Venasque

Transcrição

Venasque
Fremdenverkehrsbüro
Geschichte u. Geschichten
Dienst voor Toerisme
Geschiedenis en verhalen
Venasque
Le Beaucet
La Roque-sur-Pernes
www.tourisme-venasque.com
Inhaltsverzeichnis
Inhoud
4
Fremdenverkehrsbüro erhältlich
Im
Verkrijgbaar op de Dienst voor Toerisme
ie gelangt man nach Venasque
W
Reisroute naar de Provence-Comtadine
5 13
eschichte u. Geschichten
G
Geschiedenis en verhalen
Le Comtat Venaissin
Venasque
Le Beaucet
La Roques-sur-Pernes
14 15
B
E
p. 5 à 7
p. 8
p. 9 à 10
p. 10 à 13
us dem Louvre gerettet
A
Het schilderij gered uit het louvre
L ageplan von Venasque, Le Beaucet,
La Roque / Plan van Venasque,
Le Beaucet et La Roque
Office de Tourisme Intercommunal
Venasque / Le Beaucet
/ La Roque sur Pernes
87 Grand’Rue - 84210 VENASQUE
Tel. +33 (0)4 90 66 11 66
[email protected]
www.tourisme-venasque.com
Öffnungszeiten:
April, Mai, Juni, September und Oktober – täglich
außer Sonntag- und Montagvormittag, von 10 Uhr
bis 12 Uhr und von 14 Uhr bis 18 Uhr.
Juli und August - täglich außer Sonntag- und Montagvormittag, von 10 Uhr bis 12 Uhr 30 und von
15 Uhr bis 19 Uhr.
Von Ostern bis Allerheiligen – geöffnet an Sonnund Feiertagen nachmittags (je nach Verfügbarkeit
der freiwilligen Mitglieder). Von November bis
April telefonischer Auskunftsdienst.
Openingsuren:
In april, mei, juni, september en oktober:
open van 10h tot 12h en van 14h tot 18h.
In juli en augustus:
open van 10h tot 12h en van 15h tot 19h.
Van Pasen tot en met Allerheiligen is het Bureau
ven Toerisme alle zon- en feestdagen open door
vrijwilligers van Venasque zelf.
Het Bureau van Toerisme is altijd gesloten op
zo.vo. en ma.vo.
U kunt altijd telefoneren, ook buiten het seizoen.
Photos : © Mairie de Venasque - © Mairie de La Roque sur Pernes - © Thierry Tabourdeau / Maquette : Florence Tabourddeau - 06 11 19 76 75 / Impression : 4’imprim - 04 32 80 99 83
3
Im Fremdenverkehrsbüro erhältlich
Verkrijgbaar op de Dienst voor Toerisme
PRAKTISCHES
HISTOIRE
• Strassen - u. Touristikkarten des Vaucluse
• Verschiedene Broschüren,
vom Comité Départemental de Tourisme
herausgegeben.
• Wegen- en toeristische kaarten
• Andere brochures
Andere brochures uitgegeven door de toerismecommissie van het departement:
site: www.provenceguide.comemail;
email: [email protected]
KUNST
• Postkarten
Postkartenserien unserer drei Dörfer aus
der Sicht der lokalen Maler.
• Poster
Der umliegenden Dörfer, künstlerisch
oder landschaftlich.
• Ausstellungsraum
Im Ausstellungsraum, gleich neben dem
Fremdenverkehrsbüro
stellen
lokale
Künstler und Kunsthandwerker jedes Jahr
neue Bilder, Skulpturen, Wandteppiche
und Keramik aus.
KUNST
BESISCHTIGUNGEN
• Von April bis September findet jeden
GELEID BEZOEK
• Van april tot september wordt wekelijks
Donnerstag um 17 Uhr eine Stadtführung
in französischer Sprache statt (dienstags je
nach Anfrage auf Englisch)
op donderdag om 18 uur in het Frans, en
op dinsdag om 15.30 in het Engels een
rondleiding gehouden.
• Postkaarten
Postkaarten met landschapsschilderijen
van de drie dorpen zijn te koop voor.
• Posters
Posters met zichten van de omgeving.
• Tentoonstellingsruimte
in een zaal van het toerismebureau worden elk jaar nieuwe werken getoond
van plaatselijke kunstenaars en kunstambachtslieden: schilderijen, tapijten, keramiek, juwelen enz.
Village de Venasque
2
3
Wie gelangt man nach Venasque
Reisroute naar de Provence-Comtadine
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
Mit dem Auto:
Weitere Auskünfte:
Von Paris, Lyon oder Marseille über die A7
(autoroute du soleil). Ausfahrt AvignonNord, sofort die Schnellstrasse nach Carpentras nehmen, Carpentras bis zum alten
Krankenhaus (Hôtel Dieu) durchqueren,
dann geradeaus die D4 Richtung Apt,
Saint-Didier.
