FF - Portal Futebol Feminino em Portugal

FF
Editorial
D
esvelouse a incógnita. O pasado día 18 o
fútbol galego optou polo recambio, ou o
que é o mesmo, o cambio do cambio. García
Liñares foi derrotado nas urnas por Rafael Louzán
poñendo fin a un breve e triste mandato de case
catro anos. Breve, porque ocupou só unha única
lexislatura, algo que non acontecía desde o
mandato de Basilio Caramés (1988-92),
(1988
triste
porque ademais da gravidade na que pode ficar a
institución centenaria se prospera a reclamación
de AEGON por valor de 1.200.000 euros, máis do
terzo do orzamento do actual exercicio da FGF,
Liñares fixo perder as ilusións de moitos
simpatizantes diante da súa actuación que acabou
saíndose do sentido común, perdido en excesivas
chanzas con aseguradoras, asinando o seu Gaiás
particular antes da súa saída, comprometendo
tamén aí a xestión do novo inquilino, Rafael
Louzán, e obviando protocolos de actuación como
acabaron denunciando algúns dos que estaban con
el e que, aburridos do seu nefasto
presidencialismo, preferiron deixar o barco antes
doo estrepitoso naufraxio dun político
polí
local para
quen o fútbol galego resultou
resu
ser un traxe que non
soubo acomodar ao seu corpo por ficarlle grande.
Hai quen di que o gran erro de Liñares foi do
grupo de xente de confianza de quen se rodeou.
Moitos dedos apuntan a Costas, a Garrido, a
Pancho Pérez e á súa falta de dilixencia para
par soltar
o lastre de Diego Batalla na secretaría, quen
acabou exasperando en Ferrol até ao colectivo
arbitral galego logo do seu comportamento no
campo de Caranza, ademais de ser implicado por
algúns, con maior ou menor fortuna, nos erros
administrativos que
ue provocaron varias aliñacións
indebidas de diferentes equipos galegos.
Rafael Louzán recolle unha complicada herdanza
da que, se consegue saír con ben da tempestade
que recolle, a pouco máis que faga terá superado
sobranceiramente o realizado polo seu predecesor.
pr
El ten outro xeito de facer política e esperemos
que iso tamén lle sirva para saberse rodear
axeitadamente.
Carlos Castro
Contidos
Editorial ………………………..….
Érase unha vez 1999/00 .…………..
Seleccións galegas e comarcais ...….
Polo mundo...……………………....
Máis perto …………………………....
Leti: loita, experiencia, temperanza,
intensidade …………………...…….
O mes en imaxes....…………………
Paga a pena ser muller futbolista?.....
Difícil xogar en España ……………..
…..
A ver se sabes …..…......................
Club de amig@s da Revista FF…..
Psicoloxía das lesións deportivas …...
Así será o Mundial 2015……………
As competicións: Mundial 1991……
Resultados de decembro..….………
2
3
5
8
10
12
17
18
21
22
23
24
26
27
29
FF
Revista do fútbol feminino galego
Director:
Carlos Castro Pinhão
Consello de redación:
Carlos Castro Pinhão
Óscar Losada Castro
Manuel Julián Jiménez
Josu Imanol Julián Fandiño
Colaboracións:
Mercé Barrientos Varela
Antonio Noriega Domínguez
Mabel Ramos Aguirre
Foto capa:
Revista FF
Maquetación:
Carlos Castro Pinhão
Publicidade:
María Isabel Pego Romalde
Enderezo electrónico:
[email protected]
© Revista FF
2
FF
Caldas, Sp. Lampón e Callobre tiñan como
obxectivo pasalo ben, aprender e competir o
mellor posible nesta fase inicial.
A xornada inaugural, disputada o 22 e 23 de
xaneiro, deixou unha sorpresa das grandes. O
Callobre, que na pasada campaña perdera os catro
partidos contra o Aguiño acumulando un global de
1-36, sorprendeu ás barbanzás para conseguir a
súa primeira vitoria oficial por 3-4. As locais, que
xogaban no campo da Guía, estragaron un penalti
por mediación de Rosana, a quen adiviñou o
disparo a meta do Callobre a pouco do remate. No
duelo de estreantes, o Sp. Lampón, no campo da
Charca, en Abanqueiro, vencía por 2-1 ao Caldas
e as favoritas, Arousana, derrotaban en Faxilde ao
Val do Ulla por 4-0. As vilagarciás non deixarían
o liderado asumido na xornada inicial.
Na segunda xornada o Sp. Lampón, que vencía en
Callobre (1-3), sorprendía no segundo lugar cos
mesmos puntos que as pupilas de Plácido Cortés.
O Aguiño conseguía o primeiro triunfo vencendo
no Val do Ulla e as favoritas vencían en Caldas
por 0-4.
Na terceira, o derbi do Barbanza saldouse con
triunfo do Aguiño por 2-3 sobre o Sp. Lampón, o
Arousana abonábase ao 4-0, desta contra o
Callobre, e o Val do Ulla sumaba os seus
primeiros tres puntos en Caldas (1-5).
Na cuarta, o 1-4 do At. Arousana sobre o Sp.
Lampón, unido ao triunfo de Aguiño contra o
Caldas (3-1) e do Val do Ulla en Callobre (0-3),
volvían a táboa máis recoñecible en canto aos
prognósticos de saída, coas de Vilagarcía arriba,
seguidas a tres puntos polo Aguiño, que sacaba
outros tantos ao Val do Ulla e ao Sp. Lampón, o
Callobre ía penúltimo coa vitoria sorprendente da
xornada inicial, e o Caldas que só colleitaba
derrotas.
O partido que máis expectativas levantara no
campionato xogouse en Vilagarcía para fechar a
primeira volta. Un solitario gol de Cárol deu ao
At. Arousana o triunfo e, practicamente, o
campionato. O Caldas facía os primeiros puntos
derrotando ao Callobre (4-3) e o Val do Ulla
asumía a segunda posición tras golear ao Sp.
Lampón por 7-2.
Para non deixar dúbidas, as de Plácido Cortés
venceron no campo do Val do Ulla por 2-4 para
iniciar a segunda fase do torneo. O Aguiño
enfiouse definitivamente no segundo lugar ao
vingar, cunha goleada en Callobre (0-6) a derrota
Érase unha vez
1999/00
Carlos Castro
A Liga Galega vai experimentar unha pequena
melloría na que vai ser a última campaña
completa xogada no marco do século XX. Seis
equipos, debido á incorporación do Sp.
Lampón e do Caldas, van facer que mude o
formato da competición a unha liga a dúas
voltas, como é tradicional. O At. Arousana
volveu recuperar a hexemonía facendo a
segunda dobradiña da súa historia. De quince
partidos oficiais xogados, tanto na Liga e na
Copa, só deixou escapar un empate no campo
do Aguiño no primeiro encontro do torneo por
eliminatorias. Ademais, coa experiencia das
últimas épocas en ter acudido á Donosti Cup, e
algún torneo galo, afrontar o primeiro partido
oficial alén das nosas fronteiras tampouco ía
ser estraño para as amarelas. A súa estrea e
única participación na Copa RFEF supúxolle
coñecer que as derrotas tamén fan parte do
fútbol. Iso si, o seu opoñente imposible foi o
Nuestra Señora de Belén burgalés, que
rematara a Liga como cuarto clasificado do
grupo 2 da máxima categoría. A temporada foi
enfeitada co único partido oficial de seleccións
absolutas femininas celebrado en Galiza: o
España-Francia, clasificatorio para a Eurocopa
2001, celebrado na Lomba.
Desde o primeiro momento o cadro vilagarcián
estaba disposto a facer ver que o do ano anterior
fora anecdótico. Con Plácido Cortés no comando
técnico, o cadro amarelo reforzárase con Rosi
Pardal, acollida no equipo logo dos problemas que
lle puña a FGF para xogar no cadete do Furia Ath.
No equipo de Aguiño, que mantiña o eixo da
dobradiña da campaña anterior, a principal
novidade estaba no banco, pois Andrés
Monteagudo substituía á inesquecible Matilde
Alonso. O Val do Ulla quería probar o seu
progreso, mentres que os outros tres participantes,
3
FF
da primeira volta e o Caldas conseguía estar dúas
xornadas puntuando ao igualar na casa do Sp.
Lampón (1-1).
A competición perdeu interese sabendo que o
conxunto amarelo sería campión, o que lle daba o
dereito a ascender e a participar na Copa RFEF.
que lideraba a clasificación por diante de Suecia e
da propia España. As hispanas deberían vencer
non só ás galas, senón
nón tamén a Suecia en territorio
escandinavo e, entre medias, esperar que tanto
francesas como suecas igualaran no confronto que
dirimirían en Nimes. En definitiva, que a
clasificación directa, como primeira de grupo, era
pouco menos que unha quimera. O partido
pa
serviu,
nos momentos previos, para homenaxear ao At.
Arousana como campión da Liga Galega, feito
polo que recibiu o trofeo acreditativo.
Francia derrotou a España por 1-2.
1 As bleus foron
claras dominadoras do partido tendo na
bigoleadora, Stephanie Mugheret, á figura do
partido. A francesa inaugurou o marcador no
minuto 42. Ate ese instante, xa avisara en tres
ocasións, contrarrestando a primeira ocasión do
partido, acontecida aos sete
s minutos e tendo como
protagonista á española Yoli.
Yol Na segunda parte a
distancia entre as favoritas e o equipo de Ignacio
Quereda agrandouse, sobre todo pola fortaleza
física das visitantes. Mugheret fixo o 0-2
0 a falta de
oito minutos para o remate, e Yoli Mateos volveu
a meter a España no partido.
partido A dianteira do
Eibartarrak culminou con éxito un centro de Rosa
Castillo no minuto 85.
España tamén perdería en Suecia por 7-0
7
e
acabaría loitando pola clasificación nunha
nun
eliminatoria imposible contra Dinamarca.
Dinamar
Cinco
meses despois perdería 1-6
1
en Burgos e, no
partido de volta xogado en Odense, as vermellas
rematarían a súa participación na fase de
clasificación volvendo a caer contra Dinamarca
por 4-2.
Por outro lado, continuara a competición
extraoficial no Condado e o Baixo Miño, tanto na
Liga como na Copa. O corolario da temporada
marcouse para o campo de Lourambal, no Porriño,
onde tamén foi xogada a final da segunda edición
do torneo do K.O. O Lavadores de Vigo, o equipo
que recollía a esencia deixada pola
pol familia
Ferradás desde finais dos sesenta e durante dúas
décadas, impúxose ao Liréns, que parecía ter unha
maldición no torneo, por 4-1.
4 O cadro olívico tiña
no seu plantel a dúas campioas de España con
Galiza, no 1984, como eran Aurora Feros e Pili
Besada.
A Copa FGF comezou ao rematar a Liga e, para
repetir o final do torneo da regularidade, e a final
da edición anterior, o sorteo xuntou na Primeira
Eliminatoria aos dous grandes. As de Vilagarcía,
sorprendidas na ida polo Aguiño, que igualou sen
goles, non perdoou na volta, meténdose
meté
en
semifinais cun apertado 2-3.
3. Tamén o Caldas
superou o 2-00 en contra da ida, en Callobre, para
virar o resultado na casa cun contundente 4-0.
4
Nas semifinais, as favoritas, Arousana e Val do
Ulla derrotaron nos dous encontros ao Sp.
Lampón e o Caldas, respectivamente. A final,
celebrada no campo da Ran, en Curtis, só houbo
unha cor, a amarela das da capital do Salnés.
As de Plácido Cortés desquitábanse, con esa
goleada, da primeira derrota da temporada, sufrida
na casa uns días antes, na Copa RFEF,
FEF, para a que
se clasificaran como mellor equipo galego, e na
que se emparellaron co primeiro divisionario,
Nuestra SeñoSeño
ra de Belén. O
0
0-2
da ida
(foto) foi aumentado polas
burgalesas, na
volta
cun
claro 7-0.
7
As
castelás
acabarían cheche
gando á final logoo de deixar eliminadas ás
canarias do Rayco nas semifinais. No partido
grande da competición caerían contra o Oiartzun
por 3-0.
A mellor noticia deuse coa confirmación do
ascenso do At. Arousana. Galiza tería, coa entrada
do século XXI, un equipo en categoría
ría estatal.
A temporada galega completouse un mes antes de
todo isto.
sto. O 21 de maio, no campo da Lomba,
Lomb
celebrouse o primeiro, e até a data o único, partido
oficial entre seleccións absolutas femininas.
Correspondía ao grupo 1 da fase de clasificación
para a Eurocopa, cuxa fase final tería lugar ao ano
seguinte en Alemaña. España afrontaba un
imposible recibindo á favorita do grupo, Francia,
4
FF
División no momento das grandes decisións nos
partidos da División de Prata. Cal é o problema?
Probablemente a falta dunha goleadora. O ano pasado,
con varias destas rapazas que este ano repetiron
merecidamente convocatoria, estaba Belén, acabada de
saír dunha longa lesión, pero a killer do Villestro, este
ano, xa está fóra de idade. Mirando en positivo, unha
das aprendizaxes do combinado é ese tópico
verdadeiro de que os equipos teñen que ter un
equilibrio, e na galega sub’18 2014/15 faltou na hora
de definir a sorte máxima do fútbol: o gol.
Seleccións galegas
e comarcais
O último mes do ano acostuma a dar un
pequeno repouso ás competicións regulares e
deixar paso ao futuro, a esas xogadoras que
apuntan un talento en cada comunidade e que
conforman as súas seleccións sub’18 e sub’16.
É a época do primeiro sector dos Campionatos
de España.
Tamén, desde a pasada temporada, é o
momento sinalado pola FGF para que sexan
xogadas as primeiras fases dos torneos sub’15 e
sub’12 das seleccións comarcais, as que
descobren as mellores futbolistas de cada unha
das sete delegacións entre as que o noso ente
federativo distribúe o territorio galego.
No primeiro partido, unha derrota pola mínima contra
Navarra, que representaba a posibilidade de prolongar
as hipóteses clasificatorias até o segundo sector,
acabou coa historia. No segundo, ante a poderosa
Madrid, que viña de derrotar a Valencia nun partido ao
límite, a frustración foi menor porque entraba nos
prognósticos.
Resultados e clasificación:
Grupo A – Madrid
Valencia – Madrid: 2-3
Navarra – Galicia: 1-0
Galicia – Madrid: 1-3
Valencia – Navarra: 4-0
Madrid: Do soño en sub’16 ao
pesadelo en sub’18
Difícil imaxinar tanto contraste. Fracaso estrepitoso do
combinado de Quin Balbuena e éxito incuestionable do
de Manolo Petaca.
Grupo B – Murcia
Aragón – Murcia: 0-2
Asturias – Aragón: 4-1
Murcia – Asturias: 1-2
O torneo tivo lugar en Paracuellos do Xarama. Galiza,
incorporada á chave A, estaba no único grupo de catro
seleccións, debendo competir contra un óso
tradicionalmente durísimo de roer, moito máis se xoga
na casa, como é Madrid, e afortunadamente Navarra,
unha comunidade en crise nos últimos anos.
Probablemente máis complicado sería ter diante ás
seleccións de Valencia, coa que tamén tivo que lidar
Madrid.
