FF - Portal Futebol Feminino em Portugal
Transcrição
FF - Portal Futebol Feminino em Portugal
FF Editorial D esvelouse a incógnita. O pasado día 18 o fútbol galego optou polo recambio, ou o que é o mesmo, o cambio do cambio. García Liñares foi derrotado nas urnas por Rafael Louzán poñendo fin a un breve e triste mandato de case catro anos. Breve, porque ocupou só unha única lexislatura, algo que non acontecía desde o mandato de Basilio Caramés (1988-92), (1988 triste porque ademais da gravidade na que pode ficar a institución centenaria se prospera a reclamación de AEGON por valor de 1.200.000 euros, máis do terzo do orzamento do actual exercicio da FGF, Liñares fixo perder as ilusións de moitos simpatizantes diante da súa actuación que acabou saíndose do sentido común, perdido en excesivas chanzas con aseguradoras, asinando o seu Gaiás particular antes da súa saída, comprometendo tamén aí a xestión do novo inquilino, Rafael Louzán, e obviando protocolos de actuación como acabaron denunciando algúns dos que estaban con el e que, aburridos do seu nefasto presidencialismo, preferiron deixar o barco antes doo estrepitoso naufraxio dun político polí local para quen o fútbol galego resultou resu ser un traxe que non soubo acomodar ao seu corpo por ficarlle grande. Hai quen di que o gran erro de Liñares foi do grupo de xente de confianza de quen se rodeou. Moitos dedos apuntan a Costas, a Garrido, a Pancho Pérez e á súa falta de dilixencia para par soltar o lastre de Diego Batalla na secretaría, quen acabou exasperando en Ferrol até ao colectivo arbitral galego logo do seu comportamento no campo de Caranza, ademais de ser implicado por algúns, con maior ou menor fortuna, nos erros administrativos que ue provocaron varias aliñacións indebidas de diferentes equipos galegos. Rafael Louzán recolle unha complicada herdanza da que, se consegue saír con ben da tempestade que recolle, a pouco máis que faga terá superado sobranceiramente o realizado polo seu predecesor. pr El ten outro xeito de facer política e esperemos que iso tamén lle sirva para saberse rodear axeitadamente. Carlos Castro Contidos Editorial ………………………..…. Érase unha vez 1999/00 .………….. Seleccións galegas e comarcais ...…. Polo mundo...…………………….... Máis perto ………………………….... Leti: loita, experiencia, temperanza, intensidade …………………...……. O mes en imaxes....………………… Paga a pena ser muller futbolista?..... Difícil xogar en España …………….. ….. A ver se sabes …..…...................... Club de amig@s da Revista FF….. Psicoloxía das lesións deportivas …... Así será o Mundial 2015…………… As competicións: Mundial 1991…… Resultados de decembro..….……… 2 3 5 8 10 12 17 18 21 22 23 24 26 27 29 FF Revista do fútbol feminino galego Director: Carlos Castro Pinhão Consello de redación: Carlos Castro Pinhão Óscar Losada Castro Manuel Julián Jiménez Josu Imanol Julián Fandiño Colaboracións: Mercé Barrientos Varela Antonio Noriega Domínguez Mabel Ramos Aguirre Foto capa: Revista FF Maquetación: Carlos Castro Pinhão Publicidade: María Isabel Pego Romalde Enderezo electrónico: [email protected] © Revista FF 2 FF Caldas, Sp. Lampón e Callobre tiñan como obxectivo pasalo ben, aprender e competir o mellor posible nesta fase inicial. A xornada inaugural, disputada o 22 e 23 de xaneiro, deixou unha sorpresa das grandes. O Callobre, que na pasada campaña perdera os catro partidos contra o Aguiño acumulando un global de 1-36, sorprendeu ás barbanzás para conseguir a súa primeira vitoria oficial por 3-4. As locais, que xogaban no campo da Guía, estragaron un penalti por mediación de Rosana, a quen adiviñou o disparo a meta do Callobre a pouco do remate. No duelo de estreantes, o Sp. Lampón, no campo da Charca, en Abanqueiro, vencía por 2-1 ao Caldas e as favoritas, Arousana, derrotaban en Faxilde ao Val do Ulla por 4-0. As vilagarciás non deixarían o liderado asumido na xornada inicial. Na segunda xornada o Sp. Lampón, que vencía en Callobre (1-3), sorprendía no segundo lugar cos mesmos puntos que as pupilas de Plácido Cortés. O Aguiño conseguía o primeiro triunfo vencendo no Val do Ulla e as favoritas vencían en Caldas por 0-4. Na terceira, o derbi do Barbanza saldouse con triunfo do Aguiño por 2-3 sobre o Sp. Lampón, o Arousana abonábase ao 4-0, desta contra o Callobre, e o Val do Ulla sumaba os seus primeiros tres puntos en Caldas (1-5). Na cuarta, o 1-4 do At. Arousana sobre o Sp. Lampón, unido ao triunfo de Aguiño contra o Caldas (3-1) e do Val do Ulla en Callobre (0-3), volvían a táboa máis recoñecible en canto aos prognósticos de saída, coas de Vilagarcía arriba, seguidas a tres puntos polo Aguiño, que sacaba outros tantos ao Val do Ulla e ao Sp. Lampón, o Callobre ía penúltimo coa vitoria sorprendente da xornada inicial, e o Caldas que só colleitaba derrotas. O partido que máis expectativas levantara no campionato xogouse en Vilagarcía para fechar a primeira volta. Un solitario gol de Cárol deu ao At. Arousana o triunfo e, practicamente, o campionato. O Caldas facía os primeiros puntos derrotando ao Callobre (4-3) e o Val do Ulla asumía a segunda posición tras golear ao Sp. Lampón por 7-2. Para non deixar dúbidas, as de Plácido Cortés venceron no campo do Val do Ulla por 2-4 para iniciar a segunda fase do torneo. O Aguiño enfiouse definitivamente no segundo lugar ao vingar, cunha goleada en Callobre (0-6) a derrota Érase unha vez 1999/00 Carlos Castro A Liga Galega vai experimentar unha pequena melloría na que vai ser a última campaña completa xogada no marco do século XX. Seis equipos, debido á incorporación do Sp. Lampón e do Caldas, van facer que mude o formato da competición a unha liga a dúas voltas, como é tradicional. O At. Arousana volveu recuperar a hexemonía facendo a segunda dobradiña da súa historia. De quince partidos oficiais xogados, tanto na Liga e na Copa, só deixou escapar un empate no campo do Aguiño no primeiro encontro do torneo por eliminatorias. Ademais, coa experiencia das últimas épocas en ter acudido á Donosti Cup, e algún torneo galo, afrontar o primeiro partido oficial alén das nosas fronteiras tampouco ía ser estraño para as amarelas. A súa estrea e única participación na Copa RFEF supúxolle coñecer que as derrotas tamén fan parte do fútbol. Iso si, o seu opoñente imposible foi o Nuestra Señora de Belén burgalés, que rematara a Liga como cuarto clasificado do grupo 2 da máxima categoría. A temporada foi enfeitada co único partido oficial de seleccións absolutas femininas celebrado en Galiza: o España-Francia, clasificatorio para a Eurocopa 2001, celebrado na Lomba. Desde o primeiro momento o cadro vilagarcián estaba disposto a facer ver que o do ano anterior fora anecdótico. Con Plácido Cortés no comando técnico, o cadro amarelo reforzárase con Rosi Pardal, acollida no equipo logo dos problemas que lle puña a FGF para xogar no cadete do Furia Ath. No equipo de Aguiño, que mantiña o eixo da dobradiña da campaña anterior, a principal novidade estaba no banco, pois Andrés Monteagudo substituía á inesquecible Matilde Alonso. O Val do Ulla quería probar o seu progreso, mentres que os outros tres participantes, 3 FF da primeira volta e o Caldas conseguía estar dúas xornadas puntuando ao igualar na casa do Sp. Lampón (1-1). A competición perdeu interese sabendo que o conxunto amarelo sería campión, o que lle daba o dereito a ascender e a participar na Copa RFEF. que lideraba a clasificación por diante de Suecia e da propia España. As hispanas deberían vencer non só ás galas, senón nón tamén a Suecia en territorio escandinavo e, entre medias, esperar que tanto francesas como suecas igualaran no confronto que dirimirían en Nimes. En definitiva, que a clasificación directa, como primeira de grupo, era pouco menos que unha quimera. O partido pa serviu, nos momentos previos, para homenaxear ao At. Arousana como campión da Liga Galega, feito polo que recibiu o trofeo acreditativo. Francia derrotou a España por 1-2. 1 As bleus foron claras dominadoras do partido tendo na bigoleadora, Stephanie Mugheret, á figura do partido. A francesa inaugurou o marcador no minuto 42. Ate ese instante, xa avisara en tres ocasións, contrarrestando a primeira ocasión do partido, acontecida aos sete s minutos e tendo como protagonista á española Yoli. Yol Na segunda parte a distancia entre as favoritas e o equipo de Ignacio Quereda agrandouse, sobre todo pola fortaleza física das visitantes. Mugheret fixo o 0-2 0 a falta de oito minutos para o remate, e Yoli Mateos volveu a meter a España no partido. partido A dianteira do Eibartarrak culminou con éxito un centro de Rosa Castillo no minuto 85. España tamén perdería en Suecia por 7-0 7 e acabaría loitando pola clasificación nunha nun eliminatoria imposible contra Dinamarca. Dinamar Cinco meses despois perdería 1-6 1 en Burgos e, no partido de volta xogado en Odense, as vermellas rematarían a súa participación na fase de clasificación volvendo a caer contra Dinamarca por 4-2. Por outro lado, continuara a competición extraoficial no Condado e o Baixo Miño, tanto na Liga como na Copa. O corolario da temporada marcouse para o campo de Lourambal, no Porriño, onde tamén foi xogada a final da segunda edición do torneo do K.O. O Lavadores de Vigo, o equipo que recollía a esencia deixada pola pol familia Ferradás desde finais dos sesenta e durante dúas décadas, impúxose ao Liréns, que parecía ter unha maldición no torneo, por 4-1. 4 O cadro olívico tiña no seu plantel a dúas campioas de España con Galiza, no 1984, como eran Aurora Feros e Pili Besada. A Copa FGF comezou ao rematar a Liga e, para repetir o final do torneo da regularidade, e a final da edición anterior, o sorteo xuntou na Primeira Eliminatoria aos dous grandes. As de Vilagarcía, sorprendidas na ida polo Aguiño, que igualou sen goles, non perdoou na volta, meténdose meté en semifinais cun apertado 2-3. 3. Tamén o Caldas superou o 2-00 en contra da ida, en Callobre, para virar o resultado na casa cun contundente 4-0. 4 Nas semifinais, as favoritas, Arousana e Val do Ulla derrotaron nos dous encontros ao Sp. Lampón e o Caldas, respectivamente. A final, celebrada no campo da Ran, en Curtis, só houbo unha cor, a amarela das da capital do Salnés. As de Plácido Cortés desquitábanse, con esa goleada, da primeira derrota da temporada, sufrida na casa uns días antes, na Copa RFEF, FEF, para a que se clasificaran como mellor equipo galego, e na que se emparellaron co primeiro divisionario, Nuestra SeñoSeño ra de Belén. O 0 0-2 da ida (foto) foi aumentado polas burgalesas, na volta cun claro 7-0. 7 As castelás acabarían cheche gando á final logoo de deixar eliminadas ás canarias do Rayco nas semifinais. No partido grande da competición caerían contra o Oiartzun por 3-0. A mellor noticia deuse coa confirmación do ascenso do At. Arousana. Galiza tería, coa entrada do século XXI, un equipo en categoría ría estatal. A temporada galega completouse un mes antes de todo isto. sto. O 21 de maio, no campo da Lomba, Lomb celebrouse o primeiro, e até a data o único, partido oficial entre seleccións absolutas femininas. Correspondía ao grupo 1 da fase de clasificación para a Eurocopa, cuxa fase final tería lugar ao ano seguinte en Alemaña. España afrontaba un imposible recibindo á favorita do grupo, Francia, 4 FF División no momento das grandes decisións nos partidos da División de Prata. Cal é o problema? Probablemente a falta dunha goleadora. O ano pasado, con varias destas rapazas que este ano repetiron merecidamente convocatoria, estaba Belén, acabada de saír dunha longa lesión, pero a killer do Villestro, este ano, xa está fóra de idade. Mirando en positivo, unha das aprendizaxes do combinado é ese tópico verdadeiro de que os equipos teñen que ter un equilibrio, e na galega sub’18 2014/15 faltou na hora de definir a sorte máxima do fútbol: o gol. Seleccións galegas e comarcais O último mes do ano acostuma a dar un pequeno repouso ás competicións regulares e deixar paso ao futuro, a esas xogadoras que apuntan un talento en cada comunidade e que conforman as súas seleccións sub’18 e sub’16. É a época do primeiro sector dos Campionatos de España. Tamén, desde a pasada temporada, é o momento sinalado pola FGF para que sexan xogadas as primeiras fases dos torneos sub’15 e sub’12 das seleccións comarcais, as que descobren as mellores futbolistas de cada unha das sete delegacións entre as que o noso ente federativo distribúe o territorio galego. No primeiro partido, unha derrota pola mínima contra Navarra, que representaba a posibilidade de prolongar as hipóteses clasificatorias até o segundo sector, acabou coa historia. No segundo, ante a poderosa Madrid, que viña de derrotar a Valencia nun partido ao límite, a frustración foi menor porque entraba nos prognósticos. Resultados e clasificación: Grupo A – Madrid Valencia – Madrid: 2-3 Navarra – Galicia: 1-0 Galicia – Madrid: 1-3 Valencia – Navarra: 4-0 Madrid: Do soño en sub’16 ao pesadelo en sub’18 Difícil imaxinar tanto contraste. Fracaso estrepitoso do combinado de Quin Balbuena e éxito incuestionable do de Manolo Petaca. Grupo B – Murcia Aragón – Murcia: 0-2 Asturias – Aragón: 4-1 Murcia – Asturias: 1-2 O torneo tivo lugar en Paracuellos do Xarama. Galiza, incorporada á chave A, estaba no único grupo de catro seleccións, debendo