Um nach Le Beaucet, La Roque-sur-Pernes
und Saint-Didier zu gelangen, verlassen
Sie die D4 in Höhe des Sportflugplatzes.
Sie erreichen Venasque auf der D4,
Richtung Apt. Ab dem Kreisverkehr „La
Courtoise“ ist Venasque gut ausgeschildert.
• TRANSDEV COMTADINS
192, avenue Georges Clémenceau 84200 Carpentras - Tel. 04 90 67 20 25
- www sudest-mobilites.fr
• Busbahnhof Avignon: Tel. 04 90 82 07 35
Mit dem Zug:
Vom TGV-Bahnhof Avignon gibt es täglich
6 Busverbindungen, vom Zentralbahnhof,
an Werktagen, 22 nach Carpentras.
Zudem gibt es eine regelmäßige Busverbindung zwischen den beiden Bahnhöfen.
Für Ende 2014 ist eine Zugverbindung
zwischen Avignon und Carpentras
vorgesehen.
Von Carpentras gibt es dann am besten
eine Taxiverbindung zu unseren Dörfern
oder auch eine Busverbindung.
Von Montag bis Samstag (ausser Feiertagen) nur auf Reservierung mindestens
4 Stunden vorher, per Telefon (gratis):
0800 881 523
Abfahrt von Venasque: 9:05 - 13:05 15:05
Abfahrt von Carpentras: 12:30 - 17:00
Met de wagen:
De snelweg A7 “Autoroute du Soleil”, tot
uitrit 23 Avignon-Nord. Daar de D942
naar Carpentras, en daar de D4 richting
St-Didier en Apt. Voor Le Beaucet en La
Roque-sur-Pernes aan de luchthaven afslaan richting St-Didier, en vanuit dit dorp
naar de bestemming.
Voor Venasque:
De D4 nog een paar km. volgen. Er zijn
drie wegen om naar rechts in te draaien en
Venasque te bereiken.
Met de trein:
Vanuit de treinstations van Avignon (TGV
en Centre) zijn er alle dagen bussen naar
Carpentras, vanwaar taxi’s u ter plaatse
kunnen brengen.
Bekijk het plan van de streek achteraan in
de brochure.
Das Comtat (Grafschaft) Venaissin
Le Comtat – het graafschap – Venaissin
Ausgrabungen in verschiedenen Höhlen
(baumes ist die provenzalische Bezeichnung für Grotten) haben bewiesen, dass
das Comtat Venaissin schon im Steinzeitalter bewohnt war.
Etwa ein Jahrhundert vor unserer Zeitrechnung ließen sich die Römer hier nieder.
Man findet fast überall ihre Spuren. Die
riesigen Steinblöcke des Fundamentes der
Türme von Venasque stammen aus dieser
Zeit. Wahrscheinlich sind diese Türme Teil
eines Oppidums, das die Römerstrasse
sowie die ganze Gegend bewachte.
Das Baptisterium ist auf den Ruinen eines
römischen Tempels erbaut.
Es folgte eine stürmische Periode zahlreicher Invasionen: Sarazenen, Goten,
Visigoten und später die protestantischen
Truppen des Baron des Adrets. Die meisten der hoch auf Felsen gelegenen Dörfer
datieren aus dieser Zeit. Auf dem Felsen
läßt es sich besser verteidigen als in der
Ebene.
Von 879 bis zum Beginn des Jahrtausends
gehörte das Comtat zum sogenannten
burgundischprovenzalischen Königreich.
1125 wird es Eigentum der Grafen von
Toulouse.
1219 muß Raymond VII, alliert mit den
von den päpstlichen und frz. Truppen
besiegten Albigensern, gemäß dem Vertrag von Paris das Comtat an den Vatikan
abtreten.
In Wirklichkeit wird Frankreich nach veschiedenen Versuchen dieses Territorium
zu behalten, erst 1271 unter Alphonse
de Poitiers gezwungen, das Comtat dem
Papst zurückzugeben, 37 Jahre Jahre bevor Clemens V nach Avignon flüchtete.
Diese merkwürdige Situation vatikanischer Erde mitten im Provenzalischen
Land dauerte länger als die römische Besetzung: 5 Jahrhunderte.
Aus dieser Zeit stammen zahllose Kapellen (mehr als hundert), die Liebhaber im
Comtat entdecken können.
1792 nahmen die Truppen Ludwigs des
XVI, noch König der Franzosen, als sie in
Carpentras einmarschierten, im Namen
der Assemblée Constituante das Comtat
in Besitz.
Erst 1814 akzeptierte der Heilige Stuhl
den Verzicht auf die päpstliche Enklave.