Grupo C – Cataluña
Castela-León – Cataluña: 1-6
Estremadura – Castela-León: 1-1
Cataluña – Estremadura: 0-7
Grupo D – Castela-A Mancha
A Rioxa – Castela-A Mancha: 1-4
Baleares – A Rioxa: 4-0
Castela-A Mancha – Baleares: 2-1
Sub’18: 2 partidos, 2 derrotas
Grupo E – Andalucía
País Vasco – Andalucía: 0-4
Canarias – País Vasco: 0-4
Andalucía – Canarias: 4-0
Chegaron dous días para que o seleccionado galego
estragara todo o crédito deste ano. E o certo é que a
selección, por nomes, no é mala. Aí está unha Mostra:
Irina do Sárdoma, Alba do Bértola, Sheila e Pauleta de
El Olivo, Ari do Villestro, Nerea e Gere do Orzán ou
Ana, Sabela e Yanire do Friol. Todas elas futbolistas
importantes, habituais nos seus equipos de Segunda
1. Cataluña, 6 (13-1); 2. Andalucía, 6 (8-0); 3.
Asturias, Castela-A Mancha, 6 (6-2); 5. Madrid, 6 (63); 6. Valencia, 3 (6-3); 7. Baleares, 3 (5-2); 8. Murcia,
3 (3-2); 9. País Vasco, 3 (4-4); 10. Navarra, 3 (1-4);
11. Castela-León, 1 (2-7); 12. Estremadura, 1 (1-8);
5
FF
13. Galicia, 0 (1-4); 14. Aragón, 0 (1-6); 15. A Rioxa,
0 (1-8); 16. Canarias, 0 (0-8).
Sárdoma B pero con minutos no primeiro equipo desde
a pasada campaña ou Míriam Garabato (Tordoia), con
máis de 800 minutos de adaptación á Primeira Galega.
Galiza gañou os dous partidos pola mínima e
demostrou que sabe xogar con outra cousa tan
intanxible como importante ademais do balón, o tempo
dos partidos.
Posibilidades para entrar en semifinais: Ningunha.
Resultados e clasificación:
Grupo A – Madrid
Valencia – Madrid: 0-1
Navarra – Galicia: 2-3
Galicia – Madrid: 1-0
Valencia – Navarra: 1-1
Grupo B – Murcia
Aragón – Murcia: 1-4
Asturias – Aragón: 0-1
Murcia – Asturias: 0-4
Sub’16: 2 partidos, 2 vitorias
Grupo C – Cataluña
Castela-León – Cataluña: 0-2
Estremadura – Castela-León: 1-0
Cataluña – Estremadura: 2-0
Para compensar o anterior estaban as pequenas.
Manolo Petaca podía montar unha festa ao manexar
unha xeración que promete, un verdadeiro equipazo.
Este combinado pode dar moitísimo que falar. Ten o
que lle faltaba ao xuvenil, equilibrio, mantendo unha
calidade brutal á que se une poderío físico atrás.
Tamén, xogadoras que reparten o pastel na Primeira
Galega, un equipo de carácter liderado, se ela quere,
por Nuria Rábano (Milladoiro), con dúas grandes
guardarredes, María Ameneiros (Orzán), altura, rigor e
compromiso, e Carmen (Villestro), unha porteira de
alta calidade xogando cos pés. O núcleo forte estaba na
base da comarcal luguesa que gañou o campionato das
comarcais da pasada campaña, ou o que é o mesmo, a
os produtos do traballo de Óscar e Xoaquín na
Milagrosa, cunha Lucía Sandar que podería ser a
sheriff da retagarda, acompañada noutras liñas por
María López e Paula Calvín. No centro unha María
Calvar imperial, que leva xogados todos os minutos no
que vai de campaña no Bértola da Segunda española.
Xunto a ela, outra muller talentosa capaz de volver
fácil o complicado, como é o caso da herculina Rosalía
Muíño (Victoria), imprescindible no once titular que
lidera o grupo primeiro da Segunda Galega, no que
durante o que levamos de Liga, até o remate do 2014,
sumaba 13 dianas. Pero non fican aí as importantes.
Leti Santos, da revelación da Primeira Galega,
Tordoia, con doce titularidades das trece posibles até
decembro, é outro dos piares a ter en conta, e así unha
tras outra, Clara do Monte Forte, que tivo un comezo
de campaña cheo de efectividade marcando nos catro
primeiros partidos de Liga, Lara Díaz que comezou a
entrar no Friol na última parte do ano, Yuste, do
Grupo D – Castela-A Mancha
A Rioxa – Castela-A Mancha: 2-3
Baleares – A Rioxa: 0-3
Castela-A Mancha – Baleares: 0-0
Grupo E – Andalucía
País Vasco – Andalucía: 1-1
Canarias – País Vasco: 1-1
Andalucía – Canarias: 1-0
1. Cataluña, 6 (4-0); 2. Galiza, 6 (4-2); 3. Castela-A
Mancha, 4 (3-2); 4. Andalucía, 4 (2-1); 5. Asturias, 3
(4-1); 6.A Rioxa, 3 (5-3); 7. Madrid, 3 (1-1); 8.
Murcia, 3 (4-5); 9. Estremadura, 3 (1-2); 10. Aragón, 3
(2-4); 11. País Vasco, 2 (2-2); 12. Navarra, 1 (3-4)
13. Canarias, (1-2); -. Valencia, 1 (1-2); 15. Baleares, 1
(0-3); 16. Castela-León, 0 (0-3).
Posibilidades para entrar en semifinais: Moi altas.
Comarcais sub’15 e sub’12
Por segunda temporada celébranse os campionatos
comarcais nas categorías sub’15 e sub’12 organizadas
pola FGF.
O torneo sub’15 celebrou a primeira fase do grupo
norte en Meicende, concretamente no Amancio
Amaro, o primeiro día de novembro. A competición
estivo marcada pola igualdade e pola irregularidade da
6
FF
delegación lucense ao establecer unha convocatoria
con menos de 18 xogadoras, o que lle permitía repartir
máis tempo de xogo entre futbolistas de máis calidade
que o resto. Ese pequeno plus serviulle para desbancar
a Ferrol do segundo lugar da táboa. As luguesas
igualaron os dous encontros, contra A Coruña, sen
goles, e contra Ferrol, un a un. A selección que
dominou o torneo foi a local que, ademais da devandita
igualada, sumou un 3-0 contra Ferrol, que seguirá
acusando a súa falta de adaptación nesta categoría pola
carencia de equipos de fútbol 11 existente na
delegación. Os semifinalistas do norte serán os
mesmos que os da pasada campaña.
Ao día seguinte, en Matogrande, tivo lugar o torneo do
grupo sur, outro triangular, debido á nova ausencia de
Ourense, no que Pontevedra deu a sorpresa. As do
Lérez igualaron ás anfitrioas viguesas, nun partido sen
goles, e conseguiron o primeiro lugar grazas á
diferenza de goles pois venceron por 2-0 a Santiago,
mentres que Vigo derrotara ás capitalinas por 2-1.
Pontevedra (foto) dá un salto cualitativo logo que na
pasada época, xogando na Xunqueira, perdera os dous
partidos nesta categoría acabando cun global de goles
de 0-7.
derrotou por 5-0, e de Lugo, ao que se impuxo por 7-0.
No partido intermedio, o que ía determinar o
subcampión de grupo, Ferrol e Lugo igualaron sen
goles, vencendo Lugo no desempate por penaltis. Esa
circunstancia acabou motivando a confusión aínda non
resolta, sobre quen será semifinalista. Mentres
inicialmente a organización compostelá daba como
segunda a Lugo e terceira a Ferrol, atendendo ao
criterio do resultado dos penaltis, a FGF non definiu a
cuestión. En boa lóxica, Ferrol debe ser quen acceda á
fase final da competición debido a que o primeiro que
conta en calquera competición, no caso de empates en
liguillas deste tipo son, dependendo de se organiza
FIFA ou se o fai UEFA, o resultado directo entre os
empatados na táboa e, en primeiro ou segundo caso, a
diferenza de goles, que é o que neste caso debe primar.
Os resultados dos lanzamentos de penaltis en
triangulares serven para establecer un criterio a
maiores de desempate, que só se aplica cando os
criterios habituais de desempate, incluído ás veces o do
xogo limpo, e outras a idade media dos contendentes,
beneficiándose ao menor, non conseguen resolver a
paridade.
No día 8, en Velle, celebrouse a competición no grupo
Sur, curiosamente a máis neutral de todas pois non
había equipo local. Ourense, outra vez, foi ao cómodo
e en lugar de facer unha selección aproveitando a case
trintena de xogadoras con ficha que existen na
provincia, o que debería ser un toque de atención a
Cachaldora, o delegado. Na vila ourensá, no medio
dunha igualdade extrema, un gol separou as semifinais
da eliminación. Santiago empatou contra Pontevedra e
Vigo (foto) e o
conxunto vigués
accedeu ao primeiro lugar, eliminando a Pontevedra, logo do
1-0 que se deu
entre os dous
representantes
da
provincia
pontevedresa.
Como feito significativo, que non deixa de redundar no
indicado anteriormente, en dous anos de competición,
a única selección comarcal sub’15 que descoñece o
sabor das semifinais é a de Ferrol, a delegación
embutida nunha liga sénior de fútbol 8 que non leva
máis que ao divertimento, algo tamén moi digno, pero
que anula as posibilidades a xogadoras que queiran
progresar neste deporte e que, no caso de que se
produzan investimentos federativos, os mesmos acaban
tendo resultados estériles
Para comezos de decembro deixouse a competición
sub’12 sobre a que a FGF aínda non publicou os
semifinalistas, deixando reinar unha dúbida absurda en
relación ao mini-torneo de Santiago.
Na capital galega, e durante a mañá do día 7, no campo
de Santa Isabel, desenvolveuse a competición no grupo
Norte que, como na pasada edición, deixou á Coruña
(foto) clasificada no primeiro lugar. A delegación
herculina, que defende o título, mostrou unha gran
superioridade sobre os combinados de Ferrol, a quen
7
FF
errada”. Trátase de doce senadores republicanos e un
demócrata que denunciaron á FIFA, apoiando a
reivindicación das xogadoras de quereren xogar en campos
de herba natural, ante o Tribunal de Dereitos Humanos de
Ontario (Canadá), porr discriminación de xénero.
Polo
olo mundo
Marta Turmo a St. Jones
Jon
Os prexuízos impiden o
progreso do fútbol no Brasil
A xogadora do San Gabriel e
capitá da selección española
sub’19 aceptou a beca da
universidade de St. Jones, en
Nova Iorque e incorporarase
agora, entre outras razóns, para
sentirse
valorada
como
deportista. A futbolista, nunha
entrevista
concedida
ao
xornalista de Marca, David Menayo, afirma ser unha
admiradora de Sergio Ramos e quere cumprir un día o seu
soño de xogar nun futuro R. Madrid feminino. Foto: © RFEF.
Videoclip promocional
Mulier FCN
Esa é a conclusión de Marta Vieira, a
cinco veces considerada mellor
xogadora do mundo, nunha entrevista
concedida ao xornal Folha de São
Paulo. "Aínda existe (o prexuízo) e
comeza na casa. Os paiss non
no aceptan
que as rapazas xoguen.
guen. Falta o
incentivo familiar. See o houber,
existiría unha maior mobilización
ilización polo
pol
deporte", dixoo Marta, candidata de
novo este ano ao título da mellor
me
futbolista outorgado pola FIFA. A futbolista criticou o
sistema de competicións no Brasil polo reducidas que son as
mesmas, e que abranguen na súa totalidade un período de
tres meses no país, e suxeriu a presenza do fútbol como unha
disciplina a desenvolver nas escolas para loitar contra o
prexuízo.
do
No medio da crise do fútbol feminino navarro, o Mulier
emerxeu como unha solución para unir a xogadoras que
perdían a posibilidade de xogar logo da desaparición ou o
descenso de equipos históricos da comunidade. Nacido antes
do comezo da actual temporada, compite na categoría
autonómica pero está apoiado polo Osasuna, que lle cede os
campos de Taxonar para que poidan
dan desenvolver
dese
a súa
actividade. Dentro do plan promocional do club, e do fútbol
feminino, acaban de presentar un videoclip coa canción
“Somos”, interpretada polo novo grupo musical, See You,
You e
producido por Navarra Deportiva Producciones.
FIFA presenta o seu programa
de desenvolvemento para o
fútbol feminino 2015/2018
O máximo organismo
futbolístico presentou as
liñas
de
actuación
suxerido para o próximo
cuadrienio
que
está
suxeitado
en
dez
principios fundamentais:
1. Desenvolvemento dun
plan de crecemento en
todas as federacións; 2.
Igualdade de oportunidades para rapazas e
mulleres tanto nos clubs,
nos institutos e nos colexios; 3. Traballos sostibles
encamiñados á profesionalización das competicións; 4. Desenvolvemento de
promocións que consoliden á muller como un referente
futbolístico; 5. Presenza de mulleres en distintos niveis do
fútbol masculino; 6. Implicación de árbitras e futbolistas
retiradas para que axuden a atopar vías de xestión e liderado;
7.. Aumento do ofertas para a saída de máis técnicas; 8.
Inclusión da presenza de máis mulleres nas tomas de
decisións dentro das directivas; 9. Desenvolvemento sobre a
creación de estruturas encamiñadas a obxectivos concretos
relacionados co fútbol feminino;
feminino 10. Loita contra a
discriminación da muller no deporte e na sociedade.
O Senado dos Estados Unidos
apoia ás mundialistas
O Senado dos Estados Unidos envía
trece cartas ao presidente da FIFA
Joseph Blatter contra a discriminación
de xénero urxíndolle a que modifica a
decisión de que a próxima Copa do
Mundo sexa xogada en campos de
herba artificial,, “unha decisión miope e
8
FF
o 2012 Avenida Wambach. No novo recoñecemento feito
pola confederación de América do Norte, Centroamérica e o
Caribe, a estadounidense superou á costarriqueña do Paris
P
Saint-Germain,, Shirley Cruz, segunda, e á mexicana do
Merilappi Utd. finlandés, Verónica Charlyn Corral.
O R. Madrid terá fútbol
feminino
Será a partir da próxima campaña
cando a entidade branca abrirá a súa
sección de fútbol feminino. Para iso xa
conta cos servizos de Chus Tamurejo,
atéé agora vinculada á Federación
Balear. Tamurejo afirmou que quere
que a imaxe do fútbol feminino fique
ben asociada á cidade e que unha das
primeiras actuacións será a de crear
unha escola de fútbol aberta para que o
R. Madrid sexa de todos e para todos, ademais
demais de marcarse
como obxectivos que os madrileños aumenten aínda máis a
súa implicación co club e o ascenso do novo equipo de
mulleres á Primeira División.
Julia Simic, de Potsdam
P
a
Wolfsburgo
Foi nun abrir e fechar de
ollos que os medios
alemás anunciaron a
cesión do contrato da
futbolista teutona, Julia
Simic
co
Turbine
Postdam e a súa fichaxe,
desde o primeiro de
xaneiro do 2015 até o
2017,
polo
actual
campión de Europa, o
Wolfsburg. A centrocampista de Nuremberga, internacional en todas as categorías co mannschaft,
agás a absoluta, militara anteriormente no Bayern de
Múnich.
Yoreli Rincón ao Torres
A colombiana Yoreli Rincón
xogará no Torres, da Serie A
italiana, nas próximas tres
temporadas. A futbolista, que
con doce anos xa formou parte
da selección sub’17 do país
latino e que será unha das
referencias
na
selección
colombiana na próxima Copa
do Mundo, volve a Europa
dous anos despois que deixara o Malmö sueco, onde gañou a
Liga do país nórdico. No 2014 xogou na W-League dos
Estados Unidos defendendo o emblema do New Jersey
Wildcats.. Con anterioridade, e logo de xogar inicialmente no
Tolima e no Gol Star do seu país, tivo un pequeno
peque periplo
brasileiro militando no XV Piracicaba. Rincón foi elixida,
no 2014, mellor xogadora de América do Sur.