competir contra un óso tradicionalmente durísimo de roer, moito máis se xoga na casa, como é Madrid, e afortunadamente Navarra, unha comunidade en crise nos últimos anos. Probablemente máis complicado sería ter diante ás seleccións de Valencia, coa que tamén tivo que lidar Madrid. Grupo C – Cataluña Castela-León – Cataluña: 1-6 Estremadura – Castela-León: 1-1 Cataluña – Estremadura: 0-7 Grupo D – Castela-A Mancha A Rioxa – Castela-A Mancha: 1-4 Baleares – A Rioxa: 4-0 Castela-A Mancha – Baleares: 2-1 Sub’18: 2 partidos, 2 derrotas Grupo E – Andalucía País Vasco – Andalucía: 0-4 Canarias – País Vasco: 0-4 Andalucía – Canarias: 4-0 Chegaron dous días para que o seleccionado galego estragara todo o crédito deste ano. E o certo é que a selección, por nomes, no é mala. Aí está unha Mostra: Irina do Sárdoma, Alba do Bértola, Sheila e Pauleta de El Olivo, Ari do Villestro, Nerea e Gere do Orzán ou Ana, Sabela e Yanire do Friol. Todas elas futbolistas importantes, habituais nos seus equipos de Segunda 1. Cataluña, 6 (13-1); 2. Andalucía, 6 (8-0); 3. Asturias, Castela-A Mancha, 6 (6-2); 5. Madrid, 6 (63); 6. Valencia, 3 (6-3); 7. Baleares, 3 (5-2); 8. Murcia, 3 (3-2); 9. País Vasco, 3 (4-4); 10. Navarra, 3 (1-4); 11. Castela-León, 1 (2-7); 12. Estremadura, 1 (1-8); 5 FF 13. Galicia, 0 (1-4); 14. Aragón, 0 (1-6); 15. A Rioxa, 0 (1-8); 16. Canarias, 0 (0-8). Sárdoma B pero con minutos no primeiro equipo desde a pasada campaña ou Míriam Garabato (Tordoia), con máis de 800 minutos de adaptación á Primeira Galega. Galiza gañou os dous partidos pola mínima e demostrou que sabe xogar con outra cousa tan intanxible como importante ademais do balón, o tempo dos partidos. Posibilidades para entrar en semifinais: Ningunha. Resultados e clasificación: Grupo A – Madrid Valencia – Madrid: 0-1 Navarra – Galicia: 2-3 Galicia – Madrid: 1-0 Valencia – Navarra: 1-1 Grupo B – Murcia Aragón – Murcia: 1-4 Asturias – Aragón: 0-1 Murcia – Asturias: 0-4 Sub’16: 2 partidos, 2 vitorias Grupo C – Cataluña Castela-León – Cataluña: 0-2 Estremadura – Castela-León: 1-0 Cataluña – Estremadura: 2-0 Para compensar o anterior estaban as pequenas. Manolo Petaca podía montar unha festa ao manexar unha xeración que promete, un verdadeiro equipazo. Este combinado pode dar moitísimo que falar. Ten o que lle faltaba ao xuvenil, equilibrio, mantendo unha calidade brutal á que se une poderío físico atrás. Tamén, xogadoras que reparten o pastel na Primeira Galega, un equipo de carácter liderado, se ela quere, por Nuria Rábano (Milladoiro), con dúas grandes guardarredes, María Ameneiros (Orzán), altura, rigor e compromiso, e Carmen (Villestro), unha porteira de alta calidade xogando cos pés. O núcleo forte estaba na base da comarcal luguesa que gañou o campionato das comarcais da pasada campaña, ou o que é o mesmo, a os produtos do traballo de Óscar e Xoaquín na Milagrosa, cunha Lucía Sandar que podería ser a sheriff da retagarda, acompañada noutras liñas por María López e Paula Calvín. No centro unha María Calvar imperial, que leva xogados todos os minutos no que vai de campaña no Bértola da Segunda española. Xunto a ela, outra muller talentosa capaz de volver fácil o complicado, como é o caso da herculina Rosalía Muíño (Victoria), imprescindible no once titular que lidera o grupo primeiro da Segunda Galega, no que durante o que levamos de Liga, até o remate do 2014, sumaba 13 dianas. Pero non fican aí as importantes. Leti Santos, da revelación da Primeira Galega, Tordoia, con doce titularidades das trece posibles até decembro, é outro dos piares a ter en conta, e así unha tras outra, Clara do Monte Forte, que tivo un comezo de campaña cheo de efectividade marcando nos catro primeiros partidos de Liga, Lara Díaz que comezou a entrar no Friol na última parte do ano, Yuste, do Grupo D – Castela-A Mancha A Rioxa – Castela-A Mancha: 2-3 Baleares – A Rioxa: 0-3 Castela-A Mancha – Baleares: 0-0 Grupo E – Andalucía País Vasco – Andalucía: 1-1 Canarias – País Vasco: 1-1 Andalucía – Canarias: 1-0 1. Cataluña, 6 (4-0); 2. Galiza, 6 (4-2); 3. Castela-A Mancha, 4 (3-2); 4. Andalucía, 4 (2-1); 5. Asturias, 3 (4-1); 6.A Rioxa, 3 (5-3); 7. Madrid, 3 (1-1); 8. Murcia, 3 (4-5); 9. Estremadura, 3 (1-2); 10. Aragón, 3 (2-4); 11. País Vasco, 2 (2-2); 12. Navarra, 1 (3-4) 13. Canarias, (1-2); -. Valencia, 1 (1-2); 15. Baleares, 1 (0-3); 16. Castela-León, 0 (0-3). Posibilidades para entrar en semifinais: Moi altas. Comarcais sub’15 e sub’12 Por segunda temporada celébranse os campionatos comarcais nas categorías sub’15 e sub’12 organizadas pola FGF. O torneo sub’15 celebrou a primeira fase do grupo norte en Meicende, concretamente no Amancio Amaro, o primeiro día de novembro. A competición estivo marcada pola igualdade e pola irregularidade da 6 FF delegación lucense ao establecer unha convocatoria con menos de 18 xogadoras, o que lle permitía repartir máis tempo de xogo entre futbolistas de máis calidade que o resto. Ese pequeno plus serviulle para desbancar a Ferrol do segundo lugar da táboa. As luguesas igualaron os dous encontros, contra A Coruña, sen goles, e contra Ferrol, un a un. A selección que dominou o torneo foi a local que, ademais da devandita igualada, sumou un 3-0 contra Ferrol, que seguirá acusando a súa falta de adaptación nesta categoría pola carencia de equipos de fútbol 11 existente na delegación. Os semifinalistas do norte serán os mesmos que os da pasada campaña. Ao día seguinte, en Matogrande, tivo lugar o torneo do grupo sur, outro triangular, debido á nova ausencia de Ourense, no que Pontevedra deu a sorpresa. As do Lérez igualaron ás anfitrioas viguesas, nun partido sen goles, e conseguiron o primeiro lugar grazas á diferenza de goles pois venceron por 2-0 a Santiago, mentres que Vigo derrotara ás capitalinas por 2-1. Pontevedra (foto) dá un salto cualitativo logo que na pasada época, xogando na Xunqueira, perdera os dous partidos nesta categoría acabando cun global de goles de 0-7. derrotou por 5-0, e de Lugo, ao que se impuxo por 7-0. No partido intermedio, o que ía determinar o subcampión de grupo, Ferrol e Lugo igualaron sen goles, vencendo Lugo no desempate por penaltis. Esa circunstancia acabou motivando a confusión aínda non resolta, sobre quen será semifinalista. Mentres inicialmente a organización compostelá daba como segunda a Lugo e terceira a Ferrol, atendendo ao criterio do resultado dos penaltis, a FGF non definiu a cuestión. En boa lóxica, Ferrol debe ser quen acceda á fase final da competición debido a que o primeiro que conta en calquera competición, no caso de empates en liguillas deste tipo son, dependendo de se organiza FIFA ou se o fai UEFA, o resultado directo entre os empatados na táboa e, en primeiro ou segundo caso, a diferenza de goles, que é o que neste caso debe primar. Os resultados dos lanzamentos de penaltis en triangulares serven para establecer un criterio a maiores de desempate, que só se aplica cando os criterios habituais de desempate, incluído ás veces o do xogo limpo, e outras a idade media dos contendentes, beneficiándose ao menor, non conseguen resolver a paridade. No día 8, en Velle, celebrouse a competición no grupo Sur, curiosamente a máis neutral de todas pois non había equipo local. Ourense, outra vez, foi ao cómodo e en lugar de facer unha selección aproveitando a case trintena de xogadoras con ficha que existen na provincia, o que debería ser un toque de atención a Cachaldora, o delegado. Na vila ourensá, no medio dunha igualdade extrema, un gol separou as semifinais da eliminación. Santiago empatou contra Pontevedra e Vigo (foto) e o conxunto vigués accedeu ao primeiro lugar, eliminando a Pontevedra, logo do 1-0 que se deu entre os dous representantes da provincia pontevedresa. Como feito significativo, que non deixa de redundar no indicado anteriormente, en dous anos de competición, a única selección comarcal sub’15 que descoñece o sabor das semifinais é a de Ferrol, a delegación embutida nunha liga sénior de fútbol 8 que non leva máis que ao divertimento, algo tamén moi digno, pero que anula as posibilidades a xogadoras que queiran progresar neste deporte e que, no caso de que se produzan investimentos federativos, os mesmos acaban tendo resultados estériles Para comezos de decembro deixouse a competición sub’12 sobre a que a FGF aínda non publicou os semifinalistas, deixando reinar unha dúbida absurda en relación ao mini-torneo de Santiago. Na capital galega, e durante a mañá do día 7, no campo de Santa Isabel, desenvolveuse a competición no grupo Norte que, como na pasada edición, deixou á Coruña (foto) clasificada no primeiro lugar. A delegación herculina, que defende o título, mostrou unha gran superioridade sobre os combinados de Ferrol, a quen 7 FF errada”. Trátase de doce senadores republicanos e un demócrata que denunciaron á FIFA, apoiando a reivindicación das xogadoras de quereren xogar en campos de herba natural, ante o Tribunal de Dereitos Humanos de Ontario (Canadá), porr discriminación de xénero. Polo olo mundo Marta Turmo a St. Jones Jon Os prexuízos impiden o progreso do fútbol no Brasil A xogadora do San Gabriel e capitá da selección española sub’19 aceptou a beca da universidade de St. Jones, en Nova Iorque e incorporarase agora, entre outras razóns, para sentirse valorada como deportista. A futbolista, nunha entrevista concedida ao xornalista de Marca, David Menayo, afirma ser unha admiradora de Sergio Ramos e quere cumprir un día o seu soño de xogar nun futuro R. Madrid feminino. Foto: © RFEF. Videoclip promocional Mulier FCN Esa é a conclusión de Marta Vieira, a cinco veces considerada mellor xogadora do mundo, nunha entrevista concedida ao xornal Folha de São Paulo. "Aínda existe (o prexuízo) e comeza na casa. Os paiss non no aceptan que as rapazas xoguen. guen. Falta o incentivo familiar. See o houber, existiría unha maior mobilización ilización polo pol deporte", dixoo Marta, candidata de novo este ano ao título da mellor me futbolista outorgado pola FIFA. A futbolista criticou o sistema de competicións no Brasil polo reducidas que son as mesmas, e que abranguen na súa totalidade un período de tres meses no país, e suxeriu a presenza do fútbol como unha disciplina a desenvolver nas escolas para loitar contra o prexuízo. do No medio da crise do fútbol feminino navarro, o Mulier emerxeu como unha solución para unir a xogadoras que perdían a posibilidade de xogar logo da desaparición ou o descenso de equipos históricos da comunidade. Nacido antes do comezo da actual temporada, compite na categoría autonómica pero está apoiado polo Osasuna, que lle cede os campos de Taxonar para que poidan dan desenvolver dese a súa actividade. Dentro do plan promocional do club, e do fútbol feminino, acaban de presentar un videoclip coa canción “Somos”, interpretada polo novo grupo musical, See You, You e producido por Navarra Deportiva Producciones. FIFA presenta o seu programa de desenvolvemento para o fútbol feminino 2015/2018 O máximo organismo futbolístico presentou as liñas de actuación suxerido para o próximo cuadrienio que está suxeitado en dez principios fundamentais: 1. Desenvolvemento dun plan de crecemento en todas as federacións; 2. Igualdade de oportunidades para rapazas e mulleres tanto nos clubs, nos institutos e nos colexios; 3. Traballos sostibles encamiñados á profesionalización das competicións; 4. Desenvolvemento de promocións que consoliden á muller como un referente futbolístico; 5. Presenza de mulleres en distintos niveis do fútbol masculino; 6. Implicación de árbitras e futbolistas retiradas para que axuden a atopar vías de xestión e liderado; 7.. Aumento do ofertas para a saída de máis técnicas; 8. Inclusión da presenza de máis mulleres nas tomas de decisións dentro das directivas; 9. Desenvolvemento sobre a creación de estruturas encamiñadas a obxectivos concretos relacionados co fútbol feminino; feminino 10. Loita contra a discriminación da muller no deporte e na sociedade. O Senado dos Estados Unidos apoia ás mundialistas O Senado dos Estados Unidos envía trece cartas ao presidente da FIFA Joseph Blatter contra a discriminación de xénero urxíndolle a que modifica a decisión de que a próxima Copa do Mundo sexa xogada en campos de herba artificial,, “unha decisión miope e 8 FF o 2012 Avenida Wambach. No novo recoñecemento feito pola confederación de América do Norte, Centroamérica e o Caribe, a estadounidense superou á costarriqueña do Paris P Saint-Germain,, Shirley Cruz, segunda, e á mexicana do Merilappi Utd. finlandés, Verónica Charlyn Corral. O R. Madrid terá fútbol feminino Será a partir da próxima campaña cando a entidade branca abrirá a súa sección de fútbol feminino. Para iso xa conta cos servizos de Chus Tamurejo, atéé agora vinculada á Federación Balear. Tamurejo afirmou que quere que a imaxe do fútbol feminino fique ben asociada á cidade e que unha das primeiras actuacións será a de crear unha escola de fútbol aberta para que o R. Madrid sexa de todos e para todos, ademais demais de marcarse como obxectivos que os madrileños aumenten aínda máis a súa implicación co club e o ascenso do novo equipo de mulleres á Primeira División. Julia Simic, de Potsdam P a Wolfsburgo Foi nun abrir e fechar de ollos que os medios alemás anunciaron a cesión do contrato da futbolista teutona, Julia Simic co Turbine Postdam e a súa fichaxe, desde o primeiro de xaneiro do 2015 até o 2017, polo actual campión de Europa, o Wolfsburg. A centrocampista de Nuremberga, internacional en todas as categorías co mannschaft, agás a absoluta, militara anteriormente no Bayern de Múnich. Yoreli Rincón ao Torres A colombiana Yoreli Rincón xogará no Torres, da Serie A italiana, nas próximas tres temporadas. A futbolista, que con doce anos xa formou parte da selección sub’17 do país latino e que será unha das referencias na selección colombiana na próxima Copa do Mundo, volve a Europa dous anos despois que deixara o Malmö sueco, onde gañou a Liga do país nórdico. No 2014 xogou na W-League dos Estados Unidos defendendo o emblema do New Jersey Wildcats.. Con anterioridade, e logo de xogar inicialmente no Tolima e no Gol Star do seu país, tivo un pequeno peque periplo brasileiro militando no XV Piracicaba. Rincón foi elixida, no 2014, mellor xogadora de América do Sur. Brasil revalida Brasilia título en O torneo internacional máis importante que se celebra en América do Sur acaba de cumprir a súa quinta edición, segunda que é albergada no Mané Garrincha da capital brasileira. Alí, a selección brasileira sorprendeu aos Estados Unidos alzándose novamente co trofeo tras empatar nunha final sen goles contra as norteamericanas. O empate beneficiaba á canarinha logo de d liderar a primeira fase da competición tendo gañado os tres encontros (Arxentina, 4-0; Estados Unidos, 3-2; 2; e China, 4-1). 