii, Edmundus Ignatius Rice, Maria Anna Mogas Fontcuberta et
Marcellina Darowska Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque
festum: Vincentii Lewoniuk et duodecim Sociorum die vicesima tertia Ia­
nuarii; Edmundi Ignatii Rice die quinta Maii; Mariae Annae Mogas Font­
cuberta die sexta Octobris; et Marcellinae Darowska die quinta Ianuarii in
locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit.
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti».
Preces dein universa cum Dei Ecclesia fundentes beatam Mariam Mar­
cellinam Darowska pie invocavimus, quatenus, vita iam in exemplum imitationemque omnibus fidelibus proposita, sua apud Redemptorem Divinum
deprecatione in terris adhuc versantes militantesque quam efficacissime
confirmaret. Singula quae hisce ediximus Litteris ac decrevimus, volumus
et nunc et in posterum valere tempus, contrariis quibusvis rebus nequa­
quam obsistentibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi
mensis Octobris anno MCMXCVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco & Sigilli
In Secret. Status tab., n. 418.117
Acta Ioannis Pauli Pp. II
17
IV
Venerabili Servae Dei Mariae ab Incarnatione Rosal Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Flecto genua mea ad Patrem... ut va­
leatis comprehendere cum omnibus sanctis quae sit latitudo et longitudo et
sublimitas et profundum, scire etiam supereminentem scientiae caritatem
Christi» (Eph 3, 14. 18-19). Ita Paulus Ephesios allocutus est postquam ip­
semet, singulari fultus gratia, investigabiles mysterii Christi divitias est perscrutatus. Venerabilis Dei Serva Maria ab Incarnatione Rosal, illud perse­
quens Paulinum exemplum postquam per passionis Christi contemplatio­
nem in divitias Cordis eius sese immerserat, ad augendam praesertim apud
puellas cognitionem Iesu vitam insumpsit. Quae quidem non tantum Bethlemitas Sorores reformavit, verum etiam apud diversas Americae Australis civitates sociatam praestitit operam ad Ecclesiae incrementum atque
mulieris dignitatem per institutionem et culturam vindicavit. Guatimalensi
in civitate, in pago Quezaltenango, die xxvi mensis Octobris anno MDCCCXX
nata est a parentibus christiana fide valide firmatis, et insequenti die aquis
baptismatis est abluta, Maria Vincentia nomine accepto. Parentes saepe
eam hortati sunt ad caritatem erga pauperes exercendam et ad cultum erga
Nativitatem Passionemque Christi Virginemque Deiparam fovendum. Sep­
temdecim annos nata, persensit se ad vitam religiosam esse vocatam, et an­
no MDCCCXXXVIII Guatimala in urbe religiosum induit habitum in coenobio
Sororum Bethlemitarum, nomen sibi assumens Mariam ab Incarnatione a
Corde Iesu. Silentii, observantiae regularis, solitudinis studio flagrans, anno
MDCCCXLII debita cum licentia in conventum Sanctae Catharinae transiit;
perspiciens tamen mansionem illam ineptam esse animae suae, de spiritalis
moderatoris consilio sequenti anno in coenobium rediit unde olim discesserat; tunc Deus ei munus concredidit pristinam observantiam restituendi.
Anno MDCCCLV moderatrix constituta, reformationem incohavit Sororum Be­
thlemitarum, novas exarando Constitutiones. Haud pauca discrimina oppetere debuit, quin animo umquam deficeret, immo reformationis opus maio­
re perrexit studio. Quando in difficultatibus versabatur, in contemplatione
Passionis Christi mentis solatium quaerebat; sic enim animum firmare, fi­
dem spemque corroborare consueverat. Cultum quoque diffundere conata
est erga Cor Iesu et Beatam Mariam Virginem. Anno MDCCCLXI, variis eoo-
18
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
perantibus sororibus ut novas Constitutiones ad effectum deduceret, in pa­
go suo natali religiosam condidit domum. Gloriam Dei proximique salutem
appetens, fratribus indigentibus et aegrotis sedule inserviit, institutionem
puellarum iuvenumque apud scholas et convictus provexit. Sororibus suis
dicere solebat: « Omnia amitti possunt, dummodo ne amittatur caritas ».
Patria relicta, aliis in Nationibus operam suam constituit; domus sunt dif­
fusae in Costarica, Columbia et Aequatoria. Ut patet, contemplationem
cum actione componere scivit; fortitudinem quidem ex contemplatione atti­
git ad opera apostolatus exercenda. Tam labores apostolici quam innumera
itinera ad bonum faciendum valetudinem suam enervarunt. Anno
MDCCCLXXXVI, die XXIV mensis Augusti, cum in urbem Tulcaniam iter quod­
dam faceret, a Deo vocata terrestrem vitae cursum explevit. Exuviae eius
ibidem sunt conditae et decem post annos Pastopolim translatae, ubi sepul­
crum eius exstat et quo innumeri fideles cotidie peregrinantur. Causa beati­
ficationis et canonizationis anno MCMXII est incohata. Servatis omnibus de
iure servandis, die vi mensis Aprilis anno MCMXCV Nobis coram decretum
prodiit de virtutibus heroum in modum a Dei Serva exercitis et anno
MCMXCVI die XVII mensis Decembris decretum evulgatum est super miraculo,
intercessioni Servae Dei adscripto et in Columbia anno MCMLXXV patrato.
Idcirco statuimus ut beatificationis ritus die iv mensis Maii anno MCMXCVII
Romae celebraretur. — Hodie igitur in foro ante Vaticanam Sancti Petri
Apostoli Basilicam inter Missarum sollemnia hanc ediximus formulam: Nos,
vota Fratrum Nostrorum Ambrosii Echebarria Arroita, Episcopi Barbastrensis-Montisonensis, Victoris Aloisii Mondello, Archiepiscopi RheginensisBovensis, Iulii Nicolini, Episcopi Cremonensis, et Iulii Henrici Prado Bolaños, Episcopi Pastopolitani, nec non plurimorum aliorum Fratrum in epi­
scopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis
Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut
Venerabiles Servi Dei Florentinus Asensio Barroso, Zephyrinus Giménez
Malla, Caietanus Catanoso, Henricus Rebuschini et Maria ab Incarnatione
Rosal Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum: Fioren­
tini Asensio Barroso die nona Augusti; Zephyrini Giménez Malla die quarta
Maii; Caietani Catanoso die vicesima Septembris; Henrici Rebuschini die
decima Maii; et Mariae ab Incarnatione Rosai die vicesima septima Octo­
bris in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Pa­
tris et Filii et Spiritus Sancti.
Quae vero decrevimus volumus firma esse ac rata in perpetuum, contra­
riis rebus minime obstantibus.
19
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv
mensis Maii, anno MCMXCVII, Pontificatus Nostri undevicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 418.058
V
Caelitum Beatarum honor cultusque Servae Dei Mariae Karlowska tribuuntur.
Ad perpetuam rei memoriam. — « Si fuerint alicui centum oves, et erra­
verit una ex eis, nonne relinquet nonaginta novem in montibus et vadit
quaerere eam, quae erravit? » (Mt 18, 12). Sic Profecto Divinus Se gerebat
hominum pastor qui olim etiam est elocutus: «Non egent, qui sani sunt,
medico, sed qui male habent. Non veni vocare iustos, sed peccatores in
paenitentiam » (Lc 5, 31-32). Exemplis illis collustrata Domini Iesu
doctrinisque imitata est Boni Pastoris curam sollicitam Maria Karlowska
Bonique pariter Samaritani magnanimitatem, quae pro feminis sese impen­
dit magna rerum ac morum laborantibus miseria, dum humanae simul ea­
rum provectioni efficienter consulebat et christianae maturitati sicque etiam
Regni Christi aedificationi. Parentibus haec Dei Serva orta est Matthaeo
Karlowski et Generosa Eugenia Dembinska quarto mensis Septembris die
anno MDCCCLXV parvo in oppido SlupówJca, quod hodie Karlowo nuncupa­
tur, intra archidioecesis Gnesnensis fines. A suis religiose instituta pietatem
percoluit caritatemque in pauperes aegrotantesque ac votum nuncupavit
castitatis. Posnaniae degens opus apud sartorem fecit eodem tempore ope­
ram etiam dare coepit redimendis meretricibus, quas urbis illius in regioni­
bus infamibus quoque tum conquirebat, amanter omnino alliciens ac mo­
nens ut improbam desererent vitam Deique custodirent legem. Haec tamen
ei navitas, quantumvis prudenter expleretur, haud paucas genuit reprehen­
siones et molestias, quas ob Christi ipsius tolerabat amorem hominumque
aeternam salutem. Providentiae divinae sese tota praesidio concredidit
suumque opus asperum sane producens domos aperuit quo feminae illae
adiutae reciperentur, quas sana educationis ratione docuit Dei amorem et
vitae honestatem et manuum operam unde victum sibi vitae ita lucraren­
tur, quin suam conculcaret dignitatem feminarum. Sodalibus dein ac socia-
20
Acta Apostolicae Sedis ­ Commentarium Officiale
bus sese circumdedit atque mulieres ad salvandas condidit Sororum Divini
Pastoris a Providentia Divina Congregationem cuius fuit usque ad mortem
ea ipsa moderatrix. Sollicite nimirum accurateque curavit instruendas Soro­
res quas monebat usque ut Bonum Pastorem sectarentur suamque in Dei
ministerium impenderent vitam necnon egentium proximarum. Vehementi
at materno imperio suum direxit Institutum, cuius opera postea ad curatio­
nem extendit mulierum quoque acceptarum in valetudinaria. Puellis item
adulescentulis, quae reformatae erant et cupiebant suam conferre indu­
striam apostolatui Congregationis ipsus, Societatem excitavit Sanctae Ma­
riae Magdalenae. Misericordiae incepta sedulo procuravit et mulieres, quot­
quot illuc accesserunt, divinae paternitatis vicissim expertae sunt dulcedi­
nem. Ex liturgia sacra et divinarum ponderatione scripturarum ex precatio­
ne ac pietate erga Eucharistiam ac Passionem Sacratumque Cor Iesu nec­
non Virginem Mariam Serva Dei vires hausit abunde, quibus suum perse­
qui munus valeret in christianaeque perfectionis via ulterius progredi. Sua
propter egregia merita de causis socialibus magni quidem Polono a populo
aestimabatur tum etiam a civitatis Polonae auctoritatibus. Omnibus sic
exornata virtutibus atque veram vitae exhibens sanctimoniam curriculum
terrestre suum Martii mensis die xxiv anno M C M X X X V pie omnino in coeno­
bio loci Pniewite hodie intra Thoruniensis fines dioecesis absolvit, cuius
dein cadaver in urbem translatum J abłonowo Pomorskie est, ubi mortuo­
rum opperiens resurrectionem etiamnum requiescit. Sine intermissione cum
sanctitatis ipsius persisteret fama, anno M C M L X V . Beatificationis Canonizatio­
nisque causam instituit Antistes Culmensis, omnibus nimirum ex lege rebus
necessariis exactis. Die autem undecimo mensis Iulii anno MCMXCV hanc Dei
Servam heroum more theologales factitavisse virtutes et cardinales adnexas­
que cunctas ediximus. Nostro demum in conspectu super miraculo prodiit
decretum quod Gedanae evenisse fertur anno M C M L X X V I I I atque eiusdem
Servae Dei adscribitur deprecationi.
His de causis ut Beatificationis perageretur ritus subsequenti Iunii men­
sis sexto die in Sollemnitate Sacratissimi Cordis Iesu constituimus ab
Nobismet ipsis pastoralem Poloniae salutationem iterum complentibus.
Hodie propterea notissimo in oppido Zakopane nuncupato eucharistica
intra sollemnia sacra perplacuit hanc patrio sermone pronuntiare formulam
qua dictam Dei Servam ad gradum Beatarum eveximus coram immensa
pastorum sacrorum fideliumque multitudine:
Spełniając życzenie naszego brata Franciszka Macharskiego, Arcybisku­
pa Metropolity Krakowskiego, i naszego brata Andrzeja Suskiego, Biskupa
21
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Toruńskiego, jak również wielu innych braci w biskupstwie, oraz licznych
wiernych, za radą Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych naszą Władzą Apo­
stolską zezwalamy, aby odtąd Czcigodnym Sługom Bożym: Bernardynie
Marii J abłońskiej oraz Marii Karłowskiej przysługiwał tytuł błogosławio­
nych, I aby ich święta obchodzono w miejscach i w sposób określony przez
prawo. Dla Bernardyny Marii J abłońskiej będzie to corocznie 23 września,
a dla Marii Karłowskiej 6 czerwca. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Qua prolata sollemniter sententia continuo sumus nos cum adstantibus
novensilem venerati Beatam eiusque exempla inculcantes preces quoque
Aeternum ante Sacerdotem pro militante in terris efflagitavimus Ecclesia.
Hisce vero quae statuta sunt Litteris Nostris, perinde ac praesens in
tempus ita in posterum, firma ac rata esse iubemus, quibusvis haudqua­
quam obstantibus contrariis causis.
Datum apud Zakopane in Polonia, sub anulo Piscatoris, die sexto men­
sis Iunii anno Domini M C M X C V I I , Pontificatus Nostri undevicesimo.
83 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco EB Sigilli
In Secret. Status tab., n. 418.057
VI
Ecclesia paroecialis Sacratissimo Cordi Iesu dicata in urbe Massiliensi ad gradum
Basilicae minoris evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Sacratissimum Cor Iesu merito fideli­
bus praecipue difficultatibus vexatis exstat refugium: ceterum Dei Filius
incarnatione sua cum omni homine quodammodo Se univit omnesque hu­
mano corde dilexit (cfr Gaudium et spes, 22).
Libentes idcirco concedimus postulationi Venerabilis Fratris Bernardi
Panafieu, Archiepiscopi Massiliensis, petentis ut templum paroeciale in ipsa
urbe Massilia exstans dignitate Basilicae Minoris exornaretur, confisi sane
fore ut hoc privilegium haud parum conferat ad bonum populi Dei illius
archidioecesis adque divinam misericordiam abundantius super ipsum fundendam.
22
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
De consilio ideo Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramen­
torum, potestate Nostra Apostolica, per has Litteras statuimus, ut Ecclesia
paroecialis Sacratissimo Cordi Iesu dicata in urbe Massiliensi, titulo et di­
gnitate Basilicae Minoris fruatur, iuribus additis et privilegiis huiusmodi
templorum propriis, servatis iis quae iuxta Decretum « De titulo Basilicae
Minoris » die ix mensis Novembris, anno MCMLXXXIX, datum servanda sunt.
Haec vero nunc et in posterum firma esse volumus, contrariis quibuslibet
rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvn
mensis Septembris, anno MCMXCVII, Pontificatus Nostri undevicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret, Status tab., n. 418.976
VII
Sanctuario Beatae Virginis Mariae sub titulo « Nossa Senhora das Neves » dicato
in archidioecesi et urbe Parahybensi Basilicae Minoris dignitas tribuitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Maxime colitur a populo christiano
Deipara Maria, « quae signum sacrae virginitatis extulit, et intemeratae in­
tegritatis pium Christo vexillum erexit » (S. Ambrosius, De institutione Vir­
ginis, V). Quam quidem devotionem fovere cupientes libentes accepimus
postulationem Venerabilis Fratris Marcelli Pinto Carvalheira, Archiepiscopi
Parahybensis, qui petivit ut titulo Basilicae Minoris honestaretur Sanctua­
rium Beatae Mariae Virgini sub titulo « Nossa Senhora das Neves » in urbe
Parahybensi dicatum, in quo omnia instituta ad cultum sollemniorem ne­
cessaria accommodata sunt nec non divinae gratiae copiose a populo af­
fluente recipiuntur. Confidimus sane fore ut, intercedente Sancta Dei Genetrice Maria, hoc privilegium ad spiritale lucrum Christifidelium adque fidem
catholicam in illa regione corroborandam plurimum proficiat.
De consilio ideo Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramen­
torum, potestate Nostra Apostolica per has Litteras statuimus, ut supra
dictum sanctuarium Beatae Mariae Virginis titulo et dignitate Basilicae Mi-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
23
noris fruatur, iuribus additis et privilegiis huiusmodi templorum propriis,
servatis iis quae secundum Decretum « De titulo Basilicae Minoris » die ix
mensis Novembris anno MCMLXXXIX datum servanda sunt. Haec nunc et in
posterum firma esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v men­
sis Novembris, anno MCMXCVII, Pontificatus Nostri vicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 420.196
VIII
Ecclesiae paroeciali sancto Nicolao dicatae in dioecesi Tarnoviensi, Basilicae Mi­
noris dignitas tribuitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Sanctus Nicolaus per multa misericor­
diae opera pastoralemque suam industriam Christi factus est dispensator
idoneus (cfr S. Augustinus, Sermo LIV, 3); quare sacerdotibus et laicis
exemplar praebetur christianae fidei et caritatis.
Laetantes igitur accepimus postulationem Venerabilis Fratris Iosephi
¿ycinski, Episcopi Tarnoviensis, qui enixe petiit ut templum Sancto Nico­
lao dicatum ab Apostolica Sede titulo Basilicae Minoris honestaretur. Plane
fisi fore ut per eiusdem Sancti exemplum et auxilium fideles Ecclesiae mis­
sionem ferventer participent, audito consilio Congregationis de Cultu Divino
et Disciplina Sacramentorum atque certiores facti omnia instituta ad cul­
tum sollemniorem necessaria ibi accommodata esse, Apostolicae Nostrae po­
testatis plenitudine statuimus ut ecclesia paroecialis dicata Sancto Nicolao,
Episcopo et Martyri, in loco vulgo dicto Bochnia in dioecesi Tarnoviensi, in
posterum dignitate Basilicae Minoris frui possit, iuribus additis et privilegiis
huiusmodi templorum propriis, servatis iis quae servanda sunt secundum
Decretum « de titulo Basilicae Minoris » die ix mensis Novembris anno
MCMLXXXIX evulgatum. Quae vero concedimus, volumus nunc et semper fir­
ma esse, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
24
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VIII
mensis Novembris, anno MCMXCVII, Pontificatus Nostri vicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 412.275
CONVENTIO
INTER SANCTAM SEDEM ET REI PUBLICAE MELITENSIS GUBERNIUM
DE ACCESSIONE FACULTATIS THEOLOGICAE
AD STUDIORUM UNIVERSITATEM MELITENSEM
ACCORDO
TRA LA SANTA SEDE
E IL GOVERNO DELLA REPUBBLICA DI MALTA
SULL'INCORPORAZIONE DELLA FACOLTÀ DI TEOLOGIA
NELL'UNIVERSITÀ DI MALTA
La Santa Sede e il Governo della Repubblica di Malta, avendo presente
lo sviluppo storico degli studi universitari a Malta ed avendo soprattutto
considerato i vantaggi di carattere scientifico, culturale e sociale che po­
tranno derivare da un più stretto collegamento della Facoltà di Teologia
con l'Università di Malta, stabiliscono di comune intesa quanto segue:
1. La Facoltà di Teologia è incorporata nell'Università di Malta.
Tale incorporazione e le funzioni della Facoltà di Teologia sono regolate,
in primo luogo, dalle disposizioni del presente Accordo e, in secondo luogo,
dalle Leggi di Malta e dagli Statuti della stessa Università.
2. I gradi accademici e i diplomi conferiti dalla Facoltà di Teologia
avranno valore canonico e civile.
3. Per quel che concerne la struttura, l'organizzazione interna, il corpo
accademico e quello studentesco, la Facoltà di Teologia è incorporata nel­
l'Università di Malta nello stato di fatto in cui essa si trova alla data del
presente Accordo e come risulta dall'Allegato, salvo restando alla stessa Fa­
coltà, per un suo ragionevole ed adeguato sviluppo, il diritto di variare il
Acta Ioannis Pauli Pp. II
25
numero degli studenti e dei docenti, nonché il diritto di provvedere altri
corsi di teologia e di qualunque altra disciplina connessa, se ciò sarà ritenu­
to necessario per la congrua preparazione dei suoi studenti.
4. L'Università di Malta, in tutto ciò che riguarda l'ordinamento degli
studi ed i requisiti accademici e canonici dei docenti della Facoltà di Teolo­
gia, procederà in conformità con quanto prescritto dalla Costituzione Apo­
stolica « Sapientia christiana » del 15 aprile 1979 e dalle « Ordinationes »
emanate dalla Congregazione per l'Educazione Cattolica il 29 aprile 1979 e
con eventuali norme canoniche che in futuro dovessero integrare o sostitui­
re quelle contenute in tali documenti della Santa Sede.
I concorrenti ad un posto di docente nella Facoltà di Teologia dovranno
munirsi previamente di un attestato dell'Arcivescovo di Malta che non vi è
alcuna obiezione canonica contro di essi.
Per le discipline concernenti la fede e la morale, l'Università di Malta
comunicherà tempestivamente allo stesso Arcivescovo il nome del candidato
vincitore del concorso, il quale riceverà la nomina di docente dopo che avrà
emesso la professione di fede presso il medesimo Ordinario e da questi avrà
ricevuto la « missione canonica ».
Qualora lo stesso Arcivescovo, per ragioni attinenti alla fede, alla con­
dotta morale o alla disciplina ecclesiastica, dovesse revocare il « nulla osta »
o la « missione canonica » a un docente, questi cesserà di far parte della Fa­
coltà di Teologia e immediatamente si procederà per la nomina di un nuo­
vo docente.
5. Il Governo di Malta e, tramite la «Foundation for Theological Studies », l'arcidiocesi di Malta forniranno i mezzi economici necessari per il
conveniente funzionamento della Facoltà di Teologia, nella misura e nei
modi che saranno stabiliti di comune intesa.
6. Il Presidente della « Foundation for Theological Studies » o un suo de­
legato farà parte del Consiglio dell'Università. Due rappresentanti della
stessa « Foundation for Theological Studies » faranno parte del Consiglio
della Facoltà di Teologia.
7. Se in avvenire sorgessero difficoltà di interpretazione o di applicazio­
ne delle precedenti disposizioni, la Santa Sede e il Governo della Repubbli­
ca di Malta affideranno la ricerca di un'amichevole soluzione ad una Com­
missione Paritetica che sarà composta, per parte della Santa Sede, dal Nun­
zio Apostolico a Malta e dall'Arcivescovo di Malta o da loro delegati, e, per
26
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
parte del Governo Maltese, dal Ministro dell'Educazione e dal Rettore del­
l'Università o da loro delegati.
26 settembre 1988.
Per la Repubblica di Malta
Per la Santa Sede
UGO MIFSUD BONNICI
© PIER LUIGI CELATA
Ministro dell'Educazione
Arcivescovo tit. di Doclea
Nunzio
Apostolico
Allegato relativo all'Art. 3 dell'Accordo del 26 settembre 1988 tra la
Santa Sede ed il Governo della Repubblica di Malta sull'incorporazione del­
la Facoltà di Teologia nell'Università di Malta.
Si attesta che alla data del 26 settembre 1988 la Facoltà di Teologia
consta delle tre seguenti entità, canonicamente erette:
A) Facoltà di Teologia propriamente detta; B) « Institute for Religious
Studies »; C) « Institute of Philosophy and Human Studies ».
A. La Facoltà di Teologia propriamente detta: comprende tre cicli, di cui
il primo della durata di 5 anni, al termine del quale è conferito il Baccalau­
reato (S.Th.B.); il secondo della durata di 2 anni, al termine del quale è
conferita la Licenza (S.Th.L.); il terzo, della durata di un congruo numero
di anni, per il conseguimento del Dottorato (S.Th.D.). La Facoltà conferisce
pure il Diploma in Teologia Pastorale.
Il corpo docente comprende docenti Permanenti, non-Permanenti e Visiting teachers. I docenti Permanenti sono divisi in tre gradi: Lettori, Profes­
sori-Associati, Professori. I Docenti non-Permanenti e i Visiting-Teachers
possono essere maltesi o stranieri, e variano di numero secondo le esigenze
dei Dipartimenti. La Facoltà annovera, inoltre, 3 Professori Emeriti.
La Facoltà consta di sei Dipartimenti con i relativi docenti, come segue:
1. Dipartimento di Teologia Fondamentale e Dogmatica, incluso l'Ecu­
menismo: con 3 docenti Permanenti (di cui uno Professore e due Lettori);
2. Dipartimento di Teologia Morale, inclusa la Teologia Spirituale ed
Ascetica: con 2 docenti Permanenti (Professori);
3. Dipartimento di Sacra Scrittura, Ebraico e Greco: con 3 docenti Per­
manenti (di cui un Professore e due Lettori);
Acta Ioannis Pauli Pp. II
27
4. Dipartimento di Storia della Chiesa, Patristica ed Archeologia Paleo­
cristiana: con 2 docenti Permanenti (tra cui un Professore ed un posto at­
tualmente vacante);
5. Dipartimento di Teologia Pastorale, Diritto Canonico e Liturgia: con
5 docenti Permanenti (tra cui un Professore, un Professore-Associato, due
Lettori ed un Assistente-Lettore);
6. Dipartimento di Filosofìa: con 5 docenti permanenti (tra cui un Pro­
fessore, due Lettori e due posti attualmente vacanti). In quest'ultimo anno,
quando gli studenti di Filosofìa frequentavano già i corsi presso l'Universi­
tà, il Governo, nella previsione dell'incorporazione della Facoltà di Teologia
nell'Università, aveva già assegnato al Dipartimento di Filosofìa della Fa­
coltà di Teologia una cifra corrispondente a quattro « full timers » (un Pro­
fessore e tre Lettori), uno dei quali destinato all'insegnamento di una scien­
za già inclusa nel Dipartimento di Teologia Pastorale della Facoltà di Teo­
logia. Questa materia potrà essere eventualmente considerata dal Consiglio
di Facoltà.
Ogni Dipartimento, col consenso del Consiglio di Facoltà, invita annual­
mente dei Lettori non-Permanenti secondo i propri bisogni. Ogni Diparti­
mento è retto da un proprio Coordinatore.
I membri Permanenti del corpo docente, su una base di impiego parttime, sono presenti nella Facoltà di Teologia secondo il seguente numero di
sessioni settimanali: 5 Professori per 4 sessioni e 1 Professore per 2/3 sessio­
ni; 1 Professore-Associato per 2 sessioni; 1 Lettore per 4 sessioni, 4 Lettori
per 3 sessioni, 6 Lettori per 2 sessioni ed 1 Lettore per 1 sessione. Ogni ses­
sione corrisponde a mezza giornata lavorativa.
B. « Institute for Religious Studies » è abilitato a conferire il Baccalaurea­
to in Studi Religiosi ed è strutturato in un ciclo di corsi serali part-time
della durata di 5 anni. E altresì abilitato a conferire il Diploma in Studi
Religiosi dopo un ciclo biennale di corsi.
L'Istituto ha sede in Floriana (Istituto Cattolico), è retto da un proprio
Direttore e da un « Board » soggetto al Consiglio della Facoltà di Teologia,
il cui Rettore è il Chairman dello stesso « Board ». I docenti dell'Istituto so­
no scelti, per lo più, fra quelli Permanenti della stessa Facoltà, nia sono in­
vitati anche altri docenti.
28
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
C. « Institute of Philosophi/ and Human Studies » comprende un ciclo di 3
anni con corsi di Filosofia, Psicologia e Sociologia. È abilitato a conferire il
Baccalaureato in Filosofìa e Scienze Umane.
Con l'incorporazione della Facoltà di Teologia nell'Università, l'Istituto
di Filosofìa e Scienze Umane, di fatto, rimarrà sospeso.
Gli studenti iscritti alla Facoltà di Teologia nell'anno accademico 19881989 sono così distribuiti:
a) Facoltà di Teologia propriamente detta: 36 « regulars » e 13 « curriculars ». Sono inoltre da aggiungere 19 studenti che, come previsto per il I
ciclo di teologia, seguono corsi di filosofìa e sono così distribuiti: 15 «regu­
lars » iscritti alla Facoltà di Lettere nell'Università di Malta, 2 in procinto
di esservi iscritti in base alla « mature matriculation », 2 « curriculars » iscrit­
ti alla Facoltà di Teologia.
o
b) « Institute for Religious Studies »: 82 « regulars » e 12 « curriculars ».
c) « Institute of Philosophy and Human Studies »: 4 « regulars » e 1
« curricular ».
£8 GIUSEPPE MERCIECA
Il Oran Cancelliere
VINCENZO BORG
Il Rettore
Visto
£8 PIER LUIGI CELATA
Conventionem
integrat
Protocollum
Addictionale
quod
sequitur:
PROTOCOLLO AGGIUNTIVO ALL'ACCORDO
TRA LA SANTA SEDE
E IL GOVERNO DELLA REPUBBLICA DI MALTA
SULL'INCORPORAZIONE DELLA FACOLTÀ DI TEOLOGIA
NELL'UNIVERSITÀ DI MALTA
La Santa Sede e il Governo di Malta, facendo seguito alla proposta
avanzata dallo stesso Governo ed alle successive discussioni, stabiliscono di
comune intesa di emendare l'Articolo Sei dell'Accordo sull'incorporazione
Acta Ioannis Pauli Pp. II
29
della Facoltà di Teologia nell'Università di Malta, firmato il 26 Settembre
1988, come segue:
« Un rappresentante del Presidente della « Foundation for Theological
Studies», nominato dallo stesso Presidente, farà parte del Consiglio della
Università. Due rappresentanti della « Foundation for Theological Studies »,
da questa nominati, faranno parte del Consiglio della Facoltà di Teologia ».
Il presente Protocollo aggiuntivo è parte integrale dell'Accordo firmato
dalle due Parti il 26 Settembre 1988.
Fatto alla Valletta, Malta, il 26 del mese di gennaio millenovecentonovantacinque, in due testi originali, ciascuno in italiano e in inglese, ambe­
due facenti ugualmente fede.
Per la Santa Sede
£8 PIER LUIGI CELATA
Per il Governo di Malta
MICHAEL FALZON
Arcivescovo tit. di Doclea
Ministro
Nunzio Apostolico
e
dell'Educazione
Risorse umane
ADDITIONAL PROTOCOL TO THE AGREEMENT
BETWEEN THE HOLY SEE
AND THE GOVERNMENT OF THE REPUBLIC OF MALTA
REGARDING THE INCORPORATION
OF THE FACULTY OF THEOLOGY
IN THE UNIVERSITY OF MALTA
The Holy See and the Government of Malta, following the proposai presented by the said Government and subséquent discussions, by common
accord decide to amend Artide Six of the Agreement on the incorporation
of the Faculty of Theology in the University of Malta, signed on 26
September 1988, to read as follows:
"A représentative of the Chairman of the Foundation for Theological
Studies, nominated by the said Chairman, shall form part of the Council
for the University. Two représentatives of the Foundation for Theological
Studies, nominated by the said Foundation, shall form part of the Faculty
Board of Theology".
The présent Additional Protocol forms an integral part of the Agree­
ment signed by the Parties on 26 September 1988.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
30
Done at Valletta, Malta, on the 26th day of January one thousand nine
hundred and ninety-five in two origináis, each in the Italian and English
languages, both texts being equally authentic.
For the Holy See
For the Government of Malta
& PIER LUIGI CELATA
MICHAEL FALZON
Titular Archbishop of Doclea
Minister of Education and
Apostolic Nuncio
Human Resources
Instrumenta
nium Rei
urbe
ratihabitionis
Publicae
Valletta
die
studiorum
—
inter
Melitensis constitutae,
XXV
mentorum permutationem
significaverunt
Conventionis
mensis
Sancta
uniuscuiusque
Universitatem
accepta et
Martii
Sedes
servatis
Melitensem
Sanctam
anno
et
Res
legibus
secundum
et
Guber­
reddita mutuo fuerunt
MCMXCV.
Publica
—
Sedem
Per
Melitensis
Facultatis
normam
horum
accessionem
Theologicae
eiusdem
in
instru­
ad
pactionis.
CONVENTIO
INTER SANCTAM SEDEM ET REM PUBLICAM MELITENSEM
AD APTIUS INSTITUTIONEM ET EDUCATIONEM RELIGIOSAM CATHOLICAM
IN SCHOLIS ISTIUS REI PUBLICAE ORDINANDAM.
ACCORDO
TRA LA REPUBBLICA DI MALTA E LA SANTA SEDE
PER MEGLIO ORDINARE L'ISTRUZIONE
E L'EDUCAZIONE RELIGIOSA CATTOLICA NELLE SCUOLE STATALI
La Repubblica di Malta e la Santa Sede
— considerando che i principi della religione cattolica fanno parte del
patrimonio storico, culturale e sociale del popolo maltese;
— riconoscendo il valore dell'istruzione e dell'educazione religiosa nel
processo educativo globale della persona umana;
— tenendo presenti, da parte della Repubblica di Malta, i principi
sanciti dalla Sua Costituzione e, da parte della Santa Sede, i documenti del
Concilio Vaticano II nonché le disposizioni del Codice di Diritto Canonico;
hanno convenuto sull'opportunità di addivenire ad un Accordo per meglio
ordinare l'istruzione e l'educazione religiosa cattolica nelle scuole statali.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
31
A tal fine la Santa Sede, rappresentata dal Suo Plenipotenziario Mons.
Pier Luigi Celata, Arcivescovo titolare di Doclea e Nunzio Apostolico a
Malta, e la Repubblica di Malta, rappresentata dal Suo Plenipotenziario
On. Dott. Ugo Mifsud Bonnici, Ministro dell'Educazione, hanno stabilito di
comune intesa quanto segue:
Articolo 1
La Repubblica di Malta garantisce l'istruzione e l'educazione religiosa
cattolica, nel quadro delle finalità e come parte integrante dell'attività della
scuola, nelle scuole statali di ogni ordine e grado non di livello terziario.
Nessuno, tuttavia, sarà obbligato a ricevere l'istruzione e l'educazione
religiosa cattolica.
Articolo 2
L'insegnamento della religione cattolica dovrà essere conforme alla dot­
trina della Chiesa, secondo i programmi e i metodi stabiliti dalla Conferenza
Episcopale Maltese, cui compete anche di preparare o scegliere i libri di
testo per gli studenti e le guide per i docenti.
Detto insegnamento sarà impartito da insegnanti che abbiano il ri­
conoscimento di idoneità, non revocato, da parte del Vescovo Diocesano nel
cui territorio è situata la scuola.
Allo stesso insegnamento sarà riconosciuto uno « status » ed un'impor­
tanza pari a quelli delle altre materie principali del programma scolastico.
Articolo 3
L'animazione religiosa e la guida morale degli studenti, come parte es­
senziale della loro educazione religiosa, sarà assicurata da « Religious Counsellors » nominati dal Vescovo Diocesano nel cui territorio è situata la scuo­
la ed aventi lo « status » di « Counsellor in the Education Department » o
uno « status » ad esso equipollente. Essi svolgeranno la loro attività educativo-pastorale secondo le direttive della Conferenza Episcopale Maltese.
Articolo 4
L'« Education Officer (Religion) » sarà un officiale del Governo scelto tra
i ministri ordinati della Chiesa Cattolica. Egli dovrà avere l'approvazione,
non revocata, della Conferenza Episcopale Maltese.
32
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Articolo 5
Le disposizioni di cui ai precedenti Articoli 2, 3 e 4 saranno applicate
secondo i « Modes of Regulation on Catholic Religious Instruction and Edu­
cation in State Schools », oggetto dell'intesa sottoscritta, contestualmente al
presente Accordo, dal Presidente della Conferenza Espiscopale Maltese e dal
Ministro dell'Educazione.
Articolo 6
Il presente Accordo entrerà in vigore al momento della sua sottoscrizione.
Articolo 7
Se in avvenire sorgessero difficoltà di interpretazione o di applicazione
del presente Accordo o dei « Modes of Regulation on Catholic Religious In­
struction and Education in State Schools », la Santa Sede e la Repubblica
di Malta affideranno la ricerca di un'amichevole soluzione ad una Commis­
sione Paritetica che sarà composta, per parte della Santa Sede, dal Nunzio
Apostolico a Malta e dal Presidente della Conferenza Episcopale Maltese o
da loro delegati, e, per parte della Repubblica di Malta, dal Ministro della
Educazione e dall'Ambasciatore di Malta presso la Santa Sede o da loro
delegati.
Fatto a Malta, in doppio originale, il sedici novembre millenovecentottantanove.
Per la Repubblica di Malta
Per la Santa Sede
UGO MIFSUD BONNICI
© PIER LUIGI CELATA
Ministro dell'Educazione
Arcivescovo tit. di Doclea
Nunzio Apostòlico a Malta
Una
tur,
a
cum
supra memorata
Conferentiae
Rei Publicae
Episcopalis
Conventione
Melitensis
ipsaque
Praeside
Melitensis hoc constitutum subsignatum
ad
effectum ut perducereet
est:
Ministro
Educationis
Acta Ioannis Pauli Pp. II
33
MODES OF REGULATION
ON CATHOLIC RELIGIOUS INSTRUCTION AND EDUCATION
IN STATE SCHOOLS
The President of the Maltese Episcopal Conference and the Minister of
Education of the Republic of Malta, establish with common accord the following Modes of Regulation for the implementation and application of the
Agreement, signed this same day by the Holy See and the Republic of
Malta, concerning the éducation and teaching of the Catholic Religion in
State schools of all grades and levéis:
/.
With référence to article 2:
1.1 Whilst it shall remain the responsibility of the State Authorities to
engage or appoint the teachers of Religion, thèse Authorities shall, in the
case of teachers who teach Religion as a separate subject, (as is presently
done in schools of post-primary level), bind themselves to engage in the
teaching of Religion only those who have been cleared in writing by the
Locai Ordinary.
1.2 In the case of teachers engaged to teach one class and consequently
teach Religion together with the other class subjects, (as is presently done
in the primary level), it is to be assumed that, if no adverse comments are
made by the Local Ordinary, no diffîculties should be deemed to exist with
regard to their teaching of Religion.
1.3 It is to be understood in the case of ail teachers who in any way
teach Religion, that the State Authorities shall take the necessary steps to
remove thèse teachers from imparting religious knowledge, when, in the
opinion of the Local Ordinary, there are reasons to believe they are not
teaching Religion adequately in content or in method, or when their conduct or the faith they profess is such that it renders difficult the Christian
witness every teacher of Religion should give as a basis of his role. The
State Authorities will provide other teachers to supplément the teaching of
Religion in the classes where teachers have been precluded from teaching
Religion according to this paragraph.
2.1 Ail those who in any way teach Religion in State schools should
have the following qualifications:
34
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
(a) a serious Catholic religious conviction;
(b) a personal situation that accords with the Roman Catholic morality
to which the teacher must testify;
(c) the absence of any attitude that could seriously harm the dignity of
his function; and
(d) the necessary professional and académie qualifications.
2.2 The following académie qualifications will be ordinarily accepted as
sufficient for the purpose of 2.1:
1. for teachers of Religion at secondary and comparable levéis:
(a) a Degree or Diploma in Theology or Religious Studies recognised for
this purpose by the Maltese Episcopal Conference; or
(b) a Certificate attesting a full course of Theological Studies in a
Catholic Seminary or other Catholic Institution recognised by the Maltese
Episcopal Conference; or
(c) a University Degree in Education, (or an appropriate Teaching Cer­
tificate), which includes the Catholic Religion as one of the subjects of aca­
démie and/or professional spécialisation, taken in a recognised Institution
and recognised by the Maltese Episcopal Conference;
(d) subsidiarily, expérience in the teaching of Religion in schools or reli­
gious lay societies for a number of years. Such expérience is to be recog­
nised as being sufficient by the Local Ordinary.
2. for primary school teachers and teachers of comparable levéis who
teach Religion as part of their normal duties:
(a) any of the above qualifications in (2.2.1): or
(b) a University Degree in Education, or an équivalent Certificate,
which includes such course, or courses, in Religious Education and recog­
nised by the Maltese Episcopal Conference.
2.3 A Board to include the Education Offìcer (Religion) will advise the
Maltese Episcopal Conference on the récognition and équivalence of the
above académie and professional qualifications.
3. It is expected that such teachers foUow approved refresher up-dating
courses in the teaching of the Catholic Religion (content and method). The
Church Authorities will organise such courses as necessary to facilitate the
in-service, up-dating and refresher training of teachers of Religion, preferably conjointly with the Education Department. The help and the advice of the Education Department will be sought in the organisation of
Acta Ioannis Pauli Pp. II
35
such courses, especially where they concern Education Department person­
nel. Normally, this will be achieved through the Education Offìcer (Reli­
gion), working through the Board, or Boards, set up by the Maltese Ecclesiastical Authorities for the purpose. The Education Department will en­
courage and promote the attendance of teachers of Religion in State
schools for such courses.
4. The time allotted to the teaching of the Catholic Religion, should reflect the status attributed to it. In any case, it should not be less than half
an hour daily in primary schools and not less than one hour and a half per
week in ali types of post-primary schools. This time does not include reli­
gious broadcasting or religious animation.
5. The teaching of the Catholic Religion in schools is to be supported
by the necessary facilities and teaching aids.
6. The Episcopal Conference has the right to point out to the Minister
of Education any teaching (in syllabi or texts of other subjects) which is at
variance with the Catholic Church, its Doctrine or its Moráis. The Minister
will on his own responsibility take due notice of this advice from the Epis­
copal Conference when this involves Catholic students, and will take all
those measures which, in his judgement, will be required in the spirit of
this agreement and of the existing laws concerning the matter:
II.
With référence to article 3:
1. The work of a Religious Counsellor (R.C.), designated up tili now as
Spiritual Director, requires that in a school:
(a) he should be a living witness of dedication and moral values;
(b) he gives counselling on religious and moral problems to the students
assigned to him, both individually and in groups according to needs;
(c) he makes visits to the classrooms to talk to the students and answer
any questions they might ask him on Christian living; (he should not as­
sume the role of an Inspector of Religion, nor must he Substitute the
teacher of Religion by giving a formal lesson in Religion). If invited by the
teacher, he may animate or particípate in a religious célébration in the
classroom;
(d) he regularly organises, or sees that there be organised, those célébra­
tions that form an integral part of the religious éducation and formation in
36
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
schools: e.g. the Sacraments of Reconciliation and the Eucharist; Célébra­
tions of the Word of God in the more important periods of the liturgical
year such as Advent, Christmastide, Lent and Eastertide; other religious
célébrations and functions in agreement with the Head of the school;
(e) he helps the school staff in religious matters when requested;
(f) he exercises his activities under the direction of the Education Officer (Religion), — E.O. (R) — in agreement with the Board nominated by
the Church Authorities for this end.
2.1. The R.C. is a full-timer with the Education Department. He is
bound to work a 27.5 hour week like teachers; he will have the same number of holidays, but if necessary, he may be asked by the E.O. (R) to take
part in meetings, seminars, discussions, etc. as required.
2.2. The R.C. exercises his activities during school hours. If he feels the
need that sometimes he should exercise his activities among the students
during the midday break, he can avail himself of time in lieu.
2.3. He signs the attendance register daily like other members of the staff.
2.4. His activities generally are to be planned in this way:
(a) 25% of the school time to animation in the classrooms and 75% to
individuai or group counselling in secondary schools and other schools com­
parable t o them.
(b) not less than 50% of school time for animation in the classroom or
in the school at primary level.
2.5. The R.C. will be assigned by the Local Ordinary to the school or
schools he is to serve, after consultation with the Minister.
2.6. In consultation with the Head of school, the R.C. establishes the
need of help by other priests, e.g. for confessions, Mass, Spiritual Exercises,
congrégations and célébrations.
2.7 He keeps a register of all the students in the school or schools where
he exercises his activities so as to meet ali the Catholic students in the
school and give to each one the required help.
2.8 As far as possible he should stick to a fixed time-table for school visits.
2.9 He should animate each classroom (10-15 minutes) at least once a
term in secondary schools and in schools comparable to them. This should
be done by using the lessons of the teachers who happen to be absent from
school.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
37
2.10 He should plan a programme of visits to the schools, and of reli­
gious functions and célébrations for each term. This should be done in
agreement with the Head of school and the E.O. (R).
2.11 He should submit a forecast of his plans for each fortnight to the
E.O. (R) on the Friday of the preceding fortnight. The fixed time-table for
school visits should be adhered to as much as possible.
2.12 In case of absence, the R.C. should inform the Head of school, if
possible before school starts. The Head of school will then inform the E.O.
(R).
3.1 The school should pro vide the necessary facilities so that the R.C.
may satisfactorily exercise his duties. This means that besides the matters
agreed to and fixed with the E.O. (R).
(a) a room, not necessarily for his exclusive use, equipped with a cruci­
fix, table, some chairs and, if necessary, a prie-dieu or confessional;
(b) didactic material and access to teaching aids available in the school.
3.2 The R.C. will have access to ali the classrooms in the schools entrusted to him as well as to the staff rooms and other rooms just as any
other member of the staff. He should also have direct access to the Head
of school.
3.3 He should not proselitize among the students who have been exempted from receiving éducation in the Catholic Religion, with the proviso
of 3.4.
3.4 Ali students should be allowed to speak to the R.C. whenever they
feel the need.
4.1 The Religious Counsellors are chosen by the Ordinary of the respec­
tive diocèse, and the Director of Education is to be duly informed and given the necessary information.
4.2 The Ordinary of the respective diocèse reserves the right to Substitute and/or remove an R.C. The Director of Education is to be officially
informed about this.
4.3 The Director of Education, on the advice of the E.O. (R), may request the Ordinary of the respective diocèse to admonish any R.C. who
fails seriously to abide by normal disciplinary rules. In case such infringements persist, the Ordinary may be asked to Substitute or remove the said
R.C.
38
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
4tA In case of long absence of a R.C. due to illness, travel, etc., the Or­
dinary of the respective diocèse should try to provide another R.C. in con­
sultation with the E.O. (R). This is to be done when absence is more than
15 calendar days at a stretch.
4.5 Absence from duty of a R.C. is to be reported to the Ordinary of
the respective diocèse by the E.O. (R) in the name of the Director of Edu­
cation.
5. The coordination of activities and administration of the R.C.s is the
responsibility of the E.O. (R) who shall act in accordance with the policy
guidelines determined by the Board nominated by the Maltese Episcopal
Conference for the animation of Religious Education. When there is lack of
agreement between the E.O. (R) and the other members of the Board, the
matter shall be referred to the compétent Authorities, it being understood
that matters of faith, moráis and pastoral activities shall be referred solely
to the Ecclesiastical Authorities.
6.1 The qualifications required for a person to be chosen and nominated
as a R.C. are those fixed by the Maltese Episcopal Conference.
6.2 The R.C. must have the necessary qualifications, including a knowledge of developmental psychology.
6.3 The Church Authorities bind themselves to give the R.C.s the re­
quired training.
7.1 Without préjudice to the rights of those Spiritual Directors who are
at présent employed with the Department of Education, the number of
R.C.s which the Ordinary of the respective diocèse is to provide for service
in State schools is to be fixed by agreement between the said Ordinary and
the Director of Education, or their représentatives. The number is to be
fixed in proportion to the global number of Catholic students in State
schools, and the possibilities of the Church in the Maltese Islands.
7.2 The number is not to be less than 14. This number may be reviewed at the instance of the Church according to its possibilities.
7.3 The Parish Priests or other members of the clergy delegated by
them may be asked by the R.C. to help him in his pastoral activities
and/or animation in the primary and pre-primary shools in their parishes.
7.4 Without any préjudice to what has been stated as regards the num­
ber of R.C.s, the R.C., in consultation with the E.O. (RC) may ask other
Acta Ioannis Pauli Pp. II
39
members of the clergy to help him in special circumstances (e.g. confes­
sions, spiritual exercises), according to the number of students in the school
concerned.
8.1 Because the mission of a R.C. is an ecclesiastical mandate, the ré­
munération of the R.C. is given by the Church Authorities.
8.2 The Government of Malta, through the Minister/Director of Educa­
tion, binds itself to give a sum of money to the Church Authorities each
year as a sign of récognition of its duty to provide such a service in the
schools. The sum offered shall be at the discrétion of the Minister of Edu­
cation.
III.
With référence to article 4:
1.1 The Education Officer (Religion) — E.O. (R) — is appointed by the
State Authorities to serve in State schools.
1.2 This appointaient is made by sélection from among eligible persons
in the Education Department on the same criteria as other Education Officers.
1.3 Applicants to the post E.O. (R) must have the previous written ap­
provai of the Maltese Episcopal Conference.
1.4 The nomination of the Sélection Board is made in agreement with
and the approvai of the Maltese Episcopal Conference.
1.5 In the event that no ordained ministers having the approvai of the
Maltese Episcopal Conference are eligible as required in III: 1.2 of these
Modes, applications are to be opened to other ordained ministers, having
the approvai of the Maltese Episcopal Conference, from outside the Educa­
tion Department.
2. The E.O. (R), vis-à-vis the Department of Education, will enjoy the
same rights as other Educational Officers in so far as they regard condi­
tions of service such as working hours, salary, leave and pension, without
préjudice to what is established in the Agreement and these Modes of
Regulation referring to it.
3. The duties of the E.O. (R) include:
i. a) to tender advice to the Director of Education regarding those as­
pects of his work which fall under the compétence of the Education De­
partment.
40
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
b) to keep the Director of Education informed about the work being
performed in his area of duties, which include educational standards and
the inspection of teachers.
c) to refer to the Director of Education the directives, advice and
recommendations of the Maltese Episcopal Conference regarding the teach­
ing of Religion in schools.
ii. to carry out the directives of the Maltese Episcopal Conference as far
as these regard the teaching of Religion and religious formation of Catholic
students in schools.
iii. to promote the syllabi, text books and methodology as regulated by
the Maltese Episcopal Conference and to see that these being pursued.
iv. to see that the policy of the Education Department as far as it concerns his area of activity is being carried out.
v. to give advice to Heads of schools and teachers how to carry out
their duties as regards the teaching of Religion and the Catholic formation
of students.
vi. to organise and direct educational and cultural activities in the
teaching of Religion.
vii. to organise together with the Church Secrétariat for Catechesis and
for Church schools courses of in-service training for teachers, or to see that
these are held.
viii. together with the Board established by the Church for the anima­
tion of religious éducation, (Religious Counsellors), to determine, organise
and coordinate the work of Religious Counsellors in schools.
ix. together with other nominated members of the Sélection Board, to
examine and propose suitable teachers from among applicants, or the pro­
motion of teachers of Religion in the Education Department.
x. to carry out such other work compatible with his duties as the Di­
rector of Education may direct.
4.1 The E.O. (R) will tender appropriate advice to the Maltese Episco­
pal Conference regarding the teaching of Religion, the formation of the reli­
gious character of students and the animation of Religion in schools.
4.2 He will be an effective member of the Church Secrétariat for Cate­
chesis.
41
Acta Ioannis Pauli Pp. II
4.3 It will be appropriate that he will also be a member of those Boards
or Committees concerned with the teaching and animation of the Catholic
Religion in schools set up by the Church.
5. On a déclaration by the Maltese Episcopal Conference revoking its
approvai to the E.O. (R), the Director of Education will take those steps
necessary to withhold him from continuing his services as an E.O. (R) and
appoint a new one.
/ V.
Condition of Agreement of these Modes of Regulation
If need arises, changes in the above Modes of Regulation shall be discussed and effected by mutual consent of the two sides.
This 16th day of November 1989.
UGO MIFSUD BONNICI
£8 JOSEPH MERCIECA
Minister of Education
President of the
Episcopal Conference
Conventio
scilicet
die
Conventionis
supra
XVI
memorata
mensis
articulum
vigere
Novembris
coepit
anno
eo
tempore
MCMLXXXIX,
quo
subsignata
secundum
est,
eiusdem
VI.
HOMILIA
In foro Sancti Petri habita occasione oblata beatificationis quinque Servorum Dei.*
1. « Questo è il mio comandamento: che vi amiate gli uni gli altri, come
io vi ho amati »La Liturgia di questa sesta domenica di Pasqua ci invita a riflettere sul
grande comandamento dell'amore alla luce del Mistero pasquale. Proprio la
meditazione del nuovo comandamento, cuore e sintesi dell'insegnamento
morale di Cristo, ci introduce nell'odierna celebrazione, resa particolarmente
solenne e suggestiva dalla proclamazione di cinque nuovi Beati.
1
* Die 4 Maii 1997.
Gv 15, 12.
1
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
42
Nella seconda lettura e nel brano evangelico la legge della carità ci
viene presentata come il testamento di Gesù alla vigilia della sua Passione.
« Questo vi ho detto, perché la mia gioia sia in voi e la vostra gioia sia
piena »: così Egli conclude il suo discorso agli Apostoli nell'ultima Cena.
L'amore di Dio è dunque la sorgente della vera letizia. E quanto hanno
personalmente sperimentato questi nostri fratelli nella fede, che vengono
oggi presentati alla Chiesa come modelli di generosa adesione al comanda­
mento del Signore. Essi sono « beati ». Nella loro esistenza terrena, hanno
vissuto in un modo del tutto particolare l'amore di Dio e, proprio per
questo, hanno potuto godere la pienezza della gioia promessa da Cristo.
Oggi vengono proposti alla nostra venerazione come testimoni privile­
giati dell'amore di Dio. Con il loro esempio e con la loro intercessione, indi­
cano il cammino verso quella piena felicità che costituisce l'aspirazione pro­
fonda dell'animo umano.
2
2. Come abbiamo ripetuto nel Salmo responsoriale, poc'anzi cantato, il
mondo intero è invitato a gioire per le grandi opere di Dio: «Acclami al Si­
gnore tutta la terra, gridate, esultate con canti di gioia ». Oggi da diverse par­
ti del mondo, in particolare dai luoghi dove i nuovi Beati hanno vissuto ed
operato, sale a Dio un intenso cantico di lode e di ringraziamento per la beati­
ficazione di Fiorentino Asensio Barroso, Vescovo e martire, Ceferino Giménez
Malla, martire, Gaetano Catanoso, presbitero, fondatore della Congregazione
delle Suore Veroniche del Volto Santo, Enrico Rebuschini, presbitero, dell'Or­
dine dei Chierici Regolari Ministri degli Infermi e María Encarnación Rosal, re­
ligiosa, riformatrice dell'Istituto delle Suore Betlemite.
3
3. « Como el Padre me ha amado, así os he amado yo: Permaneced en
mi amor». El Obispo Florentino Asensio Barroso permaneció en el amor
de Cristo. Como El se entregó al servicio de los hermanos, especialmente en
el ministerio sacerdotal, desempeñado generosamente durante años en Valladolid primero, y después en su corto espacio de tiempo como Obispo Ad­
ministrador Apostólico de Barbastro, sede para la que había sido elegido
pocos meses antes del inicio de la deplorable Guerra civil de 1936. Para un
ministro del Señor el amor se vive en la caridad pastoral y por eso, ante
los peligros que se veían venir, no abandonó su grey, sino que, al estilo del
Buen Pastor, ofreció su vida por ella.
4
2
3
4
Gv 15, 11.
Sal 97, 4.
Jn 15, 9.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
43
El Obispo, como maestro y guía en la fe para su pueblo, está llamado a
confesarla con las palabras y las obras. Mons. Asensio llevó hasta sus últi­
mas consecuencias su responsabilidad de pastor al morir por la fe que vivía
y predicaba. En los últimos momentos de su vida, tras haber sufrido veja­
torios y lacerantes tormentos, ante la pregunta de uno de sus verdugos so­
bre si conocía el destino que le esperaba, contestó con serenidad y firmeza:
«Voy al paraíso». Proclamaba así su inquebrantable fe en Cristo, vencedor
de la muerte y dador de vida eterna. Al ser elevado hoy a la gloria de los
altares, el Beato Florentino Asensio Barroso sigue alentando con su ejemplo
la fe de los fieles de esa amada diócesis aragonesa y vela por ella con su in­
tercesión.
4. « A vosotros os llamo amigos ». También en Barbastro el gitano Ceferino Giménez Malla, conocido como « el Pelé », murió por la fe en la que
había vivido. Su vida muestra cómo Cristo está presente en los diversos
pueblos y razas y que todos están llamados a la santidad, la cual se alcan­
za guardando sus mandamientos y permaneciendo en su amor. El Pelé fue
generoso y acogedor con los pobres, aun siendo él mismo pobre; honesto en
su actividad; fiel a su pueblo y a su raza calé; dotado de una inteligencia
natural extraordinaria y del don de consejo. Fue sobre todo, un hombre de
profundas creencias religiosas.
La frecuente participación en la Santa Misa, la devoción a la Virgen
María con el rezo del rosario, la pertenencia a diversas asociaciones católicas
le ayudaron a amar a Dios y al prójimo con entereza. Así, aun a riesgo de
la propia vida, no dudó en defender a un sacerdote que iba a ser arrestado,
por lo que le llevaron a la cárcel, donde no abandonó nunca la oración,
siendo después fusilado mientras estrechaba el rosario en sus manos. El
Beato Ceferino Giménez Malla supo sembrar concordia y solidaridad entre
los suyos, mediando también en los conflictos que a veces empañan las
relaciones entre payos y gitanos, demostrando que la caridad de Cristo no
conoce límites de razas ni culturas. Hoy « el Pelé » intercede por todos ante
el Padre común, y la Iglesia lo propone como modelo a seguir y muestra
significativa de la universal vocación a la santidad, especialmente para los
gitanos que tienen con él estrechos vínculos culturales y étnicos.
5
6
5. Padre Gaetano Catanoso ha seguito Cristo sulla via della Croce,
facendosi con lui vittima di espiazione per i peccati. Ripeteva spesso di vo5
6
Jn 15, 15.
Cfr. ibid., 15, 11.
44
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
1er essere il Cireneo che aiuta Cristo a portare la Croce, gravosa più per i
peccati che per il peso materiale del legno.
Vera immagine del Buon Pastore, egli si prodigò instancabilmente per il
bene del gregge affidatogli dal Signore, nella vita parrocchiale come nell'as­
sistenza agli orfani ed agli ammalati, nel sostegno spirituale ai seminaristi
ed ai giovani preti come nell'animazione delle Suore Veroniche del Volto
Santo da lui fondate.
Nutrì e diffuse una grande devozione al Volto insanguinato e sfigurato
di Cristo, che egli vedeva riflesso nel volto di ogni uomo sofferente. Tutti
coloro che lo incontravano, percepivano nella sua persona il buon profumo
di Cristo; per questo amavano chiamarlo « padre », e tale lo sentivano real­
mente, poiché egli era un segno eloquente della paternità di Dio.
6. Anche il beato Enrico Rebuschini ha camminato decisamente, lungo la
sua esistenza, verso quella «perfezione della carità», che costituisce il tema
dominante della Liturgia della Parola di questa Domenica. Sulle orme del
Fondatore, san Camillo de Lellis, egli ha testimoniato la carità misericordiosa,
esercitandola in tutti gli ambiti in cui ha operato. Il suo saldo proposito di
« consumare il proprio essere per dare Dio al prossimo, vedendo in esso il volto
stesso del Signore », lo impegnò in un arduo cammino ascetico e mistico, carat­
terizzato da un'intensa vita di preghiera, da un amore straordinario per l'Eu­
caristia e dall'incessante dedizione per gli ammalati ed i sofferenti.
Egli è divenuto un punto di riferimento sicuro sia per i Chierici Regolari
Ministri degli Infermi, che per la Comunità cristiana di Cremona. Il suo
esempio costituisce per tutti i credenti un pressante invito ad essere attenti
verso i sofferenti ed i malati nel corpo e nello spirito.
7. « Yo os he elegido; y os he destinado para que vayáis y deis fruto, y
vuestro fruto permanezca». La Madre María Encarnación Rosal, primera
guatemalteca beatificada, fue elegida para continuar el carisma del Beato
Pedro de San José Betancourt, fundador de la Orden Bethlemita, la
primera latinoamericana. Hoy su fruto perdura en las Hermanas Bethlemitas que, junto con todos los miembros de la gran familia de la Asociación
de Laicos, trabajan en poner en práctica su carisma evangelizador al servi­
cio de la Iglesia.
Mujer constante, tenaz y animada sobre todo por la caridad, su vida es
fidelidad a Cristo —su confidente asiduo a través de la oración— y a la es7
7
Jn 15, 16.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
45
piritualidad de Belén. Ello le acarreó múltiples sacrificios y sinsabores, te­
niendo que peregrinar de un lugar a otro para poder afianzar su Obra. No
le importó renunciar a muchas cosas con tal de salvar lo esencial, afirman­
do: « Que se pierda todo, menos la caridad ».
Desde lo aprendido en la escuela de Belén, es decir, el amor, la humil­
dad, la pobreza, la entrega generosa y la austeridad, vivió una espléndida
síntesis de contemplación y acción, uniendo a las obras educativas el espíri­
tu de penitencia, adoración y reparación al Corazón de Jesús. Que su ejem­
plo perdure entre sus hijas, y que su intercesión acompañe la vida eclesial
del Continente americano, que se dispone con esperanza a cruzar el umbral
del Tercer Milenio de la era cristiana.
8. La santità è chiamata che Dio rivolge a tutti, ma senza forzare la mano
a nessuno. Dio chiede ed attende la Ubera adesione dell'uomo. Nell'ambito di
questa vocazione universale alla santità, Cristo sceglie poi per ciascuno un
compito specifico e, se trova corrispondenza, Egli stesso provvede a portare a
compimento l'opera iniziata, facendo sì che il frutto rimanga.
«Come il Padre ha amato me, così anch'io ho amato voi... Voi siete miei
amici », continua a ripetere il Signore ed attende la nostra risposta, come
ha fatto con i nuovi Beati. Il loro esempio ci ricorda che tutti siamo impe­
gnati, ciascuno in modo diverso, a portare frutto, per il bene non solo no­
stro, ma dell'intera comunità.
Esultiamo, oggi, per il dono di questi nuovi Beati. Rendiamo grazie a
Dio per quanto essi hanno compiuto e per le opere di bene che hanno la­
sciato al loro passaggio sulla terra. Preghiamo affinché il loro esempio sia
seguito da molti ed aumenti il numero degli operai nella vigna del Signore.
Si rinnovi la faccia della terra per la potenza dello Spirito Santo, ed in
ogni angolo del mondo risuoni il cantico della gioia, risuoni l'annuncio del­
l'amore divino.
Dio è amore: Egli ci ha amati per primo. Nostro compito ora è di amar­
ci gli uni gli altri come Egli ci ha amati. Da questo ci riconosceranno per
suoi discepoli. Nasce di qui la nostra responsabilità: essere testimoni credi­
bili. I nuovi Beati lo sono stati. Ci ottengano di esserlo anche noi, affinché
questo mondo che amiamo sappia riconoscere in Cristo l'unico vero Salvatore!
8
9
8
9
Gv 15, 9.14.
Cf Sal 103, 30.
46
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
OVETBN.
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Aloisii Antonii Rosae Ormières presby­
teri fundatoris congregationis sororum ab Angelo Custode (1809-1890)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Unicuique autem datur manifestatio Spiritus Dei ad utilitatem » (1 Cor
12, 7).
Sacerdos Aloisius Antonius Rosa Ormières, copiosa charismata a Spiritu
accepta, in societatis temporis sui evangelizatione adhibuit inque Regni Dei
aedificatione, naviter provehendo pauperum puerorum humanam atque
christianam educationem, pro quibus Sororum praeceptricum Congrega­
tionem condidit et se ipsum totum impendit.
Is natus est die 4 mensis Iulii anno 1809 in oppido Quillan, intra fines
posito dioecesis Carcassonensis, a legitimis coniugibus Antonio Ormières et
Ioanna Sacaze, qui eum christiana educatione instruxerunt. Vocatione ani­
madversa ad sacerdotium, anno 1835 seminarium minus dioecesanum est
ingressus, ubi statuit ad educationem iuventutis agrestis se conferre et ad
hoc propositum assequendum institutum fratrum praeceptorum condere.
Optimis cum exitibus formationem perfecit theologicam atque spiritalem in
seminario maiore et, die 21 mensis Decembris anno 1835, presbyteralem ac­
cepit ordinationem. Subsequenti anno scholam aperuit in oppido Quillan et,
die 3 mensis Decembris anno 1839, tribus religiosis mulieribus Congregatio­
nis Institutionis Christianae opitulantibus, in eodem illo oppido Institutum
constituit Sororum ab Angelo Custode, puellarum pauperum institutioni
necnon educationi deditarum. Opus, initio habitum sedes minor Sororum
Institutionis Christianae, anno 1852 ab Imperatore Gallico agnitum est
tamquam Congregatio sui iuris; altera conditrix, Mater Sanctus Paschalis
(in saeculo, Iuliana Maria Iosephus Lavrilloux) est postea antistita generalis
Congregatio de Causis Sanctorum
47
electa; anno 1859 domus princeps est collocata in dioecesi Montis Albani,
cuius Ordinarius anno 1867 ad canonicam erectionem Congregationis proces­
sit. Servus Dei diligenter ac prudenter formationem curavit Sororum Institutique confirmationem atque incrementum fovit in variis Galliae et Hi­
spaniae locis, apostolatus provinciam dilatando ad assiduitatem aegrotis
praebendam tum in eorum domibus tum in valetudinariis. Interim
pristinum consilium revocaverat institutum condendi fratrum educationi
puerorum agrestium deditorum et anno 1858 primum coetum vidit eorum,
quos Fratres ab Angelo Custode vocavit; quibus addere voluisset institu­
tum sacerdotum eadem spectans proposita pastoralia; sed hoc consilium
non est ad effectum deductum et Servo Dei sola superfuit Sororum Congre­
gatio. Propter novas Gallicas leges ad scholam pertinentes, anno 1883 pius
Conditor numerosis cum religiosis in Hispaniam migravit ad urbem Gijon,
ubi vires suas impendere perrexit pro Operis sui bono.
Forti indole praeditus, ferrea voluntate, magno animo, abundanti vita
interiore et indefesso apostolico ardore, altum reliquit vestigium in filiis
inque filiabus spiritalibus et in iis omnibus qui eum adierunt. Admira­
tionem habuit propter fidelitatem, sensum iustitiae, sapientiam atque imperturbatam serenitatem. Maxime fide, spe, caritate erga Deum et proxi­
mum effulsit, pariterque prudentia, fortitudine in difficultatibus atque
muneris studio, quod ei Providentia crediderat pro iuventute.
Coniunctionem cum Deo suumque apostolatum ardenti aluit Missae ce­
lebratione, pietate erga Eucharistiam, Virginem Mariam et Angelum Custo­
dem, precatione, oboedientia Dei voluntati, Sanctorum imitatione, obsequentia in Episcopum. Ita, cum accuratione, gaudio spiritali et perseveran­
tia, omnia exsequendo munia sacerdotalia, Deum glorificavit, animis profuit
et in imitatione Boni Pastoris continenter est progressus.
Dives meritis atque Sororum suarum et populi existimatione et venera­
tione affectus, sancte vitam conclusit terrenam in urbe Gijon die 16 mensis
Ianuarii anno 1890.
Fama sanctitatis, qua in vita claruit, post mortem duravit; quam ob
rem Episcopus Ovetensis Causam iniit beatificationis et canonizationis per
celebrationem Processus ordinarii informativi (annis 1954-1955), cuius auc­
toritas et vis probata est a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die
16 mensis Iunii anno 1989 promulgato. Die 21 mensis Maii anno 1991 acta
est sessio Consultorum Historicorum. Inquisitum est deinde an Servus Dei
heroum in modum virtutes exercuisset. Die 11 mensis Iunii anno 1996, exi-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
48
tu cum prospero, factus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologo­
rum. Patres Cardinales et Episcopi porro, in Sessione Ordinaria die 7 men­
sis Ianuarii habita anno 1997, Causae Ponente Eminentissimo Cardinali
Henrico Sehwery, professi sunt sacerdotem Aloisium Antonium Rosam
Ormières heroum more virtutes théologales, cardinales iisque adnexas explicavisse.
Facta demum, die 25 mensis Martii anno 1997, de hisce omnibus rebus
Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Pro-Praefectum accurata
relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens
rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum
conseriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia
Dei
Aloisii
in Deum
et
tum
in proximum,
Fortitudine,
Antonii Rosae
Ormières,
eisque
necnon de
adnexis,
cardinalibus Prudentia,
in
gradu
Sacerdotis dioecesani,
heroico,
Fundatoris
Servi
Congre­
gationis Sororum ab Angelo Custode, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 8 mensis Aprilis A. D. 1997.
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
ES Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
PANO RMITANA
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae Carmelinae Leone christifi­
delis laicae (1923-1940)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Iuventus tempus est deprehensionis speciatim intensae proprii "ego"
atque proprii "vitae propositi", tempus est incrementi quod fieri debet in
"sapientia et aetate et gratia apud Deum et homines" (Lc 2, 52) » (IOANNES
Congregatio de Causis Sanctorum
PAULUS
II, Adhort. Apost, post-synod. Christifideles laici,
49
4 6 : AAS
LXXXI
[1989], 483).
Iuvenis Maria Carmelina Leone, a pueritia Christi amore capta, nihil
aliud proposuit quam ut in sapientia cresceret et in gratia apud Deum et
apud homines et radios emitteret circum se lucis et caritatis Christi vitae
suae sanctitate.
Legitimorum coniugum Iosephi Leone et Sanctae Passafiume primogeni­
ta, Serva Dei orta est Panormi die 11 mensis Iulii anno 1 9 2 3 et paucis post
diebus in urbis Cathedrali est baptizata et sacramentum accepit confirma­
tionis nomenque cepit Carmelam, sed est plerumque vocata Maria Carmeli­
na. A parentibus, bonis materialibus quidem pauperibus sed honestate di­
vitibus et fide, est alta educatione religiosa imbuta, quam puella obse­
quenter atque utiliter excepit. Namque, a primis vitae annis miram osten­
dit bonitatem, claram ad precationem propensionem, erga pauperes miseri­
cordiam. Alumna fuit scholae maternae a Sororibus Dominicanis rectae,
deinde ludi ( 1 9 3 1 - 1 9 3 7 ) , simplicitate eminens, amabilitate, oboedientia,
pietate et caritate in sodales indigentes. Christianae doctrinae institutionem
est secuta apud Domum Professam Patrum Societatis Iesu, ubi die 23 men­
sis Maii anno 1 9 3 0 Pane Eucharistico primum se aluit et etiam tum guber­
nata est spiritaliter a P. Gaspare Giacalone, S. I., qui postea ei mandavit
ut pueros christianam doctrinam doceret. Hoc munere est iuncta vero cum
studio et singulari cum peritia, alumnorum eorumque familiarum sibi exi­
stimationem concilians et affectionem. Domi libenter matrem adiuvabat in
negotiis domesticis atque benigne de multis fratribus ac sororibus curam
adhibebat, quos Christiana doctrina erudivit, preces et cantus sacros. Ea­
dem faciebat erga pueros viciniae. Numquam parentum paupertatem que­
sta est et quantum poterat pauperibus opitulari nitebatur. Quattuordecim
annos nata scholam frequentavit artis caesionis et suendi. Nubere renuit,
siquidem voluntatem colebat aliquod ingrediendi institutum religiosum.
Etenim iam aliquot annos solo Domino vivebat, quem corde indiviso om­
nibusque diligebat viribus suis, eius voluntatem faciens omnibus in circum­
stantiis et fideliter explens onera in Baptismate et in Confirmatione as­
sumpta. Precatio quodammodo spiritus fuit et gaudium animae eius et
maxima per diem occupatio. Constanter coram Deo vivebat, in quem fir­
miter credebat, et in communione cum Ecclesia. Peculiarem nutrivit
pietatem erga Eucharistiam, quam cotidie accipiebat, et erga Virginem
Mariam, quam Rosarii recitatione aliisque precibus honorabat. A parvula
4 - A A. S
50
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
induere voluit habitum votivum Beatae Mariae Virginis a Carmelo. Impi­
gram dedit operam fidei diffusioni exemplo vitae suae, Christianae doctri­
nae institutione, bonis verbis, quibus humane ac prudenter alloquebatur iis,
qui cum ea versabantur et, denique, suis doloribus, quos Deo pro peccato­
rum conversione offerebat. Cum simplicitate et caritate opera exercuit mi­
sericordiae spiritalis et corporalis, et concordiam, pacem, fiduciam Provi­
dentiae, existimationem bonorum aeternorum atque amorem in Deum circumfudit. A femininis rebus inanibus aliena et a rebus terrenis, vitam in
egestate degit et caeleste appetivit praemium. Casta fuit et humilis in ver­
bis inque moribus, oboediens parentibus, superioribus et confessario.
Semper incommoda usa est valetudine et circiter quindecim annorum
aegrotavit phthisi pulmonea, quam ob rem deducta est in valetudinarium
Panormi fere per annum (1938-1939). Mirabili cum fortitudine, serenitate et
patientia suam tulit infirmitatem, continua praebens exempla virtutis aliis
morbo iacentibus et ministris infirmorum. Ante tempus diem cognoscens
mortis suae, voluit ad familiam redire, ubi perrexit cum cura, et laetitia se
praeparare ad ultimun cum Domino occursum, suo amore, suaque spe.
Paulo ante quam animam exspiraret singulos familiares suos voluit
salutare, quibus dixit: « Ne fleveritis; me vocate in vestris necessitatibus et
ego adero; iterum dico, ne fleveritis, sed potius felices estote, quia eo ad
regnum caelorum ». Ita, calendis Octobribus anno 1940 lucerna cum accensa
intravit in vitam aeternam.
Post mortem fama sanctitatis et miraculorum magnopere aucta est et
tum in Italia diffusa est, tum in aliis Nationibus; quapropter Archiepisco­
pus Panormitanus, permissu obtento a Sancta Sede ad normam M. P.
« Sanctitas clarior », Causam introduxit beatificationis et canonizationis
atque processum cognitionalem celebravit (annis 1982-1986), cuius auctori­
tas et vis probata est a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die 29
mensis Ianuarii anno 1988 promulgato. Confecta Positione, inquisitum est
an Serva Dei heroum in modum virtutes exercuisset. Die 5 mensis Iulii an­
no 1996, felici cum eventu, actus est Consultorum Theologorum Congressus
Peculiaris. Patres Cardinales deinde et Episcopi, in Sessione Ordinaria die
25 mensis Februarii habita anno 1997, Causae Ponente Excellentissimo
Domino Mario Rizzi, archiepiscopo titulari Balneoregiensi, confessi sunt
Mariam Carmelinam Leone heroum more virtutes théologales, cardinales
iisque adnexas coluisse.
Facta demum, die 25 mensis Martii anno 1997, de hisce omnibus rebus
Summo Pontifici Ioanni Paulo II per infrascriptum Pro-Praefectum accura-
Congregatio de Causis Sanctorum
51
ta relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum exci­
piens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servae Dei virtutibus de­
cretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ce­
terisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter
declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum
tum
in proximum,
Fortitudine,
eisque
necnon
de
cardinalibus
adnexis,
in gradu
Prudentia,
heroico,
Servae
Iustitia,
Dei
Temperantia
Mariae
et
Carmelinae
Leone, christifidelis laicae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 8 mensis Aprilis A. D. 1997.
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. 8ü S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
SANCTI P A U L I I N B R A S I L I A
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Antonii a Sancta Anna (in saec.: An­
tonii Galväo de Franca) sacerdotis professi ordinis Fratrum Minorum Alcantarinorum (seu Discalceatorum) fundatoris monasterii Sororum Conceptionistarum
(1739-1822)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Religiosi religiosaeque necesse est quoque saeculo se ipsi in Christo
Domino tamquam in speculo contueantur suaque in precatione altam cum
Eo sensuum communionem alant (Cf. Phil 2, 5-11), unde omnis eorum vita
penetretur animo apostolico et omnis pariter industria apostolica contem­
platione pervadatur» (IOANNES PAULUS II, Adhort. Apost, post-synod. Vita
consecrata, 9: ÁAS LXXXVIII [ 1 9 9 6 ] , 383).
Dominus Iesus magister fuit, amicus et exemplar vitae Servi Dei Antonii a
Sancta Anna, qui precatione et contemplatione altius usque in dies penetravit
in Domini cognitionem et amorem et assidua apostolica industria efficacem
52
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
dedit operam eius Regni incremento: hoc modo in via est progressus perfectio­
nis evangelicae sine intermissione et multum animarum saluti profuit.
Hic Servus Dei, qui homo pacis et caritatis appellatus est, in lucem edi­
tus est anno 1739 ab Antonio Galväo de Franca et Isabella Leite de Barros
in oppido Guaratinguetá, tum in dioecesi sito Sancti Sebastiani Fluminis
Ianuarii. A familia est bona imbutus educatione intellectuali et religiosa,
quam in Ephebeo Belemensi (Bahia), a Patribus Societatis Iesu recto, per­
fecit. Vocatione animadversa ad vitam consecratam ingressus est Ordinem
Fratrum Minorum Alcantarinorum (seu Discalceatorum) et, novitiatu perac­
to in vico Macacu, professionem religiosam fecit anno 1761 ac subsequenti
anno est ordinatus sacerdos. Studia perrexit in urbe Sancto Paulo et spiri­
tualitatem franciscanam pertentavit atque pietatem in Christi Matrem, cui
se consecravit tamquam filium et servum perpetuum anno 1766. Deinde,
praedicationi se dedidit et confessionum ministerio et munere accurate est
functus ostiarii conventus Sancti Francisci in urbe Sancto Paulo. Confessor
fuit in Recessu Sanctae Teresiae, ubi vivebant, ac si religiosae essent, ali­
quae piae mulieres Deo obsequentes. In eadem urbe, anno 1774, Recessum
instituit Dominae Nostrae Conceptionis a Providentia, qui etiam appella­
batur Recessus Lucis, in quo constiterunt Sorores Conceptionistae, quae
principio multas obierunt difficultates ab auctoritatibus publicis. Servus
Dei illam rexit communitatem cum cura et prudentia in viis Dei, Sororum
formationi spiritali diligenter prospexit, vitam liturgicam inculcando, « lau­
dem perennem » seu adorationem perpetuam SS.mi Sacramenti, exercitium
virtutum, precationis studium, disciplinae et sacrificii. Pro eadem commu­
nitate Regulam conscripsit seu instituta et leges et novam domum ecclesi­
amque eidem coniunctam aedificandam curavit. A superioribus Ordinis sui
et a sodalibus fratribus magni habitus, nominatus est Commissarius Tertii
Ordinis Franciscani. Munus etiam ei concreditum est Praesidis et Magistri
novitiorum domus loci Macacu, sed episcopus Sancti Pauli noluit illum
urbem relinquere, quandoquidem eius praesentia peculiariter utilis ducebatur Ecclesiae et populo. Munere est functus moderatoris Domus Sancti
Francisci, Definitoris provincialis,Visitatoris generalis et Capituli Praesidis.
Interfuit Recessui condendo Sanctae Clarae in urbe Sorocaba. Obtinuit ut
ultimos vitae annos in Recessu Lucis ageret, ubi in austerissima paupertate
deprecationi se tradidit, paenitentiae et spiritali assiduitati praebendae
communitati, quoad post multos dolores sancte conclusit vitam die 23 men­
sis Decembris anno 1822.
In vita, in morte et post mortem est ab omnibus verus Dei vir putatus
et dignus sancti Francisci Asisinatis atque sancti Petri de Alcantara
discipulus. Namque semper in lumine fidei ambulavit, in fervore caritatis
Congregatio de Causis Sanctorum
53
erga Deum et proximum, in laetitia spei christianae. Pietate in Euchari­
stiam, in Iesum Crucifixum et in Mariam Virginem Immaculatam effulsit,
fiducia Providentiae divinae, spiritu precationis et sacrificii. Mirus quoque
fuit eius ardor apostolicus, necnon cura de pauperibus, aegrotis, dolentibus,
familiis pacificandis et peccatorum conversione. Exemplari modo coluit vir­
tutes prudentiae, iustitiae, fortitudinis et temperantiae omniaque fecit pro
Dei gloria et animarum bono.
Eminentium eius virtutum memoria viva mansit tempore quo
Archiepiscopus Sancti Pauli initium fecit Causae beatificationis et canoniza­
tionis per celebratos praescriptos canonicos Processus (annis 1938-1991),
quorum auctoritas et vis probata est a Congregatione de Causis Sanctorum
decreto nonis Februariis anno 1993 promulgato; die 9 mensis Novembris eo­
dem anno acta est sessio Consultorum Historicorum. Perfecta Positione, in­
quisitum est an Servus Dei virtutes exercuisset heroum more. Die 9 mensis
Iunii anno 1996 factus est felici cum eventu Congressus Peculiaris Consulto­
rum Theologorum et die 17 mensis Decembris secuti Patres Cardinales et
Episcopi, Causae Ponente Eminentissimo Cardinali Alfonso López Trujillo,
fassi sunt Patrem Antonium a Sancta Anna heroum in modum virtutes
théologales, cardinales iisque adnexas observavisse.
Facta demum, die 25 mensis Martii anno 1997, de hisce omnibus rebus Sum­
mo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione,
Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,
mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Congre­
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater
sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate
tum
in
Deum
tum
in proximum,
necnon
de
cardinalibus
Prudentia,
Iustitia,
Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Antonii a
Sancta Anna
Fratrum
(in saec.:
Minorum
Antonii
Alcantarinorum
Galväo de Franca),
(seu
Sacerdotis professi
Discalceatorum),
Fundatoris
Ordinis
Monasterii
Sororum Conceptionistarum, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 8 mensis Aprilis A. D. 1997.
© ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
© Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
54
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
THORUNIEN.
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Karlowska fundatricis
Congregationis Sororum Divini Pastoris a Providentia divina (1865-1935)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Serva Dei Maria Karlowska orta est die 4 mensis Septembris
anno 1865 in urbe nunc appellata Karlowo, intra fines posita archidioecesis
Gnesnensis, in Polonia. Redimendis puellis et mulieribus, quae ad ex­
tremam societatem detrusae vivebant, Congregationem condidit Sororum
Divini Pastoris a Providentia Divina, quam sapienter rexit usque ad
mortem, quae in urbe Pniewite contigit anno 1935.
Sanctitatis fama, qua in vita claruit, post mortem duravit; quam ob
rem Episcopus Culmensis anno 1965 initium fecit Causae beatificationis et
canonizationis. Die 11 mensis Iulii anno 1995 Summus Pontifex Ioannes
Paulus II edixit Servam Dei heroum in modum virtutes théologales, cardi­
nales iisque adnexas observavisse.
Ante aliquot annos in valetudinario Gedamensi facta erat coniecta mira
sanatio, intercessioni tributa Matris Mariae Karlowska. Casus pertinet ad
Brunonem Mielke, qui anno 1945, ob pyroboli ruptionem, multiplicibus
pedis et cruris sinistri est affectus vulneribus, cum multorum metallicorum
fragmentorum retentione; quam ob rem unus ei digitus est sectus et duo
rigidi manserunt. Anno 1975 repertus est in eo diabetes mellitus. Alii eius
morbi fuerunt hepatopathia diuturna cirrhotica et vasculopathia, quae duo­
rum infarctuum myocardii causa fuerat. Anno 1978 est vulnere purulento
pedis sinistri affectus et post varios curationis conatus per medicationes in
ambulatorio, die 5 mensis Maii eodem anno deductus est in valetudinarium,
ubi eius condiciones generales et locales continuo in deterius mutatae sunt.
Post therapiam antibioticam, per os et medicationes, inita est therapia insulinica et antibiotica, primum per os, deinde generalis. Cum pars aegrotans
sanari non posset, statutum est ut die 8 mensis Iunii pes amputaretur.
Postridie nonas Iunias aegrotus, non aequo animo ferens amputationem,
cum fiducia divinum invocavit auxilium per precationem Matris Mariae
Karlowska et crus vitiosum reliquiis eius obduxit. Ilico dolor se remisit et
paulo post aegrotus iterum potuit ambulationem inchoare etiam pede si­
nistro. Medici deinde factam sanationem reppererunt.
Congregatio de Causis Sanctorum
55
Apud Curiam Gedanensem annis 1994-1995 instructa est inquisitio
dioecesana, quae est probata a Congregatione de Causis Sanctorum per de­
cretum pridie nonas Octobres anno 1995 promulgatum. Consilium Medico­
rum in sessione die 27 mensis Iunii habita anno 1996 uno ore declaravit il­
lam sanationem celerem fuisse, completam, mansuram, pro scientia inexplicabilem. Postridie nonas Décembres subsequentes actus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris et die 25 mensis Februarii anno 1997
Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente
Eminentissimo Cardinali Edmundo Casimiro Szoka. Et in utroque Coetu,
sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de
miraculo constaret divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum, die 25 mensis Martii anno 1997, de hisce omnibus rebus
Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Pro-Praefectum accurata
relatione, Sanctitas Sua, vota Congregationis de Causis Sanctorum exci­
piens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente, meque Antistite a Secretis Congre­
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa­
ter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva
Dei
Maria
Providentia
nis
Karlowska,
Divina,
Mielke a
paziente
videlicet
« grave
diabetico
Fundatrice
osteite
de
Congregationis
celeri,
completa
del piede
sinistro
Sororum
et
Divini
mansura
Pastoris
sanatione
a
Bruno-
con suppurazione fistolizzata in
scompensato ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 8 mensis Aprilis A. D. 1997.
68 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. ffi S.
. .
ÊB Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
56
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
VICENTINA
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Ioachimi Mariae (in saec.: Antonii
Stevan) novitii ex ordine Servorum Mariae (1921-1949)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
«Exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis» (2 Cor 6, 1).
Profecto gratia Dei non est in vacuum recepta a Ioachimo Maria (in
saeculo, Antonio Stevan), qui, ex aqua et Spiritu renatus (cf Io 3, 5), sem­
per in lumine ambulavit fidei, spei et caritatis et usque ad mortem in
amore et imitatione Iesu Christi est progressus, celeriter magnam adipiscens
perfectionem.
Humilis et generosus hic iuvenis ortus est die 18 mensis Novembris an­
no 1921 in oppido Nove, intra fines posito dioecesis Vicentinae, a Valentino
Stevan et Lucia Toniolo, qui eum educaverunt pro Dei et Ecclesiae legibus.
In loco ubi natus est alumnus fuit scholae maternae deindeque ludi. Puer
coepit patrem adiuvare, qui erat furnarius, et interdum etiam patruum in
agrorum labore. Diligenter frequentavit vivaque cum diligentia christianae
doctrinae institutionem et anno 1930 cum gaudio primam accepit Commu­
nionem ac tribus post annis Confirmationem. Ab aetate decem annorum so­
dalis fuit Actionis Catholicae paroecialis, socios aedificans indolis bonitate,
pietate, assidua navitatis illius Consociationis participatione. Nomen dedit
etiam Coetui Vincentiano et Parvo Coetui Eucharistico. Octavo quoque die
ad sacramentum Paenitentiae accedebat et saepe ad sanctam Commu­
nionem. Omnibus vesperis visitabat in ecclesia Sanctissimum Sacramentum
et cotidie Rosarium recitabat in familia. Ut poterat, apostolatum explicavit
boni exempli in suo orbe atque consilii. In familia eminuit oboedientia pa­
rentibus, sollertia in labore et fortitudine in toleranda maioris fratris indole.
In otio cyclismum exercuit, vim voluntatis ostendens et corporis firmi­
tatem, vel tibia clarisona personabat inter paucos symphonarios pagi. Ab
anno 1941 ad annum 1943 stipendia emeritus est et bellicis actionibus in­
terfuit in Haemo et in Gallia. A superioribus et a commilitonibus magni
habitus est propter diligentiam et alacritatem qua sua exsequebatur mili­
taria munera, officii sensum, apertam fidei testificationem, assiduam Missae
participationem, amabilitatem et caritatem in omnes.
In familiam reversus, ad laborem se revocavit apud fumum patris et
munium suorum expletionem continuavit tum erga Deum tum erga proxi-
Congregatio de Causis Sanctorum
57
mum. Aliquamdiu cogitavit de familia constituenda propria, donec, secreto
consilio capto se Domino plene consecrandi, calendis Maiis anno 1947 in­
gressus est Ordinem Servorum Mariae et statim singularem curam ostendit
solidam consequendi formationem religiosam et ex toto ad solum Deum
pertinendi. Fuit postulans in domo religiosa Montis Berici deindeque novi­
tiatum iniit tamquam frater conversus Insulae Vicentinae.
Exemplari modo munere est functus mendici et postea coqui communi­
tatis. Accurate observavit et cum gaudio Regulae praescriptiones et per
omnia voluntatem antistitum est secutus, sacrificia oppetens et iacturas
cum serenitate interiore et exteriore. Eminuit pietate, ferventi religione erga
Eucharistiam et Virginem Mariam, bonitate, lenitudine, silentii studio, faci­
litate et humanitate in se reddendo proximo utili, sollicitudine de aegrotis
et in pauperes liberalitate. Exoptavit operam dare posse modo activo fidei
diffusione in mundo et missionarius fieri inter non christianos. Dei amore
captus, a pueritia eius voluntatem fecit et quodlibet fugit peccati genus
atque continenter in Christi imitatione ambulavit pauperis, oboedientis et
casti. Cor eius purum et simplex alienum fuit a mundi rebus, feliciter de­
fixum in Deo et ad bona aeterna constanter intentum.
Brevi factus est caelo maturus; qua re cum valetudo minui coepit,
placide obviam Domino se dedit, qui cardo fuit eius vitae et sol iuventutis.
Anno 1949 ineunte, prima apparuerunt indicia morbi, qui gradatim gravior
est factus. Ad valetudinarium Vicentinum deductus, die 16 mensis Aprilis
eodem anno diagnosis facta est de membranae cerebri inflammatione tuber­
culorum iam progressa. Suos obtulit dolores pro peccatorum conversione.
Antistites, propter condicionis gravitatem, ei concesserunt ut vota religiosa
susciperet « in articulo mortis ». Plene Dei voluntati obsequens, in aeterni­
tatem introivit die 28 mensis Aprilis anno 1949, existimatus et veneratus
ab iis, qui eum noverant in loco ubi natus est et in Ordine Servorum Mariae.
Fama sanctitatis crevit volventibus annis; quapropter Episcopus Vicentinus Causam iniit beatificationis et canonizationis per celebrationem
Processus ordinari informativi (annis 1964-1966), cuius auctoritas et vis
probata est a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die 26 mensis
Ianuarii anno 1990 promulgato. Confecta Positione, inquisitum est an
Servus Dei heroum in modum virtutes exercuisset. Die 30 mensis Aprilis
anno 1996, exitu cum prospero, actus est Consultorum Theologorum Con­
gressus Peculiaris. Patres Cardinales porro et Episcopi, in Sessione Ordina­
ria diei 7 mensis Ianuarii anni 1997, Causae Ponente Eminentissimo Cardi-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
58
nali Pio Laghi, edixerunt Servum Dei Ioachimum Mariam heroum more
virtutes théologales, cardinales et his adnexas coluisse.
Facta demum, die 25 mensis Martii anno 1997, de hisce omnibus rebus
Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Pro-Praefectum accurata
relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens
rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum
conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia
Dei
Ioachimi
in
Deum
Mariae
tum
et
in proximum,
Fortitudine,
(in
saec.:
eisque
Antonii
necnon
de
adnexis,
in
Stevan),
Novitii
cardinalibus
gradu
ex
Prudentia,
heroico,
Ordine
Servi
Servorum
Mariae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 8 mensis Aprilis A. D. 1997.
ffi ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. 68 S.
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
ARIANENSIS H I R P I N A E - LAQUEDONIENSIS
E T BENEVENTANAE
de finium mutatione
DECRETUM
Ad uberius praesentis aetatis Christifidelium spirituali bono consulen­
dum atque sacrorum Antistitum pastoralem actionem efficaciorem redden­
dam, iuxta normas a Decreto Concilii Oecumenici Vaticani II « Christus
Congregatio pro Episcopis
59
Dominus » n. 23 exaratas, consentaneum visum est archidioecesis Beneventanae et dioecesis Arianensis Hirpinae-Laquedoniensis, fines aliquantulum
immutari. Congregatio pro Episcopis, auditis locorum Ordinariis quorum in­
terest et praehabito favorabili voto Exc.mi P.D. Francisci Colasuonno,
Archiepiscopi titularis Truentini et in Italia Apostolici Nuntii, rata huius­
modi immutationem animarum saluti profuturam, vigore specialium facul­
tatum sibi a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia
PP. II, tributarum, hoc Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub
plumbo Litterae datae forent, quae sequuntur decernit:
1. a dioecesi Arianensi Hirpina-Laquedoniensi distrahatur et archidioece­
si Beneventanae adnectatur paroecia vulgo « Santa Maria Maggiore, con
sede in 83030 Sant'Arcangelo Trimonte (Benevento), Viale della Vittoria »;
2. ab archidioecesi Beneventana distrahantur et dioecesi Arianensi
Hirpinae-Laquedoniensi adiungantur paroeciae vulgo:
— « San Bartolomeo Apostolo, con sede in 83030 Greci (Avellino), Largo
Chiesa »;
— « San Nicola Vescovo, con sede in 83030 Savignano Irpino (Avellino),
Via Calvario »;
— « Santa Maria del Monte Carmelo, con sede in 83030 Savignano Ir­
pino (Avellino), Savignano Scalo ».
Statuit quoque eadem Congregatio ut, una cum territorio paroeciarum,
ecclesiae, oratoria, domus et coemeteria paroecialia, piae fundationes et
quaecumque alia ecclesiastica bona et iura quomodocumque ad illas paroe­
cias spectantia, adnectantur. Mandat insuper ut documenta et acta praefatarum paroeciarum, clericos, fideles et bona temporalia forte respicentia, a
Curia a qua ad Curiam dioecesis cui territoria aggreganda sunt tradantur.
Ad clerum vero quod attinet statuit ut simul ac praesens Decretum ad ef­
fectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in
cuius territorio ecclesiasticum officium legitime detinent; ceteri autem clerici
seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in
cuius territorio habent domicilium. Uniuscuiusque tamen dioecesium Ordi­
nariis fas est, iusta de causa, rationibus perpensis cum sacerdotibus et cleri­
cis quorum interest, aliter de eorum incardinatione disponere. Ad haec per­
ficienda Congregatio pro Episcopis deputat memoratum Exc.mum P.D.
Franciscum Colasuonno, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates
etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in eccle-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
60
siastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 6 mensis
Martii anno 1997.
SB BERNARDINUS card. GANTIN, Praef.
£8 Georgius M. Mejia, a Secretis
L.
m s.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 157/97
COSENTINAE - BISINIANENSIS
ET SANCTI M A R C I A R G E N T A N E N S I S - SCALEENSIS
de finium mutatione
DECRETUM
Ad uberius praesentis aetatis Christifidelium spirituali bono consulen­
dum atque sacrorum Antistitum pastoralem actionem efficaciorem redden­
dam, iuxta normas a Decreto Concilii Oecumenici Vaticani II «Christus
Dominus» n. 23 exaratas, Exc.mus P.D. Dinus Trabalzini, Archiepiscopus
Cosentinus-Bisinianensis, et Exc.mus P.D. Augustus Lauro, Episcopus
Sancti Marci Argentanensis-Scaleensis, postulaverunt ut suarum Eccle­
siarum fines aliquantulum immutarentur. Congregatio pro Episcopis, prae­
habito favorabili voto Exc.mi P.D. Francisci Colasuonno, Archiepiscopi
titularis Truentini et in Italia Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immuta­
tionem animarum saluti profuturam, vigore specialium facultatum sibi a
Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia PP. II, tributarum,
oblatas preces accipiendas esse censuit.
Proinde, hoc Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo
Litterae datae forent, decernit ut paroeciae vulgo:
— « Sant'Andrea Apostolo, con sede in 87020 Guardia Piemontese
(Cosenza), via XX Settembre, 2 »;
— « Santa Maria del Rifugio, con sede in 87020 Acquappesa (Cosenza) »;
— «Santa Teresa V., con sede in 87020 Intavolata di Acquappesa
(Cosenza), via Roma »; ab archidioecesi Cosentina-Bisinianensi distrahantur
et dioecesi Sancti Marci Argentanensis-Scaleensi adnectantur.
Statuit quoque eadem Congregatio ut, una cum territorio paroeciarum,
ecclesiae, oratoria, domus et coemeteria paroecialia, piae fundationes et
Congregatio pro Episcopis
61
quaecumque alia ecclesiastica bona et iura quomodocumque ad illas paroe­
cias spectantia, adnectantur. Mandat insuper ut documenta et acta praefatarum paroeciarum, clericos, fideles et bona temporalia forte respicentia, a
Curia Cosentina-Bisinianensi ad Curiam dioecesis Sancti Marci Argentanensis-Scaleensis tradantur. Ad clerum vero quod attinet statuit ut simul ac
praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi
censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum officium legitime deti­
nent; ceteri autem clerici seminariique tirones dioecesi illi incardinati
maneant vel incardinentur in cuius territorio habent domicilium. Unius­
cuiusque tamen dioecesium Ordinariis fas est, iusta de causa, rationibus
perpensis cum sacerdotibus et clericis quorum interest, aliter de eorum in­
cardinatione disponere. Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis
deputat memoratum Exc.mum P.D. Franciscum Colasuonno, necessarias et
opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de
quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito ad eandem Congregationem authenticum exemplar actus peractae
exsecutionis remittendi.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 18 mensis
Novembris anno 1997.
ffi BERNARDINUS card. GANTIN, Praef.
© Georgius M. Mejia, a Secretis
L. © S .
In Congr. pro Episcopis tab., n. 157/97
PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus
Ioannes Paulus PP. II per Apostolicas sub plumbo litteras iis quae sequun­
tur Ecclesiis sacros praefecit praesules:
— Archiepiscopali Ecclesiae Vadutiensi, noviter
erectae, Exc.mum P.D. Volfgangum Haas, hactenus Episcopum Curiensem.
die 2 Decembris 1997.
die 5 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Ucculensi, R.D.
Richardum Grecco, e clero dioecesis Sanctae Catharinae in Ontario, ibique
Vicarium generalem et curionem paroeciae Sancti Alfredi, quem deputavit
Auxiliarem dioecesis Londonensis.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
62
13 Decembris 1997. — Cathedrali Ecclesiae Tarnoviensi R.D. Victorem
Skwore, Vicarium generalem Katovicensis archidioecesis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Aucensi R.D. Mieczyslaw Cislo, rectorem
Seminarii maioris archidioecesis Lublinensis, quem deputavit Auxiliarem
eiusdem archidioecesis.
die 16 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Alanopolitanae, Exc.mum P.D.
Eduardum Petrum Cullen, hactenus Episcopum titularem Pariensem in
Proconsulari et Auxiliarem archidioecesis Philadelphiensis Latinorum.
die 19 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Tricaricensi, R.D. Salvatorem
Ligorio, e clero Tarentino, hactenus paroeciae « Sanctae Mariae Gratiarum »
in oppido vulgo Grottaglie curionem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Caeretanae R.D. Fran­
ciscum Xaverium Salerno, e clero Romano, Praefecturae rerum oeconomi­
carum Sanctae Sedis a Secretis.
die 20 Decembris.
— Cathedrali Ecclesiae Portus Nationalis, R.D. Geraldum
Vieira Gusmâo, e clero archidioecesis Adamantinae, hactenus ibidem Seminarii
provincialis, vulgo « Sagrado Coraçâo de Jesus », moderatorem spiritualem.
die 23 Decembris.
— Cathedrali Ecclesiae Amparensi, noviter erectae, R.D. Franciscum
Iosephum Zugliani, e clero dioecesis Sancti Caroli in Brasilia, hactenus
paroeciae «Dominae Nostrae de Patrocinio» in oppido vulgo Jaú parochum.
— Cathedrali Ecclesiae Iuinensi, noviter erectae, R.D. Franciscum Dalla
Valle, Societatis Sancti Francisci Salesii sodalem, hactenus missionariae inspectoriae in Amazonia Inspectorem.
— Praelatitiae Ecclesiae Paranatinguensi, noviter erectae, R.D. Vitalem
Chitolina, S.C.I., paroeciae «Dominae Nostrae Rosarii de Fatima» in dioe­
cesi Adamanteae parochum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Nesqualiensi, R.P. Gordon D. Bennett,
Societatis Iesu Sodalem, rectorem Institutionis educationalis vulgo dicti
« Loyola High School » in archidioecesi Angelorum in California, quem
deputavit Auxiliarem archidioecesis Baltimorensis.
die 3 Ianuarii 1998. — Cathedrali Ecclesiae Pisaurensi R.D. Angelum
Bagnasco, e clero archidioecesis Ianuensis, moderatorem Officii regionalis
Catechesi tradendae.
COLLATIO DIGNITATIS ARCHIEPISCOPALIS
Decreto Congregationis pro Episcopis, die 11 Decembris 1997 Exc.mo
P.D. Csaba Ternyák, Episcopo titulari Eminentianensi, Congregationis pro
Clericis a Secretis deputato, dignitas archiepiscopalis collata est.
Pontificium Consilium de Legum Textibus interpretandis
63
ACTA CONSILIORUM
PONTIFICIUM CONSILIUM
DE LEGUM TEXTIBUS INTERPRETANDIS
DECLARATIO
De recta interpretatione can. 1335, secundae partis, C.I.C.
Atteso che in qualche nazione un gruppo di fedeli, appellandosi al pre­
scritto can. 1335, seconda parte, del Codice di Diritto Canonico, ha richiesto
la celebrazione della Santa Messa a sacerdoti che hanno attentato il matri­
monio, è stato domandato a questo Pontifìcio Consiglio se sia lecito ad un
fedele o comunità di fedeli chiedere per una giusta causa la celebrazione dei
sacramenti o dei sacramentali ad un chierico che, avendo attentato il
matrimonio, sia incorso nella pena della sospensione « latae sententiae » (cfr
can. 1394, § 1 CIC), la quale però non sia stata dichiarata.
Questo Pontificio Consiglio, dopo attento e ponderato studio della que­
stione, dichiara che tale modo di agire è del tutto illegittimo e fa notare
quanto segue:
1) L'attentato matrimonio da parte di un soggetto insignito dell'Ordine
sacro costituisce una grave violazione di un obbligo proprio dello stato cle­
ricale (cfr can. 1087 del Codice di Diritto Canonico e can. 804 del Codice
dei Canoni delle Chiese Orientali) e perciò determina una situazione di
oggettiva inidoneità per lo svolgimento del ministero pastorale secondo le
esigenze disciplinari della comunione ecclesiale. Tale azione, oltre a costi­
tuire un delitto canonico la cui commissione fa incorrere il chierico nelle
pene recensite nel can. 1394, § 1 CIC e can. 1453, § 2 CCEO, comporta au­
tomaticamente l'irregolarità ad esercitare gli ordini sacri ai sensi del can.
1044, § 1, 3° CIC e can. 763, 2° CCEO. Questa irregolarità ha natura perpe­
tua, ed è quindi indipendente anche dalla remissione delle eventuali pene.
Di conseguenza, al di fuori dell'amministrazione del sacramento della
Penitenza ad un fedele che versi in pericolo di morte (cfr can. 976 CIC e
can. 725 CCEO), al chierico che abbia attentato il matrimonio, non è lecito
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
64
in alcun modo esercitare i sacri ordini, e segnatamente celebrare l'Eucari­
stia; né i fedeli possono legittimamente richiederne per qualsiasi motivo,
tranne il pericolo di morte, il ministero.
2) Inoltre, anche se non sia stata dichiarata la pena — cosa che peraltro
il bene delle anime consiglia in questa fattispecie, eventualmente attraverso
la procedura abbreviata stabilita per i delitti certi (cfr can. 1720, 3° CIC) —
nel caso ipotizzato non esiste la giusta e ragionevole causa che legittima il
fedele a chiedere il ministero sacerdotale. In effetti, tenuto conto della
natura di questo delitto che, indipendentemente dalle sue conseguenze pe­
nali, comporta un'oggettiva inidoneità a svolgere il ministero pastorale, ed
atteso anche che nella fattispecie è ben conosciuta la situazione irregolare e
delittuosa del chierico, vengono a mancare le condizioni per ravvisare la
giusta causa di cui al can. 1335 CIC. Il diritto dei fedeli ai beni spirituali
della Chiesa (cfr can. 213 CIC e 16 CCEO) non può essere concepito in mo­
do da giustificare una simile pretesa dal momento che tali diritti debbono
essere esercitati entro i limiti e nel rispetto della normativa canonica.
3) Quanto ai chierici che sono stati dimessi dallo stato clericale a norma
del can. 290 CIC e can. 394 CCEO e che abbiano o meno contratto matri­
monio in seguito ad una dispensa dal celibato concessa dal Romano Pon­
tefice, è noto che viene loro proibito l'esercizio della potestà di ordine (cfr
can. 292 CIC e can. 395 CCEO). Pertanto, e salva sempre l'eccezione del
sacramento della Penitenza in pericolo di morte, nessun fedele può legitti­
mamente domandare ad essi un sacramento.
Il
Santo
Padre
ha
approvato
in
data
15
maggio
1997
la
presente
Dichiarazione e ne ha ordinato la pubblicazione.
Dal Vaticano, 19 maggio 1997.
£8 JULIÁN HERRANZ
Arcivescovo tit. di Vertara
Presidente
©Bruno Bertagna
Vescovo tit. di Drivasto
Segretario
Diarium Romanae Curiae
65
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Venerdì, 5 Dicembre 1997, S.E. il Signor JUL BUSHATI, Am­
basciatore di Albania presso la Santa Sede.
Sabato, 6 Dicembre 1997, S.E. il Signor ALTAN GÜVEN, Am­
basciatore di Turchia presso la Santa Sede.
Martedì, 16 Dicembre 1997, S.E. la Signora CORINNE C.
BoGGS, Ambasciatore degli Stati Uniti d'America presso la San­
ta Sede.
Giovedì, 18 Dicembre 1997, le LL. EE. i Signori:
ELLIOT LATÉVI-ATCHO LAWSON, Ambasciatore del Togo presso
la Santa Sede;
WOLDEMICHAEL ABRAHA, Ambasciatore dell'Eritrea presso la
Santa Sede;
BENGT 0. JOHANSEN, Ambasciatore di Norvegia presso la San­
ta Sede;
H.M.G.S. PALIHAKKARA, Ambasciatore dello Sri Lanka presso
la Santa Sede;
CORNEILLE MEHISSOU, Ambasciatore del Bénin presso la Santa
Sede.
Sabato, 20 Dicembre 1997, S.E. il Signor JORGE SILES SALI-
NAS, Ambasciatore di Bolivia presso la Santa Sede.
Giovedì 18 dicembre 1997 si è riunita nel Palazzo Apostolico Vati­
cano, alla presenza del Santo Padre, la Congregazione delle Cause dei Santi.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
66
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
6
13
dicembre
»
1997. S.E. mons. Jean-Paul Gobel, Arcivescovo tit. di Galazia
in Campania, Nunzio Apostolico in Senegal,
Mali, Guinea Bissau ed Isole del Capo Verde e
Delegato Apostolico in Mauritania.
»
Mons. Marco Dino Brogi, O.F.M., Arcivescovo tit. el. di
Città Ducale, Nunzio Apostolico in Sudan e
Delegato Apostolico in Somalia.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
24
novembre
1997.
1
dicembre
»
»
»
»
2
»
»
11
»
»
17
»
»
18
»
»
22
»
»
Il
sig.
Roberto Semprini, Capo Ufficio nella Sezione
Ordinaria
dell'Amministrazione
del
Patrimonio
della Sede Apostolica.
P. Ferdinand Pratzner, S.S.S., Segretario del Pontificio
Comitato per i Congressi Eucaristici Internazionali
« in aliud quinquennium ».
P. Michel Tavuzzi, O.P., Consultore della Congregazione delle
Cause dei Santi « ad quinquennium ».
L'avv. Nicola Picardi, Promotore di Giustizia del Tribunale
dello Stato della Città del Vaticano.
S.E. mons. Osaba Ternyák, Arcivescovo tit. di Eminenziana,
Segretario della Congregazione per il Clero « ad
quinquennium ».
Mons. Claudio Gugerotti, Sotto-Segretario della Congregazione
per le Chiese Orientali.
Il prof. Alain F.G. Lejeune e il prof. Bernard M. Kerdelhue,
Membri della Pontificia Accademia per la Vita.
Gli Ecc.mi Vescovi Ordinari Militari Edwin F. O'Brien (Stati
Uniti d America), Giuseppe Mani (Italia), Michel
Dubost (Francia), Slawoj Leszek Glódz (Polonia),
Gaspar Ladocsi (Ungheria), Norberto E. Martina
(Argentina), Eustaquio Cuquejo (Paraguay), Al­
fred Kipkoech Arap Rotich (Kenya), Membri del­
l'Ufficio Centrale di Coordinamento Pastorale degli
Ordinariati Militari.
Protonotari
13
»
»
22
24
6
»
12
gennaio
»
»
aprile
maggio
giugno
»
»
1997.
»
»
»
»
»
»
»
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Apostolici
soprannumerari
Bruno Regner (Salzburg)
Leonhard Lüftenegger (Salzburg)
Ferdinand Holböck (Salzburg)
Nicola Milo (Amalfi-Cava de' Tirreni)
Guillermo Agudelo Giraldo (Bogota)
Juan Antonio Requeña (Avellaneda)
Bruno Zini (Imola)
Jerzy Bryla (Krakow)
Diarium Romanae Curiae
12
14
»
24
17
23
26
»
»
giugno
»
»
»
luglio
»
agosto
»
»
67
George Walter Bañas Tomichek (Calbayog)
Francesco Drago (Albenga-Imperia)
Francesco Mannarini (Lecce)
Giuseppe Ricciardi (Torino)
Giorgio Mifsud (Akka)
Salvatore Leonardi (Spoleto-Norcia)
Giuseppe Scarcella (Messina-Lipari Santa Lucia del
Mela)
Mons. Paolo Romeo (Messina-Lipari-Santa Lucia del Mela)
Mons. Enrico Furiesi (Siena-Colle di Val d'Elsa-Montalcino)
1997. Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
»
Prelati d'onore di Sua Santità
13
1
»
»
»
»
»
»
6
»
15
»
18
19
24
»
»
»
5
6
»
»
»
»
9
11
»
»
»
»
»
»
»
12
»
»
»
gennaio
maggio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Alois Weidlinger (Salzburg)
Angelo do Carmo Minhava (Viia Real)
Feliz José Alves (Viia Real)
Salvador Parente Ribeiro (Viia Real)
Silvério José Machado Ribeiro Guimaraés (Viia Real)
Jánis Silevics (Jelgava)
Philip Shryane (East Anglia)
Peter Leeming (East Anglia)
Mario Canciani (Roma)
Michael A. McNulty (Metuchen)
Rolando N. Oliverio (Boac)
Carmel Zammit (Gibraltar)
Gaspare Gruppuso (Trapani)
J. Donald Gorski (Charleston)
William M. Ogrodowki (Pittsburgh)
Thomas J. Culhane (Kansas City in Kansas)
Dino Fortunato (Roma)
John Charles Westek (San Francisco)
Giuseppe Liberto (Monreale)
Dermot Farrell (Meath)
Thomas A. McCarthy (Newark)
Joseph P. Masiello (Newark)
Bronislaw Wielgus (Newark)
Gerard M. Santora (Newark)
Franciszek Juraszek (Krakow)
Stanislaw Grünt (Pelplin)
Jean Robert (Chartres)
Richard Leo Tofani (Trenton)
Philip A. Lowery (Trenton)
Edward James Arnister (Trenton)
Manuel Fernandez (Trenton)
James Gregory Innocenzi (Trenton)
Leonard Francis Troiano (Trenton)
William John Carton (Trenton)
Richard Charles Brietske (Trenton)
John A. Auchter (Allentown)
Robert J. Biszek (Allentown)
Ronald C. Bocian (Allentown)
James J. Reichert (Allentown)
68
12
»
»
14
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
15
24
»
»
»
29
»
»
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
5
luglio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
14
»
»
»
»
»
»
17
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
23
»
»
»
»
»
»
»
»
»
26
2
agosto
»
»
»
»
1997. Mons. Edward Sarzynski (Allentown)
»
Mons. Pietro Parracchini (Roma)
»
Mons. Luis Seludo Llarenas (Calbayog)
»
Mons. Giovanni Tomasicchio (Bari-Bitonto)
»
Mons. Pietro Risso (Albenga-Imperia)
»
Mons. Mario Sirio (Albenga-Imperia)
»
Mons. Luigi Rembado (Albenga-Imperia)
»
Mons. Leonard Pawel Flisikowski (Pelplin)
»
Mons. Edward W. Clark (Los Angeles)
»
Mons. Jeremiah J. McCarthy (Tucson)
»
Mons. Joseph P. Higgins (Madison)
»
Mons. Paul J. Swain (Madison)
»
Mons. Delbert L. Schmelzer (Madison)
»
Mons. William A. De Bock (Madison)
»
Mons. Patrick McDowell (Duluth)
»
Mons. Eugenio Servando de León (Tuguegarao)
»
Mons. Marcello Semeraro (Lecce)
»
Mons. Vicente Emilio Banaga Tugadi (Bayombong)
»
Mons. Adriano Casadiego Sierra (Ocaña)
»
Mons. Xavier Morras Ursula (Miami)
»
Mons. Miljenko Anicic (Banja Luka)
»
Mons. Kazimir Visaticki (Banja Luka)
»
Mons. John Edward Heslin (Birmingham)
Mons. Michael Edward Williams (Birmingham)
»
Mons. Valentino Di Cerbo (Roma)
»
Mons. Zosimo Marcaye Sanado (Caceres)
»
Mons. Gilbert Armea Garcera (Caceres)
»
Mons. Luis Jonnie Villamora Aguirre (Caceres)
»
Mons. Antonio Tammaro (Aversa)
»
Mons. Egidio Vergani (Milano)
»
Mons. Valerio Vigorelli (Milano)
»
Mons. Carlo Seno (Venezia)
»
Mons. Erwin Sturn (Fulda)
»
Mons. Kenneth James Hedrick (New Orleans)
»
Mons. Donald Montanye Byrnes (New Orleans)
»
Mons. William Wendell Sontheimer (New Orleans)
»
Mons. Ferdinand Maycas (Opus Dei)
»
Mons. Alejando Giraldo Lazarralde (Ibagué)
»
Mons. Wilhelm Gegenfurtner (Regensburg)
»
Mons. John Armistead (Stockton)
Mons. William Hughes (Stockton)
Mons. Primo Battistoni (Spoleto-Norcia)
»
Mons. Gianpiero Ceccarelli (Spoleto-Norcia)
»
Mons. Karl Rost (Würzburg)
Mons. Josef Peter (Würzburg)
»
Mons. Karl Brands (Würzburg)
»
Mons. Walter Hohmann (Würzburg)
»
Mons. Roderick Macdonald (Argyll and The Isles)
»
Mons. Piotr Daniel Miklasinski (Czçstochowa)
»
Mons. Claude Rameau (Nevers)
»
Mons. Jesús Higueras Fernández (Madrid)
Diarium Romanae Curiae
2
agosto
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
9
26
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
9
30
»
settembre
»
»
1997. Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
José Luis Larrabe Orbegozo (Madrid)
Ramón Lledó Martín (Madrid)
Modesto Ruiz de Castroviejo y Serrano (Madrid)
José Varas Arroyo (Madrid)
Antonio Várela Berastegui (Madrid)
Vicente Vásquez Vásquez (Madrid)
Luis José Alonso González (Madrid)
Antonio Arroyo Torres (Madrid)
Angel Rufino Garrido Herrero (Madrid)
Francisco Sil Peláez (Madrid)
Walter Wakenhut (Passau)
Ignazio Fraccalvieri (Bari-Bitonto)
Damaso M. Jingco (San Fernando)
Ruben C. Lenon (San Fernando)
Octavio M. Ramos (San Fernando)
Friedrich Schragl (Sankt Pölten)
Joseph F. Schaedl (Indianapolis)
Frederick C. Easton (Indianapolis)
Harold L. Knueven (Indianapolis)
Paul D. Koetter (Indianapolis)
Louis E. Schumacher (Indianapolis)
Mark A. Svarczkopf (Indianapolis)
Anthony R. Volz (Indianapolis)
Louis H. Marchino (Indianapolis)
John J. Minta (Indianapolis)
Lawrence J. Moran (Indianapolis)
John T. Ryan (Indianapolis)
Oscar Domingo Sariinga (Mercedes-Luján)
Americo Encarnación Aguirre (Mercedes-Luján)
Armando Luis Rosido (Mercedes-Luján)
Benedetto Rossi (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)
Kazimierz Kaczor (Przemysl dei Latini)
Stanislaw Giara (Przemysl dei Latini)
Wladyslaw Kenar (Przemysl dei Latini)
Julián Blázquez Chamorro (Avila)
Jonathan Tomas Aykai Ankrah (Accra)
Pius Kpeglo (Accra)
Cappellani di Sua Santità
13
gennaio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
26
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
69
Hansjörg Hofer (Salzburg)
Heinrich Roither (Salzburg)
Giovanni Repossini (Milano)
Mario Beretta (Milano)
Giovanni Fusi (Milano)
Mario Cazzaniga (Milano)
Tarcisio Varisco (Milano)
Angelo Gariboldi (Milano)
Mario Lizarazo García (La Guaira)
Cesar José Porras (La Guaira)
Antonio Demurtas (Lanusei)
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
70
26
»
»
»
»
»
2
»
»
»
»
»
»
25
»
11
22
gennaio
»
»
»
»
»
febbraio
»
»
»
»
»
»
marzo
»
aprile
»
»
os
29
»
maggio
»
»
»
»
»
8
15
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
18
»
»
»
»
»
24
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
«o
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Il
Il
»
Il
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
Il
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
Il
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
sae. Gavino Lai (Lanusei)
sac. Luigi Ligas (Lanusei)
sac. Armando Loi (Lanusei)
sac. Mario Mereu (Lanusei)
sac. Celestino Porcu (Lanusei)
sac. Minuccio Stocchino (Lanusei)
sac. Jozef Dasko (Nitra)
sac. William Judak (Nitra)
sac. Pavol Brzy (Nitra)
sac. Peter Paliatka (Nitra)
sac. Andrej Sandawus (Nitra)
sac. Viktor Rasovec (Nitra)
sac. Eduard Mokras (Nitra)
sac. Stanislaw ámietana (Bielsko Zywiec)
sac. Kazimierz Malaga (Bielsko Zywiec)
sac. Thomas Neil Gervasio (Trenton)
sac. Andrea Calavolpe (Amalfi-Cava de' Tirreni)
sac. Antonio Filoselli (Amalfi-Cava de' Tirreni)
sac. Manuel Zubillaga (San Sebastián)
sac. Raffaello Piagentini (Massa Carrara-Pontremoli)
sac. Janez Pucelj (Ljubljana)
sac. Janez Ambrozic (Ljubljana)
sac. Rudolf Concilija (Ljubljana)
sac. Mieczyslaw Mokrzycki (Lwów dei Latini)
sac. Johannes G.M. Vries (Roermond)
sac. Theodor G.J. Willemssen (Roermond)
sac. Lawrence Schlehuber (Boac)
sac. Ramon Magdurulang (Boac)
sac. Anatacio Jundusay (Boac)
sac. Vicente Perez Pablos (Santo Domimgo de los Colo­
rados)
sac. Bronislaw Bernacki (Kamianets-Podilskyi)
sac. Alajo Forgacs (Esztergom-Budapest)
sac. Waldemar Turek (Plock)
sac. Jan Zbigniew Celej (Siedlce)
sac. Marian Bednarczyk (Siedlce)
sac. Carlo Lombardi (Roma)
sac. Eryk Franciszek Majchrzak (Lódz)
sac. Boleslaw Kowalczyk (Lódz)
sac. Wladyslaw Mularczyk (Lódz)
sac. Józef Wagner (Lódz)
sac. Lucjan Augustini (Skopje - Prizren)
sac. Jan Augustyn Skwiecz (Torun)
sac. Rainer Birkenmaier (Freiburg)
sac. Jan Czyrek (Krakow)
sac. Andrzej Waksmanski (Krakow)
sac. Stanislaw Podziomy (Krakow)
sac. Feliks Formas (Krakow)
sac. Alfons Franciszek Fórmela (Peplin)
sac. Francesco Monachini (Montepulciano-Chiusi-Pienza)
sac. Giovanni Turchi (Montepulciano-Chiusi-Pienza)
Diarium Romanae Curiae
6
»
»
12
»
»
»
»
»
14
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
15
»
18
24
»
»
»
»
»
»
29
»
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997.
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
5
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
luglio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
71
Hipólito M. Arana (Balanga)
Remigio R. Hizon Jr. (Balanga)
Michele Prattichizzo (San Severo)
Giovanni Santangelo (Trivento)
Silvester Rutabanzibwa (Bukoba)
Leonardo Cejas Gualdalquiveir (Calbayog)
Romulo Tamor Montero (Calbayog)
Luis L. Plasencia Gudiño (Ibarra)
Juan Bravo Carrera (Tui Vigo)
Luciano Pascucci (Roma)
Angelo de Canis (Albenga-Imperia)
Richard Robin (Feldkirch)
Richard Flatz (Feldkirch)
Ehrenreich Berouter (Feldkirch)
Rudolf Bischof (Feldkirch)
Pietro Buttazzo (Lecce)
Adriano Marconi (Tortona)
Piero Maini (Tortona)
Pietro Zanocco (Tortona)
Pietro Cappella (San Marino-Montefeltro)
Roberto Cruz Santos (Manila)
Nereo Page Odchimar (Manila)
Pier Luigi Tonelli (Cesena-Sarsina)
Pedro Ryo Tanaka (Sapporo)
Tomasz Boron (Krakow)
Anto Orlovac (Banja Luka)
Vlado Lukenda (Banja Luka)
Karlo Visaticki (Banja Luka)
Ivica Bozinovic (Banja Luka)
Lino Garavina (Concordia-Pordenone)
Giovanni Alagi (Napoli)
Steno Gambarara (Urbino-Urbania-Sanf Angelo in
Vado)
Dino Lucchesi (Pistoia)
Luciano Bardi (Pistoia)
Renato Bargini (Pistoia)
Cesare Tognelli (Pistoia)
Renato Bellini (Pistoia)
Sabatino Bertini (Pistoia)
Aldemiro Cinotti (Pistoia)
Renzo Boroncelli (Pistoia)
Vincenzo Venturi (Pistoia)
Ernesto Rascato (Aversa)
Francesco Spararo (Aversa)
Pietro Tagliaferro (Aversa)
Francesco Di Virgilio (Aversa)
Francesco Marino (Aversa)
Angelo Parisi (Aversa)
Clemente Petrillo (Aversa)
Andras Fodor (Debrecen-Nyregyhaza)
Ferdinando Angelino (Aversa)
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
72
5
»
»
14
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
17
»
»
23
»
»
»
»
»
»
26
»
»
luglio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
2
agosto
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
25
26
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Il sac. Vincenzo Cacciapuoti (Aversa)
»
Il sac. Giuseppe Criscuolo (Aversa)
»
Il sac. Salvatore De Filippo (Aversa)
»
Il sac. Fortunato Petrillo (Napoli)
»
Il sac. Lino Rebellato (Chioggia)
»
Il sac. Cinzio Zennar (Chioggia)
»
Il sac. Manuel Muñoz Bernede (Tacna y Moquegua)
»
Il sac. Geraldo Batista de Lima (Eunápolis)
»
Il sac. Giangiulio Radivo (Roma)
»
Il sac. Luigi Storto (Roma)
»
Il sac. Giuseppe Vigorita (Roma)
»
Il sac. Antonio Antonelli (Roma)
»
Il sac. Giuseppe Attard (Roma)
»
Il sac. Walter Boccione (Roma)
»
Il sac. Manfredi De Odorico (Roma)
»
Il sac. Luigi Lupini (Gubbio)
»
Il sac. Fausto Panfìli (Gubbio)
»
Il sac. Emanuele Merlini (Milano)
»
Il sac. Carlo Mariani (Milano)
»
Il sac. Giuseppe Parapini (Milano)
»
Il sac. Gianrico Ruzza (Roma)
»
Il sac. Clodomir Brant e Silva (Coroatà)
»
Il sac. Udo Johachim Borse (Köln)
»
Il sac. Jakob Hofmann (Regensburg)
»
Il sac. Edgar Rohrig (Würzburg)
»
Il sac. Wolfgan Rieser (Würzburg)
»
Il sac. Erwin Kuhn (Würzburg)
»
Il sac. Rudolf Hubert (Würzburg)
»
Il sac. Max Heinrich (Würzburg)
»
Il sac. Emil Hessdörfer (Würzburg)
»
Il sac. Bruno Zeissner (Würzburg)
»
Il sac. Alfred Rost (Würzburg)
»
Il sac. Franz Fahrner (Wien)
»
Il sac. Roberto Tavazza (Pescara-Penne)
»
Il sac. Joseph Shin Fu-Chang (Kaoh Siung)
»
Il sac. Alfred Xuereb (Gozo)
»
Il sac. Joseph Fötsch (Graz-Seckau)
»
Il sac. Alfred Wallner (Graz-Seckau)
»
Il sac. Jesus Montoto Garcia (Nova Friburgo)
»
Il sac. Claudio Cricini (Vicenza)
»
Il sac. Lino Pigatto (Concordia-Pordenone)
»
Il sac. Romano Ferroggiaro (Chiavari)
»
Il sac. Giuseppe Longoni (Milano)
»
Il sac. Pietro Lucini (Milano)
»
Il sac. Salvatore Busco (Frascati)
»
Il sac. Guido Olivieri (Genova)
»
Il sac. Francesco Macciò (Genova)
»
Il sac. Guglielmo Giovanni Grosso (Genova)
»
Il sac. Giuseppe Risso (Genova)
»
Il sac. Franz-Joseph Hungs (München und Freising)
»
Il sac. January Horwath (Przemysl dei Latini)
Diarium Romanae Curiae
26
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
2
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
agosto
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
settembre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997.
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
73
Krzystof Pastuszak (Przemysl dei Latini)
Wieslaw Opalinski (Przemysl dei Latini)
Stanislaw Szalankiewicz (Przemysl dei Latini)
Jerzy Moskal (Przemysl dei Latini)
Jan Szpunar (Przemysl dei Latini)
Tadeusz Buchowski (Przemysl dei Latini)
Emilio L. Lacanlale (San Fernando)
José U. Lacap (San Fernando)
Roberto C. Mallari (San Fernando)
Mario F. Ramos (San Fernando)
Felicito C. Sisón (San Fernando)
Nilo Romano Corsi (Campinas)
Brian Udaigwe (Orlu)
Paolo Rocco Gualtieri (Ugento-Santa Maria di Leuca)
Gabor Pinter (Vae)
Jan Kubus (Rosnava)
Konstantin Loja (Rosnava)
Stefan Podolinsky (Rosnava)
Barnabas Bacskai (Rosnava)
Gabriele Amurri (Fermo)
Febo Cacaci (Fermo)
Lauro Chiaramoni (Fermo)
Tarcisio Potentini (Fermo)
Silvio Rastelli (Fermo)
Damiano Ferrini (Fermo)
Francesco Leonardi (Fermo)
Luigi Valentini (Fermo)
Vincenzo Marcucci (Fermo)
Armando Monaldi (Fermo)
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha con­
ferito:
La Gran Croce dell'Ordine Piano
15
»
20
aprile
»
giugno
1997. A S.E. José Maria Aznar Lopez (Spagna)
»
A S.E. Abel Matutes Juan (Spagna)
»
A S.E. Philiph Jenninger (Germania)
La Commenda con Placca dell'Ordine Piano
16
aprile
1997. Al sig. John J. B. Hunt (Southwark)
La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno
24
»
14
»
25
»
maggio
»
giugno
agosto
»
»
1997.
»
»
»
»
»
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Anderas Maurer (Sankt Pölten )
Siegfried Ludwig (Sankt Pölten)
Richard Wotava (Austria)
Andros A. Nicolaides (Cipro)
José M. Bonetti (Rep. di Santo Domingo)
Fernando Cavada (Rep. di Santo Domingo)
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
74
25
»
agosto
»
13
1
gennaio
maggio
»
»
»
»
»
1997. Al sig. Andres Dauhajre (Rep. di Santo Domingo)
»
Al sig. Alejandro Grullon (Rep. di Santo Domingo)
La Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno
24
2
9
14
19
24
»
»
»
»
»
»
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
5
14
26
luglio
28
marzo
aprile
»
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig,. Arno Gasteiger (Salzburg)
sig.. Philippe Vasseuk (Paris)
sig.. Denis Desautels (Ottawa)
sig., Wilbert Keon (Ottawa)
sig. Luis de Aramburu y Martínez (Vitoria)
sig. Paul H. Martínez Camacho (Argentina)
sig., Louis J. Nigro (Stati Uniti d'America)
sig. Lorenzo Lo Monaco (Monreale)
sig. William Maloof (Newton)
sig. Francesco Cervoni (Italia)
sig. Sergio Siracusa (Italia)
sig. Mario Arpiño (Italia)
sig. Rolando Mosca Moschini (Italia)
sig. Angelo Mariani (Italia)
sig. Jack McAlister (Glasgow)
sig. Michele Ruffino (Susa)
sig. Amin de Tarazzi (Parigi)
sig. Peter Mahringer (Wien)
sig. Raymond Raphael (Beyrouth)
co
La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno
»
»
»
»
»
11
»
22
1
»
»
15
»
»
»
os
24
»
»
»
»
12
24
»
»
»
»
»
»
»
»
»
maggio
»
»
»
»
»
»
»
giugno
»
»
»
»
»
»
1997 . Al sig. Michel Roger (Francia)
»
Al sig. Thomas W. Mahan (Charleston)
»
Al sig. Jamile J. Francis (Charleston)
»
Al sig. Daniel M. Smith (Charleston)
»
Al sig. Wyatt B. Pringle (Charleston)
»
Al sig. Wallace A. Rodgers (Charleston)
»
Al sig. Joseph P. Griffith (Charleston)
Al sig. Norman A. Haft (Charleston)
»
Al sig. Mario Bocchino (Roma)
»
Al sig. Achille Zordan (Roma)
»
Al sig. Guillermo Gómez Platero (Montevideo)
»
Al sig. Gerard Ingold (Versailles)
»
Al sig. J. Rayond Braun (Ottawa)
»
Al sig. Yves Gosselin (Ottawa)
»
Al sig. Franco Perelli (Roma)
»
Al sig. Umberto Orsini (Roma)
»
Al sig. Corrado Rebeck (Roma)
»
Al sig. Luigi Mazzei (Roma)
»
Al sig. Ronald Dowden (Plymouth)
»
Al sig. André Van Chan (Stati Uniti d'America)
»
Al sig. John F. Sova (Southwark)
»
Al sig. Adriano Cosentino (Roma)
»
Al sig. Claudio De Cet (Roma)
»
Al sig. Adalberto Anastasi (Roma)
»
Al sig. Saverio Cianciola (Bari-Bitonto)
»
Al sig. Adam Bachleda-Curus (Krakow)
Diarium Romanae Curiae
29
»
5
»
»
»
12
16
17
»
»
23
26
»
2
»
»
9
13
25
»
»
22
»
giugno
»
luglio
»
»
»
luglio
»
»
»
»
»
»
»
agosto
»
»
»
»
»
»
»
settembre
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Joseph P. Bahoshy (Baghdad dei Latini)
Petros Khammo (Baghdad dei Latini)
Antonius P.A. Riemen (Bois-le-Duc)
Jean Traub (Parigi)
Werner Maeheiner (Salzburg)
Paul B. Uebring (Germania)
Carmine Caramante (Italia)
Umberto Croxatto (Roma)
William J. Curtin (Madison)
George Steil (Madison)
John F.F. Rogan (Madison)
Aldo Graziosi (Roma)
Domenico Colagrosso (Velletri-Segni)
Alain Delaunoy (Chalón)
Giuseppe Pallanch (Roma)
Lucien Dardenne (Liegi)
Gerard Brenninkmei (Utrecht)
Konrad Mohr (Trier)
Rino Snaidero (Udine)
Hermann Fünigeld (Rottenburg-Stuttgart)
Hans Mayr (Wien)
Erich Leitnberger (Wien)
Roberto Calvigioni (Roma)
Arrigo Cignitti (Roma)
La Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno
23
marzo
1997. Al sig. Luigi Di Giorgio (Roma)
13
11
marzo
aprile
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno
22
»
maggio
»
»
»
»
»
»
»
»
15
»
»
»
»
18
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Paul Murphy (Cardiff)
Patrick J. McGann, Jr. (Trenton)
Thomas F. Kelaher (Trenton)
Charles Brennan (Trenton)
Joseph Prykanowski (Trenton)
Desmond Carroll (Arundel and Brighton)
Johannes CM. Vandelaar (Breda)
Claud Cuzol (Limoges)
Pierre Gasquet (Limoges)
Jean Labasse (Lyon)
Joseph Payen (Lyon)
Philippe Vasseur (Parigi)
Dominique Trolliet (Dijon)
Barney Bradley (Ottawa)
Ronald R. Dagenais (Ottawa)
Arthur J.M. Lamarche (Ottawa)
Alessandro Corneli (Roma)
Trento Morena (Roma)
Giovanni Polinari (Roma)
Egbertus S. Raatjes (Roermond)
Ricardo J. Romulo (Manila)
Michele Gallo (Teano-Calvi)
75
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
76
18
24
maggio
CD
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
12
»
»
14
24
»
»
»
29
»
12
»
»
14
»
»
16
17
26
»
2
11
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
luglio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
agosto
»
»
»
»
24
6
»
»
»
1997. Al sig. Bernardino Palazzini (Roma)
»
Al sig. Michael Cronin (Menevia)
»
Al sig. Remigio A. Reyes (Balanga)
»
Al sig. Oscar B. Banzón (Balanga)
»
Al sig. Oscar R. Sánchez (Balanga)
»
Al sig. César Z. Simeón (Balanga)
»
Al sig. Basilio M. Zuleta (Balanga)
»
Al sig. Roberto Accorsi (Roma)
»
Al sig. Francis M. Earrington (Westminster)
»
Al sig. Paul Damian McCarthy (Westminster)
»
Al sig. Fred Harkin (Westminster)
Al sig. Roberto Biasol (Monaco Principato)
»
Al sig. Enrico Frittoli (Monaco Principato)
Al sig. Robert Pfrimmer (Strasbourg)
»
Al sig. Lorenzo De Meo (Tortona)
»
Al sig. Antonius Vlavianos (Grecia)
»
Al sig. Eamonn O'Dwyer (Galway)
»
Al sig. John Exworthy (Portsmouth)
»
Al sig. Earl L. Linehan (Baltimore)
»
Al sig. John Clubb (Portsmouth)
»
Al sig. John Lipscomb (Westminster)
»
Al sig. Turiddo Pirani (Italia)
»
Al sig. Francesco Mattu (Italia)
»
Al sig. Luciano Gioseffo (Italia)
»
Al sig. Leszek Pawlik (Salford)
»
Al sig. Tadeusz Lesisz (Salford)
»
Al sig. Roman Filbrandt (Salford)
»
Al sig. Renzo Schienoni (Milano)
»
Al sig. Savino Trisorio (Palestrina)
»
Al sig. Richard Owen (Westminster)
»
Al sig. Thomas D. Mackenzie (Wellington)
»
Al sig. Raoul Dragon (Aix)
»
Al sig. Georges Trouve (Seez)
»
Al sig. Dermot G. Devereux (Portsmouth)
»
Al sig. Dan Regan (Westminster)
Al sig. Giuseppe L. Giacon (Westminster)
La Croce di Dama di Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno
maggio
1997. Alla sig.ra Micaela J. Portillay Vitoria (Vitoria)
giugno
»
Alla sig.ra Mercedes Calvo De Villa (Avellaneda)
»
»
Alla sig.ra Maria Angélica Bandeira de Lima Campelo de
Andrade Pamplona Corte-Real (Lisboa)
La Croce di Dama di Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno
24
26
»
giugno
»
»
1997. Alla sig.ra Margareta Waldsteinova-Wartenbergova (Repub­
blica Ceca)
>
»
Alla sig.ra Lily Douglas Toma (Baghdad dei Latini)
»
Alla sig.ra Linda Anwar Toma (Baghdad dei Latini)
Diarium Romanae Curiae
77
La Croce di Dama dell'Ordine di San Gregorio Magno
13
9
1
»
»
»
6
15
»
24
6
18
»
26
29
11
marzo
aprile
maggio
»
»
»
»
»
»
»
giugno
»
»
»
»
agosto
1997. Alla
»
Alla
Alla
»
»
Alla
»
Alla
»
Alla
Alla
»
»
»
»
»
»
»
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
sig.ra Margaret Thorne (Cardiff)
si g .ra Elisabeth Smith Griffith (Charleston)
sig.ra Andrey Butler (Ottawa)
si g.ra Mary Kehoe (Ottawa)
si g.ra Gisèle Lalonde (Ottawa)
si g.ra Marlene Manion (Ottawa)
sig.ra Giulietta Carolina Fontana (Massa Carrara-Pontremoli)
sig.ra Sophia B. Casey (Rockville Centre)
si g.ra Maria Vingiani (Roma)
si g.ra Imelda Katigbak Dayrit (Manila)
si g.ra Mary Rawcliffe (Lancaster)
si g.ra Ana Teresa Castillo de Hernández ( Venezuela)
si g.ra Ana Dolores Castillo de Biord (Venezuela)
si g.ra Elizabeth Clubb (Portsmouth)
si g.ra Sarah Clutton (Arundel and Brighton)
si g.ra Marinetta Giacon (Westminster)
La Gran Croce dell'Ordine di San Silvestro Papa
2
26
giugno
»
1997. Al sig. Felix Laporta Paole (Madrid)
Al sig. Henry Payt (Malines - Bruxelles)
»
La Commenda con Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa
13
»
14
»
9
25
»
gennaio
»
»
»
agosto
»
»
1997. Al
Al
»
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Wilhelm E. Mallmann (Salzburg)
Raimund Spruzina (Salzburg)
Gottfried Roth (Wien)
Gerhard Schrfiber (Wien)
Herbert Schimetschek (Wien)
Ramon Tapia Espinal (Santo Domingo)
Juan Roca (Santo Domingo)
La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa
6
14
»
»
»
»
24
»
»
29
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
23
26
»
2
»
luglio
»
»
agosto
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Hans Rosenthal (München und Freising)
Franz Rabl (St. Pölten)
Pietro Perugini (Roma)
Rosario Termignone (Roma)
Antonio Volpi (Roma)
Pietrino Saraniero (Roma)
Hendricus J. Fritscheck (Bois-le-Duc)
Antonius J.W.H. Schmitz (Utrecht)
Walter Rosato (Concordia-Pordenone)
Juan Sánchez Navarro (Monterrey)
Manuel Uribe Castañeda (Messico)
Enrico Pietro De Majo (Roma)
Henryk Kubiak (Krakow)
Ernst Brück (Köln)
Luis Giusti La Rosa (Lima)
Arturo Salazar Larrain (Lima)
78
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
2
agosto
»
»
»
»
»
»
»
eo
28
2
»
»
»
settembre
»
1997.