Brasil revalida
Brasilia
título
en
O torneo internacional
máis importante que se
celebra en América do
Sur acaba de cumprir a
súa quinta edición,
segunda
que
é
albergada no Mané
Garrincha da capital
brasileira. Alí, a selección brasileira sorprendeu aos Estados
Unidos alzándose novamente co trofeo tras empatar nunha
final sen goles contra as norteamericanas. O empate
beneficiaba á canarinha logo de
d liderar a primeira fase da
competición tendo gañado os tres encontros (Arxentina, 4-0;
Estados Unidos, 3-2;
2; e China, 4-1).
4
As favoritas
estadounidenses entraron na final pola mellor diferenza de
goles con China, contra quen igualaran (1-1)
(1
na primeira
xornada,
rnada, e grazas á súa goleada contra Arxentina na terceira
(7-0).
0). No partido polo terceiro e cuarto lugar,
lugar celebrado
entre as chinesas e as arxentinas, tamén houbo ausencia de
goles, proclamándose terceiras as asiáticas, que na fase de
grupo vencerán ás americanas
ericanas por 6-0.
6
A norteamericana
Cali Lloyd, con cinco goles, foi a mellor goleadora do
evento, seguida pola súa compatriota, Christen Press, con
catro.
Abby Wambach, mellor da
CONCACAF 2014
A futbolista estadounidense
incrementa así a súa
colección de recoñecementos individuais que encabeza
o título de mellor futbolista
do mundo 2012, ademais de
ser elixida seis veces como
mellor
futbolista
dos
Estados Unidos, a Chuteira
de Bronce e o Balón de
Prata na Copa do Mundo de
Alemaña 2011. Xunto a
eles, outross máis locais e pintorescos como que o alcalde de
Rochester, a súa cidade, designou que cada 20 de xuño sexa
coñecido na vila como o Wambach Day ou que a rúa de
entrada ao estadio da cidade, o Sahlen, sexa chamada desde
9
FF
a xornada deportiva ampliouse con outro partido entre
xogadoras do resto dos equipos da entidade aurinegra.
Máis perto
Cris (ACRD Boiro), rotura de
tibia, peroné e ligamentos
Último partido de novembro coa
ACRD Boiro xogando contra o San
Miguel na Pirucha. No minuto 7,
nunha xogada fortuíta, a xogadora
boirense, Cris, acaba no chan e o
partido paralízase durante 25 minutos
na espera da chegada dunha
ambulancia.
Lesión
grave
da
futbolista do equipo visitante. Logo da súa exploración, as
placas determinan a rotura da tibia, do peroné e dos
ligamentos, sobre os que se lle realiza unha cirurxía
inmediata. Catro días despois a xogadora recibía a alta e
preparábase para un longo período de rehabilitación.
Sárdoma e
a Selección
do Baixo
Miño
empatan en
Tomiño
Rafael Louzán Abal, novo
presidente da FGF
No pasado 18 de decembro
tiveron lugar as eleccións á
presidencia da FGF nas que
resultou
vencedor
o
presidente da Deputación de
Pontevedra, que competía
contra quen ostentaba o
cargo, á vez que o de alcalde
de Cerceda, José García
Liñares. O fútbol galego
optou por un novo troco,
insatisfeito tras case catro
anos de mandato do
coruñés. Os 180 votos a prol
de Louzán, contra os164 a
favor de Liñares acabaron por refacer a paisaxe do fútbol
galego segundo o criterio dos 350 asembleístas. En
principio, parece que o fútbol feminino gozará dun maior
respecto que o outorgado por García Liñares.
Tamén benéfico foi o
encontro de Tomiño,
nunha data que está
volvéndose apropiada
para a participación da
selección comarcal do
Baixo Miño e na que se apoiaba ao banco de tampiñas,
BANTA. Empate de mans abertas (5-5), no solidario e no
deportivo, entre as baixomiñotas e o Sárdoma, salientando
os dobretes de Sarita, para as celestes e de Natalia para as
viguesas.
O Erizana gaña o IV RacVil
en Vilariño
Finalmente, durante todo o día
28, na Ramallosa celebrouse o
cuarto RacVil feminino. Os
dous favoritos, Bértola e
Erizana, dominaron pola mañá
nos seus respectivos grupos
para se encontraren en toda
unha finalísima de Segunda
estatal.
As
de
Baiona
desquitáronse da derrota nos
penaltis na final do ano
anterior, que fora contra o
desaparecido El Olivo B, e
derrotaron ás de Vilaboa cun
único gol.
O Boxing Day do Orzán
O pasado día 28, nos campos da Torre, na Coruña, o Orzán
organizou unha xornada solidaria de recollida de alimentos,
roupa e xoguetes en beneficio das familias menos
favorecidas da Coruña. O resultado foi un éxito, en opinión
dos organizadores. A iniciativa, denominada oficialmente I
Xornada Benéfica de Fútbol Feminino”, e coa lenda “Lo
mejor es lo que viene”, tiña unha contraprestación para o
público, poder asistir a un partido entre o conxunto da
Segunda División española e o da Primeira Galega, que
concluíu co triunfo do primeiro equipo por 3-0. Igualmente,
10
FF
García, responsable da delegación. Convén non esquecer
que unha das cousas polas que pasará á historia a xestión
deste delegado foi por un comunicado excepcional e
reaccionario contra o I Trofeo Irene González e a homenaxe
que esta Revista fixo ás xogadoras do Chorima, ademais das
dificultades que nos puxo para a celebración do FriolFriol
Sárdoma o pasado 15 de agosto. Ao final, condicionámolo a
entrar no rego
go da lóxica, facendo esta homenaxe. Agora,
salvo que Louzán nomee outro delegado, terá que demostrar
que esta homenaxe é o comezo de algo substancioso e non
só un xesto para a galería.
Un erro da FGF elimina por
unhas horas aoo Concello de
Mos
O Friol golea á selección de
Ferrol
O Peluquería Mixta Friol aproveitou o
período vacacional para organizar un
amigable contra a selección de Ferrol. O
partido tivo lugar no campo da Reigosa e
apenas serviu como treino debido
deb
a gran
superioridade exercida
exercid sobre o combinado branco e azul. O partido, que rematou
7-1, serviu a Geluco Villar para probar
novas alternativas de xogo e manter activo ao equipo nunhas
datas tan sinaladas como as do Nadal.
Durante horas, o grupo segundo da Segunda Galega estivo a
piques de vivir unha nova desfeita organizativa.
Se non abondaban as retiradas, antes da primeira xornada,
do San Roque Casablanca e do Arenteiro,, o grupo perdeu,
por
uns
instantes,
ao
Concello
de
Mos.
Despois de recuperar parte do tempo perdido, con dous
partidos xogados en dous días (Tomiño, 9-1
9 - xda. 11; e
Sárdoma, 0-11 - xda. 10), o conxunto de Suso, que está
facendo uns enormes esforzos por sobrevivir nesta
temporada, observou como no día despois dos Santos
Inocentes, o nome do equipo era dispensado
pensado da clasificación
e da competición e as súas actas eran anuladas, sen opción a
seren visualizadas, no sitio web da FGF.
As rapazas do Montiño eran descualificadas
alificadas por unha
presunta segunda incomparecencia, debido a que, no ente
federativo, non repararon
aron que o partido contra o Tyde, da
xornada sexta, anda á espera de data e, desde A Coruña,
interpretárono como unha nova falta.
Felizmente, o erro foi reparado a última hora do día e o
cadro de Mos volveu ser reincorporado á Liga do grupo
máis castigado polos períodos de intermitencia
competicional de todo o fútbol galego.
Curiosamente, as de Mos, que andan con puntos negativos
na táboa por non se presentaren ao partido contra o Sp. San
Mateo, lograron en Tomiño o seu primeiro gol oficial da
campaña por medio de Sofía e están aproveitando o parón
do Nadal para incorporar futbolistas que fagan máis
competitivo o equipo cara á segunda volta, a Copa FGF da
súa categoría e a nova Copa Deputación de Pontevedra.
O Puentearnelas logra o seu
primeiro triunfo
O conxunto dirixido por Adrián Castro
conseguiu a primeira vitoria da campaña
logo de golear ao Dena, por 4-0,
4 nas Chans.
Vanessa Méndez e María Rodríguez
estableceron un resultado de 2-0
2 antes do
descanso que duplicaron no segundo acto
con outro par de dianas feitas por Romina
Torres e Noelia Parracho cando o partido
esmorecía.
Lucía (San Miguel),
Miguel) lesionada
cando saía do traballo
Baixa importante do San Miguel. Unha
das súas futbolistas máis salientadas en
cada partido,, Lucía Llorente, estará de
baixa unhas cantas semanas logo de
lesionarse cando saía do seu traballo o día
19 de decembro. A xogadora sentiu un
bloqueo na súa perna esquerda,
esquerda
formándoselle unha bola detrás da perna que lle impide
dobrala máis alá de 90 graos. Aínda recibirá os resultados da
resonancia o día 22 de xaneiro.
Homenaxe á S.D. O Val
A delegación de Ferrol, querendo a reaccionar ante as
denuncias feitas nos últimos números desta
revista pola precariedade que existe no
fútbol feminino nesta comarca, organizou
un partido de homenaxe á S.D. O Val, por
ser o único equipo desta zona competindo
no fútbol 11. As valexas
exas derrotaron a unha
selección ferrolá nun acto no que estiveron
presentes concelleiros de Narón e Mesa
11
FF
o mesmo para eles que para min, a única excepción á
hora de cambiarse e ducharse que era nun vestiario
aparte, algo lóxico.
Leti: loita,
experiencia,
temperanza,
intensidade
A saída natural dunha xogadora de Santiago era Val
do Ulla ou Aguiño. Que fai que marches ao equipo
do Barbanza?
Daquela, eu xogaba a fútbol sala no Funeraria Apóstol
e moitas das miñas compañeiras estaban a xogar no
Aguiño ao mesmo tempo, iso foi o que me animou a
que fora xogar para alá. A min sempre me gustou máis
o fútbol que o fútbol sala, o que pasa que non tiña onde
xogar unha vez que xa non puiden seguir cos rapaces.
Entón, cando souben que elas tamén xogaban ao
fútbol, falamos e decidín ir para alá.
Ten unha das
mellores
pernas
esquerdas
do
fútbol galego e,
curiosamente,
é
unha das mellores
futbolistas da nosa
comunidade
na
banda dereita. Esa
combinación permítelle que, a
perna cambiada, o
seu pase diagonal
sexa letal. A súa
traxectoria é rica
en vivencias que
lle
dan
unha
madurez que traslada ao seu fútbol. Consciente
do que quere, é capaz de saber dicir que non
cando é preciso, e saber cando hai que dar un
paso atrás para, despois, dar dous adiante. O
acrónimo do seu nome é o que dicimos no
título. A súa loita é constante e está baseada no
compromiso da palabra, a súa experiencia
aporta ao Villestro a madurez necesaria para
saber aplicar a temperanza cando o partido o
precisa. Ademais, o seu xogo nunca deixa de
ser intenso. Leticia Carballal Míguez vive unha
segunda ilusión na Barrosa e a Barrosa
deleitase co seu xogo intelixente cada quince
días.
No 2005/06 estréaste na Segunda División e ese ano
de Aguiño catapúltate á máxima categoría. Que
lembranzas tes?
Que lembranzas? Recordo que sempre ía a xogar con
moitas ganas e ilusión ... Daba igual que estivera
cansa, que tivera exame o luns ... o que fose. Era tamén
unha das máis pequenas, sempre estiven rodeada de
xente máis maior ca min. Daquela, as que eramos de
Santiago, xa adestrabamos na nosa cidade a fútbol sala,
a Aguiño só íamos a xogar. Había veces que
compaxinar as dúas cousas era complicado, por temas
de horarios de partidos, se eran na casa ou fóra, pero
aínda así sempre faciamos o posible para abranguer
todo. Lembro terminar moitas veces de xogar co
Funeraria en Santiago ás oito da tarde, e estar o
autobús esperando para arrancar para León, chegar alá
ás tres da madrugada e saír o domingo a xogar.
Cando ti chegas a Aguiño, Vero marcha a Zaragoza.
Tivo moito que ver para que, no ano seguinte, ti
marcharas tamén á capital aragonesa?
Por suposto que tivo a súa influencia. Sempre o
pensarei e direi. Se Vero non falase de min alá, ao
mellor non tería vivido todo o que vivín, nin tería
chegado a onde cheguei. Ou si? Quen sabe, pero si
penso que foi un factor importante.
Foi fácil a adaptación?
Si. A verdade é que eu son unha persoa que me adapto
con bastante facilidade a calquera situación. Sendo
menor de idade, irme a outra cidade, a case mil
quilómetros de distancia, lonxe de todo o que xa tiña
aquí, non me supuxo nada. Cando recibín a noticia non
me entrou a menor dúbida, sabía que iso podería
abrirme moitas portas. Ademais, soa, soa, tampouco
ía. Charo e Vero estarían alí tamén.
Como era a vida dunha futbolista en equipos mixtos
de base hai dez anos?
Xogar cos rapaces era a opción que había, polo tanto,
sempre rodeada deles, aínda que a máis mimada
tamén, polo menos no meu caso. Nunca tiven ningún
tipo de problema e sempre fun ben recibida, sempre
me apoiaron moito e sentinme moi querida. O trato era
Que xogadoras importantes había no equipo?
12
FF
Aparte de Vero estaban as brasileiras Emily Lima e a
porteira Andreia Suntaque. Tamén Silvia Meseguer e
no primeiro ano ficharan a Vero Navarro, do F.C.
Barcelona e Silvia Monge, do Levante.
Estás tres anos nun equipo en continua progresión.
Na primeira temporada competides por salvar a
categoría e cumprides o obxectivo ficando un lugar
por riba do descenso, sacando catro puntos ao
Lagunak.
O certo é que non foi unha temporada fácil, máis ben
un pouco angustiosa. Con todo ese sufrimento, quedo
co mellor dela, co máis satisfactorio. Foi no último
partido da temporada, en Oviedo. Estabamos
xogándonos o descenso e faltando uns minutos para o
final un gol de Vero, nunha falta lateral, deunos a
salvación. Esa sensación de alegría é algo que non
esquecerei na vida.
Tiveches que subir moito o nivel para conseguir
facerte cun posto de titular?
Para facerme cun posto de titular non, pero si noutros
aspectos como o nivel de esixencia e disciplina, que
eran máis altos. O primeiro ano xoguei sen ningún tipo
de problema. No segundo, co cambio de adestrador, as
cousas si variaron.
Vamos nese segundo ano. O Transporte Alcaine
galeguízase máis coa fichaxe de Joana Montouto.
Mandabades moito naquel equipo?
A fichaxe de Joana foi importante
para o equipo. A súa velocidade e o
seu instinto cara ao gol aportoulle un
punto de calidade ao equipo. Con ela
xa eramos catro galegas, pero o que
se di mandar, mandar ... Creo que nun
equipo quen manda é o adestrador,
aínda que se pode dicir que sempre
hai un peso pesado, ou que algunhas
xogadoras teñen máis relevancia que
outras. Neste caso pódese dicir que si
eramos importantes, e que Vero
sempre foi unha xogadora clave.
Na segunda ficades no medio da táboa a un punto do
emerxente At. Madrid.
Nico Pedraza marcha e ponse ao
mando do equipo Alberto Berna.
Con iso e algunha fichaxe, como
a de Julia Vera e Mariela Coronel
no ataque, a incorporación de
Charo tras a súa lesión, e Vicky
Belmonte na defensa, o equipo
mellora notablemente para non
pasar atrancos.
Respecto a min, non podo dicir
que sexa o mellor ano. Comezo a
xogar bastante menos por
decisións técnicas que non
comparto, pero a pesar de todo en
ningún momento baixei os
brazos. A miña relación persoal
con Berna era excelente, pero
deportivamente falando creo que
non foi xusto comigo.
Como pasastes aquela etapa?