4 As favoritas estadounidenses entraron na final pola mellor diferenza de goles con China, contra quen igualaran (1-1) (1 na primeira xornada, rnada, e grazas á súa goleada contra Arxentina na terceira (7-0). 0). No partido polo terceiro e cuarto lugar, lugar celebrado entre as chinesas e as arxentinas, tamén houbo ausencia de goles, proclamándose terceiras as asiáticas, que na fase de grupo vencerán ás americanas ericanas por 6-0. 6 A norteamericana Cali Lloyd, con cinco goles, foi a mellor goleadora do evento, seguida pola súa compatriota, Christen Press, con catro. Abby Wambach, mellor da CONCACAF 2014 A futbolista estadounidense incrementa así a súa colección de recoñecementos individuais que encabeza o título de mellor futbolista do mundo 2012, ademais de ser elixida seis veces como mellor futbolista dos Estados Unidos, a Chuteira de Bronce e o Balón de Prata na Copa do Mundo de Alemaña 2011. Xunto a eles, outross máis locais e pintorescos como que o alcalde de Rochester, a súa cidade, designou que cada 20 de xuño sexa coñecido na vila como o Wambach Day ou que a rúa de entrada ao estadio da cidade, o Sahlen, sexa chamada desde 9 FF a xornada deportiva ampliouse con outro partido entre xogadoras do resto dos equipos da entidade aurinegra. Máis perto Cris (ACRD Boiro), rotura de tibia, peroné e ligamentos Último partido de novembro coa ACRD Boiro xogando contra o San Miguel na Pirucha. No minuto 7, nunha xogada fortuíta, a xogadora boirense, Cris, acaba no chan e o partido paralízase durante 25 minutos na espera da chegada dunha ambulancia. Lesión grave da futbolista do equipo visitante. Logo da súa exploración, as placas determinan a rotura da tibia, do peroné e dos ligamentos, sobre os que se lle realiza unha cirurxía inmediata. Catro días despois a xogadora recibía a alta e preparábase para un longo período de rehabilitación. Sárdoma e a Selección do Baixo Miño empatan en Tomiño Rafael Louzán Abal, novo presidente da FGF No pasado 18 de decembro tiveron lugar as eleccións á presidencia da FGF nas que resultou vencedor o presidente da Deputación de Pontevedra, que competía contra quen ostentaba o cargo, á vez que o de alcalde de Cerceda, José García Liñares. O fútbol galego optou por un novo troco, insatisfeito tras case catro anos de mandato do coruñés. Os 180 votos a prol de Louzán, contra os164 a favor de Liñares acabaron por refacer a paisaxe do fútbol galego segundo o criterio dos 350 asembleístas. En principio, parece que o fútbol feminino gozará dun maior respecto que o outorgado por García Liñares. Tamén benéfico foi o encontro de Tomiño, nunha data que está volvéndose apropiada para a participación da selección comarcal do Baixo Miño e na que se apoiaba ao banco de tampiñas, BANTA. Empate de mans abertas (5-5), no solidario e no deportivo, entre as baixomiñotas e o Sárdoma, salientando os dobretes de Sarita, para as celestes e de Natalia para as viguesas. O Erizana gaña o IV RacVil en Vilariño Finalmente, durante todo o día 28, na Ramallosa celebrouse o cuarto RacVil feminino. Os dous favoritos, Bértola e Erizana, dominaron pola mañá nos seus respectivos grupos para se encontraren en toda unha finalísima de Segunda estatal. As de Baiona desquitáronse da derrota nos penaltis na final do ano anterior, que fora contra o desaparecido El Olivo B, e derrotaron ás de Vilaboa cun único gol. O Boxing Day do Orzán O pasado día 28, nos campos da Torre, na Coruña, o Orzán organizou unha xornada solidaria de recollida de alimentos, roupa e xoguetes en beneficio das familias menos favorecidas da Coruña. O resultado foi un éxito, en opinión dos organizadores. A iniciativa, denominada oficialmente I Xornada Benéfica de Fútbol Feminino”, e coa lenda “Lo mejor es lo que viene”, tiña unha contraprestación para o público, poder asistir a un partido entre o conxunto da Segunda División española e o da Primeira Galega, que concluíu co triunfo do primeiro equipo por 3-0. Igualmente, 10 FF García, responsable da delegación. Convén non esquecer que unha das cousas polas que pasará á historia a xestión deste delegado foi por un comunicado excepcional e reaccionario contra o I Trofeo Irene González e a homenaxe que esta Revista fixo ás xogadoras do Chorima, ademais das dificultades que nos puxo para a celebración do FriolFriol Sárdoma o pasado 15 de agosto. Ao final, condicionámolo a entrar no rego go da lóxica, facendo esta homenaxe. Agora, salvo que Louzán nomee outro delegado, terá que demostrar que esta homenaxe é o comezo de algo substancioso e non só un xesto para a galería. Un erro da FGF elimina por unhas horas aoo Concello de Mos O Friol golea á selección de Ferrol O Peluquería Mixta Friol aproveitou o período vacacional para organizar un amigable contra a selección de Ferrol. O partido tivo lugar no campo da Reigosa e apenas serviu como treino debido deb a gran superioridade exercida exercid sobre o combinado branco e azul. O partido, que rematou 7-1, serviu a Geluco Villar para probar novas alternativas de xogo e manter activo ao equipo nunhas datas tan sinaladas como as do Nadal. Durante horas, o grupo segundo da Segunda Galega estivo a piques de vivir unha nova desfeita organizativa. Se non abondaban as retiradas, antes da primeira xornada, do San Roque Casablanca e do Arenteiro,, o grupo perdeu, por uns instantes, ao Concello de Mos. Despois de recuperar parte do tempo perdido, con dous partidos xogados en dous días (Tomiño, 9-1 9 - xda. 11; e Sárdoma, 0-11 - xda. 10), o conxunto de Suso, que está facendo uns enormes esforzos por sobrevivir nesta temporada, observou como no día despois dos Santos Inocentes, o nome do equipo era dispensado pensado da clasificación e da competición e as súas actas eran anuladas, sen opción a seren visualizadas, no sitio web da FGF. As rapazas do Montiño eran descualificadas alificadas por unha presunta segunda incomparecencia, debido a que, no ente federativo, non repararon aron que o partido contra o Tyde, da xornada sexta, anda á espera de data e, desde A Coruña, interpretárono como unha nova falta. Felizmente, o erro foi reparado a última hora do día e o cadro de Mos volveu ser reincorporado á Liga do grupo máis castigado polos períodos de intermitencia competicional de todo o fútbol galego. Curiosamente, as de Mos, que andan con puntos negativos na táboa por non se presentaren ao partido contra o Sp. San Mateo, lograron en Tomiño o seu primeiro gol oficial da campaña por medio de Sofía e están aproveitando o parón do Nadal para incorporar futbolistas que fagan máis competitivo o equipo cara á segunda volta, a Copa FGF da súa categoría e a nova Copa Deputación de Pontevedra. O Puentearnelas logra o seu primeiro triunfo O conxunto dirixido por Adrián Castro conseguiu a primeira vitoria da campaña logo de golear ao Dena, por 4-0, 4 nas Chans. Vanessa Méndez e María Rodríguez estableceron un resultado de 2-0 2 antes do descanso que duplicaron no segundo acto con outro par de dianas feitas por Romina Torres e Noelia Parracho cando o partido esmorecía. Lucía (San Miguel), Miguel) lesionada cando saía do traballo Baixa importante do San Miguel. Unha das súas futbolistas máis salientadas en cada partido,, Lucía Llorente, estará de baixa unhas cantas semanas logo de lesionarse cando saía do seu traballo o día 19 de decembro. A xogadora sentiu un bloqueo na súa perna esquerda, esquerda formándoselle unha bola detrás da perna que lle impide dobrala máis alá de 90 graos. Aínda recibirá os resultados da resonancia o día 22 de xaneiro. Homenaxe á S.D. O Val A delegación de Ferrol, querendo a reaccionar ante as denuncias feitas nos últimos números desta revista pola precariedade que existe no fútbol feminino nesta comarca, organizou un partido de homenaxe á S.D. O Val, por ser o único equipo desta zona competindo no fútbol 11. As valexas exas derrotaron a unha selección ferrolá nun acto no que estiveron presentes concelleiros de Narón e Mesa 11 FF o mesmo para eles que para min, a única excepción á hora de cambiarse e ducharse que era nun vestiario aparte, algo lóxico. Leti: loita, experiencia, temperanza, intensidade A saída natural dunha xogadora de Santiago era Val do Ulla ou Aguiño. Que fai que marches ao equipo do Barbanza? Daquela, eu xogaba a fútbol sala no Funeraria Apóstol e moitas das miñas compañeiras estaban a xogar no Aguiño ao mesmo tempo, iso foi o que me animou a que fora xogar para alá. A min sempre me gustou máis o fútbol que o fútbol sala, o que pasa que non tiña onde xogar unha vez que xa non puiden seguir cos rapaces. Entón, cando souben que elas tamén xogaban ao fútbol, falamos e decidín ir para alá. Ten unha das mellores pernas esquerdas do fútbol galego e, curiosamente, é unha das mellores futbolistas da nosa comunidade na banda dereita. Esa combinación permítelle que, a perna cambiada, o seu pase diagonal sexa letal. A súa traxectoria é rica en vivencias que lle dan unha madurez que traslada ao seu fútbol. Consciente do que quere, é capaz de saber dicir que non cando é preciso, e saber cando hai que dar un paso atrás para, despois, dar dous adiante. O acrónimo do seu nome é o que dicimos no título. A súa loita é constante e está baseada no compromiso da palabra, a súa experiencia aporta ao Villestro a madurez necesaria para saber aplicar a temperanza cando o partido o precisa. Ademais, o seu xogo nunca deixa de ser intenso. Leticia Carballal Míguez vive unha segunda ilusión na Barrosa e a Barrosa deleitase co seu xogo intelixente cada quince días. No 2005/06 estréaste na Segunda División e ese ano de Aguiño catapúltate á máxima categoría. Que lembranzas tes? Que lembranzas? Recordo que sempre ía a xogar con moitas ganas e ilusión ... Daba igual que estivera cansa, que tivera exame o luns ... o que fose. Era tamén unha das máis pequenas, sempre estiven rodeada de xente máis maior ca min. Daquela, as que eramos de Santiago, xa adestrabamos na nosa cidade a fútbol sala, a Aguiño só íamos a xogar. Había veces que compaxinar as dúas cousas era complicado, por temas de horarios de partidos, se eran na casa ou fóra, pero aínda así sempre faciamos o posible para abranguer todo. Lembro terminar moitas veces de xogar co Funeraria en Santiago ás oito da tarde, e estar o autobús esperando para arrancar para León, chegar alá ás tres da madrugada e saír o domingo a xogar. Cando ti chegas a Aguiño, Vero marcha a Zaragoza. Tivo moito que ver para que, no ano seguinte, ti marcharas tamén á capital aragonesa? Por suposto que tivo a súa influencia. Sempre o pensarei e direi. Se Vero non falase de min alá, ao mellor non tería vivido todo o que vivín, nin tería chegado a onde cheguei. Ou si? Quen sabe, pero si penso que foi un factor importante. Foi fácil a adaptación? Si. A verdade é que eu son unha persoa que me adapto con bastante facilidade a calquera situación. Sendo menor de idade, irme a outra cidade, a case mil quilómetros de distancia, lonxe de todo o que xa tiña aquí, non me supuxo nada. Cando recibín a noticia non me entrou a menor dúbida, sabía que iso podería abrirme moitas portas. Ademais, soa, soa, tampouco ía. Charo e Vero estarían alí tamén. Como era a vida dunha futbolista en equipos mixtos de base hai dez anos? Xogar cos rapaces era a opción que había, polo tanto, sempre rodeada deles, aínda que a máis mimada tamén, polo menos no meu caso. Nunca tiven ningún tipo de problema e sempre fun ben recibida, sempre me apoiaron moito e sentinme moi querida. O trato era Que xogadoras importantes había no equipo? 