»
»
»
»
»
»
»
»
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Luis Bolari de la Fuente (Lima)
Raúl Cantella (Lima)
Jean Verhegghen (Gand)
Jean Lamelle (Malines-Bruxelles)
Clément Rochette (Malines-Bruxelles)
Victor Gendebien (Liegi)
Alessandro Masci (Roma)
Mario Iacovacci (Roma)
Eugen Jesser (Wien)
Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa
21
aprile
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
22
»
»
»
6
»
»
»
»
»
»
»
15
»
»
»
»
18
»
»
»
27
6
»
»
»
»
»
14
24
»
maggio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Al sig. Vincenzo Brugnoli (Roma)
»
Al sig. Fabio Collalti (Roma)
»
Al sig. Pierpaolo Di Gianvito (Roma)
»
Al sig. Pasquale Labrosciano (Roma)
»
Al sig. Giovanni Battista Ravalli (Roma)
»
Al sig. Giovanni B. Ranalli (Roma)
Al sig. Carlo M. Salvador (Roma)
»
Al sig. Giuseppe Spadaro (Roma)
»
Al sig. Joseph Banna (Armidale)
Al sig. Wolfgang Fürlinger (Linz)
»
Al sig. Gennaro Palomba (Napoli)
»
Al sig. Gerardus J. Janssen (Groningen)
»
Al sig. Franciscus I.J. Loeffen (Roermond)
»
Al sig. Cornelis W. Moons (Rotterdam)
»
Al sig. Franciscus J. Schmitz (Rotterdam)
»
Al sig. Hubertus J.M. Moonen (Bois-le-Duc)
»
Al sig. Theodoras F. Naus (Bois-le-Duc)
»
Al sig. Johannes Konings (Bois-le-Duc)
»
Al sig. Giuseppe Ardizzon (Chioggia)
»
Al sig. Gilberto Tonello (Chioggia)
»
Al sig. Gioacchino Galletti (Massa Carrara-Pontremoli)
»
Al sig. Vitaliano N. Mañagas (Manila)
»
Al sig. John Go Han (Manila)
»
Al sig. Pablo C. Siy (Manila)
»
Al sig. Faustino Dee (Manila)
Al sig. Johannes Van't Hooft (Roermond)
»
Al sig. Franz Tschida (Eisenstadt)
»
Al sig. Luigi Folletto (Roma)
»
Al sig. Mario Martini (Imola)
»
Al sig. Roberto Varisco (Milano)
»
Al sig. Antonino Gambino (Roma)
»
Al sig. Zelindo Vannuccini (Montepulciano-Chiusi-Pienza)
»
Al sig. Claudio Caprioli (Roma)
»
Al sig. Giovanni Fortini (Roma)
»
Al sig. Antonio Berlingeri (Roma)
»
Al sig. Enrico Venti (Roma)
»
Al sig. Emilio T. Yap (Manila)
»
Al sig. Fausto Mularoni (San Marino-Montefeltro)
»
Al sig. Adrianus A.A. Van Rooij (Bois-le-Duc)
»
Al sig. Johannes Van Tilburg (Breda)
Diarium Romanae Curiae
24
»
»
»
29
»
Ol
»
»
»
»
»
»
12
»
»
»
»
14
»
»
»
»
giugno
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
17
»
»
»
26
11
»
»
»
»
»
»
»
25
29
7
»
»
»
»
agosto
»
»
»
»
»
»
»
settembre
ottobre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Petrus J. Gerits (Roermond)
Fulgido Tabone (Susa)
Elie Salameh (Vicariato Apostolico d'Arabia)
Dermot A. O'Neill (Vicariato Apostolico d'Arabia)
Maurizio Pozzi (Roma)
Alessandro E.M. Kurecska (La Spezia-Sarzana-B
gnato)
Pino Mordacci (La Spezia-Sarzana-Brugnato)
Salvatore Mazzeo (Arezzo-Cortona-S. Sepolcro)
Luigi Baldrighi (Cremona)
Erasmo Mancini (Latina-Terracina-Sezze-Priverno)
Johannes W. Hems (Bois-le-Duc)
Hendricus A.Verspeek Jr (Bois-le-Duc)
Ambros Drechsler (Salzburg)
Goffredo Bernini (Italia)
Domenico Chirico (Italia)
Paolo D'Emilio (Italia)
Ruggiero Capodivento (Italia)
Gennaro Marzilli (Italia)
Johann Hafner (Innsbruck)
Giuseppe Zago (Gorizia)
Giovanni Boffa (Lugano)
Horst Danner (München und Freising)
Robert Zrenner (München und Freising)
Herman Balle (Regensburg)
Hubert Woelk (Köln)
Adrianus J.M. Umans (Haarlem)
Frank Conlon (Hamilton in New Zeland)
Anastaeio Quinto (Manila)
Antonius Rust (Rotterdam)
Hendrik Wilhelmus J. Kempen (Groningen)
Klaus Theyssen (Fulda)
Karl Manninger (München und Freising)
Siegfried Murch (München und Freising)
Giuseppe Torre (Torino)
Marcel Govaert (Maniles-Bruxelles)
Epke P. Zijlstra (Utrecht)
Giovanni Falcinelli (Spoleto-Norcia)
Gino Di Manno (Roma)
Antonio Baldacci (Roma)
La Croce di Dama di Commenda con Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa
13
25
gennaio
agosto
»
1997. Alla sig.ra Dorothea Mayer-Maly (Salzburg)
»
Alla sig.ra Evelin Dubocq de Vicente (Santo Domingo)
»
Alla sig.ra Mary Perez de Marranzini (Santo Domingo)
Alla sig.ra Rosa Emilia Vda Tavares (Santo Domingo)
Alla sig.ra Margarita Najtri Vda Auffnt (Santo Domingo)
La Croce di Dama di Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa
6
12
maggio
giugno
1997. Alla sig.ra Teresa Bock (Aachen)
»
Alla sig.ra Marie-Antonia Von Twickel (Paderborn)
79
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
80
2
»
9
agosto
»
»
1997. Alla sig.ra Maita Garcia Trovato de Flores (Lima)
»
Alla sig.ra Paulina Hundgkopf de la Rivera de Giusti (Lima)
»
Alla sig.ra Agnes Niegl (Wien)
La Croce di Dama dell'Ordine di San Silvestro Papa
15
6
24
25
9
maggio
giugno
luglio
agosto
settembre
1
dicembre
3
8
»
»
15
16
»
»
20
24
»
25
28
»
»
»
»
»
1997.
»
»
»
»
Alla
Alla
Alla
Alla
Alla
sig.ra
sig.ra
sig.ra
sig.ra
sig.ra
Rebecca Fernando (Manila)
Imelda Ongsiako de Cojuangco (Manila)
Hazel Sternberg (Westminster)
Marie Louise Wirtz (Ginevra-Losanna-Friburgo)
Hermine Nowak (Wien)
NECROLOGIO
1997. Mons. Eugène Biletsi Onim, Vescovo em. di Idiofa (Repub­
blica Democratica del Congo)
»
Mons. Domenico Enrici, Arcivescovo tit. di Ancusa.
»
Card. Laurean Rugambwa, del titolo di San Francesco d'As­
sisi a Ripa Grande.
»
Mons. Armando Franco, Vescovo di Oria (Italia).
»
Mons. Luis Enrique Orellana Ricaurte, Vescovo tit. di Bennefa.
»
Mons. Wenceslas Kalibushi, Vescovo em. di Nyundo (Rwanda).
»
Mons. Antonio Bagnoli, Vescovo em. di Fiesole (Italia).
»
Mons. Victor J. Tielbeek, Vescovo di Formosa (Brasile).
»
Mons. Bronislaw Dabrowski, Arcivescovo tit. di Adrianotere.
»
Mons. Nicodemus B. Hhando, Vescovo em. di Mbulu (Tan­
zania).
An. et vol. XC
2 Februarii 1998
N. 2
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA IOANNIS PAULI PP. I
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
\
I
—
ASANSOLENSIS
.
x
C ' - " '
'*o7
Nova dioecesis constituitur in India, Asansolensis appellanda.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pastorali quidem permoti studio curam continenter adhibemus, ut exop­
tata Domini beneficia eiusque salutaris nuntius quam amplissimam multi­
tudinem attingant. Idcirco Nos res disponere properamus quo hoc facilius
commodiusque eveniat. De consilio igitur Congregationis pro Gentium
Evangelizatione, quorum interest audito favorabili suffragio, haec statuimus
et decernimus. Novam dioecesim condimus Asansolensem appellandam,
quae partem aliquam archidioecesis Calcuttensis, scilicet territorium septen­
trionale districtus « Burdwan » et novem « Thanes », ut aiunt, id est « Salte­
rà, Mejhia, Gangajalghati, Barjora, Senamukhi, Patrasari, Indus, Chatna et
Bankura », quae sunt in districtu civili « Bankura », atque pariter decem
« Thanes », id est « Muhammadbazar, Rajnagar, Khoyrasole, Dubraijpur,
Suri, Illambazar, Sainthia, Bolpur, Labhpur et Nanoor », quae sunt in di­
strictu civili « Bhirbhum », complectetur. Hanc dioecesim Metropolitanae
Ecclesiae Calcuttensi suffraganeam facimus atque iurisdictioni Congregatio-
6 - A. A S
82
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nis pro Gentium Evangelizatione subicimus. Episcopalem porro sedem in
urbe ponimus, quae Asansol vocatur, et ibidem templum Sacro Cordi Iesu
dicatum ad statum Cathedralis Ecclesiae attollimus. Cetera secundum leges
canonicas gerantur. Haec omnia ad expedienda Venerabilem Fratrem Geor­
gium Zur, Archiepiscopum titulo Sestensem atque in India Apostolicum
Pronuntium, legamus, facta videlicet facultate quempiam alium virum in
ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi. Re tandem ad finem per­
ducta, documenta conficiantur, quorum sincera exempla ad Congregationem
pro Gentium Evangelizatione diligenter mittantur, contrariis rebus minime
efficientibus quibusvis.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto et vicesimo mensis
Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Ponti­
ficatus Nostri vicesimo.
ANGELUS card. SODANO
IOSEPHUS card. TOMKO
Secretarius Status
Congr. pro Gentium Evang. Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Carmelus Nicolosi, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 420.970
II
GOASOËNSIS
In Gana nova conditur dioecesis Goasoënsis.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ad aptius provehendam aeternam salutem et efficacius consulendum si­
mul pastorali regimini Christifidelium Ganae commorantium intra fines Sunyaniensis dioecesis, nuper est petitum ut, eadem divisa, nova constituere­
tur Ecclesia. Quapropter Venerabiles Fratres Nostri S.R.E. Cardinales atque
Praesules Congregationi pro Gentium Evangelizatione praepositi, omnibus
mature perpensis ac faventi habito voto Venerabilis Fratris Andreae Du-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
83
puy, Archiepiscopi titulo Saelesiensis et in memorata Natione Apostolici
Nuntii, admotam postulationem censuerunt esse accipiendam. Nos igitur,
pro summo, quo fungimur, munere de cunctis Ecclesiis particularibus solli­
citi, talem sententiam ratam habemus atque Nostra Apostolica potestate se­
quentia decernimus. A Sunyaniensi dioecesi distrahimus territorium distric­
tuum civilium nuncupatorum Asunafo, Asutifì, Tano et Ahafo Area; ex eo­
que novam condimus dioecesim Goasoënsem, quam metropolitanae Ecclesiae
A litore aureo suffraganeam facimus atque iurisdictioni Congregationis pro
Gentium Evangelizatione subicimus. Praeterea iubemus Episcopi sedem po­
ni in urbe « Goaso » ac paroeciale templum ibidem exstans, Deo in honorem
sancti Antonii dicatum, ad dignitatem cathedralis ecclesiae evehimus; cetera
vero secundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus ad effec­
tum adducet Venerabilis Frater Andreas Dupuy, quem diximus, qui, re ac­
ta, curabit documenta conficienda sincerisque exemplis ad eandem Congre­
gationem cito mittenda. Hanc denique Apostolicam Nostram Constitutio­
nem nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus
non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto et vicesimo mensis
Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Ponti­
ficatus Nostri vicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
IOSEPHUS card. TOMKO
Congr. pro Gentium Evang. Praef.
Carmelus Nicolosi, Protonot. Apost.
Antonius Macculi,
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 420.944
Protonot.
Apost.
s.n.
84
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
III
BRUNEIENSIS
Praefectura Apostolica Bruneiensis constituitur.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Constat in finibus Bruneiensis civitatis vitae catholicae florem eo adve­
nisse ut iam sui iuris illa efficiatur oporteat ecclesiastica dicio. Ad aptius
igitur providendum evangelizationis operibus apud eundem populum, audi­
ta Congregatione pro Gentium Evangelizatione, re omnino ponderata audi­
tisque faventibus eorum sententiis quorum intererat, opportunum visum
est novam ibidem Praefecturam Apostolicam excitare. Nos proinde gravi
fungentes officio Supremi Pastoris totius Dominici gregis illud ratum ha­
bentes consilium, summa Nostra potestate segregamus a dioecesi Miriensi il­
lam civilem provinciam quae vulgari nomine « Negara Brunei Darussalam »
nuncupatur, ex qua novam propterea constituimus Apostolicam Praefectu­
ram Bruneiensem, quam aggregari volumus provinciae ecclesiasticae Kuchingensi. Haec autem quae praescripsimus ad effectum deducet Venerabi­
lis Frater Aloisius Bressan, Archiepiscopus titulo Severianensis atque Apo­
stolicus in Brunei Delegatus, quem decebit rebus peractis documenta curare
singula exaranda sincerisque plane exemplis ad Congregationem pro Gen­
tium Evangelizatione quam primum transmittenda. Hanc denique Apostoli­
cam Nostram Constitutionem tam in praesens quam valere volumus futu­
rum in tempus quibusvis rebus haud quaquam obsistentibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo primo mensis No­
vembris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Ponti­
ficatus Nostri vicesimo.
& ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
IOSEPHUS card. TOMKO
Congr. pro Gentium Evang. Praef.
Eugenius Sevi, Protonot. Apost.
Marcellus Rossetti, Protonot.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 424.333
Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
85
IV
MANDEVILLENSIS
Vicariatus Apostolicus Mandevillensis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Sedulam sane curam constanter adhibemus ut spiritualia Domini benefi­
cia apud totius orbis fideles diffundantur; qua de re Nos cuncta disponere
properamus quo id facilius commodiusque eveniat. Consilio igitur conceden­
tes Venerabilium Fratrum Nostrorum, S.R.E. Cardinalium, qui Congrega­
tioni pro Gentium Evangelizatione sunt praepositi, auditoque favorabili eo­
rum quorum interest voto, haec statuimus et decernimus. Cum Vicariatus
Apostolicus Mandevillensis haud parva sibi fidei incrementa suscipere per­
gat maioraque etiam posthac suscipere videatur, de eo cogitavimus ad gra­
dum et dignitatem Dioecesis extollendo. Itaque Apostolica Nostra usi pote­
state, praelaudatum Vicariatum Apostolicum ad dioecesim eodem nomine
Mandevillensem
appellandam evehimus, quam pariter Metropolitanae Eccle­
siae Regiopolitanae in Iamaica suffraganeam facimus et iurisdictioni Con­
gregationis pro Gentium Evangelizatione obnoxiam. Sic conditae Dioecesis
sedem in urbe vulgo Mandeville statuimus ibique exstans templum, Deo in
honorem sancti Pauli a Cruce dicatum, gradu et dignitate Ecclesiae Cathe­
dralis exornamus eique insignia, privilegia et honores tribuimus, quibus ce­
terae in orbe catholico Cathedrales Ecclesiae fruuntur. Cetera vero secun­
dum canonicas leges temperentur. Haec omnia ad perficienda Venerabilem
Fratrem Eugenium Sbarbaro, Archiepiscopum titulo Tidditanum, Pronuntium Apostolicum in Iamaica, legamus. Re tamen ad exitum perducta, do­
cumenta apparentur quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gen­
tium Evangelizatione diligenter mittantur. Has denique Apostolicas sub
plumbo Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus, contrariis rebus
quibuslibet minime obstantibus.
86
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo primo mensis No­
vembris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Ponti­
ficatus Nostri vicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
IOSEPHUS card. TOMKO
Secretarius Status
Congr. pro Gentium Evang. Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 424.335
V"
'
'
IUINENSIS
In Brasilia nova conditur dioecesis Iuinensis.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ad plenius consulendum spirituali bono Christifidelium, Venerabiles
Fratres Antonius Possamai, Episcopus Giparanensis, et Augustinus Kist,
Episcopus Adamanteae, audita Conferentia Episcoporum Brasiliae, ab hac
Apostolica Sede enixe petiverunt ut, dismembrato territorio circumscriptio­
num ecclesiasticarum suarum, nova dioecesis conderetur. Nos quidem, habi­
to faventi voto Venerabilis Fratris Alfii Rapisardá, Archiepiscopi titulo
Cannensis et in memorata Natione Apostolici Nuntii, de consilio Congrega­
tionis pro Episcopis admotae postulationi, animarum saluti certe profuturae, libenter concedendum esse putavimus. De plenitudine igitur Apostoli­
cae potestatis quae sequuntur decernimus. A dioecesibus Giparanensi et
Adamanteae separamus integrum territorium, prout nunc lege civili circum­
scribitur, municipiorum nuncupatorum: Juina, Castanheira, Juruena, Cotriguaçu, Aripuana et Brasnorte; atque ex ita distracto territorio novam con­
stituimus dioecesim Iuinensem appellandam, quae iisdem limitabitur fini­
bus, quibus praedicta municipia, simul sumpta, in praesens lege civili ter­
minatur. Sic conditae Ecclesiae sedem in urbe «Iuina» ponimus, ibique
exstans paroeciale templum, Deo in honorem Sacri Cordis Iesu dicatum, ad
Acta Ioannis Pauli Pp. II
87
gradum et dignitatem cathedralis templi evehimus cuique insignia, privile­
gia et honores tribuimus, quibus ceterae cathedrales ecclesiae in orbe catho­
lico fruuntur. Praeterea dioecesim Iuinensem suffraganeam facimus metro­
politanae Sedi Cuiabensi eiusque pro tempore Episcopum metropolitico iuri
Archiepiscopi pro tempore Cuiabensis subicimus iisdem iuribus, privilegiis,
insigniis honoribusque ornatum atque oneribus officiisque adstrictum, quae
Praesulum Ordinariorum locorum propria sunt. Mandamus insuper ut
quam primum ibi Collegium Consultorum ad normam iuris constituatur qui
Episcopo, consilio et opera, valido sint auxilio. Congruae sustentationi
Praesulis novae dioecesis provideatur Curiae emolumentis, fidelium oblatio­
nibus ac portione, e divisione ad normam canonis 122 C.I.C. facienda, bo­
norum quae eidem obvenire debent quaeque hactenus ad Mensas episcopa­
les (« Mitras » patrio sermone appellatas) Giparanensem et Adamanteae per­
tinuerunt. In iis autem quae respiciunt ad Seminarii dioecesani aedificatio­
nem atque candidatorum ad sacerdotium institutionem, serventur prae­
scripta iuris communis, habita praesertim ratione normarum ac regularum
a Congregatione de Institutione Catholica statutarum; suoque tempore, si
fas erit, selecti Seminarii dioecesani alumni, philosophicis ac theologicis di­
sciplinis imbuendi, necnon sacerdotes sua studia completuri, Romam mit­
tantur ad Pontificium Collegium Pium Brasiliensi Quod vero attinet ad
conditae dioecesis regimen, bonorum ecclesiasticorum administrationem,
dioecesani Administratoris « sede vacante » electionem, fidelium iura et one­
ra aliaque id genus, quae sacri canones praescribunt ad amussim serventur.
Simul ac dioecesis erectio ad effectum deducta fuerit, sacerdotes illi adscrip­
ti censeantur Ecclesiae in cuius territorio ecclesiasticum officium detinent;
ceteri autem sacerdotes Seminariique alumni incardinati maneant vel incar­
dinentur Ecclesiae in cuius territorio legitimum habent domicilium. Acta et
documenta quae ad noviter constitutam dioecesim eiusque clericos, fideles
et forte bona temporalia respiciunt, a Curiis Giparanensi et Adamanteae ad
Curiam Iuinensem quam primum transmittantur. Quae statuimus perficien­
da committimus Venerabili Fratri Alfio Rapisarda, quem diximus, vel, ab­
sente eo, illi, qui curat negotia Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia, eisdem
tribuentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effec­
tum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
onere imposito ad Congregationem pro Episcopis authenticum exemplar ac­
tus peractae exsecutionis, cum primum fas erit, remittendi. Hanc denique
Constitutionem Nostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contra­
riis quibuslibet rebus non obstantibus.
88
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die tertio et vicesimo mensis
Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Pon­
tificatus Nostri vicesimo.
& BERNARDINUS card. GANTIN
ffi ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Congr. pro Episcopis Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Carmelus
Nicolosi,
Protonot.
Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 424.525
VI
AMPARENSIS
Ab Ecclesiis Campinensi et Limeirensi quodam distracto territorio, nova conditur
dioecesis Amparensis appellanda.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ecclesiae universae ministerium ab ipso Domino Nobis demandatum
omni diligentia explicare destinamus, ut eiusdem salutaria beneficia et
praecepta omnia loca contingant cunctasque efficaciter gentes. Ideo Nos res
disponere properamus ut hoc facilius commodiusque eveniat. Quocirca cum
Venerabiles Fratres Gilbertus Pereira Lopes, Archiepiscopus Campinensis et
Ercilius Turco, Episcopus Limeirensis, audita Conferentia Episcoporum
Brasiliensi, postulaverint ut, ecclesiasticae circumscriptionis sibi commissae
territorio quodam seiuncto, nova conderetur dioecesis, favente quoque Ve­
nerabili Fratre Alfio Rapisarda, Archiepiscopo titulo Cannensi et in Brasilia
Apostolico Nuntio, de Congregationis pro Episcopis consilio, haec pro Apo­
stolica Nostra potestate statuimus et decernimus: ab archidioecesi Campi­
nensi et a dioecesi Limeirensi integrum territorium horum municipiorum distrahimus, prout a lege civili nunc terminantur, videlicet Amparo, Aguas
de Lindóia, Holambra, Itapira, Jaguariúna, Lindóia, Mogi Mirim, Monte
Alegre do Sul, Pedreira, Santo Antonio de Posse et Serra Negra. Inde no­
vam dioecesim constituimus, Amparensem appellandam, quae iisdem termi­
natur finibus quibus supra memorata municipia. Novae dioecesis sedem in
urbe Amparo locamus, templumque ibidem situm idemque Beatae Virgini
Acta Ioannis Pauli Pp. II
89
« de Amparo » dicatum ad gradum evehimus Ecclesiae Cathedralis, cunctis
consentaneis concessis iuribus et privilegiis. Amparensis pro tempore Epi­
scopus iisdem fruetur iuribus ceterisque rebus, quibus reliqui Ordinarii loco­
rum. Novam constitutam Ecclesiam Metropolitanae Sedi Campinensi suffraganeam facimus eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi eius­
dem Ecclesiae Metropolitanae pro tempore subicimus.
Congruam Praesulis sustentationem novae dioecesis Curiae emolumenta,
fidelium oblationes et portio procurabunt, quae ei obveniet ex divisione, ad
normam can. 122 C.I.C., bonorum quae antehac ad Mensas episcopales
(quae « Mitras » appellantur) Campinensem et Limeirensem pertinuerunt.
Consultores dioecesani deligantur ad iuris normam, qui ipsi Episcopo opem
ferant. Quod ad Seminarii institutionem atque sacrorum candidatorum for­
mationem, praescripta Congregationis de Institutione Catholica serventur.
Seminarii quidam tirones itemque sacerdotes, si fieri potest, ad studia com­
plenda Romam mittantur ad Pontificium Collegium Pium Brasiliensi Quod
autem ad novae dioecesis regimen pertinet, bonorum ecclesiasticorum admi­
nistrationem, Administratoris dioecesani, sede vacante, electionem, fidelium
iura aliaque horum similia, quae sacri canones praecipiunt serventur. Simul
atque novae dioecesis Amparensis constitutio ad effectum deducta erit, eo
ipso sacerdotes Ecclesiae illi censeantur assignati in cuius territorio officium
ecclesiasticum habent, ceteri vero sacerdotes, Seminarii que tirones illi Eccle­
siae in cuius territorio legitimum detinent domicilium. Acta et documenta
quae in universum novam dioecesim respiciunt, a Curiis Campinensi et Li­
meirensi ad Curiam Amparensem transferantur. Ad haec tandem explenda
quae per has Litteras iussimus, antea memoratum Venerabilem Fratrem Alfium Rapisarda Apostolicum Nuntium legamus, facta etiam potestate sub­
delegandi quemlibet in ecclesiastica potestate constitutum. Re denique ad
exitum perducta, documenta apparentur, quorum sincera exempla ad Con­
gregationem pro Episcopis diligenter mittantur, contrariis rebus minime ob­
sistentibus quibuslibet.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die tertio et vicesimo mensis
Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Pon­
tificatus Nostri vicesimo.
6B ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
£B BERNARDINUS card. GANTIN
Congr. pro Episcopis Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Franciscus Chiaurri, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 424.529
90
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Beatos inter caelites Venerabilis Servus Dei Alfredus Ildefonsus Schuster rite re­
censetur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam.—- « Vos testes estis et Deus, quam sancte
et iuste et sine querela vobis, qui credidistis, fuimus; sicut scitis qualiter
unumquemque vestrum, tamquam pater filios suos, deprecantes vos et con­
solantes testificati sumus, ut ambularetis digne Deo, qui vocat vos in suum
regnum et gloriam» (1 Thess 2, 10-12).
Quos Paulus Apostolus christifidelibus Thessalonicae sermones sic quon­
dam inscripsit, quasi quandam summam illi vitae praebent ministeriique
pastoralis ipsius Alfredi Ildefonsi Cardinalis Schuster qui Boni Pastoris (cfr
Io 10, 11) ingressus vestigiis, Mediolanensi Archidioecesi caritate sollicitudineque patris deserviit, quam sapienter Dei in viis produxit suaque simul
praeclara virtute necnon fidelitatis erga Christum et Ecclesiam absolutae te­
stificatione ipsam collustravit.
Inlustris hic Dei Populi pastor Romae die duodevicesimp Ianuarii men­
sis ortus est anno millesimo octingentesimo octogesimo, humilium coniugum
filius Ioannis Schuster et Annae Mariae Tutzer. Coenobium puer intravit
Sancti Pauli extra Moenia, ubi abnegare se ipsum animique demissionem
factitare et oboeditionem didicit, tum silentium etiam amare ac precatio­
nem, Deum postremo amare et secundum Sancti Benedicti regulam ei famulari. Simplicia nuncupavit anno millesimo octingentesimo nonagésimo
nono vota, sollemnia vero anno millesimo nongentesimo secundo. Quantum­
vis iam primis ab infantiae annis infirmiore laboraret valetudine, disciplinae
tamen monasticae rigore usque servabat studiisque philosophiae ac theolo­
giae firmissima voluntate et optimo prorsus cum proventu se dedebat.
Presbyteratus ordine est in sollemnitate Sancti Iosephi initiatus anno mille­
simo nongentesimo quarto. Maiori exinde ponderis atque auctoritatis munia
illi concredita sunt: magister videlicet noviciorum fuit, tum Congregationis
Casinensis generalis procurator, tum communitatis suae praepositus. Quae­
dam apud instituta educationis Romana ecclesiasticas tradidit disciplinas,
cum eodem tempore consiliarius esset Congregationis Rituum et Commissio-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
91
nis pro Arte Sacra praeses ac nonnumquam Seminariorum Italiae apostoli­
cus visitator. Uti studiosus doctrinarum investigator plura foras dedit ope­
ra. Anno millesimo nongentesimo duodevicesimo Abbatiae monachi Sancti
Pauli extra Moenia suum eum abbatem, qui custodiam deinceps Regulae
Benedictinae suo ipsius exemplo fovit sedulaque hortatione et gubernatione
nec sane minus spiritalem communitatis vitam. Undecim autem post annis
Pontifex Romanus Pius XI, qui ob pietatem eius multiplicemque eruditio­
nem permagni aestimabat illum, ex parvo eiusdem Abbatiae sustulit grege
et archiepiscopalem ad sedem Mediolanensem provexit quem post viginti
etiam dies ad cardinalatus gradum promovit. Suum deinde inter proprium
populum hic Servus Dei efficiebat ut sanctimoniae fervorisque apostolici
eximia in Sanctis Ambrosio et Carolo et Andrea Carolo Ferrari specimina
revivisceret. Pastorali commotus caritate evangelium Christi sine intermis­
sione praedicabat, sacramenta dispensabat, spiritalis procurabat atque cor­
poralis misericordiae opera, corroborabat sacerdotum institutionem, christia­
nam laicorum vitam incitabat, catechismi propagabat explicationem necnon
frugiferam celebrationum liturgicarum participationem, pientissimum deni­
que Eucharistiae Matrisque Redemptoris cultum. Quinque curavit archidioecesanas celebrandas synodos, novas pariter excitandas paroecias. Sui
tempore ministerii quinquies peregit totius dicionis suae pastoralem visita­
tionem, qua dissitissimas etiam latissimorum archidioecesis finium commu­
nitates attigit. Vitae consecratae sustinuit instituta atque egentes domus et
familias; opifices adiuvit et opere carentes, quemadmodum et carcere retentos ac pauperes et homines politicam ob causam vexatos. Saeviente altero
bello mundano populi sui dolores tam animorum quam corporum pacem­
que indefessus inculcavit. Operam aequabiliter dedit ut peccatores bonam
ad frugem se reciperent vehementerque ipse adversus errores depugnavit
atque Ecclesiae et debilium propugnavit iura. Nemo denique eius a sollicitis
pastoris curis arcebatur. Fecundata autem illius multiplex ac strenua indu­
stria est perpetuo cum Deo consortio et devota mysteriorum divinorum ce­
lebratione, meditatione et fervida precatione, sui abnegatione et castigatione. Quotquot eum adibant, alta ipsius mirabantur de vita spiritali confestimque cernebant in eo solidum Dei virum qui ex ipsa animi humilitate ac
paupertate cogitabat, loquebatur, agebat secundum Christi spiritum. Ad
extremos usque terrestris vitae dies cum Deo ambulavit eiusque volunta­
tem complevit et pro illius gloria animarumque salute quam optimis modis
contendit. Post obitum quoque, qui evenit die tricesimo mensis Augusti an-
92
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
no millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, in Seminarii Maioris aedi­
bus apud Venegonum quod exstrui ipse iusserat, virtutum eius odor suavis­
simo haud cessavit ubique sese diffundere. Quin immo, cum sanctitatis ac
miraculorum illius fama non modo cresceret verum altas passim ageret ra­
dices, successor archiepiscopus Ioannes Baptista Montini, deinde Pontifex
Romanus Paulus Sextus, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo sep­
timo Beatificationis atque Canonizationis instituit causam. Omnibus postea
normis et consiliis lege necessariis observatis, declaravimus Nosmet die vice­
simo sexto mensis Martii anno millesimo nongentesimo nonagésimo quarto
hunc Dei Servum heroum omnino in modum virtutes exercuisse théologa­
les, cardinales et connexas cum iis. Apud Congregationem de Causis Sancto­
rum suo tempore feliciter suscepta est exituque secundissimo pertractata
investigatio adsertae prodigiosae sanationis quae Mediolani contigisse dicta
est anno millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto eiusdemque Venera­
bilis Servi Dei deprecationi adscripta. Nostro denique in conspectu super
miraculo decretum die undecimo Iulii mensis prodiit anno millesimo non­
gentesimo nonagésimo quinto, quo etiam tempore statuimus ut Romae
Beatificationis ritus die duodecimo mensis Maii subsequentis anni perficeretur.
Hodie propterea, sexta Paschatis Dominica, summopere Nos iuvit coram
immensa quidem pastorum fideliumque Ecclesiae ex omni orbe festiva mul­
titudine frequentem sane Venerabilium Servorum ac Servarum Dei coro­
nam uno pientissimo ritu in album Caelitum Beatorum ac Beatarum refe­
rendam curare, quos inter primum quidem locum Alfredus Ildefonsus Schu­
ster, Ordinis Sancti Benedicti alumnus, obtinet. Inter ceremonias autem et
preces licuit et libuit hanc ipsam sollemniter proferre Beatificationis formulam:
Nos, vota Fratrum Nostrorum Caroli Mariae Cardinalis Martini, Archie­
piscopi Mediolanensis Cosmi Francisci Ruppi, Archiepiscopi Lyciensis, Mi­
chaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Braulii Rodríguez
Plaza, Episcopi Salmantini, et Aloisii Belloli, Episcopi Anagnini-Alatrini,
necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifi­
delium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctori­
tate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Alfre­
dus Ildefonsus Schuster, Philippus Smaldone, Ianuarius Maria Sarnelli,
Candida Maria a Iesu Cipitria y Barrióla, Maria Raphaela Cimatti et Maria
Antonia Bandrés y Elósegui Beatorum nomine in posterum appellentur eo­
rumque festum die ipsorum natali: Alfredi Ildefonsi Schuster die trigesima
Augusti; Philippi Smaldone die quarta Iunii; Ianuarii Mariae Sarnelli die
Acta Ioannis Pauli Pp. II
93
trigesima Iunii; Candidae Mariae a Iesu Cipitria y Barrióla die nona Augu­
sti; Mariae Raphaelae Cimatti die vicesima tertia Iunii et Mariae Antoniae
Bandrés y Elósegui die vicesima septima Aprilis in locis et modis iure sta­
tutis quotannis celebrari possit.
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.
Qua rite dicta et audita adgressi sumus indolem ac virtutem uniuscuius­
que recensere et permagno excolere adfectu. Precibus postremo Nostris et
adstantium adiimus eos pro totius Ecclesiae et hominum generis necessitati­
bus. Nec minime quidem dubitamus quin insignis Alfredi Ildefonsi Schuster
figura vitae mirabilis plurimis praesertim sacris pastoribus profutura sit ad
imitationem sanctioremque Populi Dei curationem.
Quae has per Litteras ediximus et decrevimus, ea tam nunc quam in
posterum tempus firma esse volumus ac rata, contrariis quibuslibet rebus
haudquaquam obstantibus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn
mensis Maii, anno MCMXCVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 68 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 396.360
II
Paroeciale templum Sancto Lamberto episcopo et martyri dicatum ipsumque in
archidioecesi Ultraiectensi situm, ad dignitatem Basilicae Minoris attollitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Insigne templum hoc, superiore saeculo
aedificatum, catholicam operam pietatisque studium testificatur. Ibidem
quoque Beatae Mariae Virginis « Kevelaer » effigies quae servatur non modo
ipsum sacrum aedificium decorat ac locupletat, verum et fideles ad caelestis
Matris dilectionem suaviter allicit. Pastoralis praeterea ibidem actio efficaci­
ter explicatur ad communitatis ecclesialis utilitatem ac spiritalem progres­
sum. His ob oculos habitis rebus, Venerabilis Fratris Nostri Hadriani
S.R.E. Cardinalis Simonis, Archiepiscopi Ultraiectensis, precibus occurren­
dum sine cunctatione censuimus, qui suum tum ostendens postulatum tum
94
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
suorum fidelium, enixe efflagitant ut paroeciale templum Sancto Lamberto
episcopo et martyri dicatum, quod in loco « Hengelo » invenitur, in ipsius
archidioecesi, in Basilicarum Minorum album referretur. Itaque ea quae
statuit Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum compro­
bantes, factis a Nobis quondam potestatibus, Apostolica pro Nostra aucto­
ritate sacrum aedificium, de quo supra est facta mentio, Basilicae Minoris
dignitate honestamus, cunctis additis iuribus et privilegiis, quae ad id ge­
nus templa pertinent. Serventur deinde quae decretum iubet «de titulo Ba­
silicae Minoris » die ix mensis Novembris, anno MCMLXXXIX evulgatum, qui­
buslibet minime obsistentibus rebus.
Perquam decet tandem Ecclesiae testes convenientibus laudis extollere,
qui vitam suam pro Christi nomine tradere non dubitarunt. Ad eos igitur
mentem et animum referentes qui nunc sunt fideles, studiosius ad eorum
exempla imitanda adque probanda incepta suscipienda incitantur.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxix
mensis Novembris, anno MCMXCVII, Pontificatus Nostri vicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco © Sigilli
In Secret. Status tab., n. 420.651
III
Beatae Mariae Virginis « Reginae Familiarum » imago, quae paroeciali in templo
oppidi « Koscierzyna » asservatur, nomine et auctoritate Summi Pontificis coronatur.
IOANNES PAULUS PP II
Ad perpetuam rei memoriam. — Ab antiquis iam temporibus omnium
ordinum fideles ad Virginem Mariam fidenti animo decurrerunt, pro com­
perto habentes superna se beneficia indulgenter accepturos ac certa auxilia
adepturos. Nos vero hanc pietatem cupimus quam latissime augeri et pro­
ferri, ideoque occurrendum censuimus postulatis Venerabilis Fratris Ioannis
Szlaga, Episcopi Pelplinensis, qui poposcit, ut insignis imago Beatae Mariae
Virginis «Reginae Familiarum», in paroeciali templo oppidi Koscierzyna
servata, nomine auctoritateque Nostra pretioso diademate coronaretur. Ita­
que, probatis iis quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramen­
torum statuit, potestatis Nostrae usi plenitudine, concedimus ut Beatae
95
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Mariae Virginis imago, quam supra memoravimus, pretioso diademate no­
mine Nostraque auctoritate redimiri possit, ob oculos videlicet sacrae litur­
giae habitis praescriptis.
Ceterum omnes noverunt inter Polonas gentes flagranti sane animo coli
Virginem Mariam. Ipsa enim per saeculorum decursum veluti propugnacu­
lum habita est ad fidem integre servandam ac proprium cultum et humani­
tatem tuendam. Exemplo quoque sanctorum infiammati exoptamus ut ini­
bi fideles, Virginis imagine eximiis honoribus elata, ad maiorem in caele­
stem Matrem pietatem concitentur.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die II
mensis Ianuarii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
© ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffl Sigilli
In Secret. Status tab., n. 424.771
CONVENTIO
INTER APOSTOLICAM SEDEM ET REM PUBLICAM AUSTRIACAM
QUINTO ACCORDO
Addizionale fra la Santa Sede e la Repubblica Austriaca alla Convenzio­
ne fra la Santa Sede e la Repubblica Austriaca per il Regolamento di Rap­
porti Patrimoniali del 23 giugno 1960.
Fra la Santa Sede,
rappresentata dal suo Plenipotenziario Sua Eccellenza Reverendissima
Monsignor DDr. Donato Squicciarini, Arcivescovo tit. di Tiburnia e Nunzio
Apostolico in Austria,
e la Repubblica Austriaca,
rappresentata dai suoi Plenipotenziari il Signor Dr. Wolfgang Schüssel,
Ministro Federale per gli Affari Esteri, e la Signora Elisabeth Gehrer, Mini­
stro Federale per l'Istruzione e gli Affari Culturali,
viene conclusola ulteriore complemento della Convenzione fra la Santa
Sede e la Repubblica Austriaca per il Regolamento di Rapporti Patrimonia­
li del 23 giugno 1960, il seguente Accordo Addizionale:
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
96
Articolo I
La somma di 158 milioni di scellini, di cui all'Articolo II, Capov. 1, let­
tera a, della Convenzione fra la Santa Sede e la Repubblica Austriaca per il
Regolamento di Rapporti Patrimoniali del 23 Giugno 1960 nella redazione
dell'Accordo Addizionale 10 Ottobre 1989, verrà elevata a partire dall'anno
1996 a milioni 192 di scellini.
Articolo II
L'Articolo XXII, Capov. 2, del Concordato del 5 Giugno 1933 vale, per
analogia, per la soluzione di difficoltà concernenti l'interpretazione del pre­
sente Accordo Addizionale.
Articolo III
Questo Accordo Addizionale, il cui testo italiano e tedesco sono ugual­
mente autentici, dev'essere ratificato e gli istrumenti di ratifica devono es­
sere scambiati al più presto in Roma. Esso entra in vigore il giorno dello
scambio degli istrumenti di ratifica.
In fede di che i Plenipotenziari hanno firmato il presente Accordo in
doppio originale.
Fatto a Vienna, il 21-XII-1995
Per la Santa Sede:
S* D. Squicciarini
Per
la
Repubblica
Austriaca:
Wolfgang Schüssel
Elisabeth Gehrer
FÜNFTER ZUSATZVERTRAG
zwischen dem Heiligen Stuhl und der Republik Österreich zum Vertrag
zwischen dem Heiligen Stuhl und der Republik Österreich zur Regelung
von vermögensrechtlichen Beziehungen vom 23. Juni 1960
Zwischen dem Heiligen Stuhl,
vertreten durch dessen Bevollmächtigten, Seine Exzellenz, den Herrn
Apostolischen Nuntius in Österreich, Titularerzbischof von Tiburnia, Msgr.
DDr. Donato Squicciarini,
Acta Ioannis Pauli Pp. II
97
und der Republik Österreich,
vertreten durch deren Bevollmächtigten, Herrn Dr. Wolfgang Schüssel,
Bundesminister für auswärtige Angelegenheiten und Frau Elisabeth Gehrer,
Bundesministerin für Unterricht und kulturelle Angelegenheiten,
wird in neuerlicher Ergänzung des Vertrages zwischen dem Heiligen
Stuhl und der Republik Österreich zur Regelung von vermögensrechtlichen
Beziehungen vom 23. Juni 1960 nachstehender Zusatzvertrag geschlossen:
Artikel I
Der in Artikel II Absatz 1 lit. a des Vertrages zwischen dem Heiligen
Stuhl und der Republik Österreich zur Regelung von vermögensrechtlichen
Beziehungen vom 23. Juni 1960 in der Fassung des Zusatzvertrages vom
10. Oktober 1989 genannte Betrag von 158 Millionen Schilling wird, begin­
nend mit dem Jahr 1996, auf 192 Millionen Schilling erhöht.
Artikel II
Artikel XXII Absatz 2 des Konkordates vom 5. Juni 1933 gilt für die
Regelung von Schwierigkeiten bezüglich der Auslegung dieses Zusatzvertra­
ges sinngemäß.
Artikel III
Dieser Zusatzvertrag, dessen deutscher und italienischer Text authen­
tisch ist, bedarf der Ratifikation; die Ratifikationsurkunden werden sobald
wie möglich in Rom ausgetauscht werden. Er tritt mit dem Tag des
Austausches der Ratifikationsurkunden in Kraft.
Zu Urkund dessen haben die Bevollmächtigten diesen Zusatzvertrag in
doppelter Urschrift unterzeichnet.
Geschehen zu Wien, am Dezember 1995.
Für den Heiligen Stuhl:
Für
8ü D. Squicciarini
Sollemni
cam
rata
instrumenta
coepit.
Conventione
habita,
die
ratihabitionis
die
Republik
Österreich:
Wolfgang Schüssel
Elisabeth Gehrer
inter
XIV
m.
accepta
Apostolicam
Octobris
et
reddita
Sedem
a.
et
Rem
MCMXCVI,
sunt:
a
quo
in
die
publicam
Austria­
Civitate
Vaticana
Conventio
vigere
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
98
CONVENTIO
INTER APOSTOLICAM SEDEM ET FOEDERATAM CIVITATEM
MEGALOBURGI-POMERANIAE ANTERIORIS
Vertrag
Accordo
zwischen dem Heiligen Stuhl
fra la Santa Sede
und
e
dem Land Mecklenburg-
il Land Meclemburgo-Pomerania
Vorpommern
Anteriore
DER HEILIGE STUHL,
vertreten durch
LA SANTA SEDE,
rappresentata dal
den Apostolischen Nuntius in
Deutschland
Nunzio Apostolico in
Germania
Erzbischof
Dr. Giovanni Lajolo,
Arcivescovo
Dott. Giovanni Lajolo,
und
e
DAS LAND MECKLENBURG­
VORPOMMERN,
vertreten durch
IL LAND MECLEMBURGOPOMERANIA ANTERIORE,
rappresentato dal
den Ministerpräsidenten
Ministro-Presidente
Dr. Berndt Seite,
Dott. Berndt Seite,
- einig in dem Wunsch, die Be­
ziehungen zwischen dem Land
Mecklenburg-Vorpommern und
der Katholischen Kirche in Recht
und Freiheit neu zu ordnen,
- concordi nel desiderio di dare un
nuovo ordinamento in diritto e
libertà alle relazioni fra il Land
Meclemburgo-Pomerania Anterio­
re e la Chiesa cattolica,
- im Bewußtsein der Eigenständigkeit von Staat und Kirche, im
- nella consapevolezza dell'autonomia dello Stato e della Chiesa,
Acta Ioannis Pauli Pp. II
99
gegenseitigen Respekt vor ihrem
Selbstbestimmungsrecht und in
Bereitschaft zur Zusammenar­
beit,
nel reciproco rispetto del loro di­
ritto di autodeterminazione e
nella disponibilità alla collabo­
razione,
- in Achtung vor der Religionsfrei­
heit des Einzelnen,
- nel rispetto della libertà religiosa
del singolo,
- in dem gemeinsamen Anliegen,
die Menschenwürde und die
Menschenrechte zu achten und
zu schützen,
- nel comune desiderio di rispettare
e salvaguardare la dignità umana
e i diritti dell'uomo,
- in der Einsicht, daß christlicher
Glaube, kirchliches Leben und
karitatives Wirken einen Beitrag
für das Gemeinwohl und den
Gemeinsinn der Bürger in einer
pluralen Gesellschaft leisten,
- nella persuasione che in una so­
cietà pluralistica la fede cristiana,
la vita ecclesiale e l'azione ca­
ritativa danno un contributo per
il bene comune ed il senso di
responsabilità dei cittadini per la
cosa pubblica,
schließen
unter Anerkennung der Fortgeltung
des Konkordats zwischen dem Hei­
ligen Stuhl und dem Deutschen
Reich vom 20. Juli 1933 und un­
beschadet einer Fortgeltung des
Vertrages des Freistaates Preußen
mit dem Heiligen Stuhl vom 14. Juni
1929 diesen
riconoscendo che resta in vigore il
Concordato fra la Santa Sede ed il
Reich Germanico del 20 luglio 1933,
e senza pregiudizio della permanen­
za in vigore della Solenne Conven­
zione fra la Santa Sede e la Prussia
del 14 giugno 1929, concludono il
seguente
Vertrag
Accordo
Artikel 1
Articolo 1
Das Land gewährt der
katholischen Glauben
und auszuüben, und
tiven Wirken der
Freiheit, den
zu bekennen
dem karita­
katholischen
Il Land dà protezione, mediante la
Costituzione e la legge, alla libertà
di professare e praticare la fede
cattolica e all'azione caritativa del-
100
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Kirche (im Folgenden: die Kirche)
den Schutz durch Verfassung und
Gesetz.
la Chiesa cattolica (in seguito: la
Chiesa).
Artikel 2
Articolo 2
Die Kirche ordnet und verwaltet
ihre Angelegenheiten selbständig
innerhalb der Schranken des für
alle geltenden Gesetzes.
La Chiesa regola e amministra i
propri affari autonomamente nel­
l'ambito delle leggi generali vi­
genti.
Artikel 3
Articolo 3
(1) Zur Klärung von Fragen und
zur Vertiefung ihrer Beziehungen
treffen sich die Landesregierung
und die Diözesan-Erzbischöfe re­
gelmäßig.
(1) Il Governo del Land e gli Ar­
civescovi diocesani si incontrano re­
golarmente per la chiarificazione di
questioni e per l'approfondimento
delle loro relazioni.
(2) Die Landesregierung unterrich­
tet die Erzbischöfe von Gesetzge­
bungsvorhaben und Programmen,
die Belange der Kirche unmittelbar
berühren, und hört sie an.
(2) Il Governo del Land informa gli
Arcivescovi dei progetti di legisla­
zione e dei programmi, che toccano
direttamente interessi della Chiesa,
e li consulta.
(3) Die Erzbistümer vertreten ihre
Angelegenheiten gegenüber dem
Land einheitlich. Die Erzbischöfe
bestellen einen gemeinsamen stän­
digen Beauftragten am Sitz der
Landesregierung.
(3) Le arcidiocesi curano i propri
affari nei confronti del Land in modo
unitario. Gli Arcivescovi nominano
un incaricato permanente comune
presso la sede del Governo del
Land.
Artikel 4
Articolo 4
(1) Das Land gewährleistet die Er­
teilung des katholischen Religions­
unterrichts als ordentliches Lehr­
fach an den öffentlichen Schulen.
(1) Il Land garantisce nelle scuo­
le pubbliche l'insegnamento della
religione cattolica come materia
ordinaria. L'insegnamento della re-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
101
Der katholische Religionsunterricht
kann Jahrgangs- und schulartüber­
greifend erteilt werden. Land und
Kirche können eine von der all­
gemeinen Schulorganisation abwei­
chende Organisation des katholi­
schen Religionsunterrichts verein­
baren.
ligione cattolica può essere impar­
tito collegando varie classi e vari tipi
di scuole. Il Land e la Chiesa pos­
sono concordare un'organizzazione
dell'insegnamento della religione
cattolica, divergente dall'organizza­
zione scolastica generale.
(2) Der katholische Religionsunter­
richt wird in Übereinstimmung mit
den Grundsätzen der Katholischen
Kirche erteilt. Die Kirche wird an
der Erarbeitung der Rahmen-Richt­
linien und Lehrpläne, an der Aus­
wahl der Lehrmittel und der Zu­
lassung der Lernmittel beteiligt.
Ihre Zustimmung ist erforderlich,
soweit der Inhalt des Religions­
unterrichts einschließlich seiner Di­
daktik berührt wird.
(2) L'insegnamento della religione
cattolica è impartito in conformità
con i principi della Chiesa cattolica.
La Chiesa partecipa all'elaborazione
delle direttive-quadro e dei pro­
grammi, alla scelta degli strumenti
didattici e all'approvazione del ma­
teriale scolastico. Il suo consenso è
necessario in quanto viene toccato il
contenuto dell'insegnamento della
religione, compresa la relativa di­
dattica.
(3) Die Erteilung des katholischen
Religionsunterrichts setzt
eine
kirchliche Bevollmächtigung (mis­
sio canonica) durch den zuständigen
Erzbischof voraus. Dieser kann die
kirchliche Bevollmächtigung ent­
ziehen.
(3) L'insegnamento della religione
cattolica presuppone un'autorizza­
zione ecclesiastica (missio canonica)
da parte dell'Arcivescovo compe­
tente. Questi può revocare l'auto­
rizzazione ecclesiastica.
(4) Die Gestellung katechetischer
Lehrkräfte wird durch Vereinba­
rung geregelt.
(4) La designazione di insegnanti di
religione dipendenti della Chiesa
(katechetische Lehrkräfte) viene re­
golata da intesa.
Artikel 5
Articolo 5
(1) Die Kirche kann Ersatzschulen
im Rahmen der Bestimmungen in
(1) La Chiesa può gestire scuole
sostitutive nel quadro delle dispo-
102
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Artikel 7 des Grundgesetzes, Er­
gänzungsschulen sowie Hochschu­
len und sonstige Bildungseinrich­
tungen betreiben.
sizioni dell'articolo 7 della Legge
Fondamentale, scuole integrative
come anche Alte Scuole (Hochschu­
len) e altri istituti di formazione.
(2) Staatliche Genehmigung, Aner­
kennung und Förderung dieser Ein­
richtungen regelt das Gesetz.
(2) La legge regola l'autorizzazione,
il riconoscimento e la promozione di
tali istituti da parte dello Stato.
(3) Das Land fördert diese Ein­
richtungen in gleichem Umfang wie
Einrichtungen anderer Träger.
(3) Il Land promuove tali istituti
nella stessa misura degli istituti di
altri gestori.
Artikel 6
Articolo 6
Will das Land oder eine seiner Hoch­
schulen eine wissenschaftliche Ein­
richtung für katholische Theologie
oder Religionspädagogik errichten,
so ist eine gesonderte Vereinbarung
des Landes mit dem Heiligen Stuhl
erforderlich.
Se il Land o una delle sue Alte Scuole
vogliono erigere un istituto scien­
tifico di teologia cattolica o di
pedagogia della religione cattolica,
è necessaria un'intesa a parte del
Land con la Santa Sede.
Artikel 7
Articolo 7
Der staatliche Schutz der Sonntage
und der kirchlichen Feiertage wird
gewährleistet.
La protezione delle domeniche e del­
le festività ecclesiastiche da parte
dello Stato è garantita.
Artikel 8
Articolo 8
( 1 ) In öffentlichen Krankenhäusern,
Heimen,
Justizvollzugsanstalten,
Polizeiausbildungsstätten und ähn­
lichen öffentlichen Einrichtungen
wird die Kirche seelsorgerlich
tätig. Sie ist zu Gottesdiensten
( 1 ) Negli ospedali pubblici, nelle case
di assistenza, negli istituti di pre­
venzione e pena, nei centri di for­
mazione della polizia ed in isti­
tuzioni pubbliche simili, la Chiesa
esercita attività pastorale. Essa ha
Acta Ioannis Pauli Pp. II
103
und religiösen Veranstaltungen be­
rechtigt.
il diritto di celebrare il culto divi­
no e di organizzare manifestazioni
religiose.
(2) Der Träger stellt den Raum. Um
die seelsorgerliche Betreuung zu er­
möglichen, teilt er der zuständigen
kirchlichen Stelle die Namen der
Personen mit, die sich zum katho­
lischen Glauben bekennen, soweit
die Mitteilung deren Willen nicht
widerspricht.
(2) Il gestore mette a disposizione il
locale. Per rendere possibile la cura
d'anime, egli comunica al compe­
tente ufficio ecclesiastico i nomi del­
le persone che professano la fede
cattolica, quando tale comunica­
zione non sia contraria alla loro
volontà.
(3) Die Kirche beruft die Seelsorger.
Der Zutritt zu einer Justiz- oder
Polizeieinrichtung setzt das Einver­
ständnis der Landesregierung zur
Person des Seelsorgers voraus; die
Landesregierung kann ihr Einver­
ständnis aus wichtigem Grund wi­
derrufen. Der Zutritt zu sonstigen
Einrichtungen erfolgt im Benehmen
mit dem Träger. Näheres wird durch
Vereinbarung mit dem Land oder
dem Träger geregelt.
(3) La Chiesa nomina i cappellani.
L'accesso a un istituto giudiziario o
di polizia presuppone l'accordo del
Governo del Land circa la persona
del cappellano; il Governo del Land
può revocare il proprio accordo per
un motivo importante. L'accesso al­
le altre istituzioni ha luogo dopo
aver preso contatto con il gestore. I
particolari vengono regolati da in­
tesa con il Land o con il gestore.
Artikel 9
Articolo 9
Geistliche sind auch in Verfahren,
die dem Landesrecht unterliegen,
berechtigt, das Zeugnis über die
Angelegenheiten zu verweigern, die
ihnen in ihrer Eigenschaft als
Seelsorger anvertraut worden sind.
Gli ecclesiastici hanno facoltà, an­
che in procedimenti che sono sog­
getti al diritto del Land, di rifiu­
tare la testimonianza su questioni
loro confidate in qualità di pastori
d'anime.
Artikel 10
Articolo 10
(1) Die Kirche und ihre Einrich­
tungen nehmen in Erfüllung ihres
(1) La Chiesa e le sue istituzioni,
nell'adempimento della loro missio-
104
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Auftrages Aufgaben als anerkannte
Träger der freien Jugendhilfe wahr.
ne, assumono compiti come gestori
riconosciuti dell'assistenza non sta­
tale alla gioventù.
(2) Die Kirche und ihre karitativen
Einrichtungen nehmen in Erfüllung
ihres Auftrages Aufgaben der Gesundheits- und Wohlfahrtspflege
wahr. Dafür unterhalten sie Heime
und sonstige Einrichtungen.
(2) La Chiesa e le sue istituzioni
caritative, nell'adempimento della
loro missione, assumono compiti di
assistenza sanitaria e sociale. A tal
fine mantengono case di assistenza e
altre istituzioni.
(3) Die kirchlichen Einrichtungen
haben Anspruch auf gleiche För­
derung wie andere freie Träger.
(3) Le istituzioni ecclesiastiche han­
no diritto alle stesse sovvenzioni
degli altri gestori non statali.
(4) Ein nach Verfassung oder Gesetz
bestehender Vorrang in der Auf­
gabenerfüllung für die freien Träger
ist von allen öffentlichen Stellen zu
beachten.
(4) Una precedenza nell'espleta­
mento dei compiti a favore dei ge­
stori non statali, esistente a norma
della Costituzione o della legge, deve
essere rispettata da tutti gli uffici
pubblici.
Artikel 11
Articolo 11
(1) Die kirchlichen Friedhöfe ge­
nießen den gleichen Schutz wie die
kommunalen Friedhöfe.
(1) I cimiteri ecclesiastici godono
della stessa protezione dei cimiteri
comunali.
(2) Die Kirchengemeinden haben
das Recht, im Rahmen der Gesetze
neue Friedhöfe anzulegen.
(2) Le parrocchie e simili comunità
ecclesiastiche hanno il diritto di isti­
tuire nuovi cimiteri a norma delle
leggi.
(3) Auf kirchlichen Friedhöfen ist
die Bestattung aller in der Gemeinde
Verstorbenen zu ermöglichen, wenn
dort kein kommunaler Friedhof vor­
handen ist.
(3) Nei cimiteri ecclesiastici si deve
consentire la sepoltura di tutti i
deceduti nel comune, se non v'è a
disposizione un cimitero comunale.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
105
(4) Die Kirche hat das Recht, auf
öffentlichen Friedhöfen Bestat­
tungsfeiern und sonstige Gottes­
dienste zu halten.
(4) La Chiesa ha il diritto di celebrare
funerali e altre cerimonie religiose
nei cimiteri pubblici.
Artikel 12
Articolo 12
(1) Das Land wird darauf hinwir­
ken, daß die öffentlich-rechtlichen
Rundfunkanstalten und die priva­
ten Rundfunkveranstalter der Kir­
che angemessene Sendezeiten für
die Übertragung gottesdienstlicher
Handlungen und Feierlichkeiten
sowie von Sendungen über Fragen
des kirchlichen Auftrages gewähren.
In den Aufsichtsgremien (Rundfunk­
räten, Programmausschüssen) soll
die Kirche angemessen vertreten
sein.
(1) Il Land si adopererà affinché gli
enti radiotelevisivi di diritto pub­
blico e gli enti radiotelevisivi privati
concedano alla Chiesa congrui tempi
di trasmissione per cerimonie litur­
giche e celebrazioni come anche per
questioni inerenti alla missione della
Chiesa. Negli organi di controllo
(consigli della radiotelevisione, com­
missioni dei programmi) la Chiesa
dovrà essere adeguatamente rappre­
sentata.
(2) Das Recht der Kirche, eigenen
Rundfunk nach Maßgabe der Ge­
setze zu veranstalten oder sich an
Rundfunkveranstaltern zu beteili­
gen, bleibt unberührt.
(2) Resta intatto il diritto della Chie­
sa di organizzare una propria ra­
diotelevisione a norma delle leggi o
di avere parte in enti radiotele­
visivi.
Artikel 13
Articolo 13
(1) Das Land erkennt die kirchlichen
Körperschaften als Körperschaften
des öffentlichen Rechtes an.
(1) Il Land riconosce gli enti ec­
clesiastici come enti di diritto pub­
blico.
(2) Die Erzbistümer zeigen Be­
schlüsse über die Errichtung und
Veränderung von kirchlichen Kör­
perschaften der Landesregierung an.
(2) Le arcidiocesi notificano al Go­
verno del Land le decisioni riguar­
danti l'erezione e la modifica degli
enti ecclesiastici.
106
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Artikel 14
Articolo 14
(1) Die Vorschriften der Kirche über
die vermögensrechtliche Vertretung
der öffentlich-rechtlichen kirchli­
chen Körperschaften und rechtsfä­
higen Vermögensträger werden der
Landesregierung vor ihrem Erlaß
vorgelegt. Diese kann innerhalb ei­
nes Monats Einspruch erheben,
wenn eine ordnungsgemäße vermö­
gensrechtliche Vertretung nicht ge­
währleistet ist. Die Landesregierung
sorgt im Interesse der Sicherheit des
Rechtsverkehrs für die erforderliche
Veröffentlichung.
(1) Le prescrizioni della Chiesa sul­
la rappresentanza giuridico-patrimoniale degli enti ecclesiastici e dei
titolari ecclesiastici di patrimonio
con capacità giuridica, che sono
dotati di personalità giuridica pub­
blica, vengono presentate al Go­
verno del Land prima della loro
emanazione. Esso può sollevare
eccezione entro un mese, quando
non sia garantita una regolare rap­
presentanza giuridico-patrimoniale.
Nell'interesse della sicurezza dei
rapporti giuridici il Governo del
Land provvede alla necessaria pub­
blicazione.
(2) Die Kirche übt die Aufsicht über
die kirchlichen Stiftungen aus.
(2) La Chiesa esercita il controllo
sulle fondazioni ecclesiastiche.
Artikel 15
Articolo 15
(1) Die Kirche ist frei bei der Be­
setzung ihrer Ämter.
( 1 ) La Chiesa è libera nella provvista
dei suoi uffici.
(2) Kirchlicher Dienst ist öffent­
licher Dienst. Die Kirche achtet
darauf, daß die Vorbildung der
kirchlichen Bediensteten der der
staatlichen gleichwertig ist.
(2) Il servizio ecclesiastico è servizio
pubblico. La Chiesa cura che la for­
mazione dei dipendenti ecclesiastici
sia equivalente a quella dei dipen­
denti statali.
Artikel 16
Articolo 16
(1) Das Land gewährleistet der
Kirche, ihren Kirchengemeinden
und rechtsfähigen Vermögensträ-
(1) Il Land garantisce alla Chiesa,
alle sue parrocchie e simili comunità
ecclesiastiche ed ai suoi enti pa-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
107
gern das Eigentum und andere
Rechte gemäß den Bestimmungen
des Artikels 140 des Grundgesetzes
und des Artikels 9 Absatz 1 der
Verfassung des Landes Mecklen­
burg-Vorpommern in Verbindung
mit Artikel 138 Absatz 2 der deut­
schen Verfassung vom 11. August
1919.
trimoniali con capacità giuridica, la
proprietà e altri diritti secondo le
disposizioni dell'articolo 140 della
Legge Fondamentale e dell'articolo
9, comma 1, della Costituzione del
Land Meclemburgo-Pomerania An­
teriore in connessione con l'articolo
138, comma 2, della Costituzione
tedesca dell'11 agosto 1919.
(2) Die Enteignungsbehörde nimmt
auf die Belange der Kirche Rück­
sicht. Ist ein anderer als das Land
Begünstigter der Enteignung, so
verwendet sich die Landesregie­
rung dafür, daß der Begünstigte
der Kirche geeignetes Ersatzland
als Entschädigung zur Verfügung
stellt.
(2) L'autorità competente per gli
espropri ha riguardo agli interessi
della Chiesa. Qualora il beneficiario
dell'esproprio non sia il Land, il
Governo del Land si adopera af­
finché il beneficiario metta a di­
sposizione della Chiesa, a titolo di
indennizzo, un terreno adatto in
sostituzione.
(3) Soweit die Kirche von früheren
vermögensrechtlichen
Eingriffen
betroffen ist, richten sich ihre An­
sprüche nach den gesetzlichen Be­
stimmungen.
(3) Nei casi in cui la Chiesa sia colpita
da precedenti interventi giuridicopatrimoniali, le sue rivendicazioni si
regolano secondo le disposizioni di
legge-
Artikel 17
Articolo 17
(1) Die Kirche und das Land tragen
gemeinsam Verantwortung für
Schutz und Erhalt der kirchlichen
Denkmale.
(1) La Chiesa e il Land portano
insieme la responsabilità per la sal­
vaguardia e la conservazione dei
monumenti ecclesiastici.
(2) Die Kirche stellt sicher, daß ihre
Denkmale erhalten bleiben und der
Allgemeinheit zugänglich gemacht
werden, sofern hieran ein Öffent­
liches Interesse besteht. Insoweit
sind Enteignungen nach dem Denk­
malschutzrecht unzulässig.
(2) La Chiesa assicura che i suoi
monumenti resteranno conservati e
saranno resi accessibili, qualora vi
sia un interesse pubblico. Pertanto
non sono ammissibili espropriazioni
a norma del diritto sulla salvaguar­
dia dei monumenti.
108
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
(3) Bei Entscheidungen über Denk­
male, die gottesdienstlichen, kulti­
schen oder gleichartigen kirchlichen
Zwecken unmittelbar dienen, be­
rücksichtigen die Denkmalschutz­
behörden die von den kirchlichen
Oberbehörden festgestellten Be­
lange. Die kirchliche Oberbehörde
entscheidet im Benehmen mit der
obersten Denkmalschutzbehörde,
falls die untere Denkmalschutzbe­
hörde oder das fachlich zuständige
Landesamt die geltend gemachten
Belange nicht anerkennt.
(3) Nel caso di decisioni su mo­
numenti che servono immediata­
mente a scopi liturgici o cultuali o a
simili scopi ecclesiastici, le autorità
per la salvaguardia dei monumenti
tengono in considerazione le esigen­
ze dichiarate dalle autorità eccle­
siastiche superiori. L'autorità eccle­
siastica superiore decide dopo aver
preso contatto con la suprema au­
torità preposta alla salvaguardia dei
monumenti, qualora l'autorità in­
feriore per la salvaguardia dei mo­
numenti o il competente ufficio del
Land non riconoscano le esigenze
rivendicate.
(4) Durch Vereinbarungen können
der Kirche Aufgaben des Denkmal­
schutzes übertragen werden.
(4) Mediante intese possono essere
affidati alla Chiesa compiti a sal­
vaguardia dei monumenti.
(5) Das Land nimmt bei der För­
derung nach dem Denkmalrecht,
auch bei der Vergabe von Mitteln,
Rücksicht auf die besonderen denkmalpflegerischen Aufgaben der Kir­
che. Es setzt sich dafür ein, daß die
Kirche auch von solchen Einrich­
tungen Hilfe erhält, die auf natio­
naler und internationaler Ebene
für die Kultur- und Denkmalpflege
tätig sind.
(5) Nella promozione prevista dal
diritto relativo ai monumenti, anche
per quanto concerne l'assegnazione
di fondi, il Land ha riguardo per i
particolari compiti della Chiesa in
ordine alla salvaguardia dei monu­
menti. Esso si adopera per far sì che
la Chiesa riceva aiuti anche da quelle
istituzioni, che a livello nazionale e
internazionale operano per la cura
del patrimonio culturale e monu­
mentale.
Artikel 18
Articolo 18
(1) Die Erzbistümer und die Kir­
chengemeinden sind berechtigt,
nach Maßgabe der Gesetze von ihren
(1) Le arcidiocesi, le parrocchie e
simili comunità ecclesiastiche hanno
il diritto di percepire dai propri
Acta Ioannis Pauli Pp. II
109
und
membri l'imposta ecclesiastica e il
contributo alla Chiesa (Kirchgeld), a
norma delle leggi.
(2) Für die Bemessung der Kirchen­
steuer als Zuschlag zur Einkom­
mensteuer (Lohnsteuer) verständi­
gen sich die Erzbistümer auf einen
einheitlichen Zuschlagsatz.
(2) Per il calcolo dell'imposta ec­
clesiastica come addizionale del­
l'imposta sul reddito (imposta sul
salario), le arcidiocesi concordano
un'aliquota aggiuntiva unitaria.
(3) Die Kirchensteuerordnungen,
die Kirchensteuerbeschlüsse, ihre
Änderung und Ergänzung bedürfen
der staatlichen Anerkennung. Diese
kann nur bei einem Verstoß gegen
die staatlichen Steuerbestimmun­
gen versagt werden. Die Kirchen­
steuerbeschlüsse gelten als aner­
kannt, wenn sie den Beschlüssen
des vorhergehenden Haushalts­
jahres entsprechen.
(3) I regolamenti delle imposte ec­
clesiastiche, le deliberazioni sulle im­
poste ecclesiastiche, la loro modifica
e integrazione necessitano del ri­
conoscimento da parte dello Stato.
Questo può essere rifiutato soltanto
nel caso di contrasto con le dispo­
sizioni fiscali statali. Le delibera­
zioni sulle imposte ecclesiastiche si
considerano riconosciute se corri­
spondono alle deliberazioni del pre­
cedente esercizio finanziario.
(4) Festsetzung und Erhebung der
Kirchensteuer sind den Finanzäm­
tern übertragen. Soweit die Steuer
durch Abzug vom Arbeitslohn in
Betriebsstätten im Land Mecklen­
burg-Vorpommern erhoben wird,
sind die Arbeitgeber verpflichtet,
die Kirchensteuer einzubehalten
und abzuführen.
(4) La determinazione e la riscos­
sione dell'imposta ecclesiastica sono
affidate agli uffici fiscali. Quando
l'imposta viene riscossa nei luoghi di
lavoro nel Land Meclemburgo-Po­
merania Anteriore mediante detra­
zione dal salario lavorativo, i datori
di lavoro sono obbligati a trattenere
e a versare l'imposta ecclesiastica.
(5) Für die Verwaltung der Kir­
chensteuer erhält das Land eine
Entschädigung in Höhe eines An­
teils des Kirchensteueraufkommens,
der einvernehmlich festgelegt wird.
Die Finanzämter geben den zustän­
digen kirchlichen Stellen in allen
(5) Per l'amministrazione dell'im­
posta ecclesiastica il Land riceve un
indennizzo che ammonta a una por­
zione del gettito delle imposte ec­
clesiastiche, da fissare di comune
accordo. Gli uffici fiscali danno le
necessarie informazioni ai compe-
Mitgliedern Kirchensteuer
Kirchgeld zu erheben.
110
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Kirchensteuerangelegenheiten die
erforderlichen Auskünfte. Die kirch­
lichen Stellen wahren das Steuer­
geheimnis.
tenti uffici ecclesiastici in tutte le
questioni relative all'imposta eccle­
siastica. Gli uffici ecclesiastici man­
tengono il segreto fiscale.
(6) Die Vollstreckung der Kirchen­
steuern obliegt den Finanzämtern.
Sie unterbleibt, wenn die Erzbistü­
mer darauf verzichten.
(6) L'esazione delle imposte eccle­
siastiche spetta agli uffici fiscali.
Essa non ha luogo se le arcidiocesi vi
rinunciano.
Artikel 19
Articolo 19
(1) Die Erzbistümer, die Kirchen­
gemeinden und die sonstigen kirch­
lichen Einrichtungen sind berech­
tigt, Spenden und andere freiwillige
Leistungen für kirchliche Zwecke zu
erbitten.
(1) Le arcidiocesi, le parrocchie e
simili comunità ecclesiastiche e le
altre istituzioni ecclesiastiche sono
autorizzate a chiedere offerte ed al­
tre prestazioni volontarie per fini
ecclesiastici.
(2) Der Kirche wird in der Regel
zweimal jährlich eine Genehmigung
für eine allgemeine Haus- und
Straßensammlung für kirchliche
Zwecke erteilt.
(2) Alla Chiesa viene accordata, di
regola due volte all'anno, l'auto­
rizzazione per una colletta generale
a domicilio e sulle strade per fini
ecclesiastici.
Artikel 20
Articolo 20
(1) Das Land erfüllt durch Staats­
leistungen an die Kirche seine Ver­
pflichtungen gemäß Artikel 140 des
Grundgesetzes und Artikel 9 Absatz
1 der Verfassung des Landes Meck­
lenburg-Vorpommern in Verbin­
dung mit Artikel 138 Absatz 1 Satz 1
der deutschen Verfassung vom 11.
August 1919.
(1) Mediante prestazioni finanziarie
dello Stato alla Chiesa il Land adem­
pie i propri obblighi ai sensi del­
l'articolo 140 della Legge Fonda­
mentale e dell'articolo 9, comma 1,
della Costituzione del Land Meclem­
burgo-Pomerania Anteriore in con­
nessione con l'articolo 138, comma
1, periodo 1, della Costituzione te­
desca dell'11 agosto 1919.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
111
(2) Das Land zahlt anstelle aller
früher gewährten Dotationen für
Kirchenleitungen, Pfarrerbesoldung
und Pfarrerversorgung sowie anstel­
le aller anderen, auf besonderen
Rechtstiteln beruhenden Zahlungen
einen Gesamtzuschuß an die Erz­
bistümer.
(2) II Land versa un contributo
globale alle arcidiocesi in luogo di
tutte le dotazioni concesse in pas­
sato per la gerarchia ecclesiastica e
per il trattamento economico e la
pensione dei parroci, come anche in
luogo di tutti gli altri pagamenti
basati su speciali titoli giuridici.
(3) Der Gesamtzuschuß beträgt
jährlich 750 000 Deutsche Mark und
wird in monatlichen Raten gezahlt,
erstmals für das Jahr 1996.
(3) Il contributo globale ammonta
annualmente a 750.000 marchi te­
deschi e viene pagato in rate mensili,
la prima volta per l'anno 1996.
(4) Ändert sich die Besoldung der
Beamten im Landesdienst, so ändert
sich der Gesamtzuschuß entspre­
chend. Als Berechnungsgrundlage
dient das Eingangsamt für den
höheren allgemeinen Verwaltungs­
dienst (Besoldungsgruppe A 13 des
Bundesbesoldungsgesetzes, siebente
Dienstaltersstufe).
(4) Se cambia la retribuzione dei
funzionari a servizio del Land, cam­
bia corrispondentemente il contri­
buto globale. Come base di calcolo si
assume la carica d'ingresso per il
servizio amministrativo superiore
generale (gruppo di retribuzione A
13 della legge retributiva federale,
settimo livello di anzianità di ser­
vizio).
(5) Zur Abgeltung aller sonstigen
(5) A saldo di tutti gli altri diritti di
valore patrimoniale della Chiesa e
delle sue istituzioni, che non si fon­
dano sul presente Accordo o su leggi
generali, il Land versa alle arcidiocesi, una sola volta, due milioni di
marchi tedeschi.
Vermögenswerten Ansprüche der
Kirche und ihrer Einrichtungen, die
nicht in diesem Vertrag oder in all­
gemeinen Gesetzen begründet sind,
zahlt das Land den Erzbistümern
einmalig zwei Millionen Deutsche
Mark.
(6) Die Erzbistümer einigen sich
über die Verteilung der Staatslei­
stungen untereinander. Sie teilen
das Ergebnis der Landesregierung
mit.
(6) Le arcidiocesi concordano fra di
loro la ripartizione delle prestazioni
statali. Esse comunicano il risultato
al Governo del Land.
112
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Artikel 21
Articolo 21
Auf Landesrecht beruhende Be­
freiungen und Ermäßigungen von
Steuern und Gebühren für das
Land gelten auch für die kirchli­
chen Körperschaften des öffentli­
chen Rechtes.
Esenzioni e riduzioni di imposte e di
tasse, basate sul diritto del Land e
concesse al Land stesso, valgono
anche per gli enti ecclesiastici di
diritto pubblico.
Artikel 22
Articolo 22
(1) Das Land unterstützt die Kirche
auf der Grundlage des Landesmel­
degesetzes bei der Ordnung des
kirchlichen Meldewesens.
(1) Nella sistemazione dell'anagrafe
ecclesiastica il Land appoggia la
Chiesa in base alla legge del Land
sull'anagrafe.
(2) Die Meldebehörden übermitteln
der Kirche die im Landesmeldege­
setz aufgeführten Daten. Die Über­
mittlung erfolgt gebührenfrei.
(2) Le autorità anagrafiche trasmet­
tono alla Chiesa i dati indicati nella
legge del Land sull'anagrafe. La tra­
smissione viene fatta con esenzione
da tasse.
(3) Die Kirche schützt die Daten.
Die Landesregierung kann diesen
Schutz überprüfen.
(3) La Chiesa mantiene la riser­
vatezza su tali dati. Il Governo del
Land può verificare questa riser­
vatezza.
(4) Die Kirche übermittelt ihrerseits
den Meldebehörden die die Mitglied­
schaft betreffenden Daten.
(4) La Chiesa, da parte sua, tra­
smette alle autorità anagrafiche i
dati riguardanti l'appartenenza ad
essa.
Artikel 23
Articolo 23
Wenn das Land anderen Kirchen
und Religionsgemeinschaften über
diesen Vertrag hinausgehende Rech­
te und Leistungen gewährt, werden
die Vertragspartner gemeinsam prü-
Se il Land concede ad altre Chiese e
comunità religiose diritti e presta­
zioni superiori al presente Accordo,
le Parti contraenti esamineranno
insieme se a motivo del principio
Acta Ioannis Pauli Pp. II
113
fen, ob wegen des Grundsatzes der
Parität Änderungen dieses Vertra­
ges sachgerecht sind.
di parità siano oggettivamente giu­
stificate modifiche del presente
Accordo.
Artikel 24
Articolo 24
Die Vertragspartner werden eine in
Zukunft zwischen ihnen etwa ent­
stehende Meinungsverschiedenheit
über die Auslegung oder Anwen­
dung einer Bestimmung dieses Ver­
trages auf freundschaftliche Weise
beilegen.
Le Parti contraenti comporranno
in via amichevole le divergenze
d'opinione, che sorgessero even­
tualmente fra di Loro in avvenire
circa l'interpretazione o l'applica­
zione di qualche disposizione del
presente Accordo.
Artikel 25
Articolo 25
(1) Die in diesem Vertrag behan­
delten Gegenstände der Beziehun­
gen zwischen dem Land und der
Kirche sind durch diesen Vertrag
abschließend geregelt.
(1) Le materie delle relazioni fra il
Land e la Chiesa, trattate nel pre­
sente Accordo, sono regolate in mo­
do definitivo con questo Accordo.
(2) Unberührt bleibt der Vertrag
zwischen dem Heiligen Stuhl und
der Freien und Hansestadt Ham­
burg, dem Land Mecklenburg-Vor­
pommern und dem Land SchleswigHolstein über die Errichtung von
Erzbistum und Kirchenprovinz
Hamburg vom 22. September 1994.
(2) Resta intatto l'Accordo fra la
Santa Sede e la Città Libera e An­
seatica di Amburgo, il Land Me­
clemburgo-Pomerania Anteriore e il
Land Schleswig-Holstein sull'erezio­
ne dell'arcidiocesi e della provincia
ecclesiastica di Amburgo del 22 set­
tembre 1994.
(3) Unberührt bleiben die Bestim­
mungen des Vertrages des Freistaa­
tes Preußen mit dem Heiligen Stuhl
vom 14. Juni 1929 über das Ver­
fahren bei der Besetzung des Bi­
schöflichen Stuhles, bei der Ernen­
nung eines Koadjutors sowie bei der
(3) Restano intatte le disposizioni
della Solenne Convenzione fra la
Santa Sede e la Prussia del 14 giugno
1929 riguardanti la procedura nella
provvista della sede vescovile, nella
nomina di un Coadiutore come an­
che nella provvista dei canonicati a
8
- A. A..S.
114
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Besetzung der Kanonikate in Berlin.
Diese Bestimmungen gelten für das
Erzbistum Berlin auch in Bezug auf
das Land Mecklenburg-Vorpom­
mern, solange keine andere Verein­
barung erfolgt.
Berlino. Queste disposizioni valgono
per Farcidiocesi di Berlino anche in
relazione al Land Meclemburgo-Po­
merania Anteriore, fino a che non
venga raggiunta un'altra intesa.
(4) Unberührt bleibt auch eine Fort­
geltung der in der Präambel ge­
nannten Verträge.
(4) Resta intatta anche la perma­
nenza in vigore degli accordi men­
zionati nel preambolo.
Artikel 26
Articolo 26
(1) Dieser Vertrag, der in deutscher
und italienischer Sprache ausgefer­
tigt ist, soll ratifiziert werden. Er
tritt mit dem Austausch der Ra­
tifikationsurkunden in Kraft.
( 1) Il presente Accordo, che è redatto
nelle lingue tedesca e italiana, dovrà
essere ratificato. Esso entrerà in vi­
gore con lo scambio degli strumenti
della ratifica.
(2) Zur Urkund dessen haben die
Bevollmächtigten diesen Vertrag
unterzeichnet.
(2) In fede di che i Plenipotenziari
hanno firmato il presente Accordo.
Geschehen in zweifacher Urschrift.
Fatto in doppio originale.
Schwerin, am 15. September 1997.
Für den Heiligen Stuhl
^
Giovanni
Lajólo
Erzbischof Dr. Giovanni Lajolo
Apostolischer Nuntius in Deutschland
Für das Land Mecklenburg-Vorpommern
Berndt
Seite
Dr. Berndt Seite
Ministerpräsident des
Landes Mecklenburg-Vorpommern
Acta Ioannis Pauli Pp. II
115
SCHLUSSPROTOKOLL
PROTOCOLLO F I N A L E
zu Artikel 8
in relazione all'Articolo 8,
Absatz 2:
comma 2
Das Bedürfnis für seelsorgerliche
Dienste und kirchliche Handlungen
wird vom Bewohner, Patienten oder
Insassen gegenüber der jeweiligen
Einrichtung bestimmt. Die in Ar­
tikel 8 genannten öffentlichen Ein­
richtungen unterrichten ihre Be­
wohner, Patienten und Insassen
über die Möglichkeiten, seelsorger­
liche Besuche zu empfangen und an
kirchlichen Handlungen teilzuneh­
men. Dies schließt eine Bekannt­
gabe des Namens, der Adresse und
der Erreichbarkeit des zuständigen
Seelsorgers ein.
L'esigenza di servizi pastorali e di
funzioni ecclesiastiche è determina­
ta dal residente, dal paziente o dal
detenuto nei confronti della rispet­
tiva istituzione. Le istituzioni pub­
bliche, menzionate nell'Articolo 8,
informano i loro residenti, pazienti e
detenuti delle possibilità di ricevere
visite per l'assistenza spirituale e di
partecipare a funzioni ecclesiastiche.
Ciò include la notificazione del no­
me, dell'indirizzo e della reperibilità
del competente cappellano.
Bewohner, Patienten und Insassen
der genannten Einrichtungen in öf­
fentlicher Trägerschaft werden dar­
über hinaus — möglichst im Rah­
men der Aufnahme in die Einrich­
tung — befragt, ob sie mit der Wei­
tergabe der Tatsache ihres Aufent­
haltes in der Einrichtung an den für
sie jeweils zuständigen Seelsorger
einverstanden sind. Die Angabe der
Konfessionszugehörigkeit im Auf­
nahmeformular stellt nur dann eine
entsprechende Einverständniserklä­
rung dar, wenn dort auf die be­
absichtigte und ermöglichte Wei­
tergabe der Information an den Seel­
Ai residenti, ai pazienti e ai detenuti
delle menzionate istituzioni in ge­
stione pubblica, inoltre, si domanda
— possibilmente nel quadro del­
l'accettazione nell'istituzione — se
siano d'accordo sulla comunicazione
del fatto della loro permanenza nel­
l'istituzione al cappellano compe­
tente rispettivamente per ognuno di
loro. L'indicazione dell'appartenen­
za religiosa nel formulario di ac­
cettazione costituisce un'adeguata
dichiarazione di consenso, soltanto
qualora si faccia ivi espresso rife­
rimento alla comunicazione, previ­
sta e consentita, dell'informazione al
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
116
sorger ausdrücklich hingewiesen
wird und der Betroffene nicht wi­
derspricht.
cappellano e l'interessato non si op­
ponga.
Die Vertragsparteien sind sich einig,
daß der Artikel 8 Absatz 2 sich
ausschließlich auf öffentliche Träger
bezieht. Gegenüber freien Trägern
wird das Land darauf hinwirken,
daß auch diese unter den gleichen
Voraussetzungen in geeigneter Wei­
se dem zuständigen Seelsorger die
nötigen Mitteilungen zukommen
lassen. Näheres wird durch geson­
derte Vereinbarung geregelt.
Le Parti contraenti convengono che
l'Articolo 8, comma 2, si riferisce
esclusivamente ai gestori pubblici.
Nei confronti dei liberi gestori il
Land si adopererà affinché anche
questi, alle medesime condizioni,
facciano giungere al competente
cappellano le necessarie comunica­
zioni in maniera appropriata. I par­
ticolari vengono regolati da un'in­
tesa a parte.
Schwerin, am 15. September 1997.
Für den Heiligen Stuhl
*fc
Giovanni Lajolo
Erzbischof Dr. Giovanni Lajolo
Apostolischer Nuntius in Deutschland
Für das Land Mecklenburg-Vorpommern
Berndt
Seite
Dr. Berndt Seite
Ministerpräsident des
Landes Mecklenburg-Vorpommern
Instrumenta
Civitatem
ratihabitionis
mutuo fuerunt Bonnae
quo die
Conventionis
Megaloburgi-Pomeraniae
in urbe
inter
Apostolicam
Anterioris
constitutae,
die XXII mensis Decembris
Sedem
accepta
et
Foederatam
et
reddita
anno MCMXCVII;
Conventio vigere coepit ad normam eiusdem Pactionis.
a
Acta Ioannis Pauli Pp. II
117
ALLOCUTIONES
I
Ad eos qui plenario coetui Pontificii Consilii « Cor Unum » interfuerunt.*
Monsieur
le
Cardinal,
Chers Frères dans Vépiscopat et dans le sacerdoce,
Chers frères et sœurs,
1. Je suis heureux de T O U S accueillir à l'occasion de la XXII Assemblée
pleniore du Conseil pontifical Cor unum. Je salue en particulier votre Prési­
dent, Monseigneur Paul Josef Cordes, que je remercie pour ses paroles de
présentation. Je tiens à vous remercier pour votre dévouement quotidien
dans votre service d'Église au sein du Conseil et dans les différents orga­
nismes catholiques sur tous les continents. Vous êtes des acteurs et des ani­
mateurs attentifs, pour faire face aux situations d'urgence, pour réagir à
toutes les formes de pauvreté et d'esclavage, et pour promouvoir le déve­
loppement intégral des personnes et des peuples. Avec vous, je rends grâce
au Seigneur pour ce qu'il nous donne d'accomplir afin de soulager la misère
et les souffrances de nos frères.
e
Votre dicastère, dont le nom évoque l'unanimité de la première commu­
nauté chrétienne — elle n'avait qu'un seul cœur dans la prière, dans la
fraction du pain et dans le partage fraternel —, a la mission de manifes­
ter dans l'Église la charité, qui a sa source dans le Christ. Et « l'édification
du Corps du Christ se fait dans la charité ».
1
2
2. Votre Assemblée est d'abord l'occasion de faire le bilan des vingt-cinq
ans d'existence du Conseil, créé en 1971 par Paul VI. Vous êtes des inten­
dants de Dieu, chargés de gérer avec soin les dons des fidèles, de sensibili­
ser les chrétiens aux besoins de leurs frères, de raviver sans cesse les élans
de générosité dans l'Église, d'harmoniser et de coordonner les différentes in­
terventions. Par vos programmes d'action et par vos travaux, vous êtes
aussi des ferments d'unité dans l'Église et des porteurs d'espérance pour
tous les pauvres, qui prennent conscience de la portée de l'Évangile dans la
* Die 18 Aprilis 1997.
Cf. Ac 2, 42-47.
Fulgence de Ruspe, Lettre à Ferrandus, 14.
1
2
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
118
transformation du monde. En conduisant des réflexions théologiques et
exégétiques pour approfondir le sens spirituel du service caritatif, vous re­
donnez ses lettres de noblesse à la charité, qui ne peut pas être réduite à
des gestes ponctuels sans engagement à long terme. Dans le même temps,
vous avez opportunément développé la formation à la pratique de la chari­
té, pour que s'étende la civilisation de l'amour aux quatre coins du monde.
Notre société traverse de nombreuses crises: accroissement du nombre
de pauvres, de personnes déplacées, de marginaux et de sans-abri; accrois­
sement des inégalités sociales et de formes de travail déshumanisantes.
Pour faire face à ces réalités, le Conseil pontifical Cor unum, auquel le Pape
Paul VI a donné une identité spécifique à préserver, est essentiel. Dans une
vision globale des nécessités de notre monde, il a pour but d'harmoniser les
forces et les initiatives des organismes catholiques d'entraide, par l'échange
d'informations et par une coopération accrue, en étroite collaboration avec
les évêques diocésains, qui ont la responsabilité de conduire le peuple de
Dieu et d'animer la vie pastorale, ainsi qu'avec l'ensemble des institutions
des Eglises locales et avec les autres organismes de la Curie romaine concer­
nés par les questions de la charité, entendue au sens large du terme. De
même, il lui revient d'entretenir des relations confiantes avec les organismes
spécialisés de l'O.N.U., dont je salue la détermination en faveur de l'éradication de la pauvreté, par un programme de grande ampleur, dans l'esprit
des engagements du sommet mondial de Copenhague.
3
Partout où elles sont déployées — et c'est le sens de la charité —, les
actions d'aide, de secours et d'assistance doivent être menées dans un es­
prit de service et de don gratuit, au bénéfice de l'ensemble des personnes,
sans arrière-pensée de tutelle éventuelle ou de prosélytisme, ce qui laisserait
imaginer que la charité est réalisée à des fins en partie politiques ou écono­
miques.
3. La présente Assemblée de votre dicastère a aussi pour but de prépa­
rer l'Année de la Charité, qui précédera le grand Jubilé de l'An 2000. La
contemplation de la Trinité conduit l'homme à vivre dans l'amour et
l'ouvre à la charité. Saint Matthieu nous rappelle le lien profond entre la
prière et l'aumône. La prière dilate le cœur et rend attentif aux hommes;
en développant la fraternité, le partage nous permet de prendre conscience
3
Cf. Lettre au Cardinal Villot Amoris officio, 15 juillet 1971.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
119
que nous sommes fils d'un même Père. Aussi, est-ce en puisant à la source
de l'amour que nous pourrons aimer vraiment.
Cette ultime année préparatoire, au cours de laquelle nous tournerons
notre regard vers le Père de toute miséricorde, est particulièrement oppor­
tune, car « la charité est la forme de toutes les vertus ». La charité nous
introduit dans le mystère de Dieu, nous rend disponibles à l'Esprit Saint,
nous fait redécouvrir la valeur de la réconciliation avec le Seigneur et avec
nos frères, et nous conduit à faire des œuvres bonnes.
4
5
6
7
8
4. Il importe de raviver sans cesse chez les fidèles le désir de manifester
l'amour du Seigneur, qui ne fait pas de différence entre les personnes et
qui veut avant tout le bien d'autrui. « Par les œuvres de charité, on se
rend le prochain de celui à qui on fait le bien » et on tend la main à ses
frères; l'Église témoigne ainsi que chaque personne vaut mieux que tout
l'or du monde; elle sera inquiète tant que des hommes et des femmes se­
ront affrontés à des catastrophes ou à des conflits, mourront de faim, n'au­
ront pas le nécessaire pour se nourrir, se vêtir, prendre soin de leur santé,
et faire vivre ceux dont ils ont la charge.
9
10
5. Par le témoignage de la charité fraternelle, les disciples du Christ
contribuent aussi à la justice, à la paix et au développement des peuples.
« La charité représente le plus grand commandement social. Elle respecte
autrui et ses droits. Elle exige la pratique de la justice et seule nous en
rend capables. Elle inspire une vie de don de soi ». Le désir de faire régner
la justice et la paix dans notre monde suppose que l'on se préoccupe du
partage des ressources. La charité y contribue, car elle crée des liens d'es­
time réciproque et d'amitié entre les personnes et les peuples. Elle suscite
la générosité des hommes, qui prennent conscience de la nécessité d'une so­
lidarité internationale accrue. Il convient de rappeler que cela ne peut être
réalisé sans un véritable service de la charité qui implique non seulement
de savoir partager son superflu, mais aussi d'accepter de prendre sur son
nécessaire. Comme l'a très bien montré saint Ambroise de Milan, faire la
u
4
6
6
7
8
9
10
11
Cf. Mt 6, 1-15.
Cf. Centesimus annus, n. 25.
S. Thomas d'Aquin, Somme théologique, II-II, q. 23, a. 8.
Cf. Tertio millennio adveniente, n. 50.
Cf Jn 14, 12-17.
Cf. Veritatis splendor, n. 82.
Origene, Commentaire sur le Cantique, I.
Catéchisme de l'Église catholique, n. 1889.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
120
distinction entre le nécessaire et l'indispensable permet à chacun d'être da­
vantage ouvert à ses frères dans le besoin par une plus grande générosité,
de purifier son rapport personnel à l'argent et de modérer son attachement
aux biens de ce monde.
12
6. Le Jubilé doit favoriser la prise de conscience par tous les membres
de l'Église, et par tous les hommes de bonne volonté, de la coopération né­
cessaire pour relever le défi du partage, de la distribution équitable des
biens et de l'union des forces; ainsi, tous contribueront à l'édification d'une
société plus juste et plus fraternelle, prémisses du Royaume, car l'amour
est un témoignage du Règne à venir et, seul, il peut transformer radicale­
ment le monde. La charité redonne l'espérance aux pauvres, qui se dé­
couvrent vraiment aimés de Dieu; tous ont leur place dans la construction
de la société et ont le droit d'avoir ce qui est utile pour leur subsistance.
L'amour pour les pauvres met en évidence l'exigence de la justice so­
ciale, comme le rappelle le document publié l'an dernier par votre dicastère, La faim dans le monde. Mais, en même temps, il convient d'affirmer
que la charité va au-delà de la justice, car elle est une invitation à passer
de l'ordre de la simple équité à l'ordre de l'amour et du don de soi, pour
que les liens tissés entre les personnes soient fondés sur le respect de l'autre
et sur la reconnaissance de la fraternité, qui constituent des fondements es­
sentiels de la vie en société.
7. Ceux qui pratiquent la charité réalisent une œuvre profonde d'évangélisation; « L'esprit de pauvreté et de charité est, en effet, la gloire et le
signe de l'Église du Christ ». Parfois, l'action dans la communion est plus
éloquente que tous les enseignements; et les gestes joints à la parole sont
des témoignages particulièrement efficaces. Les disciples du Seigneur se rap­
pelleront que servir les pauvres et les personnes souffrantes, c'est servir le
Christ, qui est la lumière du monde. Par leur vie quotidienne dans l'amour
qui vient de Lui, les fidèles contribuent à répandre la lumière dans le
monde. La charité est aussi le suprême épanouissement des hommes; elle
les conforme au Seigneur et les rend libres face aux biens terrestres. Ils
peuvent ainsi s'interroger en vérité pour savoir s'ils possèdent des biens ou
s'ils sont possédés par eux, s'ils sont polarisés par les richesses ou si leur
cœur est disponible pour leurs frères.
13
12
13
Cf. De Nabuthe.
Conc. oecum. Vat. II, Gaudium et spes, n. 88.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
121
8. Au terme de cette rencontre, chers frères et sœurs, je confíe l'activité
du Conseil pontifical Cor unum à l'intercession de la Vierge Marie, lui de­
mandant de vous soutenir comme elle a soutenu les Apôtres au Cénacle,
dans l'attente de l'Esprit de Pentecôte. À vous tous, à ceux qui collaborent
avec vous dans les œuvres de charité et à ceux qui vous sont chers, j'ac­
corde de grand cœur la Bénédiction Apostolique.
II
Ad Scandiae sacros praesules.*
Liebe
Brüder
im
Bischofsamt!
1. Mit großer Freude heiße ich euch im »Haus des Petrus« willkommen,
euch, die ihr mit der Seelsorge des Volkes Gottes in Skandinavien betraut
seid. Der »Ad-limina«-Besuch führt euch zu den Gräbern der Apostelfürsten
Petrus und Paulus, um das Bewußtsein eurer Verantwortung als Nachfolger
der Apostel zu stärken und um eure Gemeinschaft mit dem Bischof von
Rom noch intensiver zu erfahren. In der Tat haben die »Ad-limina«-Besuche eine besondere Bedeutung im Leben der Kirche, »da sie in gewisser
Weise den Gipfel der Beziehungen zwischen den Hirten einer jeden Ortskir­
che und dem römischen Pontifex darstellen«. Von Herzen danke ich dem
Bischof von Helsinki und Präsidenten eurer Bischofskonferenz, Mons. Paul
Verschuren, für die bewegenden Worte, die er in euer aller Namen an mich
gerichtet hat. Sie waren nicht nur informativ, sondern brachten auch die
Einheit und Treue zum Ausdruck, die den »hohen Norden« mit Rom ver­
bindet.
1
Die verschiedenen Begegnungen, die uns und mich mit den euch anver­
trauten Gläubigen zusammenführten, sind mir noch in lebendiger Erinne­
rung: Ich denke an meinen Pastoralbesuch bei euch im Jahre 1989 ebenso
wie an die 600-Jahrfeier der Heiligsprechung von Birgitta von Schweden,
die ihr zwei Jahre später zum Anlaß genommen habt, um zum »centrum
unitatis«, der Mitte der Einheit, nach Rom zu pilgern. Bei eurem letzten
»Ad-limina«-Besuch vor fünf Jahren haben wir gemeinsam die Sendung und
2
* Die 19 Aprilis 1997.
Pastor bonus, 29.
Cyprian, De unitate, 7.
1
2
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale
122
die Aufgaben bedacht, die mit eurem bischöflichen Amt verbunden sind.
Heute lade ich euch dazu ein, an die Überlegungen von damals anzuknüp­
fen und sie unter dem Blickwinkel des Begriffs und der Wirklichkeit von
Kirche fortzuführen, wie ihr sie in Dänemark, Finnland, Island, Norwegen
und Schweden antrefft, als »Knechte Christi« aufbauen helft und »als Vor­
bilder für die Herde« leitet. Denn die Tage, die ihr in Rom verbringt, die­
nen nicht nur der Beratung, sie sind auch Wallfahrt und Bekenntnis: Be­
kenntnis zur Kirche, gegründet von Jesus Christus auf Petrus, den Fels,
»das immerwährende und sichtbare Prinzip und Fundament für die Einheit
der Vielfalt«.
3
4
5
2. Ich glaube die Kirche. Im Apostolischen Glaubensbekenntnis beken­
nen wir uns zur Kirche, sagen aber nicht, daß wir an die Kirche glauben,
damit wir nicht Gott und seine Kirche verwechseln, sondern alle Gaben,
die er in seine Kirche gelegt hat, klar der Güte Gottes zuschreiben. Des­
halb hängt unser Bekenntnis zur Kirche ganz am Glaubensartikel vom Hei­
ligen Geist. Wie die Väter es ausdrücken, ist die Kirche der Ort, »wo der
Geist blüht«. Ähnlich äußert sich das Zweite Vatikanische Konzil: »Da
Christus das Licht der Völker ist«, wünscht die Versammlung, »alle Men­
schen durch seine Herrlichkeit, die auf dem Antlitz der Kirche wider­
scheint, zu erleuchten«. Die Kirche hat also die Erleuchtung nicht aus sich
selbst. Sie hat kein anderes Licht als Christus. Deshalb kann man sie mit
dem Mond vergleichen, dessen ganzes Licht Widerschein der Sonne ist.
6
7
8
Liebe Mitbrüder! Ich danke euch, daß ihr bereit seid, ausgestattet mit
den Gaben des Heiligen Geistes das »Licht Christi« in Länder zu tragen, in
denen die Natur mit ihrem Spiel von Hell und Dunkel, von Sonne und
Mond die Bildrede des Konzils in eindrucksvoller und oft dramatischer
Weise deutet. Auch wenn euch manchmal das Herz schwer darüber werden
sollte, daß das Licht Christi trotz aller Mühe nur zaghaft zum Durchbruch
kommt, ermutige ich euch, in eurem Eifer nicht nachzulassen: Denn Christi
Licht ist stärker als die noch so große Dunkelheit. Aus eigenem Erleben
während meines Pastoralbesuches wie auch aus dem Studium eurer Fünf­
jahresberichte weiß ich um die vielen Lichter, die ihr zusammen mit euren
3
4
5
6
7
8
vgl. Rom 1 , 1 .
1 Petr 5, 3.
Lumen gentium, 23.
vgl. Catechismus romanus, 1, 10, 22.
Hippolyt, Traditio apostolica, 35.
Lumen gentium, 1.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
123
Priestern, den Diakonen und Ordensleuten sowie zahlreichen engagierten
Frauen und Männern in den vergangenen Jahren angezündet habt. So spie­
geln sich die Eigenschaften, die das Apostolische Glaubensbekenntnis der
Kirche zuweist, in euren Teilkirchen wider, »auch wenn sie oft klein und
arm sind oder in der Zerstreuung leben«.
9
3. Ich glaube die eine Kirche. Ökumene und kirchliches Leben gehören
für euch zusammen wie die Fische und das Wasser. Vom privaten Bereich
bis in die Ebene der Kirchenleitungen reicht die Bandbreite des interkon­
fessionellen Dialogs. Aber es bleibt nicht beim Austausch der Worte. Ich
empfinde es als große Freude, daß in Schweden die heilige Birgitta von Lu­
theranern und Katholiken gleichermaßen verehrt wird. Ihr dürft euch we­
gen dieser »ökumenischen heiligen Frau« wirklich glücklich schätzen! Ihr
Leben und Wirken bilden ein gemeinsames Erbe. »Herr, zeige mir den Weg
und mache mich bereit, ihm zu folgen«. Die Bitte stammt aus einem ihrer
Gebete, die noch heute in Schweden lebendig sind. Was diese »Prophetin
der Neuzeit« einst vorgebetet hat, kann zum Programm der ökumenischen
Bewegung werden. Laßt mich deshalb wiederholen, was ich euch schon am
5. Oktober 1991 beim ökumenischen Gebetstreffen am Grab des heiligen
Petrus ans Herz legte: »Der Ökumenismus ist ein Weg, den man gemeinsam
einschlägt; doch wir können unmöglich seinen Verlauf und seine Dauer im
voraus festlegen. Wir wissen nicht, ob dieser Weg leicht oder schwer sein
wird. Wir wissen nur um unsere Pflicht, diesen Weg gemeinsam fortzusetzen«.
Ich freue mich über die vielfältigen ökumenischen Initiativen, die ihr in
euren Teilkirchen auf theologischer, spiritueller und liturgischer Ebene un­
ermüdlich unternehmt. Dadurch seid ihr zu kompetenten und vertrauens­
würdigen Gesprächspartnern für die Vertreter anderer Kirchen und kirchli­
cher Gemeinschaften geworden. Setzt mutig und aufrichtig diesen Weg des
gegenseitigen Kennenlernens und der Annäherung fort »in Treue zur Wahr­
heit, die wir von den Aposteln und den Vätern empfangen haben«. Denn
der gemeinsame Blick auf Christus ist stärker als alles Trennende der Ge­
schichte, das mit Gottes Hilfe geduldig abgetragen werden muß. Wie ich
am 9. Juni 1989 bei der ökumenischen Feier in Uppsala erklärt habe,
»kann nicht alles sofort geschehen. Doch wir müssen heute das tun, was
uns möglich ist, und auf das hoffen, was wir morgen tun können«. In dieser
Richtung arbeitet heute die gemischte Kommission für den katholisch-lu10
9
10
Lumen gentium, 26.
Unitatis redintegratio, 24.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
124
therischen Dialog und verbindet dabei mit mir die Hoffnung, morgen »jene
Fülle zu erreichen, die sein Leib nach dem Willen des Herrn im Ablauf der
Zeiten erreichen soll«. An der Schwelle zum Jahr 2000 liegen mir zwei An­
liegen besonders am Herzen: »Man muß den Dialog über die Lehre fortset­
zen, sich aber vor allem stärker dem ökumenischen Gebet widmen«. Die
gemeinsame Suche nach der Wahrheit ist ebenso wichtig wie das gemeinsa­
me Zeugnis, am wichtigsten aber ist die gemeinsame Anbetung dessen, der
»das wahre Licht ist, das jeden Menschen erleuchtet«. Aus dem Geist der
Anbetung erwächst eine Ökumene des Zeugnisses, die heute dringlicher ist
denn je. Denn das Glaubensbekenntnis sagt:
11
12
13
14
4. Ich glaube die heilige Kirche. Die Kirche wird durch Christus gehei­
ligt, weil sie mit ihm vereint ist. Trotzdem besteht ein wesentlicher Unter­
schied zwischen Christus und seiner Kirche. Während Christus insofern hei­
lig ist, als er die Sünde nicht kannte, leben im Schoß der Kirche auch Sün­
der. So bedarf sie der steten Reinigung. Doch »die Kirche ist heilig, auch
wenn sich in ihrer Mitte Sünder befinden; denn sie lebt kein anderes Zei­
chen als das der Gnade«. In euren Berichten habt ihr ausführlich darge­
legt, welche Widerstände sich der Kirche und ihren Gliedern in einer Zeit
gesellschaftlicher Umbrüche entgegenstellen, um der Heiligkeit gerecht zu
werden.
15
Ihr habt die heilige Kirche in den pluralistischen Gesellschaften zu be­
zeugen, in denen ihr lebt. Wenn diese auch mehr und mehr zum Schau­
platz des Widerstreits verschiedener Lebensentwürfe werden, sind sie
gleichzeitig »Areopage« des Dialogs zwischen Staat und Kirche. Denn
nicht nur in den religiös geprägten Kulturen, sondern auch in den säkulari­
sierten Gesellschaften suchen viele Menschen die geistliche Dimension des
Lebens als Heilmittel gegen eine Entmenschlichung, die sie täglich erfah­
ren. Dieses sogenannte Phänomen der »Rückkehr zur Religion« ist nicht oh­
ne Zweideutigkeit, enthält aber auch eine Einladung. Denn die Kirche be­
sitzt unschätzbare geistliche Güter, die sie den Menschen anbieten will. Um
ihrer Sendung nachkommen zu können und um eine ständige Verbesserung
der Beziehungen zwischen Staat und Kirche zu fördern, braucht diese die
16
11
12
13
14
15
16
Unitatis redintegratio, 24.
Tertio millennio adveniente, 34.
Joh 1, 9.
vgl. Redemptoris missio, 50.
Paul VI, Credo des Gottesvolkes, 19.
vgl. Redemptoris missio, 37.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
125
volle Anerkennung und den Schutz der bürgerlichen Rechte, die ihr als Ge­
meinschaft zustehen. Nur so kann die heilige Kirche, »das Volk des Le­
bens«, für das Leben eintreten und »zur Erneuerung der Gesellschaft durch
den Aufbau des Gemeinwohls beitragen«.
Die Heiligkeit der Glieder der Kirche erfahrt zum Beispiel auch dort ih­
re Bewährungsprobe, wo es um die Ehrfurcht vor dem Leben geht. Was ihr
schon jetzt in euren Fünf Jahresberichten andeutet, das wird in Zukunft als
große Herausforderung vor euch stehen: der Schutz der Heiligkeit des Le­
bens. Wo das christliche Fundament nach und nach weggezogen wird, da
sägt die Gesellschaft am eigenen Ast. Wir sehen es heute in der allmähli­
chen Auflösung der Ehe als Grundform menschlichen Zusammenlebens, der
die Herabstufung des Sexuellen zu einer Art Ware folgt, die nicht mehr in
ihrer personalen Würde, sondern als Mittel zur Befriedigung der Lust oder
eigenen »Bedürfnisse« gesehen wird. Der Kampf der Geschlechter und der
Kampf der Generationen gegeneinander folgen zwangsläufig daraus. Den
gleichen Auflösungsprozeß beobachten wir im Verhältnis zum ungeborenen
Leben. Wenn Einverständnis darüber erzielt ist, daß man vermutlich be­
hinderte Kinder abtreiben kann, um ihnen und anderen die Last ihrer Exi­
stenz zu ersparen, welche Verhöhnung aller Behinderten ist ein solches An­
sinnen! Was für den Anfang gilt, das trifft auch und vor allem für das En­
de des menschlichen Lebens zu. Keine Person ist so krank, alt oder behin­
dert, daß der Mensch das Recht hat, über ihr Leben zu verfügen.
17
Deshalb rufe ich euch, liebe Mitbrüder, zum ökumenischen Zeugnis für
die Heiligkeit des Lebens auf: das heißt einander in der Trennung nicht
nur achten, sondern lieben in der Überzeugung, daß wir einander brauchen,
voneinander empfangen, füreinander leben und miteinander Christen sind,
um gemeinsam »die kulturelle Wende« in einer Gesellschaft herbeizuführen,
die vom »dramatischen Kampf zwischen der "Kultur des Lebens" und der
"Kultur des Todes" gekennzeichnet ist«. Ich wiederhole meinen »leiden­
schaftlichen Appell im Namen Gottes an alle und jeden einzelnen: Achte,
verteidige, liebe das Leben, jedes menschliche Leben und diene ihm!«.
18
19
Um im Großen wirken zu können, ist gleichzeitig eine »Erneuerung der
Kultur des Lebens innerhalb der christlichen Gemeinden« dringend erfor17
18
19
Evangelium vitae, 101.
Ebd., Nr. 95.
Ebd., Nr. 5.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
126
derlich. Eine besondere Bedeutung kommt dabei der Gewissensbildung zu.
Denn der christliche Glaube erweckt das Gewissen und begründet das
Ethos. Es ist sehr erfreulich, daß ein besonderes Augenmerk eurer Hirten­
sorge der Bildungsarbeit gilt. In den vergangenen Jahren konntet ihr den
Katechismus der Katholischen Kirche in norwegischer und schwedischer
Übersetzung veröffentlichen. Dänische und finnische Textfassungen werden
folgen. Trotz knapper finanzieller Mittel wollt ihr auf die Trägerschaft eini­
ger katholischer Schulen auch in Zukunft nicht verzichten. Als besonders
verdienstvoll erachte ich eure Bereitschaft, daß ihr euch in die Reihe eurer
priesterlichen Mitbrüder und Katecheten stellt, wenn ihr Glaubensunter­
richt erteilt und Einladungen zu Schulstunden annehmt. Nicht unerwähnt
lassen möchte ich in diesem Zusammenhang den aufopferungsvollen Einsatz
vieler Frauen und Männer, die in Pfarrheimen und, wenn diese nicht vor­
handen sind, in ihren eigenen Wohnungen »Hauskatechesen« anbieten, um
den jungen Menschen das Samenkorn des Glaubens ins Herz zu pflanzen
und das nachzuholen, was die staatlichen Schulen der heranwachsenden
Generation vorenthalten. Eine Familie, die das Wort Gottes weitergibt,
wird zu einer »gläubigen und verkündenden Gemeinschaft« mit einem »pro­
phetischen Auftrag«. Ihr Haus ist eine »Kirche im Kleinen«, eine »Ecclesia
domestica«.
20
21
22
5. Doch nicht nur im Sinnenfalligen zeigt sich die Kraft unseres Glau­
bens, sondern auch im Stillen. In euren Teilkirchen arbeiten zahlreiche Or­
densgemeinschaften und Institute unermüdlich für den Aufbau des Reiches
Gottes. Während die weiblichen Zweige in der Regel dem allgemeinen
Trend entsprechen und über Nachwuchssorgen klagen, gibt es auch zarte
Pflanzen, die Anlaß zu berechtigter Hoffnung geben. Neben dem Neubau
der zwei Benediktinerinnenklöster in Schweden greife ich den »nördlichsten
Karmel der Welt« heraus, der am 8. September 1990 in Troms gegründet
wurde. Waren es damals zwölf Schwestern, die von Island nach Nord-Nor­
wegen aufbrachen, so ist die Gemeinschaft mittlerweile auf zwanzig ange­
wachsen. Mit dem Karmel ist eine wesentliche Seite christlicher Existenz
ganz neu in den Blick gekommen: das kontemplative Leben, das dem Ge­
bet den ersten Platz einräumt. Verankert in seiner Mitte, die Jesus Christus
ist, strahlt das Kloster auf die Pfarrgemeinde aus, die sich darum gebildet
20
21
22
vgl. ebd., Nr. 95.
Familiaris consortio, 51.
Lumen gentium, 11.
127
Acta Ioannis Pauli Pp. II
hat. Es sind nicht nur die lauten Töne der Schlagzeilen, es ist das unauffäl­
lige, aber selbstverständliche Dasein der Schwestern, das auf Außenstehen­
de anziehend wirkt: ein ganz anderer, aber nicht weniger missionarischer
Aspekt der »heiligen Kirche«. Denn »die geheime Quelle und das unfehlbare
Maß der missionarischen Kraft der Kirche ist ihre Heiligkeit«. Manches,
was klein ist wie ein Senfkorn, birgt Wachstumskräfte für einen großen
Baum. Darauf dürfen wir hoffen, wenn wir den Faden des Glaubensbe­
kenntnisses weiterführen:
23
6. Ich glaube die katholische Kirche. Angesichts der im Vergleich zur
Gesamtbevölkerung zum Teil verschwindend kleinen Anzahl der Glieder eu­
rer Teilkirchen könntet ihr manchmal versucht sein, die bange Frage zu
stellen: Wir sind nur ein unbedeutendes, »armes Würmchen«. Sind wir
überhaupt »katholisch« im allumfassenden Sinn? Ich kann solche Gedanken
und Gefühle nachempfinden und rufe euch, liebe Mitbrüder, ein Wort zu,
mit dem Jesus seine entmutigten Jünger aufgerichtet hat: »Fürchte dich
nicht, du kleine Herde! Denn euer Vater hat beschlossen, euch das Reich
zu geben«. Damit wollte er sie nicht nur auf das Jenseits vertrösten, son­
dern ihren Blick auf die Gegenwart lenken: »Das Reich Gottes ist schon
mitten unter euch«. Das Reich Gottes ist schon mitten unter euch in Dä­
nemark, Finnland, Island, Norwegen und Schweden. Wenn auch äußerlich
weit zerstreut und zahlenmäßig klein, ist in den Teilkirchen durch euren
bischöflichen Dienst Jesus Christus zugegen. »Wo Christus Jesus ist, da ist
die katholische Kirche«. Sie hat die von ihm geschenkte »Fülle der Mittel
zum Heil«: das richtige und ganze Glaubensbekenntnis, das vollständig
ausgeprägte sakramentale Leben und das geweihte Dienstamt in der apo­
stolischen Sukzession. In diesem grundlegenden Sinn war die Kirche schon
am Pfingsttag katholisch und wird es bleiben bis zu dem Tag, an dem
Christus als Haupt den Leib der Kirche ganz vollenden wird. Mit Aner­
kennung und Dank weiß ich euren Einsatz für die katholische Kirche in
Skandinavien zu schätzen, besonders eure Mühen im Dienst der Verkündi­
gung und in der Spendung der Sakramente. Auch ist euer Eifer ungebro24
25
26
27
28
29
23
24
26
26
27
28
29
Christifideles laici, 17,.
Jes 41, 14.
Lk 12, 32.
Ebd., 17, 21.
Ignatius von Antiochien, Ad Smyrn., 8, 2.
Ad gentes, 6.
vgl. Eph l, 22-23.
128
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
chen, zusammen mit den Seelsorgern die bisweilen über weite Entfernungen
hinweg verstreuten Pfarrgemeinden zu besuchen. Ihr bemüht euch, euren
Gläubigen die Katholizität durch Treffen und Veranstaltungen, die über die
Grenzen der eigenen Gemeinde hinausgehen, erfahrbar zu machen. Mit
großer Freude habe ich davon Kenntnis erlangt, daß ihr zum Jahr 2000 ei­
nen Katholikentag für ganz Skandinavien plant. Damit wollt ihr dem Nor­
den Europas »einen großen christlichen Frühling bereiten, dessen Morgenrö­
te man schon ahnend erkennen kann«. Schließlich zeigt ihr zusammen mit
großzügigen Frauen und Männern, daß euer Herz einen wahrhaft katholi­
schen Takt schlägt, wenn ihr von dem wenigen, was euch für pastorale und
karitative Zwecke zur Verfügung steht, solidarisch abgebt, um damit Mis­
sionsprojekte fordern zu helfen. Nicht unerwähnt lassen möchte ich euer
Engagement in der Nächstenliebe im Kleinen wie im Großen, was sich
nicht zuletzt darin niederschlägt, daß unser Mitbruder Msgr. Kenney schon
seit Jahren das Amt des Präsidenten der Europäischen Caritas bekleidet.
30
7. Laßt mich noch auf ein Problem hinweisen, das mich sehr bewegt:
Ihr berichtet, daß in manchen eurer Kathedralen am Sonntag die Euchari­
stie in bis zu sieben verschiedenen Sprachen gefeiert wird. So trefft ihr, be­
dingt durch die Einwanderungsbewegungen und die multikulturelle Gesell­
schaft, auf eine Katholizität, die an das erste Pfingstfest erinnert. Diese Internationalität bedeutet einerseits Bereicherung, andererseits aber auch Ge­
fahrdung der Einheit und Identität. Vorurteile und Ablehnung, die Men­
schen aus anderen Ländern erfahren, schüren Rassenhaß und bauen Mau­
ern auf. Besonders schwer haben es dabei die Flüchtlinge aus Asien und
Südamerika. »Bei euch aber soll es nicht so sein«. Zeigt den euch anver­
trauten Priestern und Gläubigen, woher sie auch immer kommen, durch
euer Einfühlungsvermögen und durch euer Beispiel, wie bereichernd eine
Vielfalt von Gnadengaben sein kann, »damit sie anderen nützt«: »Denn
wie wir an dem einen Leib viele Glieder haben, aber nicht alle Glieder den­
selben Dienst leisten, so sind wir, die vielen, ein Leib in Christus, als einzel­
ne aber sind wir Glieder, die zu Christus gehören«. Nicht die Quantität der
Gläubigen macht die Katholizität der Kirche aus, sondern die Kraft, die
von oben kommt und ausstrahlt. Das kleine Senfkorn hat es in sich.
31
32
33
30
31
32
33
Redemptoris missio, 86.
Mt 20, 28.
1 Kor 12, 7.
Rom 12, 4-5.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
129
Fürchte dich also nicht, du kleine Herde! Sei aber immer auch bedacht,
daß keine Diebe und Räuber in deinen Schafstall eindringen. Deshalb er­
mahne ich euch zur Vorsicht »in dieser Zeit, in der christliche und außer­
christliche Sekten Verwirrung stiften« und eine Bedrohung für die katholi­
sche Kirche und für alle kirchlichen Gemeinschaften darstellen, mit denen
sie im Dialog steht. »Wo immer es möglich ist und gemäß den Umständen,
wird die Antwort selbst eine ökumenische sein können«. Dabei seid beson­
ders ihr gefragt, denen das apostolische Amt anvertraut ist.
34
35
36
8. Ich glaube die apostolische Kirche. Durch euch, liebe Mitbrüder,
setzt Christus seine Sendung fort: »Wie mich der Vater gesandt hat, so sen­
de ich euch«. Das apostolische Amt hat aber nur dann »Autorität, wenn es
zusammen mit dem Römischen Bischof als seinem Haupt verstanden
wird«. Es freut mich, daß die Bande unserer apostolischen Gemeinschaft
so fest sind und versichere euch auch weiterhin der innigen Anteilnahme
des Nachfolgers Petri. Ich betone dieses Versprechen gerade deshalb, weil
ich euren Berichten entnehme, wie das apostolische Amt in euren Kirchen
als eine Art Fels in der Brandung gefordert ist.
Die zivilen Ehescheidungen haben auch in euren Ländern steigende
Tendenz. Das pastorale Problem der wiederverheirateten Geschiedenen
stellt sich deshalb immer dringender. Ich wiederhole das, was ich am 24.
Januar dieses Jahres bei der Vollversammlung des Päpstlichen Rates für
die Familie gesagt habe: Zwar können sie weder zur eucharistischen Kom­
munion noch zum Sakrament der Versöhnung zugelassen werden, doch
»diese Frauen und Männer sollen wissen, daß die Kirche sie liebt, daß sie
ihnen nicht fern ist, daß sie an ihrer Situation leidet. Die wiederverheirate­
ten Geschiedenen sind und bleiben ihre Mitglieder, weil sie die Taufe emp­
fangen haben und den christlichen Glauben bewahren«. Die Seelsorger sind
aufgerufen, ihnen »in fürsorgender Liebe beizustehen«, damit sie ausdauernd
bleiben im Gebet und auf die väterliche Fürsorge Gottes vertrauen.
Die lutherischen Kirchen haben in jüngster Vergangenheit wiederholt
Frauen in Führungsaufgaben, darunter auch ins Bischofsamt gewählt. Aus37
38
39
40
34
36
36
37
38
39
40
vgl. Joh 10, 7-10.
Redemptoris missio, 50.
Ebd.
Joh 20, 21.
vgl. Lumen gentium, 22.
vgl. Familiaris consortio, 84.
vgl. ebd.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
130
drücklich betone ich, »daß die Kirche keine Vollmacht hat, Frauen die
Priesterweihe zu spenden, und daß sich alle Gläubigen der Kirche endgültig
an diese Entscheidung zu halten haben«.
41
9. Bei allen diesen Themen würdet ihr »einsame Rufer in der Wüste«
sein, wenn es nicht hochherzige Frauen und Männer gäbe, die euch dabei
unterstützen, für die christlichen Werte in einer säkularisierten Gesellschaft
einzutreten. Schon das Konzil hatte erkannt, daß das Wirken der Laien so
notwendig ist, »daß ohne dieses auch das Apostolat der Hirten meist nicht
zu seiner vollen Wirkung kommen kann«. Es darf aber nicht bei einem
Appell wohlklingender Worte bleiben. Eine besonders gehaltvolle Passage
des Apostolischen Schreibens Evangelii nuntiandi meines Vorgängers Pauls
VI. verdient es, hier in Erinnerung gerufen zu werden: »Es gilt — und
zwar nicht nur dekorativ wie durch einen oberflächlichen Anstrich, sondern
mit vitaler Kraft in der Tiefe und bis zu ihren Wurzeln — die Kultur und
die Kulturen des Menschen im vollen und umfassenden Sinn zu evangelisieren. Der Bruch zwischen Evangelium und Kultur ist ohne Zweifel das Dra­
ma unserer Zeitepoche, wie es auch das anderer Epochen gewesen ist. Man
muß somit alle Anstrengungen machen, um die Kultur, genauer die Kultu­
ren, auf mutige Weise zu evangelisieren«. Ich bitte euch, fähige Frauen
und Männer zu fordern und zu ermutigen, das Evangelium »auf allen
Straßen der Welt« zu verkündigen. Eine wichtige Straße der heutigen mo­
dernen Welt sind die Medien, in denen die Stimme der Kirche nicht fehlen
sollte. Auch wenn es in allen Ländern, die eurer Hirtensorge anvertraut
sind, Kirchenzeitungen gibt, die auf dem Weg über das gedruckte Wort die
Katholiken über Ereignisse im Bistum und in der Weltkirche informieren,
ermutige ich dazu, euch noch mehr als Salz, Sauerteig und Licht in die Me­
dienlandschaft einzumischen. Denn die Welt braucht kein diffuses religiöses
Gefühl, sondern die Klarheit jener Botschaft von einem »Leben in Fülle«,
die zwar an den einzelnen hohe Ansprüche stellt, aber seine Existenz auch
sinnerfüllt und eines Menschen erst würdig macht. Gebt den Menschen also
nicht nur, was sie sich wünschen. Gebt ihnen, was sie brauchen! Sich dieser
Aufgabe zu widmen ist apostolischer Dienst.
42
43
44
45
46
41
42
43
44
46
46
Ordinatio sacerdotalis, 4,
vgl. Mh 1, 3.
Apostolicam actuositatem, 10.
Evangelii nuntiandi, 19.
vgl. Christifideles laici, 44.
vgl. Joh 10, 10.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
131
Liebe Mitbrüder!
10. Ich glaube die eine, heilige, katholische und apostolische Kirche.
Was dieses Bekenntnis für euch und eure Teilkirchen bedeutet, darüber ha­
ben wir miteinander nachgedacht. Was wäre diese Kirche ohne ihre Prie­
ster? Es herrscht bei euch zwar kein akuter Priestermangel, aber es fehlt
an einheimischen Kräften. Deshalb lege ich euch die Sorge um den Prie­
sternachwuchs besonders ans Herz, wobei ich eure Bemühungen der ver­
gangenen Jahre nicht verkenne, den Strukturen und Ausbildungsgängen
konkrete Gestalt zu verleihen. Gerade das Schwedische Kolleg in Rom, das
Studenten aus ganz Skandinavien beherbergt, sowie die fachliche Zusam­
menarbeit und finanzielle Unterstützung, die euch mit der deutschen Kir­
che verbindet, sind ein Fundament, auf dem sich aufbauen läßt. Mehr als
die äußeren Voraussetzungen müssen aber die inneren Grundlagen stimmen.
Wir können Berufungen nicht machen, aber wir können sie erbeten.
Mehr als drei Jahrhunderte trennen uns von dem aus Kopenhagen
stammenden Naturforscher, Arzt und Bischof Niels Stensen, der in seiner
Zeit als Apostolischer Vikar für die Nordischen Missionen gewirkt hat. Phi­
losophie, Medizin und Theologie haben sich seither weiterentwickelt. Geblie­
ben ist unser aller Verantwortung, das Leben aus christlichem Glauben und
Ethos zu gestalten. Was der selige Niels Stensen damals an die Propagan­
dakongregation über den Erfolg seiner Bemühungen schrieb, das gilt auch
uns: »Je weniger die menschliche Voraussicht sich oft von den Dingen Gott­
es verspricht, desto klarer tritt nach und nach die göttliche Vorsehung ans
Tageslicht. In apostolischen Dingen muß man apostolisch vorgehen und
den Gelegenheiten folgen, wie sie sich bieten, indem man den Erfolg der
göttlichen Barmherzigkeit überläßt«.
47
So lege ich euer vielfältiges seelsorgerliches Wirken sowie die Leiden und
Freuden, die eure Priester, Diakone, Ordensleute und Laien in ihrem Glau­
bensleben erfahren, gelassen in Gottes Hände. Auf die Fürsprache der Gott­
esmutter Maria, die wir auch als Mutter der Kirche verehren, und der Hei­
ligen eurer Länder erteile ich euch und allen, die euch anvertraut sind, von
Herzen den Apostolischen Segen.
47
Epistolae II, 809.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
132
III
Ad Scotiae episcopos habita.*
Your
Dear
Eminence,
Brother
Bishops,
1. As the Church continues to celebrate with Paschal joy "the Résurrec­
tion of Jesus Christ from the dead", I welcome you — the Bishops of
Scotland — in the love of our Lord and Saviour: "Grace to you and peace
from him who is and who was and who is to come". Your visit ad limina
Apostolorum is a célébration of the profound, grace-filled nature of the col­
légial communion which unités us in the service of Christ and his Church.
At the tombs of the Apostles Peter and Paul you re-affirm your fìdelity
and that of the Catholic people of Scotland to the Successor of Peter, the
Rock upon whom the Lord continues to build his Church. I wish you to
know that in the joys and hopes, thè griefs and anxieties of your ministry
I have never ceased to "remember you in my prayers, because I hear of
your love and of the faith which you have".
1
2
3
4
As we prepare to enter the third millennium, the Holy Spirit urges the
Church to accomplish her sacred duty of preaching the Gospel to ali cré­
ation. The Great Jubilee of the Year 2000 calis us to intensify our efforts
to carry forward Christ's mission in the world. The Church in Scotland is
celebrating two great anniversaries of its own, which add particular confir­
mation and strength to that cali. The ninth of June marks the l,400th anniversary of the death of St Columba, the great apostle of the highlands
and islands of Scotland. His apostolic labours gave renewed impulse to the
diffusion of the faith brought to northern Britain two centuries earlier by
St Ninian, whose l,600th anniversary, by a happy coincidence, you will al­
so celebrate this year, in August. The heroism, dedication and holiness of
those intrepid evangelizers stili shine forth today as a model above ali for
5
* Die 25 Aprilis 1997.
1 Pt 1:3.
Rv 1:4.
Cf. Mt 16:18.
Phlm 4-5.
Cf. Mk 16:16.
1
2
3
4
5
Acta Ioannis Pauli Pp. II
133
pastors of souls in proclaiming Jesus Christ, "the same yesterday and today and for ever".
6
2. You are fortunate to have as your co-workers priests who are truly
"men of God", generous in facing the perennial yet ever new demands of
their ministry. To them also I send my affectionate greetings, and in this
context I invite you to encourage, develop and deepen the initiatives of re­
cent years designed to strengthen the spirituality of the diocesan priesthood, understood as an ever deeper communion with the pastoral charity
of Jesus. Do all you can to foster a sure and faithful sense of the priest's
identity. This will be the indispensable basis for a sustained effort to pro­
mote more abundant vocations to the service of God's People in the or­
dained ministry.
If the Church in Scotland is to meet successfully the challenge of evangelization in the third Christian millennium, it must continue to ensure
that a sufficient number of talented young men respond now to Christ's
call. Your seminaries have the délicate task of inspiring these candidates to
Orders with the ideal of the priesthood so that, after the spiritual, intellectual and pastoral formation which the Church in her wisdom has laid down
for future ministers of the Altar, new priests can go forth to build up,
through their preaching and the célébration of the sacraments, Christian
communities centred on the saving présence of the Risen Lord.
In serving the Church you and your priests can count on the support
of the dedicated members of Institutes of Consecrated Life présent in your
country, who bear witness to that undivided love for Christ and his Church
expressed through the observance of the evangelical counsels. Together let
us thank the Lord of the harvest for the religious of your Diocèses. Let
them know that they are loved and appreciated as your trusted collabora­
t o r in the community of faith.
7
3. The aspect of your episcopal ministry upon which I principally wish
to reflect with you is your role as teachers of the faith. The faithful look to
the Bishops to be "authentic teachers, that is, teachers endowed with the
authority of Christ, who preach the faith to the people assigned them".
Henee, with the Apostle Paul, I solemnly urge you: "Proclaim the message,
8
6
7
8
Heb 13:8.
Pastores dabo vobis, 57.