A miña etapa en Zaragoza é algo no
que penso e me gusta recordar. Foron
tres anos importantes na miña vida
nos que non só medrei a nivel
deportivo, senón tamén persoal. Estar
fóra da túa casa e coa idade que tiña
faiche ver as cousas doutra maneira e
axúdache a madurar moito. Só
dependes de ti aínda que teñas xente ao teu arredor que
se preocupe por ti e que che axude. Daquela eu estaba
estudando, rematei o Bacharelato e despois fixen un
Ciclo Superior de Educación Infantil. Polas mañás ía a
clase, polas tardes facía o que tiña que facer e, despois,
a adestrar. O día que non adestraba, e cando podía,
gustábame aproveitalo saíndo por aí coas amigas, o
que faría calquera rapaza da miña idade, sempre sendo
responsable coas miñas obrigas. Eu son unha persoa
moi sociable e non me gusta aferrarme a un único
grupo, gústame coñecer xente e falar con todo o
mundo, así foi que me relacionaba tanto con xente do
fútbol como de fóra. Cando veu Joana eu compartía
piso con outras compañeiras, viámonos nos
adestramentos, ás veces saiamos xuntas pero cada unha
tiña as súas cousas.
Nesa campaña, no Nadal do
2008, Pili Neira convócate para
o Galiza-Cataluña en Balaídos.
Gustouche estar na irmandiña?
Claro que me gustou, é outra das experiencias que non
esqueces. Xogar un partido nun estadio dun equipo de
primeira división, na túa terra e ca túa selección era
incrible. A sensación de saber que ías xogar alí,
cambiarte naqueles vestiarios, saír a xogar e ver todas
aquelas bancadas aínda que non estivesen cheas … Só
iso xa impresionaba. E aínda por riba que fose
televisado.
Ves necesarios máis partidos da selección absoluta
galega? Por que?
A verdade, penso que é un tema que está un pouco
descoidado. Creo que en Galicia nunca se lle deu a
importancia que se debería, a diferenza doutras
comunidades. A preparación dos partidos creo que é
13
FF
importante, e tres ou catro días non son suficientes, así
como tampouco un só partido ao ano.
deixar as nosas cousas, e logo saímos ao campo a pisar
o terreo de xogo. Sacamos algunha que outra foto para
o recordo e volvemos para dentro. Os vestiarios eran
diferentes dos que acostumabamos frecuentar. Cada
unha de nós púxose no sitio dun xogador do Real
Zaragoza, xa que cada sitio tiña o nome dun deles.
Cambiámonos e Alberto Berna deu a charla. Unha
charla na que non había moito que dicir.
Conseguíramos os nosos obxectivos e só quedaba saír
ao campo a demostralo e facer as cousas o mellor
posible. Eu sabía que non sería titular, ou que quizás
non chegase a xogar un minuto, pero a miña
motivación era a mesma que a de calquera das miñas
compañeiras.
E chegou o momento de saír ó campo. Nervios,tensión,
palabras de ánimo ... só faltaba disputar o partido.
Había unha grada lateral chea de xente. Comezou o
encontro e, por riba, adiantándonos no marcador. Pero
empatáronnos, e, a partir de aí as esperanzas foron
cada vez menos, xa que Adriana Martín encargouse de
meter catro goles e sentenciar o partido. Recordo estar
no banco coa impotencia de non poder estar loitando.
Cando saín, fíxeno con todas as miñas ganas aínda que
pouco se podía facer. Creo recordar ter unha ocasión
no segundo pau. Non cheguei, ou cheguei e o balón
deu no pau, pero nada máis. Despois, Adriana
sentenciou o partido. O título foi para o Espanyol, pero
aínda así estabamos moi orgullosas de chegar onde o
fixemos. Conseguíramos algo histórico para club e
para nós mesmas tamén.
Último ano en Aragón: marchan Vero e Joana ao
Espanyol pero o equipo marca rexistros históricos
cun espectacular quinto lugar. O equipo pasou de
contar con catro galegas a portuguesizarse con Ana
Borges, Edite Fernandes e Cláudia Neto. Foron
determinantes para dar o salto de calidade?
Penso que si. Tanto Ana, como Edite, como Cláudia,
son xogadoras que fixeron crecer ao equipo. Ana tiña
unha velocidade case insuperable, Edite, experiencia,
rapidez e gol, e Cláudia unha calidade co balón como
poucas.
E ademais, chegades á final da Copa eliminando ao
At. Madrid e ao Barcelona. Como foron aquelas
eliminatorias?
Foron partidos de moitos nervios e tensión. Gañarlle a
calquera destes dous equipos era un logro, pero se
aínda por riba iso facía que nos clasificáramos para
unha final da Copa da Raíña ... imaxinade!
Despois do éxito marchas ao Sp. Huelva. Acabárase o
teu ciclo en Zaragoza?
Así é, o meu ciclo en Zaragoza chegara ó seu final, e
non por decisión propia. Seguindo un pouco as
estatísticas do equipo, non era unha xogadora con
moitos minutos e aínda por riba supoñíalle un gasto ao
club por ser de fóra, entón tomaron a decisión de non
seguir contando comigo.
Si, a final. Fronte o Espanyol, na Romareda, diante
de 8.000 persoas. Foi o partido máis importante da
túa vida?
Si, sen dúbida, aínda que apenas xogara. Situación
similar á de Balaídos pero nada que ver. Non é
comparable un partido amigable cunha final, e non
unha final calquera, senón unha final da Copa da
Raíña.
En Huelva vives a reestruturación da Superliga que
pasa a ter tres grupos e dúas fases. Preferías a Liga
de todos contra todos ou ese novo formato?
Prefería a Liga de todos contra todos, aínda que todo
ten a súa parte positiva. Por exemplo, na primeira fase
os desprazamentos non eran demasiado longos, pois só
nos moviamos por Andalucía e Madrid, que estaba a
tres horas.
Como se vive unha situación desas?
Era a primeira vez na historia que un club aragonés de
fútbol feminino chegaba a unha final da Copa da
Raíña, e para a cidade foi un acontecemento
importante, tanto que o Concello decidiu organizar o
partido.
Os días previos lémbroos con esa ansia de que chegara
a gran data. Estabamos todas máis que contentas e
orgullosas polo logrado. A verdade é que non sei como
expresalo. Sentíame importante, sentíame futbolista.
Estaba a piques de vivir unha experiencia inesquecible
e única, que só unhas poucas xogadoras poden contalo.
Chegamos á Romareda, entramos nos vestiarios a
Nesa primeira edición as derrotas en Torrejón e,
sobre todo, a de Sevilla, marcaron a diferenza para
que non vos meterades no grupo das mellores.
Está claro que se non perderamos contra o Torrejón e o
Sevilla, que eran equipos máis accesibles a priori que
o Rayo ou At. Madrid, seguramente teriámonos metido
14
FF
nese grupo dos mellores, pero as derrotas existen. Non
sempre se gaña, a veces fas un mal partido, tes erros e
as cousas non saen como se quere. Aí perdes puntos
importantes que logo se botan en falta.
con todo o traballo que teño, xa case non podo ir
practicamente. E despois, viaxar as fins de semana que
teñas que xogar fora, ou non poder estar un sábado coa
túa xente despois dunha semana de traballo porque o
domingo tes un partido e tes que descansar, fíxome
reformular o do fútbol.
Pero por outra parte, moitas veces aínda que non teña
ganas, o feito de gañar un partido, de marcar un gol, de
que te valoren, de que te animen ... fanme esquecer
todas esas cousas negativas que podo ver.
Era imposible loitar contra o poder do Rayo e do At.
Madrid?
Difícil e complicado si, imposible non. Non hai nada
imposible, e menos porque nun partido todo pode
acontecer.
Facedes unha temporada aceptable, pois vos
clasificades para a Copa.
No Sporting retomei a titularidade e volvín a competir
de novo. Na nosa casa era difícil que nos gañaran, pois
o noso campo era bastante pequeno e aos
equipos custáballes levar a cabo o seu xogo
naquelas dimensións, sobre todo aos grandes,
como o Rayo ou o Athletic de Bilbao, por
exemplo. E o mesmo pasábanos a nós cando
tocaba xogar nun campo de máis dimensións
que o noso. Eramos un equipo bastante
competitivo.
Co At. Madrid sempre tivemos moita
rivalidade. Cada partido contra elas era para
nós unha guerra que había que gañar.
E tanto porque, se non na Primeira, acabaches en
Segunda co Compostela. Por certo, unha pena a
desaparición, non? Ollándoo desde o vestiario, e
desde a túa madurez, cales foron as claves para a
desaparición
do
Compostela?
A directiva do
Compostela
comezou
un
proxecto feminino
o primeiro ano en
Segunda Nacional
con
moito
entusiasmo
e
dedicación,
fichando a xente e
tratando de facer un
equipo competitivo.
Pero pouco a pouco
as cousas foron
cambiando.
Centráronse máis
no masculino, descoidando quizás o feminino.
Prometeron cousas que a día de hoxe, case dous anos
despois, aínda non cumpriron, pero non só comigo,
senón con algunha compañeira máis. Se non podes
comprometerte en algo, non o fagas. Porque eu tamén
puiden deixar o equipo na metade da temporada, e non
o fixen, foran as cousas ben ou mal. Para min, a
palabra e o compromiso son moi importantes e se te
comprometes en algo, debes cumprir. A clave foi moi
sinxela, xa non lles interesaba ter un equipo feminino.
No segundo ano coas sportinguistas hai un
momento no que pensas en deixalo e, cando
remata a Liga, volves a Santiago. Que pasou?
Certas situacións no grupo e a forma de ser da
maioría da xente de alí fixeron que xa non me
sentira a gusto, polo que formulei a
posibilidade de volver a casa. Pero se algo aprendín é
que si empezas algo debes rematalo. Por esa razón
esperei a terminar a Liga para volver.
Incorpóraste ao proxecto do Pedras e logo do
Compostela. Pero a túa idea da vida era moi diferente
de cando marcharas a Zaragoza. Xa pensabas en
algo máis que fútbol?
Si, claro. O certo é que a ilusión xa non era a mesma.
Despois de todas as experiencias, cinco anos despois,
para min xa non era o mesmo. Volvín con outras
expectativas na miña vida e a mentalidade era
diferente. Na Primeira División xa non ía xogar,
primeiro porque se volvín non ía marcharme de novo,
aínda que fose a Vigo, e segundo porque xa non me
apetecía. O que quería era ter o meu traballo e pasalo
un pouco ben. O fútbol, queiras ou non, limítate en
moitos aspectos. Por exemplo, eu teño un traballo a
xornada partida e, sinceramente, o que menos me
apetece, sobre todo en inverno, despois de estar todo o
día traballando, é ir a adestrar ata as once da noite a
pasar frío e mollarme. En plena campaña de Nadal,
O Villestro é o mellor lugar para volver a ilusionarse
co fútbol?
Non sei se é o mellor ou o peor lugar, o que si sei e que
é a decisión correcta. É un equipo que parte da base da
humildade, o que penso que lle falta a moitos. É un
club que si se compromete a algo, o cumpre. Un grupo
humano exemplar, o que fai que te sintas a gusto.
Chegado un punto, aprendes a valorar moito máis estes
pequenos aspectos que unha cantidade económica, por
exemplo.
15
FF
E con esa filosofía fan un gran equipo. Malia todo,
en que foi mellor que vós o Orzán da pasada
temporada para que gañara o título na Primeira
Galega?
O título na primeira galega foi para o Villestro, tanto o
de Liga como o de Copa. Fomos máis regulares que o
resto, acadando o primeiro posto e elas o terceiro. O
que nos gañou o Orzán foi o ascenso. Fomos líderes
gran parte da competición pero as ausencias por lesión
dalgunhas xogadoras na parte final foron clave para o
equipo. Ángela coa grave lesión do cruzado, María
Roibás cunha escordadura de xeonllo e Yaiza, que
estivo ausente por estudos en Madrid. Dúas infantís
tiveron que completar as convocatorias. No derradeiro
partido entre os dous clubs, onde a nosa vitoria ou o
empate dábanos o ascenso, elas estiveron mellor e o
conseguiron.
De Andrés Monteagudo (Aguiño, 2005) a Chivi
(Villestro, 2014). Quen influíu máis en ti e en que
cousas?
Penso que sempre podes aprender algo de cada persoa.
Unhas poderán aportarche máis ou menos cousas, no
ámbito deportivo ou no persoal, pero sempre se saca
algo.
De Berna podo dicir que aprendín o valor do sacrificio
e a disciplina. Dous conceptos fundamentais que unha
xogadora debe ter presentes en todo momento. Pero
valorando a cada un deles, o que máis influíu e me
aportou nos dous ámbitos, e non por ser o último, é
Chivi. No momento que estaba a piques de deixar de
xogar, el foi quen me incentivou a seguir. Penso que
un adestrador non só ten que saber de fútbol, hai outros
moitos aspectos importantes que diferencian un
adestrador dun bo adestrador. Sen ir máis lonxe, a
maneira de transmitir as cousas ás xogadoras, por
exemplo. A preocupación, a atención, o trato...
Chivi devolveume esa confianza en min mesma e
valoroume como xogadora. Faime sentir
importante dentro do grupo aínda que ás
veces teñamos os nosos encontróns
(risas). Deportivamente falando é unha
persoa competitiva, ambiciosa, que
esixe, que anima, que confía ... e
persoalmente poucas cousas malas podo
dicir del. A verdade, máis ben todo o
contrario. É unha persoa sempre disposta
a axudar, e que de algo negativo sempre
che fai ver o lado positivo.
Este ano sodes a revelación. Se antes falabamos de
claves de non gañar a fase de ascenso, cales son as
deste éxito?
O Villestro, como xa dixen
anteriormente, é un equipo
humilde, e xa hai uns anos que
está a traballar moi ben. Neste
ano xúntanse varias cousas, a
compenetración
dun
gran
plantel, as novas fichaxes e o
bo corpo técnico. Temos un
equipo moi competitivo capaz
de gañar a calquera.
É un soño que este equipo
xogue a fase de ascenso esta
temporada?
A experiencia da Superliga eu
xa a vivín, pero unha fase de
ascenso a ela é algo que aínda
non. Por ese motivo, e por ser
co Villestro, faríame moita ilusión que este ano, e
sendo o primeiro en Nacional, fora posible.
Vero,
Vane
Hermida,
Míriam
Domínguez, Charo, Mari Paz, Natalia
de Francisco, Sarita, Joana, ti, todas
cun pasado na Superliga e case todas
en activo. Por que non hai un equipo
competitivo galego na Primeira
División?
Creo que un pouquiño a culpa é de todos. Os clubs
aínda seguen apostando polo fútbol feminino a medias.
Poucos teñen un bo proxecto deportivo, un equipo
competitivo en Nacional coas súas respectivas
categorías inferiores. E as xogadoras teremos parte de
culpa tamén. Xogadoras que hai seis anos destacaban
nos seus equipos, seguen facéndoo pero noutros clubs,
o que para os adestradores supoño que tamén é un
problema.
Se o equipo subira a Primeira, volverías á máxima
categoría?
Pola miña mentalidade de agora mesmo diría que non,
pero tamén é certo que me tería que ver na situación e
quen sabe? Todo é posible.
16
FF
O mes en imaxes
Campionato Galego de Seleccións Territoriais
sub’12. Grupo Norte. Xda. 1. 07/12/2014. A
Coruña-Ferrol: 5-0.
© Revista do Fútbol Feminino Galego.
2ª División. Xda. 11. 07/12/2014. VillestroBértola: 3-1 © Revista do Fútbol Feminino
Galego
Campionado de España sub’18. 1ª Fase. Xda. 1.
20/12/2014. Navarra-Galiza: 1-0.
© A.D. Cult. Monte Forte.