Door opgravingen in diverse grotten –
baumes in het Provençaals – weten we
dat de streek al bewoond was in de neolithische tijd. De Romeinen kwamen zich
er vestigen een honderdtal jaren voor
onze tijdrekening, men vindt er overal
sporen van. De enorme basisblokken van
de torens van Venasque dateren uit die
tijd, en ze behoorden waarschijnlijk tot
een vesting – een oppidum – waarmee
de Romeinen de toegangsweg en de hele
streek controleerden. Het Baptisterium is
trouwens opgetrokken op de ruïnes van
een Romeinse tempel. Daarna begon een
stormachtige periode, met veel invallen:
de Goten, de Visigoten, de Saracenen (of
Muzelmannen), en later, in de 16de eeuw,
de troepen van de wrede protestantse ba-
Fontaine de Venasque
4
5
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
Venasque
• Höhenlage: 320 m - Bewohner: 1140 hab. / • Bevolking: 320 m - Hoogte: 1140 hab.
Village de Venasque
ron des Adrets. De meeste van de talrijke
dorpen, op een hoogte gebouwd, zijn in
die tijd ontstaan: je verdedigt beter vanuit
de hoogte van een rots dan in een lage
vallei.
Van 879 tot in het begin van het jaar 1000
maakte het Comtat deel uit van het zogenaamde Boergondisch-Provençaals koninkrijk. In 1125 kwam het in het bezit van
de graven van Toulouse. Graaf Raymond
VII, die zich verbonden had met de ketterse Albigenzen, werd in 1219 verslagen
door de legers van de paus en de Franse
koning, en moest volgens het verdrag van
Parijs het Comtat afstaan aan de paus.
Hij weigerde, en na vruchteloze Franse
pogingen duurde het nog tot 1271 alvo-
rens Alphonse de Poitiers die verplichting
kon doen uitvoeren. Dat was amper 37
jaar vóór Paus Clemens V zich in Avignon
kwam verschuilen! Deze eigenaardige
situatie: Vaticaans gebied in de Provence,
duurde langer dan de Romeinse bezetting,
namelijk vijf eeuwen. Uit die tijd dateren
de talloze – meer dan 100 ! – kapellen die
de liefhebbers in dit grafelijk gebied kunnen ontdekken. Pas in 1792 marcheerden
de troepen van Lodewijk XVI, toen nog
heel even koning, Carpentras binnen om
bezit te nemen van het Comtat in naam
van de Assemblée constituante - Grondwetgevende Vergadering. Maar de Heilige
Stoel wilde pas in 1814 afzien van haar
rechten op de “Pauselijke Enclave”.
Venasque, Le Beaucet, La Roque-sur-Pernes
Drei provenzalische Dörfer, drei Felsennester. Ihr Schicksal ist ähnlich. Bedeutend in
alten Zeiten, verlassen, am Anfang des Jahrhunderts nur noch Ruinen und innerhalb
einiger Jahrzehnte wieder auferstanden, möchten sie abseits vom großen Touristenstrom die Besucher willkommen heißen.
Drie Provençaalse dorpen, alle drie hoog op een rots verankerd. Hun geschiedenis
is gelijkaardig: belangrijk in vroegere tijden, maar vervallen en verlaten vanaf het begin van de 20ste eeuw. Nu zijn ze verrezen en willen ze u graag ontvangen, in alle
bescheidenheid en ver van de toeristische hoofdstroom.
6
Ausgezeichnet als eines der schönsten
Dörfer Frankreichs.
Durch seine praktisch uneinnehmbare
Lage seit Urzeiten geschützt, auf der Höhe
seines schroffen Felsens über der alten
Römerstrasse wird Venasque als eines
der ursprünglichsten Dörfer des Comtat
Venaissin, dem es seinen Namen gegeben
hat, angesehen.
Diese Bedeutung verdankt es nicht nur
den historischen Monumenten, sondern
vielmehr einer Gemeindeverordnung von
1967, die alle äußeren Veränderungen der
Häuser verbietet und verlangt, dass die
Ruinen im ursprünglichen Charakter restauriert werden.
Heute noch zu besichtigen
N
• Ein altes, bemerkenswertes Bauwerk aus
dem 6. Jahrhundert, seit nicht allzu langer
Zeit „Baptisterium“ genannt, ist sicherlich auf den Fundamenten eines antiken
römischen Tempels erbaut worden.
In der zweiten Dezemberhälfte ist es
geschlossen; die genauen Öffnungszeiten können Sie unter der Nummer
04.90.66.62.01 erfahren.
Eintrittspreise: 3€ (2€ für Gruppen von
mehr als zehn Personen), frei für Kinder
unter 12 Jahren.
• Die romanische Kirche, Notre Dame,
in der sich eine berühmte Kreuzigungsdarstellung der „Ecole d’Avignon“ (1498)
befindet.
• Die Türme sind auf gallo-romanischen
Fundamenten errichtet. Sie wurden im
Mittelalter wieder aufgebaut um das Dorf
vor Invasionen zu schützen.
