Suggestions liturgiques
Transcrição
Suggestions liturgiques
Suggestions liturgiques pour la célébration eucharistique LE DIMANCHE DES PEUPLES 11 novembre 2012 32 EME DIMANCHE TEMPS ORDINAIRE / B „Découvrir et célébrer la foi ensemble„ “ migratio Office de la Conférence des évêques suisses pour la Pastorale des Migrants et des Personnes en déplacement Rue des Alpes, 6, 1700 Fribourg www. migratio.ch Tél. 026-510 15 05 Fax 026-510 15 06 [email protected] Le texte de ces propositions a été élaboré par le CRPL 2 32ème dimanche du Temps ordinaire / B 11 novembre 2012 Suggestions liturgiques pour la célébration eucharistique Oraisons au Missel romain «Messe pour le développement des peuples» Réflexions Pour une monition d’ouverture Pour introduire la liturgie de la Parole Par son message pour le dimanche des Migrants et des personnes en déplacement, le pape Benoît XVI – soucieux d’activer dans nos vieux pays d’Occident la «nouvelle évangélisation» – attire notre attention sur le fait que les migrants et les réfugiés ne sont pas seulement les simples destinataires de l’annonce de l’Évangile: ils en sont aussi des acteurs privilégiés. Le phénomène migratoire actuel est également une occasion providentielle pour l’annonce de l’Évangile dans le monde contemporain. Des hommes et des femmes provenant de diverses régions de la terre, qui n’ont pas encore rencontré Jésus Christ ou ne le connaissent que de façon partielle, demandent à être accueillis dans des pays d’antique tradition chrétienne. Il est nécessaire de trouver à leur égard des modalités adéquates afin qu’ils puissent rencontrer et connaître Jésus Christ et faire l’expérience du don inestimable du salut, qui est pour tous source de «vie en abondance» (cf. Jn 10,10); les migrants eux-mêmes peuvent jouer un rôle précieux à cet 3 égard car ils peuvent devenir à leur tour «messagers de la Parole de Dieu et des témoins de Jésus Ressuscité, espérance du monde» (Exhort. apost. Verbum Domini, n. 105). Comme la pauvre veuve de l’évangile que nous entendrons tout à l’heure, les migrants parmi nous ont plus à donner que ce que nous pensons. Comme le prophète Elie le fait à l’endroit de la veuve de Sarepta (1ère lecture), nous avons à découvrir les ressources cachées que les étrangers peuvent nous apporter: leur culture, leur vision du monde, leurs préoccupations, leurs souffrances, … autant de perspectives nouvelles pour approcher Jésus Christ de manière renouvelée, pour redécouvrir quelle est notre foi en lui. Préparation pénitentielle Seigneur Jésus, toi qui sais lire dans le cœur des hommes, toi qui nous apprends à regarder nos frères et sœurs, prends pitié de nous. Seigneur Jésus, toi qui, par l’offrande de la veuve, annonces le don total que tu feras de toi-même, prends pitié de nous. Ô Christ, toi qui t’es offert pour nous «une fois pour toutes», prends pitié de nous. Ô Christ, toi qui révèles aux humbles les mystères du Royaume, prends pitié de nous. Seigneur, tu es «le salut de ceux qui t’attendent», prends pitié de nous. 4 Au lectionnaire du dimanche - 1 Rois 17, 10-16 - Psaume 145 (146), 5-6a, 6c-7b, 8b-9a, 9b-10 – mais on peut dire tout le psaume mise en œuvre: CNA p. 173-174 - Hébreux 9, 24-28 - Alléluia CNA 532 R./ et v. 1 - Marc 12, 38- 44 Chants Bienheureux le pauvre CNA 536 Dieu nous a tous appelés CNA 571 Un seul Seigneur CNA 597 Peuple de frères CNA 576 A l’imager de ton amour CNA 529 Prière universelle Dieu veut que tous les hommes puissent accueillir la Bonne Nouvelle. Sa grâce jamais ne s’épuisera: prions-le avec confiance. Pour l’Église de Jésus Christ. En elle nous sommes appelés à être prophètes pour notre temps. Prions pour que nos communautés d’Eglise demeurent des lieux d’accueil et d’hospitalité réconfortante. Pour ceux et celles qui, professionnellement, partagent la vie des migrants, des personnes déplacées, des gens du voyage, Prions que leur soient accordés la bonté et la patience, l’esprit d’initiative et de force. 