17
FF
los seguimos teniendo. Los de difusión, de patrocinio,
de ayudas por parte de los estamentos del Gobierno
los seguimos teniendo. Hay jugadoras de la selección
que llevan cobrando 25-27 euros diarios desde hace
25 años. ¡Cuánto te tiene que gustar este trabajo! Ela
fala de traballo…e tamén di: “¡Necesitamos leyes que
se cumplan!”. Tras esta alusión á legalidade está unha
situación insostible entrado xa o século XXI e nun país
membro da Unión Europea.
Paga a pena ser
muller
futbolista?
O artigo 24 do Real Decreto 1835/91 que regulou en
España a creación de Federacións Deportivas,
desenvolvendo a Lei 10/90 do Deporte, incorporaba
unha previsión para que só puidera organizarse unha
competición profesional por modalidade deportiva e
xénero. Deste xeito, por exemplo, a Liga de Fútbol
Profesional quedou restrinxida ao xénero masculino e
impediuse a integración das mulleres nas ligas
profesionais xa existentes. Estableceuse, de facto, unha
segregación por xéneros.
Mercé Barrientos Varela
Mercé Barrientos é unha muller cento por cento do
deporte. A súa disciplina é o taekuondo, presidindo
durante tres lexislaturas a federación galega, á que
se afiliara anos antes como deportista para,
posteriormente, prolongar o vínculo como técnica e
como árbitra. Durante o seu mandado, este deporte
pasou os momentos de maior esplendor en Galiza.
Ocupar máis dunha década a cadeira presidencial do
taekuondo galego serviulle tamén para ver o deporte
doutro xeito. Comprometida ao máximo coa
integración total da muller na sociedade e,
particularmente, na práctica deportiva, a calidade da
súa xestión fixo que fose recoñecida como mellor
dirixente deportiva galega do ano 2013. Hai uns
meses,
aproveitando
un
encontro
coa
europarlamentaria Izaskun Bilbao, trasladoulle
unhas inquedanzas sobre o status profesional das
deportistas en España que acabou, á súa vez, nunha
batería de preguntas á Comisión Europea. Por toda
esa bagaxe, pareceunos que Mercé Barrientos é quen
de aportar unha visión sólida e profunda sobre o
profesionalismo no fútbol feminino español e, con
certeza, non nos defraudou.
Revista do Fútbol Feminino Galego*
Na actualidade hai 40.885 licenzas femininas na Real
Federación Española de Fútbol (RFEF).Case a
totalidade atoparán trabas para acadar o estatus de
profesionais. A licenza Profesional Feminina (PRF)
estableceuse no 2009, despois dunha campaña
reivindicativa de xogadoras, clubs, medios de
comunicación e entidades, que puxeron sobre o tapete
a discriminación de que para as mulleres non existira
licenza profesional. Polo momento só a acadaron 31
mulleres españolas (o 0´07%), maioritariamente entre
as futbolistas da Real Sociedad e o Athletic de Bilbao.
O resto das xogadoras, formalmente, non son
profesionais e as súas retribucións e estatuto laboral
dependen da vontade dos clubs que as contratan.
A Real Federación Española de Fútbol (RFEF), a
entidade competente para outorgar as
licenzas,
organizadora da Primeira e a Segunda División
Feminina, non considera necesario homologar as
futbolistas de xénero feminino cos profesionais da liga
masculina, pois entende que estas futbolistas xogan
pero non traballan. Así o defende Vicente Temprado,
presidente da Federación Madrileña de Fútbol quen
sostén que “El fútbol feminino no está a la altura para
hacerlo profesional... No pasa nada si no pueden ser
futbolistas. Siempre pueden ser abogados, médicos…la
vida no se acaba”. Hai que destacar que quen así fala é
tamén presidente do Comité Nacional de Fútbol
Feminino!
Laura Torvisco (foto páxina), adestradora do Rayo
Vallecano, única adestradora feminina da Primeira
División de Fútbol, respondía: “…Esta liga que
jugamos, yo ya la jugué. Los problemas que teníamos
para viajar los seguimos teniendo. Los económicos
A realidade contradí a postura da RFEF: os clubs
precisan xogadoras con dedicación profesional, que
poidan adestrar dúas sesións diarias, para ser
competitivas.
Moitas
futbolistas
reciben
18
FF
compensacións polo seu traballo e na Primeira
División, a antiga Superliga, hai equipos que incluso
ficharon futbolistas estranxeiras de elite, (agora que xa
se superou o affaire Milene Domingues, a quen
regulamentos federativos impediron ata o 2004 xogar
competicións oficiais co seu club, o Rayo Vallecano,
por ser estranxeira! Nese tempo non existía problema
para fichar –entre outros moitos estranxeiros- ao seu
marido, Ronaldo).
Suecia, Rusia, Estados Unidos ou Alemaña. Non é
unha cuestión de salarios, senón de dereitos.
A falta de recoñecemento á dedicación profesional das
xogadoras poderíase resolver no caso dunha
reclamación laboral facendo referencia ao art. 1, pto 2
do RD 1006/85, de 26 de xuño, polo que se regula a
relación laboral especial dos deportistas profesionais.
Nel establécese que “son deportistas profesionales
quienes, en virtud de una relación establecida con
carácter regular, se dediquen voluntariamente a la
práctica del deporte por cuenta y dentro del ámbito de
organización y dirección de un club o entidad
deportiva a cambio de una retribución”. Pero isto
supón necesariamente unha demanda na maxistratura,
abonar as taxas xudiciais fixadas polo goberno, ter a
capacidade para demostrar tanto a relación deportiva
como as remuneracións percibidas e asumir,
posiblemente, consecuencias indesexadas inherentes á
reclamación. E todo
sen o respaldo dun
sindicato
de
xogadores
ou
da
Asociación
de
Futbolistas Españoles,
que
tamén
está
restrinxida ao xénero
masculino e, polo
momento, non parece
ter amosado interese
en
apoiar
as
reivindicacións
das
súas colegas.
O misterio é entón, como fan os clubs para manter a
actividade e fichar boas profesionais se só 31
futbolistas teñen a licenza PRF? A solución está na
ilegalidade tolerada: contratos simulados como
monitoras, animadoras, telefonistas; pagos en negro ou
en forma de dietas; pagos de desprazamentos a tanto
alzado, realizados ou non, etc. Estas son na actualidade
as formas máis habituais de establecer as relacións
contractuais entre os clubs e as súas xogadoras. O
segundo misterio é que, nesta época na que calquera
cidadán percibe a presión da Axencia Tributaria, esta
aínda non detectara ningún problema na
documentación fiscal dos clubs … Hai que dicir que os
do fútbol masculino adebedan 479´8 millóns, sen
consecuencias por agora.
A Lei 10/90 e o RD 1835/91, de 20 de decembro, de
Federacións Deportivas Españolas deixaron ás
mulleres nun limbo de alegalidade ao abeiro de
regulamentos da entidade (RFEF) á que a propia
administración lle confire a competencia delegada -en
exclusiva!- de “regular, organizar e promover” este
deporte. Así, con este marco xurídico que serve de
coartada, valídase o abuso de feito e dereito ante a
impotencia de clubs e xogadoras, que acaban
someténdose a condicións desiguais e discriminatorias
se queren seguir xogando ao fútbol.
As futbolistas profesionais españolas (entendendo que
o son todas as que xogan nun club e perciben por iso
unha remuneración) atópanse totalmente desprotexidas
en ámbitos tales como o cumprimento das cláusulas
contractuais; o dereito as baixas laborais por doenza ou
lesión; a cobertura en caso de incapacidade temporal
ou permanente para a súa profesión; as baixas por unha
posible maternidade, o dereito a percibir o subsidio de
desemprego ao cesar nos seus contratos, etc. Ademais
a remuneración alegal que perciben suporá, en moitos
casos, que ao remate das súas carreiras deportivas se
atopen sen ningún tipo de cotización na Seguridade
Social tras anos de dedicación en exclusiva ao fútbol.
Evidentemente, este pode ser entre outros, un dos
motivos da “fuga de talentos” como Verónica Boquete,
Laura del Río (foto páxina) e outras compoñentes da
selección española que xogan en clubs das ligas de
U-lo valor do art. 29
da
Lei
Orgánica
3/2007
para
a
igualdade efectiva de mulleres e homes que obriga a
todos os programas públicos de desenvolvemento do
deporte a incorporar este principio de igualdade real e
efectiva? A RFEF é unha entidade de Utilidade
Pública. Pero non é este o único precepto legal
conculcado por vía regulamentaria. Aquí teñen unha
pequena lista:
A Constitución Española, no seu título I, Art. 14: “los
españoles son iguales ante la ley sin que pueda
prevalecer discriminación algunha por razón de
nacimiento, raza, sexo…”
O Tratado de Amsterdam de 1 de maio de 1999, que
recolle como principio fundamental da Unión Europea
o de igualdade e non discriminación.
A Diretiva 2002/73/CE do Parlamento Europeo
relativa á aplicación de igualdade de trato entre homes
19
FF
e mulleres no que se refire ao acceso ao emprego, á
formación e á promoción profesionais e ás condicións
de traballo.
sociedade non atopou aínda solución para que a Real
Federación Española de Fútbol garanta que as
xogadoras profesionais de fútbol teñan un contrato
como tales. Non é en van que Claudio Tamburrini,
filósofo especializado en ética do deporte, fale deste
como o último bastión do machismo.
A situación do fútbol feminino en España, onde esta
modalidade se considera “o deporte rei”, é aínda
segregación de espazos, invisibilidade, sometemento
das mulleres a condicións desiguais en aspectos que
van dende o acceso á práctica deportiva, ou o
recoñecemento dos seus logros, ata as condicións
laborais.
Todo
iso
secundado
por
unha
regulamentación ante a que as administracións
públicas e o lexislador amosan unha parálise cando
menos inaudita: aplícanse regulamentos que lesionan
dereitos fundamentais e supoñen unha discriminación
directa ante a pasividade de moitos responsables
políticos.
É imprescindible modificar xa o ata agora lexislado no
ámbito do deporte profesional e permitir o acceso das
mulleres deportistas a un marco de garantías laborais.
A Directiva 2006/54/CE do Parlamento Europeo e do
Consello de Europa, de 5 de xullo de 2006, relativa á
aplicación do principio de igualdade de oportunidades
e de trato entre homes e mulleres en asuntos de empleo
e ocupación.
É importante coñecer que tanto os tratados como as
directivas da Unión Europea son inmediatamente
traspostos ao ordenamento xurídico dos países
membros, dos que forman parte a partir da súa
promulgación. A este feito responden as preguntas que
se remitiron por parte da europarlamentaria Izaskun
Bilbao (foto páxina) á Comisión Europea encabezadas
con “Deporte femenino profesional y discriminación
sexista en España”: El artículo 24 del Real Decreto
que en 1991 reguló la creación de Federaciones
Deportivas en España incorpora una previsión para
que solo pueda organizarse una competición
profesional deportiva por especialidad y sexo. De este
modo, por ejemplo, la liga de futbol profesional queda
restringida a los hombres. Las mujeres futbolistas en
España formalmente no puede ser profesionales y sus
retribuciones y estatuto profesional dependen de la
voluntad de los clubes que las contratan. De este modo
son ya cerca de 30.000 las licencias deportivas
femeninas de futbol que no pueden progresar
legalmente al estadio de jugadoras profesionales.
¿Es coherente con el principio de igualdad que los
tratados incluyen como criterio transversal a
incorporar en toda la legislación comunitaria?.
¿Atenta esta circunstancia contra el principio de
competencia en las competiciones internacionales
femeninas entre clubs?
* Mercé Barrientos Varela é Vicepresidenta de
MUDEGÁ, deportista, xuíza, árbitro, adestradora e
directiva do deporte en Galicia.
Fotos:
Laura Torvisco. © Rayo Vallecano de Madrid, s.a.d.
Laura del Río. © Wikipedia.
Izaskun Bilabo. © Wikipedia.
No xa distante primeiro Día Internacional da Muller
Traballadora (1911), as nosas bisavoas esixían o
dereito das mulleres, entre outros, á non
discriminación laboral. Máis de cen anos máis tarde a
20
FF
Cal vai ser a decisión que pode tomar algún que agora
non o ten, como o Real Madrid? Saberémolo en breve.
Se esta é a triste realidade do fútbol feminino de
España … pobres xogadoras! Porque existe unha
asociación
sociación de futbolistas que parece non coñecer nada
da suxestión da FIFA, do mesmo xeito que tampouco
parecen coñecela os medios deportivos
deporti
e os
xornalistas.
Difícil xogar en
España
Antonio Noriega Domínguez
A triste realidade dunha xogadora de fútbol español
lonxe da súa familia, amigos, cidade e contorna social
ten estes nomes nos últimos tempos:
Paula Serrano por máis que queira volver a xogar na
Liga de España, na Primeira División do seu país, é
case imposible.
Que equipo de España vai pagarlle o seu salario
mensual, seguridade social, piso e alimentación? E iso
que Paula non é das futbolistas máis cotizadas do
fútbol italiano,, pois xoga no Torres Calcio Femmenile.
Non o farían nin clubs como o F.C. Barcelona e o
Athletic de Bilbao, os que teñen os orzamentos máis
elevados
da
máxima
categoría
hispana.
Outros, como o Atlético de Madrid, Valencia, Levante
ou o Espanyol non lle pagarían nin a metade.
Máis complicado sería para o Rayo Vallecano, Sevilla,
Collerense ou Oviedo Moderno, que pagan cen euros
ao mes ás súas xogadoras en concepto de
desprazamentos para ir ás sesións establecidas.
Pero Paula ten a obriga,
iga, como xogadora profesional, de
realizar dous treinos diarios, un pola mañá e outro pola
tarde, parecido ao de Vicky Losada e Adriana
Adr
Martín
no Western New York Flash ou Vero Boquete no
Portland Thorns e no Frankfurt.
España,, nese aspecto, non é comparable co
c resto dos
primeiros países europeos, ou os Estados Unidos e
Xapón.
Vero Boquete: Frankfurt (Alemaña).
(
Vicky Losada e Adriana Martín: Western New York
Flash (Estados Unidos).
Natalia Pablos, Laura del Río, Keka Vega, Vera
Bernabé, Judith Fernández:
Fernández
Bristol Academy
(Inglaterra).
Joana Flaviano, María Pérez e Paula Serrano: Torres
Femmenile (Italia).
Sara Sanaú: My F.C. Fuijeda (Xapón).
(
Podería ser diferente? Tal vez.
Se a RFEF paga ás súas xogadoras
gadoras 25 euros por día
por acudiren ás concentracións, que fai por elas? As
xogadoras, a RFEF e o seu Presidente, nada de nada.
Entón, onde vai parar o millón de euros das
retransmisións de Gol Tv?
A FIFA vai pedir á RFEF que en dous anos todos os
equipos
os do fútbol masculino que militan na Primeira e
na Segunda División, os adscritos á Liga de Fútbol
Profesional,
rofesional, teñan un equipo profesional feminino e
que se instaure unha liga profesional.
Isto sería un gran paso para elas, as xogadoras. Xa hai
moitos movementos
ovementos neste tema. Por exemplo, o
Málaga C.F. comprou ao Atlético Málaga e hai outros
equipos masculinos que, neste momento, negocian con
outros clubs femininos.
Fotos:
Judith Fernández © Bristol Academy.
Vero Boquete. © FFC Frankfurt.
Sara Sanaú. © Ffemenino.
21
FF
4.2. E que equipo ascendeu?
A ver se sabes …
a) Rayco; b) Barcelona;
Barcelona c) Amigos del Duero; d)
Leioa; e) At, Jienense.
1. Copa do Mundo
5. Fútbol galego
1.1. Quen foi considerada mellor xogadora da
Copa do Mundo do 1999?