• Die Esplanade vor den Türmen, von
wo man einen herrlichen Blick auf den
Norden des Comtat bis zu den Dentelles
de Montmirail und den Mont-Ventoux
(1912M.) hat.
• Wenn man die Strasse unter dem Felsen
in Richtung Carpentras nimmt, kommt
man an einer kleinen verlassenen Kirche
und an dem Erinnerungsstein vom Wundersprung des Pferdes von Saint-Siffrein
(eine nicht bewiesene historische Geschichte) vorbei.
Venasque wordt sinds oude tijden beschermd door zijn quasi oninneembare
ligging, hoog op een steile rots die de
Romeinse weg domineert; en wordt aldus
beschouwd als een van meest authentieke
dorpen, dat aan het “Comtat Venaissin”
zijn naam heeft gegeven. Deze reputatie geniet het dorp niet alleen dankzij de
Dienst voor Monumentenzorg, maar ook
door een gemeentebesluit van 1967 dat
alle wijzigingen aan de buitenzijde van de
huizen verbiedt, en dat alle ruïnes weer
laat opbouwen in hun oorspronkelijke
staat.
Te bezoeken
N
• Een merkwaardig monument: “le Baptistère” – “de doopkapel” -, gebouwd in
de 6de eeuw, met zekerheid op de resten
van een Romeinse tempel. Gesloten van
15 tot 31 december. Toegang: 3 €, groe7
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
pen van meer dan 10 personen 2 €, tot 12
jaar gratis.
• De Romaanse kerk, gewijd aan Onze
Lieve Vrouw,met een beroemd schilderij
uit 1498 “De Kruisiging van Christus”,
door de School van Avignon (zie verder).
• De “Saraceense” torens, met GalloRomeinse onderbouw, in de middeleeuwen heropgebouwd om de bevolking
te beschermen tegen de aanvallen van de
Muzelmannen.
• Vanop de esplanade bij de torens heeft
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
men een prachtig uitzicht op het noorden
van het Comtat, tot aan de getande hoogten van Les Dentelles de Montmirail en de
Mont Ventoux (1912 meter hoog)
• Als je aan de zuidkant rond het dorp de
weg naar Carpentras neemt kom je langs
het kleine, onderkomen kerkje met zijn
hoge steen, wijzend op de legendarische,
miraculeuze sprong van het paard van de
heilige Siffrein, toen die vluchtte voor de
barbaren.
Le Beaucet
• Höhenlage: 300 m - Bewohner: 363 hab. / • Bevolking: 300 m - Hoogte: 363 hab.
Ein an seinen Felsen gelehntes typisch provenzalisches „Krippen“-Dorf, im Schatten
seiner Burg, deren Ruinen, wie die des
Burgplatzes, derzeit restauriert werden.
Heute noch zu besichtigen
N
• Zwei monumentale Tore der alten befestigen Burganlage.
• Die Burgruine, der Burgplatz und die
dorthin führende in den Felsen geschlagene Treppe.
• Die Kirche aus dem 12. Jh., teilweise
vom Centre International en Métiers d’ Art
du Beaucet restauriert. Die Besichtigung
der Kirche ist möglich, Auskunft in der
Mairie.
• Seine Grotten (Baumes) und Bories.
• Der « Jardin de Robert », eine von
Gianni Buratonni und Yves Abrioux
entworfene Gartenanlage in Erinnerung
an Hubert Robert, ein Provence-Liebhaber.
8
• Die Saint-Etienne Kapelle (außerhalb
des Dorfes), 1573 zerstört und 1840 wieder aufgebaut.
• Der Platz „Castel Loup“ wo man unter
dem Dorfwaschplatz eine Freske der
Schüler der „Ateliers du Beaucet“ bewundern kann.
• Im Dorfweiler Saint-Gens, den man
nach 2 km auf der Straße der Wegkapellen
erreicht, gibt es zwei Kapellen: die erste,
die „große“, ist dem heiligen Einsiedler
geweiht und wurde 1131 an der Stelle
einer heidnischen Kultstelle erbaut. 1884
wurden bedeutene Erweiterungsbauten
erstellt, ein schönes Beispiel romanischer
Kunst
• Etwas weiter befindet sich die Grabkirche, 1680 auf den Ruinen einer älteren
Kapelle erbaut, an der Stelle, an der Heilige ursprünglich beerdigt war.
Authentiek Provençaals dorpje, aanleunend tegen de rots, beschermd door
zijn versterkt kasteel waarvan de ruïnes en
de esplanade worden opgefrist.
Te bezoeken
N
• De twee monumentale poorten van de
oude vesting.
• De ruïnes van het kasteel, de esplanade
en de trap ernaartoe, uitgehouwen in de
rots.