5 Pour les agents pastoraux, prêtres et laïcs, affrontés au phénomène migratoire. Prions pour qu’ils sachent y voir un signe des temps, œuvrer davantage dans un esprit pluraliste et chercher de nouveaux modèles d’évangélisation. Pour notre communauté invitée aujourd’hui à regarder tout être humain avec le regard de Dieu lui-même. Prions pour que l’Esprit de Jésus nous délivre des préjugés et nous aide à aller toujours au-delà des apparences. Dieu très bon, fais grandir notre confiance en toi, et notre solidarité avec tous les hommes, qui sont tes enfants. Redis-nous que tu es le Créateur de tous. Par Jésus, le Christ, notre Seigneur. Liturgie eucharistique On veillera à ce que le pain et le vin soient apportés en une belle procession, représentative des diverses cultures présentes dans la communauté. Fleurs et lumière seront placées en tête. Prière eucharistique: pour la réconciliation II qui insiste sur le rassemblement de tous les hommes et sur le désir de s’entendre. Mettre en valeur la fraction du pain, rite qui rappelle que le Christ a livré sa vie en partage pour tous. Et poursuivre le chant de l’Agnus aussi longtemps que dure le geste de fraction. Lectures en langue portugaise LEITURA I 1 Reis 17, 10-16 6 «Do seu punhado de farinha, a viúva fez um pãozinho e trouxe-o a Elias» Leitura do Primeiro Livro dos Reis Naqueles dias, o profeta Elias pôs-se a caminho e foi a Sarepta. Ao chegar às portas da cidade, encontrou uma viúva a apanhar lenha. Chamou-a e disse-lhe: «Por favor, traz-me uma bilha de água para eu beber». Quando ela ia a buscar a água, Elias chamou-a e disse: «Por favor, traz-me também um pedaço de pão». Mas ela respondeu: «Tão certo como estar vivo o Senhor, teu Deus, eu não tenho pão cozido, mas somente um punhado de farinha na panela e um pouco de azeite na almotolia. Vim apanhar dois cavacos de lenha, a fim de preparar esse resto para mim e meu filho. Depois comeremos e esperaremos a morte». Elias disse-lhe: «Não temas; volta e faz como disseste. Mas primeiro coze um pãozinho e traz-mo aqui. Depois prepararás o resto para ti e teu filho. Porque assim fala o Senhor, Deus de Israel: ‘Não se esgotará a panela da farinha, nem se esvaziará a almotolia do azeite, até ao dia em que o Senhor mandar chuva sobre a face da terra’». A mulher foi e fez como Elias lhe mandara; e comeram ele, ela e seu filho. Desde aquele dia, nem a panela da farinha se esgotou, nem se esvaziou a almotolia do azeite, como o Senhor prometera pela boca de Elias. Palavra do Senhor. 7 LEITURA II Hebr 9, 24-28 «Cristo ofereceu-Se uma só vez para tomar sobre Si os pecados de muitos» Leitura da Epístola aos Hebreus Cristo não entrou num santuário feito por mãos humanas, figura do verdadeiro, mas no próprio Céu, para Se apresentar agora na presença de Deus em nosso favor. E não entrou para Se oferecer muitas vezes, como o sumo sacerdote que entra cada ano no Santuário, com sangue alheio; nesse caso, Cristo deveria ter padecido muitas vezes, desde o princípio do mundo. Mas Ele manifestou-Se uma só vez, na plenitude dos tempos, para destruir o pecado pelo sacrifício de Si mesmo. E, como está determinado que os homens morram uma só vez e a seguir haja o julgamento, assim também Cristo, depois de Se ter oferecido uma só vez para tomar sobre Si os pecados da multidão, aparecerá segunda vez, sem a aparência do pecado, para dar a salvação àqueles que O esperam. Palavra do Senhor. EVANGELHO Forma longa Mc 12, 38-44 «Esta pobre viúva deu mais do que todos os outros» Evangelho de Nosso Senhor Jesus Cristo segundo São Marcos Naquele tempo, Jesus ensinava a multidão, dizendo: «Acautelai-vos dos escribas, que gostam de exibir longas vestes, 8 de receber cumprimentos nas praças, de ocupar os primeiros assentos nas sinagogas e os primeiros lugares nos banquetes.386 Devoram as casas das viúvas, com pretexto de fazerem longas rezas. Estes receberão uma sentença mais severa». Jesus sentou-Se em frente da arca do tesouro, a observar como a multidão deitava o dinheiro na caixa. Muitos ricos deitavam quantias avultadas. Veio uma pobre viúva e deitou duas pequenas moedas, isto é, um quadrante. Jesus chamou os discípulos e disse-lhes: «Em verdade vos digo: Esta pobre viúva deitou na caixa mais do que todos os outros. Eles deitaram do que lhes sobrava, mas ela, na sua pobreza, ofereceu tudo o que tinha, tudo o que possuía para viver». Palavra da salvação. 