5.1. Cal era o campo do Orzán na súa primeira
temporada na entón Primeira División?
División
a) Sun Wen; b) Sisi; c) Aarønes; d) Pretinha; e)
Liu Ailing.
a) Leyma; b) A Torre;; c) A Grela 1; d) A Grela 2;
e) Elviña.
1.2. E no 2003?
5.2. E o do Friol?
a) Maren Meinert;
Meinert b) Marta;
c) Homare Sawa; d) Abby
Wambach; e) Brigit Prinz.
Prinz
Ceao c) A Cheda; d) Luis
a) A Reigosa; b) O Ceao;
Gorgoso; e) Mundial 82.
82
2. Eurocopa
6. Actualidade
2.1. Quen foi nomeada mellor xogadora da
Eurocopa 2005?
6.1. Quen é o campión de inverno na Primeira
División española?
a) Grings; b) Pohlers; c) Mäkinen; d) Mittag; e)
Camporese.
2.2. E no 2001?
a) At. Madrid; b) Valencia; c) Levante; d)
Athletic; e) Barcelona.
a) Müller; b) Smisek; c) Krogh; d) Panico; e)
Ljunberg.
6.2. Que equipo eliminou ao Barcelona da
Champions esta temporada?
temporada
3. Copa de Europa
3.1. En que cidade sueca foi xogada a ida da
final da terceira edición?
a) Glasgow City; b) Wolfsburgo;
Wolfsburgo c) Frankfurt; d)
Bristol Academy; e) Slavia.
Slavia
a) Umea; b) Solna; c) Malmoe; d) Gotemburgo;
e) Kiruna.
3.2. E quen foi, con dez dianas, a mellor
goleadora nesa temporada?
a) Gazzoli; b) Marta; c) Östberg; d) Lingor; e)
Jönsson.
Solucións do número 15:
1.1. c; 1.2 d; 2.1. b; 2.2. c;; 3.1. b; 3.2. a; 4.1. d; 4.2. c; 5.1
b; 5.2. d; 6.1. d; 6.2 c.
4.1. En que temporada foi celebrada a primeira
fase de ascenso a Superliga?
a) 2000/01; b) 2001/02; c) 2002/03; d) 2003/04;
e) 2004/05.
22
FF
Club de amig@s
Revista FF
23
FF
Se temos a un deportista que mentalmente sabe e é
consciente de que pode lesionarse, xunto cunha boa
atención da xente que está ao seu redor, facilitará a
recuperación. Os treinadores que non isolan aos
lesionados do equipo, se non que os fan sentirse parte
do grupo malia que non participen activamente nel,
axudará a que o deportista se sinta partícipe dos
resultados do equipo e xeraralle maior pertenza de
grupo. O sentirse arroupado e querido será
determinante na recuperación das lesións, pois antes da
recuperación física do corpo está primeiro a
recuperación e o fortalecemento mental. Polo
contrario, o querer xogar o máis axiña posible, o medo
a perder posiblemente a titularidade, a preocupación de
perderse toda a temporada, tamén entorpecerá a
recuperación.
Psicoloxía das
lesións deportivas
Mabel Ramos Aguirre
Mabel Ramos xogou nas Celestes, no Friol, na
Milagrosa, no Victoria e na selección mexicana.
Actualmente exerce como psicóloga deportiva,
licenciatura obtida na Universidade de Anahauac.
Nalgunhas ocasións pensamos que o deportista máis
arriscado, o máis atrevido ou o que vai ao choque con
toda a determinación do mundo é quen ten máis
probabilidades de lesionarse. Polo contrario, segundo
estudos, estes deportistas teñen máis oportunidade de
resistir a unha posible lesión.
Os treinadores ou os preparadores físicos non só deben
ter o tacto para darlle o soporte emocional ao
deportista, se non que tamén deben evitar o risco de
lesión, aplicando adecuados exercicios preventivos que
fortalecen a musculatura, osos e articulacións.
Entramos aquí nun tema de ética. É un feito que o
treinador que sabe o que traballa, sendo coñecedor do
impacto físico dos seus exercicios no seu atleta, nas
sesións preparatorias, reducirá o risco de lesión.
É recomendable que, dentro da pretemporada e
temporada deportiva, os técnicos, fisios, médicos e o
equipo de traballo que rodea ao deportista, lle ensine a
este a distinguir entre un simple malestar e unha
verdadeira dor de lesión.
Existen dúas características psicolóxicas que
distinguen aos deportistas que se lesionan e que lles
axudan a recuperarse máis axiña:
1- A adecuada adaptación a situacións novas.
2- O autocoñecemento propio.
No fútbol profesional os fanáticos póñense nun estado
de euforia cando os futbolistas lesionados se recuperan
en tempo récord, mesmo que estes poidan presentar
molestias físicas.
Segundo o especialista en psicoloxía deportiva, Daniel
Gould, existen diferentes tipos de personalidade nos
deportistas que teñen máis probabilidades de
lesionarse. O estrés é un detonante para desencadear
lesións, mudar de equipo, marchar a vivir noutra
cidade, o clima, o ambiente grupal, problemas
familiares, problemas de parella ou, para as deportistas
que estudan, a esixencia da escola ou da universidade,
poden ser factores que causen estrés psicolóxico e, por
riba, lesións.
O deportista que, dentro dos seus obxectivos,
contempla a posibilidade de que na súa etapa de
preparación e competencia lle poidan acontecer
situacións imprevistas, estará en mellor situación para
restablecer o camiño se chegara o caso de presentar
algún tipo de lesión.
En case todos os deportes existe a presión de querer
conseguir resultados, tanto no deporte amateur como
no profesional, situacións que se ven en todos os
niveles socioeconómicos e en deportistas de todas as
idades. É por iso que a parte psicolóxica non só ten que
ser traballada co deportista, se non en primeira
instancia co técnico, co seu grupo de axudantes e cos
familiares ou amigos que inflúen no rendemento
directo da nosa futbolista. Treinadores esixentes ou
pais esixentes que responsabilizan moitas veces en
exceso aos seus fillos ou fillas para que sexan elixidos
en determinado equipo, ou para conseguir certo
resultado, bloquea e entorpece a recuperación das
lesións cando estas aparecen dentro da parte da
práctica deportiva.
Para os deportistas que son moi esixentes co
cumprimento de obxectivos, o medo a perder ou a
culpabilidade por non cumprir certos obxectivos son
factores que tamén desencadean lesións. Segundo
opinións de expertos, os deportistas que son máis
introvertidos teñen máis porcentaxe de probabilidade
para cumprir coa súa rehabilitación.
Para os deportistas, as lesións que se cheguen a ter son
reais, polo tanto, se o treinador ou os pais perciban esta
como un mal menor, o atleta tomará o problema do
mesmo xeito, polo que podería subestimarse a
24
FF
gravidade da lesión e, polo tanto, ocasionar danos
maiores. Pola contra, se a lesión non é grave, esta
actitude por parte da xente máis próxima ao deportista
pode facilitar a recuperación da lesión.
3- Dor.
4- Depresión.
5- Integración.
Os deportistas que non logran seguir secuencialmente
esta fase poden sufrir certo dano psicolóxico, sobre
todo cando a lesión prodúcese na metade ou na última
etapa da temporada, un período no que aínda están moi
activos.
Cando se inicia a práctica deportiva, en especial en
categorías inferiores, explicar aos xogadores ou
xogadoras que se pode caer nalgún tipo de lesión
durante os treinos ou nos partidos, preparará
psicoloxicamente a estes a asumir os riscos deportivos.
É recomendable ter certo tacto para dar este tipo de
información, pois de facelo dunha maneira inadecuada
podemos predispor ao deportista a lesionarse ou a crear
nel, ou nela, un medo innecesario que pode diminuír a
súa confianza e activación ao momento de xogar ou
treinar. Para esta situación é importante minimizar os
riscos de lesión, que o deportista se sinta e estea en
boas condicións físicas e psicolóxicas para a práctica
deportiva. Nos deportistas novos pode caerse nun
exceso de confianza ao pensar que na vida se poderán
lesionarse pasado moito tempo pois no seu presente
séntense nunha plenitude deportiva; é por iso que hai
que estar preparado para o que poida pasar e non
subestimar os sinais que lles dá o seu corpo cando polo
aumento do seu rendemento minimizan o risco a
lesionarse. O deportista tamén debe aprender a escoitar
o seu corpo.
O futbolista lesionado tamén deberá responder a tres
fases da súa lesión e do seu proceso de rehabilitación:
1- Reacción á lesión.
2- Reacción á rehabilitación.
3- Reacción ao retorno da competición ou remate
da carreira deportiva
Hai outros factores que poden entorpecer a
recuperación como as lesións pasadas, as habilidades
psicolóxicas que utilizou o deportista para superalas, o
soporte social que lle foi dado e o tipo de
personalidade que teña.
Coñécese que os deportistas que focalizan a súa
recuperación no futuro teñen máis probabilidades de
superar a lesión de xeito máis acelerado que os que
teñen pensamentos catastróficos e concentran a
atención no pasado.
Así como un deportista pode interpretar unha lesión
como un desastre, hai outros que a ven como unha
oportunidade para demostrar coraxe e valentía. Outros
deportistas poden utilizar a súa lesión como unha
camuflaxe para disimular o seu baixo rendemento ou
desafiar a unha figura dominante, xa sexa o técnico, o
pai de familia ou calquera outra persoa moi influínte
no deportista. Polo regular, para a maior parte dos
deportistas profesionais, eses nos que a súa vida xira
en torno ao deporte, recoméndaselles non só
fortalecerse para a práctica deportiva, senón tamén
fortalecer vínculos saudables e estables na vida social.
A alta dedicación en horas de treinamento, coidados
específicos que se deben ter como coidar a
alimentación, descansar ben ou privarse de certas
cousas, son situacións que para os deportistas de alto
rendemento acostuman ser prexudiciais se non son
capaces de manter un equilibrio entre o deporte, a vida
social e a persoal.
É importante que así como se establecen obxectivos a
corto, medio e longo prazo na temporada, cando
tratamos da recuperación dun deportista debemos de
formular este tipo de procedemento metodolóxico.
Comezamos establecendo obxectivos curtos e
específicos, para que o deportista se motive e vexa os
avances da súa rehabilitación, e ir establecendo outros
progresivos segundo avanza a rehabilitación.
Incrementar a comunicación entre o treinador, o corpo
técnico, os médicos, xunto co soporte social e familiar
do deportista lesionado, axudará de forma
significativa, sen embargo é importante que o
futbolista ou a futbolista sexa consciente das
consecuencias de practicar un deporte. Ter as
ferramentas psicolóxicas que lle permitan traballar coa
visualización e ter a adecuada estrutura mental serán
factores determinantes para superar calquera tipo de
lesión e continuar coa carreira deportiva sexa no nivel
que sexa.
Ante a lesión, segundo Pettichkoff, experto nas
relacións entre psicoloxía e rendemento, preséntanse
cinco manifestacións:
1- Negación da lesión.
2- Ira.
25
FF
Así será o
Mundial 2015
Grupo D
08/06. Winnipeg: Suecia – Nixeria (22,00)
09/06. Winnipeg: EE. UU. – Australia (01,30)
12/06. Winnipeg: Australia – Nixeria (23,00)
13/06. Winnipeg: EE. UU. – Suecia (02,00)
17/06. Vancouver: Nixeria – EE. UU. (02,00)
17/06. Edmonton: Australia – Suecia (02,00)
O pasado 6 de decembro tivo lugar, no Museo
Canadense da Natureza, en Ottawa, o sorteo da VII
Copa do Mundo Feminina.
A fase final da competición terá, por primeira vez, 24
seleccións, desde Canadá, anfitrioa, clasificada cando
o 3 de marzo do 2011 fora oficializada a sede, até
Ecuador, a última das clasificadas tras derrotar, nunha
eliminatoria interconfederacional rematada catro días
antes do referido sorteo.
Serán 52 partidos repartidos en seis sedes, de leste a
oeste, Moncton, Montreal, Ottawa, Winnipeg,
Edmonton (inauguración) e Vancouver (final) que se
celebrarán entre los próximos 6 de xuño
ño y 5 de xullo.
x
Xapón defenderá o título logrado hai catro anos contra
Estados Unidos en Alemaña. Eles dous, a selección
teutona, Suecia e Francia son quen máis entran nas
apostas sobre o futuro vencedor nunha competición
que presenta oito seleccións estreantes, entre elas unha
España que estará comandada pola galega Vero.
Grupo E
09/06. Montreal: España – Costa Rica (22,00)
10/06. Montreal: Brasil – Corea do Sur (01,00)
13/06. Montreal: Brasil – España (22,00)
14/06. Montreal: Corea do Sur – Costa Rica (01,00)
18/06. Moncton: Costa Rica – Brasil (01,00)
18/06. Ottawa: Corea do Sur – España (01,00)
Grupo F
09/06. Moncton: Francia – Inglaterra (19,00)
09/06. Moncton: Colombia – México (22,00)
13/06. Moncton: Francia – Colombia (19,00)
13/06. Moncton: Inglaterra – México (22,00)
17/06. Ottawa: México – Francia (22,00)
17/06. Montreal: Inglaterra – Colombia (22,00)
Oitavos de final
39. 20/06. Ottawa: 1º B – 3º A / D / C (22,00)
37. 21/06. Edmonton: 2º A – 2º C (01,30)
41. 21/06. Moncton: 1º E – 2º D (19,00)
40. 21/06. Montreal: 1º F – 2º E (22,00)
44. 22/06. Vancouver: 1º A – 3º C / D / E (01,30)
43. 22/06. Ottawa: 2º B – 2º F (23,00)
38. 23/06. Edmonton: 1º D – 3º B / E / F (02,00)
42. 24/06. Vancouver: 1º C – 3º A / B / F (04,00)
CALENDARIO (data e hora española)
Grupo A
07/06. Edmonton: Canadá – China (00,00)
07/06. Edmonton: Nova Zelanda – Holanda (03,00)
12/06. Edmonton: Canadá – Nova Zelanda (00,00)
12/06. Edmonton: China – Holanda (03,00)
16/06. Montreal: Holanda – Canadá (01,30)
16/06. Winnipeg: China – Nova Zelanda (01,30)
Cuartos de final
46. 26/06. Ottawa: Gañador 39–Gañador
39
40 (22,00)
45. 27/06. Edmonton: Gañad. 37–Gañad.
37
38 (01,30)
47. 27/06. Moncton: Gañad. 41 – Gañad. 42 (22,00)
48. 28/06. Montreal: Gañad. 43 – Gañad. 44 (01,30)
Grupo B
07/06. Ottawa: Noruega – Tailandia (19,00
19,00)
07/06. Ottawa: Alemaña – Costa do Marfín (22,00)
11/06. Ottawa: Alemaña – Noruega (22,00
22,00)
12/06. Ottawa: Costa do Marfín – Tailandia (01,00)
15/06. Winnipeg: Tailandia – Alemaña (22,00
22,00)
15/06. Moncton: Costa do Marfin–Norueg
oruega (22,00)
Semifinais
49. 01/07. Montreal: Gañad. 45 – Gañad. 46 (01,00)
50. 02/07. Edmonton: Gañad. 47 – Gañad. 48 (01,00)
Grupo C
09/06. Vancouver: Camaróns – Ecuador (01,00)
09/06. Vancouver: Xapón – Suíza (04,00)
13/06. Vancouver: Suíza – Ecuador (01,00)
13/06. Vancouver: Xapón – Camaróns (04,00)
16/06. Winnipeg: Ecuador – Xapón (23,00)
16/06. Edmonton: Suíza – Camaróns (23,00)
Terceiro e cuarto lugares
04/07. Edmonton: Perdedor 49–Perdedor
49
50 (22,00)
Final
06/07. Vancouver: Gañador 49 – Gañador 50 (01,00)
26
FF
As competicións
Grupo B
17/11. Foshan: Xapón – Brasil: 0-1
17/11. Paniu: Suecia–Estados Unidos: 2-3
19/11. Foshan: Xapón – Suecia: 0-8
19/11. Paniu: Brasil – Estados Unidos: 0-5
21/11. Foshan: Xapón – Estados Unidos: 0-3
21/11. Paniu: Brasil – Suecia: 0-2
1. USA, 6; 2. SWE, 4; 3. BRA, 2; 4. JPN, O.
Copa do
Mundo
terceiras. Ese lugar foi para a “dinamita vermella” que,
malia todo, entrou en cuartos.
