LADISLAS STAREVICH

LADISLAS STAREVICH
Ladislas Starevich inventou as películas de bonecos en 1910, e realizou case 50 obras
ata a súa morte en 1965, todas inicialmente dirixidas a un público infantil, pero moito
máis grotescas -tanto en personaxes como en situacións- e intensas do que hoxe
considerariamos "apto para nenos".
Wladislaw Starevich naceu en Viño, Polonia, o 8 de agosto de 1882. A súa paixón pola
entomología levoulle a producir documentais en Moscú en 1909 e 1910 sobre os
insectos ; vistas as condicións de traballo, decidiu crear cucarachas "virtuais" unindo as
patas ao tórax con cera. Ese primeiro filme foi unha obra sen precedentes: "A Batalla
das Cucarachas Macho", a primeira película de bonecos.
O seu traballo non caeu en saco roto nin a súa achega pasou desapercibida: tanto é así
que a popularidade de Starevich foi en aumento: a súa terceira película, "A Cigarra e a
Formiga", tivo honores do Zar; e ata se converteu nunha persoa socialmente relevante,
invitado en todo tipo de festas, sen deixar de producir películas e sen baixar un ápice a
súa calidade. Algunhas das películas de Starevich chegaron a un nivel de dificultade
asombroso, con escenas complexísimas onde bonecos movíanse entre follas flotantes,
iluminación rítmica, auga en movemento e sombras de persoas reais.
A revolución rusa forzoulle a emigrar en 1920 a Paris, onde sería coñecido como
Ladislas e onde pasou o resto da súa vida deseñando e realizando as súas películas, sen
máis axuda que a da súa filla, e rexeitando ofertas da potente industria cinematográfica
norteamericana e a súa tradicional censura. E é que o bo de Ladislas, ademais de
inventor e artista, sempre foi un independente. Levantemos o Vodka no seu honor.
Jiří Trnka
Jiří Trnka formou-se na Prague School of Arts and Crafts, em 1936 idealizou um
teatro de marionetes, criado no inicio da Segunda Guerra Mundial e em vez do teatro,
desenhou cenários e ilustrou livros para crianças ao longo da guerra.
Depois da guerra, ele criou um departamento de animação nos estúdios de filmagem
Prague. Trnka foi conhecido mundialmente por ser o melhor animador de marionetes no
método checo e ganhou vários prémios em festivais de cinema. Um animador chamouse "O Walt Disney do Leste".
Em 1946, no Festival de Cannes ganhou um prémio, um ano depois passou a trabalhar
em cinema. Os seus filmes foram realizados para um público adulto. No inicio de 1948,
o governo comunista Checo começou a subsidiar o seu trabalho, apesar disso o seu
estilo e mensagem permaneceram inalteráveis, para além de filmes, ele também animou
cartoons, escreveu guiões para maior parte dos seus filmes. Em 1949 ganhou o prémio
Hans Christian Andersen, o mais alto prémio em literatura de crianças. Ele morreu em
1969 de problemas cardiacos.
Jan Švankmajer
Jan Švankmajer, nado o 4 de setembro de 1934 en Praga (Checoslovaquia), é un
cineasta e artista gráfico checo, cuxa obra se extende por diversos medios. Autodefínese
como surrealista, coñecido polas súas animacións e características surrealistas que
influíron, entre outros, a Terry Gilliam, ou aos Irmáns Quay.[1]
Nos seus filmes, Svankmajer traballa con bonecos, empregando a técnica de stopmotion. Tamén ten empregado actores reais, máquinas, figuras de arxila, bonecas
antigas, esqueletos de animais e outras moitas cousas. Consigue crear un clima de
pesadelo, o que non impide que os seus filmes sexan, alo menos en certo modo,
divertidos. Tense inspirado nas obras de autores como Edgar Allan Poe, Lewis Carroll e
a lenda xermánica do Doutor Fausto (que serviu de inspiración a moitos outros autores).
Estivo casado con Eva Švankmajerová, pintora surrealista, ceramista e escritora de sona
mundial, que faleceu en outubro de 2005. Eva colaborou en varias das películas de
Švankmajer como Fausto, Otesánek e Alis.