9 Salutation en langue italienne “Riscoprire e celebrare insieme la fede” Il 50° anniversario dell’apertura del Concilio Ecumenico Vaticano II, l’Anno della Fede indetto da Papa Benedetto XVI e il Sinodo dei Vescovi sul tema della nuova evangelizzazione hanno orientato la scelta dei nostri vescovi in Svizzera che propongono di celebrare la Domenica dei Popoli con il seguente motto: Riscoprire e celebrare insieme la Fede. Fino a qualche decennio fa il tessuto familiare, sociale ed ecclesiale assicurava un cammino che portava la maggior parte delle persone a definirsi cristiane. Oggi invece lo scenario è profondamente cambiato: la nostra non è piu’ una società cristianizzata; viviamo in tempi contrassegnati da diversi ostacoli, da molte contraddizioni recate alla fede. Fede è fidarsi, dare fiducia, è per prima cosa una disposizione della persona, un’attitudine antropologica che ci consente di vivere “con” e “attraverso” l’altro. La difficoltà a credere non dipende forse anche dal clima di crescente sfiducia “negli altri”, nella situazione sociale ed economica, nel futuro stesso? E allora a ragion veduta, desidero manipolare il motto e ribaltarlo cosi’: “Insieme” per riscoprire e celebrare la fede. Insieme, perché la nostra è una fede di popolo; insieme, per combattere l’solamento, la frammentazione pastorale, la frantumazione degli sforzi; insieme, perché forse eseguiamo anche alla perfezione il personale spartito, ma i ritmi non si compongono nell’armonia del concerto. Insieme, parrocchie, missioni linguistiche, movimenti, associazioni di ispirazione cristiana per essere icona della Trinità in una Chiesa locale. “Insieme” esprime il modo sostanziale per “essere” popolo adunato nell’unità del Padre, del Figlio e dello Spirito Santo. Nel cielo tre persone uguali e distinte vivono cosi’ profondamente la comunione, da formare un solo Dio. Sulla terra una moltitudine di persone, uguali per dignità e distinte per lingua, cultura, nazionalità sono chiamate a vivere a vivere cosi’ intensamente la solidarietà, da formare un solo uomo, l’uomo nuovo, Gesu’ Cristo. Il mistero della SS. Trinità ci mette sotto accusa per le discriminazioni che procuriamo, per le disuguaglianze che assecondiamo, per le uniformità che benediciamo. Insieme, osando la comunione per fede e non per calcolo, riscopriremo la gioia e la bellezza di appartenere a Cristo Gesu’, l’uomo nuovo, 10 ritroveremo lo slancio apostolico per testimoniare e annunciare la vita buona evangelicamente vissuta, celebreremo pur nella diversità degli idiomi, dei riti, delle tradizioni il grande “mistero della fede” che ci fa Chiesa, che ci rende popolo, che ci invita a sederci all’unica mensa, che ci consente di alzarci e metterci in cammino. E’ più bello insieme, è un dono grande l’altra gente ! Don Carlo de Stasio ▀ Salutation en langue espagnole Descubrir y celebrar juntos la fe Queridos hermanos y hermanas: Cada año la Iglesia universal y este domingo la Iglesia en Suiza dedica un día especial a la reflexión sobre el fenómeno migratorio, realidad mundial, a fin de promover la sensibilización y la concientización entre la población, sobre los derechos humanos de las personas que por diversas circunstancias se ven obligadas a dejar su tierra y su familia, en busca de un futuro mejor. Celebrar es una dimensión propia de la vida de las personas humanas y uno de los momentos en que más se pueden expresar como tales. Las formas de hacerlo varían mucho de acuerdo a los ambientes y las culturas, pero hay una que tiene un sentido muy especial particularmente cuando estamos reunidos para la Eucaristia. La fiesta eucaristica es un tiempo que se dedica para celebrar un acontecimiento. Llega a todos los participantes sin distinción de nacionalidades. La fe en el Padre nos une. 11 Celebrar la fe es tener