No grupo B, Estados Unidos e Suecia eran favoritos e
cumpriron os prognósticos. Na primeira xornada as
americanas aseguraron o primeiro lugar derrotando ás
europeas por 3-2 nun partido que se lles complicou
cando, con 3-0, sufriron os tantos de Videkull e
Johansson con vinte minutos por xogarse. Ambos
combinados cumpriron co pase a cuartos tras derrotar
sen problemas a Xapón e Brasil no resto dos encontros.
A canarinha, terceira polo seu triunfo pola mínima
contra as niponas grazas a un gol de Elane, ficou fóra
do torneo ao remate da primeira fase por ter logrado un
1991
A primeira edición da Copa do Mundo tivo lugar en
China. O xigante asiático acolleu a competición en
catro sedes moi próximas, todas da provincia de
Cantón, no sur litoral do país. Foi xogada entre o 16 e
o 30 de novembro, participando doce seleccións que
foron distribuídas en tres grupos de catro contendentes.
Estados Unidos proclamouse campión facendo famoso
ao trío atacante formado por April Heinrichs, Michelle
Akers e Carin Jennings, que acabou sendo coñecido
como Triple-Edged Sword (a espada de dobre fío
triple). Precisamente, dúas delas acabaron recollendo
premios individuais ao final do evento, Jennings o
trofeo á mellor xogadora e Akers, con dez tantos, o
trofeo de mellor goleadora, por diante da alemá Heidi
Mohr (7).
O partido inaugural celebrouse no estadio Thiane, de
Guangzhou. As locais, chinesas, derrotaron sen
problemas a unha das favoritas, Noruega, por 4-0. O
primeiro gol na historia do torneo foi logrado nese
encontro pola local Ma, que no minuto 22 bateu a
Reidun Seth. Ese resultado acabou servindo a China
para liderar un grupo complicado, pois tamén estaba
Dinamarca, contra a quen igualaron a dous. Nun dos
partidos máis importantes do torneo, Noruega derrotou
ás dinamarquesas por 2-1, garantíndose o segundo
lugar, sen ter que esperar a ser unha das dúas mellores
Grupo C
17/11. Iangmen: Alemaña – Nixeria: 4-0
17/11. Iangmen: Taipei – Italia: 0-5
19/11. Zhongshan: Italia – Nixeria: 1-0
19/11. Zhongshan: Taipei – Alemaña: 0-3
21/11. Iangmen: Taipei – Nixeria: 2-0
21/11. Zongshan: Italia – Alemaña: 0-2
1. GER, 6; 2. ITA, 4; 3. TPE, 2; 4. NGA, O.
tanto menos que Taipei.
No grupo C, Alemaña asinou os partidos con vitorias
se ben, no último, contra Italia, tivo certas dificultades,
fechando o encontro ao final cos goles de Mohr e
Cuartos de final
24/11. Zhongshan: Estados Unidos – Taipei: 7-0
24/11. Foshan: Alemaña – Dinamarca: 2-1
24/11. Cantón: China – Suecia: 0-1
24/11. Iangmen: Noruega – Italia: 3-2
Grupo A
16/11. Cantón: China – Noruega: 4-0
17/11. Cantón: Dinamarca–Nova Zelanda: 3-0
19/11. Cantón: Noruega – Nova Zelanda: 4-0
19/11. Cantón: China – Dinamarca: 2-2
21/11. Foshan: China – Nova Zelanda: 4-1
21/11. Paniu: Noruega – Dinamarca: 2-1
Unsleber. As transalpinas serían segundas tras vencer a
Nixeria e Taipei, e Taipei, ao imporse á selección
africana no último partido por 2-0, superou a Brasil
como segunda mellor terceira mesmo tendo igualado a
diferenza de goles. O tanto de Chou, no minuto 55, é
parte da historia futbolística global na illa secesionada
de China.
1. CHN, 5; 2. NOR, 4; 3. DEN, 3; 4. NZL, O.
27
FF
Os cuartos tiveron
prórroga
en
dous
encontros con vitorias
mínimas de Alemaña e
Noruega
contra
Dinamarca e Italia,
respectivamente.
No
primeiro dos casos,
alemás e dinamarquesas marcaran de penalti
por
medio
de
Wiegmann para as
primeiras
e
de
MacKensie para as
segundas antes da
media hora de xogo.
Tras os 80 miutos
regulamentarios, noo suplemento, Heidi Mohr deu a
clasificación ás xermanas cun tanto aos 98 minutos. O
Noruega-Italia
Italia foi máis animado nos goles. As
transalpinas sempre foron a reboque das norueguesas.
Salmaso igualou o tanto de Hegstad na primeira parte,
e Guarino o de Carlsen no segundo. O que non
puideron
deron foi, na prórroga, volver a repetir por terceira
vez o xesto logo que Svensson, de penalti, puxera por
diante ás nórdicas aos 96 minutos.
Sen prórroga, pero pola mínima, tamén foi a vitoria
de Suecia contra as locais, apoiadas por 55.000
gorxas no estadio de Tianhe. Un gol de Pia Sundhage
aos tres minutos foi unha lousa insalvable para as
pupilas de Ruihua Shang.
No outro partido de cuartos, Estados Unidos arrasou
a Taipei, que estando na fase eliminatoria
sobrepasara os obxectivos marcados.
Semifinais
27/11. Cantón: Estados Unidos – Alemaña: 5-2
5
27/11. Paniu: Suecia – Noruega: 1-4
Nas semifinais, Noruega e Estados Unidos golearon
a Suecia e Alemaña, respectivamente. No caso do
duelo escandinavo, as norueguesas deberon virar un
gol de Videkull aos seis minutos. Nun gran remate de
primeiro tempo, Svenson, de penalti, e Medalen,
adiantaron ás de Even Jostein Pellerud. Carlsen e outra
vez Medalen completaron a festa de Noruega.
oruega.
Na outra semifinal, Estados Unidos xa tiña resolto o
partido pouco despois da media hora con tres dianas de
Carin Jennings. Alemaña sempre estivo lonxe da final.
encamiñou o lugar de honra con catro goles en 43
minutos.
Na final, Estados Unidos acabou inclinando a balanza
ao seu favor nun encontro igualado. Akers puxo por
diante ás americanas pero Medalen igualou para as
europeas
peas nove minutos despois. Co empate
em
chegouse
ao descanso e, noo segundo acto,
acto outra vez Akers,
faltando dous minutos para a conclusión,
conclusión resolveu o
choque dando o título ás de Anson Dorrance.
SÁBADO 30/11/1991 (19,45) Campo: TIANHE
(Cantón) (63.000)
(1
NORUEGA : 1 - ESTADOS UNIDOS : 2 (1-1)
NOR : Seth; Nyborg, Støre, Svensson, Zaborowski
(Strædet 79’); Espeseth, Carlsen, Haugen, Riise;
Medalen, Hegstad. / Sel. Even Pellerud.
USA : Harvey; Overbeck, Hamilton, Fawcett, Higgins;
Hamm, Foudy, Lilly; Heinrichs, Akers, Jennings. / Sel.
Anson Dorrance
Goles: 0-1 Akers 20’; 1-11 Medalen 29’; 1-2
1 Akers 78’.
Árbitro: Zhuk (Bielorruso). Auxiliares: Jonsson
(Sueca) e Regus (Alemá).
Disciplina: CA: Akers 54’.
Terceiro e cuarto lugares
29/11. Cantón: Suecia – Alemaña: 4-0
Foto: Estados Unidos. © FIFA
Ese percorrido de máis
áis a menos das centroeuropeas
afastou á mannschaft do bronce ante unha Suecia que
28
FF
Salamanca – Victoria: 0-3
(0-1 Clo 26’; 0-2
2 Alba Meilán 42’; 0-3
0 Vir 55’)
Sárdoma – Orzán: 1-2
(1-0 Natalia 17’; 1-1
1 Nerea 76’; 1-2
1 Julia 88’)
Zamora – Barbadás: 4-0
(1-0 Sara Fernández 8’; 2-0
0 María Jesús 42’; 3-0
3 Cynthia 44’; 4-0
Saritilla 69’)
Resultados
decemb
decembro
Clasificación: 1. El Olivo, 29; 2. Sárdoma, 27; 3. Villestro, 27; 4.
Victoria, 26; 5. Friol, 25; 6. Mareo,
Mareo 23; 7. Salamanca, 15; 8. Bértola,
14; 9. Erizana, 13; 10. Orzán, 13; 11. Zamora, 10; 12. Oviedo
Moderno B, 9; 13. Barbadás, 6;; 14. Gijón, 5.
Mellor marcadora: Eva (Friol) 13 goles.
Guardarredes menos batida: Carmen (Villestro) 8 g./ 11 p. (0,73).
España
1ª División
Xornada 11 (07/12/2014)
R. Sociedad – Sevilla: 0-1
Rayo Vallecano – Trans. Alcaine: 5-0
Sp. Huelva – Collerense: 2-1
San Gabriel – Santa Teresa: 2-0
Valencia – Fund. Albacete: 1-0
Espanyol – Levante: 1-0
(1-0 Anair 83’)
Oviedo Moderno – At. Madrid: 0-1
Barcelona – Athletic: 4-0
Galiza
1ª División Galega
Xornada 12 (07/12/2014)
Moledo – Beluso: 2-0
(1-0 Soraya Estévez 64’; 2-0
0 Olaya Abril 82’)
ACRD Boiro – Valladares: 0-1
(0-1 Loles 87’)
At. Arousana – San Miguel: 8-0
(1-0 Bárbara 7’; 2-0
0 Ariane 12’; 3-0
3 Míriam 13’; 4-0 Rosi 14’; 5-0
Bárbara 51’; 6-0 Bárbara 61’; 7-0
0 Bárbara 67’; 8-0
8 Míriam 83’)
Lavadores – Ciudad de Pontevedra: 1-1
(0-1 Nerea 14’; 1-1 Quiroga 15’)
Milagrosa – Atlántida Matamá: 3--0
(1-0 Berta 60’; 2-0 Esther 62’; 3-0
0 Raquel Escribano 82’(pp))
Orzán B – O Val: 0-3
(0-1 Noemi 5’; 0-2 Noemi 73’; 0-3
3 Eli 74’)
Cacheiras – Tordoia: 1-10
(0-1 Rebeca 4’; 0-2 Mata 10’; 0-3 Laura Raña 16’; 0-4 Laura Raña
6 Rebeca 31’; 0-7
0 Rebeca 33’; 1-7 Ana Couto
20’; 0-5 Cintia 28’; 0-6
44’; 1-8 Rebeca 57’; 1-9
9 Laura Raña 72’; 1-10
1
Rebeca 88’)
Xornada 12 (14/12/2014)
Sevilla –Barcelona: 0-3
Trans. Alcaine – R. Sociedad: 2-1
Collerense – Rayo Vallecano: 1-4
Santa Teresa – Sp. Huelva: 2-0
Fund. Albacete – San Gabriel: 2-0
Levante – Valencia: 0-0
At. Madrid – Espanyol: 1-0
Athletic – Oviedo Moderno: 3-0
Xornada 8 (20/12/2014)
Rayo Vallecano – Barcelona: 0-1
1. Barcelona, 39; 2. At. Madrid, 33; 3. Athletic, 30; 4. Valencia, 28;
5. Rayo Vallecano, 25; 6. Levante, 22 (13); 7. Oviedo Moderno, 22
(13); 8. Espanyol, 21; 9. Sp. Huelva, 18; 10. Transportes Alcaine,
13; 11. R. Sociedad, 12; 12. Fund. Albacete, 11; 13. Collerense, 11;
14. Santa Teresa, 11; 15. San Gabriel, 8; 16. Sevilla,
Sevilla 5.
Mellor goleadora: Adriana (Levante) 10 goles.
Guardarredes menos batida: Ràfols (Barcelona) 3 g./ 13 p. (0,23).
Xornada 13 (14/12/2014)
Beluso – ACRD Boiro: 0-1
(0-1 Soraya 75’)
Valladares – At. Arousana: 2-4
(1-0 Loles 17’; 1-1 Míriam 38’; 1--2 Míriam 40’; 1-3 Sara 44’; 2-3
Loles 57’; 2-4 Míriam 89’)
San Miguel – Lavadores: 3-4
2 Quiroga 25’; 0-3
0 Sara Castro 44’; 1-3 Lucía
(0-1 Quiroga 23’; 0-2
50’; 2-3 Ale 80’; 3-3 Lucía 86’; 3--4 Sara Castro 89’)
Ciudad de Pontevedra – Milagrosa: 0-6
0
(0-1 Sabela 10’; 0-2
2 Esther 12’; 0-3
0 Sabela 46’; 0-4 Sabela 60’; 0-5
Sabela 65’; 0-6 Sabela 66’)
Atlántida Matamá – Orzán B: 0-1
1
(0-1 Claudia 84’)
O Val – Cacheiras: 0-4
(0-1 Noe 15’(pp); 0-2
2 Ana Couto 19’; 0-3
0 Paula Díaz 23’; 0-4 Paula
Díaz 63’)
Tordoia – Moledo: 4-0
(1-0 Laura Raña 14’; 2-0
0 Rebeca 21’; 3-0
3 Rebeca 58’; 4-0 Soraya
Estévez 78’(pp))
2ª División – Gr. I
Xornada 11 (07/12/2014)
Villestro – Bértola: 3-1
(0-1 Sandra 18’; 1-1 Belén 36’; 2-1 Belén 56’(p); 3--1 Alba 89’)
Erizana – Oviedo Moderno B: 2-3
(1-0 Álex 6’; 1-1 Merce 55’; 1-2 Eider 70’; 2-2
2 Tania 86’; 2-3
2 Diandra
89’)
El Olivo – Mareo: 5-1
(1-0 Carolina 15’; 1-1 Laurina 48‘; 2-1 2-1
1 Carla González 57‘;
57 3-1
Xeila 68‘; 4-1 Natalia 71‘; 5-1 Carla González 79‘)
Victoria – Gijón: 3-1
(1-0 Pau 18’; 2-0 Clo 23’; 2-1 Raquel 31’; 3-1
1 Tomy 59’
Orzán – Salamanca: 1-0
(1-0 Cris Revuelta 88’)
Barbadás – Sárdoma: 1-4
(0-1 Tamy 31’; 0-2 Natalia 42’; 0-3 Joana 54’; 0-4
4 Natalia 71’; 1-4
1
Ilenia 89’)
Friol – Zamora: 3-1
(1-0 Eva 19’; 2-0 Eva 60’; 3-0 Eva 75’; 3-1
1 Cynthia 86’)
Clasificación: 1. At. Arousana, 36;
36 2. Tordoia, 31; 3. Valladares, 27;
4. O Val, 25; 5. Milagrosa, 22; 6. Lavadores, 22; 7. Atlántida
Matamá, 19; 8. ACRD Boiro, 16; 9. Moledo,
Moledo 16; 10. Orzán B, 15; 11.
Ciudad de Pontevedra, 10; 12. San Miguel, 7; 13. Beluso, 7; 14.