12 FF Aparte de Vero estaban as brasileiras Emily Lima e a porteira Andreia Suntaque. Tamén Silvia Meseguer e no primeiro ano ficharan a Vero Navarro, do F.C. Barcelona e Silvia Monge, do Levante. Estás tres anos nun equipo en continua progresión. Na primeira temporada competides por salvar a categoría e cumprides o obxectivo ficando un lugar por riba do descenso, sacando catro puntos ao Lagunak. O certo é que non foi unha temporada fácil, máis ben un pouco angustiosa. Con todo ese sufrimento, quedo co mellor dela, co máis satisfactorio. Foi no último partido da temporada, en Oviedo. Estabamos xogándonos o descenso e faltando uns minutos para o final un gol de Vero, nunha falta lateral, deunos a salvación. Esa sensación de alegría é algo que non esquecerei na vida. Tiveches que subir moito o nivel para conseguir facerte cun posto de titular? Para facerme cun posto de titular non, pero si noutros aspectos como o nivel de esixencia e disciplina, que eran máis altos. O primeiro ano xoguei sen ningún tipo de problema. No segundo, co cambio de adestrador, as cousas si variaron. Vamos nese segundo ano. O Transporte Alcaine galeguízase máis coa fichaxe de Joana Montouto. Mandabades moito naquel equipo? A fichaxe de Joana foi importante para o equipo. A súa velocidade e o seu instinto cara ao gol aportoulle un punto de calidade ao equipo. Con ela xa eramos catro galegas, pero o que se di mandar, mandar ... Creo que nun equipo quen manda é o adestrador, aínda que se pode dicir que sempre hai un peso pesado, ou que algunhas xogadoras teñen máis relevancia que outras. Neste caso pódese dicir que si eramos importantes, e que Vero sempre foi unha xogadora clave. Na segunda ficades no medio da táboa a un punto do emerxente At. Madrid. Nico Pedraza marcha e ponse ao mando do equipo Alberto Berna. Con iso e algunha fichaxe, como a de Julia Vera e Mariela Coronel no ataque, a incorporación de Charo tras a súa lesión, e Vicky Belmonte na defensa, o equipo mellora notablemente para non pasar atrancos. Respecto a min, non podo dicir que sexa o mellor ano. Comezo a xogar bastante menos por decisións técnicas que non comparto, pero a pesar de todo en ningún momento baixei os brazos. A miña relación persoal con Berna era excelente, pero deportivamente falando creo que non foi xusto comigo. Como pasastes aquela etapa? A miña etapa en Zaragoza é algo no que penso e me gusta recordar. Foron tres anos importantes na miña vida nos que non só medrei a nivel deportivo, senón tamén persoal. Estar fóra da túa casa e coa idade que tiña faiche ver as cousas doutra maneira e axúdache a madurar moito. Só dependes de ti aínda que teñas xente ao teu arredor que se preocupe por ti e que che axude. Daquela eu estaba estudando, rematei o Bacharelato e despois fixen un Ciclo Superior de Educación Infantil. Polas mañás ía a clase, polas tardes facía o que tiña que facer e, despois, a adestrar. O día que non adestraba, e cando podía, gustábame aproveitalo saíndo por aí coas amigas, o que faría calquera rapaza da miña idade, sempre sendo responsable coas miñas obrigas. Eu son unha persoa moi sociable e non me gusta aferrarme a un único grupo, gústame coñecer xente e falar con todo o mundo, así foi que me relacionaba tanto con xente do fútbol como de fóra. Cando veu Joana eu compartía piso con outras compañeiras, viámonos nos adestramentos, ás veces saiamos xuntas pero cada unha tiña as súas cousas. Nesa campaña, no Nadal do 2008, Pili Neira convócate para o Galiza-Cataluña en Balaídos. Gustouche estar na irmandiña? Claro que me gustou, é outra das experiencias que non esqueces. Xogar un partido nun estadio dun equipo de primeira división, na túa terra e ca túa selección era incrible. A sensación de saber que ías xogar alí, cambiarte naqueles vestiarios, saír a xogar e ver todas aquelas bancadas aínda que non estivesen cheas … Só iso xa impresionaba. E aínda por riba que fose televisado. Ves necesarios máis partidos da selección absoluta galega? Por que? A verdade, penso que é un tema que está un pouco descoidado. Creo que en Galicia nunca se lle deu a importancia que se debería, a diferenza doutras comunidades. A preparación dos partidos creo que é 13 FF importante, e tres ou catro días non son suficientes, así como tampouco un só partido ao ano. deixar as nosas cousas, e logo saímos ao campo a pisar o terreo de xogo. Sacamos algunha que outra foto para o recordo e volvemos para dentro. Os vestiarios eran diferentes dos que acostumabamos frecuentar. Cada unha de nós púxose no sitio dun xogador do Real Zaragoza, xa que cada sitio tiña o nome dun deles. Cambiámonos e Alberto Berna deu a charla. Unha charla na que non había moito que dicir. Conseguíramos os nosos obxectivos e só quedaba saír ao campo a demostralo e facer as cousas o mellor posible. Eu sabía que non sería titular, ou que quizás non chegase a xogar un minuto, pero a miña motivación era a mesma que a de calquera das miñas compañeiras. E chegou o momento de saír ó campo. Nervios,tensión, palabras de ánimo ... só faltaba disputar o partido. Había unha grada lateral chea de xente. Comezou o encontro e, por riba, adiantándonos no marcador. Pero empatáronnos, e, a partir de aí as esperanzas foron cada vez menos, xa que Adriana Martín encargouse de meter catro goles e sentenciar o partido. Recordo estar no banco coa impotencia de non poder estar loitando. Cando saín, fíxeno con todas as miñas ganas aínda que pouco se podía facer. Creo recordar ter unha ocasión no segundo pau. Non cheguei, ou cheguei e o balón deu no pau, pero nada máis. Despois, Adriana sentenciou o partido. O título foi para o Espanyol, pero aínda así estabamos moi orgullosas de chegar onde o fixemos. Conseguíramos algo histórico para club e para nós mesmas tamén. Último ano en Aragón: marchan Vero e Joana ao Espanyol pero o equipo marca rexistros históricos cun espectacular quinto lugar. O equipo pasou de contar con catro galegas a portuguesizarse con Ana Borges, Edite Fernandes e Cláudia Neto. Foron determinantes para dar o salto de calidade? Penso que si. Tanto Ana, como Edite, como Cláudia, son xogadoras que fixeron crecer ao equipo. Ana tiña unha velocidade case insuperable, Edite, experiencia, rapidez e gol, e Cláudia unha calidade co balón como poucas. E ademais, chegades á final da Copa eliminando ao At. Madrid e ao Barcelona. Como foron aquelas eliminatorias? Foron partidos de moitos nervios e tensión. Gañarlle a calquera destes dous equipos era un logro, pero se aínda por riba iso facía que nos clasificáramos para unha final da Copa da Raíña ... imaxinade! Despois do éxito marchas ao Sp. Huelva. Acabárase o teu ciclo en Zaragoza? Así é, o meu ciclo en Zaragoza chegara ó seu final, e non por decisión propia. Seguindo un pouco as estatísticas do equipo, non era unha xogadora con moitos minutos e aínda por riba supoñíalle un gasto ao club por ser de fóra, entón tomaron a decisión de non seguir contando comigo. Si, a final. Fronte o Espanyol, na Romareda, diante de 8.000 persoas. Foi o partido máis importante da túa vida? Si, sen dúbida, aínda que apenas xogara. Situación similar á de Balaídos pero nada que ver. Non é comparable un partido amigable cunha final, e non unha final calquera, senón unha final da Copa da Raíña. En Huelva vives a reestruturación da Superliga que pasa a ter tres grupos e dúas fases. Preferías a Liga de todos contra todos ou ese novo formato? Prefería a Liga de todos contra todos, aínda que todo ten a súa parte positiva. Por exemplo, na primeira fase os desprazamentos non eran demasiado longos, pois só nos moviamos por Andalucía e Madrid, que estaba a tres horas. Como se vive unha situación desas? Era a primeira vez na historia que un club aragonés de fútbol feminino chegaba a unha final da Copa da Raíña, e para a cidade foi un acontecemento importante, tanto que o Concello decidiu organizar o partido. Os días previos lémbroos con esa ansia de que chegara a gran data. Estabamos todas máis que contentas e orgullosas polo logrado. A verdade é que non sei como expresalo. Sentíame importante, sentíame futbolista. Estaba a piques de vivir unha experiencia inesquecible e única, que só unhas poucas xogadoras poden contalo. Chegamos á Romareda, entramos nos vestiarios a Nesa primeira edición as derrotas en Torrejón e, sobre todo, a de Sevilla, marcaron a diferenza para que non vos meterades no grupo das mellores. Está claro que se non perderamos contra o Torrejón e o Sevilla, que eran equipos máis accesibles a priori que o Rayo ou At. Madrid, seguramente teriámonos metido 14 FF nese grupo dos mellores, pero as derrotas existen. Non sempre se gaña, a veces fas un mal partido, tes erros e as cousas non saen como se quere. Aí perdes puntos importantes que logo se botan en falta. con todo o traballo que teño, xa case non podo ir practicamente. E despois, viaxar as fins de semana que teñas que xogar fora, ou non poder estar un sábado coa túa xente despois dunha semana de traballo porque o domingo tes un partido e tes que descansar, fíxome reformular o do fútbol. Pero por outra parte, moitas veces aínda que non teña ganas, o feito de gañar un partido, de marcar un gol, de que te valoren, de que te animen ... fanme esquecer todas esas cousas negativas que podo ver. Era imposible loitar contra o poder do Rayo e do At. Madrid? Difícil e complicado si, imposible non. Non hai nada imposible, e menos porque nun partido todo pode acontecer. Facedes unha temporada aceptable, pois vos clasificades para a Copa. No Sporting retomei a titularidade e volvín a competir de novo. Na nosa casa era difícil que nos gañaran, pois o noso campo era bastante pequeno e aos equipos custáballes levar a cabo o seu xogo naquelas dimensións, sobre todo aos grandes, como o Rayo ou o Athletic de Bilbao, por exemplo. E o mesmo pasábanos a nós cando tocaba xogar nun campo de máis dimensións que o noso. Eramos un equipo bastante competitivo. Co At. Madrid sempre tivemos moita rivalidade. Cada partido contra elas era para nós unha guerra que había que gañar. E tanto porque, se non na Primeira, acabaches en Segunda co Compostela. Por certo, unha pena a desaparición, non? Ollándoo desde o vestiario, e desde a túa madurez, cales foron as claves para a desaparición do Compostela? A directiva do Compostela comezou un proxecto feminino o primeiro ano en Segunda Nacional con moito entusiasmo e dedicación, fichando a xente e tratando de facer un equipo competitivo. Pero pouco a pouco as cousas foron cambiando. Centráronse máis no masculino, descoidando quizás o feminino. Prometeron cousas que a día de hoxe, case dous anos despois, aínda non cumpriron, pero non só comigo, senón con algunha compañeira máis. Se non podes comprometerte en algo, non o fagas. Porque eu tamén puiden deixar o equipo na metade da temporada, e non o fixen, foran as cousas ben ou mal. Para min, a palabra e o compromiso son moi importantes e se te comprometes en algo, debes cumprir. A clave foi moi sinxela, xa non lles interesaba ter un equipo feminino. No segundo ano coas sportinguistas hai un momento no que pensas en deixalo e, cando remata a Liga, volves a Santiago. Que pasou? Certas situacións no grupo e a forma de ser da maioría da xente de alí fixeron que xa non me sentira a gusto, polo que formulei a posibilidade de volver a casa. Pero se algo aprendín é que si empezas algo debes rematalo. Por esa razón esperei a terminar a Liga para volver. Incorpóraste ao proxecto do Pedras e logo do Compostela. Pero a túa idea da vida era moi diferente de cando marcharas a Zaragoza. Xa pensabas en algo máis que fútbol? Si, claro. O certo é que a ilusión xa non era a mesma. Despois de todas as experiencias, cinco anos despois, para min xa non era o mesmo. Volvín con outras expectativas na miña vida e a mentalidade era diferente. Na Primeira División xa non ía xogar, primeiro porque se volvín non ía marcharme de novo, aínda que fose a Vigo, e segundo porque xa non me apetecía. O que quería era ter o meu traballo e pasalo un pouco ben. O fútbol, queiras ou non, limítate en moitos aspectos. Por exemplo, eu teño un traballo a xornada partida e, sinceramente, o que menos me apetece, sobre todo en inverno, despois de estar todo o día traballando, é ir a adestrar ata as once da noite a pasar frío e mollarme. En plena campaña de Nadal, O Villestro é o mellor lugar para volver a ilusionarse co fútbol? Non sei se é o mellor ou o peor lugar, o que si sei e que é a decisión correcta. É un equipo que parte da base da humildade, o que penso que lle falta a moitos. É un club que si se compromete a algo, o cumpre. Un grupo humano exemplar, o que fai que te sintas a gusto. Chegado un punto, aprendes a valorar moito máis estes pequenos aspectos que unha cantidade económica, por exemplo. 