Lumen y entium, 25.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
134
whether the time is favourable or not". A Bishop's first duty is to preach
Jesus Christ, "the power of his Résurrection and the sharing of his sufferings". In him alone can man find the meaning of his existence here on
earth: he is the centre of création, and all human history is directed towards him as its only explanation and end. The duty of fearlessly proclaiming the Gospel becomes all the more pressing when society begins to
lose its sensé of God: as Bishops we must be tireless in recalling our fellow
men to the knowledge and love of Jesus Christ.
I urge you therefore to "bear witness to the truth" constantly and
vigorously, ensuring that your people receive that truth which sets them
free. Courageous, forthright and persuasive teaching which applies the
Church's doctrine to practical local situations is essential in order to sustain
the spiritual and moral life of the faithful. It is also an effective means of
re-evangelizing those who "have lost a living sense of the faith, or even no
longer consider themselves members of the Church, and live a life far re­
moved from Christ and his Gospel". Working out the implications of the
Gospel for Christian life in the world and applying it to new situations is
crucial to your ecclesial leadership, especially through individuai or joint
Pastoral Letters on vital questions of faith and moráis. This is a time for
Catholics — together with other Christians — to bring the freshness of the
Gospel to the struggle to défend and promote the fundamental values upon
which to build a society truly worthy of man.
9
10
11
12
13
4. As you have often proposed in your teaching, the renewal of the
Christian community and of society at the dawn of the third millennium
passes by way of the family. The strengthening of the communion of persons in the family is the great antidote to the self-indulgence and sense of
isolation so common today. The pastoral care of the family requires of you
"personal interest, care, time, personnel and resources, but above ali per­
sonal support for the families and for all those who, in the various diocesan
structures, assist you in the pastoral care of the family". You need to instil a new confidence that Christ the Bridegroom accompanies married cou­
ples, strengthening them with the power of his grâce and enabling them to
14
9
10
II
12
13
14
2 Tm 4:2,
Cf. Phil 3:10.
Jn 18:37.
Cf. ibid., 8:32.
Redemptoris missio, 33.
Familiaris consortio, 73.
135
Acta Ioannis Pauli Pp. II
serve life and love in accordance with God's plan "from the beginning".
The diocesan agencies involved, as well as parishes and schools, should be
keenly aware of the pressing need to prepare young people for married life
and parenthood, and every effort should be made to implement practical
ways of supporting existing marriages and assisting couples in difficulties.
Mindful of the good of individuáis and of society, and in obédience to
the divine will, the Church never ceases to proclaim that marriage is a per­
manent co venant of life and love. But, as you know so well, there is the
special problem today of the divorced and remarried. Pastoral charity demands that they should not be marginalized from the community of faith
but shown the love that the Shepherd has for those in difficulty. Without
crushing the bruised reed or quenching the dimly burning wick, or — at
the other extreme — emptying of meaning the Church's teaching on the
indissolubility of marriage, every parish should be seen to be a family in
which everyone can expérience the welcome and healing, as well as the forgiveness and reconciliation, offered by the Father who is "rieh in mercy".
15
16
17
18
5. Likewise, I wish to express to you and the Scottish faithful my profound appréciation of your resolute efforts to défend the inviolable dignity
of human life against old and new threats — threats sometimes disguised
as compassion — directed against unborn children, the handicapped, the
seriously ili and the dying. There is ample room for action by individuáis,
families, movements and associations in the task of building "a society in
which the dignity of each person is recognized and protected and the lives
of ali are defended and enhanced". Your efforts to help mothers uncertain
about whether to welcome their unborn children deserve the support of the
whole ecclesial community and indeed of ali persons of goodwill.
19
The faithful also look to you to make ever more widely known, with
clarity and compassion, the Church's teaching on the end-of-life questions
increasingly faced by families and health-care personnel. In Sacred Scrip­
tura nothing is clearer than the Lord's sovereignty over life and death. The
word of God teaches that no one "can arbitrarily choose whether to live or
15
16
17
18
19
Cf. Mt 19:6.
Cf. Lk 15:3-7.
Cf. Is 42:3.
Eph 2:4.
Evangelium vitae, 90.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
136
die; the absolute master of such a décision is the Creator alone". He is the
One in whom "we live and move and have our being". This teaching
should be seen in the wider context of the whole Christian approach to life,
whereby "the redemptive value of suffering, accepted and offered to God
with love, derives from the sacrifice of Christ himself, who calis the mem­
bers of his Mystical Body to share in his sufferings" . The path to a cul­
ture of life passes necessarily by way of sharing in the mystery of Calvary.
20
21
22
I encourage the Church in Scotland — especially its priests, catechists
and Catholic teachers — not to lose heart in the struggle to défend the in­
violable and sacred value of every life, but to stand guard at the gate, to
protect the weak and the vulnerable, and to work to persuade your fellowcitizens that the renewal of society must be founded on respect for objec­
tive and universally valid moral truths and values.
6. Among other vital concerns of your ministry, you rightly regard
Catholic schools as central to the Church's mission in Scotland. A great
debt of gratitude is due to the priests, religious and lay faithful who labour
so selflessly in the apostolate of éducation. The purpose of these schools
must be to provide the kind of educational environment where children
and adolescents can grow to maturity imbued with love of Christ and the
Church. The specific identity of Catholic schools should be reflected
throughout the curriculum and in every area of school life, precisely so
that they may be communities in which the faith is nourished and pupils
are prepared for their mission in the Church and society. More than in the
past, Catholic schools need to emphasize evangelization and catechesis, for
in so many cases proper religious formation in the home is lacking. Teach­
ers in Catholic schools must be able and Willing to transmit the Catholic
faith in ali its fullness, beauty and power. For this they must be guided in
their own lives by "the word of truth" which is the Gospel of salvation. I
am aware that you have vigorously reaffirmed the Church's right to establish, conduct and govern schools freely and in accordance with the right of
Catholic parents to have a means of ensuring their children's éducation in
23
24
20
21
22
23
24
Evangelium vitae, 47,.
Acts 17:28.
Redemptoris missio, 78.
Cf Catechesi tradendae, 18-19.
Cf. Eph 1:13.
137
Acta Ioannis Pauli Pp. II
the faith.
called for.
25
Whenever these rights are threatened a decisive response is
7. Dear Brothers in the episcopacy, speaking of educating young people
reminds ns of the forthcoming World Youth Day in Paris, a gathering of
young men and women who will be leaders of evangelization and social renewal in the future. As Bishops, it is our responsibility to invite and wel­
come young adults — with their spiritual hunger, idealism and vitality —
more completely into the Church's life. They are searching, sometimes in a
confused way, for the fullness of life which is found only in Jesus Christ,
"the way, and the truth, and the life". They expect the Church and her
leaders to présent a serious programme of formation in sound Catholic doc­
trine and to encourage personal and liturgical prayer and the fréquent re­
ception of the Sacrament of Reconciliation and the Holy Eucharist. Young
people expect to be challenged by the Church, and they know how to re­
spond with great generosity. When we encourage their passion for justice,
their solidarity with the marginalized and their yearning for peace, their
commitment makes a unique contribution to "building up the Body of
Christ". The youth ministry should be focused on the parish, so as to ensure that the young are not isolated from the broader community of faith
and worship. As expérience confirms, it is also often helpful to supplément
parish activities with membership of Catholic youth associations, movements and groups that meet their specific needs.
26
27
28
29
8. As the Great Jubilee draws near, the Church advances along her pilgrim way, watching and waiting for her Lord, the Alpha and the Omega,
who makes "all things new". I invite the Church in Scotland to implore
from "the Father of mercies" the grâce "to be conformed to the image of
his Son". I pray that the Risen Lord will ever increase the fervour of the
priests, religious and laity of your Diocèses, that the good work he has begun in them may come to fruition. Thanking you for your commitment
30
31
32
33
26
26
27
28
29
30
31
32
33
Cf. Gravissimum educationis, 8.
Cf. Christifideles laici, 46.
Jn 14:6.
Eph 4:12.
Cf. Redemptoris missio, 37.
Rv 21:5.
2 Cor 1:3.
Rom 8:29.
Cf. Phil 1:6.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
138
and dedication, and entrusting you to the loving protection of Mary,
Mother of the Church, and to the intercession of your Heavenly Patrons,
I cordially impart my Apostolic Blessing.
IV
sodales Pontificiae Academiae Scientiarum Socialium.*
Monsieur
le
Président,
Mesdames
et
Messieurs
les
Académiciens,
1. Je suis heureux de vous rencontrer à l'occasion de la session plénière
de l'Académie pontificale des Sciences sociales, consacrée à une réflexion
sur le thème du travail, déjà amorcée l'an dernier. Le choix de ce thème
est particulièrement opportun, car le travail humain « est une clé, et proba­
blement la clé essentielle, de toute la question sociale
Les profondes
transformations économiques et sociales que nous connaissons font que le
thème du travail est de plus en plus complexe et qu'il a de graves réper­
cussions humaines, car il fait naître des angoisses et des espérances dans de
nombreuses familles et chez beaucoup de personnes, spécialement chez les
jeunes.
Je remercie votre Président, Monsieur le Professeur Edmond Malinvaud,
pour ses paroles courtoises et pour la disponibilité dont il fait preuve dans
la toute jeune Académie pontificale. Je vous renouvelle à tous l'expression
de ma gratitude pour la générosité avec laquelle vous mettez vos compé­
tences, au sein de cette Institution, non seulement au service de la science,
mais aussi de la doctrine sociale de l'Église.
2
2. En effet, le service que doit rendre le Magistère dans ce domaine est
devenu aujourd'hui plus exigeant, car il doit faire face à une situation du
monde contemporain qui se modifie avec une extraordinaire rapidité.
Certes, la doctrine sociale de l'Église, dans la mesure où elle propose des
principes fondés sur la Loi naturelle et sur la Parole de Dieu, ne varie pas
au gré des mutations de l'histoire. Cependant, ces principes peuvent être
sans cesse précisés, spécialement dans leurs applications concrètes. Et l'his* Die 25 Aprilis 1997.
Laborem exercens, n. 3.
Cf. Statuts, art. 1.
1
2
Acta Ioannis Pauli Pp. II
139
toire montre que le corpus de la doctrine sociale s'enrichit en permanence
de perspectives et d'aspects nouveaux, en rapport avec les développements
culturels et sociaux. Il me plaît de souligner la continuité fondamentale et
la nature dynamique du Magistère en matière sociale, au moment du tren­
tième anniversaire de l'Encyclique Populorum progressio, par laquelle le
Pape Paul VI, le 26 mars 1967, à la suite du Concile Vatican II et sur le
chemin ouvert par le Pape Jean XXIII, proposait une relecture perspicace
de la question sociale dans sa dimension mondiale. Comment ne pas rappe­
ler le cri prophétique qu'il lançait, se faisant la voix des sans voix et des
peuples les plus défavorisés? Paul VI voulait ainsi réveiller les consciences,
montrant que l'objectif à atteindre était le développement intégral par la
promotion « de tout homme et de tout l'homme ». A l'occasion du ving­
tième anniversaire de ce dernier document, j'ai publié l'Encyclique Sollici­
tudo rei socialis, où j'ai repris et approfondi le thème de la solidarité. Au
cours de ces dix dernières années, de nombreux événements sociaux, en
particulier l'effondrement des systèmes communistes, ont considérablement
changé la face du monde. Devant l'accélération des mutations sociales, il
convient aujourd'hui d'effectuer de manière continue des vérifications et
des évaluations. C'est là le rôle de votre Académie, qui, trois ans après sa
fondation, a déjà apporté des contributions éclairantes; sa démarche est
particulièrement prometteuse pour l'avenir.
s
3. Parmi vos recherches actuelles, l'approfondissement du droit du tra­
vail est d'un grand intérêt, spécialement si l'on considère la tendance ac­
tuelle de la « déréglementation du marché ». Il s'agit d'un thème sur lequel
le Magistère s'est exprimé à plusieurs reprises. Personnellement, je vous
rappelais l'an dernier le principe moral selon lequel les exigences du mar­
ché, fortement marquées par la compétitivité, ne doivent pas « aller contre
le droit primordial de tout homme à avoir un travail qui puisse le faire
vivre avec sa famille ». Reprenant aujourd'hui ce thème, je tiens à souli­
gner que, lorsqu'elle énonce ce principe, l'Eglise n'entend nullement con­
damner la libéralisation du marché en soi, mais demande qu'elle soit envi­
sagée et mise en œuvre dans le respect de la primauté de la personne hu­
maine, à laquelle doivent être soumis les systèmes économiques. L'histoire
montre largement la chute de régimes marqués par la planification qui
4
3
4
Cf» Populorum progressio, n. 14.
Discours du 22 mars 1996, n. 3.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
140
porte atteinte aux libertés civiques et économiques. Mais cela n'accrédite
pas pour autant des modèles diamétralement opposés. Car, malheureuse­
ment, l'expérience fait apparaître qu'une économie de marché, laissée à une
liberté inconditionnelle, est loin d'apporter le plus d'avantages possible aux
personnes et aux sociétés. Il est vrai que l'étonnant élan économique de
certains pays nouvellement industrialisés semble confirmer le fait que le
marché peut procurer richesse et bien-être, même dans des régions pauvres.
Mais, dans une perspective plus large, on ne peut oublier le prix humain de
ces processus. On ne peut surtout pas oublier le scandale persistant des
graves inégalités entre les différentes nations, et entre les personnes et les
groupes à l'intérieur de chaque pays, comme vous l'avez souligné dans
votre première session plénière.
0
4. Il reste encore trop de personnes pauvres de par le monde, qui n'ont
pas accès à la moindre parcelle de l'opulente richesse d'une minorité. Dans
le cadre de la « globalisation », encore appelée « mondialisation », de l'écono­
mie, le transfert facile des ressources et des systèmes de production, réalisé
uniquement en vertu du critère du profit maximum et en raison d'une
compétitivité effrénée, s'il accroît les possibilités de travail et le bien-être
dans certaines régions, laisse en même temps à l'écart d'autres régions
moins favorisées et peut aggraver le chômage dans des pays d'ancienne tra­
dition industrielle. L'organisation « globalisée » du travail, en profitant du
dénuement extrême des populations en voie de développement, entraîne
souvent de graves situations d'exploitation, qui bafouent les exigences élé­
mentaires de la dignité humaine.
6
Face à de telles orientations, il reste essentiel que l'action politique as­
sure une pondération du marché dans sa forme classique, par l'application
des principes de subsidiante et de solidarité, selon le modèle de l'État so­
cial. Si ce dernier fonctionne de manière modérée, il évitera aussi un sys­
tème d'assistance excessif, qui crée plus de problèmes qu'il n'en résout. À
cette condition, il reste une manifestation de civilisation authentique, un
instrument indispensable pour la défense des classes sociales les plus défa­
vorisées, souvent écrasées par le pouvoir exorbitant du «marché global».
En effet, on profite aujourd'hui de ce que les nouvelles technologies
donnent la possibilité de produire et d'échanger presque sans aucune limite,
dans toutes les parties du monde, pour réduire la main d'œuvre non qualiCf. The study of the tension between human equality and social inequalities from the per­
spective of the varions social sciences, Vatican City 1996.
Cf. Centesimus annus, n. 58.
5
6
Acta Ioannis Pauli Pp. II
141
fiée et lui imposer de nombreuses contraintes en s'appuyant, après la fin
des «blocs» et la disparition progressive des frontières, sur une nouvelle
disponibilité de travailleurs faiblement rémunérés.
5. Du reste, comment sous-estimer les risques de cette situation, non
seulement en fonction des exigences de la justice sociale, mais encore en
fonction des plus larges perspectives de la civilisation? En soi, un marché
mondial organisé avec équilibre et une bonne régulation peut apporter,
avec le bien-être, le développement de la culture, de la démocratie, de la
solidarité et de la paix. Mais on peut s'attendre à des effets bien différents
d'un marché sauvage qui, sous prétexte de compétitivité, prospère en ex­
ploitant à outrance l'homme et l'environnement. Ce type de marché, éthiquement inacceptable, ne peut qu'avoir des conséquences désastreuses, au
moins à long terme. Il tend à homologuer, en général dans le sens matéria­
liste, les cultures et les traditions vivantes des peuples; il éradique les va­
leurs éthiques et culturelles fondamentales et communes; il risque de créer
un grand vide de valeurs humaines, « un vide anthropologique », sans
compter qu'il compromet de manière plus dangereuse l'équilibre écologique.
Alors, comment ne pas craindre une explosion de comportements déviants
et violents, qui engendrerait de fortes tensions dans le corps social? La li­
berté elle-même serait menacée, et même le marché qui avait profité de
l'absence d'entraves. Tout bien considéré, la réalité de la « globalisation »,
considérée d'une manière équilibrée dans ses potentialités positives comme
dans ce qu'elle fait redouter, appelle à ne pas différer une harmonisation
entre les « exigences de l'économie » et les exigences de l'éthique.
6. Il faut toutefois reconnaître que, dans le cadre d'une économie « mon­
dialisée », la régulation éthique et juridique du marché est objectivement
plus difficile. Pour y parvenir efficacement, en effet, les initiatives poli­
tiques internes des différents pays ne suffisent pas; mais il faut une « con­
certation entre les grands pays» et la consolidation d'un ordre démocra­
tique planétaire avec des institutions où « les intérêts de la grande famille
humaine soient équitablement représentés ». Les institutions ne manquent
pas, au niveau régional ou mondial. Je pense en particulier à l'Organisation
des Nations unies et à ses diverses agences à vocation sociale. Je pense aus­
si au rôle que jouent des entités comme le Fonds monétaire international et
l'Organisation mondiale du Commerce. Il est urgent que, sur le terrain de
7
7
Centesimus annus, n. 58.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
142
la liberté, s'affermisse une culture des « règles » qui ne se limite pas à la
promotion du simple fonctionnement commercial, mais qui prenne en
charge, grâce à des instruments juridiques sûrs, la protection des droits hu­
mains dans toutes les parties du monde. Plus le marché est «global», plus
il doit être équilibré par une culture «globale» de la solidarité, attentive
aux besoins des plus faibles. Malheureusement, malgré les grandes déclara­
tions de principe, cette référence aux valeurs est toujours plus compromise
par la résurgence d'égoïsmes de la part de nations ou de groupes, ainsi que,
à un niveau plus profond, par un relativisme éthique et culturel assez ré­
pandu, qui menace la perception du sens même de l'homme.
7. Mais c'est là — et l'Eglise ne se lassera pas de le rappeler! — le
nœud gordien à trancher, le point crucial par rapport auquel les perspec­
tives économiques et politiques doivent se situer, pour préciser leurs fonde­
ments et la possibilité de leur rencontre. C'est donc à juste titre que vous
avez mis à votre ordre du jour, en même temps que les problèmes du tra­
vail, ceux de la démocratie. Les deux problématiques sont inévitablement
liées. En effet, la démocratie n'est possible que « sur la base d'une concep­
tion correcte de la personne humaine », ce qui implique qu'à chaque
homme soit reconnu le droit de participer activement à la vie publique, en
vue de la réalisation du bien commun. Mais comment peut-on garantir la
participation à la vie démocratique à quelqu'un qui n'est pas convenable­
ment protégé sur le plan économique et qui manque même du nécessaire?
Lorsque même le droit à la vie, de la conception à son terme naturel, n'est
pas pleinement respecté comme un droit absolument imprescriptible, la dé­
mocratie est dénaturée de l'intérieur et les règles formelles de participation
deviennent un alibi qui dissimule la prévarication des forts sur les faibles.
8
9
8. Mesdames et Messieurs les Académiciens, je vous suis très reconnais­
sant pour les réflexions que vous conduisez sur ces sujets essentiels. L'enjeu
n'est pas seulement celui d'un témoignage ecclésial toujours plus pertinent,
mais la construction d'une société qui respecte pleinement la dignité de
l'homme, qui ne peut jamais être considéré comme un objet ou une mar­
chandise, parce qu'il porte en soi l'image de Dieu. Les problèmes qui se
présentent à nous sont immenses, mais les générations à venir nous deman­
deront des comptes sur la manière dont nous avons exercé nos responsabili8
9
Centesimus annus, n. 46.
Cf. Evangelium vitœ, nn. 20 et 70.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
143
tés. Plus encore, nous en sommes comptables devant le Seigneur de l'his­
toire. L'Église compte donc beaucoup sur votre travail, empreint de rigueur
scientifique, attentif au Magistère et, en même temps, ouvert au dialogue
avec les tendances multiples de la culture contemporaine.
Sur chacun de vous, j'invoque l'abondance des Bénédictions divines.
V
Pragae habita, X volvente saeculo a martyrio S. Adalberti episcopi.*
1. « Dobrý pastýř dává za ovce svůj život
Shromáždili jsme se na této rozlehlé pláni, abychom společně zazpívali
Te Deum, Bože chválíme Tebe, k oslavě milénia od doby, kdy se nejvyšší
obětí, obětí svého života, zrodil pro nebe pražský biskup svatý Vojtěch,
hlasatel evangelia v srdci Evropy a svědek Kristův.
On, jako dobrý Pastýř, od samého začátku věnoval svůj život ovcím a
definitivně jej zpečetil mučednickou smrtí mezi Prusy v době, kdy ještě žili
pohanským životem. Stal se tak horlivým Pastýřem, kterého Boží prozře­
telnost postavila ke kořenům dějin slovanských národů ve střední Evr opě:
Čechů, Poláků, Slováků, ale též i Maďarů.
V tomto roce slavíme milénium jeho mučednické smrti; událost, kterou
všechny místní církve, které už více než deset staletí žijí a šíří evangelium
právě mezi těmito národy, chtějí oslavit s náležitou důstojností, a to zejmé­
na zde v Čechách, rodném kraji tohoto velikána.
2. Svatý Vojtěch byl pověřen Petrovým nástupcem k biskupské službě
na pražském stolci v Čechách, kde však neměl snadný úkol. Setkal se s od­
porem ze strany svých krajanů a musel proto opustit biskupské sídlo a
odejít do Říma, kde na aventinském pahorku začal mnišský život podle
benediktinské tradice.
Vrátil se do Prahy, až když situace byla příhodnější; avšak opozice kra­
janů ho zvovu přinutila opustit jeho vlast. Později působil jako misionář v
panonské nížině, dnešním Maďarsku, a pak byl hostem na dvoře Boleslava
Chrabrého v Hnězdnu. Ale ani zde se nezastavil. Znovu se vydal hlásat
evangelium, tentokr át do baltické oblasti, kde ho čekalo mučednictví. Bo* Die 27 Aprilis 1997.
Jan 10, 11.
1
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
144
leslav Chrabrý složil vysoké výkupné za tělesnou schránku svého přítele,
biskupa, a nechal jí převézt do Hnězdna.
V roce tisíc se konalo nad ostatky svatého Vojtěcha významné setkání,
na kterém byly rozhodnuty důležité otázky týkající se národního a církev­
ního způsobu života polských Piastovců. Proto polští křesťané dodnes uctí­
vají svatého Vojtěcha jako jednoho ze svých hlavních patronů a vidí v
něm zvláštní znamení příbuznosti, která od samého počátku spojuje české
země se sousedním Polskem.
V polském národě je svatovojtěšská památka živá především v hněz­
denské diecézi a polští věřící casto konávají poutě do Prahy. Vždyť pr ávě
zde tento světec zahájil svou činnost a zde měl i hluboké duchovní vztahy
k hlavním patronům české církve: svatému Václavu a svaté Ludmile, k
oběma členům velkého zástupu svatých a světic, kteří vzešli z tohoto národa.
3. V úryvku z listu svatého Pavla Kolosanům, který jsme vyslechli, Pa­
vel praví: «Teď sice pro vás trpím, ale raduji se z toho, protože tím na
svém těle doplňuji to, co zbývá vytrpět do plné míry Kristových útrap:
má z toho prospěch jeho tělo, to je církev.
Je těžké najít slova, která by lépe vyjádřila význam mučednictví svaté­
ho Vojtěcha! Byl hlasatelem evangelia a služebníkem živého Krista v cír­
kvi. Stejně jako apoštolově i on se stal odvážným a ryzím svědkem tajem­
ství Kristova. « Tajemství — píše svatý Pavel — které bylo skryté od vě­
ků a od pokolení, ale které teď bylo odhaleno jeho věřícím: těm Bůh chtěl
oznámit, jaké bohatství božské slávy je pro pohany v tomto tajemství ».
2
3
4. Jedná se o Tajemství určené všem lidem, ať už těm, se kterými se
Pavel setkal při svých apoštolských cestách v antickém světě, a nebo těm,
ke kterým se během obou tisíciletí dostávalo prostřednictvím misionářské
činnosti církve. Byl to svatý Vojtěch, který na přelomu prvního a druhého
tisíciletí na sebe vzal břímě apoštola, aby přinesl Kristovo tajemství pohan­
ským národům střední Evropy.
Dnes, na konci druhého tisíciletí, kdy slavíme milénium mučednické
smrti svatého Vojtěcha, on sám jakoby k nám promlouval slovy listu ke
Kolosanům: «Jako jste přijali, že Kristus Ježíš je Pán, tak žijte dále ve
spojení s Ním, v Něm buďte zakořeněni a na Něm stavějte, utvr zeni ve ví2
3
Koll, 24.
srv. Kol 1, 26-27.
145
Acta Ioannis Pauli Pp. II
ře, jak jste v ní byli vyučeni, a nepřestávejte Bohu děkovat ». Tento text
nás varuje před každou naukou a filozofií, zakládající se, jak říká apoštol
Pavel, na « světě », to je na lidské tradici a nikoli na Kristu. Dnešním ja­
zykem bychom mohli říct, že Pavel nás varuje před laicizací a sekularizací.
Je to upozornění více než aktuální v těchto jubilejních oslavách.
4
5
5. Milovaní bratři a sestry! Jak nesmírnou radost mám z toho, že mohu
dnes spolu s vámi slavit svatovojtěšské milénium! Děkuji Pánu, že nám dá­
vá příležitost znovu se setkat zde na Letenské pláni, přesně tak, jako před
sedmi lety.
Srdečně a bratrsky zdravím drahého pana kardinála Miloslava Vlka,
pražského arcibiskupa a Vojtěchova nástupce. Spolu s ním zdravím také
ostatní biskupy České republiky, kardinály a biskupy z celé Evropy, kněze,
řeholníky a řeholnice. Uctivě pozdr avuji představitele politického a veřejné­
ho života, kultury a vědy, kteří svojí přítomností dosvědčují nejen nábo­
ženskou, nýbrž i sociální důležitost tohoto výročí.
Ze srdce zdravím vás, drazí věřící z Čech, Moravy a Slezska a vás vše­
chny, bratři a sestry, kteří jste přijeli ze Slovenska, z Polska a z ostatních
evropských národů a jste dnes vítanými hosty na této slavnosti!
S pohnutím vzpomínám na kardinála Františka Tomáška, který vyhlá­
sil Desetiletí duchovní obnovy jako přípravu na vojtěšské milénium, aby
tak odhalil historické kořeny vaší země a její hluboké křesťanské tradice. S
pohledem upřeným na Velké jubileum roku dva tisíce, klade dnešní slav­
nost nejen Čechům, nýbrž všem, kdo uctívají svatého mučedníka Vojtěcha
jako otce ve víře, několik otázek: Co zůstalo z duchovního odkazu, který
zanechal? Jaké plody z něho vzešly? Budou schopni dnešní křesťané nalézt
v učení a příkladu jejich velikého patrona inspiraci a podnět k tomu, aby
účinně přispěli k budování nové civilizace lásky?
6. Svatý Vojtěch nás i dnes okouzluje celou svou osobností, svým skálo­
pevným přesvědčením a svojí otevřeností k duchovním a hmotným potře­
bám bratří. Mnozí ho uznávají jako důstojného představitele nejen českého
národa, nýbrž i doposud ner ozdělené křesťanské tradice.
V tomto světle je svatý Vojtěch svědkem, řekli bychom, mnoha význa­
mů; svědkem, kterého Bůh daroval křesťanskému společenství v minulosti i
současnosti. Je znamením harmonie a spolupráce, která musí být mezi cír4
5
Kol 2, 6-7.
srv. Kol 2, 8.
10 - A. A S
146
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
kví a společností. Je znamením svazku, vzájemně spojujícím český a pol­
ský národ. Říkám to s velkým potěšením, protože za měsíc, dá­li Bůh, bu­
du slavit milénium vašeho světce se svými krajany. Též jeho zásluhou se
křesťanství v Polsku zdár ně r ozvíjelo. Nyní, v tomto čase naděje, po dlou­
hém období násilí a utlačování, přichází do českých diecézí značný počet
polských kněží, kteří jsou plodem krve tohoto velkého mučedníka, aby
spolupracovali na pastoračním díle ve vašich komunitách.
Vojtěch je světcem i pro dnešní křesťany: vyzývá je, aby se neuzavírali
v neplodné obr aně před světem, držíce poklad získané pravdy jen sami pro
sebe. Naopak, žádá od nich, aby se otevřeli současné společnosti, aby v ní
hledali vše, co je hodnotné a dobré, a aby to pozvedli a je-li nutné očistili
ve světle evangelia.
7. « Dobrý pastýř dává za ovce svůj život ».
Bohoslužba slova dnešní slavnosti vrcholí, v jistém slova smyslu, v
úryvku Janova evangelia. Podobenství o « dobrém Pastýři » je zaměřeno na
osobu Krista a na jeho poslání. Právě O n je dobrý Pastýř, který dává ži­
vot za své ovce, jak to dokázal na Kalvárii svým utrpením a smrtí na kříži.
V okamžiku, kdy se Kristus obětuje, je si plně vědom univerzální hod­
noty své oběti. Praví: « Dávám svůj život za ovce ». A hned dodává, té­
měř jakoby se obracel na všechny, pro něž se obětuje: « Mám i jiné ovce,
které nejsou z tohoto ovčince. Také ty musím přivést; a uposlechnou mého
hlasu a bude jen jedno stádce, jen jeden pastýř ». Už na Golgotě jsou du­
chovně přítomny všechny národy světa, kter é jsou povolány ke spáse.
6
7
8
8. Evangelium je určeno všem lidem, protože všichni byli vykoupeni
Ježíšovým utrpením, smrtí a vzkříšením. Všichni, tedy i národy, ke kterým
byl před tisíci lety vyslán svatý Vojtěch, jako svědek Kr istova tajemství.
Dnes, po tisíci letech, kdy si připomínáme život a umučení hlasatele
evangelia Vojtěcha, zpíváme spolu s celým křesťanským společenstvím: Te
Deum laudamus...: — «Boze, Tebe chválíme/ Tebe, Pane, velebíme./ Vydá­
vá o Tobě svědectví zástup mučedníků ».
Zároveň svěřme Boží prozřetelnosti rodnou zemi svatého Vojtěcha, ten­
to vznešený národ, z něhož vzešel, jakož i ostatní slovanské národy, kte­
rým se dostalo v dějinách ovoce jeho misionářské práce. Salvum fac popu6
7
8
Jan 10, 11.
Jan 10, 15.
Jan 10, 16.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
147
him tuum, Domine,...: — « Zachraň, Pane, svůj lid, / žehnej svému dědictví ».
Salvum fac! — Zachraň nás! Nechť dílo spásy započaté v této zemi sva­
tým Vojtěchem zůstává pevné a přináší hojné ovoce vám, jeho krajanům,
jakož i těm, ke kterým byl poslán!
Amen.
NUNTIUS
Ob diem ad pacem fovendam missus.
1. La giustizia cammina con la pace e sta con essa in relazione costante
e dinamica. Giustizia e pace mirano al bene di ciascuno e di tutti, per
questo esigono ordine e verità. Quando una è minacciata, entrambe vacilla­
no; quando si offende la giustizia, si mette a repentaglio anche la pace.
Esiste una stretta relazione tra la giustizia di ciascuno e la pace di tutti,
ed è per questo che, con il presente Messaggio per la Giornata Mondiale
della Pace, vorrei rivolgermi anzitutto ai Capi di Stato, avendo ben presen­
te che il mondo di oggi, pur segnato in molte regioni da tensioni, violenze e
conflitti, è alla ricerca di nuovi assetti e di più stabili equilibri, in vista di
una pace vera e duratura per l'intera umanità.
Giustizia e pace non sono concetti astratti o ideali lontani; sono valori
insiti, come patrimonio comune, nel cuore di ogni persona. Individui, fami­
glie, comunità, nazioni, tutti sono chiamati a vivere nella giustizia e ad
operare per la pace. Nessuno può dispensarsi da questa responsabilità.
Il mio pensiero va, in questo momento, sia a quanti si trovano coinvol­
ti, loro malgrado, in dolorosi conflitti, sia agli emarginati, ai poveri, alle
vittime di ogni genere di sfruttamento: sono persone che sperimentano nella
loro carne l'assenza della pace e gli effetti strazianti dell'ingiustizia. Chi po­
trebbe restare indifferente di fronte al loro anelito verso una vita radicata
nella giustizia e nella pace autentica? È responsabilità di tutti fare in modo
che ciò sia loro concesso: giustizia piena non si ha se non quando a tutti è
dato di poterne ugualmente usufruire.
La giustizia è, allo stesso tempo, virtù morale e concetto legale. Talvolta
la si rappresenta con gli occhi bendati; in realtà, è proprio della giustizia
essere attenta e vigile nell'assicurare l'equilibrio tra diritti e doveri, nonché
nel promuovere l'equa condivisione dei costi e dei benefìci. La giustizia re­
staura, non distrugge; riconcilia, piuttosto che spingere alla vendetta. La
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
148
sua ultima radice, a ben guardare, è situata nell'amore, che ha la sua es­
pressione più significativa nella misericordia. La giustizia, pertanto, staccata
dall'amore misericordioso, diventa fredda e lacerante.
La giustizia è virtù dinamica e viva: difende e promuove l'inestimabile
dignità della persona e si fa carico del bene comune, essendo custode delle
relazioni tra le persone ed i popoli. L'uomo non vive da solo, ma fin dal
primo momento della sua esistenza è in rapporto con gli altri, così che il
bene suo, come individuo, e quello della società procedono di pari passo:
tra i due aspetti sussiste un delicato equilibrio.
La
giustizia
si fonda
sul
rispetto
dei
diritti
umani
2. La persona è per natura dotata di diritti universali, inviolabili, inalie­
nabili. Questi, tuttavia, non sussistono da soli. Al riguardo, il mio venerato
Predecessore, Papa Giovanni XXIII, insegnava che la persona « possiede sia
diritti che doveri derivanti immediatamente e simultaneamente dalla sua
stessa natura». Sul corretto fondamento antropologico di tali diritti e do­
veri, nonché sulla loro intrinseca correlazione, poggia l'autentico bastione
della pace.
1
Negli ultimi secoli questi diritti umani sono stati formulati in diverse
dichiarazioni normative, come pure in strumenti giuridici vincolanti. La lo­
ro proclamazione, nella storia di popoli e nazioni alla ricerca di giustizia e
di libertà, è ricordata con legittimo orgoglio, anche perché sovente è stata
vissuta come un punto di svolta dopo aperte violazioni della dignità di sin­
goli individui e di intere popolazioni.
Cinquant'anni fa, dopo una guerra segnata dalla negazione del diritto
persino di esistere per certi popoli, l'Assemblea Generale delle Nazioni Unite
ha promulgato la Dichiarazione Universale dei Diritti dell'Uomo. Si è trat­
tato d'un atto solenne, a cui si è giunti, dopo la triste esperienza della
guerra, mossi dalla volontà di riconoscere in maniera formale gli stessi dirit­
ti a tutte le persone e a tutti i popoli. In tale documento si legge la seguen­
te affermazione, che ha resistito alla prova del tempo: « Il riconoscimento
della dignità inerente a tutti i membri della famiglia umana e dei loro dirit­
ti, uguali ed inalienabili, costituisce il fondamento della libertà, della giusti­
zia e della pace nel mondo». Non minore attenzione meritano le parole
2
1
2
Lett. enc. Pacem in terris (11 aprile 1963), I: AAS 55 (1963), 259.
Dichiarazione Universale dei Diritti dell'Uomo, Preambolo.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
149
con cui il documento si chiude: « Nulla nella presente Dichiarazione può es­
sere interpretato nel senso di implicare un diritto di un qualsiasi Stato,
gruppo o persona di esercitare un'attività o di compiere un atto mirante al­
la distruzione di alcuni dei diritti e delle libertà in essa enunciati ».
È drammatico che, ancora ai nostri giorni, tale disposizione sia palese­
mente violata mediante l'oppressione, i conflitti, la corruzione o, in modo
più subdolo, mediante il tentativo di reinterpretare, magari distorcendone
deliberatamente il senso, le stesse definizioni contenute nella Dichiarazione
Universale. Essa va osservata integralmente, nello spirito come nella lette­
ra. Essa rimane — come ebbe a dire il Papa Paolo VI di venerata memoria
— uno dei più grandi titoli di gloria delle Nazioni Unite, « specialmente
quando si pensa all'importanza che le è attribuita come cammino sicuro
verso la pace ».
In occasione del cinquantesimo anniversario della Dichiarazione Univer­
sale dei Diritti dell'Uomo, che si celebra quest'anno, è opportuno ricordare
che « la promozione e protezione dei diritti umani è materia di prioritaria
importanza per la comunità internazionale». Su questo anniversario pesa­
no, tuttavia, le ombre di alcune riserve manifestate circa due caratteristiche
essenziali della nozione stessa di diritti dell'uomo: la loro universalità e la
loro indivisibilità. Tali tratti distintivi vanno riaffermati vigorosamente per
respingere le critiche di chi tenta di sfruttare l'argomento della specificità
culturale per coprire violazioni dei diritti umani, come di chi impoverisce il
concetto di dignità umana negando consistenza giuridica ai diritti economi­
ci, sociali e culturali. Universalità e indivisibilità sono due principi guida
che postulano comunque l'esigenza di radicare i diritti umani nelle diverse
culture, nonché di approfondire il loro profilo giuridico per assicurarne il
pieno rispetto.
3
4
5
Il rispetto dei diritti umani non comporta solo la loro protezione sul
piano giuridico, ma deve tener conto di tutti gli aspetti scaturenti dalla no­
zione di dignità umana, che è alla base di ogni diritto. In tale prospettiva
assume grande rilevanza un'adeguata attenzione alla dimensione educativa.
Inoltre, è importante considerare anche la promozione dei diritti umani:
Ibid., art. 30.
* Messaggio al Presidente della 28 Assemblea generale delle Nazioni Unite, in occasione del
XXV anniversario della Dichiarazione Universale dei Diritti dell'Uomo (10 dicembre 1973):
AAS 65 (1973), 674.
Dichiarazione di Vienna, Conferenza mondiale sui Diritti dell'Uomo (giugno 1993),
Preambolo I.
3
a
5
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
150
questa è frutto dell'amore per la persona come tale, giacché « l'amore va ol­
tre quanto è in grado di assicurare la semplice giustizia». Nell'ambito di
tale promozione, in particolare, dovranno essere compiuti ulteriori sforzi per
proteggere i diritti della famiglia, che è « l'elemento naturale e fondamenta­
le della società ».
6
7
Globalizzazione
nella
solidarietà
3. I vasti mutamenti geo-politici succedutisi dopo il 1989 sono stati ac­
compagnati da vere rivoluzioni nel campo sociale ed economico. La globa­
lizzazione dell'economia e della finanza è ormai una realtà e sempre più
chiaramente si vanno raccogliendo gli effetti dei rapidi progressi legati alle
tecnologie informatiche. Siamo alle soglie di una nuova era, che porta con
sé grandi speranze ed inquietanti interrogativi. Quali saranno le conseguen­
ze dei cambiamenti in atto? Potranno tutti trarre vantaggio da un mercato
globale? Avranno finalmente tutti la possibilità di godere della pace? Le re­
lazioni tra gli Stati saranno più eque, oppure le competizioni economiche e
le rivalità tra popoli e nazioni condurranno l'umanità verso una situazione
di instabilità ancora maggiore?
Per una società più equa, per una pace più stabile in un mondo in cam­
mino sulla strada della globalizzazione, è compito urgente delle organizza­
zioni internazionali contribuire a promuovere il senso di responsabilità per
il bene comune. Ma per giungere a ciò è necessario non perdere mai di vi­
sta la persona umana, che deve essere posta al centro di ogni progetto so­
ciale. Solo così le Nazioni Unite possono diventare una vera « famiglia di
Nazioni », secondo il loro originario mandato di « promuovere il progresso
sociale ed un più elevato tenore di vita in una più ampia libertà». È
questa la strada per costruire una Comunità mondiale basata sulla « fiducia
reciproca, sul sostegno vicendevole, sul rispetto sincero ». La sfida insom­
ma è quella di assicurare una globalizzazione nella solidarietà, una globaliz­
zazione senza marginalizzazione. Ecco un evidente dovere di giustizia, che
8
9
CONC. ECUM. V A T . II, Cost. past. sulla Chiesa nel mondo contemporaneo, Gaudium et
spes, 78.
Dichiarazione Universale dei Diritti dell'Uomo, art. 16 § 3. Cfr Carta dei Diritti della Fa­
miglia (22 ottobre 1983), presentata dalla Santa Sede: Ench. Vat. 9, 538-552.
Carta delle Nazioni Unite, Preambolo.
GIOVANNI PAOLO I I , Discorso alla 60 Assemblea Generale delle Nazioni Unite (5 ottobre
1995), 14: L'Osservatore Romano, 6 ottobre 1995, p. 7.
6
7
8
9
a
Acta Joannis Pauli Pp. II
151
comporta notevoli implicazioni morali nell'organizzazione della vita econo­
mica, sociale, culturale e politica delle Nazioni.
Il pesante fardello del debito estero
4. Nazioni ed intere regioni del mondo, a causa del loro fragile potenzia­
le finanziario o economico, rischiano di essere escluse da un'economia che si
globalizza. Altre hanno maggiori risorse, ma non possono purtroppo trarne
vantaggio per diversi motivi: disordini, conflitti interni, mancanza di strut­
ture adeguate, degrado ambientale, diffusa corruzione, criminalità ed altre
ragioni ancora. La globalizzazione va coniugata con la solidarietà. Si devo­
no, pertanto, stanziare aiuti speciali, grazie ai quali Paesi che, con le sole
loro forze, non sono in grado di entrare con successo nel mercato globale,
possano superare la loro attuale situazione di svantaggio. E cosa che si de­
ve ad essi per giustizia. In un'autentica « famiglia di Nazioni », nessuno può
essere escluso; al contrario, è il più debole, il più fragile che va sostenuto,
perché possa sviluppare appieno le proprie potenzialità.
Il mio pensiero va qui ad una delle maggiori difficoltà a cui le Nazioni
più povere devono oggi far fronte. Intendo riferirmi al pesante fardello del
debito estero, che compromette le economie di Popoli interi, frenando il lo­
ro progresso sociale e politico. Al riguardo, recenti iniziative delle istituzioni
finanziarie internazionali hanno posto in essere un importante tentativo di
coordinata riduzione di tale debito. Auspico di cuore che si continui ad
avanzare su questo cammino, applicando con flessibilità le condizioni pre­
viste, in modo che tutte le Nazioni aventi diritto possano trarne vantaggio
prima dell'anno 2000. Molto potranno fare in tal senso i Paesi più ricchi,
offrendo il loro sostegno nell'attuazione delle iniziative menzionate.
La questione del debito fa parte di un problema più vasto: quello del
persistere della povertà, talvolta anche estrema, e dell'emergere di nuove
disuguaglianze che accompagnano il processo di globalizzazione. Se l'obietti­
vo è una globalizzazione senza marginalizzazione, non si può tollerare un
mondo in cui vivono a fianco a fianco straricchi e miserabili, nullatenenti
privi persino dell'essenziale e gente che sciupa senza ritegno ciò di cui altri
hanno disperato bisogno. Simili contrasti sono un affronto alla dignità della
persona umana. Non mancano certo mezzi adeguati per eliminare la mise­
ria, quali la promozione di consistenti investimenti sociali e produttivi da
parte di tutte le istanze economiche mondiali. Ciò tuttavia suppone che la
Comunità internazionale intenda agire con la necessaria determinazione po-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
152
litica. Passi lodevoli in questa direzione sono già stati fatti, ma una soluzio­
ne duratura richiede lo sforzo concertato di tutti, incluso quello degli stessi
Stati interessati.
Urge una cultura della legalità
5. E che dire delle gravi ineguaglianze esistenti all'interno delle Nazioni?
Situazioni di povertà estrema, dovunque si manifestino, costituiscono la
prima ingiustizia. Eliminarle deve rappresentare per tutti una priorità sia a
livello nazionale che internazionale.
Non si può, poi, sottacere il vizio della corruzione, che mina lo sviluppo
sociale e politico di tanti popoli. È un fenomeno crescente, che si insinua
insidiosamente in molti settori della società, beffandosi della legge ed igno­
rando le norme di giustizia e di verità. La corruzione è diffìcile da contra­
stare, perché assume molteplici forme: soffocata in un'area, rinasce talora in
un'altra. Occorre coraggio anche solo per denunciarla. Per stroncarla poi si
richiede, insieme con la volontà tenace delle Autorità, il sostegno generoso
di tutti i cittadini, sorretti da una forte coscienza morale.
Una grande responsabilità in questa battaglia ricade sulle persone che
hanno cariche pubbliche. È loro compito impegnarsi per l'equa applicazione
della legge e la trasparenza in tutti gli atti della pubblica amministrazione.
Posto al servizio dei cittadini, lo Stato è il gestore dei beni del popolo, che
deve amministrare in vista del bene comune. Il buon governo richiede il
controllo puntuale e la piena correttezza di tutte le transazioni economiche
e finanziarie. In nessuna maniera si può permettere che le risorse destinate
al bene pubblico servano ad altri interessi di carattere privato o addirittura
criminoso.
L'uso fraudolento del denaro pubblico penalizza soprattutto i poveri,
che sono i primi a subire la privazione dei servizi di base indispensabili per
lo sviluppo della persona. Quando poi la corruzione si infiltra nell'ammini­
strazione della giustizia, sono ancora i poveri a portarne più pesantemente
le conseguenze: ritardi, inefficienze, carenze strutturali, assenza di un'ade­
guata difesa. Sovente ad essi non resta altra via che subire il sopruso.
Forme
di
ingiustizia
particolarmente
gravi
6. Vi sono altre forme di ingiustizia che mettono a rischio la pace. Desi­
dero ricordarne qui due: innanzitutto l'assenza di mezzi per accedere equa-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
153
mente al credito. I poveri sono tante volte costretti a restare fuori dai nor­
mali circuiti economici o a mettersi nelle mani di trafficanti di denaro sen­
za scrupoli che esigono interessi esorbitanti, con il risultato finale del peg­
gioramento di una situazione già di per sé precaria. Per questo, è dovere di
tutti impegnarsi perché ad essi sia reso possibile l'accesso al credito in ter­
mini equi e con interessi favorevoli. Per la verità, in diverse parti del mon­
do già esistono istituzioni finanziarie che praticano il micro-credito a condi­
zioni di favore per chi ne ha bisogno. Sono iniziative da incoraggiare, per­
ché è su questa strada che si può giungere a stroncare alle radici la vergo­
gnosa piaga dell'usura, facendo in modo che i mezzi economici necessari per
lo sviluppo dignitoso delle famiglie e delle comunità siano accessibili a tutti.
E che dire dell'aumento della violenza nei confronti delle donne, delle
bambine e dei bambini? Oggi è una delle più diffuse violazioni dei diritti
umani, divenuta tragicamente uno strumento di terrore: donne prese in
ostaggio, minori barbaramente massacrati. A ciò si aggiunge la violenza del­
la prostituzione forzata e della pornografìa infantile, come pure dello sfrut­
tamento lavorativo dei minori in condizioni di vera schiavitù. Per contri­
buire a fermare il dilagare di queste forme di violenza occorrono concrete
iniziative, in particolare misure legali appropriate a livello sia nazionale che
internazionale. S'impone altresì un arduo lavoro educativo e di promozione
culturale, affinché, come sovente ho ricordato in precedenti Messaggi, si ri­
conosca e si rispetti la dignità d'ogni persona. Una componente, infatti, non
può assolutamente mancare nel patrimonio etico-culturale dell'intera uma­
nità e di ogni singola persona: la consapevolezza che gli esseri umani sono
tutti uguali in dignità, meritano il medesimo rispetto e sono soggetti degli
stessi diritti e doveri.
Edificare la pace nella giustizia è impegno di tutti e di ciascuno
7. La pace per tutti nasce dalla giustizia di ciascuno. Nessuno può sot­
trarsi ad un impegno di così decisiva importanza per l'umanità. Esso chia­
ma in causa ogni uomo ed ogni donna, secondo le proprie competenze e
responsabilità.
Faccio appello innanzitutto a voi, Capi di Stato e Responsabili delle
Nazioni, ai quali è affidata la suprema vigilanza sullo stato di diritto nei
rispettivi Paesi. Assolvere a tale alto incarico è certamente non facile, ma
costituisce uno dei vostri compiti prioritari. Possano gli ordinamenti degli
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
154
Stati a cui servite costituire per le popolazioni garanzia di giustizia e stimo­
lo ad una costante crescita della coscienza civile.
Costruire la pace nella giustizia esige, inoltre, l'apporto di ogni categoria
sociale, ciascuna nel proprio ambito ed in sinergia con le altre componenti
della comunità. In particolare, incoraggio voi, insegnanti, impegnati a tutti
i livelli nell'istruzione e nell'educazione delle nuove generazioni: formatele ai
valori morali e civili, instillando in esse uno spiccato senso dei diritti e dei
doveri, a partire dall'ambito stesso della comunità scolastica. Educare alla
giustizia per educare alla pace: questo è uno dei vostri compiti primari.
Nel cammino educativo è insostituibile la famiglia, che rimane l'ambien­
te privilegiato per la formazione umana delle nuove generazioni. Dal vostro
esempio, cari genitori, dipende in gran parte la fisionomia morale dei vostri
figli: essi la assimilano dallo stile di rapporti che voi impostate all'interno
ed all'esterno del nucleo familiare. La famiglia è la prima scuola di vita e
l'impronta ricevuta in essa è decisiva per i futuri sviluppi della persona.
A voi infine, giovani del mondo intero, che spontaneamente aspirate al­
la giustizia ed alla pace, dico: tenete sempre viva la tensione verso questi
ideali, ed abbiate la pazienza e la tenacia di perseguirli nelle concrete con­
dizioni in cui vi trovate a vivere. Siate pronti a respingere le tentazioni di
scorciatoie illegali verso falsi miraggi di successo o di ricchezza; abbiate in­
vece il gusto di ciò che è giusto e vero, anche quando attenersi a questa li­
nea richiede sacrificio ed impegna ad andare controcorrente. E in questo
modo che « dalla giustizia di ciascuno nasce la pace per tutti ».
Condivisione,
via
della
pace
8. S'avvicina a grandi passi il Giubileo dell'Anno 2000, un tempo per i
credenti dedicato in modo speciale a Dio, Signore della Storia, un richiamo
per tutti circa la radicale dipendenza della creatura dal Creatore. Ma nella
tradizione della Bibbia, esso era anche il tempo della liberazione degli
schiavi, della restituzione della terra al legittimo proprietario, del condono
dei debiti e della conseguente restaurazione di forme di uguaglianza tra tut­
ti i membri del popolo. E pertanto un tempo privilegiato per perseguire
quella giustizia che conduce alla pace.
In forza della fede in Dio-amore e della partecipazione all'universale re­
denzione di Cristo, i cristiani sono chiamati a comportarsi secondo giustizia
e a vivere in pace con tutti, perché « Gesù non ci ha dato semplicemente la
pace. Ci ha dato la sua pace, accompagnata dalla sua giustizia. Poiché Egli
Acta Ioannis Pauli Pp. II
155
è pace e giustizia, può divenire nostra pace e nostra giustizia». Ho pro­
nunciato queste parole quasi vent'anni fa, ma nell'orizzonte dei cambia­
menti radicali in atto, esse acquistano ora un senso ancora più concreto e vivo.
Un segno distintivo del cristiano, oggi più che mai, deve essere l'amore
per i poveri, i deboli, i sofferenti. Vivere questo impegno esigente richiede
un totale ribaltamento di quei presunti valori che inducono a ricercare il
bene soltanto per se stessi: il potere, il piacere, l'arricchimento senza scru­
poli. Sì, proprio a questa radicale conversione sono chiamati i discepoli di
Cristo. Quanti si impegnano a seguire questa via, sperimenteranno vera­
mente « giustizia, pace e gioia nello Spirito Santo » (Rm 14, 17), ed assapo­
reranno « un frutto di pace e di giustizia » (Eb 12, 11).
Desidero riproporre ai cristiani di ogni continente l'ammonimento del
Concilio Vaticano II: « Siano anzitutto soddisfatti gli obblighi di giustizia
perché non si offra come dono di carità ciò che già è dovuto a titolo di
giustizia ». Una società autenticamente solidale si costruisce grazie al fatto
che quanti hanno beni non si limitano ad attingere, per aiutare i poveri,
soltanto dal loro superfluo. Offrire beni materiali, inoltre, non è sufficiente:
occorre spirito di condivisione, così da sentire come un titolo d'onore la
possibilità di dedicare le proprie cure ed attenzioni alle necessità dei fratelli
in difficoltà. Si avverte oggi, da parte sia dei cristiani che dei seguaci di al­
tre religioni e di tanti uomini e donne di buona volontà, il richiamo ad uno
stile di vita semplice come condizione perché l'equa condivisione dei frutti
della creazione di Dio possa diventare realtà. Chi vive nella miseria non
può attendere oltre: ha bisogno ora ed ha perciò diritto di ricevere subito il
necessario.
10
u
Lo
Spirito
Santo
all'opera
nel
mondo
9. E iniziato, con la prima domenica di Avvento, il secondo anno di
preparazione immediata al Grande Giubileo del 2000, dedicato allo Spirito
Santo. Lo Spirito della speranza è all'opera nel mondo. È presente nel ser­
vizio disinteressato di chi lavora accanto agli emarginati ed ai sofferenti, di
chi accoglie gli immigrati ed i rifugiati, di chi con coraggio rifiuta di respin­
gere una persona o un intero gruppo per motivi etnici, culturali e religiosi;
è presente, in particolare, nell'azione generosa di quanti con pazienza e co10
AAS 71
11
GIOVANNI PAOLO I I , Omelia allo Yankee Stadium di New York (2 ottobre 1979), 1:
(1979),
1169.
Decr. sull'apostolato dei laici Apostolicam actuositatem, 8.
156
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
stanza continuano a promuovere la pace e la riconciliazione tra coloro che
erano un tempo avversari e nemici. Ecco, sono questi altrettanti segni di
speranza che incoraggiano a ricercare la giustizia che conduce alla pace.
Il cuore del messaggio evangelico è Cristo, pace e riconciliazione per tut­
ti. Possa il suo volto illuminare il cammino dell'umanità, che si appresta a
varcare la soglia del terzo millennio.
Diventino doni per tutti, senza distinzione alcuna, la sua giustizia e la
sua pace!
« Allora il deserto diventerà un giardino
e il giardino sarà considerato una selva.
Nel deserto prenderà dimora il diritto
e la giustizia regnerà nel giardino.
Effetto della giustizia sarà la pace,
frutto del diritto
una perenne sicurezza » (Is 32, 15-17).
Dal Vaticano, 8 dicembre dell'anno 1997.
IOANNES PAULUS PP. II
Congregatio de Carnis Sanctorum
157
ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
ANTIOCHEN. MARONITARUM
Beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Nimatullacii Al-Hardini (in saec.:
Iosephi Kassab) sacerdotis professi ordinis Libanensis Maronitarum (1808-1858)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Servus Dei Nimatullacius Al-Hardini (in saeculo: Iosephus
Kassab) natus est anno 1808 in pago Libani montis Hardine. In Ordinem
Libanensem Maronitarum ingressus, monasticam fecit professionem anno
1830 et post triennium ordinationem accepit sacerdotalem. In institutionem
theologiae incubuit, in iuvenum educationem et in pastoralem navitatem.
Fidelitate erga Regulam, altum precationis spiritum et paenitentiae emi­
nuit. Sanctitatis fama clarus, in Domino, postridie idus Décembres anno
1858, obdormivit.
Beatificationis et canonizationis Causa anno 1926 inita est apud Curiam
Antiochenam Maronitarum et die 7 mensis Septembris anno 1989 Summus
Pontifex Ioannes Paulus II Servum Dei heroum in modum virtutes théolo­
gales, cardinales et his adnexas coluisse edixit.
Deinceps, Postulationis Causae rogatu, Congregatio de Causis Sanctorum
coniectam miram sanationem inspexit eiusdem Servi Dei intercessioni tribu­
tam. Sanatio ad Libanensem puerum Andream Najem pertinet qui anno
1986 ostendere coepit astheniam, ingravescentem pallorem atque anhaemiam. In partem eo deducto haematologiae valetudinarii Berytensis, dia­
gnosis de aplasia medullari facta est. Therapia praescripta, quamvis idonea
esset, nullam fecit salubrem mutationem. Mense Februario anno 1987 per
aliquot dies valetudinario Parisiensi receptus est et deinde valetudinario Iu­
daico. Cum curae inefficaces essent et aegroti condiciones ingravescerent,
prognosis infausta quoad vitam facta est et divinum auxilium postulatum
est per intercessionem Servi Dei Nimatullacii Al-Hardini, ad cuius tumulum
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
158
Andreas, una cum familiaribus, se contulit deprecaturus die 26 mensis Sep­
tembris anno 1987; tunc ob pietatem habitum monasticum induit Ordinis
Maronitarum. Statim commodam valetudinem animadvertit et robur quod
eum iam plus annum defïciebat. Etenim perfecte et stabiliter sanatus erat,
ut ipsi medici postea reppererunt.
Apud Curiam Antiochenam Maronitarum anno 1996 celebrata est Inqui­
sitio dioecesana, cuius auctoritas et vis probata est a Congregatione de Cau­
sis Sanctorum decreto die 27 mensis Septembris eodem anno promulgato.
Dicasterii Consilium Medicorum, in sessione die 27 habita mensis Februarii
anno 1997, uno ore affirmavit sanationem fuisse celerrimam, completam,
stabilem et ex scientia inexplicabilem. Secuti mensis Maii die 9 actus est
Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris et calendis Iuliis eiusdem
anni Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente
Eminentissimo Cardinali Pio Laghi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum
sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret
divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua, vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum de
praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente, meque Antistite a Secretis Congre­
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa­
ter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo
Dei
Nimatullacio
Ordinis
Libanensis
Al-Hardini
(in
Maronitarum,
saec.:
videlicet
Iosepho
de
Kassab),
celérrima,
Sacerdote
completa
et
professo
stabili
sa­
natione pueri Andreae Najem a « grave aplasia idiopatica ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
£8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
Congregatio de Caváis Sanctorum
159
AQUENSIS
Beatificationis seu declarationis martyrii Servae Dei Teresiae Bracco christifidelis
laicae (1924-1944)
DECRETUM SUPER MARTYRIO
«Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini» (Ps 119, 1).
Vere beata fuit Teresia Bracco, quae semper in lumine fidei ambulavit et,
officiis baptismalibus congruens, Dei legi oboedivit usque ad supremum vi­
tae sacrificium, ita gloriam martyrii et immortalitatis praemium assecuta.
Iuvenis haec Christi testis orta est in pago Sancta Iulia, intra fines posi­
to municipii Dego appellati, ad Aquensis dioecesis pertinentis, die 24 men­
sis Februarii anno 1924 a Iacobo Bracco et Angela Pera, probis agricolis,
qui Dei vias eam docuerunt atque precationis et laboris studium. Diligenter
et fructuose ludum frequenta vit et catechismum, aestimationem sibi concilians praeceptricum et parochi, qui pluries eam praemiis donavit ob diligen­
tiam qua doctrinae studuit christianae. Anno 1933 sacramentum accepit
Confirmationis. Cum pietate Missae constanter diebus festis intererat et,
cum poterat, etiam diebus profestis atque saepe Sanctissimam accipiebat
Eucharistiam. Praesertim religiosa erat in Matrem Redemptoris, quam coti­
diana recitatione Rosarii honorabat. Etiam puellula dictum Sancti Dominici
Savio suum fecit: «Mortem, sed non peccata»; et quidem semper Dei prae­
cepta servavit, leges Ecclesiae et sui status officia. Simplicem et vivam ha­
buit fidem, quam precatione aluit, sacramentis et incommodis quamque do­
mi est testificata et in paroecia. Eminuit indolis bonitate, oboedientia pa­
rentibus, Domini fiducia, verecundia, modestia atque prudentia in loquendo
inque agendo. In pace cum omnibus vixit et cum poterat utilis proximo efficiebatur. Aequo animo et sedulo operam dedit bono familiae, se offerendo
libenter muniis domesticis, duro agrorum labori et gregis custodiae, quem
ad pascendum ducebat. Incorrupte moralem christianam coluit, virtutes
exercuit, accurate castitatem custodivit, conscia se esse Spiritus Sancti tem­
plum; utque hoc assequeretur, aperte sermones, circumstantias et coetus
periculosos vitabat. Hoc modo, in humilitate dies agebat, Deum laudans vi­
tae bonitate. Patre mortuo (idibus Iuliis anno 1944), matrem confirmavit
affirmando sibi esse cauturam et se mortem praeoptaturam, potius quam
malum faceret. Et usque ad finem in hoc mansit proposito. Namque, ve­
spere diei 27 mensis Augusti eiusdem anni, cum amica loquens de violentáis
160
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sexualibus quas nonnullae mulieres patiebantur difficili illo tempore, decla­
ravit: « Iuro me situram esse ut interficiar, potius quam cedam ». Insequen­
ti die, mane, ad ecclesiam se contulit, Missae interfuit et se Christi Corpore
nutrivit; deinde ivit in agris operatum. Circiter horam tertiam edita est vox
milites Germanicos esse perventuros, qui aliquos procursatores insequebantur. Serva Dei cum matre, quibusdam sororibus aliisque personis se abdidit
in castaneto a domo sua non longinquo. Matri, quae eam monebat ne peri­
clitaretur, quandoquidem interdum inspiciebat quid in pago accideret, re­
spondit se esse ad mortem paratam cum mane sanctam Communionem ac­
cepisset. In eadem illa circumstantia cuidam personae patefecit se mortem
praeferre, quam violari. Insuper saepe precabatur et ceteros ad precandum
hortabatur. Milites Germanici, qui supervenerant, quotquot in castaneto
erant congregaverunt, dumque eos gregatim in viam inducebant ad locum
Sanvarezzo, Teresia et duae aliae puellae a tribus militibus, ut se sequeren­
tur, coactae sunt in silvas propinquas, clara cum voluntate earum mulie­
rum dignitatem offendendi. Serva Dei fugere nisa est, sed impedita est vi.
Paulo post clamores auditi sunt, auxilii invocationes et ictus. Vespere duae
puellae domum redierunt et flentes perceptam violentiam narraverunt. Te­
resia vero non est reversa. Corpus eius inventum est die 30 mensis Augusti
inter frútices signis notatum luctationis qua vim inferenti restiterat, omnes­
que pro certo habuerunt eam virginitatem servasse et dignitatem.
Clara eius mors ilico habita est verum martyrium; quae fama confirma­
ta est et aucta volventibus annis; quapropter Episcopus Aquensis Causam
iniit beatificationis seu declarationis martyrii per celebratam dioecesanam
inquisitionem (annis 1988-1989), quae est rite probata a Congregatione de
Causis Sanctorum decreto die 25 mensis Ianuarii anno 1991 promulgato.
Praeparata Positione, ex more consideratum est de asserto martyrio. Die 26
mensis Novembris anno 1996, felici cum eventu, actus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Patres Cardinales deinde et Episcopi, in
Sessione Ordinaria die 15 mensis Aprilis habita anno 1997, Causae Ponente
Eminentissimo Cardinali Eduardo Gagnon, professi sunt mortem Teresiae
Bracco verum fuisse martyrium.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Pro-Praefecto, certior fac­
tus, Summus Pontifex Ioannes Paulus II, vota Congregationis de Causis
Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super martyrio
Servae Dei rite conscriberetur.
Quod cum esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Praefecto
necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis ceterisque de
Congregatio de Causis Sanctorum
161
more convocandos eisque adstantibus Beatissimus Pater declaravit: Constare
de
martyrio
eiusque
causa
Servae
Dei
Teresiae
Bracco,
Christifidelis
laicae,
anno 1944 interfectae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
© ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
© Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
ARIMINEN.
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Carolae Ronci christifidelis laicae ex
Instituto Saeculari Ancillarum Matris Misericordiae (1936-1970)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
«Ego sum lux mundi, qui sequitur me, non ambulabit in tenebris, sed
habebit lumen vitae» (Io 8, 12).
Lux Christi vitam quoque iuvenis Carolae Ronci illuminavit, quae in
eius verbum credidit, amori eius respondit ac fideliter eius fecit volunta­
tem. Contuitu in eo defixo, fidei auctore et consummatore (cf. Heb 12, 2),
alacriter in via perfectionis ambulavit, omnibus viribus suis operam dedit
Dei Regno aedificando et in suae aetatis societate Evangelii lumen operum
et apostolatus sanctitate diffudit. Hoc modo, ipsa lux facta (cf. Mt 5, 14),
Domini praeceptum est exsecuta: « Sic luceat lux vestra coram hominibus,
ut videant opera vestra bona et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis
est» (Mt 5, 16). .
Haec Christi testis Arimini orta est die mensis Aprilis 11 anno 1936, a
Marco Ronci et Iolanthe Casalboni; biduo post divinam accepit vitam per
sacramentum Baptismi et anno 1946 Confirmationem primumque euchari­
stico Pane se nutrivit. In pago Torre Pedrera, ubi eius familia habitabat,
magna cum diligentia exitibusque optimis ludum frequentavit (annis 19421947), promptam ostendens intellegentiam, fortem voluntatem indolemque
vivacem et amabilem. Vestificae artem didicit quam postea exercuit, offici­
li - A A S
162
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
na pro vici sui puellis aperta; eodem tempore in munia domestica incumbe­
bat parentesque in eorum tabernae administratione adiuvabat, in qua po­
ma et olera vendebantur. Educatio religiosa in pueritia accepta non magna
fuerat, sed ex recta mollique conscientia religiose actuum suorum honesta­
tem percipiebat. Ex intervallis Missae intererat et ad sacramenta accedebat
et, sicut aequales, obiectationibus ac femininis vanitatibus obsecundabat.
Eius vita semel et radicitus est mutata per Annum Sanctum 1950 cum,
gratia mota, statuit quamlibet levitatem omneque delectamentum relinque­
re ut se Deo dederet et proximis. Gaudii plena et gratae memoriae pro lu­
mine, quod in eius anima splendidior usque fulgebat, gustum invenit litur­
giae, precationis, meditationis, sacrificii apostolatusque atque Iesum videre
coepit eique servire in pauperibus, in dolentibus et in parvis. Cum Evange­
lium nuntiare exoptaret et ad animarum salutem valere, parocho se obtulit
domino Napoleoni Succi, qui eius factus est rector et confessarius. Cum Ac­
tioni Catholicae ardenter adhaesisset paroeciali, praeposita est primum iis,
quae Beniamine appellantur et deinde iis quae Aspiranti, quas benigna sol­
licitudine educavit atque paedagogica peritia. Sapienter, vero, suis faculta­
tibus non confidebat, quae copiosae erant, sed instanter divinum invocabat
auxilium, ut suus apostolatus alacer semper esset ac fructuum spiritalium
fertilis. Etiam zonae fuit praeposita, idcirco eius opera pro Actione Catholi­
ca ad varias paroecias se extendit.
Sacerdotium aestimatione et veneratione altissima est prosecuta et, pro
certo habens presbyteros esse Dei ostensoria atque Iesu gestatores in mun­
do, victimam se devovit pro eorum sanctificatione nec umquam destitit pro
iis deprecari et se condonare. Una cum parocho « Cenaculum Parvulorum »
instituit, quod sodalicium erat vocationibus sacerdotalibus suscitandis, mis­
sionariis et religiosis. Dum caritatis ignis in eius vita exardescebat, omnino
in servitio impensa familiae et paroeciae, se ad plenam contulit Domino
consecrationem. Anno 1956 Beatae Mariae Virgini se consecra vit et a con­
fessario obtinuit ut cilicium gereret; anno 1956 votum privatum castitatis
suscepit et anno 1957 votum paupertatis. Exemplo Sororum Ursulinarum
illecta, quae in pago Torre Pedrera operabantur, anno 1958 est earum novi­
tiatum ingressa in oppido Gandino Bergomensi, sed paucis post mensibus
fuit ei ad familiam redeundum.
Apostolatum paroeciale resumpsit et firmiore consilio viae perfectionis
ascensum perrexit, per omnia ad Dei voluntatem se conformans. Oboedien­
tiae parentibus votum fecit, necnon confessario atque paroeciae Sororibus.
Congregatio de Causis Sanctorum
163
Demum Providentia ostendit ei viam in qua Domino consecrationem perfi­
ceret. Cognito enim Instituto Mater Misericordiae, Maceratae condito a sa­
cerdote Philippo Piccinini, adhaesit cum fervore. Domi manens, novitiatum
peregit et tamquam Ancilla vota nuncupavit anno 1962, quae maxima cum
fidelitate observavit. Assiduitas qua pro sua communitate paroeciali labora­
bat proque animarum salute, tum solaciorum multorum ei causa fuit, tum
etiam nonnullarum aegritudinum, quas Deo obtulit pro sacerdotum sancti­
ficatione; insuper iuxta Domini mandatum se gessit: « Diligite inimicos ve­
stros, bene facite his, qui vos oderunt» (Lc 6, 27).
Tam probae agendi rationis fundamentum iecit intimam cum Christo
coniunctionem, qui eius magister fuit, sponsus et deliciae. Ei iuncta carita­
te, introivit in divinorum mysteriorum contemplationem, perfecte leges Dei
custodivit, peccatum fugit, sapienter venerata est talenta desursum accep­
ta, sedulo Ecclesiae muneri interfuit et, corde a vanis mundi rebus et a se
ipsa libero, ad altissima volavit sanctitatis culmina. Fidem et caritatem
aluit cotidiana Sacrarum Litterarum meditatione, precatione assidua, fruc­
tuosa actionum liturgicarum participatione, pietate erga Eucharistiam et
Virginem Mariam, «ancillam Domini» (Lc 1, 38), sacrificio, ascesi, apostola­
tu, docili Ecclesiae Magisterio oboedientia et sacerdotum praeceptis, prae­
sertim parochi. Tam eius anima Dei erat plena ut, quidquid dicebat, scribe­
bat, faciebat, claritatem fidei significaret, caritatis fervorem, spei solidita­
tem. Firmiter in divinam misericordiam credidit et in Providentiam et hu­
militer praemium aeternum appetivit. Non paucas tulit difficultates; immo
affirmabat: « Laeta sum: laetor certare, pati, vivere; de iis omnibus laetor
quae a Sponso veniunt, quandoquidem, etsi intus saepe nos mori sentimus,
etsi natura repugnat, in animae recessu tanta est pax, ut omnia compenset,
et ceterum certa sum Illum adesse, mecum esse; praecipue temporibus diffi­
cilibus semper mihi vim necessariam suppeditat, qua hilari animo ambulare
pergam ». Vera Christi discipula, Deum laudavit etiam exercitatione humili­
tatis, paupertatis, castitatis, oboedientiae, iustitia, temperantiae, omniaque
prudentia cum supernaturali fecit, perseverantia et spiritali delectatione.
Cum divinus Redemptor cruci suae artius coniunctos velit quos plus
amat, Serva Dei autumno anni 1969 illum viae tractum percurrere coepit,
qui eam erat ad plenam et decretoriam immolationem ducturus. Etenim,
dum consueto cum fervore apostolatui dedebat se munusque familiaribus,
animadvertit valetudinem suam labare. Subsequentes medicorum visitatio­
nes diagnosim fecerunt de carcinomate pulmones afficiente. Dei voluntati
obsequens scripsit: «Mihi persuasum habeo hoc quoque necesse fuisse, ut
propius accederem ad Iesum; et tranquilla sum in eius manibus ». Mense
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
164
Ianuario anno 1970 deducta est in valetudinarium Bononiense, ubi fide fulsit, patientia et caritate. Ad extremum vitae cum pervenisset, statutum est
ut domum reduceretur. In itinere ad pagum Torre Pedrera, cum iam esset
moriens, deducta est in quoddam Ariminense nosocomium. Postridie, men­
sis Aprilis die 2 anno 1970, lucerna cum accensa est in aeternitatem ingressa.
Fama sanctitatis, qua innotuit in vita, palam significata est in exsequiis
et crevit volventibus annis; quocirca Episcopus Ariminensis, permissu ob­
tento a Sancta Sede ad normam Sanctitas Clarior, Causam introduxit beati­
ficationis et canonizationis Processumque instruxit cognitionalem (annis
1982-1986), cuius vis et auctoritas est a Congregatione de Causis Sanctorum
probata decreto die 10 mensis Iunii anno 1988 promulgato. Positione con­
fecta, inquisitum est ex more an Serva Dei heroum in modum virtutes coluisset. Die 27 mensis Septembris anno 1996, felici cum exitu, Congressus
Peculiaris est actus Consultorum Theologorum. Patres Cardinales porro et
Episcopi, in Sessionem Ordinariam congregati die 6 mensis Maii anno 1997,
Causae Ponente Eminentissimo Cardinali Achille Silvestrini, edixerunt Ser­
vam Dei Carolam Ronci heroum more virtutes théologales, cardinales et iis
adnexas observavisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia
Dei
Carolae
in
Deum
Ronci,
et
tum
in
proximum,
Fortitudine,
Christifidelis
eisque
laicae
necnon
de
cardinalibus
adnexis,
in
gradu
ex
Instituto
Saeculari
Prudentia,
heroico,
Servae
Matris
Miseri­
cordiae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
68 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. & S.
€8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
Congregatio de Caváis Sanctorum
165
IAURINEN.
Beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Gulielmi Apor episcopi Tauri­
nensis (1892-1945)
DECRETUM SUPER MARTYRIO
« Eos defendere debeo, qui sunt mihi concrediti ». Eiusmodi verbis epi­
scopus Gulielmus Apor suum declaravit officium ab aggressione luporum
gregem suum tuendi. Namque muneri fidelis a Christo sibi commisso, non
solum populum suum in periculo non dereliquit, verum et vitam devovit in
dignitate protegenda atque castitate iuvenum mulierum quae, bello furente,
in eius habitatione refugium invenerant et tutelam. Hoc modo, caritate im­
pulsus, Domini Iesu est exemplum secutus, qui dixit: « Ego sum pastor bo­
nus: bonus pastor animam suam ponit pro ovibus» (Io 10, 11).
Intrepidus hic Ecclesiae Episcopus natus est die 29 mensis Februarii an­
no 1892 in urbe Segesvár, intra fines posita dioecesis Albae Iuliensis, quae
nunc in Dacoromania est, a barone Gabriele Apor et a comitissa Fidelia
Pálffy, ferventibus catholicis. Sex annorum est patre orbatus, quapropter
eius moralem et religiosam educationem mater curavit. Vindobonae ludum
frequentavit et Caroloburgi gymnasium a Patribus rectum Societatis Iesu.
Diligentia eminuit, indolis comitate, magna religiositate. Colociae in Hunga­
ria studiis peractis gymnasii, ingressus est seminarium Iaurinense, cuius
Episcopus, eius propinquus, voluit illum nomen profiteri in ordinem studio­
rum universitatis theologicorum Oeniponte, ubi sedulo se ad sacerdotium
praeparavit. Die 24 mensis Augusti anno 1915 est presbyter dioecesanus
Magnovaradinensis Latinorum ordinatus. Tum, quasi instinctu divino afilatuque, in suo scripsit memoriali libello: «Felicitas sacerdoti abnegatione da­
tur, propriae vitae sacrificio et martyrio ». Paroeciae urbis Gyula (annis
1915-1916) cappellanus fuit et deinde studiorum praefectus ac theologiae
dogmaticae in seminario dioecesano praeceptor (annis 1917-1918). Interea
Oeniponte adeptus erat gradum doctoris theologiae (anno 1916). Tres et vi­
ginti annos urbis Gyula fuit parochus. Pastorali ac sociali industriae cum
fervore se dedidit et prudentia, populi sui pater fuit atque magister, et sa­
crificii cum spiritu et generositate se omnibus omnia fecit, aestimationem et
affectum urbis sibi concilians. Institutionis religionis in scholis restauratio­
nem obtinuit, doctrinam socialem sustinuit Ecclesiae, Actionem Catholicam,
alacriter assiduitatem aegrotis praebendam, senibus, populi et praesertim
166
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
puerorum ac iuvenum formationem christianam curavit, consociationes lai­
cales. Vitam suam interiorem assidue coluit nisusque est in via progredi
perfectionis.
Summus Pontifex Pius XII, die 21 mensis Ianuarii anno 1941 eum
Episcopum Iaurinensem nominavit. Paucis post diebus, novae suae dioece­
sis legatos excipiens, cum simplicitate suum patefecit cogitatum, in quo ad
finem usque mansit: « Hactenus mea opera sacerdotalis est pastorali nota si­
gnata, et etiam uti Episcopus Iaurinensis pastor manere volo». Et quidem
excellentibus humanis ac spiritualibus facultatibus in plenum communitatis
dioecesanae servitium est usus, gloriam Dei quaerens atque animarum salu­
tem et exemplari modo muneribus fungens docendi, sanctificandi et guber­
nandi. Cum sacerdotibus cumque fidelibus consuetudinem iniit sincerae mu­
tuaeque fiduciae; sine exceptione omnes admittebat, qui illum adire cupiebant; liturgiae prospexit, vitae spiritali sacerdotum et alumnorum seminarii
atque laicorum catholicorum formationi. Nävus fuit in aegrotos, quos saepe
visitabat, in agrícolas inque operarios; iustitiam socialem fovit; überaus fuit
erga pauperes, et in omnes, nullo excepto, magnam adhibuit caritatem, ob­
servantiam, verborum ac tractationis humanitatem. Hebraeos defendit, qui
id temporis crudeliter vexabantur et Iudaeorum vico extruendo pro eis in
urbe laurino obstitit. Die Pentecostes anno 1944 in ecclesia cathedrali, peri­
culorum neglegens, quibus se committebat, vocem intendit: « Omnes, qui
primum et maximum christianorum praeceptum negant, et personas, clas­
ses vel gentes exsistere censent, quae odio habendae sint et persequendae;
qui doctrinas vulgant secundum quas liceat homines tormentis excruciare,
sive nigros, sive Hebraeos, nihil aliud sunt, nisi pagani, etsi se christianos
esse gloriantur. Omnes qui probant aut communicant cruciatus in suos si­
miles illatos, peccatum mortale committunt intolerabilis gravitatis ».
Dilexit Ecclesiam et concorditer cum Primate, Cardinali Iustiniano Serédi aliisque sacris Pastoribus, in quibus fuit Episcopus Iosephus Mindszenty,
contra iniquas leges restitit, quae iura ac dignitatem hominis et populi violabant. Cum Hungaria campus facta est adversariorum exercituum, Servus
Dei fidelium suorum incolumitati prospexit. Sedis suae portas aperuit tre­
centis ferme perfugis, quorum sustentationi et valetudini consulebat, cum
id opus erat. Omnes excepit, qui illum adibant, pauperes ac divites, catho­
licos et Hebraeos atque de singulis paterna cum benignitate et sedulitate
curam adhibuit.
Vespere diei 28 mensis Martii, anno 1945, feriae quartae Maioris Hebdo­
madae, milites Russici ad sedem Episcopi prodierunt, qui eos cum serenità-
Congregatio de Causis Sanctorum
167
te accepit et dignitate, quamquam eorum aliqui minati ei erant eundemque
perquisiverant. Insequenti nocte dormitum non ivit, dicens: « Oportet me
vigilare, si quid eveniat ». Feria quinta in Cena Domini, pyrobolorum coniectionibus saevientibus, ultimam celebravit Missam in cella vinaria et per
totum diem milites ingressi sunt et exierunt ex eius domo, res varias auferentes. Perfugis, qui eum adhortabantur ne nimis periculo se obiceret, re­
spondit suum esse defendere gregem. Vespere feriae sextae Hebdomadae
Maioris aliqui milites puellas, quae domi erant, iusserunt se alio sequi ut
negotia familiaria explicarent. Episcopus, sciens illis propositum esse puellis
vim inferre, magna cum firmitudine obstitit. Ignivomis missilibus collineatis
ei minati sunt; confirmavit fortiter se numquam huiusmodi rem esse permissurum. Et puellis succurrens, quae e suo refugio protrahebantur, tribus
armorum igneorum ictibus est percussus, e quibus unus in abdominis reces­
sus penetravit. Tunc milites abscesserunt. Iuvenes mulieres salvae erant.
Episcopus, qui se pro earum dignitate et castitate devoverat, sanguinolentus, dixit: « Deo gratias ago, quia pro meis fidelibus me possum immolare »,
et deinde addidit: « Gratias persolvo Deo, quoniam tam pulchram feriam
sextam Maioris Hebdomadae mihi praeparavit». In valetudinarium deduc­
tus, ilico sectionem chirurgicam subiit. Horribiles fuere dolores ac sitis ar­
dens, sed querelas non iecit. Etiam atque etiam dixit: « Pro meis fidelibus
cruciatus offero meos ». Vespere Paschae peritonaei inflammatio intervenit.
Peccata sua confessus, Unctionem Infirmorum accepit. Extremae eius curae
ad sacerdotes, ad fideles, ad reipublicae auctoritates, ad patriam pertinue­
runt et ad suos Ecclesiaeque inimicos, quibus ignovit. Hora septima, nempe
prima post meridiem, diei Lunae post Pascham, postridie calendas Apriles
anno 1945, placide in Domino obdormivit.
Propter bellum, exsequiae simplices fuerunt et pauperes, sed martyrii
fama diffundi coepit ubique et corroborari: quocirca Episcopus Iaurinensis
Causam iniit beatificationis et canonizationis celebrato Processu ordinario
informativo (anno 1949), quem secuti sunt Rogatoriales Debrecensis et Colociensis. Ob tristes eventus qui Ecclesiam in Hungaria invaserunt, Causa
ulteriores non fecit progressus usque ad annum 1989, cum Episcopus Iauri­
nensis ad consummationem Processus pervenit, quod accidit anno 1990.
Hae dioecesanae inquisitiones probatae sunt a Congregatione de Causis
Sanctorum per decretum die 31 mensis Maii anno 1991 promulgatum. Con­
fecta Positione, disceptatum est an Servus Dei posset martyr haberi. Die
mensis Iunii 3 anno 1997 actus est, felici cum exitu, Congressus Peculiaris
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
168
Consultorum Theologorum. Patres Cardinales deinde et Episcopi, in Sessio­
ne Ordinaria calendis Iunii eodem anno habita, Causae Ponente Excellentis­
simo Domino Mario Rizzi, Archiepiscopo titulari Balneoregiensi, affirmave­
runt mortem Servi Dei Gulielmi Apor verum fuisse martyrium.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Pro-Praefecto, certior fac­
tus, Summus Pontifex Ioannes Paulus II, vota Congregationis de Causis
Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super martyrio
Servi Dei rite conscriberetur.
Quod cum esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Praefecto
necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis ceterisque de more convocandis eisque adstantibus Beatissimus Pater declaravit: Constare de mar­
tyrio
eiusque
causa Servi
Dei
Gulielmi
Apor,
Episcopi Iaurinensis,
anno
1946
interfecti, in casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
£B ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus
Ioannes Paulus PP. II per Apostolicas sub plumbo Litteras iis quae se­
quuntur Ecclesiis sacros praefecit praesules:
— Cathedrali Ecclesiae Sancti Hieronymi Terraebonae, Exc.mum P. D. Aegidium Cazabon, O.M.I., hactenus Episcopum
Timminsensem.
die 27 Decembris 1997.
Congregatio pro Episcopis
169
— Titulari episcopali Ecclesiae Elotonensi R.D.
Aloisium Armandum Collazuol, hactenus curionem in civitate Rosariensi,
quem constituit Auxiliarem archidioecesis Rosariensis.
die 31 Decembris 1997.
— Titulari episcopali Ecclesiae Ancusensi R.D.
Marcellinum Hernández Rodríguez, e clero archidioecesis Guadalaiarensis,
hactenus moderatorem Instituti « Génesis » nuncupati, quem constituit Au­
xiliarem archidioecesis Mexicanae.
die 5 Ianuarii 1998.
— Titulari episcopali Ecclesiae Bavagalianensi, R.D. Thomam I. Flana­
gan, e clero archidioecesis Sancti Antonii, ibique paroeciae Sanctae Brigidae
curionem, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thamugadensi, R.D. Patricium I. Zurek,
e clero dioecesis Austiniensis, ibique paroeciae Sancti Ioannis Neumann cu­
rionem atque Operis dioecesani pro Vocationibus moderatorem, quem depu­
tavit Auxiliarem archidioecesis Sancti Antonii.
— Cathedrali Ecclesiae Guanhanensi R.D. Emmanue­
lem Messiam de Oliveira, e clero Valadarensi, hactenus paroeciae Dominae
Nostrae de Aparecida parochum.
die 14 Ianuarii.
— Cathedrali Ecclesiae Calgariensi, Exc.mum P.D. Fri­
dericum Bernardum Henry, hactenus Episcopum Sinus Tonitralis.
die 19 Ianuarii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Calabriensi R.D. Walmor Oliveira de Azevedo, rectorem Seminarii maioris Iudiciforensis, quem
deputavit Auxiliarem archidioecesis Sancti Salvatoris in Brasilia.
die 21 Ianuarii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Iliberritanae R.D. Lilium Felicio, Vica­
rium generalem Sanctae Crucis in Brasilia, quem deputavit Auxiliarem ar­
chidioecesis Sancti Salvatoris in Brasilia.
— Cathedrali Ecclesiae Graiahuensi R.D. Franciscum Cuter, O.F.M.
Cap., provinciae Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum vulgo MaranhäoPará Ministri Provincialis vices gerentem.
— Cathedrali Ecclesiae Guantanamensi-Baracoënsi, no­
viter erectae, Exc.mum P.D. Carolum Iesum Patricium Baladren Valdés,
hactenus Episcopum titulo Cibalianensem et Auxiliarem archidioecesis
Sancti Christophori de Habana.
die 24 Ianuarii.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
170
— Cathedrali Ecclesiae Drepanensi, Exc.mum
P.D. Franciscum Micciché, hactenus Episcopum titularem Chusirensem et
Auxiliarem archidioecesis Messanensis-Liparensis-Sanctae Luciae.
die
24 Ianuarii
1998.
— Cathedrali Ecclesiae Santaremensi in Lusitania,
Exc.mum P.D. Emanuelem Pelino Domingues, hactenus Episcopum titula­
rem Lemellefensem et Auxiliarem Portugallensem.
die
27
Ianuarii.
— Cathedrali Ecclesiae Formosensi R.D. Ioannem Wilk,
Ordinis Fratrum Minorum Conventualium sodalem, Conventi in civitate
vulgo Luziânia Custodem.
die 28 Ianuarii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Bennefensi R.D. Gundisalvum de Iesu
Rivera Gómez, e clero archidioecesis Medellensis, ibique Vicarium episcopa­
lem et curionem paroeciae « Nuestra Señora del Rosario » nuncupatae, quem
constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thuccaborensi R.D. Rolandum Anto­
nium Corrales García, e clero archidioecesis Medellensis, hactenus sub mode­
ratorem Seminarii maioris archidioecesani, quem constituit Auxiliarem eius­
dem archidioecesis.
— Cathedrali Ecclesiae Veglensi R.D. Valtherum Zupan, Administratorem dioecesanum eiusdem dioecesis.
die 31 Ianuarii.
CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
i
PROVISIO ECCLESIARUM
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione
pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Pastores dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo
Litteras praefecit:
Congregatio pro Gentium Evangelizatione
171
die 3 Martii 1997. — Cathedrali Ecclesiae Daltonganiensi R.P. Gabrie­
lem Kujur, S.I., novitiorum Collegii «St. Stanislaus» in oppido vulgo Sitagarh magistrum.
— Cathedrali Ecclesiae Darieelingensi R.D. Stephanum
Lepcha, Seminarii minoris in praefata dioecesi rectorem.
die 14 Iunii.
— Cathedrali Ecclesiae Bagdogranae, noviter erectae in India et metro­
politanae Ecclesiae Calcuttensis suffraganeae, R.D. Thomam D'Souza, hac­
tenus Darieelingensem Administratorem dioecesanum.
— Cathedrali Ecclesiae Barodensi R.P. Godefridum de Rozario, S.I.,
praefati Instituti religiosi in civili regione Indica vulgo Gujarat nuncupata
Superiorem provincialem.
— Metropolitanae Ecclesiae Parakuensi, noviter consti­
tutae in Benino, Exc.mum P.D. Nestorem Assogba, hactenus Episcopum
eiusdem sedis episcopalis.
die 16 Octobris.
— Cathedrali Ecclesiae Baruipurensi R.D. Salvatorem Lobo, in praesens
eiusdem circumscriptionis Administratorem dioecesanum.
— Metropolitanae Ecclesiae Bulauaiensi R.D. Pium Ale­
xandrum Ncube, eiusdem archidioecesis Vicarium generalem.
die 24 Octobris.
— Cathedrali Ecclesiae Bubantinae R.D. Ioannem Ntagwarara, e clero
Kitegaënsi, consociationis « Œuvre de Foyer de Charité » appellatae Assi­
stentem spiritualem atque Seminarii maioris Buiumburaënsis professorem.
— Cathedrali Ecclesiae Kohimaënsi R.D. Iosephum Mukala, in praesens
eiusdem circumscriptionis Administratorem dioecesanum.
— Cathedrali Ecclesiae Labradorpolitanae-Scheffervillensi R.P. Duglasium Crosby, O.M.I., Episcoporum Canadensium Conferentiae per territo­
rium civilem linguae Anglicae Secretarium generalem.
— Cathedrali Ecclesiae Pembanae R.P. Thomam Makhweliha, S.C.I.,
Congregationis Sacerdotum a Sacro Corde Iesu consultorem generalem.
— Cathedrali Ecclesiae Abeokutanae, noviter constitutae in Nigeriana
regione atque metropolitanae Ecclesiae Lagosensi suffraganeae, R.D. Alfre­
dum Martins, Seminarii maioris Ibadensis Sanctis Petro et Paulo dicato
olim professorem.
172
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
— Cathedrali Ecclesiae Asansolensi, noviter condi­
tae in India et archidioecesi Calcuttensi suffraganeae, Exc.mum P.D. Cy­
prianum Monis, hactenus Episcopum titularem Molicunzensem et Auxilia­
rem praefatae archidioecesis.
die 24 Octobris 1997.
— Cathedrali Ecclesiae Goasoënsi, noviter constitutae in Gana et A litore aureo suffraganeae, R.D. Petrum Kwaku Atuahene, Seminarii maioris
apud civitatem praefatae archidioecesis vulgo Pedu dictam spiritus directorem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Milevitanae R.D. Iosephum Ignatium
Randrianasolo, in oppido vulgo Ambohimiadana curionem necnon Semina­
rii maioris archidioecesis Antananarivensis professorem, quem deputavit
Auxiliarem praefatae metropolitanae Ecclesiae.
— Titulari episcopali Ecclesiae Baianensi, R.P. Hadrianum Lange,
O.F.M., praefati Ordinis per Africam Definitorem generalem, quem deputa­
vit Auxiliarem Maputensem.
— Archiepiscopum Coadiutorem metropolitanae Eccle­
siae Papeetensis R.D. Hubertum Coppenrath, Vicarium generalem necnon
cathedralis templi eiusdem archidioecesis curionem.
die 21 Novembris.
— Cathedrali Ecclesiae Mandevillensi, noviter conditae et archidioecesis
Regiopolitanae in Iamaica suffraganeae, Exc.mum P.D. Paulum Michaelem
Boyle, C.P., hactenus Episcopum titularem Canapitanum et Vicarium
Apostolicum eiusdem circumscriptionis ecclesiasticae.
— Titulari episcopali Ecclesiae Vallispostanae, R.P. Angelum R. Lam­
pón, O.M.I., praefatae Congregationis per Asiam-Oceaniam Consultorem ge­
neralem, Vicarium Apostolicum Ioloënsem.
— Coadiutorem dioecesis Bangassuensis, R.P. Ioannem-Iosephum Aguirre Muñoz, M.C.C.L, Provinciae Rei publicae Africae
Mediae praefati Instituti religiosi Superiorem.
die 13 Decembris.
— Coadiutorem dioecesis Kengensis R.P. Casparem Mudiso, S.V.D., in
praesens Societatis Verbi Divini consilii generalis Membrum.
Congregatio pro Gentium Evangelizatione
173
II
NOMINATIONES
Peculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione ad
suum beneplacitum renuntiavit:
— R.P. Antonium Avila, praesentis in Argentina
regione Instituti Verbi Incarnati sodalem, primum Missionis « sui iuris » in
Tadzikistaniana natione Superiorem.
die 29 Septembris 1997.
— R.P. Andream Madej, O.M.I., Provinciae polonicae praefatae Congre­
gationis sodalem, noviter Missionis «sui iuris» in Turcmenistania institutae
Superiorem.
— R.P. Christophorum Kukulka, O.F.M. Conv., membrum Provinciae
polonicae eiusdem Ordinis, primum Superiorem ecclesiasticum Usbekistanianae Missionis « sui iuris ».
— Exc.mum P.D. Petrum Fernando, Episcopum
Coadiutorem Tuticorensem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et
ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Tiruchirapolitanae.
die
14
Octobris.
— Exc.mum P.D. Iosephum Kumuondala Mbimba, Ar­
chiepiscopum Mbandakanum-Bikoroënsem, Administratorem Apostolicum
« sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Molegbensis.
die 18 Octobris.
— Exc.mum Michaelem Malo, Episcopum Mahagianganum, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum sanctae Se­
dis » dioecesis Ambaniaënsis.
die 25 Octobris.
die 1 Novembris. — Exc.mum P.D. Angelum Massafra, O.F.M., Episco­
pum Rrëschenensem et Administratorem Apostolicum « sede vacante » dioe­
cesis Alexiensis, Administratorem Apostolicum «sede vacante et ad nutum
Sanctae Sedis » archidioecesis Scodrensis et dioecesis Sappensis.
die 21 Novembris. — R.D. Cornelium Sim, in praesens Vicarium genera­
lem dioecesis Miriensis, primum Praefectum Apostolicum Bruneiensem.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
174
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Sabato, 31 Gennaio
1998, S.E. il Signor MARK EDWARD
PELLEW, Ambasciatore di Gran Bretagna presso la Santa Sede.
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:
Venerdì, 16 Gennaio 1998, S.E. il Signor MOSHE KATSAV,
Vice-Primo Ministro e Ministro del Turismo di Israele.
Giovedì, 29 Gennaio 1998, S.E. il Prof. BRONISLAW GEREMEK,
Ministro degli Affari Esteri di Polonia.
Da mercoledì 21 a lunedì 26 gennaio 1998 il Santo Padre si è recato
in Apostolico pellegrinaggio a Cuba.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
22
dicembre
1997.
Il rev. Ryszard Rubinkiewicz, S.D.B., Membfo della Ponti­
ficia Commissione Biblica « ad quinquennium ».
»
»
»
Mons. Mario Marini, Sotto-Segretario della Congregazione
per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacra­
menti, Esperto Permanente della Pontificia Com­
missione « Ecclesia Dei ».
»
»
»
Il prof. Enrico Nenna, Consultore della Congregazione per
l'Educazione Cattolica « in aliud quinquennium ».
Diarium Romanae Curiae
2
gennaio
1998.
7
»
»
8
»
»
8
»
»
»
»
»
13
»
»
17
»
»
25
»
»
29
»
»
175
Il rev. Giovanni Vaccarotto, Difensore del Vincolo sostituto
presso il Tribunale della Rota Romana « ad quin­
quennium ».
Il rev. Ercole Boggio-Bozzo, Capo della Cancelleria del
Tribunale della Rota Romana «ad quinquennium».
S.E. mons. Audrys Juozas Backis, Arcivescovo di Vilnius,
Membro del Pontificio Consiglio delle Comunica­
zioni Sociali « in aliud quinquennium ».
Il sig. Hans-Peter Gohla e mons. Bernard Prince, Consul­
tori del Pontificio Consiglio delle Comunicazioni
Sociali « in aliud quinquennium ».
P. Peter Hans Kolvenbach, S.I., Consultore della Congre­
gazione per le Chiese Orientali « in aliud quin­
quennium ».
Mons. Piero Pennacchini, Capo Ufficio nel Comitato del
Grande Giubileo dell'Anno 2000.
P. Antonio Montereale, della Congregazione Regina dei
Gigli, Capo Ufficio nella Congregazione per il
Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti.
Mons. Michele Di Ruberto, Sotto-Segretario della Congrega­
zione delle Cause dei Santi « in aliud quinquen­
nium ».
L'Em.mo Signor Cardinale Alfonso López Trujillo e le
LL.EE. i monsignori Ottorino Pietro Alberti e
Girolamo Grillo, Membri della Congregazione del­
le Cause dei Santi « in aliud quinquennium ».
NECROLOGIO
1
gennaio
2
»
3
5
»
»
»
8
9
»
»
»
10
»
13
»
14
16
»
»
18
»
»
»
1998. Mons. Pedro Boxler, Vescovo em. di Gualeguaychu (Ar­
gentina).
»
Mons. William F. Kupfer, Vescovo em. di Taichung (Tai­
wan).
»
Mons. Giulio Salimei, Vescovo tit. di Vico di Augusto.
»
Mons. Alejandro Jiménez Lafeble, Vescovo em. di Valdi­
via (Cile).
»
Mons. Nicola Comparone, Vescovo di Alife-Caiazzo (Italia).
»
Mons. Albino Mensa, Arcivescovo em. di Vercelli (Italia).
»
Mons. Crisanto Mata Cova, Arcivescovo em. di Ciudad
Bolivar (Venezuela).
»
Mons. Magin C. Torreblanca Reyes, Vescovo em. Texcoco
(Messico).
»
Mons. Charles Kweku Sam, Vescovo di Sekondi-Takoradi
(Ghana).
»
Mons. Francis G. Kramer, Vescovo em. di Lu An (Cina).
»
Mons. Ernst Tewes, Vescovo tit. di Villamagna di Procon­
solare.
»
Mons. Josef Schneider, Arcivescovo em. di Bamberg (Re­
pubblica Federale di Germania).
»
Mons. Giuseppe Uhac, Arcivescovo tit. di Tharros.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
176
22
28
gennaio
»
1998. Mons. Hendrick De Cocq, Vescovo em. di Rarotonga {Iso­
le Cook).
»
Mons. Bernard J. Flanagan, Vescovo em. di Worcester
(Stati Uniti d'America).
Recens nuntiatum est Petrum Guichet, episcopum emeritum Taravanum, die
3 m. Octobris a. 1997 de vita decessisse.
An. et vol. XC
N. 3
7 Martii 1998
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA IOANNIS PAULI PP. II
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
URBIS
Vicariatus Urbis nova ratione ordinatur
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
1. ECCLESIA IN URBE ad munus prorsus singulare obeundum vocatur:
eadem, quemadmodum edicit Synodi liber: princeps est in magna Ecclesiae
familia, in familia nempe dioecesium sororum atque sociatur universali sollici­
tudini Episcopi
sui: patet ipsa atque peculiarem in modum refertur ad unicae
Ecclesiae universalitatem; hoc modo suam agere debet vitam Ecclesiae particula­
ris. Etenim Romae ab Apostolis Petro et Paulo est condita et constituta
Ecclesia illa quacum ob potfentjiorem principalitatem necesse est convenire
1
omnem Ecclesiam, hoc est eos qui sunt undique fideles, in qua semper ab his
qui
sunt undique conservata est ea quae
est ab Apostolis traditio:
2
ad ipsam
spectant ceterae Ecclesiae veluti ad unam quae caritati praesidet.
z
Cfr Synodi liber Romanae dioecesis. Secunda Synodus dioecesana Ioanne Paulo II prae­
side celebrata, Romae 1993, n. 11.
S. IRENAEUS, Adversus haereses III, 3, 2: SCh 211, 33.
Cfr S. IGNATIUS ANTIOCHENUS, Epistula ad Romanos, Inscr. Patres Apostolici I, ed. F. X.
1
2
3
FUNK, Romae 1901, p. 253.
12 - A. A S.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
178
2. Hinc procedit vocatio ad exemplum praebendum Ecclesiae Roma­
nae concredita, quam Synodi liber suis in spiritalibus, ecclesialibus et pa­
storalibus rationibus clare definivit: de exemplo agitur fidelitatis erga Chri­
stum et erga vitalem cum Eo coniunctionem, quae amore, humilitate, con­
versione et servitio imbuitur quaeque ad Dei Patris gloriam penitus vergit
atque eius gratiae dumtaxat confidit.
4
3. Nova evangelizatio atque missionalis impetus a Synodo pastorali
excitati Ecclesiae Romanae permanentem constituunt electionem, quae fir­
mam poscit voluntatem ut in communione cum multiplicibus suis partibus
progrediatur.
Ex communione namque necessitas oritur concordis illius pastoralis consensionis, quae peculiariter a Romana dioecesi postulatur, quatenus ipsa
singulari multiplicitate ac varietate formarum et inceptorum ecclesialium
distinguitur. Reapse Romana dioecesis ut veluti exemplar sit compellitur, mo­
tionis principium
Christo
Petro
interest
primum
pus,
atque
commissa
comparationis
est
ecclesiologiam
eiusque
regiminis
Ecclesiae
Successoribus.
iudicium
honorare,
universalis,
Etenim
ad
quod
bene suam regens Ecclesiam ut Populi Dei particulam,
mystici Corporis, quod est Ecclesia,
Romani
quisque
quae
a
Episcopi
Episco­
ad bonum totius
efficaciter confert.
5
4. Synodi dioecesanae Romanae optatum amplectentes, iussimus ut
Constitutio apostolica Vicariae potestatis recognosceretur, quae structuram
et Vicariatus Urbis perfunctionem moderatur quaeque a Decessore Nostro
Paulo VI, recolendae memoriae, die vi mensis Ianuarii anno MCMLXXVII
evulgata est, quo ipsa novi Codicis Iuris Canonici normis magis reddatur
consentanea nec non synodalibus consiliis in Synodi libro significatis, quem
Nos die xxiv mensis Iunii anno MCMXCIII edidimus. Quapropter haec Consti­
tutio ecclesiologiam communionis atque missionale propositum sustentare
vult, in quae Ecclesiam Romanam reapse direxit Synodus, per aptiorem
definitionem et ordinationem propriorum munerum Vicariatus, qui, hac sub
ratione, penitus dioecesana Curia est habendus, secundum can. 469 C.I.C.
definitionem. Certis indiciis acceptis, quae in Synodi libro continentur, haec
Vicariae potestatis recognitio compluria elementa ob oculos habuit tum
praeterita tum nova quibus urbis Romae implicata condicio significatur, in
6
7
4
6
6
7
Synodi liber, n. 11.
Ibid.
Cfr
Indicia Pastoralia 1, 10.
PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977): AAS 69 (1977), 5-18.
ibid.,
Acta Ioannis Pauli Pp. II
179
qua Clerus et Populus Romanus, cum Pastore suo coniuncti, testimonium
fidei suae et caritatis vivendo exhibent.
5. Ad Romanam Ecclesiam proprio nomine pertinent Collegii Cardina­
lium sodales, quibus, ad normam iuris, munus est Romanum Episcopum
eligendi. Hic insuper collocata sunt Curiae Romanae Dicasteria, quibus ad
sua universalia munera exsequenda utitur Apostolica Sedes. Praeterea inve­
niuntur hic sedes gubernationis plurimorum Institutorum Vitae consecratae et
Societatum Vitae apostolicae, tum etiam praestantiora instituta litterarum
ac studiorum Ecclesiae nec non principalia officia societatum catholicarum
quae in pluribus Nationibus operantur. Roma est pariter sedes Primatis
Italiae atque sedes Conferentiae Episcopalis eiusdem Nationis sicut et vario­
rum eius institutorum apostolicorum.
Quam ob rem Urbem aeternam incolunt permulti sacerdotes et religiosi
et laici advenae ex variis orbis partibus, quorum vita et opera — si scite
componitur — ditat ac locupletat christianum Romae consortium multipli­
cibus formis et experimentis vitae spiritualis.
6. Roma in se ostendit omnes qualitates ac proprietates capitis urbis
Status huius temporis, ubi videlicet quaestiones et difficultates totius Na­
tionis tamquam in speculo cernuntur. Cum autem ipsa sit sedes praecipuo­
rum ministeriorum Nationis ac domicilium cultus humani, rei socialis et po­
liticae, quod sane maximo momento est praeditum, suo quoque modo im­
portat ipsis incolis et civibus propriis peculiares necessitates.
7. Augescentes propter oeconomicas ac sociales difficultates Urbis innu­
merae personae familiaeque in angustias sunt adductae, atque peculiari cu­
ra indigent, ut earum spiritus et corporis necessitatibus in primis subvenia­
tur: migratio adeo multorum hominum est res omnino implicata, sed ipsa
compellit quoque ad testificandum animum acceptionis et solidarietatis,
quem saeculorum decursu Romana Ecclesia habuit. Civilis quoque urbis
moderaminis dispertitio requirit ut christiani sua in regione praesentes
agant proprias partes acri cum officii conscientia.
8. Singularis historia Romam constituit metam tot iter facientium qui
saepius peregrinationem sacram suscipiunt, permoti memoria Apostolorum
et Martyrum et Sanctorum, non autem minus ipsa praesentia Vicarii Chri­
sti. Huiusmodi nimirum viatoribus occasio singularis offertur sumendae in­
stitutionis religiosae omnino peculiaris, quae eo spectat, ut quasi ante ocu­
los ponatur perennis novitas Evangelii, quod Apostoli Petrus et Paulus hic
180
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
nuntiaverunt, quod illi aliique Martyres suo sanguine hic aluerunt, quod in­
numerabiles Sancti et Sanctae exemplo vitae suae hic testificati sunt.
9. Eandem propter singularem vocationem necessario Ecclesiae Roma­
nae peculiariter cordi est oecumenicum propositum, quod non ex fortuitis
inceptis oritur, sed ex ipsa Christi voluntate, ex fide in Eum et a Bapti­
smo, quae christianos consociant. Plenae unitatis conquisitio, quam mutua
cognitio, alterna caritas atque fraterna cum fratribus sororibusque aliarum
Ecclesiarum et christianarum confessionum cooperatio aiunt, primarium est
dioecesis munus pro evangelizationis testimonio in urbe et in mundo.
10. Dialogum etiam interreligiosum cum Hebraeorum communitate Ec­
clesia Romana, adhortationi obsequens Concilii Oecumenici Vaticani II,
continuare vult.
11. Pro Muslimis atque aliarum religionum cultoribus, qui Romae
sunt, opus explicandum est ipsos suscipiendi eosdemque sociali solidarietate
sustinendi, una cum dialogo et sociata actuositate, ut luculenta eis reddatur
fidei vitaeque christianae testificatio.
12. Vivida missionariorum recordatio, qui saeculorum decursu ex Sanc­
torum Apostolorum Petri et Pauli Ecclesia profecti sunt ut Evangelium in
omnibus terrarum orbis locis nuntiarent, totam dioecesim singulosque Ro­
manos fideles incitat ad missionem ad gentes, ut universalem caritatem testi­
ficentur, quae apostolicam missionem vivificat proprii Episcopi, Pastoris
universalis Ecclesiae.
13. His consideratis rebus, peropportunum est nonnulla perpendere of­
ficia quae maxime eminent et premunt Ecclesiam Romanam quaeque sum­
mam pastoralem Vicariatus singularumque dioecesanarum partium curam
iure sibi vindicant: nova evangelizatio et missionale opus in unumquemque
urbis incolam atque in singula loca collatum; iuvenum familiaeque pastora­
lis actio; sollicitudo de cultura et communicationibus; socialis navitas et ca­
ritatis testificatio erga vetera novaque paupertatis genera, quibus complures
personae et familiae urbis vexantur; vocationes ad sacerdotale ministerium
diversasque vitae consecratae formas; catechistarum ac pastoralium laico­
rum cooperatorum institutio; oecumenica congressio et interreligiosus dialo­
gus; novarum paroeciarum aedificatio, in suburbiis potissimum.
14. Ut Vicariatus — hoc est Curia dioecesana — Urbis fiat instrumen­
tum aptum renovationis ac progressionis pastoralis Romae, quem ad mo-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
181
dum documenta post Concilium edita de singulis curiis dioecesanis praeci­
piunt atque praesertim novus Iuris Canonici Codex nec non pastoralis
Synodus Romae, principia ac monita quae sequuntur, quaeque normas ad
hoc tempus exstantes substituunt, considerari debebunt, derogando, prout
necesse erit, omnibus praescriptis generalibus atque particularibus docu­
mentorum antea editorum.
Titulus I
PRINCIPIA DIRECTORIA
Art. 1
Quodlibet opus vel inceptum intra Vicariatus Urbis ambitum initum,
quovis in ordine aut gradu auctoritatis, semper suapte natura pastorale est:
nempe eo spectat, ut ad effectum deducatur mysterium salutis pro Ecclesia
Christi quae Romae est, atque sic procurat illud debitum exemplum, quod
particularis haec Ecclesia originis apostolicae universae catholicae Ecclesiae
omnibusque per orbem homines exhibere debet.
8
Art. 2
Omnis opera a Vicariatus Urbis officiis expleta illuc pertinet ut susti­
neatur et promoveatur nova evangelizatio, consilia et rerum agendarum or­
dinem in pastorali actione dioecesana persequendo et omnibus membris ecclesialibusque causis inserviendo, in paroeciis potissimum, ut — per assi­
duam institutionis et actionis sociatae industriam — earum communio pastoralisque unitas augeantur, pro efficaciore atque duraturo missionali mini­
sterio in urbe et in mundo.
Art. 3
Accepta quidem distinctione et propria auctoritate officiorum cuiusque,
omnes qui quovis titulo operam navant in ministeriis Vicariatus Urbis qui­
que eliguntur tum secundum pietatem et peritiam tum secundum studium
8
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 1 § 1: AAS 69 (1977), 8.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
182
et navitatem suam pastoralem, praestabunt sociam operam cum animo vere
serviendi, respicientes diaconiam Christi, qui venit ut ministraret non ut
ministraretur ei.
9
Art. 4
Etiamsi officia singula proprios persequuntur fines, tamen inter se con­
spirent oportet coniunganturque similibus rationibus, consiliis atque incep­
tis ut organica evadat eorum temperatio et frugifera simul actio pastoralis
secundum directorias normas pastoralis dioecesani consilii.
10
Art. 5
Actuosa navitas officiorum confirmanda pariter est per mutuum aliquod
complementum atque, ubi fieri potuerit, etiam per consentaneam moderato­
rum ipsorum commutationem. Quo efficaciora reddant vincula cum com­
munitatibus ecclesialibus, adiutricem suam operam conferent etiam per in­
tervalla tantum ac secundum definitam cuiusque peritiam, sacerdotes, dia­
coni, religiosi, religiosae, laici ex diversis rei pastoralis campis.
11
Art. 6
Omnes autem officio se astringi noverint sedulitatem constanter servan­
di, se ipsos progressione quadam renovandi nec non sese vere inserendi in
vitam actionemque pastoralem dioecesanam; quod si sacerdotes sunt, etiam
curam animarum actuose participent.
12
Art. 7
In novis normis de Vicariatus Urbis ministris, quae Nobis comproban­
dae erunt, agendi rationes enuntiabuntur de functione et opera ministro­
rum qui eundem apud Vicariatum famulantur, sub respectu moderationis,
disciplinae rerumque oeconomicarum.
13
9
10
11
12
13
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 1 § 2: AAS 69 (1977), 8.
Cfr ibid., 1 § 3: l.m. 9.
Cfr ibid., 1 § 4: l.m.
Cfr ibid., 1 § 5: l.m.
Cfr ibid., Regulae Vicariatus, 24: l.m. 18.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
183
Titulus II
CENTRALIS STRUCTURA VICARIATUS
Art. 8
Vicariatus Urbis, Sanctae Sedis institutum quod personalitate iuridica et
administrationis propria facultate pollet, dioecesanae Curiae munera gerit,
quae tamen collustratur peculiari natura dioecesis Romanae. Quapropter,
ratione quadam subsidiaria, communis iuris normae in eo usurpantur,
prout consentaneae sunt illius indoli et functioni.
14
Art. 9
Intra Romanae dioecesis fines, fideles qui in territorio Civitatis Vatica­
nae inveniuntur iurisdictioni Archipresbyteri pro tempore basilicae Vatica­
nae sunt obnoxii, qui est Noster Vicarius generalis pro Civitate Vaticana.
15
Art. 10
Cardinalis Vicarius, nomine et mandato Nostro, obit episcopale ministe­
rium magisterii, sanctificationis et regiminis pastoralis pro dioecesi Romana
potestate ordinaria vicaria intra terminos a Nobis signatos. Habet idcirco il­
le altam veramque Vicariatus moderationem, atque iudex ordinarius stat
dioecesis Romanae.
16
Art. 11
Cardinalis Vicarius statis temporibus atque quotiens ei visum fuerit de
opere pastorali ac vita ipsa dioecesis ad Nos referat. Nominatim ne quid­
quam grave agat, nisi antea Nobis significaverit.
17
14
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), Principia directoria, 1:
AAS 69 (1977), 8.
15
Cfr ibid., Normae 2 § 2: l.m. 10; IOANNES PAULUS I I , Chirographum Dopo la costituzione
( 1 4 Ianuarii 1991): AAS 83 (1991), 147-148.
16
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 2 § 1; 3 § 2: AAS 69
(1977), 9-10; 12.
1 7
Cfr ibid., 2 §§ 10-11: l.m. 11-12.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
184
Art. 12
Cardinalis Vicarius legitimus est curator negotiorum dioecesis Romanae
nec non Vicariatus Urbis.
Art. 13
Cardinalis Vicarius non cessat ab officio Apostolica Sede vacante.
18
Art. 14
Cardinalis Vicarius adiuvatur a Vices Gerente et ab Episcopis auxiliari­
bus a Nobis nominatis.
19
Art. 15
§ 1 - Vices Gerens, qui Archiepiscopi titulo honestatur, exercet iurisdic­
tionem ordinariam vicariam intra limites statutos, arta servata coniunctione
et communione cum Cardinale Vicario, ipseque curam dabit ut Cardinalis
Vicarii normae directoriae observentur atque sinceram communionis volun­
tatem inter omnes Curiae dioecesanae partes promovebit.
20
§ 2 - Munera quoque sustinet Cardinalis Vicarii propria, eo impedito
vel absente aut eius officio vacante.
21
Art. 16
Vices Gerentis officium non cessat, vacante Sede Apostolica.
22
Art. 17
§ 1 - Auxiliares Episcopi potestate fruuntur Vicariorum episcopalium
atque ministerium pastorale gerunt in certa quadam regione vel in pastora­
lis operis provincia cui sunt destinati, vel in utraque.
23
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 2 § 1: AAS 69 (1977),
10-11; IOANNES PAULUS II, Const. Ap. Universi Dominici gregis (22 Februarii 1996), 14: AAS
88 (1996), 305-343.
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 2 § 3: AAS 69 (1977), 10.
Cfr ibid., 2 § 4; 3 § 3: l.m. 10; 12.
Cfr ibid., 2 § 4: l.m. 10.
Cfr ibid.
Cfr ibid., 2 § 5: l.m. 12.
18
19
20
21
22
23
185
Acta Ioannis Pauli Pp. II
§ 2 - In tota dioecesi ipsi facultate ordinaria pollent sacramenta sacramentaliaque ministrandi nec non matrimoniorum celebrationi assistendi.
Omnes insuper habent facultates, quas Cardinalis Vicarius eis suo decreto
tribuerit. Quod ad Sacras pertinet Ordinationes normis subiciuntur cann.
1015-1017 C.I.C.
24
§ 3 - Quoad facultates, quae in superiore paragrapho sunt enuntiatae,
can. 409 § 2 C.I.C adhibetur.
Art. 18
Praelatus Secretarius, a Nobis designatus Cardinale Vicario exhibente,
munus sustinet moderandi Vicariatus Officia. Eius est Cardinalem Vicarium
et Vices Gerentem in negotiis agendis adiuvare nec non res componere quae
cum actis administrativis nectuntur atque curare ut reliqui Vicariatus mini­
stri fideliter sua officia gerant.
25
Titulus III
COETUS CONSILIARIORUM VICARIATUS
Art. 19
Consilio episcopali praesidet Cardinalis Vicarius, atque constat Vices Ge­
rente, auxiliaribus Episcopis ac Praelato secretario.
26
Art. 20
Cardinalis Vicarius iudicio Consilii parochorum praefectorum utitur, ad
pastoralia dioecesana proposita componenda et comprobanda utque directo­
ria proximae pastoralis actionis lineamenta designentur.
24
25
26
27
Cfr PAULUS
Cfr ibid., 3 §
Cfr ibid., 2 §
Cfr ibid., 2 §
27
VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 2 § 5: AAS 69 (1977), 12.
4; 4: l.m. 12-13.
6; 3 § 4: l.m. 11-12.
8: l.m. 11.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
186
Art. 21
Cardinalis Vicarius iudicio quoque utitur aliorum consiliorum dioecesa­
norum: Collegio videlicet consultorum, Consilio presbyterali atque Con­
silio pastorali, quae propriis constitutionibus ab eo comprobatis reguntur.
28
29
30
31
Art. 22
§ 1 - Consilium dioecesanum a rebus oeconomicis, cui praesidet Cardi­
nalis Vicarius vel Vices Gerens, singulis annis debet subducere praeviam
computationem procurationis oeconomicarum rerum atque introituum et
exituum summariam rationem quae pro universo dioecesis regimine praevi­
dentur nec non rationem accepti et expensi probare.
32
§ 2 - Cardinalis Vicarius de negotiis maioris momenti Consilium senten­
tiam rogat.
Titulus IV
VICARIATUS OFFICIA
Art. 23
Vicariatus, seu Curia dioecesana Romae, officiis rei pastoralis atque rei
administrativae constat nec non tribunalibus.
33
Art. 24
Ut opem ferat Cardinali Vicario propria negotia agenti, Vices Gerenti,
auxiliaribus Episcopis et Praelato secretario generali secretariae Officium
constituitur.
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 2 § 7: AAS 69 (1977), 12.
Cfr Codex Iuris Canonici, can. 502.
Cfr ibid., can. 495 ss.
Cfr ibid., can. 511 ss.
Cfr ibid., can. 492 ss.
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 3 § 1: AAS 69 (1977),
12; art. 8 praesentis Constitutionis et - prout congruit - Codex Iuris Canonici, cann. 469-494.
28
29
30
31
32
33
187
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Art. 25
§ 1 - Singula Officia praeter Moderatorem habere possunt Alterum a
moderatore et unum pluresve Ministros.
§ 2 - Omnium officiorum Moderatores, sicut etiam dioecesis Romanae
parochi, a Cardinale Vicario nominantur, Nobis antea comprobantibus; Al­
teri autem a moderatoribus ceterique ministri a Cardinale Vicario nominantur.
Art. 26
Cancellarius facultatibus fruitur, quas Codex Iuris Canonici eidem tri­
buit, atque cancellariae Officium dirigit.
34
Art. 27
§ 1 - Oeconomus facultatibus fruitur quas Codex Iuris Canonici tribuit
ei atque administrationis Officium dirigit.
§ 2 - Oeconomus dioecesanus ad quinquennium designatur, qui tamen
ad continuata ulteriora etiam mandata confirmari potest.
35
Art. 28
Ut dioecesis necessitatibus occurratur, secundum principia et normas
quae supra sunt significata, haec in Vicariatu officia conduntur, videlicet
sedes et ministeria, quae, etsi variis appellantur nominibus, tamen inter se
gradu non differunt:
O
pastoralis
34
35
indolis
Officium catecheticum et Ministerium pro catechumenatu
Officium pastoralis curae scholarum et religiosae institutionis
Officium pro catholicis scholis
Officium liturgicum
Officium cleri
Ministerium pro clericorum continuata institutione
Cfr cann. 474 et 482-488, prout congruunt.
Codex Iuris Canonici, can. 494.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
188
- Officium de vita consecrata
- Ministerium pro vocationibus
- Officium pro laicorum sodaliciis et confraternitatibus
- Institutum de communi inter Ecclesias missionali opera
- Officium ad oecumenismum adiuvandum nec non dialogum inter reli­
giones et novos cultus
- « Caritas » dioecesana
- Officium de pastorali migrantium cura
- Sedes pro apostolatu intra familias
- Ministerium pastorale pro iuvenibus
- Officium apostolatus pro Studiorum Universitatum alumnis
- Institutum pro valetudinis curatoribus
- Ministerium de socialibus operibus
- Sedes instrumentorum socialis communicationis
- Pastorale officium de liberis temporibus, de itineribus faciendis et ludicris exercitiis
•
administrativi
generis
- Officium cancellariae
- Ministerium pro matrimoniis
- Tabularium generale
- Tabularium historicum dioecesanum
- Officium administrationis
- Officium de rebus iuridicialibus
- Officium pro sacris aedificiis
- Sedes notionibus et numeris digerendis
Art. 29
Apud Vicariatum Urbis est constitutum, Cardinale Vicario praeside,
Opus Romanum Peregrinationum quod, ut sua proposita assequatur, pro­
pria constitutione ac ordinatione regitur, ab ipso Cardinale Vicario compro­
batis.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
189
Art. 30
§ 1 - Cardinalis Vicarius — Nobis antea comprobantibus — potestatem
habet nova Officia pastoralia condendi et immutandi aut exstinguendi exsi­
stentia, uberiore quodam iudicio quod progrediens ad pastorales necessita­
tes poscit accommodatio.
§ 2 - Cardinalis Vicarius commissiones dioecesanas naturae consultoriae
constituere potest, quae in negotiis gerendis ad legitima Officia referuntur.
Titulus V
TRIBUNALIA
Art. 31
Apud Vicariatum Romanum tria diversa sunt Tribunalia, videlicet:
- Tribunal ordinarium Romanae dioecesis.
- Tribunal regionale Latii primae instantiae pro causis nullitatis matri­
monii.
- Tribunal Appellationis.
36
37
38
Art. 32
§ 1 - Cardinalis Vicarius, pro ordinaria potestate vicaria quam Summi
Pontificis nomine sustinet, iudex est ordinarius dioecesis Romanae ac tri­
bunalium Moderator.
39
40
§ 2 - Romae Vices Gerens in tribunalia propriam Cardinalis Vicarii po­
testatem exercet eo absente vel impedito, aut ipsius officio vacante.
41
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 12 § 1: AAS 69 (1977),
15; Codex Iuris Canonici, can. 1419 § 1.
38
37
Cfr PIUS XI, Litt. Ap. Qua cura ( 8 Decembris 1938): AAS 3 0 (1938), 410-413; Codex
Iuris Canonici, can. 1423.
3 8
Cfr IOANNES PAULUS II, Litt. Ap. Sollicita cura (26 Decembris 1987): AAS 8 0 (1988),
121-124; Codex Iuris Canonici, can. 1439.
Cfr Codex Iuris Canonici, can. 1419.
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 12 § 2: AAS 69 (1977),
39
40
15; IOANNES PAULUS II, Litt. Ap. Sollicita cura (26 Decembris 1987), sub «b»: AAS 80 (1988), 123.
41
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestate (6 Ianuarii 1977), 12 § 2: AAS 69 (1977), 15
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
190
Art. 33
Singula tribunalia consistunt ex Vicario iudiciali, aequo numero Vice-of­
ficialium additorum, ex iudicibus, promotoribus iustitiae ac defensoribus
vinculi, ex Cancellario, congruo numero notariorum et rninistris auxiliaribus.
42
Art. 34
§ 1 - Vicarii iudiciales tribunalium quae supra memoravimus ad quin­
quennium a Nobis nominantur, qui ad continuata ulteriora etiam manda­
ta confirmari possunt. Ad tribunal ordinarium Romanae dioecesis designa­
tio fiet proponente Cardinale Vicario; ad tribunal Primae Instantiae pro
causis nullitatis matrimonii atque ad tribunal Appellationis nominationes
fiant proponente Cardinale Vicario, consentiente Conferentia episcopali Latii.
43
§ 2 - Vicarii iudiciales additicii atque iudices a Cardinale Vicario ad
quinquennium destinantur, Nobis antea comprobantibus, qui ad continua­
ta ulteriora mandata etiam confirmari possunt. Cum agitur de nominationi­
bus pro tribunali Primae Instantiae pro causis nullitatis matrimonii et
pro tribunali Appellationis, Cardinalis Vicarius, Conferentia episcopali La­
tii audita, officium tribuet.
44
40
46
§ 3 - Promotores iustitiae, defensores vinculi, cancellarii, notarii ceterique
ministri cuncti a Cardinale Vicario designantur. Quod autem attinet ad nomi­
nationem promotorum iustitiae ac defensorum Vinculi pro tribunali Primae
Instantiae pro causis nullitatis matrimonii nec non pro tribunali Appellationis,
Cardinalis Vicarius munus concredet audita Conferentia episcopali Latii.
Art. 35
§ 1 - Praescripto salvo can. 1490 C.I.C. in supradictis tribunalibus ge­
runt personas patronorum et procuratorum partium pro causis matrimoniaCfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 13: AAS 69 (1977), 15;
can. Codex Iuris Canonici, can. 1420-1437.
Cfr Codex Iuris Canonici, can. 1422; PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ia­
nuarii 1977), 14: AAS 69 (1977), 15.
Cfr Codex Iuris Canonici, can. 1422.
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 14: AAS 69 (1977), 15.
Cfr IOANNES PAULUS II, Litt. Ap. Sollicita cura (26 Decembris 1987), sub «c»: AAS 80
(1988), 123.
42
43
44
46
46
Acta Ioannis Pauli Pp. II
191
libus ii qui, in Albo Procuratorum et Advocatorum tribunalis Romanae Ro­
tae iam inscripti, a Cardinale Vicario comprobantur.
§ 2 - Alii patroni et procuratores, iis non exceptis qui in indicibus con­
tinentur ceterorum tribunalium ecclesiasticorum, patrocinium suscipere pos­
sunt dumtaxat si in singulis casibus a Cardinale Vicario comprobantur.
47
§ 3 - Peritorum agere partes possunt ii qui a Cardinale Vicario per ip­
sius decretum admittuntur.
Art. 36
§ 1 - Vicarius iudicialis administrativam, disciplinarem et oeconomicam
sui tribunalis auctoritatem exercet atque Moderatori rationem reddere debet.
48
§ 2 - Singula tribunalia propriam administrationem habent.
49
§ 3 - Tribunalia, prout eorum iuridica condicio patitur, mandata serva­
bunt quae dabit Conferentia episcopalis Italiae tam de regimine administra­
tivo quam de normis ad opus patronorum temperandum.
Art. 37
Vicarius iudicialis cuiusque tribunalis interiores regulas sui tribunalis
Cardinali Vicario exhibet ab eo per decretum comprobandas, Conferentia
episcopali Latii audita si agitur de regulis ad tribunal Primae Instantiae
spectantibus pro causis nullitatis matrimonii, itemque de tribunali Appella­
tionis. Hae regulae, quae adduntur iis, quas iam decernunt Codex Iuris Ca­
nonici et praescripta Conferentiae episcopalis Italiae, prout superiore articu­
lo sunt memorata, rationes definire debent ad administrativum, disciplinare
et oeconomicum tribunalis opus gubernandum.
50
Cfr Conferentia episcopalis Italiae, Norme circa il regime amministrativo dei Tribunali
Ecclesiastici Regionali italiam e l'attività di patrocinio svolta presso gli stessi, 5 § 1: Notiziario
della C.E.I, n. 2, 26 Martii 1997.
41
48
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 15: AAS 69 (1977), 15-16.
49
Cfr ibid., 13: l.m. 15; IOANNES PAULUS II, Litt. Ap, Sollicita cura (26 Decembris 1987),
sub «d»: AAS 80 (1988),
50
123.
Cfr PAULUS VI, Const. Ap. Vicariae potestatis (6 Ianuarii 1977), 16-17: AAS 69 (1977), 16.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
192
Art. 38
§ 1 - Tribunal ordinarium dioecesis Romanae, quod cann. 1419-1437
C.I.C. regitur, munus in causis explet quas Codex committit tribunali dioe­
cesano primi gradus, exceptis causis nullitatis matrimonii.
§ 2 - Tribunal ordinarium agitât causas quoque Sanctorum, secundum
peculiaria mandata quae Apostolica Sedes edixit, causas solutionis super ra­
to et non consummato, causas solutionis vinculi in favorem fidei.
§ 3 - Ad eius Vicarium iudicialem pertinet exquirere elementa, quae ad
definiendum forum competens can. 1673 nn. 3-4 C.I.C. poscit, itemque
suum dare congruum consensum.
51
§ 4 - Ab hoc tribunali appellatur ad tribunal Appellationis Vicariatus
Romani vel ad tribunal Romanae Rotae.
52
Art. 39
§ 1 - Tribunal Primae Instantiae pro causis nullitatis matrimonii pote­
statem habet, haud secus quam statuitur Litteris Apostolicis motu proprio
datis, quarum titulus Qua cura, tractandi causas nullitatis matrimonii Latii.
53
§ 2 - Ab hoc tribunali ad tribunal Appellationis Vicariatus Romani vel
ad tribunal Romanae Rotae appellatur.
Art. 40
§ 1 - Tribunal Appellationis causas excutit quae in primo gradu sunt
definitae:
- a Tribunali ordinario dioecesis Romanae;
- a Tribunali Primae Instantiae pro causis nullitatis matrimonii regionis
Latii;
- a Tribunalibus regionalibus Campano ac Sardiniensi pro causis nulli­
tatis matrimonii;
5 1
PONTIFICIA COMMISSIO CODICI IURIS CANONICI AUTHENTICE INTERPRETANDO, Responsio diei
28 Februarii 1986: AAS 78 (1986), 1323.
52
Cfr IOANNES PAULUS I I , Litt. Ap. Sollicita cura (26 Decembris 1987), sub «a»: AAS 80
(1988), 123.
53
Cfr sub I.: AAS 30 (1938), 412; Codex Iuris Canonici, can. 1423 § 2.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
193
- a Tribunalibus dioecesanis dioecesium Latii;
- a Tribunali Ordinariatus Militaris pro Italia;
- a Tribunali Praelaturae personalis Sanctae Crucis et Operis Dei;
54
55
§ 2 - Ab hoc tribunali ad Rotae Romanae tribunal appellatur.
Hae leges normaeque volumus nunc et futuro de tempore plenam vim
habeant initio ducto a die i mensis Maii, anno MCMXCVIII, minime obstanti­
bus quibuslibet rebus contrariis, etiam Constitutionibus et Apostolicis Ordi­
nationibus, quas Nos Decessoresque Nostri statuimus, aliisque praescriptis,
vel peculiarissima mentione dignis.
56
Datum Romae, apud S. Petrum, die i mensis Ianuarii, in sollemnitate
Sanctae Dei Genetricis Mariae, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
IOANNES PAULUS PP. II
II
PARANATINGUENSIS
In Brasilia nova conditur Praelatura territorialis Paranatinguensis
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ecclesia sancta Dei in omni floret terrarum orbis plaga; quapropter no­
vae passim constituuntur episcopales sedes quae simul eiusdem floris prae­
clara sunt documenta. Communi hinc consilio Venerabiles Fratres Gentilis
Delázari Episcopus Sinopensis, tum etiam Antonius Sarto Antistes Barragartiensis et Osorius Villebaldus Stoffel Apostolicus Administrator Rondonopolitanus, ab hac Sede efflagitaverunt ut, dicionum ecclesiasticarum sua­
rum finibus contractis, nova inde excitaretur Praelatura territorialis. Iudi­
cio autem percepto Venerabilis Fratris Alfii Rapisarda Archiepiscopi titulo
Cannensis et in Brasilia Nuntii Apostolici, adsentiente pariter ipsa Congre54
Cfr SUPREMUM TRIBUNAL SIGNATURAE APOSTOLICAE, Decretum prot. 4420/88 SAT, diei 22
Septembris 1988.
Cfr ID., Decretum prot. 4419/1196 SAT, diei 15 Ianuarii 1996.
Codex Iuris Canonici, can. 1444.
55
56
1 3 - A A . S.