Cacheiras, 6.
Mellor goleadora: Rebeca (Tordoia) 24 goles.
Guardarredes menos batida: Beli (At. Arousana) 6 g./ 12 p. (0,5).
Xornada 12 (14/12/2014)
Friol – Bértola: 5-2
(1-0 Fany Varela 33’; 2-0 Fany Varela 44’; 3-0
0 Eva 46’; 3-1
3 Meli 55’;
4-1 Fany Varela 57’; 4-2 Mayra 69’; 5-2
2 Natalia 71’)
Oviedo Moderno B – Villestro: 0-3
(0-1 Leti 50’; 0-2 Belén 70’; 0-3 Alba 75’)
Mareo – Erizana: 1-0
(1-0 Señas 83’)
Gijón – El Olivo: 1-5
3 Sarita 50’; 1-3
1 Aída 60’; 1-4
(0-1 Natalia 6’; 0-2 Carolina 13’; 0-3
Pauleta 75’; 1-5 Carla González 80’)
2ª División Galega – Gr. I
Xornada 14 (07/12/2014)
Monte Forte – Conxo: 3-1
Santiso – Sar: 4-0
Victoria B – Pastoriza: 4-1
0
Rúa Valdeorras – Imperator: 10-0
San Estebo de Abellá – Val do Ulla:
Ulla *
981 – Aguiño: 0-7
29
FF
(1-2 Vero 62’)
Freiburg – Wolfsburg: 0-2
Herforder – Turbine Potsdam: 1--3
Essen – Duisburg: 0-0
Jena – Sand: 3-1
Antas – Torre: 0-4
Xornada 15 (14/12/2014)
Torre – Monte Forte: 2-0
Conxo – Santiso: 1-0
Sar – Victoria B: 2-11
Pastoriza – Rúa Valdeorras: 3-0
Imperator – San Estebo de Abellá: 2-2
Val do Ulla – 981: *
Aguiño – Antas: 6-0
Xornada 13 (14/12/2014)
Duisburg – Frankfurt: 0-4
(0-3 Vero 75’)
Bayern – Freiburg: 5-0
Turbine Potsdam – Essen: 3-1
Sand – Herforder: 4-2
Bayer Leverkusen – Jena: 0-1
Wolfsburg – Hoffenheim: 3-0
Clasificación: 1. Victoria B, 40 (14); 2. Aguiño,, 36 (14); 3. Monte
Forte, 33 (14); 4. Torre, 25 (14); 5. Rúa Valdeorras,
Valdeorras 24 (14); 6.
Conxo, 24 (14); 6. Torre, 19 (14); 7. Pastoriza, 21 (14); 8. Santiso,
15 (14); 9. San Estebo de Abellá, 14 (13); 10. Antas, 13 (14); 11.
Sar, 9 (14); 12. 981, 6 (13); 13. Imperator, 2 (14).
Mellor goleadora: Marian (Monte Forte) 26 goles.
Guardarredes menos batida: Mencia (Conxo) 18 g./ 14 p. (1,29)
* O Val do Ulla retirouse antes do comezo da competición.
1. Wolfsburg, 35; 2. Bayern,, 33; 3. Turbine Potsdam, 31; 4.
Frankfurt, 28; 5. Essen, 17; 6.. Hoffenheim, 15; 7. Freiburg, 15; 8.
Jena, 14; 9. Bayer
ayer Leverkusen, 13; 10. Sand, 10; 11. Duisburg, 7;
12. Herforder, 2.
Mellor goleadora: Okoyino (Frankfurt) 13 goles.
2ª División Galega – Gr. II
DFB
DFB-Pokal
Xornada 10 (07/12/2014)
Folga: Arenteiro. *
Vila do Corpus – Tomiño: 2-0
Concello de Mos – Sárdoma B: 0-11
San Roque Casablanca – Racing Vilariño: *
Sp. San Mateo – Alertanavia: 0-3
Tyde – Guardesa: 0-4
Cuartos de Final (21/12/2014)
Wolfsburg – Sand: 2-1
Köln – Turbine Postdam: 0-3
Frankfurt – Bayern: 3-1
(1-0 Vero 44’)
Freiburg – Gütersloh: 7-3
Xornada 11 (14/12/2014)
Arenteiro – Vila do Corpus: *
Tomiño – Concello de Mos: 9-1
Sárdoma B – San Roque Casablanca: *
Racing Vilariño – Sp. San Mateo: 2-1
Alertanavia – Tyde: 4-0
Folga: Guardesa.
Mellor goleadora: Bremer (Turbine Potsdam) 8 goles.
Francia
D1 Feminine
Xornada Xornada 12 (07/12/2014)
Saint-Étienne – Arras: 5-1
2
Paris St.-Germain – Guingamp: 2-1
O. Lyonnais – Metz: 11-0
Albi – Montpellier: 1-7
Issy – Juvisy: 1-5
Rodez – Soyaux: 0-0
1. Guardesa, 22 (8); 2. Sárdoma B, 19 (8); 3. Alertanavia, 18 (8); 4.
Vila do Corpus, 16 (8); 5. Tomiño, 13 (8); 6. Racing Vilariño, 7 (8); 7.
Tyde, 4 (7); 8. Sp. San Mateo, 3 (8); 9. Concello de Mos, -3 (7).
Mellor goleadora: Mabel (Guardesa) 13 goles.
Guardarredes menos batida: Lili (Sárdoma B), Vanesa Domínguez
(Alertanavia) 5 g./ 7 p. (0,71).
Xornada 13 (14/12/2014)
Guingamp – Saint-Étienne: 4-2
Arras – Rodez: (08/02)
Metz – Paris St.-Germain: 0-9
Montpellier – O. Lyonnais: 1-5
Juvisy – Albi: 4-0
Soyaux – Issy: 3-2
2ª División Galega – Gr. III
Xornada 10 (07/12/2014)
Folga: At. Arousana B.
Portonovo – Arcadia: 0-11
Rápido Bahía – Puentearnelas: 2-0
Dena – At. Pontevedra: 0-10
Umia – Noalla: 3-1
Amanecer – Salcedo: 4-3
Xornada 14 (21/12/2014)
Rodez – Guingamp: 2-4
Saint-Étienne – Metz: 2-1
Albi – Issy: 5-0
Paris St.-Germain – Montpellier: 2-1
2
O. Lyonnais – Juvisy: 4-0
Arras – Soyaux: 2-3
Xornada 11 (14/12/2014)
At. Arousana B – Portonovo: 6-2
Arcadia – Rápido Bahía: 1-0
Puentearnelas – Dena: 4-0
At. Pontevedra – Umia: 0-1
Noalla – Amanecer: 0-1
Folga: Salcedo.
*1. O. Lyonnais, 56; 2. Paris St.-Germain,
St.
53; 3. Juvisy, 43 (13); 4.
Guingamp, 40; 5. Soyaux, 33; 6. Montpellier, 32 (13); 7. Albi, 30; 8.
St.-Étienne, 27; 9. Rodez, 25; 10. Metz, 23; 11. Issy, 19; 12. Arras,
18.
Mellor goleadora: Hegerberg,, Schelin (O. Lyonnais) 19 goles.
* Partido gañado, 4 pts; empatado, 2 pts.; perdido, 1 pto.
1. Arcadia, 30 (10); 2. Umia, 27 (10); 3.Rápido Bahía, 20 (10); 4.
At. Pontevedra, 18 (10); 5. Noalla, 16 (9); 6.. At. Arousana B, 13 (9);
7. Amanecer, 11 (10); 8. Portonovo, 10 (10); 9.. Salcedo, 6 (9);
(
10.
Puentearnelas, 4 (10); 11. Dena, 0 (9).
Mellor goleadora: Lara Boubeta (Rápido Bahía) 20 goles.
Guardarredes menos batida: Ángela (Arcadia) 1 g./ 9 p. (0,11).
Coupe de France
Primeira Eliminatoria (14/12/2014)
/2014)
Monswiller – Metz ESAP: 2-8
Seichamps – Vendenheim: 0-4
Amnéville – Bischheim Mars: 1--3
Hirtzbach – Oberhergheim: 2-2
2 / 12-11
12
Metz Plantieres – Strasbourg Musau: 0-0
0 / 5-4
Chevremont – Nancy ASNL: 0-6
6
Saint Romans – Montagnac: 4-1
1
Alemaña
1. Frauen-Bundesliga
Xornada 12 (07/12/2014)
Hoffenheim – Bayer Leverkusen: 1-1
Frankfurt – Bayern: 1-2
30
FF
Saint Romain Sanne – Nïmes Métropole Gard: 0--7
Montpellier ASPTT – O. Marseille: 0-1
Rousset Ste. Victoire – FAMF: 0-8
Aubignan – Sainte Lucie Sud: 3-1
Perpignan Bas Vernet – Monteux: 2-1
Ramonville – Portet: 0-6
Toulouse – Blanquefort: 0-2
Eysines – Labenne: 2-0
Cholet – Niort Chamois: 4-3
Poitiers 3 Cités – Muret: 0-1
Montauban – Aurillac Arpajon: 2-1
Sainte Luce – Orvault: 0-6
Quimper Kerfeunteun – Saint Malo: 0-2
Brest Stade 29 – La Roche/Yon: 0-8
Plerin – Lorient: 1-6
Nantes – Rennes: 4-1
Saint Lyphard – Ploermel: 0-0 / 5-4
Ernée – Tremblay: 0-8
Le Havre Trefileries – Changé: 0-8
Seizième – Le Mans: 1-3
Condeen – Saint Maur: 1-3
Poissy – Caen: 2-3
Beauvais Oise – Gonfreville: 0-3
Paris – Montgny Le Bretonneaux: 2-0
O. Saumur – Val d’Orge: 0-3
Orléans Loiret – Etampes: 2-2 / 3-4
Tours – Angers: 0-1
Val d’Europe – Yzeure Allier: 0-3
Voisins – Bourges 18: 0-2
Donmartin Tour – Flacé Mâcon: 0-0 / 4-3
Cheran – Clermont: 1-4
Le Puy – Claix: 1-1 / 5-4
Lyon – Vesoul: 0-5
Saint Étienne F.C. – Veore Montoison: 1-1 / 0-3
Saint Martin En Haut – Nivolas: 0-1
Dijon – Blanzy: 2-2 / 5-4
Cusset – Ambilly: 1-9
Marly – Rouen: 0-10
Lambersart Iris – Saint Quentin: 0-5
Boulogne – Rouvroy: 0-2
Gravelines – Lillers: 4-2
Calais – Compiègne: 0-6
Racing Levallois – Amiens: 2-2 / 3-4
Leers – Templemars Vendeville: 0-4
Stade Reims – Hénin Beaumont: 0-1
Italia
Serie A
Xornada 8 (06/12/2014)
AGSM Verona – Brescia: 1-0
Como – Pordenone: 1-1
Firenze – Res Roma: 1-0
Tavagnacco – Torres: 4-0
Mozzanica – Riviera di Romagna: 2-0
2
Bari – Orobica: 2-3
Zaccaria – Cuneo: 1-2
Xornada 9 (13/12/2014)
Orobica – Mozzanica: 0-7
Brescia – Como: 7-2
Cuneo – Firenze: 1-4
Pordenone – Tavagnacco: 0-2
Bari – AGSM Verona: 1-3
Riviera di Romagna – Res Roma: 1-3
1
Torres – Zaccaria: 4-0
Xornada 10 (20/12/2014)
AGSM Verona – Torres: 3-1
Como – Cuneo: 1-5
Firenze – Riviera di Romagna: 1--1
Tavagnacco – Bari: 2-0
Mozzanica – Brescia: 0-1
Res Roma – Pordenone: 2-1
Zaccaria – Orobioca: 3-1
1. AGSM Verona, 26; 2. Mozzanica, 24; 3. Firenze, 24; 4. Brescia,
23; 5. Tavagnacco, 20; 6. Res Roma, 20; 7. Torres, 16; 8. Riviera di
Romagna, 13; 9. Zaccaria, 10 10. Cuneo, 9; 11. Bari, 6; 12.
Pordenone, 5; 13. Orobica, 4; 14. Como, 1.
Mellor goleadora: Panico (AGSM Verona) 19 goles.
Portugal
Nacional
Xornada 12 (07/12/2014)
Albergaria – F. Benfica: 1-3
2
Vilaverdense – Valadares Gaia: 2-4
A-dos-Francos – At. Ouriense: 2--3
Cesarense – Leixões: 4-4
Boavista – Fund. Laura Santos: 1-1
1
Inglaterra
Xornada 13 (14/12/2014)
Fund. Laura Santos – Albergaria: 3-1
3
F. Benfica – Vilaverdense: 4-0
Valadares Gaia – A-dos-Francos:
Francos: 1-0
1
At. Ouriense – Cesarense: 6-0
Leixões – Boavista: 0-0
FA Women’s Cup
Primeira Eliminatoria (07/12/2014)
Chorley – Rotherham Utd.: 5-2
Liverpool Marshalls Feds – Stockport County: 3-0
0
Morecambe – Norton & Stockton Ancients: 5-2
Blackpool Wren Rovers – Sheffield Utd. Community:
Community 2-3
Hull City – Mossley Hill: 3-2
Leeds – Guiseley: 1-0
Loughborough Students – Leicester City: 0-1
The New Saints – Loughborough Foxes: 5-2
Radcliffe O. – Mansfield Town: 3-1
Leicester City – Reedswood: 1-4
Crystal Palace – Milton Keynes Dons: 2-0
Bedford – Ipswich Town: 1-0
Luton Town – Cambridge: 1-0
Eastbourne Town – Chichester City: 1-1 / 5-4
London Corinthians – Lowestoft Town: 2-3
C&K Basildon – Maidenhead Utd.: 5-2
Herne Bay – Carshalton Ath.: 0-1
Forest Green Rovers – Southampton Saints: 2-0
Cheltenham Town – Exeter City: 1-2
Larkhall Ath. – Swindon Town: 0-0 / 4-5
Xornada 14 (21/12/2014)
Vilaverdense – Albergaria: 0-0
A-dos-Francos – F. Benfica: 2-0
Cesarense – Valadares Gaia: 1-4
4
Boavista – At. Ouriense: 0-2
Leixões – Fund. Laura Santos: 3-4
3
1. At. Ouriense, 33; 2. F. Benfica,
Benfica 32; 3. Valadares Gaia,31; 4.
Fund. Laura Santos, 21; 5. A-dos
dos-Francos, 21; 6. Albergaria, 17; 7.
Vilaverdense, 15; 8. Leixões, 14; 9. Boavista, 12; 10. Cesarense, 1.
Mellor goleadora: Andreia Silva (F. Benfica) 15 goles.
Taça de Portugal
Terceira Eliminatoria (21/12/2014
12/2014)
Pico Regalados – Os Belenenses Marinha Grande: 2-0
2
Escola Setúbal – Pontinha: 2-2
2 / 4-5
4
Canelas 2010 – Castrense: 3-6
Os Belenenses – Estoril-Praia:
Praia: 1-0
1
Viseu 2001 – Quintajense: 5-0
Guia – Paio Pires: 2-1
Mellor goleadora: Ana Rita Batista (Castrense) 7 goles.
31
Queres axudar a divulgar o fútbol feminino?
Na nosa segunda temporada imos dar un paso máis.
A Revista do Fútbol Feminino Galego vai ao teu Concello, á
túa asociación, ao teu club,
club ao teu instituto,, ao teu colexio
presentando
A outra historia do fútbol
Dous documentais:
Irene, a porteira
Un balón enchido de soños
(Biografía de Vero Boquete)
Unha conferencia:
Pasado e presente do futfem galego
Unha charla-coloquio:
coloquio:
O fútbol feminino na túa comarca
Contacto:
e-mail: [email protected] // tel.: 698 122 667