15 FF E con esa filosofía fan un gran equipo. Malia todo, en que foi mellor que vós o Orzán da pasada temporada para que gañara o título na Primeira Galega? O título na primeira galega foi para o Villestro, tanto o de Liga como o de Copa. Fomos máis regulares que o resto, acadando o primeiro posto e elas o terceiro. O que nos gañou o Orzán foi o ascenso. Fomos líderes gran parte da competición pero as ausencias por lesión dalgunhas xogadoras na parte final foron clave para o equipo. Ángela coa grave lesión do cruzado, María Roibás cunha escordadura de xeonllo e Yaiza, que estivo ausente por estudos en Madrid. Dúas infantís tiveron que completar as convocatorias. No derradeiro partido entre os dous clubs, onde a nosa vitoria ou o empate dábanos o ascenso, elas estiveron mellor e o conseguiron. De Andrés Monteagudo (Aguiño, 2005) a Chivi (Villestro, 2014). Quen influíu máis en ti e en que cousas? Penso que sempre podes aprender algo de cada persoa. Unhas poderán aportarche máis ou menos cousas, no ámbito deportivo ou no persoal, pero sempre se saca algo. De Berna podo dicir que aprendín o valor do sacrificio e a disciplina. Dous conceptos fundamentais que unha xogadora debe ter presentes en todo momento. Pero valorando a cada un deles, o que máis influíu e me aportou nos dous ámbitos, e non por ser o último, é Chivi. No momento que estaba a piques de deixar de xogar, el foi quen me incentivou a seguir. Penso que un adestrador non só ten que saber de fútbol, hai outros moitos aspectos importantes que diferencian un adestrador dun bo adestrador. Sen ir máis lonxe, a maneira de transmitir as cousas ás xogadoras, por exemplo. A preocupación, a atención, o trato... Chivi devolveume esa confianza en min mesma e valoroume como xogadora. Faime sentir importante dentro do grupo aínda que ás veces teñamos os nosos encontróns (risas). Deportivamente falando é unha persoa competitiva, ambiciosa, que esixe, que anima, que confía ... e persoalmente poucas cousas malas podo dicir del. A verdade, máis ben todo o contrario. É unha persoa sempre disposta a axudar, e que de algo negativo sempre che fai ver o lado positivo. Este ano sodes a revelación. Se antes falabamos de claves de non gañar a fase de ascenso, cales son as deste éxito? O Villestro, como xa dixen anteriormente, é un equipo humilde, e xa hai uns anos que está a traballar moi ben. Neste ano xúntanse varias cousas, a compenetración dun gran plantel, as novas fichaxes e o bo corpo técnico. Temos un equipo moi competitivo capaz de gañar a calquera. É un soño que este equipo xogue a fase de ascenso esta temporada? A experiencia da Superliga eu xa a vivín, pero unha fase de ascenso a ela é algo que aínda non. Por ese motivo, e por ser co Villestro, faríame moita ilusión que este ano, e sendo o primeiro en Nacional, fora posible. Vero, Vane Hermida, Míriam Domínguez, Charo, Mari Paz, Natalia de Francisco, Sarita, Joana, ti, todas cun pasado na Superliga e case todas en activo. Por que non hai un equipo competitivo galego na Primeira División? Creo que un pouquiño a culpa é de todos. Os clubs aínda seguen apostando polo fútbol feminino a medias. Poucos teñen un bo proxecto deportivo, un equipo competitivo en Nacional coas súas respectivas categorías inferiores. E as xogadoras teremos parte de culpa tamén. Xogadoras que hai seis anos destacaban nos seus equipos, seguen facéndoo pero noutros clubs, o que para os adestradores supoño que tamén é un problema. Se o equipo subira a Primeira, volverías á máxima categoría? Pola miña mentalidade de agora mesmo diría que non, pero tamén é certo que me tería que ver na situación e quen sabe? Todo é posible. 16 FF O mes en imaxes Campionato Galego de Seleccións Territoriais sub’12. Grupo Norte. Xda. 1. 07/12/2014. A Coruña-Ferrol: 5-0. © Revista do Fútbol Feminino Galego. 2ª División. Xda. 11. 07/12/2014. VillestroBértola: 3-1 © Revista do Fútbol Feminino Galego Campionado de España sub’18. 1ª Fase. Xda. 1. 20/12/2014. Navarra-Galiza: 1-0. © A.D. Cult. Monte Forte. 17 FF los seguimos teniendo. Los de difusión, de patrocinio, de ayudas por parte de los estamentos del Gobierno los seguimos teniendo. Hay jugadoras de la selección que llevan cobrando 25-27 euros diarios desde hace 25 años. ¡Cuánto te tiene que gustar este trabajo! Ela fala de traballo…e tamén di: “¡Necesitamos leyes que se cumplan!”. Tras esta alusión á legalidade está unha situación insostible entrado xa o século XXI e nun país membro da Unión Europea. Paga a pena ser muller futbolista? O artigo 24 do Real Decreto 1835/91 que regulou en España a creación de Federacións Deportivas, desenvolvendo a Lei 10/90 do Deporte, incorporaba unha previsión para que só puidera organizarse unha competición profesional por modalidade deportiva e xénero. Deste xeito, por exemplo, a Liga de Fútbol Profesional quedou restrinxida ao xénero masculino e impediuse a integración das mulleres nas ligas profesionais xa existentes. Estableceuse, de facto, unha segregación por xéneros. Mercé Barrientos Varela Mercé Barrientos é unha muller cento por cento do deporte. A súa disciplina é o taekuondo, presidindo durante tres lexislaturas a federación galega, á que se afiliara anos antes como deportista para, posteriormente, prolongar o vínculo como técnica e como árbitra. Durante o seu mandado, este deporte pasou os momentos de maior esplendor en Galiza. Ocupar máis dunha década a cadeira presidencial do taekuondo galego serviulle tamén para ver o deporte doutro xeito. Comprometida ao máximo coa integración total da muller na sociedade e, particularmente, na práctica deportiva, a calidade da súa xestión fixo que fose recoñecida como mellor dirixente deportiva galega do ano 2013. Hai uns meses, aproveitando un encontro coa europarlamentaria Izaskun Bilbao, trasladoulle unhas inquedanzas sobre o status profesional das deportistas en España que acabou, á súa vez, nunha batería de preguntas á Comisión Europea. Por toda esa bagaxe, pareceunos que Mercé Barrientos é quen de aportar unha visión sólida e profunda sobre o profesionalismo no fútbol feminino español e, con certeza, non nos defraudou. Revista do Fútbol Feminino Galego* Na actualidade hai 40.885 licenzas femininas na Real Federación Española de Fútbol (RFEF).Case a totalidade atoparán trabas para acadar o estatus de profesionais. A licenza Profesional Feminina (PRF) estableceuse no 2009, despois dunha campaña reivindicativa de xogadoras, clubs, medios de comunicación e entidades, que puxeron sobre o tapete a discriminación de que para as mulleres non existira licenza profesional. Polo momento só a acadaron 31 mulleres españolas (o 0´07%), maioritariamente entre as futbolistas da Real Sociedad e o Athletic de Bilbao. O resto das xogadoras, formalmente, non son profesionais e as súas retribucións e estatuto laboral dependen da vontade dos clubs que as contratan. A Real Federación Española de Fútbol (RFEF), a entidade competente para outorgar as licenzas, organizadora da Primeira e a Segunda División Feminina, non considera necesario homologar as futbolistas de xénero feminino cos profesionais da liga masculina, pois entende que estas futbolistas xogan pero non traballan. Así o defende Vicente Temprado, presidente da Federación Madrileña de Fútbol quen sostén que “El fútbol feminino no está a la altura para hacerlo profesional... No pasa nada si no pueden ser futbolistas. Siempre pueden ser abogados, médicos…la vida no se acaba”. Hai que destacar que quen así fala é tamén presidente do Comité Nacional de Fútbol Feminino! Laura Torvisco (foto páxina), adestradora do Rayo Vallecano, única adestradora feminina da Primeira División de Fútbol, respondía: “…Esta liga que jugamos, yo ya la jugué. Los problemas que teníamos para viajar los seguimos teniendo. Los económicos A realidade contradí a postura da RFEF: os clubs precisan xogadoras con dedicación profesional, que poidan adestrar dúas sesións diarias, para ser competitivas. Moitas futbolistas reciben 18 FF compensacións polo seu traballo e na Primeira División, a antiga Superliga, hai equipos que incluso ficharon futbolistas estranxeiras de elite, (agora que xa se superou o affaire Milene Domingues, a quen regulamentos federativos impediron ata o 2004 xogar competicións oficiais co seu club, o Rayo Vallecano, por ser estranxeira! Nese tempo non existía problema para fichar –entre outros moitos estranxeiros- ao seu marido, Ronaldo). Suecia, Rusia, Estados Unidos ou Alemaña. Non é unha cuestión de salarios, senón de dereitos. A falta de recoñecemento á dedicación profesional das xogadoras poderíase resolver no caso dunha reclamación laboral facendo referencia ao art. 1, pto 2 do RD 1006/85, de 26 de xuño, polo que se regula a relación laboral especial dos deportistas profesionais. Nel establécese que “son deportistas profesionales quienes, en virtud de una relación establecida con carácter regular, se dediquen voluntariamente a la práctica del deporte por cuenta y dentro del ámbito de organización y dirección de un club o entidad deportiva a cambio de una retribución”. Pero isto supón necesariamente unha demanda na maxistratura, abonar as taxas xudiciais fixadas polo goberno, ter a capacidade para demostrar tanto a relación deportiva como as remuneracións percibidas e asumir, posiblemente, consecuencias indesexadas inherentes á reclamación. E todo sen o respaldo dun sindicato de xogadores ou da Asociación de Futbolistas Españoles, que tamén está restrinxida ao xénero masculino e, polo momento, non parece ter amosado interese en apoiar as reivindicacións das súas colegas. O misterio é entón, como fan os clubs para manter a actividade e fichar boas profesionais se só 31 futbolistas teñen a licenza PRF? A solución está na ilegalidade tolerada: contratos simulados como monitoras, animadoras, telefonistas; pagos en negro ou en forma de dietas; pagos de desprazamentos a tanto alzado, realizados ou non, etc. Estas son na actualidade as formas máis habituais de establecer as relacións contractuais entre os clubs e as súas xogadoras. O segundo misterio é que, nesta época na que calquera cidadán percibe a presión da Axencia Tributaria, esta aínda non detectara ningún problema na documentación fiscal dos clubs … Hai que dicir que os do fútbol masculino adebedan 479´8 millóns, sen consecuencias por agora. A Lei 10/90 e o RD 1835/91, de 20 de decembro, de Federacións Deportivas Españolas deixaron ás mulleres nun limbo de alegalidade ao abeiro de regulamentos da entidade (RFEF) á que a propia administración lle confire a competencia delegada -en exclusiva!- de “regular, organizar e promover” este deporte. Así, con este marco xurídico que serve de coartada, valídase o abuso de feito e dereito ante a impotencia de clubs e xogadoras, que acaban someténdose a condicións desiguais e discriminatorias se queren seguir xogando ao fútbol. As futbolistas profesionais españolas (entendendo que o son todas as que xogan nun club e perciben por iso unha remuneración) atópanse totalmente desprotexidas en ámbitos tales como o cumprimento das cláusulas contractuais; o dereito as baixas laborais por doenza ou lesión; a cobertura en caso de incapacidade temporal ou permanente para a súa profesión; as baixas por unha posible maternidade, o dereito a percibir o subsidio de desemprego ao cesar nos seus contratos, etc. Ademais a remuneración alegal que perciben suporá, en moitos casos, que ao remate das súas carreiras deportivas se atopen sen ningún tipo de cotización na Seguridade Social tras anos de dedicación en exclusiva ao fútbol. Evidentemente, este pode ser entre outros, un dos motivos da “fuga de talentos” como Verónica Boquete, Laura del Río (foto páxina) e outras compoñentes da selección española que xogan en clubs das ligas de U-lo valor do art. 29 da Lei Orgánica 3/2007 para a igualdade efectiva de mulleres e homes que obriga a todos os programas públicos de desenvolvemento do deporte a incorporar este principio de igualdade real e efectiva? A RFEF é unha entidade de Utilidade Pública. Pero non é este o único precepto legal conculcado por vía regulamentaria. Aquí teñen unha pequena lista: A Constitución Española, no seu título I, Art. 14: “los españoles son iguales ante la ley sin que pueda prevalecer discriminación algunha por razón de nacimiento, raza, sexo…” O Tratado de Amsterdam de 1 de maio de 1999, que recolle como principio fundamental da Unión Europea o de igualdade e non discriminación. A Diretiva 2002/73/CE do Parlamento Europeo relativa á aplicación de igualdade de trato entre homes 19 FF e mulleres no que se refire ao acceso ao emprego, á formación e á promoción profesionais e ás condicións de traballo. sociedade non atopou aínda solución para que a Real Federación Española de Fútbol garanta que as xogadoras profesionais de fútbol teñan un contrato como tales. Non é en van que Claudio Tamburrini, filósofo especializado en ética do deporte, fale deste como o último bastión do machismo. A situación do fútbol feminino en España, onde esta modalidade se considera “o deporte rei”, é aínda segregación de espazos, invisibilidade, sometemento das mulleres a condicións desiguais en aspectos que van dende o acceso á práctica deportiva, ou o recoñecemento dos seus logros, ata as condicións laborais. Todo iso secundado por unha regulamentación ante a que as administracións públicas e o lexislador amosan unha parálise cando menos inaudita: aplícanse regulamentos que lesionan dereitos fundamentais e supoñen unha discriminación directa ante a pasividade de moitos responsables políticos. É imprescindible modificar xa o ata agora lexislado no ámbito do deporte profesional e permitir o acceso das mulleres deportistas a un marco de garantías laborais. A Directiva 2006/54/CE do Parlamento Europeo e do Consello de Europa, de 5 de xullo de 2006, relativa á aplicación do principio de igualdade de oportunidades e de trato entre homes e mulleres en asuntos de empleo e ocupación. É importante coñecer que tanto os tratados como