194
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
gatione pro Episcopis, has preces benigne ipsi suscepimus. De plenitudine
ideo potestatis Nostrae apostolicae a memoratis dioecesibus Sinopensi et
Barragartiensi et Rondonopolitana seiungimus universam regionem, prout
lege in praesens civili definitur, municipiorum vulgaribus appellatorum no­
minibus: Paranatinga, Nova Brasilândia, Planalto da Serra, Campinápolis,
Novo Sao Joaquim, Gaucha do Norte; quibus ex ita detractis locia novam
Praelaturam territorialem deinceps Paranatinguensem nominandam iisdem­
que circumscriptam limitibus quibus praedicta simul sumpta municipia ad
vigentem civilem legem terminantur erigimus atque constituimus. Praelatu­
rae sedem in urbe defigimus vulgo vocitata Paranatinga, ubi aedem Deo in
honorem Sancti Francisci Xaverii dicatam ad gradum evehimus Ecclesiae
Cathedralis cui addimus honores et decores quibus reliqua cathedralia
fruuntur templa. Paranatinguensis Praelaturae territorialis pro tempore
Episcopo Praelato iura tribuimus, officia imponimus quibus ceteri item
Praesules locorum Ordinarii ornantur adligantur. Praelaturam Paranatin­
guensem Metropolitanae Ecclesiae Cuiabensi suffraganeam subdimus eius­
que Episcopum metropolitico iuris Archiepiscopi pro tempore illius Eccle­
siae Metropolitanae subicimus. Sustentationi Praesulis conditae ita Praela­
turae territorialis providebitur Curiae ipsius emolumentis tum fidelium
oblationibus necnon portione ei obveniente ex partitione bonorum secun­
dum normam canonis 122 Codicis Iuris Canonici efficienda. Novae Praela­
turae huius Pastori quam primum Collegium Consultorum ex communis re­
gula iuris adsistat. De Seminarii aedificatione atque candidatorum institu­
tione servanda erunt iuris communis praescripta, ante oculos praesertim
normis quas Congregatio de Institutione Catholica huc usque protulit. Se­
lecti Seminarii alumni philosophicis ac theologicis educandi disciplinis tum
etiam superiora ad studia complenda Romam mittentur ad Pontificium
Collegium Pium Brasiliense. Quod denique spectat ad Praelaturae regimen,
bonorum administrationem, praelatitii Administratoris « sede vacante » elec­
tionem necnon christifidelium iura atque officia aliaque id genus ea quae
sacri praestituunt canones, implentor. Simul ac Paranatinguensis Praelatu­
rae territorialis erectio erit ad effectum deducta, eo ipso facto sacerdotes dicioni illi indicabuntur adscripti cuius in finibus ecclesiasticum obtinent
munus; ceteri vero presbyteri Seminariique tirones illi communitati incardi­
nati persistent vel incardinabuntur ubi legitimum occupant domicilium. Ac­
ta autem et documenta quae novam hanc Praelaturam eiusque clericos et
fideles necnon temporalia bona fortassis respiciunt, ab ipsis Curiis Sinopensi
195
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Barragartiensi Rondonopolitana ad Curiam Paranatinguensem primo quo­
que tempore transvehantur. Haec, ut quam accuratissime perficiantur, Ve­
nerabilem Fratrem designamus Alfìum Rapisarda in Brasilia Apostolicum
Nuntium aut, eo forte absente, negotiorum Sanctae Sedis in Brasilia cura­
torem, necessarias iisdem tribuentes facultates etiam subdelegandi, ad effec­
tum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
onere simul iniuncto ad Congregationem pro Episcopis germanum exem­
plum actus ita peractae exsecutionis remittendi. Has denique Apostolicas
Litteras, tam nunc quam deinceps ratas esse volumus suamque plenam
exserere virtutem, contrariis quibusvis causis haudquaquam obsistentibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo tertio mensis De­
cembris, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo septimo, Pontifi­
catus Nostri vicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
BERNARDINUS card. GANTIN
ffi
Secretarius Status
Congr. pro Episcopis Praef.
Eugenius Sevi, Protonot. Apost.
Marcellus
Rossetti,
Protonot.
Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 424.527
III
GU ANT AN AMEN. - BARACOËN.
In Cuba noya conditur dioecesis Guantanamensis-Baracoënsis.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Spirituali Christifidelium bono studens efficacius consulere, Venerabilis
Frater Petrus Clarus Meurice Estiu, Archiepiscopus Metropolita Sancti Ia­
cobi in Cuba, audita Conferentia Episcoporum eiusdem Nationis, ab hac
Apostolica Sede petivit ut quodam detracto territorio a circumscriptione ec­
clesiastica sua nova conderetur dioecesis. Nos, Qui gravissimo fungimur mu­
nere Supremi Pastoris totius gregis Dominici, praehabito faventi voto Vene­
rabilis Fratris Beniamini Stella, Archiepiscopi titulo Midilensis, in memora-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
196
ta Natione Apostolici Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopis ad­
motae postulationi libenter concedendum esse putavimus. Summa igitur
Nostra potestate sequentia decernimus: ab archidioecesi Sancti Iacobi in
Cuba separamus territorium civilis provinciae « Guantánamo », atque ex ita
distracto territorio novam constituimus dioecesim Guantanamensem-Baracoënsem, quae iisdem limitabitur finibus, quibus praefatum territorium
nunc terminatur. Sic conditae dioecesis sedem in urbe « Guantánamo » poni­
mus, ibique exstans templum, Deo in honorem Sanctae Catharinae « de
Ricci » dicatum, ad gradum et dignitatem cathedralis ecclesiae evehimus.
Praeterea dioecesim Guantanamensem-Baracoënsem suffraganeam facimus
metropolitanae Sedi Sancti Iacobi in Cuba eiusque Episcopum metropoliti­
co iuri Archiepiscopi eiusdem Ecclesiae metropolitanae pro tempore subici­
mus. Cetera vero secundum canonicas leges temperentur. Quae statuimus,
perficienda committimus memorato Apostolico Nuntio vel, absente eo, illi,
qui curat negotia Sanctae Sedis in Cuba, eisdem tribuentes necessarias et
opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad
Congregationem pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae exse­
cutionis, cum primum fas erit, remittendi. Hanc denique Constitutionem
Nostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet re­
bus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto et vicesimo mensis
Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo octavo, Pontifi­
catus Nostri vicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
83 BERNARDINUS card. GANTIN
Secretarius Status
Congr. pro Episcopis Praef.
Eugenius Sevi, Protonot. Apost.
Marcellus
Loco © Plumbi
In Secret. Status tab., n. 426.436
Rossetti,
Protonot.
Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
197
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Venerabili Servo Dei Zephyrino Giménez Malla caelitum tribuuntur beatorum
honores.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Ex omnibus gentibus et tribubus et
populis et linguis stantes ante thronum et in conspectu Agni, amicti stolis
albis, et palmae in manibus eorum » (Apc 7, 9) a Sancto Ioanne conspiciebantur illos inter iam glorificatos qui magnam transierant per tribulationem.
Dei Servi Zephyrini Giménez Malla in fastos beatorum perscriptio ean­
dem illam S. Ioannis Evangelistae confirmat corroboratque visionem, cum
ad populum is pertinuerit peculiarem, Cingarorum videlicet, varias disseminatum per nationes, qui haud est semper recte intellectus saepiusque immo
despectus atque etiam iniuriis conflictatus. Hispanorum ipse filius Cingaro­
rum Zephyrinus in oppidulo natus est Fragae intra fines dioecesis Oscensis,
vicesimo sexto Augusti mensis die, anno millesimo octingentesimo sexagesi­
mo primo, eodem quo est etiam die lustrica expiatus aqua. Scholas quam­
quam numquam obierat litterasque ideo prorsus ignoraverat, apud suam
tamen familiam morum didicit probitatem altumque simul religionis sen­
sum percepit, Ecclesiae interea preces ediscens atque teneram in Mariam
Christi Matrem excolens pietatem. Semitas puer ille regionis Pyrenaeae percurrebat montanas, cum suis contextas manibus venditabat sportulas. Adulescentulus etiamtum semel transiit in perpetuum ad urbem vulgo Barbastro dictam ubi ex Cingarorum consuetudine uxorem suae gentis duxit Teresiam Jiménez Castro. Quod quidem coniugium anno millesimo nongentesi­
mo duodecimo canonicum composuit ad ius, deindeque ritus catholico in
templo adiit atque factus est paulatim christianus vir aliis quoque in exem­
plum. Suos licet numquam generasset liberos, re tamen vera uxoris suae in
filiae locum adoptavit neptim quam numquam uti propriam filiam non
adamabat quamque alicui honestissimo Cingaro in matrimonium collocavit.
Bestiarum deditus mercaturae, rem familiarem sibi potuit prosperam facere
et sua in societate conspicuam, unde pauperibus suae praesertim gentis
etiam subvenire valuit. Quin immo extremis vitae annis liberalitas ipsius in
proximos ad egestatem eum redegit. Ab omnibus magni quidem aestimatus
honestatis exemplar effulsit ac religiosae vere adiectionis. Pacis amantissi-
198
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
mus et facultate praeditus, animorum inter se conciliandorum destinatus
est saepius veluti arbiter qui dissensiones inter Cingaros incolasque loci
exortas placaret. Omni ex parte integerrimus in animalibus emendis ac ven­
dendis numquam is quemquam fefellit. Nihilo tamen minus ut bonus Chri­
sti discipulus per iniuriam est furti accusatus vinculisque duos menses inde
detentus donec innocens est in iudicio probatus. Insignem prae se ferens fi­
dei ac religiosae observantiae speciem, Eucharisticis cotidie intererat sacris,
ubi Synaxim suscipiebat corollamque precatoriam Marialem persolvebat.
Licet legere aut scribere numquam ipse didicisset, socius tamen in plures
ascitus est sodalitates religiosas: Feriae Quintae Eucharisticae, Nocturnae
Adorationis, Institutionum Sancti Vincentii de Paul. Sodalis praeterea fuit
Tertii Ordinis Franciscalis. Catechismum parvulis tradere iuvabat magnope­
re eum, quibus nempe eventus ex Bibliis narrabat. Intestinum cum Hispa­
norum bellum saevire coepisset, altera in mensis Iulii parte anno MCMXXXVI
sua in urbe Barbastro comprehensus est quod iuvenem defendisset fortiter
sacerdotem quem per oppidi trahebant vias in carcerem indigne detrusuri.
Eius in vestis sinu precatoriam reppererunt Marianam coronam quam num­
quam apud se non custodiebat. Liberum illum fore promisit quidam maleficorum, si precari desiisset eandemque sibi tradidisset corollam. Maluit nihi­
lo setius in carcere Zephyrinus persistere suoque etiam obviam procedere
martyrio. Ita factum est ut altero mensis Augusti die anno MCMXXXVI ante
parietem coemeterii urbis Barbastri illum glandibus plumbeis interimerent,
qui rosarium manu arcte tenens verbaque « vivat Rex Christus » proferens
periit. Anno MCMXCIII ab episcopo Barbastri Beatificationis instituta est et
incepta causa. Nostro autem in conspectu die decimo septimo Decembris
mensis anno MCMXCVI prodiit super martyrio decretum, ubi ritus beatifica­
tionis constituimus ut Romae die quarto Maii mensis insequentis anni perageretur. Hodie igitur, sexto Paschatis dominico die, ritum tantopere quidem
exspectatum et exoptatum licuit nobis plane laetantibus exsequi, quo quinque
Dei Servis beatitudinis caelestis honorem ac liturgicum cultum concedere po­
tuimus, etiam hic celebrato Zephyrino Giménez Malla, de quo sequentem pro­
tulimus magna voce animique consolatione sollemnem formulam:
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Ambrosii Echebarria Arroita, Episcopi
Barbastrensis-Montisonensis, Victoris Aloisii Mondello, Archiepiscopi Rheginensis-Bovensis, Iulii Nicolini, Episcopi Cremonensis, et Iulii Henrici Prado
Bolaños, Episcopi Pastopolitani, necnon plurimorum aliorum Fratrum in
episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de
Acta Ioannis Pauli Pp
199
II
Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem faci­
mus ut Venerabiles Servi Dei Florentinus Asensio Barroso, Zephyrinus Gi­
ménez Malla, Caietanus Catanoso, Henricus Rebuschini et Maria ab Incar­
natione Rosal Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum:
Florentini Asensio Barroso die nona Augusti; Zephyrini Giménez Malla die
quarta Maii; Caietani Catanoso die vicesima Septembris; Henrici Rebuschini
die decima Maii; et Mariae ab Incarnatione Rosai die vicesima septima Oc­
tobris in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine
Patris et Filii et Spiritus Sancti.
Hisce quae Litteris sollemniter decrevimus fierique censuimus in poste­
rum pariter valere volumus suamque plene exserere vim, quibuslibet causis
haudquaquam obsistentibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv
mensis Maii anno MCMXCVII, Pontificatus nostri undevicesimo.
ffi ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 88 Sigilli
In Secret.. Status tab., n. 416.928
II
Templum paroeciale Deo dicatum in honorem Sancti Kuniberti episcopi in Colo­
nia ad gradum Basilicae minoris evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Prae oculis semper habentes spiritale
Christifidelium bonum, laetamur sane quotiescumque occasio Nobis datur
divinum cultum diffundendi atque sacras in toto orbe aedes exornandi.
Ideoque, cum Venerabilis Frater Noster Ioachim Meisner, Archiepiscopus
Coloniensis, cleri populique vota interpretatus, rogaverit ut templum paroe­
ciale Deo dicatum in honorem Sancti Kuniberti episcopi in Colonia situm
ad dignitatem Basilicae minoris eveheretur, petitioni illi libenti animo obse­
cundare volumus. Itaque de Congregationis de Cultu Divino et Disciplina
Sacramentorum consultu, Apostolicae potestatis Nostrae plenitudine, statui­
mus ut sacra illa aedes ad titulum ac dignitatem Basilicae minoris evehatur, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis hoc nomine insi­
gnibus rite competunt, secundum Decretum « De titulo Basilicae minoris »,
200
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX datum. Contrariis quibusvis non
obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi
mensis Ianuarii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco © Sigilli
In Secret. Status tab., n. 424.521
III
Ecclesia paroecialis Sanctissimae Trinitati dicata in oppido v.d. « Krosno » ad
gradum Basilicae minoris evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Ut Trinitas glorificetur, ex qua omnia
oriuntur et ad quam omnia vergunt » (Tertio millennio adveniente, 56), nullam
omnino omittere volumus occasionem populi Dei pietati favendi, praesertim
hoc tempore praeparationis ad Magnum Iubilaeum anni MM.
Libentes idcirco concedimus postulationi Venerabilis Fratris Iosephi Micha­
lik, Archiepiscopi Premisliensis Latinorum, petenti ut templum paroeciale in
oppido v.d. « Krosno » exstans dignitate Basilicae minoris exornetur, confisi sa­
ne fore ut hoc privilegium haud parum conferat ad bonum populi Dei illius
archidioecesis adque divinam gratiam abundantius super ipsum fundendam.
De consilio ideo Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramento­
rum, potestate Nostra Apostolica, per has Litteras statuimus, ut Ecclesia pa­
roecialis Sanctissimae Trinitati dicata in oppido v.d. « Krosno », titulo et digni­
tate Basilicae minoris fruatur, iuribus additis et privilegiis huiusmodi templo­
rum propriis, servatis iis quae iuxta Decretum «De titulo Basilicae minoris»
die ix mensis Novembris, anno MCMLXXXIX, datum servanda sunt. Haec vero
nunc et in posterum firma esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx
mensis Ianuarii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
© ANGELUS card. SODANO
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 424.743
Secretarius Status
Acta Ioannis Pauli Pp. II
201
IV
Ecclesia Sanctae Sophiae, in Via Cornelia seu Boccea Romae sita, ad Basilicae
minoris gradum dignitatemque evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Consueverunt Romani Pontifices, No­
stri Decessores, sacra templa, quae in catholico orbe singulari refulgent de­
core, iustis honoribus privilegiisque ditare. Quibus adscribenda esse videtur
ecclesia Sanctae Sophiae in Via Cornelia seu Boccea hic Romae dicata, quae
pia voluntate Cardinalis Iosephi Slipyi, Archiepiscopi Maioris Leopolitani
Ucrainorum, viri insignis fide, bo. mem., est aedificata uti centrum sacerdo­
talium vocationum ac, praesertim, spiritualis vitae pro fidelibus eiusdem ri­
tus alma in Urbe degentibus. Quapropter, cum Venerabilis Frater Ivanus
Chôma, Episcopus titulo Patarensis, nomine Archiepiscopatus Maioris Leo­
politani Ucrainorum, litteris die vi mensis Novembris superiore anno datis,
cleri populique vota etiam expromens, postulaverit ut templum idem titulo
ac dignitate Basilicae minoris honestaremus, Nos, praecipuae benevolentiae
documentum dilectis Ucrainis filiis cupientes praebere, memorati Praesulis
precibus perquam libenter obsecundandum esse putamus. Ratis igitur plane
habitis iis quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum,
tributis a Nobis facultatibus, hac in re egit, summa Apostolica potestate,
harum Litterarum virtute perpetuumque in modum ecclesiam, quam dixi­
mus, ad Basilicae minoris gradum dignitatemque evehimus, omnibus factis
iuribus ac liturgicis concessionibus, quae sacris aedibus hoc nomine exorna­
tis rite competunt, iis tamen servatis, quae secundum Decretum « De titulo
Basilicae minoris » die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX editum, ser­
vanda sunt. Has denique Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus,
contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxi
mensis Ianuarii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
SB ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 88 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 426.334
202
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ALLOCUTIONES
I
Ad eos qui plenario coetui Pontificalium Operum ad missiones fovendas interfue­
runt.*
Venerati
Fratelli
Carissimi
Collaboratori
Direttori
e
nell'episcopato,
Nazionali,
Collaboratrici
nelle
Pontificie
Opere
Missionarie!
1. Sono lieto di rivolgere a ciascuno di voi il mio cordiale benvenuto.
Saluto e ringrazio, in particolare, Mons. Charles Schleck, Segretario Aggiun­
to della Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli e Presidente delle
Pontifìcie Opere Missionarie, per le cordiali espressioni con le quali ha volu­
to farsi interprete dei sentimenti di tutti voi. Saluto, altresì, i Segretari Ge­
nerali e i Direttori Nazionali, convenuti a Roma per l'annuale Assemblea
generale di così benemerite Istituzioni.
Il vostro incontro coincide quest'anno con due importanti anniversari: il
centosettantacinquesimo di fondazione della Pontificia Opera della Propaga­
zione della Fede ed il settantacinquesimo del Motu Proprio Romanorum
Pontificum con cui il mio venerato predecessore, il Papa Pio XI, concesse il
titolo di « Pontificie » alle Opere della Propagazione della Fede, dell'Infanzia
Missionaria e di San Pietro Apostolo. E sono certo che la celebrazione di
queste due singolari ricorrenze contribuirà ad incrementare nel popolo di
Dio l'impegno missionario.
2. E ormai consolidata tradizione che ogni anno si svolga, durante il
mese di Maggio, la vostra Assemblea generale. Quest'anno, in ricordo della
fondazione dell'Opera della Propagazione della Fede, avete voluto tenere
una speciale sessione pastorale, soffermandovi sulla figura e sull'opera di
due straordinarie donne: la Venerabile Maria-Paolina Jaricot e la Patrona
delle Missioni, Santa Teresa di Gesù Bambino.
La prima, giovane laica nata a Lione nel 1799, ebbe particolarmente a
cuore i problemi delle missioni cattoliche del suo tempo. Appartenente ad
un'associazione fondata dai Padri delle Missioni Estere di Parigi, fu pionie* Die 15 Maii 1997.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
203
ra della cooperazione missionaria organizzata. Infatti, con le operaie della
fabbrica di seta, diretta da sua sorella e da suo cognato, si propose di aiu­
tare le Missioni per mezzo della preghiera e di un piccolo obolo settimanale.
Ispirandosi a tale iniziativa, che ha meritato alla Venerabile Maria-Pao­
lina il titolo di fondatrice dell'Opera della Propagazione della Fede, il
3 maggio 1822 un gruppo di laici assegnò all'associazione per la Propagazio­
ne della Fede un carattere più universale. Animati da una carità senza con­
fini, essi affermavano: « Siamo cattolici, di conseguenza non dobbiamo so­
stenere questa o quell'altra missione in particolare, ma tutte le missioni del
mondo ». Proprio per questo essi scelsero come motto: Ubique per Orbem,
successivamente assunto dall'Opera della Propagazione della Fede e dalle
altre Opere Missionarie.
3. Carissimi fratelli e sorelle! Maria-Paolina, giovane donna attenta alla
voce dello Spirito, anticipò profeticamente quanto il Magistero pontifìcio e
il Concilio Ecumenico Vaticano II avrebbero in seguito sottolineato, ponen­
do in luce il carattere missionario dell'intero Popolo di Dio ed il contributo
specifico che i laici sono chiamati ad offrire all'attività evangelizzatrice del­
la Chiesa.
Sull'esempio di questa donna coraggiosa, voi siete oggi chiamati a pro­
muovere una sempre più fraterna collaborazione tra le Chiese, suscitando e
formando numerosi collaboratori per la causa missionaria. Sappiate infonde­
re in essi la passione per l'annuncio del Vangelo ed il desiderio di sostenere
l'impegno delle giovani Chiese. Questa cooperazione sarà efficace, se sarà in­
cessantemente sostenuta dalla preghiera, dai sacrifìci e dall'anelito costante
verso la santità. Solo questo clima di tensione spirituale ed apostolica potrà
porre le condizioni per lo sviluppo di numerose vocazioni missionarie e per
il generoso sostegno alle attività missionarie.
4. L'altra figura sulla quale voi avete voluto riflettere nel corso della
vostra Assemblea è Santa Teresa del Bambino Gesù, proclamata « Patrona
delle Missioni » dal mio venerato predecessore Papa Pio XI il 14 dicembre
1927, e della quale celebriamo quest'anno il centenario della morte. Benché
chiamata alla vita contemplativa, Teresa del Bambino Gesù visse in piena
sintonia con la realtà missionaria della Chiesa universale. Suo sommo desi­
derio era amare e fare amare il Signore, lavorando per la glorificazione della
Chiesa e la salvezza delle anime, come affermava nella preghiera in cui of­
friva se stessa quale vittima di olocausto all'amore misericordioso.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
204
L'esperienza della piccola Teresa rappresenta una via singolare di dedi­
zione alla causa dell'evangelizzazione, che si radica nel cammino di santità,
presupposto indispensabile di ogni vocazione missionaria. Come ricordavo
nell'Enciclica Redemptoris missio, « l'universale vocazione alla santità è
strettamente collegata all'universale vocazione alla missione: ogni fedele è
chiamato alla santità e alla missione. Tale è stato il voto ardente del Conci­
lio neu'auspicare "con la luce di Cristo, riflessa sul volto della Chiesa, di il­
luminare tutti gli uomini, annunziando il Vangelo ad ogni creatura". La
spiritualità missionaria della Chiesa è un cammino verso la santità
5. Cari Direttori Nazionali, questo è il vostro compito: ricercare con ogni
mezzo di favorire in tutta la Comunità cristiana un rinnovato ardore mis­
sionario. A partire da tale impeto apostolico, ciascuna delle Opere — la
Propagazione della Fede, l'Infanzia Missionaria, san Pietro Apostolo e l'U­
nione Missionaria — è chiamata a realizzare il suo impegno specifico e inso­
stituibile, « sia per infondere nei cattolici, fin dall'infanzia, uno spirito vera­
mente universale e missionario, sia per favorire un'adeguata raccolta di sus­
sidi a vantaggio di tutte le missioni... e suscitare vocazioni "ad gentes" e
"ad vitam" sia nelle chiese antiche come in quelle più giovani ».
Carissimi fratelli e sorelle! Mentre auspico che la preparazione al Grande
Giubileo dell'Anno Duemila costituisca per tutti voi un'ulteriore occasione
di rinnovato impegno a servizio della causa del Vangelo, affido voi ed i vo­
stri Collaboratori alla materna protezione di Maria, Stella dell'evangelizza­
zione, e vi imparto di cuore una speciale Benedizione Apostolica.
2
II
Ad Africae meridionalis episcopos.*
Dear
Brother
Bishops,
1. With heartfelt affection in the Lord I greet you — the members of
the Southern African Catholic Bishops' Conference, representing the Church
in Botswana, South Africa and Swaziland — and I thank God for "the Joy
1
N. 90.
2
Redemptoris missio, 84.
* Die 19 Maii 1997.
205
Acta Ioannis Pauli Pp. II
and comfort of your love". Your ad Limina visit is a further occasion for
us to affírm our collégial communion and strengthen the bonds of love and
peace which give us support and encouragement in the service of the one
Church of Christ. My prayer is that in this time of préparation for the
Great Jubilee of the Year 2000 the whole Catholic community of Southern
Africa will be profoundly inspired by "a true longing for holiness, a deep
desire for conversion and personal renewal". As Successors of the Apostles
you have a particular role to play in this préparation. You have to be "examples to the flock" and masters of "life according to the Spirit" (Rom
8:5). Saint Augustine reminds us of the seriousness of our responsibilities
when he writes: "Besides being a Christian ... I am a leader also, and for
this shall render to God an account of my ministry". Let us pray that the
Lord Jesus Christ will not find us wanting in our mission as Teachers,
Priests and Shepherds of his flock!
1
2
3
4
2. Since your last ad Limina visit, your ministry has had to adapt to
radically new social and politicai conditions. During my brief visit to South
Africa in September 1995 I had a first-hand expérience of the new spirit
animating the country's people and their leaders. While enormous problems
still remain to be solved, there is renewed enthusiasm for building a nation
of freedom and justice for ail. Certainly, the wounds of the past will take a
long time to heal and much effort will be needed to bring about a real and
transforming reconciliation. An important start has been made, and in this
process the Church has a vital contribution to offer, especially through the
formation of consciences in the moral and religious truths and values constituting the necessary foundation of a society which seeks to be worthy of
man and of his transcendent destiny. During the apartheid era you and
your collaborator were often called upon to show that "the word of God is
not fettered". Now you must continue, boldly proclaiming the "truth of
the Gospel" to the faithful and to all men and women of good will. Just
as in the past you taught that every form of racism is an intolerable af­
front to the inalienable dignity of human beings, so now you proclaim that
5
6
Cf, Phlm, v. !..
Tertio millennio adveniente, 42.
1 Pt 5:3.
Sermon 46: De pastoribus, 2.
2 Tm 2:9.
« Gai 2:5.
1
2
3
4
5
206
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
peace and justice can be truly established only when the deadly cycle of
violence and vindictiveness is replaced by the grâce of forgiveness.
The Post-Synodal Apostolic Exhortation Ecclesia in Africa calis on the
Bishops of the continent to ask themselves two fundamental questions:
How must the Church carry out her evangelizing mission as the Year 2000
approaches? How can African Christians become ever more faithful witnesses to the Lord Jesus? Returning again and again to these same questions,
individually in your own prayer and collectively through the reflection and
study of your Conference, you will surely conclude with the Synod that the
challenge lies essentially in the appropriate formation of the agents of
evangelization. "The whole People of God in the theological understanding
of Lumen gentium — this People, which comprises the members of the
Body of Christ in its entirety — has received the mandate... to proclaim
the Gospel... The whole community needs to be trained, motivated and
empowered for evangelization, each according to his or her specific role
within the Church". Nothing is more important for the future of the
Church and for the service of society than the sound training of priests, re­
ligious and lay faithful.
7
8
9
3. The laity are playing a more and more active, responsible and irreplaceable role in your particular Churches. As a priestly people, they carry
on Christ's redemptive work by offering their li ves in worship and self-giving love of God and neighbour; as a prophétie people, they accept the
Gospel in faith and proclaim it in word and action in the varied circumstances of daily life; and as a kingly people, they serve their brothers and
sisters in justice and charity. The better they understand the implications
of their Baptism, the more they will see their family and professional du­
ties, their civic responsibilities and socio-political activities, as a call to exert an influence aimed at changing ways of thinking and the very struc­
tures of society, so that they will better reflect God's plan for the human
family. Continue to inspire the laity to build a society marked by truth,
honesty, solidarity and reconciliation. Continue to encourage young people
to believe in their future and to build that future in committed service of
10
11
7
8
6
10
11
Cf. Message for the 1997 World Day of Peace, 3.
Cf. No. 46.
Ecclesia in Africa, 53.
Cf. Rom 12:1-2.
Cf. Ecclesia in Africa, 54.
207
Acta Ioannis Pauli Pp. II
the common good and involvement in the public sphère, rejecting all selfishness, corruption, and power-seeking.
4. In an increasingly urbanized and secularized society, the lay faithful
need special pastoral help in safeguarding the many positive éléments of
African family traditions. Where it has remained intact, the African family
is that "community of générations" in which essential human and spiritual
values are handed on, making it the basic cell and building-block of society
and the first school of Christian life. Every Diocèse and every parish needs
a programme of family apostolate and marriage préparation in which the
full truth of God's plan regarding love and life is presented unambiguously.
As Shepherds you must be watchful that the Church's teaching on conjugal
love is faithfully taught by priests, theologians and pastoral workers. I
strongly recommend to your attention the recent documents of the Holy
See regarding those vital questions in which State législation and public
campaigns increasingly clash with Christian moral principies, e ven subjecting individuáis and couples to economic or social pressures, and thereby
undermining their dignity and freedom.
This is especially true with regard to abortion. As well as being a crime
against the innocent unborn, this terrible reality has most deleterious effects on the people directly involved and on society itself, which no longer
surrounds life with absolute respect but subordinates it — a supreme hu­
man good — to lesser goods or practical advantages. At a time of fresh attacks on the sanctity and inviolability of human life, you have rightly restated the universal and unchanging moral truths and increased your ef­
forts to inspire families and young people to accept their decisive responsibility to sustain, foster and treasure the gift of every human life. I can only commend you for responding with pastoral concern to the harm done by
intrinsically unjust laws, and I encourage you to continue to help the
faithful in the promotion of social institutions, civil législation and national
policies which support family values and family rights.
12
5. The Church's présence in the field of éducation is a crucial part of
her efforts to train the laity. Even during the dark years of apartheid,
Catholic schools made an immense contribution to the human and religious
formation of children and young people of ail races and social classes. In
the présence of policies which could be interpreted as endangering the iden12
Cf. Familiaris consortio, 44.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
208
tity of Catholic schools, it is well to recali that the Church's inalienable
right to establish schools freely corresponds to the right of parents to pro­
vide their children with an éducation in harmony with their convictions.
It is important that the Church should do all she can to provide and maintain schools at every level, but it is also legitímate to hope that the State
which ought to represent and foster the best interests of its Citizens will
support such schools, enabling them to maintain their identity and making
it effectively possible for parents to exercise their right to choose the kind
of éducation they wish for their children.
13
6. Dear Brothers, you are the ones principally responsible for the train­
ing of your priests. The formation and Christian life of the laity dépend to
an extraordinary degree on the service which only the ordained ministers
of the Gospel can provide. Your Quinquennial Reports indicate that in
some areas the scarcity of priests is making it difficult for every locai com­
munity to gather for the Sunday Eucharist, the célébration of which is the
heart, source and summit of the Church's life. Where priests are not available, other people, especially catechists, lead the community in prayer,
song and reflection. Such gatherings are always held "in expectation of a
priest" and are occasions for praying that the Lord will send more
labourers into his harvest. Great care must be taken to ensure that these
temporary measures do not lead to a misunderstanding of the nature of
Holy Orders and the centrality of the Eucharist.
14
15
16
17
7. The sacramentai and Eucharistie life of your communities is guaranteed in fact by conferring the gift of the Holy Spirit through Ordination,
thereby associating priests, both diocesan and religious, with your own
apostolic ministry. The Special Assembly for Africa of the Synod of Bishops laid emphasis on the need for care in selecting candidates for the
priesthood. "The Bishop should make a point of visiting (his seminarians)
often and in some way 'being' with them, as a way of giving significant
expression to his responsibility for the formation of candidates for the
18
Cf. Gravissimum educationis, 8.
Cf. Lumen gentium, 11.
Congrégation for Divine Worship: Directory for Sunday Célébrations in the Absence of a
Priest, 27.
Cf. Mt 9:38.
Cf.. Pastores dabo vobis, 48.
Cf. Nos. 94-95..
13
14
15
16
17
18
Acta Ioannis Pauli Pp. II
209
priesthood". By word and example the Bishop should help these young
men to understand that the priesthood is configuration to Christ, Bridegroom and Head of the Church, but also Victim and humble Servant. A
seminary and a presbyterate energized by prayer, mutual support and
friendship fosters the spirit of Willing obédience which disposes every priest
to fulfil the pastoral tasks entrusted to him by his Bishop. The mystery of
the Church as communion is strengthened when episcopal authority is exercised as amoris officium and when priestly obédience is patterned on
Christ the Servant. Furthermore, neither the seminary nor the presbyter­
ate should lead to a privileged style of life. Rather, simplicity and self-denial should be the marks of those who follow the Lord who came "not to
be served but to serve". We should note the timely words of the Directo­
ry for the Life and Ministry of Priests (1994), published by the Congréga­
tion for the Clergy: "A priest could hardly be a true servant and minister
of his brothers and sisters if he were excessively worried about his own
comfort and well-being".
The Synod likewise insisted that future priests must understand the
value of celibacy for the ordained ministry. Seminarians need a human
maturity and spiritual formation which will enable them to be "clear in
their minds and deeply convinced that for the priest celibacy is inseparable
from chastity". Wise Pastors will take special care to impress upon priests
and seminarians that filial dévotion to the Blessed Virgin Mary, asceticism,
self-sacrifice, generosity to others, and priestly fraternity are essential if a
priest is to devote himself to God and God's work with joy and an undivided heart. Expérience shows that opportunities for continuing formation
help priests to safeguard their priestly identity, to grow spiritually, intellectually and pastorally, and to be better equipped to build up the communities entrusted to their care.
19
20
21
22
23
24
25
8. At the same time, the Church in Southern Africa would not be what
she is without the extraordinary gift of consecrated life. Zealous members
of Missionary Congrégations accomplished the plantatio Ecclesiae in your
19
20
21
22
23
24
25
Pastores dabo vobis, 65.
Cf. Jn 13:14.
Cf. Phil 2:7-8.
Mk 10:45.
No. 67.
Cf. Ecclesia in Africa, 95.
Ibid
1 4 - A . A S.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
210
lands, and to their number have been added many new institutes of con­
templative and active life. The consecrated men and women in your Diocè­
ses dépend on you for guidance in their pastoral activities, and they need
your support in living the evangelical counsels. Harmony between Bishops
and consecrated persons is essential to the common good of the family of
God. Religious institutes, acting through their superiors, should always
show "a spirit of communion and co-operation" in their relations with the
Bishops in whose Diocèses they work. Bishops, for their part, should "wel­
come and esteem the charisms of the consecrated life" and give them due
place in diocesan pastoral plans. It is especially important for Bishops to
pay close attention to the formation programmes in institutes of diocesan
right. With prudence and discernment, you should see to it that candi­
dates are carefully selected, and that they receive the integral human, spir­
itual, theological and pastoral formation which will prepare them for their
mission in the Church.
26
27
28
9. In your Diocèses you are the high priests of sacred worship and
"stewards of the mysteries of God". I am aware of your Conference's ef­
forts to mediate the authentic inculturation of worship "so that the faithful
can better understand and live liturgical célébrations". The principie is to
welcome from local cultures "those expressions which are compatible with
aspects of the true and authentic spirit of the Liturgy, in respect for the
substantial unity of the Roman Rite". The task however is a difficult and
delicate one. It can only be successfully carried out as a process in which
every adaptation arises as a deeper assimilation of the Church's patrimony,
completely faithful to the "sacred deposit of the Word of God", the authoritative interprétation of which is entrusted to the whole Episcopal Col­
lege with the Successor of Peter as its foundation of unity. As Ecclesìa in
Africa recognizes, this is one of the greatest challenges for the Church on
your continent on the ève of the third millennium, and it calis for exemplary wisdom and fídelity on the part of the Bishops.
29
30
31
32
33
26
27
28
29
30
31
32
33
Cf. Ecclesia in Africa, 94.
Vita consecrata, 48.
Cf. 1 Th 5:21.
1 Cor 4:1.
Ecclesia in Africa, 64.
Vicesimus quintus annus, 16.
Dei Verbum, 10.
Cf. No. 59.
211
Acta Ioannis Pauli Pp. II
10. Dear Brother Bishops, these are some of the thoughts which your
visit evokes. The Solemnity of Pentecost which we have just celebrated
urges us to pray in union with Mary for a fresh outpouring of the Holy
Spirit upon the Churches entrusted to your pastoral care. Together we ask
this same Spirit to enlighten our minds, fili our hearts with hope and give
us boldness in our undertakings in the service of the Gospel. Confident
that the Lord will continue to increase the fervour of the priests, religious
and laity of Botswana, South Africa and Swaziland, and that the good
work he has begun in them will continue to flourish, I cordially impart
my Apostolic Blessing.
34
III
Ad Italiae episcopos.*
Carissimi
Fratelli
nell'episcopato!
1. Avete scelto di celebrare la vostra Assemblea plenaria nei giorni im­
mediatamente successivi alla Pentecoste: lo Spirito Santo, la cui discesa sul­
la Chiesa nascente abbiamo appena celebrato, illumini e guidi il vostro
ritrovarvi insieme e i vostri lavori.
È per me una gioia essere con voi e condividere le vostre ansie e solleci­
tudini pastorali. Saluto e ringrazio il vostro Presidente, il signor Cardinale
Camillo Ruini, insieme con gli altri Cardinali italiani; saluto pure i Vi­
cepresidenti, con un particolare pensiero di gratitudine per Mons. Giuseppe
Agostino, che ha concluso il suo servizio, e di cordiale augurio per Mons.
Giuseppe Costanzo, eletto a rilevarne la funzione di Vicepresidente. Saluto,
infine, il Segretario Generale e ciascuno di voi, venerati Fratelli nell'episco­
pato, a tutti augurando i frutti dello Spirito nel vostro impegno nelle sin­
gole Diocesi e all'interno della Conferenza Episcopale.
2. La vostra Assemblea ha dedicato ampio spazio al grande tema del­
l'incontro con Gesù Cristo attraverso la Bibbia. Nella Tertio millennio adve­
niente ho sottolineato come sia importante che nel presente anno di
preparazione al grande Giubileo, dedicato a Gesù Cristo, unico Salvatore del
34
Cf. Phil 1:6,
* Die 22 Maii 1997.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
212
mondo, ieri, oggi e sempre, i cristiani « tornino con rinnovato interesse alla
Bibbia, sia per mezzo della sacra liturgia ricca di parole divine, sia me­
diante la pia lettura, sia per mezzo delle iniziative adatte a tale scopo e di
altri sussidi ».
Nonostante il grande impulso che il Concilio Vaticano II ha impresso
agli studi biblici e alla pastorale biblica nelle comunità cristiane, sono infat­
ti ancora troppo numerosi i fedeli che restano privi di un vitale incontro
con le Sacre Scritture e non nutrono adeguatamente la loro fede con la ric­
chezza della parola di Dio contenuta nei testi rivelati. E necessario dunque
compiere un ulteriore sforzo perché essi abbiano largo accesso alla Bibbia.
« Ignorare le Sacre Scritture infatti significa ignorare Cristo », come dice San
Girolamo, dato che tutta la Bibbia ci parla di lui.
Per un efficace incontro con la Sacra Scrittura resta decisivo il riferi­
mento alla Costituzione dogmatica Dei Verbum del Concilio Ecumenico Va­
ticano II. In essa ritroviamo i principi dottrinali e le vie pastorali più ap­
propriate per far sì che l'incontro con il Libro Sacro mantenga la sua in­
trinseca qualità di ascolto della parola di Dio, sia un accostamento esegeti­
camente corretto, diventi fonte di vita spirituale, animi e rinvigorisca tutta
l'azione pastorale, guidi e sostenga il dialogo ecumenico, manifesti la grande
ricchezza anche umana e culturale che scaturisce dalla Bibbia e che ha
prodotto meravigliosi frutti di civiltà in Italia come in tante altre nazioni.
In virtù di questo legame tra fede e cultura, la Bibbia si propone come
testo fondamentale per la formazione delle nuove generazioni, nella cate­
chesi di iniziazione cristiana come anche nell'insegnamento della religione
cattolica impartito nelle scuole.
L'impegnativo compito della nuova evangelizzazione passa, dunque, at­
traverso la riconsegna della Bibbia all'intero popolo di Dio, mediante la sua
proclamazione liturgica, l'omelia e la catechesi, la pratica della lectio divina
ed altre vie ben delineate nella recente Nota pastorale della vostra Con­
ferenza, « La Bibbia nella vita della Chiesa ». Le comunità parrocchiali e
quelle religiose, le associazioni e i movimenti laicali, le famiglie e i giovani
potranno sperimentare così la condiscendenza amorevole di Dio Padre che
mediante la Sacra Scrittura si fa incontro ad ogni uomo manifestando la
natura del suo Figlio unigenito e il suo disegno di salvezza per l'umanità.
Perché la Scrittura sia compresa e accolta dai fedeli in tutto il suo spes­
sore di verità e di regola suprema della nostra fede, è chiaramente neces1
2
3
1
2
3
Cfr Eb 13, 8.
N. 40.
Cfr Lc 24, 27.
Acta Ioannis Pauli Pp
213
II
saria un'opera di accompagnamento che eviti letture superficiali, emotive o
anche strumentali, non illuminate da un sapiente discernimento e ascolto
nello Spirito. È questa una nostra specifica responsabilità di Pastori, coa­
diuvati dai sacerdoti e dai catechisti: la vera e genuina interpretazione e
trasmissione dei testi sacri può avvenire, infatti, soltanto nel seno della
Chiesa, alla luce della vivente Tradizione e sotto la guida del Magistero.
4
3. Dedicando particolare attenzione all'incontro con Gesù Cristo at­
traverso la Bibbia, avete inteso, cari Fratelli, dare impulso alla prepa­
razione di questo speciale Anno Santo, nel quale celebreremo i duemila an­
ni del farsi carne del Verbo di Dio. Conosco l'impegno con il quale ciascuno
di voi nella propria Chiesa particolare, e tutti insieme riuniti nella Con­
ferenza Episcopale, state predisponendovi a questo grande appuntamento.
Me ne rallegro e mi compiaccio con voi.
Un momento saliente di questo cammino di preparazione al Giubileo
sarà il Congresso Eucaristico nazionale in programma per fine settembre a
Bologna, dedicato al tema stesso di questo anno preparatorio, « Gesù Cristo,
unico Salvatore del mondo, ieri, oggi e sempre ». Sarò lieto di potervi incon­
trare a Bologna e ringrazio fin d'ora il Cardinale Giacomo Biffi per lo zelo
con il quale sta preparando questa grande manifestazione di fede nel Cristo
eucaristico e di appartenenza ecclesiale.
4. Porto ancora nel cuore, cari Fratelli, il ricordo del Convegno di Paler­
mo, nel quale tutte le diocesi d'Italia sono convenute insieme per animare
con il Vangelo della carità la vita della nazione. Dopo il Convegno già
avete molto lavorato per dare attuazione alle scelte ivi compiute, nel senso
del primato della vita spirituale, dell'impegno per la nuova evangeliz­
zazione, del rapporto tra fede e cultura, della famiglia, dei giovani, del­
l'amore preferenziale per i poveri, dell'animazione cristiana della vita politi­
ca e sociale.
In particolare il progetto culturale orientato in senso cristiano individua
un fondamentale obiettivo a cui tendere e sul quale fare convergere sensi­
bilità ed energie: quello di una fede che sappia tradursi in opere, in modo
che Gesù Cristo ispiri e sostenga anche l'impegno temporale dei credenti per
il futuro del popolo italiano, come già è avvenuto per il passato. In questa
prospettiva desidero incoraggiare gli sforzi che andate compiendo per una
più incisiva e organica presenza cristiana nell'ambito della comunicazione
sociale, ben sapendo come su questo terreno si giocano oggi sfide decisive.
4
Cfr Dei Verbum, 10.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
214
5. Condivido con voi, carissimi Fratelli, la sollecitudine e anche la preoc­
cupazione per le sorti della nazione italiana. Per la sua unità, per la sua
grande eredità cristiana e per il ruolo conseguente che essa deve saper svol­
gere in Europa.
Il popolo italiano è ricco di energie, capace di affrontare e superare le
difficoltà anche più dure, ma queste energie devono potersi esprimere in
maniera libera e solidale, lasciando spazio e anzi dando impulso a quella
« soggettività della società » che ha i suoi punti di forza nei molteplici cor­
pi e aggregazioni intermedie, e anzitutto nella famiglia che della società,
come della Chiesa, è la cellula base.
Di fronte ai molteplici attacchi che la famiglia subisce oggi anche in
Italia, dove pure essa svolge una particolarmente rilevante funzione sociale,
voglio dire a voi, miei Fratelli nell'episcopato, che sono al vostro fianco sia
nell'azione pastorale a favore della famiglia sia nell'impegno a cui tutti i
cattolici e gli uomini di buona volontà sono chiamati per salvaguardare sul
piano legislativo i diritti propri della famiglia fondata sul matrimonio e per
sollecitare l'assunzione di nuovi provvedimenti e iniziative, riguardo all'oc­
cupazione, all'edilizia, alle normative fiscali, affinché la famiglia e la mater­
nità non siano ingiustamente penalizzate.
Non meno grande, cari Fratelli, so essere la vostra attenzione per la
scuola: sia per la scuola in generale, che deve essere sostenuta anzitutto nel
suo primario compito di educazione e formazione della persona, sia in
specie per la scuola libera. Rinnovo qui, insieme a voi, la richiesta che « si
dia finalmente attuazione concreta alla parità per le scuole non statali, che
offrono un servizio di pubblico interesse, apprezzato e ricercato da molte
famiglie ». Anche in questo campo le legislazioni di molti Paesi dell'Unione
europea possono essere di esempio.
5
6
6. Venerati Fratelli nell'episcopato! Poniamo nel cuore di Maria, nostra
dolce Madre, i progetti maturati in queste giornate di preghiera, di scambi
fraterni, di riflessioni comuni.
Uniti a Maria, ai Martiri e ai Santi che hanno scritto la storia di questa
nazione guardiamo con fiducia ai compiti che ci attendono.
Dio benedica ciascuno di voi e le vostre Chiese. Dio benedica il popolo
italiano, lo confermi nella fede dei padri, gli dia luce di mente e apertura di
cuore per l'edificazione, alle soglie del terzo millennio, della civiltà dell'amore.
5
8
Centesimus annus, 13.
Discorso del 23 febbraio 1997 all'Istituto romano «Villa Flaminia».
Acta Ioannis Pauli Pp. II
215
SECRETARIA STATUS
Decretum
Prot. N. 415.660/G.N.
IL CARDINALE ANGELO SODANO
Segretario di Stato
Visto lArt. 31 del Regolamento Pensioni 1992, sii proposta del Comitato
Consultivo del Fondo Pensioni,
APPROVA
le seguenti
NORME DI ATTUAZIONE DEGLI ARTT. 6, 4° COMMA E 12, 2° COMMA
DEL REGOLAMENTO PENSIONI 1992.
TITOLO I
Accensione di polizza assicurativa a favore del personale dipendente che,
alla data di cessazione dal servizio, non abbia maturato il diritto a
prestazioni pensionistiche immediate o differite (Art. 6, 4° comma del Reg.
Pens. 1992).
Art. 1
( soggetti
interessati )
Le Norme del presente Titolo si applicano a tutto il Personale, ecclesia­
stico, religioso e laico, senza distinzione di anzianità di servizio e di forma
di contratto di assunzione — ruolo prova, ruolo ordinario, contratti speciali
e a termine — che alla data di cessazione dal servizio non abbia maturato
il diritto a prestazioni pensionistiche immediate o differite.
Art. 2
(effetti
della
normativa)
Alla data di cessazione dal servizio le posizioni dei dipendenti di cui al
precedente Art. 1 sono estinte mediante accensione, da parte dell'Ufficio del
216
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Fondo Pensioni in qualità di contraente, di una polizza di assicurazione per
una rendita vitalizia differita con controassicurazione.
Art. 3
(condizioni
della
polizza)
§ 1. Beneficiario della rendita di cui all'Art. 2 è il dipendente assicurato
al compimento dell'età di collocamento a riposo prevista dal Regolamento
del Personale dell'Ente di appartenenza vigente al momento della ces­
sazione dal servizio.
Al compimento di tale età, la Società di Assicurazione erogherà la prima
rata della rendita.
§ 2. L'importo della prima annualità sarà pari al rateo di pensione ma­
turato alla cessazione dal servizio, calcolato secondo le disposizioni del Re­
golamento Pensioni vigente e rivalutato all'anno di godimento in base alle
variazioni dell'indice IST AT dei prezzi al consumo per le famiglie di operai
ed impiegati della città di Roma.
Le rate successive alla prima saranno rivalutate annualmente secondo il
criterio precedentemente indicato.
§ 3. Il godimento della rendita vitalizia inizierà al termine del periodo di
differimento, in caso di sopravvivenza dell'assicurato a tale data, e conti­
nuerà fino al decesso di quest'ultimo.
§ 4. In caso di premorienza dell'assicurato durante il periodo di differi­
mento della rendita, ai superstiti designati dall'assicurato-beneficiario sarà
versato il premio pagato aumentato delle quote annuali di adeguamento in
conformità al criterio indicato al precedente 2° comma.
§ 5. Qualora la morte del dipendente cessato dal servizio avvenga prima
dell'accensione della polizza assicurativa, il Fondo Pensioni verserà il rateo
di pensione maturato alla cessazione dal servizio ai superstiti del dipen­
dente, individuati secondo la normativa applicata in relazione all'ordina­
mento pensionistico vaticano.
Art. 4
(versamento
del
premio)
Il Fondo Pensioni, all'accensione della polizza, verserà alla Società di
Assicurazione prescelta dallo stesso Fondo il premio unico che è a totale
suo carico.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
217
Art. 5
(impegno
del
Fondo)
L'Ufficio del Fondo Pensioni si impegna con una dichiarazione scritta,
che costituisce parte integrante della polizza, a rinunciare alla revoca o
modifica della designazione del « beneficiario ».
Art. 6
(riscatto
della
polizza)
Nel caso in cui l'assicurato-benefìciario sia riassunto in servizio, l'Ufficio
del Fondo Pensioni, dietro autorizzazione scritta dello stesso assicurato,
riscatterà la polizza per ricongiungere, agli effetti della pensione, differenti
periodi di servizio.
TITOLO II
Riscatto di periodi di studi universitari
trascorsi prima dell'assunzione in servizio (Art. 12, 2° comma)
Art. 7
(incidenza
del
riscatto)
Il riscatto del periodo di corso legale degli studi universitari incide solo
sulla misura della pensione.
Art. 8
(procedura)
La domanda di riscatto, compilata su apposito modello fornito dall'Uffi­
cio del Fondo Pensioni, deve essere presentata dal dipendente all'« Ammi­
nistrazione del Patrimonio della Sede Apostolica — Gestione del Fondo
Pensioni» corredata della prescritta documentazione (Allegato A).
Art. 9
(riscatto
di
anni
residui)
Il dipendente in servizio al 31 dicembre 1992 ed in possesso del diploma
di laurea, che ai sensi dell'Art. 12, 3° comma del vigente Regolamento Pen-
218
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sioni beneficia degli effetti derivanti dall'Art. 18 del Regolamento Pensioni
del 23 dicembre 1963, può richiedere, sempre che ne sussistano le con­
dizioni, il riscatto del residuo numero di anni della durata statutaria del
corso di studi relativo alla medesima laurea.
Art. 10
(conseguimento
del
diploma
dopo
l'assunzione)
Il dipendente che abbia conseguito il diploma dopo l'assunzione in
servizio può chiedere il riscatto solo per i periodi di studio trascorsi prima
dell'assunzione.
I periodi di studio da riscattare si ricavano moltiplicando la durata
statutaria dei corsi per un coefficiente dato dal rapporto tra il numero di
esami sostenuti con esito favorevole ed il numero complessivo degli esami
previsti dagli statuti dei singoli corsi.
Art. 11
(titolari
di
più
diplomi)
I titolari di più diplomi possono riscattarne uno solo, a loro scelta.
Art. 12
(limiti
del
riscatto)
II riscatto deve riferirsi al periodo di studi universitari del corso cui si
riferisce il diploma conseguito, nel limite massimo della sua durata statu­
taria, e può essere chiesto anche limitatamente a singoli periodi di studio.
In questo caso i restanti periodi di studio della durata statutaria del
corso potranno essere oggetto di una o più domande di riscatto in tempi
successivi.
Art. 13
(entità
del
riscatto)
L'entità del riscatto è stabilita dal Presidente dell'Amministrazione del
Patrimonio della Sede Apostolica a norma dell'Art. 12, 2° comma del Rego­
lamento Pensioni 1992.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
219
Art. 14
(pagamento
del
riscatto)
§ 1. Il pagamento del riscatto potrà essere eseguito in un'unica soluzione
oppure, in tutto o in parte in forma dilazionata per un massimo di 60 rate
mensili costanti comprensive di interessi.
§ 2. Il numero delle rate non potrà comunque essere superiore al nu­
mero di mesi di effettivo servizio residuo del dipendente.
§ 3. Il tasso di interesse annuo per il pagamento dilazionato è pari al
tasso annuo medio di rendimento tecnico finanziario del Fondo Pensioni,
relativo all'anno nel quale viene chiesta la dilazione.
Art. 15
(esito
della
domanda)
L'Ufficio del Fondo Pensioni, entro 60 giorni dal ricevimento della do­
manda, notifica mediante raccomandata A/R all'interessato il provvedimen­
to di accoglimento o di rigetto della domanda.
Art. 16
(termine
di
pagamento)
§ 1. Il pagamento del riscatto in un'unica soluzione o della parte non
dilazionata, dovrà essere effettuato entro il termine di 30 giorni dal ricevi­
mento della raccomandata A/R di notifica del provvedimento di accogli­
mento della domanda.
§ 2. Il termine di pagamento sopra indicato è perentorio e la sua
inosservanza determina automaticamente la caducazione della concessione.
§ 3. Se la domanda di riscatto viene presentata alla cessazione dal
servizio, la somma da pagare sarà ritenuta per intero sulla liquidazione.
Art. 17
(pagamento
rateale)
§ 1. Le rate del pagamento dilazionato dovranno essere pagate tramite
l'Amministrazione di appartenenza del dipendente, con ritenute mensili sul-
220
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
la retribuzione a decorrere dal mese successivo alla data di accoglimento
della domanda.
§ 2. In caso di sospensione della retribuzione, anche per eventuali collo­
camenti in aspettativa, sarà cura del dipendente, per evitare la revoca della
concessione della dilazione di pagamento, versare in ogni modo alla propria
Amministrazione le rate di scadenza.
§ 3. I versamenti al Fondo Pensione delle rate mensili dei riscatti ver­
ranno effettuati da ciascuna Amministrazione entro il decimo giorno succes­
sivo alla fine di ciascun mese di competenza (cf Art. 8, 3° comma Regola­
mento Pensioni 1992).
§ 4. Qualora l'Amministrazione, per atti o fatti del dipendente, non pos­
sa effettuare il pagamento della rata in scadenza entro il termine perentorio
di cui al precedente 2° comma, la concessione della dilazione di pagamento
è revocata automaticamente e senza ulteriore avviso ed il periodo tempo­
rale riscattato è commisurato alla parte di capitale già rimborsato in base
alle rate pagate in conformità alle presenti norme.
Art. 18
(estinzione
anticipata
del
debito)
§ 1. Il dipendente, in ogni caso, ha facoltà di estinguere il pagamento
dilazionato mediante versamento dell'intero debito residuo, maggiorato
degli interessi maturati dalla data di scadenza dell'ultima rata pagata fino
alla data del versamento a saldo.
§ 2. Gli interessi di cui al precedente I comma sono da computarsi
come interessi semplici al tasso d'interesse annuo di cui al precedente Art.
14, 3° comma, assumendo come riferimento l'anno civile.
o
§ 3. La domanda di anticipata estinzione del pagamento dilazionato,
deve essere presentata all'Ufficio del Fondo Pensioni entro i primi dieci
giorni del mese successivo al mese di scadenza dell'ultima rata pagata.
§ 4. Il pagamento del debito residuo e dei relativi interessi dovrà essere
effettuato entro il termine perentorio di 30 giorni dal ricevimento della
raccomandata A/R di notifica del provvedimento di accoglimento della
domanda di estinzione anticipata del debito.
Il mancato pagamento determina automaticamente la revoca della do­
manda di estinzione anticipata.
221
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Art. 19
(revoca
della
dilazione
di
pagamento)
§ 1. Al dipendente che per qualsiasi motivo cessa dal servizio, viene au­
tomaticamente revocata la concessione del pagamento dilazionato.
Ove non sia esercitata la facoltà di cui al successivo 2° comma, il perio­
do temporale già riscattato è commisurato alla parte di capitale già rimbor­
sato in base alle rate pagate in conformità alle presenti norme.
§ 2. È data facoltà di estinguere, alle condizioni di cui all'Art. 18, I , 2°
e 4° comma, l'intero debito residuo.
La domanda dovrà essere presentata all'Uffìcio del Fondo Pensioni en­
tro il termine perentorio di 30 giorni dalla data di cessazione dal servizio e
la sua inosservanza determina automaticamente la caducazione della con­
cessione.
O
Città del Vaticano, 16 Febbraio 1998.
ffi ANGELO card. SODANO
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
222
Adnexum
Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica — Gestione del
Fondo Pensioni
DOMANDA DI RISCATTO DI PERIODI DI STUDI UNIVERSITARI
TRASCORSI PRIMA DELL'ASSUNZIONE IN SERVIZIO
(Art. 12 § 2 Reg. Pensioni 1 9 9 2 )
Il sottoscritto
matricola
cognome
nato il
nome
in
città
Residenza: città
nazione
C.A.P.
indirizzo
Provincia
tel.
Stato civile
Amministrazione di appartenenza
Domicilio eletto in Vaticano
Data di assunzione in servizio
Titolo di studio per il quale si chiede il riscatto
Conseguito il
presso
università
chiede ai sensi dell'art. 12 § 2 del Regolamento Pensioni 1 9 9 2 di riscattare
il periodo dal
al
pari ad anni
e mesi
Per il versamento del contributo dovuto per il riscatto, il sottoscritto
dichiara di aver scelto il pagamento:
•
•
in forma dilazionata, autorizzando fin d'ora l'Amministrazione di ap­
partenenza ad operare le relative ritenute sulla retribuzione mensile;
in unica soluzione.
DOCUMENTAZIONE ALLEGATA
•
copia autentica diploma di laurea o diploma universitario relativa al
corso di cui si chiede il riscatto;
•
certificazione rilasciata dai competenti organi universitari circa la dura­
ta statutaria del corso e gli anni accademici in cui si è svolto il corso;
•
copia cedola retribuzione mese antecedente alla domanda;
Vaticano,
firma
Congregatio de Causis Sanctorum
223
ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
GU ADALAI AREN.
Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Vincentiae a S.
Dorothea (in saec.: Vincentiae Chávez Orozco) fundatricis Congregationis Ancil­
larum a SS. Trinitate et a Pauperibus (1867-1949)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Serva Dei Maria Vincentia a Sancta Dorothea (in saeculo:
Vincentia Chávez Orozco) orta est in Mexico, in urbe Cotija (intra fines
provinciae Michoácan sita), postridie nonas Februarias anno 1867. Pro
aegrotis assiduitate praebenda proque puerorum christiana educatione Con­
gregationem Ancillarum a SS. Trinitate et a Pauperibus condidit. Anno
1910 professionem fecit temporaneam et anno 1915 professionem perpe­
tuam. Institutum suum alacriter, diligenter et spiritus cum sacrificio usque
ad annum 1942 rexit, non paucas superans difficultates et aerumnas, quas
mirabili cum patientia pertulit. Pie mortua est die 30 mensis Iulii anno
1949, fama sanctitatis insignis.
Beatificationis et canonizationis Causa inchoata est ab Archiepiscopo
Guadalaiarensi anno 1966. Rite iis peractis, quae ius statuit, Summus Pon­
tifex Ioannes Paulus II, die 21 mensis Decembris anno 1991, declaravit
Servam Dei heroum in modum virtutes théologales, cardinales et his ad­
nexas observavisse.
Causae Postulatio, eiusdem Servae Dei beatificationis respectu, Congre­
gationis de Causis Sanctorum iudicio permisit coniectam miram sanationem
Tuxpaniae (in Jalisco) ad Mexicum pertinentis effectam et eiusdem Venera­
bilis intercessioni tributam. Casus hic spectat ad puerulum Michaelem Tejeda septem anno natum qui die 3 mensis Novembris anno 1951 est pedis
dextri infortunio affectus, qui rotae insertus est vehiculi ab animalibus
tracti. Hoc infractionem suscitavit capsulae et tali commissurarum, ita ut
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
224
pes penderet, parte posteriori cruris unice coniunctus. Postquam est in
valetudinarium deductus, medici, cognita vulneris gravitate consilium si­
gnificaverunt pedem amputandi, sed mater pueri fortiter obstitit; vulnus
igitur expurgaverunt, texta resecuerunt necrosi correpta, ossa in suam se­
dem reposuerunt, puris deductionem suerunt et gypsum induxerunt. Cum
amputationis timor duraret, ipse aegrotus, mater eius, aliquae Ancillae a
SS. Trinitate et a Pauperibus aliaeque personae intercessionem invo­
caverunt Servae Dei Vincentiae a Sancta Dorothea ut sanationem obtine­
rent a Deo. Postridie curans non solum non est ad amputationem conver­
sus, sed repperit instaurationem arteriarum pedis atque contagionis absentiam.
Cogitatum est etiam de insitione dermatica, sed gypso ablato processus cicatricem glutinandi apparuit omnino ordinatus. Ratione ex scientia inexplicabili puer Michael plene et sine detractione tali commissuram recuperavit.
De sanatione, extemplo intercessioni ascripta eidem Venerabili, annis
1970-1971 apud Curiam Guadalaiarensem instructus est Processus canoni­
cus, qui est a Congregatione de Causis Sanctorum probatus decreto postri­
die calendas Octobres anno 1992 promulgato. Medicorum Consilium Dica­
sterii, in sessione die 10 mensis Octobris habita anno 1996, una voce edixit
sanationem fuisse rapidam, completam, mansuram ac pro scientia inexplicabilem. Die 10 mensis Ianuarii anno 1997 Consultorum Theologorum est ac­
tus Congressus Peculiaris et die 8 mensis Aprilis insecuti Sessio Ordinaria
Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Eminentissimo Car­
dinali -Eduardo Francisco Pironio. Et in utroque Coetu, sive Consultorum
sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret
divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, die 27 mensis Iunii hoc
eodem anno, Sanctitas Sua, vota Congregationis de Causis Sanctorum ex­
cipiens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Cardinali Ponente, meque Antistite a Secretis Congre­
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa­
ter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva
Dei Maria
Vincentia a
Fundatrice
Congregationis
videlicet
de
rapida,
Sancta
Dorothea
Ancillarum
completa
ac
a
mansura
(in saec.:
SS.
Vincentia
Trinitate
sanatione pueri
et
Chávez Orozco),
a
Michaelis
Pauperibus,
Tejeda
a
« grave frattura esposta del collo del piede destro con lacerazione della capsula
Congregatio de Causis Sanctorum
articolare,
dei
legamenti collaterali
esterno e interno,
225
con sezione di numerosi
tendini, arterie e nervi, rimanendo congiunto il piede alla gamba per mezzo del
tendine di Achille, cute e arteria tibiale posteriore ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
'£8 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
£B Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
INDIANAPOLITANA
Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Theodorae Guérin (in saec.:
Annae Teresiae) Fundatricis Sororum a Providentia Sanctae Mariae ad Nemus
(1798-1856)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Serva Dei Theodora Guérin (in saeculo: Anna Teresia
Guérin) in Gallia nata est, in pago Etables-sur-Mer, intra fines posito dioe­
cesis Briocensis, postridie calendas Octobres anno 1798. Congregationem in­
gressa Sororum a Providentia, professionem fecit religiosam anno 1825. In
patria impigram et fructuosam explicavit industriam pro pauperibus et in
suo Instituto muneribus est iuncta magni ponderis. Ad apostolatum
exercendum missa in Foederatas Civitates Americae Septentrionalis, gravia
obiit incommoda et difficultates. Conditrix facta et antistita generalis Con­
gregationis Sororum a Providentia Sanctae Mariae ad Nemus, in bonum in­
cubuit Sororum atque animarum. Fama sanctitatis insignis pridie est defuncta idus Maias anno 1856.
Beatificationis et canonizationis Causa anno 1909 inita est ab Episcopo
Indianapolitano. Decretum de virtutibus heroum in modum cultis promul­
gatum est coram Summo Pontifice Ioanne Paulo II die 11 mensis Iulii an­
no 1992.
Beatificationis prospectu, Causae Postulatio Congregationi de Causis
Sanctorum iudicandam permisit miram coniectam sanationem, intercessioni
15 - A. A. S
226
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ascriptam eiusdem Servae Dei. Casus pertinet ad Sororem Mariam Theodosiam Mug, sodalem Congregationis a Providentia Sanctae Mariae ad Ne­
mus, quae unius et quadraginta annorum neurite laborare coepit umerum
et brachium dextrum afficiente. Deinde ei diagnosis facta est de abdominis
tumore; sed sectionem chirurgicam recusavit. Anno 1906 Soror massam no­
tavit in mamilla sinistra, quam medici iudicaverunt tumorem esse malignum, « scirron » appellatum. Radicitus est secta, quandoquidem tumor
iam processerat. Tribus post mensibus recidiva apparuit cum cellularum
necrosi in eadem tumoris sede. Aegrotae condiciones in deterius mutatae
sunt gradatim, quocirca prognosis infausta facta est quoad vitam; interim
tumor abdominis, qui non erat resectus, multum creverat, dolores suscitans
et varias aegrae difficultates.
Vespere diei 30 mensis Octobris anno 1908 Soror Maria Theodosia, Ser­
vae Dei Theodorae Guérin sepulcrum visitans, eius intercessionem petiit.
Insequenti mane, e somno expergefacta, animadvertit se esse penitus et
semel sanatam.
Anno 1958 apud Curiam Indianapolitanam de coniecta mira sanatione
est Processus celebratus apostolicus, cuius auctoritas et vis probata est a
Congregatione de Causis Sanctorum per decretum die 10 mensis Februarii
anno 1995 promulgatum. Dicasterii Consilium Medicorum in sessione die 20
habita mensis Novembris anno 1996, uno ore declaravit sanationem subitaneam fuisse, completam, stabilem et ex scientia inexplicabilem. Die men­
sis Martii 21 anno 1997 actus est Consultorum Theologorum Congressus Pe­
culiaris et die 3 secuti mensis Iunii Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et
Episcoporum, Causae Ponente Eminentissimo Domino Cardinali Henrico
Schwery.
Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcopo­
rum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato, responsum
est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, die 27 mensis Iunii hoc
eodem anno, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum exci­
piens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Congre­
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa­
ter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato intercedente Ven. Serva Dei
227
Congregatio de Causis Sanctorum
Theodora
Guérin
(in
saec.:
Anna
Teresia
Providentia Sanctae Mariae ad Nemus,
bili
sanatione
sinistro
in
Sororis
stadio
Mariae
avanzato
dolorosa del braccio,
Fundatrice
videlicet de subitanea,
Theodosiae
con precoce
Guérin),
Mug
a
« tumore
recidiva locale
e
Sororum
a
completa ac sta­
maligno
del
seno
limitazione funzionale
associata a patologia addominale clinicamente
evidente ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. 83 S. .
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
LUCIONEN.
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Petri Monnereau sacerdotis dioecesani
et parochi Fundatoris Congregationis Sororum Sacrorum Cordium Iesu et Mariae
(1787-1856)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Pascite, qui est in vobis, gregem Dei, providentes non coacto sed spon­
tanee secundum Deum, neque turpis lucri gratia sed voluntarie, neque ut
dominantes in cleris sed formae facti gregis » (1 P e 5, 2 - 3 ) .
Divini Pastoris vestigia secutus, sacerdos Petrus Monnereau libenter vi­
tam consumpsit in Christi gregis pastorali servitio, vitae sanctitate et ope­
rum evangelium est testificatus, alacriter operam dedit Regno Dei aedifi­
cando in temporis sui societate atque efficaciter progressioni puellarum hu­
manae et christianae consuluit pro quibus novam condidit congregationem
religiosam.
Industrius hic Ecclesiae minister ortus est die 29 mensis Iulii anno 1787
in oppido Saint-Martin-des-Noyers, intra fines posito dioecesis Lucionensis,
a Renato Monnereau et Margarita Groleau, qui prospexerunt ut eodem die
baptizaretur. In familia bona est imbutus educatione religiosa et tredecim
annorum primum se Sanctissima aluit Eucharistia. Eius institutioni schola
privata providit; interim patrem adiuvabat in officina ac die dominica
228
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
pueros oppidi congregabat ut eos christianam doceret doctrinam. Anno
1807 seminarium ingressus est urbis Chavagnes, ubi se diligenter praepa­
ravit ad sacerdotium moderante Venerabili Servo Dei Ludovico Maria Bau­
douin. Excelienti memoria eminuit, splendida intellegentia, multa pietate,
caritate atque humilitate. Presbyter ordinatus die 25 mensis Augusti anno
1811, nomen professus est in consociationem Filiorum Mariae, privatim vota
religiosa profitens.
Ministerium pastorale tamquam vicarius explicavit in variis paroeciis,
peculiarem curam ostendens vocationum atque caritatis et paupertatis
exercitationis. Anno 1814 eius Episcopus, a quo iam sanctus habebatur,
parochum eum nominavit agrestis pagi Les Brouzils, cuius moralis et reli­
giosa condicio minime felix erat. Omni ope et inexhausta pastorali caritate
se dedidit populi evangelizationi et sanctificationi multiplicia provehens in­
cepta, quae sacrificio ac precatione sustinuit.
Ut diffusam depelleret religiosam ignorantiam vehementer verbum Dei
nuntiavit, christianam docuit doctrinam et Congregationem instituit Soro­
rum Sacrorum Cordium Iesu et Mariae (anno 1818) puellis rusticis educan­
dis. Quod Opus, sapienter a pio Conditore rectum, celeriter crevit et
pluribus in locis diffusum est, simul aegrotis assiduitatem praebendam cu­
rans. Divinum fovit cultum et legum Dei atque Ecclesiae observantiam;
contra peccatum contendit ac morales dissolutiones et sacramentum Paeni­
tentiae administra vit assidue. Quaedam laicalia sodalicia condidit, missiones
populares apparavit, sedulo curam adhibuit de iuvenum formatione chri­
stiana deque vocationibus sacerdotalibus, domo paroeciali in parvum quo­
dammodo seminarium mutata. Liberalis fuit in pauperes et in mendicos;
aegrotos visitabat et morientibus assidebat; sicut fratres suos dilexit vica­
rios, a quibus est redamatus et veneratus. Eius parochi et Conditoris vita
distincta est aegritudinibus, inimicitiis et calumniis, quae numquam eius
apostolicum studium, Dei fiduciam et caritatem erga superiores et proximos
attenuaverunt. Quo munus suum fructuosius expleret, in via sanctitatis
ambulavit atque cum gaudio, perseverantia et spiritali oblectatione virtutes
coluit. Ipsae sacrae actiones quas exsequebatur excellens fuerunt illi instru­
mentum, ut in imitatione Christi progrederetur et in sacerdotali perfectione.
Fidem suam, limpidam et fortem, spem et caritatem nutrivit ferventi
Missae celebratione et Liturgiae Horarum, meditatione, continua precatione.
Litterae Sacrae, Christus Crucifixus, Sacra Iesu et Mariae Corda, Euchari­
stia lumen animae eius fuerunt eiusque navitatis.
Congregatio de Causis Sanctorum
229
Ecclesiae magisterio assensus est, semper Episcopis dioecesanis oboedivit. In communione vixit cum ceteris presbyteris, qui eum magistrum spiri­
talem sibi elegerunt. Divino flagrans amore, se abnega vit suamque cotidie
vitam impendit in Dei gloriam, animarum salutem et bonum Ecclesiae.
Pacem tulit in familias, suis calumniatoribus ignovit et malum vicit bono.
Ab inanibus rebus mundi alienus fuit, Providentia confisus est, iura de­
fendit Ecclesiae, paupertatem exercuit, sinceritatem, humilitatem, casti­
tatem, iustitiam, temperantiam, fortitudinem atque silentium in angoribus,
prudentiam in suae sanctificationis opere summo, in negotiis pastoralibus
atque in Congregatione regenda, quam condiderat.
Praemium aeternum cum appeteret, sancte ad mortem se praeparavit,
qua est oppressus in sua paroecia die 26 mensis Aprilis anno 1856. Funus
amplum fuit ob multum sacerdotum, Sororum et populi concursum.
Fama sanctitatis, qua in vita claruit, post eius mortem duravit, sed
beatificationis et canonizationis Causa nonnisi post multos annos inita est.
Auctoritas et vis Processus ordinarii informativi, apud Curiam Lucionensem
annis 1933-1935 instructi, probata est a Congregatione de Causis Sanctorum
per decretum die 23 mensis Novembris anno 1990 promulgatum. Eventu
cum prospero, die 29 mensis Octobris anno 1991, sessio acta est Consulto­
rum Historicorum et die 20 mensis Decembris anno 1996 Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Patres Cardinales deinde et Episcopi, in
Sessione Ordinaria die 20 mensis Maii habita anno 1997, Causae Ponente
Eminentissimo Cardinali Eduardo Gagnon, edixerunt sacerdotem Petrum
Monnereau heroum in modum virtutes théologales, cardinales iisque ad­
nexas explicavisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, die 27 mensis Iunii hoc
eodem anno, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum exci­
piens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus de­
cretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia
Dei
Petri
in
Deum
Monnereau,
et
tum
in proximum,
Fortitudine,
Sacerdotis
eisque
dioecesani
necnon
de
adnexis,
in
et
Parochi,
cardinalibus
gradu
Prudentia,
heroico,
Fundatoris
Servi
Congrega-
230
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tionis Sororum Sacrorum Cordium Iesu et Mariae,
quo
in casu et ad effectum de
agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
& ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
ffi Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
MATRITEN.
Beatificationis seu declarationis martyrii Servarum Dei Mariae Gabrielae Hinojosa y Naveros (in saec.: Mariae a Refugio) et VI sociarum monialium Ordinis
Visitationis S. Mariae (f 1936)
DECRETUM SUPER MARTYRIO
« Id enim, quod in praesenti est, leve tribulationis nostrae supra modum
in sublimitatem aeternum gloriae pondus operatur nobis, non contemplantibus nobis, quae videntur, sed quae non videntur; quae enim videntur,
temporalia sunt, quae autem non videntur, aeterna sunt» (2 Cor 4 , 1 7 - 1 8 ) .
In iis, quae non videntur, quae aeterna sunt, oculos defixerunt Servae
Dei Soror Maria Gabriela et sex Sociae, quae, ut Domini sequerentur voca­
tionem, mundi reliquerunt inania seseque ei consiliorum evangelicorum pro­
fessione consecraverunt. Deinceps crucem subire non dubitaverunt nec vi­
tam devovere ut, sanguinis effusione, suam Deo testificarentur fidelitatem
utque bona adipiscerentur invisibilia, nempe gloriam aeternam.
Fortes humilesque hae mulieres fuere Ordinis Visitationis Sanctae Ma­
riae sodales, a Sancto Francisco Salesio conditi et a Sancta Ioanna Franci­
sca Frémiot de Chantal. In occultatione vivebant Primi Monasterii
Matritensis Visitationis, contemplationi deditae et omnino a studiis politicis
alienae, quae id temporis in Hispania agitabantur, ubi bellum civile
saeviebat ac persecutio furebat contra Ecclesiam eiusque membra, quorum
multa in odium fidei occisa sunt.
Congregatio de Causis Sanctorum
231
Iam anno 1931 Monachae eius monasterii, cum condiciones factae essent
insectationis contra catholicos, compulsae erant ad refugium atque incolu­
mitatem invenienda in oppido Oronoz, in provincia Navarra posito. Idem
fecerunt anno 1936 cum, renovata adversus Ecclesiam contentione, commu­
nitas monastica ad alia loca migravit, septem religiosis mulieribus, de
quibus nunc loquimur, in monasterio Matritensi secundum antistitae optationem residentibus.
Hae fuerunt:
1. Soror Maria Gabriela (in saeculo: Maria a Refugio Hinojosa y
Na veros): Orta est Alhamae in provincia Illiberitana, die 24 mensis Iulii
anno 1872, et professionem religiosam fecit anno 1894. Templi custos fuit et
aliquot annos communitatis antistita. Regulae observantia eminuit, caritate
erga sodales sorores, pietate in Eucharistiam inque Beatam Virginem Mariam.
2. Soror Teresia Maria (in saeculo: Laura Cavestany y Anduaga). Orta
est die 30 mensis Iulii anno 1888 Portu Gaditano, in provincia Gaditana, et
professionem fecit religiosam anno 1916. Ministrae infìrmarum communi­
tatis est munere iuncta. Tanta cum fidelitate ac perfectione suam coluit
consecrationem, ut, etiam viva, fama claruerit sanctitatis.
3. Soror Iosepha Maria (in saeculo: Maria dei Carmen Barrera y Izaguirre). Nata est in oppido Ferrol, intra fines provinciae Coronensis, die 23
mensis Maii anno 1881 et religiosam fecit professionem anno 1920. Indole
fuit seria simul et hilari. Munere est iuncta ministrae infìrmarum et
pietatem nutrivit erga Eucharistiam ac paenitentiam exercuit et humilitatem.
4. Soror Maria Agnes (in saeculo: Agnes Zudaire y Galdeano). Nata est
in loco Echávarri, intra fines provinciae Navarrae, die 28 mensis Ianuarii
anno 1900 et professionem religiosam fecit anno 1920. In coquina laboravit.
Munia explevit cum diligentia et alacritate atque ex sua consecratione cum
simplicitate et spiritu servitii vixit.
5. Soror Maria Caecilia (in saeculo: Maria Felicitas Cendoya y Araquistain). Orta est in oppido Azpeitia, in provincia Guipúzcoa, die 10 mensis
Ianuarii anno 1910 et professionem religiosam fecit anno 1932. Dei voluntas
norma vitae eius fuit.
6. Soror Maria Angela (in saeculo: Martina Olaizola y Garagarza). Nata
est in loco Garin, ad provinciae Guipuzcoam pertinente, pridie idus Novem­
bres anno 1893. Postquam est Deo consecrata, concreditae sunt ei rationes
232
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
externae monasteri tamquam « tornerae ». Exemplari modo suum explevit
officium, silentii studium et humilitatis ostendens. Vota religiosa suscepit
anno 1934.
7. Soror Maria Gratia (in saeculo: Iosepha Ioachima Lecuona y Aramburu). Nata est in oppido Oyarzun, intra fines provinciae Guipuzcoae,
postridie calendas Iulias anno 1897. Monasterium ingressa tamquam
« tornera », in sua consecratione vixit cum fervore et appetitione progrediendi in via perfectionis. Vota religiosa fecit anno 1934.
Septem hae Religiosae, quae manserant ut Monasterium custodirent,
mense Iulio anno 1936, augescentibus periculis, prudenter in diaetam seminfossam Matritensem se contulerunt, ubi communiter sua munera explere per­
rexerunt, aequo animo praeparantes se ad martyrium, si Dominus hanc eis
gratiam concessisset. Nulla earum, etsi poterat, a ceteris voluit discedere ut
refugium tutius inveniret. A duabus mulieribus proditae Militianis, sunt pluries
perquisitae. Vespere diei 18 mensis Novembris anno 1936 comprehensae sunt
ideo solum, quod religiosae essent et, ut tales, habitae sunt morte dignae. Autocinetum onerarium conscendentes, quod erat eas ad martyrium ducturum,
signo crucis se signaverunt minimeque persecutoribus restiterunt, paratae ad se
immolandas pro Christo. Directo ad locum supplici adductae, statim sunt
glandibus metallicis perfossae; sed, iam tenebris obortis, ex eis una, Soror
Maria Caecilia, fugere potuit; quae, sponte eadem nocte se tradidit militibus et
est in custodiam coniecta, ubi in precatione, ad supremum sacrificium se
praeparavit; namque, nocte inter diem 22 et diem 23 mensis Novembris eodem
anno et ipsa est martyrii coronam assecuta.
Ilico putatae sunt odii contra fidem victimae et haec persuasio crevit ac
solidata est annis earum mortem secutis; quapropter Archiepiscopus Ma­
tritensis Causae beatificationis et canonizationis initium fecit per instructam
Inquisitionem dioecesanam (annis 1985-1989), quae est a Congregatione de
Causis Sanctorum probata decreto postridie nonas Décembres anno 1991
promulgato. Positione confecta, disceptatum est an supra memoratarum
Sororum mors verum martyrium haberi posset. Die 4 mensis Octobris anno
1996, felici cum eventu, actus est Consultorum Theologorum Congressus Pe­
culiaris. Patres Cardinales deinde et Episcopi in Sessione Ordinaria die 3
mensis Iunii habita anno 1997, Causae Ponente Excellentissimo Domino
Fiorino Tagliaferri, Episcopo Viterbiensi, fassi sunt Sororem Mariam
Gabrielam et sex Socias vitam suam devovisse ut suam erga Christum fi­
delitatem testarentur.
233
Congregatio de Causis Sanctorum
De hisce omnibus rebus, die 27 mensis Iunii hoc eodem anno, referente
subscripto Pro-Praefecto, certior factus, Summus Pontifex Ioannes Paulus
II, vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,
praecepit ut decretum super martyrio Servarum Dei rite conscriberetur.
Quod cum esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Praefecto
necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis ceterisque de more convocandis eisque adstantibus Beatissimus Pater declaravit: Constare de mar­
tyrio
eiusque
saec.:
S.
Maria
causa
a
Servarum
Refugio)
et
Dei
VI
Mariae
Gabrielae
Sociarum,
Hinojosa
Monialium
y
Ordinis
Naveros
(in
Visitationis
Mariae, anno 1936 interfectarum, in casu et ad effectum de quo agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
£8 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
£8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
MATRITEN.
Beatificationis seu declarationis martyrii Servarum Dei Ritae a Virgine Perdolente a Corde Iesu (in saec.: Ritae Pujalte y Sánchez) et Franciscae a Corde
Iesu (in saec.: Franciscae Aldea y Araujo) religiosarum professarum Congrega­
tionis Sororum Caritatis a Sacro Corde Iesu (f 1936)
DECRETUM SUPER MARTYRIO
« Venit sponsus et quae paratae erant intraverunt cum eo ad nuptias »
(Mt 25, 10).
Sicut virgines prudentes Servae Dei Rita a Virgine Perdolente a Corde
Iesu et Francisca a Corde Iesu per vitam suam sine intermissione lucernas
suas oleo aluerunt fidei, spei et caritatis et, cum hora venit supremum
amoris testimonium praebendi sanguinis effusione, Sponsum sequi in via
crucis, ut cenam communicarent eius nuptiarum, non dubitaverunt.
Serva Dei Rita a Virgine Perdolente a Corde Iesu (in saeculo: Rita Pu­
jalte y Sánchez), in oppido Aspe orta est, intra fines posito dioecesis Orio-
16 - A A S
234
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
lensis, die 18 mensis Februarii anno 1853, ab Antonio Pu j alte atque Aloisia
Sánchez, christianis religionem colentibus. Dei et Ecclesiae legum docta ob­
servantiam, a pueritia pietatem coluit, bonum fecit, religionem exercuit in
Eucharistiam et Domini Passionem. Sodalis fuit consociationis Filiarum
Mariae, cuius aliquamdiu praeses fuit, Tertii Ordinis Franciscani et Coe­
tuum Vincentianorum. Catechismum docuit pueros pauperes. Anno 1888 in
Congregationem Sororum Caritatis a Sacro Corde Iesu introivit, anno 1877
conditam a Serva Dei Elisabetha de Larrañaga Ramírez puellis pauperibus
educandis. Religiosam professionem fecit anno 1890 in manibus Conditricis
quae, cum illam existimaret, paulo post eam antistitam Collegii Sanctae
Susannae Matritensis nominavit deindeque Collegii Sancti Ioseph loci Fuensalida (in territorio positi Toletano) ac demum novitiarum magi­
stram. A morte Conditricis usque ad annum 1928 antistita fuit generalis sui
Instituti, cum fixmitudine, benignitate atque materna cura Congregationis
suae bono prospiciens et Sororum formationi. Fidei soliditate eminuit, cari­
tate erga Deum et proximos ac praesertim erga Sorores sodales infirmas,
prudentia, religione in Eucharistiam et Sacrum Cor Iesu, precationis et
meditationis spiritu, tractationis humanitate. Extremos vitae annos egit in
oratione et in humilitate, patienter suas tolerans infirmitates. Caeca ferme
facta cum esset, ei ex consuetudine assidebat Serva Dei Francisca a Corde
Iesu (in saeculo: Francisca Aldea y Araujo). Haec die nata est 17 mensis
Decembris anno 1881 in oppido Somolinos, intra fines sito dioecesis Seguntinae, a Paulo Aidea et Narcisa Araujo, bonorum externorum indigen­
tibus, sed fide divitibus. Patre orbata, est in Collegio Sanctae Susannae
Matritensi accepta, a Sororibus Caritatis a Sacro Corde Iesu administrato.
Paulo post mater quoque mortem obiit. Puellula fuit intelligens, pia et ge­
nerosa peculiaremque coluit in Virginem Mariam pietatem. Duodeviginti
annos nata, vocatione animadversa, ad vitam consecratam, suarum praeceptricum ingressa est Institutum magistramque novitiatus habuit Servam
Dei Ritam a Virgine Perdolente a Corde Iesu. Anno 1903 professionem tem­
poraneam fecit atque anno 1910 perpetuam. Diploma magistrae consecuta,
praeceptrix fuit et postea antistita Domus loci Quintana de Soba. Deinceps
muneribus est functa consultricis generalis, Collegii Sanctae Susannae anti­
stitae, secretariae generalis. Anno 1935 electa est oeconoma generalis. Cum
fidelitate et alacritate ex sua vixit consecratione religiosa. Regulae fuit ob­
servans, humilis, prudens, temperans, precationis et laboris studiosa, benefi­
ca in pauperes et potissimum erga Eucharistiam ac Redemptoris Matrem pia.
Congregatio de Causis Sanctorum
235
Cum in Hispania persecutio orta est contra Ecclesiam, ambae hae Ser­
vae Dei Matriti erant in Collegio Sanctae Susannae, quod die 20 mensis
Iulii anno 1936 Militiam aggressi sunt. Iamdudum eaedem religiosae, pe­
riculorum consciae in quibus earum vita versabatur, ad martyrium se
praeparabant; namque, Soror Rita antistitae dixerat: « Oportet animum
praeparemus ad martyrium suscipiendum », et Soror Francisca: « Pro certo
habeo Dominum ad martyrium me vocare; cum hora venerit, robur mihi
concedet necessarium ». Cum Collegium invasum est, in ecclesia illae erant,
ubi precatione se parabant ad supremum vitae sacrificium, ante tempus
persecutoribus suis christianae ignoscentes. Dein a Militiano comitatae sunt,
simulante se velle eas adiuvare, ad domum coenobio propinquam; inde ad
aliam transierunt domum privatam, unde post duas horas sublatae sunt ab
iis, qui iam eas delere statuerant. Ambae Sorores, sicut agni ad occisionem
ducti, minime restiterunt; immo miram ostenderunt quietem, interiorem et
exteriorem pacem atque supernaturalem fortitudinem, paratae ad se de­
vo vendas pro Christo. Abductae plumbeis glandibus transfossae sunt in via,
circiter horam nonam postmeridianam die 20 mensis Iulii anno 1936.
Confestim fidei martyres habitae sunt haecque fama est ultro solidata et
aucta volventibus annis, quapropter Episcopus Matritensis Causam iniit
beatificationis seu declarationis martyrii per celebratum Processum ordina­
rium informativum (annis 1954-1958), cuius vis et auctoritas est a Congre­
gatione de Causis Sanctorum probata decreto die 8 mensis Februarii anno
1991 promulgato. Positione confecta, inquisitum est ex more an mors
harum Servarum Dei martyrium fuisset. Postridie idus Iunias anno 1996
actus est, prospero cum eventu, Congressus Peculiaris Consultorum Theolo­
gorum. Pridie nonas Maias subsequentis anni Patres Cardinales et Episcopi,
in Sessionem Ordinariam congregati, Causae Ponente Excellentissimo Domi­
no Fiorino Tagliaferri, Episcopo Viterbiensi, professi sunt duas has reli­
giosas in odium fidei interfectas esse ideoque martyres putandas esse, cum
pro Christi amore vitam devovissent.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Pro-Praefecto, certior fac­
tus, Summus Pontifex Ioannes Paulus II, vota Congregationis de Causis
Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super martyrio
Servarum Dei rite conscriberetur.
Quod cum esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Praefecto
necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis ceterisque de more convocandis eisque adstantibus Beatissimus Pater declaravit: Constare de mar-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
236
tyrio eiusque causa Servarum Dei Ritae a
saec.: Ritae Pujalte y Sánchez)
scae
Aldea
y
Araujo),
Virgine Perdolente a Corde Iesu
et Franciscae a Corde Iesu
Religiosarum
professorum
(in
(in saec.: Franci­
Congregationis
Sororum
Ca­
ritatis a Sacro Corde Iesu, anno 1936 interfectarum, in casu et ad effectum de
quo
agitur.
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
& ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
& Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
NURSINA
Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Teresiae (in saec.: Ma­
riae Ioannae Fasce) monialis professae Ordinis S. Augustini Abbatissae Mona­
sterii S. Ritae a Cassia (1881-1947)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Serva Dei Maria Teresia (in saeculo: Maria Ioanna Fasce) or­
ta est in oppido Torriglia, intra fines posito dioecesis Derthonensis, die 27
mensis Decembris anno 1881. Viginti quinque annos nata ingressa est inter
Moniales Ordinis Sancti Augustini in monasterium Cassianum, ubi profes­
sionem fecit simplicem anno 1907 et sollemnem anno 1912. Magistra fuit
novitiarum, vicaria et ab anno 1920 usque ad mortem abbatissa. Vitam
fovit spiritalem Sororum sodalium atque Regulae observantiam, pietatem
erga Sanctam Ritam a Cassia provexit, in cuius honorem novum condidit
templum, non paucis oppetitis incommodis. Caritate impulsa orphanotrophium instituit pro puellis. Firmiter longum et acerbum pertulit mor­
bum. Meritis ornata atque virtutibus die 18 mensis Ianuarii anno 1947 in
Domino obdormivit.
Crescente sanctitatis fama Episcopus Nursinus anno 1968 initium fecit
beatificationis et canonizationis Causae. Iis rite peractis, quae sunt iure
statuta, Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 11 mensis Iulii anno 1995
237
Congregatio de Causis Sanctorum
edixit Servam Dei Mariam Teresiam heroum in modum virtutes coluisse
théologales, cardinales iisque adnexas.
Beatificationis prospectu, Causae Postulator iudicio Congregationis de
Causis Sanctorum miram permisit coniectam sanationem precibus adscrip­
tam eiusdem Venerabilis, Neapoli patratam. Sanatio spectat ad Claram
Gargano, alta cholesterolaemia crebrisque bilis torminibus affecta. Die men­
sis Aprilis 3, anno 1991, post acuta tormina, cum nulla obtineretur salubris
mutatio per medicamentum spasmatis mitigatorium echographicae inspec­
tioni subiecta est, ex qua calculus apparuit centimetra latus 2,1, infundibulo vesicae bilis interiacens, cum praesentia sabuli biliaris et levis iecoris in­
crementi. Ut calculus auferretur suasum est aegrotae ut chirurgicam subiret
sectionem, sed fortiter illa recusavit; eodem autem die cum fiducia ad deprecationem confugit Matris Mariae Teresiae Fasce, postulans ut a Deo calculi exstinctionem adipisceretur. Die 20 mensis Aprilis eodem anno ex echographica inspectione non iam calculus se ostendit.
Sanationis rationibus consideratis, mirae putatae, Curia Neapolitana an­
nis 1993-1994 dioecesanam instruxit Inquisitionem, cuius auctoritas est a
Congregatione de Causis Sanctorum probata per decretum die 17 mensis
Martii anno 1995 promulgatum. Consilium Medicorum Dicasterii in sessione
die 4 habita mensis Iulii anno 1996 uno ore declaravit calculi defectum ce­
lerem fuisse, completum, stabilem et ex nostrae aetatis scientia inexplicabilem. Die 24 mensis Ianuarii anno 1997 actus est Consultorum Theologo­
rum Congressus Peculiaris et secuti mensis Martii die 18 Sessio Ordinaria
Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Eminentissimo Car­
dinali Pio Laghi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium
et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato,
responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, die 27 mensis Iunii hoc
eodem anno, Sanctitas Sua, vota Congregationis de Causis Sanctorum ex­
cipiens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Cardinali Ponente, meque Antistite a Secretis Congre­
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa­
ter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Serva
Dei
Maria
nis
S.
Teresia
Augustini,
(in
saec.:
Abbatissa
Maria
Monasterii
Ioanna
S.
Fasce),
Ritae
a
Monialis professa
Cassia,
videlicet de
Ordi­
celeri,
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
238
completa
ac
stabili
sanatione
Clarae
Gargano
cuneato nell'infundibolo, con dimensioni di cm.
a
« calcolo
della
colecisti,
in­
2,1 di diametro ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
© ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S .
© Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
Salernitanae-Campaniensis-Acernensis et Aliarum
de finium
mutatione
DECRETUM
Ad uberius praesentis aetatis Christifidelium spirituali bono consulen­
dum atque sacrorum Antistitum pastoralem actionem efficaciorem redden­
dam, iuxta normas a Decreto Concilii Oecumenici Vaticani II « Christus
Dominus » n. 23 exaratas, consentaneum visum est nonnullarum archidioecesium et dioecesium in regione Campania fines aliquantulum immutari.
Congregatio pro Episcopis, auditis locorum Ordinariis quorum interest et
praehabito favorabili voto Exc.mi P. D. Francisci Colasuonno, Archiepi­
scopi titularis Truentini et in Italia Apostolici Nuntii, rata huiusmodi im­
mutationem animarum saluti profuturam, vigore specialium facultatum sibi
a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia PP. II, tributarum,
hoc Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae
forent, quae sequuntur decernit:
1. ab archidioecesi Salernitana-Campaniensi-Acernensi distrahantur et
dioecesi Abellinensi adnectantur paroeciae vulgo:
— « SS. Biagio e Stefano con sede in 83020 Forino (Avellino), Via Sini­
scalchi 8»;
Congregatio pro Episcopis
239
— « S. Felicissimo con sede in 83020 Petruro di Forino (Avellino), Via
Pascoli »;
— « S. Maria delia Misericordia e S. Nicola con sede in 83020 Celzi di
Forino (Avellino), Via 2 Principati»;
— «S. Giovanni Battista e S. Maria di Monserrato con sede in 83020
Contrada (Avellino), Via L. Bruno 98 »;
— « S. Michele Arcangelo con sede in 83020 S. Michele di Serino (Avelli­
no), Via Cremona 1 »:
— « SS. Pietro e Paolo Ap. con sede in 83020 S. Lucia di Serino (Avelli­
no), Piazza Dante 1 »;
— « S. Antonio di Padova con sede in 83028 Rivottoli di Serino (Avelli­
no), Via Cap. De Filippis 52 »;
— « SS. Annunziata e SS. Corpo di Cristo con sede in 83020 S. Biagio
di Serino (Avellino), Via P. Roberto 1 »;
— «S. Eustachio Martire con sede in 83028 Sala di Serino (Avellino),
Via Roma »;
— « SS. Giovanni, Luca e Lorenzo con sede in 83020 Ferrari di Serino
(Avellino), Via S. Giovanni »;
2. ab archidioecesi Beneventana distrahantur et dioecesi Abellinensi
adiungantur paroeciae vulgo:
— « Santa Maria degli Angeli con sede in 83040 Chiusano San Domenico
(Avellino), Via G. Marconi »;
— « Santa Margherita con sede in 83050 Poppano di San Mango sul
Calore (Avellino) »;
— « Maria SS. Addolorata con sede in 83039 Pratola Serra (Avellino),
Via Roma 1 »;
3. ab archidioecesi Sancti Angeli de Lombardis-Compsana-Nuscana-Bisaciensi distrahatur et dioecesi Arianensi Hirpinae-Laquedoniensi adiungatur
paroecia vulgo « San Bartolomeo Apostolo con sede in 83059 Vallata (Avel­
lino) »;
4. a dioecesi Arianensi Hirpina-Laquedoniensi distrahatur et archidioece­
si Beneventanae adiungatur paroecia vulgo « S. Nicola di Bari con sede in
82020 Buonalbergo (Benevento), Piazza De Iuliis »;
5. a dioecesi Abellinensi distrahantur et adiungantur archidioecesi Sancti
Angeli de Lombardis Compsanae-Nuscanae-Bisaciensi paroeciae vulgo:
240
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
— « Santi Nicola di Bari e Antonino martire con sede in 83040 Gesual­
do (Avellino), Via San Nicola »;
— « Santa Maria della Pace con sede in 83050 Villamaina (Avellino),
Via Pace »;
— « Maria SS. Assunta in Cielo con sede in 83040 Frigento (Avellino),
Via Duomo »;
— « Santi Domenico e Francesco con sede in 83055 Sturno (Avellino),
Via San Domenico »;
— « S. Michele Arcangelo con sede in 83055 Sturno (Avellino), Piazza
M. Aufìero »;
6. a dioecesi Abellinensi distrahantur et dioecesi Arianensi HirpinaeLaquedoniensi adiungantur paroeciae vulgo:
— « S. Maria di Carpignano con sede in 83030 Carpignano frazione di
Grottaminarda (Avellino) »;
— « Santa Maria Maggiore con sede in 83035 Grottaminarda (Avellino),
Via Santa Maria »;
7. a dioecesi Abellinensi distrahatur et abbatiae territoriali Montisvirginis adiungatur paroecia vulgo « Maria SS. Addolorata con sede in 83010
Starze, frazione di Summonte (Avellino) ».
Statuit quoque eadem Congregatio ut, una cum territorio paroeciarum,
ecclesiae, oratoria, domus et coemeteria paroecialia, piae fundationes et
quaecumque alia ecclesiastica bona et iura quomodocumque ad illas paroe­
cias spectantia, adnectantur. Mandat insuper ut documenta et acta praefatarum paroeciarum, clericos, fideles et bona temporalia forte respicentia, a
Curia a qua ad Curiam dioecesis cui territoria aggreganda sunt tradantur.
Ad clerum vero quod attinet statuit ut simul ac praesens Decretum ad ef­
fectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in
cuius territorio ecclesiasticum officium legitime detinent; ceteri autem clerici
seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in
cuius territorio habent domicilium. Uniuscuiusque tamen dioecesium Ordi­
nariis fas est, iusta de causa, rationibus perpensis cum sacerdotibus et cleri­
cis quorum interest, aliter de eorum incardinatione disponere. Ad haec per­
ficienda Congregatio pro Episcopis deputat memoratum Exc.mum P.D.
Franciscum Colasuonno, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates
etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in eccle­
siastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Congregatio pro Episcopis
241
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 25 mensis
Ianuarii anno 1998.
£8
BERNARDINUS card. GANTIN, Praefectus
£8 G. Mejia, a Secretis
L. © S.
In Cong. pro Episcopis tab., n. 232/87
PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus Pp. II, per
Apostolicas sub plumbo Litteras, iis sequuntur Ecclesiis sacros Praesules
praefecit, videlicet:
die 2 Februarii 1998. — Metropolitanae Ecclesiae Tunquensi Exc.mum
P.D. Aloisium Augustum Castro Quiroga, I.M.C., hactenus Episcopum titu­
larem Aquaeflaviensem et Vicarium Apostolicum Sancti Vincentii-Portus
Leguizamensis.
— Cathedrali Ecclesiae Chiquinquirensi Exc.mum P.D. Hectorem Aloi­
sium Gutiérrez Pabón, hactenus Episcopum titularem Segiensem et Auxi­
liarem Caliensem.
— Cathedrali Ecclesiae Guarabirensi R.P. Antonium Muniz Fernandes, Ordinis Fratrum B. Mariae V. de Monte Carmelo sodalem,
hactenus moderatorem provinciae Recifensis in Brasilia.
die 4 februarii.
— Cathedrali Ecclesiae Nicosiensi R.D. Salvatorem Pap­
palardo, hactenus Vicarium generalem archidioecesis Catanensis.
die 5 Februarii.
die 7 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Memphitanae R.D.
Iacobum Michaelem Harvey, e clero archidioecesis Milvaukiensis, quem
deputavit Pontificalis Domus Praefectum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Sancti Leonis R.P.D. Stanislaum
Dziwisz, e clero archidioecesis Cracoviensis, Protonotarium Apostolicum de
numero participantium quem deputavit Pontificalis Domus Praefectum
adiunctum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tharrensi R.D. Anto­
nium Spànyi, Vicarium generalem archidioecesis Strigoniensis-Budapesti­
nensis, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
die 13 Februarii.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
242
— Cathedrali Ecclesiae Dianensi-Policastrensi
R.P.D. Franciscum Pium Tamburrino, O.S.B., hactenus Abbatem Ordina­
rium Montis virginis.
die
14
Februarii
1998.
— Titulari episcopali Ecclesiae Marturanensi R.D. Petrum Marini, e
clero dioecesis Placentinae-Bobiensis, Pontificiarum Celebrationum Liturgi­
carum Magistrum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tipasensi in Numidia
R.D. Sergium Arturum Braschi, e clero Curitibensi, Cathedralis «Nossa
Senhora da Luz dos Pinhais » nuncupatae parochum, quem deputavit Au­
xiliarem eiusdem archidioecesis.
die 18 Februarii.
— Cathedrali Ecclesiae Crateopolitanae R.D. Hyacinthum Furtado de
Brito Sobrinho, e clero dioecesis Bacabalensis, hactenus Seminarii maioris
interdioecesani in civitate vulgo « Sao Luís do Maranhâo » rectorem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cibalianensi R.P. Gerardum Dantas de
Andrade, S.C.I., in archidioecesi Sancti Ludovici in Maragnano modera­
torem Instituti pro vocationibus Congregationis Sacerdotum a Sacro Corde
Iesu, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Sancti Ludovici in Maragnano.
— Cathedrali Ecclesiae Vianensi Exc.mum P.D. Xaverium Aegidium de
Maupeou dAbleiges, hactenus Episcopum titularem Casamedianensem et
Auxiliarem archidioecesis Sancti Ludovici in Maragnano.
— Titulari episcopali Ecclesiae Turuzitanae R.D. Ioan­
nem Albertum Puiggari, hactenus Seminarii maioris Paranensis rectorem,
quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
die 20 Februarii.
— Cathedrali Ecclesiae Ebusitanae R.D. Augustinum Cortés Soriano,
hactenus metropolitanae Ecclesiae Valentinae canonicum.
— Cathedrali Ecclesiae Girardotanensi, R.D. Electorem
Salah Zuleta, e clero dioecesis Sonsonensis-Rivi Negri, hactenus modera­
torem Sectionis pro ministeriis ierarchicis Secretariatus Permanentis apud
Episcoporum Columbiae Conferentiam.
die 21 Februarii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Limatensi R.D. Marianum Florczyk,
Seminarii maioris dioecesis Kielcensis rectorem, quem deputavit Auxiliarem
eiusdem dioecesis.
Congregatio pro Episcopis
243
— Cathedrali Ecclesiae Zacatecolucanae, R.D.
Eliam Samuelem Bolanos Avelar, S.D.B., hactenus moderatorem Instituti
« Ciudad de los Niños » nuncupati, in dioecesi Sanctae Annae.
die 27 Februarii 1998.
— Cathedrali Ecclesiae Aversanae Exc.mum P.D. Ma­
rium Milano, hactenus Archiepiscopum Sancti Angeli de Lombardis-Compsanum-Nuscanum-Bisaciensem, eidem servans archiepiscopalem dignitatem
seu titulum ad personam.
die 28 Februarii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Capritanae Exc.mum P.D. Aloisium
Spositum, hactenus Episcopum titularem Tagariensem.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
244
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Sabato,
DOMINGO
Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor JOSÉ BERNARDO
QUIOSA, Ambasciatore di Angola presso la Santa Sede.
Lunedì,
7
Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor HUSÉIN FUAD
MUSTAFA KABAZI, Ambasciatore della Gran Giamahiria Araba Li­
bica Popolare Socialista presso la Santa Sede.
Sabato,
LÁSQUEZ
16
Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor MARIO ANTONIO VEFERNÁNDEZ, Ambasciatore di Panama presso la Santa
28
Sede.
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:
Lunedì, 2 Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor KAMAL KARRAZI,
Ministro degli Affari Esteri della Repubblica Islamica dell'Iran.
Giovedì, 5 Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor ERNESTO
PIZANO, Presidente della Repubblica di Colombia.
SAMPER
Martedì, 1 0 Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor
Presidente della Federazione Russa.
ELTSIN,
Giovedì, 1 2 Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor
Presidente della Repubblica del Malawi.
Giovedì, 1 2 Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor
KONARÉ, Presidente della Repubblica del Mali.
Venerdì, 2 7 Febbraio 1 9 9 8 , S.E. il Signor
MEH, Presidente della Repubblica di Gambia.
BORIS
BARILI MULUZI,
ALPHA
YAHYA
A.
OUMAR
J J . JAM-
Diarium Romanae Curiae
245
Sabato 21 febbraio 1998 il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
tenuto Concistoro ordinario pubblico nel quale ha creato cardinali di
Santa Romana Chiesa:
Salvatore De Giorgi, Prete di S. Maria in Aracoeli; Serafini Fernán des de Araújo, Prete di S. Luigi Maria Grignion de Montfort; Antonio
Maria Rouco Várela, Prete di San Lorenzo in Damaso; Aloysius Matthew
Ambrozic, Prete dei Ss. Marcellino e Pietro; Jean Balland, Prete di S.
Pietro in Vincoli; Dionigi Tettamanzi, Prete dei Ss. Ambrogio e Carlo al
Corso; Polycarp Pengo, Prete di Nostra Signora de la Salette; Christoph
Schönborn, Prete di Gesù Divin Lavoratore; Norberto Rivera Carrera,
Prete di S. Francesco d'Assisi a Ripa Grande; Francis Eugen George,
Prete di S. Giovanni Crisostomo a Monte Sacro Alto; Paul Shan Ruo­
tisi, Prete di S. Crisogono; Adam Kozlowiecki, Prete di S. Andrea al
Quirinale*; Jorge Arturo Medina Estévez, Diacono di S. Saba; Alberto
Bovone, Diacono di Ognissanti a Via Appia Nuova, Dario Castrillón
Hoyos, Diacono del SS. Nome di Maria al Foro Traiano; Lorenzo Antonetti, Diacono di S. Agnese in Agone*; James Francis Staff ord, Dia­
cono di Gesù Buon Pastore alla Montagnola; Giovanni Cheli, Diacono dei
Ss. Cosma e Damiano; Francesco Colasuonno, Diacono di S. Eugenio; Di­
no Monduzzi, Diacono di S. Sebastiano al Palatino.
Ha riservato « in pectore » la nomina a cardinale di due presuli.
* di nuova erezione
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Breve Apostolico il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
2
febbraio
1998. S.E. mons. Manuel Monteiro De Castro, Arcivescovo tit.
di Beneventum, Nunzio Apostolico in Sud Africa,
Namibia e Swaziland.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
1
dicembre
1997. La signora Consuelo Lobo Ruano, Membro del Pontificio
29
gennaio
1998. S.E. mons. Csaba Ternyák, Segretario della Congregazione
Consiglio « Cor Unum » « ad quinquennium ».
per il Clero, Consultore della Congregazione per i
Vescovi.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
246
5
febbraio
7
»
14
»
16
»
»
»
17
»
23
»
»
»
»
»
»
»
25
»
»
»
»
»
»
»
1998. Mons. Antonio Petti; mons. José Escudero Imbert; mons.
Helmut Joseph Moll; p. Anastasio Disch,
O.F.M. Cap.; don Agostino Favale, S.D.B.; don
Ottorino Pasquato, S.D.B.; p. Dominic Manica,
S.I., Consultori della Congregazione delle Cause
dei Santi, « in aliud quinquennium ».
»
Mons. Pedro López Quintana, Assessore per gli Affari
Generali della Segreteria di Stato « ad quinquen­
nium ».
»
S.E. mons. Mario Francesco Pompedda, Arcivescovo tit. di
Bisarcio, Decano del Tribunale della Rota Ro­
mana, Presidente della Commissione Disciplinare
della Curia Romana « ad quinquennium ».
» Le LL.EE. i monsignori Edoardo Da vino, Vescovo di
Palestrina; ed Agostino Valimi, Vescovo tit. di
Tortiboli, Consultori del Pontificio Consiglio per
l'Interpretazione dei Testi Legislativi « ad quinquen­
nium ».
»
P. Fiorenzo Bugin, O.C.D., e p. Pietro Martinello, della Pia
Società di San Gaetano, Vicari giudiziali aggiunti
del Tribunale regionale del Lazio per le cause di
nullità di matrimonio « ad quinquennium ».
»
Mons. Pedro López Quintana, Assessore per gli Affari Gene­
rali della Segreteria di Stato, Membro del Comitato
del Grande Giubileo dell'Anno 2000.
»
L'Em.mo Signor Cardinale Jorge Arturo Medina Estévez
Prefetto della Congregazione per il Culto Divino e la
Disciplina dei Sacramenti « ad quinquennium ».
»
L'Em.mo Signor Cardinale Alberto Bovone Prefetto della
Congregazione delle Cause dei Santi.
»
L'Em.mo Signor Cardinale Darío Castrillón Hoyos, Prefet­
to della Congregazione per il Clero « ad quinquen­
nium ».
»
L'Em.mo Signor Cardinale Lorenzo Antonetti, Presidente
dell'Amministrazione del Patrimonio della Sede
Apostolica.
»
Gli Em.mi
Signori
Cardinali
Dionigi Tettamanzi,
Christoph Schönborn, Jorge Arturo Medina Es­
tévez, Alberto Bovone, James Francis Stafford,
Membri della Congregazione per la Dottrina della
Fede «aut ad quinquennium aut usque ad 80° et
sic deinceps ».
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Christoph Schönborn, Francesco
Colasuonno, Membri della Congregazione per le
Chiese Orientali.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Norberto Rivera Carrera, Fran­
cis Eugene George, Dino Monduzzi, Membri della
Congregazione per il Culto Divino e la Disci­
plina dei Sacramenti.
»
L'Em.mo Signor Cardinale Dino Monduzzi, Membro della
Congregazione delle Cause dei Santi.
Diarium Romanae Curiae
25
febbraio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
247
1998. Gli Em.mi Signori Cardinali Jean Balland, Jorge Arturo
Medina Estévez, James Francis Staff ord, Membri
della Congregazione per i Vescovi.
»
L'Em.mo Signor Cardinale Giovanni Cheli, Consigliere della
Pontificia Commissione per l'America Latina; gli
Em.mi Signori Cardinali Serafini Fernandes de
Araújo, Norberto Rivera Carrera, Membri della
Pontificia Commissione per l'America Latina.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Polycarp Pengo, Paul Shan
Kuo-hsi, Dario Castrillón Hoyos, Lorenzo Antonetti, Membri della Congregazione per l'Evange­
lizzazione dei Popoli.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Antonio Maria Rouco Várela,
Aloysius Matthew Ambrozic, Alberto Bovone,
Membri della Congregazione per il Clero.
»
L'Em.mo Signor Cardinale Francis Eugene George, Membro
della Congregazione per gli Istituti di Vita Con­
sacrata e le Società di Vita Apostolica.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Antonio Maria Rouco Várela,
Jean Balland, Dionigi Tettamanzi, Dario Castril­
lón Hoyos, Membri della Congregazione per l'Edu­
cazione Cattolica.
»
L'Em.mo Signor Cardinale Salvatore De Giorgi, Membro del
Pontificio Consiglio per i Laici.
»
L'Em.mo Signor Cardinale Francesco Colasuonno, Membro
del Pontificio Consiglio per la Promozione dell'Uni­
tà dei Cristiani.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Salvatore De Giorgi, Norberto
Ri vera Carrera, Jorge Arturo Medina Estévez,
Membri del Comitato di Presidenza del Pontificio
Consiglio per la Famiglia.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Serafim Fernandes de Araujo,
Francesco Colasuonno, Membri del Pontificio Con­
siglio della Giustizia e della Pace.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Francis Eugene George, Giovan­
ni Cheli, Membri del Pontificio Consiglio « Cor
Unum ».
»
L'Em.mo Signor Cardinale Aloysius Matthew Ambrozic,
Membro del Pontificio Consiglio della Pastorale per
i Migranti e gli Itineranti.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Jorge Arturo Medina Estévez,
Alberto Bovone, James Francis Staff ord, Membri
del Pontificio Consiglio per l'Interpretazione dei
Testi Legislativi.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Polycarp Pengo, Paul Shan
Kuo-hsi, Giovanni Cheli, Membri del Pontificio
Consiglio per il Dialogo Inter-Religioso.
»
Gli Em.mi Signori Cardinali Aloysius Matthew Ambrozic,
Christoph Schönborn, Membri del Pontificio Con­
siglio della Cultura.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
248
25
febbraio
1998. Gli Em.mi Signori Cardinali Dionigi Tettamanzi, Paul Shan
Kuo-hsi, Darío Castrillón Hoyos, Membri del Pon­
tificio Consiglio delle Comunicazioni Sociali.
L'Em.mo Signor Cardinale Dario Castrillón Hoyos, Membro
dell'Amministrazione del Patrimonio della Sede
Apostolica.
L'Em.mo Signor Cardinale Lorenzo Antonetti, Membro della
Prefettura degli Affari Economici della Santa Sede.
L'Em.mo Signor Cardinale Lorenzo Antonetti, Membro della
Pontificia Commissione per lo Stato della Città del
Vaticano.
NECROLOGIO
1
febbraio
»
9
11
»
13
20
26
28
marzo
1998. Mons. Valentino Vailati, Arcivescovo em. di ManfredoniaVieste (Italia).
Card. Eduardo F. Pironio, del titolo della Chiesa subur­
bicaria di Sabina-Poggio Mirteto.
Mons. Charles R. Koester, Vescovo tit. di Suacia.
Mons. Emanuele Romano, Vescovo em. di Trapani (Italia).
Mons. Lawrence Satoshi Nagae, Vescovo em. di Urawa
(Giappone).
Mons. Luc A. Sangaré, Arcivescovo di Bamaco (Mali).
Mons. René Boisguerin, Vescovo em. di Suifu (Cina).
Mons. Francisco de Bor ja Valenzuela Rios, Arciv. Vesc. em.
di Valparaiso (Cile).
Mons. William G. Wheeler, Vescovo em. di Leeds (Gran Bre­
tagna).
Mons. Marco Tulio Ramírez Roa, Vescovo di San Cristóbal
de Venezuela.
Card. Antonio Quarr acino, del titolo di Santa Maria della
Salute a Primavalle, Arcivescovo di Buenos Aires.
Card. Jean Balland, del titolo di San Pietro in Vincoli, Ar­
civescovo di Lione.
Mons. Henri Veniat, Vescovo em. di Sarh (Ciad).
An. et vol. XC
6 Aprilis 1998
N. 4
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA IOANNIS PAULI PP. II
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Paroeciale templum Sancto Ioseph dicatum ipsumque in archidioecesi Rosariensi
situm, ad dignitatem Basilicae minoris attollitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Praeclarum hoc templum, ineunte hoc
saeculo aedificatum, catholicam operam pietatis et studium in S. Iosephi
testificatur. Insignis enim huius Caelitis spectatam vitam ac patrocinium
usque extulit catholica Ecclesia eiusdemque virtutes fidelibus cunctis prae­
buit imitandas. Pastoralis praeterea ibidem actio efficaciter explicatur ad
communitatis ecclesialis utilitatem ac spiritalem progressum. His ob oculos
habitis rebus, Venerabilis Fratris Eduardi Vicente Miras, Archiepiscopi Rosariensis, precibus occurrendum sine cunctatione censuimus, qui suum tum
ostendens postulatum tum suorum fidelium, enixe efflagitavit ut paroeciale
templum Sancto Ioseph, Sponso Beatae Mariae Virginis, dicatum, quod
Rosariensem intra urbem reperitur, in ipsius archidioecesi, in Basilicarum
Minorum album referretur. Itaque ea quae statuit Congregatio de Cultu Di­
vino et Disciplina Sacramentorum comprobantes, factis a Nobis quondam
potestatibus, Apostolica pro Nostra auctoritate sacrum aedificium, de quo
supra est facta mentio, Basilicae minoris dignitate honestamus, cunctis ad­
ditis iuribus et privilegiis, quae ad id genus templa pertinent. Serventur
deinde quae decretum iubet « de titulo Basilicae minoris » die ix mensis No­
vembris, anno MCMLXXXIX evulgatum, quibuslibet minime obsistentibus re-
250
Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
bus. Magnopere tandem memorare placet S. Ioseph domesticas virtutes et
familiae cultum. Ad has res igitur mentem et animum referentes qui nunc
sunt fideles, studiose praecipua haec instituta servent et assidue colant.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxiv
mensis Ianuarii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 68 Sigilli
In Secret, Status tab., n. 424.783
II
Templum Deo dicatum in honorem Sancti Alexandri in urbe ac dioecesi Bergo­
mensi ad gradum Basilicae minoris evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Sanctus Alexander, martyr, qui libere
mortem in testimonium fidei est amplexus, merito a populo Bergomensi pie
invocatur. Volentes etiam Nos eum venerari, libentes postulationem Vene­
rabilis Fratris Roberti Amadei, Episcopi Bergomensis, accepimus ut ecclesia
paroecialis Deo dicata in honorem sancti Alexandri martyris, v.d. « in Co­
lonna », dignitate basilicae minoris exornaretur. Certiores facti hanc aedem
etiam architectonice et liturgice aequo modo aedificatam atque ornatam es­
se, eiusmodi petitioni sine mora concedimus, confisi sane fore ut, interce­
dente sancto Alexandro, cuius reliquiae ab antiquo tempore ibidem religiose
custodiuntur, hoc privilegium ad populi Dei illius regionis unitatem adque
eius devotionis emolumentum haud parum conferat.
De consilio ideo Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramen­
torum, potestate Nostra Apostolica per has Litteras statuimus, ut ecclesia
paroecialis in urbe Bergomensi Deo dicata in honorem S. Alexandri mar­
tyris, v.d. « in Colonna », titulo et dignitate Basilicae minoris fruatur, iuri­
bus additis et privilegiis huiusmodi templorum propriis, servatis iis quae
iuxta Decretum « De titulo Basilicae minoris » die ix mensis Novembris, an­
no MCMLXXXIX datum, servanda sunt. Haec vero nunc et in posterum firma
esse volumus, contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
251
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvin
mensis Ianuarii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 424.782
III
Imago Beatae Mariae Virginis, quae pie servatur in ecclesia paroeciali loco v.d.
« Powsin » in archidioecesi Varsaviensi, pretioso diademate redimiri sinitur « no­
mine et auctoritate Summi Pontificis ».
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Christifideles incolentes locum v.d.
« Powsin » ipsique proximi archidioecesi Varsaviensi, sacram imaginem Bea­
tae Mariae Virginis sub titulo « Matka Boza Teskniaca » tribus abhinc sae­
culis peculiari veneratione prosequuntur, caelestiumque gratiarum copiam
precantur sibi suisque. Qua re motus Venerabilis Frater Noster Iosephus
S.R.E. Card. Glemp, Archiepiscopus Varsaviensis, rogavit, ut imaginem il­
lam pretioso diademate Nostro nomine et auctoritate posset redimire. De
sententia igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramento­
rum, quam ratam habemus, Apostolica Nostra potestate petenti Praesuli
partes committimus ut imagini Beatae Mariae Virginis sub titulo « Matka
Boza Tçskniaca », pie custoditae in ecclesia paroeciali loci v.d. « Powsin » in
archidioecesi Varsaviensi, Nostro nomine et auctoritate pretiosam imponat
coronam, iuxta probatum liturgicum ritum. Confidimus quidem per cele­
brationem eiusmodi fore ut omnes, qui eandem venerantur imaginem, ad
colendam Matrem Dei magis magisque incitentur. Contrariis quibusvis nihil
obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v men­
sis Februarii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 426.515
252
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
IV
Imago Beatae Mariae Virginis, quae pie servatur in ecclesia paroeciali loco v.d.
« Skrzynsko » in dioecesi Radomensi, pretioso diademate redimiri sinitur « nomi­
ne et auctoritate Summi Pontificis ».
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Omnium Christifidelium spiritale cu­
rantes bonum, Beatae Mariae Virginis propagare volumus cultum, quae
eminenter et singulariter tum virginis tum matris exemplar praebet. Ideo­
que, cum Venerabilis Frater Eduardus Materski, Episcopus Radomensis, rogaverit ut imaginem Virginis cum Iesu Infante quae sub titulo « Staroskrzynska » in sanctuario-ecclesia paroeciali loci v.d. Skrzynsko in dioecesi Ra­
domensi pie colitur, pretioso diademate posset ipse redimire, petitioni illi li­
benti animo obsecundamus. De sententia igitur Congregationis de Cultu Di­
vino et Disciplina Sacramentorum, quam ratam habemus, Apostolica No­
stra potestate petenti Praesuli partes committimus ut memoratae imagini
Nostro nomine et auctoritate pretiosam imponat coronam, iuxta probatum
liturgicum ritum. Confidimus quidem per celebrationem eiusmodi fore ut
omnes, qui eandem venerantur imaginem, ad colendam Matrem Dei magis
magisque incitentur. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxm
mensis Februarii anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
ffi ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffl Sigilli
In Secret. Status tab., n. 426.686
Acta Ioannis Pauli Pp. II
253
V
Imago Beatae Mariae Virginis, quae pie servatur in sanctuario loci v.d. « Czarna » in dioecesi Radomensi, pretioso diademate redimiri sinitur « nomine et auc­
toritate Summi Pontificis ».
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Vitae christianae incrementum varia
ratione foventes, magnopere curamus ut pietatem erga Beatam Mariam Vir­
ginem, quae praecellit inter humiles et pauperes Domini, incitemus. Cum
igitur Venerabilis Frater Eduardus Materski, Episcopus Radomensis, petie­
rit ut gratiosam imaginem Virginis, quae sub titulo « Educatricis » in sanc­
tuario loci v. d. « Czarna » in dioecesi Radomensi pie colitur, pretioso diade­
mate posset redimire, petitioni illi libenti animo obsecundare volumus. De
sententia igitur Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramento­
rum, quam ratam habemus, Apostolica Nostra potestate petenti Praesuli
partes committimus ut memoratae imagini Nostro nomine et auctoritate
pretiosam imponat coronam, iuxta probatum liturgicum ritum. Speramus
fore, ut omnes Christifideles qui eandem venerantur imaginem, ad altiorem
etiam spiritalis vitae approbandam rationem incitentur. Contrariis quibus­
vis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud s. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxin mensis
Februarii anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
& ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 426.682
254
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
VI
Beata Maria Virgo, titulo « Nuestra Señora de los Angeles » invocata, Patrona
apud Deum Xetafensis dioecesis in Hispania confirmatur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — A clero et populo dioecesis Xetafensis,
quam Nosmet Ipsi anno MCMXCI constituimus, singulari veneratione colitur
Deipara Virgo, titulo « Nuestra Señora de los Angeles » invocata utpote sua
providentissima Mater, sapiens Magistra et augusta Regina. Qua re ductus,
Venerabilis Frater Franciscus Iosephus Pérez y Fernández-Golfín, Episco­
pus memoratae Sedis, communia excipiens vota, electionem beatae Mariae
Virginis titulo, quem diximus, invocatae in Patronam apud Deum dioecesis
suae rite probavit atque, litteris die ix mensis Ianuarii hoc anno datis, peti­
vit ut huiusmodi electio et approbatio secundum Normas de Patronis con­
stituendis et ad Normam Instructionis « de Calendariis particularibus atque
Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis », n. 30, ab hac Apostolica
Sede confirmarentur. Nos vero cupientes tam sollertis Pastoris preces audi­
re, cum constet has electionem et approbationem ad iuris praescriptum pe­
ractas esse, ratis plane habitis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Di­
sciplina Sacramentorum, tributis a Nobis facultatibus, hac in re egit, sum­
ma, qua fungimur, potestate, harum Litterarum virtute perpetuumque in
modum beatam Mariam Virginem, titulo « Nuestra Señora de los Angeles »
invocatam, Patronam apud Deum dioecesis Xetafensis confirmamus, omni­
bus factis iuribus ac liturgicis privilegiis secundum rubricas consequentibus.
Quod faustum ac felix sit isti cunctae ecclesiali Hispanicae communitati
Nobis sane carissimae. Denique volumus has Litteras religiose servari suos­
que effectus nunc et in posterum obtinere, contrariis quibuslibet rebus non
obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxiv
mensis Februarii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
83 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco £8 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 426.768
Acta Ioannis Pauli Pp. II
255
ALLOCUTIO
Ad episcopos Angolae et Sancti Thomae in Insula.*
Senhor
Cardeal
Venerados
Irmäos
no
episcopado!
1. Como é agradável a vossa presença ho je aqui, representando e apre­
sentando a Igreja que, por entre as tribulaçoes do mundo e as consolaçoes
do Espirito Santo, peregrina em Angola e em Säo Tomé e Príncipe! Muitas
vezes a desejei e, por todas as formas possíveis, nunca cessei de estar ao
vosso lado, quando urna insana guerra se reacendeu com o seu cortejo de
privaçôes, ruinas, lutos, humilhaçoes e sofrimentos de todo o género, que se
abateram sobre vos proprios e sobre as vossas comunidades e naçoes, dizimando impiedosamente o rebanho e constrangendo os sobreviventes à dias­
pora e à misèria. Parecia que o inferno se tivesse levantado, furibundo, pa­
ra apagar aquela aurora de paz e de esperança que a minha Visita Apostó­
lica se propusera encorajar e confirmar com renovados dons do Alto, naqueles dias abençoados e inesquecíveis do Pentecostes de 1992.
Como nao recordar, entre outras, aquela multidäo imensa de gente de
todas as idades, apinhada à volta do altar na « Praia do Bispo » em Luan­
da, com seus vestidos coloridos de festa e suas almas irmanadas no mesmo
canto de gratidäo a Deus e de fraternidade em Cristo?! Recordo as suas
manifestaçoes efusivas de regozijo e contentamento ao saberem dos pastores
que o Céu lhes mandava para Ordinario de Mbanza Congo e para Bispo
Auxiliar de Luanda, respectivamente na pessoa de D. Serafini Shyngo-YaHombo e de D. Darniao Antonio Franklin — ho je aqui presentes. Vos sois
a prova de que aquele dia nao terminou e de que o inferno nao prevalece­
rá. De facto, apesar das grandes provaçôes que vos sobrevieram, os anos seguintes veriam igualmente renovar-se a hierarquia eclesiástica também em
Lubango, Kwito-Bié, Novo Redondo e Saurimo, e ainda a nomeaçào de um
Coadjutor para Malanje. Com vivo reconhecimento eclesial a toda a Confe­
rencia Episcopal — nomeadamente a quantos apascentaram e apascentam
o Rebanho de Cristo ñas referidas diocèses —, dou-vos as boas-vindas a es­
ta humilde « casa de Pedro », que sempre foi e é vossa. Exprimo as minhas
congratulaçoes ao vosso Presidente recém-eleito, D. Zacarías Kamwenho, e
* Die 27 Maii 1997
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
256
agradece- ao Senhor Cardeal Nascimento as palavras amigas que, em nome
de todos, me dirigiu, pondo a descoberto o palpitar do eoraçao atribulado
das Comunidades que vos estäo confiadas; e saúdo fraternalmente cada um
de vos, dése jando prolongar meus bracos nos vossos para de novo estreitar
ao eoraçao todos os meus irmäos e irmas de Angola e de Sâo Tomé e Prín­
cipe, com seus concidadäos e autoridades, mima reiterada imploraçao de
paz e pacificaçâo: « O Senhor te abençoe e te proteja. O Senhor faça brilhar
sobre ti a sua face e te se ja favorável. O Senhor dirija para ti o seu olhar e
te conceda a paz
2. Com a referida celebraçao eucaristica em Luanda, naquele dia 7 de
Junho de 1992, encerravam-se as comemoraçôes jubilares do Quinto Cente­
nario da Evangelizaçâo de Angola. Encerravam-se numa sentida acçâo de
Santissima Trindade e aos « pais e mäes » da vossa fé e, com o
olhar já fixo no Terceiro Milenio, era renovado por aquela multidâo de filhos e irmäos o compromisso de continuarem, orgulhosos da sua adesäo a
Cristo e abertos ao sopro vivificador do Espirito Santo, a semear a Boa No­
va da Salvaçâo até aos confins de Angola e a fazê-la frutificar nos sulcos da
cultura e da vida angolana, muitos deles ensanguentados e comprometidos
em sua abertura pelas vicissitudes da guerra.
« Leigos para o Ano 2000 »! Sob este tema, desenrolou-se um mes depois,
mais precisamente de 7 a 12 de Julho, o I Congresso Nacional dos Leigos
Angolanos, chamando o laicado cristäo a ser a alma de urna Naçao necessitada de concentrar todas as suas forças ñas sendas da paz e da reconciliaçao, para organizar a esperança num futuro digno da sociedade angolana.
Soube, com grande satisfaçâo, do elevado grau de maturidade manifestado
pelos vossos fiéis leigos, tanto na longa preparaçao feita a nivel paroquial,
diocesano e nacional para a Assembleia, corno nas proprias exposiçôes lá
desenvolvidas com grande sintonia e conhecimento da doutrina do Concilio
Vaticano II e das Exortaçoes Apostólicas posteriores, especialmente da
« Christifideles
laici ».
3. Os trágicos acontecimentos, que tiveram inicio nos últimos meses des­
se mesmo ano de 1992, puseram duramente à prova o entusiasmo e as resoluçoes geradas naqueles dias. O Calvàrio estava mais perto do « Monte Tabor» do que parecia! Quando finalmente esperáveis recolher os frutos de
urna longa e atribulada sementeira vendo cada um dos fiéis tornar-se « ou1
Num 6, 24-26,,
Acta Ioannis Pauli Pp. II
257
tro Cristo » pelas estradas da vida, eis que um Cristo ultrajado, perseguido
e chacinado em muitos dos seus membros vos seria deixado nos bracos, à
semelhança do que sucederá outrora à Mae dolorosa e bendita, cabendo a
vos, aos sacerdotes, às religiosas e a quantos mais puderam auxiliar-vos, su­
plicar a Deus para os mortos a paz que os vivos lhes negaram, pôr a salvo
e velar pelos sobreviventes, chamar à conversäo os prevaricadores e, em to­
dos, manter
candeia da esperança.
Juntar os mil cacos que restam da tigela partida e recompô-los com ma­
terna paciencia e ilimitada confiança no hörnern por amor de Deus, é prova
tangivel e autentica de que o Espirito Criador está convosco e vos assiste
— Ele que quase nao tem feito outra coisa desde que a sua obra-prima ter­
restre, moldada do barro mas animada pelo seu sopro divino, Lhe fugiu das
mäos e se quebrou no jardim do Eden. Por isso, amados Irmäos, näo desa­
niméis! Mas continuai a erguer a vossa voz unánime, fazendo saber a todos,
com absoluta certeza, que « há-de dar muito fruto o grao de trigo que, caí­
do na terra, se deixara morrer ». Levai as vossas comunidades cristas a venerarem os seus membros, caídos ou dispersos, vítimas do òdio e da injustiça. Como sucedía ñas comunidades apostólicas, ensinai-as a bem discernir
o sofrimento por causa do Reino de Deus e da sua justiça, do sofrimento
« por ser homicida, ladräo, difamador ou por cobiçar os bens alheios »: este
necessita de ser reparado; aquele, se ja glorificado porque « há-de dar muito
fruto »!
2
3
4
4. Possa a memoria de tantas vidas humanas sacrificadas apressar, em
Angola, os tempos da renovaçao e da concordia! Todas as vidas... Aquelas
de ontem, que caíram vítimas da inclemencia de viagens e climas, ou das
incompreensöes e ciladas humanas: quem sabe, ainda nomeadas algures numa cruz ou lapide ignorada ou partida; talvez depreciadas e esquecidas,
porque rotuladas sumaria e indiscriminadamente como coniventes com inte­
resses de exploradores e comerciantes, porventura alcunhadas de escravagistas, ou vendidas ao poder colonial! Igreja de Angola, se näo consegues hoje
resgatar a honra de teus pais e mäes na fé, poderás ainda esperar sobre vi­
ver nos teus filhos? Sempre que alguém tomou a tua mäo na sua e traçou
o sinal da cruz sobre ti e a tua terra, näo era eia portadora de bênçao?
Tens quinhentos anos de evangelizaçao: de qual deles pensas deixar-te privar?
2
3
4
Cf. Jo 12, 24.
Cf. 1 Ped 3, 8—4, 19.
Ibid., 4, 15.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
258
Todas as vidas sacrificadas... também as de hoje! Por ocasiäo da minha
Visita Pastoral, a vossa Comissäo « Justiça e Paz » preparou um elenco de
cristäos raptados, torturados ou assassinados nos anos que väo de 1960 a
1991. Repassei, comovido, aqueles nomes: eram pessoas pertencentes aos
varios estados eclesiais, que provinham dos mais diversos cantos de Angola,
e varios de fora. Como desejaria que as respectivas comunidades locáis pudessem gloriar-se délas e imitá-las na coragem da sua fé e no seu testemunho de vida crista: se elas puderam, por que näo eu?! Sejam narrados, se­
gundo a boa tradiçâo africana, os seus feitos gloriosos. Que os seus nomes e
exemplos vivam no eoraçao e configurem o ideal humano e cristäo de todo
o Povo de Deus: crianças e velhinhos, jovens e adultos; ordenados, consa­
grados ou casados, sem esquecer todas e todos os que hoje se sentem cha­
mados e se preparam para assumir em breve idénticos compromissos ecle­
siais. Ficaräo assim desmistifícadas, urna vez por todas, as pseudo-razöes
invocadas aqui e além para se manter o hörnern e a mulher africana na menoridade crista.
5. E que a « Igreja que está em África» falou... Ai está, ao alcance de
todos, a Exortaçâo Apostólica que recolhe « os frutos das suas reflexôes e
das suas preces, dos seus debates e das suas partilhas », apontando decidi­
damente para a meta da santidade, reconhecida e confessada corno a vocaçâo comum de todos os baptizados: « O Sínodo reafirmou que todos os filhos e filhas da Africa sao chamados à santidade », entendida esta como
« confîguraçâo com Cristo ».
5
6
7
Nesta perspectiva, « o matrimonio cristäo » é definido « um estado de vi­
da, um caminho de santidade crista », se vivido num « amor indissolúvel;
graças a esta sua estabilidade, pode contribuir eficazmente para realizar em
plénitude a vocaçao baptismal dos esposos ». Passando depois à « vida con­
sagrada », diz que eia « tem um papel particular » na Familia de Deus que é
a Igreja: « Indicar a todos o apelo à santidade ». E aos que apascentam o
Rebanho do Senhor, deixa esta advertencia: « O pastor é luz dos seus fiéis,
8
9
Ecclesia in Africa, 1
N. 136
' N.. 87.
N. 83.
N. 94.
5
6
8
9
Acta Ioannis Pauli Pp. II
259
sobretudo através de urna conduta moral exemplar e impregnada de santi­
dade ».