ese tiempo para el encuentro con el Señor de la vida y de la historia. Para hacer realidad el seguimiento de Jesús, no alcanza con "saber" mucho de él y de su Evangelio, es necesario "experimentar" su presencia y entrar en relación con su persona viva. La celebración de “ Día de los Pueblos” este domingo en Suiza es el tiempo privilegiado en que el Señor se hace presente para acompañar el caminar de los hombres y mujeres de paises diferentes. Celebrar el día del Señor junto con otras comunidades es un momento muy importante. Es cierto que el domingo como día de descanso semanal, como día de familia y de "recogimiento", como tiempo para desarrollar la cultura del encuentro y de la solidaridad y para dedicarse más especialmente a Dios, parece ser cosa del pasado. Quizás por eso mismo ha perdido su dimensión festiva y cristiana. Pero es preciso recuperarlo como día diferente, como ámbito para el encuentro de los cristianos de diferentes nacionalidades, como ocasión para celebrar la fiesta cristiana y humana de la familia que tiene fe y llenar de sentido el vacío que produce el ritmo enloquecedor de la vida moderna. A partir de la diversidad cultural de los emigrantes, con cantos, gestos y simbolos diferentes vivamos no solo esta jornada nacional de fraternizacion de los pueblos sino otras también que ayuden a que la celebración de la fe que nos han trasmitido nuestros padres en nuestros paises sea más histórica, más vivencial y más juvenil y que posibilite más efectivamente un real encuentro con ese Dios, que es el Padre de todos Los cristianos, firmes en la certeza de la fe, debemos demostrar que poniendo en primer lugar la dignidad de la persona humana con todas sus exigencias, los obstáculos creados por la injusticia, la incomprensión y los egoísmos, habrán de ceder. Los cristianos hemos de estar convencidos de que Dios, ha caminado, primero con el pueblo de Israel, migrante, durante 40 años en el desierto, y después en su Hijo querido, migrante con toda la humanidad, camina todavía hoy con los refugiados, los desplazados y los migrantes para realizar con ellos el proyecto de su amor: una humanidad nueva y reconciliada. Don Miguel Blanco ▀ 12 Salutation en langue portugaise “Juntos, descobrir e celebrar a Fé ” O papa Bento XVI decretou "um ano da fé" a partir de 11 de Outubro deste ano, que marcará o quinquagésimo aniversário do Concílio Vaticano II (1962/65). Diz o Santo Padre: "Precisamente para dar um impulso renovado à missão de toda a Igreja de conduzir o homem do deserto, onde frequentemente se encontra, para o lugar da vida, para a amizade com Cristo, que nos dá esta vida em plenitude, gostaria de anunciar que decidi decretar um ano da fé". "Será um momento de graça e de compromisso para uma conversão sempre mais integral a Deus, para reforçar a nossa fé e anunciar com alegria aos homens dos nossos tempos". O tema escolhido, “Juntos, descobrir e celebrar a Fé ” , convida-nos a descobrir a forma de celebrar e estimular laços de confiança entre nós, essencial para o nosso crescimento humano como Missões e Comunidades Linguísticas. Isso pode ser feito com a criação de espaços comuns de diálogo, partilhando nossas histórias, as nossas celebrações e festas. Precisamos partilhar juntos a alegria e a nossa fé. Este caminho ajudarnos-á, nos encontros de cada Comunidade , com a sua vida pastoral, a tornar-nos escolas de fraternidade, de oração e de conversão, em diálogo com a Palavra de Deus, na celebração da Eucaristia, no relacionamento humano e em nossa vida. Neste ano, a interpelação coloca-nos perante a alegria de sermos Comunidade, melhor dizendo, redescobrir essa alegria, olhando para a Igreja primitiva, onde todos aprofundavam, celebravam e viviam a sua Fé em comunidade. Hoje, ser pessoa é construir-se pessoa. Não nascemos acabados, feitos. Nascemos possibilitados, mas não realizados. Nesta dinâmica, no âmbito da fé, há momentos, acontecimentos e horizontes tão especialmente significativos que nós costumamos Celebrá-los. Assim, celebrar é conferir sentido à nossa