as directivas da Unión Europea son inmediatamente traspostos ao ordenamento xurídico dos países membros, dos que forman parte a partir da súa promulgación. A este feito responden as preguntas que se remitiron por parte da europarlamentaria Izaskun Bilbao (foto páxina) á Comisión Europea encabezadas con “Deporte femenino profesional y discriminación sexista en España”: El artículo 24 del Real Decreto que en 1991 reguló la creación de Federaciones Deportivas en España incorpora una previsión para que solo pueda organizarse una competición profesional deportiva por especialidad y sexo. De este modo, por ejemplo, la liga de futbol profesional queda restringida a los hombres. Las mujeres futbolistas en España formalmente no puede ser profesionales y sus retribuciones y estatuto profesional dependen de la voluntad de los clubes que las contratan. De este modo son ya cerca de 30.000 las licencias deportivas femeninas de futbol que no pueden progresar legalmente al estadio de jugadoras profesionales. ¿Es coherente con el principio de igualdad que los tratados incluyen como criterio transversal a incorporar en toda la legislación comunitaria?. ¿Atenta esta circunstancia contra el principio de competencia en las competiciones internacionales femeninas entre clubs? * Mercé Barrientos Varela é Vicepresidenta de MUDEGÁ, deportista, xuíza, árbitro, adestradora e directiva do deporte en Galicia. Fotos: Laura Torvisco. © Rayo Vallecano de Madrid, s.a.d. Laura del Río. © Wikipedia. Izaskun Bilabo. © Wikipedia. No xa distante primeiro Día Internacional da Muller Traballadora (1911), as nosas bisavoas esixían o dereito das mulleres, entre outros, á non discriminación laboral. Máis de cen anos máis tarde a 20 FF Cal vai ser a decisión que pode tomar algún que agora non o ten, como o Real Madrid? Saberémolo en breve. Se esta é a triste realidade do fútbol feminino de España … pobres xogadoras! Porque existe unha asociación sociación de futbolistas que parece non coñecer nada da suxestión da FIFA, do mesmo xeito que tampouco parecen coñecela os medios deportivos deporti e os xornalistas. Difícil xogar en España Antonio Noriega Domínguez A triste realidade dunha xogadora de fútbol español lonxe da súa familia, amigos, cidade e contorna social ten estes nomes nos últimos tempos: Paula Serrano por máis que queira volver a xogar na Liga de España, na Primeira División do seu país, é case imposible. Que equipo de España vai pagarlle o seu salario mensual, seguridade social, piso e alimentación? E iso que Paula non é das futbolistas máis cotizadas do fútbol italiano,, pois xoga no Torres Calcio Femmenile. Non o farían nin clubs como o F.C. Barcelona e o Athletic de Bilbao, os que teñen os orzamentos máis elevados da máxima categoría hispana. Outros, como o Atlético de Madrid, Valencia, Levante ou o Espanyol non lle pagarían nin a metade. Máis complicado sería para o Rayo Vallecano, Sevilla, Collerense ou Oviedo Moderno, que pagan cen euros ao mes ás súas xogadoras en concepto de desprazamentos para ir ás sesións establecidas. Pero Paula ten a obriga, iga, como xogadora profesional, de realizar dous treinos diarios, un pola mañá e outro pola tarde, parecido ao de Vicky Losada e Adriana Adr Martín no Western New York Flash ou Vero Boquete no Portland Thorns e no Frankfurt. España,, nese aspecto, non é comparable co c resto dos primeiros países europeos, ou os Estados Unidos e Xapón. Vero Boquete: Frankfurt (Alemaña). ( Vicky Losada e Adriana Martín: Western New York Flash (Estados Unidos). Natalia Pablos, Laura del Río, Keka Vega, Vera Bernabé, Judith Fernández: Fernández Bristol Academy (Inglaterra). Joana Flaviano, María Pérez e Paula Serrano: Torres Femmenile (Italia). Sara Sanaú: My F.C. Fuijeda (Xapón). ( Podería ser diferente? Tal vez. Se a RFEF paga ás súas xogadoras gadoras 25 euros por día por acudiren ás concentracións, que fai por elas? As xogadoras, a RFEF e o seu Presidente, nada de nada. Entón, onde vai parar o millón de euros das retransmisións de Gol Tv? A FIFA vai pedir á RFEF que en dous anos todos os equipos os do fútbol masculino que militan na Primeira e na Segunda División, os adscritos á Liga de Fútbol Profesional, rofesional, teñan un equipo profesional feminino e que se instaure unha liga profesional. Isto sería un gran paso para elas, as xogadoras. Xa hai moitos movementos ovementos neste tema. Por exemplo, o Málaga C.F. comprou ao Atlético Málaga e hai outros equipos masculinos que, neste momento, negocian con outros clubs femininos. Fotos: Judith Fernández © Bristol Academy. Vero Boquete. © FFC Frankfurt. Sara Sanaú. © Ffemenino. 21 FF 4.2. E que equipo ascendeu? A ver se sabes … a) Rayco; b) Barcelona; Barcelona c) Amigos del Duero; d) Leioa; e) At, Jienense. 1. Copa do Mundo 5. Fútbol galego 1.1. Quen foi considerada mellor xogadora da Copa do Mundo do 1999? 5.1. Cal era o campo do Orzán na súa primeira temporada na entón Primeira División? División a) Sun Wen; b) Sisi; c) Aarønes; d) Pretinha; e) Liu Ailing. a) Leyma; b) A Torre;; c) A Grela 1; d) A Grela 2; e) Elviña. 1.2. E no 2003? 5.2. E o do Friol? a) Maren Meinert; Meinert b) Marta; c) Homare Sawa; d) Abby Wambach; e) Brigit Prinz. Prinz Ceao c) A Cheda; d) Luis a) A Reigosa; b) O Ceao; Gorgoso; e) Mundial 82. 82 2. Eurocopa 6. Actualidade 2.1. Quen foi nomeada mellor xogadora da Eurocopa 2005? 6.1. Quen é o campión de inverno na Primeira División española? a) Grings; b) Pohlers; c) Mäkinen; d) Mittag; e) Camporese. 2.2. E no 2001? a) At. Madrid; b) Valencia; c) Levante; d) Athletic; e) Barcelona. a) Müller; b) Smisek; c) Krogh; d) Panico; e) Ljunberg. 6.2. Que equipo eliminou ao Barcelona da Champions esta temporada? temporada 3. Copa de Europa 3.1. En que cidade sueca foi xogada a ida da final da terceira edición? a) Glasgow City; b) Wolfsburgo; Wolfsburgo c) Frankfurt; d) Bristol Academy; e) Slavia. Slavia a) Umea; b) Solna; c) Malmoe; d) Gotemburgo; e) Kiruna. 3.2. E quen foi, con dez dianas, a mellor goleadora nesa temporada? a) Gazzoli; b) Marta; c) Östberg; d) Lingor; e) Jönsson. Solucións do número 15: 1.1. c; 1.2 d; 2.1. b; 2.2. c;; 3.1. b; 3.2. a; 4.1. d; 4.2. c; 5.1 b; 5.2. d; 6.1. d; 6.2 c. 4.1. En que temporada foi celebrada a primeira fase de ascenso a Superliga? a) 2000/01; b) 2001/02; c) 2002/03; d) 2003/04; e) 2004/05. 22 FF Club de amig@s Revista FF 23 FF Se temos a un deportista que mentalmente sabe e é consciente de que pode lesionarse, xunto cunha boa atención da xente que está ao seu redor, facilitará a recuperación. Os treinadores que non isolan aos lesionados do equipo, se non que os fan sentirse parte do grupo malia que non participen activamente nel, axudará a que o deportista se sinta partícipe dos resultados do equipo e xeraralle maior pertenza de grupo. O sentirse arroupado e querido será determinante na recuperación das lesións, pois antes da recuperación física do corpo está primeiro a recuperación e o fortalecemento mental. Polo contrario, o querer xogar o máis axiña posible, o medo a perder posiblemente a titularidade, a preocupación de perderse toda a temporada, tamén entorpecerá a recuperación. Psicoloxía das lesións deportivas Mabel Ramos Aguirre Mabel Ramos xogou nas Celestes, no Friol, na Milagrosa, no Victoria e na selección mexicana. Actualmente exerce como psicóloga deportiva, licenciatura obtida na Universidade de Anahauac. Nalgunhas ocasións pensamos que o deportista máis arriscado, o máis atrevido ou o que vai ao choque con toda a determinación do mundo é quen ten máis probabilidades de lesionarse. Polo contrario, segundo estudos, estes deportistas teñen máis oportunidade de resistir a unha posible lesión. Os treinadores ou os preparadores físicos non só deben ter o tacto para darlle o soporte emocional ao deportista, se non que tamén deben evitar o risco de lesión, aplicando adecuados exercicios preventivos que fortalecen a musculatura, osos e articulacións. Entramos aquí nun tema de ética. É un feito que o treinador que sabe o que traballa, sendo coñecedor do impacto físico dos seus exercicios no seu atleta, nas sesións preparatorias, reducirá o risco de lesión. É recomendable que, dentro da pretemporada e temporada deportiva, os técnicos, fisios, médicos e o equipo de traballo que rodea ao deportista, lle ensine a este a distinguir entre un simple malestar e unha verdadeira dor de lesión. Existen dúas características psicolóxicas que distinguen aos deportistas que se lesionan e que lles axudan a recuperarse máis axiña: 1- A adecuada adaptación a situacións novas. 2- O autocoñecemento propio. No fútbol profesional os fanáticos póñense nun estado de euforia cando os futbolistas lesionados se recuperan en tempo récord, mesmo que estes poidan presentar molestias físicas. Segundo o especialista en psicoloxía deportiva, Daniel Gould, existen diferentes tipos de personalidade nos deportistas que teñen máis probabilidades de lesionarse. O estrés é un detonante para desencadear lesións, mudar de equipo, marchar a vivir noutra cidade, o clima, o ambiente grupal, problemas familiares, problemas de parella ou, para as deportistas que estudan, a esixencia da escola ou da universidade, poden ser factores que causen estrés psicolóxico e, por riba, lesións. O deportista que, dentro dos seus obxectivos, contempla a posibilidade de que na súa etapa de preparación e competencia lle poidan acontecer situacións imprevistas, estará en mellor situación para restablecer o camiño se chegara o caso de presentar algún tipo de lesión. En case todos os deportes existe a presión de querer conseguir resultados, tanto no deporte amateur como no profesional, situacións que se ven en todos os niveles socioeconómicos e en deportistas de todas as idades. É por iso que a parte psicolóxica non só ten que ser traballada co deportista, se non en primeira instancia co técnico, co seu grupo de axudantes e cos familiares ou amigos que inflúen no rendemento directo da nosa futbolista. Treinadores esixentes ou pais esixentes que responsabilizan moitas veces en exceso aos seus fillos ou fillas para que sexan elixidos en determinado equipo, ou para conseguir certo resultado, bloquea e entorpece a recuperación das lesións cando estas aparecen dentro da parte da práctica deportiva. Para os deportistas que son moi esixentes co cumprimento de obxectivos, o medo a perder ou a culpabilidade por non cumprir certos obxectivos son factores que tamén desencadean lesións. Segundo opinións de expertos, os deportistas que son máis introvertidos teñen máis porcentaxe de probabilidade para cumprir coa súa rehabilitación. Para os deportistas, as lesións que se cheguen a ter son reais, polo tanto, se o treinador ou os pais perciban esta como un mal menor, o atleta tomará o problema do mesmo xeito, polo que podería subestimarse a 24 FF gravidade da lesión e, polo tanto, ocasionar danos maiores. Pola contra, se a lesión non é grave, esta actitude por parte da xente máis próxima ao deportista pode facilitar a recuperación da lesión. 3- Dor. 4- Depresión. 5- Integración. Os deportistas que non logran seguir secuencialmente esta fase poden sufrir certo dano psicolóxico, sobre todo cando a lesión prodúcese na metade ou na última etapa da temporada, un período no que aínda están moi activos. Cando se inicia a práctica deportiva, en especial en categorías inferiores, explicar aos xogadores ou xogadoras que se pode caer nalgún tipo de lesión durante os treinos ou nos partidos, preparará psicoloxicamente a estes a asumir os riscos deportivos. É recomendable ter certo tacto para dar este tipo de información, pois de facelo dunha maneira inadecuada podemos predispor ao deportista a lesionarse ou a crear nel, ou nela, un medo innecesario que pode diminuír a súa confianza e activación ao momento de xogar ou treinar. Para esta situación é importante minimizar os riscos de lesión, que o deportista se sinta e estea en boas condicións físicas e psicolóxicas para a práctica deportiva. Nos deportistas novos pode caerse nun exceso de confianza ao pensar que na vida se poderán lesionarse pasado moito tempo pois no seu presente séntense nunha plenitude deportiva; é por iso que hai que estar preparado para o que poida pasar e non subestimar os sinais que lles dá o seu corpo cando polo aumento do seu rendemento minimizan o risco a lesionarse. O deportista tamén debe aprender a escoitar o seu corpo. O futbolista lesionado tamén deberá responder a tres fases da súa lesión e do seu proceso de rehabilitación: 1- Reacción á lesión. 2- Reacción á rehabilitación. 