Depois, alongando o olhar para a imensa seara lourejante do mundo a
evangelizar, que espera pelos ceifeiros, a Assembleia sinodal recomenda a
estes: « Todo o missionario só o é autenticamente, se se empenhar no caminho da santidade ». E para que näo restem dúvidas, acrescenta: « 0 renova­
do impulso para a missäo ad gentes exige missionarios santos. Näo basta
renovar os métodos pastorais, nem organizar e coordenar melhor as forças
eclesiais, nem explorar com maior perspicacia as bases bíblicas e teológicas
da fé: é preciso suscitar um novo ardor de santidade entre os missionarios e
em toda a comunidade crista »."
E näo se trata de um ditame restrito ao ambito espiritual e à missäo re­
ligiosa da Igreja, já que o objectivo que esta se propôe no dialogo pluricultural empreendido com a sociedade, é precisamente « colocar o hörnern em
condicöes de acolher Jesus Cristo na integridade do proprio ser pessoal, cul­
tural, económico e político, de maneira que ele possa viver urna vida santa,
em total uniäo com Deus Pai, sob a accäo do Espirito Santo ». Para me li­
mitar apenas ao ambito politico, recordo corno a Assembleia sinodal, ao ver
a necessidade que nele existe de « grande habilidade na arte de governar
(...), elevou ao Senhor fervorosa prece a firn de que surjam, em Africa, polí­
ticos — homens e mulheres — santos; para que hajam santos Chefes de Es­
tado, que amem profundamente o seu proprio povo e desejem mais servir
que servir-se ».
10
12
13
6. Ultimamente, na Naçao angolana, foram dados alguns passos extre­
mamente significativos: refìro-me ao Governo de Unidade e Reconciliaçao
Nacional, constituido no passado dia 11 de Abril, e à Assembleia Nacional,
que conta finalmente com a presença de todos os seus membros. Säo acontecimentos políticos importantes, há muito esperados, em ordern à normalidade democràtica nas Instituiçôes Nacionais. Possam agora estas, sempre
com a ajuda da Comunidade Internacional, restituir o mais depressa possível à Naçao inteira a normalidade da vida familiar, cultural, económica, socio-política e religiosa. De facto, dói-nos a alma saber que, em diversas regiöes, há comunidades privadas de assistenda religiosa desde 1975. E, na
10
11
12
13
Ecclesia in A/rica, 98.
N. 136.
N. 62.
N. I l i
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
260
sequentia das últimas acçoes bélicas, as difìculdades de comunicaçâo e livre
trànsito acabaram por se acentuar ainda mais noutras partes, por arbitra­
riedades totalmente injustificadas das partes contendentes, negando-se assim à Igreja o mais dementar dos seus direitos: a assistentia religiosa e a
ajuda humanitaria aos seus fiéis. Unindo a minha voz à vossa, peço a
quem de direito que ponha cobro a tais irregularidades, para que mais nenhum cidadäo deva sentir-se estrangeiro na sua propria patria.
7. Meus Irmäos muito amados, a leitura dos vossos relatónos quinquenais permitia ainda deter-me em mais alguns assuntos relativos à vida das
vossas diocèses. Mas já os abordei com cada um durante os encontros indi­
viduáis, tendo preferido reservar para esta ocasiäo mais colegial o testemunho da gratidäo de toda a Igreja por terdes amado o vosso Rebanho mais
do que a propria vida, exortando-vos a perseverar unanimes no vosso mi­
nisterio como « vigários e legados de Cristo » — Ele que « veio para que as
suas ovelhas tenham vida e vida em abundancia ».
A encarnaçao de Deus em Jesus Cristo trouxe-nos a plénitude da vida,
que invocamos sobre a humanidade inteira, chamada a dessedentar-se nas
fontes da salvaçâo. Na verdade, o Pai celeste, com o envió de seu Filho,
deu resposta, de modo cabal e definitivo como só Ele sabia e podia fazer,
às múltiplas inquietaçôes, dúvidas e expectativas do eoraçao humano. Nos
nossos dias, assistimos a um materialismo pratico, com o seu ideal consu­
mista de coisas e do tempo, que está a asfixiar, no eoraçao da humanidade,
a sua nostalgia naturai de Deus e a busca de urna vida em plénitude, cor­
tando
inteligencia e à fé. Esta mentalidade secularista é um terre­
no árido para a semente do Evangelho, constituindo um novo e duro desa­
fio para todos nos: o desafio à força espiritual de cada urna das Igrejas lo­
cáis e de cada um dos cristäos. Só o Espirito Santo, que «rega o que é ári­
do e abranda o que está endurecido », pode arrotear semelhante terreno e
torná-lo fecundo, para que o Verbo de Deus possa lançar nele as suas raízes.
14
15
16
Confiando no Espirito Santo, que conduziu a Igreja atra vés de numero­
sos obstáculos durante os dois mil anos passados, podereis cruzar, sem medo, os umbrais do terceiro milenio. Oxalá estes anos de preparaçâo e a celebraçâo do grande Jubileu propiciem aquela « vida em abundancia » que o
Salvador vem trazer a todas as vossas comunidades locáis, nomeadamente
14
15
16
Lumen gentium, 27.
Cf. Jo 10, 10.
Cf, Sequenda do Pentecostes.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
261
à querida diocèse de Sâo Tomé e Príncipe, que recordo com grande afecto
diante do Senhor. Os seus obreiros do Evangelho näo se deixem impressio­
nar pelos frutos, aparentemente limitados, das suas lidas apostólicas; pen­
sando em cada um deles e em ti, caro e venerado Irmäo D. Abílio, recordo
aquelas palavras de Jesus: « Nada temas, continua a falar e näo te cales
(...) pois tenho [aqui] um povo numeroso».
Tenho ainda diante dos olhos a imagem encantadora e pujante de vida
das vossas ilhas, alimentadas por um clima generoso e criador, e no meu
eoraçao vejo essa natureza corno urna alegoría dos santomenses que häo-de
corresponder da mesma forma e medida à graça divina, certamente näo
menos generosa nem menos criadora de vida que o clima. Lembrados de
que só os santos sao verdadeiramente felizes, deixem-se elevar para o Céu,
que näo cessa de os chamar e atrair, e unam-se intimamente, de eoraçao e
vida, à « terra » eclesial onde foram transplantados pelo Baptismo e se nutrem mercé sobretudo da Eucaristia.
Por fîm, implorando de Deus um real bem-estar físico e espiritual para
todos os santomenses e angolanos, no respeito da sua dignidade de pessoas
amadas por Deus e resgatadas pelo sangue de Cristo, abençoo-os de todo o
eoraçao, especialmente aqueles que sofrem no corpo ou no espirito, privados
dos seus familiares ou vagueando longe da sua casa. Aos vossos colaborado­
res na edifîcaçao da Igreja e a cada um de vos, concedo urna afectuosa
Bênçâo Apostólica.
17
NUNTIUS
Presbyteris missus, feria V in Cena Domini.
Carissimi
Fratelli
nel
sacerdozio!
Con la mente ed il cuore rivolti al Grande Giubileo, celebrazione solenne
del bimillenario della nascita di Cristo ed inizio del terzo millennio cristia­
no, desidero invocare con voi lo Spirito del Signore, al quale è particolar­
mente dedicata la seconda tappa dell'itinerario spirituale di immediata pre­
parazione all'Anno Santo del Duemila.
Docili alle sue amorevoli ispirazioni, ci disponiamo a vivere con intensa
partecipazione questo tempo favorevole, implorando dal Datore dei doni le
17
Act 18, 9-10.
262
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
grazie necessarie per discernere i segni della salvezza e rispondere con piena
fedeltà alla chiamata di Dio.
Un intimo legame unisce il nostro sacerdozio allo Spirito Santo ed alla
sua missione. Nel giorno dell'Ordinazione presbiterale, in virtù di una sin­
golare effusione del Paraclito, il Risorto ha rinnovato in ciascuno di noi
quanto operò nei suoi discepoli la sera di Pasqua, e ci ha costituiti conti­
nuatori della sua missione nel mondo (cfr Gv 20, 21-23). Questo dono dello
Spirito, con la sua misteriosa potenza santificatrice, è fonte e radice dello
speciale compito di evangelizzazione e di santificazione a noi affidato.
Il Giovedì Santo, giorno nel quale commemoriamo la Cena del Signore,
pone davanti ai nostri occhi Gesù, Servo « obbediente fino alla morte » (FU
2, 8), che istituisce l'Eucaristia e l'Ordine sacro quali segni singolari del suo
amore. Egli ci lascia questo straordinario testamento d'amore, perché si
perpetui in ogni tempo e dappertutto il mistero del suo Corpo e del suo
Sangue e gli uomini possano accostarsi alla sorgente inesauribile della gra­
zia. Esiste forse per noi sacerdoti un momento più opportuno e suggestivo
di questo per contemplare l'opera dello Spirito Santo in noi e per implo­
rare i suoi doni al fine di conformarci sempre più a Cristo, Sacerdote della
Nuova Alleanza?
1.
Lo Spirito Santo creatore e santificatore
Veni
Mentes
Imple
Creator
Spiritus,
tuorum
visita,
superna
gratia,
Quae tu creasti pectora.
Vieni, o Spirito creatore,
visita le nostre menti,
riempi della tua grazia
i cuori che hai creato.
Questo antico canto liturgico richiama alla mente di ogni sacerdote il
giorno della sua Ordinazione, rievocando i propositi di piena disponibilità
all'azione dello Spirito Santo, formulati in così singolare circostanza. Gli ri­
corda, altresì, la speciale assistenza del Paraclito ed i tanti momenti di gra­
zia, di gioia e di intimità, che il Signore gli ha dato di gustare nel corso
della sua vita.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
263
La Chiesa, che nel Simbolo Niceno-Costantinopolitano proclama la sua
fede nello Spirito Santo Signore e Datore di vita, pone bene in chiara luce
il ruolo che Egli svolge accompagnando le vicende umane e, in modo parti­
colare, quelle dei discepoli del Signore in cammino verso la salvezza.
Egli è lo Spirito creatore, che la Scrittura presenta all'inizio della storia
umana, mentre «aleggiava sulle acque» (Gn 1, 2) e, agli esordi della reden­
zione, quale artefice dell'Incarnazione del Verbo di Dio (cfr Mt 1, 20; Lc 1, 35).
Consustanziale al Padre e al Figlio, Egli è, « nell'assoluto mistero di Dio
uno e trino, la Persona-amore, il dono increato, che è fonte eterna di ogni
elargizione proveniente da Dio nell'ordine della creazione, il principio diret­
to e, in certo senso, il soggetto dell'autocomunicazione di Dio nell'ordine
della grazia. Di questa elargizione, di questa divina autocomunicazione il
mistero dell'Incarnazione costituisce il culmine» (Dominum et vivificantem, 50).
Lo Spirito Santo orienta la vita terrena di Gesù verso il Padre. Gra­
zie al suo misterioso intervento, il Figlio di Dio viene concepito nel seno
di Maria Vergine (cfr Lc 1, 35) e si fa uomo. E ancora lo Spirito che, scen­
dendo su Gesù in forma di colomba, lo manifesta come Figlio del Padre nel
battesimo al Giordano (cfr Lc 3, 21-22) e, subito dopo, lo spinge nel deserto
(cfr Lc 4, 1). Dopo la vittoria sulle tentazioni, Gesù inizia la sua missione
« con la potenza dello Spirito Santo » (Le 4, 14): in Lui, trasalisce di gioia e
benedice il Padre per il suo provvido disegno (cfr Lc 10, 21); con Lui scac­
cia i demoni (cfr Mt 12, 28; Lc 11, 20). Nell'ora drammatica della croce of­
fre se stesso « con uno Spirito eterno » (Eh 9, 14), per mezzo del quale è poi
risuscitato (cfr Rm 8, 11) e «costituito Figlio di Dio con potenza» (Rm 1, 4).
La sera di Pasqua, agli Apostoli riuniti nel Cenacolo Gesù risorto dice:
« Ricevete lo Spirito Santo » (Gv 20, 22) e, dopo averne promesso una suc­
cessiva effusione, affida loro la salvezza dei fratelli, inviandoli per le strade
del mondo: « Andate dunque e ammaestrate tutte le nazioni, battezzandole
nel nome del Padre e del Figlio e dello Spirito Santo, insegnando loro ad
osservare tutto ciò che vi ho comandato. Ecco, io sono con voi tutti i gior­
ni, fino alla fine del mondo » (Mt 28, 19-20).
La presenza di Cristo nella Chiesa di tutti i tempi e di tutti i luoghi è
resa viva ed efficace nell'animo dei credenti dall'opera del Consolatore (cfr
Gv 14, 26). Anche per la nostra epoca lo Spirito è « l'agente principale della
nuova evangelizzazione [...] costruisce il Regno di Dio nel corso della storia
e prepara la sua piena manifestazione in Gesù Cristo, animando gli uomini
nell'intimo e facendo germogliare all'interno del vissuto umano i semi della
1
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
264
salvezza definitiva che avverrà alla fine dei tempi » (Tertio millennio adve­
niente,
2.
45).
Eucaristia e Ordine, frutti dello Spirito
Qui
dicens
Altissimi
donum
Fons vivus,
Et
Paraclitus,
spiritalis
Dei,
ignis,
caritas
unctio.
O dolce Consolatore,
dono del Padre altissimo,
acqua viva, fuoco, amore,
santo crisma dell'anima.
Con queste parole la Chiesa invoca lo Spirito Santo quale spiritalis unc­
tio, crisma dell'anima. Per mezzo dell'unzione dello Spirito nel grembo im­
macolato di Maria, il Padre ha consacrato sommo ed eterno Sacerdote della
Nuova Alleanza Cristo, il quale ha voluto condividere il suo sacerdozio con
noi, chiamandoci ad essere suo prolungamento nella storia per la salvezza
dei fratelli.
Nel Giovedì Santo, Feria quinta in Cena Domini, noi sacerdoti siamo in­
vitati a rendere grazie con tutta la comunità dei credenti per il dono
dell'Eucaristia e ad acquisire rinnovata consapevolezza della grazia della
nostra speciale vocazione. Siamo, altresì, spinti ad affidarci con cuore gio­
vane e disponibilità piena all'azione dello Spirito, lasciandoci da Lui con­
formare ogni giorno a Cristo sacerdote.
Il Vangelo di Giovanni con termini ricchi di tenerezza e di mistero rife­
risce il racconto di quel primo Giovedì Santo, nel quale il Signore, a mensa
con i discepoli nel Cenacolo, « dopo aver amato i suoi che erano nel mondo,
li amò sino alla fine » (13, 1). Sino alla fine! Sino all'istituzione dell'Eucari­
stia, anticipazione del Venerdì Santo, del sacrificio della croce e dell'intero
mistero pasquale. Durante l'Ultima Cena, Cristo prende il pane fra le mani
e pronuncia le prime parole della consacrazione: « Questo è il mio corpo of­
ferto in sacrifìcio per voi ». Subito dopo, proclama sul calice colmo di vino
le successive parole della consacrazione: « Questo è il calice del mio sangue
per la nuova ed eterna Alleanza, versato per voi e per tutti in remissione
dei peccati », ed aggiunge: « Fate questo in memoria di me ». Si compie così,
Acta Ioannis Pauli Pp. II
265
nel Cenacolo, in modo incruento il Sacrificio della Nuova Alleanza, che sarà
realizzato nel sangue il giorno successivo, quando Cristo dirà sulla croce:
« Consummatum est » — « Tutto è compiuto! » (Gv 19, 30).
Questo Sacrificio, offerto una volta per tutte sul Calvario, è affidato agli
Apostoli, in virtù dello Spirito Santo, come il Santissimo Sacramento della
Chiesa. Per impetrare il misterioso intervento dello Spirito, la Chiesa prima
delle parole della consacrazione implora: « Ora ti preghiamo umilmente:
manda il tuo Spirito a santificare i doni che ti offriamo, perché diventino il
corpo e il sangue di Gesù Cristo, tuo Figlio e nostro Signore, che ci ha co­
mandato di celebrare questi misteri» (Preghiera Eucaristica III). Senza la
potenza del divino Spirito, come potrebbero, infatti, labbra umane far sì
che il pane e il vino diventino il Corpo e il Sangue del Signore, sino alla fi­
ne del mondo? E soltanto grazie alla potenza dello Spirito divino che la
Chiesa può incessantemente confessare il grande mistero della fede: « An­
nunziamo la tua morte, Signore, proclamiamo la tua risurrezione, nell'attesa
della tua venuta! ».
Eucaristia e Ordine sono frutti del medesimo Spirito: « Come nella Santa
Messa Egli è l'artefice della transustanziazione del pane e del vino nel Cor­
po e nel Sangue di Cristo, così nel sacramento dell'Ordine Egli è l'artefice
della consacrazione sacerdotale o episcopale » (Dono e mistero, p. 53).
3.
I doni dello Spirito Santo
Tu
septiformis
Digitus
Tu
paternae
rite
Sermone
munere
dexterae
promissum
ditans
Patris,
guttura.
Dito della mano di Dio,
promesso dal Salvatore,
irradia i tuoi sette doni,
suscita in noi la parola.
Come non riservare una particolare riflessione ai doni dello Spirito San­
to, che la tradizione della Chiesa, sulla scia delle fonti bibliche e patristiche,
indica come sacro Settenario? Questa dottrina ha avuto un'attenta conside­
razione da parte della teologia scolastica, che ne ha ampiamente illustrato il
significato e le caratteristiche.
18 - A A S
266
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
« Dio ha mandato nei nostri cuori lo Spirito del suo Figlio che grida:
Abbà, Padre!» (Gal 4, 6). «Tutti quelli che sono guidati dallo Spirito di
Dio, costoro sono figli di Dio [...] Lo Spirito stesso attesta al nostro spirito
che siamo figli di Dio » (Rm 8, 14.16). Le parole dell'apostolo Paolo ci ricor­
dano che dono fondamentale dello Spirito è la grazia santificante (gratia
gratum faciens), insieme alla quale si ricevono le virtù teologali: fede, spe­
ranza e carità, e tutte le virtù infuse (virtutes infusae), che abilitano ad agi­
re sotto l'influsso dello stesso Spirito. Nell'anima, illuminata dalla grazia
celeste, tale corredo soprannaturale è completato dai doni dello Spirito San­
to. A differenza dei carismi, che sono concessi per l'altrui utilità, questi do­
ni sono offerti a tutti, perché ordinati alla santificazione ed al perfeziona­
mento della persona.
I loro nomi sono noti. Li menziona il profeta Isaia delineando la figura
del futuro Messia: « Su di lui si poserà lo spirito del Signore, spirito di sa­
pienza e di intelligenza, spirito di consiglio e di fortezza, spirito di cono­
scenza e di timore del Signore. Si compiacerà del timore del Signore» (11,
2-3). Il numero dei doni sarà poi portato a sette dalla versione dei Settanta
e dalla Volgata, che aggiungono la pietà, eliminando dal testo isaiano la ri­
petizione del timore del Signore.
Già sant'Ireneo ricorda il Settenario ed aggiunge: « Il Signore diede lo
stesso Spirito alla Chiesa [...] mandando sulla terra il Consolatore» (Adv.
haereses III, 17, 3). San Gregorio Magno, per parte sua, illustra la dinamica
soprannaturale introdotta nell'anima dallo Spirito, elencando i doni nell'or­
dine inverso: « Mediante il timore ci eleviamo infatti alla pietà, dalla pietà
alla scienza, dalla scienza otteniamo la forza, dalla forza il consiglio, con il
consiglio progrediamo verso l'intelligenza e con l'intelligenza verso la sa­
pienza e così, per la grazia settiforme dello Spirito, ci è aperto al termine
delle ascensioni, l'ingresso alla vita celeste » (Horn, in Hezech., II, 7, 7).
I doni dello Spirito Santo — commenta il Catechismo della Chiesa Catto­
lica —, essendo una particolare sensibilizzazione dell'anima umana e delle
sue facoltà all'azione del Paraclito, « completano e portano alla perfezione le
virtù di coloro che li ricevono. Rendono docili i fedeli ad obbedire con
prontezza alle ispirazioni divine» (n. 1831). La vita morale dei cristiani è,
cioè, sorretta da tali « disposizioni permanenti che rendono l'uomo docile a
seguire le mozioni dello Spirito Santo » (ibid., n. 1830). Con essi viene porta­
to a maturità l'organismo soprannaturale che, mediante la grazia, si costi­
tuisce in ogni uomo. I doni, infatti, si adattano mirabilmente alle nostre
Acta Ioannis Pauli Pp. II
267
disposizioni spirituali, perfezionandole ed aprendole in modo particolare
all'azione di Dio stesso.
4.
Influsso sull'uomo dei doni dello Spirito
Accende
lumen
Infunde
amorem
Infirma
nostri
Virtute
firmans
sensibus
cordibus;
corporis
perpeti.
Sii luce all'intelletto
fiamma ardente nel cuore;
sana le nostre ferite
col balsamo del tuo amore.
Mediante lo Spirito, Dio si fa intimo alla persona e penetra sempre di
più nel mondo umano: « Dio uno e trino, che in se stesso "esiste" come
trascendente realtà di dono interpersonale, comunicandosi nello Spirito San­
to come dono all'uomo, trasforma il mondo umano dal di dentro, dall'inter­
no dei cuori e delle coscienze » (Dominum et vivificantem, 59).
Nella grande tradizione scolastica questa verità conduce a privilegiare
l'azione dello Spirito nella vicenda umana ed a porre in evidenza l'iniziati­
va salvifica di Dio nella vita morale: pur non annullando la nostra persona­
lità, né privandoci della libertà, Egli ci salva al di là delle nostre aspettati­
ve e dei nostri progetti. I doni dello Spirito Santo rientrano in tale logica,
essendo « perfezioni dell'uomo che lo dispongono a seguire prontamente la
mozione divina » (S. Tommaso, Summa Theologiae, I-II, q. 68, a. 2).
Con i sette doni è data al credente la possibilità di un rapporto persona­
le ed intimo col Padre, nella libertà che è propria dei figli di Dio. E quanto
sottolinea san Tommaso, rilevando come lo Spirito Santo ci induca ad agire
non per forza ma per amore: «I figli di Dio — egli afferma — sono mossi
dallo Spirito Santo liberamente, per amore, non servilmente, per timore »
(Contra gentiles, IV, 22). Lo Spirito rende gli atti del cristiano deiformi, cioè
in sintonia con il modo di pensare, di amare e di agire divino, così che il
credente diventa segno riconoscibile della Santissima Trinità nel mondo.
Sostenuto dall'amicizia del Paraclito, dalla luce del Verbo, dall'amore del
Padre, egli può audacemente proporsi di imitare la perfezione divina (cfr
Mt 5, 48).
Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
268
Lo Spirito agisce secondo un duplice ambito d'intervento, come ricorda­
va il mio venerato predecessore, il Servo di Dio Paolo VI: « Il primo campo
è quello delle singole anime [...] è il nostro io: in questa cella profonda e a
noi stessi misteriosa della nostra esistenza, entra il soffio dello Spirito San­
to; si diffonde nell'anima con quel primo e sommo carisma che chiamiamo
grazia, che è come una vita nuova, e subito l'abilita ad atti che superano la
sua efficienza naturale ». Il secondo campo « in cui si effonde la virtù della
Pentecoste » è il « corpo visibile della Chiesa [...] Certamente "Spiritus ubi
vult spirat" (Gv 3, 8); ma, nell'economia stabilita da Cristo, lo Spirito per­
corre il canale del ministero apostolico ». È in virtù di questo ministero che
ai sacerdoti è data la potestà di trasmettere lo Spirito ai fedeli « nell'annun­
cio autorizzato e autorevole della Parola di Dio, nella guida del Popolo cri­
stiano e nella distribuzione dei sacramenti (cfr 1 Cor 4, 1), fonti appunto
della grazia, cioè dell'azione santificante del Paraclito » (Omelia per la Pente­
coste, 25 maggio 1969).
5.
I doni dello Spirito nella vita del sacerdote
Hostem
Pacemque
repellas
dones
longius,
protinus:
Ductore sic te praevio
Vitemus
omne
noxium
Difendici dal nemico,
reca in dono la pace,
la tua guida invincibile
ci preservi dal male.
Lo Spirito Santo ristabilisce nel cuore umano la piena armonia con Dio
e, assicurandogli la vittoria sul Maligno, lo apre alle dimensioni universali
dell'amore divino. In questo modo Egli fa passare l'uomo dall'amore di se
stesso all'amore della Trinità, introducendolo all'esperienza della libertà in­
teriore e della pace, ed avviandolo a fare della propria vita un dono. Con il
sacro Settenario lo Spirito guida così il battezzato verso la piena configura­
zione a Cristo e la totale sintonizzazione con le prospettive del Regno di Dio.
Se questa è la strada su cui lo Spirito sospinge dolcemente ogni battez­
zato, una speciale attenzione Egli non manca di riservare a coloro che sono
stati insigniti dell'Ordine sacro, in vista di un conveniente adempimento
Acta Ioannis Pauli Pp. II
269
del loro impegnativo ministero. Così, con il dono della sapienza, lo Spirito
conduce il sacerdote a valutare ogni cosa alla luce del Vangelo, aiutandolo
a leggere nelle proprie vicende ed in quelle della Chiesa il misterioso ed
amorevole disegno del Padre; con l'intelletto, favorisce in lui una più profon­
da penetrazione della verità rivelata, spingendolo a proclamare con convin­
zione e forza il lieto annuncio della salvezza; con il consiglio, lo Spirito illu­
mina il ministro di Cristo perché sappia orientare il proprio agire secondo le
vedute della Provvidenza, senza farsi condizionare dai giudizi del mondo;
con il dono della fortezza lo sostiene tra le difficoltà del ministero, infonden­
dogli la necessaria «parresia» nell'annuncio del Vangelo (cfr At 4, 29.31);
col dono della scienza, lo dispone a comprendere e ad accettare l'intreccio
talvolta misterioso delle cause seconde con la Causa prima nelle vicende del
cosmo; con il dono della pietà, ravviva in lui il rapporto di intima comunio­
ne con Dio e di fiducioso abbandono alla sua provvidenza; infine, con il ti­
more di Dio, ultimo nella gerarchia dei doni, lo Spirito consolida nel sacer­
dote la coscienza della propria fragilità umana e dell'indispensabile ruolo
della grazia divina, giacché « né chi pianta, né chi irriga è qualche cosa, ma
è Dio che fa crescere » (1 Cor 3, 7).
6.
Lo Spirito introduce nella vita trinitaria
Per te sciamus da Patrem,
Noscamus
Teque
atque
utriusque
Credamus
omni
Filium,
Spiritum
tempore.
Luce d'eterna sapienza,
svelaci il grande mistero
di Dio Padre e del Figlio
uniti in un solo Amore.
Com'è suggestivo immaginare queste parole sulle labbra del sacerdote
che, insieme con i fedeli affidati alle sue cure pastorali, cammina incontro
al suo Signore! Egli sospira di giungere con loro alla vera conoscenza del
Padre e del Figlio e di passare così dall'esperienza «per speculum in aenigmate » (1 Cor 13, 12) dell'opera del Paraclito nella storia, alla contemplazio­
ne «facie ad faciem» (ibid.) della vivente e palpitante Realtà trinitaria. Egli
è ben consapevole di affrontare « su delle piccole barche una lunga traversa-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
270
ta » e di muoversi verso il cielo « servendosi di piccole ali » (Gregorio Nazianzeno, Poemi teologici, 1); ma sa anche di poter contare su Colui che ha
avuto il compito di insegnare ai discepoli ogni cosa (cfr Gv 14, 26).
Avendo imparato a leggere i segni dell'amore di Dio nella sua storia
personale, il sacerdote, man mano che si avvicina l'ora dell'incontro supre­
mo con il Signore, rende sempre più pressante ed intensa la sua preghiera
nel desiderio di adeguarsi con fede matura alla volontà del Padre, del Fi­
glio e dello Spirito.
Il Paraclito, «scala della nostra ascesa a Dio» (Ireneo, Adv. haereses, III,
24, 1), lo attira al Padre, mettendogli nel cuore il desiderio ardente di vede­
re il suo volto. Gli fa conoscere tutto ciò che riguarda il Figlio, attirandolo
a Lui con nostalgia crescente. Lo illumina sul mistero della sua stessa Per­
sona, portandolo a percepirne la presenza nel proprio cuore e nella storia.
Così, tra le gioie e gli affanni, le sofferenze e le speranze del ministero, il
sacerdote impara a confidare nella vittoria finale dell'amore grazie all'inde­
fettibile azione del Paraclito che, nonostante i limiti degli uomini e delle
istituzioni, conduce la Chiesa a vivere in pienezza il mistero dell'unità e
della verità. Egli sa, di conseguenza, di potersi affidare alla potenza della
Parola di Dio, che supera ogni umana parola, ed alla forza della grazia, che
vince i peccati e le insufficienze degli uomini. Questo lo rende forte, nono­
stante l'umana fragilità, nel momento della prova e pronto a tornare col
cuore al Cenacolo, dove, perseverando nella preghiera con Maria e con i fra­
telli, può ritrovare l'entusiasmo necessario per riprendere la fatica del servi­
zio apostolico.
7.
Prostrati alla presenza dello
Spirito
Deo Patri sit gloria,
Et Filio, qui a mortuis
Surrexit,
In
ac
saeculorum
Paraclito,
saecula.
Amen.
A Dio Padre sia gloria,
al Figlio che è risorto
e allo Spirito Paraclito,
per i secoli in eterno.
Amen.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
271
Mentre oggi, Giovedì Santo, meditiamo sulla nascita del nostro Sacerdo­
zio, torna alla mente di ciascuno di noi il momento liturgico altamente sug­
gestivo della prostrazione sul pavimento, il giorno della nostra Ordinazione
presbiterale. Quel gesto di profonda umiltà e di ubbidiente apertura è stato
quanto mai opportuno per predisporre il nostro animo alla sacramentale
imposizione delle mani, mediante la quale lo Spirito Santo è entrato in noi
per compiere la sua opera. Dopo esserci alzati da terra, ci siamo inginoc­
chiati davanti al Vescovo per essere ordinati presbiteri ed abbiamo ricevuto
poi da lui l'unzione delle mani per la celebrazione del santo Sacrifìcio, men­
tre l'assemblea cantava: «acqua viva, fuoco, amore, santo crisma dell'anima».
Questi gesti simbolici, che indicano la presenza e l'azione dello Spirito
Santo, ci invitano a tornare ogni giorno a tale esperienza per consolidare in
noi i suoi doni. È importante, infatti, che Egli continui ad operare in noi e
che noi camminiamo sotto la sua influenza, ma, più ancora, che sia Lui
stesso ad agire per nostro mezzo. Quando la tentazione si fa insidiosa e le
forze umane vengono meno, allora è il momento di invocare più ardente­
mente lo Spirito, perché venga in aiuto alla nostra debolezza e ci consenta
di essere prudenti e forti come vuole Dio. E necessario mantenere il cuore
costantemente aperto a questa azione che eleva e nobilita le forze dell'uomo
e conferisce quella profondità spirituale che introduce alla conoscenza ed
all'amore dell'ineffabile mistero di Dio.
Carissimi Fratelli nel sacerdozio! La solenne invocazione dello Spirito
Santo e il suggestivo gesto di umiltà compiuto durante l'Ordinazione sacer­
dotale hanno fatto echeggiare anche nella nostra vita il fiat dell'Annuncia­
zione. Nel silenzio di Nazareth, Maria si rende per sempre disponibile alla
volontà del Signore e, per opera dello Spirito Santo, concepisce il Cristo,
salvezza del mondo. Tale iniziale obbedienza percorre tutta la sua esistenza
terrena e raggiunge il culmine ai piedi della Croce.
Il sacerdote è chiamato a commisurare costantemente il suo fiat a quello
di Maria, lasciandosi come Lei condurre dallo Spirito. La Vergine lo soster­
rà nelle sue scelte di povertà evangelica e lo renderà disponibile all'ascolto
umile e sincero dei fratelli, per cogliere nei loro drammi e nelle loro aspira­
zioni i «gemiti dello Spirito» (cfr Rm 8, 26); lo renderà capace di servirli
con illuminata discrezione, per educarli ai valori evangelici; lo renderà in­
tento a cercare con sollecitudine «le cose di lassù» (Col 3, 1 ) , per essere te­
stimone convincente del primato di Dio.
La Vergine lo aiuterà ad accogliere il dono della castità come espressio­
ne di un amore più grande, che lo Spirito suscita in vista della generazione
272
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
alia vita divina di una moltitudine di fratelli. Ella lo condurrà sulle vie
dell'obbedienza evangelica, perché si lasci guidare dal Paraclito, oltre i pro­
pri progetti, verso la totale adesione ai pensieri di Dio.
Accompagnato da Maria, il sacerdote saprà rinnovare ogni giorno la sua
consacrazione fino a quando, sotto la guida dello stesso Spirito invocato
con fiducia nell'itinerario umano e sacerdotale, entrerà nell'oceano di luce
della Trinità.
Invoco su tutti voi, per intercessione di Maria, Madre dei sacerdoti, una
speciale effusione dello Spirito d'amore.
Vieni Spirito Santo! Vieni a rendere fecondo il nostro servizio a Dio e ai
fratelli!
Con rinnovato affetto e auspicando ogni divina consolazione per il vo­
stro ministero, di gran cuore imparto a tutti voi una speciale Benedizione
Apostolica.
Dal Vaticano, 25 marzo, Solennità dell'Annunciazione del Signore,
dell'anno 1998, ventesimo di Pontificato.
IOANNES PAULUS PP. II
Congregatio de Causis Sanctorum
273
ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
PLACENTINA
Beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Ioannis Baptistae Scalabrini epi­
scopi Piacentini fundatoris Missionariorum et Missionariarum a S. Carolo pro
Emigratis (1839-1905)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Servus Dei Ioannes Baptista Scalabrini ortus est postridie
nonas Iulias anno 1839 in oppido Fino Mornasco, ad Comensem dioecesim
pertinente. Sacerdos ordinatus, professor fuit et rector in seminario minore
et postea parochus. Pius IX eum episcopum nominavit Placentinum. Multi­
plicibus inceptis pastoralibus bono consuluit Ecclesiae, cleri formationem fo­
vendo, catechismi institutionem et activam laicorum catholicorum partici­
pationem in vita Ecclesiae. Eminuit sedulitate erga sacerdotes, agrícolas,
operarios et praesertim erga emigrantes in Civitates Americae pro quibus
Congregationes Missionariorum et Missionariarum a S. Carolo pro Emigratis
condidit. Quinque explevit visitationes pastorales tresque celebravit syno­
dos dioecesanas. Meritis ornatus et fama clarus sanctitatis, mortem obiit ca­
lendis Iuniis anno 1905.
Causa beatificationis et canonizationis inita est anno 1936 et postridie
idus Martias anno 1987 Summus Pontifex Ioannes Paulus II edixit Servum
Dei heroum in modum virtutes théologales, cardinales iisque adnexas exer­
cuisse.
Deinceps Congregatio de Causis Sanctorum, Postulationis Causae rogatu,
coniectam inspexit miram sanationem intercessioni tributam eiusdem Vene­
rabilis, Sororis Irenae De Angeli, Congregationis Sororum Missionariarum a
Sancto Carolo Borromeo sodalis. Haec religiosa mense Februario anno 1987
coepit doloribus abdominis laborare, quibus corporis tenuatio addebatur. In
valetudinarium Novoburgense deducta est et insequenti die 19 mensis Iunii
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
274
laparotomia exploratoria effecta est, unde apparuit massa ovarica dextra
cum disseminatione cancerosa in sede peritonaei, Omentum afficiente et
capsulam glissonianam hepaticam. Cum ampla esset tumoris diffusio fieri
non potuit sectio ablativa. Ex biopsi patuit agi de adenocarcinomate ovarico parum distincto in gradu progresso, quocirca curantes prognosim fece­
runt infaustam quoad vitam, brevi tempore. Aegra, Sorores sodales aliae­
que personae, propter condicionis gravitatem, divinum auxilium cum fidu­
cia rogaverunt per intercessionem Venerabilis Servi Dei Ioannis Baptistae
Scalabrini. Diebus mensis Iunii 23 et 24 e vulnere effusio facta est purulen­
ta copiosa, post quae, febri exstincta, aegrota non amplius doluit. Die 10
mensis Iulii e valetudinario discessit chirurgice sanata; deinde chimiotherapiam obiit, quae non apta fuit et solummodo ex parte efficax. Secutae me­
dicorum recognitiones semper sanationis stabilitatem confirmaverunt.
Apud Curiam Placentinam, annis 1994-1995, instructa est Inquisitio
dioecesana, cuius auctoritas et vis probata est a Congregatione de Causis
Sanctorum decreto die 13 mensis Octobris anno 1995 promulgato. Dicasterii
Consilium Medicorum, in sessione nonis Decembribus anno 1996 habita,
una voce confessum est sanationem celerem fuisse, completam, mansuram
et ex scientia inexplicabilem. Die 21 mensis Martii anno 1997 Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris est actus et die 3 mensis Iunii subse­
quentis Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Po­
nente Eminentissimo Cardinali Eduardo Gagnon.
Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcopo­
rum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato, responsum
est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, die 27 mensis Iunii hoc
eodem anno, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum exci­
piens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione
conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Cardinale Ponente meque Antistite a Secretis Congre­
gationis ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa­
ter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato intercedente Ven. Servo Dei
Ioanne
et
Baptista
Scalabrini,
Missionariarum a S.
mansura
sanatione
Sororis
Episcopo
Carolo pro
Irenae
De
Piacentino,
Emigratis,
Angeli
Fundatore
Missionariorum
videlicet de celeri,
ab
« adenocarcinoma
completa ac
ovarico
de-
Congregatio de Causis Sanctorum
stro scarsamente differenziato,
ritoneale
diffusa;
parenchimali) ;
metastasi
in stadio avanzato
omentali
ed
epatiche
(3
o
275
-
4
o
stadio) ; carcinosi pe­
(capsula glissoniana e
sospette
ascite».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
ÊB ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. & S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
SANCTI IOANNIS PORTORICEN.
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Caroli Emmanuelis Rodríguez christifi­
delis laici (1918-1963)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant vestra bona opera
et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est» (Mt 5, 16).
Huic Domini Iesu praecepto cum generositate et gaudio respondit Caro­
lus Emmanuel Rodríguez, qui summa cum fidelitate officia baptismalia ex­
plevit et Christi diffudit lucem vitae sanctitate, apostolatus fervore et litur­
giae atque crucis studio.
Ortus est Servus Dei die 22 mensis Novembris anno 1918 in urbe Caguas, intra fines Portus Divitis, ab Emmanuele Rodríguez Rodríguez atque
Herminia Santiago Esteras, legitimis coniugibus, bonorum materialium inopibus sed fide divitibus, qui eam filiis suis tradiderunt, ex quibus duo se
Domino consecraverunt. Baptismum accepit die 4 mensis Maii anno 1919
atque Confirmationem die 12 mensis Martii anno 1924. Domo et parva pa­
tris officina incendio destructis, familia migravit in domum avorum maternorum, ubi Dei Servus solida est instructus educatione religiosa, praesertim
a matre et ab avia materna. A pueritia est valetudinis molestiis affectus,
quae eum per totam vitam presserunt, eius industriae obstantes et ne stu­
dia ad finem adduceret impedientes; namque fuit ei Studiorum Universitas
relinquenda vix post frequentiae biennium. Vicissim, cum acri intellegentia
276
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tenacique voluntate praeditus esset, privatim studio theologiae, philoso­
phiae, sociologiae, litterarum atque linguarum se dedidit, magnam sibi cul­
turam comparans, cuius ope impensum ac fructuosum explicavit apostola­
tum in orbe universitatis studiorum, articulos scripsit, aestimatas habuit
orationes duosque condidit commentarios naturae religiosae. Eodem tempo­
re victum cotidianum quaeritavit ministri opus obeundo. Ab anno 1960
plena cum cura et sine intermissione apostolatui se tradidit in Centro Ca­
tholico Studiorum Universitatis Portus Divitis, perexiguum accipiens sti­
pendium.
In vinea Domini operarius indefatigabilis, matrimonium recusavit ut se
evangelizationi consecraret, animarum servitio et Christi Regni aedificationi
in aetatis suae societate. Alacriter vitae interfuit Ecclesiae semperque plena
in communione cum auctoritatibus ecclesiasticis egit. Liturgia cardo fuit
eius religiositatis atque apostolatus; etenim non solum cotidie animam
suam fecunda aluit divinorum mysteriorum participatione, sed multimodis
vitam liturgicam in populo Dei fovit, cui etiam exemplo fuit splendidi et
constantis testimonii consensus in verbum Dei, oboedientiae evangelio, ferventis pietatis erga Eucharistiam et Virginem Mariam, assiduae precationis
atque meditationis aeternarum veritatum.
Fidei fundamentis subnixus, spei et caritatis, cum Deo ambulavit, eius
observavit leges, cum amabilitate et humilitate opera misericordiae fecit,
amorem diffudit in Christum et in Ecclesiam, Providentiae fiduciam, aesti­
mationem et appetitionem caelestium bonorum, gaudium et pacem. Castus
fuit ac prudens in verbis inque moribus, temperans, iustus erga Deum et
proximos, fortis in difficultatibus, perseverans in muneribus suis explendis,
patiens in infirmitatibus.
Cum diagnosis facta esset de cancro intestinum afficiente, est in valetudinarium deductus mense Martio anno 1963 et sectioni chirurgicae subiec­
tus. Una cum doloribus corporis obscuram etiam sensit spiritus noctem, sed
in vitae exitu laetitiam recuperavit fidei ac, laetationis speique plenus, in
Domino obdormivit die 13 mensis Iulii anno 1963, assidente ei spiritaliter
fratre sacerdote, et dilectus atque veneratus a familiaribus multisque fideli­
bus, qui eum sanctum habebant.
Sanctitatis fama, qua in vita claruit, post eius mortem duravit et dila­
tata est, quapropter Archiepiscopus Sancti Ioannis Portoricensis Causae
beatificationis et canonizationis initium fecit per celebrationem Inquisitionis
dioecesanae (annis 1992-1993), cuius auctoritas et vis est a Congregatione
277
Congregatio de Causis Sanctorum
<ie Causis Sanctorum probata decreto die 20 mensis Aprilis anno 1994 pro­
mulgato. Confecta Positione, quaesitum est ex consuetudine an Servus Dei
virtutes coluisset heroum in modum. Idibus Octobribus anno 1996 actus
est, prospero cum eventu, Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris.
Patres Cardinales deinde atque Episcopi, in Sessione Ordinaria die 15 men­
sis Aprilis habita anno 1997, Causae Ponente Eminentissimo Cardinale Ed­
mundo Casimiro Szoka, professi sunt Servum Dei Carolum Emmanuelem
Rodríguez heroum more virtutes théologales, cardinales iisque adnexas servavisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinale Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia
Dei
Caroli
in
Deum
et
Emmanuelis
tum
in proximum,
Fortitudine,
Rodríguez,
eisque
necnon
de
adnexis,
in
gradu
in
casu
Christifidelis
laici,
cardinalibus
Prudentia,
heroico,
et ad
Servi
effectum
de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
& ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L.
m s.
ffi Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
278
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
TERGESTIN. et IUSTINOPOLITAN.
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Aegidii Bullesi christifidelis laici e Ter­
tio Ordine S. Francisci (1905-1929)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Tam pulchra est vita haec, idcirco cur angi debemus? Iucunditati nos
demus, laeti simus, sed in Domino. Iucunditati nempe quae manat ex bona
conscientia, ex officio semper peracto et ex amore atque amicitia cum Do­
mino: Felices esse in Deo: ecce nostra laetitia! ».
Verba haec, quae Aegidius Bullesi ad amicum scripsit, index esse pos­
sunt eius spiritualitatis, haustae e beatitudinum evangelio et, secundum
Sancti Francisci Asisinatis exemplo, in lumine fidei cultae, in gaudio spei,
in fervore caritatis inque oblectatione laudandi Deum eique ac proximo ser­
viendi per vitae sanctitatem et misericordiae opera.
Iuvenis hic Christi testis, tertio loco natus ex novem filiis a matrimonio
natis christiano exemplarium coniugum Francisci Bullesi et Maria Diritti,
Polae ortus est in Histria die 24 mensis Augusti anno 1905. In cathedrali
ecclesia urbis baptizatus est die 3 mensis Septembris subsequentis. Primae
eius educationi familia prospexit tum humanae tum religiosae, mater prae­
sertim, fortis et pia mulier, quam Servus Dei peculiariter dilexit. Ruvigni
Histrico, quo familiares orto priore totius mundi bello se receperant, orato­
rium Salesianum frequentavit et primum ad mensam eucharisticam accessit
die festo Annuntiationis Domini anno 1915. Exinde coepit clariorem osten­
dere pietatem. Deinde compulsus ad migrandum in oppidum Szeghedin, in
Hungaria situm, et postea in Austriam Vagnam et Gradecium, hac in urbe
donum recepit Spiritus Sancti in Sacramento Confirmationis. Ludum fre­
quentavit diversis in locis, bonis cum exitibus. Polam reversus anno 1918,
assumptus est tamquam tiro carpentarius apud urbis navalia. Eodem tem­
pore diligenter frequentavit scholam tironibus perficiendis atque scholam
graphidis. Anno 1921 concreditum est ei officium descriptoris technici navalis. In operam suam incubuit cum cura cumque assiduitate et rationes in­
staurava amicitiae atque mutui respectus cum sodalibus, enitens aperto fi­
dei testimonio, incorruptis moribus ac studiosa caritate. Iura defendit ope­
rariorum, sed conflictationis instrumenta reiciens violentia suggesta atque
est Ecclesiae praeceptis socialibus assensus, praesertim Litterarum Encycli-
Congregatio de Causis Sanctorum
279
earum « Rerum novarum », quas penitus noverat. Officiosus in familiam, to­
tum stipendium matri tradebat.
Sodalis fuit Actionis Catholicae, cuius propositis persequendis operam
dedit: precationi, actioni, apostolatui. Brevi tempore auctoritate valuit
apud iuvenes socios, quos multimodis adiuvit, ut in vita crescerent christia­
na. Alacer et impigerrimus in puerorum formatione religiosa, primum insti­
tuit Ordinem Aspirantium, cuius delegatus fuit, et Ordines Exploratorum
Catholicorum. Nomen professus est etiam in Tertium Ordinem Francisca­
num, professione facta et nomine capto Fratre Ludovico. Sancti Francisci
verus discipulus, eum est imitatus in spiritu paupertatis, in vitae simplici­
tate, in oboedientia evangelio et in amore Christi Crucifixi. Cum eius fami­
lia Cordi Iesu se consecravit, Servus Dei maiore cum libertate valuit suam
exprimere pietatem suumque apostolicum ardorem. Cotidie in ecclesiam se
conferebat ut Communionem acciperet, meditabatur, Sanctissimum Sacra­
mentum visitabat, bonis lectionibus vacabat, Rosarium recitabat et precabatur pro conversione peccatorum ac vocationibus sacerdotalibus, praecipue
de suis fratribus cogitans, quorum tres sacerdotes facti sunt. Mente et corde
veritatibus consensit christianis, cum Deo ambulavit fidemque diffudit in
familia, in consociationibus catholicis, inter amicos et ubi laborabat. Omni­
bus viribus Deum dilexit neque aliud appetivit, nisi diligenter eius exsequi
voluntatem, eius leges observando et sedulo in via sanctitatis progrediendo.
Cum simplicitate, prudentia et generositate opera fecit misericordiae spirita­
lis et corporalis. Temperantiam explicavit, fortitudinem, Dei fiduciam, bo­
norum terrestrium neglectionem, erga Deum et proximos iustitiam, patriam
amavit, in promissis mansit, oboediens superioribus fuit, sincerus erga
omnes. Peculiari cum cura virtutem castitatis coluit, quam integram serva­
vit etiam periculosis in locis. Ubique pacem diffudit, gaudium et appetitionem bonorum aeternorum et in casibus quoque difficilioribus acerbioribusque interiorem est tuitus quietem, tractationis humanitatem et hilaritatem.
Ab anno 1925 ad annum 1927 stipendia meruit in copiis navalibus su­
per navi bellica « Dante Alighieri » denominata. Hoc tempus se verissimum
fuit ei experimentum superandum pro fidei suae suorumque moralium prin­
cipiorum defensione. Sed robore Dei affluens, non solum fidelis mansit erga
baptismalia officia, verum etiam fructuosum explicavit apostolatum inter
commilitones ut fidem iniceret eis, legis Dei observantiam et vitae christia­
nae laetitiam. Pro iisdem commilitonibus « Circulum Puritatis » condidit,
cuius sodales spondebant se castos futuros esse.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
280
Stipendia emeritus laborem resumpsit, primum in navalibus Polae et
postea in navalibus urbis Monfalcone (intra fines posita Goritiensis provin­
ciae). Ibi efficaciter incubuit, uti socius Coetuum Vincentianorum, in opera
caritatis, ardenter laborans pro pauperioribus, quos in eorum tuguriis visitabat et in necessitatibus confirmabat.
Phthisi correptus, deductus est in valetudinarium Polense die 29 mensis
Augusti anno 1928. Ex morbo vixit tamquam ea laetabili Crucis experien­
tia, suos dolores offerens suamque iuvenem vitam pro peccatorum conversione.
Die 25 mensis Aprilis anno 1929, in impensae laetitiae condicione, plu­
ries his verbis repetitis: « Quam laetus sum mori, in Paradisum ire!», sancte
obdormivit in Domino. Uti exoptaverat, eius corpus est Franciscano sagulo
vestitum.
Fama sanctitatis, qua in vita claruit, firmata est et aucta annis qui
mortem sunt secuti; quam ob rem Episcopus Tergestinus Excellentissimus
Dominus Antonius Santin, qui Servi Dei magister spiritus fuerat, obtentis a
Sancta Sede competentia fori ac permissu quem M. P. « Sanctitas clarior »
praescribit, Causam introduxit beatificationis et canonizationis Processumque instruxit cognitionalem (annis 1974-1977), cuius auctoritas et vis proba­
ta est a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die 10 mensis Novem­
bris anno 1990 promulgato. Positione confecta, disceptatum est an Servus
Dei virtutes exercuisset heroum in modum. Pridie idus Novembres anno
1996, eventu cum prospero, actus est Consultorum Theologorum Congressus
Peculiaris. Patres Cardinales deinceps et Episcopi in Sessione Ordinaria pri­
die nonas Maias habita anno 1997, Causae Ponente Excellentissimo Domino
Remigio Ragonesi, Archiepiscopo titulari Ferentiensi, declaraverunt iuve­
nem Aegidium Bullesi heroum more virtutes théologales, cardinales et his
adnexas coluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sol­
lemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate
tum
in
Deum
Temperantia
et
tum
in proximum,
Fortitudine,
eisque
necnon
adnexis,
de
cardinalibus
in gradu
heroico,
Prudentia,
Servi
Dei
Iustitia,
Aegi-
Congregatio de Causis Sanctorum
dii Bullesi,
Christifidelis laici e
Tertio Ordine S.
Francisci,
281
in casu et ad ef­
fectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. 8 S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
TUSCULANA
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Teresiae (in saec.: Teresiae
Mariae Casini) fundatricis Congregationis Sororum Oblatarum a S. Corde Iesu
(1864-1937)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Cessare numquam potest Ecclesia Dominum messis ut operarios in
messem suam mittat rogare (cf. Mt 9, 38), neque abstinere a proponendo
futurae praesertim progeniei perspicuo ac animoso vocationis amplectendae
studio: quam deinceps iuvabit ut veritatem Dei vocantis discernat eique
magnanimiter respondeat; peculiarem adhibere curam de formatione candi­
datorum ad presbyteratum » (Ioannes Paulus II, Adhort. Apost, post-synod. Pastores dabo vobis, 2: AAS, LXXXIV [1992], 659).
Ecclesiae sollicitudinem de vocationibus deque sacerdotum sanctificatio­
ne Serva Dei Maria Teresia Casini participavit quae, multimodis, formatio­
nem curavit puerorum ad sacerdotium candidatorum, utque Sacrum Iesu
Cor consolaretur de presbyterorum infidelitate.
Fidelis haec Christi discipula Tusculi nata est die 27 mensis Octobris
anno 1864 a Thoma Casini et Melania Rayner, legitimis coniugibus locuple­
tamus. Biduo post est in ecclesia urbis cathedrali baptizata et anno 1872 sa­
cramentum accepit Confirmationis. Eius christianae educationi peculiari
modo prospexit pater optimus, qui eam Deum cognoscere docuit et preca­
tionem diligere ac pauperes, atque peccatum fugere. Amatissimo parente
mortuo (anno 1874), familia Cryptam Ferratam migravit, in domum avo­
lo - A A S
282
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
rum maternorum. Cum Romae alumna erat Matronarum a Sacro Corde,
magna cum pietate primum ad eucharisticam mensam accessit. Ad fami­
liam reversa propter valetudinem, magis appetivit se Domino consecrare,
quamvis familiares eam ad vitam coniugalem dirigere conarentur. Anno
1882, ad praecepta confessarii docilis sine ulla cunctatione ad sanctitatem
contendit, mundi reliquit inania et maiore cum fervore pietatem eucharisti­
cam atque caritatem erga pauperes coluit. Privatim vota suscepit oboedien­
tiae, castitatis ac paupertatis, nomen est professa in Zelatrices, quae dice­
bantur, Sacri Cordis et per bonas lectiones in cognitione inque Dei servitio
est progressa. Quorundam suorum familiarium repugnantiae non cedens, in­
timum suum instinctum secuta introivit anno 1885 inter Clarissas a Sanc­
tissima Conceptione, Romae domicilium habentes, sed paucis post mensibus
fuit ei egrediendum per causam valetudinis; postea confessarius eam in
aliud opus inseruit, quod celeriter est exstinctum conditrice mortua. Post­
quam Cryptam Ferratam repetivit, Serva Dei coetum puellarum constituit
eo consilio, ut pro sanctificatione sacerdotum precarentur et Cor Iesu eo­
rum peccatis transfixum consolarentur. Opus, etsi in multa paupertate in­
que variis difficultatibus versaretur confirmatum est suamque sedem Cryptae Ferratae collocavit, propter generositatem et sacrificia Servae Dei, quae
in Romae viis mendicavit ut pecuniam colligeret necessariam ad aedificium
perficiendum. Postridie calendas Februarias, probante Episcopo dioecesano,
anno 1894, una cum quinque sodalibus publice condidit Institutum Victimarum Cordis Iesu, quod est deinceps appellatum Oblatarum Sacri Cordis
Iesu.
Initio Maria Teresia, quae antistita erat communitatis, eiusque sociae
vitam egerunt clausurae seque dederunt adorationi perpetuae Eucharistiae
et congressionibus institutoriis cum loci puellis; sed postea, Episcopo adhor­
tante, Institutum patuit etiam filiarum populi educationi, ut bonas formaret matres familias. Sollicitudo de clero eam adduxit ad finem faciendum
industriae pro puellis et ad aperiendum Romae atque Cryptae Ferratae
Opus Parvorum Amicorum Iesu (anno 1925) pueris educandis, qui ingredi
seminarium appetebant et sacerdotes fieri. Inceptum, a Sororibus ductum
et rectum sapienti cum paedagogia plenaque cum libertatis alumnorum ob­
servantia, rapide floruit fructusque adidit copiosos. Serva Dei, quae profes­
sionem temporaneam fecerat anno 1913 et perpetuam anno 1919, ad mor­
tem usque egregie munere antistitae generalis est iuncta, labori non parcens
pro Instituto singulisque Sororibus, quae eam ut matrem dilexerunt. Ea-
Congregatio de Causis Sanctorum
283
rum provexit formationem, observantiam inculcavit Regulae circumposuitque sibi utiles adiutrices. Alacriter et fideliter suam coluit consecrationem
religiosam munusque sibi a divina Providentia commissum sancte explica­
vit, gaudia, dolores et incommoda communicans cum sororibus sodalibus et
per omnia gloriam Dei quaerens atque salutem animarum. Fidei simplicita­
te effulsit, ardore caritatis, spei soliditate. Firmiter credidit in verbum Dei
et in Ecclesiae magisterio, peccatum fugit, animam suam, sanctitatis sitientem, precatione, meditatione, apostolico fervore, pietate erga Eucharistiam,
Cor Iesu et Matrem Redemptoris aluit. Intimam fovit coniunctionem cum
Domino, qui cordi eius locutus est illudque Dei amore, Ecclesiae, proximo­
rum accendit, praesertim Sororum eius et sacerdotum pauperum, senum,
aegrotorum, derelictorum aut peculiarium auxiliorum spiritalium indigen­
tium; eiusque tam magna caritas fuit, ut se pro iis victimam devovent. Au­
xilio est fisa divino et etiam in acerbioribus casibus pacem interiorem et
laetitiam servavit. Prudens fuit in usu instrumentorum sanctificationis
suae, in Instituti administratione, in coeptibus apostolicis, in consiliis, quae
filiabus suis spiritualibus dabat. Exemplari modo iustitiam erga Deum et
proximum exercuit, temperantiam in bonis terrestribus adhibendis, patien­
tiam in difficultatibus, fortitudinem in propositis, paenitentiam, humilita­
tem et vota religiosa. Divinae voluntati obsequens, aequo animo crucem tu­
lit morborum, quibus annis extremis coacta est immobilis esse. Suam infir­
mitatem sanctificavit precatione et constanti Congregationis cura. Die
3 mensis Aprilis anno 1937 Cryptae Ferratae sancte vitam terrenam conclu­
sit, a Sororibus suis dilecta et venerata.
Sanctitatis fama, qua in vita innotuit, etiam post mortem duravit, qua­
propter Episcopus Tusculanus initium fecit Causae beatificationis et canoni­
zationis per celebrationem Processus Ordinarii Informativi. Decreto promul­
gato super Causae introductione, apud Vicariatum Romanum instructus est
Processus Apostolicus (annis 1982-1985). Horum Processuum vis et auctori­
tas probata est a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die 8 mensis
Novembris promulgato anno 1985. Confecta Positione, inquisitum est ex
more an Serva Dei virtutes heroum in modum observavisset. Die 22 mensis
Octobris anno 1996, exitu cum felici, Congressus Peculiaris Consultorum
Theologorum est actus. Patres Cardinales deinde et Episcopi die 20 mensis
Maii anno 1997, Causae Ponente Eminentissimo Cardinale Ioanne Canestri,
declaraverunt Matrem Mariam Teresiam Casini heroum more virtutes théo­
logales, cardinales iisque adnexas coluisse.
284
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinale Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia
Dei
Mariae
in
Deum
Teresiae
et
tum
in proximum,
Fortitudine,
(in
saec.:
gationis Sororum Oblatarum a S.
eisque
Teresiae
necnon
de
cardinalibus
adnexis,
in
gradu
Mariae
Corde Iesu,
Casini),
Prudentia,
heroico,
Fundatricis
Servae
Congre­
in casu et ad effectum de quo
agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. ffi S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
VALENTINA
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Ioannae Mariae Condesa Lluch fun­
datricis Congregationis Sororum Ancillarum Mariae Immaculatae (1862-1916)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
«Oculi in Domini vultum conversi haud minuunt in apostolo officium
erga homines; contra, dum nova eum instruunt potestate historiam afficiendi, validum eum reddunt ut eandem historiam ab iis omnibus liberet quae
eam déformant » (Ioannes Paulus II, Adhort. Apost, post-synod. Vita conse­
crata, 75: AAS, LXXXVIII [1996], 451).
Divinam contemplans caritatem, in vultu et in operibus Christi effictam, Ioanna Maria Condesa Lluch est amore erga proximum indigentem in­
fiammata suamque consecravit vitam iuvenum operariarum atque puella-
Congregatio de Causis Sanctorum
285
rum pauperum humanae christianaeque progressioni hocque modo efficaci­
ter operam dedit societatis temporis sui evangelizationi et bono animarum.
Serva Dei Valentiae in vitam venit, intra Hispaniae fines, die 30 mensis
Martii anno 1862 ab Aloisio Condesa Raes, medico, et Ioanna Lluch Martí­
nez. Sequenti die Baptismum accepit et biennio post Confirmationem. An­
no 1865 est optimo patre orbata, qui erat in aegrotorum cura cholera mor­
bo iniectus. Eius igitur educationi pia mater prospexit, sapienter adiuta a
praeceptrice Teresia Ballester, quae postea prima Servam Dei secuta est in
Congregatione condenda. In familia indolem suam vivacem ac fortem custo­
dire didicit et rationem agendi sibi comparare oboedientem, humilem et
simplicem. Decem annos nata eucharistico Pane primum se aluit, inde pro
vita sua spiritali magnam hauriens utilitatem. Sodalis fuit Sodalicii Filia­
rum Mariae a Sancta Teresia a Iesu, quod est a Sancto Henrico de Ossó y
Cervello institutum, aliarumque paroecialium consociationum. Cum fervore
incubuit in christianam doctrinam docendas puellas pauperes inque egenos
curandos et aegrotos. Privatim votum fecit castitatis seque Virgini Mariae
consecravit. Difficilibus cognitis condicionibus iuvenum operariarum Valentinarum et moralibus periculis in quibus cotidie versabantur, mota caritate
domum illis recipiendis statuit aperire atque earum consulere humanae religiosaeque educationi. Simul consilium cepit institutum condendi vitae con­
secratae, eiusmodi apostolatui deditum, arduo sane sed peculiariter necessa­
rio et urgenti. Magistri spiritualis consensionem habuit atque matris, quae,
post aliquod haesitationis tempus, non solum assensa est, verum et conspi­
cuum patrimonium filiae suppeditavit. Hinc, anno 1884, cum aliquibus so­
dalibus, primum aperuit receptaculum mulieribus operariis et scholam gra­
tuitam puellulis. Archiepiscopus Valentinus tamen, ut eam experiretur,
multos per annos eam dehortatus est a proposito novam condendi congre­
gationem, quoad, anno 1892, canonicam Operi Servae Dei concessit appro­
bationem, quod hodie appellatur Institutum Ancillarum Mariae Immacula­
tae et, sapienter ac diligenter Conditrice regente, secundum spiritum Litte­
rarum Encyclicarum Rerum novarum Summi Pontificis Leonis XIII operatum est. Die mensis Decembris 10 eodem anno habitum induit religiosum;
anno 1895 professionem temporaneam, fecit et anno 1911 perpetuam. Anti­
stita generalis sedulam adhibuit curam de Sororum formatione, eas incitan­
do ad sanctitatis absconditae ac tacitae viam percurrendam. Confirmatio­
nem provexit et auctum Congregationis suae et quattuor novas aperuit do­
mos, quas crebro visitabat, etsi incommoda uteretur valetudine. In simpli-
•1
286
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
citate inque humilitate omnibus claro et hilaro fuit exemplo fidelitatis erga
Deum, Ecclesiam, consecrationem suam, Regulam, vota religiosa et munus,
quod ei Providentia crediderat. Coram Deo vixit, in eius verbum firmiter
credidit ac prompte constanterque eius fecit voluntatem. Vitae suae sancti­
tate fidem propagavit pariterque apostolatum pro mulieribus operariis, qua­
rum multae in instituta religiosa ingressae sunt aut bonae fuerunt matres
familias. Erga eas officiosa fuit ac similiter in pauperes se gessit, aegrotos
suasque Sorores, quae eam dilexerunt et cum docilitate atque fiducia secu­
tae sunt. Toto corde totaque mente Deum amavit, eius servavit legem, pec­
catum fugit, assidue precationem coluit et peculiarem pietatem in Euchari­
stiam, Iesum crucifixum ac Virginem Mariam. Prudens fuit in Instituti ad­
ministratione, in operibus misericordiae exsequendis, in instrumentorum
usu pro sua aliorumque sanctificatione. Iusta fuit erga Deum et proximos,
potens sui, aequabilis, a bonis rebusque inanibus terrenis aliena, fortis, pa­
tiens et serena in difficultatibus et in multis infirmitatibus quibus non pau­
cos per annos est afflicta. Magnam habuit Dei fiduciam suasque Sorores
tranquille se divinae Providentiae committere docuit. Cum fervore et impensa pace interiore se praeparavit ad ultimum cum Domino occursum, qui
eam ad se vocavit die 16 mensis Ianuarii anno 1916.
Sanctitatis fama, qua claruit in vita, etiam annis mansit qui sunt mor­
tem secuti. Beatificationis et canonizationis Causa inita est ab Archiepisco­
po Valentino per Processus ordinarii informativi celebrationem (annis 19531955), qui est a Congregatione pro Causis Sanctorum probatus decreto po­
stridie idus Décembres promulgato anno 1984. Confecta Positione, inquisi­
tum est an Serva Dei heroum in modum virtutes coluisset. Die 15 mensis
Novembris anno 1996 actus est, prospero cum eventu, Consultorum Theolo­
gorum Congressus Peculiaris. Die 18 mensis Martii anno 1997 Patres Cardi­
nales et Episcopi, in Sessione Ordinaria, Causae Ponente Excellentissimo
Domino Mario Rizzi, Archiepiscopo titulari Balneoregiensi, edixerunt Ma­
trem Ioannam Mariam Condesa Lluch heroum more virtutes théologales,
cardinales iisque adnexas observavisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis
287
Congregatio de Causis Sanctorum
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sol­
lemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate
tum
in
Deum
tum
in proximum,
Temperantia et Fortitudine,
nae
Mariae
Condesa
necnon
eisque adnexis,
Lluch,
Fundatricis
de
cardinalibus
Prudentia,
in gradu heroico,
Congregationis
Iustitia,
Servae Dei Ioan­
Sororum
Ancillarum
Mariae Immaculatae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 7 Iulii A. D. 1997.
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. « S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
VERONEN.
Canonizationis beati Ioannis Calabria sacerdotis fundatoris Congregationum Pau­
perum Servorum et Pauperum Servarum Divinae Providentiae (1873-1954)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Beatus Ioannes Calabria Veronae, in Italia, natus est postridie nonas
Octobres anno 1873. Anno 1901 ordinatus sacerdos, ministerio pastorali et
operibus misericordiae se tradidit, praesertim pro pauperibus et pueris dere­
lictis et ad extremam societatem detrusis. Ad hoc assequendum proposi­
tum, Congregationes Pauperum Servorum et Pauperum Servarum Divinae
Providentiae condidit, quas sapienter rexit in Dei atque hominum dolen­
tium ministerio. Fructuosum explicavit apostolatum etiam extra Opera sua
fundata et, vitae sanctitate, verbi, scriptorum et actionum lucem atque ca­
ritatem Christi in Ecclesia fudit et in temporis sui societate. Ampla ornatus
et solida sanctitatis fama, in Domino obdormivit pridie nonas Décembres
anno 1954, post vitam devotam pro sanitatis recuperatione Summi Pontifi­
cis Pii XII, graviter aegrotantis.
Beatificationis et canonizationis Causa inchoata est anno 1957 ab Epi­
scopo Veronensi. Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 17 mensis Apri­
lis anno 1988 sollemniter eum beatum declaravit.
288
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Eius canonizationis respectu, Causae Postulatio Congregationi de Causis
Sanctorum miram coniectam sanationem iudicandam permisit, in Argenti­
nae urbe Reconquistensi patratam et intercessioni eiusdem Beati tributam.
Sanatio attinet ad Ritam Faccioli, nuptam Braida, quadraginta quattuor
annorum, quae anno 1986 animadvertit parvum nodulum in mamilla sini­
stra, qui gradatim maior factus est et dolens. Die 28 mensis Maii subse­
quentis anni est mastectomia sinistra radicitus effecta cum lymphadenoctomia axillae, cum de neoplasmate maligno ageretur. Sex post diebus appa­
ruerunt dyspnoea, cyanosis, haemoptois cum paresi dextra atque hemianopsi dextra. Aliae inspectiones clinicae ostenderunt plagas cerebri probabi­
liter indolis metastaticae; quapropter aegrota pridie idus Iunias eodem anno
remissa domum est cum prognosi quam maxime suspensa quoad vitam.
Vespere eiusdem illius diei sacerdos quidam Congregationis Pauperum Ser­
vorum Divinae Providentiae infirmam visitavit, quae gravibus in condicio­
nibus versabatur, et una cum propinquis intercessionem invocavit Ioannis
Calabria, ut a Deo sanationem obtineret. Postridie invocationes saepe iteratae sunt. Nocte inter diem tertium decimum et diem quartum decimum
mensis Iunii anno 1987 ex improviso facta est salubris mutatio condicio­
num aegrotae generalium, quae die 16 mensis Iunii sine ulla difficultate
pervenire potuit ad longinquam urbem Rosarium, ut inspectionibus medi­
corum se subiceret, quae in lucem protulerunt plagarum cerebri decessionem, quae antea perspectae sunt, et factam perfectam sanationem.
De asserto miro, confestim intercessioni ascripto Ioannis Calabria apud
Curiam Reconquistensem celebrata est Inquisitio dioecesana, cuius auctori­
tas probata est a Congregatione de Causis Sanctorum die 10 mensis Februa­
rii anno 1995. Consilium Medicorum Dicasterii, in sessione habita die 4
mensis Iulii anno 1996, affirmavit sanationem fuisse celerrimam, comple­
tam, stabilem, et ex scientia huius aetatis inexplicabilem. Die 10 mensis Ia­
nuarii anno 1997 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum
et die 8 mensis Aprilis insequentis Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium at­
que Episcoporum, Causae Ponente Excellentissimo Domino Fiorino Taglia­
ferri, episcopo Viterbiensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Car­
dinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divini­
tus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, die 27 mensis Iunii hoc
eodem anno, Sanctitas Sua, vota Congregationis de Causis Sanctorum exci­
piens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Congregatio de Causis Sanctorum
289
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregationis ce­
terisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater declara­
vit:
Constare
Sacerdote,
varum
de
miraculo
Fundatore
Divinae
a
Deo patrato,
Congregationum
Providentiae,
videlicet
intercedente
Pauperum
de
Beato
Servorum
celérrima,
et
completa ac
Ioanne
Calabria,
Pauperum
stabili
Ser­
sanatio­
ne Ritae Faccioli a « cancro mammario con metastasi linfoghiandolari e lesioni
cerebrali
verosimilmente
di
natura
metastatica ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
88 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. B S.
88 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
VIEDMEN.
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Artemidis Zatti laici professi Societatis
S. Francisci Salesii (1880-1951)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Omnes, qui habebant infirmos variis languoribus, ducebant illos ad
eum; at ille singulis manus imponens curabat eos» (Lc 4, 40).
Divini Pastoris exemplum secutus, « qui pertransivit benefaciendo et sa­
nando omnes oppressos a diabolo» (Act 10, 38), Artemis Zatti magnam ha­
buit caritatem curamque de aegrotis et pauperibus, pro quibus libenter vi­
tam impendit.
Servus Dei ortus est die 12 mensis Octobris anno 1880 in pago Boretto,
intra fines posito Guastallensis dioecesis, ab Aloisio Zatti et Albina Vecchi,
qui eum christiana imbuerant educatione. Anno 1887 Confirmationem acce­
pit atque necessario ludo peracto (annis 1886-1889) uti rusticus calo operam
suam locupleti agricolarum familiae locavit. Nec paupertas nec labor, quem
est puer expertus, eius indolem fregerunt vivacem, effusam et generosam.
20 - A. A S
290
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ineunte anno 1897, una cum suis, in Argentinam migravit atque in ur­
be Sinu Albo collocavit domicilium, cuius morales religiosaeque condiciones
miserabiles erant. Tamen familia Zatti in christianis mansit principiis atque
ecclesiam frequentare perrexit, sicut in Italia facere solebat. Artemis pri­
mum in deversorio opus obiit ac deinde in lateraria officina. Interim in
amicitiam venit Salesianis illius loci et praesertim parocho Carolo Cavalli,
qui eius factus est confessarius et spiritalis consiliator. Cum ei tempus erat
vacuum a labore, Servus Dei eum ad visitandos aegrotos comitabatur, in
exsequiarum atque in Missae celebratione ei ministrabat et gratuito aeditui
munere fungebatur. Monitus ut sacerdotium peteret, ardenter est adhortationi assensus atque anno 1900 sedem candidatorum Salesianorum ingressus
est in oppido Bernal apud Bonaëropolim. Mox bonam ostendit intellegen­
tiam, fortem voluntatem, spiritum sacrificii, religiosum fervorem et docilem
superioribus oboedientiam. Novum vitae genus, aer, alimonia ei non suffi­
ciens, labores quos alacriter obibat et in primis assiduitas, quam iuveni sa­
cerdoti phthisi affecto praebebat, in eius valetudinem pondus habuerunt;
unde anno 1902 phthisim contraxit, id temporis insanabilem putatam. Ut
se curaret missus est in Salesianam communitatem loci Viedma. Ibi Beatae
Mariae Virgini Auxiliatrici pollicitus est se, si sanaretur, aegrotis assistendo
esse dediturum. Post aliquot annos, a sacerdote Evaristo Garrone curatus,
valetudinarii localis Sancti Ioseph atque adnexae medicamentarii tabernae
rectore, perfecte consanuit ac, sicut promiserat, reliquum vitae suae pro
aegrotis consumpsit. Tamquam frater laicus anno 1908 professionem religio­
sam fecit temporaneam et anno 1911 perpetuam.
Interea coeperat curam agere medicamentarii tabernae et valetudinarii,
quorum postea per plus triginta annos administrator fuit. Cum intellegen­
tia, peritia, prudentia et singulari caritate munera sustinuit sua, gloriam
Dei semper quaerens, proximorum bonum ac generositatem imitans boni
Samaritani (cf. Lc 10, 33-35). Aptiores reddidit valetudinarii structuras, for­
mationis professoriae medicorum prospexit, omnibus cum viribus in dolores
physicos et morales infirmorum levandos incubuit, providens ut iis corporis
et animae salutem restitueret omnemque suam industriam continuum red­
dens apostolatum.
Cotidie birota vias urbis percurrebat ut aegrotis in eorum domibus assi­
steret. Fuit etiam infirmorum minister apud Collegium Sancti Francisci de
Sales et apud Collegium Filiarum Mariae Auxiliatricis necnon apud carce­
rem; fautor fuit spiritalis Circuli Operariorum Catholicorum; vitae interfuit
Congregatio de Causis Sanctorum
291
paroeciali et dioecesanae atque, etsi multa erant negotia, ex consuetudine
actibus communibus aderat suae religiosae familiae. Eius plena Deo et pro­
ximis devotio fide nitebatur simplici et solida immensaque et laeta caritate,
quam verbo testatus est et exemplo in omni vitae circumstantia quamque
sacramentis aluit, precatione, meditatione, ferventi pietate in Eucharistiam
atque in Beatam Virginem Mariam. Propter Dei amorem diligenter eius ob­
servavit leges, vota religiosa, Regulam; alacriter et cum gaudio multis oc­
currit incommodis, graves obiit labores et efficaciter operam dedit Regno
Christi aedificando, sapienter talenta caelitus accepta feneratus est. Multam
nutrivit divinae Providentiae fiduciam; a bonis terrestribus alienus fuit et
gaudium diffudit, pacem, spem. Vir fuit iustus, temperans, prudens et for­
tis in fidelitate erga suam consecrationem atque munus sibi a superioribus
concreditum. Anno 1941 magno cum dolore demolitionem vidit valetudina­
rii, quod tot annis campus fuerat apostolatus eius, ut locus daretur episcopii et curiae dioecesanae exstructioni.
Tum consuluit aegrotorum translationi in sedem scholae agrestis Sancti
Isidori et, per oeconomicas difficultates, sedulo beneficimi opus suum perre­
xit. Ab anno 1947 non iam valetudinarium administravit.
Mense Iulio anno 1950 de scalis delapsus est. Iussus est conquiescere;
quod quidem in oboedientiae spiritu accepit. Sed vires non recuperavit et
secuto mense Novembri signa apparuerunt cancri. Cum tranquillitate, pa­
tientia et fortitudine acres tulit dolores. Sancte in Domino obdormivit idi­
bus Marths anno 1951, ampla clarus sanctitatis fama, quae maxime signifi­
cata est in exsequiis, quibus multus populus et numerosae religiosae ac ci­
viles auctoritates interfuerunt.
Haec fama solidata est et aucta volventibus annis; quam ob rem Epi­
scopus Viedmensis, Sanctae Sedis obtento permissu, ad normam M. P.
« Sanctitas Clarior », Causam introduxit beatificationis et canonizationis at­
que Processum celebravit cognitionalem (annis 1980-1982), cuius auctoritas
probata est a Congregatione de Causis Sanctorum per decretum postridie
idus Décembres promulgatum anno 1984. Confecta Positione, disceptatum
est ex more an Servus Dei heroum in modum virtutes exercuisset. Die 25
mensis Octobris anno 1996, prospero cum eventu, est Consultorum Theolo­
gorum Congressus Peculiaris actus. Patres porro Cardinales et Episcopi, in
Sessione Ordinaria die 8 mensis Aprilis habita anno 1997, Causae Ponente
Eminentissimo Cardinale Ioanne Canestri, affirmaverunt Artemidem Zatti
heroum more virtutes théologales, cardinales et his adnexas coluisse.
292
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, die 27 mensis Iunii hoc
eodem anno, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum exci­
piens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus de­
cretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinale Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
in
Deum
Iustitia,
Temperantia
Dei Artemidis Zatti,
et
tum
in
proximum,
Fortitudine,
eisque
laici professi Societatis S.
necnon
de
adnexis,
in
cardinalibus
gradu
Francisci Salesii,
Prudentia,
heroico,
Servi
in casu et ad
effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997.
® ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L.
m s.
£8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
VINDOBONEN.
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Iacobi Kern (in saec.: Francisci
Alexandri) sacerdotis professi Canoniae Gerusenae Ordinis Praemonstratensis
(1897-1924)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Servus Dei Iacobus Kern (in saeculo: Franciscus Alexander)
Vindobonae natus est die 11 mensis Aprilis anno 1897. Dum seminarii
alumnus erat, ad arma est citus et priori totius mundi bello interfuit, in
quo gravi est vulnere affectus, quod causa fuit postea eius mortis. Ordinem
Praemonstratensem ingressus, professionem simplicem fecit anno 1921 et or­
dinationem accepit presbyteralem anno 1922. Cum fervore ministerio pasto­
rali se dedidit, quod breve fuit, siquidem eum valetudo defecit. Post lon-
Congregatio de Causis Sanctorum
293
gum acerbumque morbum, cum fortitudine exceptum et tranquilla Dei vo­
luntati obtemperationi, est praemium aeternum adeptus die 20 mensis Oc­
tobris anno 1924.
Fama sanctitatis qua in vita claruit, post mortem quoque duravit;
quamobrem Archiepiscopus Vindobonensis anno 1958 initium fecit Causae
beatificationis et canonizationis. Die mensis Iulii 11 anno 1995 Summus
Pontifex Ioannes Paulus II declaravit Servum Dei Iacobum Kern virtutes
théologales, cardinales et his adnexas heroum in modum observavisse.
Beatificationis respectu, Postulatio iudicio Congregationis de Causis
Sanctorum coniectam permisit miram sanationem, Vindobonae patratam
anno 1971 eiusdemque Venerabilis intercessioni ascriptam. Casus pertinet
ad puerulum Haraldum Krehan, qui, tres annos natus (anno 1970) ostende­
re incepit varias valetudinis perturbationes, quales astheniam, vomitionem,
soporem, aequilibritatis amissionem. Post aliquas peculiares inspectiones,
diagnosis facta est de tumore in parte cerebri dextra. In sectione chirurgi­
ca, effecta die 24 mensis Iunii anno 1971, tumoris solummodo pars visibilis
recisa est, qui histologice agnitus est uti medulloblastoma macrocellulare.
Ob singularem tumoris malignitatem medici prognosim tulerunt infaustam
quoad vitam, affirmantes puerulum non amplius duos annos esse victurum.
Idcirco parentes pueruli aliique propinqui statim intercessionem Iacobi
Kern invocaverunt. Pluries precaturi se contulerunt ad eius sepulcrum et
domi quoque eum invocare perrexerunt instanter et cum fiducia. Decem
post sectionem chirurgicam diebus medici viderunt vulnus esse sanatum et
puerulum se plena cum libertate movere. Deinceps inspectiones clinicae pa­
tefecerunt sanationem fuisse perfectam et stabilem.
De casu, miro putato, annis 1991-1992 apud Curiam Vindobonensem
instructa est inquisitio dioecesana, cuius auctoritas probata est a Congrega­
tione de Causis Sanctorum per decretum die 20 mensis Maii anno 1994 pro­
mulgatum. Dicasterii Consilium Medicorum, in sessione die 4 mensis Iulii
anno 1996 acta, edixit sanationem celerem fuisse, completam, stabilem et
ex scientia inexplicabilem. Die 24 mensis Ianuarii anno 1997 factus est
Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris et die 15 mensis Aprilis eo­
dem anno Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae
Ponente Excellentissimo Domino Ottorino Petro Alberti, Archiepiscopo Ca­
laritano. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Epi­
scoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato, re­
sponsum est prolatum affirmativum.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
294
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua, vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum de
praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregationis ce­
terisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater declara­
vit:
Constare de
Kern,
Sacerdote
licet de celeri,
miraculo
professo
a Deo patrato,
Canoniae
intercedente
Gerusenae
Ordinis
Ven.
Servo
Dei
Praemonstratensis,
Iacobo
vide­
completa et stabili sanatione pueruli Haraldi Krehan a « medul-
loblastoma al punto di partenza del tetto del 4° ventricolo e con penetrazione nel
cervelletto ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 7 mensis Iulii A. D. 1997
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. SB S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
COLATINENSIS et SANCTI MATTHAEI
de finium mutatione
DECRETUM
Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi PP.
DD. Gerardus Lyrio Rocha, Episcopus Colatinensis, et Aldo Gema,
M.C.CL, Episcopus Sancti Matthaei, unanimi consensu ab Apostolica Sede
expostulaverant ut circumscriptionum sibi concreditarum fines aliquantu­
lum immutarentur. Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto
Exc.mi P.D. Alfii Rapisarda, Archiepiscopi titulo Cannensis et in Brasilia
Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem christifidelium bono pro-
Congregatio pro Episcopis
295
futuram, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne Pau­
lo, divina Providentia PP. II, tributarum, oblatis precibus annuendum cen­
suit. Quapropter, hoc Decreto, perinde valiturum ac si Apostolicae sub
plumbo datae forent, a dioecesi Colatinensi distrahit partem territorii muni­
cipii novi vulgo « Viia Valerio » paroeciae vulgo « Sooretama » pertinentem,
eamque dioecesi Sancti Matthaei adnectit, mutatis, hac ratione, utriusque
ecclesiasticae circumscriptionis finibus. Quamobrem documenta et acta
praefati territorii clericos, fideles ac bona temporalia respicientia a Curia
Colatinesis ad Curiam Sancti Matthaei transmittantur. Ad haec perficienda
Congregatio pro Episcopis deputat memoratum Exc.mum Apostolicum
Nuntium vel, ipso a sede absente, negotiorum Sanctae Sedis in Brasilia
gestorem, necessarias et opportunas eisdem tribuens facultates etiam subde­
legandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica digni­
tate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem, cum primum
fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 28 Novem­
bris anno 1997.
83
BERNARDINUS card. GANTIN, Praef.
83
Georgius M. Mejia, a Secretis.
L. © S.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 824/97
CAXIENSIS AUSTRALIS
et SANCTAE CRUCIS IN BRASILIA
de finium mutatione
DECRETUM
Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi PP.
DD. Nei Paulus Moretto, Episcopus Caxiensis Australis, et Aloisius Sinesius
Bohn, Episcopus Sanctae Crucis in Brasilia, unanimi consensu ab Apostoli­
ca Sede expostulaverunt ut circumscriptionum sibi concreditarum fines ali­
quantulum immutarentur. Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili
voto Exc.mi P.D. Alili Rapisarda, Archiepiscopi titulo Cannensis et in Bra-
296
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
silia Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem christifidelium bono
profuturam, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne
Paulo, divina Providentia PP. II, tributarum, oblatis precibus annuendum
censuit. Quapropter, hoc Decreto, perinde valiturum ac si Apostolicae sub
plumbo Litterae datae forent, a dioecesi Caxiensi Australi distrahit inte­
grum territorium paroeciae « Sanctae Mariae de Purificatione » in civitate
vulgo Muçum, atque territorium paroeciae « Sancti Ioannis Baptistae », in
civitate vulgo Vespasiano Correa, eaque dioecesi Sanctae Crucis in Brasilia
adnectit, mutatis, hac ratione, utriusque ecclesiasticae circumscriptionis fi­
nibus. Ad clerum quod attinet statuit ut simul ac praesens Decretum ad ef­
fectum deductum fuerit sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in
cuius territorio ecclesiasticum officium detinent; ceteri autem sacerdotes,
clerici seminariique tirones circumscriptioni illi incardinentur vel incardinati
maneant in cuius territorio legitimum habent domicilium. Quamobrem do­
cumenta et acta praefatorum territoriorum clericos, fideles ac bona tempo­
ralia respicientia a Curia Caxiensi Australi ad Curiam Sanctae Crucis in
Brasilia transmittantur. Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis de­
putat memoratum Exc.mum Apostolicum Nuntium vel, ipso a sede absente,
negotiorum Sanctae Sedis in Brasilia gestorem, necessarias et opportunas eis­
dem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quem­
libet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem
Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae
exsecutionis remittendi.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 12 Decem­
bris anno 1997.
88
BERNARDINUS card. GANTIN, Praef.
88
L. © S.
In Congr.. pro Episcopis tab., n. 703/97
Georgius M. Mejia, a Secretis.
Congregatio pro Episcopis
297
CRUCIS ALTAE et PASSOFUNDENSIS
de finium mutatione
DECRETUM
Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi PP.DD.
Iacobus Robertus Hilgert, Episcopus Crucis Altae, et Urbanus Iosephus
Allgayer, Episcopus Passofundensis, unanimi consensu ab Apostolica Sede
expostulaverunt ut circumscriptionum sibi concreditarum fines aliquantu­
lum immutarentur. Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto
Exc.mi P.D. Alfii Rapisarda, Archiepiscopi titulo Cannensis et in Brasilia
Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem christifidelium bono profuturam, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne Pau­
lo, divina Providentia PP. II, tributarum, oblatis precibus annuendum cen­
suit. Quapropter, hoc Decreto, perinde valiturum ac si Apostolicae sub
plumbo Litterae datae forent, a dioecesi Crucis Altae distrahit integrum
territorium paroeciae « Dominae Nostrae de Lourdes » in civitate vulgo No­
va Alvorada, atque territorium paroeciae « Sancti Michaelis Arcangeli », in
civitate vulgo Itapuca, eaque dioecesi Passofundensi adnectit, mutatis, hac
ratione, utriusque ecclesiasticae circumscriptionis finibus. Ad clerum quod
attinet statuit ut simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit
sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasti­
cum officium detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici seminariique tirones
circumscriptioni illi incardinentur vel incardinati maneant in cuius territo­
rio legitimum habent domicilium. Quamobrem documenta et acta praefatorum territoriorum clericos, fideles ac bona temporalia respicientia a Curia
Crucis Altae ad Curiam Passofundensem transmittantur. Ad haec perficien­
da Congregatio pro Episcopis deputat memoratum Exc.mum Apostolicum
Nuntium vel, ipso a sede absente, negotiorum Sanctae Sedis in Brasilia gestorem, necessarias et opportunas eisdem tribuens facultates etiam subdele­
gandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate
constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem, cum primum fas
erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 12 Decem­
bris anno 1997.
83 BERNARDINUS card. GANTIN, Praef.
83 Georgius M. Mejia, a Secretis.
L. © S.
In Congr. pro Episcopis tab., n. 722/97
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
298
PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus Pp. II, per
Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros Prae­
sules praefecit, videlicet:
— Titulari episcopali Ecclesiae Timicitanae R.D.
Ioannem Du, hactenus in Seminario archidioecesis Nominis Iesu pro spiri­
tualibus Moderatorem, quem Auxiliarem eiusdem archidioecesis deputavit.
die 21 Novembris 1997.
— Titulari episcopali Ecclesiae Vazaritanae Diddensi
R.D. Iosephum Palma, e clero archidioecesis Iarensis, hactenus in loco vul­
go dicto Borotoc Nuevo parochum, quem Auxiliarem archidioecesis Nomi­
nis Iesu deputavit.
die 28 Novembris.
— Cathedralibus Ecclesiis Corcagiensi et Rossensi, in­
vicem unitis, Exc.mum P.D. Ioannem Buckley, hactenus Episcopum titula­
rem Leptimagnensem et Auxiliarem earundem dioecesium.
die 19 Decembris.
— Cathedrali Ecclesiae Maasinensi, Exc.mum P.D.
Pretiosum Cantillas, hactenus Episcopum titularem Vicensem Caesaris et
Auxiliarem archidioecesis Nominis Iesu.
die 20 Ianuarii 1998.
— Cathedrali Ecclesiae Masbatensi R.D. Ioel Baylon, e
clero dioecesis Legazpiensis, hactenus in loco vulgo dicto Bigaa parochum.
die 14 Februarii.
— Archiepiscopum Coadiutorem archidioecesis Cochabambensis Exc.mum P.D. Titum Solari, S.D.B., hactenus Episcopum titularem
Aquaenovensem in Numidia et Auxiliarem archidioecesis Santae Crucis de
Sierra.
die 7 Martii.
— Cathedrali Ecclesiae Potosiensi in Bolivia Exc.mum P.D. Valtherum
Pérez Villamonte, hactenus Episcopum titularem Curubitanum et Auxilia­
rem archidioecesis Sucrensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Elvensi R.D. Thomam Petrum Barbosa
da Silva Nunes, e clero Patriarchatus Lisbonensis, Officii dioecesani Institu­
tioni Religiosae tradendae moderatorem, quem deputavit Auxiliarem eius­
dem Patriarchatus.
— Titulari episcopali Ecclesiae Hierpinianensi R.D. Iosephum Franci­
scum Sanches Al ves, hactenus Vicarium generalem Eborensem, quem depu­
tavit Auxiliarem Patriarchatus Lisbonensis.
Congregatio pro Episcopis
299
— Titulari episcopali Ecclesiae Casamedianensi R.D.
Eduardum Benes de Sales Rodrigues, hactenus Vicarium generalem archi­
dioecesis Iudiciforensis, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Portale­
grensis in Brasilia.
die 11 Martii 1998.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tabuniensi R.P. Georgium
Mazur, Societatis Verbi Divini in Russia superiorem, quem deputavit Auxi­
liarem Administrationis Apostolicae Siberiae Latinorum.
die 23 Martii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Chusirensi R.D. Clementem Pickel, paro­
chum in urbe vulgo Marks, quem deputavit Auxiliarem Administrationis
Apostolicae Russiae Europaeae Latinorum.
— Cathedrali Ecclesiae Luceoriensi Exc.mum P.D. Markijan Trofimiak, hactenus Episcopum titularem Auziensem et Auxiliarem
Leopolitanum Latinorum.
die 25 Martii.
— Cathedrali Ecclesiae Christoliensi Exc.mum P.D. Danielem Labille,
hactenus Episcopum Suessionensem.
— Cathedrali Ecclesiae Campaniensi R.D. Adamantinum Prata de Carvalho, O.F.M., in Brasilia Conceptionis B. Mariae Virginis provinciae Ordi­
nis Fratrum Minorum sodalem, hactenus paroeciae Sancti Laurentii in ea­
dem dioecesi Parochum.
— Cathedrali Ecclesiae Otonipolitanae Exc.mum P.D. Diogum Reesink,
O.F.M., hactenus Episcopum Almenarensem.
— Ordinariatui Militari Canadae, R.D. Donaldum Thériault, e clero
dioecesis Londonensis hactenus curionem paroeciae Sancti Francisci Xaverii
in civitate Tilbury et Vicarium episcopalem eiusdem dioecesis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Curubitanae Exc.mum P.
D. Claudium Silvero Acosta, S.C.I. de Bétharram, hactenus Episcopum
Oviedopolitanum, quem constituit Auxiliarem dioecesis Sanctissimae Incar­
nationis.
die 26 Martii.
— Cathedrali Ecclesiae Oviedopolitanae R.P. Ignatium Gogorza Izaguirre, S.C.I. de Bétharram, hactenus paroeciae vulgo nuncupatae « Sagrado
Corazón de Jesús » curionem in dioecesi De Parania Superiore.
— Titulari Ecclesiae Rusellensi R.P. Marcellum Zago,
hactenus Missionarium Oblatorum Beatae Mariae Virginis Immaculatae Mo­
deratorem generalem, quem constituit Congregationis pro Gentium Evange­
lizatione a Secretis et archiepiscopali dignitate ornavit.
die 28 Martii.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
300
CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
PROVISIO ECCLESIARUM
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione
pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros
Pastores dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Lit­
teras praefecit, seu nominavit.
— Coadiutorem dioecesis Meerutensis R.D.
Osvaldum Lewis, Vicarium generalem Lucknovensem.
die
21
Novembris
1997.
— Episcopum coadiutorem Bangassuensem R.P. Ioannem-Iosephum Aguirre Muñoz, M.C.C.I., praefati Instituti religiosi in Repu­
blica Africae Mediae provincialem.
die 13 Decembris.
— Coadiutorem Exc.mi P.D. Adeodati M'Sanda Tsinda-Hata, Episcopi
Kengensis, R.P. Casparem Mudiso, Societatis Verbi Divini in Urbe Consilii
generalis sodalem.
— Metropolitanae Ecclesiae Nagpurensi Exc.mum
P.D. Abrahamum Viruthakulangara, hactenus Episcopum Khandvaënsem.
die 17 Ianuarii 1998.
— Metropolitanae Ecclesiae Taunggyiensi, noviter erectae, Exc.mum
P.D. Matthaeum U Shwe, hactenus Episcopum eiusdem sedis episcopalis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Canapitanae R.P. Ioannem Ha Tiong
Hock, Vicarium generalem atque Seminarii maioris archidioecesis Kuchingensis rectorem, quem deputavit Auxiliarem praefatae metropolitanae Ec­
clesiae.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thignicensi R.P. Anastasium Cahango,
O.F.M. Cap., paroeciae «Nossa Senhora de Fatima» nuncupatae in urbe
Luandensi curionem, quem constituit Auxiliarem archidioecesis Luandensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae a Vico Augusti R.P. Albertum Campos
Hernández, O.F.M., in oppido vulgo dicto Rushooka sito in Ugandensi re­
gione dioecesis Mbararaënsis superiorem, quem constituit Vicarium Aposto­
licum Sancti Iosephi de Amazones.
Congregatio pro Gentium Evangelizatione
301
— Cathedrali Ecclesiae Miarinarivensi R.D. Rai­
mundum Razakarinvony, archidioecesis Antananarivensis Vicarium generalem.
die 14 Februarii 1998.
— Cathedrali Ecclesiae Gibraltariensi R.D. Carolum Caruana, Vicarium
generalem necnon cathedralis templi eiusdem dioecesis administratorem.
— Cathedrali Ecclesiae Kolensi R.P. Stanislaum Lukumwena, O.F.M.,
praefati Ordinis per Rempublicam Democraticam Congensem atque Rempu­
blicam Africae Mediae Ministrum provincialem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Utimmirensi R.D. Bernardum Kasanda
Mulenga, e clero dioecesis Mbugimayensis, quem constituit Auxiliarem prae­
fatae circumscriptionis ecclesiasticae.
— Titulari episcopali Ecclesiae Molicunzensi R.P. Iosephum Gustavum
Ste-Marie, Missionariorum Africae sodalem, quem constituit Auxiliarem
Dedzaënsem.
— Metropolitanae Ecclesiae Hochiminopolitanae Exc.mum
P.D. Ioannem Baptistam Pham Minh Mân, hactenus Episcopum coadiuto­
rem Mythoënsem.
die 1 Martii.
— Metropolitanae Ecclesiae Huéensi Exc.mum P.D. Stephanum Nguyên
Nhu Thè, hactenus Archiepiscopum titularem Tipasitanum in Mauretania
et Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum Sanctae Se­
dis » praefatae archidioecesis.
NOMINATIONES
Peculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione ad
suum beneplacitum renuntiavit:
die 1 Martii 1998. — Em.mum P.D. Paulum Iosephum S.R.E. Cardina­
lem Pham Dinh Tung, Archiepiscopum Metropolitam Hanoiensem, Admi­
nistratorem Apostolicum « sede plena et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis
Langsonensis et Caobangensis.
die 25 Martii.
— Exc.mum P.D. Floribertum Songasonga Mwitwa, Epi­
scopum Koluezensem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad
nutum Sanctae Sedis » archidioecesis Lubumbashiensis.
302
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:
Lunedì, 9 Marzo 1 9 9 8 , S.E. il Signor
dente della Repubblica del Burundi.
PIERRE BUYOYA,
Venerdì, 20 Marzo 1 9 9 8 , S.E. il Signor ARNOLDO
CAYO, Presidente della Repubblica del Nicaragua.
Presi­
ALEMÁN LA-
Venerdì 27 Marzo 1 9 9 8 , S.E. il Signor ROBERTO
GONZALEZ, Ministro degli Affari Esteri di Cuba.
ROBAINA
Da sabato 21 a lunedì 23 marzo 1998 il Santo Padre si è recato in
Apostolico pellegrinaggio in Nigeria.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
7
marzo
»
»
1998. S.E. mons. Andrea Cordero Lanza di Montezemolo, Arci­
vescovo tit. di Tuscania, Nunzio Apostolico in
Italia e nella Repubblica di San Marino.
»
S.E. mons. Manuel Monteiro de Castro, Arcivescovo tit. di
Beneventum, Nunzio Apostolico in Sud Africa,
Namibia e Swaziland, Nunzio Apostolico in Le­
sotho.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
19
febbraio
24
»
1997. Il dott. Carlos Blanco Pérez Ascario e il prof. Guglielmo
León Escobar Herrán, Consultori del Pontificio
Consiglio per la Famiglia « ad quinquennium ».
1998. Il rev. Nicola Bux; p. Euthymius Satre Santos, C.M.F.; p.
Szczepan T. Praskiewicz, O.C.D.; p. Marek Inglot, S.I., Consultori della Congregazione delle
Cause dei Santi « ad quinquennium ».
Diarium Romanae Curiae
7
marzo
1998.
»
»
»
»
»
»
»
»
»
9
»
»
»
»
»
»
»
»
12
»
»
14
»
»
28
»
»
»
»
»
303
Il rev. Giovanni D'Ercole F.D.P., Capo ufficio nella Se­
zione per gli Affari Generali della Segreteria di
Stato.
S.E. mons. Jorge Maria Mejía, Arcivescovo tit. di Apollo­
nia, Archivista e Bibliotecario di Santa Romana
Chiesa.
S.E. mons. Francesco Monterisi, Arcivescovo tit. di Alba
Marittima, Segretario della Congregazione per i
Vescovi.
S.E. mons. Francesco Monterisi, Arcivescovo tit. di Alba
Marittima, Segretario della Congregazione per i
Vescovi, Segretario del Collegio Cardinalizio.
L'Em.mo Signor Cardinale Joachim Meisner, Membro della
Prefettura degli Affari Economici della Santa Se­
de « in aliud quinquennium ».
P. David Jaeger, O.F.M., Consultore del Pontificio Consi­
glio per l'Interpretazione dei Testi Legislativi « ad
quinquennium ».
Mons. Raffaello Funghini, Uditore di Rota, Consigliere
della Penitenzieria Apostolica.
I monsignori Lucian Lamza e Djura Dzudzar, Capi Uffi­
cio nella Congregazione per le Chiese Orientali.
Gli Em.mi Signori Cardinali Roger Etchegaray, Simon D.
Lourdusamy, Paul Poupard, Achille Silvestrini,
Edward I. Cassidy, Membri del Pontificio Consi­
glio per il Dialogo Inter-Religioso « in aliud quin­
quennium ».
Mons. Karel Kasteel, Segretario del Pontificio Consiglio
« Cor Unum ».
Il rev. Francisco Azcona San Martin, Sotto-Segretario del
Pontificio Consiglio « Cor Unum ».
NECROLOGIO
3
marzo
8
12
»
»
13
»
»
»
16
»
»
»
18
19
»
»
20
»
1998. Mons. John F. O'Grady, Vescovo em. di Prince George
(Canada).
»
Mons. Luigi Boccadoro, Vescovo em. di Viterbo (Italia).
»
Mons. Louis Lévesque, Arcivescovo em. di Rimouski (Ca­
nada).
»
Mons. Paul Etoga, Vescovo em. di Mbalmayo (Camerun).
»
Mons. Jacques Ménager, Arcivescovo em. di Reims (Fran­
cia).
»
Mons. Antonio Mazza, Vescovo em. di Piacenza-Bobbio
(Italia).
»
Mons. Jacson Damasceno Rodrigues, Vescovo tit. di Lamfua.
» Mons. Alberto Tre visan, Vescovo tit. di Centuriones.
»
Mons. Jean-Baptiste Outhay Thepmany, Vescovo tit. di
Sf asteria.
»
Mons. Jean Zoa, Arcivescovo di Yaounde (Camerun).
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
304
22
marzo
25
28
»
»
30
»
1998. Mons. John R. Keating, Vescovo di Arlington (Stati Uniti
d'America).
»
Mons. Neil Willard, Vescovo tit. di Tisedi.
»
Mons. Luke P. Matlatarea, Vescovo di Bereina (Papua
Nuova Guinea).
»
Mons. André Loucheur, Vescovo em. di Bafia (Camerun).
An. et vol. XC
2
Maii
1998
N. 5
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA IOANNIS PAULI PP. II
LITTERAE
DECRETALES
quibus beato Aegidio Mariae a Sancto Ioseph Pontillo sanctorum honores decer­
nuntur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Ite ergo ad exitus viarum et quos­
cumque inveneritis, vocate ad nuptias » (Mt 22, 9).
Quemadmodum similitudinis servi fecerunt, beatus Aegidius Maria a
Sancto Ioseph (saeculari nomine Franciscus Pontillo appellatus) Deo iubenti
obtempera vit atque suam vitam magna ex parte in Neapolitanis viis exegit,
lumen et Christi caritatem in plebem potissimumque in pauperes effundendo necnon Redemptionis ad epulas participandas cunctos invitando.
Humilis hic S. Francisci Assisiensis filius Tarentina in urbe ex Cataldo
Pontillo et Gratia Procaccio die xvi mensis Novembris anno MDCCXXIX natus
est. Puer iam opus apud restiarios incepit ac patre orbus suam sustentare
debuit pauperem familiam. Anno MDCCLIV Fratrum Minorum Alcantarinorum familiam adeptus est Provinciae Lupianae, illud tandem consilium
complens, scilicet « pro Domino cogitandi et operandi ». Religiosis votis nun­
cupatis, ad Squinzanum claustrum ut coqui opus sustineret atque anno
MDCCLIX Neapolim missus est, ubi mansit usque ad mortem. Ibidem pri­
mum fuit coquus, deinde ianitor, tum mendicans urbis per vias. Bona sane
valetudine praeditus et eximiis virtutibus, inter quas humilitas, facilitas,
orationis sacrificiique spiritus eminebant, suum tenue officium effecit ut
evangelizationis solidarietatisque in populum christianae opus indefessum
fieret atque tanta fuit eius pro omnibus sollicitudo et amor, ut Neapolis ha21
- A A S
306
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
beretur solator. Dum stipes pro suo claustro colligebat, pacem ac spem in
hominum cordibus largiter disseminavit; cum flentibus flevit et cum gau­
dentibus gavisus est, omnibus suae sanctae vitae exemplo verborumque sa­
pientia caeli semitas commonstrans. « Deum amate, Deum amate », iterare
solebat iis quotquot eum conveniebant quotide et laboriose urbis per vias
peregrinantem. Nobiles et eruditi hoc cum franciscali, simplicem et fidei
plenum adhibente sermonem, colloqui cupiebant. Aegroti de suis aerumnis
levabantur, eum prope se suscipientes. Pauperes, derelicti atque vexati in
humili illo mendico vultum Dei misericordis detegebant. Cum loci illi socia­
libus contentionibus extremaque rerum penuria spiritusque premerentur,
omnes ad cordis conversionem, ad reconciliationem cum Deo proximoque,
ad bona aeterna conquirenda vocabat. Cum Deo constans coniunctio, fer­
vens in Christi humanitatem, Eucharistiam, Virginem Mariam devotio, Re­
gulae et religiosorum votorum perfecta laetaque observantia, animam eius
simplicem et in Domini voluntatem pronam aluerunt eumque fulgidum si­
gnum effecerunt Dei sanctitatis et germanum Evangelii testem. Sanctitatis
fama signorumque perfusus, die VII mensis Februarii anno MDCCCXII ad aeterna
tabernacula demigravit. Paucis annis post beatificationis canonizationisque
causa incohata est. Iis peractis a iure illius temporis statutis, Decessor Noster
Leo XIII, die v mensis Februarii anno MDCCCLXXXVIII eum Beatum proclama­
vit. Canonizationis causa die xv mensis Decembris anno MCMXCIV Nobis coram
super miro prodiit Decretum, quod Tarenti anno MCMXXXVII evenit. Favorabilibus exinde suffragiis Patrum Cardinalium et Episcoporum in Consistorio coa­
dunatorum roborati, statuimus ut ritus canonizationis die u mensis Iunii anno
MCMXCVI Romae celebraretur.
Hodie igitur apud Basilicam Sancti Petri, inter sacra hanc elocuti su­
mus Canonizationis formulam:
Ad Honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei ca­
tholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura delibera­
tione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fra­
trum Nostrorum consilio, Beatos Ioannem Gabrielem Perboyre, Aegidium
Mariam a Sancto Ioseph Pontillo et Ioannem Grande Román Sanctos esse
decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes
eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomi­
ne Patris et Filii et Spiritus Sancti. Eximius praeclarusque hic vir insignes
dedit religiosae pietatis operumque bonorum testificationes. Pertinet ipse ad
Acta Ioannis Pauli Pp. II
307
spectabiles homines illos qui simpliciter peragrabant urbes, cunctos solan­
tes, cunctos iuvantes, cunctos salutaribus beneficiis afficientes. Is ideo co­
ram omnibus fulgens habetur exemplar, unde catholica fides et industria
usque proferantur et quam plurimos homines attingant, quo cuncti super­
nis firmati praesidiis, salutifera Domini dona et Evangelii bona prolixius
consequantur.
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,
contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die secundo mensis Iunii anno
Domini millesimo nongentesimo nonagésimo sexto, Pontificatus Nostri duode vicesimo.
EGO IOANNES PAULUS
Catholicae Ecclesiae Episcopus
Eugenius Sevi, Protonot. Apost.
Loco 68 Plumbi
In Secret, Status tab., n. 402,678
CONSTITUTIO APOSTOLICA
TAUNGGYIENSIS
In Myanmara ecclesiastica Provincia Taunggyiensis conditur.
IOANNES PAULUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ipso optime opitulante Domino pluribus quidem de causis laetari Nos
oportet quod catholicum nomen ubique gentium felix capit incrementum et
308
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
uberiores usque effundit fructus. Pro viribus autem Nos studemus interea
ecclesiastica passim instituta melioribus instruere condicionibus ac solidioribus etiam iuris ipsius structuris. Hodie propterea ad Myanmarenses Eccle­
siae communitates animum mentemque convertimus utpote cum earundem
occurrere necessitatibus pastoralibus commodisque prorsus spiritalibus concupiscamus. De consilio propterea ipsius Congregationis pro Gentium Evan­
gelizatione, rogatis iis sententiam quorum interfuit, Apostolica Nostra usi
potestate quae sequuntur singula statuimus et decernimus. Novam Provin­
ciam ecclesiasticam in Myanmara condimus scilicet Taunggyiensem, quam
particularem ecclesiam ad gradum archidioecesis metropolitanae attollimus,
cui videlicet veluti suffraganeae subici iubemus dioeceses Tunguensem,
Kengtunghensem et Loikavensem. Porro Venerabilem Fratrem Matthiam U
Shwe, hactenus episcopum Taunggyiensem ad dignitatem stationemque Ar­
chiepiscopi Metropolitae evehimus, cunctis iuribus concessis officiisque con­
gruentibus impositis secundum iuris communis praecepta. Haec omnia ut
expediantur, Venerabilem Fratrem Aloisium Bressan, Archiepiscopum titulo
Severianensem atque in Myanmara Delegatum Apostolicum, legamus eique
haec munia praestanda committimus. Re tandem feliciter ad exitum per­
ducta, documenta apparentur quorum exempla sincera ad Congregationem
pro Gentium Evangelizatione transmittantur, contrariis rebus minime qui­
busvis obstantibus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die decimo septimo mensis Ia­
nuarii, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo octavo, Pontifica­
tus Nostri vicesimo.
68 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
IOSEPHUS card. TOMKO
Congr. pro Gentium Evang. Praef.
Marcellus Rossetti,
Carmelus Nicolosi,
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 426.733
Protonot. Apost.
Protonot.
Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
309
LITTERAE APOSTOLICAE
Templum paroeciale Deo dicatum in honorem sanctorum Petri, Marcellini et
Erasmi, martyrum, in loco v.d. « Besana Brianza » in archidioecesi Mediolanen­
si, ad gradum Basilicae minoris evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Ad pleniorem cum Christo firmandam
Christifidelium coniunctionem, libenter quidem occasionem capimus divi­
num cultum diffundendi atque sacras in toto orbe aedes exornandi. Ideo­
que, cum Venerabilis Frater Noster Carolus Maria S.R.E. Cardinalis Marti­
ni, Archiepiscopus Mediolanensis, cleri populique vota interpretatus, rogaverit ut templum paroeciale Deo dicatum in honorem sanctorum Petri, Mar­
cellini et Erasmi, martyrum, in loco v.d. « Besana Brianza » in archidioecesi
Mediolanensi situm, ad dignitatem Basilicae minoris eveheretur, petitioni il­
li libenti animo obsecundare volumus. Itaque de Congregationis de Cultu
Divino et Disciplina Sacramentorum consultu, Apostolicae potestatis No­
strae plenitudine, statuimus ut sacra illa aedes ad titulum ac dignitatem
Basilicae minoris evehatur, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae
templis hoc nomine insignibus rite competunt, secundum Decretum « De ti­
tulo Basilicae minoris », die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX datum.
Contrariis quibusvis non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III
mensis Martii, anno MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.
£8 ANGELUS card. SODANO
Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 429.803
310
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
SOLLEMNIS CONVENTIO
INTER APOSTOLICAM SEDEM ET POLONIAE REM PUBLICAM
CONCORDATO
KONKORDAT
fra la Santa Sede
miedzy Stolica_ Apostolsk%
e la Repubblica di Polonia
i RzeczajDospolita^ Polska^
La Santa Sede
Stolica Apostolska
e la Repubblica di Polonia
i Rzeczpospolita Polska
- nell'intento di regolare in maniera
stabile ed armonica le mutue re­
lazioni;
- dajza^c do trwalego i harmonij ne­
go uregulowania wzajemnych stosunków;
- tenendo conto che la religione cat­
tolica è professata dalla maggio­
ranza dei cittadini della Nazione
Polacca;
- biora_c pod uwagç fakt, ze religia
katolicka jest wyznawana przez
wiekszosc spoleczeñstwa polskiego;
- rilevando la missione della Chiesa
Cattolica, il ruolo che la Chiesa
ha svolto nella storia millena­
ria dello Stato Polacco, nonché il
significato del pontificato di Sua
Santità Giovanni Paolo II per la
storia contemporanea della Po­
lonia;
- podkreslajac poslannictwo Kosciola katolickiego, rol§ odegrana^
przez Kosciól w tysia_cletnich
dziejach Pañstwa Polskiego oraz
znaczenie pontyfikatu Jego Swi%tobliwosci Papieza Jana Pawla II
dia wspólczesnych dziejów Polski;
- considerando l'importanza deci­
siva della riconquista dell'indi­
pendenza e della sovranità per lo
Stato Polacco, e avendo solleci­
tudine del suo sviluppo;
- zwazywszy przelomowe znaczenie
odzyskania niepodleglosci i suwerennosci przez Pañstwo Polskie
oraz w trosce o jego pomyslny
rozwój ;
- costatando il contributo rilevante
della Chiesa allo sviluppo della
persona umana e al consolida­
mento della moralità;
- stwierdzajac doniosly wklad Kosciola w rozwój osoby ludzkiej i
umacnianie moralnosci;
Acta Ioannis Pauli Pp
II
311
- guidati dai suddetti valori e dai
principi comuni del diritto inter­
nazionale, nonché dai principi ri­
guardanti il rispetto dei diritti
dell'uomo e delle libertà fonda­
mentali, e l'eliminazione di tutte
le forme d'intolleranza e di di­
scriminazione per motivo di re­
ligione;
- kierujac sic wymienionymi wartosciami oraz powszechnymi zasadami prawa miedzynarodowego,
lacznie z normami dotyczacymi
poszanowania praw czlowieka i
podstawowych swobód oraz wyeliminowania wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji z powodów religijnyeh;
- ritenendo che lo sviluppo di una
società libera e democratica è fon­
dato sul rispetto della dignità del­
la persona umana e dei suoi di­
ritti;
- uznajac, ze fundamentem rozwoju wolnego i demokratycznego
spoleczeñstwa jest poszanowanie
godnosci osoby ludzkiej i jej
praw;
- prendendo atto della nuova strut­
tura organizzativa della Chiesa in
Polonia, sancita con la Bolla Pon­
tifìcia «Totus Tuus Poloniae po­
pulus»;
- uwzgledniajac nowa. struktur^
administracyjna. Kosciola w Polsce ustanowiona. Bulla^ papieska.
«Totus Tuus Poloniae populus»;
avendo la Repubblica di Polonia
preso in considerazione i suoi prin­
cipi costituzionali e leggi, e la Santa
Sede i documenti dei Concilio Va­
ticano II riguardanti la libertà re­
ligiosa ed i rapporti tra la Chiesa e la
comunità politica, nonché le norme
del diritto canonico, hanno deciso di
stipulare il presente Concordato.
postanowily zawrzec niniejszy Kon­
kordat, przy czym Rzeczpospolita
Polska uwzglednila swe zasady konstytucyjne i ustawy, a Stolica Apostolska - dokumenty Soboru Watykañskiego II dotycza.ee wolnosci
religijnej i stosunków pomiedzy
Kosciolem a wspólnota. polityczna.
oraz przepisy prawa kanonicznego.
A tal fine, la Santa Sede, rappre­
sentata da Sua Eccellenza Monsi­
gnor Józef Kowalczyk, Arcivescovo
titolare di Eraclea e Nunzio Apo­
stolico a Varsavia, e la Repubblica
di Polonia, rappresentata da Sua
Eccellenza il Signor Krzysztof Skubiszewski, Ministro degli Esteri,
hanno stabilito di comune intesa,
quanto segue:
W tym celu, Stolica Apostolska,
reprezentowana przez Jego Ekscelencjç Ksiedza Józefa Kowalczyka,
Arcybiskupa Tytularnego Heraklei,
Nuncjusza Apostolskiego w Warszawie, i Rzeczpospolita Polska,
reprezentowana przez Jego Ekscelencjç Pana Krzysztofa Skubiszewskiego, Ministra Spraw Zagranicznych, uzgodnily, eo nastçpuje:
312
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Articolo 1
Artykul 1
La Repubblica di Polonia e la Santa
Sede riaffermano che lo Stato e la
Chiesa Cattolica sono, ciascuno nel
proprio ordine, indipendenti e au­
tonomi, e si impegnano al pieno
rispetto di tale principio nei loro
rapporti reciproci e alla collabora­
zione per la promozione dell'uomo e
del bene comune.
Rzeczpospolita Polska i Stolica
Apostolska potwierdzaja., ze Pañstwo i Kosciól katolicki sa. - kazde
w swej dziedzinie - niezalezne i autonomiczne oraz zobowiajzuja. sic
do pelnego poszanowania tej zasady
we wzajemnych stosunkach i we
wspóldzialaniu dia rozwój u czlowieka i dobra wspólnego.
Articolo 2
Artykul 2
Al fine di mantenere e rafforzare i
rapporti tra le Parti Contraenti e per
compiere la missione loro affidata,
un Nunzio Apostolico risiederà
come finora nella capitale della Po­
lonia, e un Ambasciatore straor­
dinario e plenipotenziario della Po­
lonia presso la Santa Sede risiederà a
Roma.
W celu utrzymania i umacniania
wiezi pomiedzy Ukladaja.cymi sic
Stronami oraz w celu wypelniania
powierzonej kazdemu z nich misji,
Nuncjusz Apostolski rezyduje, jak
dotychczas, w stolicy Polski, a
polski Ambasador nadzwyczajny
i pelnomocny przy Stolicy Apostolskiej w Rzymie.
Articolo 3
Artykul 3
La Repubblica di Polonia garantisce
alla Chiesa Cattolica e alle sue per­
sone giuridiche e fisiche la libertà di
contatti e di comunicazione con la
Santa Sede, con le Conferenze Epi­
scopali, con le Chiese particolari,
nonché tra di esse e con altre co­
munità, istituzioni, organizzazioni
e persone, sia nel Paese sia al­
l'estero.
Rzeczpospolita Polska zapewnia
Kosciolowi katolickiemu oraz jego
osobom prawnym i fìzycznym swobodç utrzymywania stosunków i komunikowania si§ ze Stolica. Apo­
stolska., z Konferencjami Episkopatów, z Kosciolami partykularnymi, a takze miedzy soba, i z innymi
wspólnotami, instytucjami, organi zacjami i osobami w kraju i za
granica..
Acta Ioannis Pauli Pp. II
313
Articolo 4
Artykul 4
1. La Repubblica di Polonia rico­
nosce la personalità giuridica della
Chiesa Cattolica.
1. Rzeczpospolita Polska uznaje
osobowosc prawna. Kosciola katolickiego.
2. La Repubblica di Polonia rico­
nosce anche la personalità giuridica
di tutte le istituzioni ecclesiastiche,
territoriali e personali, che hanno
tale personalità in conformità alle
norme del diritto canonico. L'au­
torità ecclesiastica ne fa debita
notifica ai competenti organi dello
Stato.
2. Rzeczpospolita Polska uznaje
równiez osobowosc prawna_ wszystkich instytucji koscielnych terytorialnych i personalnych, które
uzyskaly taka. osobowosc na podstawie przepisów prawa kanonicznego. Wladza koscielna dokonuje
stosownego powiadomienia kompetentnych organów pañstwowych.
3. Su richiesta dell'autorità eccle­
siastica, altri enti ecclesiastici pos­
sono ottenere la personalità giuri­
dica in base alla legge polacca.
3. Inne instytucje koscielne mo­
ga^ na wniosek wladzy koscielnej
uzyskac osobowosc prawna. na podstawie prawa polskiego.
Articolo 5
Artykul 5
Nel rispetto del diritto alla libertà
religiosa, lo Stato garantisce alla
Chiesa Cattolica, senza distinzione
di riti, il libero e pubblico eserci­
zio della sua missione, insieme con
l'esercizio della giurisdizione, ge­
stione e amministrazione dei propri
affari, in conformità al diritto ca­
nonico.
Przestrzegaja^c prawa do wolnosci
religijnej, Pañstwo zapewnia Kosciolowi katolickiemu, bez wzgledu
na obrzadek, swobodne i publiczne
pelnienie jego misji, la^cznie z wykonywaniem jurysdykcji oraz zarz%dzaniem i administrowaniem jego
sprawami na podstawie prawa kanonicznego.
Articolo 6
Artykul 6
1. Spetta all'autorità ecclesiastica
competente creare le strutture pro­
prie della Chiesa; ciò riguarda in
1. Tworzenie wlasciwych Kosciolowi struktur nalezy do kompetentnej wladzy koscielnej; dotyczy to
314
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
particolare, erigere, mutare e sop­
primere province ecclesiastiche, arcidiocesi, diocesi, l'ordinariato mi­
litare, amministrazioni apostoliche,
prelature personali e territoriali, ab­
bazie territoriali, parrocchie, istituti
di vita consacrata e società di vita
apostolica, nonché altre persone giu­
ridiche ecclesiastiche.
w szczególnosci erygowania, zmieniania i znoszenia prowincji koscielnych, archidiecezji, diecezji, ordynariatu polowego, administratur
apostolskich, pralatur personalnych
i terytorialnych, opactw terytorialnych, pararli, instytutów zycia konsekrowanego i stowarzyszeñ zycia
apostolskiego oraz innych koscielnych osób prawnych.
2. Nessuna parte del territorio po­
lacco sarà inserita in diocesi o pro­
vincia ecclesiastica con sede fuori
delle frontiere della Repubblica di
Polonia.
2. Zadna czesc terytorium polskiego
nie bedzie wlaczona do diecezji lub
prowincji koscielnej majacej swa_
stolicç poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Nessuna diocesi che ha la sede
nella Repubblica di Polonia sarà
estesa fuori delle frontiere dello Sta­
to Polacco.
3. Zadna diecezja majadea swa. stolicç w Rzeczypospolitej Polskiej nie
bçdzie sic rozci^gala poza granice
Pañstwa Polskiego.
4. Un Vescovo che appartiene alla
Conferenza Episcopale Polacca non
apparterrà alla Conferenza Episco­
pale nazionale di un altro Stato.
4. Biskup nalezaey do Konferencji
Episkopatu Polski nie bedzie nalezal
do krajowej Konferencji Episko­
patu w innym pañstwie.
5. Un Vescovo che non è cittadino
polacco non apparterrà alla Con­
ferenza Episcopale Polacca. Né eser­
citerà giurisdizione nella Repubblica
di Polonia, fatta eccezione per i
Legati o altri Inviati del Papa.
5. Biskup nie beda_cy obywatelem
polskim nie bedzie nalezal do Kon­
ferencji Episkopatu Polski. Biskup
taki nie bedzie sprawowal jurysdykcji w Rzeczypospolitej Polskiej,
wyjawszy legata lub innego wyslannika papieskiego.
Articolo 7
Artykul 7
1. Gli uffici ecclesiastici vengono
provvisti dalla competente autorità
1. Urzedy koscielne obsadza kompetentna wladza koscielna zgod-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
315
delia Chiesa, in conformità alle nor­
me del diritto canonico.
nie z przepisami prawa kanonicznego.
2. La nomina e la rimozione dei
Vescovi competono esclusivamente
alla Santa Sede.
2. Mianowanie i odwolywanie biskupów nalezy wylacznie do Stolicy
Apostolskiej.
3. In Polonia, la Santa Sede sce­
glierà i Vescovi fra gli ecclesiastici
che siano cittadini polacchi.
3. Stolica Apostolska bedzie mianowac biskupami w Polsce duchownych, którzy sa. obywatelami
polskimi.
4. Prima della pubblicazione della
nomina di un Vescovo diocesano, la
Santa Sede farà conoscere il suo
nome in tempo opportuno al Go­
verno della Repubblica di Polonia,
in via riservata. Si farà di tutto
affinché tale comunicazione venga
fatta con sollecitudine, nei limiti del
possibile.
4. W odpowiednim czasie poprzedzajacym ogloszenie nominacji biskupa diecezjalnego Stolica Apo­
stolska poda jego nazwisko do
poufnej wiadomosci Rzadu Rze­
czypospolitej Polskiej. Dolozone zostana. starania, aby to powiadomienie nastajpilo mozliwie wczesnie.
Articolo 8
Artykul 8
1. La Repubblica di Polonia ga­
rantisce alla Chiesa Cattolica la li­
bertà di esercitare il culto, in con­
formità all'articolo 5.
1. Rzeczpospolita Polska zapewnia
Kosciolowi katolickiemu wolnosc
sprawowania kultu zgodnie z artykulem 5.
2. L'organizzazione del culto pub­
blico compete all'autorità ecclesia­
stica, secondo le norme del diritto
canonico e nel rispetto delle relative
norme del diritto polacco.
2. Organizowanie kultu publicznego
nalezy do wladzy koscielnej zgodnie
z przepisami prawa kanonicznego
i z zachowaniem odpowiednich
przepisów prawa polskiego.
3. Lo Stato garantisce l'inviolabi­
lità dei luoghi destinati dall'autorità
ecclesiastica competente all'eserci­
zio del culto e alla sepoltura dei
3. Miejscom przeznaczonym przez
wlasciwa_ wladzç koscielna. do spra­
wowania kultu i grzebania zmarlych Pañstwo gwarantuje w tym celu
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
316
defunti, e solo per questo scopo. Per
motivi importanti, e d'accordo con
la competente autorità ecclesiastica,
si può destinare tali luoghi ad altri
usi. Tale disposizione non costituisce
un limite per l'applicazione della
legge polacca per casi di esproprio in
conformità con le norme del diritto
internazionale.
nienaruszalnosc. Z waznych powodów i za zgodgfckompetentnej wladzy
koscielnej mozna przeznaczyc te.
miejsca na inny uzytek. Niniejszy
przepis nie ogranicza stosowania
prawa polskiego w przypadkach
wywlaszczenia z zachowaniem standardów prawa miedzynarodowego.
4. L'esercizio del culto pubblico in
luoghi diversi da quelli menzionati al
comma 3, non richiede l'autoriz­
zazione delle autorità civili, a meno
che le rispettive norme del diritto
polacco non dispongano diversa­
mente, specie per motivi di sicurezza
e di ordine pubblico.
4. Sprawowanie kultu publicznego
w miejscach inny eh niz okreslone
w ustepie 3 nie wymaga zezwolenia
wladz pañstwowych, chyba ze odpowiednie przepisy prawa polskie­
go stanowia_ inaczej, w szczególnosci
ze wzgledu na bezpieczeñstwo i
porza_dek publiczny.
5. L'autorità civile può prendere
provvedimenti necessari nei luoghi
menzionati al comma 3, anche senza
previo avviso dell'autorità ecclesia­
stica, se ciò fosse indispensabile per
la difesa della vita, della salute e dei
beni.
5. Wladza publiczna moze podja^c
niezbedne dzialania w miejscach
okreslonych w ustejpie 3 takze bez
uprzedniego powiadamiania wladzy
koscielnej, jesli jest to konieczne dia
ochrony zycia, zdrowia lub mienia.
Articolo 9
Artykul 9
1. Le domeniche e i seguenti giorni
festivi sono liberi dal lavoro:
1. Wolne od pracy sa. niedziele i
nast§puja_ce dni swiateczne:
1) I gennaio - Solennità di Maria
Santissima Madre di Dio (Ca­
podanno),
1) 1 stycznia - uroczystosc Swietej
Bozej Rodzicielki Maryi (dzieñ
Nowego Roku),
2) Lunedì di Pasqua,
2) drugi dzieñ Wielkanocy,
3) Solennità del Santissimo Corpo e
Sangue di Cristo,
3) dzieñ Bozego Ciala,
o
Acta Ioannis Pauli Pp. II
317
4) 15 agosto - Solennità dell'As­
sunzione della B.V. Maria,
4) 15 sierpnia - uroczystosc Wniebowziecia Najswietszej Maryi
Panny,
5) I novembre - Solennità di Tutti
i Santi,
5) 1 listopada - dzieñ Wszystkich
Swietych,
6) 25 dicembre - Solennità del Na­
tale del Signore,
6) 25 grudnia - pierwszy dzieñ
Bozego Narodzenia,
7) 26 dicembre - Secondo Giorno
dell'Ottava di Natale.
7) 26 grudnia - drugi dzieñ Bozego
Narodzenia.
2. L'estensione del suddetto elenco
può avvenire in seguito ad accordo
tra le Parti Contraenti.
2. Rozszerzenie powyzszego wykazu moze nastajnc po porozumieniu
Ukladajacych sic Stron.
Articolo 10
Artykul 10
1. Dal momento della celebrazione,
il matrimonio canonico comporta
gli effetti del matrimonio contratto
secondo la legge polacca, se
1. Od chwili zawarcia malzeñstwo
kanoniczne wywiera takie skutki,
jakie pocie^ga za soba, zawarcie
malzeñstwa zgodnie z prawem polskim, j ezeli
(1) fra gli sposi non esistono im­
pedimenti previsti dalla legisla­
zione polacca,
(1) miedzy nupturientami nie istnieja.przeszkody wynikajace z prawa
polskiego,
(2) in occasione della celebrazione
del matrimonio essi fanno una
concorde manifestazione della
volontà di produrre tali effetti
e
(2) zloza. oni przy zawieraniu mal­
zeñstwa zgodne oswiadczenie
woli dotycza.ce wywarcia takich
skutków i
(3) la celebrazione del matrimonio è
stata trascritta nei registri civili
su notifica trasmessa all'Ufficio
dello Stato Civile entro cinque
giorni dalla celebrazione del ma-
(3) zawarcie malzeñstwa zostalo
wpisane w aktach stanu cywilnego na wniosek przekazany
Urzedowi Stanu Cywilnego w terminie piçciu dni od zawarcia
o
318
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
trimonio; questo termine verrà
prolungato, qualora non fosse
stato osservato a causa di forza
maggiore, fino al momento della
cessazione di essa.
malzeñstwa;
przedluzeniu,
dotrzymany
wyzszej, do
przyczyny.
termin ten ulega
j ezeli nie zostal
z powodu sily
czasu ustania tej
2. La preparazione alla celebrazione
del matrimonio canonico comprende
l'istruzione dei futuri sposi sull'in­
dissolubilità del matrimonio cano­
nico e sulle norme del diritto polacco
concernenti gli effetti del matrimo­
nio.
2. Przygotowanie do zawarcia mal­
zeñstwa kanonicznego obejmuje
pouczenie nupturientów o nierozerwalnosci malzeñstwa kanonicznego
oraz o przepisach prawa polskiego
dotycza_cych skutków malzeñstwa.
3. È di esclusiva competenza del­
l'autorità ecclesiastica sentenziare
circa la validità del matrimonio ca­
nonico, nonché circa le altre cause
matrimoniali previste dal diritto ca­
nonico.
3. Orzekanie o waznosci malzeñstwa
kanonicznego, a takze w inny eh
sprawach malzeñskich przewidzianych w prawie kanonicznym, nalezy
do wylacznej kompetencji wladzy
koscielnej.
4. Sentenziare circa cause matrimo­
niali nell'ambito degli effetti definiti
dalla legislazione polacca, è di esclu­
siva competenza dei tribunali sta­
tali.
4. Orzekanie w sprawach malzeñ­
skich w zakresie skutków okreslonych w prawie polskim nalezy do
wylacznej kompetencji sa_dów pañstwowych.
5. La questione della notifica delle
sentenze di cui ai commi 3 e 4, potrà
essere oggetto di procedimento se­
condo l'articolo 27.
5. Kwestia powiadamiania o orzeczeniach wskazanych w ustçpach 3
i 4 moze bye przedmiotem postejpowania okreslonego w artykule 27.
6. Allo scopo di tradurre nella pra­
tica il presente articolo, verranno
fatti i necessari cambiamenti nella
legislazione polacca.
6. Celem wprowadzenia w zycie
niniejszego artykulu dokonane zostana. konieezne zmiany w prawie
polskim.
319
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Articolo 11
Artykul 11
Le Parti Contraenti dichiarano la
volontà di collaborare per difendere
e rispettare l'istituzione del matri­
monio e della famiglia, fondamento
della società. Esse rilevano il valore
della famiglia, e la Santa Sede, per
parte sua, riafferma la dottrina cat­
tolica sulla dignità e l'indissolubilità
del matrimonio.
Ukladaja.ce si§ Strony deklaruja.
wolç wspóldzialania na rzecz obrony
i poszanowania instytucji malzeñ­
stwa i rodziny bedacych fundamentem spoleczeñstwa. Podkreslaja.
one wartosc rodziny, przy czym
Stolica Apostolska, ze swej strony,
potwierdza nauk§ katolicka. o godnosci i nierozerwalnosci malzeñ­
stwa.
Articolo 12
Artykut 12
1. Riconoscendo il diritto dei ge­
nitori all'educazione religiosa dei fi­
gli e il principio della tolleranza, lo
Stato garantisce che le scuole pub­
bliche elementari e medie, nonché i
centri prescolastici, gestiti dagli or­
ganismi dell'amministrazione civile
o autogestiti, organizzino, in con­
formità alla volontà degli interes­
sati, l'insegnamento della religione
nel quadro del relativo programma
di scuola o prescolastico.
1. Uznaja^c prawo rodziców do re­
ligi j nego wychowania dzieci oraz
zasadç tolerancji Pañstwo gwarantuje, ze szkoly publiczne podstawowe i ponadpodstawowe oraz
przedszkola, prowadzone przez organy administracji pañstwowej i samorzadowej, organizuja. zgodnie
z wola. zainteresowanych naukç religii w ramach planu zajeó szkolnych
i przedszkolnych.
2. Il programma di insegnamento
della religione cattolica ei libri di
testo vengono redatti a cura del­
l'autorità ecclesiastica, che li fa co­
noscere all'autorità civile compe­
tente.
2. Program nauczania religii katolickiej oraz podreczniki opracowuje
wladza koscielna i podaje je do wiadomosci kompetentnej wladzy pañ­
stwowej .
3. Gli insegnanti di religione devono
avere l'autorizzazione (missio cano­
nica) del Vescovo diocesano. La re-
3. Nauczyciele religii musza. posiadac upowaznienie (missio canonica)
od biskupa diecezjalnego. Cofniêcie
320
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
voca di tale autorizzazione com­
porta la perdita del diritto all'in­
segnamento della religione. I criteri
della preparazione pedagogica, non­
ché la forma e il modo di completare
questa preparazione, saranno ogget­
to di intese tra le competenti au­
torità civili e la Conferenza Epi­
scopale Polacca.
tego upowa¿nienia oznacza utratê
prawa do nauczania religii. Kryteria
wykszta cenia pedagogicznego oraz
forma i tryb uzupe niania tego
wykszta cenia bêd przedmiotem
uzgodnieñ kompetentnych w adz
pañstwowych z Konferencj Episko­
patu Polski.
4. Per quanto concerne il contenuto
dell'insegnamento e dell'educazione
religiosi, gli insegnanti di religione
devono osservare le leggi e le di­
sposizioni ecclesiastiche; per il resto
devono osservare le norme civili.
4. W sprawach tresci nauczania
i wychowania religijnego nauczyciele religii podlegaja_ przepisom
i zarza^dzeniom koscielnym, a w innych sprawach przepisom pañstwowym.
5. La Chiesa Cattolica ha la libertà
di organizzare la catechesi per gli
adulti, compresa la pastorale ac­
cademica.
5. Kosciól katolicki korzysta ze
swobody prowadzenia katechezy
dia doroslych, lacznie z duszpasterstwem akademickim.