• De kerk, 12de eeuw, deels gerestaureerd
door het Centre International en Métiers
d’Art van Le Beaucet. Bezoek aan te
vragen aan de info-balie van het stadhuis.
• De baumes – grotten – en bories – primitieve stenen hutten.
• De tuin van Robert, een proeflandschap
door Gianni Buratonni en Yves Abrioux,
als huldeblijk voor Hubert Robert, grote
liefhebber van de Provence.
• De kapel van Saint-Etienne (buiten het
dorp), vernield in 1573 en heropgebouwd
in 1840.
• Het Castel Loup-plein, waar onder het
waterbekken een trompe l’oeil – optische
illusie – is aangebracht, een fresco door de
leerlingen van Les Ateliers du Beaucet.
• In het gehucht van Saint-Gens, op 2
km via de Chemin des Oratoires staan
twee kapellen. De eerste, de grote kapel
genoemd, gewijd aan Saint-Ermite, werd
gebouwd in 1131 op een plek, vroeger
gebruikt voor heidense rituelen. In 1884
werd ze opmerkelijk vergroot. Het is een
mooi voorbeeld van Romaanse kunst. De
tweede werd wat verder in 1680 als grafkapel opgericht op de ruïnes van een oudere, daar waar het lichaam van de heilige
oorspronkelijk was bijgezet.
La Roque-sur-Pernes
• Höhenlage: 290 m - Bewohner: 430 hab. / •Bevolking: 290 m - Hoogte: 430 hab.
Geschichte
La Roque sur Pernes ist eines der Felsennester des Comtat Venaissin. Sein Name
kommt von der Kalkfelsen-Krone an die
es sich anlehnt; es wurde zum ersten Mal
im Jahr 1113 unter dem Namen „Rocha“
erwähnt.
Die Entdeckung von Spuren aus der Steinund Kupferzeit zeigen, dass sein Territorium schon in der Vorgeschichte besiedelt
war. Ein ligurisches und später ein gallisches Oppidum soll auf den hochgelegenen Ebenen existiert haben.
Die römische Besetzung hat wahrscheinlich die Bevölkerung in die umliegenden
Hügel verdrängt, aber die ersten Bewohner waren zweifellos von dem geschützten und somit defensiven Charakter des
Ortes angezogen: ein enges Tal, auf der
einen Seite von der Kirche Saint Romain,
Besitztum der Abtei von Saint Victor
(heute „Ferme de Saint Roman“) und auf
der anderen Seite von der Kapelle (heute
nur noch eine Ruine) Saint Léger oder
Saint Laugier, begrenzt.
Die ältesten architektonischen Merkmale
des Dorfes stammen aus dem XI. Jahrhundert mit seiner Festung, fast eine Zitadelle,
die schon zur Zeit der blutigen Invasionen der barbarischen Sarazenen (im Jahre
9
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
787) ein Zufluchtsort für die Bevölkerung
war, und mit seiner Pfarrkirche, seit 1065
regelmäßig erwähnt.
Aber das Dorf wurde durch alle Jahrhunderte hindurch weiter ausgebaut, renoviert, befestigt. Die ersten Behausungen
erheben sich innerhalb der feudalen Befestigungsmauern die das Dorf umgeben
über mehrere Niveaus, sind aber auch
an den Felsen angelehnt, den man in
manchen Räumen sehen kann. In diese
Felsen wurden mehrere Silos gehauen um
das Getreide aufzubewahren. Enge Gassen, die oft noch die Namen tragen, die
die Bewohner des XIX. Jahrhunderts ihnen
gegeben haben, verbinden diese Behausungen.
Heute noch zu besichtigen
N
• Die Pfarrkirche Saint Pierre und Saint
Paul, romanisches Bauwerk, zwischen
dem XV. und dem XIX. Jahrhundert
vielfach verändert.
• Sie beherbergt eine Büste des Saint
Antoine (der Dorfheilige) aus dem XVII.
Jahrhundert, ein Werk des „comtadinen“
Bildhauers Bernus.
• Die Burg, „Château“ genannt: in Privatbesitz, nicht zu besichtigen.
• Der Platz „Place de la Fontaine du Portail Haut“, mit den Überresten der kommunalen Ölmühle („moulin à sang“).
• „Maison de l’Histoire locale“: ein
kleines kommunales Museum mit Andenken an die ehemaligen Bewohner.
• Die historische Stätte der „bories“, der
berühmten Steinhütten.
• Kleine Sträßchen und Pflastergassen
(„calades“), eingerahmt von Steinmauern.
• Brunnen: „Fontaine de la Place du
Portail Haut“, „Fontaine du Portail Bas“,
10
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
Waschplatz und Brunnen „de la Fontvieille“.