história, estruturando-a com os 13 acontecimentos e experiências que celebramos, “conviver, partilhar, rezar e celebrar juntos a nossa fé”. Maria, que veneramos com “Amor” em todas as nossas Comunidades, nos infunda confiança no nosso empenho de vida familiar e comunitário, com o seu exemplo e amor descobriremos o sentido da unidade e celebração da Fé. P. Aloísio Araújo ▀ Salutation en langue croate Srstre i braćo u Kristu, dragi prijatelji! Getoizacija je loš put u krivome smjeru Svako ograničavanje čovjekove slobode, svako zatvaranje pojedinca u određene krugove i zajednice, bez obzira na razloge koji ih na to potiču ili sile, neprirodan je okvir za normalan život i razvoj krune Božjega stvaranja – razumnoga i slobodnoga čovjeka. Iako će se mnogi, pa i najokorjeliji promicatelji getoizacije svojih nacionalnih ili vjerničkih zajednica, načelno i javno, uglavnom složiti s ovom tvrdnjom, pomaci u stvarnome životu nisu ni izdaleka na razini uloženoga truda. Tu tvrdnju najzornije potkrijepljuju gotovo zanemarivi rezultati službenih ureda diljem Švicarske i Europe koji u taj projekt već desetljećima ulažu značajna materijalna sredstva i velike ljudske potencijale. O potrebi posvemašnjega otvaranja prema drugima i drukčijima, o suživotu i multikulturalnosti kao projektu i cilju koji zapravo i nema ozbiljnije alternative, neprestance se i govori i piše. No rezultata, onih koji bi barem donekle opravdali uloženo u taj projekt, još uvijek nema! Svjedoci smo, naime, kako i politički čelnici nekih velikih europskih zemalja, razočarani nesrazmjerom uloženoga i postignutoga, već javno govore o potpunomu slomu tog desetljetnog 'multikulti' projekta. Mnogi ljudi se u toj sve agresivnijoj poplavi suprostavljenih mišljenja, čiji autori svoja izvorna nadahnuća nerijetko crpe u osobnim svjetonazorskim 14 stajalištima, jednostavno ne snalaze. Ovdje pak valja veoma otvoreno reći da suživot s drugima, otvaranje i prihvaćanje drugih i drukčijih, zapravo nema alternative. Getoizacija je neosporno pogrješan izbor, stranputica koja nužno vodi u potpuno krivome smjeru. Crkva je mjesto susretanja jednakovrijednih U Kristovoj Crkvi ne smije biti vrijednijih i važnijih. Svaki njezin član je, bez obzira na podrijetlo, stupanj naobrazbe, boju očiju i kože, svoju povijesnu i uljudbenu prošlost, svoje političko uvjerenje i gospodarska načela, jednako vrijedan i dobrodošao. Ovakve i slične tvrdnje često čitamo i prigodice slušamo u najrazličitijim prigodama i od najrazličitijih crkvenih ljudi. Problem nastaje, međutim, kada s deklarativnoga treba prijeći na praktično – s teorijskoga na djelatno življenje toga načelnoga sadržaja. Cjelokupni integracijski proces u Crkvi ponajviše usporavaju pojedinci iz crkvenih struktura svojim neodmjerenim i štetnim izjavama. Ljudi ta nesuglasja između javno izgovorenoga i onoga što se u praksi zastupa i događa, lako uočavaju. To ih zbunjuje, obeshrabruje u integrcijskim iskoracima i vraća ponovno u njihova tradicijska geta. Takav način govora u ljudima budi razložan strah od nacionalne asimilacije, koju mnogi poistovjećuju sa zdravim oblikom kulturološke integracije. Dan ( nedjelja ) naroda – prava je ponuda u pravome smjeru Dan naroda iznimna je prigodna da Crkva u punoj zbilji i praksi pokaže svoju katoličku sastavnicu. Dobro pripremljena euharistijska slavlja jedinstvene su prigode za upoznavanje vjerskih i uljudbenih običaja drugih naroda - pogodno ozračje za zajedničko otkrivanje i življenje vjere, što je temeljni moto ovogodišnjih multietničkih euharistijskih slavlja. Okupljanja oko Gospodnjega stola, pa potom oko stolova pojednih nacionalnih skupina, posreduju ljudima nove spoznaje i iskustva o drugima koja se postupno, kao mali i dragocjeni kamenčići, ugrađuju u cjelokupni iskustveno-vjernički mozaik svakoga pojedinca stvarajući u njemu osjećaje posvemašnjosti i otvorenosti Crkve. Sve vas, sestre i braćo, svesrdno potičem da se u svojim konkretnim župnim zajednicama djelatno uključite u pripremu i slavljenje ovoga iznimnoga dana. P. Mico Pinjuh, nac. koordinator HKM u Šivarskoj ▀