Articolo 13
Artykul 13
Ai bambini ed ai giovani cattolici
che prendono parte alle colonie, ai
campi della gioventù o ad altre for­
me di villeggiatura collettiva, viene
garantito l'esercizio delle pratiche
religiose e, in particolare, la par­
tecipazione alla santa Messa nelle
domeniche e nei giorni festivi.
Dzieciom i mlodziezy katolickiej
przebywajaj3ym na koloniach i obozach oraz korzystaja_cym z inny eh
form zbiorowego wypoczynku zapewnia sic mozliwosc wykonywania
praktyk religijnych, a w szczególnosci uczestniczenia we Mszy sw.
w niedziele i swieta.
Articolo 14
Artykul 14
1. La Chiesa Cattolica ha il diritto di
istituire e gestire centri di istruzione
e di educazione, tra cui scuole ma-
1. Kosciól katolicki ma prawo
zakladac i prowadzic placówki
oswiatowe i wychowawcze, w tym
3
3
3
1
3
1
Acta Ioannis Pauli Pp
II
321
terne e scuole di ogni ordine, in
conformità alle norme del diritto
canonico e secondo i principi stabiliti
dalle rispettive leggi civili.
przedszkola oraz szkoly wszystkich
rodzajów, zgodnie z przepisami pra­
wa kanonicznego i na zasadach
okreslonych przez odpowiednie
ustawy.
2. Neil'attuare un programma mi­
nimo di materie obbligatorie e nel
rilasciare documenti ufficiali, tali
scuole si regolano secondo le norme
della legislazione polacca. Neil'at­
tuare invece un programma di in­
segnamento di altre materie, queste
scuole osservano le norme ecclesia­
stiche. Il diritto polacco decide circa
il carattere pubblico di tali scuole e
centri.
2. W realizowaniu minimum programowego przedmiotów obowiazkowych i w wystawianiu druków
urzedowych szkoly te podlegaja.
prawu polskiemu. W realizowaniu
programu nauczania pozostalych
przedmiotów szkoly te stosuja. sic
do przepisów koscielnych. 0 publicznym charakterze tych szkól
i placówek decyduje prawo polskie.
3. Gli insegnanti, gli educatori e gli
altri impiegati, così come gli alunni e
gli allievi delle scuole e dei centri di
cui al comma 1 — se queste scuole o
centri sono pubblici o parificati con
le scuole o i centri pubblici — godono
degli stessi diritti e degli stessi doveri
spettanti alle analoghe persone delle
scuole e dei centri pubblici.
3. Nauczyciele, wychowawcy i inni
pracownicy oraz uczniowie i wychowankowie szkól i placówek wymienionych w ustçpie 1 — jesli sa. one
szkolami lub placówkami publicznymi albo maja, uprawnienia
szkól lub placówek publicznych —
maja, prawa i obowiajzki takie same
jak analogiczne osoby w szkolach
i placówkach publicznych.
4. Le scuole ed i centri di cui al
comma 1 saranno sovvenzionati dal­
lo Stato o dagli organi delle au­
tonomie territoriali, secondo le si­
tuazioni e i criteri stabiliti dalle
rispettive leggi civili.
4. Szkoly i placówki wymienione
w ustçpie 1 beda. dotowane przez
Pañstwo lub organy samorzadu
terytorialnego w przypadkach i na
zasadach okreslonych przez od­
powiednie ustawy.
Articolo 15
Artykul 15
1. La Repubblica di Polonia ga­
rantisce alla Chiesa Cattolica il di-
1. Rzeczpospolita Polska gwarantuje Kosciolowi katolickiemu prawo
22 - A. A.. S.
322
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ritto di istituire e gestire liberamente
scuole superiori, tra cui università,
facoltà autonome e seminari mag­
giori ecclesiastici, nonché istituti
scientifici di ricerca.
do swobodnego zakladania i prowadzenia szkól wyzszych, w tym
uniwersytetów, odrebnych wydzialów i wyzszych seminariów duchownych oraz instytutów naukowobadawczych.
2. Lo statuto giuridico delle scuole
superiori, di cui al comma 1, così
come le modalità ed i termini del
riconoscimento da parte dello Stato
dei gradi e dei titoli accademici ec­
clesiastici, nonché lo statuto giu­
ridico delle facoltà di teologia cat­
tolica nelle università statali, sono
regolati da intese tra il Governo
della Repubblica di Polonia e la
Conferenza Episcopale Polacca, pre­
viamente autorizzata dalla Santa
Sede.
2. Status prawny szkól wyzszych, o
których mowa w ustepie 1, a takze
tryb i zakres uznawania przez Pañstwo koscielnych stopni i tytulów
oraz status prawny wydzialów teologii katolickiej na uniwersytetach
pañstwo wy eh reguluja. umowy
miedzy Rzadem Rzeczypospolitej
Polskiej a Konferencji Episkopatu
Polski upowazniona. przez Stolicç
Apostolska..
3. La Pontificia Accademia Teolo­
gica di Cracovia e l'Università Cat­
tolica di Lublino sono sovvenzionate
dallo Stato. Lo Stato prenderà in
considerazione la questione del sus­
sidio finanziario per le facoltà au­
tonome di cui al comma 1.
3. Papieska Akademia Teologiczna
w Krakowie i Katolicki Uniwersytet Lubelski sa. dotowane przez
Pañstwo. Pañstwo rozwazy udzielanie pomocy fìnansowej odrebnym
wydzialom wymienionym w ustçpie 1.
Articolo 16
Artykul 16
1. La cura pastorale dei militari di
religione cattolica che prestano ser­
vizio militare effettivo, tra cui quelli
di carriera, viene svolta dal Vescovo
Castrense nell'ambito dell'ordina­
riato militare, in conformità al di­
ritto canonico ed allo statuto ap-
1. Opiekç duszpasterska. nad zolnierzami wyznania katolickiego w czynnej sluzbie wojskowej, w tym równiez zawodowej, sprawuje w ramach ordynariatu polowego Biskup
Polowy zgodnie z prawem kanonicznym i statutem zatwierdzonym
Acta Ioannis Pauli Pp.
II
323
provato dalla Santa Sede d'accordo
con le competenti autorità della Re­
pubblica di Polonia.
przez Stolicç Apostolska. w porozumieniu z kompetentnymi wladzami Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Ai militari di cui al comma 1
viene garantita la possibilità della
libera partecipazione alla santa Mes­
sa nelle domeniche e nelle feste, se
questo non è in contrasto con im­
portanti doveri d'ufficio.
2. Zolnierzom, o których mowa
w ustejpie 1, zapewnia sic mozliwosc
swobodnego uczestniczenia we Mszy
sw. w niedziele i swieta, jesli nie
koliduje to z waznymi obowiajzkami
sluzbowymi.
3. I sacerdoti e i diaconi, nonché i
membri degli istituti di vita con­
sacrata e delle società di vita apo­
stolica dopo la professione perpetua,
vengono destinati alla riserva. Per
gli alunni dei seminari, per i professi
con voti temporanei e per i novizi
viene rimandato il servizio militare
affinché possano portare a compi­
mento i loro studi.
3. Kaplani i diakoni oraz czlonkowie instytutów zycia konsekrowanego i stowarzyszeñ zycia apostolskiego po zlozeniu profesji
wieczystej zostaja. przeniesieni do
rezerwy. Alumnom wyzszych se­
minario w duchownych, osobom
po zlozeniu slubów czasowych oraz
nowicjuszom odracza sic sluzbç
wojskowa. ze wzgledu na odbywanie
nauki.
4. I sacerdoti destinati alla riserva
possono essere chiamati ad eserci­
tazioni militari, solo a scopo di ad­
destramento per svolgere la funzione
di cappellano militare su richiesta
del competente superiore ecclesia­
stico.
4. Kaplani przeniesieni do rezerwy
moga, byc powolani do odbywania
cwiczeñ wojskowych tylko w celu
przeszkolenia do pelnienia funkcji
kapelana wojskowego na wniosek
wlasciwego przelozonego koscielnego.
5. In caso di mobilitazione generale
o di guerra, l'autorità ecclesiastica
assegnerà un numero supplementare
di sacerdoti per il servizio di cap­
pellani militari; nonché di diaconi,
di alunni di seminari maggiori ec­
clesiastici e di membri di istituti di
vita consacrata e di società di vita
5. W czasie ogloszenia mobilizacji
i w czasie wojny wladza koscielna
skiera je dodatkowych kaplanów do
pelnienia funkcji kapelanów woj­
skowych, a diakonów, alumnów
wyzszych seminariów duchownych
oraz czlonków instytutów zycia
konsekrowanego i stowarzyszeñ
324
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
apostolica, per il servizio sanitario o
per il servizio della difesa civile.
zycia apostolskiego do sluzby
sanitarnej lub sluzby w obronie
cy wilnej.
Articolo 17
Artykul 17
1. Alle persone che soggiornano ne­
gli istituti penitenziari, rieducativi e
di reinserimento sociale, nonché nel­
le case di cura e di assistenza sociale,
così come in altri istituti e centri di
questo genere, la Repubblica di Po­
lonia garantisce le condizioni per
l'esercizio delle pratiche religiose e
per il benefìcio dell'assistenza re­
ligiosa.
1. Rzeczpospolita Polska zapewnia
warunki do wykonywania praktyk
religijnych i korzystania z poslug
religijnych
osobom
przebywaja_cym w zakladach penitencjarnych, wychowawczych, resocjalizacyjnych oraz opieki zdrowotnej
i spolecznej, a takze w inny eh
zakladach i placówkach tego
rodzaju.
2. Alle persone di cui al comma 1
vengono assicurati in particolare la
possibilità di partecipare alla santa
Messa domenicale e festiva, alla
catechesi ed ai ritiri spirituali, non­
ché il benefìcio dell'assistenza re­
ligiosa individuale, tenendo presenti
tuttavia gli scopi del soggiorno di
tali persone nei centri indicati al
comma 1.
2. Osobom, o których mowa w ustçpie 1, zapewnia sic w szczególnosci mozliwosc uczestniczenia we
Mszy sw. w niedziele i swieta oraz
w katechizacji i rekolekcjach, a
takze korzystania z indywidualnych poslug religijnych w zgodzie
z celami pobytu tych osób w zakla­
dach wskazanych w ustepie 1.
3. Al fine di rendere operativi i di­
ritti delle persone di cui al comma 1,
il Vescovo diocesano designerà i cap­
pellani, con i quali la rispettiva isti­
tuzione civile stipulerà un apposito
contratto.
3. Dia realizacji uprawnieñ osób, o
których mowa w ustepie 1, biskup
diecezjalny skieruje kapelanów,
z którymi odpowiednia instytucja
zawrze stosowna. umowç.
Articolo 18
Artykul 18
In relazione alla necessità di garan­
tire la cura pastorale delle mino-
Stosownie do potrzeby zapewnienia
opieki duszpasterskiej nad czlonka-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
325
ranze etniche, spetta ai Vescovi dio­
cesani decidere circa l'organizzazio­
ne del servizio pastorale e della ca­
techesi nella lingua propria di tali
minoranze.
mi mniejszosci narodowych biskupi
diecezjalni decyduja. o organizowaniu poslugi duszpasterskiej i katechizacji w jezyku wlasciwej mniej­
szosci.
Articolo 19
Artykul 19
La Repubblica di Polonia riconosce
il diritto dei fedeli di riunirsi, in
conformità al diritto canonico e agli
scopi da esso definiti. Se tali as­
sociazioni attraverso la loro attività
ricadono nell'ambito regolato dalla
legislazione polacca, esse si regolano
anche secondo tale legislazione.
Rzeczpospolita Polska uznaje pra­
wo wiernych do zrzeszania si§
zgodnie z prawem kanonicznym
i w celach okreslonych w tym pra­
wie. Jezeli te zrzeszenia poprzez
swa. dzialalnosc wkraczaja. w sfer§
uregulowana. w prawie polskim,
podlegaji takze temu prawu.
Articolo 20
Artykul 20
1. La Chiesa Cattolica ha il diritto
di stampare, pubblicare e divulgare
liberamente qualsiasi pubblicazione
attinente alla sua missione.
1. Kosciól katolicki ma prawo swobodnego drukowania, wydawania
i rozpowszechniania wszelkich publikacji zwiajzanych z jego poslannictwem.
2. La Chiesa Cattolica ha il diritto
di possedere e di fare uso di mezzi
propri di comunicazione sociale, e
anche di trasmettere programmi
dalla radio e dalla televisione pub­
bliche, secondo le norme stabilite
dalla legislazione polacca.
2. Kosciól katolicki ma prawo do
posiadania i uzywania wlasnych
srodków spolecznego przekazu, a
takze do emitowania programów
w publicznej radiofonii i telewizji,
na zasadach okreslonych w prawie
polskim.
Articolo 21
Artykul 21
1. Apposite istituzioni ecclesiasti­
che hanno il diritto di esercitare,
ciascuna secondo la propria natura,
1. Odpowiednie instytucje koscielne maja, prawo prowadzenia, kazda
zgodnie ze swa_ natura., dzialalnosci o
326
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
attività di carattere missionario, ca­
ritativo ed assistenziale. Allo scopo
possono darsi strutture organiz­
zative ed effettuare collette pub­
bliche.
charakterze misyjnym, charytatywnym i opiekuñczym. W tym celu
moga, one tworzyc struktury organizacyjne i urzadzac publiczne
zbiórki.
2. Le norme della legislazione po­
lacca sulle collette pubbliche non si
applicano alle raccolte di offerte
per scopi religiosi, per attività ec­
clesiastiche , cantativo-assistenziali,
scientifiche, istruttive ed educative,
nonché a quelle per il manteni­
mento del clero e dei religiosi, se si
effettuano nell'ambito territoriale
ecclesiastico, nelle cappelle e nei luo­
ghi e nelle circostanze definite dalla
consuetudine in una data regione
e secondo le modalità tradizional­
mente stabilite.
2. Przepisy prawa polskiego o zbiórkach publicznych nie maja, zastosowania do zbierania ofiar na cele
religijne, koscielna. dzialalnosc charytatywno-opiekuñcza., naukow%
oswiatowa. i wychowawcza. oraz
utrzymanie duchownych i czlonków
zakonów, jezeli odbywaja.sie_ w obrçbie terenów koscielnych, kaplic oraz
w miejscach i okolicznosciach zwyczajowo przyjetych w danej okolicy
i w sposób tradycyjnie ustalony.
Articolo 22
Artykul 22
1. L'attività intrapresa dalle per­
sone giuridiche ecclesiastiche per
scopi umanitari, caritativo-assistenziali, scientifici ed istruttivo-educativi sotto l'aspetto giuridico è pari
all'attività svolta per scopi analoghi
dalle istituzioni civili.
1. Dzialalnosc sluza.ca celom humanitarnym, charytatywno-opiekuñczym, naukowym i oswiatowowychowawczym podejmowana przez
koscielne osoby prawne jest zrównana pod wzgledem prawnym
z dzialalnoscia. sìuzaca. analogicznym celom i prowadzona. przez
instytucje pañstwo we.
2. Nelle questioni finanziarie delle
istituzioni e dei beni ecclesiastici
nonché del clero, avendo come punto
di partenza la legislazione polacca e
le norme ecclesiastiche vigenti, le
Parti Contraenti istituiranno una
2. Przyjmujac za punkt wyjscia
w sprawach fìnansowych instytucji
i dóbr koscielnych oraz duchowieñstwa obowiazuja.ce ustawodawstwo
polskie i przepisy koscielne Ukladaja.ce si§ Strony stworza. specjalna.
327
Acta Ioannis Pauli Pp. II
speciale commissione, che si occu­
perà dei necessari cambiamenti in
materia. La nuova normativa pren­
derà in considerazione i bisogni della
Chiesa, tenendo presenti la sua mis­
sione e l'attuale prassi della vita
ecclesiastica in Polonia.
komisjç, która zajmie sic koniecznymi zmianami. Nowa regulacja
uwzgledni potrzeby Kosciola biorac
pod uwagç jego misjç oraz dotychczasowa. praktykç zycia koscielnego
w Polsce.
3. Alle autorità civili verranno in­
dicate l'istituzione ecclesiastica o
le istituzioni ecclesiastiche compe­
tenti per le questioni menzionate al
comma 2.
3. Wladzom pañstwowym wskazana zostanie instytucja koscielna lub
instytucje koscielne kompetentne
w sprawach wymienionych w ustçpie 2.
4. La Repubblica di Polonia, per
quanto è possibile, dà appoggio ma­
teriale per la conservazione e i lavori
di restauro dei complessi sacri di
valore monumentale e degli edifìci
adiacenti, nonché delle opere d'arte
che sono patrimonio culturale.
4. Rzeczpospolita Polska w miarç
mozliwosci udziela wsparcia materialnego w celu konserwacji i remontowania zabytkowych obiektów sakralnych i budynków towarzyszacych, a takze dziel sztuki stanowiaeych dziedzictwo kultury.
Articolo 23
Artykul 23
Le persone giuridiche ecclesiastiche
possono acquistare, possedere, usu­
fruire ed alienare beni immobili e
mobili, così come acquisire ed alie­
nare diritti patrimoniali, secondo le
norme della legislazione polacca.
Koscielne osoby prawne moga,
zgodnie z przepisami prawa pol­
skiego nabywac, posiadac, uzytkowaé i zbywac mienie nieruchome
i ruchóme oraz nabywac i zbywaé
prawa majatkowe.
Articolo 24
Artykul 24
La Chiesa ha il diritto di costruire,
ampliare e conservare edifìci sacri ed
ecclesiastici, nonché cimiteri — in
conformità con la legislazione po­
lacca. Della necessità di edificare
una chiesa o di erigere un cimitero,
decide il Vescovo diocesano o l'Or­
dinario competente. Le autorità ec-
Kosciól ma prawo do budowy, rozbudowy i konserwacji obiektów sa­
kralnych i koscielnych oraz cmentarzy - zgodnie z prawem polskim.
O potrzebie budowy swia.tyni i o
zalozeniu cmentarza decyduje bi­
skup diecezjalny lub inny wlasciwy
ordynariusz. Budowç obiektów sa-
328
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
clesiatiche competenti procedono al­
la costruzione degli edifìci sacri ed
ecclesiastici e all'erezione di un ci­
mitero, dopo averne concordato l'u­
bicazione con le autorità competenti
e dopo aver ottenuto i necessari
permessi amministrativi.
kralnych i koscielnych oraz zalozenie cmentarza inicjuja. wlasciwe
wladze koscielne po uzgodnieniu
miejsca z kompetentnymi wladzami
i po uzyskaniu wymaganych decyzji
administracy j ny eh.
Articolo 25
Artykul 25
1. In ciascuna diocesi, un'apposita
commissione istituita dal Vescovo
diocesano collaborerà con le autorità
civili competenti, allo scopo di pro­
teggere i beni culturali di valore
nazionale, nonché i documenti di
archivio o di valore storico-artistico,
conservati negli edifìci sacri ed ec­
clesiastici.
1. W kazdej diecezji komisja powolana przez biskupa diecezjalnego bedzie wspólpracowac z wlasciwymi wladzami pañstwowymi
w celu ochrony znajduja_cych si§
w obiektach sakralnych i kosciel­
nych dóbr kultury o ogólnonarodowym znaczeniu oraz dokumentów archiwalnych o wartosci
historycznej i artystycznej.
2. Le autorità civili competenti e
la Conferenza Episcopale Polacca
daranno norme per rendere accessi­
bili i beni culturali che sono di pro­
prietà o sono gestiti dalla Chiesa.
2. Kompetentne wladze pañstwo we
i Konferencja Episkopatu Polski
opracuja.zasady udostepniania dóbr
kultury bedacych wlasnoscia_lub pozostajacych we wladaniu Kosciola.
Articolo 26
Artykul 26
Le persone giuridiche ecclesiastiche
possono istituire fondazioni. Queste
fondazioni si regolano secondo la
legislazione polacca.
Koscielne osoby prawne moga,
zakladac fundacje. Do fundacji
tych stosuje sic prawo polskie.
Articolo 27
Artykul 27
I problemi che richiedono soluzioni
nuove o supplementari saranno re­
golati mediante nuovi accordi tra
le Parti Contraenti, o intese tra il
Sprawy wymagaja_ce nowych lub
dodatkowych rozwiazañ beda. regulowane na drodze nowych umów
miçdzy Ukladaja^cyrni sic Stronami
Acta Ioannis Pauli Pp. II
329
Governo della Repubblica di Po­
lonia e la Conferenza Episcopale
Polacca, previamente autorizzata
dalla Santa Sede.
albo uzgodnieñ miçdzy Rzadem
Rzeczypospolitej Polskiej i Konferencja. Episkopatu Polski upowazniona. do tego przez Stolice_
Apostolska..
Articolo 28
Artykul 28
Le Parti Contraenti cercheranno di
risolvere per vie diplomatiche even­
tuali divergenze tra di loro circa
l'interpretazione o l'applicazione
delle disposizioni del presente Con­
cordato.
Ukladaja.ce sic Strony beda. usuwac na drodze dyplomatycznej zachodza.ce miedzy nimi róznice
dotycza.ce interpretacji lub stosowania niniejszego Konkordatu.
Articolo 29
Artykul 29
Il presente Concordato sarà sotto­
posto a ratifica. Esso entrerà in
vigore dopo un mese dal giorno dello
scambio dei documenti di ratifica.
Il presente Concordato è stato steso
a Varsavia il 28 Luglio 1993, in
doppio originale, ciascuno in lingua
polacca e italiana; ambedue i testi
sono ugualmente autentici.
Konkordat niniejszy podlega ratyfìkacji. Wejdzie on w zycie po uplywie
jednego miesia.ca od dnia wymiany
dokumentów ratyfìkacyjnych.
Konkordat niniejszy sporzadzono w Warszawie dnia 28 lipca
1993 roku, w dwóch egzemplarzach, kazdy w jezykach polskim
i wloskim, przy czym obydwa
teksty sa. jednakowo autentyczne.
In fede di che, i Plenipotenziari delle
Parti Contraenti hanno sottoscritto
il presente Concordato e hanno ap­
posto i propri sigilli.
Na dowód czego Pelnomocnicy
Ukladajacych sic Stron podpisali
niniejszy Konkordat i opatrzyli go
pieczeciami.
*h Józef Kowalczyk
Krzysztof Skubiszewski
Conventione inter Apostolicam Sedem et Poloniae Rem Publicam rata habita,
XXV
mensis
Martii
anno
MCMXCVIII
reddita mutuo fuerunt in Civitate
mensis Aprilis,
ad
normam
Vaticana.
articuli
ratihabitionis
instrumenta
accepta
die
et
Conventio vigere coepit a die XXV
XXIX eiusdem Pactionis.
330
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
CONVENTIO
INTER APOSTOLICAM SEDEM ET HUNGARIAE REM PUBLICAM
DE OPE FERENDA MINISTERII PUBLICI INCEPTIS
ALIISQUE NEGOTIIS PROPRIE RELIGIOSIS
SEU «VITAE FIDEI» AB ECCLESIA CATHOLICA IN HUNGARIA EXPLENDIS,
NEC NON DE QUIBUSDAM CAUSIS AD PATRIMONIUM SPECTANTIBUS
ACCORDO
MEGÁLLAPODÁS
fra la Santa Sede
e la Repubblica di Ungheria
sul finanziamento delle
attività di servizio pubblico
e di altre prettamente religiose
(«della vita di fede»)
svolte in Ungheria
dalla Chiesa Cattolica,
e su alcune questioni
di natura patrimoniale
amely létrejott
egyfelól az Apostoli
Szentszék,
másfelól a Magyar
Koztársaság között
a Katolikus Egyház
magyarországi kozszolgálati
és hitéleti tevékenységének
finanszírozásáról,
valamint néhány vagyoni
természetû kérdésról
La Santa Sede e la Repubblica di
Ungheria (in seguito: le Parti)
Az Apostoli Szentszék és a Ma­
gyar Koztársaság (a továbbiakban:
Felek)
riferendosi
all'Accordo stipulato a Budapest
il 9 febbraio 1990 sul riallaccia­
mento delle relazioni diplomatiche,
secondo il quale le Parti avevano
deciso di risolvere nel futuro, di
comune accordo, particolari que­
stioni di mutuo interesse,
hivatkozva
a Budapesten, 1990. februar 9-én, a
diplomáciai kapcsolatok helyreállításáról kötött Megállapodásra, mely
szerint a Felek úgy döntöttek, hogy
a kölcsönös érdeklódésre számot tar­
to egyedi kérdéseket közös megállapodás útján oldják meg;
desiderose
di trovare una soluzione dura­
tura per il finanziamento delle at­
tività di servizio pubblico e del­
l'attività «della vita di fede» svolte
attól az óhajtól vezérelve,
hogy tartos megoldást találjanak a
Katolikus Egyház (a továbbiakban:
Egyház) magyarországi kozszolgá­
lati és hitéleti tevékenységének fi-
Acta Ioannis Pauli Pp
331
II
in Ungheria dalla Chiesa Cattolica
(in seguito: Chiesa), come pure per
alcune questioni di natura patri­
moniale,
nanszírozására, valamint néhàny
vagyoni természetû kérdésre;
tenendo presente
la Legge sulla libertà di coscien­
za, di religione e sulle Chiese (Legge
IV del 1990), come pure la Legge
sulla sistemazione della condizio­
ne dello stato di proprietà degli
ex-immobili della Chiesa (Legge
XXXII del 1991), hanno convenuto
quanto segue:
szem elótt tartva
a lelkiismereti és vallásszabadságról, valamint az egyházakról szóló
(1990. évi IV.), illetve a volt egyházi ingatlanok tulajdoni helyzetének rendezéséról szóló (1991. évi
XXXII.) tòrvényeket
a kovetkezókben állapodtak meg:
I
I.
Articolo 1
1. Cikk
Per il finanziamento delle at­
tività di servizio pubblico della
Chiesa, contemplate nella Legge IV
del 1990, valgono le regole generali
per le istituzioni statali secondo la
medesima Legge e le disposizioni del
presente Accordo.
Az 1990. évi IV. torvényben
felsorolt egyházi közszolgalati tevékenységek finanszírozására az
aliami intézményekre vonatkozó
általános szabályok érvényesek
ugyanezen torvény, valamint a
jelen Megállapodás rendelkezései
szerint.
Articolo 2
2. Cikk
La Chiesa riceve per gli istituti di
istruzione pubblica da essa gestiti
(asili infantili, scuole primarie e
secondarie, internati) sussidi finan­
ziari di livello eguale ai gestori
statali e comunali di simili istituti.
Az Egyház az általa fenntartott
kozoktatási intézmények után (óvodák, általános és kozépiskolák, diákotthonok) ugyanolyan szintú pénzügyi támogatásban részesül, mint a
hasonló intézményeket mükodtetó
aliami és onkormányzati fenntartó.
332
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Articolo 3
3. Cikk
1) La Chiesa riceve per gli stu­
denti di formazione non teologica di
tutti i corsi, ammessi prima del I
settembre 1997 agli istituti univer­
sitari di educazione superiore, la
«normativa» (sussidio dato per leg­
ge) di formazione e il contributo per
gli studenti allo stesso livello delle
« normative» versate per simile titolo
giuridico agli istituti di educazione
superiore dello Stato. Dopo il I
settembre 1997, per gli studenti che
ricevono il finanziamento statale sa­
ranno corrisposti la stessa «norma­
tiva» di formazione e il contributo
per gli studenti e tutti gli altri con­
tributi identici a quelli assegnati agli
istituti statali secondo la legge sul­
l'educazione superiore. Uguale trat­
tamento vale anche riguardo alle
sovvenzioni centrali per l'educazio­
ne superiore assegnate sulla base di
concorsi. In questi istituti di edu­
cazione superiore, in ciascun corso,
la proporzione dei posti di studenti
sussidiati dallo Stato, dal I set­
tembre 1997 in poi, non può essere
inferiore alla proporzione di questi
studenti esistente nel primo corso
dell'anno 1997 rispetto a tutti gli
studenti sussidiati dallo Stato. Co­
nosciuti i dati dei cinque anni ac­
cademici successivi all'entrata in
vigore del presente Accordo, le Par­
ti faranno il punto sulla situazione.
(1) Az Egyház egyetemi és más felsóoktatási, intézményei valamenynyi évfolyamának 1997. szeptember
1-je elótt felvett nem hitéleti hallgatói után képzési támogatásban
és hallgatói juttatásban részesül az
aliami intézmények hasonló jogcimu
normatíváival azonos összegben.
Az 1997. szeptember 1-jét követóen aliami finanszírozású képzésre
felvett hallgatók után az aliami
intézményekével azonos képzési
normativa és hallgatói juttatás, va­
lamint a felsóoktatásról szóló törvény alapján biztosított minden
más támogatás jar. Az azonos elbírálás vonatkozik a pályázat
alapján szétosztott kozpontosított
felsóoktatási elóirányzatokra is. E
felsóoktatási intézményekben az
államilag finanszírozott hallgatók
aránya 1997. szeptember 1-jétól
évfolyamonként az összes álla­
milag finanszírozott hallgatói létszámon belül az 1997. évi elsó
évfolyamáénál nem lehet kisebb. A
Megállapodás hatályba lépését követó öt oktatási év adatainak
ismeretében a Felek áttekintik a
helyzetet.
2) Per il mantenimento degli isti­
tuti di educazione superiore e dei
(2) A felsóoktatási intézmények és
kollégiumok fenntartásához a ma-
o
o
o
Acta Ioannis Pauli Pp. II
333
convitti lo Stato garantisce almeno
il 50% della «normativa» di for­
mazione.
gyar Aliam a képzési normativa legalàbb 50 százalékát garantálja.
3) Lo Stato ungherese assicura
agli alunni sussidiati dallo Stato de­
gli istituti universitari e di edu­
cazione superiore le medesime pre­
stazioni, in eguale misura e in base ai
medesimi titoli giuridici, che agli
studenti sussidiati dallo Stato degli
istituti superiori dello Stato, anche
per quanto riguarda il contributo di
alloggio.
(3) A magyar Aliam az államilag
finanszírozott egyházi egyetemi és
föiskolai hallgatók számára az
államilag finanszírozott felsóoktatásban tanulókkal azonos jogcímeken, azonos mértékü hallgatói
juttatásokat biztosít, beleértve a
lakhatási támogatást is.
4) Gli stessi principi valgono per
gli istituti superiori «accreditati»,
che danno una formazione connessa
con la vita religiosa (di teologia, ecc.)
dei quali una lista tassativa figura
nell'Appendice n. 1 dell'Accordo con
le seguenti particolarità:
(4) Ugyanezek az elvek érvényesülnek a hitélettel osszefüggó képzést folytató « akkreditált » felsóok­
tatási intézményekre is (amelyekról a jelen Megállapodás 1. számú
melléklete tételes listát tartalmaz)
az alábbi sajátosságokkal:
a) Quanto alla determinazione
della sovvenzione, per gli istituti di
livello universitario sarà normativa
la somma assegnata alla Facoltà di
Lettere e, per le Scuole Superiori,
quella assegnata nella sezione clas­
sica delle Scuole Superiori di Pe­
dagogia.
(a) A támogatás nagyságának
megállapításához az egyetemi szintú képzés számára a bolcsészkaron,
a fóiskolai szintü képzés számára a
tanárképzó fóiskolák human szakán
nyújtott támogatás a mérvadó.
b) Lo Stato garantisce il fi­
nanziamento per tutti questi istituti
e per tutti gli studenti. Il numero
complessivo dei posti finanziati dal­
lo Stato non potrà superare i 2.500
annui.
b) Az aliam garantálja a valamennyi ilyen hitéleti intézmény
valamennyi hallgatója utáni finanszírozást. Az államilag finanszíro­
zott osszhallgatói létszám nem haladhatja meg az évi 2500 fot.
334
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
c) Il finanziamento di even­
tuali nuovi istituti si farà con un'in­
tesa separata da stipularsi tra le
competenti autorità dello Stato e la
Conferenza Episcopale Ungherese.
(c) Az esetleges új intézmények
fìnanszirozàsa külön megállapodás
alapján torténik, amelyet az aliam
illetékes hatósága és a Magyar
Katolikus Püspöki Kar köt meg.
Articolo 4
4. Cikk
1) Il patrimonio culturale della
Chiesa e specificamente gli oggetti di
valore e i documenti custoditi nei
suoi archivi, nelle sue biblioteche,
nei suoi musei e in altre sue collezioni
costituiscono parte importante del­
l'insieme dell'eredità culturale un­
gherese. La Chiesa e lo Stato un­
gherese si impegnano a collaborare
per la salvaguardia, la valorizza­
zione e il godimento di tale pa­
trimonio.
(1) Az Egyház kulturális öröksege,
ezen belül az egyházi levéltárakban,
könyvtarakban, múzeumokban és
más gyújteményekben örzött értékek és dokumentumok a magyar
kulturális örökseg egészének fontos részét képezik. Az Egyház és a
magyar Aliam vállalja, hogy együttmüködik ezen örökseg megórzésében, gyarapítasaban és kozhasználatának biztosításában.
2) Lo Stato ungherese contri­
buirà al restauro e alla salvaguardia
delle memorie del patrimonio cul­
turale religioso, degli edifici monu­
mentali e delle opere d'arte in pos­
sesso di enti ed istituzioni della Chie­
sa in misura pari alla parte di simile
patrimonio appartenente allo Stato.
Parimente contribuirà al funziona­
mento degli Archivi e delle Biblio­
teche appartenenti ad enti e isti­
tuzioni della Chiesa. La base per
calcolare quest'ultimo contributo
sarà quello dell'anno 1997, tenuto
sempre conto delle possibilità del
bilancio e dell'attività da svolgere.
(2) A magyar Aliam részt vallai a
vallasi kulturális örökseg emlékeinek és az egyházi szervek és
intézmények tulaj donaban levó
müemlékek és müvészi alkotások
felújításában és megórzésében, az
ugyanolyan aliami kézben levó
kulturális öröksegnek nyújtott támogatáshoz hasonló mértékben.
Anyagilag ugyancsak támogatja az
Egyház szervezetei és intézményei
tulaj donaban levó levéltárak és
konyvtárak múkodését, melyek al­
iami támogatása megállapításánál
— a mindenkori államháztartási
lehetóségek, illetve az ellátandó
feladatok figyelembe vételével —
az 1997. évi támogatás összeget kell
alapul venni.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
335
3) Al fine di applicare i principi
che figurano nei capoversi 1) e 2),
come pure le particolarità di ca­
rattere religioso, si stipulerà un'ap­
posita intesa tra i competenti organi
dello Stato e la Conferenza Epi­
scopale Ungherese.
(3) Az (1) és (2) bekezdésben foglalt
elvek, illetve a vallasi sajátosságok
érvényesülése érdekében az illetékes
aliami szervek és a Magyar Katolikus Püspöki Kar külön megállapodást köt.
II
II.
Articolo 1
1. Cikk
Lo Stato ungherese riconosce
l'esigenza concernente la consegna
degli ex-immobili ecclesiastici elen­
cati nell'Appendice n. 2 dell'Accor­
do. Lo Stato trasferisce in proprietà
ecclesiastica gli immobili secondo le
disposizioni della Legge sulla siste­
mazione della condizione dello stato
di proprietà degli ex-immobili della
Chiesa (Legge XXXII del 1991) nel
periodo che corre tra 1998 e 2011 con
quote annuali di un valore d'uguale
entità.
A magyar Aliam tudomásul veszi a
Megállapodás 2. számú mellékletében felsorolt volt egyházi ingatlanok
átadására vonatkozó igényt. Az
ingatlanokat a volt egyházi ingat­
lanok tulaj doni helyzetének rendezéséról szóló (1991. évi XXXII.)
torvény rendelkezéseinek megfelelóen 1998-2011. között évenkénti
egyenletes, értékarányos ütemezésben adja át az Egyház tulaj do­
naba.
Articolo 2
2. Cikk
1) Lo Stato ungherese nel qua­
dro dell'applicazione parziale della
Legge citata nell'Art. 1 Cap. II,
converte il valore degli immobili non
elencati nell'Appendice n. 2 in una
fonte di reddito da destinare alla
Chiesa per le attività «della vita di
fede» (attività non di servizio pub­
blico).
(1) A magyar Aliam a II. Fejezet
1. cikkében emlitett torvény részleges alkalmazásaként a 2. számú
mellékletben fel nem sorolt in­
gatlanok ellenértékét j áradék forrásává alakítja, amely az Egyház
hitéleti tevékenységének finanszírozását szolgálja.
2) Lo Stato ungherese considera
l'indennizzo in denaro come un in-
(2) A magyar Aliam a pénzbeli
kártalanítási igényt hosszú távú
336
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
vestimento a lungo termine il cui
reddito viene rivalutato in base alla
svalutazione media del fiorino, cal­
colata secondo il paniere di divise,
della quale si tiene conto nel bi­
lancio. L'entità della rivalutazione
deve essere corretta secondo la mi­
sura reale della svalutazione dopo
l'approvazione della legge sull'ese­
cuzione del bilancio.
befektetésnek tekinti, amelyet éven­
te a forint devizakosárban mért
átlagos leértékelésének koltségvetésben alapul vett ütemével valorizálni kell. A valorizáció mértékét a
koltségvetés végrehajtásáról szóló
torvény elfogadását kovetóen a
tényleges leértékelési ütem szerint
korrigálni kell.
3) L'entità del reddito basata
sulla somma dell'indennizzo in de­
naro, sarà del 5%, cioè quella pre­
vedibile dagli investimenti a lungo
termine in divise. Tale reddito dovrà
essere raggiunto in modo che a par­
tire dal 1998 esso sarà del 4,5% e
verrà aumentato a partire dal 2001
al 5%. La somma di base per il
1997 del reddito da versare alla
Chiesa—calcolando in 42 miliardi di
fiorini l'indennizzo in denaro — sarà
di 1.890 milioni di fiorini.
(3) A járadék mértéke a pénzbeli
kártalanítás összege után a jelenlegi
hosszú távú devizabefektetések 5
százalékos várható hozama. Ezt
a hozamot úgy kell elérni, hogy
1998-tóI a hozam mértéke 4,5 százalék, s ez 2001-toi 5 százalékra
növekszik. Az Egyház részére a
járadék fizetésének 1997. évi bázisösszege — 42 milliard forint
pénzbeli kárpótlási igénnyel számolva — 1.890 millió forint.
Articolo 3
3. Cikk
La Chiesa Cattolica con l'ap­
plicazione del presente Accordo con­
sidera soddisfatta la sua esigenza
di compensazione e di sistemazio­
ne immobiliare basata sulla Legge
XXXII del 1991.
Az Egyház az 1991. évi XXXII.
torvényen alapuló kártalanítási és
ingatlanrendezési igényét a jelen
Megállapodásban foglaltak teljesülésével kielégitettnek tekinti.
Articolo 4
4. Cikk
1) Lo Stato ungherese assicura
per legge che le persone fìsiche, a
(1) A magyar Aliam torvényi
lehetóséget biztosit arra, hogy 1998.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
337
partire dal I gennaio 1998, possano
destinare l'l% della loro IRPEF
progressiva in favore della Chiesa
di loro scelta oppure di un fondo
statale speciale.
januàr 1-jétól a magánszemélyek
progressziv személyi jovedelemadójuk (a továbbiakban: SzJA) 1 százalékáról az általuk megjelölt
egyház vagy egy külön aliami alap
j avara rendelkezzenek.
2) Lo Stato ungherese garanti­
sce alle Chiese lo 0,5% dellTRPEF
progressiva dell'anno precedente
fino al 2001, in modo che, se la
somma indicata dai cittadini con­
tribuenti sarà inferiore a detto am­
montare, essa sarà completata dal
medesimo Stato ungherese. Tale
somma aggiuntiva sarà assegnata
alle Chiese nella proporzione delle
indicazioni dei cittadini che espri­
mono l'opzione. Comunque, la som­
ma che sarà garantita alla Chiesa
Cattolica non può essere inferiore a
1.700 milioni di fiorini. Nel 2001
le Parti esamineranno la situazione
di detta fonte di reddito. (Il si­
gnificato di IRPEF progressiva è
spiegato nel Protocollo addizionale
dell'Accordo).
(2) A magyar Aliam 2001-ig
garantálja az egyházaknak az elôzô
évi progressziv SzJA-bevétel 0,5
százalékát, úgy, hogy ha a rendelkezòk aitai juttatott összeg nem èri
ei ezt a szintet, a magyar Aliam azt
kiegészíti. Az egyházak között a
kiegészítés összeget az állampolgári
rendelkezések arányában osztja fel,
a Katolikus Egyház részére garan­
talt összeg azonban nem lehet 1.700
millió forintnál kevesebb. 2001-ben
a Felek megvizsgálják a nevezett
beveteli forras helyzetét. (A prog­
ressziv személyi jovedelemadó fogalmát a Megállapodást kiegészitô
Jegyzokönyv tartalmazza. )
3) Lo Stato ungherese continue­
rà, secondo le sue possibilità, a dare
sussidi straordinari per scopi ben
determinati che siano segnalati dalla
Conferenza Episcopale Ungherese.
(3) A magyar Aliam, lehetó'ségei szerint, továbbra is rendkívüli támogatást ad pontosan meghatározott
és a Magyar Katolikus Püspöki Kar
aitai jelzett célokra.
4) Le diverse facilitazioni come
pure le esenzioni dalle tasse, at­
tualmente in vigore, contemplate
nelle leggi, sia nel campo IRPEF
sia nell'imposta concernente le so­
cietà, che spettano in modo spe-
(4) A jelenleg érvényben levó,
speci alisan az Egyházat, az egy­
házi személyeket és az egyházi tevékenységet megilletó, mind a szemé­
lyi jovedelemadó, mind a társasági
adó terén biztosított kedvezmé-
o
23 - A
A. S
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
338
ciale alla Chiesa, alle persone e alle
attività ecclesiastiche, non saranno
ridotte senza il consenso della me­
desima.
nyek, illetve adómentességek köret
az Egyház beleegyezése nélktìl a
magyar Aliam nem szúkíti.
III
III.
Sulla base della decisione dei cit­
tadini di valersi dei servizi pubblici
della Chiesa, la Chiesa ha diritto ad
ulteriori sovvenzioni statali. Tale
sussidio dovrà assicurare che il ge­
store ecclesiastico riceva una sov­
venzione dello stesso livello dei
gestori statali o comunali, in con­
formità con la Legge IV del 1990.
(Il modo di calcolare tale sov­
venzione è contenuto nel Protocollo
addizionale dell'Accordo).
Az Egyház további aliami támogatásra jogosult, melynek alapja az
állampolgárok azon dontése, ahogyan az egyházi kozszolgáltatásokat
igénybe veszik. E támogatásnak kell
biztosítania az egyházi intézményfenntartónak az aliami illetve önkormányzati fenntartóval azonos
szintú támogatását, összhangban az
1990. évi IV. torvénnyel. (E tá­
mogatás kiszámításának módját a
Megállapodást kiegészító Jegyzókönyv tartalmazza.)
IV
IV.
Le Appendici nn. 1 e 2 men­
zionate nel Cap. I Art. 3, capoverso
4) e nel Cap. II Art. 1, come pure il
Protocollo addizionale menzionato
nel Cap. II, Art. 4, capoverso 2) e nel
Cap. III costituiscono parte inte­
grante dell'Accordo e formano con
esso una sola unità.
A jelen Megállapodás I. Fejezet 3.
Cikk (4) bekezdésében, a II. Eejezet
1. Cikkében említett 1. és 2. számú
melléklet, valamint a II. Fejezet 4.
Cikk (2) bekezdésében és a III. Fejezetben említett kiegészító Jegyzóköny v a Megállapodás szerves részét
képezik, tel jes egységet egytitt alkotnak.
V
V.
1 ) Le Parti solveranno di comune
accordo eventuali divergenze tra di
loro circa l'interpretazione o l'ap-
(1) Ha a jelen Megállapodás értelmezésével, vagy alkalmazásával
kapcsolatban valamilyen nehézség
339
Acta Ioannis Pauli Pp. II
plicazione delle disposizioni del pre­
sente Accordo.
merülne fel, a Felek közös megegyezéssel keresik meg a legmegfelelöbb megoldást.
2) Il presente Accordo sarà ra
tificato secondo le norme procedu­
rali proprie delle Parti ed entrerà in
vigore nel momento dello scambio
degli strumenti di ratifica da farsi al
più presto possibile.
:
(2) A jelen Megállapodás a Felek
jogi normáinak megfelelóen keriil
megerósitésre, és a megerósitó okmányok cseréjével lép hatályba,
aminek a lehetó legrövidebb idón
belül meg kell torténnie.
3) Nel caso che una delle Parti
consideri che siano radicalmente
mutate le circostanze nelle quali si è
stipulato il presente Accordo, così da
ritenere necessario di modificarlo, si
procederà al più presto ad oppor­
tune trattative per aggiornarlo.
(3) Amennyiben a Felek egyike ùgy
iteli meg, hogy gyökeresen megváltoztak azok a körülmenyek,
amelyek között a megállapodást
megkötöttek, tárgyalásokat kezdeményez a Megállapodásnak az új
körülmenyekhez törtenö igazítására.
Firmato nella Città del Vaticano
il 20 giugno 1997 in doppio originale,
ciascuno in lingua italiana e un­
gherese; ambedue i testi sono egual­
mente autentici.
Aláírásra került Vatikánvárosban,
1997. június 20-án két eredeti
példányban, olasz és magyar nyelven, mindkét nyelvú példány egyaránt híteles.
^ Angelo Card. Sodano
Horn Gyula
per la Santa Sede
a Magyar Koztársaság nevében
340
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Protocollo Addizionale
Kiegészitó Jegyzokönyv
all'Accordo fra la Santa Sede
e la Repubblica di Ungheria
sul finanziamento delle
attività di servizio pubblico
e di altre prettamente religiose
(«della vita di fede»)
svolte in Ungheria
dalla Chiesa Cattolica,
e su alcune questioni
di natura patrimoniale
az Apostoli Szentszék és a
Magyar Koztársaság közötti,
a Katolikus Egyház
magyarországi kozszolgálati
és hitéleti tevékenységének
finanszírozásáról,
valamint néhány vagyoni
természetû kérdésról szóló
Megállapodáshoz
Aggiunta al Cap. II, Art. 4.
Kiegészítés a II. Fejezet 4. Cikkhez:
L'IRPEF progressiva è la somma
che rimane dopo aver detratto le
agevolazioni dalla tassa che grava
sull'insieme dell'imponibile.
Progressziv személyi jovedelemadó
az az összeg, amely az összevont
adóalap adójának osszegéból a kedvezmények levonása után fennmarad.
Aggiunta al Cap. III
Kiegészítés a III. Fejezethez:
1) Per calcolare tale finanzia­
mento — ogni anno nel quadro del
progetto del bilancio e sulla base dei
dati che figurano separatamente per
l'educazione pubblica e per l'assi­
stenza sociale — dalla somma delle
spese di funzionamento e di restauro
devono essere sottratte le entrate
proprie. In base alla somma risul­
tante si determina la proporzione
della «normativa»; la sovvenzione
complementare si stabilisce corri­
spondentemente. Dalla somma del
finanziamento complementare, cal­
colata come sopra, può essere de­
tratta la somma di quelle sovven­
zioni speciali che sono ottenute dai
gestori ecclesiastici e comunali, co-
(1) E támogatás kiszámításához —
minden évben a koltségvetési tervezés keretében az ott szerepló adatok alapján külön a kozoktatásra és
külön a szociális ellátásra — az
onkormányzatok adott ágazati
múkodési kiadásainak és felújítási
költsegeinek összeget csökkenteni
kell az intézményi saját bevétel
osszegével. Az így kapott támogatandó kiadási osszegból határozandó meg a normativ támogatás
aránya, s ennek megfelelöen kell
megállapítani a kiegészító támoga­
tás összeget. A fentiek szerint számított kiegészító támogatás ossze­
géból levonható a kozoktatásra a
központi elóirányzatból adott olyan
Acta Ioannis Pauli Pp. II
341
me pure dalle loro istituzioni, sulla
base di concorsi.
külön támogatás összege, amelyhez
pályázat útjan az onkormányzati és
az egyházi fenntartó, illetve intézményei egyaránt hozzájuthatnak.
2) Tale sovvenzione deve essere
calcolata secondo il numero degli
alunni delle scuole ecclesiastiche che
figurano nei Piani di Sviluppo del­
l'Educazione Pubblica delle provin­
ce; essa poi è da progettarsi sulla
base del numero medio di utenti
previsto per quell'anno.
(2) E támogatás a megyei Közoktatási Fejlesztési Tervekben szereplo egyházi iskolák tanulói után
számítandó, amelyet az adott évi
várható átlaglétszám figyelembe
vételével kell megtervezni.
3) La differenza tra i dati cal­
colati e reali dei comuni sarà re­
golata dopo aver consultato il com­
petente gestore ecclesiastico.
(3) Az onkormányzati tervezett és
tényleges adatok közötti eltérés
az illetékes egyházi fenntartóval
torténo egyeztetésnek megfelelöen
kerül rendezésre.
4) Il governo assicura anche alla
Chiesa, alle stesse condizioni che ai
comuni, la copertura degli aumenti
di stipendi degli impiegati nell'e­
ducazione pubblica e nell'assistenza
sociale.
(4) A kormány a kozoktatásban
vagy szociális ellátásban dolgozók
számára a személyi juttatások növelését az onkormányzatok részére
nyújtott azonos feltételekkel biztosítja az Egyház részére is.
5) Verificatesi tali condizioni,
cesseranno i contratti di educazione
pubblica stipulati con i comuni o con
lo Stato o eventuali altri contratti di
contenuto simile.
(5) Ezzel egyidejüleg megszünnek
az állammal, illetve az onkormányzatokkal kötött úgynevezett közoktatási megállapodások (vagy
esetleges más, hasonló tartalmú
szerzódések).
* * *
* * *
Conventione inter Apostolicam Sedem et Hungariae Rem Publicam rata habita,
III
mensis
reddita
normam
Aprilis
mutuo fuerunt
capituli
anno
MCMXCVIII
in Budapestini;
ratihabitionis
a
quo
die
V articuli II eiusdem Pactionis.
instrumenta
Conventio
vigere
die
accepta
et
coepit
ad
342
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
A L E X A N D R I N A STATTELLORUM
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Teresiae Grillo vid. Michel (in
religione: Mariae Antoniae) fundatricis Instituti Parvarum Sororum Divinae Pro­
videntiae (1855-1944)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Serva Dei Teresia Grillo (in religione: Maria Antonia) nata
est in pago Spinetta Marengo, intra fines posito provinciae Alexandrinae,
die 25 mensis Septembris anno 1855. Anno 1877 Ioanni Michel nupsit, id
temporis duci plumatorum militum, et anno 1891 est repentino in viduitate
relicta et in taetrum incidit angorem. Gratia Dei auxilio ei venit, quae cor
eius ad necessitates pauperum atque derelictorum aperuit, quos Serva Dei
in domo sua excepit et strenua cum caritate atque humilitate curavit. Ut
hoc consequeretur propositum Congregationem Parvarum Sororum Divinae
Providentiae condidit, quam tamquam Antistita generalis gubernavit pru­
dentia, sedulitate et sacrificii spiritu usque ad mortem, quae Alexandriae
contigit die 25 mensis Ianuarii anno 1944.
Fama sanctitatis qua in vita enituit, etiam post mortem duravit; quo­
circa anno 1953 inchoata est beatificationis et canonizationis Causa. Sum­
mus Pontifex Ioannes Paulus II, pridie nonas Iulias anno 1985 edixit Ser­
vam Dei heroum more virtutes théologales, cardinales hisque adnexas observavisse.
Beatificationis respectu Causae Postulatio Congregationi de Causis San­
ctorum iudicandam permisit coniectam miram sanationem, eiusdem Venera­
bilis intercessioni tributam atque in urbe Brasiliae Araujo Porto patratam.
Sanatio pertinet ad puerulum Paulum Roberto qui, calendis Novembribus
Congregatio de Causis Sanctorum
343
anno 1964, viginti septem menses natus, fortuito hausit medicinam quae
ampulla continebatur quaeque ex methadone constabat necnon atropina et
papaverina, uti medicorum scientia denominantur. Cum esset alto somno
correptus aliasque ostenderet perturbationes, medicus hortatus est ut subito
in valetudinarium deduceretur, quo puellus pervenit in condicione gravis
collapsus, pallore cyanotico, dyspnoea, tachycardia affectus atque mydriasi.
Symptomatologia gradatim ingravescente efficaciori therapiae subiectus est,
curationi respirationis, tubi introductioni in asperam arteriam. Condicio
perrexit deterior fieri; quapropter prognosis edita est infausta. Cum thera­
piae essent inefficaces, Religiosa quaedam Congregationis Parvarum Soro­
rum Divinae Providentiae reliquiam Conditricis sui Instituti posuit super
infirmum, nempe Matris Teresiae Grillo. Statim Paulus coepit se reficere et
quattuor post dies valetudinarium reliquit perfecte sanatus.
De sanatione, ilico intercessioni ascripta Servae Dei quae invocata erat,
anno 1966 apud curiam Caratingensem celebratus est Processus ordinarius,
qui a Congregatione de Causis Sanctorum probatus est die 30 mensis Octo­
bris anno 1987. Dicasterii Consilium Medicorum, die 15 mensis Iunii anno
1997, agnovit sanationem a veneficio acuto ex medicinis et alto cornate ra­
pidam fuisse, stabilem et inexplicabilem quoad modum. Postridie idus No­
vembres eodem anno actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theolo­
gorum et die 2 subsequentis mensis Decembris Sessio Ordinaria Patrum
Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Excellentissimo domino An­
drea Maria Erba, Episcopo Veliterno-Signino.
Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcopo­
rum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato, responsum
est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua, vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum de
praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congrega­
tionis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven.
Serva
datrice
Dei
Teresia
Instituti
Grillo
Parvarum
vid.
Michel
Sororum
(in
Divinae
religione:
Maria
Providentiae,
Antonia),
videlicet
de
Fun­
rapi-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
344
da
et
mansura
farmaci,
coma
sanatione queruli
Pauli
Roberto
ab
« intossicazione
acuta
da
profondo ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A. D. 1997.
68 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
BRIXIEN.
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Iosephi Tovini christifidelis laici
(1841-1897).
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Servus Dei Iosephus Tovini ortus est pridie idus Martias an­
no 1841 in Italia, nempe in oppidulo Cividate Camuno, intra fines provin­
ciae Brixiensis. Doctoris gradum in iurisprudentia est adeptus et anno 1875
in matrimonium duxit Aemiliam Corbolani a qua decem habuit filios. Im­
pensam, amplam et multiplicem explicavit industriam socialem, praesertim
in scholae regione, librorum typis exscribendorum, operum piorum, adiuvabilium, beneficorum; instituit etiam aliquas argentarías ut tutam redderet
libertatem nummariam institutorum catholicorum; pauperum et debilium
defensor fuit. Mariti et patris munera optime explevit. Magna cum cura et
assiduitate vitam coluit interiorem et continenter progressus est in Domini
Iesu imitatione. Meritis dives et fama sanctitatis insignis mortem obiit die
16 mensis Ianuarii anno 1897.
Causa beatificationis et canonizationis inita est anno 1948 et, postridie
nonas Apriles anno 1995, Summus Pontifex Ioannes Paulus II declaravit
Servum Dei virtutes théologales, cardinales hisque adnexas observavisse.
Nuper Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis Sanctorum
miram coniectam sanationem permisit intercessioni eiusdem Venerabilis Ser-
Congregatio de Causis Sanctorum
345
vi Dei attributam. Casus attinet ad Sororem Mariam Alexandrinam Ciucci,
sodalis Monasterii Visitationis loci Massa Cozzile, in dioecesi Pistoriensi siti.
Haec Religiosa commoda valetudine usa est usque ad annum 1951, cum
symptomatologia apparuit artuum inferiorum notata inflatione, necnon ma­
nuum et totius abdominis, ab omni curatione diaetetica et quiete abhorrente. Condiciones in peius mutatae sunt et dolores abdominis, febris, dyspnoea atque anorexia addita sunt. Curans praesentiam animadvertit tumentiarum glandularum abdominis et albuminuriae ac diagnosim fecit de adenomesenterite. Apparuit postea pulmonum eorumque membranae inflammatio, quae brevi tempore dissipata est. Interim condiciones generales deterio­
res fieri perrexerunt, adeo ut prognosis infausta edita sit. Postridie idus Dé­
cembres anno 1952 aegrota et eius sodales Sorores invocare coeperunt inter­
cessionem Servi Dei Iosephi Tovini ut sanationem obtinerent. Extemplo
Soror Maria Alexandrina se melius valere sensit et vitam communem in­
staurare potuit, quod quidem antea non poterat, et commoda valetudine
est usa usque ad mortem, quae evenit anno 1976.
Apud curiam Pistoriensem de coniecta mira sanatione instructa est In­
quisitio dioecesana, cuius auctoritas et vis probata est a Congregatione de
Causis Sanctorum decreto postridie nonas Décembres anno 1996 promulga­
to. Eiusdem Dicasterii Consilium Medicorum, in sessione idibus Maiis habi­
ta anno 1997, agnovit sanationem Sororis quae est supra memorata ab adenomesenterite acuta probabilis naturae phthisicae celerrimam fuisse, com­
pletam, stabilem et pro scientia inexplicabilem. Postridie idus Novembres
eodem anno actus est Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris et
subsequentis mensis Decembris die 16 Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium
et Episcoporum, Causae Ponente Eminentissimo Cardinali Eduardo Gagnon. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcopo­
rum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato, responsum
est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua, vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum de
praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quoad cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Cardinali Ponente, meque Antistite a Secretis Congre­
gationis ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa­
ter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente Ven. Servo
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
346
Dei Ioseph
Tovini,
sanatione
Sororis
probabile
natura
Christifideli
Mariae
laico,
Alexandrinae
videlicet de celérrima,
Ciucci
ab
completa ac stabili
« adenomesenterite
acuta
di
tubercolare ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A. D. 1997.
68 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
CORDUBEN. in ARGENTINA
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Catharinae a Maria Rodríguez (in
saec.: Iosephae Saturninae) fundatricis Congregationis Sororum Servarum SS.
Cordis Iesu (1823-1896)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Multam quidem operam dant consecratae vitae charismata caritati
aedificandae in Ecclesia particulari » (Ioannes Paulus II, Adh. Apost, postsynod. Vita consecrata, 4 8 ) .
Certum est ad bonum spiritale Ecclesiarum particularium, quae sunt in
Argentina, multum contulisse Servam Dei Catharinam a Maria quae, ad
Dei voluntatem docilis, generose Christi caritatem testificata est novumque
condidit Institutum vitae consecratae, operibus apostolicis deditum.
Humilis haec et fortis mulier Cordubae in Argentina nata est die 27
mensis Novembris anno 1 8 2 3 ab Hilario Rodríguez Orduña et Catharina
Montenegro Olmos, legitimis coniugibus, locupletis condicionis oeconomicae
et eminentis loci socialis, qui ei ad fontem baptismalem nomina indiderunt
Iosepham Saturninam. Postquam orbata est ambobus parentibus tenella in
aetate, eius educationem et institutionem curaverunt quaedam materterae.
A pueritia studium ostendit religionum et septemdecim annorum appetitionem animadvertit se Domino consecrandi in aliquo vitae apostolicae Insti-
Congregatio de Causis Sanctorum
347
tuto, sed hoc non fuit ei possibile, siquidem Cordubae solummodo duo
erant monasteria vitae contemplativae. Interea moderatione spiritali uteba­
tur Patrum Societatis Iesu, qui tamen anno 1848 ab urbe expulsi sunt. Et­
si vita matrimonialis in eius propositis non continebatur, confessarius ta­
men eam induxit ad nubendum tribuno militum vicario Emmanueli Anto­
nio de Zavalia, viduo et duorum filiorum patri, qui se occidere minabatur,
si illam in matrimonium ducere non potuisset. Serva Dei, suum vincens fa­
stidium, confessario oboedivit, pro certo habens eam esse Dei voluntatem.
Nuptiae celebratae sunt postridie idus Augustas anno 1852 et Iosepha Sa­
turnina uxor fuit exemplaris ac diligens mater pro duobus filiis, etiam tum
pueris, mariti cuius difficilis indoles causa ei fuit multi doloris. Dum assi­
duo se familiae dedebat, opera explicavit apostolatus et caritatis. Anno
1865 in viduitate relicta, liberam se sensit suam antiquam sequi vocatio­
nem et plus quam prius recessum coluit, silentium, precationem et aliena­
tionem a mundi rebus libenterque Patres Societatis Iesu adiuvabat in Ope­
re Spiritalium Exercitationum, humiliora ministeria exsequendo. Eodem illo
anno, coram Sanctissimo Sacramento orans monitum percepit aedificandi
domum pro exercitationibus spiritalibus et communitatem instituendi mu­
lierum curae eiusdem domus deditarum, institutioni doctrinae christianae
puellulis impertiendae atque restitutioni humanae et christianae mulierum
corruptarum. Consilium probatum est ab Episcopo Cordubensi in Argenti­
na, qui anno 1867 permisit ut nova conderetur Congregatio. Secuti sunt an­
ni difficultatum pieni et afflictarum rerum, sed Serva Dei in suis persevera­
vit propositis, vim inveniens et solacium in deprecatione.
Demum die 9 mensis Septembris anno 1872, auxiliante P. Iosepho M.
Bustamante, S.I., cumque approbatione Ordinarii dioecesani, re ipsa nata
est Congregatio Sororum Servarum SS. Cordis Iesu, cuius rector nominatus
est sacerdos David Luque, qui conditrici primum munus concredidit templi
custodis et paulo post « Rectricis ». Die 8 mensis Decembris anno 1875 Ser­
va Dei, cum aliquibus sociis, professionem fecit religiosam nomine capto
Catharina a Maria. Suum rexit Institutum usque ad mortem, contendens
ad formationem Sororum et novitiarum adque visitationem variarum Domuum, quas ipsa in terra Argentina aperuerat. In universa sua industria
gloriam Dei quaesivit atque salutem animarum semperque cum alacritate
egit, iustitia et prudentia. Sodalibus et omnibus, qui cum ea rationem ha­
buerunt, exemplar fuit oboedientiae legibus Dei et Ecclesiae, fidelitatis suae
consecrationi, votis atque Regulae, obsequii erga superiores ecclesiasticos et
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
348
potissimum erga voluntatem Dei, quae norma fuit suprema vitae eius inde
a iuventute. Fide viva praedita fuit, caritate industria solidaque spe. Preca­
tio cibus fuit eius cotidianus et Providentiae fiducia eius vis in difficultati­
bus et in rebus adversis. Peculiarem nutrivit pietatem in Sacrum Cor Iesu,
in Eucharistiam inque Virginem Mariam. Laica et religiosa cum simplicitate
et humilitate opera fecit misericordiae spiritalis et corporalis, puerulos, pau­
peres, aegrotos, humiles et peccatores anteponens. Iis qui indignitatum et
aerumnarum causa ei fuerunt semper ignovit et cruci Christi coniuncta, ala­
criter in via perfectionis ambulavit christianae, bonum Christi odorem circumfundens. Mundi rerum inanium neglegens, serene se praeparavit ad su­
premum cum Domino occursum, qui eam ad se vocavit mane diei Paschae
nonis Aprilibus anno 1896. Ultimis diebus pluries Sororibus suis dixerat:
« Filiae meae, ad pacem vos hortor, ad oboedientiam et ad sanctam carita­
tem ».
Fama sanctitatis, qua claruit in vita et in morte, subsequentibus quo­
que annis perduravit. Beatificationis et canonizationis Causa inita est ab
Archiepiscopo Cordubensi in Argentina, celebrato Processu ordinario infor­
mativo (annis 1941-1954), cui additus est Rogatorialis Bonaerensis (anno
1952). Hi Processus probati sunt a Congregatione de Causis Sanctorum de­
creto die 7 mensis Aprilis anno 1989 promulgato. Pridie idus Décembres an­
no 1995 Consultorum Historicorum acta est Sessio. Positione confecta,
quaesitum est, pro norma, an Serva Dei heroum in modum virtutes explicavisset. Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum suam dixit faven­
tem sententiam die 24 mensis Ianuarii anno 1997. Patres Cardinales deinde
et Episcopi, in Sessionem Ordinariam congregati secutis nonis Octobribus,
Causae Ponente Eminentissimo Cardinali Eduardo Francisco Pironio, edixe­
runt Matrem Catharinam a Maria heroum more virtutes théologales, cardi­
nales et his adnexas observa visse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
in
Deum
tum
in proximum,
necnon
de
cardinalibus
Prudentia,
Congregatio de Causis Sanctorum
Iustitia,
Dei
cis
Temperantia
Catharinae
a
et
Fortitudine,
Maria
Rodríguez
eisque
(in
Congregationis Sororum Servarum SS.
adnexis,
saec.:
349
in
gradu
losephae
Cordis Iesu,
heroico,
Saturninae),
Servae
Fundatri­
in casu et ad effectum
de quo agitur.
Hoc autem Sanctitas Sua decretum publici iuris fieri et in acta Congre­
gationis de Causis Sanctorum referri mandavit.
Datum Romae, die 18 mensis decembris A. D. 1997.
68 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L.
m s.
68 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
DERTHONEN.
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Fratris Ave Maria (in saec.: Caesaris
Pisano) eremitae non videntis Parvi Operis Divinae Providentiae (1900-1964)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Muta visti tenebras meas in lucem et in gaudium maerorem meum,
adeo ut mea sit vere splendida nox et iucunda, quandoquidem una lux
mea, unum gaudium meum tu solus es, Iesu, Fili Dei ». His sensibus, in
precatione et in contemplatione maturatis, Frater Ave Maria crucem suae
tulit caecitatis et in lumine fidei ambulavit, in fervore caritatis atque in
spiritus laetitia usque ad perfectionis evangelicae culmina.
Hic Dei Servus natus est in parvo vico cui nomen Pogli, intra fines po­
sito dioecesis Albinganensis-Imperiae, die 24 mensis Februarii anno 1900 a
Caesare et Seraphina Pisano, legitimis coniugibus humilis condicionis socia­
lis atque oeconomicae. Insequentis mensis Martii die 4, nomine capto Cae­
sare, sacramentum accepit Baptismi et novem annorum Confirmationem at­
que Primam Communionem. Ortoveri et Albingauni studia peregit. Anno
1912, cum aequalibus ludens, est in vultu sauciatus ictu manuballistae, sine
voluntate misso, et caecus factus est. Etsi curatus, oculorum aciem non re­
cuperava et in desperationem praecipitavit. Ab anno 1913 ad annum 1920
350
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Genuae fuit in convictu pro caecis, ubi studia perrexit et linguam didicit
Gallicam atque musicam. Interiori reclamationi contra suam infirmitatem
addita est fidei amissio; sed Providentia effecit ut in Sororem Teresiam
Chiapponi incurreret, Filiam a Caritate, quae cum benignitate eum consola­
ta est, admonuit et ad Deum anno 1918 reduxit. Reditus ad fidem et ad
sacramentorum atque precationis usum cum vocatione congruit ad vitam
consecratam.
Anno 1920 ingressus est Parvum Opus Divinae Providentiae, a Condito­
re exceptus Beato Aloisio Orione, quem Servus Dei semper est magno affec­
tu et filii pietate prosecutus. Habitum religiosum induit et praeparationem
iniit ad sacerdotium, quo fortiter trahebatur. Anno 1921 professionem fecit
temporaneam, subsequenti anno renovatam. Consilio obsecundans Condito­
ris, anno 1923 in Eremo Sancti Alberti Butriensis, intra fines posito dioece­
sis Derthonensis, vestem induit fratris eremitae laici et nomen cepit Fra­
trem Ave Maria. Anno 1947 professionem perpetuam fecit. Anno 1952
translatus est ad Eremum Sancti Orestis in monte Soracte, apud Romam,
et anno 1954 ad Eremum Sancti Conradi Netini; anno 1957 ad Eremum re­
diit Sancti Alberti Butriensis.
Ubique sanctitate fulsit vitae et serena infirmitatum suarum acceptione,
praesertim caecitatis et, ab anno 1924, etiam phthisis. Deus fuit vitae eius
sol atque mentis et cordis lumen. Firmiter in eius verbum credidit, volun­
tati eius oboedivit, constanter est in eius cognitione progressus, eius regno
aedificando et gloriae operam dedit. A mundi rebus alienus et a se ipso
quoque, interius silentium coluit et cum Domino familiaritatem per assi­
duam precationem, contemplationem, participationem Missae et ferventem
in Eucharistiam pietatem, quam pie cotidie recipiebat quamque diu adorabat ante tabernaculum prostratus. Deum omnibus dilexit viribus utque ei
placeret omne fugit genus peccati; summa vixit cum generositate, fidelitate
et perseverantia ex sua consecratione atque diligenter mandata divina ob­
servavit, leges Ecclesiae, Regulam et vota religiosa. Gaudium sensit et offi­
cium operam navandi animarum saluti, in primis per orationem, quae prae­
cipuum fuit eius munus et negotium. Scripsit: « Multum precor et non so­
lum pro iis precor, qui proximi Domino sunt eiusque auxilio indigere se
animadvertunt; sed pro illis quoque precor, qui a veritate absunt, tantum
absunt, ut se sapientes putent, cum insipientes sint; tantum absunt, ut non
iam intellegant quam sint eorum notiones vitiosae ». Precibus paenitentias
addebat et castigationes pro expiatione peccatorum proque peccatorum
Congregatio de Causis Sanctorum
351
conversione. Superioribus obsequens, apostolatum quoque explicavit consilii
et consolationis, cum benigne omnes excipiendo qui eum adibant auxilium
petituri, tum crebrum explicando epistularum commercium. Qui ad eum
accedebant verum in illo videbant hominem Dei, qui ex fide vivebat et ca­
ritatem, humilitatem, spiritus serenitatem, Divinae Providentiae fiduciam,
felicitatem in sacrificio inque cruce diffundebat. Ita cum simplicitate cotidie
praeceptum servavit amoris erga proximum, nitens utilis esse omnibus, a
suis fratribus sodalibus et a superioribus incipiens. Aliena communicavit
gaudia et dolores, patienter personas tulit molestas, quotquot ei aegritudi­
num causa fuerunt ignovit et praesertim aequali illi, qui ei caecitatem exhi­
buit. Omni tempore cum prudentia, temperantia et circumspectione se ges­
sit et est locutus, significans se perfectam assecutum esse continentiam nec
aliud appetere, quam Deo reddere gloriam. Iustus fuit, temperans, patiens
in difficultatibus, fortis in doloribus animi et corporis, in bono constans. Ad
supremum cum Domino occursum diligenter se praeparavit. In itinere ad
metam continenter Virginem Mariam respexit, quam « stellam ad Iesum ducentem » et etiam « viam meam, vim, ducem, spem, amorem meum, omnia
mea» vocabat. Hoc modo in occultatione et in humilitate perfecit quae no­
men eius significabat, id est exsistentiam suam laudem continuam continuamque salutationem Redemptoris Matri reddidit.
Anno 1962 quinquagesimum diem anniversarium suae caecitatis celebra­
vit et primo diluculo diei 21 mensis Ianuarii anno 1964 in valetudinario
Iriensi, in quod paucis ante dies deductus erat, sancte in Domino obdormi­
vit. Nunc eius corpus in Eremo quiescit Sancti Alberti, a religiosis Parvi
Operis Divinae Providentiae et a populo veneratus. Servus Dei enim fama
sanctitatis et miraculorum enituit in vita, in morte et post mortem. Qua
fama perdurante, Episcopus Derthonensis, permissu obtento Sanctae Sedis,
Causam iniit beatificationis et canonizationis et annis 1983-1986 Inquisitio­
nem instituit dioecesanam, quae a Congregatione de Causis Sanctorum per
decretum die 20 mensis Februarii anno 1987 promulgatum est rite probata.
Perfecta Positione, disputatum est an Servus Dei heroum in modum vir­
tutes observavisset théologales, cardinales iisque adnexas. Postridie idus Ia­
nuarias anno 1997, eventu cum prospero, actus est Consultorum Theologo­
rum Congressus Peculiaris. Secutis nonis Octobribus Patres Cardinales
atque Episcopi, in Sessionem Ordinariam congregati, Causae Ponente Emi­
nentissimo Cardinali Ioanne Canestri, declaraverunt Servum Dei Fratrem
Ave Maria heroum more virtutes, quae sunt supra commemoratae, exsecutum esse.
352
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia
Dei
Fratris
in
Ave
Deum
et
Maria
tum
in proximum,
Fortitudine,
(in
saec.:
Parvi Operis Divinae Providentiae,
eisque
necnon
de
adnexis,
in
Caesaris
Pisano),
cardinalibus
Prudentia,
gradu
heroico,
Eremitae
non
Servi
videntis
in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Sanctitas Sua referri mandavit.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A. D. 1997.
83 ALBERTUS BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
Congregatio pro Episcopis
353
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus Pp. II, per
Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros Prae­
sules praefecit, videlicet:
— Cathedrali Ecclesiae Fidentinae R.D. Mauricium
Galli, hactenus Seminarii dioecesani Cremonensis moderatorem.
die 2 Aprilis 1998.
— Titulari episcopali Ecclesiae Trofimianensi R.P. Maximilianum Dubrawski, Ordinis Fratrum Minorum in Ucraina superiorem, quem deputavit
Auxiliarem dioecesis Camenecensis Latinorum.
— Cathedrali Ecclesiae Sancti Hyacinthi, R.P. Franciscum Lapierre, So­
cietatis pro missionibus exteris Provinciae Quebecensis Superiorem Generalem.
— Cathedrali Ecclesiae Garanhunensi R.D. Irenaeum Ro­
chum Scherer, e clero Toletano in Brasilia, hactenus templi cathedralis
Christo Regi dicati parochum.
die 15 Aprilis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Rotdonensi R.D. Nestorem Hugonem
Navarro, hactenus generalem Sinus Albi Vicarium, quem constituit Auxilia­
rem eiusdem archidioecesis.
— Cathedrali Ecclesiae Toletanae in Brasilia R.D. Anuar Battisti, hacte­
nus Administratorem dioecesanum eiusdem sedis, ibique paroeciae Sanctis
Apostolis Petro et Paulo dicatae parochum.
— Cathedrali Ecclesiae Itapetiningensi, noviter erectae, R.P. Gorgonium
Al ves da Encarnaçâo Neto, C. R., hactenus in Brasilia Ordinis Clericorum
Regularium vulgo Theatinorum Superiorem Provincialem.
— Metropolitanae Ecclesiae Sancti Pauli in Brasilia Exc.mum P.D.
Claudium Hümmes, O.F.M., hactenus Archiepiscopum Fortalexiensem.
— Cathedrali Ecclesiae Puntarenensi, noviter erectae,
R.D. Hugonem Barrantes Urena, hactenus Vicarium generalem dioecesis
Sancti Isidori.
die 17 Aprilis.
24
- A. A.
S.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
354
— Coadiutorem dioecesis Adamanteae R.D. Canisium Klaus, e clero Sanctae Crucis in Brasilia, hactenus in dioecesi Sino­
pensi paroeciae Beatissimae Virginis Mariae a SS.mo Rosario in civitate
vulgo Guarantä do Norte curionem.
die 22 Aprilis 1998.
— Cathedrali Ecclesiae Setubalensi, Exc.mum P.D. Gil­
bertum Delium Gonçalves Canavarro dos Reis, hactenus Episcopum titula­
rem Elephantariensem in Mauretania et Auxiliarem Portugallensem.
die 23 Aprilis.
— Metropolitanae Ecclesiae Sancti Iacobi in Chile
Exc.mum P.D. Franciscum Xaverium Errázuriz Ossa, hactenus Archiepi­
scopum-Episcopum Vallis Paradisi.
die
24
Aprilis.
Diarium Romanae Curiae
355
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:
Giovedì, 2 Aprile 1 9 9 8 , S.E. il Signor
degli Affari Esteri del Libano.
FARÈS BOUEZ,
Ministro
Giovedì, 2 Aprile 1 9 9 8 , S.E. il Signor AMRE MOUSSA, Ministro
degli Affari Esteri della Repubblica Araba d'Egitto.
Martedì, 2 1 Aprile 1 9 9 8 , S.E. il Signor
SHARIF, Primo Ministro del Pakistan.
MUHAMMAD NAWAZ
Lunedì 6 aprile 1998 si è riunita nel Palazzo Apostolico Vaticano,
alla presenza del Santo Padre, la Congregazione delle Cause dei Santi.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
4
aprile
1998. S.E. mons. Carlo Maria Vigano, Arcivescovo tit. di Ulpiana, Delegato per le Rappresentanze Pontifìcie.
Protonotari
settembre
novembre
16
21
»
30
5 dicembre
»
»
»
1997. Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Apostolici
soprannumerari:
Fernando De Mei (Velletri-Segni)
Joseph Nowak (Wien)
Carmelo Dromi (Bari-Bitonto)
Argo Cavazzini (Parma)
Enrico Rossi (Milano)
Antoni Laszuk (Siedlce)
José Ignacio Herrera (Concepción)
Arturo Franto Arango (Bogotá)
Luis Carlos Ferreira Sampedro (Bogotá)
Alfonso Gavarito Rodríguez (Bogotá)
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
356
12
25
»
21
28
8
11
14
»
26
gennaio
»
»
febbraio
»
marzo
»
»
»
»
1998.
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Vincente R. La-Rocca (Brooklyn)
Paul Carnat (Malines-Bruxelles)
John McDonough (Boston)
Ferenc Gal (Eger)
Jan Sobechowicz (Drohiczyn)
Józef Kudasiewicz (Kielce)
Alfonso Tisi (Salerno-Campagna-Acerno)
Mario Jodice (Capua)
Giovanni Moretta (Capua)
Antonio Savioli (Faenza-Modigliana)
Prelati d'onore di Sua Santità:
1 settembre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
25
»
30
»
»
»
»
»
9
ottobre
»
»
»
»
»
»
»
»
10
»
»
»
»
»
»
»
14
»
15
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
26
»
»
»
30
»
10 novembre
»
»
»
»
»
»
»
»
1997.
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Antonio Magallón Lecina (Valencia-Venezuela)
Isidro Payan Meléndez (Ciudad Juárez)
José René Blanco Vega (Ciudad Juárez)
Mariano Mosqueda Delgadillo (Ciudad Juárez)
Peter Oberto (Marquette)
Timothy Henry Desrochers (Marquette)
James Andrew Kaczmarek (Marquette)
Manuel-José Gonzalez Cano (Madrid)
Xavier de Tarragon (Parigi)
Louis Duval-Arnould (Parigi)
Luigi Paesano (Napoli)
Nabor Suárez Alzate (Jericó)
Pablo Isidoro Martínez (Concordia)
Bernard Jeuffroy (Chartres)
Yvon Bodin (Poltiers)
Hans Lang (Passau)
Walter Suk (Linz)
Adolf Berka (Linz)
Rudolf Zinnhobler (Linz)
Josef Janda (Linz)
Adrien Wiehe (Port-Louis)
Francis E. Enright (Winona)
Joseph W. Mountain (Winona)
Donald W. Grubisch (Winona)
Eugene E. Egan (Winona)
Paul C. E vers (Winona)
Donald P. Schmitz (Winona)
Gerald A. Mahon (Winona)
Sándor Major (Vae)
Warnfried Bartmann (Trier)
Denis James Madden (Baltimore)
Thomas A. Davis (Corpus Christi)
Peter Dooling (Nottingham)
Andrea Caroselli (Isernia-Venafro)
Michael Degraft (Obuasi)
Joseph Amoake-Adusei (Obuasi)
Augustine Bioh (Obuasi)
Diarium Romanae
21 novembre
»
»
»
»
»
»
»
»
30
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
5
dicembre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
12
16
»
»
»
»
»
26
»
»
»
31
»
»
»
8
»
»
9
»
»
»
»
»
»
gennaio
»
»
»
1997. Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
1998. Mons.
»
»
»
Curiae
Francisco Ernesto Bernal Bolero (Istmina-Tado)
Marco Antonio Romer Parra (Istmina-Tado)
Hernando de Jesús Días Orozco (Istmina-Tado)
Gonzalo Moreno Vargas (Istmina-Tado)
Gerard Darbouze (Miami)
Bruno Marchetti (Sabina-Poggio Mirteto)
Lino Petriccia (Sabina-Poggio Mirteto)
Claude Rechain (Parigi)
Emilio Vetere (Nardo-Gallipoli)
Paul In-nam Tschang (Ch'ongju)
Pierre Nguyen Van Tot (Phu Cuong)
Francesco Marinelli (Ascoli Piceno)
Thomas E. Gullickson (Sioux Falls)
Philippe Verrier (Blois)
Ferdinand Bilek (Olomouc)
Richard A. Wolbach (Omaha)
Hernando Guevara Castillo (Bogotá)
Gabriel Alfonso Henao Saénz (Bogotá)
Julio Cesar Orduz León (Bogotá)
Teofilo Tobar Jiménez (Bogotá)
Jaime Panilla Monrou (Bogotá)
José Pinto Rodrigues Guedes (Lamego)
Manuel Veira Pinto (Lamego)
Antonio Vento da Guia (Lamego)
Antonio Pereira Amante (Lamego)
Abel Ferreira Alves (Lamego)
Eduardo Antonio Russo (Lamego)
Antonio Francisco dos Santos (Lamego)
Germano José Lopes (Lamego)
José Fernandes Bouça Pires (Lamego)
Rocco Borriello (Napoli)
Johannes Port (Augsburg)
François Fleischmann (Parigi)
Silvio Gilli (Trento)
Franz Kohlschein (Paderborn)
Roman G. Caicedo Constain (Popayan)
Nazzareno Appodia (Subiaco)
Carlo Alberto Fioravanti (Subiaco)
Luitgar Göller (Bamberg)
Giovanni Azzopardi (Malta)
Juan López Simón (Ciudad Rodrigo)
Hondré Nzenze (Lisala)
Vincente Magnoprado (Tarlac)
Bienvenido Bugayong Mapili (Tarlac)
Vidal Legaspi Cruz (Tarlac)
Francisco Yadao Tanedo (Tarlac)
Francesco Montenegro (Messina-Lipari-S. Lucia
Mela)
Mons. Giuseppe Foti (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
Mons. Alfredo Adornato (Messina-Lipari-S. Lucia del M(
Mons. Samuel Pinto Gómez (Ciudad Bolivar)
357
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
358
12
25
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
26
28
»
»
»
»
»
»
»
»
2
4
12
»
»
»
3
»
»
»
gennaio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
febbraio
»
»
»
»
»
marzo
»
»
»
4
»
»
»
»
»
»
»
»
1998. Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
»
Mons.
»
Mons.
Wieslaw Wrouka (Lowicz)
Charles Anadore (Boston)
Charles Bourque (Boston)
George Carlson (Boston)
William Coen (Boston)
Peter Conley (Boston)
Albert Contons (Boston)
Leonard Coppenrath (Boston)
Thomas Daly (Boston)
William Francis (Boston)
Paul Garrity (Boston)
James Haddad (Boston)
William Helmick (Boston)
Leandre Jeannot (Boston)
Francis Kelly (Boston)
Richard Lennon (Boston)
Joseph Lind (Boston)
Richard Little (Boston)
Peter Martocchio (Boston)
Thomas McDonell (Boston)
Francis McFarland (Boston)
Laurence McGrath (Boston)
Cornelius McRae (Boston)
Frederick Murphy (Boston)
Michael Groden (Boston)
Jean Baptiste Lê Xuân Hoa (Phon Thiet)
Vincent Clement Walker (Dunedin)
Andrzej Offmaski (Szczecin-Kamieñ)
Edmund Cybulski (Szczecin-Kamieñ)
Ryszard Ziomek (Szczecin-Kamieñ)
Kazimierz Mañkowski (Szczecin-Kamieñ)
Kurt H. Kemo (Steubenville)
Alfonso Fernández Galiana (Tui-Vigo)
Giacinto Padoin (Vittorio Veneto)
Hipolit Hryciuk (Drohiczyn)
Thomas McGovern (Nottingham)
Claudio Gugerotti (Verona)
Robert P. Walton (Sacramento)
John Crowley (Ossory)
Carlos Maria Ruiz Diaz (La Piata)
José Luis Kaufmann (La Piata)
Alberto Meroni (La Piata)
Piotr Ratajczak (Gniezno)
Pawel Przybylski (Gniezno)
Zbigniew Kiernikowski (Gniezno)
Franciszek Resiak (Gniezno)
Giuseppe Ferrugia (Gozo)
José Luis Gonzalez Novalin (Oviedo)
Joaquín Martin Abad (Teruel y Albarracín)
Domingo Muñoz León (Jaén)
Vincent T. Kelly (Miami)
Diarium Romanae Curiae
4
»
»
»
»
»
marzo
»
»
»
8
»
»
13
14
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1998. Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
»
Mons.
John W. Kordsmeier (Little Rock)
Ronald M. Gilmore (Wichita)
John P. Gilsenan (Wichita)
Thomas S. McGread (Wichita)
Charles W. Regan (Wichita)
Franz Schneider (Köln)
Théophile Payrazat (Angoulême)
Pero Pranjic (Vrhbosna)
Marko Josipovic (Vrhbosna)
Diura Dzudzar (Krizevci)
Robert J. Boyle (Boston)
Richard H. Cunningham (Boston)
Robert J. Giggi (Boston)
John J. Philbin (Boston)
Sylvester Ludwig Fedewa (Lansing)
Richard James Groshek (Lansing)
Michael David Murphy (Lansing)
Steven John Raica (Lansing)
David Michael Stotenbur (Lansing)
Joseph J. Anderlonis (Philadelphia)
James F. Baldrick (Philadelphia)
Francis A. Barszczewski (Philadelphia
Francis W. Beach (Philadelphia)
John P. Boland (Philadelphia)
Federico A. Britto (Philadelphia)
Michael F. Burbidge (Philadelphia)
Michael J. Burke (Philadelphia)
Hugh P. Campbell (Philadelphia)
Francis A. Carbine (Philadelphia)
Eugene J. Carbo (Philadelphia)
Joseph R. Cistone (Philadelphia)
John A. Close (Philadelphia)
John J. Conahan (Philadelphia)
John T. Conway (Philadelphia)
James P. Daly (Philadelphia)
Thomas J. Dempsey (Philadelphia)
William A. Dombrow (Philadelphia)
Thomas J. Duane (Philadelphia)
Francis S. Feret (Philadelphia)
James J. Fitzpatrick (Philadelphia)
Thomas P. Flanigan (Philadelphia)
Leonard A. Furmanski (Philadelphia)
Francis A. Giliberti (Philadelphia)
Andrew J. Golias (Philadelphia)
John W. Graf (Philadelphia)
Andrew J. Hanion (Philadelphia)
Bernard J. Herron (Philadelphia)
Joseph T. Kane (Philadelphia)
Thomas A. Kane (Philadelphia)
William J. Lynn (Philadelphia)
Kenneth P. McAteer (Philadelphia)
359
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
360
14
»
»
»
»
»
»
»
»
»
26
marzo
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1998.
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Mons.
Michael T. McCulken (Philadelphia)
Stephen P. McHenry (Philadelphia)
John C. Marine (Philadelphia)
Joseph T. Marino (Philadelphia)
Thomas M. Mullin (Philadelphia)
Ignatius L. Murray (Philadelphia)
Thomas A. Murray (Philadelphia)
Bartholomew J. 0'Brien (Philadelphia)
Alexander J. Palmieri (Philadelphia)
James J. Shields (Philadelphia)
Vasco Graziarti (Faenza-Modigliana)
Cappellani di Sua Santità:
9 settembre
14
»
»
»
»
»
30
»
»
»
»
»
9
ottobre
»
»
»
»
»
»
10
»
»
»
»
»
»
»
»
»
15
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
26
»
»
»
»
»
8 novembre
»
»
»
»
»
»
10
»
»
»
1997. Il sac. Bruno Capanna (Città di Castello)
»
Il sac. Egon Mielenbrink (Münster)
»
Il sac. Pio Pesaresi (Macerata-Tolentino-Recanati-CingoliTreia)
»
Il sac. Domenico Foglia (Macerata-Tolentino-Recanati-Cingoli-Treia)
»
Il sac. Salvatore Cantalupi (Napoli)
»
Il sac. Tadeusz Czarnota (Krakow)
»
Il sac. Józef tuszczek (Krakow)
»
Il sac. José Guido Pesce (Ordinariato Militare Argentino)
»
Il sac. Heinz-Alois Kinateder (Passau)
»
Il sac. Angelo Cercenelli (Ancona-Osimo)
»
Il sac. Ferdinando Falini (Orvieto-Todi)
»
Il sac. Josef Dunst (Linz)
»
Il sac. Gunter Janda (Linz)
»
Il sac. Josef Hager (Linz)
»
Il sac. Johann Kaltseis (Linz)
»
Il sac. Johann Bach Mair (Linz)
»
Il sac. Jan Zolnierkiewicz (Elblag)
»
Il sac. Mieczyslaw Wegnerowski (Elblag)
»
Il sac. Stefan Ewertowski (Elblag)
»
Il sac. Walenty Szymañski (Elblag)
»
Il sac. Zdzislaw Bieg (Elblag)
»
Il sac. Zoltán Tarjányi (Vae)
»
Il sac. Imre Kocsis (Vae)
»
Il sac. Balázs. Babel. (Vae)
»
Il sac. János Santa (Vae)
»
Il sac. Rudolf Weiss (Passau)
»
Il sac. Herbert Jung (München und Freising)
»
Il sac. Luciano Pollastri (Massa Marittima-Piombino)
»
Il sac. Henricus Hisch (Wien)
»
Il sac. Ioannes Van Hellenbersger-Hubar (Wien)
»
Il sac. Ernestus Würrer (Wien)
»
Il sac. Josef Neubaner (Wien)
»
Il sac. Tomasz Hergesel (Wroclaw)
»
Il sac. Stefan Smoter (Wroclaw)
Diarium Romanae Curiae
10 novembre
»
16
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
21
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
30
»
»
Ol
dicembre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
12
16
»
26
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
8
gennaio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
25
- A A
1997. II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
1998. II
»
II
»
II
»
II
»
»
S.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
361
Antoni Kopacz (Wroclaw)
José Vaz Pinto (Brago)
Kazimierz Bocianowski (Wloclawek)
Marian Górski (Wloclawek)
Ryszard Maciejewski (Wloclawek)
Tadeusz Sieroslawski (Wloclawek)
Frutos Berzal Robledo (Yanyos)
José Novato Martin García (Yanyos)
José María Ortega Trinidad (Yanyos)
Antonio Severo Alves (Patos de Minas)
Izael das Reis (Patos de Minas)
Guido Lavagna (Milano)
Enrico Pietraforte (Sabina-Poggio Mirteto)
Antonio Santini (Sabina-Poggio Mirteto)
Raimondo Zanini (Ravenna-Cervia)
Giovanni Zanella Ravenna-Cervia)
Aloisio Rocha Barreto (Creto)
Ettore Fontana (Cremona)
Carlo Pedretti (Cremona)
Raffaello Galli (Cremona)
Filippo Eredità (Napoli)
Cristoforo Lucarella (Napoli)
Renato Romualdo (Napoli)
Michael Hofmann (Bamberg)
Hans Eichinger (München und Freising)
Ewald Nacke (Münster)
Gioachino Cerri (Subiaco)
Joäo Correla de Aquino (Natal)
Alfonso Caso (Alife-Caiazzo)
Giuseppe Leone (Alife-Caiazzo)
Marcello Caravello (Alife-Caiazzo)
Antonio Rinaldi (Alife-Caiazzo)
Giuseppe Ferruzzano (Alife-Caiazzo)
Nicola Masciulli (Chieti-Vasto)
Luigi Smargiassi (Chieti-Vasto)
Giovanni Costi (Reggio Emilia-Guastalla)
Loreto Pagnanelli (Sora-Aquino-Pontecorvo)
Vincenzo Cerro (Sora-Aquino-Pontecorvo)
Antonio Lecce (Sora-Aquino-Pontecorvo)
Franco Geremia (Sora-Aquino-Pontecorvo)
Dionigi Antonelli (Sora-Aquino-Pontecorvo)
Giuliano Picco (Udine)
Angelo Saccavini (Udine)
Giacomo Meo (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
Pietro Aliquo (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
Giuseppe Stiglio (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
Giuseppe Malgioglio (Messina-Lipari-S. Lucia del
Mela)
II sac. Bartolo Cumbria (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
II sac. Antonino Interdonato (Messina-Lipari-S. Lucia del
Mela)
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
362
8
»
»
»
gennaio
»
»
»
1998.
»
»
»
Il
Il
Il
Il
sac.
sac.
sac.
sac.
»
9
»
»
»
»
»
»
»
12
»
»
»
25
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
28
»
»
»
4
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
febbraio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
Letterio Galletta (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
Gaetano D'Angelo (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
Gaetano Modesto (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
Antonino Mangiapane (Messina-Lipari-S. Lucia del
Mela)
Angelo Oteri (Messina-Lipari-S. Lucia del Mela)
Wilhelm Bolte (Essen)
Wilhelm J. Schliere (Köln)
Jan Wnuk (Ordinariato Militare Polacco)
January Watroba (Ordinariato Militare Polacco)
Antonio Tacci (Andria)
Felice Bacco (Andria)
Giuseppe Ruotolo (Andria)
Jacques Suaudeau (Grenoble)
Franciszek Sliwonik (Lowicz)
Jan Dobrodziej (Lowicz)
Józef Kwiatkowski (Lowicz)
Jarnes Marvin Reinert (Lincoln)
Martin Patzek (Essen)
Edmund Ernst (Essen)
Jürgen Schmidt (Essen)
Arthur Keegan (Salford)
Domenico Garbellini (Como)
Gaetano Alfarano (Napoli)
Emilio Basile (Napoli)
Romualdo De Rosa (Napoli)
Mario Spetrini (Napoli)
Salvatore Salerno (Napoli)
Frederick Ryan (Boston)
Paul Ryan (Boston)
Francis Strahan (Boston)
Edmund Sviokla (Boston)
Nunzio Scarano (Salerno-Campagna-Acerno)
Luigi Ricci (Pesaro)
Onelio Passani (Pesaro)
Oscar Filippi (Pesaro)
Cesare Stefani (Pesaro)
Guido Fattori (Pesaro)
Antonio Barbieri (Pesaro)
Raffaele Mazzoli (Pesaro)
Elio Fattori (Pesaro)
Charles Richard Moth (Southwark)
Zenon Pietrzuczak (Drohiczyn)
Wojciech Wasak (Drohiczyn)
Ireneusz Sokalski (Szczecin-Kamieñ)
Jan Jermak (Szczecin-Kamieñ)
Henryk Kujaczyñski (Toruñ)
Ernst Erlinghagen (Köln)
Tadeusz Kadziolka (Lublin)
Jan Mazur (Lublin)
Stanislaw Hendzel (Legnica)
Diarium Romanae Curiae
4
febbraio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
12
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
21
»
»
»
»
»
»
»
»
»
2
3
»
»
marzo
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
4
»
»
»
»
»
»
8
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1998. II
»
II
»
II
»
II
»
II
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
II
». .
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
»
II
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
Stanislaw Pajak (Legnica)
Józef Molenda (Legnica)
Aleksander Stankiewicz (Legnica)
Stanislaw Zajc (Legnica)
Gian Paolo Rizzotti (Verona)
Cesare Burgazzi (Cremona)
Furio Cesare (Stockholm)
Stjepan Biletic (Vrhbosna)
Eustace Thomas (Roseau)
Igino Capacci (Città Di Castello)
Stanislaw Wójcik (Rzeszów)
Józef Adamczyk (Rzeszów)
Józef Bednarczyk (Rzeszów)
Stanislaw Gsiorek (Rzeszów)
Stanislaw Górski (Rzeszów)
Jan Kordas (Rzeszów)
Józef Lasica (Rzeszów)
Stanislaw Szetela (Rzeszów)
Józef Toporek (Rzeszów)
Kazimierz Trygar (Rzeszów)
Mieczyslaw Zajac (Rzeszów)
Antoni Wozniak (Rzeszów)
Gerhard Reifferscheid (Köln)
Clemens Poblocki (Köln)
Wilhelm Schmidt-Bleibtreu (Köln)
Jan Machac (Praga)
Antonio Bradna (Praga)
Laurentino Alvarez Diez (Paranavai)
José Leopoldo Gonzalez Gonzalez (Guadalajara
Franciszek Skorusa (Wroclaw)
Józef Lenart (Wroclaw)
Michal Drymajo (Wroclaw)
Stefan Ciupa (Wroclaw)
Kazimierz Sroka (Wroclaw)
Wladyslaw Nowicki (Warszawa)
Witold Karpowicz (Warszawa)
Janusz Zyzniewski (Warszawa)
Stanislaw Manikowski (Pelplin)
Bronislaw Morawiec (Katowice)
Stefan Wylçzek (Katowice)
Miroslaw Piesiur (Katowice)
Ramón Stephen Benitez Aguilos (Palo)
Benedicto Berino Catilogo (Palo)
Frank Lurz (Köln)
Felix Kreutzwald (Köln)
Igino Spiga (Iglesias)
Anto Cosió (Vrhbosna)
Ivo Tomasevic (Vrhbosna)
Petar Jukic (Vrhbosna)
Mijo Perié (Vrhbosna)
Bosiljko Rajic (Vrhbosna)
363
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
364
8
»
»
»
»
»
14
»
»
»
»
»
»
»
»
20
27
marzo
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1998.
»
»
»
»
»>
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
Il
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
sac.
Mato Janjic (Vrhbosna)
Józef Pietruszka (Elk)
Zdzislaw Swiniarski (Elk)
Edward Cwalina (Elk)
Wieslaw Jasiczek (Kielce)
Edward Skotnicki (Kielce)
Jan Gaj (Kielce)
Pasquale D'Anna (Capua)
Filippo Melone (Capua)
Umberto Piccirillo (Capua)
Pietro Iulianiello (Capua)
Lorenzo Nacca (Capua)
Salvatore Foglia (Capua)
Andrea Riccio (Capua)
Pietro Piccirillo (Capua)
Giuseppe Centore (Capua)
Nelson J. Perez (Philadelphia)
Timothy C. Senior (Philadelphia)
Giovanni Vaccarotto (Padova)
Michel Schooyans (Malines-Bruxelles)
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
conferito:
La Gran Croce dell'Ordine Piano:
10
ottobre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. A S.E.
»
A S.E.
»
A S.E.
»
A S.E.
»
A S.E.
»
A S.E.
A S.E.
»
»
A S.E.
»
A S.E.
»
A S.E.
il
il
il
il
il
il
il
il
il
il
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Heungsoo Kim (Korea)
Semiti Belen (Turchia)
Alberto J. Vollmer (Venezuela)
Stefan Frankiewicz (Polonia)
Julio César Turbay Ayala (Colombia)
József Bratinka ( Ungheria)
Javier Luis Egaña Baraona (Cile)
Guillermo Jiménez Morales (Messico)
Armando Loaiza Mariaca (Bolivia)
Juan Cassiers (Belgio)
La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno:
luglio
»
ottobre
»
15
26
4
»
»
marzo
1997. Al sig.
Al sig.
A S.E.
A
S.E.
»
A S.E.
»
Al sig.
»
Al sig.
1998. Al sig.
Fouad Boutros (Libano)
Cheikh Michel El-Khoury (Libano)
il sig. Don Pramudwinai (Thailandia)
il sig. Armen Sarkissian (Armenia)
il sig. Jan Marcussen (Danimarca)
Giovanni Leonardo Maffei (Napoli)
Helmut Mader (Innsbruck)
Felix Cirilli de Nores (Gerusalemme dei Latini)
Diarium Romanae Curiae
365
La Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno:
7
29
25
»
»
»
»
»
luglio
»
agosto
»
»
»
»
»
»
29
13 settembre
14
»
ottobre
15
22
»
»
25
»
26
»
»
22 novembre
5 dicembre
Ci
»
»
»
»
16
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
20
26
»
6
12
22
4
12
21
3
4
23
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
gennaio
»
»
febbraio
»
»
marzo
»
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig
1998. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Michel Harouk (Libano)
José Carvajal Salido (Spagna)
John Shea (Los Angeles)
Wilfred Von Der Ahe (Los Angeles)
William Close (Los Angeles)
Cyril Nigg (Los Angeles)
Kenneth Olsen (Los Angeles)
L. Owen Traynor (Los Angeles)
Clemens Ko ja (Austria)
François Breton (Francia)
Francisco de Sales Leite de Castro Meireles (Brago)
Carlos Alberto Ferreira Guimaräes (Brasile)
Jürgen Schrempp (Germania)
Philippe De Weck (Svizzera)
Philippe Morillon (Francia)
Jean-Pierre Duvivier (Francia)
Dante Trombetta (Milano)
Bob Hope (Los Angeles)
José Carrapatoso de Oliveira (Lamego)
Abel da Silveira Montenegro Florido (Lamego)
Francisco José Cordeiro Laranjo (Lamego)
José Càndido da Silva Proença (Lamego)
Dietrich Lincke (Germania)
David Noel Ramírez Padilla (Monterrey)
Manuel G. Ri vero González (Monterrey)
Adam Elizondo Elizondo (Monterrey)
Javier Garza Sepúlveda (Monterrey)
Alfonso Donaldo (Fermo)
Guido Orizi (Fermo)
Mauro Fratini (Fermo)
Flavio Orsini (Fermo)
Natale Pasquale (Fermo)
Giancarlo Calza (Fermo)
Pietro Evangelisti (Fermo)
Italo Abbondi (Fermo)
Gaio Andrés Yépez Holguin (Ecuador)
Giuseppe Piria (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino)
Angelo Valentini (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Ta­
dino)
Zignani Alberto (Italia)
Giorgio Filosi Bruziches (Roma)
Roberto Blancarte Pimentel (Messico)
Robert Norden (Wien)
Wlodzimierz Fijalkowski (Lódz)
Adalberto Leschiutta (Roma)
Porfirio Castillo Melendez (Panamá)
Rodolfo Bernardini (Roma)
Mario Esposito (Italia)
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
366
La Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno:
22
23
23
29
marzo
»
luglio
»
»
»
»
12
»
»
»
os
»
»
agosto
settembre
14
2
ottobre
»
os
»
10
15
»
»
»
»
»
19
26
»
»
»
»
»
»
»
10 novembre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
16
»
»
»
21
»
»
»
22
30
»
»
5
»
»
» '
dicembre
»
»
»
16
6
9
»
gennaio
»
»
»
»
»
12
»
»
»
»
»
»
»
1997. Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig.
»
Al sig.
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
1998. Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
Giovanni Rocchi (Roma)
Giorgio De Stefani (Italia)
Aldo Graziosi (Roma)
Enrique Pastor De Gana (Spagna)
Alberto De La Hera Pérez de La Cuesta (Spagna)
Ramón Gil-Casares Satrústegui (Spagna)
Alfredo Timermans del Olmo (Spagna)
Giuseppe Todisco (Italia)
Domenico Cagnazzo (Italia)
Giuliano De Cario (Italia)
Antonio Bekhazi (Libano)
Primos Ramous (Ljubliana)
Joseph A. Podbieski (Worcester)
Mordecai Waxman (Stati Uniti D'America)
Roger Lehmann (Strasbourg)
Angelo Pichetti (Roma)
Aurelio Bernardi (Pinerolo)
Mario Marchiando Pacehiola (Pinerolo)
Alejandro Zothner-Meyer (Argentina)
Jean-Ange Algre (Francia)
Michel Fourniol (Francia)
Bernard Spite (Francia)
Erich Schosser (München und Freising)
Joseph Farrelly (Southwark)
Alcibiade Longhi (Milano)
Oscar Staffoni (Milano)
Giovanni Stocovaz (Milano)
Giorgio Toscano (Milano)
Fredericus Jacobus J. Hamer (Rotterdam)
Fernando Guedes (Lisbona)
Petrus Antonius J. M. Steenkamp ('s-Hertogenbosch)
Cesare Bertolucci (Massa Carrara-Pontremoli)
Ilvo Ricci (Massa Carrara-Pontremoli)
Francesco Falev (Roma)
Umberto Maria Alvino (Monaco)
Verecondi Scortecci (Monaco)
Tomas Cernousek (Olomouc)
André Decaudín (Parigi)
John Ferraro (Los Angeles)
Vaast Leysen (Anversa)
Corrado Modugno (Italia)
George Vari (Paris)
Domenico De Marco (Frosinone-Veroli-Ferentino)
Raffaele Anastasio (Frosinone-Veroli-Ferentino)
Anselmo Salvador Orcoyen (Argentina)
Yousef Abdallah Khoury (Gerusalemme dei Latini)
Elle J. Dibsy (Gerusalemme dei Latini)
Douglas Roche (Edmonton)
Diarium Romanae, Curiae
14
25
gennaio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
28
4
»
»
febbraio
CO
»
»
»
12
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
20
21
»
»
»
»
»
»
4
»
»
marzo
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
14
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1998. Al sig
»
Al sig
Al sig
»
Al sig
Al sig
»
»
Al sig
Al sig
»
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
»
Al sig.
Dupito Darma Simamora (Indonesia)
Marco Buonocore (Roma)
Carlo Taddeo Matt (Roma)
Giovanni De Angelis (Roma)
Peter Lynch (Boston)
Gerard Reilly (Boston)
Joseph Chery (Boston)
Giovanni Pro vera (Milano)
Giorgio Squinzi (Milano)
Adalberto Dal Lago (Milano)
Ignazio Disano (Milano)
Carlo Giusti (Reggio Emilia-Guastalla)
Enzo Ferrante (Roma)
Ryszard Krzysztof Krauze (Gdansk)
Basil Hume Pinsent (Westminster)
Corrado Modugno (Italia)
Antonio José Alves de Carvalho (Portogallo)
Paolo Duccio Ducei (Città di Castello)
James L. Murdy (Pittsburgh)
Leo W. Yochum (Pittsburgh)
Thomas H. O'Brien (Pittsburgh)
Frank V. Cahouet (Pittsburgh)
Daniel M. Rooney (Pittsburgh)
Ivan Gobry (Paris)
Horacio Cora Muñoz (Messico)
Paolo Merenda (Roma)
Augusto Pellegrini (Roma)
Giovanni Polinari (Roma)
Fabio Romanini (Roma)
Nicola Gravina (Taranto)
Romeo Teodori (Roma)
Benito Mantovani (Gerusalemme dei Latini)
Edward Aquilina (Gerusalemme dei Latini)
Patrick E. O'Shaughnessy (Wichita)
Daniel M. Carney (Wichita)
Dominique Chavannat (Francia)
Walter J. Annenberg (Philadelphia)
William J. Avery (Philadelphia)
William C. Collins (Philadelphia)
Herbert G. Keene (Philadelphia)
Joseph T. Mooney (Philadelphia)
Daniel H. Polet (Philadelphia)
Robert J. Sims (Philadelphia)
La Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno:
8
novembre
1997. Al sig. Viktor Wallner (Wien)
367
368
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Il Cavalierato di San Gregorio Magno:
24
12
»
25
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
giugno
agosto
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
CO
30 settembre
ottobre
»
14
15
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig
John McLaughlin (Dromore)
Claudio Fabrocile (Italia)
Gabriele Guidoboni (Italia)
Richard Alatorre (Los Angeles)
John Balaoig (Los Angeles)
Bernadas Brazdzionis (Los Angeles)
Aloysius Caffrey (Los Angeles)
Louis Castruccio (Los Angeles)
Albert Centofante (Los Angeles)
Joon Ho Choung (Los Angeles)
Roy Disney (Los Angeles)
Peter Dwan (Los Angeles)
Stafford Grady (Los Angeles)
Thomas Grojean (Los Angeles)
Barron Hilton (Los Angeles)
Bob Hope (Los Angeles)
Paul Hughes (Los Angeles)
Edward Illig (Los Angeles)
Joseph Kennerson (Los Angeles)
James Kenney (Los Angeles)
Edward Landry (Los Angeles)
Edwin Marzec (Los Angeles)
John McNicholas (Los Angeles)
Ritardo Montalbán (Los Angeles)
John Morehart (Los Angeles)
Andrew Chung-woo Nam (Los Angeles)
Lanh Van Nguyen (Los Angeles)
John O'Hara (Los Angeles)
Gary Phillips (Los Angeles)
Cornelius Pings (Los Angeles)
Eugene St. John (Los Angeles)
Charles Smith (Los Angeles)
Frank Smith (Los Angeles)
Michael Smith (Los Angeles)
George Takahashi (Los Angeles)
Charles Von Der Ahe (Los Angeles)
Thomas Von Der Ahe (Los Angeles)
Thomas Wathen (Los Angeles)
Manfred Weyand (Essen)
Hans-Günther Borgmann (Essen)
Luigi Chiaserotti (Roma)
Claude Fanchette (Port-Louis)
Jean-Paul Dam (Port-Louis)
Philip Feiten (Winona)
Richard Smith (Winona)
Francis Ryan (Winona)
Georges Robert (Versailles)
Patrick S. G. Graham (Montego Bay)
Diarium Romanae Curiae
22
ottobre
26
»
31
»
10 novembre
»
16
»
»
»
21
30
»
»
»
»
15
»
»
»
»
dicembre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
26
6
»
»
»
9
12
»
»
gennaio
»
»
»
»
»
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
AI
»
AI
»
AI
»
AI
1998. Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
»
»
4
»
21
4
»
»
»
»
»
»
»
»
»
13
»
14
»
»
»
»
febbraio
»
»
marzo
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
369
Maurizio Alagna (Italia)
Mauro Sambucci (Velletri-Segni)
Georges Petsotas (Grecia)
Roberto Bendini (Milano)
James Valentine Madden (Portsmouth)
Miroslav Labunka (Ucraina)
Roberto Giancristoforo (Rieti)
François Tribout (Parigi)
Harold Simms (Westminster)
Peter McMenemy (Westminster)
Brian Bacon (Westminster)
Giuseppe Patini (Volterra)
Günter Koch (Würzburg)
Erst Kastner (Würzburg)
Winfried Jestädt (Würzburg)
Siegfried Kösler (Würzburg)
Horst Steinkamp (Würzburg)
Berthold Hummel (Würzburg)
Jacques Prioleau (Dijon)
Leonardo Susta (Italia)
Carlo Antonio Bavera (Italia)
Cesare Cassone (Italia)
Luigi Longobardi (Italia)
Patrick Demouy (Reims)
Thomas Cochrane Taylor (Middlesbrough)
Anthony Asher (Our Lady of Lebanon of Los An­
geles)
sig. Ronald Charles Berhauser (Our Lady of Lebanon
of Los Angeles)
sig James Tamer (Our Lady of Lebanon of Los Angeles)
sig. Anthony Z. Vincent (Our Lady of Lebanon of Los
Angeles)
sig. Manuel Sabella (Gerusalemme dei Latini)
sig. Alan Worsfold (Westminster)
sig. Patrick James Downey (Wellington)
sig. Miguel Kast Schindele (San Bernardo)
sig. Claude Tagu (Nancy)
sig. Pierre Vuillaume (Nancy)
sig. Pierre Cortellezzi (Nancy)
sig. Antonio Cavezza (Nola)
sig. Anthony Paul Cole (Birmingham)
sig. Peter Doherty (Southwark)
sig. Brian O'Hare (Westminster)
sig Klaus Forsen (Köln)
sig. Guelfo Guelfi (Volterra)
sig. Romeo Marzucchi (Volterra)
sig. Johanne H. Van Bree (Rotterdam)
sig. Antonio Benelli (Roma)
sig. Marcello Lombardo (Roma)
sig. Steven A. Cohen (Philadelphia)
sig. Charles P. Connolly, Jr. (Philadelphia)
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
370
14
marzo
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1998. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
sig .
Armand Della Porta (Philadelphia)
John W. Ewan (Philadelphia)
Riehard V. McCarron, Jr. (Philadelphia
David L. McKennzie (Philadelphia)
Gerald J. Parsons (Philadelphia)
Carlos M. Perez (Philadelphia)
William J. Quigley (Philadelphia)
John J. Quindlen (Philadelphia)
Henry A. Quinn (Philadelphia)
William R. Sasso (Philadelphia)
Robert J. Seider (Philadelphia)
Myung Joseph Song (Philadelphia)
Brian P. Tierney (Philadelphia)
Richard Vassallo (Philadelphia)
J. Taney Willcox Jr. (Philadelphia)
Ol
La Croce di Dama di Commenda con Placca
dell'Ordine di San Gregorio Magno:
»
25
»
12
25
28
luglio
»
agosto
»
dicembre
gennaio
febbraio
1997. Alla sig.ra May Kahale (Libano)
»
Alla sig.ra Layla Hber In Sakr (Libano)
»
Sig.ra Dolores Hope (Los Angeles)
»
Sig.ra Mary Jane Von Der Ahe (Los Angeles)
»
Alla sig.ra Elisabeth Lüninck (Paderborn)
1998. Alla sig.ra Christine Stadler (München und Freising)
»
Sig.ra Karolina Lanckoroñska (Krakow)
La Croce di Dama dell'Ordine di San Gregorio Magno:
25
»
agosto
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
sig .ra
Catherine Boeddeker (Los Angeles)
Mary Centofante (Los Angeles)
Helen Close (Los Angeles)
Mary Patricia Cooper (Los Angeles)
Patricia Disney (Los Angeles)
Mary Dohn (Los Angeles)
Margaret Ferry (Los Angeles)
Geraldine Frawley (Los Angeles)
Alicia Gavin (Los Angeles)
Gloria Griffin (Los Angeles)
Marcia Hay den (Los Angeles)
Susann Huston (Los Angeles)
Frantine Laband (Los Angeles)
Jean Zimmerman Lawrence (Los Angeles)
Anna Murdoch (Los Angeles)
Géraldine Nigg (Los Angeles)
Josephine Wayne Nigg (Los Angeles)
Bernadette Nishimura (Los Angeles)
Diarium Romanae Curiae
25
»
»
»
»
»
»
»
agosto
»
»
»
»
»
»
»
12 settembre
»
30
ottobre
4
»
15
»
»
»
»
»
22
10 novembre
»
30
5
»
21
12
25
»
»
»
12
»
13
21
4
»
»
»
»
»
»
dicembre
»
»
gennaio
»
»
»
febbraio
»
»
»
marzo
»
»
»
»
»
14
»
»
»
»
»
»
»
»
»
1997. Alla
»
Alla
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
»
SÌ|y.ra
ly.ra
SÌ|y.ra
Edith Piczek (Los Angeles)
Isabel Piczek (Los Angeles)
Verle Pozzo (Los Angeles)
siiy.ra Therese Seidler (Los Angeles)
Si|y.ra Dorothy Shea (Los Angeles)
si
SÌ|y.ra, Joanne
ly.ra Nancye
Smith (Los Angeles)
Traynor (Los Angeles)
siiy.ra Helen Walsh (Los Angeles)
sii
y.ra, Stefani Marina Nunuk Irsatinah (Indonesia)
SÌ|y.ra Teresa Sandri (Italia)
si¡y.ra Micheline Lavoie-Abate (Canada)
siiy.ra Terese Feiten (Winona)
siiy.ra Leona Smith (Winona)
siiy.ra Geneviève Ryan (Winona)
siiy.ra Tiziana Rocca (Italia)
siiy.ra Maria Antonia Guarnieri (Milano)
si g.ra Maria Angelina C. Schlatmann-Stoelinga (Rot­
terdam)
siiy.ra Muriel Graham (Montego Bay)
siiy.ra Romana Zelocchi (Carpi)
siiy.ra Marilyn Hilton (Los Angeles)
siiy.ra Odille Roullet (Losanna-Ginevra-Friburgo)
siiy.ra Claudette Habesch (Gerusalemme dei Latini)
si¡y.ra Anna Kozlowska (Parigi)
siiy.ra Mary Ann Glendon (Boston)
siiç.ra Clementine Chery (Boston.)
siiy.ra Caroline Lynch (Boston)
siiy.ra Joan Reilly (Boston)
siiy.ra Mary A. Walker (Pittsburgh)
siiy.ra Patricia R. Rooney (Pittsburgh)
si¡y.ra Lebohang NtsTnyi (Lesotho)
siiy.ra Olga Rist Hagspiel (san Bernardo)
siiy.ra Amelita Miroio (Columbus)
siiy.ra Kathleen O'Shaughnessy (Wichita)
siiy.ra Beverly Carney (Wichita)
siiy.ra Elsa Tamayo D. de Talayero (Maracay)
si
Alla
Alla
»
Alla
»
Alla
1998. Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
Alla
»
»
Alla
Alla
»
»
Alla
Alla
»
Alla
»
Alla
Alla
»
Alla
»
Alla
y.ra Eileen Ryder (Southwark)
»
Alla SÌ£y.ra Johanna Catharina M. Oohen-Verhagen (Brada)
»
Alla siiy.ra Anne W. Breidenstein (Philadelphia)
»
Alla SÌ£ç.ra Patricia R. Cooney (Philadelphia)
Alla si^y.ra Josephine C. Mandeville (Philadelphia)
»
»
Alla Si|
y.ra Bernadette A. O'Connell (Philadelphia)
Alla SÌ£ç.ra Emily C. Riley (Philadelphia)
»
Alla SÌ£y.ra Barbara C. Travaglini (Philadelphia)
La Gran Croce dell'Ordine di San Silvestro Papa:
5
luglio
29 settembre
»
30
371
1997. Al si g- Maroun Haimari (Libano)
»
Al si g- Gianfranco Fineschi (Roma)
»
Al si g- Javier Zarzalejos Nieto (Spagna)
372
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ol
La Commenda con Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa:
»
»
»
»
22
26
Ci
21
12
luglio
»
»
»
»
ottobre
dicembre
gennaio
febbraio
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
1998. Al
»
Al
»
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Pierre Faraoun (Libano)
Raffoul Fakhry (Libano)
Georges Frem (Libano)
Nabil Boustany (Libano)
Daoud Saegh (Libano)
Jochen Prange (Germania)
Claudio Claudiani (Rieti)
Giuseppe Pollice (Andria)
Mario di Biagi (Roma)
Max Ignaz Machanek (St. Pölten)
La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa:
23
9
»
10
»
luglio
ottobre
»
»
»
»
»
15
16
3 novembre
»
10
»
»
»
Ol
16
21
16
»
»
26
»
»
»
»
9
»
»
»
»
»
12
25
»
28
21
»
»
»
»
»
»
dicembre
»
»
»
»
»
»
»
»
gennaio
»
»
»
»
»
»
»
»
»
febbraio
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
»
»
Al
Al
Al
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
1998. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Enrico Pietro De Majo (Roma)
Antonio Bruni (Mileto-Nicotera-Tropea)
Rosario Bruni (Mileto-Nicotera-Tropea)
Karl Aufreiter (Linz)
Siegfried Primetshofer (Linz)
Johann Kaltenegger (Austria)
Enrico Zaccaro (Roma)
Giovanni Feliciani (Italia)
Carmelo Calabro (Milano)
Bortolo Crotti (Milano)
Giuseppe Defendi (Milano)
Roberto Malvicino (Milano)
Romolo Tiberi (Orvieto-Todi)
Tersilio Leggio (Sabina-Poggio Mirteto)
Manfred Bergmeister (München und Freising)
Wojciech Plazak (Westminster)
Ivano Amuleti (Reggio Emilia-Guastalla)
Luigi Munari (Reggio Emilia-Guastalla)
Erich Bruckner-Simon (Graz-Seckau)
Maurizio Capocasale (Roma)
Loris Fontana (Vicenza)
Emilio Lebbioli (Rieti)
Massimo Crocco (Rieti)
José de Oliveira e Souza (Paranavai)
Janusz Zaleski (Wroclaw)
Bogdan Zdrojewski (Wroclaw)
Andrzej Wiszniewski (Wroclaw)
Leon Kieres (Wroclaw)
Emilio Perissinotto (Cremona)
Michael Wirtz (Aachen)
Elmar Remling (Köln)
Anton Zahn (Köln)
Aldo Caccavale (Faenza-Modigliana)
Ismael Conti (Bergamo)
Paolo Giannini (Roma)
Diarium Romanae Curiae
4
»
»
23
marzo
»
»
»
1998.
»
»
»
Al
Al
Al
Al
sig
sig.
sig.
sig.
373
Philippe Gudin (Lausanne-Genève-Friburg)
Angelo Chiarot (Concordia-Pordenone)
Giancarlo Magri (Concordia-Pordenone)
Elio Mario Gerardo Sorrentino (Italia)
La Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa:
16
dicembre
1997. Al sig. Remy Allaeys (Malines-Bruxelles)
Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa:
17
27
»
29
giugno
»
»
»
1997.
»
»
»
Al
Al
Al
Al
12
agosto
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
14 settembre
»
»
»
»
30
»
»
»
»
»
10
ottobre
15
»
»
»
»
»
26
»
10 novembre
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
16
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
»
»
»
»
21
»
»
»
»
»
Al
Al
Al
Al
Al
»
»
»
»
»
Pasquale Collela (Italia)
Luigi Mariolini (Brescia)
Battista Chini (Brescia)
Giuseppe Carozzo (Macerata-Tolentino-RecanatiCingoli-Treia)
sig. Ottavio Serena (Italia)
sig. Maurizio Urban (Italia)
sig. Renato Carlini (Italia)
sig. Sabino Cavaliere (Italia)
sig. Cristiano Aliperta (Italia)
sig. John Napolitano (Italia)
sig. Filippo Mazzone (Italia)
sig. Umberto D'Aiello (Italia)
sig. Antonio V. Bantug (Manila)
sig. Horst Ueberschär (Köln)
sig. Juan Viñas Bona (Barcelona)
sig. Gerardus Rooijakkers fs-Hertogenbosch)
sig. Hendricus J. A. Vingerhoets ('s-Hertogenbosch)
sig. Josef Roth (Regensburg)
sig. Friedriech Bernhofex (Linz)
sig. Ettore Cassiani (Pesaro)
sig. Silvano Fabbri (Pesaro)
sig. Donald Bakhuis (Willemstad)
sig. Ludwig Parti (Salzburg)
sig. Carlo Cerrito (Milano)
sig. Francesco Marchetto (Milano)
sig. Gerardo Nostran (Milano)
sig. Pietro S ann a (Milano)
sig. Guido Vanoni (Milano)
sig. Gabriel Irthiaray Dorett (Singapore)
sig. Albert Stark (Köln)
sig. Cornelis Maria Juffermans (Rotterdam)
sig. Rene De Keyzer (Malines-Bruxelles)
sig. Godefridus Humbertus Van Lieshot ('s-Hertogen­
bosch)
sig. Franciscus Joannes J. M. Ketelaars (Roermond)
sig. Antonio Carbone (Rieti)
sig. Concezio Chiaretti (Rieti)
sig. Salvatore Persiti (Rieti)
sig. Roberto Meschini (Sabina-Poggio Mirteto)
sig.
sig.
sig.
sig.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ot
374
dicembre
15
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
16
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
26
»
»
»
»
»
»
»
31
»
»
»
»
»
»
6
9
12
»
gennaio
»
»
»
»
»
»
»
»
27
28
»
»
»
»
»
»
4
»
febbraio
»
»
»
»
»
»
21
»
»
»
1997. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
»
Al
Al
»
Al
1998. Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
»
Al
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig
sig.
sig
sig
sig.
sig
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Hans Schaefer (Köln)
Erhard Schmitt (Würzburg)
Josef Sasse (Würzburg)
Elmar Vegner (Würzburg)
Paul Pfeuffer (Würzburg)
Heinz Otremba (Würzburg)
Theo Meidhof (Würzburg)
Erhard Iiiig (Würzburg)
Valter Borney (Italia)
Dino Badodi (Reggio Emilia-Guastalla)
Giuseppe Bonacini (Reggio Emilia-Guastalla)
Ivo Boschini (Reggio Emilia-Guastalla)
Silvio Boschini (Reggio Emilia-Guastalla)
Gino Ghidoni (Reggio Emilia-Guastalla)
Armando Montanari (Reggio Emilia-Guastalla
Ivo Montanari (Reggio Emilia-Guastalla)
Ermanno Salardi (Reggio Emilia-Guastalla)
Roberto Solimé (Reggio Emilia-Guastalla)
Ermanno Dal Molin (Italia)
Antonio Viggiano (Orvieto-Todi)
Enzo Delli Poggi (Orvieto-Todi)
Mansueto Lunardi (Vicenza)
Girolamo Dalla Rizza (Vicenza)
Michele Mannarino (Napoli)
Luigi Modena (Udine)
Rafael R. Estrada (Tarlac)
Alfonso Lin Qui (Tarlac)
Charles D. Salanga (Tarlac)
Antonio Llamas Cervantes (Tarlac)
José M. Zarate (Tarlac)
Franco Perotti (Italia)
Hermann Josef Wagner (Essen)
Michele Pontari (Piacenza-Bobbio)
Franco Macchioni (Roma)
Amleto Galletti (Bologna)
Adriano Guolo (Bologna)
Colombo Perrone (Alba)
Salvatore Ravalli (Faenza-Modigliana)
Flavio Garzi (Parma)
Gaetano Bertozzi (Parma)
Elvio Casetta (Treviso)
Klaus Soukup (Wien)
Hermann Poschl (Wien)
Salvatore Strazzeri (Canberra)
Andrea Adolfo Cernilogar (Pisa)
Giuseppe Agazzi (Bergamo)
Cesare Lai (Otranto)
Diarium Romanae Curiae
»
13
marzo
»
»
»
»
»
»
1998.
»
»
»
»
»
»
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
375
Wilhelmus Willems (Roermond)
Paul Roland Spray (Westminster)
Michael Redmile (Westminster)
Odolino Boer (Concordia-Pordenone)
David Scian (Concordia-Pordenone)
Giuseppe Vezzato (Concordia-Pordenone)
Gennaro Preziuso (Lucera-Troia)
La Croce di Dama dell'Ordine di San Silvestro Papa:
14 settembre
30
»
14
ottobre
10 novembre
21
»
30
26
»
4
1997. Alla
Alla
»
Alla
»
Alla
»
Alla
»
»
»
dicembre
»
»
»
febbraio
1998.
»
»
»
21
3
13
»
»
marzo
»
»
»
»
»
»
»
»
18
»
»
»
sig.ra
sig.ra
sig.ra
sig.ra
sig.ra
Ana Reixach Oliver (Barcelona)
Valentina Maiorana (Napoli)
Monique Diñan (Port-Louis)
Edmée Lavigilante (Port-Louis)
Chris De Schijver (Brugge)
Alla sig.ra Anna Maria Maetzke (Arezzo-Cortona-Sansepolcro)
Alla sig.ra Leonida L. Vera (Manila)
Alla sig.ra Irmgard Zeli (Salzburg)
Alla sig.ra Maria Anna Mayrmelnhof (Salzburg)
Alla sig.ra Georgia Mary Croker (Canberra)
Alla sig.ra Stephanie Harrach (Wien)
Alla sig.ra Maria Goretti Wu Fu Mei (Hsinchu)
Alla sig.ra Elisabeth Schrittwiesser (St. Pölten)
Alla sig.ra Helena Mycielska (Krakow)
Alla sig.ra Filomena D'Antoni (Roma)
Alla sig.ra Marta Vivian (Roma)
Alla sig.ra Jeanne Tassé (Rabat)
Si rende noto che mons. Giorgio Corbellini è stato annoverato « ad quinquen­
nium » tra i Giudici esterni del Tribunale d'Appello del Vicariato di Roma.
NECROLOGIO
8
»
aprile
»
1998. Mons. John Rosner, Vescovo em. di Queenstown (Sud Africa)
»
Mons. Pietro Santoro, Arciv. em. di Boiano-Campobasso
( Italia )
15
»
» Mons. José Maria Carrizo Villarreal, Vescovo em. di Chi tré
(Panama)
17
»
»
Card. Alberto Bovone, Diacono di Ognissanti in Via Appia
Nuova.
18
»
»
Mons. Robert Ashta, Vescovo di Pult (Albania)
22
»
»
Mons. Walter Kampe, Vescovo tit. di Bassiana.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
376
23
aprile
»
25
»
»
26
29
»
»
1998. Mons Francis Peter De Campo, Vescovo di Port Pirie (Australia).
»
Mons. Daniel Pézeril, Vescovo tit. di Reperi.
»
Mons. Joseph Kundukulam, Arcivescovo em. di Trichur dei
Siro-Malabaresi (India).
»
Mons. Juan Gerardi Conedera, Vescovo tit. di Guardialfiera.
»
Mons. Paul Lunga, Vescovo di Monze (Zambia).
An. et vol. XC
3 Iunii 1998
N. 6
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA IOANNIS PAULI PP. II
LITTERAE
DECRETALES
quibus Ioanni de Dukla Sanctorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Spiritus Domini Dei super me, eo
quod unxerit Dominus me» (Is 61, 1).
Isaiae haec verba, quae Dominus in synagoga Nazarethana recitavit, in
publici operis ipso aditu, cunctis his sunt tribuenda, qui a Deo vocantur
atque ad Christi missionem continuandam mittuntur. Verba haec ideo pro­
cul dubio ad Ioannem de Dukla referri etiam possunt, qui complures inter
sanctos beatosque annumeratur, qui in Polonia saeculis XIV et XV exstite­
runt. Plus minusve anno MCCCCXIV in parva sed antiqua urbe Dukla natus,
quae in radicibus montis locatur qui Cergowa vocatur, Ioannes primum vi­
tam aliquantisper eremiticam exegit, montes petens qui circa natalem ur­
bem sunt. In silentio et solitudine eum Deus pellexit atque in mysterii Filii
sui experientiam induxit. Ioannes maxime optavit ut Christo conformaretur, eiusdem sensus et vitae formam sumens, ut in eo inveniretur nova
creatura (cfr Gal 6, 15). Postea ingredi statuit Ordinem Fratrum Minorum
S. Francisci. Hi saeculo ineunte XIII in Poloniam venerunt, qui Pauperis
Assisiensis ad exemplum in regione illa christianam vitam paupertatis spiri­
tu fraternaque dilectione foverunt, cum paupertate et simplicitate cultum
sapientiamque pariter commiscentes. Quae res in pastorale quoque opus re­
dundavit atque effecit ut sancti beatique Franciscales innumeri exsisterent.
« Quem Pater sanctificavit et misit in mundum » (Io 10, 36) cum imitaretur,
presbyterali ordinatione suscepta, Ioannes de Dukla, in nova vitae conse26 - A. A S
378
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
cratae condicione, Dei Verbo diffundendo sese addixit ac pastorali anima­
rum curationi, Sacramentum potissimum Reconciliationis assidue ac patien­
ter celebrans atque opinionem acquirens sapientis concionatoris et Confessa­
rii studiosi. Eum homines Dei appetentes turmatim conveniebant, eius ver­
bum audituri eiusque exemplum sumpturi. In latis Poloniae, Ucrainae,
Moldaviae et Bielorussiae regionibus suum apostolatum explicavit. Optimis
propositis magnorum reformatorum Ordinis Franciscanum pellectus, qui
fuerunt S. Bernardinus Senensis et S. Ioannes a Capestrano, qui in Polonia
nonnullis ante decenniis fuerat, anno MCCCCXXIII postulavit Ioannes de Du­
kla ut ingredi posset reformatum Ordinem Observantiae ut aiebant. In no­
vo quoque statu Beatus pastorale ministerium frugiferum agere perrexit ab
Eucharistia et a filiali dilectione in Virginem Mariam ignem illum caritatis
sumens, qui eius verbis elucebat atque christianae commiserationis actibus,
quae miseros et innumeros pauperes solabantur, qui ad eum fidenter concurrebant, pro certo habentes se in humili S. Francisci filio paternum misericordemque Dei vultum inventuros. Ioannes in corde suo ardorem flagrare
sentiebat in Dei sanctitatem cuiusque cum in precationis colloquio verbum
sumpsisset, vita, labiis et actibus id proclamabat atque pro Deo adversum
malum peccatumque loquebatur. Christi Ecclesiae unitati studens, ferven­
tissime oecumenico sensu imbutus, adlaboravit ad dialogum cum Fratribus
Ecclesiarum Rutenae et Armenae instituendum, ut Spiritus Sancti virtute
necnon vitae vere evangelicae testimonio, óbices divisionum et inter Christi
discipulos praeiudiciorum tollerentur. Senex ac visu amisso operari perrexit
pro fratrum bono, vivida caritatis flamma intus permotus Illius quem Pa­
ter consecra vit pro mundi vita (cfr Io 17, 19). Die xxix mensis Septembris
anno M C C C C L X X X I V Leopolitana in urbe, una cum fratribus cum psalmos re­
citabat, aerumnis atque apostolicis laboribus confectus, Ioannes carnis vin­
culis solutus est et ad nuptiale convivium Dei amicorum, aeternum in
aevum, introductus. Eximii huius Patriae Nostrae apostoli et germani
S. Francisci Assisiensis filii sanctitas ab alta potissimum fide in Christo
Iesu manavit. Quapropter pro certo habemus eum Ecclesiam comitaturum
eiusdemque unitatem in itinere illo, quod perducit ad annum Christi ortus
bismillesimum, ad Magnum Iubilaeum. Post mortem Beatus Ioannes cul­
tum publicum habuit, quem Decessor Noster Clemens XII anno M D C C X X X I I I
confirmavit. His peractis a iure statutis, Nobis coram die II mensis Iulii,
anno M C M X C I V , decretum super virtutibus heroicis prodiit, atque die vi
mensis Aprilis, anno MCMXCV, decretum super miraculo, quod intercessioni
Ada Ioannis Pauli Pp. II
379
eiusdem Beati adscriptum est quodque anno M C M X L I evenisse perhibetur.
Faventibus porro Fratribus Cardinalibus et Episcopis in Consistorio die x
mensis Aprilis anno MCMXCV coadunatis, statuimus ut canonizationis ritus
die x mensis Iunii, anno M C M X C V I I , Nostro pastorali in Polonia contingente
itinere, celebraretur.
Hodie igitur apud urbem Krosno, inter sacra hanc elocuti sumus Cano­
nizationis formulam:
Na chwal§ Swietej i Nierozdzielnej Trójcy, dia wywyzszenia katolickiej
wiary i wzrostu chrzescijañskiego zycia, na mocy wladzy naszego Pana Jezusa Chrystusa i Swiçtych Apostolów Piotra i Pawla, a takze Naszej, po
uprzednim dojrzalym namysle, po licznych modlitwach
i za rada, wielu naszych Braci w biskupstwie, orzekamy i stwierdzamy, ze
blogoslawiony Jan z Dukli jest Swiety i wpisujemy Go do Katalogu Swiçtych, polecaja_c, aby odbieral On czesc jako Swiety w calym Kosciele. W
imi§ Ojea i Syna, i Ducha Swietego.