3- Reacción ao retorno da competición ou remate da carreira deportiva Hai outros factores que poden entorpecer a recuperación como as lesións pasadas, as habilidades psicolóxicas que utilizou o deportista para superalas, o soporte social que lle foi dado e o tipo de personalidade que teña. Coñécese que os deportistas que focalizan a súa recuperación no futuro teñen máis probabilidades de superar a lesión de xeito máis acelerado que os que teñen pensamentos catastróficos e concentran a atención no pasado. Así como un deportista pode interpretar unha lesión como un desastre, hai outros que a ven como unha oportunidade para demostrar coraxe e valentía. Outros deportistas poden utilizar a súa lesión como unha camuflaxe para disimular o seu baixo rendemento ou desafiar a unha figura dominante, xa sexa o técnico, o pai de familia ou calquera outra persoa moi influínte no deportista. Polo regular, para a maior parte dos deportistas profesionais, eses nos que a súa vida xira en torno ao deporte, recoméndaselles non só fortalecerse para a práctica deportiva, senón tamén fortalecer vínculos saudables e estables na vida social. A alta dedicación en horas de treinamento, coidados específicos que se deben ter como coidar a alimentación, descansar ben ou privarse de certas cousas, son situacións que para os deportistas de alto rendemento acostuman ser prexudiciais se non son capaces de manter un equilibrio entre o deporte, a vida social e a persoal. É importante que así como se establecen obxectivos a corto, medio e longo prazo na temporada, cando tratamos da recuperación dun deportista debemos de formular este tipo de procedemento metodolóxico. Comezamos establecendo obxectivos curtos e específicos, para que o deportista se motive e vexa os avances da súa rehabilitación, e ir establecendo outros progresivos segundo avanza a rehabilitación. Incrementar a comunicación entre o treinador, o corpo técnico, os médicos, xunto co soporte social e familiar do deportista lesionado, axudará de forma significativa, sen embargo é importante que o futbolista ou a futbolista sexa consciente das consecuencias de practicar un deporte. Ter as ferramentas psicolóxicas que lle permitan traballar coa visualización e ter a adecuada estrutura mental serán factores determinantes para superar calquera tipo de lesión e continuar coa carreira deportiva sexa no nivel que sexa. Ante a lesión, segundo Pettichkoff, experto nas relacións entre psicoloxía e rendemento, preséntanse cinco manifestacións: 1- Negación da lesión. 2- Ira. 25 FF Así será o Mundial 2015 Grupo D 08/06. Winnipeg: Suecia – Nixeria (22,00) 09/06. Winnipeg: EE. UU. – Australia (01,30) 12/06. Winnipeg: Australia – Nixeria (23,00) 13/06. Winnipeg: EE. UU. – Suecia (02,00) 17/06. Vancouver: Nixeria – EE. UU. (02,00) 17/06. Edmonton: Australia – Suecia (02,00) O pasado 6 de decembro tivo lugar, no Museo Canadense da Natureza, en Ottawa, o sorteo da VII Copa do Mundo Feminina. A fase final da competición terá, por primeira vez, 24 seleccións, desde Canadá, anfitrioa, clasificada cando o 3 de marzo do 2011 fora oficializada a sede, até Ecuador, a última das clasificadas tras derrotar, nunha eliminatoria interconfederacional rematada catro días antes do referido sorteo. Serán 52 partidos repartidos en seis sedes, de leste a oeste, Moncton, Montreal, Ottawa, Winnipeg, Edmonton (inauguración) e Vancouver (final) que se celebrarán entre los próximos 6 de xuño ño y 5 de xullo. x Xapón defenderá o título logrado hai catro anos contra Estados Unidos en Alemaña. Eles dous, a selección teutona, Suecia e Francia son quen máis entran nas apostas sobre o futuro vencedor nunha competición que presenta oito seleccións estreantes, entre elas unha España que estará comandada pola galega Vero. Grupo E 09/06. Montreal: España – Costa Rica (22,00) 10/06. Montreal: Brasil – Corea do Sur (01,00) 13/06. Montreal: Brasil – España (22,00) 14/06. Montreal: Corea do Sur – Costa Rica (01,00) 18/06. Moncton: Costa Rica – Brasil (01,00) 18/06. Ottawa: Corea do Sur – España (01,00) Grupo F 09/06. Moncton: Francia – Inglaterra (19,00) 09/06. Moncton: Colombia – México (22,00) 13/06. Moncton: Francia – Colombia (19,00) 13/06. Moncton: Inglaterra – México (22,00) 17/06. Ottawa: México – Francia (22,00) 17/06. Montreal: Inglaterra – Colombia (22,00) Oitavos de final 39. 20/06. Ottawa: 1º B – 3º A / D / C (22,00) 37. 21/06. Edmonton: 2º A – 2º C (01,30) 41. 21/06. Moncton: 1º E – 2º D (19,00) 40. 21/06. Montreal: 1º F – 2º E (22,00) 44. 22/06. Vancouver: 1º A – 3º C / D / E (01,30) 43. 22/06. Ottawa: 2º B – 2º F (23,00) 38. 23/06. Edmonton: 1º D – 3º B / E / F (02,00) 42. 24/06. Vancouver: 1º C – 3º A / B / F (04,00) CALENDARIO (data e hora española) Grupo A 07/06. Edmonton: Canadá – China (00,00) 07/06. Edmonton: Nova Zelanda – Holanda (03,00) 12/06. Edmonton: Canadá – Nova Zelanda (00,00) 12/06. Edmonton: China – Holanda (03,00) 16/06. Montreal: Holanda – Canadá (01,30) 16/06. Winnipeg: China – Nova Zelanda (01,30) Cuartos de final 46. 26/06. Ottawa: Gañador 39–Gañador 39 40 (22,00) 45. 27/06. Edmonton: Gañad. 37–Gañad. 37 38 (01,30) 47. 27/06. Moncton: Gañad. 41 – Gañad. 42 (22,00) 48. 28/06. Montreal: Gañad. 43 – Gañad. 44 (01,30) Grupo B 07/06. Ottawa: Noruega – Tailandia (19,00 19,00) 07/06. Ottawa: Alemaña – Costa do Marfín (22,00) 11/06. Ottawa: Alemaña – Noruega (22,00 22,00) 12/06. Ottawa: Costa do Marfín – Tailandia (01,00) 15/06. Winnipeg: Tailandia – Alemaña (22,00 22,00) 15/06. Moncton: Costa do Marfin–Norueg oruega (22,00) Semifinais 49. 01/07. Montreal: Gañad. 45 – Gañad. 46 (01,00) 50. 02/07. Edmonton: Gañad. 47 – Gañad. 48 (01,00) Grupo C 09/06. Vancouver: Camaróns – Ecuador (01,00) 09/06. Vancouver: Xapón – Suíza (04,00) 13/06. Vancouver: Suíza – Ecuador (01,00) 13/06. Vancouver: Xapón – Camaróns (04,00) 16/06. Winnipeg: Ecuador – Xapón (23,00) 16/06. Edmonton: Suíza – Camaróns (23,00) Terceiro e cuarto lugares 04/07. Edmonton: Perdedor 49–Perdedor 49 50 (22,00) Final 06/07. Vancouver: Gañador 49 – Gañador 50 (01,00) 26 FF As competicións Grupo B 17/11. Foshan: Xapón – Brasil: 0-1 17/11. Paniu: Suecia–Estados Unidos: 2-3 19/11. Foshan: Xapón – Suecia: 0-8 19/11. Paniu: Brasil – Estados Unidos: 0-5 21/11. Foshan: Xapón – Estados Unidos: 0-3 21/11. Paniu: Brasil – Suecia: 0-2 1. USA, 6; 2. SWE, 4; 3. BRA, 2; 4. JPN, O. Copa do Mundo terceiras. Ese lugar foi para a “dinamita vermella” que, malia todo, entrou en cuartos. No grupo B, Estados Unidos e Suecia eran favoritos e cumpriron os prognósticos. Na primeira xornada as americanas aseguraron o primeiro lugar derrotando ás europeas por 3-2 nun partido que se lles complicou cando, con 3-0, sufriron os tantos de Videkull e Johansson con vinte minutos por xogarse. Ambos combinados cumpriron co pase a cuartos tras derrotar sen problemas a Xapón e Brasil no resto dos encontros. A canarinha, terceira polo seu triunfo pola mínima contra as niponas grazas a un gol de Elane, ficou fóra do torneo ao remate da primeira fase por ter logrado un 1991 A primeira edición da Copa do Mundo tivo lugar en China. O xigante asiático acolleu a competición en catro sedes moi próximas, todas da provincia de Cantón, no sur litoral do país. Foi xogada entre o 16 e o 30 de novembro, participando doce seleccións que foron distribuídas en tres grupos de catro contendentes. Estados Unidos proclamouse campión facendo famoso ao trío atacante formado por April Heinrichs, Michelle Akers e Carin Jennings, que acabou sendo coñecido como Triple-Edged Sword (a espada de dobre fío triple). Precisamente, dúas delas acabaron recollendo premios individuais ao final do evento, Jennings o trofeo á mellor xogadora e Akers, con dez tantos, o trofeo de mellor goleadora, por diante da alemá Heidi Mohr (7). O partido inaugural celebrouse no estadio Thiane, de Guangzhou. As locais, chinesas, derrotaron sen problemas a unha das favoritas, Noruega, por 4-0. O primeiro gol na historia do torneo foi logrado nese encontro pola local Ma, que no minuto 22 bateu a Reidun Seth. Ese resultado acabou servindo a China para liderar un grupo complicado, pois tamén estaba Dinamarca, contra a quen igualaron a dous. Nun dos partidos máis importantes do torneo, Noruega derrotou ás dinamarquesas por 2-1, garantíndose o segundo lugar, sen ter que esperar a ser unha das dúas mellores Grupo C 17/11. Iangmen: Alemaña – Nixeria: 4-0 17/11. Iangmen: Taipei – Italia: 0-5 19/11. Zhongshan: Italia – Nixeria: 1-0 19/11. Zhongshan: Taipei – Alemaña: 0-3 21/11. Iangmen: Taipei – Nixeria: 2-0 21/11. Zongshan: Italia – Alemaña: 0-2 1. GER, 6; 2. ITA, 4; 3. TPE, 2; 4. NGA, O. tanto menos que Taipei. No grupo C, Alemaña asinou os partidos con vitorias se ben, no último, contra Italia, tivo certas dificultades, fechando o encontro ao final cos goles de Mohr e Cuartos de final 24/11. Zhongshan: Estados Unidos – Taipei: 7-0 24/11. Foshan: Alemaña – Dinamarca: 2-1 24/11. Cantón: China – Suecia: 0-1 24/11. Iangmen: Noruega – Italia: 3-2 Grupo A 16/11. Cantón: China – Noruega: 4-0 17/11. Cantón: Dinamarca–Nova Zelanda: 3-0 19/11. Cantón: Noruega – Nova Zelanda: 4-0 19/11. Cantón: China – Dinamarca: 2-2 21/11. Foshan: China – Nova Zelanda: 4-1 21/11. Paniu: Noruega – Dinamarca: 2-1 Unsleber. As transalpinas serían segundas tras vencer a Nixeria e Taipei, e Taipei, ao imporse á selección africana no último partido por 2-0, superou a Brasil como segunda mellor terceira mesmo tendo igualado a diferenza de goles. O tanto de Chou, no minuto 55, é parte da historia futbolística global na illa secesionada de China. 1. CHN, 5; 2. NOR, 4; 3. DEN, 3; 4. NZL, O. 27 FF Os cuartos tiveron prórroga en dous encontros con vitorias mínimas de Alemaña e Noruega contra Dinamarca e Italia, respectivamente. No primeiro dos casos, alemás e dinamarquesas marcaran de penalti por medio de Wiegmann para as primeiras e de MacKensie para as segundas antes da media hora de xogo. Tras os 80 miutos regulamentarios, noo suplemento, Heidi Mohr deu a clasificación ás xermanas cun tanto aos 98 minutos. O Noruega-Italia Italia foi máis animado nos goles. As transalpinas sempre foron a reboque das norueguesas. Salmaso igualou o tanto de Hegstad na primeira parte, e Guarino o de Carlsen no segundo. O que non puideron deron foi, na prórroga, volver a repetir por terceira vez o xesto logo que Svensson, de penalti, puxera por diante ás nórdicas aos 96 minutos. Sen prórroga, pero pola mínima, tamén foi a vitoria de Suecia contra as locais, apoiadas por 55.000 gorxas no estadio de Tianhe. Un gol de Pia Sundhage aos tres minutos foi unha lousa insalvable para as pupilas de Ruihua Shang. No outro partido de cuartos, Estados Unidos arrasou a Taipei, que estando na fase eliminatoria sobrepasara os obxectivos marcados. Semifinais 27/11. Cantón: Estados Unidos – Alemaña: 5-2 5 27/11. Paniu: Suecia – Noruega: 1-4 Nas semifinais, Noruega e Estados Unidos golearon a Suecia e Alemaña, respectivamente. No caso do duelo escandinavo, as norueguesas deberon virar un gol de Videkull aos seis minutos. Nun gran remate de primeiro tempo, Svenson, de penalti, e Medalen, adiantaron ás de Even Jostein Pellerud. Carlsen e outra vez Medalen completaron a festa de Noruega. oruega. Na outra semifinal, Estados Unidos xa tiña resolto o partido pouco despois da media hora con tres dianas de Carin Jennings. Alemaña sempre estivo lonxe da final. encamiñou o lugar de honra con catro goles en 43 minutos. Na final, Estados Unidos acabou inclinando a balanza ao seu favor nun encontro igualado. Akers puxo por diante ás americanas pero Medalen igualou para as europeas peas nove minutos despois. Co empate em chegouse ao descanso e, noo segundo acto, acto outra vez Akers, faltando dous minutos para a conclusión, conclusión resolveu o choque dando o título ás de Anson Dorrance. SÁBADO 30/11/1991 (19,45) Campo: TIANHE (Cantón) (63.000) (1 NORUEGA : 1 - ESTADOS UNIDOS : 2 (1-1) NOR : Seth; Nyborg, Støre, Svensson, Zaborowski (Strædet 79’); Espeseth, Carlsen, Haugen, Riise; Medalen, Hegstad. / Sel. Even Pellerud. USA : Harvey; Overbeck, Hamilton, Fawcett, Higgins; Hamm, Foudy, Lilly; Heinrichs, Akers, Jennings. / Sel. Anson Dorrance Goles: 0-1 Akers 20’; 1-11 Medalen 29’; 1-2 1 Akers 78’. Árbitro: Zhuk (Bielorruso). Auxiliares: Jonsson (Sueca) e Regus (Alemá). Disciplina: CA: Akers 54’. Terceiro e cuarto lugares 29/11. Cantón: Suecia – Alemaña: 4-0 Foto: Estados Unidos. © FIFA Ese percorrido de máis áis a menos das centroeuropeas afastou á mannschaft do bronce ante unha Suecia que 28 FF Salamanca – Victoria: 0-3 (0-1 Clo 26’; 0-2 2 Alba Meilán 42’; 0-3 0 Vir 55’) Sárdoma – Orzán: 1-2 (1-0 Natalia 17’; 1-1 1 Nerea 76’; 1-2 1 Julia 88’) Zamora – Barbadás: 4-0 (1-0 Sara Fernández 8’; 2-0 0 María Jesús 42’; 3-0 3 Cynthia 44’; 4-0 Saritilla 69’) Resultados decemb decembro Clasificación: 1. El Olivo, 29; 2. Sárdoma, 27; 3. Villestro, 27; 4. Victoria, 26; 5. Friol, 25; 6. Mareo, Mareo 23; 7. Salamanca, 15; 8. Bértola, 14; 9. Erizana, 13; 10. Orzán, 13; 11. Zamora, 10; 12. Oviedo Moderno B, 9; 13. Barbadás, 6;; 14. Gijón, 5. Mellor marcadora: Eva (Friol) 13 goles. Guardarredes menos batida: Carmen (Villestro) 8 g./ 11 p. (0,73). España 1ª División Xornada 11 (07/12/2014) R. Sociedad – Sevilla: 0-1 Rayo Vallecano – Trans. Alcaine: 5-0 Sp. Huelva – Collerense: 2-1 San Gabriel – Santa Teresa: 2-0 Valencia – Fund. Albacete: 1-0 Espanyol – Levante: 1-0 (1-0 Anair 83’) Oviedo Moderno – At. Madrid: 0-1 Barcelona – Athletic: 4-0 Galiza 1ª División Galega Xornada 12 (07/12/2014) Moledo – Beluso: 2-0 (1-0 Soraya Estévez 64’; 2-0 0 Olaya Abril 82’) ACRD Boiro – Valladares: 0-1 (0-1 Loles 87’) At. Arousana – San Miguel: 8-0 (1-0 Bárbara 7’; 2-0 0 Ariane 12’; 3-0 3 Míriam 13’; 4-0 Rosi 14’; 5-0 Bárbara 51’; 6-0 Bárbara 61’; 7-0 0 Bárbara 67’; 8-0 8 Míriam 83’) Lavadores – Ciudad de Pontevedra: 1-1 (0-1 Nerea 14’; 1-1 Quiroga 15’) Milagrosa – Atlántida Matamá: 3--0 (1-0 Berta 60’; 2-0 Esther 62’; 3-0 0 Raquel Escribano 82’(pp)) Orzán