• Dorfweiler Barbarenque (zur Hälfte auf
dem Gebiet der Gemeinde La Roque sur
Pernes und dem der Gemeinde Le Beaucet gelegen): Denkmal zur Huldigung an
die am 2. August 1945 dort erschossenen
Widerstandskämpfer.
Ein wieder auferstandenes Dorf
N
Wie alle Felsdörfer wurde La Roque-surPernes vom Ende des 19. Jh. an verlassen.
Diese Entvölkerung beschleunigte sich
nach dem 1. u. 2. Weltkrieg, so dass
1950 nur einige dutzend Einwohner
übrig blieben.
Aber dann wurde das Dorf von den Banatais gerettet. Wer waren die Banatais ?
Das Banat, ein weites Sumpfgebiet,
wurde von Österreich 1718 von den
Ottomanen zurückerobert. Sein Gouverneur, der Comte de Mercy, lothringischer
Abstammung, ließ hunderte elsässische
und lothringische Arbeiter, die das Land
trocken legten und 150 Dörfer mit teilweise franz. Namen gründeten, kommen. Nach dem 1. Weltkrieg wurde das
Banat zwischen Ungarn, Rumänien und
Jugoslawien aufgeteilt. Der 2. Weltkrieg
vernichtete die Banat - Bevölkerung fast
völlig durch Bombenangriffe, Mord und
Deportation. Nur einige Zehntausende
(von etwa 500.000) konnten sich nach
1945 in sichere Gebiete flüchten. Als
rumänischer Finanzminister intervenierte
Jean Lamesfeld, selbst im Banat geboren, bei Robert Schumann, President du
Conseil, für die Aufnahme dieser Flüchtlinge in Frankreich. Zehntausende wurden mit großen Begeisterung in Colmar
empfangen. Lamesfeld begnügte sich
damit nicht. Er kannte die Situation des
verlassenen Dorfes La Roque-sur-Pernes
und hatte die Idee, die Banatais dort anzusiedeln.
Mit Unterstützung des Bürgermeisters
von La Roque, Edouard Delebecque
und des Prefekten von Vaucluse, Jacques
Boissier, konnten sich einige Familien (18
von 1950-1960) hier niederlassen und
verwandelten das Dorf mit dem gleichen
Erfolg wie einst ihre Vorfahren im Banat.
(La Roque zählt heute 460 Einwohner).
Ein Flügelaltar in der Kirche erinnert an
ihren dramatischen Schicksalsweg.
Die Bories
N
Diese merkwürdigen Steinhütten …
Man zählt mehr als 300 Bories in der
unmittelbaren Umgebung der drei Dörfer.
Sie sind mit großer Wahrscheinlichkeit die
ältesten aller historischen Denkmäler, sie
wurden vor Urzeiten errichtet, lange vor
der Römerzeit… aber man hat sie ständig
zerstört und bis zum Beginn dieses Jahrhunderts in gleicher Form wieder aufgebaut. Die ältesten sind sicher nicht älter
als aus dem 18. Jahrhundert.
Man nannte sie “Lou Bori“, was im Provenzalischen Hütte (cabanne) bedeutet.
Ende des letzten Jahrhunderts wurde aus
Lou bori: bories.
Sie wurden gewiss ursprünglich bewohnt,
vielleicht auch noch zu Römerzeiten und
im Mittelalter von der armen Bevölkerung
sowie von den Stadtbewohnern auf der
Flucht vor der Pest, die neue, sogar zweigeschossige erbauten.
Seitdem dienten sie als Stall oder Vorratskammer. Die kleinsten, „aiguiers“
genannt, schützten Brunnen und Quellen.
Die meisten Bories befinden sich in Pri-
vatbesitz, aber man entdeckt auch zahlreiche am Rande der Wanderwege.
Lang geleden
Roque sur Pernes behoort ook tot de
hoger gelegen dorpen in de buurt, zoals
Le Beaucet en Venasque. Het dankt zijn
naam aan de bovenkant van de kalkrotsen waartegen het gebouwd is. De oudste
referentie dateert van 1113: ‘ Rocha’.
Dank zij de ontdekking van vestingen uit
het stenen- en bronstijdperk gaat men ervan uit dat dit gebied toen reeds bewoond
was. Een Ligurische, later een Gallische
vesting zou de hoogvlakte beheerst
hebben.
De romeinse bezetting heeft uiteraard de
bevolking teruggedreven in de uitlopers
van heuvels (waar de heuvels in de vlakte
overgaan). Zelfs de eerste bewoners
waren gemotiveerd om daar te wonen
wegens het zeer beschermd en defensief
karakter van de omgeving op het einde
van een vallei aan de ene kant begrensd
door een heiligdom van ‘Saint Romain’,
eigendom van ‘ de abdij van saint Victor’,
nu ‘la Ferme de Saint Roman’genoemd, en
aan de andere kant door een kapel, nu in
ruine,van ‘Saint Léger of Laugier’.