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,
contrariis minime officientibus rebus quibuslibet. Spectabilis hic vir clara
edidit religiosae pietatis operumque bonorum documenta. Pertinet ipse ad
commendabile sodalicium illud S. Francisci sectatorum qui eiusdem consilia
strictius persequi contenderunt. Is ideo coram omnibus fulgens habetur
Evangelii etiamnunc assertor, unde catholica fides et industria usque profe­
rantur et quam plurimos homines complectantur.
Datum in urbe Krosno, die decimo mensis Iunii, anno Domini millesimo
nongentesimo nonagésimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo.
EGO IOANNES PAULUS
Catholicae Ecclesiae Episcopus
Eugenius Sevi,
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 416.927
Protonot.
Apost.
380
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
ITAPETININGENSIS
Nova dioecesis conditur in Brasilia, Itapetiningensis appellanda.
IOANNES
PAULUS EPISCOPUS
SERVUS S E R V O R U M DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Apostolicum munus summa diligentia gerentes, valde adlaboramus ac
contendimus, ut Domini salus omnia loca contingat cunctosque salubriter
homines. Quocirca Nos res disponere properamus ut hoc facilius
commodiusque eveniat. Itaque, cum Venerabiles Fratres Iosephus Lambert,
Archiepiscopus Sorocabanus et Iosephus Moreira de Melo, Episcopus Itapevensis, audita Episcoporum Conferentia Brasiliensi, postulavissent ut, eccle­
siasticarum circumscriptionum sibi concreditarum quodam distracto territo­
rio, nova conderetur dioecesis, favente quoque Venerabili Fratre Alfio Rapisarda, Archiepiscopo titulo Cannensi et in Brasilia Apostolico Nuntio, de
Congregationis pro Episcopis consilio, haec Apostolica Nostra potestate usi
statuimus et decernimus: ab archidioecesi Sorocabana et a dioecesi Itapevensi detrahimus integrum territorium, prout lege civili in praesentia termi­
natur, municipiorum horum: Itapetininga, Tatui, Sao Miguel Arcanjo, Pilar
do Sul, Angatuba, Paranapanema, Alambari, Campiña do Monte Alegre,
Cesario Lange, Cápela do Alto, Guareí, Sarapui, Porangaba et Torre de Pedra, quibus nova dioecesis constituitur, Itapetiningensis appellanda, quae
iisdem teminatur finibus quibus supra memorata municipia simul sumpta
circumscribuntur. Novae dioecesis sedem in urbe Itapetininga locamus,
templumque ibidem Beatae Mariae Virgini « dos Prazeres » dicatum ad gra­
dum evehimus Ecclesiae Cathedralis, cunctis consentaneis concessis iuribus
et privilegiis. Novam constitutam Ecclesiam Metropolitanae Sedi Sorocabanae suffraganeam facimus eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepi­
scopi illius Sedis pro tempore subicimus. Congruam Praesulis sustentatio­
nem novae dioecesis Curiae emolumenta, fidelium oblationes et portio procurabunt, quae ei obveniet ex divisione, ad normam can. 122 C.I.C., bono­
rum quae antehac ad mensas Episcopales Sorocabanam et Itapevensem
Acta Ioannis Pauli Pp. II
381
(quae populari loquela «Mitras» appellantur). Cetera cuncta ad iuris nor­
mam exolvantur. Ad haec tandem explenda quae per has Litteras iussimus,
Venerabilem Fratrem Alfium Rapisarda legamus, quem antea memoravi­
mus, eumque inibi Nuntium subdelegandi quemlibet in ecclesiastica pote­
state constitutum. Re denique ad exitum perducta, documenta apparentur,
quorum sincera exempla ad Congregationem pro Episcopis diligenter mit­
tantur, contrariis rebus minime obsistentibus quibuslibet.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quinto decimo mensis Apri­
lis, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo octavo, Pontificatus
Nostri vicesimo.
83 A N G E L U S
card.
£8 B E R N A R D I N U S
SODANO
Secretarius Status
card.
GANTIN
Congr. pro Episcopis Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Carmelus Nicolosi, Protonot. Apost.
Loco 83 Plumbi
In Secret. Status tab., n. 431,608
II
PUNTARENENSIS
In Costarica nova conditur dioecesis Puntarenensis.
IOANNES
PAULUS EPISCOPUS
SERVUS S E R V O R U M DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.
Sacrorum Antistites Conferentiae episcopalis Costaricensis maiori Christi­
fidelium bono studentes consulere, ab hac Apostolica Sede petiverunt ut,
quibusdam seiunctis territoriis a dioecesibus Tilaranensi et Sancti Isidori,
nova conderetur dioecesis ad aptius ibidem providendum pastoralibus ne­
cessitatibus. Nos quidem, habito faventi voto Venerabilis Fratris Hyacinthi
Berloco, Archiepiscopi titulo Fidenatensis atque in eadem Natione Apostoli­
ci Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopis enixis precibus libenter
obsecundandum esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate, sequentia
decernimus: separamus singulatim: a dioecesi Tilaranensi territorium pago-
382
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
rum nuncupatorum Puntarenas, Montes de Oro, Esparza et Garabito, a
dioecesi autem Sancti Isidori territorium pagorum Parrita et Aguirre; atque
ex ita distractis territoriis novam constituimus dioecesim Puntarenensem ap­
pellandam, quae iisdem limitabitur finibus, quibus praedicti pagi simul
sumpti, prout in civili lege exstant, nunc terminantur. Sic conditae dioece­
sis sedem in urbe « Puntarenas » ponimus, ibique situm templum, Deo in
honorem Sacratissimi Cordis Iesu dicatum, ad gradum ac dignitatem eccle­
siae Cathedralis evehimus. Praeterea dioecesim Puntarenensem suffraganeam efficimus metropolitanae Sedi Sancti Iosephi in Costarica eiusque
Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi Sancti Iosephi in Costarica pro
tempore subicimus. Cetera vero secundum canonicas leges temperentur.
Quae statuimus, perficienda committimus memorato Apostolico Nuntio vel,
absente eo, illi, qui curat negotia Sanctae Sedis in Costarica, eisdem tri­
buentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effec­
tum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
onere imposito ad Congregationem pro Episcopis authenticum exemplar ac­
tus peractae exsecutionis, cum primum fas erit, remittendi. Hanc denique
Constitutionem Nostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contra­
riis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo septimo mensis
Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo nonagésimo octavo, Pontifica­
tus Nostri vicesimo.
£8 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
ES B E R N A R D I N U S
card.
GANTIN
Congr. pro Episcopis Praef.
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
Carmelus Nicolosi, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 431.663
383
Acta Ioannis Pauli Pp. II
LITTERAE
APOSTOLICAE
I
Templum paroeciale sancti Clementis, papae et martyris, quod in Germaniae
urbe Hannovera intra fines Hildesiensis dioecesis exstat, ad Basilicae minoris
gradum dignitatemque evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Inter sacras aedes Hildesiensis dioece­
sis merito celebratur templum paroeciale sancti Clementis, papae et mar­
tyris, in Germaniae urbe Hannovera, genere baroco Venetiano, ut appel­
lant, aedificatum, ubi pie custodiuntur reliquiae beati episcopi Nicolai Sten­
sen. Quod quidem constat esse quendam fontem religiosae vitae eiusdem
communitatis necnon notum centrum operum pastoralium et caritatis prae­
sertim pro egenis et populis Croatiae, Africae et Boliviae versantibus in ne­
cessitate. Qua re, cum Venerabilis Frater Iosephus Homeyer, Episcopus me­
moratae Sedis, litteris die xxv mensis Februarii anno MCMXCIV datis, etiam
cleri populique sui nomine postulaverit ut templum idem titulo ac dignitate
Basilicae minoris honestaremus, Nos, paternae benevolentiae documentum
istis dilectis Germaniae filiis cupientes praebere, eius Pastoris precibus per­
quam libenter obsecundandum esse putamus. Ratis igitur plane habitis iis,
quae Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, tributis a
Nobis facultatibus, hac in re egit, summa Apostolica potestate, harum Lit­
terarum virtute perpetuumque in modum templum paroeciale, quod dixi­
mus, ad Basilicae Minoris gradum dignitatemque evehimus, omnibus factis
iuribus ac liturgicis concessionibus, quae sacris aedibus hoc nomine insigni­
tis rite competunt, iis tamen servatis, quae secundum Decretum « De titulo
Basilicae Minoris » die ix mensis Novembris anno M C M L X X X I X editum, ser­
vanda sunt. Has denique Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus,
contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn
mensis Martii, anno M C M X C V I I I , Pontificatus Nostri vicesimo.
£B
ANGELUS
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret, Status tab., n. 429.240
384
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
II
Sanctus Laurentius, diaconus et martyr, Patronus caelestis dioecesis Poseganae
confirmatur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Christianae virtutis mirabilem conside­
rans constantiam, quam "sanctus Laurentius factis probavit" (S. Ambro­
sius, Ep., 7, 37), simulque ad artiorem Romana cum Ecclesia coniunctio­
nem efficiendam dioecesis Posegana praeclarum diaconum in Patronum cae­
lestem nuper elegit, qui ab antiquis temporibus illa in regione maxime colebatur. Quare Venerabilis Frater Antonius Skvorcevic, Episcopus Poseganus,
communia cleri et populi fidelis vota excipiens, electionem sancti Laurentii,
diaconi et martyris, in Patronum apud Deum dioecesis Poseganae rite ap­
probavit atque petivit ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confir­
maretur. Nos piis eiusdem Venerabilis Fratris precibus libentissimo animo
obsecundantes, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Disci­
plina Sacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, Apostolica
Nostra potestate, harum Litterarum vi perpetuumque in modum sanctum
Laurentium, diaconum et martyrem, in Patronum apud Deum dioecesis
Poseganae confirmamus, omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus,
quae in Normis de Patronis constituendis indicantur (AAS, vol. LXV
[1973], 276-279). Volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suos­
que plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Contrariis
quibuslibet rebus minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i men­
sis Aprilis, anno M C M X C V I I I , Pontificatus Nostri vicesimo.
£8
ANGELUS
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 429.802
Acta Ioannis Pauli Pp. II
385
III
Imago Beatae Mariae Virginis sub titulo « Nuestra Señora del Remedio », quae
in Lucentina ecclesia concathedrali pie colitur, pretioso diademate redimitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Praeclarum confert donum christifide­
libus diligens Deiparae cultus. Merito ideo multis iam saeculis homines
cuiusque status et aetatis « oculos suos ad Mariam attollunt, quae toti elec­
torum communitati tamquam exemplar virtutum praefulget » (Lumen gen­
tium, 65). Qua de causa concedimus Venerabili Fratri Victorio Oliver Do­
mingo, Episcopo Oriolensi-Lucentino, qui litteris die xxin mensis Februarii
datis communia vota cleri et Christifidelium exprompsit, ut pulchram et
valde veneratam imaginem Beatae Mariae Virginis sub titulo « Nuestra Se­
ñora del Remedio », quae in Lucentina ecclesia concathedrali Deo in hono­
rem sancti Nicolai dicata pie colitur, Nostro nomine et auctoritate pretioso
diademate redimire possit. Spem enim firmam habemus fore ut Mater Re­
demptoris super totam dioecesim divinarum gratiarum effundat abundan­
tiam. Quod in perpetuum statuimus, contrariis quibuslibet rebus non ob­
stantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv
mensis Aprilis, anno M C M X C V I I I , Pontificatus Nostri vicesimo.
83 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco © Sigilli
In Secret. Status tab., n. 429.968
IV
Ecclesiae paroeciali Assumptionis Beatae Virginis Mariae dicatae in loco v.d.
« Krzeszów », in dioecesi Legnicensi, Basilicae minoris dignitas tribuitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Universos cohortamur homines ut, se­
cundum proprias traditas consuetudines, cotidie cum Virgine Maria spirita­
lem communionem renovent cum eaque Filii mysteria, praesertim Sanctum
386
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Rosarium recitantes, denuo percurrant (cfr Vita consecrata, 95). Humiles
ideo benevolenter accepimus preces Venerabilis Fratris Thaddaei Rybak,
Episcopi Legnicensis, petentis ut titulo Basilicae Minoris honestaremus tem­
plum paroeciale — Sanctuarium Assumptioni Beatae Mariae Virginis in lo­
co v.d. « Krzeszów » dicatum, in quo omnia instituta ad cultum sollemnio­
rem necessaria accommodata sunt nec non divinae consolationes copiose a
populo affluente recipiuntur.
De consilio ideo Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramen­
torum, potestate Nostrae Apostolica per has Litteras statuimus, ut ecclesia
paroecialis Deo dicata in honorem Assumptionis Beatae Mariae Virginis in
loco v.d. « Krzeszów » in dioecesi Legnicensi, titulo et dignitate Basilicae
minoris fruatur, iuribus additis et privilegiis huiusmodi templorum propriis,
servatis iis quae iuxta Decretum « De titulo Basilicae minoris » die ix men­
sis Novembris anno M C M L X X X I X datum, servanda sunt. Confidimus quidem
fore ut, Redemptoris Matre intercedente, hoc privilegium ad spiritale bo­
num Christifidelium adque fidem catholicam in illa dioecesi corroborandam
plurimum proficiat. Haec autem nunc et in posterum firma esse volumus,
contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvrn
mensis Aprilis, anno M C M X C V I I I , Pontificatus Nostri vicesimo.
£8 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco ©Sigilli
In Secret. Status tab., n. 431.236
V
Ecclesia paroecialis Sancti Martini episcopi, quae in oppido « Martina Franca »
intra fines archidioecesis Tarentinae exstat, ad Basilicae minoris gradum dignita­
temque evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — In frequenti archidioecesis Tarentinae
oppido « Martina Franca » singulari refulget decore ecclesia paroecialis item­
que insignis collegialis Sancti Martini episcopi. Quod quidem templum con­
stat esse quendam fontem religiosae vitae eiusdem communitatis necnon
Acta Ioannis Pauli Pp
II
387
notum centrum operum pastoralium et caritatis. Quare, cum Venerabilis
Frater Benignus Aloisius Papa, Archiepiscopus Metropolita Tarentinus, lit­
teris die V I I mensis Augusti superiore anno datis, etiam parochi loci, cleri
populique nomine petiverit ut templum idem titulo ac dignitate Basilicae
Minoris honestaremus, Nos, praecipuae benevolentiae documentum cupien­
tes praebere, enixis precibus perquam libenter obsecundandum esse puta­
mus. Ratis igitur plane habitis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et Di­
sciplina Sacramentorum, tributis a Nobis facultatibus, hac in re egit, sum­
ma Apostolica potestate, harum Litterarum virtute perpetuumque in mo­
dum ecclesiam paroecialem, quam diximus, ad Basilicae minoris gradum
dignitatemque evehimus omnibus factis iuribus ac liturgicis concessionibus,
quae templis hoc nomine exornatis rite competunt, iis tamen servatis, quae
secundum Decretum « De titulo Basilicae Minoris » die ix mensis Novembris
anno M C M L X X X I X editum, servanda sunt. Quod faustum ac felix sit carissi­
mis istius oppidi civibus ac grata pariter exstet memoria xvi saeculi ab obi­
tu sancti Martini Turonensis et CCL annorum e quibus primarius lapis ip­
sius sacrae aedis positus est. Has denique Litteras nunc et in posterum ra­
tas esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxii
mensis Aprilis, anno M C M X C V I I , Pontificatus Nostri vicesimo.
£8 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco EB Sigilli
In Secret. Status tab ., n. 431.313
HOMILIAE
I
In pago « Zakopane » habita occasione oblata beatificationis Mariae Jabłońskiej
et Mariae Karłowskiej.*
Drodzy
Bracia
i
Siostry!
1. Spotykamy się dzisiaj w tym wielkim liturgicznym zgromadzeniu u
stóp krzyża na Giewoncie, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Dziękuję Bożej Opatrzności, że dane mi jest obchodzić tę uroczystość
* Die 6 Iunii 1997.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
388
w Ojczyźnie, wraz z wami pod Krokwią na Podhalu, z wami, którzy wier­
nie przechowujecie cześć dla tajemnicy Serca Jezusowego. Kościół w Polsce
miał wielki wkład w starania o wprowadzenie uroczystości Najświętszego
Serca Pana Jezusa do kalendarza liturgicznego. Był to wyraz głębokiego
pragnienia, aby wspaniałe owoce, jakie przynosiła ta pobożność, pomnażały
się w życiu wiernych w całym Kościele. I tak się też dzieje. Jakże winni­
śmy wdzięczni być Bogu za wszystkie łaski, których doznajemy za sprawą
Serca Jego Syna! Jakże wdzięczni jesteśmy za to dzisiejsze spotkanie! Cze­
kaliśmy na nie długo. Od dawna już zapraszaliście Papieża, a było to przy
różnych okazjach. Pamiętacie zapewne, jak wam mówiłem wówczas, że
trzeba mieć cierpliwość, że trzeba zostawić Bożej Opatrzności odwiedziny
Zakopanego. Podczas mojej pielgrzymki na Słowację, w Lewoczy, czytałem
napis, jaki przygotowaliście: « Zakopane czeka! Zakopane wita! » I dzisiaj
możemy powiedzieć, że Zakopane się doczekało i ja się doczekałem. Bóg
tak rozrządził, Matka Boża z Lewoczy doprowadziła Papieża do Zakopanego.
Pozdrawiam was wszystkich, zwłaszcza mieszkańców Zakopanego. Po­
zdrawiam tak drogich memu sercu górali podhalańskich. Słowa szczególnego
powitania kieruję do waszego metropolity kardynała Franciszka, do księdza
biskupa toruńskiego, który dzisiaj tutaj raduje się beatyfikacją swojej diecezjanki, do wszystkich biskupów polskich z księdzem Kardynałem Pryma­
sem na czele i do wszystkich biskupów uczestniczących w tej uroczystości,
również i spoza Polski. Pozdrawiam kapłanów, braci i siostry zakonne, a
zwłaszcza siostry albertynki i siostry pasterki. Słowa pozdrowienia i podzię­
kowania kieruję do burmistrza Zakopanego i do władz samorządowych
Podhala. Dziękuję za ten wzruszający hołd Podhala, zawsze wiernego Ko­
ściołowi i Ojczyźnie. Na was zawsze można liczyć! Dzięki składajmy Bogu
za ten dzień, który Pan uczynił dla nas. W duchu tej wdzięczności pragnę
wspólnie z wami — drodzy Bracia i Siostry — rozważyć wielką tajemnicę
Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dobrze, iż możemy to uczynić na trasie
mojej pielgrzymki związanej z Kongresem Eucharystycznym we Wrocławiu.
Całe bowiem nabożeństwo do Serca Pana Jezusa i wszystkie jego przejawy
są głęboko eucharystyczne.
2. « Będą patrzeć na Tego, którego przebodli ».V Oto słowa, które
usłyszeliśmy w dzisiejszej ewangelii. Św. Jan tym proroczym cytatem koń­
czy swój opis męki i śmierci Chrystusa na krzyżu. Wiemy z tego opisu, że
1
Por J 19, 37
Acta Ioannis Pauli Pp. II
389
w Wielki Piątek przed świętem Paschy Żydzi prosili Piłata, aby wszystkim
trzem ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. Tak też
uczynili żołnierze w stosunku do obu złoczyńców ukrzyżowanych z Jezu­
sem. « Gdy (zaś) podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu
goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią otworzył Mu bok i natychmiast
wypłynęła krew i woda ». Był to dowód śmierci. Żołnierze mogli zapewnić
Piłata, że Jezus z Nazaretu zakończył życie. Natomiast św. Jan Ewangeli­
sta w tym miejscu widzi potrzebę jakby szczególnego uwiarygodnienia. Pi­
sze tak: « Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdzi­
we ». I równocześnie stwierdza, że w tym przebiciu Chrystusowego boku
wypełniło się Pismo, które mówi: « Kości jego łamać nie będziecie », a na in­
nym miejscu: « Będą patrzeć na Tego, którego przebili ».
2
3
4
Ten właśnie ewangeliczny zapis stoi u podstaw całej tradycji kultu Ser­
ca Bożego. Tradycja ta rozwinęła się szczególnie od XVII wieku, w związku
z objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque, francuskiej mistyczki. Na­
sze stulecie jest świadkiem intensywnego rozwoju nabożeństwa do Serca
Chrystusowego, o czym świadczy wspaniała Litania oraz dołączony do niej
Akt Poświęcenia Rodzaju Ludzkiego Sercu Bożemu, a także Akt Wyna­
grodzenia Najświętszemu Sercu. To wszystko przeniknęło głęboko naszą
polską pobożność, stało się udziałem wielu wiernych, którzy czują potrzebę
wynagradzania Sercu Jezusa za grzechy ludzkości, a także poszczególnych
narodów, rodzin i osób.
3. « Będą patrzeć na Tego, którego przebili » — te słowa kierują nasz
wzrok ku krzyżowi świętemu, ku drzewu krzyża, na którym zawisło Zba­
wienie świata. « Nauka bowiem krzyża — jak pisze św. Paweł — która jest
głupstwem dla świata, dla nas jest mocą Bożą». Rozumieli to dobrze mie­
szkańcy Podhala. I kiedy kończył się wiek XIX, a rozpoczynał współcze­
sny, ojcowie wasi na szczycie Giewontu ustawili krzyż. Ten krzyż tam stoi i
trwa. Jest niemym, ale wymownym świadkiem naszych czasów. Rzec moż­
na, iż ten jubileuszowy krzyż patrzy w stronę Zakopanego i Krakowa, i da­
lej: w kierunku Warszawy i Gdańska. Ogarnia całą naszą ziemię od Tatr po
Bałtyk. Chcieli wasi ojcowie, aby Chrystusowy krzyż królował w sposób
szczególny na Giewoncie. I tak się też stało. Wasze miasto rozłożyło się u
5
2
3
4
5
Por J
Tamże,
Tamże,
Por. 1
19, 31
19, 33-34
19, 35-37.
Kor 1, 18.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
390
stóp krzyża, żyje i rozwija się w jego zasięgu. I Zakopane, i Podhale. Mó­
wią o tym również przydrożne kapliczki pięknie rzeźbione, z troską pielę­
gnowane. Chrystus towarzyszy wam w codziennej pracy i na szlakach gór­
skich wędrówek. Mówią o tym kościoły waszego miasta, te stare, zabytko­
we, kryjące w sobie całą tajemnicę ludzkiej wiary i pobożności, a także te
nowe, niedawno powstałe dzięki waszej ofiarności, jak chociażby parafialny
kościół Świętego Krzyża w parafii Matki Bożej Fatimskiej, na terenie której
się znajdujemy.
Umiłowani Bracia i Siostry, nie wstydźcie się krzyża. Starajcie się na co
dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość Chrystusa. Brońcie krzyża,
nie pozwólcie, aby Imię Boże było obrażane w waszych sercach, w życiu
społecznym czy rodzinnym. Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że krzyż
powrócił do szkół, urzędów publicznych, szpitali. Niech on tam pozostanie!
Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamo­
ści, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie.
Niech przypomina nam o miłości Boga do człowieka, która w krzyżu zna­
lazła swój najgłębszy wyraz.
Miłość zawsze kojarzy się z sercem. Apostoł skojarzył ją właśnie z tym
Sercem, które na Golgocie zostało przebite włócznią setnika. W Nim obja­
wiła się do końca miłość, którą Ojciec odwieczny umiłował świat. Umiłował
tak, że « Syna swego Jednorodzonego dał ». W tym przebitym Sercu zna­
lazł zewnętrzny wyraz ten wymiar miłości, który jest większy od jakiejkol­
wiek miłości stworzonej. W Nim objawiła się miłość zbawcza i odkupieńcza.
Ojciec — jak czytamy — « swego Syna (...) dał, aby każdy, kto w Niego
wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne ». I dlatego św. Paweł pisze: « zgi­
nam moje kolana przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelkie ojcostwo
na niebie i ziemi » — zginam, ażeby wyrazić wdzięczność za objawienie
miłości Ojca w odkupieńczej śmierci Syna. Zginam kolana zarazem, ażeby
Bóg « według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego
wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka ». Bo serce to właśnie « człowiek
wewnętrzny ». Serce Syna Bożego staje się dla Apostoła źródłem mocy
wszystkich ludzkich serc. To wszystko zostało wspaniale oddane w wielu
wezwaniach Litanii do Serca Pana J ezusa.
6
7
8
9
6
7
8
9
J 3, 16.
Por tamże, 3, 16
Por. Ef 3, 14.
Tamże, 3, 16.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
391
4. J ezusowe Serce stało się też źródłem mocy dla dwóch kobiet, które
dziś Kościół wynosi do chwały ołtarzy. Dzięki tej mocy osiągnęły one
szczyty świętości. Maria Bernardyna J abłońska — duchowa córka św. brata
Alberta Chmielowskiego, współpracownica i kontynuatorka jego dzieła
miłosierdzia — żyjąc w ubóstwie dla Chrystusa poświęciła się służbie naj­
uboższym. Kościół stawia nam dzisiaj za wzór tę świątobliwą zakonnicę,
której dewizą życia były słowa: « dawać, wiecznie dawać ». Zapatrzona
w Chrystusa szła wiernie za Nim, naśladując Go w miłości. Chciała uczynić
zadość każdej ludzkiej prośbie, otrzeć każdą łzę, pocieszyć choćby słowem
każdą cierpiącą duszę. Chciała być dobrą zawsze dla wszystkich, a najlep­
szą dla najbardziej pokrzywdzonych. « Ból bliźnich moich jest moim bó­
lem » — mawiała. Wraz ze św. bratem Albertem zakładała przytuliska dla
chorych i tułaczy wojennych.
Ta wielka heroiczna miłość dojrzewała na modlitwie, w ciszy pobliskiej
pustelni na Kalatówkach, gdzie przez jakiś czas przebywała. W najtrudniej­
szych chwilach życia — zgodnie z zaleceniami jej duchowego ojca — pole­
cała się Najświętszemu Sercu Jezusa. Jemu ofiarowała wszystko, co posia­
dała, a zwłaszcza cierpienia wewnętrzne i udręki fizyczne. Wszystko dla
miłości Chrystusa! Jako przez wiele lat przełożona generalna Zgromadzenia
Sióstr Posługujących Ubogim III Zakonu św. Franciszka, czyli albertynek,
nieustannie dawała swoim siostrom przykład tej miłości, która wypływa ze
zjednoczenia ludzkiego serca z Najświętszym Sercem Zbawiciela. To Serce
było jej umocnieniem w heroicznej posłudze najbardziej potrzebującym. I
dobrze, że jest beatyfikowana w Zakopanem, bo to jest zakopiańska święta.
Chociaż nie pochodzi stąd, ale tu się rozwinęła duchowo do świętości po­
przez Kalatówki, poprzez pustelnię brata Alberta.
W tym samym czasie, w zaborze pruskim, Maria Karłowska prowadziła
samarytańską działalność pośród kobiet, które doznały wszelakiej nędzy
materialnej i moralnej. Jej święta gorliwość szybko pociągnęła za sobą gro­
no uczennic Chrystusa, z którymi założyła Zgromadzenie Sióstr Pasterek od
Opatrzności Bożej. Sobie i swym siostrom taki wyznaczała cel: «Mamy
oznajmiać Serce Jezusa, to jest tak z Niego żyć i w Nim, i dla Niego,
abyśmy się stawały do Niego podobne i aby w życiu naszym On był
widoczniejszy aniżeli my same ». Jej oddanie Najświętszemu Sercu Zbawi­
ciela zaowocowało wielką miłością do ludzi. Odczuwała ciągle nienasycony
głód miłości. Taka miłość, według błogosławionej Marii, nigdy nie powie do­
syć, nigdy nie zatrzyma się na drodze. Unoszona jest bowiem prądem
Acta Apostolicae Sedis ­ Commentarium Officiale
392
miłości Boskiego Parakleta. Przez tę miłość wielu duszom przywróciła
światło Chrystusa i pomogła odzyskać utraconą godność. Dobrze, że i ona
beatyfikowana jest w Zakopanem, bo ten krzyż z Giewontu patrzy na całą
Polskę, patrzy i na północ, na Pomorze, na Płock, wszędzie tam, gdzie żyją
owoce jej świętości, siostry pasterki i ich służba potrzebującym.
Drodzy Bracia i Siostry, obie te heroiczne zakonnice, prowadząc w skra­
jnie trudnych warunkach swoje święte dzieła, ujawniły w pełni godność
kobiety i wielkość jej powołania. Objawiły ów « geniusz kobiety », który
przejawia się w głębokiej wrażliwości na ludzkie cierpienie, w delikatności,
otwarciu, gotowości do pomocy i w innych zaletach ducha właściwych ko­
biecemu sercu. Urzeczywistnia się on często bez rozgłosu, a przez to bywa
nieraz nie doceniany. Jakże potrzeba go dzisiejszemu światu, naszemu po­
koleniu! Jakże potrzeba tej kobiecej wrażliwości na sprawy Boże i ludzkie,
ażeby nasze rodziny i całą społeczność wypełniało serdeczne ciepło, życzli­
wość, pokój i radość! Jakże potrzeba tego « geniuszu kobiety », aby dzisie­
jszy świat docenił wartość ludzkiego życia, odpowiedzialności, wierności;
aby zachował szacunek dla ludzkiej godności! Takie miejsce bowiem wyz­
naczył Bóg kobiecie w swoim odwiecznym zamyśle, stwarzając człowieka
« mężczyzną i niewiastą » na obraz i podobieństwo swoje.
5. Św. Paweł w Liście do Efezjan z dzisiejszej liturgii czyni jak gdyby
wyznanie osobiste. Pisze: « Mnie zgoła najmniejszemu ze wszystkich świę­
tych została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębio­
ne bogactwo Chrystusa i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajem­
niczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy ».
Tak więc poprzez Serce Jezusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego od­
czytujemy cały odwieczny Boży plan zbawienia świata. Serce Boże staje się
niejako tajemniczym i życiodajnym centrum tego planu. W nim ten plan
się wypełnia. J ak pisze Apostoł, « wieloraka w przejawach mądrość Boga
poprzez Kościół stanie się jawna (...) zgodnie z planem (...), jaki powziął
[Bóg] w Chrystusie J ezusie, Panu naszym. W Nim mamy śmiały przystęp
[do Ojca] z ufnością dzięki wierze w Niego ».
Wszystko jest tutaj zawarte. Chrystus jest wypełnieniem Bożego planu
odkupieńczej miłości. W mocy tego planu człowiek ma przystęp do Boga,
nie tylko jako stworzenie do swojego Stwórcy, ale jako dziecko do Ojca.
10
n
10
11
Ef 3, 8-9.
Tamże, 3, 10-12.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
393
Chrześcijaństwo oznacza nowe stworzenie, nowe życie — życie w Chrystu­
sie, przez którego człowiek może mówić do Ojca: Abba — Ojcze mój, Ojcze
nasz. Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa jest więc niejako wspa­
niałym dopowiedzeniem do Eucharystii i dlatego Kościół, wiedziony głębo­
ką intuicją wiary, obchodzi to święto Serca Bożego nazajutrz po zakończe­
niu oktawy Bożego Ciała.
Wielbimy Ciebie, Chryste, nasz Zbawicielu, Chryste, który ze swego ko­
chającego Serca wylewasz na nas strumienie łask. Dziękujemy Ci za te
łaski, poprzez które zastępy świętych i błogosławionych mogły nieść światu
świadectwo Twojej miłości. Dziękujemy za błogosławione siostry — Marię
Bernardynę i Marię — które w Twoim kochającym Sercu odnalazły źródło
swej świętości. Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego, Serce Jezusa,
w łonie Matki Dziewicy od Ducha Świętego utworzone, Serce Jezusa, z Bo­
ską Osobą Słowa zjednoczone, Serce J ezusa, w którym są wszystkie skarby
mądrości i umiejętności, zmiłuj się nad nami. Amen.
Dzisiaj dziękowałem Bogu za to, że wasi przodkowie na Giewoncie
wznieśli krzyż. Ten krzyż patrzy na całą Polskę od Tatr aż do Bałtyku i
ten krzyż mówi całej Polsce: Sursum corda! — « w górę serca! » Trzeba, aże­
by cała Polska od Bałtyku aż po Tatry, patrząc w stronę krzyża na Gie­
woncie, słyszała i powtarzała: Sursum corda! — « w górę serca! » Amen.
II
Cracoviae habita occasione oblata canonizationis b. Hedvigis, Poloniae reginae.*
1. Gaude, mater Polonia! Powtarzam dziś to wezwanie do radości, które
przez wieki śpiewali Polacy na wspomnienie św. Stanisława. Powtarzam je,
ponieważ miejsce i okoliczność w szczególny sposób do tego usposabiają.
Mamy bowiem znów powrócić na Wawel, do królewskiej katedry, i stanąć
tam przy relikwiach królowej, Pani Wawelskiej. Oto nadszedł wielki dzień
jej kanonizacji. A zatem,
Gaude,
mater
Polonia,
Prole fecunda
nobili,
Summi
magnalia
Regis
Laude frequenta
* Die 8 Iunii 1997,
il - A A S
vigili.
Acta Apostolicae Sedis ­ Commentarium Officiale
394
Długo czekałaś, Jadwigo, na ten uroczysty dzień. Prawie 600 lat minęło
od twej śmierci w młodym wieku. Umiłowana przez naród cały, ty, która
stoisz u początku czasów jagiellońskich, założycielko dynastii, fundatorko
Uniwersytetu Jagiellońskiego w prastarym Krakowie, długo czekałaś na
dzień twojej kanonizacji — ten dzień, w którym Kościół ogłosi uroczyście,
że jesteś świętą patronką Polski w jej dziedzicznym wymiarze — Polski za
twoją sprawą zjednoczonej z Litwą i Rusią: Rzeczypospolitej trzech naro­
dów. Dziś nadszedł ten dzień. Wielu ludzi pragnęło dożyć tej chwili i wielu
jej nie doczekało. Mijały lata i stulecia, i wydawało się, że twoja kanoniza­
cja jest już wręcz niemożliwa. Niech ten dzisiejszy dzień będzie dniem ra­
dości nie tylko dla nas, współcześnie żyjących, ale także dla nich wszyst­
kich — tych, którzy na ziemi go nie doczekali. Niech będzie wielkim dniem
świętych obcowania. Gaudę, mater Polonia!
2. Ewangelia dzisiejsza zwraca nasze myśli i serca w stronę chrztu. Oto
raz jeszcze jesteśmy w Galilei, skąd Chrystus wysyła na cały świat swych
Apostołów: « Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i
nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A
oto J a jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata » —
mandat misyjny, który Apostołowie podjęli poczynając od dnia Pięćdzie­
siątnicy. Podjęli i przekazali swoim następcom. Przez tych następców
posłanie apostolskie docierało stopniowo na cały świat. I przyszedł czas
przy końcu pierwszego tysiąclecia, kiedy apostołowie Chrystusa przybyli na
ziemię piastowską. Wówczas Mieszko I przyjął chrzest, a to — zgodnie
z ówczesnym przeświadczeniem — stanowiło zarazem chrzest Polski. W ro­
ku 1966 obchodziliśmy tysiąclecie tego chrztu.
1
Jakże by się dzisiaj radował Prymas Tysiąclecia, Sługa Boży kardynał
Stefan Wyszyński, gdyby dane było mu uczestniczyć wraz z nami w tym
wielkim dniu kanonizacji! Leżała mu ona na sercu, tak samo jak wielkim
metropolitom krakowskim, jak księciu kardynałowi Adamowi Stefanowi Sa­
pieże i całemu polskiemu Episkopatowi. Wszyscy wyczuwali, że kanonizacja
królowej Jadwigi jest jak gdyby dopełnieniem milenium chrztu Polski. J est
dopełnieniem także i dlatego, iż przez dzieło królowej J adwigi ochrzczeni
w X wieku Polacy po czterech wiekach podjęli misję apostolską i przy­
czynili się do ewangelizacji i chrztu swoich sąsiadów. Jadwiga miała świado1
Mt 28, 18-20.
Acta Ioannis Pauli Pp., II
395
mość tego, że jej posłannictwem jest zanieść Ewangelię braciom Litwinom.
I dokonała tego wraz ze swoim małżonkiem, królem Władysławem J agiełłą.
Nad Bałtykiem powstał nowy kraj chrześcijański, odrodzony w wodzie chr­
ztu świętego, tak jak w X wieku ta woda odrodziła synów i córki polskiego
narodu.
Sit Trinitati gloria, laus, honor, jub ilatio... Dzisiaj dziękujemy Trójcy
Przenajświętszej za twoją mądrość, Jadwigo. Pyta autor Księgi Mądrości:
« Któż poznałby Twój zamysł, o Boże, gdybyś Ty sam nie dał Mądrości,
nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego? ». Dziękujemy więc Bogu Ojcu,
Synowi i Duchowi Świętemu za twoją mądrość, Jadwigo; za to, żeś roze­
znała zamysł Boży nie tylko w stosunku do swego własnego powołania, ale
także w stosunku do powołania narodów: naszego dziejowego powołania i
do powołania Europy, która za twoją sprawą dopełniła obrazu ewangelizacji
na własnym kontynencie, żeby potem móc podjąć ewangelizację innych
krajów i kontynentów na całym świecie. Bo przecież Chrystus powiedział:
« Idźcie (...) i nauczajcie wszystkie narody ». Radujemy się dzisiaj twoim
wyniesieniem na ołtarze. Radujemy się w imieniu tych wszystkich narodów,
którym stałaś się matką w wierze. Radujemy się wielkim dziełem mądrości.
I dziękujemy Bogu za twoją świętość, za posłannictwo, jakie spełniłaś
w naszych dziejach; za twoją miłość narodu i Kościoła, za twoją miłość
Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Gaudę, mater Polonia!
2
3
3. Miłość jest największa. « Wiemy — pisze św. Jan — że przeszliśmy ze
śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci ».
A więc, kto miłuje, uczestniczy w życiu — w tym życiu, które jest od Bo­
ga. « Poznaliśmy miłość — pisze dalej św. Jan — po tym, że On,
[Chrystus], oddał za nas życie swoje ». Dlatego też my również winniśmy
oddawać życie za braci (por. tamże). Chrystus wskazał, iż w ten sposób —
oddając życie za braci — objawiamy miłość. I to jest miłość największa.
My dzisiaj, wsłuchując się w słowa Apostołów, pragniemy ci powiedzieć
— tobie, nasza święta królowo — że pojęłaś jak mało kto tę Chrystusową i
apostolską naukę. Nieraz klękałaś p wawelskiego krucyfiksu, ażeby
uczyć się takiej ofiarnej miłości od Chrystusa samego. I nauczyłaś się jej.
4
5
6
2
3
4
5
6
7
Por. Mdr 9, 17.
Mt 28, 19.
U 3, 14.
Por. tamże, 3, 16,
Por J 15, 13.
Por. 1 Kor 13, 13.
7
Acta Apostolicae Sedis ­ Commentarium Officiale
396
Potrafiłaś swoim życiem dowieść, że miłość jest największa. Czyż w prasta­
rej polskiej pieśni nie śpiewamy tak:
« Krzyżu święty nade wszystko,
Drzewo przenajszlachetniejsze!
W żadnym lesie takie nie jest,
jedno, na którym sam Bóg jest.
(...) Niesłychanać to jest dobroć
za kogo na krzyżu umrzeć;
Któż to może dzisiaj zdziałać,
za kogo swoją duszę dać?
Sam to Pan Jezus wykonał,
bo nas wiernie umiłował ».
(Crux fidelis,
XVI w. )
I właśnie wtedy, od Chrystusa wawelskiego, przy tym czarnym krucyfi­
ksie, do którego pielgrzymują krakowianie co roku w Wielki Piątek,
nauczyłaś się, Jadwigo królowo, dawać życie za braci. Twoja głęboka mą­
drość i szeroka aktywność płynęły z kontemplacji — z osobistej więzi
z Ukrzyżowanym. Contemplatio et vita activa tu zyskiwały słuszną równowa­
gę. Dlatego nigdy nie utraciłaś tej « najlepszej cząstki » — obecności
Chrystusa. Dziś chcemy razem z tobą, Jadwigo, uklęknąć u stóp wawelskie­
go krzyża, aby usłyszeć echo tej lekcji miłości, której ty słuchałaś. Od Cie­
bie chcemy się uczyć, jak ją wypełniać w naszych czasach.
8
4. « Wiecie, że władcy narodów uców uciskają je, a wielcy dają im od­
czuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by chciał między wami
stać się wielkim, niech będzie waszym sługą ». Głęboko wniknęły w świa­
domość młodej władczyni z rodu Andegawenów te słowa Chrystusa.
Najgłębszym rysem jej krótkiego życia, a zarazem miarą jej wielkości jest
duch służby. Swoją pozycję społeczną, swoje talenty, całe swoje życie
prywatne całkowicie oddała na służbę Chrystusa, a gdy przypadło jej w ud­
ziale zadanie królowania, a swe życie również na służbę powierzonego jej ludu.
Duch służby ożywiał jej społeczne zaangażowanie. Z rozmachem
zagłębiała się w życie polityczne swej epoki. A przy tym ona, córka króla
Węgier, potrafiła łączyć wierność chrześcijańskim zasadom z konsekwencją
w bronieniu polskiej racji stanu. Podejmując wielkie dzieła na forum pań9
8
0
Por. Łk 10, 42.
Por. Mt 20, 25-26,
Acta Ioannis Pauli Pp. II
397
stwowym i międzynarodowym, niczego nie pragnęła dla siebie. Wszelkim
materialnym i duchowym dobrem hojnie ubogacała swą drugą ojczyznę.
Biegła w kunszcie dyplomatycznym, położyła podwaliny pod wielkość XVwiecznej Polski. Ożywiała religijną i kulturalną współpracę między naroda­
mi, a jej wrażliwość na krzywdy społeczne wielekroć była sławiona przez
poddanych.
Z jasnością, która po dzień dzisiejszy oświeca całą Polskę, wiedziała, że
tak siła państwa, jak siła Kościoła mają swoje źródło w starannej edukacji
narodu; że droga do dobrobytu państwa, jego suwerenności i uznania
w świecie wiedzie przez prężne uniwersytety. Dobrze też wiedziała J adwiga,
iż wiara poszukuje zrozumienia, wiara potrzebuje kultury i kulturę tworzy,
żyje w przestrzeni kultury. I niczego nie szczędziła, aby ubogacić Polskę
w całe duchowe dziedzictwo zarówno czasów starożytnych, jak i wieków
średnich. Nawet swoje królewskie berło oddała Uniwersytetowi, sama zaś
posługiwała się pozłacanym berłem drewnianym. Fakt ten, mając konkret­
ne znaczenie, jest także wielkim symbolem. Za życia nie królewskie in­
sygnia, ale siła ducha, głębia umysłu, wrażliwość serca dawały jej autorytet
i posłuch. Po śmierci jej ofiara zaowocowała bogactwem mądrości i rozkwi­
tem kultury zakorzenionej w Ewangelii. Za to szczególne dzieło J adwigi
dziękujemy dziś, gdy z dumą wracamy do owych sześciuset lat dzielących
nas od założenia Wydziału Teologicznego i odnowy Uniwersytetu w Krako­
wie — lat, rzec można, nieprzerwanej świetności nauki polskiej.
A gdybyśmy zdołali nawiedzić średniowieczne szpitale w Bieczu, w San­
domierzu, Sączu, na Stradomiu, dostrzeglibyśmy dzieła miłosierdzia, któ­
rych wiele podjęła polska władczyni. W nich chyba najwymowniej realizo­
wała wezwanie Chrystusa do miłowania czynem i prawdą.
5.
Ergo, felix Cracovia,
Sacro
dotata
corpore,
Deum,
qui fecit
Benedic
omni
omnia,
tempore.
« Raduj się dziś, Krakowie! » Raduj się, bo nadszedł wreszcie czas, że
wszystkie pokolenia twoich mieszkańców mogą oddać hołd wdzięczności
świętej Pani Wawelskiej. To właśnie głębi jej umysłu i serca zawdzięczasz,
królewska stolico, że stałaś się znaczącym w Europie ośrodkiem myśli, ko­
lebką kultury polskiej i pomostem pomiędzy chrześcijańskim Zachodem i
Wschodem, wnosząc niezbywalny wkład w kształt europejskiego ducha. Na
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
398
Uniwersytecie Jagiellońskim kształcili się i wykładali ci, którzy na cały
świat rozsławili imię Polski i tego miasta, ze znawstwem włączając się
w najważniejsze debaty swojej epoki. Dość wspomnieć wielkiego rektora
krakowskiej Wszechnicy — Pawła Włodkowica, który już na początku XV
wieku kładł podwaliny pod nowożytną teorię praw człowieka, czy Mikołaja
Kopernika, którego odkrycia dały początek nowemu spojrzeniu na kształt
stworzonego kosmosu.
A czy nie powinien Kraków, a wraz z nim Polska cała, dziękować za to
dzieło J adwigi, które przyniosło najwspanialszy owoc — owoc życia świę­
tych studentów i profesorów? Sów? Stają więc między nami dziś te wielkie
postaci Bożych mężów, wszystkie pokolenia — od Jana z Kęt i Stanisława
Kazimierczyka po błogosławionego J ózefa Sebastiana Pelczara i Sługę Boże­
go Józefa Bilczewskiego — aby włączyć się w nasz hymn uwielbienia Boga
za to, że dzięki ofiarnemu dziełu królowej J adwigi to miasto stało się koleb­
ką świętych.
Raduj się, Krakowie! Cieszę się, że mogę dzisiaj dzielić tę twoją radość
będąc tu, na krakowskich Błoniach, wraz z twoim arcybiskupem, kar­
dynałem Franciszkiem, jego biskupami pomocniczymi, biskupami seniora­
mi, z kapitułami katedry i kolegiaty św. Anny, z kapłanami, osobami życia
konsekrowanego oraz z całym Ludem Bożym. Jakże pragnąłem przybyć tu
i w imieniu Kościoła uroczyście zapewnić cię, Krakowie, umiłowane moje
miasto, że nie myliłoś się, nie myliłoś się od wieków czcząc Jadwigę jako
świętą. Dziękuję Bożej Opatrzności, że jest mi to dane — że dane mi jest
wpatrywać się razem z wami w tę postać jaśniejącą Chrystusowym bla­
skiem i uczyć się, co to znaczy, że « miłość jest największa ».
Dziękuję wszystkim polskim biskupom, całemu Episkopatowi z księ­
dzem Kardynałem Prymasem na czele i wszystkim biskupom gościom, kar­
dynałom i biskupom z Rzymu, z krajów sąsiednich, zwłaszcza z Węgier,
Czech, Słowacji, Litwy. Bardzo cenna jest dla nas wasza obecność, drodzy
bracia, w dniu dzisiejszym.
6. « Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą! » — tak pisze
Apostoł. Bracia i Siostry! Uczmy się w szkole św. Jadwigi królowej, jak
wypełniać to przykazanie miłości. Zastanawiajmy się nad « polską prawdą ».
Rozważajmy, czy jest szanowana w naszych domach, w środkach społeczne­
go przekazu, urzędach publicznych, parafiach. Czy nie wymyka się niekie10
10
1 J 3, 18.
Acta Ioannis Pauli Pp
II
399
dy ukradkiem pod naporem okoliczności? Czy nie jest wykrzywiana, upra­
szczana? Czy zawsze jest w służbie miłości?
Zastanawiajmy się nad « polskim czynem ». Rozważajmy, czy jest podej­
mowany roztropnie. Czy jest systematyczny, wytrwały? Czy jest odważny i
wielkoduszny? Czy jednoczy, czy też dzieli ludzi? Czy nie uderza w kogoś
nienawiścią albo pogardą? A może tego czynu miłości, polskiego, chrześ­
cijańskiego czynu jest zbyt mało? (por. St. Wyspiański, Wesele).
« Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą! »
Przed dziesięcioma laty w Encyklice o problemach współczesnego świata
napisałem, iż « każdy kraj winien odkryć i jak najlepiej wykorzystać prze­
strzeń własnej wolności ». Wówczas stał przed nami problem « odkrycia
wolności ». Teraz Opatrzność stawia nam nowe zadanie: miłować i służyć.
Miłować czynem i prawdą. Św. Jadwiga Królowa uczy nas tak właśnie ko­
rzystać z daru wolności. Ona wiedziała, że spełnieniem wolności jest miłość,
dzięki której człowiek gotów jest zawierzyć siebie Bogu i braciom, do nich
przynależeć. Zawierzyła więc Chrystusowi i narodom, które pragnęła do
Niego przyprowadzić, swoje życie i swoje królowanie. Całemu narodowi dała
przykład umiłowania Chrystusa i człowieka — człowieka spragnionego zarówno
wiary, jak i nauki, jak też codziennego chleba i odzienia. Zechciejmy i dzi­
siaj czerpać z tego przykładu, ażeby radość z daru wolności była pełna.
u
Święta nasza królowo, Jadwigo, ucz nas dzisiaj — na progu trzeciego
tysiąclecia — tej mądrości i tej miłości, którą uczyniłaś drogą swojej świę­
tości. Zaprowadź nas, Jadwigo, przed wawelski krucyfiks, abyśmy jak ty
poznali, co znaczy miłować czynem i prawdą, i co znaczy być prawdziwie
wolnym. Weź w opiekę swój naród i Kościół, który mu służy, i wstawiaj się
za nami u Boga, aby nie ustała w nas radość. Raduj się, raduj się, matko
Polsko! Gaudę, mater Polonia! Amen.
III
In oppido « Krosno » habita occasione oblata canonizationis beati Ioannis de Dukla.*
1. « Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił ».
Te słowa proroka Izajasza z pierwszego czytania zostały wypowiedziane
przez Pana J ezusa w Nazarecie u początku Jego publicznej działalności:
x
11
Sollicitudo rei socialis, 44.
* Die 10 Iunii 1997
Iz 61, 1.
1
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
400
« Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić
dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać
wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski Pań­
skiej ». Owego dnia, w synagodze, Jezus ogłosił spełnienie tych słów. To
Jego właśnie namaścił Duch Święty, dla wypełnienia misji mesjańskiej. Te
prorocze słowa można również odnieść do tych wszystkich, którzy są po­
wołani i posłani przez Boga, aby kontynuować misję Chrystusa. Można te
słowa też odnieść z pewnością do Jana z Dukli, którego dane mi jest dzisiaj
zaliczyć w poczet świętych Kościoła.
Dziękuję Bogu za to, że kanonizacja błogosławionego J ana z Dukli może
mieć miejsce na jego rodzinnej ziemi. Imię jego, a zarazem chwała jego
świętości związane są na zawsze z Duklą, starym, niewielkim miastem,
położonym u stóp Cergowej oraz pasma Beskidu Średniego. Te góry i to
miasto są mi dobrze znane z dawnych lat. Wędrowałeowałem tędy wielo­
krotnie albo w stronę Bieszczad, albo też w kierunku przeciwnym, od Bie­
szczad, poprzez Beskid Niski, aż do Krynicy. Mogłem też poznać tutejszych
ludzi, uprzejmych i gościnnych, chociaż czasem trochę zdziwionych groma­
dą młodzieży wędrującej z ciężkimi plecakami po górach. Cieszę się, że
mogłem jeszcze tu powrócić, i właśnie tu pod Cergową ogłosić świętym
Kościoła katolickiego waszego rodaka i ziomka.
2
Jan z Dukli jest jednym z wielu świech i błogosławionych, którzy wyro­
śli na ziemi polskiej w ciągu XIV i XV stulecia. Byli oni wszyscy związani
z królewskim Krakowem. Przyciągał ich krakowski Wydział Teologiczny,
powstały za sprawą królowej Jadwigi przy końcu XIV wieku. Ożywiali
miasto uniwersyteckie tchnieniem swojej młodości i swojej świętości, a
stamtąd wędrowali na wschód. Przede wszystkim drogi ich wiodły do Lwo­
wa, tak jak J ana z Dukli, którego większa część życia upłynęła w tym
wielkim mieście i ośrodku złączonym z Polską bardzo bliskimi więzami
zwłaszcza od czasów Kazimierza Wielkiego. J est św. Jan z Dukli patronem
miasta Lwowa i całej lwowskiej ziemi.
Poprzez swoją kanonizację będzie już na zawsze związany nie tylko
z miastem, gdzie ta kanonizacja się odbywa — z Krosnem nad Wisłokiem,
ale także z Przemyślem i z archidiecezją przemyską, której pasterza,
arcybiskupa Józefa Michalika, witam serdecznie. Wraz z nim witam jego
poprzednika, arcybiskupa Ignacego Tokarczuka, którego imię wpisało się
w sposób szczególny w dzieje współczesnego Kościoła w Polsce. Kościół w
2
Iz 61, 1-2
Acta Ioannis Pauli Pp. II
401
Polsce nie może zapomnieć jego wielkiej odwagi w okresie rządów komuni­
stycznych, a przede wszystkim tej determinacji, jaką wykazał w zmagania­
ch się o wznoszenie potrzebnych Kościołowi w Polsce budowli sakralnych.
Raduję się, że przy tej okazji dane mi jest raz jeszcze spotkać księdza ar­
cybiskupa, z którym wiele mnie łączyło w okresie, kiedy byłem metropolitą
krakowskim. Serdecznie pozdrawiam długoletniego biskupa pomocniczego,
dzisiaj seniora — biskupa Bolesława, oraz obecnego biskupa pomocniczego
metropolity przemyskiego — biskupa Stefana.
Cieszę się z obecności metropolity Iwana Martyniaka i biskupów obrząd­
ku greckokatolickiego. W szczególny sposób raduję się obecnością arcybi­
skupa Mariana Jaworskiego ze Lwowa, w którym się urodził i wychował, a
do którego powrócił jako pasterz odradzającego się Kościoła — do tego
miasta słusznie nazywanego semper fidelis. Pozdrawiam wszystkich bisku­
pów metropolii przemyskiej i lwowskiej, a także obecnych licznie kapłanów
diecezjalnych i zakonnych, siostry zakonne i was, umiłowani bracia i sio­
stry, mieszkańcy tej ziemi, która mnie tak wiele razy gościła i którą ko­
cham całym sercem.
Wszyscy radujemy się z obecności biskupów­władyków Kościoła
wschodniego, zarówno katolików, jak i prawosławnych, razem z ich
kapłanami, zakonami i wiernymi. Radujemy się wreszcie z obecności gości
zagranicznych, których już na początku arcybiskup przemyski pozdrowił.
2. Kiedy dziś dokonujemy kanonizacji Jana z Dukli, wypada nam
spojrzeć na powołanie tego duchowego syna św. Franciszka i na jego
posłannictwo w szerszym kontekście dziejów. Oto Polska już cztery wieki
wcześniej przyjęła chrześcijaństwo. Prawie czterysta lat minęło od czasu,
kiedy działał w Polsce św. Wojciech. Kolejne stulecia naznaczone były mę­
czeństwem św. Stanisława, dalszym postępem ewangelizacji i rozwojem Ko­
ścioła na naszych ziemiach. Było to związane w znacznej mierze z działal­
nością benedyktynów. Począwszy od XIII wieku przybywają do Polski
synowie św. Franciszka z Asyżu. Ruch franciszkański znalazł na naszych
ziemiach bardzo podatny grunt. Zaowocował też całym szeregiem świętych i
błogosławionych, którzy czerpiąc ze wzoru Biedaczyny z Asyżu ożywiali
polskie chrześcijaństwo duchem ubóstwa i braterskiej miłości. Z tradycją
ewangelicznego ubóstwa i prostoty życia łączyli wiedzę i mądrość, co miało
z kolei skutki w ich pracy duszpasterskiej. Można powiedzieć, iż dogłębnie
przejęjęli się oni tymi słowami św. Pawła, które słyszeliśmy dzisiaj w dru­
gim czytaniu z Listu do Tymoteusza. Apostoł pisze: « Zaklinam cię wobec
402
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądzPCywych i umarłych, i na J ego
pojawienie się, i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę, nie w po­
rę, wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć
nauczasz ». Ta zdrowa nauka, która już w czasach św. Pawła była nieodzo­
wna, była też nieodzowna w tym okresie, kiedy żył i działał J an z Dukli. I
wówczas bowiem nie brakowało takich, którzy zdrowej nauki nie znosili, ale
według własnych pożądań sami sobie mnożyli nauczycieli, odwracali się od
słuchania prawdy, a zwracali — jak pisze Apostoł — ku zmyślonym opo­
wiadaniom.
Tych samych trudności nie brakuje i teraz. Przyjmijmy więc słowa
Pawłowe, jak gdyby wypowiedziane życiem św. Jana z Dukli — wypowie­
dziane do nas wszystkich i do każdego, w szczególności do kapłanów i za­
konników, i zakonnic: « Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj
dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie! ».
« Jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie
waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie
wywyższony ». Oto cały ewangeliczny program, który w swoim życiu
urzeczywistnił św. Jan z Dukli. Jest to program chrystocentryczny. Jezus
Chrystus był dla niego jedynym Nauczycielem. Naśladując bez reszty
przykład swego Mistrza i Pana, nade wszystko pragnął służyć. Oto Ewange­
lia mądrości, miłości i pokoju. Taką Ewangelię Jan urzeczywistniał w
swoim całym życiu. A dzisiaj to ewangeliczne życie Jana z Dukli doczekało
się chwały ołtarzy. Na swojej rodzinnej ziemi zostaje ogłoszony świętym
Kościoła powszechnego. J ego kanonizacja znajduje się na drodze, którą cały
Kościół podąża do kresu drugiego milenium od narodzenia Chrystusa. Wraz
z wszystkimi, którzy Kościół w Polsce wprowadzają w tertio millennio adve­
niente, wraz ze św. Wojciechem, ze św. Stanisławem, ze św. królową Jadwi­
gą, staje również on — św. Jan z Dukli. A jego kanonizacja, jego świętość
jest nowym bogactwem Kościoła na ojczystej ziemi. J est też chyba jakimś
szczególnym dodatkiem do ślubów Jana Kazimierza, które kiedyś złożył on
wobec Matki Bożej Łaskawej w katedrze lwowskiej.
3
4
5
6
3. Umiłowani Bracia i Siostry, w tym miejscu, z którego widać zielone
łany zbóż, które wkrótce bielejąc zaczną zapraszać rolnika do znojnej pracy
3
4
5
6
Por. 2 Tm 4, 1-2.
Por tamże, 4, 3-4.
Tamże, 4, 5.
Mt 23, 10-12.
Acta Ioannis Pauli Pp,, II
403
« dla chleba » — w tym miejscu pragnę przywołać słowa króla J ana Kazi­
mierza wypowiedziane w ów historyczny dzień ślubów. Wyrażały one wiel­
ką troskę o cały naród, pragnienie sprawiedliwości i wolę złagodzenia cięża­
rów, jakie przygniatały jego poddanych, zwłaszcza ludzi pracujących na roli.
Pragnę dzisiaj, podczas kanonizacji Jana z Dukli, syna tej ziemi, oddać
hołd pracy rolnika. Pochylam się ze czcią nad tą bieszczadzką ziemią, która
doznała w historii wielu cierpień wśród wojen i konfliktów, a dzisiaj jest
doświadczana trudnościami — szczególnie brakiem pracy. Pragnę oddać
hołd miłości rolnika do ziemi, bo ta miłość zawsze stanowiła mocny filar,
na którym opierała się narodowa tożsamość. W chwilach wielkich zagrożeń,
w momentach najbardziej dramatycznych w dziejach narodu ta miłość,
przywiązanie do ziemi okazywały się niezmiernie ważne w zmaganiu o prze­
trwanie. Dzisiaj, w czasach wielkich przemian, nie wolno o tym zapominać.
Oddaję dzisiaj hołd spracowanym rękom polskiego rolnika. Tym rękom,
które z trudnej, ciężkiej ziemi wydobywały chleb dla kraju, a w chwilach
zagrożenia były gotowe tej ziemi strzec i bronić.
Pozostańcie wierni tradycjom waszych praojców. Oni podnosząc wzrok
znad ziemi ogarniali nim horyzont, gdzie niebo łączy się z ziemią, i do nie­
ba zanosili modlitwę o urodzaj, o ziarno dla siewcy i ziarno dla chleba. Oni
w Imię Boże rozpoczynali każdy dzień i każdą swoją pracę i z Bogiem swo­
je rolnicze dzieło kończyli. Pozostańcie wierni tej prastarej tradycji! Ona
wyraża najgłębszą prawdę o sensie i owocności waszej pracy.
Tak bardzo jesteście podobni do ewangelicznego siewcy. Szanujcie każde
ziarno zboża kryjące w sobie cudowną moc życia. Uszanujcie również ziar­
no słowa Bożego. Niech z ust polskiego rolnika nie znika to piękne pozdro­
wienie « Szczęść Boże! », « Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! »
Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życze­
nia. W nich zawarta jest nasza chrześcijańska godność. Nie dopuśćcie, aby
ją wam odebrano — bo próbuje się to robić! Świat pełen jest zagrożeń. Do­
cierają one poprzez środki przekazu także do polskiej wsi. Twórzcie kulturę
wsi, w której obok nowych wymiarów, jakie niosą czasy, pozostanie — jak
u dobrego gospodarza — miejsce na rzeczy dawne, uświęcone tradycją,
potwierdzone przez prawdę wieków.
Obejmując sercem tę ziemię, pragnę też podziękować wam za trud bu­
dowania świątyń. Często z waszego rolniczego mozołu umieliście wydobyć
ów wdowi grosz, by Chrystus w tym zakątku Polski miał swoje miejsce.
Bóg wam zapłać za te kościoły, za te piękne kościoły — owoc pracy rąk
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
404
waszych i owoc waszej wiary. Jakżeż głębokiej wiary! « Będę na wieki sławił
łaski Pana » — śpiewaliśmy przed chwilą w śpiewie międzylekcyjnym. Bu­
dowaliście te nowe świątynie właśnie po to, abyście wy sami i następne po­
kolenia mieli gdzie sławić łaski Pana.
Trzeba mocno uchwycić się Chrystusa — Dobrego Siewcy, i iść za Jego
głosem po drogach, które nam wskazuje. A są to drogi różnych i wielora­
kich inicjatyw, których dzisiaj jest w Polsce coraz więcej. Wiem, że wkłada
się wiele wysiłku w promocję grup i instytucji dobroczynnych, dających
świadectwo solidarności z potrzebującymi pomocy w kraju i poza jego gra­
nicami. Tej pomocy sami w trudnych latach doświadczaliśmy — trzeba,
abyśmy umieli ją odwzajemniać, pamiętając o innych. Dzisiaj naszej
Ojczyźnie potrzebny jest katolicki laikat, apostolstwo świeckich, ów Boży
Lud, na który czeka Chrystus i Kościół. Potrzebni są ludzie świeccy rozu­
miejący potrzebę stałej formacji wiary. Jakże dobrze się stało, iż została
przywrócona do życia w Kościele na polskiej ziemi Akcja Katolicka, która
w waszej archidiecezji, podobnie jak w innych diecezjach, staje się obok
różnych ruchów i wspólnot modlitewnych szkołą wiary. Idźcie odważnie tą
drogą, pamiętając, że im większe będzie wasze zaangażowanie w nową
ewangelizację i w życie społeczne, tym większa powstaje potrzeba duchowo­
ści, tego wewnętrznego związku z Chrystusem i Kościołem, owego zjedno­
czenia aż do przeniknięcia łaską każdego poruszenia serca, aż do świętości.
7
4. Umiłowani Bracia i Siostry! Ziemia, na której stoimy, jest przesią­
knięta i nabrzmiała świętością Jana z Dukli. Ten święty zakonnik piękną
bieszczadzką ziemię nie tylko rozsławił, ale przede wszystkim uświęcił. J e­
steście spadkobiercami tego uświęcenia. Krocząc po tej ziemi, nakładacie na
jego drogi wasze drogi życiowe. Tutaj odczuwamy wszyscy w tajemniczy
sposób owo « bogactwo chwały J ezusa Chrystusa objawiającej się w Jego
świętych », o których pisał Apostoł Paweł. Wydała bowiem ta ziemia wielu
autentycznych świadków Chrystusa, ludzi, którzy wrzy w pełni zawierzyli
Panu Bogu i poświęcili swoje życie dla głoszenia Ewangelii. Idźcie ich śla­
dami! Wpate się w ich życie! Naśladujcie ich czyny, « aby świat widział wa­
sze dobre uczynki i chwalił Boga, który jest w niebie ». Niech ta wiara, ja­
8
9
7
8
9
Por. Ps 89 [ 88], 2.
Por. Ef 1, 18.
Por. Mt 5, 16
Acta Ioannis Pauli Pp. II
405
ką św. Jan zasiał w sercach waszych praojców, rozrośnie się w drzewo świę­
tości i niech « przynosi owoc obfity, i niech owoc ten trwa ».
Na tej drodze niech wam towarzyszy Matka Chrystusa, czczona w licznych
sanktuariach tej ziemi. Za chwilę włożę korony na wizerunki Matki Bożej z
Haczowa, Jaślisk, Wielkich Oczu. Niech będzie to wyrazem naszej czci dla
Maryi oraz nadziei, że swoim wstawiennictwem dopomoże nam wypełniać
wolę Bożą do końca. Nauczyliśmy się w okresie tysiąclecia chrztu śpiewać:
« Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam » (Apel
Jasnogórski). Radujemy się, że wespół z nami czuwają wszyscy święci pa­
tronowie polscy. Radujemy się i prosimy za naród polski i Kościół na na­
szej ziemi — tertio millennio adveniente.
«Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo. (...) Weź w opiekę naród cały,
który żyje dla Twej chwały ». Amen.
10
IV
In foro S. Petri habita occasione oblata beatificationis quinque servorum Dei.*
1. « Maestro buono, che cosa devo fare per avere la vita eterna? ».*
Questa domanda, che nell'odierno testo evangelico viene posta da un
giovane, nel corso dei secoli è stata rivolta a Cristo da innumerevoli genera­
zioni di uomini e donne, giovani e anziani, chierici e laici.
« Che cosa devo fare per avere la vita eterna? ». E l'interrogativo fonda­
mentale di ogni cristiano. Conosciamo bene la risposta di Cristo. Egli ricor­
da al suo interlocutore innanzitutto l'osservanza dei Comandamenti: « Non
uccidere, non commettere adulterio, non rubare, non dire falsa testimonian­
za, non frodare, onora il padre e la madre ». Il giovane replica con entusia­
smo: « Maestro, tutte queste cose le ho osservate fin dalla mia giovinezza ».
A quel punto, sottolinea il Vangelo, il Signore lo guarda con amore ed ag­
giunge: «Una cosa sola ti manca: va', vendi quello che hai e dallo ai poveri
ed avrai un tesoro in cielo; poi vieni e seguimi ». Il giovane, però, leggiamo
2
3
10
Por. J 15, 5,
* Die 12 Octobris 1997.
' Mc 10, 17.
Ib id,, 10, 19; cf, Es 20, 12-16.
Mc 10, 20.
2
3
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
406
nel seguito del racconto, « rattristatosi per quelle parole, se ne andò afflitto,
poiché aveva molti beni ».
4
2. I nuovi Beati, oggi elevati alla gloria degli altari, hanno invece accol­
to con prontezza ed entusiasmo l'invito di Cristo: « Vieni e seguimi! » e
l'hanno seguito sino alla fine. Si è così rivelata in loro la potenza della gra­
zia di Dio e nella loro esistenza terrena sono giunti a compiere persino
quanto umanamente sembrava impossibile. Avendo riposto ogni fiducia in
Dio, tutto per loro è divenuto possibile. Ecco perché sono oggi lieto di pre­
sentarli come esempi della fedele sequela di Cristo. Essi sono: Elias del So­
corro Nieves, martire, Sacerdote professo dell'Ordine di Sant'Agostino; Gio­
vanni Battista Piamarta, Sacerdote della diocesi di Brescia; Domenico Lentini, Sacerdote della diocesi di Tursi-Lagonegro; Maria di Gesù, al secolo
Emilie d'Hooghvorst, Fondatrice dell'Istituto delle Suore di Maria Ripara­
trice; Maria Teresa Fasce, Monaca professa dell'Ordine di sant'Agostino.
3. « Allora Gesù, fissatolo, lo amò ». Queste parole del testo evangelico
evocano l'esperienza spirituale ed apostolica del sacerdote Giovanni Piamar­
ta, Fondatore della Congregazione della Sacra Famiglia di Nazareth, che
oggi contempliamo nella gloria celeste. Anch'egli, seguendo l'esempio di Cri­
sto, seppe portare tanti fanciulli e giovani ad incontrare lo sguardo amoroso
ed esigente del Signore. Quanti, grazie alla sua opera pastorale, poterono
avviarsi con gioia nella vita avendo appreso un mestiere e soprattutto
avendo potuto incontrare Gesù ed il suo messaggio di salvezza! L'opera
apostolica del novello Beato è poliedrica ed abbraccia molti campi del vive­
re sociale: dal mondo del lavoro a quello agricolo, dall'educazione scolastica
al settore dell'editoria. Egli ha lasciato una grande impronta di sé nella
Diocesi di Brescia e nell'intera Chiesa.
5
Dove questo straordinario uomo di Dio attingeva l'energia sufficiente
per la sua molteplice attività? La risposta è chiara: la preghiera assidua e
fervorosa era la sorgente dell'ardore apostolico instancabile e dell'attrattiva
benefica che esercitava su tutti coloro che avvicinava. Egli stesso afferma­
va, come ricordano le testimonianze dei contemporanei: « Con la preghiera
si diviene forti della medesima fortezza di Dio... Omnia possum». Tutto è
possibile con Dio, per Lui e con Lui.
4
5
Me 10, 21-22.
Ibid., 10, 21.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
407
4. « Sia su di noi la bontà del Signore, nostro Dio ». La consapevolezza
profonda della bontà del Signore animava il beato Domenico Lentini, il
quale nella sua predicazione itinerante non si stancava di proporre l'invito
alla conversione e al ritorno a Dio. Per questo la sua attività apostolica era
accompagnata dall'assiduo ministero del confessionale. Sapeva bene, infatti,
che nella celebrazione del sacramento della Penitenza il sacerdote diviene
dispensatore della misericordia divina e testimone della nuova vita che na­
sce grazie al pentimento del penitente ed al perdono del Signore.
Sacerdote dal cuore indiviso, seppe coniugare la fedeltà a Dio con la fedeltà
all'uomo. Con ardente carità si rivolse in particolare ai giovani, che educa­
va ad essere saldi nella fede, ed ai poveri, ai quali offriva tutto ciò di cui
disponeva con un'assoluta fiducia nella divina Provvidenza. La totale dedi­
zione al ministero fece di lui, secondo l'espressione del mio venerato Prede­
cessore il Papa Pio XI, « un prete ricco solo del suo sacerdozio ».
6
5. Dans la deuxième Lecture de la liturgie, nous avons entendu: «Elle
est vivante, la parole de Dieu..., elle pénètre au plus profond de l'âme».
Emilie d'Hooghvorst a accueilli cette parole au plus profond d'elle-même.
Apprenant à se soumettre à la volonté de Dieu, elle réalise d'abord la mis­
sion de tout couple chrétien: faire de son foyer « un sanctuaire de l'Église à
la maison ». Devenue veuve et animée par le désir de participer au mys­
tère pascal, Mère Marie de Jésus fonde la Société de Marie réparatrice. Par
sa vie d'oraison, elle nous rappelle que, dans l'adoration eucharistique où
nous puisons à la source de la vie qui est le Christ, nous trouvons la force
pour la mission quotidienne. Que chacun de nous, quel que soit son état de
vie, sache « écouter la voix du Christ », « qui doit être la règle de notre exis­
tence », comme elle aimait à le dire!
7
8
Cette béatification est aussi pour les religieuses de Marie réparatrice un
encouragement à poursuivre leur apostolat, par une attention renouvelée
aux hommes de ce temps. Selon leur charisme propre, elles répondront à
leur mission: éveiller la foi chez nos contemporains et les aider dans leur
croissance spirituelle, participant ainsi activement à l'édification de l'Église.
6. A los discípulos, asombrados ante las dificultades para entrar en el
Reino, Jesús les advierte: « es imposible para los hombres, no para Dios.
6
7
8
Salmo resp.
He 4, 12.
Apostolicam actuositatem, 11.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
408
Dios lo puede todo ». Acogió este mensaje el Padre Elias del Socorro Nie­
ves, sacerdote agustino, que hoy sube a la gloria de los altares como mártir
de la fe. La total confianza en Dios y en la Virgen del Socorro, de quien
era muy devoto, caracterizó toda su vida y su ministerio sacerdotal, ejerci­
do con abnegación y espíritu de servicio, sin dejarse vencer por los obstácu­
los, los sacrificios o el peligro. Este fiel religioso agustino supo transmitir la
esperanza en Cristo y en la Providencia divina.
La vida y el martirio del Padre Nieves, que no quiso abandonar a sus
fieles a pesar del riesgo que corría, son por sí mismas una invitación a re­
novar la fe en Dios que todo lo puede. Afrontó la muerte con entereza,
bendiciendo a sus verdugos y dando testimonio de su fe en Cristo. La Igle­
sia en México cuenta hoy con un nuevo modelo de vida y poderoso interce­
sor que le ayudará a renovar su vida cristiana; sus hermanos agustinos tie­
nen un ejemplo más que imitar en su constante búsqueda de Dios en fra­
ternidad y en el servicio al Pueblo de Dios; para toda la Iglesia es una
muestra elocuente de los frutos de santidad que el poder de la gracia de
Dios produce en su seno.
9
7. La prima Lettura, tratta dal Libro della Sapienza, ci ricorda che la
sapienza e la prudenza scaturiscono dalla preghiera: « Pregai e mi fu elargi­
ta la prudenza, implorai e venne in me lo spirito della sapienza ». Queste
parole ben si applicano alla vicenda terrena di un'altra novella Beata, Ma­
ria Teresa Fasce, la quale visse nella costante contemplazione del mistero di
Cristo. La Chiesa la indica oggi come fulgido esempio di sintesi vivente tra
vita contemplativa e umile testimonianza di solidarietà verso gli uomini,
specialmente verso i più poveri, umili, abbandonati, sofferenti.
10
La Famiglia agostiniana vive oggi una giornata straordinaria, perché ve­
de uniti nella gloria degli altari i rappresentanti dei due rami dell'Ordine,
quello apostolico con il beato Elias del Socorro Nieves e quello contemplati­
vo con la beata Maria Teresa Fasce. Il loro esempio costituisce per i religio­
si e le religiose agostiniani motivo di letizia e di legittima soddisfazione.
Possa questo giorno essere anche provvidenziale occasione per un rinnovato
impegno nella totale e fedele consacrazione a Dio e nel generoso servizio ai
fratelli.
9
10
Me 10, 27.
Sap 7, 7,
Acta Ioannis Pauli Pp
II
409
8. «Perché mi chiami buono? Nessuno è buono, se non Dio solo». Cia­
scuno di questi nuovi Beati ha udito questa essenziale puntualizzazione di
Cristo ed ha capito dove cercare l'originaria fonte della santità. Dio è la
pienezza del bene che tende per se stesso a diffondersi: « Bonum est diffusivum sui ». Il sommo Bene vuole donare se stesso e rendere a sé somiglianti
quanti lo cercano con cuore sincero. Egli desidera santificare coloro che so­
no disposti a lasciare ogni cosa per seguire il Figlio suo incarnato.
Il primo scopo di questa Celebrazione è dunque quello di lodare Dio,
fonte di ogni santità. Rendiamo gloria al Padre, al Figlio ed allo Spirito
Santo, poiché i nuovi Beati, battezzati nel nome della Santissima Trinità,
hanno collaborato con perseverante eroismo con la grazia di Dio. Divenuti
pienamente partecipi della vita divina, essi contemplano ora la gloria del
Signore faccia a faccia, godendo i frutti delle beatitudini proclamate da Ge­
sù nel « Discorso della montagna »: « Beati i poveri in spirito, perché di essi
è il Regno dei cieli ». Sì, il Regno dei cieli appartiene a questi fedeli servi
di Dio, che hanno seguito Cristo sino alla fine, fissando lo sguardo su di
Lui. Con la loro esistenza essi hanno reso testimonianza a Colui che per loro
e per tutti è morto in Croce ed è risorto.
Gioisce la Chiesa tutta intera, madre dei santi e dei beati, grande fami­
glia spirituale degli uomini chiamati a partecipare alla vita divina.
Insieme con Maria, Madre di Cristo e Regina dei Santi, insieme con i
nuovi Beati proclamiamo la santità di Dio: « Santo, Santo, Santo il Signore
Dio dell'universo. Benedetto colui che viene nel nome del Signore. Osanna
nell'alto dei cieli ».
Amen!
11
12
13
V
Sancta Teresia a Iesu Infante Ecclesiae Doctor proclamatur.*
1. « Cammineranno i popoli alla tua luce». Nelle parole del profeta
Isaia già risuona, come fervida attesa e luminosa speranza, l'eco dell'Epifa­
nia. Proprio il collegamento con questa solennità ci permette di meglio per1
11
13
13
Me 10, 18.
San Tommaso d'Aquino, Summa Theol., I, q. 5, a. 4. ad 2.
Mt 5, 3.
* Die 19 Octobris 1997
Is 60, 3
1
28
- A. A
S
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
410
cepire il carattere missionario dell'odierna domenica. La profezia di Isaia,
infatti, allarga all'intera umanità la prospettiva della salvezza, e in tal mo­
do anticipa il gesto profetico dei Magi dell'Oriente che, recandosi ad adora­
re il Bimbo divino nato a Betlemme, annunciano ed inaugurano l'adesione
dei popoli al messaggio di Cristo.
Tutti gli uomini sono chiamati ad accogliere nella fede il Vangelo che
salva. A tutti i popoli, a tutte le terre e le culture, la Chiesa è inviata:
«Andate... e ammaestrate tutte le nazioni, battezzandole nel nome del Pa­
dre e del Figlio e dello Spirito Santo, insegnando loro ad osservare tutto ciò
che vi ho comandato ». Queste parole, pronunciate da Cristo prima di sali­
re al cielo, unitamente alla promessa fatta agli Apostoli ed ai successori di
essere con loro sino alla fine del mondo, costituiscono l'essenza del manda­
to missionario: nella persona dei suoi ministri è Cristo stesso ad andare ad
gentes, verso quanti non hanno ancora ricevuto l'annuncio della fede.
2
3
4
2. Teresa Martin, Carmelitana scalza di Lisieux, desiderava ardentemen­
te di essere missionaria. E lo è stata, al punto da poter essere proclamata
Patrona delle Missioni. Gesù stesso le mostrò in quale modo avrebbe potuto
vivere tale vocazione: praticando in pienezza il comandamento dell'amore,
si sarebbe immersa nel cuore stesso della missione della Chiesa, sostenendo
con la forza misteriosa della preghiera e della comunione gli annunciatori
del Vangelo. Ella realizzava così quanto è sottolineato dal Concilio Vaticano
II, allorché insegna che la Chiesa è, per sua natura, missionaria. Non solo
coloro che scelgono la vita missionaria, ma tutti i battezzati, sono in qual­
che modo inviati ad gentes.
Per questo ho voluto scegliere l'odierna domenica missionaria per pro­
clamare Dottore della Chiesa universale santa Teresa di Gesù Bambino e
del Volto Santo: una donna, una giovane, una contemplativa.
5
3. A nessuno sfugge, pertanto, che oggi si sta realizzando qualcosa di
sorprendente. Santa Teresa di Lisieux non ha potuto frequentare una Uni­
versità e neppure studi sistematici. Morì in giovane età: e tuttavia da oggi
in poi sarà onorata come Dottore della Chiesa, qualificato riconoscimento
che la innalza nella considerazione dell'intera comunità cristiana ben al di
là di quanto possa farlo un « titolo accademico ».
2
3
4
5
Cf. Mt 2, 1-12.
Ibid., 28, 19-20.
Cf. ibid., 28, 20.
Cf. Ad gentes, 2.
Acta Ioannis Pauli Pp
II
411
Quando, infatti, il Magistero proclama qualcuno Dottore della Chiesa,
intende segnalare a tutti i fedeli, e in modo speciale a quanti rendono nella
Chiesa il fondamentale servizio della predicazione o svolgono il delicato
compito della ricerca e dell'insegnamento teologico, che la dottrina professa­
ta e proclamata da una certa persona può essere un punto di riferimento,
non solo perché conforme alla verità rivelata, ma anche perché porta nuova
luce sui misteri della fede, una più profonda comprensione del mistero di
Cristo. Il Concilio ci ha ricordato che, sotto l'assistenza dello Spirito Santo,
cresce continuamente nella Chiesa la comprensione del « depositum fidei », e
a tale processo di crescita contribuisce non solo lo studio ricco di contem­
plazione cui sono chiamati i teologi, né solo il Magistero dei Pastori, dotati
del « carisma certo di verità », ma anche quella « profonda intelligenza delle
cose spirituali » che è data per via di esperienza, con ricchezza e diversità di
doni, a quanti si lasciano guidare docilmente dallo Spirito di Dio. La Lumen gentium, da parte sua, insegna che nei Santi « Dio stesso ci parla ». E
per questo che, al fine dell'approfondimento dei divini misteri, che riman­
gono sempre più grandi dei nostri pensieri, va attribuito speciale valore al­
l'esperienza spirituale dei Santi, e non a caso la Chiesa sceglie unicamente
tra essi quanti intende insignire del titolo di « Dottore ».
6
7
4. Parmi les « Docteurs de l'Église », Thérèse de l'Enfant-Jésus et de la
Sainte-Face est la plus jeune, mais son itinéraire spirituel ardent montre
tant de maturité et les intuitions de la foi exprimées dans ses écrits sont si
vastes et si profondes, qu'ils lui méritent de prendre place parmi les grands
maîtres spirituels.
Dans la Lettre apostolique que j'ai écrite à cette occasion, j'ai souligné
quelques aspects saillants de sa doctrine. Mais comment ne pas rappeler ici
ce que l'on peut en considérer comme le sommet, à partir du récit de la dé­
couverte bouleversante qu'elle fit de sa vocation particulière dans l'Église?
« La Charité — écrit-elle — me donna la clef de ma vocation. J'ai compris
que si l'Église avait un corps, composé de différents membres, le plus noble
de tous ne lui manquait pas, j'ai compris que l'Église avait un Cœur, et
que ce Cœur était brûlant d'Amour. J'ai compris que l'Amour seul faisait
agir les membres de l'Église, que si l'Amour venait à s'éteindre, les Apôtres
n'annonceraient plus l'Évangile, les Martyrs refuseraient de verser leur
sang... J'ai compris que l'Amour renfermait toutes les Vocations... Alors
6
Cf. Dei Verbum, 8.
7
N. 50.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
412
dans l'excès de ma joie délirante je me suis écriée: Jésus mon Amour... ma vo­
cation enfin je l'ai trouvée, ma vocation, c'est l'Amour! ». C'est là une page
admirable qui suffit à elle seule à montrer que l'on peut appliquer à sainte
Thérèse le passage de l'Évangile que nous avons entendu dans la liturgie de la
Parole: «Père, Seigneur du ciel et de la terre, je proclame ta louange: ce que
tu as caché aux sages et aux savants, tu l'as révélé aux tout-petits ».
8
9
5. Thérèse de Lisieux n'a pas seulement saisi et décrit la vérité profonde
de l'Amour comme le centre et le cœur de l'Église, mais elle l'a vécu inten­
sément dans sa brève existence. C'est justement cette convergence entre la
doctrine et l'expérience concrète, entre la vérité et la vie, entre l'enseigne­
ment et la pratique, qui resplendit avec une particulière clarté dans cette
sainte, et qui en fait un modèle attrayant spécialement pour les jeunes et
pour ceux qui sont à la recherche du vrai sens à donner à leur vie.
Devant le vide de tant de mots, Thérèse présente une autre solution,
l'unique Parole du salut qui, comprise et vécue dans le silence, devient une
source de vie renouvelée. A une culture rationaliste et trop souvent envahie
par un matérialisme pratique, elle oppose avec une désarmante simplicité la
« petite voie » qui, en revenant à l'essentiel, conduit au secret de toute exis­
tence: l'Amour divin qui enveloppe et pénètre toute l'aventure humaine.
En un temps comme le nôtre, marqué bien souvent par la culture de l'é­
phémère et de l'hédonisme, ce nouveau Docteur de l'Église se montre doué
d'une singulière efficacité pour éclairer l'esprit et le cœur de ceux qui ont
soif de vérité et d'amour.
6. Sainte Thérèse est présentée comme Docteur de l'Église le jour où
nous célébrons la Journée mondiale des Missions. Elle eut l'ardent désir de
se consacrer à l'annonce de l'Évangile et elle aurait voulu couronner son té­
moignage par le sacrifice suprême du martyre. On sait aussi avec quel in­
tense engagement personnel elle soutint le travail apostolique des Pères
Maurice Bellière et Adolphe Roulland, missionnaires l'un en Afrique et
l'autre en Chine. Dans son élan d'amour pour l'évangélisation, Thérèse
avait un seul idéal, comme elle le dit elle-même: « Ce que nous Lui deman­
dons, c'est de travailler pour sa gloire, c'est de l'aimer et de le faire aimer».
10
11
8
9
10
11
Ms B, 3 v ,.
Mt 11, 25.
Cf Ms B, 3 r°,
Lettre 220.
0
Acta Ioannis Pauli Pp. II
413
Le chemin qu'elle a parcouru pour arriver à cet idéal de vie n'est pas
celui des grandes entreprises réservées au petit nombre, mais c'est au con­
traire une voie à la portée de tous, la « petite voie », chemin de la confiance
et de la remise totale de soi-même à la grâce du Seigneur. Ce n'est pas une
voie à banaliser, comme si elle était moins exigeante. Elle est en réalité exi­
geante, comme l'est toujours l'Évangile. Mais c'est une voie où l'on est pé­
nétré du sens de l'abandon confiant à la miséricorde divine, qui rend léger
même l'engagement spirituel le plus rigoureux.
Par cette voie, où elle reçoit tout comme « grâce », par le fait qu'elle met
au centre de tout son rapport avec le Christ et son choix de l'amour, par la
place qu'elle donne aussi aux élans du cœur dans son itinéraire spirituel,
Thérèse de Lisieux est une sainte qui reste jeune, malgré les années qui
passent, et elle se propose comme un modèle eminent et un guide sur la
route des chrétiens pour notre temps qui arrive au troisième millénaire.
7. Grande è perciò la gioia della Chiesa, in questa giornata che corona le
attese e le preghiere di tanti che hanno intuito, con la richiesta del Dotto­
rato, questo speciale dono di Dio e ne hanno favorito il riconoscimento e
l'accoglienza. Desideriamo renderne grazie al Signore tutti insieme, e parti­
colarmente con i professori e gli studenti delle Università ecclesiastiche ro­
mane, che proprio in questi giorni hanno iniziato il nuovo Anno Accademico.
Sì, o Padre, ti benediciamo, insieme con Gesù, perché hai nascosto i
tuoi segreti « ai sapienti e agli intelligenti », e li hai rivelati a questa « picco­
la », che oggi nuovamente proponi alla nostra attenzione e alla nostra imita­
zione.
Grazie per la sapienza che le hai donato, facendone per tutta la Chiesa
una singolare testimone e maestra di vita!
Grazie per l'amore che hai riversato in lei, e che continua ad illuminare
e riscaldare i cuori, spingendoli alla santità!
Il desiderio che Teresa espresse di « passare il suo Cielo a far del bene
sulla terra », continua a compiersi in modo meraviglioso.
Grazie, o Padre, perché oggi a nuovo titolo ce la rendi vicina, a lode e
gloria del tuo nome nei secoli.
Amen!
12
13
12
13
Cf. i i i i l , 25
Opere Complete, p 1050.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
414
ALLOCUTIONES
I
Ad Namibiae episcopos habita.*
Dear Brothers
in
Christ,
1. In the love of the Saviour, I cordially greet the whole Church of God
in Namibia, and I welcome you, the Pastors of the Archdiocese of Windhoek, the Diocèse of Keetmanshoop and the Apostolic Vicariate of Rundu.
As an Episcopal Conference, this is first time that you have come to Rome
on your visit ad limina Apostolorum: to venerate the tombs of the blessed
Martyrs, Peter and Paul, whose blood sealed the unique service of this
"greatest and most ancient Church"; to "see Peter" in the person of his
Successor and to give an account of your stewardship. Together, we can
rejoice that the good seed of the Gospel is hearing a rieh harvest in your
country, so promising in its youthful vigour. The setting up of the Hierarchy in 1994, the establishment of diplomatie relations between Namibia
and the Holy See in 1996, and the recent formation of the Namibian
Catholic Bishops' Conference are positive signs that the Lord who began
his good work in you will bring it to completion.
1
2
3
4
As Pastors of the Church you are guardians and builders of ecclesial
communion, which has its deepest source in the sharing of believers in the
intimate life of the Trinity. A strong sense of ecclesial communion will enable you to carry out your pastoral ministry in a spirit of loving co-operation with the priests, Religious and lay people. As wise shepherds you have
a duty to promote the différent gifts and charisms, vocations and responsibilities, which the Spirit entrusts to the members of Christ's Body. At the
same time, you must discern prayerfully and prudently the authenticity of
the Spirit's actions, and work for the affective and effective communion
and co-operation of ail. Your ministry aims at gathering together the
5
* Die 14 Iunii 1997.
Saint Irenaeus, Adv. Haer., 3. 3. 2.
Cf. Gal 1:18.
Cf. Lk 16:2.
Cf. Phil 1:6.
Cf. Christifideles laici, 24
1
2
3
4
5
Acta Ioannis Pauli Pp. II
415
People of God as a brotherhood inspired by eharity, fírmly anchored on its
unique foundation, the living présence of Jesus Christ, the same yesterday,
today and for ever.
6
2. In this respect it is of special importance to foster among ail
Catholics in Namibia a lively sensé of shared responsibility for the Church's
mission and apostolate. Be ever Willing to listen to your priests and people,
to give prudent counsel and, with regard to the laity, to support them in
their vocation to "seek the Kingdom of God by engaging in temporal affairs and by ordering them according to the plan of God". I am confident
that for the good of the Church you will make every effort to prepare a
mature and responsible laity in "suitable centres and schools of biblical and
pastoral formation", where due attention is paid to "solid formation in the
Church's social doctrine". Encourage the lay faithful in the witness they
wish to give to honesty in public administration, respect for the rule of
law, solidarity with the poor, the advancement of the equal dignity of
women and the defence of human life from conception to naturai death.
7
8
3. You build the communion of your particular Churches with the help
above ali of those whom Saint Paul calis "God's fellow workers", the
priests, with whom you have bonds of brotherly and apostolic fraternity
forged by the grace of Holy Orders. Though too few in number to meet ali
your needs, they are doing God's work with generous commitment, striving
earnestly to offer a transparent image of Christ the High Priest. Fidei
Donum priests continue to represent "a unique sign of the bond of commu­
nion existing among the Churches", and I pray that their commitment to
Namibia will be strengthened. More numerous are the Religious priests,
whose présence is a great source of enrichment. The spiritual and apostolic
traditions of their Institutes make an invaluable contribution to your eccle­
sial life. Ever faithful to their founding charisms, consecrated men and
women show their genuine love for the Church by working "in full
9
10
11
Cf. Heb 13:8.
Lumen gentium, 31.
Ecclesia in Africa, 90.
1 Cor 3:9; cf. 1 Thes 3:2.
Cf. Pastores dabo vobis, 12
" Redemptoris missio, 68.
6
7
8
9
10
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
416
communion with the Bishop in the áreas of evangelization, catechesis and
parish life".
The lack of a sufficient number of priests and Religious, which also
means that many communities go without the regular célébration of Sunday Mass and other sacraments, should give rise in families, parishes and
Institutes of consecrated life to fervent prayer to the Lord of the harvest
for an increase of vocations. It is a sure sign of growing ecclesial maturity
that the Archdiocese of Windhoek is in the process of establishing a semi­
nary. My prayers are with the Church in Namibia that you may be able to
count on more numerous priests who faithfully imitate Christ the Head,
Shepherd and Spouse of the Church, so as to be ever more effective agents
of evangelization. Likewise I join you in asking the Lord of the harvest to
send many more Religious men and women to serve the needs of the
brethren.
12
13
4. I am aware that you seek to promote fruitful ecumenical co-operation, and I encourage you, at this new stage of national life, to listen attentively to the voice of the Spirit who is stirring up fresh ecumenical
initiatives. The united action of Namibian Christians to bring about recon­
ciliation and to foster strong family values and sound ethical principies is a
powerful form of proclamation which reveáis the face of Christ in your na­
tion. It has "the clear value of a joint witness to the name of the Lord".
14
15
16
I invite you to join the whole Church in preparing to cross the threshold of the third Christian millennium. I exhort you "to raise to the Lord
fervent prayers to obtain the light and assistance necessary for the prépa­
ration and célébration of the forthcoming Jubilee... The Spirit will not fail
to arouse enthusiasm and lead people to celebrate the Jubilee with renewed
faith and generous participation". I thank you for your tireless efforts on
behalf of the Gospel and I pray that God will confirm you — and ali the
priests, men and women Religious, catechists, families and young people,
and ali the lay faithful in your particular Churches — in faith, hope and
17
12
13
14
15
16
17
Vita consecrata, 49.
Cf. Mt 9:38.
Cf. Rv 2:7.
Cf. Mt 25:40..
Ut unum sint, 75.
Tertio millennio adveniente, 59,
Acta Ioannis Pauli Pp. II
417
love. Entrusting you to Mary, Mother of the Redeemer, I pray that
through her intercession the Holy Spirit will "rekindle the gift of God that
is within you" and fili you with joy and peace. With my Apostolic Blessing.
18
19
II
Ad Ármenos episcopos habita.*
Venerati
Fratelli
nell'episcopato!
1. Il mio cuore è pieno di santa esultanza nel porgere il benvenuto a
Sua Beatitudine Giovanni Pietro XVIII Kasparian, Patriarca di Cilicia
degli Armeni, ed al Sinodo dei Vescovi della Chiesa armena cattolica. Le
porte della casa dei Santi Apostoli Pietro e Paolo, le porte della fraternità
universale, si aprono per accogliere col santo bacio tutti voi, fratelli in
Cristo e testimoni fedeli del suo Vangelo.
So che in questi giorni siete riuniti qui a Roma per completare lo studio
dello ius particulare previsto dal Codice dei Canoni delle Chiese Orientali. Si
tratta di un impegno di grande importanza e significato. Se il Codice, infat­
ti, intende raccogliere le indicazioni comuni a tutte le Chiese orientali che
già sono in piena comunione con questa Sede Apostolica, ciò nondimeno la
Chiesa cattolica sa che ognuna delle Chiese orientali possiede la sua storia,
le sue tradizioni specifiche, non solo nell'ambito liturgico, ma anche in
quello disciplinare. Già il Concilio Vaticano II ricorda che « fin dai primi
tempi le Chiese d'Oriente seguivano discipline proprie, sancite dai santi
Padri e dai Concili, anche ecumenici. E siccome una certa diversità di usi e
consuetudini ... non si oppone minimamente all'unità della Chiesa, anzi ne
accresce il decoro e non poco contribuisce al compimento della sua mis­
sione, il sacro Concilio, onde togliere ogni dubbio, dichiara che le Chiese
d'Oriente, memori della necessaria unità di tutta la Chiesa, hanno facoltà di
regolarsi secondo le proprie discipline, come più consone all'indole dei pro­
pri fedeli e più adatte a provvedere al bene delle anime». È dunque, af­
ferma ancora il Concilio, « intenzione della Chiesa cattolica che rimangano
1
18
19
Cf. Lk 22:32..
2 Tm 1:6.
* Die 23 Iunii 1997
Unitatis redintegratio, 3. 16.
1
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
418
salve e integre le tradizioni di ogni Chiesa particolare o rito, e ugualmente
essa vuole adattare il suo tenore di vita alle varie necessità dei tempi e dei
luoghi ».
2
2. Ciò che voi in questi giorni state compiendo è, pertanto, in certo mo­
do, il completamento dell'opera rappresentata dal Codice Orientale: voi co­
dificate le norme specifiche che riguardano la vostra Tradizione e portate a
compimento, rispettando la giusta autonomia e la libertà del vostro specifi­
co patrimonio, l'opera legislativa che riguarda la vostra Chiesa.
Vi è in questo un valore simbolico che voglio qui richiamare: la Santa
Sede, se provvede a garantire gli elementi della comune appartenenza cat­
tolica, difende e tutela il diritto delle Chiese orientali sui iuris ad esprimere,
nelle forme stabilite, ciò che è loro proprio, secondo il seguente principio:
« L'evangelizzazione delle genti sia fatta in modo che, conservando l'integri­
tà della fede e dei costumi, il Vangelo si possa esprimere nella cultura dei
singoli popoli, cioè nella catechesi, nei propri riti liturgici, nell'arte sacra,
nel diritto particolare e infine in tutta la vita ecclesiale ». Universale e par­
ticolare si fondono dunque e si implicano vicendevolmente nella costruzione
dell'ima sancta.
L'essere cattolici non mortifica in alcun modo la vostra armenità, anzi,
al contrario, la sostiene e la tutela, mettendola in intima comunione con
tante altre espressioni della fede comune e consentendo ad altre Chiese di
godere del contributo della vostra originalità.
3
3. Venerati Fratelli, la codificazione dello ius particulare sia per voi oc­
casione ispiratrice per modellare su di esso la pratica pastorale, procurando
di « tornare alle avite tradizioni », come il Concilio auspica, « qualora per cir­
costanze di tempo o di persone » si fosse venuti meno ad esse. Dal rispetto
per la propria identità sgorga infatti lo sforzo di viverla integralmente,
operando sia per il pieno recupero di essa, sia per renderla il più possibile
comunicabile ai fedeli di oggi. Questo comporta in concreto il costante sfor­
zo di riscoprire le vostre fonti patristiche e liturgiche per ispirare ad esse la
catechesi, la vita spirituale e persino la vostra arte sacra.
4
Il mio vivo auspicio è che la vita della vostra Chiesa porti sempre im­
presse le tracce dello spirito del popolo armeno, spirito del quale tanti mo2
3
4
OE 2.
CCEO, can. 584 § 2.
OE 6
Acta Ioannis Pauli Pp. II
419
numeriti religiosi, oltre che opere letterarie di inestimabile valore, sono
esplicita testimonianza. Alcuni di tali monumenti sono già restituiti all'anti­
co splendore ed all'uso liturgico, altri purtroppo restano tuttora abbando­
nati alla devastazione del tempo. Impegnandovi in questa impresa, con­
tribuirete in maniera efficace a riscoprire le comuni radici religiose di tutto
il popolo armeno, e potrete offrire un notevole impulso al progresso della
causa ecumenica.
4. Venerati e cari Fratelli, so che vi state apprestando a ricordare con
una solenne celebrazione i diciassette secoli della conversione al cristianesi­
mo del popolo armeno. Si tratta di un avvenimento che costituisce per la
Chiesa universale occasione di riflessione e di ringraziamento al Signore, es­
sendo voi il primo popolo che abbia, come tale, abbracciato la fede dive­
nendo cristiano. Per questo atto, oltreché per la storia di fedeltà a Cristo
che vi costò un altissimo prezzo di sangue, sento il bisogno di esprimervi
cordiale gratitudine a nome di tutto il Popolo cristiano.
Gli eventi di allora stanno a dimostrare che nessuna conversione di mas­
sa è possibile, senza una conversione personale e interiore: la storia del re
Tiridate e il profondo travaglio della sua anima, che lo portò a divenire da
persecutore difensore di Cristo e del suo Popolo, costituisce un segno elo­
quente di questa profonda verità.
Lo stretto legame, poi, fra il battesimo dell'Armenia e la Chiesa di Cap­
padocia, realizzato attraverso la figura di Gregorio Illuminatore, sta ad in­
dicare quella feconda apertura ecumenica che ha connotato tutta la storia
del popolo armeno e che lo ha portato ad accogliere con riconoscenza non
solo il contributo cappadoce, ma quello siriaco, bizantino ed anche latino.
Gli Armeni hanno saputo ricevere questi contributi con grande apertura di
spirito, fondendoli con l'apporto originale della propria sensibilità: ne è sca­
turito un modello ecclesiale e culturale, aperto e fecondo, che rappresenta
un riferimento moderno per molti altri popoli.
5. Auguro di cuore e prego Iddio perché gli Armeni siano sempre degni
testimoni di questo loro glorioso passato. Confido che la celebrazione del di­
ciassettesimo centenario del battesimo del vostro Popolo sia per tutti voi
una preziosa occasione per intensificare il legame comune di appartenenza,
non solo alle radici etniche, ma anche alla comune fede cristiana, che con
tale appartenenza è così strettamente identificata. Celebrare infatti un
evento così importante del passato diventa tanto più eloquente messaggio
di speranza per gli uomini d'oggi quanto più mostra chiaramente l'unità
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
420
nell'odierno sforzo di evangelizzazione. Una comune origine non può non
portare ad un comune impegno per una comune testimonianza. Più dunque
si rinsalderà l'unità mediante la memoria storica e religiosa, più forte e con­
vincente sarà l'annuncio di Cristo, morto e risorto, che voi siete chiamati a
rinnovare nel nostro tempo, guardando già al grande Giubileo del 2000.
Con questi sentimenti assicuro la mia preghiera per voi qui presenti, per
la vostra amata Chiesa, per i figli del popolo armeno, soprattutto per quan­
ti soffrono difficoltà e travagli, sia spirituali che materiali. Su ciascuno in­
voco, per intercessione della Beata Vergine e dei vostri santi Patroni, l'ab­
bondanza dei favori celesti, in pegno dei quali a tutti imparto di cuore una
speciale Benedizione Apostolica.
III
Ad Aegypti episcopos habita.*
Béatitude,
Chers
Frères
dans
l'épiscopat,
1. C'est avec une grande joie et une affection fraternelle que je vous ac­
cueille à l'occasion de votre Visite ad Limina. Votre venue à Rome consti­
tue tout d'abord pour vous un pèlerinage sur la tombe des Apôtres Pierre
et Paul, exemples du témoignage rendu au Christ jusqu'au don du sang;
c'est aussi une démarche qui manifeste la communion des Eglises locales ré­
pandues à travers le monde avec le Successeur de Pierre. Votre présence
dans la Ville éternelle, à l'approche de la fête des bienheureux Apôtres,
souligne la dimension d'unité entre toutes les communautés catholiques. Je
remercie votre Patriarche pour ses aimables paroles qui me permettent
d'être proche des fidèles dont vous êtes les pasteurs.
Tandis que je vous reçois ici, ma pensée se tourne vers vos communau­
tés; elles sont les héritières de l'évangéliste saint Marc qui, il y a bientôt
deux mille ans, a porté l'Évangile dans votre région, après avoir été luimême affermi dans sa foi et dans sa mission par la contemplation du Sei­
gneur et par la proximité des Apôtres. Je prie pour que les chrétiens de
vos diocèses, à l'exemple de leurs devanciers, soient d'authentiques disciples
du Christ, en puisant la force de témoigner dans la lecture de l'Évangile et
* Die 24 Iunii 1997.
Acta Ioannis Pauli Pp, II
421
dans les sacrements. En Église, vous êtes appelés à rendre présent le visage
du Christ sur votre terre, pour que nos contemporains puissent découvrir la
splendeur et la lumière de notre Dieu, qui éclaire toute action humaine et
donne son sens plénier à l'existence.
2. Par votre ordination episcopale, vous avez été choisis pour conduire
le peuple de Dieu, pour l'enseigner et pour organiser avec une charité affec­
tive et effective les différents services diocésains. Vous vous attachez à être
proches de vos prêtres et de vos fidèles, formant ainsi des communautés
soudées, où chacun est prêt à aider et à soutenir ses frères. En particulier,
je me réjouis des relations de collaboration confiante et fraternelle que vous
entretenez avec les prêtres diocésains, relations fondées « en premier lieu sur
les liens d'une charité surnaturelle ».' Ils portent parfois douloureusement le
poids du jour et des situations difficiles. Soutenez-les dans leur vie spiri­
tuelle, car leur apostolat suppose avant tout d'être proche du Maître, qui
donne la grâce pour le service pastoral et le courage de poser des gestes
prophétiques de dialogue et de réconciliation.
Avec vous, j'exhorte les prêtres à ne pas négliger le temps de la prière
personnelle et de la méditation. La vie en intimité avec le Christ façonne
leur être profond, les conformant chaque jour au Souverain Prêtre. En s'attachant à célébrer la Liturgie des Heures, seuls ou à plusieurs, ils s'asso­
cient à la prière de toute l'Église et ils prennent conscience de ce que la
mission primordiale du ministre ordonné est de présenter chaque jour à
Dieu les hommes de ce temps, pour que le Seigneur en fasse un peuple
saint et mette en eux son Esprit.
Pour qu'ils puissent exercer leur ministère, les prêtres doivent aussi
avoir des conditions de vie matérielle dignes, leur permettant de se consa­
crer à leurs tâches pastorales. Je sais combien vous êtes attentifs à ce que,
dans toutes les éparchies, les ministres sacrés bénéficient des mêmes avan­
tages et des mêmes protections sociales, afin qu'ils puissent, sans peur du
lendemain, s'adonner totalement à la charge qui est la leur.
Je voudrais saluer le courage et le travail patient des prêtres, en parti­
culier leur ministère de proximité. Ils s'attachent à rencontrer régulière­
ment leurs fidèles, pour les aider à vivre leur vie chrétienne et à approfon­
dir le sens des sacrements, et pour les soutenir dans les différentes décisions
qu'ils ont à prendre chaque jour. Vous soulignez aussi le soin qu'ils
1
Conc. oecum. Vat.. I I , Christus Dominus, 28,
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
422
prennent à annoncer l'Évangile par les homélies dominicales, préparées
avec beaucoup d'attention et avec un grand souci pédagogique. Ils intro­
duisent ainsi les fidèles dans le mystère du dogme chrétien. Dans ce do­
maine, grâce aux programmes de catéchèse établis au niveau des paroisses,
des éparchies et de l'Église locale tout entière, grâce aussi à votre enseigne­
ment, les fidèles sont fortifiés dans leur foi, pour être des témoins solides.
Le but de l'enseignement catéchétique « est de rendre chez les hommes la
foi vivante, explicite et active, en l'éclairant par la doctrine ».
2
3. Dans votre charge episcopale, veillez tout particulièrement à la pasto­
rale des vocations, en exerçant un discernement attentif sur les candidats
au sacerdoce et en formant les séminaristes, afin qu'ils soient prêts à deve­
nir ainsi vos collaborateurs immédiats. Le dynamisme de l'Église de demain
repose en grande partie sur l'attention que nous portons à la préparation
au sacerdoce. N'hésitez pas à appeler des jeunes à se consacrer totalement
et radicalement au Christ. Pour leur part, c'est grâce à leur rayonnement et
à leur joie spirituelle que les prêtres peuvent amener des jeunes à s'engager
à la suite du Christ dans le ministère ordonné.
4. Je rends grâce au Seigneur pour la longue tradition, pour la riche
histoire de l'Église copte catholique et pour l'apostolat actif de l'ensemble
des fidèles. Vous manifestez vos liens fraternels au cours de vos différentes
rencontres périodiques. En effet, au sein des instances patriarcales, vous
collaborez activement pour mettre en place les structures nécessaires à un
meilleur dynamisme pastoral, en prenant soin d'associer étroitement à votre
mission, dans les différentes commissions du patriarcat et des éparchies, des
prêtres, des religieux et des religieuses, ainsi que des laïcs.
5. Vous avez désormais élaboré un programme de préparation au ma­
riage, pour aider les fidèles à comprendre le sens du sacrement et à assumer
pleinement leurs responsabilités d'époux et de parents, respectueux du sens
de la sexualité dans le mariage, vécue selon le plan de Dieu, de la dignité
de la femme et de la valeur de toute vie humaine confiée par le Créateur.
Il convient que les prêtres et les laïcs appelés à accompagner les fiancés re­
çoivent la formation théologique, spirituelle et psychologique suffisante
pour présenter la pensée de l'Église en ce domaine. La préparation sérieuse
des jeunes à la vie conjugale est particulièrement importante, car ils sont
1
Conc. oecum. Vat. I I , Christus Dominus, 14.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
423
appelés par l'exemple de leur vie et par leurs choix moraux spécifiques à
être des témoins du Christ, auprès de leurs enfants et auprès de leurs com­
patriotes. Leurs frères découvriront la joie de vivre dans la liberté des en­
fants de Dieu.
Je me réjouis du travail que vous avez accompli pour la réforme des
différents rituels et pour leurs traductions en langue moderne, guidés par le
désir de maintenir votre patrimoine liturgique et spirituel spécifique et de
le transmettre aux jeunes générations. Vous permettez ainsi au peuple chré­
tien de comprendre davantage le dogme chrétien et de participer de ma­
nière plus active à la Divine Liturgie.
6. C'est un signe parlant pour les hommes qu'il y ait entre toutes les
communautés catholiques d'Egypte une juste répartition des biens et des
dons, par laquelle est manifesté l'amour de Dieu. Je remercie les Eglises lo­
cales et les mouvements qui vous soutiennent financièrement. Je les encou­
rage à poursuivre et à intensifier leurs efforts en faveurs de vos éparchies.
Ce partage doit aussi se réaliser toujours davantage au sein de votre pa­
triarcat, pour que les éparchies qui reçoivent plus de subventions viennent
en aide à celles qui sont plus pauvres et à celles qui sont de fondation ré­
cente. Vous réalisez ainsi entre vous et avec vos frères d'autres pays une
œuvre de charité comparable à celle qui existait dans les temps aposto­
liques, où « les disciples décidèrent d'envoyer, chacun selon ses moyens, des
secours aux frères de Judée ».
3
7. Le patriarcat copte catholique et le vicariat latin de votre pays ont
une longue tradition éducative. Je sais les sacrifices que cette œuvre repré­
sente pour vos communautés. En proposant la gratuité de la scolarité dans
certaines écoles, vous tenez compte des conditions de vie actuelles qui
mettent parfois en péril la vie des familles, celles-ci ayant de moins en
moins les moyens de subvenir à leurs besoins fondamentaux pour élever et
éduquer les jeunes. Des prêtres, des religieux et des religieuses, des laïcs,
sont engagés dans la formation intellectuelle de la jeunesse égyptienne,
chrétienne et musulmane. En outre, la communauté éducative participe à
la croissance de la personnalité intégrale des jeunes, en leur proposant les
valeurs humaines, spirituelles et morales essentielles, dans le respect de
ceux qui ne partagent pas les convictions chrétiennes; mais les parents qui
mettent leurs enfants dans les écoles catholiques doivent accepter que les
3
Ac 11, 29.
424
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
disciples du Christ ne puissent taire les valeurs chrétiennes qui fondent
leurs convictions, leur enseignement et leur mode de vie.
Portez à tous ceux qui sont engagés dans ce service des hommes et de
l'Église mes encouragements cordiaux. Que les éducateurs et les parents se
rappellent que les jeunes ont besoin de modèles et que l'école est un lieu de
convivialité et d'intégration sociale, où chacun est appelé à reconnaître
l'autre, à l'accueillir avec sa sensibilité propre et à le reconnaître comme un
frère. Les jeunes apprendront ainsi que ce qui compte le plus pour l'édifica­
tion sociale, c'est la solidarité entre tous et le respect de chaque personne.
Ce sont les conditions essentielles à la paix et à l'épanouissement des êtres.
On apprécie l'attention accordée par les Autorités égyptiennes et par l'en­
semble de vos concitoyens à la haute qualité de l'enseignement et de l'édu­
cation humaine et morale dans les écoles catholiques, ainsi qu'à l'engage­
ment des fidèles dans la pastorale caritative et dans l'assistance sanitaire et
sociale.
8. Dans vos rapports quinquennaux, vous avez rappelé les liens frater­
nels qui vous unissent à l'Église copte orthodoxe et les possibilités de colla­
boration qui sont offertes au niveau de l'enseignement de la religion et de
l'entraide caritative. Ce sont des premiers pas dans le dialogue œcumé­
nique, qui en appelle d'autres. Je voudrais vous inviter à poursuivre votre
ouverture aux autres Églises et les relations œcuméniques avec elles. Je
m'associe aussi volontiers aux souffrances dont vous m'avez fait part et
que vous ressentez face aux incompréhensions de ceux qui sont vos frères
très chers, avec lesquels vous partagez la même tradition spirituelle et le
même désir de faire connaître et aimer le Seigneur. Malgré les difficultés,
que les pasteurs et les fidèles catholiques ne se lassent jamais de poser des
gestes fraternels! Qu'ils se souviennent que l'amour appelle l'amour et
qu'une attitude de charité invite à la réciprocité! Les témoignages de chari­
té contribuent à rétablir et à maintenir un climat serein entre les Églises et
à trouver des éléments de solution pour des problèmes qui font encore obs­
tacle à la pleine communion. Dans ce domaine, je me réjouis des signes
tangibles qui ont été posés par vos communautés pour aider généreusement
l'Église copte orthodoxe, en particulier le transfert d'églises qui leur permet
de célébrer avec leurs fidèles la Divine Liturgie.
Le dialogue et le rapprochement n'empêchent nullement que chaque
communauté soit respectueuse des sensibilités propres des autres commu­
nautés, ainsi que de la manière spécifique d'exprimer la foi au Christ qui
Acta Ioannis Pauli Pp
II
425
nous est commune et de célébrer les sacrements que les Églises doivent re­
connaître mutuellement comme accomplis au nom du même Seigneur. En
effet, le Catéchisme de l'Église catholique rappelle clairement que « le Bap­
tême constitue le fondement de la communion entre tous les chrétiens »,
car il est « le lien sacramentel d'unité existant entre ceux qui ont été régé­
nérés par le Christ ».
4
5
9. Il est important que tous les hommes de bonne volonté s'associent
pour réduire les incompréhensions, les divisions et les fractures qui peuvent
entraver la vie quotidienne; tous doivent travailler afin que toutes les par­
ties de la population d'un pays, même numériquement faible, soient consi­
dérées avec tous les égards et l'attention auxquels elles ont droit dans la
société, et que toute personne soit reconnue comme un citoyen à part en­
tière. Dans ce domaine de la défense des personnes et des peuples, au sein
de chaque nation, l'Église a une mission particulière. Elle « se sent appelée
précisément à réduire ces fractures » et à édifier des ponts entre toutes les
composantes culturelles d'un peuple. Dans cet esprit, l'Église invite inlassa­
blement chrétiens et musulmans à s'efforcer sincèrement à la compréhen­
sion mutuelle, ainsi qu'à protéger et à promouvoir ensemble, pour tous les
hommes, la justice sociale, les valeurs morales, la paix et la liberté. Comme
le rappelaient récemment les Patriarches catholiques d'Orient, « l'Islam
n'est pas l'ennemi, mais le partenaire d'un dialogue indispensable pour la
construction de la nouvelle civilisation humaine ». De même, « le Christianis­
me [...] n'est pas l'ennemi, mais le partenaire de base dans le dialogue in­
dispensable pour la construction d'un monde nouveau ».
6
7
De ce fait, les chrétiens ont le droit légitime et le devoir de s'engager
dans la vie publique et de mettre leurs compétences au service des collecti­
vités locales, pour participer à l'édification de la société, à la paix entre
tous et à la gestion du bien commun. Dans son enseignement, l'Église a
souvent rappelé les principes de justice et d'équité dans la participation à
la vie sociale. En effet, nul ne peut être écarté de la res publica au nom de
ses opinions politiques ou religieuses. Chaque culture particulière est à ja­
mais marquée par les apports religieux et civils des différentes civilisations
qui ont prévalu dans une région déterminée et qui doivent être considérés
4
5
6
7
29
N. 1271
Conc. oecum. Vat. II, Unitatis redintegratio, 22.
Exhort, apost, post-synodale Ecclesia in Africa, 49.
3 Lettre pastorale, Noël 1994, n. 40
e
-
A
A S .
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
426
comme des éléments de la culture commune. Il appartient donc à l'en­
semble des acteurs de la vie sociale d'assurer, au titre de la simple récipro­
cité, la liberté nécessaire à la vie religieuse et morale, sans que cela entraîne
une mise à l'écart du peuple auquel on appartient et que l'on aime parce
qu'il constitue ses racines et qu'il est celui de ses ancêtres. Dans cette pers­
pective, j'invite les chrétiens de vos communautés à être inlassablement des
ferments de concorde et de réconciliation.
8
10. Dans vos rapports, vous avez souligné la place importante des reli­
gieux et des religieuses auprès du peuple égyptien dans des domaines
comme l'éducation, la santé, les oeuvres caritatives, la promotion de la
femme égale à l'homme, et les relations avec les chrétiens des autres confes­
sions et avec les musulmans. Transmettez-leur mes salutations cordiales. Je
rends grâce au Seigneur pour ce qu'il leur est donné d'accomplir. Présentes
au milieu des hommes, les personnes consacrées rappellent de manière pro­
phétique, par la pratique des conseils évangéliques, que le Christ est pre­
mier et qu'il peut combler pleinement ceux qui s'engagent à sa suite. Le
peuple chrétien a besoin d'hommes et de femmes qui soient totalement dé­
voués au Seigneur et à leurs frères, et puissent exprimer cet amour de Dieu
et du prochain par des choix cohérents et par des projets concrets. Je sais
gré aux Congrégations et aux Instituts d'envoyer régulièrement dans votre
pays des personnes nouvelles pour répondre aux besoins pastoraux les plus
urgents.
11. Frères très chers de l'Église copte catholique, vous devez faire face à
de nombreuses difficultés dans le développement de vos communautés qui
n'ont pas toujours les lieux de culte nécessaires à leurs rassemblements li­
turgiques et dont les fidèles sont parfois poussés à quitter leur Église uni­
quement en raison des conditions sociales faites aux chrétiens. Puissiez-vous
donner aux membres de vos éparchies les moyens spirituels leur permettant
de demeurer fermes dans la foi au milieu de leurs concitoyens, pour que
l'Église demeure légitimement présente et visible dans le pays!
Récemment, je me suis rendu au Liban pour remettre aux chrétiens de
ce pays l'Exhortation apostolique post-synodale Une espérance nouvelle pour
le Liban, fruit de l'Assemblée spéciale du Synode des Évêques. Je vous in­
vite à porter aussi votre attention sur ce document, qui comporte des as8
Cf. Exhort, apost. Post-synodale Une nouvelle espérance pour le Liban, 93.
Acta Ioannis Pauli Pp,, II
427
pects concernant les différentes communautés catholiques orientales et les
liens avec les hommes d'autres religions.
12. Béatitude, je désire vous adresser mes vœux chaleureux à l'occasion
du trentième anniversaire de votre ordination episcopale, pour raviver en
vous le don de Dieu reçu par l'imposition des mains. J'adresse aussi mes
souhaits cordiaux à tous ceux d'entre vous et à tous vos prêtres qui cé­
lèbrent en ce mois de juin un anniversaire d'ordination. Je prie l'Esprit
Saint de vous accompagner et de vous combler de ses dons! Ma prière re­
joint aussi l'ensemble des catholiques de rite copte et du vicariat aposto­
lique latin. Portez à tous le salut affectueux et les encouragements chaleu­
reux du Successeur de Pierre. Que, dans les difficultés présentes, les dis­
ciples du Christ ne perdent pas l'espérance et que l'Esprit inspire à tous
des sentiments de concorde et de paix! Par l'intercession de l'Apôtre saint
Marc, je vous accorde de grand cœur la Bénédiction apostolique, ainsi
qu'aux membres du peuple de Dieu confié à votre sollicitude pastorale.
IV
Ad Burkinae Fasanae et Nigris episcopos.*
Chers
Frères
dans
l'épiscopat
1. Je vous accueille avec grande joie dans cette maison, vous qui avez
reçu du Seigneur la charge de guider son Église au Burkina-Faso et au Ni­
ger. Vous êtes venus à Rome accomplir votre visite auprès du tombeau des
Apôtres et rencontrer le Successeur de Pierre afín de trouver lumière et
soutien dans votre mission episcopale « en vue de l'édification du Corps du
Christ »,* en communion avec l'Église universelle. Je remercie Mgr JeanBaptiste Somé, Évêque de Diebougou et Président de votre Confé­
rence episcopale, pour ses aimables paroles et sa présentation clairvoyante
de la vie de l'Église dans vos pays. A travers vous, j'adresse un salut affec­
tueux à chacune de vos communautés diocésaines et à l'ensemble des habi­
tants de votre région, dont j'ai pu apprécier à deux reprises l'hospitalité
chaleureuse. Permettez-moi de nommer ici le cher Cardinal Paul Zoungrana, grande figure de l'Église au Burkina-Faso, ainsi que les nouveaux
* Die 4 Iulii 1997.
Ep 4, 12.
1
428
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Évêques récemment élus, à qui je fais part de mes encouragements et de
ma fervente prière. La création de nouveaux diocèses dans votre pays est
un signe éloquent de la vitalité de l'Église parmi les peuples de cette ré­
gion. En l'année où l'Église au Niger célèbre le cinquantième anniversaire
de sa fondation, je suis heureux de m'associer à la joie et à l'espérance de
Mgr Guy Romano, depuis peu nommé Évêque diocésain de Niamey, et de
la communauté catholique de ce pays dont je connais le dynamisme évangélique.
2. Au seuil du troisième millénaire, l'Église solennisera le premier cente­
naire du début de l'évangélisation au Burkina-Faso. Il est heureux que
grâce à votre initiative, les chrétiens aient été invités à connaître et à mé­
diter l'histoire de leurs communautés au cours de ce siècle, qui a vu germer
et grandir le grain semé depuis la fondation du premier poste de mission à
Koupélaupéla en 1900. Avec vous, je rends hommage aux missionnaires qui
se sont dépensés avec un zèle admirable pour que soit transmise la Bonne
Nouvelle et que naissent les communautés autochtones que nous voyons
s'épanouir aujourd'hui de façon remarquable. En faisant mémoire de cette
marche de l'Église au Burkina-Faso vers son centenaire, les chrétiens ren­
dront grâce au Seigneur avec ferveur pour tous les dons reçus et ils seront
encouragés à poursuivre avec ardeur l'œuvre entreprise par leurs pères dans
la foi.
Ce temps jubilaire est pour les fidèles de vos deux pays une occasion
privilégiée d'enraciner plus profondément leur foi en Jésus Christ, seul Mé­
diateur et Sauveur de tous les hommes; il leur permettra aussi de renouve­
ler leur effort missionnaire afin que l'annonce du salut puisse atteindre le
plus grand nombre. Dans cette perspective, l'œuvre d'édification de
l'Église-Famille que vous poursuivez avec abnégation et avec un grand sou­
ci d'inculturation de l'Évangile témoigne de l'amour et du respect que,
comme disciples du Christ, vous portez à vos peuples, à leurs cultures et à
l'Afrique tout entière. Je souhaite vivement que l'exhortation apostolique
Ecclesia in Africa, fruit de ce moment de grâce que fut l'Assemblée spéciale
pour l'Afrique du Synode des Évêques, soit pour chacune de vos Églises lo­
cales la charte de sa mission d'évangélisation au seuil de la nouvelle étape
qui s'ouvre devant elle.
3. En communion avec vous dans votre charge episcopale, vos prêtres
travaillent avec générosité à faire naître et grandir le peuple de Dieu, en té-
Acta Ioannis Pauli Pp
II
429
moins fidèles du Christ au milieu de leurs frères et de leurs sœurs. Le Con­
cile enseigne qu'appelés à la perfection par la grâce de leur baptême, les
prêtres doivent rechercher la sainteté d'une manière particulière, en raison
du ministère propre qui leur a été confié dans le sacrement de l'Ordre. Je
les invite donc, eux qui ont « pour première fonction d'annoncer l'Évangile
de Dieu à tous les hommes », à conformer toute leur existence à la gran­
deur du mystère qu'ils annoncent, par une vie spirituelle nourrie de la Pa­
role de Dieu et par une recherche persévérante des signes et des appels de
Dieu dans leur vie et dans la vie des hommes. Qu'ils se souviennent aussi
que c'est dans la célébration de l'Eucharistie, « source et sommet de toute
l'évangélisation », que s'enracine leur vie sacerdotale! Avec le Christ qui a
donné sa vie pour le salut de tous les hommes, ils deviendront alors de vé­
ritables serviteurs de leurs frères.
2
3
Pour raviver sans cesse le sens de la mission qui leur est confiée et pour
y répondre de façon appropriée, la formation permanente doit être suivie
par les prêtres, à tout âge et dans toute condition de vie. En effet, tout en
soutenant l'exercice du ministère sacerdotal, cette formation « vise à ce que
le prêtre soit un croyant et le devienne toujours davantage, qu'il se voie
toujours tel qu'il est en vérité avec les yeux du Christ ». Je souhaite donc
que dans vos diocèses demeure vive cette préoccupation indispensable à
l'accomplissement de la charge pastorale des prêtres.
4
L'ouverture prochaine d'un nouveau séminaire interdiocésain de premier
cycle est un signe d'espérance important pour l'avenir de l'Église. Le dis­
cernement exigeant des vocations et la nécessité de donner aux candidats
au sacerdoce une solidité humaine, spirituelle et pastorale sont de graves
responsabilités pour les Évêques, premiers représentants du Christ dans la
formation sacerdotale.
5
La vitalité et le développement de la vie consacrée, notamment des ins­
tituts nés dans votre région, sont des avancées significatives pour une au­
thentique inculturation du message évangélique. « Si la vie consacrée garde
la force prophétique qui lui est propre, elle devient, à l'intérieur d'une cul­
ture, un ferment évangélique capable de la purifier et de la faire évoluer ».
6
2
3
4
5
6
Cf Presbyterorum ordinis, 12.
Ibid., 4.
Pastores dabo vobis, 73.
Cf. ibid., 65
Vita consecrata, 80.
430
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
4. À travers vos rapports, j'ai constaté la place importante tenue par les
laïcs dans la vie de vos communautés. Par la diversité de leurs engage­
ments, ils réalisent leur vocation de baptisés dans l'Église et dans la socié­
té. Je les appelle à demeurer « assidus à l'enseignement des Apôtres, fidèles
à la communion fraternelle, à la fraction du pain et aux prières », notam­
ment en participant activement à la vie des paroisses et des communautés
chrétiennes de base, qui sont des lieux privilégiés de naissance et de déve­
loppement de l'Église-Famille. Je souhaite que dans leurs nombreux mou­
vements d'apostolat et groupements spirituels ils trouvent les moyens de
créer, en union fraternelle, des foyers ardents d'évangélisation et que par
leur action dans la vie de la cité ils deviennent des ferments de transforma­
tion de la société.
Vous voulez soutenir les jeunes de vos diocèses dans leurs aspirations à
trouver une place active et reconnue dans l'Église-Famille et dans la vie de
leur pays. Comme je l'ai fait déjà, j'exhorte les jeunes d'Afrique à avoir
l'audace évangélique de prendre en charge le développement de leur nation,
d'aimer la culture de leur peuple, de travailler à sa redynamisation, en
étant fidèles à leur héritage culturel, en perfectionnant leur esprit scienti­
fique et technique, et surtout en rendant témoignage de leur foi chré­
tienne.
Je voudrais apporter un encouragement particulier aux catéchistes titu­
laires et auxiliaires, aux « papas et mamans catéchistes », dont le rôle est
primordial dans la transmission de la foi. Je les engage à utiliser les
moyens qui leur sont proposés pour approfondir leur connaissance du
Christ et de la doctrine de l'Église. Ils pourront ainsi accomplir leur mis­
sion de façon toujours plus compétente, partageant avec leurs frères leur
propre expérience de la rencontre du Seigneur. Évêques et prêtres, soyez
pour eux des guides attentifs et des soutiens de chaque jour! D'autre part,
sous votre direction, en lien étroit avec leurs prêtres, les catéchistes jouent
un rôle précieux dans l'accueil et l'accompagnement des personnes qui sou­
haitent se mettre en marche à la suite du Christ, en vue de les conduire,
au long du catéchuménat, à une adhésion de foi sincère et à une pleine in­
tégration dans la communauté ecclésiale. En effet, le Baptême signifie et
opère la « nouvelle naissance dans l'Esprit, crée des liens réels et indissolu­
bles avec la Trinité, rend membre du Corps du Christ qui est l'Église. Un
7
8
7
8
Ac 2, 42.
Cf.. Ecclesia in Africa, 115.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
431
itinéraire de conversion qui n'irait pas jusqu'au Baptême s'arrêterait à michemin ».
9
5. Dans les sociétés africaines, la famille tient une place fondamentale.
Aussi est-il nécessaire d'en préserver les valeurs essentielles. La famille chré­
tienne doit être un lieu privilégié où il est rendu témoignage au Christ et à
son Evangile. Educatrice pour chacun de ses membres, elle est école de for­
mation humaine et spirituelle. Les chrétiens se souviendront aussi que « le
mariage suppose un amour indissoluble; grâce à sa stabilité, il peut contri­
buer efficacement à la pleine réalisation de la vocation baptismale des
époux ». Une préparation sérieuse des jeunes au sacrement du mariage les
conduira à la réussite et à la pleine maturité de leur engagement en for­
mant une vraie communauté d'amour. Je vous encourage donc à favoriser
l'accompagnement des familles chrétiennes aux différentes étapes de leur
formation et de leur développement. Accordez une attention toute particu­
lière aux jeunes familles, pour les aider à découvrir et à vivre leur vocation
et leurs responsabilités. Soyez proches de celles qui sont plus exposées aux
difficultés de la vie.
10
6. Grâce à ses œuvres d'entraide, de promotion sociale, de service dans
le monde de la santé et de l'éducation, l'Église, dans vos pays, participe au
développement de l'homme et de la société. Et je voudrais saluer ici le tra­
vail admirable de tant de chrétiens, prêtres, religieux, religieuses, laïcs, qui
manifestent avec générosité que la charité est au cœur de la mission de l'É­
glise. Je souhaite que, de Ouagadougou, résonnent encore mes appels à la
solidarité pour les peuples du Sahel. Il convient de se souvenir aussi que
« le développement d'un peuple ne vient pas d'abord de l'argent, ni des
aides matérielles, ni des structures techniques, mais bien plutôt de la for­
mation des consciences, du mûrissement des mentalités et des comporte­
ments. C'est l'homme qui est le protagoniste du développement, et non pas
l'argent ni la technique »." Je me réjouis de l'engagement des pasteurs et
des animateurs de communautés dans cette œuvre d'éducation des cons­
ciences. Récemment encore, Évêques du Burkina-Faso, vous avez appelé les
fidèles et tous les hommes de bonne volonté à sauvegarder et à consolider
la paix sociale, pour contribuer à « humaniser la société » dans une période
9
10
11
Ecclesia in Africa, 73.
Ibid., 83.
Redemptoris missio, 58.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
432
délicate de la vie collective. Je souhaite ardemment que la paix et la con­
corde régnent entre toutes les composantes des nations de votre région et
qu'une solution définitive fondée sur la justice et la solidarité soit trouvée
aux problèmes qui se posent encore.
7. A la suite du Concile Vatican II, le Synode africain a rappelé avec
insistance que « l'attitude de dialogue est le mode d'être du chrétien à l'in­
térieur de sa communauté comme avec les autres croyants, et les hommes
et les femmes de bonne volonté ». Les relations fraternelles des catholiques
avec les autres chrétiens doivent donc manifester concrètement la responsa­
bilité commune des disciples du Christ dans le témoignage qu'ils doivent
rendre à l'Evangile. Nombreux sont aussi dans votre région les fidèles de
l'Islam. Et je me félicite des relations sereines qui existent le plus souvent
entre les croyants. Je souhaite vivement que la connaissance mutuelle se
développe toujours plus. La possibilité, reconnue par la société, de choisir
librement sa religion contribuera à créer une atmosphère de respect, de fra­
ternité et de vérité qui favorisera un travail commun pour la promotion
des personnes et de la collectivité. Dans ce même esprit de dialogue frater­
nel, que les chrétiens témoignent clairement de leur foi en Jésus Sauveur
auprès de ceux qui se rattachent à la religion traditionnelle ou à d'autres
courants de pensée!
12
8. Chers Frères dans l'épiscopat, la diversité des situations de l'Église
dans vos pays, ainsi que les grands besoins de vos diocèses, notamment en
personnel apostolique, ne me sont pas inconnus. Aussi, je vous encourage à
poursuivre, à l'intérieur de votre Conférence episcopale, une généreuse soli­
darité en vue de la mission. Le partage des ressources humaines et maté­
rielles, même lorsqu'on a soi-même des besoins urgents, est une expression
de la communion qui doit exister entre toutes les Églises locales. Ayez le
souci particulier d'aider les diocèses les plus démunis à former des anima­
teurs et des catéchistes qui permettront de constituer des communautés vi­
vantes et actives. J'invite les prêtres, les religieux et les religieuses, à se
rendre disponibles à l'égard de l'Esprit Saint, de leurs Évêques ou de leurs
supérieurs, à accepter d'être envoyés pour prêcher l'Évangile au-delà des
frontières de leur diocèse ou de leur pays. Il vous revient aujourd'hui de
donner à d'autres ce que vous-mêmes avez reçu de missionnaires venant
d'ailleurs et que le Seigneur a fait grandir chez vous.
13
12
13
Ecclesia in Africa, 65
Cf. ibid,,, 133.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
433
9. Au terme de notre rencontre, je voudrais rejoindre une fois encore,
par la pensée et par le cœur, le peuple qui vous est confié sur la terre du
Burkina-Faso et du Niger. Nous sommes maintenant entrés dans la prépa­
ration directe du grand Jubilé de l'An 2000, un temps où nous sommes
conviés à centrer notre regard sur la personne du Christ, Fils de Dieu fait
homme. C'est donc avec confiance que je vous invite à aborder l'avenir en
sa présence. Au milieu des difficultés et des conflits que connaît le conti­
nent africain, que vos communautés soient des signes audacieux d'espé­
rance, par la charité qu'elles sauront vivre et transmettre. Qu'elles mon­
trent à tous que le Seigneur ne saurait abandonner ceux qui souffrent,
ceux qui se sentent rejetés ou exclus de la société! Je confie les espoirs et
les peines de vos peuples à l'intercession maternelle de la Mère du Sauveur.
Et de grand cœur je vous donne la Bénédiction Apostolique, que j'étends
volontiers aux prêtres, aux religieux, aux religieuses, aux catéchistes et à
tous les fidèles laïcs de vos diocèses.