B – O Val: 0-3 (0-1 Noemi 5’; 0-2 Noemi 73’; 0-3 3 Eli 74’) Cacheiras – Tordoia: 1-10 (0-1 Rebeca 4’; 0-2 Mata 10’; 0-3 Laura Raña 16’; 0-4 Laura Raña 6 Rebeca 31’; 0-7 0 Rebeca 33’; 1-7 Ana Couto 20’; 0-5 Cintia 28’; 0-6 44’; 1-8 Rebeca 57’; 1-9 9 Laura Raña 72’; 1-10 1 Rebeca 88’) Xornada 12 (14/12/2014) Sevilla –Barcelona: 0-3 Trans. Alcaine – R. Sociedad: 2-1 Collerense – Rayo Vallecano: 1-4 Santa Teresa – Sp. Huelva: 2-0 Fund. Albacete – San Gabriel: 2-0 Levante – Valencia: 0-0 At. Madrid – Espanyol: 1-0 Athletic – Oviedo Moderno: 3-0 Xornada 8 (20/12/2014) Rayo Vallecano – Barcelona: 0-1 1. Barcelona, 39; 2. At. Madrid, 33; 3. Athletic, 30; 4. Valencia, 28; 5. Rayo Vallecano, 25; 6. Levante, 22 (13); 7. Oviedo Moderno, 22 (13); 8. Espanyol, 21; 9. Sp. Huelva, 18; 10. Transportes Alcaine, 13; 11. R. Sociedad, 12; 12. Fund. Albacete, 11; 13. Collerense, 11; 14. Santa Teresa, 11; 15. San Gabriel, 8; 16. Sevilla, Sevilla 5. Mellor goleadora: Adriana (Levante) 10 goles. Guardarredes menos batida: Ràfols (Barcelona) 3 g./ 13 p. (0,23). Xornada 13 (14/12/2014) Beluso – ACRD Boiro: 0-1 (0-1 Soraya 75’) Valladares – At. Arousana: 2-4 (1-0 Loles 17’; 1-1 Míriam 38’; 1--2 Míriam 40’; 1-3 Sara 44’; 2-3 Loles 57’; 2-4 Míriam 89’) San Miguel – Lavadores: 3-4 2 Quiroga 25’; 0-3 0 Sara Castro 44’; 1-3 Lucía (0-1 Quiroga 23’; 0-2 50’; 2-3 Ale 80’; 3-3 Lucía 86’; 3--4 Sara Castro 89’) Ciudad de Pontevedra – Milagrosa: 0-6 0 (0-1 Sabela 10’; 0-2 2 Esther 12’; 0-3 0 Sabela 46’; 0-4 Sabela 60’; 0-5 Sabela 65’; 0-6 Sabela 66’) Atlántida Matamá – Orzán B: 0-1 1 (0-1 Claudia 84’) O Val – Cacheiras: 0-4 (0-1 Noe 15’(pp); 0-2 2 Ana Couto 19’; 0-3 0 Paula Díaz 23’; 0-4 Paula Díaz 63’) Tordoia – Moledo: 4-0 (1-0 Laura Raña 14’; 2-0 0 Rebeca 21’; 3-0 3 Rebeca 58’; 4-0 Soraya Estévez 78’(pp)) 2ª División – Gr. I Xornada 11 (07/12/2014) Villestro – Bértola: 3-1 (0-1 Sandra 18’; 1-1 Belén 36’; 2-1 Belén 56’(p); 3--1 Alba 89’) Erizana – Oviedo Moderno B: 2-3 (1-0 Álex 6’; 1-1 Merce 55’; 1-2 Eider 70’; 2-2 2 Tania 86’; 2-3 2 Diandra 89’) El Olivo – Mareo: 5-1 (1-0 Carolina 15’; 1-1 Laurina 48‘; 2-1 2-1 1 Carla González 57‘; 57 3-1 Xeila 68‘; 4-1 Natalia 71‘; 5-1 Carla González 79‘) Victoria – Gijón: 3-1 (1-0 Pau 18’; 2-0 Clo 23’; 2-1 Raquel 31’; 3-1 1 Tomy 59’ Orzán – Salamanca: 1-0 (1-0 Cris Revuelta 88’) Barbadás – Sárdoma: 1-4 (0-1 Tamy 31’; 0-2 Natalia 42’; 0-3 Joana 54’; 0-4 4 Natalia 71’; 1-4 1 Ilenia 89’) Friol – Zamora: 3-1 (1-0 Eva 19’; 2-0 Eva 60’; 3-0 Eva 75’; 3-1 1 Cynthia 86’) Clasificación: 1. At. Arousana, 36; 36 2. Tordoia, 31; 3. Valladares, 27; 4. O Val, 25; 5. Milagrosa, 22; 6. Lavadores, 22; 7. Atlántida Matamá, 19; 8. ACRD Boiro, 16; 9. Moledo, Moledo 16; 10. Orzán B, 15; 11. Ciudad de Pontevedra, 10; 12. San Miguel, 7; 13. Beluso, 7; 14. Cacheiras, 6. Mellor goleadora: Rebeca (Tordoia) 24 goles. Guardarredes menos batida: Beli (At. Arousana) 6 g./ 12 p. (0,5). Xornada 12 (14/12/2014) Friol – Bértola: 5-2 (1-0 Fany Varela 33’; 2-0 Fany Varela 44’; 3-0 0 Eva 46’; 3-1 3 Meli 55’; 4-1 Fany Varela 57’; 4-2 Mayra 69’; 5-2 2 Natalia 71’) Oviedo Moderno B – Villestro: 0-3 (0-1 Leti 50’; 0-2 Belén 70’; 0-3 Alba 75’) Mareo – Erizana: 1-0 (1-0 Señas 83’) Gijón – El Olivo: 1-5 3 Sarita 50’; 1-3 1 Aída 60’; 1-4 (0-1 Natalia 6’; 0-2 Carolina 13’; 0-3 Pauleta 75’; 1-5 Carla González 80’) 2ª División Galega – Gr. I Xornada 14 (07/12/2014) Monte Forte – Conxo: 3-1 Santiso – Sar: 4-0 Victoria B – Pastoriza: 4-1 0 Rúa Valdeorras – Imperator: 10-0 San Estebo de Abellá – Val do Ulla: Ulla * 981 – Aguiño: 0-7 29 FF (1-2 Vero 62’) Freiburg – Wolfsburg: 0-2 Herforder – Turbine Potsdam: 1--3 Essen – Duisburg: 0-0 Jena – Sand: 3-1 Antas – Torre: 0-4 Xornada 15 (14/12/2014) Torre – Monte Forte: 2-0 Conxo – Santiso: 1-0 Sar – Victoria B: 2-11 Pastoriza – Rúa Valdeorras: 3-0 Imperator – San Estebo de Abellá: 2-2 Val do Ulla – 981: * Aguiño – Antas: 6-0 Xornada 13 (14/12/2014) Duisburg – Frankfurt: 0-4 (0-3 Vero 75’) Bayern – Freiburg: 5-0 Turbine Potsdam – Essen: 3-1 Sand – Herforder: 4-2 Bayer Leverkusen – Jena: 0-1 Wolfsburg – Hoffenheim: 3-0 Clasificación: 1. Victoria B, 40 (14); 2. Aguiño,, 36 (14); 3. Monte Forte, 33 (14); 4. Torre, 25 (14); 5. Rúa Valdeorras, Valdeorras 24 (14); 6. Conxo, 24 (14); 6. Torre, 19 (14); 7. Pastoriza, 21 (14); 8. Santiso, 15 (14); 9. San Estebo de Abellá, 14 (13); 10. Antas, 13 (14); 11. Sar, 9 (14); 12. 981, 6 (13); 13. Imperator, 2 (14). Mellor goleadora: Marian (Monte Forte) 26 goles. Guardarredes menos batida: Mencia (Conxo) 18 g./ 14 p. (1,29) * O Val do Ulla retirouse antes do comezo da competición. 1. Wolfsburg, 35; 2. Bayern,, 33; 3. Turbine Potsdam, 31; 4. Frankfurt, 28; 5. Essen, 17; 6.. Hoffenheim, 15; 7. Freiburg, 15; 8. Jena, 14; 9. Bayer ayer Leverkusen, 13; 10. Sand, 10; 11. Duisburg, 7; 12. Herforder, 2. Mellor goleadora: Okoyino (Frankfurt) 13 goles. 2ª División Galega – Gr. II DFB DFB-Pokal Xornada 10 (07/12/2014) Folga: Arenteiro. * Vila do Corpus – Tomiño: 2-0 Concello de Mos – Sárdoma B: 0-11 San Roque Casablanca – Racing Vilariño: * Sp. San Mateo – Alertanavia: 0-3 Tyde – Guardesa: 0-4 Cuartos de Final (21/12/2014) Wolfsburg – Sand: 2-1 Köln – Turbine Postdam: 0-3 Frankfurt – Bayern: 3-1 (1-0 Vero 44’) Freiburg – Gütersloh: 7-3 Xornada 11 (14/12/2014) Arenteiro – Vila do Corpus: * Tomiño – Concello de Mos: 9-1 Sárdoma B – San Roque Casablanca: * Racing Vilariño – Sp. San Mateo: 2-1 Alertanavia – Tyde: 4-0 Folga: Guardesa. Mellor goleadora: Bremer (Turbine Potsdam) 8 goles. Francia D1 Feminine Xornada Xornada 12 (07/12/2014) Saint-Étienne – Arras: 5-1 2 Paris St.-Germain – Guingamp: 2-1 O. Lyonnais – Metz: 11-0 Albi – Montpellier: 1-7 Issy – Juvisy: 1-5 Rodez – Soyaux: 0-0 1. Guardesa, 22 (8); 2. Sárdoma B, 19 (8); 3. Alertanavia, 18 (8); 4. Vila do Corpus, 16 (8); 5. Tomiño, 13 (8); 6. Racing Vilariño, 7 (8); 7. Tyde, 4 (7); 8. Sp. San Mateo, 3 (8); 9. Concello de Mos, -3 (7). Mellor goleadora: Mabel (Guardesa) 13 goles. Guardarredes menos batida: Lili (Sárdoma B), Vanesa Domínguez (Alertanavia) 5 g./ 7 p. (0,71). Xornada 13 (14/12/2014) Guingamp – Saint-Étienne: 4-2 Arras – Rodez: (08/02) Metz – Paris St.-Germain: 0-9 Montpellier – O. Lyonnais: 1-5 Juvisy – Albi: 4-0 Soyaux – Issy: 3-2 2ª División Galega – Gr. III Xornada 10 (07/12/2014) Folga: At. Arousana B. Portonovo – Arcadia: 0-11 Rápido Bahía – Puentearnelas: 2-0 Dena – At. Pontevedra: 0-10 Umia – Noalla: 3-1 Amanecer – Salcedo: 4-3 Xornada 14 (21/12/2014) Rodez – Guingamp: 2-4 Saint-Étienne – Metz: 2-1 Albi – Issy: 5-0 Paris St.-Germain – Montpellier: 2-1 2 O. Lyonnais – Juvisy: 4-0 Arras – Soyaux: 2-3 Xornada 11 (14/12/2014) At. Arousana B – Portonovo: 6-2 Arcadia – Rápido Bahía: 1-0 Puentearnelas – Dena: 4-0 At. Pontevedra – Umia: 0-1 Noalla – Amanecer: 0-1 Folga: Salcedo. *1. O. Lyonnais, 56; 2. Paris St.-Germain, St. 53; 3. Juvisy, 43 (13); 4. Guingamp, 40; 5. Soyaux, 33; 6. Montpellier, 32 (13); 7. Albi, 30; 8. St.-Étienne, 27; 9. Rodez, 25; 10. Metz, 23; 11. Issy, 19; 12. Arras, 18. Mellor goleadora: Hegerberg,, Schelin (O. Lyonnais) 19 goles. * Partido gañado, 4 pts; empatado, 2 pts.; perdido, 1 pto. 1. Arcadia, 30 (10); 2. Umia, 27 (10); 3.Rápido Bahía, 20 (10); 4. At. Pontevedra, 18 (10); 5. Noalla, 16 (9); 6.. At. Arousana B, 13 (9); 7. Amanecer, 11 (10); 8. Portonovo, 10 (10); 9.. Salcedo, 6 (9); ( 10. Puentearnelas, 4 (10); 11. Dena, 0 (9). Mellor goleadora: Lara Boubeta (Rápido Bahía) 20 goles. Guardarredes menos batida: Ángela (Arcadia) 1 g./ 9 p. (0,11). Coupe de France Primeira Eliminatoria (14/12/2014) /2014) Monswiller – Metz ESAP: 2-8 Seichamps – Vendenheim: 0-4 Amnéville – Bischheim Mars: 1--3 Hirtzbach – Oberhergheim: 2-2 2 / 12-11 12 Metz Plantieres – Strasbourg Musau: 0-0 0 / 5-4 Chevremont – Nancy ASNL: 0-6 6 Saint Romans – Montagnac: 4-1 1 Alemaña 1. Frauen-Bundesliga Xornada 12 (07/12/2014) Hoffenheim – Bayer Leverkusen: 1-1 Frankfurt – Bayern: 1-2 30 FF Saint Romain Sanne – Nïmes Métropole Gard: 0--7 Montpellier ASPTT – O. Marseille: 0-1 Rousset Ste. Victoire – FAMF: 0-8 Aubignan – Sainte Lucie Sud: 3-1 Perpignan Bas Vernet – Monteux: 2-1 Ramonville – Portet: 0-6 Toulouse – Blanquefort: 0-2 Eysines – Labenne: 2-0 Cholet – Niort Chamois: 4-3 Poitiers 3 Cités – Muret: 0-1 Montauban – Aurillac Arpajon: 2-1 Sainte Luce – Orvault: 0-6 Quimper Kerfeunteun – Saint Malo: 0-2 Brest Stade 29 – La Roche/Yon: 0-8 Plerin – Lorient: 1-6 Nantes – Rennes: 4-1 Saint Lyphard – Ploermel: 0-0 / 5-4 Ernée – Tremblay: 0-8 Le Havre Trefileries – Changé: 0-8 Seizième – Le Mans: 1-3 Condeen – Saint Maur: 1-3 Poissy – Caen: 2-3 Beauvais Oise – Gonfreville: 0-3 Paris – Montgny Le Bretonneaux: 2-0 O. Saumur – Val d’Orge: 0-3 Orléans Loiret – Etampes: 2-2 / 3-4 Tours – Angers: 0-1 Val d’Europe – Yzeure Allier: 0-3 Voisins – Bourges 18: 0-2 Donmartin Tour – Flacé Mâcon: 0-0 / 4-3 Cheran – Clermont: 1-4 Le Puy – Claix: 1-1 / 5-4 Lyon – Vesoul: 0-5 Saint Étienne F.C. – Veore Montoison: 1-1 / 0-3 Saint Martin En Haut – Nivolas: 0-1 Dijon – Blanzy: 2-2 / 5-4 Cusset – Ambilly: 1-9 Marly – Rouen: 0-10 Lambersart Iris – Saint Quentin: 0-5 Boulogne – Rouvroy: 0-2 Gravelines – Lillers: 4-2 Calais – Compiègne: 0-6 Racing Levallois – Amiens: 2-2 / 3-4 Leers – Templemars Vendeville: 0-4 Stade Reims – Hénin Beaumont: 0-1 Italia Serie A Xornada 8 (06/12/2014) AGSM Verona – Brescia: 1-0 Como – Pordenone: 1-1 Firenze – Res Roma: 1-0 Tavagnacco – Torres: 4-0 Mozzanica – Riviera di Romagna: 2-0 2 Bari – Orobica: 2-3 Zaccaria – Cuneo: 1-2 Xornada 9 (13/12/2014) Orobica – Mozzanica: 0-7 Brescia – Como: 7-2 Cuneo – Firenze: 1-4 Pordenone – Tavagnacco: 0-2 Bari – AGSM Verona: 1-3 Riviera di Romagna – Res Roma: 1-3 1 Torres – Zaccaria: 4-0 Xornada 10 (20/12/2014) AGSM Verona – Torres: 3-1 Como – Cuneo: 1-5 Firenze – Riviera di Romagna: 1--1 Tavagnacco – Bari: 2-0 Mozzanica – Brescia: 0-1 Res Roma – Pordenone: 2-1 Zaccaria – Orobioca: 3-1 1. AGSM Verona, 26; 2. Mozzanica, 24; 3. Firenze, 24; 4. Brescia, 23; 5. Tavagnacco, 20; 6. Res Roma, 20; 7. Torres, 16; 8. Riviera di Romagna, 13; 9. Zaccaria, 10 10. Cuneo, 9; 11. Bari, 6; 12. Pordenone, 5; 13. Orobica, 4; 14. Como, 1. Mellor goleadora: Panico (AGSM Verona) 19 goles. Portugal Nacional Xornada 12 (07/12/2014) Albergaria – F. Benfica: 1-3 2 Vilaverdense – Valadares Gaia: 2-4 A-dos-Francos – At. Ouriense: 2--3 Cesarense – Leixões: 4-4 Boavista – Fund. Laura Santos: 1-1 1 Inglaterra Xornada 13 (14/12/2014) Fund. Laura Santos – Albergaria: 3-1 3 F. Benfica – Vilaverdense: 4-0 Valadares Gaia – A-dos-Francos: Francos: 1-0 1 At. Ouriense – Cesarense: 6-0 Leixões – Boavista: 0-0 FA Women’s Cup Primeira Eliminatoria (07/12/2014) Chorley – Rotherham Utd.: 5-2 Liverpool Marshalls Feds – Stockport County: 3-0 0 Morecambe – Norton & Stockton Ancients: 5-2 Blackpool Wren Rovers – Sheffield Utd. Community: Community 2-3 Hull City – Mossley Hill: 3-2 Leeds – Guiseley: 1-0 Loughborough Students – Leicester City: 0-1 The New Saints – Loughborough Foxes: 5-2 Radcliffe O. – Mansfield Town: 3-1 Leicester City – Reedswood: 1-4 Crystal Palace – Milton Keynes Dons: 2-0 Bedford – Ipswich Town: 1-0 Luton Town – Cambridge: 1-0 Eastbourne Town – Chichester City: 1-1 / 5-4 London Corinthians – Lowestoft Town: 2-3 C&K Basildon – Maidenhead Utd.: 5-2 Herne Bay – Carshalton Ath.: 0-1 Forest Green Rovers – Southampton Saints: 2-0 Cheltenham Town – Exeter City: 1-2 Larkhall Ath. – Swindon Town: 0-0 / 4-5 Xornada 14 (21/12/2014) Vilaverdense – Albergaria: 0-0 A-dos-Francos – F. Benfica: 2-0 Cesarense – Valadares Gaia: 1-4 4 Boavista – At. Ouriense: 0-2 Leixões – Fund. Laura Santos: 3-4 3 1. At. Ouriense, 33; 2. F. Benfica, Benfica 32; 3. Valadares Gaia,31; 4. Fund. Laura Santos, 21; 5. A-dos dos-Francos, 21; 6. Albergaria, 17; 7. Vilaverdense, 15; 8. Leixões, 14; 9. Boavista, 12; 10. Cesarense, 1. Mellor goleadora: Andreia Silva (F. Benfica) 15 goles. Taça de Portugal Terceira Eliminatoria (21/12/2014 12/2014) Pico Regalados – Os Belenenses Marinha Grande: 2-0 2 Escola Setúbal – Pontinha: 2-2 2 / 4-5 4 Canelas 2010 – Castrense: 3-6 Os Belenenses – Estoril-Praia: Praia: 1-0 1 Viseu 2001 – Quintajense: 5-0 Guia – Paio Pires: 2-1 Mellor goleadora: Ana Rita Batista (Castrense) 7 goles. 31 Queres axudar a divulgar o fútbol feminino? Na nosa segunda temporada imos dar un paso máis. A Revista do Fútbol Feminino Galego vai ao teu Concello, á túa asociación, ao teu club, club ao teu instituto,, ao teu colexio presentando A outra historia do fútbol Dous documentais: Irene, a porteira Un balón enchido de soños (Biografía de Vero Boquete) Unha conferencia: Pasado e presente do futfem galego Unha charla-coloquio: coloquio: O fútbol feminino na túa comarca Contacto: e-mail: [email protected] // tel.: 698 122 667
Documentos relacionados
Rotary se involucra con total altruismo
Edicións Xerais / 10 euros Regresa o escritor chairego Agustín Fernández Paz ao territorio onde a súa mestría é incuestionable, a novela infantil e xuvenil. Faino cunha fábula iniciática que mantén...
Leia maisdescribimos o comezo dun proceso que
A tripulación do noso barco non se desanimaba, visto que todo era dominado por aqueles inmensos titanes, decidiron comezar a practicar a abordaxe para recuperar a vida. Acordaron facerse piratas. P...
Leia mais