De 11de eeuw heeft ons de oudste typische architecturale gegevens nagelaten
met enerzijds een versterkt kasteel, een
serieus fort waar de bevolking kon vluchten wanneer ‘les Barbares de Sarrasins’
hun bestookten, en anderzijds ook in de
parochiekerk – geciteerd vanaf 1065.
Maar het dorp werd verder bebouwd gedurende vele eeuwen, dikwijls herbouwd
met versterkte muren. Daardoor komt het
11
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
dat de oudste woningen terug te vinden
zijn op verschillende niveaus, binnen de
feodale vestingmuren die het dorp omsingelden soms helemaal tegen de rots. Dit
kan nu nog waargenomen worden in bestaande woningen. Meerdere opslagplaatsen zijn nu nog terug te vinden in de rots
om granen op te stapelen. De huisjes zijn
met elkaar verbonden langs smalle straatjes die nu nog genoemd worden naar de
benamingen aangebracht door de bewoners van de 19de eeuw.
Wat kan u daar bezichtigen?
N
• De Petrus-en-Pauluskerk, van romaanse
oorsprong en verschillende keren aangepast tussen de 15de en de 19de eeuw.
Binnen staat het borstbeeld van de heilige
Antonius ( patroonheilige van het dorp)
gemaakt door de beeldhouwer Comtadin
Bernus.
• ‘La Place de la Fontaine du Portail Haut’
met de vestingen van de gemeentelijke olijfoliemolen ‘le Moulin à Sang’.
• ‘La Maison de l’Histoire locale’: een
klein museum die de oude kleinoden en
souvenirs van de Ouden bewaart.
• Drie oude ‘bories’, u weet wel,die rare
hutten in steen,
• Kleine ommuurde straatjes en steegjes,
• Verschillende fonteinen en waterbekkens
verspreid over het dorp.
Het dorp herboren !
N
Zoals alle hoog gelegen dorpen werd La
Roque-sur-Pernes verlaten aan het einde
van de 19de eeuw. De ontvolking versnelde nog na de wereldoorlogen, zodat
er in 1950 nog slechts een paar tientallen
Roquerois overbleven…
En toen werd het dorp gered door de Ba-
Geschichte u. Geschichten
Geschiedenis en verhalen
naten. Door wie ? Het waren de inwoners
van Banat, een weids moerassig gebied
in Oost-Europa, in 1718 door Oostenrijk
op de Ottomanen heroverd. De gouverneur van de streek, de graaf van Mercy,
een Fransman uit Lotharingen afkomstig,
liet honderden kolonisten uit Elzas-Lotharingen komen, die de moerassen droog
legden en er 150 dorpen bouwden,
waarvan vele een Franse naam droegen.
Na de eerste wereldoorlog werd Banat
verdeeld onder Hongarije, Roemenië en
Joegoslavië. De tweede wereldoorlog
deed de Banaten bijna geheel uitsterven
door bombardementen, moordpartijen en
deportaties. Slechts enkele tienduizenden
– op bijna 500.000 ! – konden na 1945
een onderkomen vinden op verspreide,
gastvrije plaatsen. Gelukkig kwam Jean
Lamesfeld tussen, van oorsprong een Banaat, en minister van financiën van Roemenië. Hij onderhandelde met Robert
Schumann, voorzitter van de Europese
raad, om de opname van vluchtelingen uit
Banaat in Frankrijk te vergemakkelijken.
Zo werden er ca. tienduizend feestelijk
onthaald in Colmar. Maar Lamesfeld liet
het niet daarbij, en hij kende de desolate
toestand van La Roque-sur-Pernes. Hij
stelde voor om ook daar Banaten te laten
komen. Met medewerking van burgemeester Edouard Delebecque en Jacques
Boissier, prefect van de Vaucluse, kon hij
tussen 1950 en 1960 18 families toelaten,
die het dorp deden verrijzen, net zoals
hun voorouders hadden gedaan in Banat.
Nu zijn er in La Roque-sur-Pernes 460
inwoners. In de kerk hangt een schilderij,
een tryptiek die hun dramatisch wedervaren illustreert.
De “bories”
N
“Die rare hutten in steen !”…Meer dan
300 zijn er geteld in de onmiddellijke
omgeving van onze drie dorpen. Blijkbaar
zijn het de oudste historische monumenten, en hun constructie gaat terug tot in de
nacht der tijden, lang vóór de Romeinen.
Maar ze zijn voortdurend afgebroken en
weer opgebouwd volgens hetzelfde model tot het begin van de 20ste eeuw, en
de oudste gaan nu niet verder terug dan
de 18de eeuw.