434
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
IANUENSIS
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Thomae Reggio archiepiscopi Ianuen­
sis fundatoris congregationis sororum a Sancta Martha (1818-1901)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Mihi Deus sufficit ». Haec verba, ab Archiepiscopo Thoma Reggio pau­
lo antequam praemium adipisceretur aeternum pronuntiata, eius vitae com­
pendium iudicari possunt, quam totam in servitium impendit Dei atque
Ecclesiae quaeque semper illustrata est studio fideliter divini Pastoris vesti­
gia sequendi, qui se ipsum obtulit pro grege (cf. Io 10, 11).
Dignus hic Christi minister Ianuae natus est die 9 mensis Ianuarii anno
1818 a marchionibus Ioanne Iacobo Reggio et Angela Maria Pareto. Paucis
post diebus baptismi sacramentum accepit atque anno 1826 Confirmatio­
nem et Eucharistiam. Regii Ephebei urbis suae fuit alumnus, quod Patres
Ordinis Clericorum Regularium a Somascha regebant. Apud Ianuensem
Studiorum Universitatem ordinem studiorum iurisprudentiae frequentavit,
quem, patre consentiente, reliquit ut in theologiam incumberet, quandoqui­
dem sacerdotium petere statuerat. Seminarii archiepiscopalis alumnus fuit
externus et anno 1841 sacrum recepit presbyteratus Ordinem. Anno 1843
est lauream adeptus et insequenti anno doctoris dignitatem gradumque.
Docendis disciplinis theologicis se dedidit atque, cum Missionariorum Ruralium et Operariorum Evangelicorum Congregationibus adhaesisset, apostola­
tui christianae doctrinae institutionis in agris inque urbis suburbanis. Post­
quam vicarius rectoris fuerat seminarii Ianuensis, nominatus est rector se­
minarii Clavarensis (annis 1845-1851), prudentemque educatorem se osten­
dit atque regiminis virum. In eadem Clavarensi urbe, quae etiam tum pars
erat archidioecesis Ianuensis, nomen professus est in Congregationem Mis-
Congregatio de Causis Sanctorum
435
sionariorum a Sancto Alfonso de' Liguori, quam Sanctus Antonius Maria
Gianelli instituerat; nonnullarum beneficarum consociationum fuit consocius
multasque adiuvit religiosas congregationes. Abbas collegiatae ecclesiae San­
ctae Mariae in caelum Assumptae in Cariniano (annis 1851-1877), sedulo
suum explevit munus ac de liturgia deque nuntio verbi Dei curam egit.
Anno 1877 nominatus est senis et aegroti Episcopi Ventimiliensis Coa­
diutor, in cuius locum successit post paucos menses. Ea dioecesis, quae non
paucis laborabat difficultatibus, largiter multis eius mentis cordisque facul­
tatibus est fruita eiusque ampla pastorali experientia. Servus Dei cultum
divinum provexit, evangelii atque doctrinae catholicae praedicationem, fidei
integritatem defendit adversus falsam Novatorum religionem; catechismi in­
stitutionem fovit, sacerdotum vitam spiritalem, seminarii alumnorum for­
mationem. Pluries Visitationem pastoralem ad exitum adduxit pluriesque
Synodum dioecesanam celebravit. Duo condidit orphanotrophia operaque
sustinuit Societatis Sancti Ioannis Bosco, cuius admiratur fuit et amicus.
Eius in egenos sedulitas maxime effulsit tempore terraemotus, qui anno
evenit 1887. In seminarii dioecesani eique coniuncti episcopalis ephebei ser­
vitium anno 1878 condidit Congregationem Sororum a Sancta Martha, quae
postea Institutoris voluntate suam extendit industriam ad scholas quoque
et ad valetudinaria.
Ianuensis Archiepiscopus nominatus anno 1892, Servus Dei summa ope
niti porrexit ad salutem animarum, egregie muneribus fungendo docendi,
sanctificandi atque gubernandi. Instauravit in primis pacis condicionem in
rationibus inter auctoritates civiles et auctoritates religiosas, quamvis firmi­
ter se gereret in iurium Ecclesiae atque Romani Pontificis defensione.
Varia suscepit incepta pro sacerdotum spiritali, pastorali atque culturali
formatione; in seminariis dioecesanis inque Collegio Theologico studia reno­
vavit; Pontificiam instituit Facultatem Iuridicam necnon Officium Iudiciale
Ecclesiae Bonis tuendis. Ad augendam et solidandam laicorum culturam re­
ligiosam Scholam Superiorem Religionis fovit ac sustinuit; circumscriptiones
paroeciales redintegravit, urbis incrementi demographici ratione habita; no­
vam Clavarensem dioecesim, anno 1892 institutam, aliquot annos tamquam
Administrator Apostolicus rexit; Visitationem pastoralem perfecit locis attactis longinquioribus; Synodum celebravit dioecesanam ac reficiendae Ca­
thedrali prospexit.
Inter annum 1851 et annum 1901 complures scripsit articulos, quaestio­
nibus interveniens necessitudinum inter Ecclesiam et Rem publicam. Ope-
436
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ram dedit corpori formando catholicorum qui, in negotia publica insisten­
tes, libertatem Ecclesiae defenderent in complexione democratica. Sodalicium provexit pro diebus feriatis, Societatem ad suppetias mutuo ferendas
inter ecclesiasticos, Opus pro hominibus nauticis Britannis. Coeptus susti­
nuit Beati Ioannis Baptistae Scalabrini, ipse de Italis curando, qui in loca
externa migraverant.
Servitio pastorali cotidiano humane populum Dei gubernavit, qui sem­
per eum ob insignes dotes humanas ac spiritales, ob ardorem sacri ministe­
rii, ob constantem sanctitatis appetitionem, magni fecit. « Ecclesiasticus
sum; oportet sanctus sim »: sic scripsit per spirituales exercitationes meditationesque anni 1845, et ad finem usque in hoc mansit proposito. Ut enim
in Christi imitatione progrederetur se abnegavit, in voluntate Dei fuit, ma­
lum fugit bonumque fecit, in lumine fidei ambulando, in fervore caritatis,
in gaudio spei. Firmiter in divinam revelationem credidit inque Ecclesiae
magisterium. Cum simplicitate et perseverantia quae alios docebat est exse­
cutus atque in sua apostolica industria solam Dei gloriam quaesivit et salu­
tem animarum, quibus est cum sedulitate, benignitate et prudentia ad cae­
lestem patriam moderatus. Ex toto corde Dominum dilexit et proximos
plus quam seipsum, officiosusque praesertim fuit in sacerdotes personas
consecratas, pauperes, moribundos omnesque qui in socialibus ac spiritali­
bus versabantur difficultatibus. Semper supernaturali cum prudentia egit,
aequabilitate et humanitate; Ventimiliensem Ecclesiam gubernavit et Ia­
nuensem archidioecesim cum lenitate ac fortitudine. Iustitiam erga Deum
et proximos fovit et coluit; in omnes humilis fuit, in terrestrium bonorum
usu temperans voluitque pauper esse ut Christum imitaretur et quo melius
indigentes adiuvaret. Suam aluit vitam interiorem suosque apostolicos labo­
res pia divinorum mysteriorum celebratione, ferventi erga Eucharistiam,
Domini Passionem et Sacrum Iesu Cor atque Virginem Mariam pietate,
aeternarum veritatum meditatione, assidua precatione, paenitentia et castigatione necnon communione cum Ecclesia et Romano Pontifice, cuius pius
fuit filius. Ipsa apostolica negotia, quae cotidie explebat, fuerunt ei prae­
stans via ad progrediendum in Christi cognitione et amore.
Cum se ad pagum Triora, in Ventimiliensi dioecesi situm, contulisset ut
sacram comitaretur peregrinationem, Servus Dei in morbum incidit, hincque non potuit Ianuam redire. Post duos acerbae infirmitatis menses, quam
aequo animo ac patienti pertulit, die 22 mensis Novembris anno 1901, me­
ritis ornatus ac fama sanctitatis insignis, est in aeternitatem ingressus.
Congregatio de Causis Sanctorum
437
Praeclararum eius virtutum memoria annis qui sunt mortem secuti viva
mansit, praecipue apud Sorores a Sancta Martha. Beatificationis et canoni­
zationis Causa post aliquot inanes conatus inita est ab Archiepiscopo Ianuensi per celebrationem Processus dioecesani (annis 1983-1984), qui est a
Congregatione de Causis Sanctorum probatus decreto die 23 mensis Novem­
bris anno 1992 promulgato. Consultorum Historicorum sessio acta est die
24 mensis Novembris anno 1992. Confecta Positionis praeparatione, inquisi­
tum est ex more an Dei Servus heroum in modum virtutes coluisset. Die
23 mensis Septembris anno 1997 factus est, prospero cum eventu, Consulto­
rum Theologorum Congressus Peculiaris. Patres Cardinales deinde et Epi­
scopi, in Sessione Ordinaria, postridie calendas Décembres eodem anno ha­
bita, Causae Ponente Eminentissimo Cardinali Ioanne Canestri, edixerunt
Archiepiscopum Thomam Reggio heroum more virtutes théologales, cardi­
nales iisque adnexas explicavisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constar* ' A virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia,
Dei
Thomae
in
Deum
Reggio,
tum
et
in proximum,
Fortitudine,
Archiepiscopi
necnon
eisque
adnexis,
Ianuensis,
de
in
Fundatoris
cardinalibus
gradu
Prudentia,
heroico,
Servi
Congregationis
Soro­
rum a Sancta Martha, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A.D. 1997.
83 A L B E R T U S B O V O N E
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
£8 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
438
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
LEOPOLITANA LATINORUM seu CRACOVIEN.
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Iosephi Bilczewski, archiepiscopi Leopolitam latinorum (1860-1923)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« In mea navitate continuo prae oculis vestrum habebo spiritale et
etiam temporale bonum; unum volo, corda vestra; sed ea non mihi volo,
verum Domino qui me misit; ardenter enim cupio vos omnes salvos esse ».
Huic consilio, quod initio sui episcopalis ministerii significavit, Servus
Dei Iosephus Bilczewski ad finem usque fidelis mansit; namque boni Pasto­
ris vestigia secutus (cf. Io 10, 11), sine intermissione bono gregis prospexit,
cui copiose Redemptionis thesauros distribuit ac splendidum amoris in
Christum Dominum, in Ecclesiam et in animas testimonium praebuit.
Natus is est die 26 mensis Aprilis anno 1860 in Galitia Occidentalis pago
Wilamowice ab agricolarum familia. A piis parentibus fructuose est prima
christiana atque humana educatione instructus. Post ludum studia perrexit
in vicina urbe Wadowice alacritatem ostendens et notabilem sacrificii spiri­
tum. Cum sacerdotium appeteret, seminarium dioecesanum Cracoviense est
ingressus et pridie nonas Iulias anno 1884 sacrum recepit Presbyteratus Or­
dinem. Paulo post ministerium iniit pastorale tamquam paroeciae vici Mo­
gila vicarius. Deinde Vindobonam se transtulit ut studia persequeretur et
doctoris gradum est consecutus in Sacra Theologia (anno 1886); postea Ro­
mae Pontificiam Studiorum Universitatem frequentavit Gregorianam, se di­
ligenter dedens theologicis disciplinis pernoscendis atque archaeologiae chri­
stianae. Postquam ad suam rediit archidioecesim, vicarius fuit paroeciae lo­
ci Kety (annis 1888-1889) ac deinceps ecclesiae Sanctorum Petri et Pauli
(annis 1889-1891) in urbe Cracovia. Ubique eminuit munerum pastoralium
et sacerdotalium cura necnon studii cupidine. Anno 1891 factus est profes­
sor theologiae dogmaticae specialis apud Studiorum Universitatem Leopolitanam, cuius fuit etiam rector. Illum collegae et alumni magni fecerunt,
qui eius bonitatem et humanitatem, doctrinam, didacticas dotes egregias et
libros editos de scientia mirabantur.
In consistorio die 17 mensis Decembris anno 1900 habito est a Summo
Pontifice Leone XIII Archiepiscopus Metropolita Leopolitanus Latinorum
nominatus et secuto mense Ianuario ordinationem accepit episcopalem. Sta-
Congregatio de Causis Sanctorum
439
tim suo se tradidit muneri summa cum pastorali caritate, solum gloriam
Dei quaerens et animarum salutem. Multiplicem apostolicam explicavit in­
dustriam, quae fructus edidit copiosos cum in populo, qui ei concreditus
erat, tum extra dioecesis suae fines. Multa cum cura formationi spiritali et
culturali consuluit sacerdotum et seminarii alumnorum, quos potissimum
exemplo docuit quomodo sit Deo et Ecclesiae serviendum. Sacrarum Litte­
rarum et catechismi provexit cognitionem atque familiarum et laicorum au­
xilium in christiane pueris et iuvenibus educandis. Fidei integritatem ac
doctrinae catholicae defendit, clare et fortiter verbum Dei nuntiavit per
praedicationem et scripta pastoralia. Sedulus de cultu divino, novis
extruendis ecclesiis prospexit; novas instituit paroecias; consociationes ca­
tholicas sustinuit; pauperibus opitulatus est, operariis, tironibus, Polonis in
exteris nationibus sedem habentibus; contra perturbationes morum et litte­
rarum ignorantiam contendit atque scholis aperiendis favit, praesertim in
parvis pagis et in agris, atque bonis libris, typis editis, diffundendis. Iusti­
tiam socialem provexit iuxta doctrinam Litterarum Encyclicarum quae ver­
bis incipiunt « Rerum Novarum ». Eius cordis bonitas et animi fortitudo pe­
culiari fulserunt splendore in acerbis bellis, quae in eius patriam profue­
runt: populi defensor factus est et dolentium consolator, sine religionis, or­
dinis et nationis discrimine.
Qui eum noverunt, fervorem eius pastoralem, sacrificii spiritum in Ec­
clesiae servitio atque vitae sanctitatem admirati sunt. Etenim in ea credidit
quae docebat, et cum perseverantia ac spiritali gaudio voluntati Dei oboedivit, praeceptis evangelicis et Ecclesiae, ac sine intermissione in Christi
imitatione est progressus magnum adipiscens perfectionis gradum. Contra
indolem suam, natura impotentem, certavit, devitavit peccatum, diligenter
lucrum fecit de multis talentis quae a Deo acceperat et cum accuratione sa­
cerdotalia ac deinde episcopalia munera sua est exsecutus, tametsi in graves
incucurrit difficultates et aegritudines nonnumquam in itinere suo.
Fides lumen fuit vitae eius et apostolatus, precatio animae cibus, fer­
vens pietas in Eucharistiam eius pastoralis caritatis statumen. Religionem
etiam coluit erga Iesu Passionem et Sacrum Cor, erga Spiritum Sanctum
atque Virginem Mariam. Deum amavit, Ecclesiam, archidioecesim suam,
patriam, sacerdotes, iuvenes, pauperes et male affectos. Iure habitus est pa­
ter bonus ac sedulus et revera, sui ipsius immemor, cum generositate et
simplicitate, prudentia atque fortitudine omnes dilexit omnibusque servivit.
Semper divina Providentia est vehementer confisus, terrestrium bonorum
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
440
semper neglegens fuit, temperans, in Deum inque proximos iustus, castus,
oboediens Deo et Ecclesiae auctoritati, patiens in difficultatibus atque in
longo acerboque morbo quo est ad mortem deductus die 20 mensis Martii
anno 1923.
Servus Dei sanctitatis fama insignis fuit in vita, in morte et post mor­
tem; quocirca mox cogitatum est de eius beatificationis et canonizationis
Causa ineunda, sed ex temporum nequitia processus ordinarius informati­
vus nonnisi annis 1952-1961 instructus est et scriptorum perquisitio inita
anno 1959, est anno 1986 confecta. Die 8 mensis Iunii anno 1990 Congrega­
tio de Causis Sanctorum rite hunc probavit processum. Deinceps aliae effec­
tae sunt perquisitiones additiciae instrumentorum ad Dei Servum pertinen­
tium. Positionis praeparatione peracta, disceptatum est, ex more, an Servus
Dei Iosephus Bilczewski virtutes observavisset heroum in modum. Postridie
idus Maias anno 1997 actus est, exitu cum prospero, Consultorum Theolo­
gorum Congressus Peculiaris. Patres Cardinales deinde atque Episcopi, in
Sessione Ordinaria die 11 secuti mensis Novembris habita, Causae Ponente
Eminentissimo Cardinali Andrea Maria Deskur, fassi sunt Servum Dei he­
roum more virtutes théologales, cardinales iisque adnexas coluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanne Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter
declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum
tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Forti­
tudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Iosephi Bilczewski, Archiepiscopi
Leopolitani Latinorum, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A. D. 1997.
83 A L B E R T U S B O V O N E
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
Congregatio de Caváis Sanctorum
441
MARIANOPOLITANA
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae a Spiritu Sancto (in saec.:
Deliae Tétreault). Fundatricis congregationis sororum missionariarum ab Imma­
culata Conceptione (1865-1941)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
Deus « omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis veni­
re » (1 Tim 2, 4).
Ut hoc consequatur propositum solet Deus virorum atque mulierum
opera uti qui, ad eius vocationem dociles, evangelio serviunt et veritatis at­
que caritatis Christi lumen effundunt in mundo, praesertim apud populos
qui divinum adhuc ignorant Redemptorem.
In hoc « vineae operariorum » genere etiam Maria a Spiritu Sancto est
annumeranda quae, vere missionali corde praedita, novam condidit religio­
sam Congregationem pro non christianis evangelizandis sicque Dei regni in­
cremento in terra operam dedit.
Nata est Serva Dei in oppido Sainte-Marie-de-Monnoir, hodie Marieville
denominato, intra fines posito archidioecesis Quebecensis, die 4 mensis Fe­
bruarii anno 1865 ab Alexio Tétreault et Caelina Ponton. Postridie sacra­
mentum accepit baptismi nomine capto Delia. Duorum annorum matre or­
bata est et pater, pauper agricola, in Foederatas Civitates Americae Septen­
trionalis migravit operam quaesiturus. Puellae educationi matertera, Iulia
Ponton, eiusque maritus Ioannes Alix prospexerunt, qui eius facti sunt pa­
rentes adoptivi. Alumna fuit cuiusdam Instituti Sororum et etiam puella se
Domino devovere in apostolatu missionali cupivit; sed eius votum effici nequivit, cum non essent in Canada id temporis Congregationes missionariae.
Postquam se in Domum Bethaniae contulit, a P. Almiro Pichón, S. L, con­
ditam, in abiecto vico Marianopolitano sitam, per decem annos (nempe ab
anno 1891 ad annum 1901) operibus se dedidit caritatis pro pauperibus, pa­
tria emigrantibus et aegrotis atque christianae doctrinae institutioni. Eius
vita discrimen habuit cognito P. Alfonso Daignault, S. I. (f 1938), tunc in
Africa missionario, qui eam est adhortatus ad scholam apostolicam aperiendam religiosis mulieribus praeparandis ad missiones exteras. Consilium,
quamvis multae essent difficultates ex infirma Servae Dei valetudine, adiu­
vante sacerdote Gustavo Bourassa (t 1904) ab archiepiscopo Marianopolita-
30 - A
A
S
442
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
no approbatum est anno 1901. Operis prima Domus exorta est in loco Côtedes-Neiges apud Marianopolim die 3 mensis Iulii anno 1902. Subsequenti
anno Opus est canonice agnitum tamquam Institutum religiosum una cum
Sancti Pii X benedictione, qui nomen suggessit: Congregatio Sororum Mis­
sionariarum ab Immaculata Conceptione.
Serva Dei die 8 mensis Augusti professionem fecit perpetuam anno 1905
et nomen cepit Mariam a Spiritu Sancto. Alacriter solidationem egit, et
auctum novae Congregationis, quae celeriter novas aperuit Domus in Cana­
da suamque navitatem in alias tulit nationes, inter quas Sinam, Philippi­
nas, Iaponiam. Sodalicium quoque instituit missionariarum laicarum; nisa
est pro Pontificiis Missionalibus Operibus a Sancta Infantia et a Propaga­
tione Fidei. Voluit etiam Institutum suum habere commentarium, cui titu­
lus erat « Le Précurseur ». Diligenter formationem curavit spiritalem et mis­
sionalem Sororum, eas docendo evangelio in gaudio servire; scripsit enim:
« Quid dicent pagani, si nos viderint tristes? »; et addebat apostolatum mis­
sionalem responsionem esse debere ad amorem Dei et continentem ob fidei
donum gratiarum actionem. Spiritum etiam caritatis inculcavit, abstinen­
tiae, humilitatis, castitatis, paupertatis et oboedientiae. Quae sodales docebat, ipsa cum generositate usurpavit, perseverantia ac spiritali laetitia.
Eius enim vita consecrata fidelitate effulsit erga Deum, leges Ecclesiae,
vota religiosa, Regulam, et cum cura omnes coluit christianas virtutes at­
que in via sanctitatis ambulavit. Lucerna gressibus eius fides fuit, quam
copiose oleo aluit precationis, contemplationis, pietatis in Spiritum San­
ctum, Eucharistiam et Redemptoris Matrem, cui se uti servam devoverat
anno 1892 secundum doctrinam Sancti Ludovici M. Grignion de Montfort.
In divinam revelationem firmiter credidit suamque vitam in Dei gloriam
impendit, in diffusionem evangelii in mundo inque animarum salutem. Om­
nibus viribus Deum dilexit et nisa est cotidie per omnia ei placere prompte
eius voluntati oboediendo et quodlibet fugiendo peccati genus. Divina Pro­
videntia est confisa atque, a vanis terrae rebus aliena, bona appetivit aeter­
na. In subsidiorum usu ad suam consequendam sanctificationem, in aposto­
latus operibus inque suo regendo Instituto prudens fuit; iustitiam ex con­
suetudine coluit erga Deum et proximum, quem operibus misericordiae spi­
ritalis et corporalis adiuvit; temperans fuit, fortis in difficultatibus, humilis,
amabilis in omnes.
Post annum 1933 graviter aegrotavit; quapropter anno 1939 munere se
abdicavit antistitae generalis. Suam pertulit infirmitatem tamquam purifi-
Congregatio de Causis Sanctorum
443
cationis viam atque sanctificationis. Dominus eam ad se vocavit calendis
Octobribus anno 1941 post acceptum Viaticum et Infirmorum Unctionem.
Sanctitatis fama, qua insignis fuit in vita et in morte, etiam secutis an­
nis perduravit; quam ob rem Sorores Missionariae ab Immaculata Concep­
tione cogitare coeperunt de beatificationis et canonizationis suae Conditricis
Causa inchoanda; sed variae causae initium eius retardaverunt. Archiepisco­
pus Marianopolitanus ab anno 1985 ad annum 1987 Inquisitionem dioecesa­
nam celebravit, quae est a Congregatione de Causis Sanctorum probata die
23 mensis Februarii anno 1990. Positione ad exitum adducta, disceptatum
est, iuxta normas, an Serva Dei heroum in modum virtutes exercuisset. Die
8 mensis Octobris anno 1996 actus est, exitu cum prospero, Congressus Pe­
culiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales deinde et Episcopi, in
Sessione Ordinaria diei 21 mensis Octobris anno 1997, Causae Ponente Emi­
nentissimo Cardinali Eduardo Gagnon, professi sunt Servam Dei Mariam a
Spiritu Sancto heroum more virtutes théologales, cardinales et iis adnexas
coluisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto ProPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Con­
gregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus
Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate
tum
Iustitia,
Temperantia
Dei
Mariae
gationis
in
Deum
et
tum
Fortitudine,
a Spiritu Sancto
Sororum
in proximum,
eisque
(in saec.:
Missionariarum
ab
necnon
de
adnexis,
in
Deliae
Immaculata
cardinalibus
gradu
Tétreault),
Prudentia,
heroico,
Fundatricis
Conceptione,
in
casu
Servae
Congre­
et
ad
effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum referri mandavit.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A. D. 1997.
& ALBERTUS
BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
& Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
444
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
MATRITENSIS seu COMPLUTENSIS
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae a Monte Carmelo (in
saec.: Mariae Salles y Barangueras) fundatricis congregationis sororum Conceptionistarum missionariarum ab Institutione (1848-1911)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Serva Dei Maria a Monte Carmelo (in saeculo: Maria Salles y
Barangueras) Vici, in Hispania, orta est die 9 mensis Aprilis anno 1848. In­
ter Tertiarias Dominicanas a Maria Annuntiata ingressa, professionem reli­
giosam fecit anno 1872. Barcinone, ubi praeceptrix fuit, scholae moderatrix
et postea etiam antistita, magnam et multiplicem explicavit industriam
praesertim pro puellis discipulis. Post acerbos eventus, anno 1892 condidit
Burgi Congregationem Sororum Conceptionistarum Missionariarum ab Insti­
tutione, quam usque ad mortem sapienter rexit, quae accidit die 25 mensis
Iulii anno 1911.
Etiam post mortem duravit sanctitatis fama, qua claruit in vita; qua­
propter Episcopus Matritensis anno 1946 Causae beatificationis et canoniza­
tionis initium fecit. Die 17 mensis Decembris anno 1996 Summus Pontifex
Ioannes Paulus II declaravit Servam Dei heroum in modum virtutes théo­
logales, cardinales iisque adnexas observavisse.
Deinceps Causae Postulatio ad Congregationem de Causis Sanctorum coniectam miram sanationem perspiciendam detulit, intercessioni eiusdem Ve­
nerabilis Servae Dei ascriptam. Casus attinet ad Sororem Ameliam Román
Villar Congregationis ab ipsa Serva Dei instituta sodalem. Haec Soror anno
1926, iam adulta, incepit dolores animadvertere spinam afficientes. De arthritide diffusa diagnosis facta est ac therapiae praescriptae sunt, quae ta­
men inefficaces fuerunt. Cum aggravaretur, aegrota aliis est subiecta inspectionibus, ex quibus diagnosis dicta est de spondylite phthisica iam tam
progressa, ut insanabilis esset. Variarum curarum visa inefficacia, medici
prognosim prodierunt infaustam quoad valetudinem et quoad vitam intra
paucos menses. Die 14 mensis Aprilis anno 1934 aegrotans una cum sodali­
bus Sororibus communitatis loci denominati « El Escorial » apud Matritum
positi, novem dierum supplicationem iniit Matrem Conditricem sui Institu­
ti, id est Mariam a Monte Carmelo, invocans. Primis diebus Soror Amelia
se conferre potuit in sacellum ut sacro novendiali interesset, sed postea, do-
Congregatio de Causis Sanctorum
445
foribus invalescentibus, hoc fuit ei impossibile. Attamen ultimo die noluit
precibus communitatis deesse; sicque, dum in sacrario erat cum Sororibus
sodalibus, subito sanata est et post tres dies medici completam sanationem
cognoverunt.
Apud curiam Matritensem anno 1991 celebrata est Inquisitio dioecesana,
quae est rite probata a Congregatione de Causis Sanctorum per decretum
idibus Ianuariis anno 1995 promulgato. Dicasterii Consilium Medicorum, in
sessione idibus Maiis habita anno 1997, agnovit sanationem a spondylite
phthisica tribus suppurationibus perturbata ab ossibus fluentibus, celerrimam fuisse, completam, stabilem et pro scientia inexplicabilem. Die 30
mensis Septembris eodem anno actus est Consultorum Theologorum Con­
gressus Peculiaris atque die 16 secuti mensis Decembris facta est Sessio Or­
dinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Excellentissi­
mo Domino Petro Georgio Silvano Nesti, C. P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti Severini in Piceno. Et in utroque Coetu, sive Consultorum
sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret
divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua, vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum de
praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Prae­
fecto necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregationis ce­
terisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater declara­
vit:
Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente
Monte
Carmelo
Conceptionistarum
(in
saec:
Maria
Missionariarum
ab
Salles
y
Ven. Serva Dei Maria a
Barangueras),
Institutione,
pleta et stabili sanatione Sororis Ameliae Román
videlicet
Fundatrice
de
Sororum
celérrima,
com­
Villar a « spondilite tuberco­
lare complicata da tre ascessi ossifluenti ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in ac­
ta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A. D. 1997.
£8 A L B E R T U S B O V O N E
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
83 Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
446
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
M A T R I T E N S I S seu X E T A F E N S I S
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae a Mirabilibus Iesu (in
saec.: Maravillas Pidal y Chico de Guzmán) monialis professae ordinis Carmeli­
tarum Discalceatorum (1891-1974)
DECRETUM SUPER MIRACULO
Venerabilis Serva Dei Maria a Mirabilibus Iesu (in saeculo: Maravillas
Pidal y Chico de Guzmán) Matriti in Hispania orta est pridie nonas No­
vembres anno 1891. Inter Carmelitides Discalceatas ingressa monasterii de­
nominati a loco « El Escorial » apud Matritum sito, professionem religiosam
fecit anno 1921. Per multos annos aliquot monasteriorum antistita fuit et
ubique fidelitatis Deo, Ordini suo suaeque consecrationi exemplar. Monaste­
rium in India condidit multaque in Hispania. Inter sorores sodales vitam
contemplativam fovit, spiritum apostolicum et sedulam Regulae atque Con­
stitutionum observantiam. Virtutibus ornata et meritis, in Domino obdor­
mivit in monasterio oppidi La Aldehuela die 11 mensis Decembris anno 1974.
Sanctitatis fama, qua viva claruit, etiam post mortem perduravit; qua­
propter anno 1981 inita est beatificationis et canonizationis Causa. Summus
Pontifex Ioannes Paulus II, die 17 mensis Decembris anno 1996, declaravit
Servam Dei heroum in modum virtutes théologales, cardinales et his adne­
xas coluisse.
Deinde Causae Postulatio Congregationis de Causis Sanctorum iudicio
permisit coniectam miram sanationem intercessioni ascriptam eiusdem Ve­
nerabilis Servae Dei. Casus pertinet ad iuvenem Alfonsam García Blázquez,
quae anno 1976 in morbum incidit inflammationis pharyngotonsillarum
acutae cum febri. Curae efficaces non fuerunt; quam ob rem idibus Iuliis il­
lius anni deducta est in valetudinarium Salmanticense. Febris condicio non
est melior facta et exstiterunt diureseos contractio, fortis confusio et icterus, ulcerationes in ore et in pharyngé, iecur inflatum. In sanguine gravis
reperta est leucopenia; ex iniectione in pectore effecta apparuit medulla
graviter hypocellularis. Facta est igitur diagnosis de agranulocytosi. Post
salubrem mutationem per therapiam cortisonicam et antibioticam, aegrota
alia est crisi correpta atque haemorrhagia prodiit digestibilis cum collapsu
gravi. Diagnosis facta est de ulcere duodenali; alia secuta est salubris muta­
tio ob effectam therapiam; postea peior evasit status cum peritonite. Pridie
nonas Septembres aegra subiit vagotomiam et pyroplasticam. Secutis die­
bus eius condiciones adeo in deterius mutatae sunt ut prognosis edita sit
Congregatio de Causis Sanctorum
447
infausta quoad vitam post breve tempus. Interim, a dimidiato mense Iulio
eiusdem anni 1976 ipsa aegrota aliaeque personae Servae Dei intercessionem
invocare inceperant Mariae a Mirabilibus Iesu. Preces continuatae sunt
usque ad mane diei subsequentis 11 mensis Septembris, cum ex improviso
febris defecit et aegrota notabilem salubrem mutationem animadvertit. Va­
riae inquisitiones quae sunt post peractae factam sanationem confirmaverunt.
Anno 1984 apud Curiam Salmanticensem facta est Inquisitio dioecesana,
quae a Congregatione de Causis Sanctorum probata est decreto die 5 mensis
Octobris eodem anno promulgato. Dicasterii Consilium Medicorum in sessione
die 24 mensis Aprilis habita anno 1997 agnovit sanationem Alfonsae García
Blázquez ab agranulocytosi acuta cum iecoris ac renum periculo, peritonite,
collapsu gravi séptico, celerem fuisse, completam, stabilem et ex scientia inexplicabilem. Die 30 mensis Septembris eodem anno actus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris et die 16 insequentis mensis Decembris Ses­
sio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Excellen­
tissimo Domino Petro Georgio Silvano Nesti, C. P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti Severini in Piceno. Et in utroque Coetu, sive Consultorum si­
ve Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divi­
nitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua, vota Con­
gregationis de Causis Sanctorum excipiens, mandavit ut decretum de praedicta
mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto Pro-Praefecto
necnon Causae Ponente, meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque
de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater declaravit: Constare
de miraculo a Deo patrato, intercedente
Ven. Serva Dei Maria a Mirabilibus Iesu
(in saec.: Maravillas Pidal y Chico de Guzmán), Moniali professa Ordinis Car­
melitarum Discalceatorum, videlicet de celeri, completa ac stabili sanatione Alfon­
sae García Blázquez ab « agranulocitosi acuta con compromissione epatorenaie, pe­
ritonite, shock settico ».
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A. D. 1997.
£8 A L B E R T U S BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
© Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
448
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
PARISIENSIS
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Teresiae a Sancto Augustino (in
saec.: Aloisiae Mariae) monialis professae ordinis Carmelitarum Discalceatorum
(1737-1787)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Simile est regnum caelorum homini negotiatori quaerenti bonas margari­
tas. Inventa autem una pretiosa margarita, abiit et vendidit omnia, quae ha­
buit, et emit eam» (Mt 13, 45-46).
Eodem modo se gessit Serva Dei Teresia a Sancto Augustino quae, Christi
amore capta, se a divitiis et honoribus, quibus abundabat, expeditam, Domini
servitio ac laudi consecravit in paupertate; sic, ut «pretiosam margaritam»
emeret, caducis bonis relictis, caeli thesauro prospexit, « quo fur non appropiat,
neque tinea corrumpit » (Lc 12, 33).
Sapiens haec mulier nata est die 15 mensis Iulii anno 1737 in urbe
Versaliis a Ludovico XV, Galliae rege, et a Maria Leszczynska, qui no­
mina ei Aloisiam Mariam indiderunt. Gratia divina, illi in baptismo col­
lata, fertile invenit solum, quod suo tempore copiosos edidit fructus, in
puellula. Solo illi arando, colendo et irrigando moniales consuluerunt ab­
batiae in loco positae Fontevrault denominato, quae primis tredecim an­
nis vitae eam hospitio exceperunt atque educaverunt, eius eruditionem
curando, indolem formando natura vivacem et ingenuam, ad Dei cogni­
tionem eiusdemque necnon pauperum amorem ducendo, precationis mo­
mentum docendo atque silentii et ascesis. Id temporis sacramentum ac­
cepit Confirmationis et primum ad Eucharistiam accessit, in quam sem­
per singularem aluit pietatem.
Anno 1750 ad regiam rediit Versaliensem, in qua usque ad annum 1770
mansit, eximiam agens vitam christianam, quamquam multa erant loci
oblectamenta et frivola. Variarum disciplinarum studio se dedidit ac dili­
genter vitam suam spiritalem curavit, in qua confessariis adiuvantibus con­
tinuos fecit progressus. Cotidie Missae intererat, crebro Christi Corpore se
nutriebat atque Paenitentiae sacramento utebatur; constans erat in depre­
catione; erga Virginem Mariam pietatem, castigationem et bonas lectiones
coluit; salute non christianorum et peccatorum mota est, patris praesertim,
pro cuius conversione cum fervore precabatur; pauperum necessitatibus
Congregatio de Causis Sanctorum
449
subvenit. Vitam regiae tantum communicabat, quantum erat necesse, sed
libenter in equitandi arte inque venationibus erat. Matrimonium non est illecta et plerumque vitae genus egit moniali aptius quam regis filiae. Hoc
mirum non est, si cogitamus eam inde ab anno 1751 appetivisse se Deo
consecrare.
Hinc, anno 1770, matre mortua et patris obtento consensu, rebus
omnibus relictis ingressa est inter Carmelitides Excalceatas Monasterii
Sancti Dionysii Parisiensis, quod ob suam paupertatem et diligentem
Regulae observantiam notum erat. Cum fieri statuisset Sanctae Teresiae
a Iesu perfecta discipula, quamlibet peculiarem tractationem et allevationem renuit; voluit contra prorsus Regulae, austeritati vitae communis
atque antistitarum obnoxia esse voluntati. Nomen cepit Sororem Teresiam a Sancto Augustino et accurate ad professionem religiosam se prae­
paravit, quam fecit pridie idus Septembres anno 1771. Paulo post nigri
velaminis impositionem, nominata est magistra novitiarum; tribus tem­
poribus coenobii fuit moderatrix, oeconoma duobus. Suis est erga com­
munitatem muneribus iuncta cum sedulitate et amore, firmitudinem
ostendens, humilitatem et uniuscuiusque monialis curam; iuxta crucem
sapientiam invenit et vires ut quam optime monasterio suo serviret. Ef­
fecit ut Regula observaretur, administrationem recreavit, aedificia re­
stauravi^ exstruxit sacellum, plures adiuvit communitates Carmelitidum, quae in difficultatibus erant et in paupertate, aliaque Instituta re­
ligiosa masculina et feminina; Societatem Iesu defendit, a Gallicanis et a
Iansenii sectatoribus impugnatam; circa bonum Ecclesiae Francogallicae
industria fuit. Saepe a patre visebatur qui, propter filiae continuas pre­
cationes cum Deo reconciliatus mortem obiit anno 1774. Non minus stu­
diosa fuit sacerdotum sanctificationis et personarum consecratarum nec­
non omnium animarum salutis. Caritate erga Deum et proximos impulsa
nisa est operam dare incremento regni Dei et utilis esse iis, qui adiuvan­
di erant quoad corpus et quoad spiritum. Hocque cum humilitate fecit,
prudentia atque iustitia. Fides semper gressus eius illuminavit eiusque
delectus eamque in via sanctitatis sustinuit. Ob fidem intravit in Carme­
lum, peccatum fugit, voluntati Dei oboedivit et Ecclesiae, animam suam
nutrivit liturgia, meditatione, precatione, pietate in Eucharistiam inque
Matrem Redemptoris. Propter fidem se abnegavit, paenitentiam explica­
vit crucemque tulit ariditatis spiritalis. Aliena fuit a mundi rebus inani­
bus, in misericordia et in amore Dei speravit, in orationis efficaciam ere-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
450
didit et bona cupivit aeterna. Patiens fuit in difficultatibus, temperans,
casta, oboediens, pauper.
Usque ad finem cum Deo ambulavit et, cum simplicitate atque cum ge­
nerositate ac gaudio spiritali, artam viam percucurrit quae ad aeternam du­
cit vitam. Antistitis munere fungens, lampade cum accensa, obviam ivit
Sponso, qui eam ad se vocavit post brevem morbum, die 23 mensis Decem­
bris anno 1787.
Serva Dei etiam in vita fama claruit sanctitatis; quae fama post mor­
tem confirmata est, sed propter temporum nequitiam Causa beatificatio­
nis et canonizationis nonnisi iniri potuit anno 1855. Processus ordinarius
informativus celebratus est apud Curias Augustodunensem (annis 18551867) et Parisiensem (annis 1856-1867). Die 19 mensis Iunii anno 1873
decretum promulgatum est super Causae Introductione et annis 18961904 instructus est Processus apostolicus Parisiensis. Post confectam Po­
sitionem anno 1910, aliae inquisitiones factae sunt instrumentorum alia­
que studia historica. Die 10 mensis Decembris anno 1991 sessio acta est
Consultorum Historicorum. Nova Positione praeparata, disceptatum est,
ex more, an Serva Dei heroum in modum virtutes exercuisset. Die 22
mensis Aprilis anno 1997 prospero cum eventu actus est Consultorum
Theologorum Congressus Peculiaris. Patres Cardinales deinde et Episco­
pi, in Sessione Ordinaria die 11 mensis Novembris subsequentis habita,
Causae Ponente Eminentissimo Cardinali Henrico Schwery, professi sunt
Servam Dei Teresiam a Sancto Augustino heroum more virtutes théolo­
gales, cardinales iisque adnexas explicavisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Pro-Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut
super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto
Pro-Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secre­
tis Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus,
Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologali­
bus Fide,
nalibus
gradu
Spe et
Prudentia,
heroico,
Mariae),
Caritate
Iustitia,
Servae
Monialis
tum in Deum tum in proximum,
Dei
Temperantia
Teresiae
professae
et ad effectum de quo agitur.
Ordinis
a
et
Fortitudine,
Sancto
Augustino
Carmelitarum
necnon de cardi­
eisque
(in
adnexis,
saec.:
Discalceatorum,
in
Aloisiae
in
casu
Congregatio pro Episcopis
451
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Cau­
sis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 18 mensis Decembris A. D. 1997.
© ALBERTUS
BOVONE
archiep. tit. Caesariensis in Numidia, Pro-Praefectus
L. © S.
© Eduardus Nowak
archiep. tit. Lünen., a Secretis
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Ioannes Paulus Pp. II, per
Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur Ecclesiis sacros Prae­
sules praefecit, videlicet:
die 2 Maii 1998. — Cathedrali Ecclesiae Foroconcordianae Exc.mum P.
D. Hectorem Sabbatium Cardelli, hactenus Episcopum titularem Furnitanum maiorem et Auxiliarem Rosariensem.
— Episcopum Coadiutorem dioecesis Sancti Thomae in In­
sulis Virgineis, Exc.mum P.D. Georgium Vanee Murry, S.I., hactenus Epi­
scopum titularem Fortisventurae et Auxiliarem archidioecesis Chicagiensis.
die 5 Maii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Leadensi, R.D. Iosephum Nathanaëlem
Perry, e clero archidioecesis Milvaukiensis, ibique curionem paroeciae Omni­
bus Sanctis dicatae, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Chicagiensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Albensi R.D. Iosephum Soterem Valero Ruz, e clero archidioecesis Valentinae in Venetiola, ibique Vica­
rium generalem, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
die 9 Maii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tagariensi R.D. Victorem Emmanuelem
Pérez Rojas, e clero archidioecesis Calabocensis, ibique Vicarium episcopa­
lem, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
452
Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
die 12 Maii 1998. — Cathedrali Ecclesiae Dodgepolitanae, R.D. Ronaldum M. Gilmore, e clero dioecesis Vichitensis, ibique Vicarium generalem et
moderatorem Curiae.
— Cathedrali Ecclesiae de Aguas Calientes Exc.mum P.D.
Raimundum Godinez Flores, hactenus Episcopum titularem Centenariensem
et Auxiliarem Guadalaiarensem.
die 18 Maii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Auziensi R.D. Ludovicum
Schick, Vicarium generalem Fuldensem, quem deputavit Auxiliarem eius­
dem dioecesis.
die 20 Maii.
— Cathedrali Ecclesiae Cerretanae-Thelesinae-Sanctae Agathae Gothorum R.D. Michaelem De Rosa, e clero archidioecesis Salernitanae - Campaniensis - Acernensis, hactenus Instituti Superioris Scientiarum
Religiosarum praesidem.
die 23 Maii.
— Cathedrali Ecclesiae Registrensi R.P. Iosephum Aloi­
sium Bertanha, S.V.D., hactenus rectorem Seminarii maioris Societatis Ver­
bi Divini in dioecesi Sancti Mauri.
die 26 Maii.
— Nuntiaturae Apostolicae in Algeriensi Republica Exc.mum P.D. Au­
gustinum Kasujja, quem elegit Archiepiscopum titularem Caesariensem in
Numidia.
— Nuntiaturae Apostolicae in Tunesiensi Republica Exc.mum P.D. Au­
gustinum Kasujja, quem elegit Archiepiscopum titularem Caesariensem in
Numidia.
— Coadiutorem dioecesis Crucis Australis R.P. Moysem
Ioannem Pontelo, Congregationis S. Spiritus sub tutela Immaculati Cordis
Beatissimae Virginis Mariae sodalem, hactenus Instituti vulgo « Poullart des
Places » rectorem.
die 27 Maii.
— Episcopum Coadiutorem praelaturae territorialis Tefensis, R.P. Sergium Eduardum Castriani, Congregationis S. Spiritus sub tutela Immacula­
ti Cordis Beatissimae Virginis Mariae sodalem, hactenus Consiliarium Gene­
ralem eiusdem Congregationis.
— Cathedrali Ecclesiae Criciumensi, noviter erectae, Exc.mum P.D.
Paulum Antonium De Conto, hactenus Sancti Aloisii de Caceres Episcopum.
Congregatio pro Episcopis
453
— Coadiutorem dioecesis Campi Moranensis R.D.
Maurum Apparecidum dos Santos, hactenus Vicarium generalem Iacarezinhoënsem.
die 27 Maii 1998.
— Episcopum coadiutorem praelaturae Moyobambensis,
R.P. Iosephum S. Iztueta Mendizábal, CP., hactenus Superiorem Provin­
cialem in Hispania.
die 30
Maii.
454
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza
Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:
Giovedì, 28 Maggio 1 9 9 8 :
S.A.R. il Principe DAVID M.
Swaziland presso la Santa Sede;
Ambasciatore dello
DLAMINI,
Le LL. E E . i Signori, TIBAMANYA MVENE MUSHANGA, Amba­
sciatore dell'Uganda presso la Santa Sede;
JOHN P. BOYANG, Ambasciatore di Gambia presso la Santa
Sede;
MAHAMAT ALI ABDALLAH NASSOUR, Ambasciatore del Ciad
presso la Santa Sede;
MANUEL MAS RIBO, Ambasciatore di Andorra presso la Santa
Sede;
MALALA Z O RAOLISON RANDRIANJANOA RAMAHATAFANDRY, Amba­
sciatore del Madagascar presso la Santa Sede;
ADNAN BAHJAT A L TALHOUNI, Ambasciatore di Giordania pres­
so la Santa Sede;
ATIS SJANITS, Ambasciatore di Lettonia presso la Santa Sede;
MOSES MUSONDA, Ambasciatore dello Zambia presso la Santa
Sede.
Ha altresì, ricevuto in Udienza:
Sabato, 9 Maggio 1 9 9 8 , S.E. il Signor
dente della Repubblica del Libano.
ELIAS HRAOUI,
Lunedì, 1 8 Maggio 1 9 9 8 , S.E. il Signor
Presidente della Repubblica di Lituania.
Martedì, 1 9 Maggio 1 9 9 8 ,
mo Ministro del Canada.
S.E.
il Signor
Presi­
VALDAS ADAMKUS,
JEAN CHRÉTIEN,
Pri­
Dal 19 aprile al 14 maggio 1998 il Santo Padre ha presieduto l'As­
semblea Speciale per l'Asia del Sinodo dei Vescovi.
Diarium Romanae Curiae
455
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:
5
23
maggio
»
1998. S.E. mons. Giacinto Berloco, Arcivescovo tit. di Fidene,
Nunzio Apostolico in El Salvador e in Belize.
»
S.E. mons. Antonio Sozzo, Arcivescovo tit. di Concordia,
Nunzio Apostolico in Costa Rica.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha
nominato:
9
aprile
»
»
»
»
1998. S.E. mons. Karl Lehmann, Vescovo di Mainz, Membro del­
la Congregazione per i Vescovi « ad quinquen­
nium ».
»
S.E. mons. Walter Kasper, Vescovo di Rottenburg-Stuttgart, Membro della Congregazione per la Dottrina
della Fede « ad quinquennium ».
»
L'Em.mo Sig Card. Antonio Maria Javierre Ortas e S.E.
mons. Desmond Connell, Arcivescovo di Dubli­
no, Membri della Congregazione per la Dottrina
della Fede « in aliud quinquennium aut usque ad
80 ».
»
Mons. Bernard Prince, Consultore del Pontificio Consiglio
delle Comunicazioni Sociali « in aliud quinquen­
nium ».
»
Il Signor Alois Estermann, Capitano Comandante della
Guardia Svizzera Pontificia.
»
S.E. mons. Francesco Monterisi, Segretario della Congre­
gazione per i Vescovi, Consultore della Congrega­
zione per la Dottrina della Fede.
»
P. Gianfranco Ghirlanda, S.I., Giudice della Corte d Appel­
lo dello Stato della Città del Vaticano « in aliud
quinquennium ».
»
S.E. mons. Francesco Monterisi, Segretario della Congre­
gazione per i Vescovi, Membro della Pontificia
Commissione per VAmerica Latina.
»
S.E. mons. José Saraiva Martins, Arcivescovo tit. di Tuburnica, Prefetto della Congregazione delle Cause
dei Santi « ad quinquennium ».
um
2
maggio
4
»
5
»
7
»
18
»
30
»
Si rende noto che i Reverendi don Sabino Ardito, S.D.B., mons. Matteo Pá­
paro, mons. Gianfranco Bella, p. Velasio De Paolis, C.S., mons. Carlo Liberati,
p. Manuel Jesús Arroba Conde, CM.F., p. Francesco Ciccimarra, Barn., mons.
Cataldo Di Napoli, sono stati annoverati « in aliud quinquennium » tra i Giudici
esterni del Tribunale regionale del Lazio di prima istanza per le cause di nullità
di matrimonio.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
456
NECROLOGIO
4
maggio
9
»
»
11
14
»
»
21
»
22
23
26
»
»
»
29
»
1998. Mons. Ignacio Maria De Orbegozo y Goieoechea, Vescovo
di Chiclayo (Peru).
»
Mons. Gerard Jakob, Vescovo tit. di Vergi.
»
Mons. Teodor Majkowicz, Vescovo di Wroclaw-Gdansk di
rito bizantino-ucraino (Polonia).
»
Mons. Michel Moutel, Arcivescovo di Tours (Francia).
»
Mons. Jean-Baptiste Tiendrébéogo, Vescovo di Kaya
(Burkina Faso).
»
Mons. Arnold R. Cotey, Vescovo em. di Nachingwea
(Tanzania).
»
Mons. Eric G. Perkins, Vescovo tit. di Verrona.
»
Mons. Alphonsus Beretta, Vescovo em. di Warangal (India).
»
Mons. Salvatore Casanova, Vescovo em. di Ajaccio (Corsica-Francia).
»
Mons. José Vázquez Diaz, Vescovo em. di Bom Jesus do
Gurguéia (Brasile).
An. et vol. XC
1
Iulii
1998
N. 7
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA IOANNIS PAULI PP. II
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO D A T A E
quibus normae quaedam inseruntur in Codice Iuris Canonici et in Codice Cano­
num Ecclesiarum Orientalium.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad tuendam fidem Catholicae Ecclesiae contra errores insurgentes ex
parte aliquorum christifidelium, praesertim illorum qui in sacrae theologiae
disciplinas studiose incumbunt, pernecessarium visum est Nobis, quorum
praecipuum munus est fratres suos in fide confirmare (cf. Lc 22, 32), ut in
textum vigentium Codicis Iuris Canonici et Codicis Canonum Ecclesiarum
Orientalium addantur normae, quibus expresse imponatur officium servandi
veritates definitive ab Ecclesiae Magisterio propositas, addita mentione in
sanctionibus canonicis ad eandem materiam spectantibus.
1. Iam inde a prioribus saeculis usque ad hodiernum diem Ecclesia de
fide in Christum Eiusque redemptionis mysterio profitetur veritates, postea
collectas in Symbola fidei; hodie enim communiter cognoscuntur atque pro­
clamantur a christifidelibus in Missarum celebratione sollemni et festiva
Symbolum Apostolorum aut Symbolum Nicaenum-Constatinopolitanum.
Hoc ipsum Symbolum Nicaenum-Constatinopolitanum continetur in
Professione fidei, a Congregatione pro Doctrina Fidei ulterius elaborata,
quae specialiter imponitur determinatis christifidelibus emittenda in suscep­
tione aliquorum officiorum directe vel indirecte respicientium profundiorem
1
1
CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI, Professio Fidei et Iusiurandum fidelitatis in susci­
piendo officio nomine Ecclesiae exercendo, 9 Ianuarii 1989, in AAS 81 (1989), p. 105.
31 - A. A.
S
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
458
investigationem in veritates de fide et de moribus aut coniunctorum cum
peculiari potestate in Ecclesiae regimine.
2
2. Professio fidei, rite praemisso Symbolo Nicaeno-Constantinopolitano,
habet etiam tres propositiones aut commata, quae explicare intendunt fidei
catholicae veritates ab Ecclesia, sub ductu Spiritus Sancti qui eam « om­
nem veritatem docebit » (Io 16, 13), sequentibus temporibus altius perscru­
tatas aut perscrutandas.
3
Primum comma, quod enuntiat: « Firma fide quoque credo ea omnia
quae in verbo Dei scripto vel tradito continentur et ab Ecclesia sive sollem­
ni iudicio sive ordinario et universali Magisterio tamquam divinitus revela­
ta credenda proponuntur », congruenter affirmat et suum praescriptum ha­
4
bet in legis latione universali Ecclesiae in can. 750 Codicis Iuris Canonici
et in can. 598 Codicis Canonum Ecclesiarum Orientalium.
5
6
Tertium comma edicens: « Insuper religioso voluntatis et intellectus ob­
sequio doctrinis adhaereo quas sive Romanus Pontifex sive Collegium Epi­
scoporum enuntiant cum Magisterium authenticum exercent etsi non defi­
nitivo actu easdem proclamare intendant », locum suum obtinet in can.
7
2
3
Cf.. Codex Iuris Canonici, can. 833.
Cf. Codex Iuris Canonici, can. 747 § 1; Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, can.
595 § 1.
4
Cf. SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II, Constitutio dogmatica Lumen
gentium, De Ecclesia, 25, 21 Novembris 1964, in AAS 57 (1965), pp. 29-31; Constitutio dog­
matica Dei Verbum, De divina Revelatione, 18 Novembris 1965, 5, in AAS 58 (1966), p. 819;
CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI, Instructio Donum veritatis, De ecclesiali theologi vocatione,
24 Maii 1990, 15, in AAS 82 (1990), p. 1556.
Codex Iuris Canonici, can. 750 - Fide divina et catholica ea omnia credenda sunt quae
verbo Dei scripto vel tradito, uno scilicet fidei deposito Ecclesiae commisso, continentur, et
insimul ut divinitus revelata proponuntur sive ab Ecclesiae magisterio sollemni, sive ab eius
magisterio ordinario et universali, quod quidem communi adhaesione christifidelium sub duc­
tu sacri magisterii manifestatur; tenentur igitur omnes quascumque devitare doctrinas iisdem
contrarias.
Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, can. 598 - Fide divina et catholica ea omnia
credenda sunt, quae verbo Dei scripto vel tradito, uno scilicet deposito fidei Ecclesiae com­
misso continentur et simul ut divinitus revelata proponuntur sive ab Ecclesiae magisterio sol­
lemni sive ab eius magisterio ordinario et universali, quod quidem communi adhaesione chri­
stifidelium sub ductu sacri magisterii manifestatur; tenentur igitur omnes christifideles quas­
cumque devitare doctrinas eisdem contrarias.
Cf. CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI, Instructio Donum veritatis, De ecclesiali theologi
vocatione, 24 Maii 1990, 17, in AAS 82 (1990), p. 1557,
5
6
7
Acta Ioannis Pauli Pp. II
459
752 Codicis Iuris Canonici et in can. 599 Codicis Canonum Ecclesiarum
Orientalium.
8
9
3. Attamen secundum comma, in quo asseveratur: « Firmiter etiam am­
plector ac retineo omnia et singula quae circa doctrinam de fide vel mori­
bus ab ( adem definitive proponuntur », nullum habet congruentem cano­
nem in Codicibus Ecclesiae Catholicae. Magni momenti est hoc comma Pro­
fessionis fidei, quippe quod indicet veritates necessario conexas cum divina
revelatione. Hae quidem veritates, quae in doctrinae catholicae perscruta­
tione exprimunt particularem inspirationem divini Spiritus in alicuius veri­
tatis de fide vel de moribus profundiore Ecclesiae intellectu, sive historica
ratione sive logica consecutione conectuntur.
f
10
4. Quapropter dicta necessitate compulsi mature censuimus hanc legis
universalis lacunam complere insequenti modo:
A) Can. 750 Codicis Iuris Canonici posthac duas paragraphos habebit,
quarum prima constet textu vigentis canonis, altera vero novo textu sit or­
nata, ita ut ipse can. 750 absolute sic sonet:
Can. 750 § 1. Fide divina et catholica ea omnia credenda sunt quae ver­
bo Dei scripto vel tradito, uno scilicet fidei deposito Ecclesiae commisso,
continentur, et insimul ut divinitus revelata proponuntur sive ab Ecclesiae
magisterio sollemni, sive ab eius magisterio ordinario et universali, quod
quidem communi adhaesione christifidelium sub ductu sacri magisterii ma­
nifestatur; tenentur igitur omnes quascumque devitare doctrinas iisdem
contrarias.
§ 2. Firmiter etiam amplectenda ac retinenda sunt omnia et singula
quae circa doctrinam de fide vel moribus ab Ecclesiae magisterio definitive
proponuntur, scilicet quae ad idem fidei depositum sancte custodiendum et
Codex Iuris Canonici, can, 752 - Non quidem fidei assensus, religiosum tamen intellec­
tus et voluntatis obsequium praestandum est doctrinae, quam sive Summus Pontifex sive
Collegium Episcoporum de fide vel de moribus enuntiant, cum magisterium authenticum
exercent, etsi definitivo actu eandem proclamare non intendant; christifideles ergo devitare
curent quae cum eadem non congruant.
Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, can. 599 — Non quidem fidei assensus, reli­
giosum tamen intellectus et voluntatis obsequium praestandum est doctrinae de fide et de
moribus, quam sive Romanus Pontifex sive Collegium Episcoporum enuntiant, cum magiste­
rium authenticum exercent, etsi definitivo actu eandem proclamare non intendunt; christifi­
deles ergo curent, ut devitent, quae cum eadem non congruunt.
Cf. CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI, Instructio Donum veritatis, De ecclesiali theologi
8
9
10
vocatione, 24 Maii 1990, 16, in AAS 82 (1990), p. 1557..
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
460
fideliter exponendum requiruntur; ideoque doctrinae Ecclesiae catholicae
adversatur qui easdem propositiones definitive tenendas recusat.
In can. 1371, n. 1 Codicis Iuris Canonici congruenter addatur canonis
750 § 2 locus, ita ut ipse can. 1371 posthac absolute sic sonet:
Can. 1371 - Iusta poena puniatur:
I qui, praeter casum de quo in can. 1364 § 1, doctrinam a Romano
Pontifice vel a Concilio Oecumenico damnatam docet vel doctrinam, de qua
in can. 750 § 2 vel in can. 752, pertinaciter respuit, et ab Apostolica Sede
vel ab Ordinario admonitus non retractat;
2° qui aliter Sedi Apostolicae, Ordinario, vel Superiori legitime praeci­
pienti vel prohibenti non obtemperat, et post monitum in inoboedientia
persistit.
B) Can. 598 Codicis Canonum Ecclesiarum Orientalium posthac duas
paragraphos habebit, quarum prima constet textu vigentis canonis, altera
vero novo textu sit ornata, ita ut ipse can. 598 absolute sic sonet:
Can. 598 § 1. Fide divina et catholica ea omnia credenda sunt, quae
verbo Dei scripto vel tradito, uno scilicet deposito fidei Ecclesiae commisso
continentur et simul ut divinitus revelata proponuntur sive ab Ecclesiae
magisterio sollemni sive ab eius magisterio ordinario et universali, quod
quidem communi adhaesione christifidelium sub ductu sacri magisterii ma­
nifestatur; tenentur igitur omnes christifideles quascumque devitare doctri­
nas eisdem contrarias.
o
§ 2. Firmiter etiam amplectenda ac retinenda sunt omnia et singula
quae circa doctrinam de fide vel moribus ab Ecclesiae magisterio definitive
proponuntur, scilicet quae ad idem fidei depositum sancte custodiendum et
fideliter exponendum requiruntur; ideoque doctrinae Ecclesiae catholicae
adversatur qui easdem propositiones definitive tenendas recusat.
In can. 1436 § 2 Codicis Canonum Ecclesiarum Orientalium congruenter
addantur verba, quae ad can. 598 § 2 se referant, ita ut ipse can. 1436
posthac absolute sic sonet:
Can. 1436 § 1. Qui aliquam veritatem fide divina et catholica creden­
dam denegat vel eam in dubium ponit aut fidem christianam ex toto repu­
diat et legitime monitus non resipiscit, ut haereticus aut apostata excom­
municatione maiore puniatur, clericus praeterea aliis poenis puniri potest
non exclusa depositione.
§ 2. Praeter hos casus, qui pertinaciter respuit doctrinam, quae a Roma­
no Pontifice vel Collegio Episcoporum magisterium authenticum exercenti-
Acta Ioannis Pauli Pp. II
461
bus ut definitive tenenda proponitur, vel sustinet doctrinam quae ut erro­
nea damnata est, nec legitime resipiscit, congrua poena puniatur.
5. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris Apostolicis Motu Proprio da­
tis decreta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus et inserenda praecipi­
mus in legis latione universali Catholicae Ecclesiae, respective in Codice Iu­
ris Canonici et in Codice Canonum Ecclesiarum Orientalium, sicuti supra
demonstratum est, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xvin mensis Maii, anno
Pontificatus Nostri vicesimo.
MCMXCVIII,
IOANNES PAULUS PP. II
CONSTITUTIO APOSTOLICA
KITALENSIS
In Kenia dioecesis Kitalensis conditur.
IOANNES
PAULUS
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Magis in dies efflorescens catholicorum in Kenia christifidelium commu­
nitas actuosiorque ipsa sacrorum inibi pastorum industria saepius nimirum
suadent ut opportuna de dicionum seu dioecesium illic finibus novis ca­
piantur consilia. Cum igitur nuperius sit legitime postulatum ut regio Eldoretensis dividatur, quo nempe commodius cotidiano utrimque apostolatui
provideatur, libentes quidem his adsentimur Nos sententiis, quibus suo vo­
to etiam Congregatio pro Gentium Evangelizatione est suffragata. Rati id­
circo ipsi propositum idem hoc maius in hominum commodum esse cessurum, decrevimus oblatis hac de re precibus obsequi. Pro Nostra ideo apo­
stolica auctoritate loca vulgari sermone appellata « Trans Nzoia » necnon
« West Pokot » a dicione Eldoretensi subtrahimus, ex quibus circumscriptio­
nem novam ecclesiasticam constituimus Kitalensem nomine, quam Metropo­
litanae ecclesiae Kisumuensi suffraganeam esse censemus atque moderationi
Congregationis pro Gentium Evangelizatione subiectam. Episcopalem porro
huius communitatis sedem ipsa defigimus in urbe « Kitale » cuius templum
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
462
« Beatae Mariae Virgini Immaculatae » dedicatum evehimus ad gradum di­
gnitatemque ecclesiae cathedralis. Nostra haec consilia committimus probatissimo quidem Apostolico Nuntio Ioanni Tonucci Archiepiscopo titulo Torcellano ad salutarem effectum deducenda. Volumus praeterea ut singula di­
ligenter serventur praecepta et iussa canonica talem ad deliberationem
spectantia. Has denique Litteras Nostras firmas esse tam nunc quam in po­
sterum volumus quibusvis rebus haudquaquam obsistentibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die tertio mensis Aprilis, anno
Domini millesimo nongentesimo nonagésimo octavo, Pontificatus Nostri vi­
cesimo.
83 A N G E L U S
card.
SODANO
IOSEPHUS
Secretarius Status
card.
TOMKO
Congr. pro Gentium Evang. Praef.
Eugenius Sevi, Protonot. Apost.
Carmelus Nicolosi, Protonot. Apost.
Loco ffi Plumbi
In Secret. Status tab., n. 431.688
LITTERAE
APOSTOLICAE
I
Venerabili Dei Servo Edmundo Ignatio Rice Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Vera educatio prosequitur formatio­
nem personae humanae in ordine ad finem eius ultimum et simul ad bo­
num societatum, quarum homo membrum exstat et in quarum officiis,
adultus effectus, partem habebit » (Conc. Oecum. Vat. II, Declaratio de
educatione christiana Gravissimum educationis, I). Venerabilis Dei Servus
Edmundus Ignatius Rice peculiari quidem ratione sollicitus fuit de humana
christianaque institutione iuvenum Hiberniae quibus vitae sanctitate et
apostolatu viam veritatis et iustitiae significavit. In loco v.d. Westcourt or­
tus anno M D C C L X I I e Roberto Rice et Margarita Tierney, optima ratione a
parentibus est institutus. Studiis absolutis, negotiis se dedit atque brevi
tempore magnas cumulavit opes. Matrimonio sibi iunxit Mariam Elliot,
quae duos post annos mortua est dum puellulam infirmam pareret. Cum
Acta Ioannis Pauli Pp.
II
463
mercaturam faceret unionem cum Deo per Sacrarum Scripturarum assi­
duam lectionem augebat atque digne mensam Corporis Christi frequenta­
bat. Fidei virtute permotus, apostolatui pro puerorum, aegrotorum senumque bono se dedidit quas divitiarum suarum participes reddidit. Quadragin­
ta annos natus, hortante Pio VI Decessore Nostro fel. rec, negotiis valedi­
xit atque totum se devovit pauperum puerorum christianae institutioni.
Deinde Congregationem Fratrum Christianorum condidit, cuius regulas San­
cta Sedes anno MDCCCXX approbavit. Moderatoris Instituti munus magno
cum sodalium profectu exercuit usque ad a. M D C C C X X X V I I I , quo libere eo se
abdicavit. Fratribus suis, iuvenibus totique Dei populo testimonium perhibuit caritatis, fidei, animi solliciti de Ecclesia, apostolici studii nec non cu­
rae de christianorum institutione. Novissimis vitae annis fidenti animo plu­
rimos perpessus est dolores ac humilitates. Ab innumeris, quos beneficiis affecerat, defletus obiit die xxix mensis Augusti anno MDCCCXLIV. Beatificatio­
nis canonizationisque Causa anno M C M L X X V I I I coepta est apud curiam Dublinensem. His expletis quae ius praecipit, die I I mensis Aprilis anno M C M X C I I I ,
coram Nobis decretum super virtutibus heroicis est promulgatum. Felici
deinde exitu mira sanatio pervestigata est apud Congregationem de Causis
Sanctorum intercessioni Edmundi Ignatii Rice adscripta. Nos Ipsi, die vi
mensis Aprilis anno MCMXCV, « constare de miraculo » declaravimus. Deinde
decrevimus ut ritus beatificationis celebraretur die vi mensis Octobris anno
M C M X C V I . Hodie igitur, in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri paten­
te, inter Missarum sollemnia hanc ediximus formulam: « Nos, vota Fratrum
Nostrorum Ioannis Nowak, Episcopi Siedlecensis, Desmondi Connell. Ar­
chiepiscopi Dublinensis, Antonii Mariae Rouco Várela, Archiepiscopi Matri­
tensis, et Mariani Jaworski, Archiepiscopi Leopolitani Latinorum, necnon
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, auctoritate No­
stra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Vincentius Le­
woniuk et duodecim socii, Edmundus Ignatius Rice, Maria Anna Mogas
Fontcuberta et Marcellina Darowska Beatorum nomine in posterum appel­
lentur eorumque festum: Vincentii Lewoniuk et duodecim sociorum die vi­
cesima tertia Ianuarii; Edmundi Ignatii Rice die quinta Maii; Mariae An­
nae Mogas Fontcuberta die sexta Octobris; et Marcellinae Darowska die
quinta Ianuarii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit.
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
464
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi
mensis Octobris, anno M C M X C V I , Pontificatus Nostri duodevicesimo.
83 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco ©Sigilli
In Secret. Status tab., n. 429,774
II
Venerabili Dei Servo Ottoni Neururer Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — « Si quis vobis evangelizaverit praeter
id, quod accepistis, anathema sit! Modo enim hominibus suadeo aut Deo?
Aut quaero hominibus placere? Si adhuc hominibus placerem, Christi ser­
vus non essem! » (Gal 1, 9-10).
Verbis his Paulus apostolus Evangelii veritatem proclamavit et eam ani­
mose tuitus est. Talem firmitudinem, germano Christi famulo dignam, imitatus est Otto Neururer qui, pastorali caritate concitus, non modo fideliter
christianam doctrinam enuntiavit, sed, gravibus periculis posthabitis, obsti­
tit quominus quaedam sui gregis ovis erroris viam et peccati ingrederetur.
Sic usque ad extremum parochi missionem sustinuit, persecutionem forti
animo toleravit, atque tandem martyrii gloriam consecutus est.
Fortis hic animarum pastor agricolis Aloisio Neururer et Hildegarda
Streng ortus est, die xxv mensis Martii anno M D C C C L X X X I I , in quodam parvo
pago montano quem Piller vocant, tunc Brixinensis, nunc Oenipontanae
dioecesis. Religiose a familia institutus, Dei gratiae obsequens, cum ad sa­
cerdotium vocationem animadverteret, parvum Vincentinum ingressus est
Seminarium et postea maius, ubi diligenter studiis spiritalique institutioni
operam dedit. Presbyterali ordinatione suscepta die xxix mensis Iunii anno
M C M V I I , studiosus in compluribus paroeciis Tirolis fuit adiutor atque xiv per
annos in praepositura S. Iacobi Oenipontana in urbe sacrum ministerium
gessit. Anno M C M X X X I I paroeciam oppidi Götzens curandam suscepit, cui
perquam studiose inservivit. Parochus eximio ingenio, sed humillimus et
candidissimus fuit. Recto animo, alta pietate ac studio claruit quod in Dei
verbum diffundendum, cultum divinum promovendum et in Sacri Cordis
Acta Ioannis Pauli Pp. II
465
Iesu Redemptorisque Matris pietatem augendam impertiit. Peculiariter
propter sacerdotalia officia bene peracta et confessionum ministerii ob stu­
diosam curam aestimabatur. Postquam Nazistae in Austria rerum anno
MCMXxxvin sunt potiti, Ecclesia aerem persecutionem passa est. Dei Servus
paratum se praebuit ad vitam suam pro Christo tradendam atque praevidit
se erga Deum eiusque legem ob fidelitatem necatum iri. Etenim cum femi­
nam quandam admoneret ne viro seiuncto nuberet, iracundiam Ecclesiae
hostium concitavit. Gestapo, ut dicebatur, eum in vincula anno M C M X X X V I I I
coniecit ipsumque in campum captivis custodiendis Dachaviensem deporta­
va et postea ad Buchenvaldensem, ubi patientia, fidei testimonio, offensis
et contumeliis tacite toleratis eluxit. Quamquam camporum moderatores id
prohibuerant, suum esse putavit redemptionis bona concaptivis ministrare,
ea petentibus. Res cognita est, ideo die xxvm mensis Maii anno M C M X L in
cellam loricatam illius campi eum detulerunt. Ibi per pedes suspensus est.
Ita die XXX mensis Maii martyrii coronam consecutus est, quandoquidem
matrimonii sanctitatem defenderat et sacerdotale ministerium usque ad fi­
nem expleverat. Paucis post diebus eius cineres paroeciae Götzens traditi
sunt, ubi magna fidelium frequentia sepulti sunt, qui eum martyrem aesti­
ma verunt.
Martyrii fama crebrescente, anno M C M L X X X I I I beatificationis et canoniza­
tionis Causa incohavit. His rite a iure statutis peractis rebus, Nobis coram
Decretum super martyrio die xn mensis Ianuarii anno MCMXCVI prodiit. Sta­
tuimus porro ut beatificationis ritus Romae die xxiv mensis Novembris
eiusdem anni celebraretur.
Hodie igitur, in Vaticana Basilica Sancti Petri, inter Missarum sollemnia
hanc ediximus formulam: Nos, vota Fratrum Nostrorum Rinaldi Stecher,
Episcopi Oenipontani, Christophori Schönborn, Archiepiscopi Vindobonensis
et Renati Séjourné, Episcopi Sancti Fiori, necnon plurimorum aliorum Fra­
trum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregatio­
nis de Causis Sanctorum consulto, auctoritate Nostra Apostolica facultatem
facimus ut Venerabiles Dei Servi Otto Neururer, Iacobus Capp et Catharina
Jarrige Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque festum die ip­
sorum natali: Ottonis Neururer die trigesima Maii; Iacobi Gapp die decima
tertia Augusti; et Catharinae Jarrige die quarta Iulii in locis et modis iure
statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus
Sancti. Quemadmodum alii praeclarus hic cáeles tristissimas aerumnas et
acerbos luctus praeteritis huius saeculi annis, nonnullorum hominum impro-
466
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
bo consilio, passus est. At ipse eximia exhibuit virtutis exempla, non
illis qui cum eo vexabantur sed, nostri temporis quoque hominibus,
oculos Evangelii praeceptis habitis ad probanda semper convertantur
potiora ipsius hominis servanda compellantur.
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus quibuslibet.
modo
ut ob
et ad
firma
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxiv
mensis Novembris, anno M C M X C V I , Pontificatus Nostri undevicesimo.
£8 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco ffi Sigilli
In Secret. Status tab., n. 418.056
III
Venerabili Servo Dei Henrico Rebuschini Beatorum honores decernuntur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Vitam insumere velim ut Dei posses­
sionem proximo meo tradam; velim proximum meum in vulneribus et in
caritate Iesu intueri; velim illum diligere, venerari eique exemplo, opere,
oratione et verbo Dei famulari. Haec consilia, quae Henricus Rebuschini,
vix presbyter consecratus, in suis actis diurnis scripserat, potiores osten­
dunt aspectus vitae eius infirmis deditae. Servus Dei, e familia copiis in­
structa, in urbe Gravedona prope lacum Comensem ortus est die xxvm
mensis Aprilis anno MDCCCLX. A tempore quo humanioribus litteris se dedit,
vocari se sensit ad sacerdotium adque vitam religiosam. Viginti quattuor
annos natus, perspicue percepit illam optionem a Deo originem ducere.
Prius Gregorianam Studiorum Universitatem frequentavit, deinde, post tres
annos, Veronae, Ordinem Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis in­
gressus est, atque tirocinium iniit die xxvn mensis Septembris anno MDCCCLX X X V I I . Hanc alteram secutus est optionem ob innatum erga infirmos et do­
lentes homines studium. Presbyteratus ordine anno M D C C C L X X X I X insignitus,
breve ad tempus muneribus institutionis vacavit, mox vero inter infirmos
vitam suam degit Veronae apud valetudinarium civile et militare inter an­
nos MDCCCXCI-MDCCCXCIX, deinde Cremonae usque ad suum pium transitum.
Acta Ioannis Pauli Pp. II
467
Qua in urbe spiritalis credita est illi cura Filiarum Sancti Camilli, quae,
hortatu Episcopi Domini Ieremiae Bonomelli septem iam annos illic vitam
agebant, domum aperuerant mulieribus aetate provectis curandis, sociatam
operam spiritalem instituebant cum Fratribus Camillianis et cum ipso Ser­
vo Dei, aegrotis navam operam praebentes. Anno M C M I I I fovit propositum
aedificandae novae domus salutis « Sancti Camilli », cuius officium explevit
curatoris rei oeconomicae terque rectoris. Duo munera alacri serenoque ani­
mo est exsecutus, quin vita eius, arte cum Deo coniuncta, ullum pateretur
detrimentum. Otii tempore cum nimia vexabatur anxietate sacellum prope
officium adire consueverat intimaeque orationi vacare. Ad eandem praxim
sacerdotes hortabatur et religiosos qui eum spiritalem moderatorem selegerant. Contemplationis dono ditatus, cum Cremonae vias perlustraret ad in­
firmos ostiatim invisendos vel ad obligationes sui muneris proprias explen­
das, sic in Dei contemplatione defigebatur, ut ab omnibus « mysticus itinerans » appellaretur. Inter sodales communitatis elementum exstitit cohaesionis, quod plurimum contulit ad religiosam et fraternam vitam. Vigilans ac
serenus, Resurrectionis mysterio fidenter commendatus, in Christi pace
quievit die x mensis Maii anno M C M X X X V I I I . Eius sanctitatis fama apud po­
pulum christianum ad hodiernum usque diem permansit. Processus canoni­
ci, qui Cremonae die I I I mensis Octobris anno M C M X L V I I sunt initi, die xiv
mensis Februarii anno MCMXCV sunt conclusi. Nobis coram decretum de vir­
tutibus heroum in gradum a Dei Servo exercitis prodiit die xi mensis Iulii
anno MCMXCV et decretum de miraculo die xxv mensis Iunii anno M C M X C V I .
Statuimus denique ut ritus beatificationis Romae celebraretur die iv mensis
Maii anno M C M X C V I I .
Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, intra Mis­
sarum sollemnia hanc protulimus formulam: Nos, vota Fratrum Nostrorum
Ambrosii Echebarria Arroita, Episcopi Barbastrensis-Montisonensis, Victoris
Aloisii Mondello, Archiepiscopi Rheginensis-Bovensis, Iulii Nicolini, Episco­
pi Cremonensis, et Iulii Henrici Prado Bolaños, Episcopi Pastopolitani, nec
non plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifide­
lium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctorita­
te Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Florenti­
nus Asensio Barroso, Zephyrinus Giménez Malla, Caietanus Catanoso,
Henricus Rebuschini et Maria ab Incarnatione Rosal Beatorum nomine in
posterum appellentur eorumque festum: Florentini Asensio Barroso die no­
na Augusti; Zephyrini Giménez Malla die quarta Maii; Caietani Catanoso
468
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
die vicesima Septembris; Henrici Rebuschini die decima Maii; et Mariae ab
Incarnatione Rosai die vicesima septima Octobris in locis et modis iure sta­
tutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.
Quae autem decrevimus volumus et nunc et in perpetuum tempus vim sor­
tiri, contrariis rebus minime quibuslibet obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv
mensis Maii, anno M C M X C V I I , Pontificatus Nostri undevicesimo.
83 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco ffl Sigilli
In Secret, Status tab., n. 431.060
IV
Templum Deo dicatum in honorem BMV sub titulo « Virga Jesse » in dioecesi
Hasseletensi ad gradum Basilicae minoris evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Oculos Nostros ad Redemptoris Matrem
attollentes, quae cunctis Christifidelibus tamquam exemplar virtutum praeful­
get, libenter quidem occasionem capimus Marialem cultum diffundendi atque
sacras in toto orbe aedes nomine Virginis Mariae honestatas exornandi. Ideo,
cum Venerabilis Frater Paulus Schruers Episcopus Hasseletensis, cleri populi­
que vota interpretatus, rogaverit ut templum Deo dicatum in honorem Beatae
Mariae Virginis sub titulo « Virga Jesse » in dioecesi Hasseletensi situm, ad di­
gnitatem Basilicae minoris eveheretur, petitioni illi libenti animo obsecundare
volumus. Itaque de Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramento­
rum consultu, Apostolicae potestatis Nostrae plenitudine, statuimus ut sacra il­
la aedes ad titulum ac dignitatem Basilicae minoris evehatur, omnibus adiectis
iuribus et privilegiis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt, se­
cundum Decretum «De titulo Basilicae minoris», die ix mensis Novembris an­
no MCMLXXXIX datum. Contrariis quibusvis non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi
mensis Maii, anno M C M X C V I I I , Pontificatus Nostri vicesimo.
83 A N G E L U S
card.
Secretarius
Loco 83 Sigilli
In Secret. Status tab., n, 431.662
SODANO
Status
469
Acta Ioannis Pauli Pp, II
V
Sanctuarium Civitatis Castelli dioecesis, quod in loco « Colle di Canoscio » est
dicatum beatae Mariae Virgini titulo «Madonna del Transito» invocatae, ad
Basilicae minoris gradum dignitatemque evehitur.
IOANNES PAULUS PP. II
Ad perpetuam rei memoriam. — Inter sacras aedes Civitatis Castelli
dioecesis merito celebratur sanctuarium beatae Mariae Virginis titulo « Ma­
donna del Transito » invocatae, quod exstat in loco « Colle di Canoscio » et
quo fideles ex finitimis etiam regionibus frequentes accedunt veneraturi an­
tiquam pulchramque depictam imaginem Dormitionis Deiparae Genetricis
ab Eminentissimo Cardinale Seraphino Vannutelli, nomine Petriani Canoni­
corum Collegii, anno M D C C C L X X X V I I I sollemni ritu coronatam. Constat insu­
per hoc templum notum esse centrum cultus marialis eiusdem dioecesis.
Qua re, cum Venerabilis Frater Peregrinus Thomas Ronchi, Episcopus me­
moratae Sedis, litteris die V I I mensis Octobris superiore anno datis, cleri po­
pulique sui quoque expromens vota, postulaverit ut templum idem titulo
ac dignitate Basilicae minoris honestaremus, Nos, paternae benevolentiae
documentum cupientes praebere, enixis precibus perquam libenter obsecun­
dandum esse putamus. Ratis igitur plane habitis iis, quae Congregatio de
Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, tributis a Nobis facultatibus,
hac in re egit, summa Apostolica potestate, harum Litterarum virtute per­
petuumque in modum sanctuarium, quod diximus, ad Basilicae minoris
gradum dignitatemque evehimus, omnibus factis iuribus ac liturgicis con­
cessionibus, quae sacris aedibus hoc nomine insignitis rite competunt, iis ta­
men servatis, quae secundum Decretum « De titulo Basilicae minoris » die
ix mensis Novembris anno M C M L X X X I X editum, servanda sunt. Quod fau­
stum ac felix sit cunctis eidem Virgini devotis ac perennis grataque simul
exstet memoria DCL annorum e quibus eius venerata imago efficta est. Has
denique Litteras nunc et in posterum ratas esse volumus, contrariis quibus­
libet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die V I I
mensis Maii, anno M C M X C V I I I , Pontificatus Nostri vicesimo.
83 A N G E L U S
card.
SODANO
Secretarius Status
Loco 83 Sigilli
In Secret, Status tab., n, 431.741
470
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
CONVENTIO
INTER APOSTOLICAM SEDEM ET FOEDERATAM CIVITATEM
SAXONIAE-ANHALTINI
VERTRAG
ACCORDO
zwischen dem Heiligen Stuhl und
fra la Santa Sede e il Land
dem Land Sachsen-Anhalt
Sassonia-Anhalt
DER HEILIGE STUHL,
vertreten durch
LA SANTA SEDE,
rappresentata dal
den Apostolischen Nuntius in
Deutschland,
Dr. Giovanni Lajolo,
Titularerzbischof von Cesariana,
Nunzio Apostolico in
Germania,
Mons. Dott. Giovanni Lajolo,
Arcivescovo titolare di Cesariana,
und
DAS LAND SACHSEN-ANHALT,
vertreten durch
IL LAND SASSONIA-ANHALT,
rappresentato dal
den Ministerpräsidenten,
Dr. Reinhard Höppner,
Ministro-Presidente,
Dott. Reinhard Höppner,
verbunden in dem Bewußtsein,
daß durch die Wiedervereinigung
Deutschlands im Land SachsenAnhalt unter Beachtung des Grund­
rechts der Religionsfreiheit und
des Grundsatzes der gegenseitigen
Unabhängigkeit von Kirche und
Staat die Voraussetzungen für ein
partnerschaftliches Verhältnis ge­
schaffen wurden,
uniti nella consapevolezza che con la
riunifìcazione della Germania sono
stati creati nel Land SassoniaAnhalt, nel rispetto del diritto fon­
damentale della libertà religiosa e
del principio della reciproca indi­
pendenza di Chiesa e Stato, i pre­
supposti per un rapporto di mutua
cooperazione;
in dem Wunsche einig, die Bezie­
hungen zwischen der Katholischen
concordi nel desiderio di consolidare
e promuovere in spirito di amicizia le
471
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Kirche und dem Land SachsenAnhalt in freundschaftlichem Geiste
zu festigen und zu fördern,
relazioni tra la Chiesa cattolica e il
Land Sassonia-Anhalt;
unter Berücksichtigung des in Gel­
tung stehenden Konkordats zwi­
schen dem Heiligen Stuhl und dem
Deutschen Reich vom 20. Juli 1933,
soweit es das Land bindet, und in
Würdigung des Vertrages des Frei­
staates Preußen mit dem Heiligen
Stuhl vom 14. Juni 1929,
considerando il vigente Concordato
fra la Santa Sede ed il Reich Ger­
manico del 20 luglio 1933, per quan­
to esso vincola il Land, e tenendo
presente la Solenne Convenzione fra
la Santa Sede e la Prussia del 14
giugno 1929;
mit dem Ziel, die Grundlagen für
gemeinsame Anliegen den gegen­
wärtigen Erfordernissen anzupas­
sen, fortzubilden und auf Dauer zu
regeln,
con lo scopo di adeguare alle attuali
esigenze, di sviluppare e di regolare
in modo stabile le basi di comuni
interessi,
sind über folgende Artikel überein­
gekommen:
hanno convenuto negli articoli se­
guenti:
Artikel 1
Glaubensfreiheit
Articolo 1
Libertà religiosa
(1) Das Land Sachsen-Anhalt ge­
währt der Freiheit, den katho­
lischen Glauben zu bekennen und
öffentlich auszuüben, den gesetz­
lichen Schutz.
( 1 ) Il Land Sassonia-Anhalt dà pro­
tezione legale alla libertà di pro­
fessare e praticare pubblicamente la
fede cattolica.
(2) Die Katholische Kirche ordnet
und verwaltet ihre Angelegenheiten
selbständig innerhalb der Schranken
des für alle geltenden Gesetzes.
(2) La Chiesa cattolica regola e am­
ministra i propri affari autonoma­
mente nell'ambito delle leggi ge­
nerali vigenti.
(3) Unberührt bleiben die gesetz­
lichen Bestimmungen, nach denen
Geistliche, ihre Gehilfen und die Per-
(3) Restano intatte le disposizioni di
legge secondo le quali gli ecclesia­
stici, i loro assistenti e le persone che
472
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sonen, die zur Vorbereitung auf den
Beruf an der berufsmäßigen Tätig­
keit teilnehmen, berechtigt sind, das
Zeugnis über dasjenige zu verwei­
gern, was ihnen in ihrer Eigenschaft
als Seelsorger anvertraut worden
oder bekanntgeworden ist. Das
Land wird für die Aufrechterhal­
tung dieses Schutzes des Seelsorgeund Beichtgeheimnisses eintreten.
in preparazione alla professione par­
tecipano all'attività professionale,
hanno facoltà di rifiutare la testi­
monianza su quello che è stato con­
fidato o è divenuto noto ad essi in
qualità di pastori d'anime. Il Land si
adopererà per il mantenimento di
questa protezione del segreto re­
lativo alla cura d'anime e alla con­
fessione.
Artikel 2
Zusammenwirken
Articolo 2
Reciproca collaborazione
(1) Die Landesregierung und die
Diözesanbischöfe werden sich regel­
mäßig und bei Bedarf zu gemein­
samen Gesprächen über solche
Fragen treffen, die ihr Verhältnis
zueinander berühren oder von bei­
derseitigem Interesse sind.
(Schlußprotokoll )
( 1 ) Il Governo del Land e i Vescovi
diocesani si incontreranno regolar­
mente e in caso di bisogno per col­
loqui comuni su quelle questioni che
toccano il loro reciproco rapporto o
sono di interesse per ambedue le
parti.
(Protocollo Finale)
(2) Bei Gesetzgebungsvorhaben und
Programmen auf Sachgebieten,
die die Belange der Katholischen
Kirche unmittelbar betreffen, wird
die Landesregierung die Katholische
Kirche angemessen beteiligen.
(Schlußprotokoll)
(2) Nei progetti di legislazione e nei
programmi su materie che riguar­
dano direttamente gli interessi della
Chiesa cattolica, il Governo del Land
farà partecipare la Chiesa cattolica
in modo adeguato.
(Protocollo Finale)
(3) Zur Wahrnehmung solcher Auf­
gaben gegenüber dem Staat und zur
Verbesserung der gegenseitigen In­
formation bestellen die Diözesan­
bischöfe einen Beauftragten und
richten am Sitz der Landesregierung
ein Katholisches Büro als Kom­
missariat der Bischöfe im Land
Sachsen-Anhalt ein.
(3) Per la cura di tali compiti di
fronte allo Stato e per una miglio­
re reciproca informazione, i Vescovi
diocesani nominano un incaricato e
istituiscono presso la sede del Go­
verno del Land un Ufficio Cattolico
come Commissariato dei Vescovi del
Land Sassonia-Anhalt.
473
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Artikel 3
Feiertage
Articolo 3
Giorni festivi
Der Schutz der Sonntage und kirch­
lichen Feiertage wird gewährleistet.
La protezione delle domeniche e del­
le festività ecclesiastiche viene ga­
rantita.
Artikel 4
Religionsunterricht
Articolo 4
Insegnamento della religione
(1) Das Land gewährleistet die Er­
teilung eines regelmäßigen katho­
lischen Religionsunterrichts als or­
dentliches Lehrfach an öffentlichen
Schulen.
(1) Il Land garantisce nelle scuole
pubbliche il regolare insegnamento
della religione cattolica come ma­
teria ordinaria.
(2) Lerninhalte und Lehrbücher für
den katholischen Religionsunter­
richt sind im Einvernehmen mit den
Diözesanbischöfen festzulegen.
(2) I contenuti ed i libri di testo
dell'insegnamento della religione
cattolica sono da stabilirsi d'intesa
con i Vescovi diocesani.
(3) Die Erteilung des katholischen
Religionsunterrichts
setzt
eine
kirchliche Lehrbefähigung (missio
canonica) durch den zuständigen
Diözesanbischof voraus. Darüber ist
bei der ersten Anstellung eine Be­
scheinigung des zuständigen Diözesanbischofs vorzulegen. Handelt
es sich um einen Priester, so gilt die
kirchliche Lehrbefähigung als er­
teilt. Die kirchliche Lehrbefähigung
kann auch befristet erteilt und
in begründeten Fällen widerrufen
werden.
(3) L'insegnamento della religione
cattolica presuppone un'abilitazio­
ne ecclesiastica all'insegnamento
(missio canonica) da parte del Ve­
scovo diocesano competente. Al ri­
guardo, nella prima assunzione si
deve presentare un certificato del
competente Vescovo diocesano. Se
si tratta di un sacerdote, l'abili­
tazione ecclesiastica all'insegnamen­
to si considera concessa. L'abilita­
zione ecclesiastica all'insegnamento
può essere accordata anche tem­
poraneamente e, in casi motivati,
revocata.
(Protocollo Finale)
(Schlußprotokoll)
(4) Unbeschadet des staatlichen
Aufsichtsrechts hat der zuständige
32 - A A S
(4) Senza pregiudizio del diritto di
vigilanza da parte dello Stato, il
474
Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Diözesanbischof das Recht, sich
nach einem mit der Landesregierung
vereinbarten Verfahren durch Ein­
sichtnahme zu vergewissern, daß
der Inhalt und die Gestaltung des
Religionsunterrichts der Lehre und
den Grundsätzen der Katholischen
Kirche entsprechen.
competente Vescovo diocesano ha il
diritto di assicurarsi mediante ispe­
zione, secondo una procedura con­
venuta con il Governo del Land, che
il contenuto e la forma dell'inse­
gnamento della religione corrispon­
dono alla dottrina e ai principi della
Chiesa cattolica.
(5) Die vertragliche Gestellung von
haupt- und nebenberuflichen Lehr­
kräften für den Religionsunterricht,
die auf Dauer oder befristet aus
dem Kirchendienst dazu abgeord­
net werden, bleibt einer besonderen
Vereinbarung vorbehalten.
(5) La designazione contrattuale di
personale per l'insegnamento della
religione, che esercita tale profes­
sione come occupazione primaria o
secondaria e viene a ciò deputato in
modo stabile o temporaneo prove­
nendo dal servizio ecclesiastico, ri­
mane riservata a una speciale in­
tesa.
(6) Die Beteiligung der Katholischen
Kirche an der staatlichen Aus-,
Fort- und Weiterbildung von Re­
ligionslehrkräften wird durch beson­
dere Vereinbarung geregelt.
(6) La partecipazione della Chiesa
cattolica all'opera di formazione, ag­
giornamento e perfezionamento de­
gli insegnanti di religione, svolta
dallo Stato, viene regolata da una
speciale intesa.
Artikel 5
Theologische Studiengänge
Articolo 5
Corsi di studio teologici
(1) Das Land gewährleistet in den
jeweiligen Lehramtsstudiengängen
die Ausbildung im Fach Katholische
Religion für die allgemeinbildenden
und berufsbildenden Schulen. Die
Ausbildung in diesen Studien­
gängen entspricht der Lehre und
den Grundsätzen der Katholischen
Kirche.
(Schlußprotokoll)
( 1 ) Il Land garantisce, nei rispettivi
curricoli di studio per l'abilitazione
all'insegnamento, la formazione nel­
la materia Religione cattolica per le
scuole a indirizzo generale e pro­
fessionali. La formazione in questi
corsi di studio è conforme alla dot­
trina e ai principi della Chiesa cat­
tolica.
(Protocollo Finale)
Acta Ioannis Pauli Pp
II
475
(2) Professoren und Professorinnen
und sonstige Personen, die selb­
ständig Lehraufgaben wahrnehmen
und deren Beauftragung mit Lehr­
aufgaben der staatlichen Zustim­
mung bedarf, werden erst berufen
oder beauftragt, wenn sich die Lan­
desregierung in einem vertraulichen
Verfahren bei dem Diözesanbischof
vergewissert hat, daß im Hinblick
auf Lehre und Lebenswandel keine
Bedenken bestehen. Werden Ein­
wendungen erhoben, sind diese vom
Diözesanbischof gemäß den Um­
ständen des Einzelfalles angemessen
darzulegen.
(Schlußprotokoll)
(2) Professori e professoresse e altre
persone, che svolgono compiti di
insegnamento in modo autonomo e
il cui incarico con compiti di in­
segnamento necessita dell'approva­
zione da parte dello Stato, vengono
chiamati o incaricati soltanto quan­
do il Governo del Land si è as­
sicurato mediante una procedura ri­
servata presso il Vescovo diocesano
che non esistono obiezioni riguardo
alla dottrina e alla condotta. Qua­
lora vengano sollevate eccezioni,
queste devono essere indicate dal
Vescovo diocesano in modo ade­
guato, secondo le circostanze del
singolo caso.
(Protocollo Finale)
(3) Verstößt eine solche Lehrperson
gegen die Lehre der Katholischen
Kirche oder ist ihr Lebenswandel
mit den Grundsätzen der Katho­
lischen Kirche nicht mehr vereinbar
und ist dies von Seiten der Kirche
festgestellt, wird der Diözesanbi­
schof dies der Landesregierung an­
zeigen. In diesem Falle kann die
Person ihre Lehrtätigkeit nicht wei­
ter ausüben. Das Land wird für
einen zur Erfüllung der Lehrbedürf­
nisse erforderlichen gleichwertigen
Ersatz sorgen. Gleichzeitig nimmt
die Landesregierung unverzüglich
Verhandlungen mit dem Diözesan­
bischof über die Art und den Um­
fang der zu leistenden Abhilfe auf.
(3) Qualora uno di tali docenti man­
chi contro la dottrina della Chiesa
cattolica oppure la sua condotta non
sia più conciliabile con i principi
della Chiesa cattolica, e ciò sia stato
accertato da parte della Chiesa, il
Vescovo diocesano lo comunicherà
al Governo del Land. In questo caso
tale persona non può più svolgere la
sua attività accademica. Il Land
provvederà ad una sostituzione
equivalente, necessaria per la sod­
disfazione delle esigenze dell'inse­
gnamento. Nello stesso tempo il Go­
verno del Land entrerà, senza in­
dugio, in trattative con il Vescovo
diocesano riguardo al modo e al­
l'ambito del rimedio da adottare.
(4) Prüfungsordnungen werden erst
in Kraft gesetzt, wenn zuvor durch
(4) Gli ordinamenti degli esami sono
posti in vigore soltanto se in pre-
476
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Anfrage bei dem Diözesanbischof
festgestellt worden ist, daß begrün­
dete Einwendungen nicht erhoben
werden. Entsprechendes gilt bei der
Aufstellung von Studienordnungen.
(Schlußprotokoll)
cedenza, con domanda al Vescovo
diocesano, è stato accertato che non
vengono sollevate eccezioni moti­
vate. Lo stesso vale nella stesura
degli ordinamenti degli studi.
(Protocollo Finale)
Artikel 6
Kirchliche Schulen
Articolo 6
Scuole ecclesiastiche
(1) Die Katholische Kirche, ein­
schließlich der zu ihr gehörenden
Orden und religiösen Genossen­
schaften sowie anderer kirchlicher
Einrichtungen, hat das Recht, Schu­
len in freier Trägerschaft auf kon­
fessioneller Grundlage einzurichten
und zu betreiben.
(1) La Chiesa cattolica, inclusi gli
ordini e le congregazioni religiose che
le appartengono così come altre isti­
tuzioni ecclesiastiche, ha il diritto di
istituire e di dirigere scuole in libera
gestione su base confessionale.
(2) Nähere Regelungen des Verfah­
rens zur staatlichen Anerkennung
solcher Schulen und ihrer Mitfinan­
zierung aus öffentlichen Mitteln
bleiben dem Landesrecht vorbehal­
ten; das Land wird die katholischen
Schulen gleichermaßen wie andere
Schulen in freier Trägerschaft för­
dern.
(2) Regolamentazioni particolari
della procedura per il riconoscimen­
to di tali scuole da parte dello Stato
e del loro co-fìnanziamento con fon­
di pubblici rimangono riservate alla
normativa del Land; il Land fa­
vorirà le scuole cattoliche nella stes­
sa misura di altre scuole in libera
gestione.
Artikel 7
Kirchliche Hochschulen
Articolo 7
Istituti universitari ecclesiastici
(1) Von der Katholischen Kirche
errichtete kirchliche Hochschulen
können die Eigenschaft staatlich
anerkannter Hochschulen nach
(1) Gli istituti universitari eccle­
siastici eretti dalla Chiesa cattolica
possono ottenere la qualifica di isti­
tuti universitari riconosciuti dallo
477
Acta Ioannis Pauli Pp. II
näherer Bestimmung des Landes­
rechts erhalten.
(Schlußprotokoll)
Stato secondo le particolari dispo­
sizioni della normativa del Land.
(Protocollo Finale)
(2) Das weitere bleibt jeweils einer
Vereinbarung zwischen der Landes­
regierung und der Katholischen
Kirche vorbehalten.
(2) Questioni ulteriori rimangono ri­
servate a un'intesa da stipulare di
volta in volta tra il Governo del
Land e la Chiesa cattolica.
Artikel 8
Karitative und
Bildungseinrichtungen
Articolo 8
Istituzioni di carità
e di formazione
(1) Die Katholische Kirche, ein­
schließlich der zu ihr gehörenden
Orden und religiösen Genossen­
schaften sowie anderer kirchlicher
und karitativer Einrichtungen, hat
das Recht, im Bildungs- und So­
zialbereich sowie im Gesundheits­
wesen eigene Einrichtungen für die
Betreuung und Beratung besonde­
rer Zielgruppen zu unterhalten.
(1) La Chiesa cattolica, inclusi gli
ordini e le congregazioni religiose che
le appartengono così come altre isti­
tuzioni ecclesiastiche e caritative,
ha il diritto di mantenere, nell'am­
bito formativo e sociale come pure
nel settore sanitario, istituzioni pro­
prie per la cura e la consulenza di
particolari gruppi di destinatari.
(2) Die Katholische Kirche hat das
Recht, im Bildungs- und Sozialbe­
reich sowie im Gesundheitswesen
eigene Einrichtungen für die Aus-,
Fort- und Weiterbildung ihrer Mit­
arbeiter und Mitarbeiterinnen zu
unterhalten. Sofern Bildungsgänge
solchen im staatlichen Bereich
gleichwertig sind, ist eine staatliche
Anerkennung der Abschlüsse zuzu­
sprechen.
(2) La Chiesa cattolica ha il diritto
di mantenere, nell'ambito forma­
tivo e sociale come pure nel settore
sanitario, istituzioni proprie per la
formazione, l'aggiornamento e il
perfezionamento dei suoi collabora­
tori e delle sue collaboratrici. Qua­
lora i corsi di formazione siano equi­
valenti a quelli dell'ambito statale,
ai loro attestati conclusivi va at­
tribuito il riconoscimento da parte
dello Stato.
(3) Soweit Einrichtungen nach den
Absätzen 1 und 2 allgemeine Auf-
(3) Nella misura in cui le istituzioni
di cui ai commi 1 e 2 espletino
478
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
gaben erfüllen und ohne Rücksicht
auf Kirchenzugehörigkeit in An­
spruch genommen werden können,
haben sie Anspruch auf Förderung
im Rahmen der Gesetze.
(Schlußprotokoll)
compiti generali e si possa ricorrere
ad esse senza riguardo all'appar­
tenenza confessionale, esse hanno
diritto ad essere favorite nel quadro
delle leggi.
(Protocollo Finale)
Artikel 9
Jugend- und Erwachsenenbildung
Articolo 9
Formazione dei giovani
e degli adulti
(1) Die kirchliche Jugendarbeit wird
gewährleistet und im Rahmen der
allgemeinen staatlichen Förderung
und innerhalb der jugendpolitischen
Gremien des Landes angemessen be­
rücksichtigt.
(1) L'attività della Chiesa per i gio­
vani è garantita e viene tenuta in
adeguata considerazione nel quadro
generale delle sovvenzioni statali e
all'interno degli organi di politica
giovanile del Land.
(2) Die Freiheit der Katholischen
Kirche, in der Erwachsenenbildung
tätig zu sein, wird durch das Land
gewährleistet. Nähere Regelungen
des Verfahrens zur Anerkennung
von kirchlichen Einrichtungen der
Erwachsenenbildung und ihrer Mit­
finanzierung aus öffentlichen Mit­
teln bleiben dem Landesrecht vor­
behalten.
(2) La libertà della Chiesa cattolica
di operare nella formazione degli
adulti è garantita da parte del Land.
Regolamentazioni particolari della
procedura per il riconoscimento di
istituzioni ecclesiastiche per la for­
mazione degli adulti e del loro cofinanziamento con fondi pubblici ri­
mangono riservate alla normativa
del Land.
Artikel 10
Anstaltsseelsorge
Articolo 10
Cura d'anime nei pubblici istituti
(1) Das Land räumt der Katholi­
schen Kirche die Möglichkeit ein,
in staatlichen Krankenhäusern,
Heimen,
Justizvollzugsanstalten,
Polizeiausbildungsstätten und son­
stigen Einrichtungen des Landes
Gottesdienste und religiöse Veran-
(1) Il Land accorda alla Chiesa cat­
tolica la possibilità di celebrare il
culto divino e organizzare mani­
festazioni religiose come anche di
esercitare attività pastorale negli
ospedali statali, nelle case di assi­
stenza, negli istituti di prevenzione e
479
Acta Ioannis Pauli Pp. II
staltungen abzuhalten sowie seel­
sorgerlich tätig zu werden. Die dafür
notwendigen Räume werden vom
Land zur Verfügung gestellt.
pena, nei centri di formazione della
polizia ed in altre istituzioni del
Land. I locali a tal fine necessari
vengono messi a disposizione dal
Land.
(2) Werden diese Aufgaben von ei­
nem dafür freigestellten Seelsorger
im Haupt- oder Nebenamt wahr­
genommen, geschieht für die Ju­
stizvollzugsanstalten sowie für die
Polizeiausbildungsstätten und an­
dere Polizeieinrichtungen die Be­
rufung durch den zuständigen Diö­
zesanbischof im Einvernehmen, für
die sonstigen Einrichtungen im Be­
nehmen mit der Landesregierung.
(2) Qualora detti compiti vengano
svolti come impiego primario o se­
condario da un cappellano messo
appositamente a disposizione, la no­
mina viene fatta dal competente
Vescovo diocesano, d'intesa con il
Governo del Land per gli istituti di
prevenzione e pena così come per i
centri di formazione della polizia e
per altre istituzioni della polizia, o
dopo aver preso contatto con il me­
desimo Governo per le altre isti­
tuzioni.
(3) Näheres wird durch besondere
Vereinbarungen geregelt.
(3) I particolari vengono regolati da
speciali intese.
Artikel 11
Rundfunk
Articolo 11
Radiotelevisione
( 1 ) Das Land wird daraufhinwirken,
daß die öffentlich-rechtlichen Rund­
funkanstalten der Katholischen Kir­
che angemessene Sendezeiten für
ihren Verkündigungsdienst zur Ver­
fügung stellen. In den Aufsichts­
gremien (Rundfunkräte, Programm­
ausschüsse und vergleichbare Gre­
mien) soll die Katholische Kirche
vertreten sein.
( Schlußprotokoll )
(1) Il Land si adopererà affinché gli
enti radiotelevisivi di diritto pub­
blico mettano a disposizione della
Chiesa cattolica, per lo svolgimento
del suo ministero di evangelizza­
zione, congrui tempi di trasmissione.
Negli organi di controllo (consigli
per la radiotelevisione, commissioni
per la programmazione e organi as­
similabili) la Chiesa cattolica dovrà
essere rappresentata.
(Protocollo Finale)
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
480
(2) Das Recht der Katholischen
Kirche, privaten Rundfunk nach
Maßgabe der landesgesetzlichen
Vorschriften zu veranstalten oder
sich an Rundfunkveranstaltern des
privaten Rechts zu beteiligen, bleibt
unberührt.
(2) Resta intatto il diritto della Chie­
sa cattolica di organizzare una ra­
diotelevisione privata conforme­
mente alle prescrizioni di legge del
Land o di avere parte in enti ra­
diotelevisivi di diritto privato.
Artikel 12
Besetzung kirchlicher Ämter
Articolo 12
Provvista di uffici ecclesiastici
(1) Die Katholische Kirche verleiht
ihre Ämter ohne Mitwirkung des
Landes oder der bürgerlichen Ge­
meinde.
( S chlußprotokoll )
(1) La Chiesa cattolica conferisce i
propri uffici senza il concorso del
Land o del Comune.
(Protocollo Finale)
(2) Im Falle der Behinderung oder
der Vakanz des Bischöflichen Stuhls
teilt das Kathedralkapitel dem Mi­
nisterpräsidenten den Namen des­
jenigen mit, der die vorübergehende
Leitung der Diözese übernommen
hat.
(2) Nel caso di sede episcopale im­
pedita o vacante, il capitolo cat­
tedrale comunica al Ministro-Pre­
sidente il nojme di colui che ha as­
sunto il governo transitorio della
diocesi.
(3) Einige Tage vor der Bestellung
eines Geistlichen im Bistum Mag­
deburg zum Ortsordinarius, zum
Weihbischof oder zum Generalvikar
wird die zuständige kirchliche Stelle
dem Ministerpräsidenten von dieser
Absicht und von den Personalien des
betreffenden Geistlichen Kenntnis
geben.
(3) Alcuni giorni prima della nomina
di un ecclesiastico, nella diocesi di
Magdeburgo, a Ordinario del luogo,
a Vescovo ausiliare o a vicario ge­
nerale, la competente autorità ec­
clesiastica darà conoscenza al Mi­
nistro-Presidente di questa inten­
zione e delle notizie personali del­
l'ecclesiastico medesimo.
(Protocollo Finale)
(Schlußprotokoll)
Acta Ioannis Pauli Pp. II
481
Artikel 13
Orden und religiöse
Genossenschaften
Articolo 13
Ordini e congregazioni
religiose
Orden und religiöse Genossenschaf­
ten unterliegen in bezug auf ihre
Gründung, Niederlassung und Be­
tätigung ausschließlich den Schran­
ken des für alle geltenden Gesetzes.
Gli ordini e le congregazioni religiose
sono sottoposti, riguardo alla loro
fondazione, alle loro residenze e alla
loro attività, esclusivamente ai li­
miti delle leggi generali vigenti.
Artikel 14
Körperschaftsrechte
Articolo 14
Diritti degli enti giuridici
(1) Die Bistümer, die Bischöflichen
Stühle, die Kathedralkapitel und
die Kirchengemeinden sowie die aus
ihnen gebildeten Verbände sind
Körperschaften des öffentlichen
Rechts; ihr Dienst ist öffentlicher
Dienst.
(Schlußprotokoll )
(1) Le diocesi, le sedi episcopali, i
capitoli cattedrali, le parrocchie e
simili comunità ecclesiastiche come
pure le associazioni da esse formate,
sono enti di diritto pubblico; il loro
servizio è servizio pubblico.
(Protocollo Finale)
(2) Die Katholische Kirche wird Be­
schlüsse über die beabsichtigte Er­
richtung, Aufhebung und Änderung
von kirchlichen Körperschaften des
öffentlichen Rechts der Landesre­
gierung sowie den räumlich betei­
ligten kommunalen Gebietskörper­
schaften rechtzeitig vor dem Wirk­
samwerden anzeigen. Die Errich­
tung und Veränderung öffentlich­
rechtlicher kirchlicher Anstalten
und Stiftungen mit eigener Rechts­
persönlichkeit bedürfen der Geneh­
migung der Landesregierung. Die
gesetzlichen Bestimmungen bezüg­
lich privater Stiftungen bleiben un­
berührt.
(2) Per tempo, prima dell'entrata in
vigore, la Chiesa cattolica notifi­
cherà al Governo del Land nonché
agli enti territoriali comunali, in­
teressati sotto l'aspetto territoriale,
le decisioni riguardanti la progettata
erezione, soppressione e modifica de­
gli enti ecclesiastici di diritto pub­
blico. L'erezione e la modifica di
istituti ecclesiastici e fondazioni ec­
clesiastiche di diritto pubblico con
personalità giuridica propria neces­
sitano dell'autorizzazione del Go­
verno del Land. Restano intatte le
disposizioni di legge riguardanti le
fondazioni private.
(Schlußprotokoll)
(Protocollo Finale)
482
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
(3) Die Vorschriften der Bistümer
über die vermögensrechtliche Ver­
tretung der kirchlichen Körper­
schaften, Anstalten und Stiftungen
des öffentlichen Rechts werden der
Landesregierung vor ihrem Erlaß
vorgelegt. Die Landesregierung
kann innerhalb eines Monats Ein­
spruch erheben, wenn eine ord­
nungsgemäße vermögensrechtliche
Vertretung nicht gewährleistet ist.
(Schlußprotokoll)
(3) Le prescrizioni delle diocesi sulla
rappresentanza giuridico-patrimoniale degli enti, degli istituti e delle
fondazioni della Chiesa, dotati di
personalità giuridica pubblica, ven­
gono presentate al Governo del
Land prima della loro emanazione.
Il Governo del Land può sollevare
eccezione entro un mese, quando
non sia garantita una regolare rap­
presentanza giuridico-patrimoniale.
(Protocollo Finale)
Artikel 15
Kirchliches Eigentumsrecht und
kirchliche Gebäude in
nichtkirchlichem Eigentum
Articolo 15
Diritto di proprietà ecclesiastica
ed edifìci ecclesiastici di proprietà
non-ecclesiastica
(1) Das Eigentum und andere Ver­
mögensrechte der Katholischen Kir­
che werden gewährleistet.
(Schlußprotokoll)
(1) La proprietà e gli altri diritti
patrimoniali della Chiesa cattolica
sono garantiti.
(Protocollo Finale)
(2) Bei Anwendung enteignungs­
rechtlicher Vorschriften werden das
Land und die kommunalen Ge­
bietskörperschaften auf kirchliche
Belange Rücksicht nehmen und
gegebenenfalls der Katholischen
Kirche bei der Beschaffung gleich­
wertiger Ersatzgrundstücke Hilfe
leisten.
(Schlußprotokoll)
(2) Nell'applicare norme di espro­
prio il Land e gli enti territoriali
comunali avranno riguardo agli in­
teressi ecclesiastici ed eventual­
mente presteranno aiuto alla Chie­
sa cattolica nel procurarsi terreni
sostitutivi di uguale valore.
(Protocollo Finale)
(3) Für Gotteshäuser und andere
kirchliche Gebäude, die im Eigen­
tum des Landes stehen und zu kirch­
lichen oder karitativen Zwecken ge­
nutzt werden, wird der Widmungs-
(3) Per le chiese e gli altri edifìci
ecclesiastici, che sono di proprietà
del Land e vengono usati per scopi
ecclesiastici o caritativi, viene ga­
rantito lo scopo di destinazione. Nel
Acta Ioannis Pauli Pp. II
483
zweck gewährleistet. Im Rahmen
seiner Baulastpflicht wird das Land
für die Unterhaltung dieser Gebäude
sorgen. Im Rahmen der Widmung
nimmt die Katholische Kirche die
Verkehrssicherungspflichten für die
von ihr genutzten Gebäude wahr.
Das Land wird sich gegenüber den
Kommunen dafür einsetzen, daß
der Widmungszweck kommunaler
kirchlicher Gebäude erhalten bleibt.
(Schlußprotokoll)
quadro del proprio obbligo di con­
tribuire al mantenimento dei fab­
bricati, il Land si prenderà cura della
manutenzione di tali edifìci. Nel
quadro della suddetta destinazione
la Chiesa cattolica osserva gli ob­
blighi per la sicurezza della circo­
lazione per gli edifìci da essa usati. Il
Land si adopererà nei confronti dei
comuni per far sì che venga man­
tenuto il fine di destinazione degli
edifìci ecclesiastici comunali.
(Protocollo Finale)
(4) Durch Vereinbarung mit der je­
weilig zuständigen kirchlichen Stelle
kann sich der baulastpflichtige Ei­
gentümer verpflichten, das kirch­
lichen oder karitativen Zwecken ge­
widmete Gebäudegrundstück unter
Ablösung der Baulast, gegebenen­
falls gegen eine Entschädigung, zu
übereignen.
(4) Per mezzo di un'intesa con l'uf­
ficio ecclesiastico di volta in volta
competente, il proprietario obbli­
gato al mantenimento del fabbri­
cato si può impegnare a trasferire
la proprietà del terreno dell'edificio
destinato a scopi ecclesiastici o ca­
ritativi, svincolandosi dall'onere di
contribuzione al mantenimento del
fabbricato, eventualmente dietro
indennizzo.
Artikel 16
Kirchliche Friedhöfe
Articolo 16
Cimiteri ecclesiastici
Die kirchlichen Friedhöfe genießen
den gleichen staatlichen Schutz wie
die Kommunalfriedhöfe. Die Kir­
chengemeinden haben das Recht,
neue Friedhöfe anzulegen.
(Schlußprotokoll)
I cimiteri ecclesiastici godono della
stessa protezione statale dei cimiteri
comunali. Le parrocchie e simili co­
munità ecclesiastiche hanno il di­
ritto di istituire nuovi cimiteri.
(Protocollo Finale)
Artikel 17
Denkmalpflege
Articolo 17
Cura dei monumenti
( 1 ) Die Katholische Kirche ver­
pflichtet sich, denkmalswerte Ge-
( 1 ) La Chiesa cattolica si impegna a
conservare e a curare gli edifìci di
484
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
bäude nebst den dazugehörenden
Grundstücken sowie deren Kunstund Kulturgegenstände zu erhalten
und zu pflegen. Sie wird dafür Sorge
tragen, daß ihre Kirchengemeinden,
Anstalten und Stiftungen entspre­
chend verfahren, soweit diese Ver­
pflichtungen im Einzelfall nicht zu
unzumutbaren Belastungen der Kir­
chengemeinden, Anstalten oder Stif­
tungen führen. Die Denkmalbehör­
den haben bei Kulturdenkmalen der
Katholischen Kirche, die dem Got­
tesdienst oder sonstigen Kulthand­
lungen zu dienen bestimmt sind, die
kultischen und seolsorgerlichen Be­
lange, die von dem zuständigen Diö­
zesanbischof festzustellen sind, vor­
rangig zu beachten. Vor der Durch­
führung von Maßnahmen setzen sich
die Behörden mit dem zuständigen
Diözesanbischof ins Benehmen.
valore monumentale con le relative
appartenenze fondiarie come pure i
loro oggetti artistici e culturali. Essa
avrà cura che le sue parrocchie e
simili comunità ecclesiastiche, i suoi
istituti e le sue fondazioni proce­
dano in modo corrispondente, nella
misura in cui tali impegni non com­
portino nel singolo caso oneri in­
sostenibili per le parrocchie e simili
comunità ecclesiastiche, per gli isti­
tuti o le fondazioni. Nel caso di mo­
numenti della Chiesa cattolica di
rilevanza culturale, che sono desti­
nati a servire per la liturgia o per
altre azioni cultuali, le autorità
della sovrintendenza ai monumenti
devono dare preminente considera­
zione agli interessi cultuali e pa­
storali, che sono da determinare da
parte del competente Vescovo dio­
cesano. Prima dell'attuazione di
provvedimenti, dette autorità si
mettono in contatto con il compe­
tente Vescovo diocesano.
(2) Die Bestimmungen des Denk­
malschutzgesetzes über gefahrab­
wendende Maßnahmen der Denk­
malbehörden, die diese zur Wahr­
nehmung ihrer Aufgaben treffen,
über Genehmigungspflichten sowie
über die Ablieferung von Funden
und über Enteignungen finden keine
Anwendung auf Kulturdenkmale,
die im kirchlichen Eigentum stehen,
soweit sie dem Gottesdienst und
sonstigen Kulthandlungen zu die­
nen bestimmt sind und die Katho-
(2) Le disposizioni della legge per
la salvaguardia dei monumenti, re­
lative sia a provvedimenti per la
prevenzione di pericoli da parte
delle autorità della sovrintendenza
— provvedimenti che esse adottano
in osservanza dei propri compiti —
sia ad obblighi di autorizzazione sia
alla consegna di reperti sia ad espro­
pri, non si applicano a monumenti di
rilevanza culturale che sono in pro­
prietà ecclesiastica, se questi sono
destinati a servire per la liturgia e
Acta Ioannis Pauli Pp. II
485
lische Kirche im Einvernehmen mit
der obersten Denkmalbehörde eige­
ne Vorschriften zum Schutz dieser
Kulturdenkmale erläßt.
per altre azioni cultuali e se la Chiesa
cattolica, d'intesa con la suprema
autorità della sovrintendenza, ema­
na prescrizioni proprie per la sal­
vaguardia dei medesimi monumenti
culturali.
(3) Bei der Vergabe der Mittel des
Landes für die Denkmalpflege wird
die Katholische Kirche unter Be­
achtung der Regelungen des Denk­
malschutzgesetzes angemessen be­
rücksichtigt. Das Land wird sich
dafür einsetzen, daß die Katholische
Kirche auch von solchen Einrich­
tungen Hilfen erhält, die auf na­
tionaler und internationaler Ebene
für die Kultur- und Denkmalpflege
tätig sind.
(3) Nell'assegnazione dei fondi del
Land per la cura dei monumenti, la
Chiesa cattolica viene presa ade­
guatamente in considerazione, nel
rispetto delle regolamentazioni della
legge per la salvaguardia dei mo­
numenti. Il Land si adopererà per
far sì che la Chiesa cattolica riceva
aiuti anche da quelle istituzioni, che
a livello nazionale e internazionale
operano per la cura della cultura e
dei monumenti.
Artikel 18
Staatsleistung
Articolo 18
Prestazione finanziaria statale
(1) Das Land zahlt an die Katho­
lische Kirche anstelle früher gewähr­
ter Dotationen für kirchenregimentliche Zwecke und Zuschüsse
für Zwecke der Pfarrbesoldung
und -Versorgung sowie anderer auf
älteren Rechtstiteln beruhenden
Zahlungen einen Gesamtzuschuß
(Staatsleistung). Die Staatsleistung
umfaßt auch Zuschüsse auf Grund
der Errichtung des Bistums Mag­
deburg. Die staatlichen Patronate
sind aufgehoben.
(Schlußprotokoll )
(1) Il Land versa alla Chiesa cat­
tolica un contributo globale (pre­
stazione finanziaria statale) in luogo
di dotazioni per fini di governo ec­
clesiastico e di sovvenzioni per fini di
trattamento economico e pensione
dei parroci, concesse in passato, co­
me pure in luogo di altri pagamenti
fondati su titoli legali più antichi. La
prestazione finanziaria statale com­
prende anche sovvenzioni derivanti
dall'erezione della diocesi di Magdeburgo. I patronati statali sono
aboliti.
(Protocollo Finale)
486
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
(2) Über diese Staatsleistung hinaus
werden weitere Leistungen nur er­
bracht, wenn sie in diesem Vertrag
oder in den allgemeinen Gesetzen
vorgesehen sind.
(2) Oltre a detta prestazione finan­
ziaria statale vengono fornite ul­
teriori prestazioni soltanto se sono
previste nel presente Accordo o nelle
leggi generali.
(3) Die Staatsleistung beträgt:
1991: 4.200.000,00 DM
1992: 5.300.000,00 DM
(Schlußprotokoll)
(3) La prestazione finanziaria sta­
tale ammonta
nel 1991 a 4.200.000,00 DM,
nel 1992 a 5.300.000,00 DM.
(Protocollo Finale)
Artikel 19
Kirchensteuerrecht
Verwaltung und Vollstreckung der
Kirchensteuern
Articolo 19
Diritto di imposta ecclesiastica
Amministrazione ed esazione delle
imposte ecclesiastiche
(1) Die Bistümer, ihre Kirchen­
gemeinden und die aus ihnen ge­
bildeten Verbände sind berechtigt,
nach Maßgabe der landesrecht­
lichen Bestimmungen auf Grund
von Steuerordnungen Kirchen­
steuern einschließlich Kirchgeld zu
erheben.
(Schlußprotokoll )
(1) Le diocesi, le loro parrocchie e
simili comunità ecclesiastiche e le
associazioni da esse formate, hanno
il diritto di percepire imposte ec­
clesiastiche, compreso il contributo
alla Chiesa (Kirchgeld), a norma delle
disposizioni previste dalla legisla­
zione del Land, sulla base dei re­
golamenti delle imposte.
(Protocollo Finale)
(2) Für die Bemessung der Kirchen­
steuer als Zuschlag zur Einkom­
menssteuer (Lohnsteuer) werden
sich die Bistümer auf einen ein­
heitlichen Zuschlagsatz einigen.
(2) Per il calcolo dell'imposta ec­
clesiastica come addizionale dell'im­
posta sul reddito (imposta sul sala­
rio), le diocesi concorderanno un'ali­
quota aggiuntiva unitaria.
(3) Die Kirchensteuerordnungen
einschließlich ihrer Änderungen und
Ergänzungen sowie die Beschlüsse
(3) I regolamenti delle imposte ec­
clesiastiche, incluse le modifiche ed
integrazioni dei medesimi, come an-
Acta Ioannis Pauli Pp
487
II
der Kirchensteuersätze bedürfen der
staatlichen Anerkennung.
(Schlußprotokoll)
che le deliberazioni sulle aliquote
delle imposte ecclesiastiche, neces­
sitano del riconoscimento da parte
dello Stato.
(Protocollo Finale)
(4) Auf Antrag der Bistümer ist die
Verwaltung (Festsetzung und Er­
hebung) der Kirchensteuer, soweit
sie anerkannt ist, den Finanzämtern
zu übertragen. Soweit die Steuer
vom Arbeitslohn in Betriebsstätten
im Land Sachsen-Anhalt erhoben
wird, sind die Arbeitgeber verpflich­
tet, die Kirchensteuer nach dem
anerkannten Satz einzubehalten
und abzuführen.
(Schlußprotokoll)
(4) Su istanza delle diocesi l'am­
ministrazione (determinazione e ri­
scossione) dell'imposta ecclesiastica,
in quanto quest'ultima sia ricono­
sciuta, deve essere trasferita agli
uffici fiscali. Se l'imposta sul salario
lavorativo viene riscossa nei luoghi
di lavoro nel Land Sassonia-Anhalt,
i datori di lavoro sono obbligati a
trattenere e a versare l'imposta ec­
clesiastica secondo l'aliquota rico­
nosciuta.
(Protocollo Finale)
(5) Den Finanzämtern obliegt die
Vollstreckung der von ihnen ver­
walteten Kirchensteuern.
(5) Agli uffici fiscali spetta l'esazione
delle imposte ecclesiastiche da essi
amministrate.
Artikel 20
Meldewesen
Articolo 20
Dati anagrafici
Die Meldebehörden werden der Ka­
tholischen Kirche zum Zwecke der
Erfüllung ihrer Aufgaben die hierzu
erforderlichen Daten aus dem Mel­
deregister übermitteln. Die Katho­
lische Kirche gewährleistet, daß ein
gegenüber dem staatlichen Bereich
gleichwertiger Datenschutz gesi­
chert ist.
(Schlußprotokoll )
Le autorità anagrafiche trasmette­
ranno alla Chiesa cattolica, ai fini
dell'espletamento dei suoi compiti, i
dati del registro anagrafico a ciò
richiesti. La Chiesa cattolica garan­
tisce che viene assicurata una pro­
tezione dei dati equivalente a quella
nell'ambito statale.
(Protocollo Finale)
488
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Artikel 21
Gebührenbefreiung
Articolo 21
Esenzione da tasse
Das Land wird die auf Landes­
recht beruhenden und für das
Land geltenden Gebührenbefreiun­
gen auf die Bistümer, die Bischöf­
lichen Stühle, die Kathedralkapitel,
die Kirchengemeinden und die aus
ihnen gebildeten Verbände sowie auf
ihre öffentlich-rechtlichen Anstal­
ten, Stiftungen und Verbände er­
strecken.
(Schlußprotokoll)
Il Land estenderà alle diocesi, alle
sedi episcopali, ai capitoli cattedrali,
alle parrocchie e simili comunità
ecclesiastiche e alle associazioni da
esse formate, come pure ai loro isti­
tuti, fondazioni e associazioni di di­
ritto pubblico, le esenzioni da tasse,
basate sulla legislazione del Land e
vigenti per il Land stesso.
(Protocollo Finale)
Artikel 22
Spenden und Sammlungen
Articolo 22
Offerte e collette
(1) Die Katholische Kirche, ihre Kir­
chengemeinden und Gliederungen
sind berechtigt, von ihren Mitglie­
dern — unabhängig von Kirchen­
steuern einschließlich Kirchgeld —
Spenden und andere freiwillige Lei­
stungen für kirchliche Zwecke zu
erbitten.
(1) La Chiesa cattolica, le sue par­
rocchie e simili comunità ecclesia­
stiche e le sue articolazioni sono
autorizzate a chiedere ai propri
membri — indipendentemente dalle
imposte ecclesiastiche, incluso il
contributo alla Chiesa (Kirchgeld) —
offerte ed altre prestazioni volon­
tarie per fini ecclesiastici.
(2) Sollte durch Landesrecht für
Sammlungen ein allgemeiner Ge­
nehmigungsvorbehalt
eingeführt
werden, gelten für die Katholische
Kirche alljährlich insgesamt zwei
allgemeine Haus- und Straßen­
sammlungen für kirchliche Zwecke
als genehmigt. Die Sammlungszei­
ten werden dann im Benehmen mit
der Landesregierung festgelegt.
(2) Qualora dalla normativa del
Land venga introdotta una riserva
generale d'autorizzazione per le col­
lette, sono date per autorizzate a
favore della Chiesa cattolica, ogni
anno, complessivamente due collet­
te generali a domicilio e sulle strade
per scopi ecclesiastici. In tal caso i
tempi delle collette vengono fìssati
prendendo contatto con il Governo
del Land.
489
Acta Ioannis Pauli Pp. II
Artikel 23
Parität
Articolo 23
Parità
Sollte das Land in Verträgen mit
anderen vergleichbaren Religions­
gemeinschaften über diesen Vertrag
hinausgehende Rechte und Leistun­
gen gewähren, werden die Vertrags­
parteien gemeinsam prüfen, ob
wegen des Grundsatzes der Parität
Änderungen dieses Vertrages ge­
boten sind.
Qualora il Land in Accordi con altre
comunità religiose assimilabili con­
ceda diritti e prestazioni superiori al
presente Accordo, le Parti con­
traenti esamineranno insieme se a
motivo del principio di parità siano
necessarie modifiche del presente
Accordo.
Artikel 24
Freundschaftsklausel
Articolo 24
Clausola della composizione
amichevole
Die Vertragsparteien werden über
alle Fragen, die sich aus den Be­
stimmungen dieses Vertrages erge­
ben, einen ständigen Austausch pfle­
gen. Sie werden in Zukunft zwischen
ihnen etwa entstehende Meinungs­
verschiedenheiten über die Ausle­
gung oder Anwendung einer Be­
stimmung dieses Vertrages auf
freundschaftliche Weise beseitigen.
Le Parti contraenti cureranno uno
scambio permanente su tutte le que­
stioni che emergano dalle disposi­
zioni del presente Accordo. Esse eli­
mineranno in via amichevole le di­
vergenze d'opinione, che sorgessero
eventualmente tra di loro in avve­
nire circa l'interpretazione o l'ap­
plicazione di qualche disposizione
del presente Accordo.
Artikel 25
Abschließende Regelung
Articolo 25
Regolamentazione definitiva
Die in diesem Vertrag behandelten
Gegenstände der Beziehungen zwi­
schen dem Land Sachsen-Anhalt
und der Katholischen Kirche sind
durch diesen Vertrag abschließend
geregelt.
Le materie delle relazioni fra il Land
Sassonia-Anhalt e la Chiesa catto­
lica, trattate nel presente Accordo,
sono regolate in modo definitivo con
questo Accordo.
33 - A A S
490
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Artikel 26
Inkrafttreten
Articolo 26
Entrata in vigore
(1) Dieser Vertrag, dessen deutscher
und italienischer Text gleicher­
maßen verbindlich ist, bedarf der
Ratifizierung. Die Ratifikationsur­
kunden sollen möglichst bald aus­
getauscht werden.
(1) Il presente Accordo, i cui testi
italiano e tedesco fanno ugualmente
fede, necessita di ratifica. Gli stru­
menti di ratifica dovranno essere
scambiati quanto prima.
(2) Der Vertrag, einschließlich des
Schlußprotokolls, das einen integrie­
renden Bestandteil des Vertrages
bildet, tritt am Tage nach dem Aus­
tausch der Ratifikationsurkunden
in Kraft.
(2) Il presente Accordo, incluso il
Protocollo Finale che forma parte
costitutiva integrante dell'Accordo
medesimo, entra in vigore il giorno
successivo allo scambio degli stru­
menti di ratifica.
Geschehen in zweifacher Urschrift.
Fatto in doppio originale.
Magdeburg, den 15 . Januar 1998
Magdeburgo, il 15 gennaio 1998
Für den Heiligen Stuhl
^
Giovanni Lajolo
Erzbischof Dr. Giovanni Lajolo
Apostolischer Nuntius in Deutschland
Für das Land Sachsen-Anhalt
Reinhard
Höppner
Dr. Reinhard Höppner
Ministerpräsident des
Landes Sachsen-Anhalt
Acta Ioannis Pauli Pp. II
491
Schlußprotokoll
Protocollo Finale
Zu Artikel 2
Absatz 1:
In relazione all'Articolo 2,
comma 1:
Zwischen den Vertragsparteien be­
steht Übereinstimmung darüber,
daß mit »regelmäßigen« Treffen
Zusammenkünfte gemeint sind, die
möglichst einmal jährlich statt­
finden.
Le Parti contraenti concordano che
per incontri «regolari» si intendono
riunioni che abbiano luogo, per
quanto possibile, una volta l'anno.
Zu Artikel 2
Absatz 2:
In relazione all'Articolo 2,
comma 2:
Die »angemessene« Beteiligung der
Katholischen Kirche bei Gesetzge­
bungsvorhaben besteht in der Regel
in der rechtzeitigen Anhörung vor
der Beschlußfassung der Landes­
regierung über die Einbringung des
Gesetzentwurfs.
La partecipazione «adeguata» della
Chiesa cattolica nei progetti di le­
gislazione consiste, di regola, nella
consultazione tempestiva prima che
il Governo del Land proceda a de­
cidere sulla presentazione del pro­
getto di legge.
Zu Artikel 4
Absatz 3:
In relazione all'Articolo 4,
comma 3:
Mit dem Ablauf der Frist oder mit
dem Widerruf der kirchlichen Lehr­
befähigung erlischt die Berechti­
gung, Religionsunterricht zu ertei­
len. Die Katholische Kirche wird
sich darum bemühen, einheitliche
Regelungen für die Erteilung und
Con lo scadere del termine o con la
revoca dell'abilitazione ecclesiastica
all'insegnamento cessa l'autorizza­
zione ad impartire l'insegnamento
della religione. La Chiesa cattolica si
adopererà per adottare regolamen­
tazioni unitarie per la concessione e
la revoca della missio canonica nel
Land Sassonia-Anhalt. Competente
per la revoca della missio canonica è
den Entzug der missio canonica im
Land Sachsen-Anhalt zu treffen.
Zuständig für den Entzug der missio
492
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ist der Diözesanbischof, in
dessen Diözese der Religionsunter­
richt erteilt wird.
il Vescovo diocesano, nella cui dio­
cesi l'insegnamento della religione
viene impartito.
Zu Artikel 5
Absatz 1:
In relazione all'Articolo 5,
comma 1:
(1) Näheres wird durch besondere
Vereinbarung geregelt.
(1) I particolari vengono regolati
mediante una speciale intesa.
(2) Anstelle der im Schlußprotokoll
zu Artikel 19 des Konkordats zwi­
schen dem Heiligen Stuhl und dem
Deutschen Reich vom 20. Juli 1933
genannten kirchlichen Vorschriften
gelten für das Verhältnis aller theo­
logischen und religionspädagogi­
schen Lehrstühle an den staatlichen
Hochschulen im Land SachsenAnhalt zur kirchlichen Behörde zur
Zeit des Vertragsabschlusses die
Apostolische Konstitution »Sapientia Christiana« vom 15. April 1979
sowie die hierzu erlassenen Verord­
nungen vom 29. April 1979 (A.A.S.,
LXXI, S. 469-521) und die zwei
Dekrete der Kongregation für das
katholische Bildungswesen vom 1.
Januar 1983 (A.A.S., LXXV, S.
336-341).
(2) In luogo delle prescrizioni ec­
clesiastiche, menzionate nel Proto­
collo finale all'articolo 19 del Con­
cordato fra la Santa Sede ed il Reich
Germanico del 20 luglio 1933, per i
rapporti di tutte le cattedre di Teo­
logia e di Pedagogia della religione
presso gli istituti universitari statali
nel Land Sassonia-Anhalt con l'au­
torità ecclesiastica sono in vigore, al
momento della stipulazione del pre­
sente Accordo, la Costituzione Apo­
stolica «Sapientia Christiana» del
15 aprile 1979, così come le relative
Norme applicative del 29 aprile
1979 (A.A.S., LXXI, pagg. 469-521)
e i due Decreti della Congregazio­
ne per l'Educazione Cattolica del

Documentos relacionados