Ze werden Lou bori genoemd, Provençaals voor hut, en het toeristisch jargon
heeft er bories van gemaakt. Aanvankelijk
waren het zeker woningen, vast nog in
de Romeinse tijd, en nog voor de armste
families in de middeleeuwen. In de 17de
en de 18de eeuw vluchtten de stedelingen erheen tegen de pest, en ze maakten
er ook nieuwe, waarvan er zelfs bestaan
met een verdieping… Daarna werden
ze onderdak voor herders, stallen voor
schapen, stapelplaats voor provisie. De
kleinste schermden waterbronnen af, en
werden aiguiers genoemd (een aiguière is
een waterkan).
De meeste bories staan op privé terrein,
maar je kan er heel wat zien van op de
wandelpaden.
Eglise de La Roque sur Pernes - Vue de la Roque par la petite porte de l’église - Borie de la Roque.
12
13
Aus dem Louvre gerettet
Het schilderij gered uit het louvre
1498 bestellte der Ritter von Thezan, Gemahl von Siffreine, des letzten Mitglieds
der Familie de Venasque, bei der Avignoneser Malschule eine Kreuzigungsdarstellung.
Drei verschiedene Maler sollen sie ausgeführt haben: ein germanischer, ein französischer und ein italienischer.
(Eine andere Version besagt, dass der
örtliche Geistliche, um seine Kirche zu
schmücken, sich direkt an den Papst
Innocent VIII wandte). Wie dem auch sei,
so sieht man auf diesem Gemälde den
Ritter von Thezan kniend, im Gewande
eines Kartäuser-Mönches.
Dieses Meisterwerk wurde an würdiger
Stelle aufgehängt und blieb dort fast 2.
Jh. Unter Ludwig XIV, betrachtete man
dieses frühe Meisterwerk als altmodisch
und hängte es ab. Es wurde mit anderen
alten Sachen in einer Ecke der Empore
abgestellt. Dort entdeckte es 1932 der
Stiftsherr Sautel, Onkel des damaligen
Geistlichen. Voller Spinnweben und durch
Feuchtigkeit beschädigt war es in sehr
schlechtem Zustand. Aber dem Stiftherr,
ein wahrer Kunstliebhaber, gelang es,
das Gemälde in Paris von Spezialisten
des Louvre restaurieren zu lassen... 1937
hatte es einem Ehrenplatz in einer Austellung von Kreuzigungsdarstellungen im
Louvre. Es war keine Rede mehr davon,
es Venasque zurückzugeben trotz Reklamationen einer bedeutenden Gruppe von
Künstlern und Kunstliebhabern, die sich
schließlich voller Verzweiflung mit einer
Petition von 700 Unterschriften an den
Abgeordneten und Bürgermeister von Avignon, Edouard Daladier wandten - dies
geschah kurz vor wichtigen Wahlen.
Einige Wochen später kehrte das Gemälde
in seine Kirche zurück, wo man es auch
heute noch bewundern kann.
In 1498 bestelde ridder de Thezan bij de
schilderschool van Avignon een paneel
met de voorstelling van de Kruisiging van
Christus. De ridder was getrouwd met Siffreine, laatste telg van een voorname familie van Venasque. Er zouden drie schilders
hebben meegewerkt, een Duitser, een
Fransman en een Italiaan. Een andere versie beweert dat de toenmalige pastoor aan
Paus Innocentius VIII zou raad hebben gevraagd om zijn kerk te verfraaien… Maar
in elk geval is de ridder van Thezan op het
paneel geknield afgebeeld als een kartuizerpater.
Het werk werd op een goede plaats opgehangen en bleef er bijna twee eeuwen,
maar onder Lodewijk XIV werd de kunst
van de 15de eeuw gezien als vreselijk ouderwets, en het schilderij verdween naar
de stapelplaatsen. Daar werd het in 1932
ontdekt door kanunnik Sautel, oom van
de pastoor. Het kunstwerk was in slechte
staat door vocht en ongedierte, maar de
kanunnik, kunstminnaar, kon het laten res-
Aus dem Louvre gerettet
Het schilderij gered uit het louvre
taureren in de ateliers van het Louvre in
Parijs. In 1937 was het daar een blikvanger op een grote tentoonstelling met als
thema de kruisiging, zonder dat er sprake
was van een terugkeer van het kunstwerk
naar Venasque. Doch een belangrijke
groep kunstenaars en kunstliefhebbers
ondertekenden daarvoor een petitie met
700 handtekeningen die ze aan Edouard
Daladier, gedeputeerde en burgemeester
van Avignon presenteerden, vlak voor
belangrijke verkiezingen… Een paar jaar
later was het meesterwerk weer te zien in
onze kerk, waar men het nog steeds kan
bewonderen.
Le Beaucet, Vue d’ensemble sur le village, le château et les falaises - Saint Gens.
Venasque, Le Baptistère - Cerisier à l’automne.
14
15
Plan de Venasque
B
C
Plan Le Beaucet
D
Plan de La Roque-sur-Pernes
E

Documentos relacionados